Rozwój aseksualności wśród osób w średnim wieku i starszych mężczyzn (2014)

UWAGI: Kolejne badanie gawd-straszne stawki ED u mężczyzn:

Częstość występowania zaburzeń erekcji u mężczyzn z 40 – 51 wynosiła 58.6%

Naukowcy nie przedstawili żadnego dobrego wyjaśnienia, poza obserwacją, że wskaźniki ED rosną u młodych mężczyzn. Podobnie jak w przypadku poprzednich badań, naukowcy nie pytali o wykorzystanie pornografii w Internecie.

Z badania:

Jednak znaleźliśmy również kilka różnic w tej populacji. Częstość występowania zaburzeń erekcji u mężczyzn z 40 – 51 wynosiła 58.6%, co wydaje się różnić od danych z poprzednich badań epidemiologicznych (od 2% do 39% u mężczyzn w wieku 40 i 50 lat) [22].wysoką częstość ED w grupie 40 – 51 można wyjaśnić następująco: po pierwsze, coraz więcej dowodów w ostatnich latach pokazuje, że częstość występowania ED wzrasta znacząco u mężczyzn młodych i w średnim wieku [23], [24]; po drugie, wysoki odsetek łagodnych zaburzeń erekcji (w sumie 53.5%, niewykazany w wynikach) przedstawiony w tej kohorcie, często pomijany w praktyce klinicznej [25]; po trzecie, chińskie wpływy kulturowe i społeczne mogą skutkować większą częstością występowania zaburzeń psychogennych u mężczyzn w średnim wieku [26], podczas gdy wyniki IIEF-5 nie wykluczają psychologicznej ED [26], [27].tutaj nie było istotnych związków między zaburzeniami erekcji, dyslipidemią i stylem życia,

Ponownie, nie dają dobrego wyjaśnienia, poza obserwacją, że wskaźniki ED rosną u młodych mężczyzn. Drugi powód (łagodny ED pominięty w praktyce klinicznej) nie jest ważny, ponieważ większość wcześniejszych badań była oparta na wskaźnikach populacji i obejmowała łagodne zaburzenia erekcji. Szokujące jest to, że ED nie był związany z czynnikami stylu życia ani badaniami krwi.


Opublikowano: 25 marca 2014 DOI: 10.1371 / journal.pone.0092794

Yan-Ping Huang, Bin Chen mail, Ping Ping, Hong-Xiang Wang, Kai Hu, Hao Yang, Tao Zhang, Tan Feng, Yan Jin, Yin-Fa Han, Yi-Xin Wang, Yi-Ran Huang

Abstrakcyjny

Cele

Ocena erekcji u mężczyzn w średnim i starszym wieku ze statusem aseksualności i dalsza analiza ich konkretnych przyczyn.

Tematy i metody

Mężczyźni, którzy mieli regularne próby współżycia seksualnego (częstotliwość seksu> 1 raz w miesiącu) zostali zaklasyfikowani do łagodnych zaburzeń erekcji (ED), umiarkowanych do ciężkich zaburzeń erekcji i nie ED zgodnie z Międzynarodowym Wskaźnikiem Funkcji Erekcji-5 i mężczyzn bez stosunku płciowego próby przez co najmniej 6 miesięcy zostały określone jako mające status aseksualności. Czynniki ryzyka związane z zaburzeniami erekcji zebrano w próbce chińskich mężczyzn 1,531 w wieku 40 do lat 80, a przyczyny samoopisu dotyczące aseksualności odnotowano indywidualnie w kohorcie bezpłciowej. Wśród tych grup przeprowadzono analizy porównawcze i modele regresji wielowymiarowej.

Efekt

Częstość występowania ED i statusu aseksualności wynosiła 49.9% i 37.2%. Grupa ze stanem bezpłciowości miała wyższe czynniki ryzyka niż grupa ED o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego pod względem starości (wiek ≥65, skorygowany iloraz szans (OR) 17.69 a (Vs.) 7.19), cukrzyca (surowy OR: 2.40 Vs. 2.36) i nadciśnienie (surowy OR: 1.78 Vs. 1.72). Specyficznymi przyczynami statusu aseksualności były „trudności z erekcją” (52.9%), „nie przejmuj się seksualnością” (53.5%) ”,„ nie trzeba już mieć seksualności w tym wieku ”(47.7%),„ silny stres ” (44.4%), „poważne zmęczenie” (26.3%) i „masturbacja” (26.9%).

wnioski

Mężczyźni ze stanem bezpłciowym cierpią na wyższe czynniki ryzyka zaburzeń erekcji niż mężczyźni z zaburzeniami erekcji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Większość tego aseksualnego statusu można przypisać pełnemu ED, chociaż przyczyny tej przejściowej aseksualności dotyczyły również postaw i zainteresowań seksualnych, partnerów seksualnych i masturbacji.

Postacie

Cytat: Huang YP, Chen B, Ping P, Wang HX, Hu K, et al. (2014) Rozwój aseksualności wśród mężczyzn w średnim wieku i starszych. PLoS ONE 9 (3): e92794. doi: 10.1371 / journal.pone.0092794

Redaktor: Alice YW Chang, Szpital Pamięci Kaohsiung Chang Gung, Tajwan

Odebrane: Październik 30, 2013; Przyjęty: Luty 26, 2014; Opublikowano: 25 marca 2014 r.

Prawa autorskie: © 2014 Huang et al. Jest to artykuł o otwartym dostępie dystrybuowany zgodnie z warunkami Licencja Creative Commons - uznanie autorstwa, który pozwala na nieograniczone użycie, dystrybucję i reprodukcję w dowolnym medium, pod warunkiem, że autor i źródło są uznawane.

Finansowanie: Badanie zostało sfinansowane z grantu przez National Natural Science Foundation of China (nr 81270741). Komisja Naukowo-Technologiczna Projektu Gminy Szanghaj (nr 08411951700). Darczyńcy nie mieli żadnej roli w projektowaniu badań, zbieraniu i analizowaniu danych, podejmowaniu decyzji o publikacji lub przygotowaniu manuskryptu.

Konkurencyjne zainteresowania: Autorzy zadeklarowali, że nie istnieją konkurencyjne interesy.

Wprowadzenie

Wraz z rozwojem społeczeństwa i procesem starzenia się, wzrasta opieka medyczna i usługi związane z funkcjonowaniem seksualnym, a osoby w średnim wieku i osoby starsze są najczęstszą grupą docelową w wielu badaniach dotyczących badań i leczenia problemów seksualnych. Zaburzenia erekcji (ED) są najczęstszym problemem seksualnym omawianym przez rosnącą masę badań na całym świecie, jednak istnieją ograniczone informacje na temat statusu aseksualności, które mogą się różnić od zaburzeń erekcji w warunkach psychologicznych i fizycznych. W przeciwieństwie do trwałego stanu bezpłciowości dotykającego 2 – 3% mężczyzn i nie zdefiniowanego jeszcze jako zaburzenie [1], [2], status aseksualności może być zdefiniowany jako tymczasowy lub nieodwracalny etap u mężczyzn w średnim wieku i starszych, którzy doświadczyli seksualnych przeżyć seksualnych, ale obecnie znajdują się w stadium braku zainteresowania heteroseksualnym stosunkiem płciowym. Często pracownicy służby zdrowia uważają, że status aseksualności jest związany z czynnikami psychogennymi, religią, partnerami seksualnymi, a nawet homoseksualizmem, i nie oceniają tych bezpłciowych mężczyzn, przez długi czas określanych jako nie mających stosunku heteroseksualnego, stosując Międzynarodowy Indeks funkcji erekcji (IIEF) w celu określenia ED. Ponieważ nie ma szczególnych zaleceń dotyczących oceny statusu aseksualności, jak zweryfikować prawdziwą funkcję erekcji i zbadać konkretne przyczyny aseksualności w tej grupie. Jednak do tej pory nie są dostępne wyczerpujące, reprezentatywne i oparte na populacji dane, które pomogą lekarzom zrozumieć stan aseksualności. Szanghaj objął przewodnictwo w procesie starzenia się i stał się pierwszym obszarem o starej strukturze ludności w Chinach. Liczba osób w 65 osiągnie szczyt czterech milionów w roku 2025, a następnie zajmie 29% całkowitej populacji [3]. Starzenie się populacji w Szanghaju można zatem uznać za reprezentatywne w skali kraju, a populacja męska może być optymalną próbą do badania zaburzeń seksualnych. Celem tego dobrze zaprojektowanego dużego badania populacyjnego było sprawdzenie erekcji u mężczyzn w średnim i starszym wieku o statusie aseksualnym poprzez porównanie statusu aseksualności z ED i nie ED zgodnie z definicją kliniczną oraz pod względem społecznym -demograficzne, kliniczne i styl życia oraz dalsze analizy konkretnych przyczyn aseksualności.

Materiały i Metody

Badana populacja

W tym badaniu zbadano seksualność i stan zdrowia mężczyzn w średnim wieku i starszych od 40 do 80 lat. Dwudziestu dwóch wspólnot zostało podzielonych przez epidemiologów na obszar centralny, obszar zewnętrzny i obszar miejski. Siedem społeczności zostało potwierdzonych do badania metodą losowania warstwowego. Uczestnicy z losowo wybranych społeczności zostali włączeni do plakatów. Podczas fazy dochodzenia (od 2008 do 2011) mężczyźni, którzy mieli zdolność do samoopieki i mieszkali w mieście dłużej niż rok, kwalifikowali się do rozmowy kwalifikacyjnej. Osoby, które miały wrodzone zaburzenia rozwojowe i / lub wrodzone deformacje, poważne choroby (tj. Ciężką chorobę serca i / lub zaburzenia psychiczne, znaczące zaburzenia czynności nerek i / lub wątroby) oraz orientację homoseksualną lub biseksualną, zostały wykluczone z procedury kwalifikacyjnej. Wszystkie zaburzenia zostały potwierdzone w raporcie, przeglądzie dokumentacji medycznej i wywiadzie. Wśród respondentów uprawnionych przez 1,720, 1,591 wypełnił podstawowy protokół w domu. Spośród oryginalnych respondentów 1,591 w badaniu podstawowym 60 zostały wykluczone jako sprzeczne lub niekompletne dane, które pozostawiały mężczyzn 1,531 uprawnionych do statystyk.

Zastosowane miary

Protokół polowy opracowano zgodnie z modelem Massachusetts Male Aging Study [4]. W skrócie, przeszkolony technik terenowy / phlebotomist odwiedził każdy przedmiot w Community Service Center lub jego domu, zgodnie ze standardowymi protokołami badawczymi opracowanymi na potrzeby badań w terenie [5], zebrał dane demograficzne, podał ogólny kwestionariusz zdrowia i instrumenty oceny stanu seksualnego oraz uzyskał próbki krwi na czczo. Badanie to uzyskało aprobatę komisji rewizyjnej (szpital Renji, Szanghaj. Nr RJLS2008175), a wszyscy uczestnicy badania wyrazili świadomą zgodę na piśmie. Wszystkie zebrane dane zostały przesłane do bazy danych utworzonej przy użyciu systemu ACCESS oraz modułu funkcjonalnego, które można znaleźć zarówno w Komisji Nauki i Technologii w Szanghaju, jak iw Szanghaju w Instytucie Andrologii.

Uzyskano trzy pomiary ciśnienia krwi. Wskaźnik masy ciała (BMI) obliczono jako zmierzoną masę w kilogramach podzieloną przez zmierzoną wysokość w metrach do kwadratu i skategoryzowano przy użyciu klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) [6]: nadwaga (≥25 kg / m2) lub nie (<25 kg / m2). Pomiary obwodu talii (WC) zostały wykorzystane jako miara otyłości centralnej i podzielone na dwie kategorie: otyłość (≥90 cm) lub nie (<90 cm)) [7].

Jeśli chodzi o ocenę statusu seksualnego, do każdego przedmiotu, który ma zostać ukończony, podano kwestionariusz dotyczący czynności seksualnych. W podstawowym kwestionariuszu stanu seksualnego mężczyźni podzielili się na dwa poziomy: brak stosunku płciowego lub stosunek seksualny w poprzednich miesiącach 6. Forma przedmiotu 5 międzynarodowego indeksu funkcji erekcji (IIEF-5) została prywatnie przekazana podmiotom z częstotliwością współżycia seksualnego ≥1 czasu miesięcznie w poprzednich miesiącach 6, i podzielono je na trzy poziomy: nie-ED (IIEF-5≥22), łagodny ED (21≥IIEF-5≥12) i umiarkowany do ciężkiego ED (11≥IIEF-5≥5). Respondenci bez prób stosunku seksualnego przez co najmniej 6 miesięcy byli określani jako posiadający status aseksualności. Informacje dotyczące statusu aseksualności, w tym partnera heteroseksualnego („samotny, owdowiały, rozwiedziony lub oddzielony” i „słaby związek seksualny”), zainteresowania seksualne („nie przejmuj się seksualnością”), problemy z erekcją („trudności z erekcją”), seksualne postawy („nie jest już konieczne, aby mieć seksualność w tym wieku”), stres społeczny i życiowy („silny stres”, „silne zmęczenie” i „niska satysfakcja z życia”) i masturbacja („normalna erekcja masturbacji” i „słaba erekcja masturbacji” ), zostały indywidualnie zebrane w populacji. Ostatecznie sprecyzowano przyczyny statusu aseksualności na podstawie zebranych informacji z wywiadów.

Dane z wywiadu podstawowego wykorzystano do oceny interesujących czynników stylu życia. Uczestnicy zostali zapytani o regularne ćwiczenia w poprzednich latach 5 („regularne” definiowano jako co najmniej raz w tygodniu, przez ponad 3 nieprzerwanie) [8]. Zwykłe spożycie alkoholu przez pacjentów zostało oszacowane za pomocą samoopisu według wzoru Khavariego i Farbera [9]. Narażenie na dym papierosowy ustalono za pomocą samoopisu, a obecnych palaczy zdefiniowano tak, jakby palili w czasie badania i palili więcej niż papierosy 100 w swoim życiu [10]. Spożycie herbaty pitnej oceniono za pomocą kwestionariusza częstości dla ostatnich lat 5 i podzielono na tercyle („regularne” definiowano jako co najmniej raz dziennie, przez ponad 1 rok w sposób ciągły).

Aby potwierdzić te zgłaszane przez siebie przewlekłe choroby, wykorzystaliśmy różne metody, w tym przegląd dokumentacji medycznej, przegląd raportu patologicznego, wywiad telefoniczny lub dodatkowe kwestionariusze. Nadciśnienie tętnicze na początku było wskazane, jeśli spełniono jeden lub więcej z następujących warunków: 1) pacjent zgłosił stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych; 2) skurczowe ciśnienie krwi podmiotu ≥XUMX mmHg lub rozkurczowe ciśnienie krwi> 140 mmHg [11]. Dyslipidemię zdefiniowano jako całkowity cholesterol w surowicy ≥ 5.72 mmol / L; i / lub triglicerydy> 1.70 mmol / L; i / lub cholesterol lipoprotein o niskiej gęstości> 3.64 mmol / L; i / lub stosowanie leków obniżających poziom cholesterolu. Cukrzycę definiowano jako stężenie glukozy we krwi na czczo ≥7.0 mmol / L i / lub stosowanie leków przeciwcukrzycowych. Stosując wskaźnik objawów przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego (NIH-CPSI) w National Institutes of Health, objaw podobny do zapalenia gruczołu krokowego (PLS) zdefiniowano jako mający objawy dolnych dróg moczowych (LUTS) lub / i ból lub dyskomfort w okolicy krocza i / lub wytrysku [12]. Międzynarodowa ocena objawów prostaty (IPSS), cyfrowe badanie odbytnicy (DRE), dokumentacja medyczna USG i przyjmowanie leków antyandrogenowych zostały wykorzystane do określenia dokładności zgłaszanego łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

Cały personel badawczy pomyślnie ukończył program szkoleniowy, który zorientował ich zarówno na cele badania, jak i na konkretne narzędzia i zastosowane metodologie. Pobrano jedną próbkę krwi na czczo w celu oznaczenia glukozy w surowicy (mierzonej za pomocą zmodyfikowanej metody enzymatycznej heksokinazy) i oznaczeń lipidów (analizowanych enzymatycznie przy użyciu dostępnych w handlu odczynników) [13]. Dwie dodatkowe próbki próbek krwi na czczo zostały pobrane do testów hormonalnych [14], [15], [16] i całkowity antygen specyficzny dla prostaty (TPSA) [17], odpowiednio. Wszystkie badania krwi przeprowadzono w klinicznym centrum laboratoryjnym (Renji Hospital, Szanghaj, Chiny).

Analiza statystyczna

Wszyscy uczestnicy zostali podzieleni na cztery grupy wiekowe według rozkładu wiekowego badanej populacji (40 – 51, 52 – 59, 60 – 64 i 65 – 80). Status seksualny podzielono na cztery grupy: nie-ED, łagodna ED, umiarkowana do ciężkiej ED i status aseksualności. Jednokierunkowa ANOVA (dane z rozkładem normalnym), Kruskala-Wallisa (dane spełnione rozkład normalny) i testy chi-kwadrat (dane rankingowe) zostały użyte do porównania czterech grup pod względem wszystkich powiązanych cech, a do przeciwdziałania zastosowano korektę Bonferroniego stronniczość wielokrotnych porównań. Wreszcie, modele regresji wielowymiarowej zbadały, czy a priori określono ogólną charakterystykę, cechy kliniczne i styl życia były powiązane ze statusem seksualnym. Zmienne ciągłe podano jako średnią ± odchylenie standardowe (SD) lub medianę (maksimum minimalne). Statystyczny P<0.05 uznano za wskazanie klinicznie znaczących różnic między grupami. Wszystkie analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu SPSS13.0 (SPSS Inc., Chicago, Illinois, USA).

Efekt

Spośród respondentów kwalifikujących się do 1,720 otrzymaliśmy odpowiedzi od uczestników 1,591 (procent 92.5) i próbki przesiewowe od uczestników 1,531 (procent 89.0). Proporcje różnych respondentów w przedziale wiekowym wynosiły odpowiednio 12.9% (40 – 51), 22.6% (52 – 59), 28.0% (60 – 64) i 36.4% (65 – 80). Całkowita częstość występowania zaburzeń erekcji i bezpłciowości wynosiła odpowiednio 49.9% (765 / 1,531) i 37.2% (569 / 1,531). Rozkład chorób przewlekłych i statusu seksualnego wśród grup wiekowych przedstawiono na Rysunek 1. Konkretne przyczyny statusu aseksualności, w tym główne powody „nie przejmuj się seksualnością” (53.5%), „trudności z erekcją” (52.9%), „nie trzeba już mieć seksualności w tym wieku” (47.7%), „ciężka stres ”(44.4%) i„ erekcja masturbacyjna ”(26.9%), zostały podsumowane Rysunek 2.

miniatur

Rysunek 1. Rozkład chorób przewlekłych i statusu seksualnego wśród grup wiekowych.

doi: 10.1371 / journal.pone.0092794.g001

miniatur

Rysunek 2. Konkretne przyczyny aseksualności w populacji bez stosunku płciowego.

doi: 10.1371 / journal.pone.0092794.g002

Tabela 1 podsumował różnice czynników ryzyka związanych z ED wśród czterech grup. Populacja ze stanem bezpłciowości miała starszy wiek, wyższe skurczowe ciśnienie krwi, wyższe FBG, stężenie kreatyniny w surowicy i poziom TPSA oraz niższy poziom LH; i przedstawił większą częstość występowania cukrzycy i nadciśnienia.

miniatur

Tabela 1. Demograficzna i kliniczna charakterystyka uczestniczących mężczyzn zgodnie z wynikiem IIEF-5.

doi: 10.1371 / journal.pone.0092794.t001

Tabela 2 wykazali związki między statusem seksualnym a czynnikami ryzyka ED. Korzystając z regresji logistycznej, znaleźliśmy pozytywny związek między umiarkowaną a ciężką ED i starością (iloraz szans (OR) = 8.01, 95% CI: 3.62 – 17.71; P<0.001), cukrzyca (OR = 2.36, 95% CI: 1.16–4.80; P = 0.02), nadciśnienie (OR = 1.72, 95% CI: 1.07 – 2.79; P = 0.03), BPH (OR = 3.58, 95% CI: 1.55 – 8.25; P = 0.03) i PLS (OR = 5.88, 95% CI: 1.20 – 28.79; P = 0.03); oraz pozytywna korelacja między statusem aseksualności a starością (OR = 18.49, 95% CI: 10.34 – 33.05; P<0.001), cukrzyca (OR = 2.40, 95% CI: 1.36–4.25; P = 0.003) i nadciśnienie (OR = 1.78; 95% CI: 1.25 – 2.55; P =

miniatur

Tabela 2. Dwuwymiarowe i wielowymiarowe powiązanie czynników wpływu z funkcją seksualną.

doi: 10.1371 / journal.pone.0092794.t002

Dyskusja

Nasze odkrycia, oparte na reprezentatywnych danych krajowych z Szanghaju, wskazywały, że większość dorosłych w średnim wieku i starych miała problemy seksualne, a ponadto znaczna liczba mężczyzn przedstawiała status aseksualności. Mężczyźni ze statusem bezpłciowości cierpieli na wyższe czynniki ryzyka niż umiarkowana lub ciężka populacja ED, a większość przyczyn ich bezpłciowości była związana z zaburzeniami erekcji, podczas gdy tylko kilku mężczyzn ze statusem aseksualności zgłosiło, że mieli normalną erekcję podczas masturbacji.

Całkowita częstość występowania i wspólne czynniki ryzyka zaburzeń erekcji w naszym badaniu potwierdziły wcześniejsze badania w krajach azjatyckich i zachodnich [18], [19], [20], [21]. Ustalone czynniki ryzyka ED obejmowały podeszły wiek, cukrzycę, nadciśnienie, BPH i PLS, a podeszły wiek był niezależnym czynnikiem ryzyka. Jednak znaleźliśmy również kilka różnic w tej populacji. Częstość występowania zaburzeń erekcji u mężczyzn z 40 – 51 wynosiła 58.6%, co wydaje się różnić od danych z poprzednich badań epidemiologicznych (od 2% do 39% u mężczyzn w wieku 40 i 50 lat) [22]. Wysokie rozpowszechnienie zaburzeń erekcji w grupie 40 – 51 można wyjaśnić następująco: po pierwsze, coraz więcej dowodów w ostatnich latach wykazało, że częstość występowania ED wzrasta znacząco u młodych i mężczyzn w średnim wieku [23], [24]; po drugie, wysoki odsetek łagodnych zaburzeń erekcji (w sumie 53.5%, niewykazany w wynikach) przedstawiony w tej kohorcie, często pomijany w praktyce klinicznej [25]; po trzecie, chińskie wpływy kulturowe i społeczne mogą skutkować większą częstością występowania zaburzeń psychogennych u mężczyzn w średnim wieku [26], podczas gdy wyniki IIEF-5 nie wykluczają psychologicznej ED [26], [27]. Nie było istotnych związków między zaburzeniami erekcji, dyslipidemią i stylem życia, które mogą różnić się od danych z Włoch, że pacjenci z dyslipidemią [28] lub / i niekorzystny styl życia [29], [30] mieli zwiększone ryzyko rozwoju ED. Te niespójne ustalenia mogą wynikać z różnicy populacji. Smith i in. [31] stwierdzili, że nie było związku między całkowitym wynikiem IIEF-15 lub nasileniem ED i poziomem cholesterolu i triglicerydów w surowicy, a Hall i in. [32] stwierdzili również, że nie było istotnego dodatniego związku między nieleczoną hiperlipidemią a zaburzeniami wzwodu w modelu wieloczynnikowym. W naszej badanej populacji większość badanych była w starszym wieku (64.5 proc.> 60 lat) i cierpiała na narastające choroby ogólnoustrojowe, stąd zły stan zdrowia skłaniałby ich do poprawy stylu życia (np. Poprawy diety i zachowań związanych z aktywnością fizyczną), co może korzystnie wpłynąć na kontrolę dyslipidemii i otyłości. Z drugiej strony, odkrycia te sugerują, że na ED w tej kohorcie mogą w większym stopniu wpływać choroby ogólnoustrojowe niż niekorzystne czynniki związane ze stylem życia.

System oceny punktowej IIEF (lub IIEF-5) jest szeroko stosowany do oceny funkcji erekcji [33], [34]. Jednak kwestionariusz, bez uwzględnienia mężczyzn z „brakiem aktywności seksualnej w ostatnich tygodniach 4”, jest ograniczony do oceny statusu aseksualności, który został tutaj zdefiniowany jako nie mający żadnych prób seksualnych przez ponad 6 miesięcy. Ponieważ w wytycznych klinicznych nie ma konkretnych zaleceń dotyczących oceny bezpłciowości, osoby ze statusem bezpłciowości są zazwyczaj wykluczane z populacji badanych w większości raportów. Jednak odpowiedź na to pytanie ma szczególne znaczenie, ponieważ istnieje znaczna liczba osób, które są przynajmniej tymczasowo bezpłciowe, zwłaszcza osoby starsze [35], [36]. W naszym badaniu 37.2% mężczyzn w średnim i starszym wieku przedstawił status aseksualności, co wskazuje, że analizy tej podgrupy nie można pominąć. W celu wyjaśnienia niejednoznacznego statusu erekcji (ukończonej ED lub normalnej erekcji) w kohorcie ze statusem bezpłciowości, porównaliśmy status aseksualności z ED o umiarkowanym i ciężkim nasileniu oraz nie ED z uwzględnieniem czynników ryzyka związanych z ED. Skorygowane współczynniki ryzyka dla lat 60 – 64 i 65 – 80 u respondentów o statusie aseksualności były istotnie wyższe niż w kohorcie z ED od umiarkowanego do ciężkiego odpowiednio 2.5 i 2.2. Ponadto ryzyko cukrzycy i nadciśnienia tętniczego u mężczyzn ze stanem bezpłciowym było wyższe niż u mężczyzn z umiarkowanym i ciężkim stanem zapalnym. Odkrycia te sugerują, że większość przypadków o statusie aseksualności może być związana z pełnym ED, co jest zrozumiałe, ponieważ większość mężczyzn ze statusem aseksualności straciła zdolność do normalnego stosunku seksualnego.

Próbując zweryfikować powyższą konkluzję, indywidualnie zebraliśmy przyczyny samozaparcia dla aseksualności u mężczyzn bez stosunku płciowego. Informacje z autoportretu w naszym badaniu wykazały, że 52.9% mężczyzn w kategorii statusu aseksualności mężczyzn uważał „trudności z erekcją” za główny powód tej bezpłciowości, co bezpośrednio wspierało wspomnianą weryfikację. Ponadto narzekania na „silny stres” (44.4%), „poważne zmęczenie” (26.3%), „zły związek seksualny” (4.4%) i „niską satysfakcję z życia” (3.0%), które reprezentują społeczne, psychologiczne i fizyczne stresy powodujące niekorzystny wpływ na aktywność seksualną i erekcję [37], [38], były również przyczyny rozwoju bezpłciowości w tej populacji. Odkrycia te wyjaśniały częściowo, dlaczego większość mężczyzn ze statusem bezpłciowości cierpiała na zaburzenia erekcji. Zauważyliśmy, że większość mężczyzn o statusie bezpłciowym uważała „nie przejmuj się seksualnością” (53.5%) i „już nie musi mieć seksualności w tym wieku” (47.7%) jako kolejne dwa główne powody bezpłciowości i wydaje się, że mężczyźni pod warunkiem, że te powody mogą mieć normalną funkcję erekcji. W rzeczywistości zjawisko obejmowało dwa aspekty: stosunek do seksualności i brak zainteresowań seksualnych. Ponieważ większość mężczyzn o statusie bezpłciowym była w związku małżeńskim lub miała aktywne życie seksualne, status bezpłciowości różni się od trwałego bezpłciowego stanu, który oznacza powstrzymanie się od aktywności seksualnej i celibatu wynikającego z osobistych lub religijnych przekonań lub / i orientacji seksualnej [39]. Dlatego też najbardziej prawdopodobną przyczyną różnic w postawach seksualnych może być obawa, że ​​czynności seksualne będą szkodzić ich pogarszającemu się zdrowiu wraz z wiekiem. Brak zainteresowań seksualnych może być skorelowany ze starością (średnia 65.70 ± 8.20 lat), niższym całkowitym testosteronem (w porównaniu z nie-ED) i towarzyszącymi chorobami przewlekłymi, co jest zgodne z danymi w Europejskim Studium Męskiego Starzenia (EMAS) [40]. Spadek poziomu testosteronu w surowicy prowadziłby do stopniowej utraty libido [41], a niedobór testosteronu w surowicy może wywołać zaburzenia erekcji poprzez upośledzenie rozszerzenia naczyń tętniczek prącia i jamistych sinusoid [42]. W związku z tym różne postawy seksualne i niski popęd seksualny były również związane z czynnikami ryzyka ED.

Mężczyźni z jednym statusem i doświadczeniem masturbacji mogą sugerować, że zachowali normalną funkcję erekcji, nawet jeśli nie podjęli żadnych prób stosunku seksualnego. Jednakże odkryliśmy, że niewielki odsetek mężczyzn o statusie bezpłciowym uważał „jedno, owdowiałych, rozwiedzionych lub rozdzielonych” (4.3%) za przyczyny bezpłciowości w badaniu. Chociaż około jedna czwarta mężczyzn z aseksualnością zgłosiła, że ​​ma doświadczenia z masturbacją, tylko 35.3% z nich (w sumie 9.5%) uznał, że mają normalną erekcję. Krótko mówiąc, chociaż odnotowano wiele przyczyn bezpłciowości, większość z nich można przypisać trudnościom z erekcją i jej czynnikom ryzyka.

Badanie to ma kilka mocnych stron, w tym populacyjny projekt prospektywnej kohorty, dużą ogólną wielkość próby i standardowe protokoły prowadzone przez przeszkolonych ankieterów. Obciążenie selekcji zostało zminimalizowane ze względu na wyjątkowo wysoki odsetek odpowiedzi przy rekrutacji (92.5%). Co ważne, określiliśmy status aseksualności z precyzją i zaklasyfikowaliśmy podmioty z aseksualnością jako podgrupę do analizy. Badanie statusu aseksualności w stosunku do bezpłciowości przez całe życie może dodać do literatury, ponieważ w praktyce klinicznej nie ma konkretnych zaleceń dotyczących oceny bezpłciowości. Ograniczenia tego badania należy jednak rozważyć przy interpretacji wyników. Podobnie jak większość podobnych badań, jednym z problemów jest fakt, że niektóre dane były zgłaszane samodzielnie, chociaż metody wywiadów są dobrze akceptowane jako ważne. Aby rozwiązać ten problem, zebraliśmy jak najwięcej obiektywnych danych w celu wsparcia wyników zgłaszanych przez użytkowników. Kolejnym problemem jest to, że nie zebraliśmy istotnych szczegółowych informacji na temat zdrowego statusu partnerów płci żeńskiej i nie badaliśmy ani nie analizowaliśmy przez całe życie statusu aseksualnego, który różni się od przejściowej bezpłciowości w naszej populacji.

Podsumowując, status aseksualności był częsty wśród osób w średnim wieku i starszych mężczyzn, a mężczyźni z tym schorzeniem cierpieli na wyższe czynniki ryzyka zaburzeń erekcji niż mężczyźni z umiarkowaną do ciężkiej ED. Większość statusu aseksualności można przypisać warunkom pełnego ED, chociaż przyczyny statusu aseksualności dotyczyły również postaw i zainteresowań seksualnych, partnerów seksualnych i masturbacji. Konieczne są dalsze badania w celu opracowania odpowiedniego badania w celu oceny występowania organicznej i psychogennej funkcji erekcji w populacji o statusie aseksualności, a także zidentyfikowania podsekcji mężczyzn stale trwale aseksualnych, w tym znacznie młodszych mężczyzn, tj. Do wieku 18. To ostatnie pomogłoby również określić czynniki, dotychczas nieznane, które mogą skłonić młodych mężczyzn do braku zainteresowania aktywnym życiem seksualnym.

Podziękowanie

Autorzy chcieliby podziękować profesorowi Cadavidowi Nestorowi Gonzalezowi-Cadavidowi (Wydział Urologii, UCLA School of Medicine, Charles Drew University) za pomoc w tym manuskrypcie.

Autorskie Wkłady

Pomyślano i zaprojektowano eksperymenty: BC YW YH. Przeprowadzono eksperymenty: PP HW KH HY TF YJ TZ YH. Przeanalizowano dane: YH HW KH HY TF YJ TZ. Wkłady odczynników / materiały / narzędzia analityczne: KH HY TF YJ TZ. Napisał artykuł: YH HW. Przeglądanie treści intelektualnych: Bin Chen Ping Ping Hong-Xiang Wang Kai Hu Hao Yang Tan Feng Yan Jin Tao Zhang.

Referencje

  1. 1. Bogaert AF (2004) Aseksualność: rozpowszechnienie i powiązane czynniki w krajowej próbie prawdopodobieństwa. J Sex Res 41: 279 – 287. doi: 10.1080 / 00224490409552235
  2. 2. Prause N, Graham CA (2007) Asexuality: klasyfikacja i charakterystyka. Arch Sex Behav 36: 341 – 356. doi: 10.1007 / s10508-006-9142-3
  3. Zobacz artykuł
  4. PubMed / NCBI
  5. Google Scholar
  6. Zobacz artykuł
  7. PubMed / NCBI
  8. Google Scholar
  9. Zobacz artykuł
  10. PubMed / NCBI
  11. Google Scholar
  12. Zobacz artykuł
  13. PubMed / NCBI
  14. Google Scholar
  15. Zobacz artykuł
  16. PubMed / NCBI
  17. Google Scholar
  18. Zobacz artykuł
  19. PubMed / NCBI
  20. Google Scholar
  21. Zobacz artykuł
  22. PubMed / NCBI
  23. Google Scholar
  24. Zobacz artykuł
  25. PubMed / NCBI
  26. Google Scholar
  27. Zobacz artykuł
  28. PubMed / NCBI
  29. Google Scholar
  30. Zobacz artykuł
  31. PubMed / NCBI
  32. Google Scholar
  33. Zobacz artykuł
  34. PubMed / NCBI
  35. Google Scholar
  36. Zobacz artykuł
  37. PubMed / NCBI
  38. Google Scholar
  39. Zobacz artykuł
  40. PubMed / NCBI
  41. Google Scholar
  42. Zobacz artykuł
  43. PubMed / NCBI
  44. Google Scholar
  45. Zobacz artykuł
  46. PubMed / NCBI
  47. Google Scholar
  48. Zobacz artykuł
  49. PubMed / NCBI
  50. Google Scholar
  51. Zobacz artykuł
  52. PubMed / NCBI
  53. Google Scholar
  54. Zobacz artykuł
  55. PubMed / NCBI
  56. Google Scholar
  57. Zobacz artykuł
  58. PubMed / NCBI
  59. Google Scholar
  60. Zobacz artykuł
  61. PubMed / NCBI
  62. Google Scholar
  63. Zobacz artykuł
  64. PubMed / NCBI
  65. Google Scholar
  66. Zobacz artykuł
  67. PubMed / NCBI
  68. Google Scholar
  69. Zobacz artykuł
  70. PubMed / NCBI
  71. Google Scholar
  72. Zobacz artykuł
  73. PubMed / NCBI
  74. Google Scholar
  75. Zobacz artykuł
  76. PubMed / NCBI
  77. Google Scholar
  78. Zobacz artykuł
  79. PubMed / NCBI
  80. Google Scholar
  81. Zobacz artykuł
  82. PubMed / NCBI
  83. Google Scholar
  84. Zobacz artykuł
  85. PubMed / NCBI
  86. Google Scholar
  87. Zobacz artykuł
  88. PubMed / NCBI
  89. Google Scholar
  90. Zobacz artykuł
  91. PubMed / NCBI
  92. Google Scholar
  93. Zobacz artykuł
  94. PubMed / NCBI
  95. Google Scholar
  96. Zobacz artykuł
  97. PubMed / NCBI
  98. Google Scholar
  99. Zobacz artykuł
  100. PubMed / NCBI
  101. Google Scholar
  102. Zobacz artykuł
  103. PubMed / NCBI
  104. Google Scholar
  105. Zobacz artykuł
  106. PubMed / NCBI
  107. Google Scholar
  108. Zobacz artykuł
  109. PubMed / NCBI
  110. Google Scholar
  111. Zobacz artykuł
  112. PubMed / NCBI
  113. Google Scholar
  114. Zobacz artykuł
  115. PubMed / NCBI
  116. Google Scholar
  117. Zobacz artykuł
  118. PubMed / NCBI
  119. Google Scholar
  120. Zobacz artykuł
  121. PubMed / NCBI
  122. Google Scholar
  123. 3. Wei X, Zakus D, Liang H, Sun X (2005) Przypadek Szanghaju: jakościowa ocena reformy zdrowia społeczności w odpowiedzi na wyzwanie starzenia się populacji. Int J Health Plann Zarządzaj 20: 269 – 286. doi: 10.1002 / hpm.814
  124. 4. Araujo AB, Johannes CB, Feldman HA, Derby CA, McKinlay JB (2000) Relacja między psychospołecznymi czynnikami ryzyka a incydentami zaburzeń erekcji: prospektywne wyniki badania Massing Male Aging Study. Amerykańskie czasopismo epidemiologiczne 152: 533 – 541. doi: 10.1093 / aje / 152.6.533
  125. 5. Perloff D, Grim C, Flack J, Frohlich E, Hill M i in. (1993) Ludzkie określenie ciśnienia krwi metodą sfigmomanometrii Cyrkulacja 88: 2460 – 2470. doi: 10.1161 / 01.cir.88.5.2460
  126. 6. WHO (2004) Odpowiedni wskaźnik masy ciała dla populacji azjatyckich i jego implikacje dla strategii politycznych i strategii interwencji. Lancet 363: 157 – 163. doi: 10.1016 / s0140-6736 (03) 15268-3
  127. 7. Ye Y, Bao Y, Hou X, Pan X, Wu H, et al. (2009) Identyfikacja odcięcia obwodu talii dla otyłości brzusznej w populacji chińskiej: badanie uzupełniające 7.8 w obszarze miejskim Szanghaju. Międzynarodowy dziennik otyłości 33: 1058 – 1062. doi: 10.1038 / ijo.2009.134
  128. 8. Nechuta SJ, Shu XO, Li HL, Yang G, Xiang YB i in. (2010) Połączony wpływ czynników związanych ze stylem życia na śmiertelność całkowitą i przyczynową wśród kobiet w Chinach: prospektywne badanie kohortowe. Lek PLoS 7: e1000339. doi: 10.1371 / journal.pmed.1000339
  129. 9. Khavari KA, Farber PD (1978) Profilowy instrument do kwantyfikacji i oceny spożycia alkoholu. Test alkoholowy Khavari. J Stud Alcohol 39: 1525 – 1539.
  130. 10. Kleinman KP, Feldman HA, Johannes CB, Derby CA, McKinlay JB (2000) Nowa zmienna zastępcza dla stanu zaburzeń erekcji w badaniu Massing Male Aging Study. Dziennik epidemiologii klinicznej 53: 71 – 78. doi: 10.1016 / s0895-4356 (99) 00150-x
  131. 11. Egan BM, Zhao Y, Axon RN (2010) Trendy w USA w zakresie rozpowszechnienia, świadomości, leczenia i kontroli nadciśnienia, 1988 – 2008. JAMA: czasopismo American Medical Association 303: 2043 – 2050. doi: 10.1001 / jama.2010.650
  132. 12. Nikiel JC, Downey J, Hunter D, Clark J (2001) Częstość występowania objawów przypominających zapalenie gruczołu krokowego w badaniu populacyjnym z wykorzystaniem wskaźnika objawów przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego National Institutes of Health. The Journal of urology 165: 842 – 845. doi: 10.1097 / 00005392-200103000-00026
  133. 13. Myers GL, Cooper GR, Winn CL, Smith SJ (1989) Program standaryzacji lipidów Centrum Kontroli Chorób i Narodowego Serca, Płuc i Krwi. Podejście do dokładnych i precyzyjnych pomiarów lipidów. Clin Lab Med 9: 105 – 135.
  134. 14. Krieger DT (1975) Rytmy ACTH i wydzielania kortykosteroidów w zdrowiu i chorobie oraz ich modyfikacje eksperymentalne. Journal of steroid biochemistry 6: 785 – 791. doi: 10.1016 / 0022-4731 (75) 90068-0
  135. 15. Brambilla DJ, McKinlay SM, McKinlay JB, Weiss SR, Johannes CB i in. (1996) Czy pobieranie powtarzanych próbek krwi od każdego pacjenta poprawia precyzję szacowanych poziomów hormonów steroidowych? Dziennik epidemiologii klinicznej 49: 345 – 350. doi: 10.1016 / 0895-4356 (95) 00569-2
  136. 16. Longcope C, Franz C, Morello C, Baker R, Johnston CC (1986) Poziom sterydów i gonadotropin u kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Maturitas 8: 189 – 196. doi: 10.1016 / 0378-5122 (86) 90025-3
  137. 17. Fernandez-Sanchez C, McNeil CJ, Rawson K, Nilsson O, Leung HY, et al. (2005) Jednoetapowy test immunostrip do jednoczesnego wykrywania wolnego i całkowitego antygenu specyficznego dla prostaty w surowicy. J Immunol Methods 307: 1 – 12. doi: 10.1016 / j.jim.2005.08.014
  138. 18. Marumo K, Nakashima J, Murai M (2001) Występowanie zaburzeń erekcji związane z wiekiem w Japonii: ocena według Międzynarodowego Wskaźnika Funkcji Erekcji. Int J Urol 8: 53 – 59. doi: 10.1046 / j.1442-2042.2001.00258.x
  139. 19. Malavige LS, Levy JC (2009) Zaburzenia erekcji w cukrzycy. J Sex Med 6: 1232 – 1247. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2008.01168.x
  140. 20. Shamloul R, Ghanem H (2013) Zaburzenia erekcji. Lancet 381: 153 – 165. doi: 10.1016 / s0140-6736 (12) 60520-0
  141. 21. Lindau ST, Schumm LP, Laumann EO, Levinson W, O'Muircheartaigh CA, et al. (2007) Badanie seksualności i zdrowia wśród osób starszych w Stanach Zjednoczonych. N Engl J Med 357: 762 – 774. doi: 10.1056 / nejmoa067423
  142. 22. Prins J, Blanker MH, Bohnen AM, Thomas S, Bosch JL (2002) Częstość występowania zaburzeń erekcji: systematyczny przegląd badań populacyjnych. Int J Impot Res 14: 422 – 432. doi: 10.1038 / sj.ijir.3900905
  143. 23. Martins FG, Abdo CH (2010) Zaburzenia erekcji i powiązane czynniki w brazylijskich mężczyznach w wieku 18 – 40 lat. J Sex Med 7: 2166 – 2173. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2009.01542.x
  144. 24. Capogrosso P, Colicchia M, Ventimiglia E, Castagna G, Clementi MC i in. (2013) Jeden pacjent na czterech z nowo zdiagnozowanym zaburzeniem erekcji jest młodym mężczyzną - niepokojącym obrazem z codziennej praktyki klinicznej. J Sex Med 10: 1833 – 1841. doi: 10.1111 / jsm.12179
  145. 25. Lee JC, Benard F, Carrier S, Talwar V, Defoy I (2011) Czy mężczyźni z łagodnymi zaburzeniami erekcji mają takie same czynniki ryzyka, jak ogólna populacja badań klinicznych zaburzeń erekcji? BJU Int 107: 956 – 960. doi: 10.1111 / j.1464-410x.2010.09691.x
  146. 26. Li D, Jiang X, Zhang X, Yi L, Zhu X, et al. (2012) Wieloośrodkowe badanie patofizjologiczne zaburzeń erekcji u pacjentów ambulatoryjnych w Chinach. Urology 79: 601 – 606. doi: 10.1016 / j.urology.2011.11.035
  147. 27. Rhoden E, Teloken C, Sogari P, Vargas Souto C, Korespondencja C (2002) Zastosowanie uproszczonego międzynarodowego indeksu funkcji erekcji (IIEF-5) jako narzędzia diagnostycznego do badania rozpowszechnienia zaburzeń erekcji. Międzynarodowy dziennik badań impotencji 14: 245 – 250. doi: 10.1038 / sj.ijir.3900859
  148. 28. La Vignera S, Condorelli RA, Vicari E, Calogero AE (2012) Statyny i zaburzenia erekcji: krytyczne podsumowanie aktualnych dowodów. J Androl 33: 552 – 558. doi: 10.2164 / jandrol.111.015230
  149. 29. Esposito K, Ciotola M, Giugliano F, Maiorino MI, Autorino R i in. (2009) Wpływ intensywnych zmian stylu życia na zaburzenia erekcji u mężczyzn. J Sex Med 6: 243 – 250. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2008.01030.x
  150. 30. Meldrum DR, Gambone JC, Morris MA, Esposito K, Giugliano D, et al. (2012) Styl życia i podejścia metaboliczne do maksymalizacji zdrowia wzwodu i naczyń. Int J Impot Res 24: 61 – 68. doi: 10.1038 / ijir.2011.51
  151. 31. Smith NJ, Sak SC, Baldo O, Eardley I (2007) Częstość występowania nowo zdiagnozowanej hiperlipidemii u mężczyzn z zaburzeniami erekcji. BJU Int 100: 357 – 361. doi: 10.1111 / j.1464-410x.2007.06988.x
  152. 32. Hall SA, Kupelian V, Rosen RC, Travison TG, Link CL i in. (2009) Czy hiperlipidemia lub jej leczenie związane z zaburzeniami erekcji ?: Wyniki badania Boston Area Community Health (BACH). J Sex Med 6: 1402 – 1413. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2008.01207.x
  153. 33. Nicolosi A, Moreira ED Jr, Shirai M, Bin Mohd Tambi MI, Glasser DB (2003) Epidemiologia zaburzeń erekcji w czterech krajach: międzynarodowe badanie występowania i korelacji zaburzeń erekcji. Urology 61: 201 – 206. doi: 10.1016 / s0090-4295 (02) 02102-7
  154. 34. Nicolosi A, Glasser DB, Kim SC, Marumo K, Laumann EO (2005) Zachowania seksualne i dysfunkcje oraz wzorce poszukiwania pomocy u dorosłych w wieku 40 – 80 w miejskiej populacji krajów azjatyckich. BJU Int 95: 609 – 614. doi: 10.1111 / j.1464-410x.2005.05348.x
  155. 35. Wong SYS, Leung JCS, Woo J (2008) Aktywność seksualna, zaburzenia erekcji i ich korelacje wśród starszych chińskich mężczyzn 1,566 w południowych Chinach. Czasopismo medycyny seksualnej 6: 74 – 80. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2008.01034.x
  156. 36. Kim JH, Lau JTF, Cheuk KK (2009) Bezpłciowość wśród zamężnych chińskich dorosłych w Hongkongu: rozpowszechnienie i związane z tym czynniki. Czasopismo medycyny seksualnej 6: 2997 – 3007. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2009.01367.x
  157. 37. Brody S (2010) Względne korzyści zdrowotne różnych aktywności seksualnych. J Sex Med 7: 1336 – 1361. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2009.01677.x
  158. 38. Corona G, Mannucci E, Lotti F, Boddi V, Jannini EA, et al. (2009) Upośledzenie związku par u mężczyzn z zaburzeniami seksualnymi jest związane z jawnym hipogonadyzmem. J Sex Med 6: 2591 – 2600. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2009.01352.x
  159. 39. Brotto LA, Knudson G, Inskip J, Rhodes K, Erskine Y (2010) Asexuality: podejście mieszane. Arch Sex Behav 39: 599 – 618. doi: 10.1007 / s10508-008-9434-x
  160. 40. Corona G, Lee DM, Forti G, O'Connor DB, Maggi M, et al. (2010) Związane z wiekiem zmiany w ogólności i zdrowie seksualne u mężczyzn w średnim i starszym wieku: wyniki Europejskiego Studium Męskiego Starzenia (EMAS). J Sex Med 7: 1362 – 1380. doi: 10.1111 / j.1743-6109.2009.01601.x
  161. 41. Bassil N (2011) Hipogonadyzm późnego początku. Med Clin North Am 95: 507 – 523. doi: 10.1016 / j.mcna.2011.03.001
  162. 42. Mikhail N (2006) Czy testosteron odgrywa rolę w erekcji? Jestem J Med 119: 373 – 382. doi: 10.1016 / j.amjmed.2005.07.042