Systemy motywacyjne w okresie dojrzewania: możliwe konsekwencje różnic wieku w zakresie nadużywania substancji i innych zachowań ryzykownych (2010)

Brain Cogn. 2010 luty; 72 (1): 114-23. Epub 2009 Sep 16.
 

Źródło

Centrum Rozwoju i Neurobiologii Behawioralnej, Wydział Psychologii, Binghamton University, Binghamton, NY 13902-6000, USA.

Abstrakcyjny

Okres dojrzewania jest ewolucyjnie zachowaną fazą rozwojową charakteryzującą się zmianami hormonalnymi, fizjologicznymi, neuronalnymi i behawioralnymi widocznymi powszechnie u gatunków ssaków. Na przykład dorastające szczury, podobnie jak ich ludzkie odpowiedniki, wykazują wzrost w interakcjach społecznych kierowanych przez rówieśników, podejmowaniu ryzyka / poszukiwaniu nowości oraz zażywaniu narkotyków i alkoholu w stosunku do dorosłych, wraz z zauważalnymi zmianami w motywacyjnych i związanych z nagrodami regionach mózgu. Po przeanalizowaniu tych tematów niniejszy artykuł omawia dane dotyczące preferencji i awersji uwarunkowanej, pokazujące, że młodzież jest bardziej wrażliwa niż dorośli na pozytywne właściwości nagradzające różnych leków i bodźców naturalnych, podczas gdy jest mniej wrażliwa na niepożądane właściwości tych bodźców. Dodatkowe eksperymenty mające na celu przeanalizowanie określonych komponentów przetwarzania związanego z nagrodami za pomocą naturalnych nagród przyniosły więcej mieszanych wyników, z doniesieniami o zwiększonej pozytywnej wrażliwości hedonicznej w okresie dojrzewania, kontrastującej z badaniami wykazującymi mniej pozytywne oddziaływanie hedoniczne i mniejszą motywację w tym wieku. Omówione zostaną konsekwencje tych odkryć dla nadużywania substancji młodzieżowych.

Słowa kluczowe: Dorastanie, model zwierzęcy, motywacja, nagroda, używanie narkotyków

Okres dojrzewania to czas gwałtownych zmian fizycznych, wraz z czasami uderzającymi zmianami nastroju i zachowania. Chociaż okres dojrzewania jest czasami uważany za wyjątkową fazę rozwoju człowieka, rozwijające się organizmy wszystkich gatunków ssaków przechodzą podobne przejście od zależności do niepodległości. Istotnie, ludzka młodzież i ich odpowiedniki u innych gatunków mają wiele podobieństw w zmianach hormonalnych, cechach behawioralnych i przemianach mózgu (Włócznia, 2000), w tym zmiany w obwodach związanych z nagrodami (Ernst & Spear, 2008), sugerując, że te typowe dla nastolatków cechy mogą odzwierciedlać częściowo narzucone, ewolucyjnie ukształtowane systemy.

Zmiany behawioralne charakterystyczne dla młodzieży, w tym wzmożone interakcje z rówieśnikami i zwiększone podejmowanie ryzyka, odczuwanie i / lub poszukiwanie nowości, są oczywiste w przypadku różnych gatunków i pozornie ewoluowały częściowo w celu ułatwienia emigracji, dając impuls do poszukiwania nowych terytoriów, partnerzy seksualni i nowe źródła żywności (Włócznia, 2000, 2007). W zakresie, w jakim wspólne naciski ewolucyjne doprowadziły młodzież z wielu gatunków do wykazywania pewnych wspólnych cech behawioralnych, te podobieństwa behawioralne mogą odzwierciedlać podobne leżące u podłoża substraty biologiczne, przy czym obszary mózgu przechodzące szczególnie wyraźne zmiany w okresie dojrzewania są wysoce konserwatywne. Zmiany w okresie dojrzewania w ewolucyjnie pradawnych systemach motywacyjnych mózgu i związane z nagrodami układy nerwowe mogą odgrywać szczególnie istotną rolę w wyrażaniu typowych dla młodzieży cech behawioralnych.

Podczas gdy bogata złożoność dorastania człowieka może być w najlepszym razie tylko częściowo modelowana u zwierząt laboratoryjnych, regiony neuronalne modulujące przyjemność i zachowania motywowane nagrodą są w znacznym stopniu podobieństwem między ludźmi i innymi gatunkami ssaków (Berridge i Kringlebach, 2008). Podobieństwa te zapewniają rozsądną twarz i konstruują zasadność wykorzystania modeli zwierzęcych do badania zachowań związanych z nagrodami, w tym używania narkotyków i alkoholu w okresie dojrzewania.

I. Zachowania związane z dorastaniem związane z nagrodami

Młodzież często różni się w szczególności od osób młodszych lub starszych pod względem sposobów reagowania na znaczące bodźce w ich otoczeniu i interakcji z nimi. Takie typowe dla nastolatków cechy obejmują wyraźne podwyższenie interakcji z rówieśnikami, poszukiwanie nowości / podejmowanie ryzyka i zachowania konsumpcyjne (Włócznia, 2000, 2007). Interakcje z rówieśnikami stają się szczególnie ważne w okresie dojrzewania, a te interakcje zaczynają wywierać większy wpływ na podejmowanie decyzji i zachowanie niż wśród dorosłych (Gardner i Steinberg, 2005; Grosbras i in., 2007; Steinberg, 2005). W okresie dojrzewania ludzie spędzają więcej czasu na interakcji z rówieśnikami niż w jakimkolwiek innym okresie rozwojowym (Hartup i Stevens, 1997), a te relacje stanowią istotne źródło pozytywnych doświadczeń dla młodzieży (Brązowy, 2004; LaGreca i in., 2001, Steinberg i Morris, 2001). Podobnie w przedziale wiekowym od dni po urodzeniu (P) 28 do 42, który został zachowawczo zdefiniowany jako okres dojrzewania u szczura (do przeglądu patrz Włócznia, 2000) szczury wykazują wyższy poziom aktywności społecznej niż zwierzęta młodsze i starsze. Te wysokie poziomy interakcji społecznych charakteryzują się w szczególności walką w wieku dojrzewania, w przeciwieństwie do badań społecznych, które dominują w bardziej umiarkowanych interakcjach społecznych obserwowanych u dorosłych (patrz Vanderschuren i in., 1997 dla referencji i recenzji; Varlinskaya & Spear, 2002, 2008). Młodzież angażuje się nie tylko w więcej interakcji społecznych niż dorośli, ale uważa, że ​​te interakcje społeczne są niezwykle satysfakcjonujące (Douglas i in., 2004).

Wzrost ryzyka i poszukiwanie nowości to inne względnie zachowane cechy behawioralne okresu dojrzewania. Znaczący wzrost zachowań podejmujących ryzyko obserwuje się między dzieciństwem a okresem dojrzewania, a młodzież angażuje się w bardziej ryzykowne działania niż dorośli (Steinberg, 2008). Te wzrosty zachowań podejmujących ryzyko wśród młodzieży są związane z motywacją do doświadczania wielu nowych i intensywnych bodźców, aby osiągnąć potencjalne nagrody (Arnett, 1994; Trimpop i in., 1999; Steinberg, 2005). Ta motywacja do poszukiwania nowych doświadczeń, tj. Zachowania polegającego na poszukiwaniu nowości, została uznana za istotny czynnik przyczyniający się do bieżącego i przyszłego zażywania narkotyków, wielokrotnego zażywania narkotyków i późniejszych nadużyć (Hittner i Swickert, 2006; Kelly i in., 2006).

Udoskonalone reagowanie na nowości wykazano również u nastolatków gryzoni w stosunku do ich bardziej dojrzałych odpowiedników w szeregu eksperymentalnych paradygmatów (Adriani i wsp., 1998; Adriani i Laviola, 2000; Beluzzi i in., 2004; Caster i in., 2007; Collins & Izenwasser, 2004; Douglas i in., 2003; Philpot i Wecker, 2008; Włócznia i hamulec, 1983; Stansfield i Kirstein, 2006, ale także zobacz Cao i in., 2007; Caster i in., 2005). Biorąc pod uwagę, że dorastanie to czas zdobywania nowych umiejętności przetrwania z dala od rodziców, udoskonalone poszukiwanie nowości mogło być ewolucyjnie zachowane ze względu na jego wartość adaptacyjną w tym okresie rozwojowym, przyczyniając się do eksploracji nowych obszarów i zapewniając możliwość znalezienia nowych źródeł żywności, woda i koledzy (Włócznia, 2000).

Czynniki społeczne odgrywają ważną rolę w reagowaniu na nowości u młodzieży, a także u młodzieży innych gatunków. U ludzi zgodność społeczna, dewiacja rówieśnicza i wsparcie społeczne wpływają na poszukiwanie nowości i podejmowanie ryzyka w okresie dojrzewania (Martin i in., 1995), przy czym wpływ rówieśników na podejmowanie ryzyka i podejmowanie ryzykownych decyzji jest silniejsze wśród młodzieży niż dorosłych (Gardner i Steinberg, 2005). Nagradzające właściwości nowości są uzależnione od deprywacji społecznej w sposób specyficzny dla nastolatków (i specyficzny dla płci) w badaniach nad gryzoniami w nagrodach (Douglas i in., 2003).

Przynajmniej niektóre eksperymentalne użycie alkoholu i innych narkotyków jest również powszechne w okresie dojrzewania, z takim zastosowaniem być może odzwierciedlającym przykład zachowań ryzykownych. Na przykład w badaniu Monitorowania Przyszłości 2007 około 50% uczniów szkół średnich zgłosiło używanie nielegalnego narkotyku w ciągu całego życia (Johnston i in., 2008). Częste i nadmierne spożywanie alkoholu jest szczególnie rozpowszechnione wśród młodzieży, przy czym około 25% uczniów klas 12th zgłasza epizod upijania się w ciągu ostatniego miesiąca. Co ważne, wykazano, że używanie narkotyków i alkoholu w okresie dojrzewania koreluje ze zwiększoną częstością występowania problemów z narkotykami i alkoholem w wieku dorosłym (DeWit i in., 2000; Grant i in., 2001). Podobnie, używając prostego zwierzęcego modelu dojrzewania u szczura, wykazaliśmy, że młodzież pije 2 - 3 razy więcej etanolu niż dorośli (Brunell & Spear, 2005: Doremus i in., 2005, Vetter i in., 2007), częściowo pozornie ze względu na ich niewrażliwość na niektóre niekorzystne i obezwładniające działanie etanolu (patrz Spear & Varlinskaya, 2005 dla referencji i przeglądu). Jest prawdopodobne, że cechy behawioralne typowe dla okresu dojrzewania częściowo przyczyniają się do rozpoczęcia używania narkotyków i alkoholu, z presją rówieśników (Segal i Stewart, 1996) i pragnienie bardziej swobodnych interakcji społecznych (Smith i wsp., 1995) prawdopodobnie przyczynia się do spożycia alkoholu wśród młodzieży w tym okresie rozwojowym. Dorastające gryzonie wykazują również wyjątkową zależność między etanolem a zachowaniem społecznym, przy czym młodzież wykazuje znaczny wzrost interakcji społecznych po umiarkowanych dawkach etanolu, wywoływanych przez etanol ułatwień społecznych, których nie obserwuje się wśród dorosłych (Varlinskaya & Spear, 2002, 2006, 2007).

Podsumowując, odkrycia te pokazują, że szereg podstawowych zachowań związanych z nagrodami zaobserwowanych w prostym zwierzęcym modelu okresu dojrzewania u szczurów jest podobnych do tych obserwowanych wśród młodzieży. Te silne, motywowane zachowania okresu dojrzewania prawdopodobnie odzwierciedlają częściowo transformacje rozwojowe w ewolucyjnie konserwowanych obszarach mózgu regulujących procesy motywacyjne i nagrody, temat, do którego teraz się zwracamy.

II. Neurobiologia systemów motywacyjnych i nagród

Stosunkowo starożytne regiony mózgu pośredniczą w podstawowych, zależnych od przeżycia czynnościach pragnienia, poszukiwania, lokalizowania i cieszenia się naturalnymi nagrodami, takimi jak jedzenie, nowość i bodźce społeczne. Te systemy nagradzania są również aktywowane przez alkohol i inne leki wykorzystywane do ich nagradzających efektów, być może nienormalnie, z powtarzającymi się ekspozycjami na takie „ponadnormalne” bodźce narkotykowe przyczyniające się do rozwoju uzależnienia od narkotyków. Kluczowy element takiej neurokardiografii związanej z nagrodą od dawna przypisuje się jądrze półleżącemu (NAc) i wkładowi dopaminy (DA) otrzymywanemu z ciał komórek DA w brzusznym obszarze nakrywkowym (VTA) śródmózgowia. Dodatkowe krytyczne elementy obwodu nagrody obejmują inne cele przodomózgowia projekcji DA z VTA, w tym ciało migdałowate, hipokamp i kora przedczołowa (PFC), wraz z prążkowiem grzbietowym i wkładem otrzymywanym z ciał komórek DA w istocie czarnej śródmózgowia ( SN) (tj. System prążkowia DA), z tymi mezolimbicznymi i mezokortykalnymi obszarami mózgu ściśle ze sobą połączonymi (np. Patrz Berridge, 2004).

Badania uszkodzeń na zwierzętach laboratoryjnych ujawniły, że zachowania zorientowane motywacyjnie na naturalne nagrody i leki można podzielić na różnorodne komponenty psychologiczne, każdy ze złożonymi, czasem nakładającymi się i nie do końca zrozumiałymi reprezentacjami neuronowymi (np. Baxter i Murray, 2002; Cardinal i wsp., 2002). Trwają jednak kontrowersje co do niuansów w jaki sposób procesy związane z nagrodami powinny być analizowane, role określonych składników nerwowych w tych oddzielnych procesach oraz identyfikacja składników, które stają się dysfunkcyjne podczas rozwoju uzależnienia (np. Patrz Berridge, 2007). Na przykład, jedna wpływowa teoria postrzega projekcje DA jako przodomózgowia jako krytyczne dla pośredniczenia w hedonicznym wpływie nagród, z powtarzanym zażywaniem narkotyków wywołującym stan hipo-DA, prowadzący do zmniejszenia wrażliwości na nagrody naturalne i lekowe, które z kolei promują podwyższenie poziomu narkotyków wykorzystywać do przeciwdziałania tej niedostateczności (np. Volkow i wsp., 2007). Hipoteza ta jest bardzo odmienna od innej ważnej perspektywy, która postrzega te prognozy DA jako krytyczne dla przypisania bodźca motywacyjnego, a zatem motywacji, do nagradzania bodźców związanych z; teoria ta zakłada, że ​​powtarzane zażywanie narkotyków zwiększa wrażliwość DA, prowadząc do zwiększonego „chęci” zachowania lub głodu narkotykowego (Robinson i Berridge, 2003). Zgodnie z tą perspektywą DA nie ma krytycznego znaczenia dla pośredniczenia w hedonicznej reakcji afektywnej (tj. „Polubienia” odpowiedzi) na satysfakcjonujący bodziec. Zamiast tego takie reakcje „lubienia” są koordynowane przez inne układy neurochemiczne w różnych małych, opioidowych i wrażliwych na kannabinoidy „gorących punktach” pozytywnego hedonicznego oddziaływania w obrębie części NAc i brzusznej bladości (Smith & Berridge, 2005).

Inni skupili się na znaczeniu projekcji mezolimbicznych DA w obwodach związanych z uczeniem się o nagrodach, powołując się na badania sugerujące, że DA ma kluczowe znaczenie dla „wytłaczania” uczenia się nagrody, lub dla wykrywania błędów w przewidywaniu nagrody, z uzyskaną wersją DA służącą jako „ sygnał nauczania ”dla nowej nauki, gdy przewidywana nagroda nie zostanie otrzymana (patrz Hollerman i in., 2000; Berridge, 2007, do przeglądu i referencji). Uważa się, że takie oparte na nagradzaniu uczenie obejmuje neurokręgi, które obejmują doprowadzające i odprowadzające z obu brzusznych części prążkowia (tj. NAc) iz prążkowia grzbietowego (np. Nigrostriatalny układ DA) (Meredith i in., 2008), wraz z ciałem migdałowatym, hipokampem i obszarami kory czołowej (np. patrz Berridge i Kringelbach, 2008).

III. Młodzieńcze transformacje mózgu w systemach motywacyjnych i nagradzających

Biorąc pod uwagę trwającą kontrowersję dotyczącą tego, w jaki sposób różne składniki systemów nagrody za przodomózgowia są funkcjonalnie zorganizowane w systemy, które służą do przypisywania wartości hedonicznej, bodźca motywacyjnego, uczenia się i względnego znaczenia motywacyjnego dla bodźców związanych z nagrodami u dorosłych, nie powinno dziwić, że jeszcze mniej jest znany z funkcji tych systemów opartych na nagrodach w okresie dojrzewania. Jasne jest jednak, że regiony mózgu związane z nagrodami i ich neurokonstrukcje ulegają szczególnie wyraźnym zmianom rozwojowym w okresie dojrzewania.

Ostatnie dane pokazały, że połączenia między tymi regionami istotnymi dla nagrody są nadal opracowywane w okresie dojrzewania. Zgodnie z relatywnie opóźnionym rozwojem czołowych obszarów korowych, które trwają przez okres dojrzewania i do wczesnej dorosłości (patrz Włócznia, 2007b), neurocircuitry łączące PFC i podkorowe regiony związane z nagrodami również rozwijają się w tym okresie. Na przykład, projekcje glutaminergiczne z podstawno-bocznego ciała migdałowatego do PFC są nadal opracowywane w okresie dojrzewania (Cunningham i in., 2008), mimo że ogólna gęstość synaptyczna i pobudzenie do PFC spadają szczególnie w okresie dojrzewania (patrz Włócznia, 2007b, do przeglądu i referencji). Liczba włókien DA kończących się w PFC wzrasta również w okresie dojrzewania (Benes i in., 2000), podobnie jak hamująca kontrola aktywności PFC przez te aferentne DA z VTA (Tseng i O'Donnell, 2007). Poziom enzymu ograniczającego szybkość w syntezie DA, hydroksylazy tyrozynowej, również wzrasta w okresie dorastania i do dorosłości w środkowej PFC i NAc szczurów (Mathews i in., 2009).

Połączenia z PFC do NAc również wzrastają w okresie dojrzewania, wraz ze wzrostem liczby komórek piramidalnych PFC, które wystają do NAc, wraz z przejściowym wzrostem odsetka neuronów projekcyjnych, które wyrażają receptory DA D1 (D1-Rs ). W rezultacie odsetek komórek piramidalnych odstających w pozycji leżącej, zawierających D1-Rs, osiąga wartości szczytowe na znacznie wyższych poziomach późnej młodości (> 40%) niż w młodszym lub starszym wieku (<4–5%) (Brenhouse i in., 2008). Odkrycia te są intrygujące, ponieważ dostarczyły dowodów na znaczenie prognoz PFC dla NAc w poszukiwaniu narkotyków (np. Kalivas i wsp., 2005) i potencjalnej roli PFC D1-R w zwiększaniu skuteczności leków (patrz Brenhouse i in., 2008). Przycinanie tych receptorów PFC DA nie zachodzi aż do wczesnej dorosłości, z wyraźnym spadkiem gęstości D1 i D2-R widocznym między P60 a P80 (Andersen i wsp., 2000).

W przeciwieństwie do tego, po wyraźnych pikach rozwojowych gęstości receptora DA obserwowanych w prążkowiu grzbietowym w okresie dojrzewania następuje znaczące cięcie tych receptorów w okresie przejściowym u młodzieży, charakteryzujące się utratą 1 / 3 - 1 / 2 populacji receptorów DA między wczesnym okresem dojrzewania i młoda dorosłość, strata widoczna zarówno w materiale z sekcji zwłok u ludzi, jak iw badaniach z wykorzystaniem modeli zwierzęcych (np. Seeman i in., 1987; Tarazi i Baldessarini, 2000; Teicher i wsp., 2003). NAc również wykazuje szczytowe poziomy D1- i D2-R w okresie dojrzewania, chociaż późniejsze przycinanie wydaje się stosunkowo skromne, z doniesieniami o znaczących spadkach 20 – 35% między wczesną młodością a młodą dorosłością (np. Andersen, 2002; Tarazi i Baldessarini, 2000Ing kontrastujące z brakiem znacznego przycinania w innych badaniach (np. Patrz Andersen i wsp., 2000).

Zmiany rozwojowe w tonie DA odnotowano również w tych regionach związanych z nagrodami. Na przykład, podniesienie tonu DA (stan „hiperdopaminergiczny”) postuluje się, aby osiągnąć w późnym okresie dojrzewania w NAc i prążkowiu grzbietowym na podstawie danych akumulacji cAMP indukowanych foskoliną (Andersen, 2002) i szacowane obroty (patrz Włócznia, 2000 do przeglądu) wyraźnie kontrastuje z (być może kompensacyjnym) osłabieniem odpowiedzi cAMP na stymulację DA D1- i D2-R (sugerującą DA „podrażnienie”), która jest również obserwowana na tych obszarach w późnym okresie dojrzewania (Andersen, 2002). Takie reakcje kompensacyjne były od dawna znane jako rozprzestrzeniające się w systemach DA (np. Zigmond i in., 1990), a nawet w systemach. Dla przykładu tego ostatniego, oznaki zwiększonej transmisji DA w okresie dojrzewania były związane ze zmianami kompensacyjnymi w neuronach cholinergicznych, które projektują w prążkowiu, co skutkuje funkcjonalnie nadwrażliwym układem DA (Bolanos i in., 1998), wraz ze stępioną reakcją stymulatora psychomotorycznego na agonistów DA często (np. Bolanos i in., 1998; Frantz i in., 2007; Mathews i in., 2009; Włócznia i hamulec, 1983; Zombeck i in., 2008), ale nie zawsze (Collins & Izenwasser, 2002; Niculescu i in., 2005; Smith & Morrell, 2008) widoczne, gdy dorastające szczury są porównywane z dorosłymi Zmienne środowiskowe (takie jak ilość manipulacji lub manipulacji) mogą przyczynić się do tych różnych ustaleń psychofarmakologicznych w różnych badaniach (Maldonado & Kirstein, 2005a,b; Doremus-Fitzwater & Spear, w trakcie przeglądu), być może poprzez ich wpływ na mezokortykolimbiczne układy DA (Brake i in., 2004) dodając dalszą złożoność.

Nie wiadomo, w jaki sposób zmiany rozwojowe w tych projekcjach DA w zależności od nagradzanych regionów przodomózgowia mogą wpływać na zachowania związane z nagrodą w okresie dojrzewania. Jeśli te zmiany odzwierciedlają nadwrażliwość systemów DA, może to spowodować zakłócenia w przypisywaniu zachęty lub wyrażeniu zachowania ukierunkowanego na cel w okresie dojrzewania (np. Patrz Berridge, 2007). Alternatywnie, można postawić hipotezę, że jakakolwiek nadwrażliwość DA związana z dorastaniem prowadzi do osłabienia wrażliwości na nagrody naturalne lub narkotykowe, nasilając używanie narkotyków w celu skompensowania tego niedoboru nagrody (podobnie jak teorie uzależnienia, które reprezentują niedobory nagrody - np. Volkow i wsp., 2007). Jednak istnieje wiele innych potencjalnych „graczy” w regionach związanych z nagrodami, które również zmieniają się w okresie dojrzewania. Rozważmy na przykład system kannabinoidowy z receptorami (CB1-R), które są w dużej mierze zlokalizowane na zakończeniach presynaptycznych, gdzie służą jako ważne regulatory neuronalnych wejść do docelowych regionów DA (Cohen i wsp., 2008). CB1-R osiąga szczytowy rozwój w prążkowiu i regionach limbicznych w okresie dojrzewania (P30 – 40 u szczurów), zanim znacznie spadnie, aby osiągnąć poziom dorosłych (Rodriguez de Fonseca i in., 1993). Znaczące przemiany rozwojowe w poziomach endokannabinoidów są również widoczne w okresie dojrzewania, na przykład w przypadku rozwoju anandamidu, ale zmniejszają się w 2-Arachidonoylglererol (2-AG) obserwowanym w okresie dojrzewania w PFC (Ellgren i in., 2008). Tak więc, chociaż wiele uwagi poświęcono dotychczas zmianom w systemach związanych z DA w okresie dojrzewania, są one osadzone w innych transformacjach w obwodach związanych z nagrodami, które nie zostały jeszcze dogłębnie zbadane, ale które prawdopodobnie przyczynią się krytycznie do typowo młodzieżowych reagowanie na bodźce nagradzające.

IV. Motywacja nastolatków do naturalnych nagród i narkotyków

Biorąc pod uwagę zmiany rozwojowe omówione powyżej w regionach mózgu związanych z nagrodami, nie jest zaskakujące, że młodzież różni się od swoich młodszych i starszych odpowiedników w sposób, w jaki reagują na bodźce nagradzające. Na przykład, wyniki badań na zwierzętach laboratoryjnych wykorzystujących paradygmat warunkowanej preferencji miejsca (CPP) sugerują, że motywacja do wielu naturalnych nagród, w tym bodźców społecznych i nowości, może zostać zwiększona w okresie dojrzewania w porównaniu z dorosłością. Procedura warunkowania miejsca zasadniczo łączy obecność bodźca (np. Podawanie leku, obecność nowego obiektu lub partnera społecznego) z odrębną komorą, jednocześnie łącząc brak bodźca z inną odrębną komorą w oddzielnych próbach. W dniu testu zwierzętom umożliwia się jednoczesny dostęp do obu komór, bez obecności bodźca treningowego. Więcej czasu poświęconego na stronę poprzednio powiązaną z bodźcem treningowym jest wykorzystywany jako wskaźnik preferencji dla tego bodźca (tj. Bodziec był satysfakcjonujący), z większą ilością czasu spędzonego na indeksowaniu alternatywnej strony awersji do bodźca (tj. Warunkowej niechęć do miejsca). Stosując tę ​​procedurę, wykazano, że dorastające samce szczurów w wieku społecznym wykazują CPP dla nowych bodźców, które nie były widoczne w ich dorosłych odpowiednikach (Douglas i in., 2003). Podobnie, gdy ekspresja społecznego CPP była oceniana w naszym laboratorium przy użyciu tej samej płci, nieznanego partnera, co bodziec społeczny, zarówno mężczyźni, jak i kobiety w ogóle wykazywali się silniejszym CPP niż dorośli (Douglas i in., 2004). Te nagradzające właściwości interakcji społecznych zostały wzmocnione przez wcześniejszą deprywację społeczną zarówno wśród młodzieży, jak i dorosłych, chociaż bodźce społeczne nadal nagradzały młodzież nawet bez uprzedniego pozbawienia kontaktów społecznych (Douglas i in., 2004). Relatywnie krótkotrwała deprywacja społeczna (dni izolowania 5 – 7) dorastających szczurów również odnotowuje wzrost zachowań społecznych, szczególnie w zakresie walki z zabawami (Holloway i Suter, 2004; Panksepp, 1981; Takahashi i Lore, 1983; Varlinskaya i in., 1999), efekty, które są szczególnie widoczne we wczesnym okresie dojrzewania (Varlinskaya & Spear, 2008).

Podobnie jak nagradzające efekty naturalnych bodźców, nagradzające właściwości bodźców narkotykowych mogą się również różnić między nastolatkami i dorosłymi. Wiele z tych badań ontogenetycznych koncentrowało się na nikotynowych i tradycyjnych środkach pobudzających, zwłaszcza kokainie, a dotychczasowe wyniki ogólnie wskazują na większą preferencję dla tych leków wśród młodzieży w porównaniu z dorosłymi. W badaniu przeprowadzonym w naszym laboratorium stwierdzono, że dorastające samce i samice szczurów wykazują znaczący CPP indukowany nikotyną do stosunkowo niskiej dawki nikotyny (0.6 mg / kg), podczas gdy ich dorosłe odpowiedniki nie wyrażały CPP w tych okolicznościach (Vastola i in., 2002). Doniesiono, że młodzież w innych badaniach wykazuje silniejszy CPP indukowany nikotyną niż dorośli (np. Shram i in., 2006; Torres i in., 2008).

Większą ekspresję CPP do kokainy odnotowano również wśród młodzieży w porównaniu z dorosłymi. Na przykład młodzież szczurów wykazywała CPP w niższych dawkach kokainy niż dorosłe samce (Badanich i in., 2006; Brenhouse & Andersen, 2008; Brenhouse i in., 2008; Zakharova i wsp., 2008a), z tą różnicą wieku w wrażliwości na kokainę CPP również zgłaszane dla kobiet (Zakharova i in., 2008b). Wykazano, że CPP wywołane kokainą rozwija się nie tylko w niższych dawkach w okresie dojrzewania, ale także w celu gaszenia wolniej i wykazuje większą skłonność do przywrócenia do życia wśród młodzieży w porównaniu z dorosłymi (Brenhouse & Andersen, 2008). Doniesienia o zwiększeniu CPP do kokainy wśród młodzieży nie są jednak wszechobecne, jednak niektóre badania nie zauważają różnic związanych z wiekiem (Aberg i in., 2007; Campbell i in., 2000).

Badania rozwojowe nagradzających właściwości etanolu okazały się trudne, częściowo z powodu trudności w ustaleniu CPP dla etanolu u szczurów, w przeciwieństwie do myszy, wykazując wiarygodne CPP indukowane etanolem (patrz Green & Grahame, 2008 dla referencji i przeglądu). Jednakże szczury wykazują zazwyczaj indukowaną etanolem niechęć do klimatyzowanego miejsca (CPA), przy czym CPP u zwierząt jest zgłaszane u zwierząt po uprzednim narażeniu na etanol (patrz Fidler i in., 2004 dla referencji). Częste pojawienie się CPA indukowanego etanolem (a nie CPP) u dorosłych szczurów, które nie otrzymywały etanolu, prawdopodobnie wiąże się ze zwiększoną wrażliwością dorosłych szczurów na niepożądane działanie etanolowe po absorpcji (Fidler i in., 2004). Jednak korzystając z innych strategii oceny nagrody za etanol, kilka ostatnich doniesień dostarczyło wstępnych dowodów na to, że dorastające szczury mogą uznać etanol za bardziej wzmacniający niż dorośli. W pracy badającej kondycję drugiego rzędu, eksperymentalne (sparowane) szczury otrzymywały dożołądkowe wlewy etanolu (bezwarunkowy bodziec [US]) w połączeniu z wewnątrzustnymi wlewami sacharozy (CS1) podczas fazy 1, podczas gdy niesparowane zwierzęta kontrolne były narażone na sacharozę CS1 cztery godziny przed podaniem etanolu w USA (Pautassi i in., 2008). W drugiej fazie kondycjonowania zwierzęta w obu sparowanych i niesparowanych grupach poddano działaniu sacharozy CS1 w dyskretnym środowisku (CS2). W teście, gdy młodocianym i dorosłym szczurom dano możliwość zbadania aparatu komory 3, który zawierał środowisko CS2, młodzież w stanie sparowanym wykazywała większą preferencję dla CS2 niż ich niesparowane kontrole, co sugeruje, że CS2 osiągnął pozytywne wzmocnienie właściwości poprzez skojarzenie CS1 z etanolem w USA. Taka kondycja drugiego rzędu nie była widoczna u dorosłych, u dorosłych otrzymujących sparowaną ekspozycję na CS1 / US w fazie 1 nie różniących się od niesparowanych dorosłych podczas badania preferencji CS2 w teście.

Dodatkowe dowody na większe korzyści etanolu wśród młodzieży niż dorosłych uzyskano ostatnio dzięki ocenie tachykardii indukowanej etanolem, autonomicznej miary wykazującej dodatnią korelację z uwalnianiem DA w prążkowiu brzusznym (Boileau i in., 2003) oraz z subiektywnymi miarami nagradzających efektów etanolu w badaniach na ludziach (Conrod i in., 1998; Holdstock & de Wit, 2001; Holdstock i in., 2000). Ristuccia i włócznia (2008) stosował tachykardię indukowaną etanolem do indeksowania wartości hedonicznej etanolu zarówno u nastolatków, jak i dorosłych samców szczurów podczas sesji ograniczonego dostępu doustnego 2-hr. W tych warunkach dorastające szczury nie tylko spożywały więcej etanolu niż dorośli, wielokrotnie obserwowano różnicę wieku w spożyciu etanolu (Brunell & Spear, 2005; Doremus i in., 2005; Vetter i in., 2007), ale wykazali także znacznie większy wzrost częstości akcji serca podczas picia etanolu w porównaniu z roztworem kontrolnym sacharyny - różnica nie obserwowana wśród dorosłych. W zakresie, w jakim reakcje tachykardyczne na samodzielnie podawany etanol stanowią ważny wskaźnik jego satysfakcjonujących / pozytywnych efektów hedonicznych, wyniki te sugerują, że nastolatkowie częściej niż dorośli dobrowolnie spożywają wystarczające ilości etanolu w celu uzyskania korzyści.

Ostatnie badania na ludziach i zwierzętach sugerują, że na wartość nagradzającą narkotyków może mieć wpływ kontekst społeczny, przy czym interakcja ta jest bardziej wyraźna w okresie dojrzewania niż w wieku dorosłym. Wpływ kontekstu społecznego na picie w okresie dojrzewania uważa się za szczególnie ważny (Read i in., 2005), z najwyższymi wskaźnikami picia wśród młodzieży, która zdecydowanie popiera społeczne motywy picia (Mohr i in., 2005). Wpływy społeczne należą do najsilniejszych predyktorów używania substancji przez młodzież, a zażywanie narkotyków przez rówieśników i przyjaciół jest głównym czynnikiem ryzyka zażywania narkotyków przez młodzież (Epstein i in., 2007; Skara i Sussman, 2003). Skłonność do wzmożonego używania narkotyków i szczególne znaczenie kontekstu społecznego w okresie dojrzewania mogą być częściowo biologiczne. Przypominające ich ludzkie odpowiedniki, dorastające szczury są szczególnie bardziej wrażliwe na społecznie ułatwiające działanie etanolu niż dorośli (Varlinskaya & Spear, 2002). Ponadto wykazano, że ekspozycja na narkotyki w kontekście społecznym zwiększa satysfakcjonującą wartość kokainy (Thiel i in., 2008) i nikotyna (Thiel i in., 2009) u dorastających szczurów podczas badania w modelu CPP, chociaż w tych badaniach nie przeprowadzono porównań wieku. To społeczne wzmocnienie nagród nikotyny i kokainy obserwowane u dorastających zwierząt może być związane z aktywacją endogennego układu opioidowego mu przez bodźce społeczne, ponieważ system ten jest zaangażowany zarówno w zachowanie społeczne, jak i nagrodę za leki (Van Ree i in., 2000; Gianoulakis, 2004).

W przeciwieństwie do często zwiększonej wrażliwości na nagradzające właściwości naturalnych nagród i narkotyków obserwowanych u młodzieży w stosunku do dorosłych, ich wrażliwość na niepożądane konsekwencje narkotyków (a może nawet na pewne naturalne nagrody) wydaje się być osłabiona. Na przykład oddzielne badania w ramach tej samej serii eksperymentalnej wykazały, że w porównaniu z dorosłymi, młodzież wykazywała zarówno większą wrażliwość na CPP indukowaną nikotyną, jak i słabsze reakcje awersyjne na nikotynę po indeksowaniu albo przez uwarunkowane awersje smakowe (CTA) do nikotyny (Shram i in., 2006) lub poprzez uwarunkowane miejsca awersji do wyższych dawek nikotyny (Torres i in., 2008). Młodzież może wykazywać nie tylko zwiększone pozytywne efekty nagradzania, ale także osłabiać niepożądane konsekwencje również w przypadku innych leków. Ostatnio zastosowaliśmy procedury CTA w celu oceny niepożądanych skutków etanolu, przy czym młodzież wymagająca znacznie wyższych dawek niż dorośli w celu ustalenia znacznego indukowanego etanolem CTA w sparowanym roztworze CS (Anderson i in., 2008a, b; Varlinskaya i in., 2006). Ponadto, Infurna i włócznia (1979) wykazali osłabioną skuteczność amfetaminy w indukowaniu CTA w okresie dojrzewania, co kontrastuje z często opisywanym wzmocnionym CPP dla stymulantów psychomotorycznych w okresie dojrzewania omawianym wcześniej (np. Badanich i in., 2006; Brenhouse & Andersen, 2008; Brenhouse i in., 2008; Zakharova i in., 2009a , b). Kontekst społeczny może nie tylko zwiększyć nagrodę za lek u dorastających zwierząt, ale także osłabić awersyjne konsekwencje narażenia na etanol. Na przykład, ekspozycja na kontekst społeczny podczas intoksykacji zmniejsza wrażliwość na niepożądane działanie etanolu, indeksowane przez CTA, efekt obserwowany u szczurów płci męskiej, ale nie dorosłych (Vetter-O'Hagen i in., 2009).

Chociaż dokładne mechanizmy neuronalne tej związanej z młodzieżą niewrażliwości na niepożądane konsekwencje leków są nadal nieznane, istnieją pewne dowody na to, że układy receptorów opioidowych dynorphyn / kappa znajdujące się w związanym z nagromadzeniem układzie nerwowym mogą być zaangażowane w wrażliwość na negatywne skutki leków, w tym kokainy i etanolu (Chefer i in., 2005; Zapata i Shippenberg, 2006). Zwiększenie aktywności tego endogennego układu opioidowego przeciwstawia się indukowanej kokainą lub etanolem aktywacji mezolimbicznego układu DA, zmniejszając w ten sposób pozytywne efekty tych leków lub nawet wywołując dysforię (patrz Shippenberg i wsp., 2007). Nasze ostatnie badania wykazały, że dorastające szczury są stosunkowo niewrażliwe na społeczne skutki lękowe nie tylko etanolu (Varlinskaya & Spear, 2002), ale także selektywnego agonisty kappa, U60,622E, przy czym oba leki zmniejszają badania społeczne i przekształcają preferencje społeczne w unikanie społeczne (Varlinskaya & Spear, 2009). Trwają prace nad dalszym badaniem wpływu różnic ontogenetycznych w systemie opioidowym kappa na niewrażliwość młodzieży na niekorzystne skutki alkoholu.

Łącznie badania tego rodzaju dostarczają coraz więcej dowodów na to, że okres dojrzewania może być ontogenetycznym okresem wyjątkowej wrażliwości motywacyjnej na naturalne nagrody, a także na narkotyki i alkohol, z kontekstem społecznym zwiększającym satysfakcjonujące efekty narkotyków (Theil i in., 2008, 2009) i łagodzenie ich awersyjnych właściwości (Vetter-O'Hagen i in., 2009). W okresie dojrzewania zwiększona wrażliwość na nagrodę za lek, w połączeniu ze względną odpornością na awersyjne konsekwencje narkotykowe, może zwiększyć nie tylko prawdopodobieństwo dalszego stosowania z powodu początkowych przyjemnych doznań lekowych, ale także wielkość późniejszego stosowania ze względu na zmniejszoną wrażliwość na awersyjne elementy tego zastosowania.

Chociaż użyteczny w ujawnianiu ogólnych, satysfakcjonujących i awersyjnych właściwości znaczących bodźców, CPP argumentowano, że odzwierciedla on wiele składników nagrody, takich jak atrybucja afektywna, zachowanie ukierunkowane na cel i procesy uczenia się (Berridge i Robinson, 2003). W związku z tym różnice wieku w wynikach CPP mogą odzwierciedlać wszystkie złożone procesy związane z nagrodami. Dlatego w naszej pracy zaczęliśmy koncentrować się na bardziej dyskretnych aspektach procesów wynagrodzeń w ramach ontogenezy, aby lepiej scharakteryzować różnice motywacyjne między młodzieżą a dorosłymi. Jedną z takich strategii jest skupienie się na ocenie różnic ontogenetycznych w domniemanym hedonicznym wpływie bodźców naturalnie nagradzających (zakładając oczywiście, że afekt hedoniczny stanowi prawidłowy konstrukt w gatunkach ssaków innych niż człowiek). Wśród tradycyjnych metod indeksowania stanu hedonicznego w badaniach na zwierzętach laboratoryjnych jest badanie spożycia sacharozy, biorąc pod uwagę, że spożycie smacznego roztworu jest osłabione w różnych stanach anhedonicznych u gryzoni (np. Papp i Moryl, 1996; Willner i in., 1987). Gdy ta metoda została wykorzystana do określenia możliwych różnic wieku w spożyciu sacharozy między dorastającymi i dorosłymi szczurami, młodzież wykazała większe spożycie sacharozy w przeliczeniu na ml / kg w porównaniu z ich dorosłymi odpowiednikami (Wilmouth & Spear, 2009).

Ocenę reaktywności smakowej wykorzystano również do indeksowania hedonicznych właściwości (lub „lubienia”) bodźców smakowych, przy czym ta odpowiedź jest wysoce konserwatywna w przypadku różnych gatunków (w przypadku recenzji patrz Berridge, 2007; Grill & Berridge 1985). Na przykład, rytmiczne lub boczne wypukłości języka są wykazywane w odpowiedzi na dostarczanie smacznego smaku (pozytywne odpowiedzi), podczas gdy awersyjne smaki wywołują inne odpowiedzi, takie jak rozdziawiona reakcja (Berridge i Treit, 1986; Grill & Norgren, 1978). Sugerowano liczbę i intensywność pozytywnych odpowiedzi na smaczne rozwiązania, aby indeksować pozytywne właściwości hedoniczne przypisywane rozwiązaniu przez badanego (Grill & Berridge, 1985). W serii eksperymentów badających reaktywność smakową wśród młodzieży i dorosłych do różnych stężeń sacharozy i innych roztworów dostarczanych przez kaniulę wewnątrzustną, szczurom dorastającym konsekwentnie wykazano, że wykazują większą pozytywną odpowiedź smakową (np. Bardziej rytmiczne i boczne wypukłości języka) niż dorośli (Wilmouth & Spear, 2009). Taki wzrost pozytywnej reaktywności smakowej i spożycia sacharozy wśród młodzieży przypomina większą motywację do nagród naturalnych, narkotykowych i alkoholowych ujawnionych w badaniach CPP, kondycjonowania drugiego rzędu i tachykardii opisanych wcześniej. Zwiększone efekty obserwowane w okresie dorastania przy użyciu tych przypuszczalnych miar pozytywnego wpływu hedonicznego są również sugestią badań obrazowania u ludzi sugerujących większą rekrutację NAc podczas otrzymywania nagród u młodzieży niż dorosłych (np. Ernst i in., 2005; Galvan i in., 2006), chociaż wyniki te nie są wszechobecne (np. Bjork i in., 2004).

Oprócz wykazania większej pozytywnej odpowiedzi na roztwory sacharozy w paradygmacie reaktywności smakowej, stwierdzono również, że dorastające szczury wykazują zmniejszone negatywne reakcje smakowe w stosunku do dorosłych do roztworu awersyjnego, takiego jak chinina (Wilmouth & Spear, 2009), wzór ustaleń przypomina wzmocnione nagradzanie, ale osłabione awersyjne właściwości narkotyków w okresie dojrzewania opisanym wcześniej. Nieco podobne odkrycia pojawiają się w ostatnich pracach obrazowych, w których stwierdzono, że grzbietowo-boczna kora przedczołowa wykazuje większą rekrutację do pozytywnych niż negatywnych informacji zwrotnych w okresie przed- / wczesnym młodzieńczym, ze stopniowym przejściem na większą rekrutację negatywną niż pozytywną w późnym okresie dojrzewania /wczesna dorosłość (van Duijvenvoorde i in., 2008). Crone i współpracownicy (2008) podobnie dowody świadczą o opóźnionym rozwoju typowego dla dorosłych wzrostu aktywacji do negatywnego sprzężenia zwrotnego w różnych czołowych obszarach mózgu w okresie dojrzewania.

Jednak w przeciwieństwie do wyników badań dotyczących konsumpcji sacharozy i reaktywności smakowej, niektóre dowody na związane z młodzieńczym osłabieniem odpowiedzi hedonicznej na satysfakcjonujący bodziec społeczny zaobserwowano przy stosowaniu emisji wokalizacji ultradźwiękowych 50 KHz (USVs) jako wskaźnika pozytywny wpływ (Blanchard i in., 1993; Fu & Brudzynksi, 1994). W poprzednich badaniach wykazano, że szczury emitują USV w zakresie 22 KHz w różnych niesprzyjających okolicznościach (patrz Brudziński, 2001), w tym wstrząs stopy (Tonoue i in., 1986) i obecność zapachu drapieżnika (Blanchard i in., 1991). Wyrażanie USV w zakresie 50 – 55 KHz wiązało się jednak z okolicznościami wywołującymi pozytywny stan afektywny, takimi jak gra walki (Knutson i wsp., 1998), eksperymentator „łaskotanie” (Panksepp & Burgdorf, 2000) i stymulacja elektryczna ścieżki nagrody (Burgdorf i in., 2000). Gdy produkcja tych USV 50 KHz była oceniana podczas okresu interakcji społecznych 10-min z konspecyjnym zestawem wiekowym dopasowanym do wieku i płci, stwierdzono, że nastolatki wytwarzają znacznie mniej pozytywnych wywołań niż dorośli w tym „konsumpcyjnym” okresie, mimo że młodzież angażował się w znacznie więcej zachowań społecznych podczas testu niż dorośli (Willey i in., 2009). Wyniki te są wysoce powtarzalne i nie wynikają z konkurencji między produkcją USV 50 KHz a wyrażaniem zachowań społecznych, biorąc pod uwagę, że deprywacja społeczna jest pozytywnie skorelowana zarówno z częstotliwością zachowań społecznych, jak i z XVUMX KHz USVs (Knutson i wsp., 1998; Willey i in., 2007). Tak więc wyniki tych eksperymentów USV sugerują rozbieżność rozwojową między zachowaniem społecznym a emitowanymi w tym kontekście USV 50 KHz - przypuszczalny wskaźnik hedonicznej wartości interakcji społecznych.

Używając wątpliwego założenia, że ​​wartości USV 50 kHz odzwierciedlają pozytywny wpływ, Willey i in. (2009) dane dostarczają dowodów na zmniejszenie pozytywnego wpływu na bodźce społeczne w okresie dojrzewania w stosunku do dorosłości, być może prowadząc młodzież do kompensacyjnego wzrostu „konsumpcji” tej naturalnej nagrody (tj. zwiększonych interakcji społecznych) w celu osiągnięcia pożądanej ilości hedonicznej przyjemności. Jednak dane dotyczące spożycia i reaktywności smaku sacharozy omówione powyżej odwrotnie dostarczają dowodów potwierdzających zwiększony pozytywny wpływ hedoniczny smacznych rozwiązań w okresie dojrzewania, przy czym ta zwiększona przyjemność hedoniczna może przyspieszyć zwiększoną konsumpcję nagród za jej przyjemne aspekty podczas tej zmiany rozwojowej. Tak więc dotychczasowe dane nie prowadzą do prostej konkluzji, czy okres dojrzewania jest okresem wzmocnionych lub osłabionych odpowiedzi hedonicznych na naturalne bodźce nagradzające, ani jasnych prognoz dotyczących związanych z wiekiem zmian w wrażliwości na nagrody związane z narkotykami. Oczywiście potrzebne są dalsze badania, aby rozwiązać te problemy, być może ze szczególną uwagą skierowaną na stan potrzeb, a także modalność i względną intensywność nagrody. Rzeczywiście, używając fMRI do porównywania aktywacji NAc z nagrodami u młodzieży i dorosłych, Galvan i współpracownicy (2006) stwierdzili, że związek między aktywacją NAc a wielkością nagrody normalnie obserwowany u dorosłych jest wyolbrzymiony w okresie dojrzewania, przy czym młodzież wykazuje znacznie większy wzrost rekrutacji NAc z większymi nagrodami niż dorośli, ale wykazuje tendencję do słabszej rekrutacji w odpowiedzi na małe nagrody. Łącznie badania fMRI wrażliwości nagradzającej młodzieży w połączeniu z dalszymi badaniami z wykorzystaniem podstawowych modeli zwierzęcych okresu dojrzewania mogą dostarczyć ważnych informacji na temat afektywnego znaczenia potencjalnie nagradzających bodźców i ich wpływu na zachowania ukierunkowane na nagrodę w okresie dojrzewania w porównaniu z dorosłością.

Inne wskazówki dotyczące możliwej specyficznej dla nastolatków wrażliwości na nagrody można uzyskać, koncentrując się na tym, w jaki sposób młodzież są motywowani nagrodami - tj. Poprzez badanie potencjalnych różnic wiekowych w procesie istotności motywacyjnej. Pojęcie istotności motywacyjnej lub „chcenia” zostało bardzo spopularyzowane przez Robinson & Berridge (Robinson i Berridge, 2003, 1993, 2008), z „pragnieniem” odnoszącym się do zachowania ukierunkowanego na cel w stosunku do odpowiednich bodźców środowiskowych. Organizmy potrzebują procesu, aby rozpoznać i szukać satysfakcjonujących bodźców w środowisku, takich jak żywność i woda, aby zapewnić przetrwanie. Zgodnie z tą hipotezą proces bodźców motywacyjnych jest odpowiedzialny za przypisywanie wartości motywacyjnej sygnałom związanym z naturalnymi nagrodami i lekami (Robinson i wsp., 1998). Co ważne, wysunięto hipotezę, że narkotyki są zdolne do przełamywania procesów odpowiedzialnych za przypisywanie istotności motywacyjnej, które pierwotnie były stosowane w celu uzyskania naturalnych nagród (do przeglądu patrz Robinson i Berridge, 2003, 1993, 2008). W szczególności, gdy powtarzające się spotkania z lekami wywołują uwrażliwienie behawioralne, uważa się również, że występuje uczulenie na bodźce stymulujące dla leków i sygnałów związanych z lekami (poprzez zmiany neuronalne w obwodach mózgu związanych z nagrodami) - zjawisko określane jako „uczulenie motywacyjne” (Robinson i Berridge, 1993, 2008).

Pracuj w naszym laboratorium (Doremus-Fitzwater & Spear, 2008) zaczęła badać potencjalne różnice wieku w zachętach motywacyjnych dla nagród naturalnych za pomocą oceny zachowania śledzenia znaków (Flagel i wsp., 2007, 2008, 2009). Śledzenie znaków występuje, gdy wskazówka związana z apetyczną nagrodą wywołuje podejście i zachowanie ukierunkowane na cel w stronę samej wskazówki, zachowanie kierowane wskazówką, które może stać się nadmierne z czasem (Tomie, 1995). Flagel i jego współpracownicy wysunęli hipotezę, że wyrażanie podejścia i zachowanie ukierunkowane na cel do takich sygnałów (niż do przestrzennego umiejscowienia zbliżającej się dostawy nagród) wskazuje na zwiększone zachęty motywacyjne dla wskaźnika (do przeglądu patrz Flagel i wsp., 2009).

Do tego stopnia, że ​​większe spożycie nagród naturalnych i lekowych w okresie dojrzewania jest związane ze zwiększonym poziomem zachęty dla sygnałów związanych z nagrodami, oczekuje się, że młodzież będzie wykazywać większe zachowanie w zakresie śledzenia znaków w stosunku do dorosłych. W początkowej pracy nad zbadaniem tej hipotezy, młodzież i dorosłe samce szczurów (ze zwierzętami 12 w każdej grupie wiekowej) zostały umieszczone w sytuacji autoshaping z prezentacją 8-sek podświetlonej chowanej dźwigni poprzedzającej niezależne od odpowiedzi dostarczenie peletu bananowego. Szczury otrzymywały pary 25-dźwignia-pelet każdego dnia, w sumie 5 dni. Z biegiem czasu niektóre szczury podeszły i skontaktowały się z dźwignią CS po jej prezentacji („sygnalizatory”), podczas gdy inne szczury podeszły i weszły do ​​koryta, gdy dźwignia została włożona do komory („celownicy”), mimo że kontakty bez dźwigni ani koryta nie wpłynęło to na dostarczenie nagrody żywnościowej. Chociaż zarówno nastolatki, jak i dorosłe grupy wiekowe zawierały pewne zwierzęta wykazujące oznaki śledzenia, młodzież wykazywała znacznie słabsze śledzenie znaków niż ich dorosłe odpowiedniki (patrz Rys. 1). To związane z okresem dojrzewania zmniejszenie zachowań w zakresie śledzenia znaków jest również widoczne u samic szczurów (Doremus-Fitzwater & Spear, 2008; Doremus-Fitzwater & Spear, w trakcie rewizji) i zostało potwierdzone również dodatkowymi pracami w naszym laboratorium (Anderson & Spear, 2009). To osłabienie śledzenia znaków wśród dorastających zwierząt w porównaniu z dorosłymi było zaskakujące i przeciwne do hipotezy. Zamiast tego popiera sugestię, że pobudzenie motywacyjne dla dyskretnej wskazówki przewidującej nagrodę pokarmową może być niższe w okresie dojrzewania niż w okresie dojrzałości. Do tego stopnia, że ​​śledzenie znaków stanowi ważny wskaźnik motywacji motywacyjnej i generalizuje do wskazówek przewidujących inne nagrody, odkrycia mogą być interpretowane jako sugerujące, że nastolatki mogą nie być bardziej podatne na głód wywołany przez cue nagród za narkotyki. Chociaż są one sprzeczne z naszą pierwotną hipotezą, dane te przypominają wyniki z pracy ludzkiej fMRI, pokazując młodym ludziom, że wykazują mniejszą rekrutację NAc niż dorośli, przewidując nagrodę, podobnie odpowiadając na otrzymanie nagrody, dane interpretowane jako sugerujące, że „młodzież wybiórczo wykazuje obniżoną rekrutacja motywacyjnych, ale nie konsumpcyjnych składników zachowań ukierunkowanych na nagrodę ”(Bjork i in., 2004, p.1793).

Rysunek 1 

Samce szczurów w wieku młodzieńczym (czarne kółka) i dorosłe (białe kółka) poddano procedurze automatycznego kształtowania, w której po podświetleniu dźwigni (uwarunkowany bodziec) przez 8-sek nastąpiło niezależne od odpowiedzi dostarczenie peletu bananowego. ...

Możliwe jest również, że wyraźnie osłabione śledzenie znaków obserwowane u młodzieży w stosunku do dorosłych może odzwierciedlać różnice wieku w doborze bodźców i skłonności do uczenia się wskazań. Na przykład, w biernym zadaniu unikania, starsze badanie wykazało, że dorastające szczury były mniej zakłócone przez zmianę zbędnej wskazówki dyskryminacyjnej, podczas gdy bardziej zakłócone przez zmianę kontekstową niż młodsze lub starsze szczury (Barrett i in., 1984). W ostatnich pracach u szczurów szkolonych do samodzielnego podawania kokainy lub morfiny w okresie dojrzewania w porównaniu ze zwierzętami, które rozpoczęły zażywanie narkotyków jako dorośli, zaobserwowano mniej wznowienia przyjmowania leku przez cue;Doherty i in., 2009, Li i Frantz, 2009) dane są również współmierne z sugestią, że młodzież może przypuszczalnie przypisywać istotność motywacyjną do bodźców inaczej niż dorośli. Najwyraźniej potrzebne są dalsze badania, aby rozwiązać problem tego, w jaki sposób młodzież różni się od dorosłych pod względem przypisywania zachęty do nagród i wskazówek przewidujących te nagrody, a także do określenia potencjalnych konsekwencji tych różnic rozwojowych dla skłonności nastolatków do używać i czasami nadużywać narkotyków i alkoholu.

Podsumowanie i wnioski

Dorastanie to faza rozwojowa charakteryzująca się wyjątkowymi przemianami w mózgu i zachowaniu. Młodzież z różnych gatunków wykazuje nie tylko wzrost zachowań związanych z podejmowaniem ryzyka i poszukiwaniem nowości, ale także wykazuje wzmożone interakcje społeczne z rówieśnikami. Zmiany mózgu w regionach zaangażowanych w pośredniczenie w zachowaniach motywacyjnych i związanych z nagrodami prawdopodobnie przyczyniają się do wyrażania tych typowych dla młodzieży zachowań. Wczesny dojrzewanie lub przesadzony system nagród, być może związany ze zwiększoną reaktywnością NAc, może prowadzić do zwiększonej wrażliwości na pozytywne hedoniki potencjalnych nagród podczas tej fazy rozwoju. Dodatkowe dowody behawioralne sugerują, że młodzież może odwrotnie wykazywać osłabioną wrażliwość na awersyjne właściwości bodźców, być może częściowo poprzez zmiany rozwojowe w składowych nerwowych tych samych systemów motywacyjnych, chociaż mechanizmy neuronalne leżące u podstaw takich awersyjnych właściwości nie były systematycznie badane w okresie dojrzewania. Ostatecznie ta typowa dla nastolatków kombinacja zwiększonych pozytywnych / osłabionych awersyjnych skłonności do leków i innych bodźców może przyczyniać się do zwiększonego używania narkotyków w okresie dojrzewania. Po pierwszym użyciu nowego leku, młodzież może doświadczyć pozytywnych efektów przy braku znaczących efektów awersyjnych (np. Nudności, zawroty głowy), zwiększając prawdopodobieństwo powtórzenia tego początkowego użycia. Przy ciągłym stosowaniu, te wzorce wrażliwości pozwalają na stosunkowo wysoki poziom wykorzystania i pojawienie się nadużywania wzorów wśród osób podatnych na zagrożenia. Biorąc pod uwagę różnice rozwojowe w obwodach mózgowych między nastolatkami i dorosłymi, u dorosłych może występować inna droga do wzorców nadużyć, z być może powtarzającym się zastosowaniem prowadzącym do uwrażliwienia na „głód narkotykowy” (np. Robinson i Berridge, 2003) lub do zwiększenia niepożądanych konsekwencji po użyciu, które skłaniają do dalszego stosowania ich ulgi (np. patrz Koob, 2001). Aby lepiej zrozumieć ryzykowne i związane z narkotykami zachowania w okresie dojrzewania, potrzebne są dalsze badania, aby scharakteryzować przetwarzanie związane z nagrodami wśród młodzieży, a także wpływ zmian rozwojowych w związanym z nagradzaniem neurocentrycznym na te procesy.

Przypisy

Zastrzeżenie wydawcy: Jest to plik PDF z nieedytowanym manuskryptem, który został zaakceptowany do publikacji. Jako usługa dla naszych klientów dostarczamy tę wczesną wersję manuskryptu. Rękopis zostanie poddany kopiowaniu, składowi i przeglądowi wynikowego dowodu, zanim zostanie opublikowany w ostatecznej formie cytowania. Należy pamiętać, że podczas procesu produkcyjnego mogą zostać wykryte błędy, które mogą wpłynąć na treść, a wszystkie zastrzeżenia prawne, które odnoszą się do czasopisma, dotyczą.

Referencje

  • Aberg M, Wade D, Wall E, Izenwasser S. Wpływ MDMA (ecstasy) na aktywność i preferencje miejsca uwarunkowane kokainą u dorosłych i młodzieży szczurów. Neurotoksykologia i teratologia. 2007;29: 37-46. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Adriani W, Chiarotti F, Laviola G. Zwiększone poszukiwania nowości i specyficzne uczulenie na d-amfetaminę u myszy periadolescentnych w porównaniu z dorosłymi myszami. Behawioralna neuronauka. 1998;112: 1152-66. [PubMed]
  • Adriani W, Laviola G. Wyjątkowa hormonalna i behawioralna hiporeponowalność zarówno wymuszonej nowości, jak i d-amfetaminy u myszy periadolescent. Neuropharmacology. 2000;39: 334-46. [PubMed]
  • Andersen SL. Zmiany w drugim przekaźniku cyklicznym AMP w trakcie rozwoju mogą leżeć u podstaw objawów motorycznych w zaburzeniach uwagi / nadpobudliwości (ADHD) Behavioral Brain Research. 2002;130: 197-201. [PubMed]
  • Andersen SL, Thompson AT, Rutstein M, Hostetter JC, Teicher MH. Przycinanie receptora dopaminowego w korze przedczołowej w okresie okołoporodowym u szczurów. Synapse. 2000;37: 167-9. [PubMed]
  • Anderson RI, Włócznia LP. Śledzenie znaków i spożycie etanolu u samców i samic szczurów: skutki przedwczesnego narażenia młodzieży na procedurę autoshaping. Plakat zaprezentowany na dorocznym spotkaniu Society for Neuroscience; Chicago, IL. Październik, 2009.
  • Anderson RI, Varlinskaya EI, Spear LP. Stres ograniczający, przyjmowanie sacharozy i indukowana etanolem uwarunkowana awersja smakowa u nastolatków i dorosłych samców szczurów. Plakat zaprezentowany na dorocznym spotkaniu Towarzystwa Badawczego Alkoholizmu; Waszyngton. Jun, 2008a.
  • Anderson RI, Varlinskaya EI, Spear LP. Stres izolacyjny i indukowana etanolem uwarunkowana awersja smakowa u nastolatków i dorosłych samców szczurów. Plakat zaprezentowany na dorocznym spotkaniu Międzynarodowego Towarzystwa Psychobiologii Rozwojowej; Waszyngton. Listopad, 2008b.
  • Arnett J. Sensation szuka: nowej konceptualizacji i nowej skali. Różnice osobowości i indywidualne. 1994;16: 289-96.
  • Badanich KA, Adler KJ, Kirstein CL. Młodzież różni się od dorosłych preferencją miejsca uzależnioną od kokainy i dopaminą indukowaną kokainą w jądrze półleżącym. European Journal of Pharmacology. 2006;550: 95-106. [PubMed]
  • Barrett BA, Rizzo T, Spear NE, Spear LP. Wybór bodźców w uczeniu się i utrzymywaniu biernego unikania: szczury wegetariańskie, periadolescencyjne i młode dorosłe. Biologia behawioralna i neuronalna. 1984;42: 23-32. [PubMed]
  • Baxter MG, Murray EA. Ciało migdałowate i nagroda. Recenzje natury. Neuroscience. 2002;3: 563-73.
  • Belluzzi JD, Lee AG, Oliff HS, Leslie FM. Zależny od wieku wpływ nikotyny na aktywność lokomotoryczną i warunkowe preferencje miejsca u szczurów. Psychofarmakologia. 2004;174: 389-95. [PubMed]
  • Benes FM, Taylor JB, Cunningham MC. Zbieżność i plastyczność układów monoaminergicznych w przyśrodkowej korze przedczołowej w okresie poporodowym: implikacje dla rozwoju psychopatologii. Kora mózgowa. 2000;10: 1014-27. [PubMed]
  • Berridge KC. Koncepcje motywacyjne w neurobiologii behawioralnej. Fizjologia i zachowanie. 2004;81: 179-209. [PubMed]
  • Berridge KC. Debata nad rolą dopaminy w nagrodach: argumenty za zachętą. Psychofarmakologia (Berl) 2007;191: 391-431. [PubMed]
  • Berridge KC, Kringelbach ML. Afektywna neurobiologia przyjemności: nagroda dla ludzi i zwierząt. Psychofarmakologia (Berl) 2008;199: 457-80. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Berridge KC, Robinson TE. Nagroda za przetworzenie. Trendy w neuronauce. 2003;26: 507-13.
  • Berridge KC, Treit D. Chlordiazepoksyd bezpośrednio wzmacnia pozytywne reakcje pokarmowe u szczurów. Farmakologia, biochemia i zachowania. 1986;24: 217-21.
  • Bjork JM, Knutson B, Fong GW, Caggiano DM, Bennett SM, Hommer DW. Pobudzenie pobudzenia mózgu u nastolatków: podobieństwa i różnice między młodymi dorosłymi. Journal of Neuroscience. 2004;24: 1793-802. [PubMed]
  • Blanchard RJ, Blanchard DC, Agullana R, Weiss SM. Alarm o częstotliwości dwudziestu dwóch kHz nawołuje do przedstawienia drapieżnika przez szczury laboratoryjne żyjące w widocznych systemach nory. Fizjologia i zachowanie. 1991;50: 967-972. [PubMed]
  • Blanchard RJ, Yudko ​​EB, Blanchard DC, Taukulis HK. Wokalizacje ultradźwiękowe o wysokiej częstotliwości (35 – 70 kHz) u szczurów skonfrontowanych ze znieczulonymi osobnikami: działanie gepironu, etanolu i diazepamu. Farmakologia, biochemia i zachowania. 1993;44: 313-19.
  • Boileau I, Assaad JM, Pihl RO, Benkelfat C, Leyton M, Diksic M, Tremblay RE, Dagher A. Alkohol sprzyja uwalnianiu dopaminy w ludzkim jądrze półleżącym. Synapse. 2003;49: 226-231. [PubMed]
  • Bolanos CA, Glatt SJ, Jackson D. Wrażliwość na leki dopaminergiczne u szczurów periadolescentnych: analiza behawioralna i neurochemiczna. Brain Research. Badania rozwojowe mózgu. 1998;111: 25-33. [PubMed]
  • Hamulec WG, Zhang TY, Diorio J, Meaney MJ, Gratton A. Wpływ wczesnych postnatalnych warunków hodowli na mezokortykolimbiczną dopaminę i reakcje behawioralne na psychostymulanty i stresory u dorosłych szczurów. European Journal of Neuroscience. 2004;19: 1863-74. [PubMed]
  • Brenhouse HC, Andersen SL. Opóźnione wymieranie i silniejsze przywrócenie preferencji miejsca uzależnionego od kokainy u dorastających szczurów w porównaniu z dorosłymi. Behawioralna neuronauka. 2008;122: 460-5. [PubMed]
  • Brenhouse HC, Sonntag KC, Andersen SL. Przejściowa ekspresja receptora dopaminy D1 na neuronach projekcji kory przedczołowej: związek ze zwiększoną istotnością motywacyjną sygnałów leku w okresie dojrzewania. Journal of Neuroscience. 2008;28: 2375-82. [PubMed]
  • Brązowy BB. Relacje młodzieży z rówieśnikami. W: Lerner RM, Steinberg LD, redaktorzy. Podręcznik psychologii młodzieży. 2. Hoboken: Wiley; 2004. str. 363 – 94.
  • Brudziński SM. Farmakologiczne i behawioralne charakterystyki wywołań alarmowych 22 kHz u szczurów. Neuroscience and Biobehavioral Reviews. 2001;25: 611-617. [PubMed]
  • Brunell SC, Spear LP. Wpływ stresu na dobrowolne przyjmowanie słodzonego roztworu etanolu u szczurów dorastających i dorosłych trzymających parę. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 2005;29: 1641-53.
  • Burgdorf J, Knutson B, Panksepp J. Przewidywanie satysfakcjonującej elektrycznej stymulacji mózgu wywołuje wokalizacje ultradźwiękowe u szczurów. Behawioralna neuronauka. 2000;114: 320-7. [PubMed]
  • Campbell JO, Wood RD, Spear LP. Kondycjonowanie miejsca wywołane kokainą i morfiną u młodzieży i dorosłych szczurów. Physioloy and Behaviour. 2000;68: 487-93.
  • Cao J, Lotfipour S, Loughlin SE, Leslie FM. Dojrzewanie młodzieńcze mechanizmów nerwowych wrażliwych na kokainę. Neuropsychopharmacology. 2007;32: 2279-89. [PubMed]
  • Cardinal RN, Parkinson JA, Hall J, Everitt BJ. Emocje i motywacja: rola ciała migdałowatego, prążkowia brzusznego i kory przedczołowej. Neuroscience and Biobehavioral Reviews. 2002;26: 321-52. [PubMed]
  • Caster JM, Walker QD, Kuhn CM. Zwiększona reakcja behawioralna na powtarzaną dawkę kokainy u dorastających szczurów. Psychofarmakologia (Berl) 2005;183: 218-25. [PubMed]
  • Caster JM, Walker QD, Kuhn CM. Pojedyncza wysoka dawka kokainy powoduje różnicowanie uczulenia na określone zachowania w okresie dojrzewania. Psychofarmakologia. 2007;193: 247-60. [PubMed]
  • Chefer VI, Czyzyk T, Bolan EA, Moron J, Pintar JE, Shippenberg TS. Endogenne układy receptorów opioidowych kappa regulują mezoakustyczną dynamikę dopaminy i podatność na kokainę. The Journal of Neuroscience. 2005;25(20): 5029-5037. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Cohen M, Solowig N, Carr V. Konopie, kannabinoidy i schizofrenia: powiązanie dowodów. Australian and New Zealand of Psychiatry. 2008;42: 357-68.
  • Collins SL, Izenwasser S. Kokaina w odmienny sposób zmienia zachowanie i neurochemię u szczurów periadolescentnych i dorosłych. Brain Research. Badania rozwojowe mózgu. 2002;138: 27-34. [PubMed]
  • Collins SL, Izenwasser S. Przewlekła nikotyna w różny sposób zmienia indukowaną kokainą aktywność lokomotoryczną u młodzieży i dorosłych samców i samic szczurów. Neuropharmacology. 2004;46: 349-62. [PubMed]
  • Conrod PJ, Pihl RO, Vassileva J. Różnicowa wrażliwość na wzmocnienie alkoholu w grupach mężczyzn zagrożonych różnymi podtypami alkoholizmu. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 1998;22: 585-97.
  • Crone EA, Zanolie K, Van Leijenhorst L, Westenberg PM, Rombouts SA. Mechanizmy neuronowe wspierające elastyczne dostosowywanie wydajności podczas rozwoju. Neuronauka poznawcza, afektywna i behawioralna. 2008;8(2): 165-177.
  • Cunningham MG, Bhattacharyya S, Benes FM. Zwiększenie interakcji aferentnych migdałka z interneuronami GABAergicznymi między narodzinami a dorosłością. Kora mózgowa. 2008;18: 1529-35. [PubMed]
  • DeWit DJ, Adlaf EM, Offord DR, Ogborne AC. Wiek przy pierwszym użyciu alkoholu: czynnik ryzyka rozwoju zaburzeń alkoholowych. American Journal of Psychiatry. 2000;157: 745-50. [PubMed]
  • Doherty J, Ogbomnwan Y, Williams B, Frantz K. Zależne od wieku spożycie morfiny i wywołane przez sygnał nawroty, ale nie eskalacja spożycia, bu nastolatków i dorosłych samców szczurów. Farmakologia, biochemia i zachowania. 2009;92: 164-172.
  • Doremus-Fitzwater TL, Spear LP. Motywacyjne procesy motywacyjne u dorastających i dorosłych szczurów: wpływ uczulenia na amfetaminę na kompulsywne śledzenie znaków dla naturalnych nagród. Plakat zaprezentowany na dorocznym spotkaniu Society for Neuroscience; Waszyngton. Listopad, 2008.
  • Doremus-Fitzwater TL, Spear LP. Wyrażanie zachowania polegającego na śledzeniu znaków u nastoletnich i dorosłych samic szczurów, z historią uprzedniego uczulenia stymulującego lub bez niej. Badania behawioralnego mózgu w rewizji.
  • Doremus TL, Brunell SC, Rajendran P, Spear LP. Czynniki wpływające na podwyższone spożycie etanolu u młodzieży w porównaniu z dorosłymi szczurami. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 2005;29: 1796-808.
  • Douglas LA, Varlinskaya EI, Spear LP. Ulepszone miejsce dla noworodków i dorosłych samców i samic szczurów: skutki izolacji społecznej. Fizjologia i zachowanie. 2003;80: 317-25. [PubMed]
  • Douglas LA, Varlinskaya EI, Spear LP. Nagradzające właściwości interakcji społecznych u dorastających i dorosłych samców i samic szczurów: wpływ warunków społecznych i izolacyjnych u badanych i partnerów. Psychobiologia rozwojowa. 2004;45: 153-62. [PubMed]
  • Ellgren M, Artmann A, Tkalych O, Gupta A, Hansen HS, Hansen SH, Devi LA, Hurd YL. Dynamiczne zmiany endogennych kannabinoidów i opioidowych układów mezokortykolimbicznych w okresie dojrzewania: efekty THC. Neuropsychofarmakologia europejska. 2008;18: 826-34. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Epstein JA, Bang H, Botvin GJ. Jakie czynniki psychospołeczne łagodzą lub bezpośrednio wpływają na używanie substancji wśród młodzieży w centrum miasta? Wciągające zachowania. 2007;32: 700-713. [PubMed]
  • Ernst M, Spear LP. Systemy nagród. W: de Han M, Gunner MR, redaktorzy. Podręcznik neurobiologii rozwojowej. Nowy Jork: Gilford Press; 2008.
  • Fidler TL, Bakner L, Cunningham CL. Uwarunkowana awersja do miejsca wywołana dożołądkowym podawaniem etanolu szczurom. Fizjologia, biochemia i zachowanie. 2004;77: 731-743.
  • Flagel SB, Akil H, Robinson TE. Indywidualne różnice w przypisywaniu znaczenia zachęty do wskazówek związanych z nagrodami: implikacje dla uzależnienia. Neuropharmacology. 2009;56: 139-148. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Flagel SB, Watson SJ, Akil H, Robinson TE. Indywidualne różnice w przypisywaniu istotności zachęty do wskazówki związanej z nagrodą: wpływ na uczulenie na kokainę. Behavioral Brain Research. 2008;186: 48-56.
  • Flagel SB, Watson SJ, Robinson TE, Akil H. Indywidualne różnice w skłonności do zbliżania się do sygnałów względem celów promują różne adaptacje w układzie dopaminowym szczurów. Psychofarmakologia (Berl) 2007;191: 599-607. [PubMed]
  • Frantz KJ, O'Dell LE, Parsons LH. Reakcje behawioralne i neurochemiczne na kokainę u szczurów periadolescentnych i dorosłych. Neuropsychopharmacology. 2007;32: 625-37. [PubMed]
  • Fu XW, Brudziński SM. Wokalizacje ultradźwiękowe o wysokiej częstotliwości wywołane przez glutaminian domózgowy u szczurów. Farmakologia, biochemia i zachowania. 1994;49: 835-41.
  • Galvan A, Hare TA, Parra CE, Penn J, Voss H, Glover G, Casey BJ. Wcześniejszy rozwój półleżących w stosunku do kory oczodołowo-czołowej może być podstawą ryzykownych zachowań u młodzieży. Journal of Neuroscience. 2006;26: 6885-92. [PubMed]
  • Gardner M., Steinberg L. Wpływ rówieśników na podejmowanie ryzyka, preferencje ryzyka i ryzykowne podejmowanie decyzji w okresie dorastania i dorosłości: badanie eksperymentalne. Psychologia rozwojowa. 2005;41: 625-35. [PubMed]
  • Gianoulakis C. Endogenne opioidy i uzależnienie od alkoholu i innych narkotyków. Aktualne tematy chemii leczniczej. 2004;4: 39-50. [PubMed]
  • Grant BF, Stinson FS, Harford TC. Wiek przy nadużywaniu alkoholu i nadużywanie alkoholu i uzależnienie od DSM-IV: obserwacja 12. Journal of Substance Abuse. 2001;13: 493-504. [PubMed]
  • Green AS, Grahame NJ. Picie etanolu u gryzoni: czy picie z wolnym wyborem wiąże się ze wzmocnieniem etanolu? Alkohol. 2008;42: 1-11. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Grill HJ, Berridge KC. Reaktywność smakowa jako miara neuronowej kontroli smakowitości. Postęp w psychobiologii i psychologii fizjologicznej. 1985;11: 1-61.
  • Grill HJ, Norgren R. Test reaktywności smakowej. I. Mimetyczne reakcje na bodźce smakowe u neurologicznie normalnych szczurów. Brain Research. 1978;143: 263-79. [PubMed]
  • Grosbras MH, Jansen M, Leonard G, McIntosh A, Osswald K, Poulsen C, Steinberg L, Toro R, Paus T. Neuronowe mechanizmy odporności na wpływ rówieśników we wczesnym okresie dojrzewania. Journal of Neuroscience. 2007;27: 8040-5. [PubMed]
  • Hartup WW, Stevens N. Przyjaźń i adaptacja w życiu. Biuletyn Psychologiczny. 1997;121: 335-70.
  • Hittner JB, Swickert R. Poszukiwanie sensacji i używanie alkoholu: przegląd metaanalityczny. Wciągające zachowania. 2006;31: 1383-401. [PubMed]
  • Holdstock L, de Wit H. Indywidualne różnice w odpowiedziach na etanol i d-amfetaminę: badanie wewnątrz przedmiotowe. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 2001;25: 540-8.
  • Holdstock L, King AC, de Wit H. Subiektywne i obiektywne reakcje na etanol u umiarkowanych / ciężkich i lekkich pijących. Alkoholizm, badania kliniczne i eksperymentalne. 2000;24: 789-94.
  • Hollerman JR, Tremblay L, Schultz W. Zaangażowanie jąder podstawy i kory oczodołowo-czołowej w zachowanie ukierunkowane na cel. Postęp w Brain Ressearch. 2000;126: 193-215.
  • Holloway KS, Suter RB. Graj w deprywację bez izolacji społecznej: kontrola mieszkaniowa. Psychobiologia rozwojowa. 2004;44: 58-67. [PubMed]
  • Infurna RN, Spear LP. Zmiany rozwojowe w niechęci smakowej wywołanej przez amfetaminę. Biochemia i zachowanie farmakologiczne. 1979;11: 31-5.
  • Johnston LD, O'Malley PM, Bachman JG, Schulenberg JE. Nadużycie, NI o. RE. Bethesda, MD: National Institute on Drug Abuse; 2008. Monitorowanie przyszłych wyników krajowych w zakresie używania narkotyków przez młodzież: przegląd najważniejszych wniosków, 2007; str. 70.
  • Kalivas PW, Volkow N, Seamans J. Niewykonalna motywacja w uzależnieniu: patologia w transmisji przed glutaminianem przedczołowo-półleżącym. Neuron. 2005;45: 647-50. [PubMed]
  • Kelly TH, Robbins G, Martin CA, Fillmore MT, Lane SD, Harrington NG, Rush CR. Indywidualne różnice w podatności na nadużywanie narkotyków: d-amfetamina i status poszukiwania wrażeń. Psychofarmakologia. 2006;189: 17-25. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Knutson B, Burgdorf J, Panksepp J. Antycypacja gry wywołuje wysokiej częstotliwości wokalizacje ultradźwiękowe u młodych szczurów. Journal of Comprehensive Psychology. 1998;112: 65-73.
  • Koob GF, Le Moal M. Uzależnienie od narkotyków, rozregulowanie nagrody i allostaza. Neuropsychopharmacology. 2001;24: 97-129. [PubMed]
  • LaGreca AM, Prinstein MJ. Przynależność do grupy młodzieży: powiązania z zachowaniami zagrażającymi zdrowiu i bliską przyjaźnią. Journal of Pediatric Psychology. 2001;26: 131-43. [PubMed]
  • Li C, Frantz KJ. Osłabiona inkubacja poszukiwania kokainy u samców szczurów wyszkolonych do samodzielnego podawania kokainy w okresie okołoporodowym. Psychofarmakologia. 2009;2004: 725-733. [PubMed]
  • Maldonado AM, Kirstein CL. Indukowana kokainą aktywność lokomotoryczna jest zwiększona przez uprzednie leczenie u młodych, ale nie dorosłych samic szczurów. Fizjologia i zachowanie. 2005a;86: 568-72. [PubMed]
  • Maldonado AM, Kirstein CL. Postępowanie zmienia aktywność indukowaną kokainą u młodych, ale nie dorosłych samców szczurów. Physiol Behav. 2005b;84: 321-6. [PubMed]
  • Martin SS, Robbins CA, Kaplan HB. Badania podłużne w naukach społecznych i behawioralnych: seria interdyscyplinarna. Nowy Jork: Plenum; 1995. Narkotyki, przestępczość i inne odstępstwa od adaptacji: badania podłużne; str. 145 – 61.
  • Mathews IZ, Waters P, McCormick CM. Zmiany w hiporeaktywności na ostre różnice amfetaminy i wieku w immunoreaktywności hydroksylazy tyrozynowej w mózgu w okresie dojrzewania u samców i samic szczurów. Psychobiologia rozwojowa. 2009 E-Pub (czerwiec 2, 2009)
  • Meredith GE, Baldo BA, Andrezjewski ME, Kelley AE. Strukturalne podstawy mapowania zachowania na prążkowiu brzusznym i jego podziały. Struktura i funkcja mózgu. 2008;213: 17-27. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Mohr CD, Armeli S, Tennen H, Temple M, Todd M, Clark J, i in. Wyjście poza imprezę keg: codzienne badanie procesu motywacji studentów do picia. Psychologia uzależniających zachowań. 2005;19: 392-403. [PubMed]
  • Niculescu M, Ehrlich ME, Unterwald EM. Specyficzne dla wieku reakcje behawioralne na psychostymulanty u myszy. Biochemia i zachowanie farmakologiczne. 2005;82: 280-8.
  • Panksepp J. Ontogeneza gry u szczurów. Psychobiologia rozwojowa. 1981;14: 327-32. [PubMed]
  • Panksepp J, Burgdorf J. 50-kHz chirpin (laugher?) W odpowiedzi na uwarunkowaną i bezwarunkową nagrodę wywołaną łaskotaniem u szczurów: skutki mieszkalnictwa społecznego i zmiennych ogólnych. Behavioral Brain Research. 2000;115: 25-38.
  • Papp M, Moryl E. Antydepresyjne działanie kwasu 1-amniocyklocyklanokarboksylowego i d-cykloseryny w zwierzęcym modelu depresji. European Journal Of Pharmacology. 1996;316: 145-51. [PubMed]
  • Pautassi RM, Myers M, Spear LP, Molina JC, Spear NE. Dorastające, ale nie dorosłe szczury wykazują zależne od etanolu apetytowe warunkowanie drugiego rzędu. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 2008;32: 2016-27.
  • Philpot RM, Wecker L. Zależność zachowania noworodków poszukujących nowości od fenotypu odpowiedzi i efektów skalowania aparatu. Behawioralna neuronauka. 2008;122: 861-75. [PubMed]
  • Przeczytaj JP, Wood MD, Capone C. Perspektywiczne badanie związków między wpływami społecznymi a zaangażowaniem w alkohol podczas przejścia na studia. Journal of Studies on Alcohol. 2005;66: 23-34. [PubMed]
  • Ristuccia RC, Włócznia LP. Młodzieńcze i dorosłe reakcje serca na samoistny etanol. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 2008;32: 1807-15.
  • Robinson TE, Berridge KC. Podstawy neuronalne głodu narkotykowego: teoria nałogowo-uwrażliwiająca na motywację. Brain Research. Brain Research Reviews. 1993;18: 247-91. [PubMed]
  • Robinson TE, Berridge KC. Uzależnienie. Roczne recenzje w psychologii. 2003;54: 25-53.
  • Robinson TE, Berridge KC. Przejrzeć. Teoria uzależnienia od zachęt motywacyjnych: niektóre aktualne problemy. Transakcje filozoficzne Royal Society of London. Seria B, Nauki biologiczne. 2008;363: 3137-46.
  • Robinson TE, Browman KE, Crombag HS, Badiani A. Modulacja indukcji lub ekspresji uczulenia psychostymulującego przez okoliczności związane z podawaniem leku. Neuroscience and Biobehavioral Reviews. 1998;22: 347-54. [PubMed]
  • Rodriguez de Fonseca F, Ramos JA, Bonnin A, Fernandez-Ruiz JJ. Obecność miejsc wiązania kannabinoidów w mózgu od wczesnego wieku poporodowego. Neuroreport. 1993;4: 135-8. [PubMed]
  • Seeman P, Bzowej NH, Guan HC, Bergeron C, Becker LE, Reynolds GP, Bird ED, Riederer P, Jellinger K, Watanabe S, et al. Receptory dopaminy ludzkiego mózgu u dzieci i starzejących się dorosłych. Synapse. 1987;1: 399-404. [PubMed]
  • Segal BM, Stewart JC. Używanie substancji i nadużywanie w okresie dojrzewania: przegląd. Psychiatria dziecięca i rozwój człowieka. 1996;26: 193. [PubMed]
  • Shram MJ, Funk D, Li Z, Le AD. Periadolescent i dorosłe szczury reagują inaczej w testach mierzących satysfakcjonujące i awersyjne efekty nikotyny. Psychofarmakologia (Berl) 2006;186: 201-8. [PubMed]
  • Skara S, Sussman S. Przegląd długoterminowych ocen programu 25 dla młodzieży i innych programów profilaktyki zażywania narkotyków. Medycyna zapobiegawcza. 2003;37: 451-474. [PubMed]
  • Smith GT, Goldman MS, Greenbaum PE, Christiansen BA. Oczekiwanie na ułatwienia społeczne związane z piciem: rozbieżne drogi dojrzewania o wysokiej oczekiwanej i nisko oczekiwanej osobowości. Journal of Abnormal Psychology. 1995;104: 32-40. [PubMed]
  • Smith KS, Berridge KC. Brzuszna bladość i hedoniczna nagroda: neurochemiczne mapy „lubienia” sacharozy i przyjmowania pokarmu. Journal of Neuroscience. 2005;25: 8637-49. [PubMed]
  • Smith KS, Morrell JI. Reakcje behawioralne podczas początkowego narażenia na niską dawkę kokainy u późnych prehistorycznych i dorosłych szczurów. Neurotoksykologia i teratologia. 2008;30: 202-12. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Spear LP. Młodzieżowy mózg i związane z wiekiem objawy behawioralne. Neuroscience and Biobehavioral Reviews. 2000;24: 417-63. [PubMed]
  • Włócznia LP. Rozwój zachowań typowych dla mózgu i młodzieży: podejście ewolucyjne. W: Walker E, Romer D, redaktorzy. Psychopatologia młodzieży i rozwijający się mózg: integracja nauki o mózgu i profilaktyce. Nowy Jork: Oxford University Press; 2007a. str. 9 – 30.
  • Włócznia LP. Psychobiologia okresu dojrzewania. W: Kline K, redaktor. Autorytatywne społeczności: naukowe argumenty za opieką nad całym dzieckiem (seria instytutów poszukujących społeczności i społeczeństwa uważnie śledzących rozwój) Nowy Jork: wydawnictwo Springer; 2007b. str. 263 – 80.
  • Włócznia LP, hamulec SC. Okres wiosenny: zachowanie zależne od wieku i reakcja psychofarmakologiczna u szczurów. Psychobiologia rozwojowa. 1983;16: 83-109. [PubMed]
  • Włócznia LP, Varlinskaya EI. Adolescencja. Wrażliwość na alkohol, tolerancja i spożycie. Ostatnie zmiany w alkoholizmie. 2005;17: 143-59. [PubMed]
  • Stansfield KH, Kirstein CL. Wpływ nowości na zachowanie u szczura dorastającego i dorosłego. Psychobiologia rozwojowa. 2006;48: 10-5. [PubMed]
  • Steinberg L. Rozwój poznawczy i afektywny w okresie dojrzewania. Trendy w kognitywistyce. 2005;9: 69-74.
  • Steinberg L. Perspektywa neuronauki społecznej na temat podejmowania ryzyka przez młodzież. Przegląd rozwojowy. 2008;28: 76-106.
  • Steinberg L, Morris AS. Rozwój młodzieży. Roczny przegląd psychologii. 2001;52: 83-110.
  • Takashi LK, Lore RK. Graj w walki i rozwój agonistycznych zachowań u samców i samic szczurów. Agresywne zachowanie. 1983;9: 217-27.
  • Tarazi FI, Baldessarini RJ. Porównawczy postnatalny rozwój receptorów dopaminowych D (1), D (2) i D (4) w przodomózgowiu szczura. International Journal of Developmental Neuroscience. 2000;18: 29-37. [PubMed]
  • Lepsze MH, Krenzel E, Thompson AP, Andersen SL. Przycinanie receptora dopaminowego podczas okresu obwodowego nie jest osłabiane przez antagonizm receptora NMDA u szczura. Neuroscience Letters. 2003;339: 169-71. [PubMed]
  • Thiel KJ, Okun AC, Neisewander JL. Preferencja miejsca uwarunkowana nagrodą społeczną: model ujawniający interakcję między nagrodami za kontekst kokainowy i społeczny u szczurów. Uzależnienie od narkotyków i alkoholu. 2008;96: 202-212. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Thiel KJ, Sanabria F, Neisewander JL. Synergiczna interakcja między nikotyną a nagrodami społecznymi u dorastających samców szczurów. Psychofarmakologia. 2009;204: 391-402. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Tomie A. CAM: Model uczenia się zwierząt o nadmiernym i kompulsywnym stosowaniu leków u ludzi. Przegląd psychologii klinicznej. 1995;15: 145-67.
  • Tonoue T, Ashida K, Kakino H, Hata H. Hamowanie wywołanej wstrząsem ultradźwiękowej wokalizacji przez peptydy opioidowe u szczurów: efekt psychotropowy. Psychoneuroendocrinology. 1986;11: 177-84. [PubMed]
  • Torres OV, Tejeda HA, Natividad LA, O'Dell LE. Zwiększona podatność na satysfakcjonujące efekty nikotyny w okresie rozwoju młodzieży. Biochemia i zachowanie farmakologiczne. 2008;90: 658-63.
  • Trimpop RM, Kerr JH, Kirkcaldy BD. Porównywanie konstruktów osobowości zachowań ryzykownych. Różnice osobowości i indywidualne. 1999;26: 237-54.
  • Tseng KY, O'Donnell P. Dopamina modulacja przedczołowych neuronów korowych zmienia się w okresie dojrzewania. Kora mózgowa. 2007;17: 1235-40. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Vanderschuren LJ, Niesink RJ, Van Ree JM. Neurobiologia zachowań społecznych u szczurów. Neuroscience and Biobehavioral Reviews. 1997;21: 309-26. [PubMed]
  • van Duijvenvoorde AC, Zanolie K, Rombouts SA, Raijmakers ME, Crone EA. Oceniając negatyw lub oceniając pozytywne? Mechanizmy neuronowe wspierające uczenie się poprzez sprzężenie zwrotne w trakcie rozwoju. The Journal of Neuroscience. 2008;28(38): 9495-9503. [PubMed]
  • Van Ree JM, Niesink RJ, Van Wolfswinkel L, Ramsey NF, Kornet MM, Van Furth WR, et al. Endogenne opioidy i nagrody. European Journal of Pharmacology. 2000;405(1-3): 89-101. [PubMed]
  • Varlinskaya EI, Falkowitz S, Włócznia LP. Niewrażliwość nastolatków na niechęć do smaku wywołana etanolem. Plakat zaprezentowany na nieformalnym spotkaniu Society for Neuroscience; Atlanta, GA. Październik, 2006.
  • Varlinskaya EI, Włócznia LP. Ostry wpływ etanolu na zachowania społeczne dorastających i dorosłych szczurów: rola znajomości sytuacji testowej. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 2002;26: 1502-11.
  • Varlinskaya EI, Włócznia LP. Różnice w społecznych skutkach etanolu pojawiają się w okresie dojrzewania u szczurów: ułatwienia społeczne, hamowanie społeczne i anksjoliza. Psychobiologia rozwojowa. 2006;48: 146-61. [PubMed]
  • Varlinskaya EI, Włócznia LP. Chroniczna tolerancja na społeczne konsekwencje etanolu u młodzieży i dorosłych szczurów Sprague-Dawley. Neurotoksykologia i teratologia. 2007;29: 23-30. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Varlinskaya EI, Włócznia LP. Interakcje społeczne u młodzieży i dorosłych szczurów Sprague-Dawley: wpływ deprywacji społecznej i znajomość kontekstu testowego. Behavioral Brain Research. 2008;188: 398-405.
  • Varlinskaya EI, Włócznia LP. Farmakologiczna aktywacja receptorów opioidowych kappa i anksjogeneza społeczna: wpływ wieku, płci i powtarzającego się stresu. Plakat zaprezentowany na dorocznym spotkaniu Society for Neuroscience; Chicago, IL. 2009.
  • Varlinskaya EI, Spear LP, Spear NE. Zachowanie społeczne i motywacja społeczna u dorastających szczurów: rola warunków mieszkaniowych i aktywność partnera. Physioloy and Behaviour. 1999;67: 475-82.
  • Vastola BJ, Douglas LA, Varlinskaya EI, Spear LP. Uwarunkowane miejsce uzależnienia od nikotyny u dorastających i dorosłych szczurów. Fizjologia i zachowanie. 2002;77: 107-14. [PubMed]
  • Vetter CS, Doremus-Fitzwater TL, Spear LP. Przebieg w czasie podwyższonego spożycia etanolu u młodzieży w stosunku do dorosłych szczurów w warunkach ciągłego, dobrowolnego dostępu. Badania kliniczne i eksperymentalne dotyczące alkoholizmu. 2007;31: 1159-68.
  • Vetter-O'Hagen CS, Varlinskaya EI, Spear LP. Płeć różnic w spożyciu etanolu i wrażliwość na efekty awersyjne w okresie dojrzewania i dorosłości. Alkohol i alkoholizm. 2009 (w prasie)
  • Volkow ND, Wang GJ, Telang F, Fowler JS, Logan J, Jayne M, et al. Głębokie zmniejszenie uwalniania dopaminy w prążkowiu u detoksyfikowanych alkoholików: możliwe zaangażowanie oczodołowo-czołowe. The Journal of Neuroscience. 2007;27: 12700-12706. [PubMed]
  • Willey AR, Varlinskaya EI, Spear LP. Interakcje społeczne i wokalizacje ultradźwiękowe 50 kHz u młodzieży i dorosłych szczurów. Behavioral Brain Research. 2009;202: 122-129. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Willner P, Towell A, Sampson D, Sophokleous S, Muscat R. Redukcja preferencji sacharozy przez przewlekły nieprzewidywalny łagodny stres i jej przywrócenie przez trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny. Psychofarmakologia. 1987;93: 358-64. [PubMed]
  • Wilmouth CE, Spear LP. Hedoniczna wrażliwość u dorastających i dorosłych szczurów: reaktywność smakowa i dobrowolne spożycie sacharozy. Farmakologia, biochemia i zachowanie. 2009;92: 566-573.
  • Zakharova E, Leoni G, Kichko I, Izenwasser S. Zróżnicowane efekty metamfetaminy i kokainy na warunkowane preferencje miejsca i aktywność lokomotoryczną u dorosłych i młodzieży samców szczurów. Behavioral Brain Research. 2009a;198: 45-50. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Zakharova E, Wade D, Izenwasser S. Wrażliwość na nagrodę uwarunkowaną kokainą zależy od płci i wieku. Farmakologia, biochemia i zachowanie. 2009;92: 131-134.
  • Shippenberg TS, Zapata A, Chefer VI. Dynorfina i patofizjologia uzależnienia od narkotyków. Farmakologia i terapia. 2007;116: 306-321. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Zapata A, Shippenberg TS. Endogenne układy receptorów opioidowych kappa modulują reakcję mezoakumulacyjnych neuronów dopaminowych na etanol. Alkoholizm, badania kliniczne i eksperymentalne. 2006;30: 592-597.
  • Zigmond MJ, Abercrombie ED, Berger TW, Grace AA, Stricker EM. Kompensacje po uszkodzeniach centralnych neuronów dopaminergicznych: niektóre kliniczne i podstawowe implikacje. Trendy w neuronauce. 1990;13: 290-6.
  • Zombeck JA, Gupta T, Rhodes JS. Ocena hipotezy farmakokinetycznej zmniejszonej stymulacji lokomotorycznej z metamfetaminy i kokainy u młodzieży w porównaniu z dorosłymi samcami myszy C57BL / 6J. Psychofarmakologia (Berl) 2009;201: 589-99. [PubMed]