Mam teraz 18 lat i robię Nofap od około roku. Odbywało się kilka ~ 3-miesięcznych pasm, ale podczas letnich wakacji trochę się zepsuło i od tego czasu robiłem rzeczy od kilku dni do dwóch tygodni bez PMO. Zasadniczo został ponownie znormalizowany w moim mózgu, błąd, który jestem tutaj, aby naprawić.
Przez całe moje dzieciństwo / nastolatki byłem zastraszany i izolowany jak diabli w szkole i zmarnowałem zbyt wiele dni grając w gry wideo i szarpiąc się. Przez lata wpadałem w depresję do tego stopnia, że szczerze wierzyłem, że cała ludzkość, z nielicznymi wyjątkami, świadomie zgodziła się mnie nienawidzić. Nawet teraz boli mnie myśl o tym, ale czasami rozważałem zakończenie tego wszystkiego. Nigdy nie miałem dziewczyny ani niczego podobnego, prawie nie miał też żadnych interakcji społecznych. Oprócz was, Nofappers, powiedziałem tylko mojemu najbardziej zaufanemu przyjacielowi nawet słowo o tym, jak było źle. Chociaż wydaje mi się, że moi rodzice doskonale to rozumieli i wiedzieli, że 11-latek załamuje się i krzyczy, jak bardzo chcieliby, żeby nigdy się nie narodził, to nie jest normalne.
Kiedy byłem mniejszy, zanim to się stało, pamiętam rysowanie i robienie małych rzeźb cały czas. Spóźniłem się na kolację, ponieważ byłem całkowicie wciągnięty w niesamowitą powieść. Lub zajęty budowaniem wspaniałych światów w klockach Lego. Później przyszedłem późno, ponieważ utknąłem na pieprzonym ekranie komputera.
Sytuacja pogarszała się, dopóki nie urosła brutalna mentalność bojowa i zdecydowane pożegnanie z PMO, a mój autodestrukcyjny sposób myślenia pomógł mi wejść na właściwe tory. To wciąż walka na powierzchni, ale teraz biorę atak emocji stojąc wysoko, nie zakrywając kąta. W ciągu ostatniego półtora roku ponownie zacząłem rysować i pisać historie. Gra na kilku instrumentach muzycznych i studiowanie stojącej za tym teorii. Mam więcej i zdrowszych przyjaźni niż kiedykolwiek i wreszcie uczę się, jak kochać dziewczyny. Jestem dumny z siebie iz tego, za czym znowu się opowiadam.
Wcześniej byłam kompletnie przerażona nawet prowadzeniem prezentacji klasowych. Nienawidziłem również pracy grupowej, a kiedy powiedzieli, że te dwie metody będą powszechne w odpowiedniku liceum w moim kraju, przez chwilę rozważałem wyrzucenie moich prawie prostych szóstek i zamiast tego zdobycie wykształcenia rzemieślnika, aby zostać w spokoju i zdobyć z dala od sal lekcyjnych.
Ale jak to się zmieniło. Teraz dołączam do jak największej liczby dobrowolnych zajęć teatralnych i lubię przebywać na scenie. Kiedy skończę to pisać, zabieram swoje banjo na improwizacyjny jam z ludźmi, których nie znam, przed publicznością, której nie znam, grając utwory, których nie znam, i głównie podekscytowany tą myślą.
Za każdym razem, gdy chodziłem do Nofap, korzystałem z przeglądarki Tor, ponieważ nie podobała mi się myśl o moim dostawcy Internetu, wiedząc, że to dla mnie problem. Ponieważ głównie używałem Tora do pornografii, już dawno to usunąłem, ale najgorsze jest to, że mój mózg PMO czasami po prostu zracjonalizował oglądanie go bez tego poziomu anonimowości, w zwykłej przeglądarce
Więc tutaj, ISP, jeśli możesz wziąć zepsute gówno, do którego się przyłożyłem, możesz to również wziąć. Nawiasem mówiąc, to już koniec. Nie ma więcej tego gówna.
Część mnie miała ochotę na nawrót tuż wcześniej, ale zamiast tego przyszedłem tutaj, przeczytałem kilka postów na pierwszej stronie, a teraz kończę tę wiadomość z rozwodnionymi oczami, ponieważ cholernie kocham was wszystkich za trzymanie się razem i pomaganie sobie nawzajem.
Wycie i wyjście,
powracający Fapstronauta
EDIT: Aby dodać do stale rosnącej listy motywacyjnych przemówień Nofapa, oto przerywnik z piosenki Crippled Black Phoenix, którą cytuję głośno do siebie, gdy chęć nawrotu staje się silna:
Nie jestem tym, za kogo się podaję. Nie będę tym, za co mi powiesz.
Patrzysz na mnie przez pryzmat złudzenia, nienawiści, propagandy i odmawiam zobaczenia siebie w twoich kłamstwach.
Próbujesz zamienić mnie w anegdotę barroomową, szeptaną szlamę, nikczemną bajkę, która oszuka łatwowiernych.
Ale nie będę lustrem dla waszej nienawiści do siebie. Używasz oskarżeń jako broni, raniąc mnie tam, gdzie żadne ostrze nie może przebić.
Ale nie przyznam się do winy. Nie wykonam spastycznego tańca kukiełkowego do kłamliwego chóru twojej psychiki.
A jednak… złam mnie wystarczająco, a zobaczysz. Rozpowszechnij swoją chorobę wśród moich przyjaciół, rodziny, moich bliskich, a dowiesz się… dowiesz się, czym mogę być.
I pokażę ci… Pokażę ci wszystko, czego nigdy nie chciałeś zobaczyć. I w końcu będę tym, kim nigdy naprawdę nie chciałeś, żebym był.
;