UWAGI: Poniższy tekst pochodzi z dyskusji na prywatnej liście seksuologii. Pisarz jest profesorem biologii reprodukcyjnej.
Istnieją co najmniej dwa badania, które wykazały, że mężczyźni z hipogonadyzmem osiągają erekcję równie łatwo, jak mężczyźni z typowym dla mężczyzn poziomem T, gdy są narażeni na bodźce seksualne. Podanie T nie zwiększyło erekcji. Jedyną różnicą między mężczyznami z hipogonadyzmem a grupą kontrolną było to, że mężczyźni z hipogonadyzmem utrzymywali erekcję dłużej niż grupa kontrolna. Jednak mężczyźni HG musieli być narażeni na bodźce seksualne, aby uzyskać erekcję.
Duża różnica między hipogonadyzmem a grupą kontrolną polegała na tym, że mężczyźni z HG nie wykazują spontanicznych erekcji i nie mają nocnych erekcji.
Zatem bez T brakuje motywacji do erekcji, ale mężczyźni są w stanie mieć erekcję, gdy są narażeni na bodźce erotyczne.
Oto dwa odniesienia do badań na ludziach:
- 1983. Natura działania androgenów na seksualność mężczyzn - połączone badanie laboratoryjne i samoopisowe dotyczące mężczyzn z hipogonadyzmem.
- 1984. Terapia testosteronem dla niskiego zainteresowania seksualnego i zaburzeń erekcji u mężczyzn: kontrolowane badanie.
Bagatell wykazał, że tłumienie męskiego T za pomocą analogu GnRH znacznie zmniejsza męskie pożądanie seksualne i częstotliwość masturbacji. Wpływ T u mężczyzn na modulację motywacji jest jasny. Wydaje się, że androgen nie wpływa na zdolność samców do uzyskania erekcji w odpowiedzi na stymulację seksualną. Nawiasem mówiąc, to samo stwierdziliśmy u małp, których androgeny zostały stłumione analogiem GnRH. Zmniejszono motywację do krycia. Jeśli samiec był wysoko postawiony, kontynuował kojarzenie (samice małp inicjują seks w naszych grupach, więc seks nie zależał od motywacji samca), ale samce o niższej randze całkowicie przestały myśleć, że potrzebują motywacji do kojarzenia się z samcem. męska konkurencja w grupie. Phoenix donosił wiele lat temu, że samce małp, które były wykastrowane przez ponad 5 lat, nadal mają erekcję w odpowiedzi na wrażliwą samicę, a około 25% z nich nadal kojarzy się i wykazuje odruchy ejakulacyjne.
Oto referencja Bagatell z 1994 roku. Wpływ endogennego testosteronu i estradiolu na zachowania seksualne u normalnych młodych mężczyzn.
I nasza małpa odniesienie do 1991. Antide (antagonista Nal-Lys GnRH) supresja funkcji przysadki-jądra i zachowania seksualne w grupach żyjących małp rezus.
;
