Myślę, że zostałem wyleczony w 100% i przez ostatnie kilka miesięcy nie martwiłem się już o to. Ale w ten weekend poszło jak trzydniowe [pornograficzne] upijanie się, a teraz mam to znowu, tak jak za (złych) starych czasów. Dzięki niemu chcę po prostu się odizolować, ponieważ nie chcę udzielać się towarzysko, kiedy nie czuję się sobą. Zdaję sobie sprawę, że jestem kimś więcej niż tylko D, ale nie da się zignorować tego, jak żałosny i wykastrowany się czuję.
Naprawdę nie można zaprzeczyć, jak bardzo rozprzestrzenia się na każdy obszar mojej istoty pod względem pewności siebie i poczucia własnej wartości.
Nie wiem, ile czasu zajmie powrót do normalności, może tygodnie, może miesiące… ale dopóki tego nie zrobię, odmawiam wychodzenia z domu… Ryzykuję, że nieliczni przyjaciele, których mam, zapomną o mnie lub pomyślą, że nie chcę z nimi być, ale po prostu odmawiam przebywania z kimkolwiek, dopóki znów nie poczuję się częściowo pewna siebie….
Szczerze mówiąc, główną korzyścią, jaką znalazłem [przed moim upijaniem się], było to, że mój PIED zniknął, i powiedziałbym, że to dlatego, że w sumie to był główny problem, tak naprawdę nie wszedłem w to, oczekując, a nawet nie chcąc „supermoce” czy cokolwiek innego. Jasne, mam niepokój społeczny i częściowo pomogło mi rzucenie pornografii, ale myślę, że wiele lęków społecznych wynikało z PIED - zawsze było to w mojej głowie i ciągle odczuwałem wstyd; czuł się gorszy w towarzystwie innych mężczyzn, czuł się żałośnie w towarzystwie kobiet itp.
A jeśli zastanawiasz się nad moją odznaką, to dlatego, że prawie zawsze korzystam tylko z telefonu i nie chce mi się wymyślać, jak zresetować ją na telefonie komórkowym.
LINK - PIED został wyleczony, teraz znowu go mam
by znowu wow
;