Microstructurele veranderingen en internetverslavingsgedrag: een inleidend diffusie-MRI-onderzoek (2019)

Addict Behav. 2019 juni 27; 98: 106039. doi: 10.1016 / j.addbeh.2019.106039.

Rahmani F1, Sanjari Moghaddam H2, Aarabi MH3.

Abstract

Internetverslaving (IA) is een groot gezondheidsprobleem en wordt geassocieerd met comorbiditeiten zoals slapeloosheid en depressie. Deze consequenties verwarren vaak neuroanatomische correlaten van IA bij mensen die eraan lijden. We hebben een aantal 123 gezonde native Duitstalige volwassenen (53 man, gemiddelde leeftijd: 36.8 ± 18.86) uit de database van Leipzig Study for Mind-Body-Emotion Interactions (LEMON) ingeschreven, voor wie diffusie-MRI-gegevens, internetverslavingsproef, kort zelfcontroleschaal (SCS), coping-oriëntaties op ervaren problemen (COPE) en depressiescores waren beschikbaar. DMRI-connectometrie werd gebruikt om microstructuurstructuren van witte stof te onderzoeken van de ernst van internetverslaving geïdentificeerd door IAT, in een groep gezonde jonge individuen. Een meervoudig regressiemodel werd aangenomen met leeftijd, geslacht, SCS totale score, COPE totale score en BDI-som als covariaten om witte stofvezels te volgen waarin connectiviteit werd geassocieerd met IAT. De connectometrie-analyse identificeerde een directe correlatie tussen connectiviteit in het splenium van corpus callosum (CC), delen van bilaterale corticospinale kanalen (CST) en bilaterale gebogen fasciculi (AF) (FDR = 0.0023001), en een omgekeerde correlatie van de connectiviteit in de genu van CC en rechter fornix (FDR = 0.047138), met de IAT-score bij gezonde volwassenen. Wij stellen voor om connectiviteit in de CC en CST, evenals fornix en AF te beschouwen als microstructurele biomarkers met aanleg voor IA in een gezonde populatie.

SLEUTELWOORDEN: Connectometrie; Diffusie MRI; internet verslaving

PMID: 31302309

DOI: 10.1016 / j.addbeh.2019.106039