Komentarze: Napisaliśmy ten artykuł aby podkreślić możliwe mechanizmy wynikające z ponownego uruchomienia. Poniżej przedstawiam najczęstsze błędne przekonania związane z testosteronem, abstynencją i wytryskiem. Przeważająca liczba badań na ludziach i zwierzętach wskazuje, że ani abstynencja, ani wytrysk nie mają żadnego znaczącego długoterminowego wpływu na poziom testosteronu we krwi - poza skokiem około 7 dnia abstynencji. To powiedziawszy, nie przeprowadzono badań oceniających wpływ uzależnienia od pornografii na poziomy hormonów. Nie jest nierozsądne założenie, że hormony są zmieniane przez zmiany w mózgu związane z uzależnieniem od pornografii (tj. W podwzgórzu). Ostrzegam czytelników (zwłaszcza r / nofap), aby nie łączyli skutków wytrysku z efektami poważnego uzależnienia od porno.
1) Jak stwierdzono, przewaga badań na zwierzętach i ludziach sugeruje, że ani abstynencja, ani „zbyt duży wytrysk” nie mają żadnego wpływu na poziom testosteronu we krwi. Istnieją jednak dowody na to, że wytrysk do granic możliwości seksualne nasycenie wyzwala wiele zmian w mózgu - w tym spadek receptorów androgenów. i wzrasta w receptory estrogenu i opioidy blokujące dopaminę w kilku regionach mózgu. Pełne odzyskiwanie trwa Około 15 dni i zupełnie różni się od zmian w mózgu związanych z nałogiem. Więcej poniżej.
2) Nie ma stałej zależności między aktywnością seksualną lub abstynencją a poziomami testosteronu w osoczu - innymi niż jednodniowy, przejściowy skok (46% powyżej wartości wyjściowej) po siedmiu dniach abstynencji. Szeroki wahania poziomu męskiego testosteronu (10-40%) są normalne.
3) Nie ma dowodów na to, że abstynencja podnosi poziom testosteronu. Tylko w dwóch badaniach mierzono poziomy T podczas długotrwałej abstynencji (16 i 21 dni) i w obu nie stwierdzono żadnych zmian:
- Sławny" Chińskie studia zmierzone poziomy testosteronu codziennie 16 dnii znaleziono niewielką zmianę do około dnia 7, kiedy wystąpił skok. Po jednodniowym skoku testosteron powrócił do poziomu podstawowego lub nieco niższego od dnia 8 do dnia 16 po zakończeniu eksperymentu.
- Badanie w #4
4) To abstrakcyjny - Odpowiedź hormonalna na orgazm wywołany masturbacją u zdrowych mężczyzn po abstynencji seksualnej w tygodniu 3, gdzie badani nie mieli wytrysku przez 3 tygodnie, jest często cytowany jako dowód, że abstynencja prowadzi do podwyższenia poziomu testosteronu. Tak nie jest. To zdanie ze streszczenia jest słabo sformułowane i wprowadza w błąd: „chociaż testosteron w osoczu pozostawał niezmieniony przez orgazm, wyższe stężenia testosteronu obserwowano po okresie abstynencji„. w pełne badaniepoziomy testosteronu są takie same w obu grupach. Sprawdź wykres testosteronu C on Strona 379. Zauważ, że poziom testosteronu na początku filmu (znak 10-minuta) był identyczny w obu grupach. Koniec opowieści. Mylący język w abstrakcie odnosi się do różnic testosteronu podczas masturbacji. Podczas oglądania filmów erotycznych i masturbacji, poziomów T porzucone do sesji masturbacji przed abstynencją. Po 21 dniach abstynencji poziomy T pozostały bliżej 10-minutowej linii podstawowej podczas masturbacji. Twierdzenie - "wyższe stężenia testosteronu obserwowano po okresie abstynencji”- oznacza, że poziom testosteronu nie spadł tak bardzo podczas bodźca: masturbacji i oglądania porno. Autorzy sugerują, że oczekiwanie na oglądanie porno (być może wzmocnione oczekiwaniem na ostateczną masturbację) spowodowało, że poziom testosteronu pozostawał podwyższony przez cały czas oglądania.
5) Badania gryzoni konsekwentnie stwierdzamy, że wytrysk do „wyczerpania seksualnego” nie ma wpływu na poziom testosteronu. W badaniach tych obserwowano zwierzęta do 15 dni. Jednak odkrywają liczne zmiany w układzie limbicznym, w tym spadek receptorów androgenów i wzrost receptorów estrogenowych i opioidów (które blokują dopaminę) oraz zmiany w ekspresji genów.
6) Długoterminowe badania na naczelnych nie wykazały żadnej wiarygodnej korelacji między wytryskiem a poziomem testosteronu we krwi.
7) Wiele badań wskazuje na podobny poziom testosteronu u zdrowych mężczyzn i mężczyzn chroniczny ED (1, 2, 3, 4). Z samych tylko tych badań możemy wywnioskować, że niski poziom testosteronu jest rzadko przyczyną ED, 1) częstotliwość wytrysku nie ma wpływu na poziomy T.
8) W rzeczywistości autorzy tych dwóch badań ED (study1, study2) sugerować, że abstynencja może prowadzić do chronicznie niskiego poziomu testosteronu. Badanie 2014 ED wykazało, że wyższy poziom testosteronu/DHT po operacji implantacji prącia doprowadził do zwiększonej aktywności seksualnej.
9) Wielu mężczyzn z zaburzeniami erekcji wywołanymi pornografią widziało lekarzy. Praktycznie wszyscy zgłaszali normalny poziom testosteronu.
10) Wiele badań na ludziach i zwierzętach pokazuje, że niski poziom testosteronu nie ma wpływu na erekcje osiągane poprzez stymulację. Zobacz tę dyskusję profesora endokrynologii rozrodu - Hipogonadalny mężczyźni i erekcje i Testosteron i zaburzenia erekcji
11) To pojedyncze badanie od 1976 roku odnotowano mniejszą aktywność seksualną korelującą z wyższym poziomem testosteronu - w przypadku niektórych badanych, ale nie wszystkich. Jednak badanie wykazało również, że wyższy poziom testosteronu był związany z okresami aktywności seksualnej. Trochę sprzeczne. Umieśćmy to badanie w kontekście: nigdy nie było replikowane i zawiera niezliczone niekontrolowane zmienne. Wszystkie inne badania na zwierzętach i ludziach, badające testosteron i wysoką częstotliwość wytrysku, abstynencję, różne poziomy aktywności seksualnej, wraz z zaburzeniami erekcji, obalają te ustalenia.
12) Dowody wskazują na proces uzależnienia lub uwarunkowania seksualne jako główną przyczynę wywołanego przez porno ED, wywołaną przez porno utratę libido, lub co jest eufemistycznie nazywane "seksualnym wyczerpaniem".
13) Niektórzy mężczyźni z zaburzeniami wzwodu wywołanymi przez porno próbowali suplementacji testosteronem, bez powodzenia. Kiedy ci sami mężczyźni uruchomili się ponownie, ich zaburzenia erekcji zostały wyleczone.
14) Nawiasem mówiąc, większość badań obejmujących oglądanie pornografii pokazuje, że ma niewielki lub żaden wpływ na poziom testosteronu. Na przykład, Efekty endokrynologiczne wizualnych bodźców erotycznych u zdrowych mężczyzn. (ale niektórzy tak robią)
15) Nagroda z obwodami dopaminy jest z tyłu pożądanie seksualne, motywacja, erekcje. W skrócie, wiele ulepszeń faceci widzą w libido i pewności siebie jako restartują się prawdopodobnie pochodzą ze zmian w ich mózgach, a nie z poziomu testosteronu.
Mężczyźni odczuwają niezliczone korzyści, gdy odłączają się od pornografii i kompulsywnej masturbacji. Naturalne jest przyjęcie pozytywnych zmian, takich jak większa pewność siebie, lepszy nastrój, mniejszy niepokój i większa motywacja, muszą mieć coś wspólnego z poziomem testosteronu we krwi. Jednak ani badania na ludziach, ani na zwierzętach nie potwierdzają hipotezy testosteronu. Podczas gdy kilku mężczyzn zgłosiło abstynencję związaną z wyższym T, zdecydowana większość mężczyzn, którzy są badani (przed i w trakcie) nie zgłasza żadnych znaczących zmian. Ponieważ wiele czynników (stres, ćwiczenia, dieta) może wpływać na poziom T i wyniki badań laboratoryjnych, musimy zachować ostrożność, pisząc od czasu do czasu anegdotę. Z drugiej strony jest całkiem możliwe, że zmiany w mózgu związane z uzależnieniem od pornografii mogą wpływać na hormony przez podwzgórze. Przykłady obejmują: zmiany w autonomicznym układzie nerwowym i osi HPA (CRF, kortyzol, norepinefryna), wraz z dowolną liczbą hormonów steroidowych pochodzących z gonad lub nadnerczy. Długotrwałe badania osób uzależnionych od pornografii i „zrestartowanych” osób uzależnionych od pornografii pomogłyby w wyjaśnieniu mechanizmów stojących za nimi domagał się fizycznych korzyści takie jak głębszy głos, lepsza reakcja na ćwiczenia, wzrost włosów, czystsza skóra itp.
Jeśli chodzi o naukę stojącą za korzyściami, jakich doświadczają faceci, Pornografia, masturbacja i Mojo: perspektywa neuronauki - byli użytkownicy porno zwykle odzyskują swoje mojo. Czemu?
STUDIA
NIŻSZE T ZWIĄZANE Z WYSTĄPIENIEM. WIĘKSZA TZ WZNOWIONĄ AKTYWNOŚCIĄ SEKSUALNĄ:
Brak aktywności seksualnej powoduje odwracalne zmniejszenie biodostępności LH.
Int J Impot Res. 2002 Apr; 14 (2): 93-9; dyskusja 100.
Carosa E, Benvenga S, Trimarchi F., Lenzi A, Pepe M, Simonelli C, Jannini EA.
Abstrakcyjny
Niedawno udokumentowaliśmy znacznie obniżone poziomy testosteronu (T) w surowicy u pacjentów z zaburzeniami erekcji (ED). Aby zrozumieć mechanizm tej hipotermii, która była niezależna od etiologii ED, i jej odwracalność tylko u pacjentów, u których różne niehormonalne terapie przywróciły aktywność seksualną, zmierzyliśmy hormon luteinizujący w surowicy (LH) w tej samej grupie pacjentów z ED ( n = 83; 70% organiczny, 30% nieorganiczny). Oba immunoreaktywne LH (I-LH) i bioaktywne LH (B-LH) zmierzono przy wejściu i 3 miesięcy po terapii. Na podstawie wyniku (tj. Liczby udanych prób współżycia na miesiąc), pacjenci zostali zakwalifikowani jako pełnoprawni agenci (tj. Co najmniej osiem prób, n = 51), częściowi respondenci (przynajmniej jedna próba; n = 20) i osoby nieodpowiadające na leczenie (n = 16). W porównaniu z 30 zdrowymi mężczyznami bez ED, wyjściowa wartość B-LH (średnia +/- odchylenie standardowe) u 83 pacjentów była zmniejszona (13.6 +/- 5.5 vs 31.7 +/- 6.9 IU / l, p <0.001) w obliczu nieznacznie zwiększone, ale w normalnym zakresie, I-LH (5.3 +/- 1.8 w porównaniu z 3.4 +/- 0.9 IU / l, p <0.001); w konsekwencji stosunek B / I LH zmniejszył się (3.6 +/- 3.9 vs 9.7 +/- 3.3, P <0.001).
Podobnie do naszej poprzedniej obserwacji dla T w surowicy, trzy grupy wyników nie różniły się istotnie dla żadnego z tych trzech parametrów na początku badania. Jednak grupy wyników różniły się po terapii. Aktywność biologiczna LH znacznie wzrosła u osób pełnosprawnych (pre-therapy=13.7+/-5.3, post-therapy=22.6+/-5.4, P<0.001), skromnie w częściowych respondentach (14.8 +/- 6.9 przeciwko 17.2 +/- 7.0, P <0.05) ale pozostały niezmienione wśród osób nieodpowiadających (11.2 +/- 2.2 przeciwko 12.2 +/- 5.1). Odpowiednie zmiany poszły w przeciwnym kierunku dla I-LH (5.2 +/- 1.7 vs 2.6 +/- 5.4, P <0.001; 5.4 +/- 2.2 vs 4.0 +/- 1.7, P <0.05; 5.6 +/- 1.2 vs 5.0 +/- 1.2, odpowiednio) i w tym samym kierunku co B-LH dla stosunku B / I (3.7 +/- 4.1 vs 11.8 +/- 7.8, P <0.001; 4.2 +/- 4.3 vs 5.8+ /-4.2, P <0.05; 2.1 +/- 0.7 vs 2.6 +/- 1.3, odpowiednio).
Stawiamy hipotezę, że hipoteza hipotensyjna u pacjentów z ED jest spowodowana upośledzoną aktywnością biologiczną LH. Ta zmniejszona aktywność biologiczna jest odwracalna, pod warunkiem, że wznowienie aktywności seksualnej osiąga się niezależnie od metody terapeutycznej. Ponieważ biopotencja hormonów przysadki jest kontrolowana przez podwzgórze, niedoczynność LH powinna być spowodowana podwzgórzowym funkcjonalnym uszkodzeniem związanym z zaburzeniami psychicznymi, które w sposób nieunikniony podążają za brakiem aktywności seksualnej.
UWAGI: Autorzy sugerują, że udana aktywność seksualna zwiększa LH i testosteron u mężczyzn leczonych z powodu zaburzeń erekcji. Żaden z mężczyzn nie był leczony hormonami, a niski poziom testosteronu nie był przyczyną ich ED. Jeśli jest to prawdziwe u zdrowych mężczyzn, sugeruje to, że seks / wytrysk może zapobiec spadkowi poziomu testosteronu.
Brak aktywności seksualnej spowodowany zaburzeniami erekcji związany jest z odwracalnym zmniejszeniem stężenia testosteronu w surowicy.
Int J Androl. 1999 Dec;22(6):385-92.
Jannini EA, Screponi E, Carosa E, Pepe M, Lo Giudice F., Trimarchi F., Benvenga S.
Abstrakcyjny
Omówiono rolę hormonów androgenicznych w seksualności człowieka, w mechanizmie wzwodu i patogenezie impotencji. Podczas gdy stosowanie testosteronu jest powszechne w terapii klinicznej zaburzeń erekcji u mężczyzn, hipogonadyzm jest rzadką przyczyną impotencji. Ocenialiśmy poziom testosteronu w surowicy u mężczyzn z zaburzeniami erekcji spowodowanymi przyczynami organicznymi lub nieorganicznymi przed i po niehormonalnej terapii impotencją. Osiemdziesiąt trzy kolejne przypadki impotencji (70% organiczna, 30% nieorganiczna, etiologia naczyniowa jest najczęstsza) zostały poddane hormonalnej kontroli przed i po różnych psychologicznych, medycznych (prostaglandyna E1, johimbina) lub mechanicznych terapiach (chirurgia naczyniowa, protezy prącia, urządzenia próżniowe).
Tzdrowi mężczyźni w podeszłym wieku stanowili grupę kontrolną. W porównaniu z grupą kontrolną, pacjenci z impotencją wynikającą zarówno z przyczyn organicznych, jak i nieorganicznych wykazywali obniżone poziomy w surowicy zarówno całkowitego testosteronu (11.1 +/- 2.4 vs. 17.7 +/- 5.5 nmol / l) i wolny testosteron (56.2 +/- 22.9 vs. 79.4 +/- 27.0 pmol / l) (oba p <0.001). Bez względu na różne etiologie i różne terapie impotencjalne, dramatyczny wzrost całkowitej i wolnej zawartości testosteronu w surowicy (15.6 +/- 4.2 nmol / L i 73.8 +/- 22.5 pmol / L, odpowiednio) obserwowano u pacjentów, którzy osiągnęli normalną aktywność seksualną 3 miesięcy po rozpoczęciu leczenia (p <0.001).
Przeciwnie, poziomy testosteronu w surowicy nie zmieniły się u pacjentów, u których terapia była nieskuteczna. Ponieważ niski poziom testosteronu przed terapią był niezależny od etiologii impotencji, przypuszczamy, że ten wzór hormonalny jest związany z utratą aktywności seksualnej, o czym świadczy jego normalizacja po wznowieniu aktywności kośćca po różnych terapiach. Następstwem jest to, że aktywność seksualna może się wyżywić przez cały wzrost poziomu testosteronu.
UWAGI: Autorzy sugerują, że brak aktywności seksualnej prowadzi do obniżenia poziomu testosteronu. W powyższym badaniu postawiono hipotezę, że może to być związane ze stresem związanym z zaburzeniami wzwodu lub może być spowodowane wznowieniem samej aktywności seksualnej. Trudne do rozwiązania, ponieważ wszyscy pacjenci cierpieli na ED i mieli niższy testosteron.
Wpływ aktywności seksualnej na poziom hormonów w surowicy po wszczepieniu protezy prącia.
Arch Ital Urol Androl. 2014 Sep 30; 86 (3): 193-6. doi: 10.4081 / aiua.2014.3.193.
CELE:
Wszczepienie protezy prącia jest ostateczną opcją leczenia pacjentów z zaburzeniami erekcji. Większość pacjentów stosuje prącie prącia skutecznie i często w przypadku stosunku pochwowo-pochwowego. Wcześniejsza literatura wykazała, że spadek aktywności seksualnej powodował obniżenie poziomu testosteronu w surowicy i na odwrót. Celem tego badania było zbadanie wpływu aktywności seksualnej na poziomy hormonów płciowych w surowicy po zastosowaniu protezy prącia.
MATERIAŁ I METODY:
W tym badaniu przebadaliśmy sześćdziesięciu siedmiu pacjentów pod kątem zmian hormonów płciowych, którzy mieli operację protezy prącia 2.7 ± 1.5 lata temu.
WYNIKI:
Pacjenci używali protezy prącia do aktywności seksualnej za pomocą średnia 9.9 ± 5.7 razy na miesiąc. Siarczan dehydroepiandrosteronu był znacząco wyższy w porównaniu do wyników przed zabiegiem (5.3 ± 2.6 vs 4.5 ± 2.9; p = 0.031). Średni poziom całkowitego testosteronu w surowicy pacjentów przed i po zastosowaniu protezy prącia był istotny klinicznie, odpowiednio, 15.78 ± 4.8 nmol / L i 16.5 ± 6.1 nmol / L. Średni poziom hormonów luteinizujących w surowicy pacjentów przed i po zastosowaniu protezy prącia wynosił odpowiednio 3.98 ± 2.16 IU / L i 5.47 ± 4.76 IU / L. Nie zaobserwowano różnicy istotności statystycznej w średnim całkowitym i wolnym poziomie testosteronu, estradiolu i hormonu luteinizującego pomiędzy przed i po operacji.
WNIOSEK:
Wyniki tego badania pokazały, że aktywność seksualna pozytywnie zmieniała poziomy hormonów płciowych wśród mężczyzn, którym wszczepiono prącie prącia z powodu zaburzeń erekcji.
Komentarze: Inne badanie zgłaszające wyższy poziom testosteronu i DHT, gdy aktywność seksualna wzrasta lub jest wznawiana.
DŁUGOTERMINOWE EFEKTY WSTRZYMANIA I RÓŻNYCH CZĘSTOTLIWOŚCI WYJŚCIA:
[Okresowe zmiany poziomu testosteronu w surowicy po wytrysku u mężczyzn]
LINK DO STRESZCZENIA: 2002 Dec 25;54(6):535-8.
Celem pracy było określenie zmian poziomu hormonów płciowych u mężczyzn po wytrysku. Stężenie testosteronu w surowicy 28 ochotników płci męskiej było codziennie badane w okresie abstynencji po wytrysku. Odkryliśmy, że wahania poziomu testosteronu od 2 do 5 dnia abstynencji były minimalne. W 7 dniu abstynencji pojawił się pik testosteronu w surowicy osiągający 145.7% wartości wyjściowej (P<0.01). Po szczycie nie zaobserwowano regularnych wahań. Wytrysk był przesłanką i początkiem 7-dniowego zjawiska okresowego. Jeśli nie było wytrysku, nie było okresowych zmian poziomu testosteronu w surowicy. Te wyniki wskazują, że okresowa zmiana poziomu testosteronu w surowicy jest spowodowana wytryskiem.
KOMENTARZ: W badaniu tym mierzono poziom T każdego dnia, przez określony czas, a naukowcy nie znaleźli żadnej różnicy przed ani po jednodniowym skoku. Ten jednodniowy szczyt wskazuje na cykl zainicjowany przez orgazm. Poziom testosteronu nie wzrasta powoli w ciągu 7 dni, aby osiągnąć 146% wartości wyjściowej. Poziomy też nie spadają powoli. To jednodniowy skok— w górę i w dół. Podczas innych codziennych pomiarów poziom testosteronu pozostaje w normalnych zakresach. Poziom testosteronu w osoczu jest kontrolowany przez sygnały hormonalne pochodzące z podwzgórza. Często skoki hormonów aktywują inne hormony lub zdarzenia fizjologiczne. Nikt jeszcze nie zna znaczenia tego cyklu plazmowo-testosteronowego zainicjowanego przez wytrysk.
Uwagi: To badanie jest jednym z najczęściej przywoływanych na forach, na których mężczyźni dyskutują o kulturystyce, ćwiczeniach,
seks, zdrowie i tym podobne. Proszę mieć na uwadze liczne czynniki, które wpływają na codzienne wahania poziomu testosteronu, w tym rodzaj aktywności lub ćwiczeń, stymulację seksualną, status społeczny, nastrój, feromony, stres, emocje, pory roku itp.
Druga uwaga: Te same badania pojawiły się przez pewien czas jako Dopiero pozycja dziennika zatytułowana „Badanie zależności między wytryskiem a poziomem testosteronu w surowicy u mężczyzn”, ale został usunięty z Springer Link czasopismo, które to zgłosiło, ponieważ było to duplikatem badań opisanych powyżej. Nie usunięto go z powodu problemu z podstawowym badaniem! Zagmatwane.
seks, zdrowie i tym podobne. Proszę mieć na uwadze liczne czynniki, które wpływają na codzienne wahania poziomu testosteronu, w tym rodzaj aktywności lub ćwiczeń, stymulację seksualną, status społeczny, nastrój, feromony, stres, emocje, pory roku itp.Częstotliwość orgazmu i poziomy testosteronu w osoczu u zdrowych mężczyzn
marzec 1976, 5 Tom, Wydanie 2, pp 125-132
Dwadzieścia mężczyzn uczestniczyło w badaniu 2-miesiąc badającym związek między poziomem testosteronu w osoczu a częstotliwością orgazmu. U badanych wyższe poziomy testosteronu są związane z okresami aktywności seksualnej. Nad podmiotami jednak kierunek relacji jest odwrócony. Średni poziom testosteronu był wyższy dla osób mniej aktywnych seksualnie.
Komentarz: Średni poziom testosteronu był wyższy u mniej aktywnych seksualnie mężczyzn. Jednak aktywność seksualna zwiększała poziom testosteronu u osób - średnio. To pojedyncze badanie od 1976 roku odnotowano mniejszą aktywność seksualną korelującą z wyższym poziomem testosteronu - w przypadku niektórych osób, ale nie wszystkich. Jednak badanie wykazało również, że wyższy poziom testosteronu był związany z okresami aktywności seksualnej. Trochę sprzeczne. Umieśćmy to badanie w kontekście: nigdy nie było replikowane i zawiera niezliczone niekontrolowane zmienne. Wszystkie inne badania na zwierzętach i ludziach badające testosteron i 1) wysoką częstotliwość wytrysku, 2) abstynencję, 3) różne poziomy aktywności seksualnej i 4) zaburzenia erekcji, donoszą o niewielkim lub żadnym związku między wytryskiem / abstynencją a poziomem testosteronu.
Odpowiedź hormonalna na orgazm wywołany masturbacją u zdrowych mężczyzn po abstynencji seksualnej w tygodniu 3.
Exton MS, Krüger TH, Bursch N, Haake P, Knapp W, Schedlowski M, Hartmann U.
Świat J Urol. 2001 Nov; 19 (5): 377-82
W tym badaniu zbadano wpływ XTHUM-tygodniowego okresu abstynencji seksualnej na odpowiedź neuroendokrynną na orgazm wywołany masturbacją. Parametry hormonalne i sercowo-naczyniowe zostały zbadane u dziesięciu zdrowych dorosłych mężczyzn podczas podniecenia seksualnego i orgazmu wywołanego masturbacją. Krew pobierano w sposób ciągły i stale monitorowano parametry sercowo-naczyniowe. Ta procedura została przeprowadzona dla każdego uczestnika dwukrotnie, zarówno przed jak i po 3-tygodniowym okresie abstynencji seksualnej. Osocze analizowano następnie pod względem stężenia adrenaliny, noradrenaliny, kortyzolu, prolaktyny, hormonu luteinizującego i stężenia testosteronu. Orgazm podnosił ciśnienie krwi, tętno, katecholaminy w osoczu i prolaktynę. Efekty te obserwowano zarówno przed jak i po abstynencji seksualnej. W przeciwieństwie do tego, chociaż testosteron w osoczu był niezmieniony przez orgazm, wyższe stężenia testosteronu obserwowano po okresie abstynencji. Dane te pokazują, że ostra abstynencja nie zmienia odpowiedzi neuroendokrynnej na orgazm, ale powoduje wzrost poziomu testosteronu u mężczyzn.
KOMENTARZ: Sformułowanie abstrakcyjny jest bałagan. The pełne badanie całkowicie sprzeczne z tym, co odważyłem. Zobacz #4 powyżej
KRÓTKOTERMINOWE WPŁYW WYDZIELANIA NA TESTOSTERON
Neuroendokrynne i odpowiedź sercowo-naczyniowa na podniecenie seksualne i orgazm u mężczyzn.
Psychoneuroendocrinology. 1998 May;23(4):401-11
Dane dotyczące wzorca odpowiedzi neuroendokrynnej na pobudzenie seksualne i orgazm u człowieka są niespójne. W tym badaniu dziesięciu zdrowych ochotników płci męskiej stale monitorowano pod kątem odpowiedzi sercowo-naczyniowej i neuroendokrynnej na pobudzenie seksualne i orgazm. Krew była stale pobierana przed, podczas i po orgazmie wywołanym masturbacją i analizowana pod względem stężenia adrenaliny w osoczu, noradrenaliny, kortyzolu, hormonu luteinizującego (LH), hormonu folikulotropowego (FSH), prolaktyny, hormonu wzrostu (GH), beta-endorfiny i testosteron. Orgazm wywołał przemijające zwiększenie częstości akcji serca, ciśnienia krwi i stężenia noradrenaliny w osoczu. Poziomy prolaktyny w osoczu wzrastały podczas orgazmu i pozostawały podwyższone min 30 po orgazmie. Natomiast żadna inna zmienna wewnątrzwydzielnicza nie uległa znaczącemu wpływowi podniecenia seksualnego i orgazmu.
Komentarz: krótkoterminowe poziomy testosteronu, na które nie ma wpływu orgazm - co jest sprzeczne z poniższym badaniem.
Efekty hormonalne masturbacji u mężczyzn
Journal of Endocrinology, Vol 70, Wydanie 3, 439-444 1976 przez Society for Endocrinology
Poziom pregnenolonu, dehydroepiandrosteronu (DHA), androstendionu, testosteronu, dihydrotestosteronu (DHT), estronu, estradiolu, kortyzolu i hormonu luteinizującego (LH) mierzono w obwodowym osoczu grupy młodych, pozornie zdrowych mężczyzn przed i po masturbacji. Te same steroidy zostały również określone w badaniu kontrolnym, w którym zachęcano do psychologicznego przewidywania masturbacji, ale fizyczny akt nie został zrealizowany. Stężenie wszystkich steroidów w osoczu było istotnie większe po masturbacji, podczas gdy stężenie steroidów pozostało niezmienione w badaniu kontrolnym. Najbardziej znaczące zmiany po masturbacji zaobserwowano na poziomie pregnenolonu i DHA. Nie zaobserwowano żadnych zmian w poziomach LH w osoczu. Zarówno przed, jak i po masturbacji poziomy testosteronu w osoczu były istotnie skorelowane z poziomami DHT i estradiolu, ale nie z wynikami innych badanych steroidów. Z drugiej strony poziomy kortyzolu były istotnie skorelowane z poziomami pregnenolonu, DHA, androstendionu i estronu. U tych samych osób, poziomy pregnenolonu, DHA, androstenodionu, testosteronu i DHT, androstendionu i estronu. U tych samych osób, poziomy pregnenolonu, DHA, androstendionu, testowano także testosteron i DHT w plazmie nasienia; wszystkie one były istotnie skorelowane z poziomami odpowiedniego steroidu w krwi systemowej pobieranej zarówno przed, jak i po masturbacji. W praktyce wyniki wskazują, że gdy analizowana jest zarówno krew, jak i nasienie, pobieranie krwi musi poprzedzać pobranie nasienia.
Komentarz: krótkoterminowe poziomy testosteronu były podwyższone przez orgazm, ale mniej niż inne steroidy. Jednak wynik ten jest zwalczany przez kilka innych badań.
Związek testosteronu w surowicy z aktywnością seksualną u zdrowych starszych mężczyzn.
J Gerontol. 1982 May;37(3):288-93.
Abstrakcyjny
Istnieją doniesienia o zmniejszeniu zarówno aktywności seksualnej, jak i testosteronu w surowicy u starszych mężczyzn, ale nie o żadnym wyraźnym związku między tymi dwiema zmiennymi. U zdrowych uczestników Baltimore Longitudinal Study on Aging, pomimo faktu, że poziom testosteronu w surowicy nie zmniejszył się z wiekiem, aktywność seksualna zmniejszyła się w wysoce przewidywalny sposób. U mężczyzn w wieku powyżej 60 osoby z wyższym poziomem aktywności seksualnej (dla wieku) miały znacznie wyższy poziom testosteronu w surowicy. Chociaż znaleźliśmy odwrotną korelację pomiędzy testosteronem a procentową zawartością tkanki tłuszczowej, nie było związku między odsetkiem tkanki tłuszczowej a aktywnością seksualną. Nie znaleźliśmy również korelacji między testosteronem lub aktywnością seksualną a paleniem tytoniu lub chorobą niedokrwienną serca. Przedmioty pijące więcej niż 4 oz. etanolu na dzień częściej wykazywały obniżoną aktywność seksualną, ale nie zmniejszały stężenia testosteronu. Nasze dane sugerują, że chociaż poziom testosteronu w surowicy i spożycie etanolu mogą w pewnym stopniu wpływać na aktywność seksualną u starszych mężczyzn, to wiek wciąż wydaje się być najbardziej wpływową zmienną.
Komentarze: mężczyźni powyżej 60, osoby z wyższym poziomem aktywności seksualnej (dla wieku) miały znacznie wyższy poziom testosteronu w surowicy. To nie potwierdza memu, że wytrysk zużywa testosteron
MĘŻCZYZN Z DWOMA POZIOMAMI T PORÓWNYWALI DLA MĘŻCZYZN BEZ ED
Poziom testosteronu w osoczu u mężczyzn funkcjonujących seksualnie i dysfunkcyjnych.
Schwartz MF, Kolodny RC, Masters WH. Arch Sex Behav. 1980 Oct; 9 (5): 355-66
Poziom testosteronu w osoczu w grupie 341 mężczyzn z dysfunkcjami seksualnymi porównano z poziomem 199 mężczyzn z prawidłowymi funkcjami seksualnymi. Wszyscy badani byli uczestnikami 2-tygodniowego intensywnego programu terapii połączonej seksu w Masters & Johnson Institute. Oznaczenia testosteronu wykonano metodami radioimmunologicznymi po chromatografii kolumnowej; wszystkie próbki krwi pobrano drugiego dnia terapii między 8:00 a 9:00 po całonocnym poście. Krążące poziomy testosteronu u mężczyzn z prawidłową funkcją seksualną (średnia wartość 635 ng / dl) nie różniły się znacząco od wartości testosteronu u mężczyzn z dysfunkcją seksualną (średnio 629 ng / dl). Jednak mężczyźni z pierwotną impotencją (N = 13) mieli istotnie wyższy poziom testosteronu niż mężczyźni z wtórną impotencją (N = 180), ze średnimi poziomami odpowiednio 710 i 574 ng / dl (p <0.001). Średni poziom testosteronu u mężczyzn z niekompetencją ejakulacyjną wyniósł 660 ng / dl (N = 15), natomiast u mężczyzn z przedwczesnym wytryskiem - 622 ng / dl (N = 91). Stężenia testosteronu w osoczu nie były związane z wynikami terapii, ale były ujemnie skorelowane z wiekiem pacjentów.
UWAGI: Jak to się mówi - nie ma dużej różnicy w poziomach testosteronu między bezsilnymi a normalnymi facetami. Wniosek powinien być taki, że wielu bezsilnych mężczyzn nie ma orgazmów. Kolejnym wnioskiem jest to, że poziomy testosteronu nie są znaczącymi graczami w doświadczeniach po wytrysku - w tym kaszlu po wytrysku - ponieważ nie występują długoterminowe różnice między wytryskami a nie wytryskami.
Czy istnieje związek między hormonami płciowymi a zaburzeniami erekcji? Wyniki badania Massachusetts Male Aging.
J Uroi. 2006 Dec; 176 (6 Pt 1): 2584-8.
Częstość występowania zaburzeń erekcji wzrasta wraz z wiekiem mężczyzn. Jednocześnie zmiany związane z wiekiem występują w funkcjonowaniu endokrynnym męskiej. Zbadaliśmy związek między zaburzeniami erekcji a testosteronem całkowitym, biodostępnym testosteronem, globuliną wiążącą hormony płciowe i hormonem luteinizującym.
Dane uzyskano z badania Massachusetts Male Aging Study, opartego na populacji badania kohortowego mężczyzn 1,709. Zgłaszane przeze mnie zaburzenia erekcji były dychotomiczne jako umiarkowane lub ciężkie w porównaniu z brakiem lub łagodne. Iloraz szans i 95% CI zostały użyte do oceny związku między poziomem hormonów płciowych a zaburzeniami erekcji. Zastosowano wiele modeli regresji logistycznej w celu dostosowania do potencjalnych czynników zakłócających, w tym wieku, wskaźnika masy ciała, dostępności partnera, zastosowania inhibitora fosfodiesterazy typu 5, depresji, cukrzycy i chorób serca.
Korzystając z danych z najnowszych badań, przeprowadzono analizy na mężczyznach 625 z kompletnymi danymi. Umiarkowany spadek ryzyka zaburzeń erekcji obserwowano wraz ze wzrostem całkowitego poziomu testosteronu i biodostępnego testosteronu. Jednak efekt ten nie był widoczny po kontroli potencjalnych czynników zakłócających. Zwiększone poziomy hormonu luteinizującego (8 IU / l lub większe) wiązały się z większym ryzykiem zaburzeń erekcji (skorygowane OR XUMM, 2.91% CI 95-1.55) w porównaniu do poziomów hormonu luteinizującego niższych niż 5.48 IU / l. Znacząca interakcja między hormonem luteinizującym a całkowitym poziomem testosteronu wykazała, że zwiększone poziomy testosteronu były związane ze zmniejszeniem ryzyka zaburzeń erekcji u mężczyzn z poziomami hormonów luteinizujących wyższymi niż 6 IU / l.
IW tej dużej populacji starszych mężczyzn nie stwierdziliśmy związku pomiędzy całym testosteronem, biodostępnym testosteronem, globuliną wiążącą hormony płciowe i zaburzeniami erekcji. Poziom testosteronu był związany ze zmniejszeniem ryzyka zaburzeń erekcji tylko u mężczyzn ze zwiększonym poziomem hormonów luteinizujących.
Funkcja przysadki gonad u pacjentów z impotencją erekcji i przedwczesnym wytryskiem.
Arch Sex Behav. 1979 Jan;8(1):41-8.
Układ jąder przysadki badano u mężczyzn z impotencją psychogenną. Badaniami objęto ośmiu pacjentów z pierwotną impotencją w wieku 22–36 lat, ośmiu mężczyzn z wtórną impotencją w wieku 29–55 lat i 16 mężczyzn z przedwczesnym wytryskiem w wieku 23–43 lat. Ostatnią grupę podzielono na dwie podgrupy: E1 (n = 7) pacjenci bez i E2 (n = 9) pacjenci z lękiem i unikaniem współżycia. Grupę kontrolną stanowiło szesnastu normalnych dorosłych mężczyzn w wieku 21–44 lat. Diagnozę postawiono po badaniach psychiatrycznych i fizykalnych. W badaniu nie uwzględniono pacjentów skarżących się przede wszystkim na utratę libido. Od każdego pacjenta pobrano dziesięć kolejnych próbek krwi w ciągu 3 godzin. Zmierzono hormon luteinizujący (LH), całkowity testosteron i wolny (niezwiązany z białkami) testosteron. Analiza statystyczna nie wykazała istotnych różnic między pacjentami a normalnymi kontrolami.
Testosteron w osoczu i powinowactwa wiązania testosteronu u mężczyzn z impotencją, oligospermią, azoospermią i hipogonadyzmem.
Br Med J. 1974 Mar 2;1(5904):349-51.
Średnie poziomy testosteronu w osoczu (+/- SD), przy użyciu Sephadex LH-20 i konkurencyjnego wiązania białek, wynosiły 629 +/- 160 ng / 100 ml dla grupy 27 normalnych dorosłych mężczyzn, 650 +/- 205 ng / 100 ml dla grupy 27 bezsilnych mężczyzn z prawidłowymi drugorzędowymi cechami płciowymi, 644 +/- 178 ng / 100 ml dla 20 mężczyzn z oligospermią i 563 +/- 125 ng / 100 ml dla 16 mężczyzn z azoospermią. Żadna z tych wartości nie różni się znacząco. Dla 21 mężczyzn z klinicznymi objawami hipogonadyzmu średni testosteron w osoczu (+/- SD), przy 177 +/- 122 ng / 100 ml, różnił się istotnie (P <0.001) od normalnych mężczyzn. mierzone jako odwrotność ilości osocza potrzebnego do związania 50% (3) znacznika H-testosteronu) były podobne dla normalnych, impotentnych i oligospermicznych mężczyzn. Chociaż była niższa dla mężczyzn z azoospermą, różnica nie była istotna (P> 0.1). U 12 z 16 mężczyzn z hipogonadyzmem powinowactwo wiązania testosteronu było normalne, ale w czterech przypadkach opóźnionego dojrzewania stwierdzono podwyższone powinowactwo wiązania, podobne do występującego u normalnych dorosłych kobiet lub chłopców przed okresem dojrzewania (około dwukrotnie wyższe od normalnego poziomu u dorosłych mężczyzn). Odkrycia te pomagają wyjaśnić, dlaczego terapia androgenowa jest zwykle bezużyteczna w leczeniu impotencji.
Wpływ testosteronu na funkcje seksualne u mężczyzn: wyniki metaanalizy.
Clin Endocrinol (Oxf). 2005 Oct;63(4):381-94.
Rola spadku androgenów w aktywności seksualnej dorosłych mężczyzn jest kontrowersyjna. Aby wyjaśnić, czy funkcja seksualna skorzystałaby na leczeniu testosteronem (T) u mężczyzn z częściowo lub znacząco obniżonymi poziomami T w surowicy, przeprowadziliśmy systematyczny przegląd i metaanalizę badań kontrolowanych placebo opublikowanych w ciągu ostatnich 30 lat. Celem tego badania było oszacowanie i porównanie wpływu T na różne dziedziny życia seksualnego. W oparciu o wcześniej określone kryteria, dane pobrane z pomocy oprogramowania i jakość ocenioną przez dwóch niezależnych recenzentów, w sumie randomizowane próby kontrolowane placebo 17 zostały uznane za kwalifikujące się. Dla każdej domeny funkcji seksualnej obliczyliśmy standaryzowaną średnią różnicę w stosunku do T i podano wyniki zbiorczych szacunków leczenia T przy użyciu modelu losowej metaanalizy. Heterogeniczność, odtwarzalność i spójność wyników między badaniami zostały zbadane za pomocą analizy wrażliwości i meta-regresji.
WYNIKI:
Ogółem oceniano pacjentów 656: 284 randomizowano do T, 284 do placebo (P) i 88 traktowano krzyżowo. Mediana długości badania wynosiła 3 miesięcy (zakres 1-36 miesięcy). Nasza metaanaliza wykazała, że u mężczyzn ze średnim poziomem T na początku badania poniżej 12 nmol / l terapia T umiarkowanie poprawiała liczbę nocnych erekcji, seksualnych myśli i motywacji, liczbę udanych stosunków seksualnych, wyniki erekcji i ogólną satysfakcję seksualną, mając na uwadze, że T nie miało wpływu na erekcję u mężczyzn z eugonadą w porównaniu z placebo. Heterogenność była badana przez grupowanie badań zgodnie z charakterystyką badanej populacji. Wartość odcięcia 10 nmol / l dla średniej T badanej populacji nie pozwoliła przewidzieć efektu leczenia, podczas gdy obecność czynników ryzyka dla zaburzeń erekcji naczyniowych (ED), chorób współistniejących i krótszych okresów oceny była związana z większym leczeniem efekty w badaniach przeprowadzonych u mężczyzn z hipogonadyzmem, ale nie u mężczyzn w eugonadzie. Analiza meta-regresji wykazała, że wpływ T na erekcję, ale nie na libido, był odwrotnie proporcjonalny do średniego wyjściowego stężenia T. Metaanaliza dostępnych badań wskazuje, że terapia T może być przydatna w celu poprawy dezintegracji naczyń krwionośnych u wybranych pacjentów z niskim lub niskim normalnym poziomem T. Dowody na korzystny wpływ leczenia T na erekcję powinny być łagodzone z zastrzeżeniami, że efekt z czasem maleje, stopniowo maleje wraz ze wzrostem podstawowych poziomów T, a długoterminowe dane dotyczące bezpieczeństwa są niedostępne. Obecna metaanaliza podkreśla potrzebę i pułapki dla długoterminowych, randomizowanych, kontrolowanych prób na dużą skalę, aby formalnie zbadać skuteczność zastąpienia T u objawowych mężczyzn w średnim i średnim wieku z obniżonymi poziomami T i ED.
FLUKCJE W TESTOSTERONIE SĄ NORMALNE
Cykl testosteronu w osoczu u mężczyzny.
J Clin Endocrinol Metab. 1975 Mar; 40 (3): 492-500
Celem badania była ocena labilności poziomu testosteronu w osoczu normalnych ludzkich mężczyzn w długim okresie czasu oraz poszukiwanie okresowości w zmieniających się poziomach. Próbki krwi pobrane od zdrowych młodych mężczyzn 20 co drugi dzień przez 2 miesięcy badano pod kątem całkowitego stężenia testosteronu przez analizę wysycenia radioligandem z osoczem późnej ciąży. Fluktuacje poziomów testosteronu w osoczu w całym okresie czasu były znaczące dla większości osób; współczynniki zmienności wahały się od 14 do 42% (mediana 21%). Obecność funkcji okresowych w tych fluktuacjach zbadano 4 różnymi, względnie niezależnymi metodami. Ścisłą zgodność między co najmniej 3 metodami analitycznymi stwierdzono u 12 z 20 badanych. Tych 12 pacjentów miało cykle poziomów testosteronu w osoczu z okresami w zakresie od 8-30 dni, z grupą okresów około 20-22 dni. Większość takich cykli była istotna przynajmniej na poziomie 5%. Średnie amplitudy tych cykli wahały się od 9 do 28% średniego poziomu testosteronu badanych (średnio 17%).
UWAGI: „Wahania poziomu testosteronu w osoczu w całym okresie były znaczne dla większości osób - wahały się od 14 do 42% (mediana 21%)”. Nie tylko to, ale wiele innych rzeczy wpływa na poziom T, w tym rodzaj ćwiczeń, nastrój, pozycja społeczna, narkotyki, alkohol itp.
BADANIA O PODGLĄDU TESTOSTERONOWO-PORNEM:
1) Endokrynologiczne efekty wizualnych bodźców erotycznych u zdrowych mężczyzn.
Psychoneuroendocrinology. 1990;15(3):207-16.
Carani C, Bancroft J, Del Rio G, Granata AR, Facchinetti F., Marrama P.
Abstrakcyjny
Odpowiedź endokrynologiczną na stymulację erotyczną w laboratorium oceniano u ośmiu zdrowych osób. Każdy badany był dwukrotnie testowany. W jednym przypadku zaangażowane były tylko bodźce neutralne. Po linii bazowej 15 min pokazano 30 min filmów. W przypadku stanu erotycznego z drugiej strony, dwie folie erotyczne 10-min przeplatano z 10 min warstwy neutralnej. Piętnastominutowe próbki krwi pobrano od początku każdego testu i kontynuowano po 5 godz. Po filmach. Testowano osocze testosteron, LH, prolaktyna, kortyzol, ACTH i beta-endorfina. Mocz pobrano dla 4 hr przed i 4 godz po filmach; testowano pod kątem adrenaliny, noradrenaliny i dopaminy. Podniecenie seksualne pojawiło się w odpowiedzi na filmy erotyczne u wszystkich badanych, o czym świadczą erekcyjne i subiektywne reakcje. Było bez znaczących zmian w poziomach hormonów lub katecholamin następujących po bodźcach erotycznych lub neutralnych, z wyjątkiem wzrostu poziomu kortyzolu podczas filmu obojętnego, ale nie erotycznego. Wyniki te wskazują, że w laboratorium może wystąpić istotna odpowiedź seksualna bez towarzyszących zmian endokrynologicznych lub biochemicznych.
2) Neuroendokrynne i odpowiedź sercowo-naczyniowa na podniecenie seksualne i orgazm u mężczyzn.
Psychoneuroendocrinology. 1998 May;23(4):401-11.
Abstrakcyjny
Dane dotyczące wzorca odpowiedzi neuroendokrynnej na pobudzenie seksualne i orgazm u człowieka są niespójne. W tym badaniu dziesięciu zdrowych ochotników płci męskiej stale monitorowano pod kątem odpowiedzi sercowo-naczyniowej i neuroendokrynnej na pobudzenie seksualne i orgazm. Krew była stale pobierana przed, podczas i po orgazmie wywołanym masturbacją i analizowana pod względem stężenia adrenaliny w osoczu, noradrenaliny, kortyzolu, hormonu luteinizującego (LH), hormonu folikulotropowego (FSH), prolaktyny, hormonu wzrostu (GH), beta-endorfiny i testosteron. Orgazm wywołał przemijające zwiększenie częstości akcji serca, ciśnienia krwi i stężenia noradrenaliny w osoczu. Poziomy prolaktyny w osoczu wzrastały podczas orgazmu i pozostawały podwyższone min 30 po orgazmie. W przeciwieństwie, Żaden na inne zmienne hormonalne znacząco wpłynęło podniecenie seksualne i orgazm.
KOMENTARZE: Widziałem kilka „naukowych” artykułów, w których twierdzi się, że używanie pornografii zwiększa poziom testosteronu o 100%. Na wynos jest to, że używanie pornografii to świetny sposób na utrzymanie wysokiego poziomu T. Jednak nie znalazłem jeszcze badania weryfikującego takie twierdzenia. Kilka badań podaje, że masturbacja do porno nie ma wpływu na poziom testosteronu.
Farmakologiczny i fizjologiczne aspekty seksualnego wyczerpania u samców szczura
Scand J Psychol. 2003 Jul;44(3):257-63.
Fernández-Guasti A, Rodríguez-Manzo G.
Departamento de Farmacobiología, Cinvestav, Mexico. [email chroniony]
Abstrakcyjny
W niniejszym artykule dokonano przeglądu aktualnych ustaleń dotyczących interesującego zjawiska sytości seksualnej. Knut Larsson w 1956 poinformował o rozwoju seksualnego wyczerpania u szczura po wielokrotnej kopulacji. Przeanalizowaliśmy proces i znaleźliśmy następujące wyniki.
(1) Pewnego dnia po 4 godzinach kopulacji ad libitum dwie trzecie populacji wykazało całkowite zahamowanie zachowań seksualnych, podczas gdy druga trzecia pokazała pojedynczą ejakulacyjną serię, z której nie wyzdrowiały.
(2) Kilka terapii farmakologicznych, w tym 8-OH-DPAT, johimbina, nalokson i naltrekson, odwraca tę seksualną sytość, co wskazuje, że w ten proces zaangażowane są systemy noradrenergiczne, serotonergiczne i opioidowe. Rzeczywiście, bezpośrednie oznaczenia neurochemiczne wykazały zmiany w różnych przekaźnikach nerwowych podczas seksualnego wyczerpania.
(3) Przy wystarczającej stymulacji, poprzez zmianę bodźca płci żeńskiej, zapobiegano poczuciu seksualnej sytości, co sugeruje, że istnieją elementy motywujące seksualnego zahamowania, które cechuje seksualne wyczerpanie..
(4) Antagonista bikakuliny GABA, czyli elektryczna stymulacja obszaru przyśrodkowego, nie odwrócił seksualnego wyczerpania. Dane te sugerują z jednej strony, że seksualne wyczerpanie i okres poejaculacyjny (skrócony przez podawanie bikuculiny) nie są pośredniczone przez podobne mechanizmy, a z drugiej strony, że przyśrodkowy obszar przedwzrokowy nie reguluje sytości seksualnej.
(5) Gęstość receptorów androgenowych w obszarach mózgu ściśle związanych z ekspresją męskich zachowań seksualnych, takich jak przyśrodkowe jądro przedwzrokowe, została drastycznie zmniejszona u zwierząt seksualnie wyczerpanych. Takie zmniejszenie było specyficzne dla pewnych obszarów mózgu i nie było związane ze zmianami w poziomach androgenów. Wyniki te sugerują, że zmiany w receptorze androgenowym mózgu powodują zahamowanie zachowań seksualnych podczas seksualnego wyczerpania.
(6) Proces regeneracji sytości seksualnej po 4 godzin kopulacji ad libitum ujawnia, że po 4 dniach, tylko 63% samców jest w stanie pokazać zachowania seksualne, podczas gdy po X X dni wszystkie zwierzęta wykazują aktywność kopulacyjną.
UWAGI: Część mózgu, w której wystąpił spadek receptora, jest bardzo podobna u wszystkich ssaków. Jeśli ten spadek receptorów testosteronu występuje u mężczyzn, to może to wyjaśnić, dlaczego niektórzy mężczyźni czują, że ich testosteron jest niski po zbyt częstym wytrysku i dlaczego czują, że ich poziom testosteronu rośnie wraz z okresem abstynencji.
UWAGA: Ten tymczasowy efekt jest mierzony w normalnych mózgach. Jeśli twój mózg zmienił się z powodu nałogu, twoja dopamina jest również rozregulowana, niezależnie od chwilowego spadku receptorów testosteronu i będziesz potrzebować więcej czasu, aby powrócić do normalnego libido.
Ponadto: # 4 - Wyczerpanie seksualne zostało powstrzymane poprzez wprowadzenie nowej kobiety (tak robi porno).
Zwiększona immunoreaktywność alfa receptora estrogenu w przodomózgowiu sytych seksualnie szczurów.
Horm Behav. 2007 Mar; 51 (3): 328-34. Epub 2007 Jan 19.
Phillips-Farfán BV, Lemus AE, Fernández-Guasti A.
Katedra Farmakobiologii, CINVESTAV, México City, México.
Abstrakcyjny
Alfa receptor estrogenu (ERalfa) uczestniczy w regulacji neuroendokrynnej męskich zachowań seksualnych, głównie w obszarach mózgu zlokalizowanych w układzie limbicznym. Samce wielu gatunków wykazują długotrwałe zahamowanie zachowania seksualnego po kilku wytryskach, znane jako sytość seksualna. Wykazano, że gęstość receptora androgenowego jest zmniejszona 24 h po pojedynczym wytrysku lub łączeniu się z uczuciem sytości, w przyśrodkowym obszarze przedwzrokowym, jądro półleżące i podwzgórzowy brzuszny. Celem tego badania było zbadanie, czy gęstość ERalfa była również zmodyfikowana 24 h po pojedynczym wytrysku lub łączeniu się z uczuciem sytości. Sytość seksualna była związana ze zwiększoną gęstością ERalfa w jądrze przedsionkowo-łożyskowym blizny dolnej (BSTMA), przegrody przegrodowo-bocznej (LSV), kręgosłupa przyśrodkowego przyśrodkowego (MePD), przyśrodkowego obszaru przedwzrokowego (MPA) i jądra rdzeniowego nabłonka (NAc). Pojedynczy wytrysk był związany ze wzrostem gęstości ERalfa w BSTMA i MePD. Gęstość ERalfa w łukowatym łuku i brzuszno-przyśrodkowej komórce podwzgórzowej (VMN) oraz poziomach estradiolu w surowicy pozostały niezmienione po 24 h po jednym wytrysku lub parzeniu do sytości. Dane te sugerują związek między aktywnością seksualną a wzrostem ekspresji ERalfa w określonych obszarach mózgu, niezależnie od poziomu estradiolu w krążeniu systemowym.
UWAGI: Gęstość receptorów estrogenowych wzrasta w kilku regionach po pojedynczym wytrysku i sytości seksualnej. W pełnym badaniu sugerują, że zmiana trwa dłużej niż 24 godz.
Związek pomiędzy satynowaniem seksualnym a mózgowymi receptorami androgenów.
Romano-Torres M, Phillips-Farfán BV, Chavira R, Rodríguez-Manzo G, Fernández-Guasti A.
Neuroendocrinology. 2007;85(1):16-26. Epub 2007 Jan 8.
Katedra Farmakobiologii, Centro de Investigación y Estudios Avanzados, Mexico City, Mexico.
Abstrakcyjny
Niedawno wykazaliśmy, że 24 h po kopulacji do sytości, ma zmniejszoną gęstość receptora androgenowego (ARd) w obszarze przyśrodkowym (MPOA) oraz w brzuszno-przyśrodkowym jądrze podwzgórzkowym (VMH), ale nie w jądrze w łóżku kończyny dolnej. (BST).
Niniejsze badanie zaprojektowano w celu zbadania, czy zmiany ARD w tych i innych obszarach mózgu, takie jak przyśrodkowe ciało migdałowate (MeA) i przegrody boczne, część brzuszna (LSV), były związane ze zmianami zachowań seksualnych po sytości seksualnej.
Samce szczurów uśmiercano 48 h, 72 h lub 7 dni po sytości seksualnej (4 h ad libitum copulation) w celu określenia ARd metodą immunocytochemii; dodatkowo poziomy testosteronu w osoczu mierzono w niezależnych grupach uśmiercanych w tych samych odstępach czasu. W innym eksperymencie mężczyźni byli testowani pod kątem odzyskiwania zachowań seksualnych 48 h, 72 h lub 7 dni po sytości seksualnej. Twyniki pokazały, że 48 h po sytości seksualnej 30% mężczyzn wykazywał pojedynczy wytrysk, a pozostałe 70% wykazywały całkowite zahamowanie zachowań seksualnych. Temu zmniejszeniu zachowań seksualnych towarzyszyło zmniejszenie ARD wyłącznie w części MPOA-medialnej (MPOM). Siedemdziesiąt dwie godziny po sytości seksualnej nastąpiło odzyskanie aktywności seksualnej, któremu towarzyszyło zwiększenie ARd do poziomów kontrolnych w MPOM i nadekspresja ARd w LSV, BST, VMH i MeA. Poziomy testosteronu w surowicy były niezmodyfikowane w okresie po-sytości. Wyniki są omawiane na podstawie podobieństw i rozbieżności między ARD w określonych obszarach mózgu i zachowaniach seksualnych mężczyzn.
UWAGI: Według innych badań, receptory androgenów rosną w dniu 4, ale spadły jeszcze raz w ciągu dnia 7
Zachowania seksualne korelują z dobowym poziomem testosteronu w osoczu u nienaruszonych małp rezusów
Biol Reprod. 1984 Apr;30(3):652-7.
Michael RP, Zumpe D, Bonsall RW.
Abstrakcyjny
Istnieją dowody na to, że androgeny są niezbędne do pełnego wyrażenia zachowań seksualnych u samców naczelnych, ale okazało się, że trudno jest powiązać aktywność seksualną z krążącymi poziomami androgenów w porównaniu nietkniętych mężczyzn. W niniejszym badaniu, 4423, testy zachowania Pary 32 małp rezus przeprowadzano w stałym fotoperiodzie przez okres 2 i nie było istotnego związku między częstotliwością ejakulacji a poziomem testosteronu w osoczu w próbkach pobranych w 0800, 1600 lub 2200h. Jednak skala dziennego przedziału między najniższym a najwyższym poziomem korelowała negatywnie z zachowaniami seksualnymi. Wraz z sezonowym wzrostem aktywności seksualnej odnotowano spadek dziennego zakresu testosteronu w osoczu. Ponadto, mężczyźni o największej liczbie wytrysków wykazywali najmniejsze dzienne zakresy testosteronu w osoczu. Dodatkowy eksperyment z samcami 32 ujawnił, że ani testowanie zachowania, ani występowanie wytrysku nie wpływało na dobowy zakres testosteronu. W związku z tym doszliśmy do wniosku, że gdyby działała jakakolwiek przyczyna, byłaby to reakcja hormonalna na zachowanie. Odkrycia te sugerują, że zwiększony poziom testosteronu w nocy nie poprawia zachowania, a poziom progowy utrzymywany przez 24 h może być krytycznym czynnikiem endokrynnym.
UWAGI: Ponownie, poziom testosteronu i wytrysk mają małą korelację
Zwiększenie stężenia prolaktyny po orgazmie po stosunku jest większe niż po masturbacji i sugeruje większą sytość (2006)
Biol Psychol. 2006 Mar; 71 (3): 312-5. Epub 2005 Aug 10.
Wydział Psychologii, Szkoła Nauk Społecznych, University of Paisley, Scotland, UK. [email chroniony]
Abstrakcyjny
Badania wskazują, że wzrost prolaktyny po orgazmie jest zaangażowany w pętlę sprzężenia zwrotnego, która służy do zmniejszenia pobudzenia poprzez hamujące ośrodkowe procesy dopaminergiczne i prawdopodobnie procesy obwodowe. Wielkość po-orgazmicznego wzrostu prolaktyny jest zatem neurohormonalnym wskaźnikiem sytości seksualnej. Korzystając z danych z trzech badań kobiet i mężczyzn biorących udział w masturbacji lub stosunku pochwowo-pochwowego do orgazmu w laboratorium, informujemy, że dla obu płci (dostosowane do zmian prolaktyny w warunkach braku kontroli seksualnej), tWielkość wzrostu prolaktyny po stosunku jest o 400% większa niż po masturbacji. Wyniki są interpretowane jako wskazówka, że stosunek jest bardziej satysfakcjonujący fizjologicznie niż masturbacja i omawiany w świetle wcześniejszych badań, opisujących większe korzyści fizjologiczne i psychologiczne związane ze współpracą niż z jakąkolwiek inną aktywnością seksualną.
UWAGI: To może być jedyne badanie porównujące różnice hormonalne między stosunkiem seksualnym a masturbacją. Stwierdzono, że stosunek płciowy podniósł prolaktynę o 400% więcej niż masturbacja. Prolaktyna podnosi się w momencie orgazmu i działa jako mechanizm zaspokajania seksualności - hamuje dopaminę.
;
