Nałóg. 2012 Oct;107(10):1726-34. doi: 10.1111/j.1360-0443.2011.03546.x.
el-Guebaly N, Mudry T, Zohar J, Tavares H, Potenza MN.
Źródło
Wydział Psychiatrii, Uniwersytet Calgary, Alberta, Kanada. [email chroniony]
Abstrakcyjny
CELE:
Aby opisać, w kontekście DSM-V, jak skupić się na nałóg a przymus pojawia się przy rozważaniu patologii hazardu (PG).
METODY:
Literatura systematyczna przeglądu dowodów na proponowaną zmianę klasyfikacji PG jako nałóg.
WYNIKI:
Wyniki zawierają:
(i) fenomenologiczne modele nałóg podkreślenie motywacyjnej zmiany od impulsywności do kompulsywności związanej z przedłużającym się zespołem odstawienia i zaciemnieniem dychotomii ego-syntonicznej / ego-dystonicznej;
(ii) wspólny udział neuroprzekaźników (dopaminy, serotoniny) w PG i zaburzeniach używania substancji (SUD);
(iii) wsparcie neuroobrazowania dla wspólnych obwodów neuronalnych między „behawioralnymi” i uzależnieniami od substancji, a także różnicami między zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi (OCD), zaburzeniami kontroli impulsów (ICD) i SUD;
(iv) odkrycia genetyczne bardziej związane z konstrukcjami endofenotypowymi, takimi jak kompulsywność i impulsywność niż z zaburzeniami psychicznymi;
(v) środki psychologiczne, takie jak unikanie szkód, identyfikujące bliższy związek między SUD a PG niż z OCD;
(vi) dane z badań środowiskowych i farmakoterapeutycznych potwierdzające ściślejszy związek między SUD a PG niż w przypadku OCD. Dostosowane terapie behawioralne, takie jak terapia ekspozycji, wydają się mieć zastosowanie do OCD, PG lub SUD, sugerując pewne podobieństwa między zaburzeniami.
WNIOSKI:
PG dzieli więcej podobieństw z SUD niż z OCD. Podobnie jak w przypadku badania impulsywności, badania kompulsywności mają obiecujące spostrzeżenia dotyczące przebiegu, diagnostyki różnicowej i leczenia PG, SUD i OCD.
© 2011 Autorzy, Nałóg © 2011 Society for the Study of Nałóg.
;