Abstract

Inleiding.  

Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-5) criteria voor hyperseksuele stoornis (HD) zijn voorgesteld om symptomen vast te leggen die worden gemeld door patiënten die hulp zoeken voor oncontroleerbaar seksueel gedrag. De voorgestelde criteria gemaakt door de DSM-5 werkgroep voor seksuele en genderidentiteitsstoornissen vereisen evaluatie in een formele veldproef.

Doel. 

Deze DSM-5 veldproef was bedoeld om de betrouwbaarheid en validiteit van de criteria voor ZvH te beoordelen in een steekproef van patiënten die behandeling zoeken voor hyperseksueel gedrag, een algemene psychiatrische aandoening of een stofgerelateerde stoornis. Methode. Patiënten (N = 207) werden beoordeeld op psychopathologie en HD door geblindeerde beoordelaars om de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van de HD-criteria te bepalen en na een 2-weekinterval door een derde beoordelaar om de stabiliteit van de HD-criteria in de loop van de tijd te evalueren. Patiënten hebben ook een aantal zelfrapportage-maatregelen voltooid om de geldigheid van de HD-criteria te beoordelen.

Belangrijkste uitkomstmaten. 

HD en psychopathologie werden gemeten door gestructureerde diagnostische interviews, de Hypersexual Behavior Inventory, Sexual Compulsivity Scale en Hypersexual Behavior Consequences Scale. Emotionele ontregeling en stressgevoeligheid werden gemeten door facetten op de NEO Personality Inventory-Revised. Resultaten. Interbeoordelaarsbetrouwbaarheid was hoog en de HD-criteria toonden goede stabiliteit in de loop van de tijd. Gevoeligheids- en specificiteitsindices lieten zien dat de criteria voor HD een accuraat beeld gaven van het presenterende probleem bij patiënten. De diagnostische criteria voor HD vertoonden goede validiteit met theoretisch gerelateerde metingen van hyperseksualiteit, impulsiviteit, emotionele ontregeling en stressgevoeligheid, evenals een goede interne consistentie. Patiënten die voor de ZvH werden beoordeeld, rapporteerden ook een groot aantal consequenties voor hyperseksueel gedrag die significant groter waren dan die gediagnosticeerd met een algemene psychiatrische stoornis of stoornissenstoornis.

Conclusies. 

De HD-criteria voorgesteld door de DSM-5 werkgroep voor seksuele en geslachtsidentiteitsstoornissen lijken een hoge betrouwbaarheid en validiteit te vertonen wanneer ze worden toegepast op patiënten in een klinische setting bij een groep beoordelaars met een bescheiden training voor het beoordelen van de ZvH.

Reid RC, Carpenter BN, Hook JN, Garos S, Manning JC, Gilliland R, Cooper EB, McKittrick H, Davtian M en Fong T. Verslag van bevindingen in een DSM-5 veldproef voor hyperseksuele stoornissen. J Sex Med **; **: ** - **.

© 2012 International Society for Sexual Medicine.

Media beweren dat 'seksverslaving' echt is

"Seksverslaving IS een echte aandoening", beweert de Daily Mail. Het verhaal van de krant is gebaseerd op een studie waarin de juistheid van een voorgestelde nieuwe medische diagnose, de zogenaamde hyperseksuele stoornis, wordt beoordeeld.

Hyperseksuele stoornis (HD) is een term die wordt gebruikt om een ​​aantal gerelateerde symptomen te beschrijven. Deze omvatten het spenderen van buitensporige tijd bezig met seksuele fantasieën en aandrang, of bij het plannen van en het aangaan van seksueel gedrag. Deze preoccupatie veroorzaakt dan een aanzienlijk persoonlijk leed of beperking van het sociale leven of beroep.

Hoewel dit model goed werd ontvangen, is het nog niet formeel vastgesteld als een psychiatrische stoornis. In het bijzonder is hyperseksuele stoornis nog niet toegevoegd aan de voorgestelde tekst van de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-5). Dit is het definitieve werkoverzicht van alle erkende psychische gezondheidscondities. DSM-5 moet in 2013 worden gepubliceerd.

In het onderzoek interviewden onderzoekers meer dan 200-patiënten die voor een aantal aandoeningen, waaronder de ZvH, naar klinieken voor geestelijke gezondheidszorg waren verwezen. De interviewers wisten niet waarom patiënten waren verwezen, maar hun interviews waren ontworpen om de voorgestelde nieuwe criteria voor de ZvH weer te geven. Uit het onderzoek bleek dat de interviewers het over het algemeen eens waren over welke patiënten HD hadden en dat de voorgestelde nieuwe criteria een juiste weergave waren van de problemen die patiënten rapporteerden. De studie suggereert dat de voorgestelde 'symptomenchecklist' voor HD een nuttig hulpmiddel is. 

Dit soort realiteitscontroles zijn belangrijke onderdelen van onderzoek naar seksuele problemen, die, ondanks giechelen in sommige delen van de media, voor de getroffenen aanzienlijke problemen kunnen veroorzaken. 

Waar kwam het verhaal vandaan?

De studie werd uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Californië, Brigham Young University, de Universiteit van Noord-Texas, Texas Tech University en Temple University. Er is geen informatie over externe financiering.

De studie werd gepubliceerd in het peer-reviewed Journal of Sexual Medicine.

Voorspelbaar, de Mail sexed zijn verhaal met behulp van een foto van zelfverklaarde "sexverslaafde" Russell Brand en een beschrijving van seksverslaving als iets dat "traditioneel is afgeschreven als een excuus voor flirtende beroemdheden".

Het papier is onjuist om een ​​hyperseksuele aandoening een verslaving te noemen. Het is niet als zodanig geclassificeerd. De definitie van verslaving omvat normaal gesproken een element van fysiologische afhankelijkheid.

Het zou nauwkeuriger zijn om hyperseksuele stoornis te omschrijven als een type persoonlijkheidsstoornis. Persoonlijkheidsstoornissen zijn omstandigheden waarin verstoorde denkpatronen tot ongewoon en vaak zelfdestructief gedrag kunnen leiden.

Wat voor soort onderzoek was dit?

Dit was een veldproef, wat betekent onderzoek in een "echte" situatie, in dit geval psychiatrische klinieken. De onderzoekers zeggen dat patiënten die hulp zoeken voor de ZvH meestal niet in staat zijn om de hoeveelheid tijd te controleren die ze besteden aan seksuele fantasieën, driften en gedragingen, waaronder masturbatie, pornografie, cyberseks, telefonische seks en stripclubs.

Hyperseksuele stoornis veroorzaakt volgens de onderzoekers veel persoonlijk leed en schaadt de patiënt sociaal en professioneel. Hoewel beschrijvingen van hyperseksueel gedrag al lang bestaan, hebben psychiaters pas onlangs erkend dat het eerder een klinische aandoening dan een normale variant van seksuele expressie kan zijn.

Een nieuwe diagnose voor hyperseksueel stoornis is voorgesteld voor de diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen, de uitgebreide classificatie van psychische stoornissen, gepubliceerd door de American Psychiatric Association. De DSM wordt op regelmatige tijdstippen bijgewerkt en wordt wereldwijd gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Sommige artsen hebben voorgesteld dat hyperseksualiteit als een nieuwe diagnose wordt opgenomen in de volgende editie (DSM-5).

Waar ging het onderzoek over?

Het onderzoek omvatte 207-patiënten van 18 en ouder, willekeurig geselecteerd uit verschillende psychiatrische klinieken in de VS die behandeling bieden voor hyperseksuele stoornissen, psychiatrische aandoeningen en stofgerelateerde stoornissen. Van deze patiënten werd 152 doorverwezen voor hyperseksuele stoornis.

De interviewers waren 13-mensen met een breed scala aan achtergronden, waaronder psychiaters, psychologen, maatschappelijk werkers, huwelijks- en gezinstherapeuten en postdoctorale studenten klinische psychologie. Deze diversiteit, zeggen de onderzoekers, was bedoeld om de brede waaier van professionals te weerspiegelen die de DSM gebruiken in hun klinische praktijk. Ongeveer de helft van het team had vóór de proef niet met hyperseksuele patiënten gewerkt.

Geen van de teamleden wist waarvoor de patiënten waren doorverwezen. Ze werden allemaal getraind in het uitvoeren van een diagnostisch psychiatrisch interview en luisterden ook naar verschillende opgenomen interviews waarbij vragen werden opgesteld om de nieuwe criteria voor hyperseksuele stoornis (het HD-diagnostisch klinisch interview of HD-DCI) te weerspiegelen.

Alle patiënten ondergingen eerst een standaard psychiatrisch interview en hadden vervolgens een gedetailleerd interview met een van de teamleden, gericht op het beoordelen of ze een hyperseksuele stoornis hadden. De vragen werden geformuleerd om de voorgestelde nieuwe diagnostische criteria nauwlettend te volgen. Tijdens de eerste week van de studie voltooiden de patiënten ook een aantal zelfrapportage-maatregelen die ook waren ontworpen om de nieuwe criteria te weerspiegelen, om hun validiteit te helpen beoordelen.

Voor elk interview waren meestal twee 'beoordelaars' aanwezig die blind waren voor elkaars beoordelingen. Eén beoordelaar voerde het interview uit terwijl de ander observeerde.

Twee weken na de eerste interviews herhaalde een derde beoordelaar het HD-DCI-interview met elke patiënt.

Onderzoekers keken vervolgens naar de mate waarin de verschillende beoordelaars het met elkaar eens waren over de diagnose van hyperseksuele stoornissen en, in een subset van 32-patiënten, ook gekeken of diagnoses van de tweede test, twee weken later, overeenkwamen met de oorspronkelijke diagnoses. Ze pasten verschillende standaard statistische tests toe om te beoordelen of de diagnostische criteria geldig en betrouwbaar waren.

Wat waren de basisresultaten?

De onderzoekers zeggen dat: 

• Interbeoordelaarsbetrouwbaarheid (IRR) was hoog, bij 93%. Dit betekent dat interviewers het vooral eens waren over de vraag of patiënten voldeden aan de diagnostische criteria voor hyperseksuele stoornis (0.93, 95% Betrouwbaarheidsinterval 0.78 naar 1).
• De test-hertest betrouwbaarheid was hoog, met 29 van 32 gevallen resulterend in overeenstemming.
• Gevoeligheid (het percentage patiënten dat werd verwezen voor hyperseksuele stoornis die correct werden geïdentificeerd) en specificiteit (het percentage patiënten verwezen voor iets anders dan hyperseksuele stoornis die correct werden geïdentificeerd) toonden aan dat de nieuwe criteria voor hyperseksuele stoornissen een accurate weergave waren van de problemen waaraan patiënten waren doorverwezen voor.
• Patiënten die werden beoordeeld op hyperseksueel stoornissen rapporteerden ook een "breed scala" van negatieve gevolgen voor hyperseksueel gedrag die "significant groter" waren dan die met een algemene psychiatrische aandoening of een stofgerelateerde stoornis. Deze omvatten banenverlies, verlies van een romantische relatie, juridische en financiële problemen.

Hoe interpreteerden de onderzoekers de resultaten?

De onderzoekers wijzen erop dat dit de eerste publicatie is van een DSM-5 veldproef voor de voorgestelde nieuwe diagnose van hyperseksuele stoornis. Het bleek dat de nieuwe criteria blijkbaar een hoge betrouwbaarheid en validiteit vertonen wanneer ze worden toegepast op patiënten in een klinische omgeving, met behulp van een groep beoordelaars met een bescheiden opleiding voor het beoordelen van hyperseksuele stoornissen.

Conclusie

De studie van hyperseksuele stoornissen is een gebied van groeiende belangstelling op het gebied van geestelijke gezondheid en seksuele geneeskunde (en zal natuurlijk van belang zijn voor de pers). Deze studie lijkt aan te tonen dat de voorgestelde diagnostische criteria de problemen weerspiegelen die patiënten op dit gebied hebben en ook dat ze in de praktijk werkbaar zijn. Verder onderzoek is nodig om deze criteria te bevestigen en ook over de vraag hoe hyperseksualiteit het best kan worden behandeld.

Een mogelijke zwakte van het onderzoek is het gebruik van zelfrapportagemetingen en diagnostisch gestructureerde interviews, die de betrouwbaarheid van objectievere maatregelen kunnen missen. Idealiter worden dit soort onderzoeken herhaald in populaties waar de stoornis ongebruikelijk is, zodat de omvang van eventuele valse positieven of verkeerde diagnoses kan worden beoordeeld in een voorbeeld dat meer typerend is voor een niet-doorverwezen gezonde gemeenschap.

Als u bang bent dat u een obsessieve en ongezonde houding ten opzichte van seks hebt die uw leven nadelig beïnvloedt, zijn er verschillende behandelingen beschikbaar, zoals de cognitieve gedragstherapie met sprekende therapie. Lees meer over seksverslaving behandelen.

Analyse door Bazian. Bewerkt door NHS keuzes. Volgen Achter de krantenkoppen op twitter.