Uważam seks za dużo bardziej naturalny, przyjemniejszy. Czuję się bardziej wrażliwa na kwestie seksualne, zrezygnowana.

A więc blisko 200 dni. Patrząc wstecz, nie mogę uwierzyć, że czas minął tak szybko. Wyglądało na to, że pierwsze 30 dni były w zwolnionym tempie, a reszta była niewyraźna. Więc po prostu sprawdzam, żeby podsumować niektóre rzeczy, które przyszły mi do głowy, i niektóre rzeczy, których się nauczyłem.

W trakcie całego procesu dostaję fale, mikro i makro. Mogą być całe tygodnie, w których prawie wcale nie pragnę orgazmu, może z dziwną chęcią tu lub tam. Następnie, w inne tygodnie, zwykle gdy dzieje się coś trudnego, dostaję skupiska zachcianek. Może dwa lub trzy dni przez kilka dni. Zwykle towarzyszy temu wiele spojrzeń na kobiety. Ta ostatnia część, patrząc na kobiety, jest dla mnie najtrudniejsza do przejścia.

To znaczy, patrzenie na atrakcyjne kobiety jest oczywiście naturalne i przyjemne. Jednak sama ilość czasu i energii, którą w to wkładam, szczególnie w przypadku pragnienia, jest absurdalna. Pisałem o tym wcześniej, ale w zasadzie sprowadza się to do pytania: co uważam za tak ważne w kobiecym ciele, że muszę mierzyć każdy tyłek, każdą nogę, każdą pierś, którą widzę, kiedy schodzę ulica. Odpowiedź jest wieloraka: ucieczka, odlot, nadzieja na czyjąś miłość, pragnienie bycia pożądanym, pragnienie bycia kochanym.

A więc prawda: głęboko, staram się kochać siebie. Tak więc desperacko szukam kogoś, kto by mnie kochał, w jakikolwiek możliwy sposób. Jest to głodny, pragnący, rozpaczliwy proces.

Jedyne, co może zakończyć ten proces, to ja, współczucie dla siebie i znalezienie sposobu, by kochać i akceptować siebie. Trudno to poczuć, ale używając uważności i wizualizacji, osiągam to.

Końcowym rezultatem znalezienia miłości do siebie, a co za tym idzie, prawdziwego zakończenia desperackiej potrzeby orgazmu, seksu, kobiet i zewnętrznej romantycznej miłości, jest moc. Angażuję się własną mocą. Nie potrzebuję seksu. Nie potrzebuję weryfikacji zewnętrznej. Nie potrzebuję kobiet. Chcę tych rzeczy, ale ich nie potrzebuję.

To, moi przyjaciele, jest złoto. Bo kiedy tego nie robisz potrzeba orgazm, pornografia, seks, a nawet kobiety, tylko wtedy naprawdę jesteś wolny, aby wyjść i dostać to, czego naprawdę chcesz.

Przez ostatnie 100 dni po rzuceniu palenia miałem ogromne problemy ze związkiem. Dosłownie, to było przerażające. Mimo to nie fapowałem. Nie pieprzyłem się z innymi kobietami. Nie uprawiałem nawet seksu z moją dziewczyną przez ostatnie dwa miesiące, aż do dzisiaj, ponieważ nie byłem przygotowany na związek z nią, dopóki nie była gotowa na wprowadzenie pewnych zmian, które lepiej spełniłyby to, czego chciałem w związku. W przeciwnym razie nie było mnie.

Zmieniła. A teraz mam większe szanse, że naprawdę znajdę z nią to, czego chcę. Ale wiesz co? Jeśli tego nie zrobię i musimy to zakończyć, nie przeszkadza mi to. Ponieważ jestem OK, tak jak jestem.

W ciągu ostatnich 200-dziwnych dni dochodzę do wniosku, że następujące rzeczy naprawdę mi pomagają:

• Siłownia
• Regularne spotkania z przyjaciółmi. Jak przynajmniej dwa razy w tygodniu. Idealnie częściej.
• Dobrze się odżywiać i gotować dla siebie smaczne posiłki.
• Pielęgnacja. Dbanie o mój wizerunek. Projektowanie tej brody tak, jak tego chcę.
• Chill out. Grać w gry wideo.
• Sen. Tak bardzo, jak potrzebuję. Nie za mało. Nie za dużo.
• Regularne rozwijanie współczucia dla siebie. Jak często, jak to możliwe przez cały dzień.
• Będąc gotowym stanąć w obronie moich marzeń, gdy jest to konieczne.
• Mówiąc jasno, czego chcę.
• Robię nowe rzeczy.

Na razie to wszystko. To było trudne, ale naprawdę myślę, że ten proces naprawdę pomógł mi stać się tym, kim chcę być, i właściwie, w dość głęboki sposób, ten proces pomógł mi stanąć w obronie wielu rzeczy, które naprawdę, i lepiej osiągnąć, głęboko pragnę w moim życiu.

TL; DR: Kochaj siebie i przeżyj przygodę!