Addict Behav. 2018 feb 27; 82: 114-121. doi: 10.1016 / j.addbeh.2018.02.031.
Deleuze J1, Lange J2, Liu TQ3, Maurage P4, Billieux J5.
Abstract
Een punt van kritiek op de huidige diagnostische benaderingen van gameverslaving is dat ze geen rekening houden met het feit dat hoge en herhaalde betrokkenheid op zichzelf niet problematisch is, en ook niet noodzakelijkerwijs gepaard gaat met nadelige gevolgen. Om deze controverse aan te pakken, hebben we bevestigingsfactoranalyse (CFA) gebruikt om bij reguliere gamers (N = 268) te testen of hoge (maar gezonde) betrokkenheid kan worden onderscheiden van problematische betrokkenheid door de Addiction-Engagement Questionnaire te gebruiken (Charlton & Danforth, 2007). Vervolgens hebben we getest of er differentiële relaties bestaan tussen de constructies van betrokkenheid en verslaving, DSM-5-criteria voor internetgamingstoornis (IGD) en psychologische factoren die verband houden met gamegebruik en -misbruik (zelfgerapporteerde impulsiviteit, motieven om te spelen en depressie). De resultaten gaven aan dat een model dat betrokkenheid en verslaving als twee afzonderlijke, maar gerelateerde constructies beschouwt, goed bij de gegevens past. Ten tweede hebben we aangetoond dat, hoewel beide constructen verband houden met het aantal goedgekeurde IGD-criteria, de relatie duidelijker is voor het verslavingsconstruct. Ten derde werd een verschillend patroon van correlaties waargenomen met de andere onderzoeksvariabelen, wat de noodzaak om de twee constructen van elkaar te onderscheiden nog verder ondersteunde. Onze studie benadrukt dat onderzoek nodig is om de diagnostische benadering van gameverslaving te verfijnen om te voorkomen dat gezonde passie wordt verward met pathologisch gedrag.
trefwoorden: Verslaving; Betrokkenheid; Internet-gamingstoornis; Online gaming
PMID: 29522932
DOI: 10.1016 / j.addbeh.2018.02.031
;