J Behav Addict. 2016 Dec; 5 (4): 614-622. doi: 10.1556 / 2006.5.2016.079. Epub 2016 Nov 10.
Konkolÿ Thege B1,2, Hodgins DC1, Dziki TC3.
Abstrakcyjny
Tło i cele
Celem tego badania było (a) opisanie częstości występowania pojedynczych w porównaniu z wieloma problemami z uzależnieniami w dużej reprezentatywnej próbie oraz (b) identyfikacja odrębnych podgrup osób doświadczających uzależnień związanych z substancjami i problemami behawioralnymi.
Losowa próba respondentów 6,000 z Alberty w Kanadzie wypełniła pozycje ankietowe oceniające problemy przypisywane sobie w ciągu ostatniego roku przez cztery substancje (alkohol, tytoń, marihuana i kokaina) oraz sześć zachowań (hazard, jedzenie, zakupy, seks, wideo gry i praca). Hierarchiczne analizy klastrów posłużyły do sklasyfikowania wzorców współwystępujących problemów uzależnień na podpróbce analitycznej respondentów 2,728 (kobiety 1,696 i mężczyźni 1032; Mwiek = 45.1 roku, SDwiek = 13.5 roku), którzy zgłosili problemy z jednym lub więcej zachowaniami uzależniającymi w poprzednim roku.
W całej próbie 49.2% respondentów zgłosiło zero, 29.8% zgłosił jeden, 13.1% zgłosił dwa, a 7.9% zgłosił trzy lub więcej problemów z uzależnieniem w poprzednim roku. Wyniki analizy skupień sugerują rozwiązanie grupy 7. Członkowie większości klastrów charakteryzowali się wieloma problemami uzależnień; średnia liczba zachowań uzależniających w ubiegłym roku w członkach klastra wahała się pomiędzy 1 (Cluster II: tylko nadmierne jedzenie) a 2.5 (Cluster VII: nadmierna gra wideo z częstym współwystępowaniem palenia, nadmiernego jedzenia i pracy).
Nasze odkrycia powtarzają poprzednie wyniki wskazujące, że około połowa dorosłej populacji zmaga się z co najmniej jednym nadmiernym zachowaniem w danym roku; jednak nasze analizy ujawniły większą liczbę współistniejących klastrów uzależnień niż zazwyczaj w poprzednich badaniach.
Wprowadzenie
Uzależnienia to przewlekłe nawracające schorzenia związane z wieloma negatywnymi konsekwencjami na poziomie indywidualnym i populacyjnym. Obejmują one między innymi wyższe wskaźniki zachorowalności i śmiertelności osób uzależnionych, szkody zdrowotne i finansowe dla rodziny lub członków społeczności, a także wyższe koszty ekonomiczne i społeczne dla całego społeczeństwa (Effertz i Mann, 2013; McGinnis i Foege, 1999; Single, Robson, Xie i Rehm, 1998). Uzależnienia należą do najbardziej rozpowszechnionych zaburzeń psychicznych, zwłaszcza gdy rozważane są uzależnienia behawioralne (Sussman, Lisha i Griffiths, 2011). Chociaż konceptualizacja, kryteria i kategorie uzależnień behawioralnych były energicznie dyskutowane, pojawia się konsensus, że są one podobne do problemów uzależnień związanych z substancjami, o ile generują krótkoterminowe nagrody, które promują upór behawioralny, pomimo wiedzy o niekorzystnych konsekwencjach (Demetrovics i Griffiths, 2012; Grant, Potenza, Weinstein i Gorelick, 2010; Karim i Chaudhri, 2012; Mudry i in., 2011).
W miarę rozwoju pola coraz więcej zachowań jest konceptualizowanych jako uzależnienia. Obejmują one zachowania, które są obecnie powszechnie postrzegane jako legalne uzależnienia [np. uzależnienie od hazardu i gier online (Hellman, Schoenmakers, Nordstrom i van Holst, 2013; Wong i Hodgins, 2014)] poprzez kontrowersyjne zachowania [np. uzależnienia od telewizji, seksu i pornografii (Clarkson i Kopaczewski, 2013; Garcia i Thibaut, 2010; Sussman i Moran, 2013)], do wysoce spekulacyjnych „uzależnień” [np. uzależnienia od miłości, opalania się, kradzieży sklepowej (Kourosh, Harrington i Adinoff, 2010; Shulman, 2003; Sussman, 2010)]. Z perspektywy klinicznej utrata kontroli nad tymi zachowaniami może prowadzić do zaniedbania obowiązków związanych z rolą i zachowań prozdrowotnych, a także konfliktów interpersonalnych i / lub bezpośredniej krzywdy fizycznej. Zjawisko zmniejszonej samokontroli pomimo negatywnych konsekwencji jest jedną z kluczowych cech łączących tę szerszą koncepcję, sprawiając, że możliwe jest postrzeganie tych różnych działań jako uzależnień behawioralnych (lub procesowych) (Mudry i in., 2011).
Uzależnienia nie zawsze występują pojedynczo. Klinicyści zauważyli, że uzależnienia często współwystępują u tej samej osoby i że może wystąpić systematyczny postęp od trudności z jednym nadmiernym zachowaniem do zmagania się z innym (Gossop, 2001; Haylett, Stephenson i Lefever, 2004). Ponadto, w porównaniu z osobami doświadczającymi tylko jednego problematycznego zachowania uzależniającego, osoby ze współistniejącymi uzależnieniami są bardziej narażone na negatywne wyniki - w tym wiktymizację, gorszy stan zdrowia fizycznego lub nawet samobójstwo (Rush, Urbanoski, Bassani, Castel, & Wild, 2010). Ponadto, gdy współistnieją uzależnienia, mogą oddziaływać ze sobą, komplikując zarówno dokładną ocenę, jak i skuteczne leczenie; na przykład jedno nadmierne zachowanie może maskować inne uzależnienie lub uzależnienia mogą się na przemian nawzajem (Freimuth i in., 2008).
Pomimo tych rozważań dostawcy i programy leczenia uzależnień często nie badają kwestii współistniejących (zwłaszcza współistniejących uzależnień związanych z substancjami i zachowań), w wyniku czego nie zapewniają zintegrowanych interwencji pomimo ich wyraźnej przewagi nad usługami oferowanymi równolegle lub sukcesywnie (Rush i in., 2010). Co więcej, chociaż w literaturze empirycznej omówiono wysokie wskaźniki współwystępujących uzależnień, większość z tych prac kładzie nacisk na współwystępujące problemy z substancjami i często wyklucza uzależnienia behawioralne.
Tylko niewielka część badań dotyczyła współwystępujących uzależnień związanych z substancjami i behawioralnych. Stosując podejście skoncentrowane na zmiennych (tj. analityczne), Stephenson, Maggi, Lefever i Morojele (1995) zbadali współwystępowanie wśród 16 nadmiernych zachowań w próbie klinicznej. Autorzy zidentyfikowali czynnik „wychowania” (np. nadmierne jedzenie, zakupy, ćwiczenia, praca lub używanie kofeiny) oraz czynnik „hedonizmu” (np. używanie alkoholu, nikotyny, narkotyków lub hazardu i nadmierne zachowania seksualne). Haylett i in. (2004) próbował powtórzyć te odkrycia przy użyciu tego samego zestawu zachowań uzależniających i zgłosił cztery grupy: „troska o siebie” (np. nadmierne jedzenie, zakupy lub używanie kofeiny), „inna opieka” (np. nadmierna praca i kompulsywne pomaganie), „hedonizm poszukujący doznań” (np. używanie narkotyków rekreacyjnych, leków na receptę i nikotyny) oraz czynnik „hedonizmu związanego z dominacją” (np. nadmierne zachowania seksualne i hazard). Lochner i in. (2005) zbadali inny zestaw zachowań/zaburzeń w próbie klinicznej i zidentyfikowali trzy grupy charakteryzujące się „niedoborem nagrody” (np. trichotillomanią, patologicznym hazardem i zaburzeniem hiperseksualnym), „impulsywnością” (np. kompulsywne zakupy, kleptomania i nadmierne jedzenie) oraz problemy „somatyczne” (w tym zaburzenia somatyczne). Inni zidentyfikowali tylko dwie grupy w nieklinicznej próbie młodzieży, analizując współwystępowanie 11 nadmiernych zachowań: grupę „ogólnie nieuzależnioną” i grupę „ciężko pracuj, baw się ciężko” (np. nadmierne zachowania seksualne, ćwiczenia, lub korzystanie z Internetu) (Sussman i in., 2014).
Obszerne badania w tej dziedzinie są ograniczone ze względu na wykorzystanie małych i / lub specyficznych dla wieku próbek (Sussman i in., 2014; Villella i in., 2011; Willoughby, Chalmers i Busseri, 2004), ograniczony zasięg problemów związanych z substancjami i uzależnieniami behawioralnymi (Freimuth i in., 2008; Sussman i in., 2011) oraz podejścia skoncentrowane na zmiennych (tj. analityczne czynnikowe) w przeciwieństwie do podejść skoncentrowanych na osobie (np. analiza skupień). Aby rozwiązać te ograniczenia, pierwszym celem tego badania było opisanie częstości występowania problemów związanych z jednym lub wieloma uzależnieniami przy użyciu dużej, reprezentatywnej próby i szerokiego zakresu zachowań i substancji. Czyniąc to, przyjęliśmy a epidemiologia świecka podejście do współwystępujących zachowań uzależniających (Konkolÿ Thege i in., 2015). Epidemiologia świeckich proponuje, że „… dziedziny symptomatologii, nozologii, etiologii i epidemiologii mają identyfikowalne odpowiedniki w myślach i działaniach ludzi spoza formalnej społeczności medycznej” (Davison, Smith i Frankel, 1991, str. 6). Z tego punktu widzenia systematyczne badania wnioskowań laików na temat warunków zdrowotnych mogą dostarczyć ważnych informacji na temat tego, jak konstruują ryzyko i jak tworzyć strategie interwencji (Lawlor, Frankel, Shaw, Ebrahim i Smith, 2003). Drugim celem tego badania było zidentyfikowanie różnych podgrup osób doświadczających jednego lub więcej problemów związanych z substancjami i uzależnieniami behawioralnymi oraz zbadanie, czy i jak członkowie oddzielnych klastrów uzależnień różnią się pod względem cech socjodemograficznych i dobrostanu psychicznego.
Metody
Uczestnicy i procedura
Ankieta 2009 Alberta Addiction Survey obejmowała dwa elementy, z których każdy zarządzał identycznymi przedmiotami. Po pierwsze, przeprowadzono ankietę online wśród dorosłych członków 4,000 Alberta (Kanada) (18 + lat) uznanego panelu badawczego (Kanadyjski Panel Online Ipsos). Kwoty docelowe, oparte na danych 2006 z kanadyjskiego spisu ludności, zostały ustalone dla wieku, płci i regionu, a losowa, reprezentatywna próba członków panelu została zaproszona do wzięcia udziału w badaniu. Poszerzenie repertuaru zastosowanej metodologii i zrównoważenie możliwych odchyleń wynikało z gromadzenia danych online (Granello i Wheaton, 2004) w 2,000 przeprowadzono także skomputeryzowane badanie telefoniczne dodatkowej próbki populacji 2010 Alberta, opartej na populacji. Dalsze szczegóły metodologii badania zostały opisane w innym miejscu (Konkolÿ Thege i in., 2015).
Aby zająć się naszym pierwszym celem badawczym, połączony zestaw danych ankiety internetowej i telefonicznej (N = 6,000). Obie oryginalne bazy danych zostały niezależnie ważone, aby zapewnić, że skład regionalny, wiekowy i płciowy odzwierciedlał rzeczywistą populację Alberty w wieku 18 lat lub więcej, zgodnie z danymi Spisu Powszechnego 2006 roku. Chociaż cechy socjodemograficzne (z wyjątkiem płci i dochodów) oraz występowanie zachowań problemowych (z wyjątkiem nadmiernych zakupów i pracy) różniły się w obu zestawach danych, wielkości efektów tych różnic mieściły się w znikomym zakresie; jedynym wyjątkiem były nadmierne zachowania seksualne, w których Cramer's V (0.11) znajdował się tuż nad granicą pomijalnego i małego rozmiaru efektu. Bardziej szczegółowa analiza różnic trybu badania w tych próbkach została opisana gdzie indziej (Konkolÿ Thege i in., 2015).
Aby zająć się naszym drugim celem badawczym, stworzyliśmy podpróbę analityczną składającą się z respondentów, którzy zgłosili jeden lub więcej problemów z uzależnieniem w ciągu ostatniego roku. Całkowita próbka (N = 6,000) oraz podpróba użyta do grupowania (n = 2,728; 45.5%) różniło się w prawie wszystkich cechach socjodemograficznych; jednak wielkości efektu różnic spadły ponownie w znikomym lub małym zakresie (Tabela 1). Ponadto w podpróbce analitycznej osoby 1,850 (67.8% podpróbki) zostały zrekrutowane w ramach ankiety internetowej, a osoby 878 (32.2% podpróbki) były uczestnikami badania telefonicznego, które - biorąc pod uwagę oryginalne rozmiary próbek telefonu (n = 2,000, 33.3%) oraz online (n = 4,000, 66.6%) – wskazuje również, że próbki telefoniczne i internetowe były ogólnie porównywalne pod względem rozpowszechnienia uzależnień. Charakterystyki socjodemograficzne całej próby i podpróby analitycznej użytej do analizy skupień podsumowano w tabeli 1.
|
Tabela 1. Socjodemograficzne cechy próbek
| Całkowita próba (ważona) | Podpróbka z co najmniej jednym problemem uzależnienia (nieważona) | ||
|---|---|---|---|
| N (%) /M (SD) | N (%) /M (SD) | ||
| N | 6,000 (100.0) | 2,728 (100.0) | |
| Seks | χ2 = 123.6, p < 001, Cramera V = 0.12 | ||
| Mężczyzna | 2,994 (49.9) | 1,032 (37.8) | |
| Kobieta | 3,006 (50.1) | 1,696 (62.2) | |
| Wiek | 44.5 (15.1) | 44.1 (13.5) | U = 8741865.5, p = .679, r <01 |
| Osiągnięcia edukacyjne | U = 8468646.5, p <001, r = 04 | ||
| Klasa 9 lub mniejsza (1) | 63 (1.1) | 30 (1.1) | |
| Niektóre liceum (2) | 309 (5.2) | 160 (5.9) | |
| Dyplom ukończenia szkoły średniej (3) | 915 (15.3) | 454 (16.6) | |
| Niektóre zawody uniwersyteckie, wyższe lub pomaturalne / techniczne (4) | 1,358 (22.7) | 660 (24.2) | |
| Uczelnia lub handel pomaturalny / dyplom techniczny (5) | 1,537 (25.6) | 731 (26.8) | |
| Ukończone studia licencjackie (6) | 1,110 (18.5) | 427 (15.7) | |
| Ukończył studia na poziomie uniwersyteckim lub zawodowym (7) | 701 (11.7) | 265 (9.7) | |
| Stan cywilny | χ2 = 25.5, p < 001, Cramera V = 0.05 | ||
| Prawo małżeńskie / prawo zwyczajowe | 3,995 (66.9) | 1,773 (65.2) | |
| Oddzielone / rozwiedzione | 624 (10.5) | 378 (13.9) | |
| Wdowiec | 192 (3.2) | 87 (3.2) | |
| Single / nigdy nie żonaty | 1,155 (19.4) | 480 (17.7) | |
| Status zatrudnienia | χ2 = 49.4, p < 001, Cramera V = 0.07 | ||
| Zatrudniony 30 godzin tygodniowo lub więcej | 3,285 (55.1) | 1,474 (54.2) | |
| Zatrudnieni mniej niż 30 godzin tygodniowo | 637 (10.7) | 308 (11.3) | |
| Bezrobotny | 355 (5.9) | 187 (6.9) | |
| student | 246 (4.1) | 91 (3.3) | |
| Retired | 782 (13.1) | 287 (10.6) | |
| Nie działa z powodu niepełnosprawności | 242 (4.1) | 184 (6.8) | |
| Inne | 417 (7.0) | 188 (6.9) | |
| Roczny dochód gospodarstwa domowego przed opodatkowaniem | U = 6340414.5, p = .067, r = 02 | ||
| Pod $ 20,000 (1) | 302 (5.9) | 148 (6.3) | |
| $ 20,000– $ 29,999 (2) | 318 (6.2) | 160 (6.8) | |
| $ 30,000– $ 39,999 (3) | 421 (8.2) | 200 (8.6) | |
| $ 40,000– $ 49,999 (4) | 485 (9.4) | 230 (9.8) | |
| $ 50,000– $ 59,999 (5) | 504 (9.8) | 235 (10.1) | |
| $ 60,000– $ 69,999 (6) | 416 (8.1) | 176 (7.5) | |
| $ 70,000– $ 79,999 (7) | 417 (8.1) | 185 (7.9) | |
| $ 80,000– $ 89,999 (8) | 406 (7.9) | 194 (8.3) | |
| $ 90,000– $ 99,999 (9) | 406 (7.9) | 174 (7.4) | |
| $ 100,000 lub więcej (10) | 1,459 (28.4) | 636 (27.2) |
Ankieta zawierała elementy oceniające płeć, wiek, poziom wykształcenia, stan cywilny, zatrudnienie i dochód uczestników (tabela 1 opisuje opcje odpowiedzi dla każdego z tych elementów socjodemograficznych). W niektórych analizach zmienne socjodemograficzne zostały przekodowane na mniejszą liczbę kategorii, aby poprawić przejrzystość (tabela 3). Badanie obejmowało również pytania dotyczące czterech substancji (alkoholu, tytoniu, marihuany i kokainy) oraz sześciu zachowań (problematyczny hazard, jedzenie, zakupy, zachowania seksualne, gry wideo i praca), które zostały przedstawione w losowej kolejności dla każdego respondenta, niezależnie od trybu badania. Zgodnie z naszym naciskiem na epidemiologię świecką, to znaczy poglądy opinii publicznej na problemy z uzależnieniem, a nie na znaki i symptomy pochodzące od ekspertów (Konkolÿ Thege i in., 2015), podano definicję każdego zachowania problemowego (tabela 2), który miał na celu szerokie zdefiniowanie „problemów” związanych z substancjami i zachowaniami bez przypisywania „uzależnienia” w celu uniknięcia reaktywności respondentów. Aby ocenić występowanie nadmiernych zachowań, jedno pytanie („Zastanawiając się nad swoim życiem, czy kiedykolwiek miałeś problem z [problemowym zachowaniem]?”) Zostało użyte z trzema dostępnymi kategoriami odpowiedzi („Nie”; „Tak , ale nie w poprzednich miesiącach 12 ”oraz„ Tak, w poprzednich miesiącach 12 ”). Ponieważ w tym badaniu skupiliśmy się wyłącznie na współwystępowaniu zachowań z ubiegłego roku, pierwsze dwie opcje odpowiedzi zostały załamane.
|
Tabela 2. Definicja zachowań problemowych udzielonych respondentom
| Zachowanie problemowe | Definicja |
|---|---|
| Alkohol | „Problem alkoholowy” oznacza niewłaściwe użycie piwa, wina i / lub twardego alkoholu. |
| Tytoń | „Problem tytoniu” oznacza nadużywanie papierosów, cygar, żucia, cygaretek i wszelkich innych wyrobów tytoniowych. |
| Marihuana | „Problem z marihuaną” oznacza niewłaściwe użycie marihuany, haszyszu, haszyszu, chwastów, trawy lub doniczki. |
| Kokaina | „Problem kokainy” oznacza niewłaściwe użycie cracku, proszku kokainy, ciosu, śniegu lub prychnięcia. |
| Hazard | „Problem hazardu” oznacza gry na automatach, gry hazardowe online, gry kasynowe, loterie, zdrapki i wszelkie inne zakłady na pieniądze, które stwarzają problemy w życiu. |
| Jedzenie | „Problem z jedzeniem” oznacza wszelkie problemy związane z jedzeniem, czy to za dużo, czy za mało. |
| Zakupy | „Problem z zakupami” oznacza zakupy w sposób, który stwarza problemy w życiu. |
| Seks | „Problem z seksem” oznacza uprawianie seksu w sposób, który stwarza problemy w życiu i / lub niewłaściwe korzystanie z pornografii, zarówno online, jak i offline. |
| Gry wideo | „Problem z grami wideo” oznacza granie w gry wideo, takie jak X-Box, Wii, PlayStation i inne gry wideo online lub offline w sposób, który stwarza problemy w życiu. |
| Praca | „Problem z pracą” oznacza pracę w sposób, który stwarza problemy w życiu. |
|
Tabela 3. Cechy socjodemograficzne w odniesieniu do liczby zgłaszanych przez siebie problemów uzależnień w poprzednim roku (N = 6,000)
| żaden | jeden | dwa | Trzy lub więcej | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Seks, N (%) | |||||
| Mężczyzna | 1,306 (48.6) | 791 (48.1) | 358 (50.6) | 228 (55.3) | χ2 = 8.0, p = 047, Cramera V = 0.04 |
| Kobieta | 1,382 (51.4) | 854 (51.9) | 350 (49.4) | 184 (44.7) | |
| Wiek, M (SD) | 46.7 (15.9) | 44.5 (14.3) | 41.7 (13.2) | 36.9 (12.4) | Kruskal – Wallis χ2 = 195.6, p <001 |
| Stan cywilny, N (%) | |||||
| Partnered | 1,925 (72.0) | 1,071 (65.4) | 442 (62.6) | 245 (59.5) | χ2 = 60.7, p < 001, Cramera V = 0.08 |
| Oddzielone lub rozwiedzione | 318 (11.9) | 257 (15.7) | 107 (15.2) | 52 (12.6) | |
| Jedna | 432 (16.1) | 309 (18.9) | 157 (22.2) | 115 (27.9) | |
| Edukacja, N (%) | |||||
| Szkoła średnia lub mniej | 521 (19.4) | 363 (22.1) | 157 (22.2) | 132 (32.0) | χ2 = 34.7, p < 001, Cramera V = 0.08 |
| Kolegium lub więcej | 2,167 (80.6) | 1,283 (77.9) | 551 (77.8) | 280 (68.0) | |
| Zatrudnienie, N (%) | |||||
| W pełnym lub niepełnym wymiarze godzin | 1,709 (63.8) | 1,092 (66.6) | 470 (66.6) | 297 (71.9) | χ2 = 12.0, p = 007, Cramera V = 0.05 |
| Wszyscy inni | 968 (36.2) | 547 (33.4) | 236 (33.4) | 116 (28.1) | |
| Dochód, M (SD) | 6.8 (2.9) | 6.5 (3.0) | 6.2 (3.1) | 5.9 (3.2) | Kruskal – Wallis χ2 = 49.1, p <001 |
| Dobre samopoczucie, M (SD) | 60.8 (11.2) | 55.6 (12.4) | 52.2 (12.7) | 48.0 (14.4) | Kruskal – Wallis χ2 = 623.8, p <001 |
Aby ocenić ogólne samopoczucie respondentów, ośmiopunktowy Indywidualny Wskaźnik Dobrobytu (International Wellbeing Group, 2006) został podany. Skala zawiera osiem obszarów zadowolenia, z których każda jest oceniana w skali 11 (0 = całkowicie niezadowolony, 5 = neutralny, 10 = całkowicie zadowolony): standard życia, zdrowie, osiąganie w życiu, relacje, bezpieczeństwo, wspólnotowość, przyszłe bezpieczeństwo i duchowość. Wewnętrzna spójność skali była bardzo dobra w obecnej próbie (α Cronbacha = 0.88).
Analiza statystyczna
Analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu SPSS 23.0 (SPSS, Chicago, IL, USA). Zastosowano testy chi-kwadrat, aby porównać respondentów zgłaszających brak, jedno, dwa i trzy lub więcej zachowań problemowych w ciągu ostatniego roku w kategoriach zmiennych socjodemograficznych (np. płeć i stan cywilny) przy użyciu testu Cramera. V do ilościowego określenia wielkości efektu. Porządkowe i nienormalnie rozłożone ciągłe cechy socjodemograficzne (np. wiek i dochód) oraz wyniki dotyczące dobrostanu grup porównano za pomocą nieparametrycznego testu Kruskala-Wallisa. Przeprowadzono również wielomianową analizę regresji logistycznej w celu modelowania powiązań między zmiennymi socjodemograficznymi a wynikami dobrostanu i członkostwem w klastrach.
Hierarchiczna analiza skupień z wykorzystaniem metody Warda z kwadratem odległości euklidesowej jako metryki odległości została wykorzystana do zbadania wzorców współwystępujących uzależnień. Wkładem do tej analizy były zmienne 10 wskazujące na obecność w przeszłości w przeszłości i brak każdego z badanych zachowań problemowych. Liczba klastrów do zachowania została oparta na podejściu do poszukiwania największej zmiany współczynników harmonogramu aglomeracji [por. „Zasady zatrzymywania” (Clatworthy, Buick, Hankins, Weinman i Horne, 2005)]. Członkowie klastra porównano także pod względem cech socjodemograficznych i dobrostanu, wykorzystując testy chi-kwadrat i Kruskala-Wallisa.
Etyka
Procedury badawcze zostały przeprowadzone zgodnie z Deklaracją Helsińską. Rada Etyki Badań Zdrowotnych Uniwersytetu Alberty zatwierdziła badanie. Wszyscy pacjenci zostali poinformowani o badaniu i wszyscy udzielili świadomej zgody.
Efekt
Częstość występowania i korelacje wielu problemów uzależnień
Ponad połowa (50.8%) uczestników w całej próbie respondentów 6,000 zgłosiła występowanie problemu z jedną lub większą liczbą substancji i zachowań zbadanych w miesiącach 12 poprzedzających badanie (wskaźniki rozpowszechnienia poszczególnych zachowań uzależniających w tej próbie mają zostały opisane gdzie indziej, patrz Konkolÿ Thege i in., 2015). Około jedna trzecia (29.8%) zgłosiła problem dotyczący tylko jednej substancji lub zachowania w ciągu ostatniego roku, podczas gdy 13.1% zgłosił dwa problemy, a 7.9% zgłosił problemy z trzema lub większą liczbą substancji i zachowań w roku poprzedzającym badanie. Członkowie tych grup różnili się znacznie pod względem wszystkich cech socjodemograficznych, a także wyników dobrostanu (tabela 3).
Wprowadzając zmienne socjodemograficzne i dobrostan do modelu wielomianowej regresji logistycznej, przewidując, czy respondenci zgłaszali jeden, dwa lub trzy lub więcej problemów (grupa referencyjna = respondenci nie zgłaszający problemów z uzależnieniem w ciągu ostatniego roku), wiek i samopoczucie były tylko konsekwentnie istotne predyktory (każdy związany ze zmniejszonym prawdopodobieństwem nadmiernych zachowań); płeć, wykształcenie i stan cywilny były kojarzone z członkostwem w grupie tylko sporadycznie, podczas gdy status dochodów i zatrudnienia nie odgrywał roli w rozróżnianiu grup osób bez, jednego, dwóch i trzech lub więcej problemów z uzależnieniem (Tabela 4).
|
Tabela 4. Wyniki wielomianowej regresji logistycznej badające korelacje zgłaszania nie w stosunku do jednego, dwóch lub trzech lub więcej problemów z uzależnieniem (ilorazy szans z przedziałami ufności 95%)
| Jeden problem uzależnienia | Dwa problemy z uzależnieniem | Trzy lub więcej problemów z uzależnieniem | |
|---|---|---|---|
| Seks | |||
| Mężczyzna | 0.97 (0.84 - 1.12)a | 1.17 (0.97 - 1.41)a | 1.34 (0.97 – 1.41) * |
| Kobieta | 1.00 | 1.00 | 1.00 |
| Wiek | 0.99 (0.99 – 1.00) *** | 0.98 (0.97 – 0.99) *** | 0.95 (0.94 – 0.96) *** |
| Stan cywilny | |||
| Partnered | 1.09 (0.88 - 1.34)a | 1.07 (0.82 - 1.39)a | 1.30 (0.95 - 1.78)a |
| Oddzielone lub rozwiedzione | 1.50 (1.14 – 1.96) ** | 1.32 (0.93 - 1.87)a | 1.36 (0.86 - 2.14)a |
| Jedna | 1.00 | 1.00 | 1.00 |
| Edukacja | |||
| Szkoła średnia lub mniej | 1.04 (0.87 - 1.25)a | 1.10 (0.87 - 1.38)a | 1.67 (1.28 – 2.19) *** |
| Kolegium lub więcej | 1.00 | 1.00 | 1.00 |
| Zatrudnienie | |||
| W pełnym lub niepełnym wymiarze godzin | 1.10 (0.94 - 1.29)a | 1.05 (0.85 - 1.30)a | 1.25 (0.95 - 1.64)a |
| Wszyscy inni | 1.00 | 1.00 | 1.00 |
| Dochód | 1.00 (0.97 - 1.03)a | 0.98 (0.95 - 1.02)a | 0.98 (0.93 - 1.02)a |
| Dobre samopoczucie | 0.96 (0.96 – 0.97) *** | 0.94 (0.94 – 0.95) *** | 0.92 (0.91 – 0.93) *** |
aNieistotne.
*p <05, **p < 01, ***p <001.
Wyniki analizy skupień sugerują rozwiązanie siedmiu klastrów. Jak pokazano w tabeli 5, pierwszy klaster (26.0% próbki wykorzystanej do przeprowadzenia grupowania) reprezentował osoby z paleniem jako wspólne zachowanie problemowe. Drugi klaster (21.8%) polegał na zgłaszaniu przez uczestników nadmiernego jedzenia jako jedynego problemu. Trzeci klaster (16.2%) reprezentował osoby z problemami zawodowymi, podczas gdy czwarty klaster (13.0%) składał się z uczestników charakteryzujących się dużą liczbą różnych problemów z uzależnieniem bez wyraźnie dominującego zachowania. Piąty klaster (9.5%) reprezentował głównie osoby zgłaszające nadmierne zachowania seksualne, podczas gdy szósty (8.9%) i siódmy (4.7%) klaster składał się odpowiednio z uczestników zakupów i gier wideo jako wspólnego problemu behawioralnego. Najwyższą średnią liczbę zachowań uzależniających z ubiegłego roku zaobserwowano wśród nadmiernych graczy w gry wideo (klaster VII), a najniższą wśród nadmiernych zjadaczy (klaster II). Szczegółowe informacje na temat charakterystyki uzależnienia każdego klastra opisano w tabeli 5.
|
Tabela 5. Rozpowszechnienie (%) każdego zachowania problemowego w klastrach uzależnień (n = 2,728)
| Alc | Być | Marca | Coc | Hazard | Sklep | Wideo | Jeść | Seks | Praca | Liczba zachowań uzależniającycha | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klaster I (n = 708) | 0.0 | 100.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 19.1 | 0.0 | 17.7 | 1.4 (0.6) |
| Klaster II (n = 596) | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 100.0 | 0.0 | 0.0 | 1.0 (0.0) |
| Klaster III (n = 441) | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 25.3 | 0.0 | 100.0 | 1.3 (0.4) |
| Klaster IV (n = 354) | 54.7 | 42.2 | 28.9 | 7.8 | 23.2 | 9.4 | 4.9 | 26.0 | 6.2 | 24.5 | 2.3 (1.1) |
| Klaster V (n = 259) | 13.6 | 22.9 | 5.8 | 4.4 | 5.8 | 15.3 | 4.4 | 35.4 | 99.7 | 38.6 | 2.3 (1.6) |
| Klaster VI (n = 243) | 0.9 | 20.3 | 0.0 | 0.0 | 6.0 | 100.0 | 7.3 | 50.9 | 2.2 | 31.9 | 2.1 (1.0) |
| Klaster VII (n = 127) | 1.2 | 31.1 | 13.5 | 0.6 | 12.3 | 4.9 | 100.0 | 36.6 | 14.0 | 37.2 | 2.5 (1.3) |
Notatka. Alc: problematyczne spożywanie alkoholu, Tob: problemy z używaniem tytoniu, Mar: problemy z używaniem marihuany, Coc: problematyczne zażywanie kokainy, Gamble: problemy z hazardem, Sklep: nadmierne zakupy, wideo: problematyczne gry wideo, Jeść: problematyczne jedzenie, Seks: nadmierne seksualne zachowanie i Praca: nadmierna praca.
aLiczba zachowań uzależniających z ubiegłego roku jest podana jako M (SD).
Szczegółowe charakterystyki socjodemograficzne każdego klastra opisano w tabeli 6. Członkostwo w klastrach było istotnie związane z seksem: proporcja mężczyzn wynosiła 34.9%, 27.7%, 40.6%, 47.7%, 64.1%, 20.6% i 44.1% odpowiednio w siedmiu klastrach. Zatrudnienie i stan cywilny były również związane z członkostwem w klastrze. Cały poziom porządkowy (poziom wykształcenia) lub ciągłe zmienne socjodemograficzne o stałym rozkładzie (wiek i dochód) były również związane z członkostwem w klastrze. Wreszcie członkowie klastra znacznie różnili się także pod względem dobrostanu: członkowie klastrów „nadmiernego nabywcy”, „palacza”, „uzależnionego od seksu” i „poliaddictu” wyraźnie pokazywali (wskazywali na to nie nakładające się przedziały ufności) niżej. - wyniki niż „pracoholicy” i „nadmierni zjadacze” (ryc 1).
|
Tabela 6. Cechy socjodemograficzne w odniesieniu do członkostwa w klastrze (n = 2,728)
| Klaster I | Klaster II | Klaster III | Klaster IV | Klaster V | Klaster VI | Klaster VII | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Seks, N (%) | ||||||||
| Mężczyzna | 247 (34.9) | 165 (27.7) | 179 (40.6) | 169 (47.7) | 166 (64.1) | 50 (20.6) | 56 (44.1) | χ2 = 153.7, p < 001, Cramera V = 0.24 |
| Kobieta | 461 (65.1) | 431 (72.3) | 262 (59.4) | 185 (52.3) | 93 (35.9) | 193 (79.4) | 71 (55.9) | |
| Wiek, M (SD) | 45.9 (12.5) | 49.4 (13.4) | 42.9 (12.1) | 42.8 (13.8) | 46.9 (13.6) | 41.1 (14.1) | 38.1 (14.3) | Kruskal – Wallis χ2 = 130.0, p <001 |
| Stan cywilny, N (%) | ||||||||
| Partnered | 465 (65.9) | 413 (69.5) | 283 (64.5) | 197 (56.1) | 181 (69.9) | 157 (64.6) | 77 (61.1) | χ2 = 50.6, p < 001, Cramera V = 0.10 |
| Oddzielone lub rozwiedzione | 138 (19.5) | 99 (16.7) | 77 (17.5) | 72 (20.5) | 37 (14.3) | 30 (12.3) | 12 (9.5) | |
| Jedna | 103 (14.6) | 82 (13.8) | 79 (18.0) | 82 (23.4) | 41 (15.8) | 56 (23.0) | 37 (29.4) | |
| Edukacja, N (%) | ||||||||
| Szkoła średnia lub mniej | 204 (28.8) | 128 (21.5) | 66 (15.0) | 114 (32.2) | 55 (21.2) | 44 (18.1) | 33 (26.0) | χ2 = 50.2, p < 001, Cramera V = 0.14 |
| Kolegium lub więcej | 504 (71.2) | 468 (78.5) | 375 (85.0) | 240 (67.8) | 204 (78.8) | 199 (81.9) | 94 (74.0) | |
| Zatrudnienie, N (%) | ||||||||
| W pełnym lub niepełnym wymiarze godzin | 459 (64.9) | 350 (59.0) | 354 (80.8) | 239 (67.5) | 171 (66.0) | 145 (59.7) | 64 (51.2) | χ2 = 72.3, p < 001, Cramera V = 0.16 |
| Wszyscy inni | 248 (35.1) | 243 (41.0) | 84 (19.2) | 115 (32.5) | 88 (34.0) | 98 (40.3) | 61 (48.8) | |
| Dochód, M (SD)a | 6.1 (2.9) | 6.6 (3.0) | 7.0 (3.0) | 6.2 (3.2) | 6.5 (2.9) | 6.4 (3.2) | 5.6 (3.0) | Kruskal – Wallis χ2 = 33.8, p <001 |
| Dobre samopoczucie, M (SD) | 52.7 (12.8) | 56.7 (13.1) | 55.5 (11.8) | 49.7 (13.9) | 52.0 (14.6) | 50.9 (14.9) | 52.4 (12.5) | Kruskal – Wallis χ2 = 96.0, p <001 |
aSzczegóły dotyczące pomiaru dochodu można znaleźć w tabeli 1.
Rysunek 1. Środki i 95% przedział ufności Indywidualnego Indeksu Dobrostanu w siedmiu klastrach
Dyskusja i wnioski
Zintegrowane leczenie wielu uzależniających zaburzeń jest ważne, ponieważ brak identyfikacji i leczenia współistniejących problemów z uzależnieniem wiąże się z gorszymi wynikami (Administracja ds. Nadużywania substancji i zdrowia psychicznego, 2009). Niestety, dostawcy usług terapeutycznych są najbardziej skłonni do rozpoznawania zaburzeń, które pasują do zakresu ich szkolenia, co rzadko obejmuje uzależnienia behawioralne (Freimuth i in., 2008). Dlatego celem niniejszego badania było dostarczenie dalszych informacji na temat współistnienia stosunkowo dużej liczby substancji i uzależnień behawioralnych, aby pomóc podmiotom świadczącym usługi terapeutyczne i planistom usług w zakresie typowych kombinacji uzależnień.
Nasze ustalenia dotyczące ogólnej częstości występowania uzależnień były zgodne z danymi z USA wskazującymi, że około połowa populacji dorosłych zmaga się z przynajmniej jednym nadmiernym zachowaniem w danym roku (Sussman i in., 2011). Wyniki obecnego badania pokazały również, że około 30 procent dorosłej populacji ma trudności z jednym uzależniającym zachowaniem, podczas gdy dodatkowy 21% zgłosił problemy z dwoma lub więcej zachowaniami i / lub substancjami. Podczas gdy wielu twierdzi, że częste współwystępowanie niektórych form uzależnienia sugeruje obecność leżącej u podstaw uzależnienia specyficznej nie-uzależnienia odpowiedzialnego za uzależnienie (Shaffer i in., 2004), obecne dane - pokazujące, że prawie 60% osób zgłaszających uzależnienia ma problemy tylko z jednym zachowaniem - nie zapewniają wyraźnego wsparcia dla tego syndromu modelu uzależnień. Jednakże możliwe jest również, że wiele osób zgłaszających tylko jedno nadmierne zachowanie w ciągu ostatniego roku miało lub będzie miało problemy w innych obszarach, ale sukcesywnie zamiast jednocześnie (por. Substytucja uzależnienia / uzależnienie krzyżowe / uzależnienie od zmiany; Johnson, 1999).
Ponadto nasze dane ujawniły, że modelowanie badanych nadmiernych zachowań najlepiej pasowało do rozwiązania z siedmioma klastrami, które jest większe niż liczba grup lub wymiarów (2 – 4) zazwyczaj zgłaszanych w poprzednich badaniach (Haylett i in., 2004; Lochner i in., 2005; MacLaren i Best, 2010; Stephenson i in., 1995; Sussman i in., 2014). Warto jednak zauważyć, że bezpośrednie porównanie wyników badań jest problematyczne ze względu na dużą zmienność metodologii badań, w tym liczbę i rodzaj badanych uzależnień oraz zastosowane metody statystyczne (analiza czynnikowa, analiza skupień, analiza ukrytych klas i korelacje między skalami mierzącymi uzależnienia).
Jedną z zalet tego badania jest wykorzystanie dwóch niezależnych, stosunkowo dużych kanadyjskich próbek reprezentatywnych dla dorosłej populacji Alberty w zależności od płci, grupy wiekowej i regionu. Kolejną siłą jest jednoczesna ocena stosunkowo dużej liczby uzależnień związanych zarówno z substancjami, jak i behawioralnych, zapewniając możliwość szerszego spojrzenia na całą dziedzinę uzależnienia. Z drugiej strony, było kilka ograniczeń obecnego badania, które zasługują na podkreślenie. Po pierwsze, wskaźniki odpowiedzi były stosunkowo niskie w obu trybach badania, co osłabia uogólnienie naszych ustaleń (Konkolÿ Thege i in., 2015). Ponadto, chociaż metoda pojedynczego pytania do oceny problematycznych zachowań uzależniających jest często stosowana w badaniach epidemiologicznych (Bowling, 2005; Gotuj, 1987), niezawodność skal pojedynczych elementów jest na ogół słabsza niż w przypadku wag wieloskładnikowych. Ponadto, chociaż poprzednie badania wskazywały, że samoidentyfikacja poprzez pojedyncze pytanie o nadmierne zachowanie jest wiarygodnym i znaczącym klinicznie narzędziem w identyfikacji osób z zaburzeniami uzależniającymi, badania te koncentrowały się na uzależnieniach od substancji, patologicznym hazardzie i grach wideo (Gotuj, 1987; King, Delfabbro i Griffiths, 2013; Widyanto, Griffiths i Brunsden, 2011). Uogólnienie metodologicznej stosowności tej metody oceny na wszystkie uzależnienia behawioralne jest zatem wątpliwe.
Niejasna jest również słownictwo pojedynczych pozycji. Naszym celem było przedstawienie krótkiego behawioralnego opisu każdego zachowania, które kładło nacisk na upośledzenie i uniknięcie użycia takich terminów jak uzależnienie, aby zminimalizować reaktywność respondentów. Jak dokładnie uczestnicy zinterpretowali te elementy, nie zbadano w tym badaniu i możliwe jest, że upośledzenie zostało zdefiniowane szeroko w niektórych przypadkach. Na przykład „problematyczne jedzenie” zdefiniowane dla respondentów może obejmować nie tylko nadmierne spożywanie osób uzależnionych od żywności, ale także restrykcyjne wzorce zachowań anorektycznych, które mimo swojej destrukcyjnej natury nie są klasyfikowane jako uzależnienie w obecnych systemach nozologicznych.
Pomimo tych ograniczeń niniejsze badanie zwraca naszą uwagę na znaczną liczbę osób cierpiących jednocześnie na kilka zaburzeń uzależniających, które potrzebują szczególnej uwagi i zastosowania zintegrowanego podejścia do leczenia podczas otrzymywania usług w zakresie zdrowia psychicznego. Mamy nadzieję, że ta praca pomoże w dokładnej ocenie i leczeniu pacjentów z objawami uzależnienia, zachęcając specjalistów do rozważenia możliwości wystąpienia współistniejących substancji i uzależnień behawioralnych ponad te, które początkowo podkreślali ich klienci.
Wkład autorów
TCW i DCH zaprojektowali badanie i napisali protokół. BKT przeprowadził poszukiwania literatury i przedstawił streszczenia poprzednich badań, przeprowadził analizę statystyczną i napisał pierwszy szkic manuskryptu. Wszyscy autorzy przyczynili się do ostatecznego manuskryptu i zatwierdzili go. Wszyscy autorzy mieli pełny dostęp do wszystkich danych w badaniu i biorą odpowiedzialność za integralność danych i dokładność analizy danych.
Konflikt interesów
Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.
Referencje
| Bowling, A. (2005). Tylko jedno pytanie: jeśli jedno pytanie działa, po co pytać o kilka? Journal of Epidemiology and Community Health, 59 (5), 342 – 345. doi: 10.1136 / jech.2004.021204 CrossRef, Medline | |
| Clarkson, J. i Kopaczewski, S. (2013). Uzależnienie od pornografii i medykalizacja wolności słowa. American Journal of Clinical Pathology, 37(2), 128-148. doi: 10.1177/0196859913482330 | |
| Clatworthy J., Buick D., Hankins M., Weinman J. i Horne R. (2005). Wykorzystanie i raportowanie analizy skupień w psychologii zdrowia: przegląd. British Journal of Health Psychology, 10(3), 329-358. doi:10.1348/135910705X25697 CrossRef, Medline | |
| Cook, DR (1987). Samoidentyfikujące się uzależnienia i zaburzenia emocjonalne w próbie studentów. Psychologia uzależniających zachowań, 1(1), 55-61. doi:10.1037/h0080429 CrossRef | |
| Davison, C., Smith, G.D. i Frankel, S. (1991). Epidemiologia laików i paradoks profilaktyki: Implikacje kandydatury wieńcowej dla edukacji zdrowotnej. Socjologia Zdrowia i Choroby, 13(1), 1-19. doi:10.1111/1467-9566.ep11340301 CrossRef | |
| Demetrovics, Z. i Griffiths, M. (2012). Uzależnienia behawioralne: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Dziennik uzależnień behawioralnych, 1(1), 1-2. doi:10.1556/JBA.1.2012.1.0 Połączyć | |
| Effertz, T. i Mann, K. (2013). Ciężar i koszt zaburzeń mózgu w Europie z uwzględnieniem szkodliwego używania alkoholu i uzależnienia od nikotyny. Europejska Neuropsychofarmakologia, 23(7), 742-748. doi:10.1016/j.euroneuro.2012.07.010 CrossRef, Medline | |
| Freimuth M., Waddell M., Stannard J., Kelley S., Kipper A., Richardson A. i Szuromi I. (2008). Rozszerzenie zakresu podwójnej diagnozy i współuzależnień: Uzależnienia behawioralne. Journal of Groups in Addiction & Recovery, 3(3-4), 137-160. doi: 10.1080/15560350802424944 CrossRef | |
| Garcia, FD i Thibaut, F. (2010). Uzależnienia seksualne. American Journal of Drug and Alcohol Abuse, 36 (5), 254-260. doi: 10.3109/00952990.2010.503823 CrossRef, Medline | |
| Gossop, M. (2001). Sieć zależności. Uzależnienie, 96 (5), 677 – 678. doi: 10.1046 / j.1360-0443.2001.9656771.x CrossRef, Medline | |
| Granello, DH i Wheaton, JE (2004). Gromadzenie danych online: strategie badań. Journal of Counselling & Development, 82 (4), 387-393. doi:10.1002/j.1556-6678.2004.tb00325.x CrossRef | |
| Grant, JE, Potenza, MN, Weinstein, A. i Gorelick, DA (2010). Wprowadzenie do uzależnień behawioralnych. American Journal of Drug and Alcohol Abuse, 36 (5), 233-241. doi: 10.3109/00952990.2010.491884 CrossRef, Medline | |
| Haylett, SA, Stephenson, G.M. i Lefever, R.M.H. (2004). Kowariacja w zachowaniach nałogowych: Badanie orientacji nałogowych za pomocą Kwestionariusza Shorter PROMIS. Zachowania uzależniające, 29 (1), 61-71. doi:10.1016/S0306-4603(03)00083-2 CrossRef, Medline | |
| Hellman, M., Schoenmakers, TM, Nordstrom, BR i van Holst, RJ (2013). Czy istnieje coś takiego jak uzależnienie od gier wideo online? Przegląd interdyscyplinarny. Badania i teoria uzależnień, 21(2), 102–112. doi:10.3109/16066359.2012.693222 CrossRef | |
| Międzynarodowa Grupa Dobrobytu. (2006). Osobisty indeks samopoczucia (4th ed.) Źródło http://www.deakin.edu.au/research/acqol/instruments/wellbeing-index/pwi-a-english.pdf | |
| Johnson, MC (1999). Uzależnienie krzyżowe: ukryte ryzyko wielu uzależnień. New York, NY: The Rosen Publishing Group. | |
| Karim, R. i Chaudhri, P. (2012). Uzależnienia behawioralne: przegląd. Journal of Psychoactive Drugs, 44(1), 5-17. doi: 10.1080/02791072.2012.662859 CrossRef, Medline | |
| King, DL, Delfabbro, P.H. i Griffiths, MD (2013). Trajektorie problematycznych gier wideo wśród dorosłych regularnych graczy: 18-miesięczne badanie podłużne. Cyberpsychologia, zachowanie i sieci społecznościowe, 16 (1), 72-76. doi:10.1089/cyber.2012.0062 CrossRef, Medline | |
| Konkolÿ Thege, B., Colman, I., El-guebaly, N., Hodgins, DC, Patten, S.B., Schopflocher, D., Wolfe, J. i Cameron Wild, T. (2015). Problemy związane z uzależnieniem od substancji i zachowaniem: Dwa badania wśród dorosłych Kanadyjczyków. Badania i teoria uzależnień, 23 (1), 34-42. doi:10.3109/16066359.2014.923408 CrossRef | |
| Kourosh, AS, Harrington, CR i Adinoff, B. (2010). Opalanie jako uzależnienie behawioralne. American Journal of Drug and Alcohol Abuse, 36 (5), 284-290. doi: 10.3109/00952990.2010.491883 CrossRef, Medline | |
| Lawlor D.A., Frankel S., Shaw M., Ebrahim S. i Smith G.D. (2003). Palenie i zły stan zdrowia: Czy epidemiologia laików wyjaśnia niepowodzenie programów rzucania palenia wśród ubogich populacji? American Journal of Public Health, 93(2), 266-270. doi:10.2105/AJPH.93.2.266 CrossRef, Medline | |
| Lochner, C., Hemmings, S.M.J., Kinnear, C.J., Niehaus, D.J.H., Nel, D.G., Corfield, V.A., Moolman-Smook, J.C., Seedat, S. i Stein, D.J. (2005). Analiza skupień zaburzeń ze spektrum obsesyjno-kompulsywnego u pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi: Korelaty kliniczne i genetyczne. Kompleksowa Psychiatria, 46(1), 14-19. doi:10.1016/j.comppsych.2004.07.020 CrossRef, Medline | |
| MacLaren, VV i Best, LA (2010). Wiele zachowań uzależniających u młodych dorosłych: Normy studenckie dla Kwestionariusza Krótszej PROMIS. Zachowania uzależniające, 35(3), 252-255. doi:10.1016/j.addbeh.2009.09.023 CrossRef, Medline | |
| McGinnis, J.M. i Foege, W.H. (1999). Śmiertelność i zachorowalność związane ze stosowaniem substancji uzależniających w Stanach Zjednoczonych. Proceedings of the Association of American Physicians, 111 (2), 109-118. doi:10.1046/j.1525-1381.1999.09256.x CrossRef, Medline | |
| Mudry, T.E., Hodgins, DC, el-Guebaly, N., Cameron, W.T., Colman, I., Patten, S.B. i Schopflocher, D. (2011). Konceptualizacja syndromów nadmiernego zachowania: przegląd systematyczny. Aktualne przeglądy psychiatryczne, 7 (2), 138-151. doi: 10.2174/157340011796391201 CrossRef | |
| Rush B., Urbanoski K., Bassani D., Castel S. i Wild T. (2010). Epidemiologia współwystępującego używania substancji i innych zaburzeń psychicznych w Kanadzie: Rozpowszechnienie, korzystanie z usług i niezaspokojone potrzeby. W J. Cairney i DL Streiner (red.), Zaburzenia psychiczne w Kanadzie: perspektywa epidemiologiczna (str. 170-204). Toronto, Kanada: University of Toronto Press. | |
| Shaffer, H.J., LaPlante, D.A., LaBrie, R.A., Kidman, R.C., Donato, A.N. i Stanton, M.V. (2004). W kierunku syndromowego modelu uzależnienia: wiele wyrażeń, wspólna etiologia. Harvard Review of Psychiatry, 12 (6), 367-374. doi: 10.1080/10673220490905705 CrossRef, Medline | |
| Shulman, TD (2003). Coś za nic: uzależnienie od kradzieży sklepowej i powrót do zdrowia. Haverford, PA: Infinity Publishing. | |
| Single, E., Robson, L., Xie, X. i Rehm, J. (1998). Ekonomiczne koszty alkoholu, tytoniu i nielegalnych narkotyków w Kanadzie, 1992. Addiction, 93(7), 991-1006. doi:10.1046/j.1360-0443.1998.9379914.x CrossRef, Medline | |
| Stephenson, G.M., Maggi, P., Lefever, R.M.H. i Morojele, N.K. (1995). Nadmierne zachowania: Archiwalne badanie tendencji behawioralnych zgłaszanych przez 471 pacjentów przyjętych do ośrodka leczenia uzależnień. Badania i teoria uzależnień, 3 (3), 245-265. doi:10.3109/16066359509005241 CrossRef | |
| Administracja ds. Nadużywania Substancji i Zdrowia Psychicznego. (2009). Budowanie swojego programu. Zintegrowane leczenie współwystępujących zaburzeń. Rockville, MD: Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA, Administracja ds. Nadużywania Substancji i Zdrowia Psychicznego, Centrum Usług Zdrowia Psychicznego. Pobrane z https://store.samhsa.gov/shin/content/SMA08-4367/BuildingYourProgram-ITC.pdf | |
| Sussman, S. (2010). Uzależnienie od miłości: definicja, etiologia, leczenie. Uzależnienie seksualne i kompulsywność, 17 (1), 31-45. doi:10.1080/10720161003604095 CrossRef | |
| Sussman S., Arpawong T., Sun P., Tsai J., Rohrbach L. i Spruijt-Metz D. (2014). Rozpowszechnienie i współwystępowanie zachowań nałogowych wśród byłej młodzieży z alternatywnego liceum. Dziennik uzależnień behawioralnych, 3(1), 33-40. doi:10.1556/JBA.3.2014.005 Połączyć | |
| Sussman, S., Lisha, N. i Griffiths, M. (2011). Rozpowszechnienie nałogów: problem większości czy mniejszości? Ocena i zawody zdrowotne, 34 (1), 3-56. doi: 10.1177/0163278710380124 CrossRef, Medline | |
| Sussman, S. i Moran, M. (2013). Ukryte uzależnienie: telewizja. Dziennik uzależnień behawioralnych, 2(3), 125-132. doi:10.1556/JBA.2.2013.008 Połączyć | |
| C. Villella, G. Martinotti, M. Di Nicola, M. Cassano, G. La Torre, M. Gliubizzi, I. Messeri, F. Petruccelli, P. Bria, L. Janiri ., & Conte, G. (2011). Uzależnienia behawioralne u nastolatków i młodych dorosłych: Wyniki badania rozpowszechnienia. Journal of Hazard Studies, 27(2), 203-214. doi:10.1007/s10899-010-9206-0 CrossRef, Medline | |
| Widyanto, L., Griffiths, MD i Brunsden, V. (2011). Porównanie psychometryczne Testu Uzależnienia od Internetu, Skali Problemów Związanych z Internetem i autodiagnozy. Cyberpsychologia, zachowanie i sieci społecznościowe, 14 (3), 141-149. doi:10.1089/cyber.2010.0151 CrossRef, Medline | |
| Willoughby, T., Chalmers, H. i Busseri, M.A. (2004). Gdzie jest syndrom? Badanie współwystępowania wielu zachowań problemowych w okresie dojrzewania. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 72 (6), 1022-1037. doi:10.1037/0022-006x.72.6.1022 CrossRef, Medline | |
| Wong, U. i Hodgins, DC (2014). Opracowanie inwentarza uzależnień od gier dla dorosłych (GAIA). Badania i teoria uzależnień, 22(3), 195-209. doi:10.3109/16066359.2013.824565 CrossRef |
;