Co czwarty pacjent z nowo zdiagnozowanymi zaburzeniami erekcji to niepokojący obraz młodego mężczyzny z codziennej praktyki klinicznej (2013)

Komentarze: Nowe włoskie badanie stwierdza, że ​​25% nowych pacjentów z ciężki zaburzenia erekcji są pod 40.

WNIOSKI: Ta eksploracyjna analiza wykazała, że ​​jeden na czterech pacjentów poszukujących pierwszej pomocy medycznej w związku z nowym początkiem ED był młodszy niż 40 lat. Prawie połowa młodych mężczyzn cierpiała na ciężkie zaburzenia erekcji, z porównywalną częstością u starszych pacjentów. Podsumowując, młodsi mężczyźni różnili się od osób starszych pod względem parametrów klinicznych i socjodemograficznych.


J Sex Med. 2013 Jul;10(7):1833-41. doi: 10.1111 / jsm.12179.

Capogrosso P, Colicchia M, Ventimiglia E, Castagna G, Clementi MC, Suardi N, Castiglione F, Briganti A, Cantiello F, Damiano R, Montorsi F, Salonia A.

Źródło

Katedra Urologii, Uniwersytet Vita-Salute San Raffaele, Mediolan, Włochy.

Abstrakcyjny

WPROWADZENIE:

Zaburzenia erekcji (ED) to częsta dolegliwość u mężczyzn w wieku 40, a częstość występowania wzrasta w całym okresie starzenia. Częstość występowania i czynniki ryzyka zaburzeń erekcji wśród młodych mężczyzn zostały skrupulatnie przeanalizowane.

AIM:

Ocena społeczno-demograficznych i klinicznych cech młodych mężczyzn (zdefiniowanych jako ≤ 40 lat) poszukujących pierwszej pomocy medycznej dla nowych przypadków ED jako ich pierwotnego zaburzenia seksualnego.

METODY:

Przeanalizowano kompletne dane socjodemograficzne i kliniczne od kolejnych pacjentów z 439. Choroby o istotnym znaczeniu dla zdrowia oceniano za pomocą wskaźnika Charlson Comorbidity Index (CCI). Pacjenci ukończyli Międzynarodowy Indeks Erekcji (IIEF).

GŁÓWNY WYNIK POMIAR:

Statystyki opisowe badały socjodemograficzne i kliniczne różnice między pacjentami z ED ≤ 40 i> 40 lat.

WYNIKI:

Nowy początek ED jako główne zaburzenie stwierdzono w 114 (26%) mężczyzn ≤ 40 lat (średnia [odchylenie standardowe [SD]] wiek: 32.4 [6.0]; zakres: 17-40 lat). Pacjenci w wieku ≤ 40 lat mieli niższy odsetek chorób współistniejących (CCI = 0 u 90.4% vs. 58.3%; χ (2), 39.12; P <0.001), niższy średni wskaźnik masy ciała (P = 0.005) i wyższy średni poziom całkowitego testosteronu we krwi (P = 0.005) w porównaniu z osobami> 40. Młodsi pacjenci z zaburzeniami erekcji częściej w porównaniu ze starszymi mężczyznami wykazywali nawyk palenia papierosów i używania narkotyków (wszyscy p ≤ 0.02). Przedwczesny wytrysk częściej występował u młodszych mężczyzn, podczas gdy choroba Peyroniego dominowała w starszej grupie (wszyscy P = 0.03).  IIEF, ciężkie wskaźniki ED stwierdzono odpowiednio u 48.8% młodszych mężczyzn i 40% starszych mężczyzn (P> 0.05). Podobnie, wskaźniki łagodnych, łagodnych do umiarkowanych i umiarkowanych ED nie różniły się istotnie między dwiema grupami.

WNIOSKI:

Ta eksploracyjna analiza wykazała, że ​​jeden na czterech pacjentów poszukujących pierwszej pomocy medycznej w związku z nowym początkiem ED był młodszy niż 40 lat. Aprawie połowa młodych mężczyzn cierpiała na ciężkie zaburzenia erekcji, z porównywalną częstością u starszych pacjentów. Podsumowując, młodsi mężczyźni różnili się od osób starszych pod względem parametrów klinicznych i socjodemograficznych.

© 2013 Międzynarodowe Towarzystwo Medycyny Seksualnej.

SŁOWA KLUCZOWE:

Wiek, praktyka kliniczna, choroby współistniejące, osoby w podeszłym wieku, zaburzenia erekcji, stan zdrowia, międzynarodowy wskaźnik funkcji erekcji, czynniki ryzyka, młody

PMID: 23651423


Wprowadzenie

Zaburzenia erekcji (ED) to częsta dolegliwość u mężczyzn w wieku 40, a częstość występowania wzrasta w całym okresie starzenia się [1].
Większość rękopisów na temat ED zwykle otwiera się takim stwierdzeniem, niezależnie od tego, czy bierze się pod uwagę jakąkolwiek populację czy rasę,
z każdego towarzystwa naukowego, do którego należy badacz / badacz, oraz z dowolnego czasopisma naukowego, w którym opublikowano same rękopisy. Innymi słowy, im starsi mężczyźni dostają, tym bardziej zaczynają zajmować się ED [2].

Równolegle zaburzenia erekcji stopniowo zaczęły odgrywać ważną rolę jako odzwierciedlenie ogólnego stanu zdrowia mężczyzn, przyjmując duże znaczenie w chorobach układu sercowo-naczyniowego.
pole [3-6]. Dlatego jest pewne, że zaburzenia erekcji osiągnęły niemałe znaczenie nie tylko w dziedzinie medycyny, ale nawet w dziedzinie zdrowia publicznego ze względu na wpływ na społeczne aspekty życia jednostki. Rosnące zainteresowanie tym tematem doprowadziło do rozwoju wielu
badania dotyczące częstości występowania i czynników ryzyka zaburzeń erekcji wśród różnych podgrup pacjentów [7, 8]; w tym kontekście większość opublikowanych danych dotyczy populacji mężczyzn w średnim i starszym wieku, a zwłaszcza mężczyzn powyżej 40 lat [7-9]. Starzejący się mężczyźni, a zwłaszcza osoby starsze, częściej cierpią z powodu chorób współistniejących - takich jak cukrzyca, otyłość, choroby sercowo-naczyniowe (CVD) i objawy dolnych dróg moczowych (LUTS) - z których wszystkie są uznanymi czynnikami ryzyka ED [7-12].

Odwrotnie, częstość występowania i czynniki ryzyka zaburzeń erekcji wśród młodych mężczyzn zostały skrupulatnie przeanalizowane. Dane dotyczące tej podgrupy mężczyzn wykazały częstość występowania ED między 2% a prawie 40% u osób młodszych niż 40 lat [13-16]. Podsumowując, opublikowane dane podkreśliły znaczenie ED u młodych mężczyzn, chociaż ten szczególny podzbiór osób nie podzielał tych samych medycznych czynników ryzyka starszych mężczyzn, którzy skarżą się na zaburzenia erekcji [15, 16], co prowadzi do przekonania, że ​​składnik psychogenny występuje znacznie częściej u młodszych pacjentów z zaburzeniami erekcji lub zaburzeniami erekcji [17].

W sumie prawie wszystkie badania wskazują na częstość występowania zaburzeń erekcji w stosunku do populacji ogólnej iw tym sensie nie ma żadnych praktycznych danych związanych
do codziennej praktyki klinicznej; podobnie nie są dostępne żadne dane dotyczące tych młodych pacjentów, którzy faktycznie szukają pomocy medycznej w warunkach klinicznych w związku z problemem związanym z jakością ich erekcji. W tym kierunku staraliśmy się ocenić częstość występowania i predyktory zaburzeń erekcji u młodych mężczyzn (arbitralnie zdefiniowanych ≤40 lat) w ramach grupy kolejnych pacjentów rasy kaukasko-europejskiej poszukujących pierwszej pomocy medycznej w przypadku dysfunkcji seksualnej w jednej instytucji akademickiej.

Metody

Populacja

Analizy oparto na kohorcie 790 kolejnych kaukasko-europejskich aktywnych seksualnie pacjentów poszukujących pierwszej pomocy medycznej w związku z nowymi zaburzeniami seksualnymi w okresie od stycznia 2010 do czerwca 2012 w jednej klinice akademickiej. W konkretnym celu tego badania eksploracyjnego uwzględniono jedynie dane od pacjentów skarżących się na ED. W tym celu ED zdefiniowano jako trwałą niezdolność do osiągnięcia lub utrzymania erekcji wystarczającej do zadowalającej sprawności seksualnej [18].

Pacjenci zostali poddani kompleksowej ocenie ze szczegółową historią medyczną i seksualną, w tym danymi socjodemograficznymi. Choroby współistniejące ze zdrowiem oceniano za pomocą wskaźnika Charlson Comorbidity Index (CCI) [19] zarówno jako zmienna ciągła, jak i skategoryzowana (tj. 0 vs. 1 vs. ≥2). Użyliśmy Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, 9th revision, Clinical Modification. Zmierzony wskaźnik masy ciała (BMI),
zdefiniowany jako waga w kilogramach według wzrostu w metrach kwadratowych, był brany pod uwagę dla każdego pacjenta. W przypadku BMI użyliśmy wartości granicznych zaproponowanych przez
National Institutes of Health [20]: normalna waga (18.5–24.9), nadwaga (25.0–29.9) i otyłość w klasie ≥1 (≥30.0). Nadciśnienie definiowano, gdy przyjmowano leki hipotensyjne i / lub w przypadku wysokiego ciśnienia tętniczego (skurczowe ≥140 mm Hg lub rozkurczowe ≥90 mm Hg). Hipercholesterolemię definiowano, gdy stosowano terapię obniżającą stężenie lipidów i / lub cholesterol lipoprotein o dużej gęstości (HDL) był <40 mg / dl. Podobnie hipertriglicerydemię definiowano, gdy stężenie triglicerydów w osoczu wynosiło ≥150 mg / dl. [21]. National Cholesterol Education Programme - Panel leczenia dorosłych III [21] kryteria zostały retrospektywnie wykorzystane do określenia częstości występowania zespołu metabolicznego (MeT) w całej grupie mężczyzn z zaburzeniami erekcji.

W konkretnym celu tego badania i aby odzwierciedlić powszechną praktykę klinicznego laboratorium biochemicznego, wybraliśmy pomiar poziomu całkowitego testosteronu (tT) krążącego w krążeniu przy użyciu dostępnych na rynku metod analitycznych. Hipogonadyzm zdefiniowano jako tT <3 ng / ml [22].

Pacjenci byli następnie stratyfikowani w zależności od ich statusu związku (zdefiniowanego jako „stabilny związek seksualny”, jeśli pacjenci mieli tego samego partnera)
przez sześć lub więcej kolejnych miesięcy; w przeciwnym razie „brak stabilnego związku” lub wdowieństwa). Podobnie pacjenci byli segregowani w zależności od ich statusu edukacyjnego w grupie o niskim poziomie wykształcenia (tj. Edukacja w szkole podstawowej i średniej), w grupie z wyższym wykształceniem oraz u mężczyzn o wysokim poziomie wykształcenia (tj. Stopień uniwersytecki / podyplomowy).

Ponadto pacjenci zostali poproszeni o wypełnienie międzynarodowego indeksu funkcji erekcji (IIEF) [23]; aby zapewnić ramy odniesienia dla obiektywnej interpretacji ciężkości ED, zastosowaliśmy klasyfikację domeny erekcji IIEF, jak zaproponowali Cappelleri i in. [24].

U wszystkich pacjentów wykluczono problemy z czytaniem i pisaniem oraz inne problemy z czytaniem i pisaniem.

Gromadzenie danych odbywało się zgodnie z zasadami określonymi w Deklaracji Helsińskiej; wszyscy pacjenci podpisali świadomą zgodę wyrażającą zgodę na dostarczenie własnych anonimowych informacji do przyszłych badań.

Główne wyniki pomiaru

Podstawowym punktem końcowym niniejszego badania była ocena częstości występowania i predyktorów nowego początku ED u młodych mężczyzn poszukujących pierwszej pomocy medycznej
w codziennych warunkach klinicznych, zgodnie z powszechnie stosowanym arbitralnym odcięciem wieku 40. Drugorzędnym punktem końcowym była ocena, czy ogólne funkcjonowanie seksualne, ocenione w różnych domenach IIEF, zostało ocenione inaczej u mężczyzn młodszych niż 40 lat w porównaniu ze starszymi pacjentami.

Analiza statystyczna

Dla konkretnego celu tej analizy, pacjentów z nowo rozpoznanym ED i szukających pierwszej pomocy medycznej podzielono odpowiednio na mężczyzn w wieku ≤40 lat i osoby w wieku> 40 lat. W celu porównania klinicznej i socjodemograficznej charakterystyki mikroskopu zastosowano statystykę opisową
dwie grupy. Dane przedstawiono jako średnią (odchylenie standardowe [SD]). Istotność statystyczna różnic w środkach i proporcjach była
testowane z dwustronnym t-test i chi-kwadrat (χ2) odpowiednio testy. Analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu wersji 13.0 (IBM Corp., Armonk, NY, USA). Wszystkie testy były dwustronne, z poziomem istotności ustawionym w 0.05.

Efekt

Nowy początek ED jako pierwotne zaburzenie stwierdzono u 439 pacjentów (55.6%) z 790 pacjentów. Spośród nich 114 (25.9%) było w wieku ≤40 lat. Stół 1 szczegóły charakterystyki demograficznej i statystyki opisowej całej kohorty pacjentów z zaburzeniami erekcji, w podziale według arbitralnego odcięcia wieku 40 lat. W tym kontekście pacjenci w wieku ≤40 w momencie pierwszej pomocy medycznej dla ED wykazali
niższy wskaźnik chorób współistniejących (obiektywnie oceniany za pomocą CCI), niższa średnia wartość BMI, niższy odsetek osób z BMI sugerujących nadwagę i otyłość ≥1 klasy, niższy poziom nadciśnienia i hipercholesterolemii oraz wyższy średni poziom krążenia tT w porównaniu z tymi starszymi niż 40 lat (wszystkie P ≤ 0.02). I odwrotnie, nie zaobserwowano różnic między grupami pod względem wskaźników hipertriglicerydemii, MetS i hipogonadyzmu (tab. 1). Ponadto młodsi pacjenci z ED wykazywali wyższy wskaźnik homoseksualnej orientacji seksualnej i niższy odsetek stabilnych związków seksualnych (wszystkie P  ≤ 0.02). Nie zaobserwowano istotnych różnic w poziomie wykształcenia między grupami. Istotnie wyższy odsetek współistniejących przedwczesnych wytrysków (przez całe życie lub nabytych) obserwowano u młodszych pacjentów niż u osób starszych; odwrotnie, choroba Peyroniego była bardziej obecna w starszej grupie (all P = 0.03), podczas gdy nie było różnic w występowaniu niskiego pożądania seksualnego między obiema grupami (tab 1).

Tabela 1. Statystyki opisowe u pacjentów z SOR w wieku ≤40 i> 40 lat (liczba = 439)
 Pacjenci ≤40 latPacjenci> 40 latP wartość*
  1. Klawiatura:
    SD = odchylenie standardowe; CCI = Charlson Comorbidity Index; BMI = ciało
    indeks masy; NIH = National Institutes of Health; MeTs = metaboliczne
    zespół; tT = całkowity testosteron; PE = przedwczesny wytrysk

  2. *P wartość zgodnie z χ2 niezależny test lub dwustronny t-test, jak wskazano

Liczba pacjentów (%)114 (25.9)325 (74.1) 
Wiek (lata; średnia [SD])32.4 (6.0)57.1 (9.7)
łodzie17-4041-77
CCI (nr [%])  <0.001 (χ2, 39.12)
0103 (90.4)189 (58.3) 
16 (5.3)62 (19)
2+5 (4.4)74 (22.7)
BMI (kg / m2; średnia [SD])25.1 (4.1)26.4 (3.7)0.005
BMI (klasyfikacja NIH) (nr [%])  0.002 (χ2, 15.20)
1 (0.9)0 (0) 
18.5-24.963 (56.5)126 (38.7)
25-29.934 (29.6)157 (48.3)
≥3016 (13)42 (13)
Nadciśnienie (nr [%])6 (5.3)122 (37.5)<0.001 (χ2, 42.40)
Hipercholesterolemia (nr [%])4 (3.5)38 (11.7)0.02 (χ2, 5.64)
Hipertriglicerydemia (nr [%])0 (0.0)10 (3.1)0.12 (χ2, 2.37)
MeTs (nr [%])2 (1.8)10 (3.1)0.57 (χ2, 0.74)
tT (ng / ml; średnia [SD])5.3 (2.0)4.5 (1.8)0.005
Hipogonadyzm (łącznie <3 ng / ml) (liczba [%])12 (10.3)54 (16.6)0.14 (χ2, 2.16)
Orientacja seksualna (nr [%])  0.02 (χ2, 5.66)
Heteroseksualny109 (95.6)322 (99.1) 
Homoseksualny5 (4.4)3 (0.9)
Status związku (nr [%])  <0.001 (χ2, 27.51)
Stabilny związek seksualny ≥6 miesięcy81 (71.4)303 (93.2) 
Brak stabilnych relacji seksualnych33 (28.6)22 (6.8)
Status edukacyjny (nr [%])  0.05 (χ2, 9.30)
Szkoła Podstawowa0 (0)22 (6.8) 
Szkoła średnia20 (17.5)64 (19.7)
Liceum51 (44.7)141 (43.4)
Stopień naukowy43 (37.7)98 (30.2)
Jednoczesne dolegliwości seksualne (nr [%])   
PE14 (12.4)20 (6.2)0.03 (χ2, 4.55)
niskie libido10 (8.8)23 (7.1)0.55 (χ2, 0.35)
choroba Peyron'a5 (4.4)37 (11.4)0.03 (χ2, 4.78)

Stół 2 wymienia leki przyjmowane przez pacjentów z dwóch grup, posegregowane według rodzin leków. Podobnie Table 2 wyszczególnia również produkty rekreacyjne zgłaszane przez pacjentów i
podzielone według grupy wiekowej. Starsi pacjenci ED częściej przyjmowali
leki przeciwnadciśnieniowe dla każdej rodziny, jak również tiazyd
leki moczopędne i leki obniżające stężenie lipidów w porównaniu z mężczyznami ≤40 lat (wszystkie P
≤ 0.02). Podobnie starsi pacjenci również częściej przyjmowali
leki przeciwcukrzycowe i urykozuryczne, alfa-blokery dla LUTS i proton
inhibitory pompy w porównaniu z młodszymi mężczyznami (wszyscy P ≤ 0.03).

Tabela 2. Leki terapeutyczne i nawyki rekreacyjne u pacjentów z zaburzeniami erekcji w wieku ≤40 i> 40 lat— (liczba = 439)
 Pacjenci ≤40 latPacjenci> 40 latP wartość*
  1. Klawiatura:
    ACE-i = inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę; SNRIs = serotonina i
    inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenail; SSRI = selektywny wychwyt zwrotny serotoniny
    inhibitory; BPH = łagodny rozrost gruczołu krokowego; LUTS = niższe oddawanie moczu
    objawy układu pokarmowego

  2. *P wartość zgodnie z χ2 niezależny test lub dwustronny t-test, jak wskazano

Liczba pacjentów (%)114 (25.9)325 (74.1) 
leki przeciwnadciśnieniowe   
ACE-i1 (0.9)47 (14.5)<0.001 (χ2, 14.62)
Antagoniści receptora angiotensyny II2 (1.8)41 (12.6)0.002 (χ2, 9.95)
Blokery beta-12 (1.8)44 (13.5)0.0009 (χ2, 11.12)
Antagoniści wapnia0 (0.0)39 (12.0)0.002 (χ2, 13.57)
diuretyki   
Diuretyki pętlowe0 (0.0)6 (1.8)0.33 (χ2, 0.94)
Diuretyki tiazydowe0 (0.0)18 (5.5)0.02 (χ2, 5.20)
Inne leki sercowo-naczyniowe   
Digoksyna0 (0.0)7 (2.2)0.24 (χ2, 1.36)
Leki przeciwarytmiczne1 (0.9)6 (1.8)0.82 (χ2, 0.05)
Leki przeciwzakrzepowe1 (0.9)10 (3.1)0.35 (χ2, 0.89)
Leki przeciwpłytkowe1 (0.9)1 (1.8)0.82 (χ2, 0.06)
Leki obniżające poziom lipidów (statyny i / lub fibraty)0 (0.0)43 (13.2)0.0001 (χ2, 15.21)
Leki na centralny układ nerwowy   
Leki przeciwdrgawkowe1 (0.9)6 (1.8)0.82 (χ2, 0.05)
Barbiturany0 (0.0)2 (0.6)0.99 (χ2, 0.00)
benzodiazepiny2 (1.8)15 (4.6)0.29 (χ2, 1.11)
Neuroleptyki2 (1.8)3 (0.9)0.79 (χ2, 0.07)
Leki opioidowe0 (0.0)2 (0.6)0.99 (χ2, 0.00)
SNRI1 (0.9)1 (0.3)0.99 (χ2, 0.00)
SSRIs8 (7.0)8 (2.5)0.06 (χ2, 3.65)
Leki endokrynologiczne   
Leki antyandrogenne0 (0.0)3 (0.9)0.73 (χ2, 0.12)
Leki przeciwtarczycowe0 (0.0)1 (0.3)0.57 (χ2, 0.33)
tyroksyny2 (1.8)17 (5.2)0.20 (χ2, 1.61)
kortykosteroidy3 (2.6)12 (3.7)0.80 (χ2, 0.07)
Darbepoetyna0 (0.0)1 (0.3)0.57 (χ2, 0.33)
Desmopresyna0 (0.0)2 (0.6)0.99 (χ2, 0.00)
Agoniści dopaminy2 (1.8)4 (1.2)1.00 (χ2, 0.00)
Antagoniści dopaminy4 (3.5)3 (0.9)0.14 (χ2, 2.19)
Leki hipoglikemiczne   
Leki przeciwcukrzycowe3 (2.6)32 (9.8)0.02 (χ2, 5.05)
Insulina3 (2.6)23 (7.1)0.13 (χ2, 2.31)
Leki na układ oddechowy   
Leki przeciwhistaminowe4 (3.5)12 (3.7)0.85 (χ2, 0.04)
Beta2-agonista1 (0.9)3 (0.9)0.56 (χ2, 0.33)
Leki związane z BPH / LUTS   
Inhibitory reduktazy 5-alfa1 (0.9)6 (1.9)0.77 (χ2, 0.09)
Alfa-blokery1 (0.9)41 (12.6)0.0005 (χ2, 12.04)
Inne leki   
Leki przeciwcholinergiczne1 (0.9)1 (0.3)0.99 (χ2, 0.00)
Immunomodulatory / immunosupresory3 (2.6)12 (3.7)0.80 (χ2, 0.07)
Inhibitory pompy protonowej2 (1.8)33 (10.2)0.008 (χ2, 6.98)
Niesteroidowe leki przeciwzapalne7 (6.1)14 (4.3)0.60 (χ2, 0.27)
Tryptany0 (0.0)1 (0.3)0.57 (χ2, 0.33)
witaminy2 (1.8)11 (3.4)0.59 (χ2, 0.30)
Leki mocznikowe0 (0.0)17 (5.2)0.03 (χ2, 4.84)
    
Palenie papierosów (nr [%])  0.02 (χ2, 7.56)
Aktualni palacze43 (37.8)80 (24.6) 
Poprzednie osoby palące1 (0.9)7 (2.2)
Nigdy nie palił70 (61.3)238 (73.2)
Spożycie alkoholu (dowolna objętość / tydzień) (nr [%])  0.52 (χ2, 0.41)
Regularnie88 (77.2)262 (80.6)0.16 (χ2, 1.93)
Spożycie alkoholu (1 – 2 L / tydzień)26 (22.8)98 (30.2)0.96 (χ2, 0.00)
Spożycie alkoholu (> 2 l / tydzień)4 (3.6)10 (3.1) 
Przewlekłe nielegalne narkotyki (dowolny typ) (nr [%])24 (20.9)11 (3.4)<0.001 (χ2, 34.46)
Konopie indyjskie / marihuana24 (20.9)9 (2.8)<0.001 (χ2, 37.29)
Kokaina4 (3.5)0 (0.0)0.005 (χ2, 37.29)
Heroina0 (0.0)3 (0.9)0.73 (χ2, 7.92)

Nie stwierdzono różnic dla żadnej innej rodziny leków (tab 2).

Mniejszy
Pacjenci z ED częściej wykazywali nawyk palenia papierosów
oraz stosowanie nielegalnych narkotyków (zarówno marihuany / marihuany, jak i kokainy) jako
w porównaniu z mężczyznami starszymi niż 40 (wszystkie P ≤ 0.02). Nie stwierdzono różnic w spożyciu alkoholu między grupami (tab 2).

Stół 3 szczegółowe wyniki średniej (SD) dla pięciu ocen domen IIEF; Nie
zaobserwowano istotne różnice dla dowolnej domeny IIEF między
młodsi i starsi nowi pacjenci ED. Podobnie mężczyźni ≤40 lat
wykazali podobną i znaczną częstość występowania ciężkich zaburzeń erekcji w porównaniu
ze starszymi pacjentami. Podobnie stawki łagodne, łagodne do umiarkowanych i
umiarkowane ED nie różniły się istotnie między dwiema grupami
(Stół 3).

Tabela 3. Wyniki w domenie IIEF i wskaźniki nasilenia zaburzeń erekcji u pacjentów w wieku ≤40 i> lat (liczba = 439)
Domeny IIEF (średnia [SD])Pacjenci ≤40 latPacjenci> 40 latP wartość*
  1. Klawiatura:
    IIEF = Międzynarodowy indeks funkcji wzwodu; EF = Funkcja wzwodu
    domena; IS = domena satysfakcji ze stosunku; OF = funkcja orgazmu
    domena; SD = domena pożądania seksualnego; OS: ogólna domena satysfakcji;
    ED = zaburzenia erekcji

  2. *P wartość według dwustronnego Studenta t-test lub χ2 test, jak wskazano

  3. Ciężkość † ED została sklasyfikowana zgodnie z klasyfikacją sugerowaną przez Cappelleri et al. [23].

IIEF-EF12.77 (8.7)14.67 (8.4)0.23
IIEF-IS5.9 (4.2)6.69 (4.1)0.33
IIEF-OF7.51 (3.2)7.06 (3.5)0.49
IIEF-SD6.98 (2.3)6.57 (2.1)0.36
IIEF-OS4.95 (2.6)5.06 (2.5)0.82
Stopień IIEF (Nie [%])   
Normalna EF11 (9.3)39 (11.9)0.73 (χ2, 2.01)
Łagodny ED16 (14.0)55 (16.8)
Łagodna do umiarkowanej ED10 (9.3)51 (15.8)
Umiarkowane ED21 (18.6)48 (14.9)
Ciężka ED56 (48.8)132 (40.6)

Dyskusja

We
retrospektywnie oceniono kohortę kolejnych osób rasy kaukasko-europejskiej
aktywni seksualnie mężczyźni poszukujący pierwszej pomocy medycznej w przypadku pojawienia się nowego ED
pojedyncza akademicka usługa ambulatoryjna w okresie 30 w celu
ocenić rozpowszechnienie i charakterystykę osób ≤40 lat jako
w porównaniu z mężczyznami starszymi niż 40 w momencie rozpoznania ED.
Odkryliśmy, że jeden na czterech mężczyzn z zaburzeniami erekcji był młodszy niż 40 lat.
Co więcej, podobna proporcja młodszych i starszych pacjentów ED
narzekać na ciężką ED. Podobnie młodsi i starsi pacjenci w równym stopniu
punktowane dla każdej domeny IIEF, w tym także pożądanie seksualne, orgazmiczne
funkcja i ogólna satysfakcja. Dlatego obserwacja jako
całość wydawała nam się niepokojącym obrazem z codziennej kliniki
ćwiczyć.

ED to stan z
uznane medyczne i socjodemograficzne czynniki ryzyka, które były
szeroko oceniany w różnych badaniach [7-10, 13, 14, 25]. Ogólnie rzecz biorąc, wiek jest uważany za najbardziej wpływowy, z kilkoma badaniami wykazującymi dramatyczny wzrost ED z wiekiem [7, 8, 26];
na przykład dane z badania Massachusetts Male Aging
ten wiek był zmienną najsilniej związaną z ED [7]. Oprócz wieku, wiele innych schorzeń jest silnie związanych z zaburzeniami erekcji [7, 10, 12-14, 26].
W całym okresie starzenia osobniki męskie częściej cierpią z powodu jednego
lub więcej z wyżej wymienionych warunków towarzyszących, a nie
co zaskakujące, często skarżą się także na zaburzenia erekcji. Z tych powodów większość
badania epidemiologiczne dotyczące występowania i predykcji ED
są przeprowadzane w populacji mężczyzn starszych niż 40 lat;
odwrotnie, tylko kilka badań obejmuje również dane od młodszych
osób [14-16, 26, 27].
Ogólnie dane z tych późniejszych badań wykazały, że ED nie jest rzadkością
stan nawet wśród młodszych mężczyzn. Mialon i wsp., Na przykład, zgłosili
że częstość występowania ED wynosiła 29.9% w grupie szwajcarskich młodych mężczyzn [15]. Podobnie Ponholzer i in. [14] stwierdzili podobne wskaźniki ED w kolejnych seriach mężczyzn w wieku 20 – 80
lat uczestniczących w projekcie badań przesiewowych na terenie Wiednia.
Podobnie Martins i Abdo [16] wykorzystał dane z badania przekrojowego, w którym mężczyźni 1,947 w wieku 18 – 40 lat
stare skontaktowano się w miejscach publicznych głównych brazylijskich miast 18 i
wywiad z anonimowym kwestionariuszem; ogólnie, 35% z nich
osoby zgłaszały pewne stopnie trudności z erekcją.

A
główna siła naszej analizy wynika z faktu, że dokładnie
oceniono występowanie i charakterystykę ED u młodych mężczyzn ekstrapolowanych
od kohorty pacjentów, którzy kolejno przychodzili do naszego ambulatorium
klinika poszukująca pierwszej pomocy medycznej dla ED; w tym kontekście to odkryliśmy
jedna czwarta pacjentów cierpiących na ED w codziennej praktyce klinicznej
są mężczyźni poniżej wieku 40. To wyraźnie potwierdza poprzednie
dane epidemiologiczne z badań populacyjnych, przedstawiając w ten sposób
ED jest nie tylko zaburzeniem starzejącego się mężczyzny i tej erekcji
upośledzenie młodych mężczyzn nie powinno być niedoceniane klinicznie. Nasz
obraz codziennego scenariusza klinicznego jeszcze bardziej niepokoi
biorąc pod uwagę codzienną praktykę wielu lekarzy, którzy nie mają
znajomość męskiego zdrowia seksualnego; rzeczywiście, biorąc pod uwagę stosunkowo niski
wskaźniki oceny ED przez lekarzy ogólnych u pacjentów starszych niż
40 roku [28], bardzo się obawiamy, że ED lub funkcjonowanie seksualne per se mogą być jeszcze mniej zbadane u młodych mężczyzn [29].

Połączenia
wyniki naszej analizy wykazały, że młodsi pacjenci byli na całym świecie
zdrowsze w porównaniu z mężczyznami starszymi niż 40, wykazującymi niższy poziom CCI
wyniki - wraz z mniejszą liczbą leków, szczególnie dla
CVD, niższy średni BMI i niższa częstość występowania nadciśnienia tętniczego.
Podobnie, co nie jest zaskakujące, osoby młodsze miały wyższy średni Tt
poziomy w porównaniu z pacjentami starszymi niż 40 lat, co potwierdza
większość badań epidemiologicznych wśród europejskich starzejących się mężczyzn [2].
Jako całość, te dane kliniczne potwierdzają te uzyskane z
Ankieta brazylijska, która nie znalazła żadnego istotnego związku z
potwierdziły organiczne czynniki ryzyka ED, takie jak cukrzyca i CVD u mężczyzn
w wieku 18 – 40 lat [16].
Ogólnie rzecz biorąc, różnice te były spodziewane, dając fakt, że ED w
młodzi mężczyźni są zwykle połączeni z wieloma psychologicznymi i
czynniki interpersonalne, które najczęściej stanowią potencjalne przyczyny
[8, 30, 31]. Ponadto Mialon i in. [15] wykazały, że główne różnice między młodszymi i starszymi mężczyznami z ED były
zdrowie psychiczne i stosunek do leków. W naszej kohorcie ED
pacjenci stwierdziliśmy, że młodsi mężczyźni byli częściej uzależnieni od
palenie papierosów i nielegalne narkotyki (tj. konopie indyjskie / marihuana i
kokaina) niż starsi pacjenci. Poprzednie dane dotyczące przewlekłego stosowania
leki - zwłaszcza konopie indyjskie, opiaty i kokaina - wykazały brak
jednoznaczne dowody na związek z zaburzeniami erekcji [32-34],
iz pewnością kilka obserwacji sugerowało przyczynową rolę
przewlekłe palenie papierosów w promowaniu nawet zaburzeń erekcji
u młodych osób [7, 34-37].
Ze względu na opisowy charakter naszego badania nie jesteśmy w stanie założyć
jeśli te ostatnie postawy związane ze stylem życia mogą być wyraźnie związane z
początek ED u młodych mężczyzn, ale z pewnością uzasadnione jest postawienie hipotezy
że obaj mogą odgrywać pewną rolę wraz z innymi czynnikami
promowanie upośledzenia funkcji erekcji. I odwrotnie, ten przewlekły
uzależnienie od substancji rekreacyjnych - które mogą być potencjalnie
szkodliwe nie tylko dla zdrowia seksualnego - dodatkowo wzmacnia obawy
ramy zaczerpnięte z naszej obserwacji, tj. jedna czwarta mężczyzn, którzy
chodź szukać pierwszej pomocy dla ED pod 40 latami i często donosi
chroniczne używanie szkodliwych substancji, często nawet nielegalne.

Wreszcie,
psychometrycznie ocenialiśmy nasilenie ED w obu grupach;
porównywalne proporcje ciężkości ED stwierdzono między grupami. Z
duże znaczenie, prawie połowa osób poniżej 40 lat
cierpiał na ciężką ED według Cappelleri et al. [24],
stawka ta jest całkowicie porównywalna z obserwowaną u starszych mężczyzn.
Naszym zdaniem odkrycie to sugeruje, że
upośledzenie erekcji może być postrzegane jako nieważne u młodszych
pacjenci jak u starszych mężczyzn, dlatego wspierają fakt, że to seksualne
problem zasługuje na odpowiednią uwagę w codziennej praktyce klinicznej
wszystkich grup wiekowych. Podobnie ocenialiśmy, jak młodsi i starsi pacjenci ED
ocenione pod względem ogólnego funkcjonowania seksualnego, jak zdefiniowano przy użyciu
różne domeny IIEF. Zgodne z poprzednimi danymi pokazującymi to
zmiany wzdłużne w pięciu domenach funkcji seksualnych śledzą się razem
z biegiem czasu [38],
nie zaobserwowaliśmy żadnej znaczącej różnicy w każdej domenie IIEF
pomiędzy grupami. W tym sensie można by spekulować, że
nawet z różnymi przyczynami ED, narzędzie IIEF nie mogło być
w stanie dokładnie odróżnić patofizjologię za ED. W rzeczy samej,
chociaż ED, jako obiektywnie zinterpretowany z funkcją erekcji IIEF
wykazano, że jest odpowiedzialna za wyższe CCI, które może być
uważany za wiarygodny wskaźnik zastępczy ogólnego stanu zdrowia mężczyzn,
niezależnie od etiologii ED [3], Deveci i in. [39] wcześniej nie udało się wykazać, że IIEF może być w stanie
rozróżniać organiczną i psychogenną ED. Jednak tak jest
z pewnością prawda, że ​​wiele badań sugerowało, że ED może być
uogólniona manifestacja zdarzeń CVD [40, 41]. Wśród nich Chew i in. [41],
na przykład badano ED jako predyktor zdarzeń CVD w
populacja mężczyzn z ED między 20 a 89 lat; te
Autorzy stwierdzili większe względne ryzyko zdarzeń CVD u pacjentów z ED
młodszy niż 40 lat. I odwrotnie, zmniejszona wartość predykcyjna ED
w przypadku zdarzeń CVD obserwowano w populacji starszej [41].
Ogólnie rzecz biorąc, te poprzednie wyniki i nasze obecne ustalenia mogą sugerować
że badania przesiewowe ED są cennym sposobem identyfikacji młodych i
mężczyźni w średnim wieku, którzy są cennymi kandydatami na ryzyko sercowo-naczyniowe
ocena i późniejsza interwencja medyczna. Nawet jeśli większość
pacjenci w tej grupie wiekowej prawdopodobnie cierpieliby na nieorganiczną ED,
część z nich może narzekać na organiczne ED
etiologie o szerokim spektrum, przy czym ED jest jedynym wskaźnikiem wartowniczym dla
początkowe pogorszenie stanu zdrowia (tj. miażdżyca tętnic). W tym
kontekst, Kupelian i wsp., na przykład, badając populację mężczyzn 928
bez MeTs wykazało, że ED był predykcyjny dla późniejszego rozwoju
MeTS u pacjentów z prawidłowym BMI na początku [42],
podkreślając w ten sposób wartość ED jako kwestii pomagającej zmotywować młodych mężczyzn
mieć długoterminowy zdrowy styl życia, który może modulować ryzyko
choroby takie jak cukrzyca i CVD.

Autonomiczne
nauka nie jest pozbawiona ograniczeń. Po pierwsze, nasza stosunkowo mała kohorta
mężczyzn może ograniczyć sens naszych ustaleń, biorąc pod uwagę
uwzględniać tylko tych pacjentów, którzy zostali skierowani do medycyny seksualnej
klinika ambulatoryjna może uzasadniać stronniczość wyboru pod względem ciężkości
zaburzeń erekcji, co prowadzi do pominięcia wielu osób z łagodnym
mniej zmotywowani do szukania pomocy medycznej. Uważamy to jednak za
wada metodologiczna byłaby jednakowo obecna w obu grupach wiekowych
nie podważa wartości tych ustaleń. Po drugie, nie oceniliśmy
wskaźniki depresji lub lęku przy użyciu zwalidowanych instrumentów psychometrycznych.
W tym kontekście związek przyczynowo-skutkowy między ED i innymi
depresja lub lęk, lub oba, są prawdopodobnie dwukierunkowe; rzeczywiście, ED
może być nabyte po depresji lub lęku, który z kolei może być
konsekwencja wszelkich zaburzeń seksualnych. Posiadanie narzędzia, które może
rozróżnić ten stan może mieć duże znaczenie kliniczne
zwłaszcza w populacji młodych. Po trzecie, nasze analizy nie
w szczególności ocenić historię seksualną i seksualność pacjentów w okresie
okres młodzieńczy. W związku z tym Martins i Abdo [16] pokazał, jak brakowało informacji na temat seksualności u bardzo młodych pacjentów
związany z zaburzeniami erekcji z powodu możliwego strachu i wątpliwości zgłaszanych przez tabu
i nierealne oczekiwania. Pacjenci z trudnościami w całym
początek ich życia seksualnego prawdopodobnie wykazywał większe występowanie ED
generowany przez cykl niepokoju i niepowodzeń, które ostatecznie osłabiają
sprawność seksualna danej osoby [43].
Wreszcie nasza analiza nie uwzględniała kwestii społeczno-ekonomicznych
aspekty życia; rzeczywiście, wykazano wzrost dochodów gospodarstw domowych
być pozytywnie związane z zachowaniem szukającym leczenia, podczas gdy
niekorzystna sytuacja finansowa może ostatecznie stanowić barierę [44].
Postanowiliśmy jednak nie żądać informacji o dochodach z powodu niskiego poziomu
odsetek odpowiedzi na pytania o dochody, które zwykle uzyskujemy w życiu codziennym
praktyka kliniczna podczas standardowych wizyt w biurze.

wnioski

In
kontrast z tym, co zostało zgłoszone przez badania populacji
rozpowszechnienie ED u młodych pacjentów, nasze odkrycia pokazują, że jeden z nich
czterech mężczyzn szukających pomocy medycznej w ED w codziennej praktyce klinicznej
klinika ambulatoryjna jest młodym mężczyzną poniżej wieku 40. Co więcej,
prawie połowa młodych mężczyzn cierpiała na ciężkie zaburzenia erekcji
proporcja porównywalna z obserwowaną u starszych osób. Przeprowadzka do
w codziennej praktyce klinicznej obecne ustalenia skłaniają nas do dalszych działań
zarysować znaczenie kompleksowego leczenia medycznego i seksualnego
historia i przeprowadzanie dokładnego badania fizycznego u wszystkich mężczyzn
ED, niezależnie od ich wieku. Podobnie, biorąc pod uwagę niski wskaźnik poszukiwania
pomoc medyczna w przypadku zaburzeń związanych ze zdrowiem seksualnym, wyniki te
jeszcze bardziej wyrażają potrzebę proaktywnego proszenia pracowników służby zdrowia
o potencjalnych dolegliwościach seksualnych, jeszcze raz nawet u mężczyzn młodszych niż
40 lat. Ponieważ aktualna wielkość próby jest ograniczona, prawdopodobnie
nie można wyciągnąć ogólnych wniosków; dlatego dodatkowe badania w
potrzebne są większe próbki populacyjne, aby potwierdzić te wyniki i
scharakteryzować potencjalną rolę ciężkości ED jako zwiastuna
zaburzeń medycznych u mężczyzn poniżej wieku 40.

Konflikt interesów: Autorzy nie zgłaszają konfliktu interesów.

Oświadczenie autorstwa

Kategoria 1

  • (A)
    Koncepcja i projekt
    Paolo Capogrosso; Andrea Salonia
  • (B)
    Pozyskiwanie danych
    Michele Colicchia; Eugenio Ventimiglia; Giulia Castagna; Maria Chiara Clementi; Fabio Castiglione
  • (C)
    Analiza i interpretacja danych
    Nazareno Suardi; Andrea Salonia; Francesco Cantiello

Kategoria 2

  • (A)
    Opracowanie artykułu
    Paolo Capogrosso; Andrea Salonia
  • (B)
    Rewizja dla treści intelektualnej
    Andrea Salonia; Alberto Briganti; Rocco Damiano

Kategoria 3

  • (A)
    Ostateczne zatwierdzenie ukończonego artykułu
    Andrea Salonia; Francesco Montorsi

Referencje

  • 1
    Glina S, Sharlip ID, Hellstrom WJ. Modyfikowanie czynników ryzyka w celu zapobiegania i leczenia zaburzeń erekcji. J Sex Med 2013;10:115-119.        

  • 2
    Corona G, Lee DM, Forti G, O'Connor DB, Maggi M, O'Neill TW, Pendleton N, Bartfai G, Boonen S, Casanueva FF, Finn JD, Giwercman A, Han TS, Huhtaniemi IT, Kula K, Lean ME, Punab M, Silman AJ, Vanderschueren D, Wu FC, Grupa analityczna EMAS. Związane z wiekiem
    zmiany w ogóle i zdrowie seksualne u mężczyzn w średnim wieku i starszych:
    Wyniki europejskiego badania starzenia się mężczyzn (EMAS)
    . J Sex Med 2010;7:1362-1380.
            

  • 3
    Salonia A, Castagna G, Saccà A, Ferrari M, Capitanio U, Castiglione F, Rocchini L, Briganti A, Rigatti P, Montorsi F. Is
    zaburzenia erekcji wiarygodny wskaźnik ogólnego stanu zdrowia mężczyzn?
    Przypadek międzynarodowego indeksu erekcji i erekcji
    Domena funkcji
    . J Sex Med 2012;9:2708-2715.
            

  • 4
    Montorsi F, Briganti A, Salonia A, Rigatti P, Margonato A, Macchi A, Galli S, Ravagnani PM, Montorsi P. Wzwodny
    rozpowszechnienie dysfunkcji, czas wystąpienia i związek z czynnikami ryzyka
    u kolejnych pacjentów z 300 z ostrym bólem w klatce piersiowej i angiograficznie
    udokumentowana choroba wieńcowa
    . Eur Urol 2003;44:360-364.
            

  • 5
    Guo W, Liao C, Zou Y, Li F, Li T, Zhou Q, Cao Y, Mao X. Zaburzenia erekcji i ryzyko klinicznych zdarzeń sercowo-naczyniowych: Metaanaliza siedmiu badań kohortowych. J Sex Med 2010;7:2805-2816.        

  • 6
    Dong JY, Zhang YH, Qin LQ. Zaburzenia erekcji i ryzyko chorób sercowo-naczyniowych: Metaanaliza prospektywnych badań kohortowych. J Am Coll Cardiol 2011;58:1378-1385.        

  • 7
    Feldman HA, Goldstein I, Hatzichristou DG, Krane RJ, McKinlay JB. Impotencja i jej medyczne i psychospołeczne korelaty: wyniki badania Massing Male Aging Study. J Urol 1994;151:54-61.        

  • 8
    Laumann EO, Paik A, Rosen RC. Zaburzenia seksualne w Stanach Zjednoczonych: rozpowszechnienie i czynniki predykcyjne. JAMA 1999;281:537-544.        

  • 9
    Prins J, Blanker MH, Bohnen AM, Thomas S, Bosch JL. Częstość występowania zaburzeń erekcji: systematyczny przegląd badań populacyjnych. Int J Impot Res 2002;14:422-432.        

  • 10
    Roth A, Kalter-Leibovici O, Kerbis Y, Tenenbaum-Koren E, Chen J, Sobol T, Raz I. Rozpowszechnienie
    i czynniki ryzyka zaburzeń erekcji u mężczyzn z cukrzycą,
    nadciśnienie lub obie choroby: badanie społeczności wśród 1,412 Izraelczyków
    ale
    . Clin Cardiol 2003;26:25-30.
            

  • 11
    Hyde Z, Migotanie L, Hankey GJ, Almeida OP, McCaul KA, Chubb SA, Yeap BB. Częstość występowania i predyktory problemów seksualnych u mężczyzn w wieku 75 – 95 lat: badanie populacyjne. J Sex Med 2012;9:442-453.        

  • 12
    Gacci M, Eardley I, Giuliano F, Hatzichristou D, Kaplan SA, Maggi M, McVary KT, Mirone V, Porst H, CG Roehrborn. Krytyczny
    analiza związku między dysfunkcjami seksualnymi a niższymi
    objawy ze strony układu moczowego spowodowane łagodnym przerostem gruczołu krokowego
    . Eur Urol 2011;60:809-825.
            

  • 13
    Parazzini F, Menchini Fabris F, Bortolotti A, Calabrò A, Chatenoud L, Colli E, Landoni M, Lavezzari M, Turchi P, Sessa A, Mirone V. Częstotliwość i uwarunkowania zaburzeń erekcji we Włoszech. Eur Urol 2000;37:43-49.        

  • 14
    Ponholzer A, Temml C, Mock K, Marszalek M, Obermayr R, Madersbacher S. Częstość występowania i czynniki ryzyka zaburzeń erekcji u mężczyzn 2869 za pomocą zwalidowanego kwestionariusza. Eur Urol 2005;47:80-85.        

  • 15
    Mialon A, Berchtold A, Michaud PA, Gmel G, Suris JC. Zaburzenia seksualne wśród młodych mężczyzn: rozpowszechnienie i czynniki z tym związane. J Adol Health 2012;51:25-31.        

  • 16
    Martins FG, Abdo CH. Zaburzenia erekcji i powiązane czynniki w brazylijskich mężczyznach w wieku 18 – 40 lat. J Sex Med 2010;7:2166-2173.        

  • 17
    Pescatori ES, Giammusso B, Piubello G, Gentile V, Farina FP. Podróż do królestwa wniosków o pomoc przedstawionych specjalistom medycyny seksualnej: wprowadzenie męskiego cierpienia seksualnego. J Sex Med 2007;4:762-770.        

  • 18
    Panel rozwoju konsensusu NIH dotyczący impotencji. JAMA 1993;270:83-90.        

  • 19
    Charlson ME, Pompei P, Ales KL, MacKenzie CR. Nowa metoda klasyfikacji współwystępowania prognostycznego w badaniach podłużnych: opracowanie i walidacja. J Chronic Dis 1987;40:373-383.        

  • 20
    Narodowe Instytuty Zdrowia, Narodowy Instytut Serca, Płuc i Krwi. Wytyczne kliniczne dotyczące identyfikacji, oceny i leczenia nadwagi i otyłości u dorosłych - sprawozdanie z dowodów. Obes Res 1998;6(suppl):51-210S.
  • 21
    Grundy SM, Cleeman JI, Daniels SR, Donato KA, Eckel RH, Franklin BA, Gordon DJ, Krauss RM, Savage PJ, Smith SC Jr, Spertus JA, Costa F, American Heart Association; Narodowy Instytut Serca, Płuc i Krwi. Diagnoza
    i zarządzanie zespołem metabolicznym: amerykańskie serce
    Stowarzyszenie / National Heart, Lung i Blood Institute Scientific
    Zestawienie sprzedaży
    . Obieg 2005;112:2735-2752.
            

  • 22
    Amerykańskie Stowarzyszenie Klinicznych Endokrynologów. Wytyczne medyczne dotyczące praktyki klinicznej do oceny i leczenia hipogonadyzmu u dorosłych mężczyzn - aktualizacja 2002. Endocr Pract 2002;8:440-456.
  • 23
    Rosen RC, Riley A, Wagner G, Osterloh IH, Kirkpatrick J, Mishra A. Międzynarodowy indeks funkcji erekcji (IIEF): wielowymiarowa skala do oceny zaburzeń erekcji. Urologia 1997;49:822-830.        

  • 24
    Cappelleri JC, Rosen RC, Smith MD, Mishra A, Osterloh IH. Ocena diagnostyczna domeny erekcji w międzynarodowym indeksie funkcji erekcji. Urologia 1999;54:346-351.        

  • 25
    Kaye JA, Jick H. Zakres
    zaburzeń erekcji i charakterystyki pacjentów przed i
    po wprowadzeniu syldenafilu w Wielkiej Brytanii: Cross
    badanie przekrojowe z pacjentami porównawczymi
    . Br Med J 2003;22:424-425.
            

  • 26
    Braun M, Wassmer G, Klotz T, Reifenrath B, Mathers M, Engelmann U. Epidemiologia zaburzeń erekcji: wyniki „Kolońskiej ankiety”. Int J Impot Res 2000;12:305-311.        

  • 27
    Martin-Morales A, Sanchez-Cruz JJ, Saenz de Tejada I, Rodriguez-Vela L., Jimenez-Cruz JF, Burgos-Rodriguez R. Rozpowszechnienie
    i niezależne czynniki ryzyka zaburzeń erekcji w Hiszpanii: wyniki
    Epidemiologia de la Disfunction Erectil Studium MAsculina
    . J Urol 2001;166:569-574.
            

  • 28
    De Berardis G, Pellegrini F, Franciosi M, Pamparana F, Morelli P, Tognoni G, Nicolucci A, EDEN Study Group. Postępowanie w zaburzeniach erekcji w praktyce ogólnej. J Sex Med 2009;6:1127-1134.        

  • 29
    Akre C, Michaud PA, Suris JC. „Najpierw sprawdzę to w sieci”: Bariery i pokonywanie barier podczas konsultacji na temat zaburzeń seksualnych wśród młodych mężczyzn. Swiss Med Wkly 2010;140:348-353.        

  • 30
    Angst J. Problemy seksualne u osób zdrowych i depresyjnych. Int Clin Psychopharmacol 1998;13(suppl 6):S1-4.        

  • 31
    Gratzke C, Angulo J, Chitaley K, Dai YT, Kim NN, Paick JS, Simonsen U, Uckert S, Wespes E, Andersson KE, Lue TF, Skrót CG. Anatomia, fizjologia i patofizjologia zaburzeń erekcji. J Sex Med 2010;7:445-475.        

  • 32
    Aversa A, Rossi F, Francomano D, Bruzziches R, Bertone C, Santiemma V, Spera G. Wczesna dysfunkcja śródbłonka jako marker naczynioruchowych zaburzeń erekcji u młodych nawykowych użytkowników konopi. Int J Impot Res 2008;20:566-573.        

  • 33
    Shamloul R, Bella AJ. Wpływ zażywania konopi na zdrowie seksualne mężczyzn. J Sex Med 2011;8:971-975.        

  • 34
    Mannino DM, Klevens RM, Flandria WD. Palenie papierosów: niezależny czynnik ryzyka impotencji? Am J Epidemiol 1994;140:1003-1008.        

  • 35
    Nicolosi A, Moreira ED Jr, Shirai M, Bin Tambi MI, Glasser DB. Epidemiologia
    zaburzeń erekcji w czterech krajach: międzynarodowe badania
    częstość występowania i korelacje zaburzeń erekcji
    . Urologia 2003;61:201-206.
            

  • 36
    Rosen RC, Skrzydło R, Schneider S, Gendrano N. Epidemiologia zaburzeń erekcji: rola chorób współistniejących i czynników stylu życia. Urol Clin North Am 2005;32:403-417.        

  • 37
    Harte CB, Meston CM. Ostry
    wpływ nikotyny na fizjologiczne i subiektywne podniecenie seksualne w
    mężczyźni niepalący: randomizowane, podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie
    . J Sex Med 2008;5:110-121.
            

  • 38
    Gades NM, Jacobson DJ, McGree ME, St Sauver JL, Lieber MM, Nehra A, Girman CJ, Jacobsen SJ. Wzdłużny
    ocena funkcji seksualnych w męskiej kohorcie: hrabstwo Olmsted
    badanie objawów moczowych i stanu zdrowia wśród mężczyzn
    . J Sex Med 2009;6:2455-2466.
            

  • 39
    Deveci S, O'Brien K., Ahmed A, Parker M, Guhring P, Mulhall JP. Czy międzynarodowy indeks funkcji wzwodu może odróżniać organiczną i psychogenną funkcję erekcyjną? BJU Int 2008;102:354-356.        

  • 40
    Schouten BW, Bohnen AM, Bosch JL, Bernsen RM, Deckers JW, Dohle GR, Thomas S. Wzwodny
    dysfunkcja związana z chorobą sercowo-naczyniową w
    Holenderska populacja ogólna: wyniki badania Krimpen
    . Int J Impot Res 2008;20:92-99.
            

  • 41
    Chew KK, Finn J, Stuckey B, Gibson N, Sanfilippo F, Bremner A, Thompson P., Hobbs M, Jamrozik K. Zaburzenia erekcji jako predyktor kolejnych zdarzeń sercowo-naczyniowych w miażdżycy: wyniki badania połączonych danych. J Sex Med 2010;7:192-202.        

  • 42
    Kupelian V, Shabsigh R, Araujo AB, O'Donnell AB, McKinlay JB. Zaburzenia erekcji jako predyktor zespołu metabolicznego u starzejących się mężczyzn: wyniki badania Massing Male Aging Study. J Urol 2006;176:222-226.        

  • 43
    Brotons FB, Campos JC, Gonzalez-Correales R., Martín-Morales A, Moncada I, Pomerol JM. Dokument podstawowy dotyczący zaburzeń erekcji: kluczowe aspekty opieki nad pacjentem z zaburzeniami erekcji. Int J Impot Res 2004;16(2 suppl):S26-39.        

  • 44
    Travison TG, Hall SA, Fisher WA, Araujo AB, Rosen RC, McKinlay JB, Piasek MS. Korelacje stosowania PDE5i wśród osób z zaburzeniami erekcji w dwóch badaniach populacyjnych. J Sex Med 2011;8:3051-3057.