Hi wszyscy,
Chciałem więc po prostu poinformować wszystkich o moich doświadczeniach z brakiem klapsa w ciągu 60 dni i właśnie niedawno wróciłem na studia (rok drugi). Zanim zacznę, chcę podać wam wszystkim podstawowe informacje o tym, dlaczego zacząłem nie walnąć. Nie zacząłem walić, głównie dlatego, że chciałem uciec od tego aktu, który utrzymywał mnie w poczuciu winy, a także słyszałem o „supermocach” i o tym, jak z natury czujesz się bardziej szczęśliwy, gdy nie walisz.
Tak więc rozpocząłem swoją podróż ponad 60 dni temu i chociaż miałem wzloty i upadki, mogę powiedzieć, że moje życie nie było lepsze. Zasadniczo przez całe lato czekałem tylko na powrót do college'u i powrót do rytmu rzeczy i zasadniczo poznanie większej liczby ludzi.
Powiem ci jedno, poznawanie ludzi nigdy nie było łatwiejsze. Wcześniej wydawało mi się, że będę musiał wcześniej planować rozmowy i ćwiczyć je czy coś, ale teraz mogę podejść do prawie każdego i odbyć świetną rozmowę, to tak, jakbyś faktycznie ich słuchał, a nawet czytał ich niespołeczne wskazówki. Mówiąc prościej, mam to nowe uczucie, poczucie, że nie przejmuję się tym, co ludzie o mnie myślą, a to z kolei uczyniło mnie bardziej towarzyską i bardziej odważną.
Więc niektórzy z was mogą się zastanawiać, jak to jest z dziewczynami, myślę, że idzie świetnie. Nigdy nie miałem problemu z przyjaźnieniem się z dziewczynami, ale nigdy nie byłem nikim więcej. Ale teraz, idąc na zajęcia, od czasu do czasu przyłapuję dziewczyny na ukradkowych spojrzeniach. A teraz patrzę na nich z góry i od czasu do czasu uśmiecham się, jeśli nawiązujemy kontakt wzrokowy. Chodziłem też na spotkania towarzyskie – przedtem bałem się, że będę musiał przeprowadzić niezobowiązującą pogawędkę – ale teraz trochę mnie to ekscytuje na samą myśl o poznawaniu nowych ludzi i słuchaniu ich doświadczeń.
Wiem, że trochę przesadzam, ale chcę tylko przekazać główny punkt, że żaden klaps nie pozwolił mi nie dać piątki temu, co ludzie o mnie myślą, i pozwolił mi być bardziej swobodnym i przystojnym. Na przykład, szedłem na jedne z moich pierwszych zajęć w klasie biznesowej i tak naprawdę nikogo nie znałem, ale wtedy zobaczyłem tę dziewczynę (całkiem uroczą), którą trochę znałem (po prostu powiedziałem normalne cześć, nigdy prawdziwej rozmowy ). Więc wcześniej po prostu wszedłem, udawałem, że jej nie widzę i usiadłem w kącie czy coś, ale teraz wszedłem, nawiązałem kontakt wzrokowy, uśmiechnąłem się, pomachałem i usiadłem obok niej. A to, co mnie zaskoczyło, to to, że na zajęciach rozmawialiśmy na pogawędkę i było tak, jakbyśmy znali się od zawsze, mimo że to była dopiero nasza pierwsza prawdziwa rozmowa. Więc naprawdę postrzegam to jako historię sukcesu. Zauważyłem też, że częściej uczestniczę w dyskusjach klasowych.
Zasadniczo ci z was, którzy są na granicy lub mają nawrót, nie róbcie tego. Kiedy będziesz w moim wieku bez walenia konia, zobaczysz, że jest o wiele łatwiej. Pomaga również to, że przyjąłem nową politykę, staram się nie być tak często przy komputerze, ponieważ czuję, że mam resztę życia na komputerze i tylko 4 lata studiów. więc pomyślałem sobie „jeśli po prostu siedzisz w swoim akademiku przy komputerze przez większość dnia, nie radzisz sobie dobrze na studiach”… i jak dotąd czuję, że wykonuję całkiem dobrą robotę!
Kocham was wszystkich!
PS. niektórzy zastanawiali się, czy mój głos się pogłębił, tak, nawet moja koleżanka to skomentowała, chociaż nie widzę różnicy :o)
LINK - Raport z 60 dni: Aktualizacja uczelni
by
Aktualizacja
Raport dnia 104: to nie jest tak proste, jak się wydaje
Jedyną rzeczą, która trzyma mnie przy życiu, jest świadomość, ile czasu zajęło mi dotarcie tutaj. Nie będę kłamać, były chwile, kiedy o tym myślałem i rozważałem. Dla mnie największym problemem jest stres. Z jakiegoś powodu mój mózg czuje, że dobrym pomysłem jest samo patrzenie na nagie kobiety, kiedy jestem bardzo zestresowany i muszę to naprawić. Ostatnio tracę motywację, więc przydałaby mi się motywacja. Ale muszę powiedzieć, że jestem o wiele lepszy społecznie. Nie mówię, że zanim byłem całkowicie niezręczny społecznie, uważano mnie za zabawnego, ale trudno byłoby mi prowadzić rozmowy, gdybym był tylko ja i inna osoba. Ale już tak nie jest, czuję się bardziej otwarta w stosunku do ludzi i częściej mogę z nimi żartować.
Właściwie chcę opublikować pewne ustalenia, więc przez ostatnie dwa dni patrzyłem na P i stwierdziłem, że nie jestem „czysty umysłowo”, co oznacza, że byłem trochę bierny w prowadzeniu rozmów. Wcześniej wydawało mi się, że łączenie się z ludźmi i rozmawianie z nimi było moim przypływem dopaminy, ale teraz jest tak, jakby już mnie to nie obchodziło, ponieważ mogę uzyskać przypływ dopaminy oglądając P. Więc walcz z pragnieniem. Zabicie nałogu zajmuje 21 dni, ale mniej niż minutę, aby rozpocząć je od nowa. Nie fapowałem od 104 dni licząc, a te korzyści utrzymują mnie przy życiu, ale będę moją kompletną (idealną / najlepszą) wersją siebie, gdy przełamię to uzależnienie od P.
Przy okazji, spójrz na mój raport z 60 dni, aby uzyskać więcej informacji, był całkiem niezły. Będę okresowo publikować.
;
