Dynamiczne zmiany w Nucleus Accumbens Wypływ Dopaminy podczas efektu Coolidge u samców szczurów (1997)

UWAGI YBOP: Efekt Coolidge kryje się za potęgą internetowej pornografii. Efekt Coolidge'a jest zjawiskiem obserwowanym u gatunków ssaków, w którym samce (iw mniejszym stopniu samice) wykazują nowe zainteresowanie seksualne, jeśli zostaną wprowadzone do nowych wrażliwych partnerów seksualnych, nawet po odmowie seksu wcześniejszym, ale wciąż dostępnym partnerom seksualnym. Nowość seksualna zastępuje to przyzwyczajenie nowym podnieceniem wywołanym przez wyższą dopaminę. Ciągły strumień nowości sprawia, że ​​pornografia internetowa tak bardzo różni się od pornografii z przeszłości.

Oryginalny artykuł z wykresami

  1. Dennisa F. Fiorino,
  2. Ariane Coury i
  3. Anthony G. Phillips

+Pokaż powiązania

  1. The Journal of Neuroscience, 15 czerwca 1997 r., 17 (12): 4849–4855;

Abstrakcyjny

Efekt Coolidge'a opisuje ponowne zainicjowanie zachowań seksualnych u zwierzęcia "seksualnie sytego" w odpowiedzi na nowe wrażliwe partnerstwo. Biorąc pod uwagę rolę mezolimbicznego układu dopaminowego (DA) w inicjacji i utrzymywaniu motywowanych zachowań, zastosowano mikrodializę do monitorowania transmisji DA jądra półleżącego (NAC) podczas kopulacji, sytości seksualnej i ponownego wznowienia zachowań seksualnych. Zgodnie z wcześniejszymi doniesieniami, prezentacja żeńskiej kobiety za ekranem i kopulacja były związane ze znacznym wzrostem wypływu DA NAC. Powrót stężeń NAC DA do wartości wyjściowych zbiegł się z okresem sytości seksualnej, chociaż stężenia metabolitów DA, kwasu dihydroksyfenylooctowego i kwasu homowanilinowego pozostały podwyższone. Prezentacja nowej receptywnej samicy za ekranem skutkowała niewielkim wzrostem DA NAC, który znacznie wzrósł podczas odnowienia kopulacji z nową samicą. Obecne dane sugerują, że właściwości bodźca nowej receptywnej samicy mogą służyć do zwiększenia transmisji NAC DA u seksualnie nasyconego samca szczura, a to z kolei może być związane z ponownym przywróceniem zachowań seksualnych.

Wprowadzenie

Męski szczur, który kopulował do sytości, może zostać ponownie zainkasowany, jeśli początkowa samica zostanie zastąpiona nową, receptywną samicą. Stało się to znane jako efekt Coolidge'a i zaobserwowano go u wielu gatunków ssaków (Wilson i wsp., 1963). Ogólne czynniki, takie jak zmęczenie lub depresja motoryczna, nie są wystarczające, aby wyjaśnić pozorny stan seksualnego nasycenia, ponieważ bodźce pochodzące od nowej kobiety mogą nadal wywoływać kopulację. Uczucie sytości seksualnej można również "odwrócić" farmakologicznie, w znacznym stopniu, przez podawanie różnych leków, które mogą działać na różnych układach neuroprzekaźników. Leki te obejmują johimbinę, 8-OH-DPAT (Rodriguez-Manzo i Fernandez-Guasti, 1994, 1995), nalaxone (Pfaus i Gorzalka, 1987; Rodriguez-Manzo i Fernandez-Guasti, 1995a,b) i apomorfiną (Mas i wsp., 1995c). Mimo że nie można wykluczyć peryferyjnego działania tych leków (np. Działania adrenergicznego na funkcje erekcji), na podstawie selektywnych eksperymentów centralnego uszkodzenia noradrenergicznego zaproponowano wpływ na ośrodkowe mechanizmy leżące u podstaw sytości seksualnej (Rodriguez-Manzo i Fernandez-Guasti, 1995a) i eksperymenty z mikrodializytą, które monitorowały metabolizm dopaminergiczny w środkowej części przedwzrokowej (Mas i wsp., 1995a,b).

Biorąc pod uwagę, że centralne mechanizmy mogą pośredniczyć w przywracaniu zachowań seksualnych charakterystycznych dla efektu Coolidge, prawdopodobnym kandydatem jest mezolimbiczny układ dopaminowy (DA), wystający z brzusznej części nakrywki do NAC. Mesolimbic DA wydaje się działać jako główny modulator w złożonych procesach integracyjnych, które obejmują ocenę bodźców środowiskowych, takich jak sygnały od seksualnie chłonnej kobiety i organizację zachowań ukierunkowanych na cel, w tym kopulacji (Fibiger i Phillips, 1986; Blackburn i wsp., 1992; Phillips i wsp., 1992; LeMoal, 1995; Salamone, 1996).

Chociaż neurony DA śródmózgowia reagują na pierwotne nagrody i wskazówki predykcyjne nagrody, nowe lub nieprzewidywalne bodźce środowiskowe indukują aktywację neuronów najsolidniej w powtarzających się sesjach treningowych (Fabre i wsp., 1983; Schultz, 1992; Mirenowicz i Schultz, 1994). Istnieje wiele dowodów, które wspierają istotną rolę ułatwiającą mezolimbic DA w inicjacji i utrzymaniu zachowań seksualnych szczurów (Pfaus i Everitt, 1995), a liczne badania mikrodializy wskazują na wzrost wypływu DA w NAC podczas apetycznych i konsumpcyjnych faz męskich zachowań seksualnych (Pfaus i wsp., 1990; Pleim i wsp., 1990; Damsma i wsp., 1992; Wenkstern i wsp., 1993; Fumero i wsp., 1994; Mas i wsp., 1995b). Istnieje jednak stosunkowo niewiele danych na temat neurochemicznych korelatów nasycenia seksualnego i reinicjowania zachowań seksualnych. Zastosowanie in vivo mikrodializa do monitorowania neuroprzekaźnictwa mezolimbowego DA podczas efektu Coolidge'a stanowi wyjątkową okazję do zbadania roli DAA NAC w kopulacji, sytości seksualnej i wznowieniu kopulacji.

Przeprowadzono eksperyment mikrodializacyjny w celu określenia: (1), czy początku poczucia seksualnego towarzyszy powrót pozakomórkowych stężeń DA w NAC do wartości przedwzrostowych lub poniżej, oraz (2), czy przywrócenie zachowania kopulacyjnego w " seksualnie nasycony samiec szczura z nową, receptywną samicą jest skorelowany ze wzrostem wypływu DA NAC.

MATERIAŁY I METODY

Przedmioty. Samce szczurów Sprague Dawley, uzyskane z Animal Care Center (na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej) i samice szczurów Long-Evans, uzyskane od Charles River Canada (St. Constant, Quebec, Kanada), umieszczono w klatkach z siatki drucianej (18). × 25 × 65 cm, pięć na klatkę) w oddzielnych pomieszczeniach kolonii. Pomieszczenia z koloniami utrzymywano w temperaturze ~20 ° C w cyklu odwrotnym 12 hr światło / ciemność. Szczury miały nieograniczony dostęp do jedzenia (Purina Rat Chow) i wody.

Chirurgiczne i behawioralne testy przed mikrodializą mózgu.Samice szczurów poddano dwuwarstwowej owariektomii pod znieczuleniem halotanem (Fluothane, Ayerst Laboratories) co najmniej 4 tygodni przed badaniem. Seksualną receptywność samic bodźca indukowano podskórnymi iniekcjami benzoesanu estradiolu (10 μg) i progesteronu (500 μg), 48 i 4 godz., Odpowiednio przed każdą sesją testową. Samce szczurów dwukrotnie poddano badaniom pod kątem zachowań seksualnych, 4 d apart, w komorach z pleksiglasu (35 x 35 x 40 cm) z podłogą z siatki drucianej. Jedynie samce szczurów, które osiągnęły kryterium działania, które obejmowało wprowadzenie w ciągu 5 min prezentacji samicy i wytrysk w ciągu 15 min po pierwszym wprowadzeniu, podczas dwóch testów przesiewowych wszczepiono kaniule prowadzące sondę do mikrodializowania.

Samce szczurów (n = 5) znieczulono chlorowodorkiem ketaminy (100 mg / kg, ip) i ksylazyną (10 mg / kg, ip) przed operacją stereotaktyczną. Kaniule prowadzące sondę do mikrodializy (wskaźnik 19) wszczepiono dwustronnie nad NAC (współrzędne od bregma: przedniej, + 1.7 mm, przyśrodkowej, ± 1.1 mm, brzusznej, -1.0 mm, płaskiej czaszki) i przymocowano do czaszki dentystycznym akrylem i śruby jubilerskie. Obustronne implanty kaniul prowadzących zostały użyte w celu zmaksymalizowania szansy na udany eksperyment z mikrodializy. Na szczęście w niniejszym doświadczeniu potrzebna była tylko jedna kaniula dla każdego szczura. Samce szczurów trzymano pojedynczo w dużych plastikowych klatkach ze ściółką z kolb kukurydzy do końca doświadczenia. Tydzień po zabiegu szczury badano pod kątem zachowań seksualnych. Podczas tej części treningu komorę badawczą wyposażono w przesuwny ekran z pleksiglasu, który dzielił komorę na duże i małe przedziały. Męskie szczury wprowadzono do dużego przedziału, a 15 min później, samicę umieszczono za ekranem. Po okresie przygotowawczym 15 min, sito usunięto i szczury pozostawiono do kopulacji na min 30. Przeprowadzono trzy sesje szkoleniowe, po jednym na 4 d. Wszystkie szczury osiągnęły kryterium wydajności podczas każdej sesji.

Eksperyment efektu Coolidge. Szczury wszczepiono jednostronnie za pomocą sond do mikrodializy 12-18 hr przed eksperymentem efektu Coolidge i umieszczono w dużym przedziale komory testowej z wolnym dostępem do pożywienia i wody. Rankiem eksperymentu pobierano próbki do mikrodializy co każde min 15. Eksperyment składał się z następujących siedmiu następujących po sobie faz: (1) linii podstawowej (co najmniej 60 min); (2) żeński 1 za ekranem (15 min); (3) kopulacja z żeńską 1, aż minie okres 30 min bez mocowania; (4) ponowne wprowadzenie żeńskiej 1 za ekranem (15 min); (5) dostęp do żeńskiej 1 przez okres 15 min, pod warunkiem, że nie było montażu (jeśli wystąpiło mocowanie, faza ta była traktowana jako faza 3); (6) wprowadzenie żeńskiej 2 za ekranem (15 min); 7) kopulacja z żeńskim 2 dla 60 min.

Zachowanie zostało sfilmowane przy słabym oświetleniu za pomocą systemu wideo JVC i obserwowane na monitorze wideo znajdującym się poza salą testową. Standardowe miary zachowań seksualnych rejestrowano za pomocą komputera i odpowiedniego oprogramowania (Holmes i wsp., 1987).

Po eksperymencie mikrodializacyjnym zwierzętom podano przedawkowanie wodzianu chloralu i perfundowano dosercowo za pomocą soli fizjologicznej i formaliny (4%). Mózgi zostały pocięte na plasterki i zamrożone, a następnie przekroje wieńcowe wybarwiono fioletem krezolowym w celu określenia położenia sond do mikrodializy. Tylko szczury z umieszczonymi sondami w NAC były używane do analiz behawioralnych i neurochemicznych.

Mikrodializa i HPLC-elektrochemiczna detekcja. Sondy do mikrodializy miały konstrukcję współśrodkową z półprzepuszczalną membraną z pustych włókien (2 mm, 340 μm, 65000, Brema, Filtral 12, Hospal) na końcu dystalnym. Sondy perfundowano przy 1.0 μl / min ze zmodyfikowanym roztworem Ringera (0.01 m bufor fosforanu sodu, pH 7.4, 1.3 mmCaCl2, 3.0 mm KCl, 1.0 mmMgCl2147 mm NaCl) za pomocą gazoszczelnej strzykawki (Hamilton, Reno, NV) i pompy strzykawkowej (model 22, Harvard Apparatus, South Natick, MA). Zastosowano kołnierz prowadzący sondy do mikrodializowania w celu zamocowania sondy do mikrodializy wewnątrz kaniuli prowadzącej. Do ochrony przewodów sondy użyto stalowej cewki przymocowanej do obrotowego krętlika (Instech 375), zamontowanej na górze komory testowej (Fiorino i wsp., 1993).

Mikrodializaty, które zawierały DA i jego metabolity, kwas dihy- droksyfenylooctowy (DOPAC) i kwas homovanilowy (HVA), zostały rozdzielone za pomocą chromatografii z odwróconymi fazami (kolumna Ultrasphere, Beckman, Fullerton, CA, ODS 5 μm, 15 cm, 4.6 mm, średnica wewnętrzna ) przy użyciu 0.083m buforu octanu sodu, pH 3.5 (5% metanolu). Stężenia analitu oznaczono ilościowo za pomocą detekcji elektrochemicznej (EC). Aparat składał się z pompy Bio-Rad (Richmond, CA), dwu-pozycyjnego iniektora Valco Instruments (Houston, TX) EC10W, detektora ESA (Bedford, MA) Coulochem II EC oraz dwukanałowego rejestratora wykresów (Kipp i Zonen, Bohemia, NY). Parametry elektrochemicznego detektora były następujące: elektroda 1, + 450 mV; elektroda 2, -300 mV; i komórka ochronna, -450 mV. Typowe odzyskiwanie sondy, przeprowadzone in vitro i w temperaturze pokojowej, były 22% dla DA, 18% dla DOPAC i 18% dla HVA.

WYNIKI

Zachowanie

Miary behawioralne z eksperymentu efektu Coolidge są przedstawione w tabeli 1. Opóźnienia do montowania, intromitu i ejakulacji, jak również postejaculatory po pierwszym wytrysku były podobne do tych z poprzedniej sesji treningowej (dane nie pokazane). Sugeruje to, że procedura mikrodializ nie zmieniła normalnych zachowań seksualnych. Rozwój nasycenia seksualnego, na co wskazuje średnia liczba wytrysków, zanim spełnione zostało kryterium (7.8 ± 0.5), postępujący spadek liczby wtrętów poprzedzających każdy wytrysk oraz postępujący wzrost okresu poejakulacyjnego (dane nie przedstawione) , była podobna do tej opisanej we wcześniejszych badaniach (Plaża i Jordania, 1956; Fowler i Whalen, 1961; Fisher, 1962; Bermant i wsp., 1966; Rodriguez-Manzo i Fernandez-Guasti, 1994; Mas i wsp., 1995d). Zaobserwowano indywidualną zmienność w odniesieniu do liczby wytrysków uzyskanych dla żeńskiego 1, czasu spędzonego na kopulacji z żeńską 1 i liczby prezentacji żeńskiego 1 wymaganego do osiągnięcia kryterium nasycenia (tabela 1, Dolny). Niektóre szczury wymagały licznych reintrodukcji samicy 1, aż do zakończenia fazy 5 (n = 3). Czynności umieszczania żeńskiej 1 za ekranem i usuwania przegrody mogły służyć jako pierwotne apetytywne sygnały prowadzące do kopulacji. Należy również zauważyć, że kryterium satiacji 30 min bez mocowania, chociaż stosowane wcześniej (Beach i Jordan, 1965; Mas i wsp., 1995b), jest arbitralny i nie gwarantuje, że szczur nie dałby sobie rady, gdyby miał więcej czasu. Mimo to, opóźnienia lub zabiegi usunięcia i zastąpienia nie przyniosły niezawodnie odnowienia kopulacji z żeńską 1 (np. Fazy 4 i 5).

Tabela 1

Zachowanie podczas eksperymentu efektu Coolidge

Wszystkie szczury wykazały efekt Coolidge. Aktywność związana z umieszczeniem samicy 2 za ekranem, a w szczególności usunięcie partycji, mogła przyczynić się do tego wyniku, ale znowu te zdarzenia same w sobie nie wystarczały do ​​odnowienia kopulacji wcześniej w eksperymencie. Porównania między miarami zachowania seksualnego z żeńskim 1 i żeńskim 2 zostały wykonane przy użyciu t testy z poprawką Bonferroniego. Mimo, że opóźnienia montażu i opóźnienia w odpowiedzi na samice 2 nie różniły się istotnie od latencji w pierwszym starciu z kobietą 1, ogólnie zachowanie seksualne z kobietą 2 było mniej silne, na co wskazywało znacznie mniej wytrysku (średnia, 0.6 vs 4.2; F = 49.86;p <0.01) i intromisje (średnia = 11.2 vs 37.0;F = 20.17; p <0.05) w pierwszej godzinie. Liczebność okowów w pierwszej godzinie u samic 1 i 2 nie różniła się istotnie.

Ważne jest, aby zauważyć, że samice używane podczas nasycającej części eksperymentu (tj. Samica 1) nadal wykazywały silne zachowanie prokretacyjne (tj. Skakanie i skakanie) i zachowanie receptywne (tj. Lordozę) przez cały czas trwania ich kontaktu z mężczyzną. .

Neurochemia

Podstawowe nanomolowe stężenia DA i jej metabolitów w mikrodializatach, przedstawione jako średnia ± SEM, z pierwszych trzech próbek wyjściowych: DA, 3.0 ± 0.7; DOPAC, 619.1 ± 77.7; i HVA, 234.2 ± 49.0 (niepoprawiony do odzyskania sondy;n = 5). Wartości te reprezentowały 100% punktów bazowych.

Zdefiniowane behawioralnie punkty danych, odpowiadające każdej fazie eksperymentu i wspólne dla każdego szczura, zostały użyte do analiz neurochemicznych. Obejmowały one: (1) siedem próbek po pierwszym wprowadzeniu samicy 1, (2) cztery próbki towarzyszące nieobecności zachowania kopulacyjnego w przypadku samicy 1 i (3) pięć próbek po prezentacji samicy 2. Postać 1 ilustruje zmiany w stężeniach DA (wykres liniowy, środkowy) i metabolity DA (wykres liniowy, Top) równoległe zachowanie kopulacyjne (wykres słupkowy, dolny) podczas testu efektu Coolidge'a.

Rys.. 1.

Nucleus accumbens neurochemiczne korelaty zachowań seksualnych podczas efektu Coolidge'a. Pierwsze osiem próbek reprezentuje chronologicznie ciągłe punkty danych od faz 1 do 3. Próbka 1 to czwarta i ostatnia próbka wyjściowa dla prekopulacji (Bas). Przykład 2 przedstawia wprowadzenie żeńskiej 1 za ekranem (SCR). Po upływie 15 min, ekran został usunięty, a szczury mogły się kopulować (próbki 3-8). Thezłamać na x-axis odpowiada wykluczeniu danych z trzech szczurów, które kopulowały przez dłuższy czas z początkową samicą. Ostatnie dziewięć próbek było również chronologicznie ciągłe. Próbki 9 i 10 odpowiadają okresowi nasycenia fazy 3 (tj. 30 min bez mocowania). Kobieta 1 została następnie ponownie umieszczona za ekranem (próbka 11), a 15 min później ekran został usunięty (próbka 12). Po 15 min pozbawionej kopulacji, kobieta 2 została umieszczona za ekranem (próbka 13). Próbki 14-17 odpowiadają kopulacji z żeńską 2. Liczba zamocowań, intromisji lub ejakulacji związanych z każdą próbką mikrodializy 15 min jest przedstawiona w dolny pasek wykresu. Dane neurochemiczne wyrażono w procentach początkowych stężeń. Zmiany w NAC DA (zamknięte kwadraty), DOPAC (zamknięte koła) i HVA (otwarte kółka) wypływ prezentowany jest jako wykresy liniowe. Dokonano następujących porównań: wyjściowa próbka 1 w porównaniu do próbek 2-10; nowa próbka podstawowa 10 w porównaniu do próbek 11 i 12; nowa próbka podstawowa 12 w porównaniu do próbek 13-17 (*p <0.05; ** p <0.01). Niezależny t Testy zostały przeprowadzone pomiędzy wartościami podstawowymi (próbki 1, 10 i 12). W przypadku znaczących różnic między pierwszą linią podstawową (próbka 1), †p <0.05.

Przeprowadzono oddzielne jednokierunkowe, powtarzalne pomiary ANOVA dla danych neurochemicznych związanych z samicą 1 (próbki 1-12) i żeńską 2 (próbki 12-17). a priori porównań dokonano za pomocą testu wielokrotnych porównań Dunna (Bonferroni t). Dokonano następujących trzech głównych porównań: (1) początkowa linia podstawowa (próbka 1) w porównaniu z próbkami 2-10 (pierwsza ekspozycja na żeńską 1), (2) druga linia podstawowa (próbka 10) w porównaniu do próbek 11 i 12 (ponowne zastosowanie do żeńskiego 1) i (3) trzecia linia podstawowa (próbka 12) w porównaniu z próbkami 13-17 (ekspozycja na samicę 2).

Wystąpiła istotna ogólna zmiana w wypływie DA w odpowiedzi na samicę 1 [F (11,44) = 8.48; p <0.001] i kobiety 2 [F (5,20) = 2.83;p <0.05]. Znaczący wzrost wypływu DA stwierdzono, gdy kobieta 1 była obecna za ekranem (+ 44%,p <0.05; próbka 2). Podczas kopulacji stężenia DA wzrastały dalej, osiągając wartość maksymalną (+ 95%;p <0.01) podczas pierwszej walki kopulacyjnej (próbka 3). DA pozostawała podwyższona przez całą kopulację i powróciła do stężeń wyjściowych tylko w okresie 30 minut, w którym nie nastąpiło osadzenie (próbki 9 i 10). Ani ponowne wprowadzenie samicy 1 za ekranem (próbka 11), ani możliwość fizycznej interakcji, ale bez montażu (próbka 12), podwyższone stężenia DA w stosunku do drugiej wartości wyjściowej (próbka 10). Obecność samicy 2 za ekranem (próbka 13) spowodowała niewielki wzrost wypływu DA (12%) w stosunku do trzeciej wartości wyjściowej (próbka 12), który nie osiągnął istotności statystycznej. Ponowna kopulacja z samicą 2 spowodowała istotny (34%) wzrost (p <0.05) w wypływie DA podczas pierwszej próbki kopulacji (próbka 14). Chociaż słabe zachowanie kopulacyjne utrzymywało się w kolejnych trzech próbkach, stężenia DA spadły do ​​wartości wyjściowych (próbki 15–17). Niezależny t testy przeprowadzone wśród "podstawowych" próbek (tj. 1, 10 i 12) wykazały, że wartości te nie różnią się znacząco.

U trzech szczurów, które wznowiły kopulację po ponownym wprowadzeniu samicy 1, stężenia DA NAC wzrosły, gdy kobieta 1 była obecna za ekranem (zakres, 25-47%) i podczas kopulacji (zakres, 13-37%), w stosunku do próbki właśnie przed ponownym wprowadzeniem samicy. Wzrost ten nastąpił jednak tylko wtedy, gdy zachowanie seksualne było energiczne i doprowadziło do ejakulacji.

Znaczące ogólne zmiany w DOPAC [F (11,44) = 9.57; p <0.001] i HVA [F (11,44) = 12.47; p <0] stwierdzono w odpowiedzi na samicę 001, ale nie kobietę 1. Stężenia metabolitów nieznacznie wzrosły (+ 2% w obu przypadkach) podczas prezentacji samicy 15 za ekranem (próbka 1), ale nie było to istotne statystycznie. Nastąpiły jednak istotne wzrosty stężeń DOPAC i HVA podczas kopulacji (próbki 2–3), osiągając wartości maksymalne (odpowiednio +8 i + 80%; p <0.01) po 60 min (próbka 6 w obu przypadkach). Chociaż stężenia metabolitów spadały w okresie braku aktywności seksualnej pod koniec kontaktu z kobietą 1 (próbki 9 i 10), nadal pozostawały podwyższone w stosunku do wartości wyjściowej (p <0.05 w obu przypadkach). Ponowne wprowadzenie samicy 1 za ekranem (próbka 11), dostęp do samicy 1 po usunięciu ekranu (próbka 12) oraz wprowadzenie samicy 2 (próbka 13) nie spowodowało żadnych zmian w stężeniach metabolitów. Niewielki, ale statystycznie nieistotny wzrost stężeń DOPAC i HVA (+ 23% w obu przypadkach) w stosunku do wartości wyjściowej (próbka 12) odpowiadał pierwszemu atakowi kopulacji z samicą 2 (próbka 14). Wzrost ten był jednak krótkotrwały i spadł do wartości wyjściowych dla pozostałych trzech próbek (15–17). Niezależny ttesty przeprowadzone wśród "podstawowych" próbek (tj. 1, 10 i 12) wykazały, że druga i trzecia wartość linii podstawowej (odpowiednio próbki 10 i 12), chociaż nie różnią się od siebie, pozostały znacząco podwyższone w porównaniu z pierwszą próbką wyjściową dla DOPAC i HVA (p <0.05 w obu przypadkach).

Histologia

Sondy do mikrodializy umieszczono w NAC (ryc.2) w zakresie rozciągającym się od + 1.20 do + 1.70 mm od bregma (płaskiej czaszki). Zmienność występowała również w płaszczyźnie środkowo-bocznej; dane odzwierciedlają pobieranie próbek z podregionów skorup i rdzeni NAC.

Rys.. 2.

Lokalizacja sond do mikrodializy w NAC samców szczurów użytych w eksperymencie efektu Coolidge. Cieniowane prostokąty odpowiadają odkrytemu obszarowi membrany sond do mikrodializy. Szeregowe przekroje wieńcowe mózgu zostały przerysowane zPaxinos i Watson (1986).

DYSKUSJA

Zgodnie z wcześniejszymi doniesieniami, niniejsze wyniki wykazują zwiększoną transmisję mezolimbiczną DA związaną z apetytem i konsumpcyjnymi składnikami zachowań seksualnych zachowań samców szczura, ocenianych przezin vivo mikrodializa (Mas i wsp., 1990; Pfaus i wsp., 1990;Pleim i wsp., 1990; Damsma i wsp., 1992; Wenkstern i wsp., 1993; Fumero i wsp., 1994; Mas i wsp., 1995a,b,d). Ponadto, te wyniki dostarczają neurochemicznego korelatu dla nasycenia seksualnego i późniejszego ponownego rozpoczęcia kopulacji w odpowiedzi na nową receptywną samicę (efekt Coolidge'a). Obecne dane sugerują, że właściwości bodźca nowej receptywnej samicy mogą służyć do zwiększenia transmisji NAC DA u seksualnie nasyconego samca szczura, co z kolei może być związane z ponownym zainicjowaniem zachowań seksualnych. Jest to po raz pierwszy widoczne w lekkim wzroście NAC DA podczas prezentacji nowej kobiety za ekranem i występuje najbardziej przekonująco jako wyraźniejszy wzrost podczas odnowienia kopulacji z samicą 2 (ryc.1).

Obecność pierwszej receptywnej samicy za ekranem spowodowała silnie zwiększający się apetyt w wypływie DA NAC (44% od wartości wyjściowej), podobną do wielkości zgłoszonej w poprzednich doświadczeniach przy użyciu podobnej konstrukcji (30%, Pfaus i wsp., 1990; 35%,Damsma i wsp., 1992). Zgodne z tymi badaniami była również obserwacja, że ​​wypływ NAC DA był dalej wzmacniany podczas kopulacji (do> 95% powyżej linii podstawowej w niniejszym eksperymencie). Chociaż możemy postrzegać zachowania konsumpcyjne jako związane z ulepszonym uwolnieniem NAC DA (Wenkstern i wsp., 1993; Wilson i wsp., 1995), ważne jest zbadanie terminów "apetyczny" i "konsumpcyjny" w kontekście zachowań seksualnych. Podczas gdy faza, w której kobieta jest obecna za ekranem, jest wyłącznie apetyczna lub przygotowawcza, zachowanie podczas fazy kopulacji nie może być uważane za czysto konsumpcyjne. Ponieważ "apetyczny" może być użyty do opisania wszystkich zachowań prowadzących do spełnienia zmotywowanego zachowania (kopulacji), podstawowe zachowanie, jakie mężczyzna wykazuje podczas aktywności w fazie "konsumpcyjnej", najlepiej opisuje jako apetyt; mężczyzna spędza większość swojego czasu i wysiłku na pościgu dla samicy. W związku z tym możemy skorelować maksymalną transmisję DA NAC z konsumpcyjną jak również intensywne składniki pokarmowe zachowań seksualnych szczura płci męskiej.

Dostęp do drugiej, nowej kobiety zaowocował odnowioną kopulacją w każdym temacie. Wcześniejsze badania wykazały, że większość szczurów pozwalała kopulować do sytości, stosując podobny protokół behawioralny do tego stosowanego w niniejszym doświadczeniu, nie wznowiono kojarzenia, gdy testowano 24 hr później (Plaża i Jordania, 1956). Jest prawdopodobne, że obecność nowych właściwości bodźca samicy 2, która mogła zawierać węchowe, a także wzrokowe i słuchowe sygnały, doprowadziła do odnowienia kopulacji. Ciekawym pytaniem, na które należy odpowiedzieć, jest to, jaki mechanizm męski szczur odróżnia powieść od samicy, z którą niedawno się pokawałkował. Miejsce dla tego mechanizmu może znajdować się w głównym systemie węchowym. Stwierdzono, że integralność tego systemu jest niezbędna dla efektu Coolidge u chomików (Johnston i Rasmussen, 1984). Wszechpotężny układ węchowy, w którym opisano ostatnio proces pamięci feromonowej u myszy (Kaba i wsp., 1994), jest również głównym kandydatem. W związku z tym warto zauważyć, że wzrost transmisji NAC DA mierzono za pomocą in vivo woltamperometria u samców szczurów prezentowana z pościelą, która była narażona na samice szczurów w rui (Louillot i wsp., 1991; Mitchell i Gratton, 1992). Ponadto zastosowanie K+ bezpośrednio do nerwowo-wargowej warstwy dodatkowej opuszki węchowej, a także do samej żarówki węchowej, wystarczającej do zwiększenia transmisji NAC DA (Mitchell i Gratton, 1992).

Pierwszy min. Czas 15 kopulacji z samicą 2 wiązał się ze znacznym wzrostem NAC DA. W przeciwieństwie do żeńskiego 1, interakcja z żeńską 2 nie powodowała zwiększenia DA NAC o tej samej wielkości podczas faz apetycznych (12%) lub konsumpcyjnych (34%). Te niewielkie wzrosty DA w NAC są jednak dobrze skorelowane z obniżonym poziomem zachowań seksualnych w przypadku kobiet 2 w porównaniu z kobietami 1. Stężenie metabolitów pozostawało podwyższone podczas fazy sytości, co spowodowało nowe wyjściowe stężenia (próbki 10 i 12), które były znacznie podwyższone od początkowej wartości początkowej (próbka 1).

Czasowe opóźnienie wzrostu stężenia DOPAC i HVA podczas kopulacji jest zgodne z ich powstawaniem jako metabolitów związku macierzystego, DA. Sugeruje się, że stężenie metabolitów mikrodializ, przynajmniej podczas naturalnego zachowania, które nie jest farmakologicznie napędzane, zapewnia użyteczny wskaźnik aktywności neuronów (Damsma i wsp., 1992; Fumero i wsp., 1994). Fakt, że stężenia metabolitów pozostały podwyższone nawet podczas okresów nieaktywności seksualnej w tym eksperymencie, kiedy stężenia DA powróciły do ​​wstępnych wartości wyjściowych, rzucają cień na tę sugestię.

Trwałe podwyższenie stężeń metabolitów DA obserwowane w tym eksperymencie odzwierciedla profil medialnego obszaru preoptyku (mPOA) metabolitów DA obserwowanych u szczurów w pierwszym dniu po kopulacji do sytości (Mas i wsp., 1995a,b). Trwałe podwyższenie stężenia DOPAC i HVA w NAC lub mPOA nie zawsze jest obserwowane, gdy okres krycia jest ustalony, znacznie krótszy niż czas wymagany do osiągnięcia nasycenia. Na przykład wiele badań wykazało, że stężenia DOPAC wzrosły i pozostały podwyższone podczas kopulacji, ale spadły do ​​wartości wyjściowych wkrótce po usunięciu samicy (Pfaus i wsp., 1990; Pleim i wsp., 1990; Damsma i wsp., 1992;Hull i wsp., 1993; Wenkstern i wsp., 1993; Hull i wsp., 1995). W badaniu przez Mas i in. (1995b), podstawowe pozakomórkowe stężenia DOPAC i HVA w mPOA pozostawały podwyższone w ciągu kolejnych 4, co odpowiada okresowi braku aktywności seksualnej. Do czwartego dnia, tuż przed ponownym rozpoczęciem kopulacji, podstawowe stężenia metabolitów były zbliżone do wartości presygacji. Autorzy porównali zmiany neurochemiczne do zmian obserwowanych po podaniu blokerów receptora DA (Zetterström i wsp., 1984; Imperato i DiChiara, 1985) i zasugerowali, że stan bierności seksualnej może być zależny od uwalniania prolaktyny, która może działać jako "endogenny neuroleptyk" (Mas i wsp., 1995a,b,d). Oczywiste jest, że podawaniu neuroleptycznemu towarzyszy wzrost pozakomórkowych stężeń metabolitów i wypływu DA (Zetterström i wsp., 1984; Imperato i DiChiara, 1985). Niestety, Mas i in. (1995a,b) nie były w stanie wykryć stężeń mPOA DA. W niniejszym badaniu stężenia DA w NAC powróciły do ​​wartości przedwzrostowych, podczas gdy stężenia DOPAC i HVA pozostawały podwyższone. Ten wzór jest niezgodny z rolą endogennego działania neuroleptycznego w NAC, aby wywołać sytość seksualną.

Biorąc pod uwagę zaangażowanie mezolimbicznych neuronów DA w motywowane zachowania (Fibiger i Phillips, 1986; Blackburn i wsp., 1992; Kalivas i wsp., 1993; LeMoal, 1995) i ich wrażliwość na nowe bodźce środowiskowe (Fabre i wsp., 1983; Schultz, 1992; Mirenowicz i Schultz, 1994), zaobserwowany wzrost pozakomórkowych stężeń DAA NAC w odpowiedzi na nową kobietę jest zgodny z hipotezą, że aktywność w tym systemie DA jest ważna dla ponownego zainicjowania zachowań seksualnych. Ponadto, raporty o apetycznych i zwiększających się przyrostach transmisji DA (Hull i wsp., 1993, 1995;Mas i wsp., 1995b; Sato i wsp., 1995) i aktywność neuronalną (Shimura i wsp., 1994) w mPOA samców szczurów podczas zachowań seksualnych sugerują, że ta struktura może również przyczynić się do odnowienia charakterystycznej dla Coolidge'a kopulacji.

Zgodnie z ogólną rolą mezolimbicznego układu DA w zachowaniu zmotywowanym, jest dobrze ustalone, że pozakomórkowe stężenia DA są również podwyższone przed, w trakcie i bezpośrednio po spożyciu posiłku, z powrotem do wartości początkowych ~ 30 min później (Wilson i wsp., 1995). Powszechnie wiadomo, że uczucie sytości wywołane przez żywność ma wpływ na jego właściwości sensoryczne. Ludzie i zwierzęta odrzucają jedzenie, na które sycą się i spożywają inne pokarmy, które nie zostały zjedzone (Rolls, 1986). Rodzi to pytanie, czy pozakomórkowy wypływ DA w NAC zostanie zwiększony selektywnie przez prezentację nowego typu żywności, ale nie przez jedzenie spożywane ostatnio do sytości w sposób analogiczny do tego, który opisano w niniejszym badaniu w kontekście motywacja seksualna. Jeśli zostanie to potwierdzone, ta ogólna zależność pomiędzy sensorycznymi właściwościami naturalnej nagrody, sytości i mezolimbicznego przenoszenia DA będzie oznaczać krytyczną rolę tego układu nerwowego w regulacji procesów motywacyjnych, których zakłócenie może prowadzić do poważnych zaburzeń jedzenia i funkcji seksualnych. .

LITERATURA

  1. ↵
    1. Plaża FA,
    2. Jordan L

    (1956) Seksualne wyczerpanie i regeneracja u samca szczura. QJ Exp Psychol 8: 121-133.

  2. ↵
    1. Bermant G,
    2. Lott DF,
    3. Anderson L

    (1966) Charakterystyka czasowa efektu Coolidge'a w zachowaniu kopulacyjnym zachowań samców. J Comp Physiol Psychiatry 65: 447-452.

  3. ↵
    1. Blackburn JR,
    2. Pfaus JG,
    3. Phillips AG

    (1992) Dopamina działa w zachowaniach apetycznych i obronnych. Prog Neurobiol 39: 247-279.

  4. ↵
    1. Damsma G,
    2. Pfaus JG,
    3. Wenkstern D,
    4. Phillips AG,
    5. Fibiger HC

    (1992) Zachowania seksualne zwiększają transmisję dopaminy w jądrze półleżącym i prążkowiu samców szczurów: porównanie z nowością i lokomocją. Behav Neurosci 106: 181-191.

  5. ↵
    1. Fabre M,
    2. Rolls ET,
    3. Ashton JP,
    4. Williams G

    (1983) Aktywność neuronów w brzusznym regionie nakrywkowym małpy zachowującej się. Behav Brain Res 9: 213-235.

  6. ↵
    1. Fibiger HC,
    2. Phillips AG

    (1986) Nagroda, motywacja, poznanie: psychobiologia mezotelencefalicznych układów dopaminowych. w podręczniku fizjologii: układ nerwowy IV, eds Bloom FE, Geiger SD (American Physiology Society, Bethesda, MD), str. 647-675.

  7. ↵
    1. Fiorino DF,
    2. Coury AG,
    3. Fibiger HC,
    4. Phillips AG

    (1993) Elektryczna stymulacja miejsc nagradzania w brzusznym obszarze nakrywkowym zwiększa transmisję dopaminy w jądrze półleżącym szczura. Behav Brain Res 55: 131-141.

  8. ↵
    1. Fisher A

    (1962) Wpływ zmienności bodźca na nasycenie seksualne u samca szczura. J Comp Physiol Psychiatry 55: 614-620.

  9. ↵
    1. Fowler H,
    2. Whalen RE

    (1961) Odmiana bodźca motywacyjnego i zachowań seksualnych u samca szczura. J Comp Physiol Psychiatry 54: 68-71.

  10. ↵
    1. Fumero B,
    2. Fernendez-Vera JR,
    3. Gonzalez-Mora JL,
    4. Mas M

    (1994) Zmiany w obrocie monoaminami w obszarach przodomózgowia związanych z męskim zachowaniem seksualnym: badanie mikrodializacyjne. brain Res 662: 233-239.

  11. ↵
    1. Holmes GM,
    2. Holmes DG,
    3. Sachs BD

    (1987) System gromadzenia danych oparty na IBM-PC do rejestrowania zachowań seksualnych gryzoni i do ogólnego rejestrowania zdarzeń. Physiol Behav 44: 825-828.

  12. ↵
    1. Hull EM,
    2. Eaton RC,
    3. Moses J,
    4. Lorrain DS

    (1993) Kopulacja zwiększa aktywność dopaminy w środkowej części przedotropowej samców szczurów. Life Sci 52: 935-940.

  13. ↵
    1. Hull EM,
    2. Jianfang D,
    3. Lorrain DS,
    4. Matuszewich L.

    (1995) Pozakomórkowa dopamina w środkowym obszarze przedwzrokowym: implikacje dla motywacji seksualnej i hormonalnej kontroli kopulacji. J Neurosci 15: 7465-7471.

  14. ↵
    1. Imperato A,
    2. DiChiara G

    (1985) Uwalnianie dopaminy i metabolizm u obudzonych szczurów po układowych neuroleptykach, jak badano przez dializę trans-prążkowaną. J Neurosci 5: 297-306.

  15. ↵
    1. Johnston RE,
    2. Rasmussen K

    (1984) Indywidualne rozpoznawanie samic chomików przez mężczyzn: rola wskaźników chemicznych i układu węchowego i nosowo-wargowego. Physiol Behav 33: 95-104.

  16. ↵
    1. Kaba H,
    2. Hayashi Y,
    3. Higuchi T,
    4. Nakanishi S

    (1994) Indukowanie pamięci węchowej przez aktywację metabotropowego receptora glutaminianu. nauka 265: 262-264.

  17. ↵
    1. Kalivas PW,
    2. Sorg BA,
    3. Haczyki MS

    (1993) Farmakologia i układ nerwowy uczulenia na środki psychostymulujące. Behav Pharmacol 4: 315-334.

  18. ↵
    1. LeMoal M

    (1995) Mezokortykolimbiczne neurony dopaminergiczne. Role funkcjonalne i regulacyjne. w Psychopharmacology: czwarta generacja postępu, eds Bloom FE, Kupfer DJ (Raven, Nowy Jork), pp 283-294.

  19. ↵
    1. Louillot A,
    2. Gonzalez-Mora JL,
    3. Guadalupe T,
    4. Mas M

    (1991) Seksualne bodźce zapachowe wywołują selektywny wzrost uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym samców szczura. brain Res 553: 313-317.

  20. ↵
    1. Mas M,
    2. Gonzalez-Mora JL,
    3. Louillot A,
    4. Sole C,
    5. Guadalupe T

    (1990) Zwiększone uwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym kopulujących samców szczurów, o czym świadczy woltametria in vivo. Neurosci Lett 110: 303-308.

  21. ↵
    1. Mas M,
    2. Fumero B,
    3. Fernandez-Vera JR,
    4. Gonzalez-Mora JL

    (1995a) Neurochemiczne korelaty wyczerpania seksualnego i regeneracji, oceniane za pomocą mikrodializy in vivo. brain Res 675: 13-19.

  22. ↵
    1. Mas M,
    2. Fumero B,
    3. Gonzalez-Mora JL

    (1995b) Monitorowanie woltamperometryczne i mikrodializacyjne uwalniania neurotransmiterów w mózgu podczas interakcji społeczno-seksualnych. Behav Brain Res 71: 69-79.

  23. ↵
    1. Mas M,
    2. Fumero B,
    3. Perez-Rodriguez I

    (1995c) Wywoływanie zachowań godowych przez apomorfinę u seksualnie sutych szczurów. Eur J Pharmacol 280: 331-334.

  24. ↵
    1. Mas M,
    2. Fumero B,
    3. Perez-Rodriguez I,
    4. Gonzalez-Mora JL

    (1995d) Neurochemia seksualnego sytości. Eksperymentalny model zahamowanego pożądania. w farmakologii funkcji seksualnych i dysfunkcji, wyd. Bancroft J (Raven, Nowy Jork), str. 115-126.

  25. ↵
    1. Mirenowicz J,
    2. Schultz W

    (1994) Znaczenie nieprzewidywalności w odpowiedziach na nagrody w neuronach dopaminergicznych u naczelnych. J Neurophysiol 72: 1024-1027.

  26. ↵
    1. Mitchell JB,
    2. Gratton A

    (1992) Mezolimbiczne uwalnianie dopaminy wywołane przez aktywację dodatkowego układu węchowego: szybkie badanie chronoamperometryczne. Neurosci Lett 140: 81-84.

  27. ↵
    1. Paxinos G,
    2. Watson C

    (1986) Mózg szczura o współrzędnych stereotaktycznych (2n ed). (Academic, San Diego).

  28. ↵
    1. Pfaus JG,
    2. Damsma G,
    3. Nomikos GG,
    4. Wenkstern D,
    5. Blaha CD,
    6. Phillips AG,
    7. Fibiger HC

    (1990) Zachowania seksualne zwiększają transmisję centralnej dopaminy u samca szczura. brain Res 530: 345-348.

  29. ↵
    1. Pfaus JG,
    2. Everitt BJ

    (1995) Psychofarmakologia zachowań seksualnych. w Psychopharmacology: czwarta generacja postępu, eds Bloom FE, Kupfer DJ (Raven, Nowy Jork), pp 743-758.

  30. ↵
    1. Pfaus JG,
    2. Gorzalka BB

    (1987) Opioidy i zachowania seksualne. Neurosci Biobehav Rev 11: 1-34.

  31. ↵
    1. Phillips AG,
    2. Blaha CD,
    3. Pfaus JG,
    4. Blackburn JR

    (1992) Neurobiologiczne korelaty pozytywnych stanów emocjonalnych: dopaminy, przewidywania i nagrody. w Międzynarodowym przeglądzie badań nad emocjami, ed Strongman (Wiley, New York), pp 31-50.

  32. ↵
    1. Pleim ET,
    2. Matochik JA,
    3. Barfield RJ,
    4. Auerbach SB

    (1990) Korelacja uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym z męskim zachowaniem seksualnym u szczurów. brain Res 524: 160-163.

  33. ↵
    1. Rodriguez-Manzo G,
    2. Fernandez-Guasti A

    (1994) Odwrócenie seksualnego wyczerpania przez czynniki serotoninergiczne i noradrenergiczne. Behav Brain Res 62: 127-134.

  34. ↵
    1. Rodriguez-Manzo G,
    2. Fernandez-Guasti A

    (1995a) Udział centralnego układu noradrenergicznego w przywracaniu zachowań kopulacyjnych seksualnie wyczerpanych szczurów przez johimbinę, nalokson i 8-OH-DPAT. Brain Res Bull 38: 399-404.

  35. ↵
    1. Rodriguez-Manzo G,
    2. Fernandez-Guasti A

    (1995b) Antagoniści opioidowi i zjawisko nasycenia seksualnego. Psychopharmacol 122: 131-136.

  36. ↵
    1. Rolls BJ

    (1986) Uczucie sytości specyficzne dla zmysłowego. Nutr Rev 44: 93-101.

  37. ↵
    1. Salamone JD

    (1996) Behawioralna neurochemia motywacji: zagadnienia metodologiczne i koncepcyjne w badaniach nad dynamiczną aktywnością jądra accumbensa dopaminy. J Neurosci Methods 64: 137-149.

  38. ↵
    1. Sato Y,
    2. Wada H,
    3. Horita H,
    4. Suzuki N,
    5. Shibuya A,
    6. Adachi H,
    7. Kato R,
    8. Tsukamoto T,
    9. Kumamoto Y

    (1995) Uwalnianie dopaminy w przyśrodkowej okolicy przedotropowej podczas zachowań kopulacyjnych u szczurów. brain Res 692: 66-70.

  39. ↵
    1. Schultz W

    (1992) Aktywność neuronów dopaminowych w zachowujących się prymach. Semin Neurosci 4: 129-138.

  40. ↵
    1. Shimura T,
    2. Yamamoto T,
    3. Shimokochi M

    (1994) Medialny obszar preoptyczny jest zaangażowany zarówno w pobudzenie seksualne, jak i wydajność u samców szczurów: ponowna ocena aktywności neuronów u swobodnie poruszających się zwierząt. brain Res 640: 215-222.

  41. ↵
    1. Wenkstern D,
    2. Pfaus JG,
    3. Fibiger HC

    (1993) Transmisja dopaminy zwiększa się w jądrze półleżącym samców szczurów podczas ich pierwszej ekspozycji na samice szczurów płcio wych. brain Res 618: 41-46.

  42. ↵
    1. Wilson C,
    2. Nomikos GG,
    3. Collu M,
    4. Fibiger HC

    (1995) Dopaminergiczne korelaty zachowań motywowanych: znaczenie napędu. J Neurosci 15: 5169-5178.

  43. ↵
    1. Wilson JR,
    2. Kahn RE,
    3. Plaża FA

    (1963) Modyfikacja zachowań seksualnych samców szczura wytwarzanych przez zmianę bodźca płci żeńskiej. J Comp Physiol Psychiatry 56: 636-644.

  44. ↵
    1. Zetterström T,
    2. Sharp T,
    3. Ungerstedt U

    (1984) Wpływ leków neuroleptycznych na uwalnianie dopaminy i metabolizm prążkowia u szczurów obudzonych badanych metodą dializy śródmózgowej. Eur J Pharmacol 106: 27-37.

artykuły cytujące ten artykuł

  • Endogenna, opioidowa neuroplastyczność neuronów dopaminergicznych w ośrodkowym obszarze tegmentalnym wpływa na nagrodę naturalną i opiatową Journal of Neuroscience, 25 June 2014, 34 (26): 8825-8836
  • Brak równowagi w wrażliwości na różne rodzaje nagród w patologicznym hazardzie Brain, 1 August 2013, 136 (8): 2527-2538
  • Ustawa o przyznawaniu nagród w zakresie ochrony środowiska naturalnego i lekarstw w sprawie wspólnych mechanizmów plastyczności nerwowej z {Delta} FosB jako kluczowym mediatorem Journal of Neuroscience, 20 February 2013, 33 (8): 3434-3442
  • Neuronalne reakcje w jądrze Nucleus Accumbens podczas zachowań seksualnych u samców szczura Journal of Neuroscience, 1 February 2012, 32 (5): 1672-1686
  • Romantyczna miłość: system mózgu ssaka dla wyboru partnera Filozoficzne transakcje Royal Society B: Biological Sciences, 29 December 2006, 361 (1476): 2173-2186
  • Hedoniczne gorące miejsca w mózgu The Neuroscientist, 1 December 2006, 12 (6): 500-511
  • Modulacja przez jądra centralne i boczno-boczne Amygdalar dopaminergicznych korelatów karmienia do sytości w jądrze szczura Accumbens i przyśrodkowej korze przedczołowej Journal of Neuroscience, 15 December 2002, 22 (24): 10958-10965
  • Częstotliwość stężeń dopaminy w stężeniach dopaminowych Wzrost w szczęce grzbietowej i brzusznej samców szczurów w trakcie wprowadzania gatunków konspecyficznych Journal of Neuroscience, 1 December 2002, 22 (23): 10477-10486
  • Recenzja książki: Dynamika pozakomórkowej dopaminy w ostrych i chronicznych działaniach kokainy Neurolog, 1 August 2002, 8 (4): 315-322
  • Różnicowy udział NMDA, AMPA / Kainate i receptorów dopaminowych w jądrze Nucleus Accumbens Rdzeń w nabywaniu i wykonywaniu pawiawskich zachowań Journal of Neuroscience, 1 December 2001, 21 (23): 9471-9477
  • Kontrola zachowań związanych z poszukiwaniem kokainy przez bodźce związane z narkotykami u szczurów: wpływ na odzyskanie gaszonego reaganta i pozakomórkowe poziomy dopaminy w jądrze migdałowatym i jądrze półleżącym PNAS, 11 April 2000, 97 (8): 4321-4326
  • Ułatwienie zachowania seksualnego i zwiększony wypływ dopaminy w jądrze niedojrzałym samców szczurów po wywołanej D-amfetaminą uczuleniu behawioralnym Journal of Neuroscience, 1 January 1999, 19 (1): 456-463
  • NEUROSCIENCE: Zwracanie uwagi mózgu Nauka, 3 Październik 1997, 278 (5335): 35-37
  • Dopaminergiczne korelaty sytości-specyficzne sytości w przyśrodkowym kory przedczołowej i jądrze zwężeniu szczura Journal of Neuroscience, 1 October 1999, 19 (19): RC29