CNS Spectr. 2018 Nov 21: 1-15. doi: 10.1017 / S1092852918001244.
Tiego J1, Oostermeijer S1, Prochazkova L1, Parkes L1, Dawson A1, Youssef G1, Oldenhof E1, Carter A1, Segrave RA1, Fontenelle LF1, Yücel M1.
Abstract
DOEL:
Impulsiviteit en compulsiviteit zijn geïmpliceerd als belangrijke transdiagnostische dimensionale fenotypen met potentiële relevantie voor verslaving. We wilden een model ontwikkelen dat deze constructies conceptualiseerde als overlappende dimensionale fenotypen en testen of verschillende componenten van dit model het naast elkaar voorkomen van verslavend en gerelateerd gedrag verklaren.
Methode:
Een grote steekproef van volwassenen (N = 487) werd gerekruteerd via Amazon's Mechanical Turk en vulde zelfrapportagevragenlijsten in om impulsiviteit, intolerantie voor onzekerheid, obsessieve overtuigingen en de ernst van 6 verslavend en gerelateerd gedrag te meten. Hiërarchische clustering werd gebruikt om verslavend gedrag te organiseren in homogene groepen die hun gelijktijdig voorkomen weerspiegelden. Structurele vergelijkingsmodellering werd gebruikt om de fit van het hypothetische bifactormodel van impulsiviteit en compulsiviteit te evalueren en het aandeel van de variantie te bepalen dat wordt verklaard in het gelijktijdig voorkomen van verslavend en gerelateerd gedrag door elk onderdeel van het model.
RESULTATEN:
Verslavend en gerelateerd gedrag geclusterd in 2 verschillende groepen: problemen met impulsbeheersing, bestaande uit schadelijk alcoholgebruik, pathologisch gokken en dwangmatig kopen, en obsessief-compulsieve gerelateerde problemen, bestaande uit obsessief-compulsieve symptomen, eetaanvallen en internetverslaving. Het veronderstelde bifactormodel van impulsiviteit en compulsiviteit leverde de beste empirische fit, waarbij 3 niet-gecorreleerde factoren overeenkwam met een algemene disinhibitie-dimensie en specifieke dimensies van Impulsiviteit en Compulsiviteit. Deze dimensionale fenotypen hebben op unieke en additieve wijze 39.9% en 68.7% van de totale variantie in impuls-beheersingsproblemen en obsessieve-compulsieve gerelateerde problemen verklaard.
CONCLUSIE:
Een model van impulsiviteit en compulsiviteit dat deze constructen vertegenwoordigt als overlappende dimensionale fenotypes heeft belangrijke implicaties voor het begrijpen van verslavend en gerelateerd gedrag in termen van gedeelde etiologie, comorbiditeit en potentiële transdiagnostische behandelingen.
KEYWORDS: Verslavingen; compulsivity; dimensionale fenotypes; ontremming; impulsiviteit
PMID: 30458896
;
