Naturalne nagrody, neuroplastyczność i nielekowe uzależnienia (2011)

Neuropharmacology. 2011 grudzień; 61(7): 1109-1122. Opublikowano w Internecie 2011 April 1. doi: 10.1016 / j.neuropharm.2011.03.010

PMCID: PMC3139704 NIHMSID: NIHMS287046

Christopher M. OlsenDr^1,^2,³

Informacje o autorze ► Informacje o prawach autorskich i licencji ►

Ostateczna, zredagowana wersja tego artykułu jest dostępna pod adresem Neuropharmacology

Zobacz inne artykuły w PMC, że cytować opublikowany artykuł.

Abstrakcyjny

Ttutaj jest wysoki stopień pokrywania się obszarów mózgu zaangażowanych w przetwarzanie naturalnych nagród i narkotyków. Uzależnienia „nielekowe” lub „behawioralne” są coraz bardziej udokumentowane w klinice, a patologie obejmują działania kompulsywne, takie jak zakupy, jedzenie, ćwiczenia, zachowania seksualne i hazard.

Podobnie jak uzależnienie od narkotyków, uzależnienia od narkotyków objawiają się objawami, w tym głodem, zaburzoną kontrolą nad zachowaniem, tolerancją, wycofaniem i wysokimi wskaźnikami nawrotów. Te zmiany w zachowaniu sugerują, że plastyczność może występować w regionach mózgu związanych z uzależnieniem od narkotyków.

W tym przeglądzie podsumowuję dane wykazujące, że narażenie na nagrody nielekowe może zmienić plastyczność nerwową w regionach mózgu dotkniętych narkotykami. Badania sugerują, że istnieje kilka podobieństw między neuroplastycznością wywołaną nagrodami naturalnymi i lekowymi oraz, że w zależności od nagrody, wielokrotne narażenie na naturalne nagrody może wywołać neuroplastyczność, która albo sprzyja, albo przeciwdziała zachowaniom uzależniającym.

Słowa kluczowe: poszukiwanie nowości, uzależnienie, motywacja, wzmocnienie, uzależnienie behawioralne, plastyczność

1. Wstęp

Istnieje teraz niezliczona ilość programów telewizyjnych dokumentujących osoby, które kompulsywnie angażują się w zachowania, które w przeciwnym razie można by uznać za normalne, ale robią to w sposób, który ma poważny negatywny wpływ na ich życie i życie ich rodzin. Posoby cierpiące na uzależnienia, które można uznać za „nielekowe” lub „behawioralne”, stają się coraz bardziej udokumentowane w klinice, a objawy obejmują czynności kompulsywne, takie jak zakupy, jedzenie, ćwiczenia, zachowania seksualne, hazard i gry wideo (Holden, 2001; Dotacja i wsp, 2006a). Podczas gdy tematy tych programów telewizyjnych mogą wydawać się ekstremalne i rzadkie, tego typu zaburzenia są zaskakująco powszechne. Wskaźniki rozpowszechnienia w Stanach Zjednoczonych oszacowano na 1 – 2% dla hazardu patologicznego (Welte i wsp, 2001), 5% na kompulsywne zachowania seksualne (Schaffer i Zimmerman, 1990), 2.8% na zaburzenia objadania się (Hudson i wsp, 2007) i 5 – 6% na kompulsywne kupowanie (Czarny, 2007).

Chociaż DSM-IV uznaje te zaburzenia i inne „uzależniające” zachowania, nie są one obecnie klasyfikowane jako uzależnienia behawioralne. Może to wynikać z faktu, że DSM-IV unika terminu uzależnienia, nawet w odniesieniu do narkotyków, wybierając zamiast tego określenia „nadużycie” i „uzależnienie”. W DSM-IV uzależnienia behawioralne są pogrupowane w kategorie takie jak „zaburzenia związane z substancjami”, „zaburzenia odżywiania” i „zaburzenia kontroli impulsów, gdzie indziej niesklasyfikowane” (Holden, 2001; Potenza, 2006). Niedawno pojawiła się tendencja do myślenia o tych uzależnieniach nielekowych, które bardziej przypominają uzależnienie i uzależnienie (Rogers i Smit, 2000; Wang i wsp, 2004b; Volkow i Wise, 2005; Dotacja i wsp., 2006a; Petry, 2006; Teegarden i Bale, 2007; Deadwyler, 2010; Dotacja i wsp, 2010). W rzeczywistości uzależnienia od narkotyków pasują do klasycznej definicji uzależnienia, która obejmuje angażowanie się w zachowanie pomimo poważnych negatywnych konsekwencji (Holden, 2001; Hyman i wsp, 2006). Zjawisko to zostało docenione przez psychiatrów, a proponowane zmiany dla DSM-5 obejmują kategorię uzależnienia i pokrewnych zachowań ((APA), 2010). W ramach tej kategorii zaproponowano kategorię uzależnień behawioralnych, która obejmowałaby patologiczny hazard i potencjalnie uzależnienie od internetu ((APA), 2010; O'Brien, 2010; Tao i wsp, 2010).

Podobnie jak uzależnienia od substancji, uzależnienia od narkotyków objawiają się podobnymi wzorcami psychologicznymi i behawioralnymi, w tym głodem, upośledzoną kontrolą zachowania, tolerancją, wycofaniem i wysokimi wskaźnikami nawrotów (Marks, 1990; Lejoyeux i wsp, 2000; Narodowy Instytut ds. Narkomanii (NIDA) i wsp, 2002; Potenza, 2006). Podobieństwa między lekami a nagrodami nielekowymi można również zobaczyć fizjologicznie. Funkcjonalne badania neuroobrazowe na ludziach wykazały, że hazard (Breiter i wsp, 2001), zakupy (Knutson i wsp, 2007), orgazm (Komisaruk i wsp, 2004), grać w gry wideo (Koepp i wsp, 1998; Hej i wsp, 2008) i widok apetycznego jedzenia (Wang i wsp, 2004a) aktywować wiele tych samych obszarów mózgu (tj. układ mezokortykolimbiczny i rozszerzone ciało migdałowate) jako narkotyki (Volkow i wsp, 2004). Artykuł ten dokona przeglądu przedklinicznych dowodów na to, że naturalne wzmacniacze mogą prowadzić do plastyczności zachowania i neurotransmisji, która często przypomina adaptacje obserwowane po narażeniu na narkotyki, zwłaszcza psychostymulanty. Dla celów niniejszego przeglądu, plastyczność będzie szeroko zdefiniowana jako dowolna adaptacja w zachowaniu lub funkcji nerwowej, similar do użycia terminu pierwotnie opisanego przez Williama Jamesa (James, 1890). Plastyczność synaptyczna będzie odnosić się do zmiany na poziomie synapsy, zwykle mierzonej metodami elektrofizjologicznymi (np. Zmiany stosunku AMPA / NMDA). Plastyczność neurochemiczna będzie dotyczyć zmienionej neurotransmisji (synaptycznej lub wewnątrzkomórkowej) mierzonej biochemicznie przez różnice w poziomie podstawowym lub wywołanym przez nadajnik, receptor lub transporter, lub przez trwałą zmianę stanu fosforylacji którejkolwiek z tych cząsteczek. Plastyczność behawioralna odnosi się do jakiejkolwiek adaptacji zachowania (kilka przykładów omówiono w rozdziale 1.1).

Uważa się, że obwody neuronowe, które leżą u podstaw kodowania nagród naturalnych, zostały „porwane” przez narkotyki, a plastyczność w tych obwodach jest uważana za odpowiedzialną za plastyczność behawioralną (tj. Zwiększone poszukiwanie narkotyków i głód) charakterystyczną dla uzależnienia (Kelley i Berridge, 2002; Aston-Jones i Harris, 2004; Kalivas i O'Brien, 2008; Wanat i wsp, 2009b). Dowody na to porwanie są widoczne w kilku formach plastyczności w obszarach mózgu, o których wiadomo, że wpływają na motywację, funkcje wykonawcze i przetwarzanie nagród (Kalivas i O'Brien, 2008; Thomas i wsp, 2008; Frascella i wsp, 2010; Koob i Volkow, 2010; Pierce i Vanderschuren, 2010; Russo i wsp, 2010). Modele zwierzęce dały nam obraz głębokich zmian, jakie mogą wywołać podawanie narkotyków. Adaptacje wahają się od zmienionych poziomów neuroprzekaźników do zmienionej morfologii komórek i zmian w aktywności transkrypcyjnej (Robinson i Kolb, 2004; Kalivas i wsp, 2009; Russo i wsp, 2010). Kilka grup donosiło również o nadużywaniu leków zmieniających plastyczność synaptyczną w kluczowych obszarach mózgu zaangażowanych w uzależnienie od narkotyków (przegląd, patrz (Nawijarka i wsp, 2002; Kauer i Malenka, 2007; Luscher i Bellone, 2008; Thomas i wsp, 2008). Większość opisanych neuroadaptacji dotyczyła obszarów układu mezokortykolimbicznego i rozszerzonego ciała migdałowatego (Grueter i wsp, 2006; Schramm-Sapyta i wsp, 2006; Kauer i Malenka, 2007; Kalivas i wsp, 2009; Koob i Volkow, 2010; Russo i wsp, 2010; mameli i wsp, 2011).

Opierając się na znanych rolach tych regionów w regulacji nastroju, przetwarzaniu naturalnych nagród i zmotywowanych zachowaniach, powszechnie uważa się, że ta plastyczność leży u podstaw nieprzystosowawczych zmian w zachowaniu związanych z uzależnieniem. U ludzi niektóre z tych zmian obejmują zaburzenia podejmowania decyzji, zmniejszoną przyjemność z naturalnych nagród (anhedonia) i pragnienie (Majewska, 1996; Bechara, 2005; O'Brien, 2005). W modelach zwierzęcych te zmienione zachowania można badać za pomocą środków neurobehawioralnych po historii podawania leków, a analogiczne regiony mózgu są uważane za pośredniczące w tych pomiarach (Markou i Koob, 1991; Shaham i wsp, 2003; Bevins i Besheer, 2005; Winstanley, 2007). Środki te stanowią podstawę przedklinicznych badań farmakoterapii, które mogą być przydatne w leczeniu uzależnień.

Najnowsze dane wskazują, że uzależnienia od narkotyków mogą prowadzić do neuroadaptacji podobnych do tych zgłaszanych w przypadku długotrwałego zażywania narkotyków. Podczas gdy większość tych przykładów plastyczności wynika z badań na zwierzętach, raporty zawierają również przykłady z badań na ludziach.

W tym przeglądzie zbadamy koncepcję, że naturalne nagrody są zdolne do indukowania neuronalnej i behawioralnej plastyczności w sposób analogiczny do narkomanii. Przyszłe badania tego zjawiska mogą dać nam wgląd w uzależnienia behawioralne i promować „crossover” farmakoterapie, które mogą przynieść korzyści zarówno uzależnieniom od narkotyków, jak i odurzającym (Frascella i wsp, 2010).

1.1. Teorie plastyczności behawioralnej i uzależnienia

W dziedzinie narkomanii pojawiło się kilka teorii wyjaśniających, w jaki sposób plastyczność nerwowa i behawioralna przyczyniają się do uzależnienia. Jedna z teorii dotyczy uwrażliwienia motywacyjnego (Robinson i Berridge, 1993, 2001, 2008). zgodnie z tą teorią u osób podatnych powtarzana ekspozycja na lek prowadzi do uwrażliwienia (odwrotna tolerancja) właściwości motywacyjno-motywacyjnych leków i sygnałów związanych z lekami. Ta zmiana jest przynajmniej częściowo pośredniczona przez uwrażliwione uwalnianie dopaminy (DA) jądra półleżącego (NAc) po ekspozycji na sygnały związane z lekiem. Zachowawczo wiąże się to ze zwiększoną chęcią i pragnieniem narkotyków, gdy jest się narażonym na sygnały związane z spożyciem (tj. Pęknięciem fajki). W modelach zwierzęcych uczulenie motywacyjne można modelować poprzez pomiar zachowań związanych z poszukiwaniem leku w odpowiedzi na sygnały powiązane z podawaniem leków (Robinson i Berridge, 2008). Uczulenie narządów ruchu występuje również przy wielokrotnym podawaniu kilku nadużywanych leków i może być pośrednią miarą uczulenia motywacyjnego, chociaż uczulenie narządów ruchu i zachęt jest procesem dysocjacyjnym (Robinson i Berridge, 2008). W szczególności procesy uwrażliwiania mogą również przekładać się na nagrody związane z narkotykami i inne leki (Fiorino i Phillips, 1999; Avena i Hoebel, 2003b; Robinson i Berridge, 2008). U ludzi rola sygnalizacji dopaminy w procesach uwrażliwiania motywacyjnego została ostatnio podkreślona przez obserwację zespołu dysregulacji dopaminy u niektórych pacjentów przyjmujących leki dopaminergiczne. Zespół ten charakteryzuje się wywołanym przez lek zwiększeniem (lub kompulsywnym) zaangażowania w nagrody nielekowe, takie jak hazard, zakupy lub seks (Evans i wsp, 2006; Aiken, 2007; Lader, 2008).

Inną teorią, która została opracowana w celu wyjaśnienia, w jaki sposób plastyczność związana z narkotykami przyczynia się do uzależnienia, jest teoria procesu przeciwnika (Solomon, 1980; Koob i wsp, 1989; Koob i Le Moal, 2008). W skrócie, ta teoria motywacji stwierdza, że w powtarzających się doświadczeniach zaangażowane są dwa procesy: pierwszy obejmuje przyzwyczajenie afektywne lub hedoniczne, drugi proces to wycofanie afektywne lub hedoniczne (Solomon i Corbit, 1974). Przykład dostarczony przez Salomona dotyczący stosowania opiatów, gdzie tolerancja rozwinęła się w ostre skutki hedoniczne po wielokrotnym narażeniu na lek, i pojawiłyby się negatywne objawy wycofania, które dodatkowo motywowałyby do używania narkotyków (wzmocnienie negatywne)Solomon, 1980). Ta wczesna wersja teorii została pierwotnie opracowana w celu wyjaśnienia zachowania zmienionego przez narażenie zarówno na nagrody związane z narkotykami, jak i poza lekami (do przeglądu, patrz (Solomon, 1980)). Rozszerzeniem teorii procesów przeciwnika jest allostatyczny model systemów motywacyjnych mózgu (Koob i Le Moal, 2001, 2008). bw skrócie, model ten zawiera przeciwstawne koncepcje nagrody i anty-nagrody, podczas gdy drugi obejmuje niepowodzenie powrotu do homeostatycznej wartości zadanej, co prowadzi do negatywnego wpływu i zmniejszenia naturalnej nagrody, co zwiększa motywację do uwolnienia tego stanu (Koob i Le Moal, 2008). Dowody na neuroplastyczność, która reguluje ten zmieniony stan afektywny, pochodzą z kilku ustaleń, w tym dzwiększona podstawowa dawka NAc po odstawieniu leku u szczurów (Biały i wsp, 1992), zmniejszone receptory prążkowia D2 w prążkowiu i półkulach ludzkich alkoholików i abstynentów uzależnionych od heroiny (Volkow i in., 2004; Zijlstra i wsp, 2008) oraz zwiększone progi samoistnej stymulacji wewnątrzczaszkowej (ICSS) podczas odstawienia kokainy u szczurów (Markou i Koob, 1991). Oprócz zmian w sygnalizacji mezolimbicznej DA, rekrutowane są również centralne systemy stresowe. Szczególnie mocnym przykładem jest zwiększona sygnalizacja CRF w podwzgórzu, centralnym jądrze ciała migdałowatego i jądrze łożyska terminala po usunięciu wielu narkotyków. (Koob i Le Moal, 2008).

Trzecią teorią opisującą neuroplastyczność, która przyczynia się do uzależnienia, jest rekrutacja neurokardiografii opartych na nawykach podczas powtarzanej ekspozycji na lek (Everitt i wsp, 2001; Everitt i wsp, 2008; Graybiel, 2008; Ostlund i Balleine, 2008; Pierce i Vanderschuren, 2010). Na przykład kokaina samozarządna u naczelnych wykazuje zmiany w metabolizmie glukozy i poziomy receptora dopaminy D2 i transportera dopaminy, które początkowo wpływają na prążkowia brzuszne, ale wraz ze wzrostem ekspozycji rozszerzają się do prążkowia grzbietowego (Porrino i wsp, 2004a; Porrino i wsp, 2004b). To rozszerzenie „sugeruje, że elementy repertuaru zachowań poza wpływem kokainy stają się coraz mniejsze wraz ze wzrostem czasu trwania narażenia na używanie narkotyków, co skutkuje dominacją kokainy we wszystkich aspektach życia uzależnionego” (Porrino i in., 2004a). Ta postępująca plastyczność od brzusznego do grzbietowego prążkowia odpowiada starszej literaturze dotyczącej przejścia od uczenia się od celu do nawyków (Balleine i Dickinson, 1998) i ma anatomiczny korelat, który wspiera zdolność rozszerzonej nauki opartej na nagradzaniu do angażowania się stopniowo w bardziej grzbietowe aspekty prążkowia (Haber i wsp, 2000).

2. Nagroda za jedzenie

Być może najbardziej intensywnie badaną nagrodą jest żywność. Żywność jest kwintesencją nagrody w wielu badaniach nad gryzoniami i została wykorzystana jako wzmocnienie w procedurach, takich jak zadania operanta (samodzielna administracja), testy na pasie startowym, uczenie się w labiryncie, zadania hazardowe i warunkowanie miejsca (Skinner, 1930; Ettenberg i Camp, 1986; Kandel i wsp, 2000; Kelley, 2004; Tzschentke, 2007; Zeeb i wsp, 2009). U szczurów, które zostały wyszkolone do naciskania dźwigni w celu otrzymania dożylnego samopodawania leków, wykazano, że bardzo smaczne pokarmy, takie jak cukier i sacharyna, zmniejszają samopodawanie kokainy i heroiny (Carroll i wsp, 1989; Lenoir i Ahmed, 2008), A wykazano, że te naturalne wzmacniacze przewyższają kokainą z wyboru samo-podawanie u większości badanych szczurów (Lenoir i wsp, 2007; Puszka i wsp, 2010). Sugerowałoby to, że słodka żywność ma wyższą wartość wzmacniającą niż kokaina, nawet u zwierząt z rozległą historią przyjmowania leków (Puszka i in., 2010). Chociaż zjawisko to może wydawać się słabością obecnych modeli uzależnienia od kokainy, mniejszość szczurów woli kokainę od cukru lub sacharyny (Puszka i in., 2010). Możliwe, że zwierzęta te mogą stanowić „wrażliwą” populację, która jest bardziej odpowiednia dla kondycji ludzkiej. Pojęcie to jest omawiane bardziej w dyskusji (sekcja 6.1).

Prace z wielu laboratoriów wykazały przykłady plastyczności w obwodach związanych z nagrodami po uzyskaniu dostępu do smacznego jedzenia. Adaptacje neurobehawioralne po historii spożywania smacznego pożywienia porównano do obserwowanych po zażywaniu narkotyków, co skłoniło kilku naukowców do zaproponowania, że rozregulowanie przyjmowania pokarmu może być podobne do uzależnienia (Hoebel i wsp, 1989; Le Magnen, 1990; Wang i in., 2004b; Volkow i Wise, 2005; Davis i Carter, 2009; Nair i wsp, 2009a; Korsyka i Pelchat, 2010). Laboratorium Bartley Hoebel ma obszerne dane wykazujące plastyczność behawioralną po historii przerywanego dostępu do cukru, co doprowadziło go i jego kolegów do zaproponowania, że spożycie cukru spełnia kryteria uzależnienia (Owies i wsp, 2008). To pojęcie jest obsługiwane przez fakt, że po wielokrotnym dostępie do nie tylko cukru, ale także tłuszczu obserwuje się kilka przykładów plastyczności obserwowanych po wielokrotnym narażeniu na lek. Różne rodzaje smacznych potraw były wykorzystywane do badania plastyczności, w tym diety o wysokiej zawartości cukru, tłuszczu i „zachodniej” lub „kafeterii”, w celu modelowania różnych wzorców żywieniowych człowieka.

Podczas wielokrotnego dostępu do cukru obserwuje się eskalację spożycia (Colantuoni i wsp, 2001), zjawisko wcześniej związane z samodzielnym podaniem kokainy i heroiny (Ahmed i Koob, 1998; Roberts i wsp, 2007). Eskalacja to wzrost spożycia, który występuje w początkowej fazie (np. W pierwszej godzinie sześciogodzinnej sesji) samopodawania po historii powtarzanych sesji, zjawisko uważane za naśladujące ludzkie wzorce przyjmowania leków (Koob and Kreek, 2007).
Po usunięciu dostępu cukru lub tłuszczu, pojawiają się objawy odstawienia, w tym zachowania lękowe i depresyjne (Colantuoni i wsp, 2002; Teegarden i Bale, 2007).
Po tym okresie „abstynencji”, testowanie operanta ujawnia „pożądanie” i „poszukiwanie” zachowania dla cukru (Owies i wsp, 2005) lub tłuszcz (Wychowanek i wsp, 2007), jak również „Inkubacja głodu"(Grimm i wsp, 2001; Lu i wsp, 2004; Grimm i wsp, 2005) i „nawrót” (Nair i wsp, 2009b) po abstynencji od cukru.
W rzeczywistości, gdy podano ponowna ekspozycja na cukier po okresie abstynencji, zwierzęta zużywają znacznie większy amount cukru niż podczas poprzednich sesji (Owies i in., 2005). Ten efekt deprywacji został pierwotnie opisany dla alkoholu (Sinclair and Senter, 1968) i jest uważany za kolejny przedkliniczny model głodu i nawrotów (McBride i Li, 1998; Spanagel i Holter, 1999).
Wreszcie, po sporadycznej ekspozycji na dietę wysokotłuszczową, poszukiwanie żywności było kontynuowane pomimo negatywnych konsekwencji (Teegarden i Bale, 2007; Johnson i Kenny, 2010), który został zaproponowany jako następstwo dla zwierząt w przypadku ryzykownego nabywania narkotyków obserwowanych u ludzi uzależnionych (Deroche-Gamonet i wsp, 2004).

Inną oznaką plastyczności wywołanej dietą jest to, że „uczulenie krzyżowe”Aktywności lokomotorycznej pomiędzy przerywanym spożyciem cukru i psychostymulantami można wywołać w dowolnej kolejności leczenia (Avena i Hoebel, 2003b, a; Gosnell, 2005). Uczulenie krzyżowe jest zjawiskiem, które występuje po wcześniejszej ekspozycji na czynnik środowiskowy lub farmakologiczny (taki jak odpowiednio stresor lub środek psychostymulujący), które skutkują wzmocnioną odpowiedzią (zazwyczaj lokomotoryczną) na inny środek środowiskowy lub farmakologiczny (Antelman i wsp, 1980; O'Donnell i Miczek, 1980; Kalivas i wsp, 1986; Vezina i wsp, 1989). Procesy uczulające z udziałem psychostymulantów obejmują mezolimbiczne neurony DA i uważa się, że uczulenie krzyżowe zachodzi ze wspólnych mechanizmów działania między dwoma bodźcami (Antelman i in., 1980; Herman i wsp, 1984; Kalivas i Stewart, 1991; Self and Nestler, 1995).

Uczulenie krzyżowe na psychostymulanty obserwuje się również u zwierząt karmionych dietą o wysokiej zawartości cukru / tłuszczu w okresie okołoporodowym i po odsadzenius (Shalev i wsp, 2010). Aby ustalić, czy narażenie na dietę wysokotłuszczową może zmienić „nagradzające” (wzmacniające) skutki narkotyków, Davis i in. testowane zwierzęta karmione dietą wysokotłuszczową w celu zmiany wrażliwości na amfetaminę za pomocą paradygmatu warunkowej preferencji miejsca (CPP) (Davis i wsp, 2008). W tym modelu zwierzętom zezwala się najpierw na eksplorację aparatu wielokomorowego (test wstępny), w którym każda komora ma wyraźne wskazówki wizualne, dotykowe i / lub zapachowe. Podczas sesji kondycjonowania zwierzęta są ograniczone do jednej z komór i połączone z nagrodą (np. Zastrzyk amfetaminy lub jedzenie w komorze). Sesje te są powtarzane i przeplatane sesjami kondycjonowania, które obejmują parowanie innej komory aparatu ze stanem kontrolnym (np. Zastrzyk soli fizjologicznej lub brak jedzenia). Fazę testową wykonuje się w tych samych warunkach, w których test wstępny i CPP wykazano, gdy zwierzęta wykazują znaczną preferencję dla komory, która była sparowana z nagrodą za lek lub lek. Davis i in. stwierdzili, że szczury karmione wysokotłuszczowym nie rozwinęły warunkowej preferencji miejsca dla amfetaminy, co sugeruje tolerancję krzyżową pomiędzy spożyciem wysokotłuszczowej żywności a warunkowanym wzmocnieniem amfetaminy (Davis i in., 2008).

Wycofanie jest zjawiskiem obserwowanym również po wielokrotnym narażeniu na bardzo smaczne potrawy. Somatyczne objawy odstawienia powszechnie związane z odstawieniem opiatów przez nalokson mogą być również wytrącane przez nalokson lub ograniczenie jedzenia po przerywanym cukrze (Colantuoni i in., 2002) lub dieta w stołówce (Le Magnen, 1990).
Podwyższone progi nagrody za stymulację mózgu, które często obserwuje się po odstawieniu kokainy, alkoholu, amfetaminy i nikotyny (Simpson i Annau, 1977; Cassens i wsp, 1981; Markou i Koob, 1991; Schulteis i wsp, 1995; Wise i Munn, 1995; Epping-Jordan i wsp, 1998; Rylkova i wsp, 2009), obserwuje się u szczurów po uzyskaniu przez 40 dni dostępu do diety stołowej oprócz zwykłej karmy, i ten efekt utrzymywał się co najmniej 14 dni po wycofaniu wysokotłuszczowej żywności (Johnson i Kenny, 2010). Ten środek był powszechnie używany do opisu a stan względnej anhedonii charakteryzujący się niższym tonem endogennych systemów nagrody mózgowej (Kenny, 2007; Wise, 2008; Bruijnzeel, 2009; Carlezon i Thomas, 2009) i jas myśli, aby regulować dalsze przyjmowanie leków (i być może żywności) w celu złagodzenia tego stanu (zjawisko znane jako wzmocnienie ujemne) (Cottone i wsp, 2008; Koob, 2010).

Oprócz plastyczności behawioralnej, nadmierne spożycie pewnych rodzajów żywności jest również związane z plastycznością neurochemiczną. W szczególności sygnalizacja dopaminowa i opioidowa wydaje się być podatna na adaptację po sporadycznym dostępie do żywności o wysokiej zawartości cukru lub tłuszczu. W NAc okresowe karmienie z dostępem do cukru i karmy zwiększa zawartość receptorów D1 i D3 (albo mRNA albo białko), jednocześnie zmniejszając receptory D2 w NAc i prążkowiu grzbietowym (Colantuoni i wsp, 2001; Piękny i wsp, 2002; Spangler i wsp, 2004). Efekt ten zaobserwowano również w przypadku przedłużonego dostępu do wysokotłuszczowej diety u szczurów, przy użyciu największy spadek D2 występujący u najcięższych szczurów (Johnson i Kenny, 2010). Te adaptacje w receptorach dopaminowych nabłonka i prążkowia równolegle do tych obserwowanych u gryzoni wielokrotnie podawanych kokainie lub morfinie (Alburges i wsp, 1993; Unterwald i wsp, 1994a; Spangler i wsp, 2003; Conrad i wsp, 2010). Ponadto, redukcja receptorów prążkowia D2 jest również obserwowana u osób stosujących psychostymulatory u ludzi i alkoholików (Volkow i wsp, 1990; Volkow i wsp, 1993; Volkow i wsp, 1996; Zijlstra i wsp, 2008), oraz u otyłych dorosłych, u których stwierdzono, że zawartość D2 ujemnie koreluje ze wskaźnikiem masy ciała (Wang i wsp., 2004b). Endogenna sygnalizacja opioidowa jest również głęboko dotknięta przez dietę (Gosnell i Levine, 2009). Przerywany cukier lub słodka / tłusta dieta zwiększa wiązanie receptora opioidowego mu w NAc, kory obręczy, hipokampa i locus coeruleus (Colantuoni i wsp, 2001) i zmniejsza mRNA enkefaliny w NAc (Kelley i wsp, 2003; Spangler i wsp, 2004). Wykazano również, że plastyczność neurochemiczna mezolimbicznego DA i sygnalizacji opioidowej występuje u potomstwa samic myszy karmionych wysokotłuszczowym jedzeniem podczas ciąży (Vucetic i wsp, 2010). Potomstwo to ma podwyższony transporter dopaminy (DAT) w brzusznej strefie nakrywkowej (VTA), NAc i korze przedczołowej (PFC), a także zwiększa receptory preproenkefaliny i opioidów mu w NAc i PFC (Vucetic i wsp, 2010). Co ciekawe, zmiany te były związane z modyfikacją epigenetyczną (hipometylacją) elementów promotora dla wszystkich dotkniętych białek.

Wpływ na układ czynnika uwalniającego kortykotropinę (CRF) przez diety wysokotłuszczowe / o wysokiej zawartości cukru przypomina również te wywoływane przez narkotyki. CRF w ciele migdałowatym został zwiększony po odstawieniu 24 godziny od diety wysokotłuszczowej, podczas gdy zwierzęta utrzymywane na tej diecie miały niezmienione CRD ciała migdałowatego (Teegarden i Bale, 2007). W modelach przedklinicznych uważa się, że ta zmieniona sygnalizacja CRF leży u podstaw negatywnych procesów wzmacniających i zwiększonego „upijania się” etanolu (Koob, 2010). W rezultacie proponuje się antagonistów CRF do leczenia alkoholizmu i narkomanii (Sarnyai i wsp, 2001; Koob i wsp, 2009; Lowery i Thiele, 2010). W oparciu o te dane można się spodziewać, że antagoniści CRF pomogą ludziom zachować abstynencję od pokarmów o wysokiej zawartości tłuszczu / cukru o wysokiej zawartości podczas przejścia na zdrowszą dietę.

Czynniki transkrypcyjne to kolejna klasa cząsteczek biorących udział w pośredniczeniu w trwałych skutkach nadużywania leków poprzez bezpośredni wpływ na ekspresję genów (McClung i Nestler, 2008). Na poparcie idei, że żywność jest zdolna do indukowania plastyczności nerwowej, kilka czynników transkrypcyjnych jest również zmienionych przez dietę. Fosfor NAC-CREB zmniejszał godziny 24 po odstawieniu diety wysokowęglowodanowej i zarówno 24, jak i 1 tydzień po odstawieniu diety wysokotłuszczowej, podczas gdy czynnik transkrypcyjny delta FosB zwiększa się podczas dostępu do diety wysokotłuszczowej (Teegarden i Bale, 2007) lub sacharoza (Wallace i wsp, 2008). W NAc obniżone stężenie fosfo-CREB obserwuje się również w okresach odstawienia amfetaminy i morfiny (McDaid i wsp, 2006a; McDaid i wsp, 2006b), a delta FosB jest również zwiększona po odstawieniu tych leków, jak również kokainy, nikotyny, etanolu i fencyklidyny (McClung i wsp, 2004; McDaid i wsp., 2006a; McDaid i wsp., 2006b). Podobnie jak ich proponowana rola w zwiększaniu zachowań związanych z poszukiwaniem leków, te neuroadaptacje mogą również wpływać na późniejsze zachowanie żywieniowe, ponieważ nadekspresja delta FosB w prążkowiu brzusznym zwiększa motywację do uzyskania pożywienia (Olausson i wsp, 2006) i sacharoza (Wallace i wsp, 2008).

Połączono plastyczność synaptyczną w obwodach związanych z uzależnieniem in vivo podawanie wielu narkotyków. W VTA kilka klas uzależniających, ale nie uzależniających leków psychoaktywnych indukuje plastyczność synaptyczną (Saal i wsp, 2003; Stuber i wsp, 2008a; Wanat i wsp, 2009a). Do tej pory istnieje bardzo niewiele danych bezpośrednio mierzących wpływ pokarmu na plastyczność synaptyczną w neurochirurgii związanej z uzależnieniem. Nauka operacyjna związana z pokarmem (granulki karmy lub sacharozy) zwiększyła stosunek AMPA / NMDA w brzusznej okolicy nakrywkowej przez okres do siedmiu dni po treningu (Chen i wsp, 2008a). Gdy kokaina była podawana samodzielnie, efekt utrzymywał się do trzech miesięcy, a tego efektu nie zaobserwowano w przypadku biernego podawania kokainy (Chen i wsp., 2008a). Miniaturowa częstotliwość EPSP w VTA była również zwiększona przez okres do trzech miesięcy po samodzielnym podaniu kokainy i do trzech tygodni po podaniu sacharozy (ale nie chow), co sugeruje, że sygnalizacja glutaminergiczna jest wzmocniona przed i po synaptycznie (Chen i wsp., 2008a).

Dane te sugerują, że niektóre miary plastyczności synaptycznej w układzie mezolimbicznym (np. Stosunki AMPA / NMDA) mogą być ogólnie powiązane z uczeniem się apetycznym. Potwierdza to fakt, że nauka Pawłowa związana z pożywieniem wynagradza zablokowany VTA LTP podczas akwizycji (dzień 3 warunkowania) (Stuber i wsp, 2008b). Chociaż dowody plastyczności zaobserwowano w dniu 3, nie było go dwa dni później, co sugeruje, że samo-administracja wyraźnie prowadzi do bardziej trwałej plastyczności w tych obwodach (Stuber i wsp., 2008b). Wydaje się, że jest to również przypadek plastyczności związanej z samopodawaniem kokainy, ponieważ powtarzająca się bezwarunkowa plastyczność wywołana kokainą w VTA jest również krótkotrwała (Borgland i wsp, 2004; Chen i wsp., 2008a). Natura tych badań operantowych nie wyklucza jednak faktu, że wydłużony dostęp do smacznego pokarmu może prowadzić do przedłużonej plastyczności synaptycznej. Podczas typowych badań warunkujących operanty, zwierzętom zezwala się na znacznie mniejszy dostęp do nagrody żywnościowej niż podczas karmienia swobodnego lub regularnego dostępu. Konieczne będzie przeprowadzenie przyszłych badań w celu określenia wpływu rozszerzonego dostępu do bardzo smacznego pokarmu na plastyczność synaptyczną.

3. Nagroda seksualna

Seks jest nagrodą, która, podobnie jak jedzenie, ma kluczowe znaczenie dla przetrwania gatunku. Podobnie jak jedzenie i kilka narkotyków, zachowania seksualne podnoszą poziom mezolimbicznego DA (Meisel i wsp, 1993; Mermelstein i Becker, 1995). Jest to również zachowanie, które zostało zmierzone pod względem wzmocnienia wartości przez operanta (Plaża i Jordania, 1956; Caggiula i Hoebel, 1966; Everitt i wsp, 1987; Crawford i wsp, 1993) i metody kondycjonowania miejsca (Paredes i Vazquez, 1999; Martinez i Paredes, 2001; Tzschentke, 2007). Pacjenci w leczeniu kompulsywnych zachowań seksualnych (sklasyfikowani jako „Zaburzenia seksualne nieokreślone inaczej” w DSM-IV) mają wiele objawów związanych z uzależnieniem od narkotyków, w tym eskalacją, wycofaniem, trudnościami w zatrzymaniu lub zmniejszeniu aktywności oraz kontynuowaniem zachowań seksualnych pomimo niekorzystnych konsekwencje (Orford, 1978; Złoto i Heffner, 1998; Garcia i Thibaut, 2010). Biorąc pod uwagę te adaptacje w zachowaniu, rozsądne jest wyobrażenie sobie znaczących neuroadaptacji występujących w obwodach mezokortykolimbicznych. Jak widać po wielokrotnym narażeniu na cukier, powtarzające się spotkania seksualne u samców szczurów uczulonych krzyżowo na amfetaminę w teście lokomotorycznym (Dzbany i wsp, 2010a). Powtarzające się spotkania seksualne zwiększają również spożycie sacharozy i preferują amfetaminę w niskiej dawce, co sugeruje uczulenie krzyżowe między doświadczeniem seksualnym a nagrodą za narkotyki (Wallace i wsp, 2008; Dzbany i wsp, 2010b). Podobny do uczulających skutków nadużywania narkotyków (Segal i Mandell, 1974; Robinson i Becker, 1982; Robinson i Berridge, 2008), powtarzające się spotkania seksualne uwrażliwiają odpowiedź NAc DA na późniejsze spotkanie seksualne (Kohlert i Meisel, 1999). Uczulenie krzyżowe jest również dwukierunkowe, ponieważ historia podawania amfetaminy ułatwia zachowania seksualne i zwiększa związany z tym wzrost DA NAC (Fiorino i Phillips, 1999).

Aopisane dla nagrody żywnościowej, doświadczenia seksualne mogą również prowadzić do aktywacji kaskad sygnalizacyjnych związanych z plastycznością. Czynnik transkrypcji delta FosB jest zwiększony w NAc, PFC, prążkowiu grzbietowym i VTA po powtarzających się zachowaniach seksualnych (Wallace i wsp, 2008; Dzbany i wsp., 2010b). Ten naturalny wzrost delta FosB lub wirusowej nadekspresji delta FosB w NAc moduluje sprawność seksualną, a blokada NAc delta FosB osłabia to zachowanie (Hedges i wsp, 2009; Dzbany i wsp., 2010b). Co więcej, nadekspresja wirusów delta FosB wzmacnia warunkową preferencję miejsca dla środowiska połączonego z doświadczeniem seksualnym (Hedges i wsp, 2009).

Połączenia Szlak sygnałowy kinazy MAP to kolejna ścieżka związana z plastycznością, która jest zaangażowana podczas powtarzających się doświadczeń seksualnych (Bradley i wsp, 2005). jan seksualnie doświadczonych kobiet, spotkanie seksualne doprowadziło do podniesienia poziomu pERK2 w NAc (Meisel i Mullins, 2006). Zwiększenie NAc pERK wywołuje kilka nadużywanych leków, ale nie uzależniające leki psychoaktywne, co sugeruje, że aktywacja ERK NAc może być związana z plastycznością związaną z uzależnieniem (Valjent i wsp, 2004). Co więcej, ostatnie badanie wykazało, że pERK był indukowany przez aktywność seksualną w tych samych neuronach NAc, podstawno-bocznej części ciała migdałowatego i przedniej części kory obręczy, które wcześniej były aktywowane przez metamfetaminę (Frohmader i wsp, 2010). Ta unikalna selektywność sugeruje, że aktywacja tej kaskady sygnałowej w NAc i innych regionach mezokortykolimbicznych może w szczególności prowadzić do plastyczności, która promuje przyszłe zachowanie apetyczne (Girault i wsp, 2007).

Struktura nerwowa w układzie mezokortykolimbicznym jest również zmieniana po doświadczeniu seksualnym. Miotacze i koledzy donieśli ostatnio o wzroście dendrytów i kolców dendrytycznych w NAc u szczurów podczas „wycofywania” z doświadczeń seksualnych (Dzbany i wsp., 2010a). Tjego rozwinięcie innych danych pokazuje, że doświadczenie seksualne może zmienić morfologię dendrytyczną w sposób analogiczny do powtarzanego narażenia na lek (Fiorino i Kolb, 2003; Robinson i Kolb, 2004; Meisel i Mullins, 2006).

4. Wykonaj Nagrodę

Dostęp do koła biegowego do ćwiczeń służy jako wzmocnienie u gryzoni laboratoryjnych (Belke i Heyman, 1994; Belke i Dunlop, 1998; Łotysz i wsp, 2000). Podobnie jak narkotyki i inne naturalne nagrody, ćwiczenia u gryzoni są związane ze zwiększoną sygnalizacją DA w NAc i prążkowiu (Freed i Yamamoto, 1985; Hattori i wsp, 1994). Ćwiczenia zwiększają również poziom endogennych opioidów w mózgu i w osoczu u ludzi i gryzoni (Christie i Chesher, 1982; Janal i wsp, 1984; Schwarz i Kindermann, 1992; Asahina i wsp, 2003). Jednym z celów tych opioidów jest receptor opioidowy mu, substrat nadużywania opiatów, taki jak heroina i morfina. To nakładanie się wydaje się również obejmować reakcje behawioralne na narkotyki. W przeciwieństwie do omówionych dotąd naturalnych nagród, większość badań wykazała, że ekspozycja na ćwiczenia osłabia działanie narkotyków. Na przykład samo podawanie morfiny, etanolu i kokainy jest ograniczone po wysiłku (Cosgrove i wsp, 2002; Kowal i wsp, 2008; Ehringer i wsp, 2009; Hosseini i wsp, 2009). Doświadczenia z ćwiczeń osłabiły CPP na MDMA i kokainę, a także zmniejszyły wzrost MDMA w NAC DA (Chen i wsp, 2008b; Thanos i wsp, 2010). Ćwiczenia przed treningiem samodzielnego leczenia były również w stanie zmniejszyć poszukiwanie narkotyków i przywrócenie do pracy, chociaż w tym badaniu samodzielne podawanie kokainy nie zostało naruszone (Zlebnik i wsp, 2010). W podobnym badaniu u szczurów, które ćwiczyły w okresie abstynencji narkotykowej (Zlinczować i wsp, 2010). jan zwierzęta z historią doświadczenia z prowadzeniem koła, wycofanie dostępu do koła prowadzi do objawów przypominających odstawienie leku, w tym zwiększonego lęku i agresji oraz podatności na wycofanie naloksonul (Hoffmann i wsp, 1987; Kanarek i wsp, 2009).

Oprócz zmienionych reakcji behawioralnych na nadużywanie narkotyków istnieje plastyczność neurochemiczna odzwierciedlona przez zwiększoną dynorfinę w prążkowiu i NAc po biegu, zjawisko to obserwowano także u ludzi uzależnionych od kokainy i zwierząt po podaniu kokainy lub etanolu (Lindholm i wsp, 2000; Werme i wsp, 2000; Wee and Koob, 2010). Przypominający również o związanej z lekiem plastyczności nerwowej, czynnik transkrypcyjny delta FosB jest indukowany w NAc zwierząt z doświadczeniem jazdy na kole (Werme i wsp, 2002). Zmiany te mogą stanowić podstawę do „wycofania”, które obserwuje się po usunięciu dostępu do bieżących kół u zwierząt z poprzednim dostępem (Hoffmann i wsp, 1987; Kanarek i wsp, 2009). Odwrotnie, ćwiczenia podczas abstynencji narkotykowej są również związane ze zmniejszeniem aktywacji ERK wywołanej przywróceniem w PFC (Zlinczować i wsp, 2010). Jest to szczególnie istotne odkrycie, biorąc pod uwagę rolę ERK w wielu aspektach uzależnienian (Valjent i wsp, 2004; Lu i wsp, 2006; Girault i wsp, 2007) i odkrycie, że aktywacja ERK w PFC jest związana z inkubacją głodu narkotykowego (Koya i wsp, 2009). Stwierdzono również, że poziomy prążkowia receptora dopaminy D2 zwiększają się po wysiłku (MacRae i wsp, 1987; Foley i Fleshner, 2008), efekt przeciwny do obserwowanego po samopodawaniu psychostymulującym u gryzoni, naczelnych i ludzi (Volkow i wsp, 1990; Nader i wsp, 2002; Conrad i wsp, 2010). Możliwe, że te adaptacje mogą przyczynić się do „ochronnego” efektu ćwiczeń w związku z nadużywaniem / uzależnieniem od narkotyków. Wsparcie dla tego pomysłu pochodzi z badań wspomnianych wcześniej w tej części, wykazujących zmniejszenie samopodawania leków, poszukiwanie i przywracanie zwierzętom dopuszczonym do ćwiczeń. Istnieje również poparcie, że ćwiczenia mogą „konkurować” z samopodawaniem leków, ponieważ bieganie kół zmniejsza spożycie amfetaminy, gdy oba wzmacniacze są jednocześnie dostępne (Kanarek i wsp, 1995).

Ćwiczenia mają również wpływ na hipokamp, gdzie wpływają na plastyczność (odzwierciedloną w podwyższonym LTP i poprawione uczenie się przestrzenne) oraz zwiększają neurogenezę i ekspresję kilku genów związanych z plastycznością (Kanarek i wsp, 1995; van Praag i wsp, 1999; Gomez-Pinilla i wsp, 2002; Molteni i wsp, 2002). Zmniejszona neurogeneza hipokampa związana jest z zachowaniami depresyjnymi w badaniach przedklinicznych (Duman i wsp, 1999; Sahay and Hen, 2007) i zgodnie ze zdolnością do zwiększania neurogenezy hipokampa, wykazano, że ćwiczenia mają działanie przeciwdepresyjne w linii depresyjnej szczurów (Bjornebekk i wsp, 2006) oraz w celu poprawy objawów depresyjnych u ludzi (Poważnie i wsp, 2006). Biorąc pod uwagę niedawno zgłoszony związek między tłumieniem neurogenezy hipokampa a zwiększonym spożyciem kokainy i poszukiwaniem zachowań u szczura (Noonan i wsp, 2010) wraz z wcześniejszymi dowodami, że narażenie na stres (leczenie zmniejszające neurogenezę hipokampa) zwiększa spożycie leku (Covington i Miczek, 2005), ważne jest, aby rozważyć wpływ ćwiczeń na funkcję hipokampa, oprócz tych na funkcję mezolimbiczną. Ponieważ ćwiczenia prowadzą do plastyczności zarówno w obwodach związanych z depresją (tj. Hipokampem), jak i obwodach związanych z poszukiwaniem leków (tj. Układem mezolimbicznym), trudno jest określić, gdzie znajduje się dokładne miejsce działania „anty-poszukującego narkotyków”.

Zgodnie z efektami ćwiczeń na nagrody za leki, istnieje również dowód, że bieganie może zmniejszyć preferencje dla naturalnych wzmacniaczy. W warunkach ograniczonego dostępu do żywności szczury ze stałym dostępem do koła do biegania rzeczywiście przestaną jeść aż do śmierci (Routtenberg i Kuznesof, 1967; Routtenberg, 1968). To ekstremalne zjawisko obserwuje się tylko wtedy, gdy występują okresy dostępu do żywności z ciągłym dostępem do koła do biegania, chociaż może to sugerować, że ekspozycja na ćwiczenia może ogólnie zmniejszać motywację zarówno dla wzmacniaczy lekowych, jak i nielekowych. Ostatnim rozważeniem skutków ćwiczeń jest to, że koło biegowe umieszczone w klatce dla zwierząt może działać jako forma wzbogacenia środowiska. Chociaż trudno jest całkowicie oddzielić wzbogacenie środowiska od ćwiczeń (zwierzęta trzymane w EE ćwiczą więcej), odnotowano dysocjujące efekty EE i ćwiczeń (van Praag i wsp, 1999; Olson i wsp, 2006).

5. Nowość / Stymulacja sensoryczna / Wzbogacenie środowiska

Nowe bodźce, stymulacja sensoryczna i wzbogacone środowisko wzmacniają zwierzęta, w tym gryzonie (Van de Weerd i wsp, 1998; Besheer i wsp, 1999; Bevins i Bardo, 1999; Mellen i Sevenich MacPhee, 2001; Dommett i wsp, 2005; Kain i wsp, 2006; Olsen and Winder, 2009). Wykazano, że nowe środowiska, bodźce sensoryczne i wzbogacanie środowiska (EE) aktywują mezolimbiczny system DA (Chiodo i wsp, 1980; Horvitz i wsp, 1997; Rebec i wsp, 1997a; Rebec i wsp, 1997b; Wood and Rebec, 2004; Dommett i wsp, 2005; Segovia i wsp, 2010), sugerując nakładanie się z obwodami uzależnień. W populacjach ludzkich poszukiwanie wrażliwości i nowości wiązało się z podatnością, spożyciem i nasileniem nadużywania narkotyków (Cloninger, 1987; kelly i wsp, 2006); do recenzji, zobacz (Zuckerman, 1986). U gryzoni reakcja na nowość była również skorelowana z późniejszym samopodawaniem leków (Kwadrat i wsp, 1989; Kain i wsp, 2005; Meyer i wsp, 2010), sugerując, że te dwa fenotypy są pożądane. Opierając się na tych i neurochemicznych danych, uważa się, że obwody mezokortykolimbiczne nakładają się na odpowiedź na nowości i narkotyki (Rebec i wsp., 1997a; Rebec i wsp., 1997b; Bardo i Dwoskin, 2004). Bodźce sensoryczne (zwłaszcza bodźce wzrokowe i słuchowe) badano pod kątem ich właściwości wzmacniających (Marks i wsp, 1955; Stewart, 1960; Kain i wsp, 2006; Liu i wsp, 2007; Olsen and Winder, 2010), a ostatnio wykazaliśmy zaangażowanie sygnalizacji dopaminergicznej i glutaminergicznej w pośredniczeniu we wzmacnianiu właściwości różnych bodźców zmysłowych (Olsen and Winder, 2009; Olsen i wsp, 2010). Plastyczność po dyskretnym narażeniu na nowości lub bodźce sensoryczne w obrębie parametrów, które nie byłyby awersyjne, jest ograniczona, chociaż istnieją obszerne dowody na plastyczność nerwów po silnej aktywacji lub pozbawieniu systemów sensorycznych (Kaas, 1991; Rauschecker, 1999; Uhlrich i wsp, 2005; Kowal i wsp, 2009). Istnieje jednak wiele danych dotyczących plastyczności neuronów związanych z mieszkaniem w wzbogaconym środowisku (które obejmuje aspekty innych omawianych tematów, w tym nowości i ćwiczenia; więcej szczegółowych informacji można znaleźć w (Kolb i Whishaw, 1998; van Praag i wsp, 2000a; Nithianantharajah i Hannan, 2006)). Na słynną teorię uczenia się Hebba wpłynęły wyniki, które uzyskał, pokazujące, że szczury trzymane w wzbogaconym środowisku (jego własnym domu) radziły sobie lepiej z zadaniami związanymi z uczeniem się niż współlokatorzy przebywający w laboratorium (Hebb, 1947). Kolejne badania wykazały drastyczne zmiany w masie mózgu, angiogenezie, neurogenezie, gliogenezie i strukturze dendrytycznej w odpowiedzi na wzbogacenie środowiska (EE) (Bennett i wsp, 1969; Greenough i Chang, 1989; Kolb i Whishaw, 1998; van Praag i wsp, 2000b). Nowsze dane z badań mikromacierzy wykazały, że obudowa EE indukuje ekspresję kaskad genowych związanych z plastycznością i neuroprotekcją zależną od NMDA (Rampon i wsp, 2000). Ta sama grupa odkryła, że ekspozycja na środowisko EE tylko dla godzin 3 (tj. Ekspozycja na liczne nowe bodźce) miała podobne wyniki, zwiększając ekspresję genów w szlakach związanych z neuritogenezą i plastycznością (Rampon i wsp, 2000).

Podobnie jak nagroda za ćwiczenie, jako ogólna tendencja plastyczność wywoływana przez EE wydaje się zmniejszać wrażliwość na nadużywanie leków i może nadawać „fenotyp ochronny” przeciwko zażywaniu narkotyków (Schody i Bardo, 2009; Thiel i wsp, 2009; Solinas i wsp, 2010; Thiel i wsp, 2011). W porównaniu ze zwierzętami w zubożałych warunkach, EE spowodowało przesunięcie w prawo krzywej odpowiedzi na dawkę aktywacji lokomotorycznej przez morfinę, jak również osłabione indukowane morfiną i amfetaminą uczulenie na ruch (Bard i wsp, 1995; Bard i wsp, 1997). Podobny trend zaobserwowano po leczeniu psychostymulantem, w którym EE łagodziło działanie nikotynowe aktywujące i uwrażliwiające lokomotorycznie oraz zmniejszało samopodawanie kokainy i poszukiwało zachowania (chociaż EE zwiększało kokainę CPP) (Zielony i wsp, 2003; Zielony i wsp, 2010). Co ciekawe, EE nie prowadziło do różnic w syntezie DA lub prążkowia DA ani wiązaniu receptora opioidowego w kilku badanych obszarach mezokortykolimbicznych (Bard i wsp, 1997), chociaż Segovia i koledzy znaleźli wzrost w bazie i K⁺-stymulowana DA NAc po EE (Segovia i wsp, 2010). W PFC (ale nie w NAc lub prążkowiu) stwierdzono, że szczury EE mają zmniejszoną zdolność do transportu dopaminy (Zhu i wsp, 2005). Ten wynikowy wzrost sygnalizacji przedczołowej DA może wpływać na aktywność mezolimbiczną, impulsywność i samopodawanie leku (Deutch, 1992; Olsen i Duvauchelle, 2001, 2006; Everitt i wsp, 2008; Del Arco i Mora, 2009). Nowsze prace zidentyfikowały osłabioną aktywność CREB i zmniejszone BDNF w NAc po 30 dniach EE w porównaniu do zubożałych szczurów (Zielony i wsp, 2010), chociaż poziomy NAc BDNF były podobne między EE i szczurami kontrolnymi po jednym roku mieszkania (Segovia i wsp, 2010). EE wpływa również na aktywność transkrypcyjną wywoływaną przez narkotyki. Indukcja bezpośredniego wczesnego genu Zif268 w NAc przez kokainę jest zmniejszona, podobnie jak indukowana kokainą ekspresja delta FosB w prążkowiu (chociaż stwierdzono, że samo EE podnosi deltę prążkowia FosB) (Solinas i wsp, 2009). Ten „ochronny” efekt jest nie tylko widoczny w dziedzinie uzależnienia. Stopień plastyczności indukowanej przez EE jest tak duży, że nadal jest badany pod kątem ochrony i poprawy regeneracji po kilku chorobach neurologicznych (van Praag i wsp., 2000a; Iglice i Hannan, 2005; Nithianantharajah i Hannan, 2006; Laviola i wsp, 2008; Lonetti i wsp, 2010), a niedawny raport stwierdził nawet zależny od podwzgórza wzrost remisji raka, gdy zwierzęta były trzymane w EE (Cao i wsp, 2010). Jak omówiono w odniesieniu do ćwiczeń, wnioski dotyczące wpływu EE na samopodawanie leku powinny być podejmowane z uwzględnieniem potencjalnych efektów depresyjnych wzbogaconej obudowy. Podobnie jak ćwiczenia, wykazano, że EE zwiększa neurogenezę hipokampa (van Praag i wsp., 2000b) i zmniejszyć depresyjne skutki stresu u gryzoni (Laviola i wsp, 2008).

6. Dyskusja

U niektórych osób następuje przejście od „normalnego” do kompulsywnego zaangażowania w naturalne nagrody (takie jak jedzenie lub seks), warunek, który niektórzy określili jako uzależnienia behawioralne lub nielekowe (Holden, 2001; Dotacja i wsp., 2006a). Wraz z postępem badań nad uzależnieniem od narkotyków wiedza zdobyta w dziedzinie uzależnienia od narkotyków, motywacji i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych przyczyni się do opracowania strategii terapeutycznych dla uzależnień nielekowych. Pojawiają się dowody kliniczne, że farmakoterapia stosowana w leczeniu uzależnienia od narkotyków może być skutecznym podejściem do leczenia uzależnień nielekowych. Na przykład doniesiono, że naltrekson, nalmefina, N-acetylocysteina i modafanil zmniejszają głód patologicznych hazardzistów (Kim i wsp, 2001; Dotacja i wsp, 2006b; Leung i Cottler, 2009). Antagoniści opiatów okazali się również obiecujący w małych badaniach w leczeniu kompulsywnych zachowań seksualnych (Grant i Kim, 2001), a topirimate okazał się sukcesem w zmniejszaniu epizodów binge i masy ciała u otyłych pacjentów z zaburzeniami objadania się (McElroy i wsp, 2007). Sukces tych metod leczenia uzależnień innych niż narkotyki sugeruje ponadto, że istnieją wspólne substraty neuronalne między uzależnieniami od narkotyków i od narkotyków.

Modele zwierzęce zmotywowanych i kompulsywnych zachowań pomogą również uzyskać wgląd w mechanizmy neuronalne leżące u podstaw uzależnień nielekowych (Potenza, 2009; Winstanley i wsp, 2010). Niektóre rodzaje uzależnień nielekowych są łatwiej modelowane u gryzoni niż u innych. Na przykład paradygmaty wykorzystujące dostęp do bardzo smacznych potraw zapewniły doskonałe ramy do badania przejścia na kompulsywne lub nadmierne przyjmowanie pokarmu. Modele gryzoni wykorzystujące dostęp do diety bogatej w tłuszcze, o wysokiej zawartości cukru lub „w stylu stołówki” powodują zwiększone spożycie kalorii i podwyższony przyrost masy ciała, główne składniki ludzkiej otyłości (Rothwell i Stock, 1979, 1984; Lin i wsp, 2000). Te zabiegi mogą zwiększyć przyszłą motywację do nagrody żywnościowej (Wojnicki i wsp, 2006) i prowadzić do zmian w plastyczności nerwów w mezolimbicznym układzie dopaminowym (Hoebel i wsp, 2009). Modele samodzielnego podawania żywności wykazały ponadto, że sygnały i stresory związane z żywnością mogą prowadzić do nawrotów w poszukiwaniu pożywienia (Wychowanek i wsp, 2007; Grimm i wsp, 2008; Nair i wsp., 2009b), zjawisko zgłaszane również dla ludzi na diecie (Drewnowski, 1997; Berthoud, 2004). Dlatego te typy modeli mają wysoką trafność konstrukcji i mogą skutkować neuroadaptacjami, które dają nam wgląd w ludzkie warunki, takie jak kompulsywne przyjmowanie pokarmu lub nawrót do nadmiernych nawyków żywieniowych po korzystnej zmianie diety.

Innym obszarem ostatnich postępów jest rozwój modeli gryzoni i ryzykownego wyboru gryzoni (van den Bos i wsp, 2006; Rivalan i wsp, 2009; St Onge i Floresco, 2009; Zeeb i wsp, 2009; Jentsch i wsp, 2010). Badania wykazały, że szczury są zdolne do wykonywania zadań hazardowych Iowa (IGT) (Rivalan i wsp, 2009; Zeeb i wsp, 2009) i zadanie na automatach (Winstanley i wsp, 2011). Jedno z badań wykazało, że szczury, które wykonały suboptymalnie na IGT miały wyższą wrażliwość na nagrodę i większe ryzyko podejmowania (Rivalan i wsp, 2009), podobne do cech związanych z patologicznym hazardem i uzależnieniem od narkotyków u ludzi (Cloninger, 1987; Zuckerman, 1991; Cunningham-Williams i wsp, 2005; Potenza, 2008). Wykorzystując modele gryzoni, badania koncentrują się również na mechanizmach neuronalnych leżących u podstaw „dążenia do hazardu” i rozwoju hazardu patologicznego, który może zapewnić wgląd w rozwój farmakoterapii patologicznego hazardu (Winstanley, 2011; Winstanley i wsp, 2011).

Badania mechanistyczne wykorzystujące bodźce sensoryczne jako wzmacniacz znalazły nakładanie się mechanizmów molekularnych, które modulują samopodawanie wzmacniaczy sensorycznych i narkotyków (Olsen and Winder, 2009; Olsen i wsp, 2010). Chociaż badania w tej dziedzinie są w powijakach, te i przyszłe eksperymenty mogą dać wgląd w potencjalne strategie terapeutyczne w leczeniu kompulsywnego korzystania z Internetu lub gier wideo.

Chociaż te i inne postępy w modelach behawioralnych zaczynają dawać nam potencjalny wgląd w procesy leżące u podstaw uzależnień innych niż narkotyki, istnieje kilka wyzwań i ograniczeń przy próbach modelowania takich zachowań. Jednym z ograniczeń jest to, że w większości modeli nie ma znaczących konsekwencji niewłaściwego podejmowania decyzji lub nadmiernego zaangażowania w zachowania. Na przykład gry hazardowe gryzoni wykorzystują mniejsze nagrody lub zwiększone opóźnienie między nagrodami w odpowiedzi na złe decyzje, ale zwierzę nie ryzykuje utraty domu po passie przegranych. Innym ograniczeniem jest to, że nadmierne zaangażowanie w zachowania, takie jak samodzielne podawanie jedzenia lub narkotyków, w warunkach laboratoryjnych może być konsekwencją braku dostępu zwierząt do innych nagród niezwiązanych z lekami (Ahmed, 2005). Ta wyjątkowa sytuacja została zaproponowana do modelowania osób podatnych na ryzyko w populacjach ludzkich (Ahmed, 2005), choć nadal stanowi zastrzeżenie dla tego typu badań.

Kontynuacja badań nad nadmiernym, kompulsywnym lub nieprzystosowawczym działaniem w zakresie jedzenia, hazardu i innych zachowań nielekowych będzie kluczem do pogłębienia naszej wiedzy na temat uzależnień nielekowych. Wyniki badań przedklinicznych z wykorzystaniem tych metod w połączeniu z badaniami w populacjach ludzkich przyczynią się do promowania farmakoterapii „crossover”, która może przynieść korzyści zarówno uzależnieniom od narkotyków, jak i innym (Dotacja i wsp., 2006a; Potenza, 2009; Frascella i wsp, 2010).

6.1 Pozostałe pytania

Pozostaje pytanie, czy te same populacje neuronów są aktywowane przez nagrody lekowe i naturalne. Chociaż istnieje wiele dowodów na to, że obszary mózgu dotknięte naturalnymi nagrodami i narkotykami nakładają się na siebie (Garavan i wsp, 2000; Karama i wsp, 2002; Childress i wsp, 2008) istnieją sprzeczne dane dotyczące nakładania się populacji neuronalnych, na które wpływają naturalne nagrody i leki. Rekordy pojedynczej jednostki z prążkowia brzusznego szczura i naczelnego innego niż człowiek wskazują, że różne populacje nerwowe są zaangażowane podczas samopodawania naturalnych nagród (pokarm, woda i sacharoza) w porównaniu z kokainą lub etanolem, chociaż występował duży stopień pokrywania się różne nagrody naturalne stosowane w tych badaniach (Bowman i wsp, 1996; Carelli i wsp, 2000; Carelli, 2002; Robinson i Carelli, 2008). Istnieją również dowody, że leki różnych klas angażują różne zespoły nerwowe w układzie mezokortykolimbicznym. Rekordy pojedynczych jednostek z przyśrodkowej PFC i NAc szczurów, które same podawały kokainę lub heroinę, ujawniły, że różne populacje neuronów były zaangażowane w różny sposób zarówno w okresie przewidywania, jak i po infuzji (Chang i wsp, 1998). Jednakże rozróżnienie między nagrodą naturalną a lekową może nie być tak bezwzględne, ponieważ istnieją również dowody przeciwne. Po czasowej ekspozycji na metamfetaminę i doświadczenia seksualne, wystąpiła znacząca zbieżność neuronów aktywowanych przez te dwie nagrody w NAc, przedniej obręczy obręczy i podstawy boczno-bocznej ciała migdałowatego (Frohmader i wsp, 2010). Tak więc rekrutacja populacji neuronalnych przez określone narkotyki może pokrywać się z rekrutacją pewnych naturalnych nagród, ale nie innych. Przyszłe badania z wykorzystaniem bardziej wszechstronnych baterii nagród naturalnych i leków będą potrzebne do rozwiązania tego problemu.

Kolejne pojawiające się pytanie dotyczy tego, w jakim stopniu badanie naturalnego przetwarzania nagród może pomóc nam zrozumieć uzależnienie od narkotyków i innych narkotyków. Najnowsze dowody sugerują, że narażenie na niektóre nagrody nielekowe może nadać „ochronę” przed nagrodami za leki. Na przykład cukier i sacharyna mogą zmniejszyć samopodawanie kokainy i heroiny (Carroll i wsp, 1989; Lenoir i Ahmed, 2008), i wykazano, że te naturalne wzmacniacze przewyższają kokainę w wyborze samo-podawania u znacznej większości szczurów (Lenoir i wsp, 2007; Puszka i wsp, 2010). W retrospektywnej analizie zwierząt w różnych badaniach, Cantin i wsp. donosi, że tylko ~ 9% szczurów woli kokainę niż sacharynę. Interesującą możliwością jest to, że ta niewielka część zwierząt reprezentuje populację podatną na „uzależnienie”. Badania z zastosowaniem kokainy jako samodzielnego podawania próbowały zidentyfikować „uzależnionych” szczurów, stosując kryteria zmodyfikowane w oparciu o kryteria DSM-IV dotyczące uzależnienia od narkotyków (Deroche-Gamonet i wsp, 2004; Belin i wsp, 2009; Kasanetz i wsp, 2010). Badania te wykazały, że około ~ 17 – 20% samokalorycznej kokainy zwierząt spełnia wszystkie trzy kryteria, podczas gdy szacunki dotyczące współczynnika uzależnienia od kokainy u ludzi wcześniej narażonych na zakres leków od ~ 5 – 15% (Anthony i wsp, 1994; O'Brien i Anthony, 2005). Zatem u większości zwierząt cukier i sacharyna wydają się działać silniej wzmacniająco niż kokaina. Bardzo interesująca kwestia dotyczy tego, czy mniejszość zwierząt, dla których preferowany jest środek wzmacniający lek, reprezentuje „wrażliwą” populację, która jest bardziej odpowiednia dla badań nad uzależnieniami. Zatem porównanie preferencji poszczególnych zwierząt w zakresie narkotyków z naturalnymi nagrodami może dać wgląd w czynniki podatności związane z uzależnieniem od narkotyków.

Ostatnie pytanie brzmi, czy dążenie do naturalnych nagród może pomóc w zapobieganiu lub leczeniu narkomanii. Wzbogacenie środowiska zaproponowano zarówno jako środek zapobiegawczy, jak i środek leczenia uzależnienia od narkotyków na podstawie badań przedklinicznych z kilkoma lekami nadużywania (Bard i wsp, 2001; Deehan i wsp, 2007; Solinas i wsp, 2008; Solinas i wsp, 2010). Badania więźniów ludzkich sugerują, że wzbogacenie środowiska poprzez zastosowanie „społeczności terapeutycznych” jest w rzeczywistości skuteczną opcją leczenia zarówno w celu zmniejszenia przyszłej przestępczości i nadużywania substancji (Inciardi i wsp, 2001; Butzin i wsp, 2005). Wyniki te są obiecujące i sugerują, że wzbogacenie środowiska może potencjalnie poprawić neuroadaptacje związane z przewlekłym używaniem narkotyków. Podobnie jak w przypadku wzbogacania środowiska, badania wykazały, że ćwiczenia fizyczne zmniejszają samopodawanie i nawracają do narkotyków (Cosgrove i wsp, 2002; Zlebnik i wsp, 2010). Istnieją również dowody, że te przedkliniczne odkrycia przekładają się na populacje ludzkie, ponieważ ćwiczenia zmniejszają objawy abstynencyjne i nawroty u abstynentnych palaczy (Daniel i wsp, 2006; Prochaska i wsp, 2008), a jeden program odzyskiwania narkotyków odniósł sukces u uczestników, którzy trenują i rywalizują w maratonie w ramach programu (Butler, 2005).

7. Uwagi końcowe

Istnieje wiele podobieństw między uzależnieniami nielekowymi a uzależnieniami od narkotyków, w tym głodem, upośledzoną kontrolą zachowania, tolerancją, wycofaniem i wysokim odsetkiem nawrotów (Marks, 1990; Lejoyeux i in., 2000; National Institute on Drug Abuse (NIDA) i in., 2002; Potenza, 2006). Jak przejrzałem, istnieje mnóstwo dowodów na to, że naturalne nagrody są w stanie wywołać plastyczność w obwodach związanych z uzależnieniem. Nie powinno to dziwić, ponieważ 1) narkotyki powodują działania w mózgu podobne do, choć bardziej wyraźne niż naturalne nagrody (Kelley i Berridge, 2002) i 2) wyuczone powiązania między takimi rzeczami, jak żywność lub możliwości seksualne, a warunkami, które maksymalizują dostępność, są korzystne z punktu widzenia przetrwania i są naturalną funkcją mózgu (Alcock, 2005). U niektórych osób ta plastyczność może przyczynić się do stanu kompulsywnego zaangażowania w zachowania przypominające uzależnienie od narkotyków. Rozległe dane sugerują, że jedzenie, zakupy, hazard, granie w gry wideo i spędzanie czasu w Internecie to zachowania, które mogą rozwinąć się w kompulsywne zachowania, które są kontynuowane pomimo druzgocących konsekwencji (Young, 1998; Tejeiro Salguero i Moran, 2002; Davis i Carter, 2009; Garcia i Thibaut, 2010; Lejoyeux i Weinstein, 2010). Podobnie jak w przypadku uzależnienia od narkotyków, istnieje okres przejściowy od umiarkowanego do kompulsywnego (Dotacja i wsp., 2006a), chociaż trudno jest wytyczyć granicę między „normalnym” a patologicznym dążeniem do nagrody. Jednym z potencjalnych podejść do tego rozróżnienia jest testowanie pacjentów za pomocą kryteriów DSM dotyczących uzależnienia od substancji. Stosując to podejście, sporządzono raporty, że te kryteria DSM można spełnić, gdy stosuje się je do pacjentów, którzy kompulsywnie angażują się w aktywność seksualną (Goodman, 1992), hazard (Potenza, 2006), zużycie internetu (Griffiths, 1998), i jeść (Ifland i wsp, 2009). Biorąc pod uwagę fakt, że DSM-5 ma obejmować kategorie umiarkowanego i ciężkiego w ramach „uzależnienia i zaburzeń pokrewnych” (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, 2010), może dobrze służyć badaczom uzależnień i klinicystom, aby rozważyć uzależnienie jako zaburzenie widma. W innych dziedzinach ten typ nomenklatury pomógł podnieść świadomość, że zaburzenia, takie jak autyzm i alkoholizm płodu mają liczne poziomy nasilenia. W przypadku uzależnienia (narkotykowego lub nielekowego) identyfikacja objawów nawet poniżej progu „umiarkowanego” może pomóc zidentyfikować osoby z grupy ryzyka i umożliwić skuteczniejsze interwencje. Przyszłe badania będą nadal ujawniać wgląd w to, jak pogoń za naturalnymi nagrodami może stać się kompulsywna u niektórych osób i jak najlepiej leczyć uzależnienia nielekowe.

â € <

Podsumowanie plastyczności obserwowanej po ekspozycji na lek lub naturalne wzmacniacze.

Podziękowania

Wsparcie finansowe zapewnił NIH grant DA026994. Chciałbym podziękować Kelly Conrad, Ph.D. i Tiffany Wills, Ph.D. po konstruktywne komentarze do poprzednich wersji tego manuskryptu.

Przypisy

Zastrzeżenie wydawcy: Jest to plik PDF z nieedytowanym manuskryptem, który został zaakceptowany do publikacji. Jako usługa dla naszych klientów dostarczamy tę wczesną wersję manuskryptu. Rękopis zostanie poddany kopiowaniu, składowi i przeglądowi wynikowego dowodu, zanim zostanie opublikowany w ostatecznej formie cytowania. Należy pamiętać, że podczas procesu produkcyjnego mogą zostać wykryte błędy, które mogą wpłynąć na treść, a wszystkie zastrzeżenia prawne, które odnoszą się do czasopisma, dotyczą.

Referencje

(APA) APA DSM-5 Proponowane zmiany obejmują nową kategorię uzależnień i powiązanych zaburzeń. 2010 [Informacja prasowa]. Źródło http://wwwdsm5org/newsroom/pages/pressreleasesaspx.
Aghajanian GK. Tolerancja miejscowych neuronów rdzeniowych na morfinę i tłumienie odpowiedzi odstawiennej przez klonidynę. Natura. 1978; 276: 186 – 188. [PubMed]
Ahmed SH. Nierównowaga między dostępnością nagrody za leki i poza lekami: główny czynnik ryzyka uzależnienia. Eur J Pharmacol. 2005; 526: 9 – 20. [PubMed]
Ahmed SH, Koob GF. Przejście od umiarkowanego do nadmiernego spożycia narkotyków: zmiana hedonicznej wartości zadanej. Nauka. 1998; 282: 298-300. [PubMed]
Aiken CB. Pramipeksol w psychiatrii: systematyczny przegląd literatury. J Clin Psychiatry. 2007; 68: 1230 – 1236. [PubMed]
Alburges ME, Narang N, Wamsley JK. Zmiany w układzie receptora dopaminergicznego po przewlekłym podawaniu kokainy. Synapsa. 1993; 14: 314 – 323. [PubMed]
Alcock J. Animal Behavior: ewolucyjne podejście. Sinauer Associates; Sunderland, Mass: 2005.
Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne Proponowane zmiany DSM-5 obejmują nową kategorię uzależnień i zaburzeń pokrewnych. 2010 [Informacja prasowa]. Źródło http://wwwdsm5org/newsroom/pages/pressreleasesaspx.
Antelman SM, Eichler AJ, Black CA, Kocan D. Wymienność stresu i amfetaminy w uczuleniu. Nauka. 1980; 207: 329 – 331. [PubMed]
Anthony JC, Warner LA, Kessler RC. Epidemiologia porównawcza zależności od tytoniu, alkoholu, substancji kontrolowanych i wziewnych: podstawowe ustalenia z National Comorbidity Survey. Psychofarmakologia eksperymentalna i kliniczna. 1994; 2: 244 – 268.
Asahina S, Asano K, Horikawa H, Hisamitsu T, Sato M. Zwiększenie poziomu beta-endorfin w podwzgórzu szczura poprzez ćwiczenia. Japoński dziennik sprawności fizycznej i medycyny sportowej. 2003; 5: 159 – 166.
Aston-Jones G, Harris GC. Substraty mózgowe dla zwiększonego poszukiwania leków podczas przedłużającego się odstawienia. Neuropharmakologia. 2004; 47 (Suppl 1): 167 – 179. [PubMed]
Avena NM, Hoebel BG. Szczury uwrażliwione na amfetaminę wykazują nadaktywność wywołaną cukrem (uczulenie krzyżowe) i hiperfagię cukrową. Pharmacol Biochem Behav. 2003a; 74: 635 – 639. [PubMed]
Avena NM, Hoebel BG. Dieta wspomagająca uzależnienie od cukru powoduje behawioralne uwrażliwienie krzyżowe na niską dawkę amfetaminy. Neuroscience. 2003b; 122: 17 – 20. [PubMed]
Avena NM, Long KA, Hoebel BG. Szczury zależne od cukru wykazują zwiększoną odpowiedź na cukier po abstynencji: dowody na efekt deprywacji cukru. Physiol Behav. 2005; 84: 359 – 362. [PubMed]
Avena NM, Rada P, Hoebel BG. Dowody na uzależnienie od cukru: behawioralne i neurochemiczne skutki przerywanego, nadmiernego spożycia cukru. Neurosci Biobehav Rev. 2008; 32: 20-39. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Balleine BW, Dickinson A. Instrumentalna akcja ukierunkowana na cel: przygodne i motywacyjne uczenie się oraz ich substraty korowe. Neuropharmakologia. 1998; 37: 407 – 419. [PubMed]
Bardo MT, Bowling SL, Rowlett JK, Manderscheid P, Buxton ST, Dwoskin LP. Wzbogacenie środowiska osłabia uczulenie narządu ruchu, ale nie uwalnianie dopaminy in vitro indukowane przez amfetaminę. Pharmacol Biochem Behav. 1995; 51: 397 – 405. [PubMed]
Bardo MT, Dwoskin LP. Biologiczne powiązanie między systemami motywacyjnymi poszukującymi nowości i leków. Nebr Symp Motiv. 2004; 50: 127 – 158. [PubMed]
Bardo MT, Klebaur JE, Valone JM, Deaton C. Wzbogacenie środowiska zmniejsza dożylne samopodawanie amfetaminy u samic i samców szczurów. Psychopharmacology (Berl) 2001; 155: 278 – 284. [PubMed]
Bardo MT, Robinet PM, Hammer RF., Jr. Wpływ zróżnicowanych środowisk hodowlanych na zachowania indukowane morfiną, receptory opioidowe i syntezę dopaminy. Neuropharmakologia. 1997; 36: 251 – 259. [PubMed]
Beach FA, Jordan L. Wpływ wzmocnienia seksualnego na wyniki męskich szczurów na prostym pasie startowym. J Comp Physiol Psychol. 1956; 49: 105 – 110. [PubMed]
Bechara A. Podejmowanie decyzji, kontrola impulsów i utrata siły woli, by stawić opór narkotykom: perspektywa neurokognitywna. Nat Neurosci. 2005; 8: 1458-1463. [PubMed]
Belin D, Balado E, Piazza PV, Deroche-Gamonet V. Wzorzec spożycia i głodu narkotykowego przewidują rozwój zachowania podobnego do uzależnienia od kokainy u szczurów. Biol Psychiatry. 2009; 65: 863 – 868. [PubMed]
Belke TW, Dunlop L. Wpływ wysokich dawek naltreksonu na bieganie i reagowanie na możliwość biegania u szczurów: Test hipotezy opiatowej. Psychol Rec. 1998; 48: 675 – 684.
Belke TW, Heyman GM. Analiza prawa dopasowania wzmacniającej skuteczności toczenia kół w szczurach. Anim Learn Behav. 1994; 22: 267 – 274.
Bello NT, Lucas LR, Hajnal A. Powtórny dostęp do sacharozy wpływa na gęstość receptorów D2 dopaminy w prążkowiu. Neuroreport. 2002; 13: 1575-1578. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Bennett EL, Rosenzweig MR, Diamond MC. Mózg szczura: wpływ wzbogacenia środowiska na mokre i suche masy. Nauka. 1969; 163: 825 – 826. [PubMed]
Berthoud HR. Umysł a metabolizm w kontroli przyjmowania pokarmu i bilansu energetycznego. Physiol Behav. 2004; 81: 781 – 793. [PubMed]
Besheer J, Jensen HC, Bevins RA. Antagonizm dopaminy w rozpoznawaniu nowych przedmiotów i preparat kondycjonujący miejsce dla noworodków u szczurów. Behav Brain Res. 1999; 103: 35 – 44. [PubMed]
Bevins RA, Bardo MT. Uwarunkowany wzrost preferencji miejsca poprzez dostęp do nowych obiektów: antagonizm MK-801. Behav Brain Res. 1999; 99: 53 – 60. [PubMed]
Bevins RA, Besheer J. Nagroda nowości jako miara anhedonii. Neurosci Biobehav Rev. 2005; 29: 707 – 714. [PubMed]
Bjornebekk A, Mathe AA, Brene S. Bieganie ma zróżnicowany wpływ na NPY, opiaty i proliferację komórek w zwierzęcym modelu depresji i kontroli. Neuropsychofarmakologia. 2006; 31: 256 – 264. [PubMed]
Czarny DW. Kompulsywne zaburzenie zakupów: przegląd dowodów. Widma Cns. 2007; 12: 124 – 132. [PubMed]
Borgland SL, Malenka RC, Bonci A. Ostre i przewlekłe indukowane kokainą wzmocnienie siły synaptycznej w brzusznej okolicy nakrywkowej: korelacje elektrofizjologiczne i behawioralne u poszczególnych szczurów. J Neurosci. 2004; 24: 7482 – 7490. [PubMed]
Bowman EM, Aigner TG, Richmond BJ. Sygnały neuronalne w prążkowiu brzusznym małpy dotyczyły motywacji do otrzymywania soków i kokainy. J Neurophysiol. 1996; 75: 1061 – 1073. [PubMed]
Bradley KC, Boulware MB, Jiang H, Doerge RW, Meisel RL, Mermelstein PG. Zmiany w ekspresji genów w jądrze półleżącym i prążkowiu po doświadczeniu seksualnym. Genes Brain Behav. 2005; 4: 31 – 44. [PubMed]
Breiter HC, Aharon I, Kahneman D, Dale A, Shizgal P. Funkcjonalne obrazowanie reakcji neuronalnych na oczekiwanie i doświadczenie zysków i strat pieniężnych. Neuron. 2001; 30: 619 – 639. [PubMed]
Bruijnzeel AW. sygnalizacja receptora opioidowego kappa i funkcja nagrody mózgu. Brain Res Rev. 2009; 62: 127 – 146. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Butler SL. Handel napojami i lekami na pot i pęcherze. The New York Times; Nowy Jork: 2005.
Butzin CA, Martin SS, Inciardi JA. Leczenie podczas przejścia z więzienia do społeczności i późniejsze nielegalne zażywanie narkotyków. J Subst Abuse Treat. 2005; 28: 351 – 358. [PubMed]
Caggiula AR, Hoebel BG. „Miejsce kopulacji-nagrody” w tylnym podwzgórzu. Nauka. 1966; 153: 1284 – 1285. [PubMed]
Cain ME, Green TA, Bardo MT. Wzbogacenie środowiska zmniejsza odpowiedź na nowość wizualną. Procesy behawioralne. 2006; 73: 360 – 366. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Cain ME, Saucier DA, Bardo MT. Poszukiwanie nowości i używanie narkotyków: wkład modelu zwierzęcego. Psychofarmakologia eksperymentalna i kliniczna. 2005; 13: 367–375. [PubMed]
Cantin L, Lenoir M, Augier E, Vanhille N, Dubreucq S, Serre F i in. Kokaina jest niska na drabinie wartości szczurów: możliwe dowody na odporność na uzależnienie. PLoS One. 2010; 5: e11592. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Cao L, Liu X, Lin EJ, Wang C, Choi EY, Riban V, et al. Aktywacja środowiskowa i genetyczna osi BDNF / leptyna mózgowo-adipocytowa powoduje remisję i hamowanie raka. Komórka. 2010; 142: 52 – 64. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Carelli RM. Jądro półleżące odpala komórki podczas zachowań ukierunkowanych na cel dla kokainy vs. „naturalne” wzmocnienie. Physiol Behav. 2002; 76: 379–387. [PubMed]
Carelli RM, Ijames SG, Crumling AJ. Dowody na to, że oddzielenie obwodów nerwowych w jądrze półleżącym koduje kokainę w porównaniu z nagrodą „naturalną” (woda i żywność). J Neurosci. 2000; 20: 4255 – 4266. [PubMed]
Carlezon WA, Jr., Thomas MJ. Biologiczne substraty nagrody i awersji: hipoteza aktywności jądra półleżącego. Neuropharmakologia. 2009; 56 (Suppl 1): 122 – 132. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Carroll ME, Lac ST, Nygaard SL. Równoczesnie dostępny wzmacniacz nieleczniczy zapobiega nabyciu lub zmniejsza zachowanie zachowania wzmocnionego kokainą. Psychopharmacology (Berl) 1989; 97: 23 – 29. [PubMed]
Cassens G, Actor C, Kling M, Schildkraut JJ. Odstawienie amfetaminy: wpływ na próg wzmocnienia wewnątrzczaszkowego. Psychopharmacology (Berl) 1981; 73: 318 – 322. [PubMed]
Chang JY, Janak PH, Woodward DJ. Porównanie mezokortykolimbicznych odpowiedzi neuronalnych podczas samodzielnego podawania kokainy i heroiny u swobodnie poruszających się szczurów. J Neurosci. 1998; 18: 3098 – 3115. [PubMed]
Chen BT, Bowers MS, Martin M, Hopf FW, Guillory AM, Carelli RM i in. Kokaina, ale nie naturalna nagroda, samopodawanie, ani bierna infuzja kokainy powodują trwałe LTP w VTA. Neuron. 2008a; 59: 288 – 297. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Chen BT, Hopf FW, Bonci A. Plastyczność synaptyczna w układzie mezolimbicznym: implikacje terapeutyczne dla nadużywania substancji. Ann NY Acad Sci. 2010; 1187: 129 – 139. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Chen HI, Kuo YM, Liao CH, Jen CJ, Huang AM, Cherng CG i in. Długotrwałe kompulsywne ćwiczenia zmniejszają satysfakcjonującą skuteczność 3,4-metylenodioksymetamfetaminy. Behav Brain Res. 2008b; 187: 185 – 189. [PubMed]
Childress AR, Ehrman RN, Wang Z, Li Y, Sciortino N, Hakun J, et al. Preludium do pasji: aktywacja limbiczna przez „niewidzialne” narkotyki i wskazówki seksualne. PLoS One. 2008; 3: e1506. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Chiodo LA, Antelman SM, Caggiula AR, Lineberry CG. Bodźce sensoryczne zmieniają szybkość uwalniania neuronów dopaminowych (DA): dowód na dwa funkcjonalne typy komórek DA w istocie czarnej. Brain Res. 1980; 189: 544 – 549. [PubMed]
Christie MJ, Chesher GB. Zależność fizyczna od fizjologicznie uwalnianych opiatów endogennych. Życie Sci. 1982; 30: 1173 – 1177. [PubMed]
Clark PJ, Kohman RA, Miller DS, Bhattacharya TK, Haferkamp EH, Rhodes JS. Neurogeneza hipokampa u dorosłych i indukcja c-Fos podczas eskalacji dobrowolnej pracy koła u myszy C57BL / 6J. Behav Brain Res. 2010; 213: 246 – 252. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Cloninger CR. Neurogenetyczne mechanizmy adaptacyjne w alkoholizmie. Nauka. 1987; 236: 410 – 416. [PubMed]
Colantuoni C, Rada P, McCarthy J, Patten C, Avena NM, Chadeayne A, et al. Dowody na to, że przerywane, nadmierne spożycie cukru powoduje endogenne uzależnienie od opioidów. Obes Res. 2002; 10: 478 – 488. [PubMed]
Colantuoni C, Schwenker J, McCarthy J, Rada P, Ladenheim B, Cadet JL, et al. Nadmierne spożycie cukru zmienia wiązanie z dopaminą i receptorami opioidowymi mu w mózgu. Neuroreport. 2001; 12: 3549 – 3552. [PubMed]
Conrad KL, Ford K, Marinelli M, Wolf ME. Ekspresja i dystrybucja receptora dopaminowego dynamicznie zmienia się w jądrze półleżącym szczura po wycofaniu się z podawania kokainy. Neuroscience. 2010; 169: 182 – 194. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Contet C, Filliol D, Matifas A, Kieffer BL. Indukowana przez morfinę tolerancja przeciwbólowa, uczulenie narządu ruchu i uzależnienie fizyczne nie wymagają modyfikacji receptora opioidowego mu, aktywności cdk5 i cyklazy adenylanowej. Neuropharmakologia. 2008; 54: 475 – 486. [PubMed]
Korsyka JA, Pelchat ML. Uzależnienie od żywności: prawda czy fałsz? Curr Opin Gastroenterol. 2010; 26: 165 – 169. [PubMed]
Cosgrove KP, Hunter RG, Carroll ME. Jazda na kołach osłabia dożylne podawanie kokainy samemu szczurom: różnice płci. Pharmacol Biochem Behav. 2002; 73: 663 – 671. [PubMed]
Cottone P, Sabino V, Steardo L, Zorrilla EP. Zależny od opioidów przewidujący negatywny kontrast i objadanie się u szczurów z ograniczonym dostępem do wysoce preferowanej żywności. Neuropsychofarmakologia. 2008; 33: 524 – 535. [PubMed]
Covington HE, 3rd, Miczek KA. Powtarzający się stres społeczny, kokaina lub morfina. Wpływ na uczulenie behawioralne i dożylne podawanie kokainy „binges” Psychopharmacology (Berl) 2001; 158: 388 – 398. [PubMed]
Covington HE, 3rd, Miczek KA. Intensywne samopodawanie kokainy po epizodycznym stresie społecznym, ale nie po agresywnym zachowaniu: dysocjacja od aktywacji kortykosteronu. Psychopharmacology (Berl) 2005; 183: 331 – 340. [PubMed]
Crawford LL, Holloway KS, Domjan M. Charakter wzmocnienia seksualnego. J Exp Anal Behav. 1993; 60: 55 – 66. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Crombag HS, Gorny G, Li Y, Kolb B, Robinson TE. Przeciwne skutki samo-podawania amfetaminy na kolce dendrytyczne w przyśrodkowej i oczodołowej korze przedczołowej. Cereb Cortex. 2005; 15: 341 – 348. [PubMed]
Cunningham-Williams RM, Grucza RA, Cottler LB, Womack SB, Books SJ, Przybeck TR, et al. Częstość występowania i czynniki predykcyjne patologicznego hazardu: wyniki badania osobowości, zdrowia i stylu życia (SLPHL) St. Louis. J Psychiatr Res. 2005; 39: 377 – 390. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Daniel JZ, Cropley M, Fife-Schaw C. Wpływ ćwiczeń na zmniejszenie pragnienia palenia i objawów odstawienia papierosów nie jest spowodowany rozproszeniem uwagi. Uzależnienie. 2006; 101: 1187 – 1192. [PubMed]
Davis C, Carter JC. Kompulsywne objadanie się jako zaburzenie uzależnienia. Przegląd teorii i dowodów. Apetyt. 2009; 53: 1 – 8. [PubMed]
Davis JF, Tracy AL, Schurdak JD, Tschop MH, Lipton JW, Clegg DJ, et al. Narażenie na podwyższony poziom tłuszczu w diecie osłabia nagrodę psychostymulującą i mezolimbiczny obrót dopaminy u szczura. Behav Neurosci. 2008; 122: 1257 – 1263. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Deadwyler SA. Elektrofizjologiczne korelaty nadużywanych leków: stosunek do nagród naturalnych. Ann NY Acad Sci. 2010; 1187: 140 – 147. [PubMed]
Deehan GA, Jr., Cain ME, Kiefer SW. Różnicowe warunki hodowlane zmieniają odpowiedź operanta na etanol u szczurów hodowanych obco. Alkohol Clin Exp Res. 2007; 31: 1692 – 1698. [PubMed]
Del Arco A, Mora F. Neuroprzekaźniki i interakcje przedczołowa kora-układ limbiczny: implikacje dla plastyczności i zaburzeń psychicznych. J Neural Transm. 2009; 116: 941 – 952. [PubMed]
Deroche-Gamonet V, Belin D, Piazza PV. Dowody na zachowanie podobne do uzależnienia u szczura. Nauka. 2004; 305: 1014 – 1017. patrz komentarz. [PubMed]
Deutch AY. Regulacja podkorowych układów dopaminowych przez korę przedczołową: interakcje centralnych układów dopaminowych i patogeneza schizofrenii. J Neural Transm Suppl. 1992; 36: 61 – 89. [PubMed]
Dommett E, Coizet V, Blaha CD, Martindale J, Lefebvre V, Walton N, et al. Jak bodźce wzrokowe aktywują neurony dopaminergiczne przy krótkim opóźnieniu. Nauka. 2005; 307: 1476 – 1479. [PubMed]
Drewnowski A. Preferencje smakowe i spożycie pokarmu. Annu Rev Nutr. 1997; 17: 237 – 253. [PubMed]
Duman RS, Malberg J, Thome J. Neural plastyczność na stres i leczenie przeciwdepresyjne. Biol Psychiatry. 1999; 46: 1181 – 1191. [PubMed]
Ehringer MA, Hoft NR, Zunhammer M. Zmniejszone spożycie alkoholu u myszy z dostępem do koła do biegania. Alkohol. 2009; 43: 443 – 452. [PubMed]
Epping-Jordan MP, Watkins SS, Koob GF, Markou A. Dramatyczny spadek funkcji nagrody mózgu podczas odstawiania nikotyny. Natura. 1998; 393: 76 – 79. [PubMed]
Ernst C, Olson AK, Pinel JP, Lam RW, Christie BR. Działanie przeciwdepresyjne ćwiczeń: dowody na hipotezę neurogenezy u dorosłych? J Psychiatry Neurosci. 2006; 31: 84 – 92. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Ettenberg A, Camp CH. Haloperidol wywołuje u szczurów efekt częściowego wygaszenia wzmocnienia: implikacje dla udziału dopaminy w nagrodzie pokarmowej. Pharmacol Biochem Behav. 1986; 25: 813 – 821. [PubMed]
Evans AH, Pavese N, Lawrence AD, Tai YF, Appel S, Doder M, et al. Kompulsywne zażywanie narkotyków związane z uczuloną transmisją dopaminy z brzusznej części prążkowia. Ann Neurol. 2006; 59: 852 – 858. [PubMed]
Everitt BJ, Belin D, Economidou D, Pelloux Y, Dalley JW, Robbins TW. Przejrzeć. Mechanizmy neuronalne leżące u podstaw podatności na rozwój kompulsywnych nawyków i uzależnienia od narkotyków. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3125 – 3135. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Everitt BJ, Dickinson A, Robbins TW. Neuropsychologiczne podstawy uzależniającego zachowania. Brain Res Brain Res Rev. 2001; 36: 129-138. [PubMed]
Everitt BJ, Fray P, Kostarczyk E, Taylor S, Stacey P. Badania zachowań instrumentalnych ze wzmocnieniem seksualnym u samców szczurów (Rattus norvegicus): I. Kontrola za pomocą krótkich bodźców wzrokowych połączonych z receptywną kobietą. J Comp Psychol. 1987; 101: 395 – 406. [PubMed]
Fiorino DF, Kolb BS. Doświadczenia seksualne prowadzą do długotrwałych zmian morfologicznych w korze przedczołowej szczura płci męskiej, korze ciemieniowej i neuronach półleżących jądra. Towarzystwo Neuronauki; Nowy Orlean, LA: 2003. 2003 Abstract Viewer and Itinerary Planner Waszyngton, DC.
Fiorino DF, Phillips AG. Ułatwienie zachowań seksualnych i zwiększenie wypływu dopaminy w jądrze półleżącym samców szczurów po indukowanym D-amfetaminą uczuleniu behawioralnym. J Neurosci. 1999; 19: 456 – 463. [PubMed]
Foley TE, Fleshner M. Neuroplastyczność obwodów dopaminowych po wysiłku: implikacje dla centralnego zmęczenia. Neuromolecular Med. 2008; 10: 67 – 80. [PubMed]
Frascella J, Potenza MN, Brown LL, Childress AR. Wspólne luki w mózgu otwierają drogę do uzależnień nie będących substancjami ubocznymi: rzeźbiąc uzależnienie w nowym stawie? Ann NY Acad Sci. 2010; 1187: 294 – 315. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Freed CR, Yamamoto BK. Regionalny metabolizm dopaminy w mózgu: marker prędkości, kierunku i postawy poruszających się zwierząt. Nauka. 1985; 229: 62 – 65. [PubMed]
Frohmader KS, Wiskerke J, Wise RA, Lehman MN, Coolen LM. Metamfetamina działa na subpopulacje neuronów regulujących zachowania seksualne u samców szczurów. Neuroscience. 2010; 166: 771 – 784. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Garavan H, Pankiewicz J, Bloom A, Cho JK, Sperry L, Ross TJ, et al. Głód kokainy wywołany przez sygnał: specyficzność neuroanatomiczna dla osób zażywających narkotyki i bodźce narkotykowe. Am J Psychiatry. 2000; 157: 1789 – 1798. [PubMed]
Garcia FD, Thibaut F. Seksualne uzależnienia. Am J Drug Alcohol Abuse. 2010 [PubMed]
Girault JA, Valjent E, Caboche J, Herve D. ERK2: logiczna brama I krytyczna dla plastyczności wywołanej lekiem? Aktualna opinia w farmakologii. 2007; 7: 77 – 85. [PubMed]
Złoty SN, Heffner CL. Uzależnienie seksualne: wiele koncepcji, minimalne dane. Clin Psychol Rev. 1998; 18: 367 – 381. [PubMed]
Gomez-Pinilla F, Ying Z, Roy RR, Molteni R, Edgerton VR. Dobrowolne ćwiczenia indukują mechanizm za pośrednictwem BDNF, który promuje neuroplastyczność. J Neurophysiol. 2002; 88: 2187 – 2195. [PubMed]
Goodman A. Uzależnienie seksualne: oznaczenie i leczenie. J Sex Marital Ther. 1992; 18: 303 – 314. [PubMed]
Gosnell BA. Spożycie sacharozy zwiększa wrażliwość behawioralną wytwarzaną przez kokainę. Brain Res. 2005; 1031: 194 – 201. [PubMed]
Gosnell BA, Levine AS. Systemy nagród i spożycie żywności: rola opioidów. Int J Obes (Lond) 2009; 33 (Suppl 2): S54 – 58. [PubMed]
Grant JE, Brewer JA, Potenza MN. Neurobiologia substancji i uzależnienia behawioralne. Widma Cns. 2006a; 11: 924 – 930. [PubMed]
Grant JE, Kim SW. Przypadek kleptomanii i kompulsywnych zachowań seksualnych leczonych naltreksonem. Annals of Clinical Psychiatry. 2001; 13: 229 – 231. [PubMed]
Grant JE, Potenza MN, Hollander E, Cunningham-Williams R, Nurminen T, Smits G, et al. Wieloośrodkowe badanie antagonisty opioidów nalmefenu w leczeniu patologicznego hazardu. American Journal of Psychiatry. 2006b; 163: 303 – 312. patrz komentarz. [PubMed]
Grant JE, Potenza MN, Weinstein A, Gorelick DA. Wprowadzenie do uzależnień behawioralnych. Am J Drug Alcohol Abuse. 2010; 36: 233 – 241. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Graybiel AM. Nawyki, rytuały i mózg wartościujący. Annu Rev Neurosci. 2008; 31: 359 – 387. [PubMed]
Green TA, Alibhai IN, Roybal CN, Winstanley CA, Theobald DE, Birnbaum SG, et al. Wzbogacenie środowiska wywołuje fenotyp behawioralny, w którym pośredniczy aktywność wiązania cyklicznego elementu odpowiedzi monofosforanu adenozyny (CREB) w jądrze półleżącym. Biol Psychiatry. 2010; 67: 28 – 35. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Green TA, Cain ME, Thompson M, Bardo MT. Wzbogacenie środowiska zmniejsza nadmierną aktywność nikotyny u szczurów. Psychopharmacology (Berl) 2003; 170: 235 – 241. [PubMed]
Greenough WT, Chang FF. Plastyczność struktury synaps i wzoru w korze mózgowej. W: Peters A, Jones EG, redaktorzy. Kora mózgowa. vol. 7. Plenum; Nowy Jork: 1989. str. 391 – 440.
Griffiths M. Uzależnienie od Internetu: czy naprawdę istnieje? W: Gackenbach J, redaktor. Psychologia i Internet. Academic Press; San Diego, CA: 1998. str. 61 – 75.
Grimm JW, Fyall AM, Osincup DP. Inkubacja głodu sacharozy: skutki zmniejszonego treningu i wstępnego ładowania sacharozy. Physiol Behav. 2005; 84: 73 – 79. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Grimm JW, Hope BT, Wise RA, Shaham Y. Neuroadaptacja. Inkubacja głodu kokainowego po odstawieniu. Natura. 2001; 412: 141 – 142. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Grimm JW, Osincup D, Wells B, Manaois M, Fyall A, Buse C, et al. Wzbogacenie środowiska łagodzi wywołane przez sygnał przywrócenie poszukiwania sacharozy u szczurów. Behav Pharmacol. 2008; 19: 777 – 785. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Grueter BA, Gosnell HB, Olsen CM, Schramm-Sapyta NL, Nekrasova T, Landreth GE, et al. Długotrwała depresja metabolotropowego receptora glutaminianu 1 zależnego od sygnału pozakomórkowego indukowana przez 5 długotrwała depresja w jądrze złoża terminalnego jest zaburzona przez podawanie kokainy. J Neurosci. 2006; 26: 3210 – 3219. [PubMed]
Haber SN, Fudge JL, McFarland NR. Striatonigrostriatalne szlaki u naczelnych tworzą wstępującą spiralę od powłoki do grzbietowo-bocznego prążkowia. J Neurosci. 2000; 20: 2369 – 2382. [PubMed]
Hammer RP., Jr. Kokaina zmienia wiązanie receptorów opiatów w krytycznych regionach nagradzania mózgu. Synapsa. 1989; 3: 55 – 60. [PubMed]
Hattori S, Naoi M, Nishino H. Obroty dopaminy prążkowia podczas biegu na bieżni u szczura: stosunek do prędkości biegu. Brain Res Bull. 1994; 35: 41 – 49. [PubMed]
He S, Grasing K. Przewlekłe leczenie opioidowe zwiększa zarówno zachowania wzmocnione kokainą, jak i kokainę po odstawieniu opiatów. W zależności od alkoholu uzależnionego od narkotyków. 2004; 75: 215 – 221. [PubMed]
Hebb DO. Skutki wczesnych doświadczeń w rozwiązywaniu problemów w okresie dojrzałości. Am Psychol. 1947; 2: 306 – 307.
Żywopłoty VL, Chakravarty S, Nestler EJ, Meisel RL. Nadekspresja Delta FosB w jądrze półleżącym zwiększa nagrodę seksualną u samic chomików syryjskich. Genes Behavior mózgu. 2009; 8: 442 – 449. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Herman JP, Stinus L, Le Moal M. Powtarzający się stres zwiększa odpowiedź ruchową na amfetaminę. Psychopharmacology (Berl) 1984; 84: 431 – 435. [PubMed]
Hoebel BG, Avena NM, Bocarsly ME, Rada P. Naturalne uzależnienie: model behawioralny i obwodowy oparty na uzależnieniu od cukru u szczurów. Journal of Addiction Medicine. 2009; 3: 33 – 41. [PubMed]
Hoebel BG, Hernandez L, Schwartz DH, Mark GP, Hunter GA. Badania mikrodializy uwalniania noradrenaliny, serotoniny i dopaminy w mózgu podczas zachowania pokarmowego: implikacje teoretyczne i kliniczne. Roczniki Akademii Nauk w Nowym Jorku; Nowy Jork: 1989.
Hoeft F, Watson CL, Kesler SR, Bettinger KE, Reiss AL. Różnice płci w układzie mezokortykolimbicznym podczas gry komputerowej. J Psychiatr Res. 2008; 42: 253 – 258. [PubMed]
Hoffmann P, Thoren P, Ely D. Wpływ dobrowolnego wysiłku na zachowanie na otwartym polu i na agresję u szczura z samoistnym nadciśnieniem (SHR) Behav Neural Biol. 1987; 47: 346 – 355. [PubMed]
Holden C. Uzależnienia „behawioralne”: czy istnieją? Nauka. 2001; 294: 980–982. [PubMed]
Horvitz JC, Stewart T, Jacobs BL. Aktywność wybuchowa brzusznych neuronów dopaminowych brzusznych jest wywoływana przez bodźce czuciowe w przebudzonym kocie. Brain Res. 1997; 759: 251 – 258. [PubMed]
Hosseini M, Alaei HA, Naderi A, Sharifi MR, Zahed R. Ćwiczenie Treadmill zmniejsza samopodawanie morfiny u samców szczurów. Patofizjologia. 2009; 16: 3 – 7. [PubMed]
Hudson JI, Hiripi E, Pope HG, Jr., Kessler RC. Częstość występowania i korelacje zaburzeń odżywiania w replikacji National Comorbidity Survey Replication. Biol Psychiatry. 2007; 61: 348 – 358. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Hyman SE, Malenka RC, Nestler EJ. Neuralne mechanizmy uzależnienia: rola uczenia się i pamięci związanej z nagrodami. Annual Review of Neuroscience. 2006; 29: 565 – 598. [PubMed]
Ifland JR, Preuss HG, Marcus MT, Rourke KM, Taylor WC, Burau K, et al. Wyrafinowane uzależnienie od żywności: klasyczne zaburzenie używania substancji. Med Hipotezy. 2009; 72: 518 – 526. [PubMed]
Inciardi JA, Martin SS, Surratt HS. Społeczności terapeutyczne w więzieniach i zwolnieniu z pracy: skuteczne metody dla sprawców przestępstw związanych z narkotykami. W: Rawlings B, Yates R, redaktorzy. Społeczności terapeutyczne do leczenia osób zażywających narkotyki. Jessica Kingsley; Londyn: 2001. str. 241 – 256.
James W. Zasady psychologii. H. Holt and Company; Nowy Jork: 1890.
Janal MN, Colt EW, Clark WC, Glusman M. Wrażliwość na ból, nastrój i poziomy endokrynologiczne w osoczu u człowieka po długodystansowym biegu: działanie naloksonu. Ból. 1984; 19: 13 – 25. [PubMed]
Jentsch JD, Woods JA, Groman SM, Seu E. Charakterystyka behawioralna i mechanizmy neuronowe pośredniczące w wykonaniu gryzoniowego zadania analogowego ryzyka balonu. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 1797 – 1806. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Johnson PM, Kenny PJ. Receptory dopaminy D2 w dysfunkcji nagradzania podobnej do uzależnienia i kompulsywnym jedzeniu u otyłych szczurów. Nat Neurosci. 2010; 13: 635 – 641. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Kaas JH. Plastyczność map czuciowych i motorycznych u dorosłych ssaków. Annu Rev Neurosci. 1991; 14: 137 – 167. [PubMed]
Kalivas PW, Lalumiere RT, Knackstedt L, Shen H. Transmisja glutaminianu w uzależnieniu. Neuropharmakologia. 2009; 56 (Suppl 1): 169 – 173. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Kalivas PW, O'Brien C. Uzależnienie od narkotyków jako patologia stopniowanej neuroplastyczności. Neuropsychofarmakologia. 2008; 33: 166 – 180. [PubMed]
Kalivas PW, Richardson-Carlson R, Van Orden G. Uczulenie krzyżowe między stresem wywołanym wstrząsem stopy a aktywnością motoryczną indukowaną enkefaliną. Biol Psychiatry. 1986; 21: 939 – 950. [PubMed]
Kalivas PW, Stewart J. Dopamina transmisja w inicjacji i ekspresji uwrażliwienia aktywności ruchowej na lek i stres. Brain Res Brain Res Rev. 1991; 16: 223 – 244. [PubMed]
Kanarek RB, D'Anci KE, Jurdak N, Mathes WF. Bieganie i uzależnienie: nagłe odstawienie w szczurzym modelu anoreksji opartej na aktywności. Behav Neurosci. 2009; 123: 905–912. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Kanarek RB, Marks-Kaufman R, D'Anci KE, Przypek J. Ćwiczenia fizyczne osłabiają doustne spożycie amfetaminy u szczurów. Pharmacol Biochem Behav. 1995; 51: 725–729. [PubMed]
Kandel E, Schwartz J, Jessell T. Zasady nauki neuronalnej. McGraw-Hill Medical; Nowy Jork: 2000.
Karama S, Lecours AR, Leroux JM, Bourgouin P, Beaudoin G, Joubert S, et al. Obszary aktywacji mózgu u mężczyzn i kobiet podczas oglądania fragmentów filmu erotycznego. Hum Brain Mapp. 2002; 16: 1 – 13. [PubMed]
Kasanetz F, Deroche-Gamonet V, Berson N, Balado E, Lafourcade M, Manzoni O, et al. Przejście do uzależnienia wiąże się z uporczywym upośledzeniem plastyczności synaptycznej. Nauka. 2010; 328: 1709 – 1712. [PubMed]
Kauer JA, Malenka RC. Plastyczność synaptyczna i uzależnienie. Nat Rev Neurosci. 2007; 8: 844 – 858. [PubMed]
Kelley AE. Brzuszna kontrola prążkowia motywacji apetycznej: rola w zachowaniu przyswajalnym i uczenie się związane z nagrodami. Neurosci Biobehav Rev. 2004; 27: 765 – 776. [PubMed]
Kelley AE, Berridge KC. Neuronauka naturalnych nagród: znaczenie dla uzależniających leków. J Neurosci. 2002; 22: 3306-3311. [PubMed]
Kelley AE, Will MJ, Steininger TL, Zhang M, Haber SN. Ograniczone codzienne spożywanie wysoce smacznego pokarmu (czekolada zapewniająca (R)) zmienia ekspresję genu prążkowia enkefaliny. Eur J Neurosci. 2003; 18: 2592-2598. [PubMed]
Kelly TH, Robbins G, Martin CA, Fillmore MT, Lane SD, Harrington NG, et al. Indywidualne różnice w podatności na nadużywanie narkotyków: d-amfetamina i status poszukiwania wrażeń. Psychopharmacology (Berl) 2006; 189: 17 – 25. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Kenny PJ. Systemy nagradzania mózgu i kompulsywne zażywanie narkotyków. Trends Pharmacol Sci. 2007; 28: 135 – 141. [PubMed]
Kim SW, Grant JE, Adson DE, Shin YC. Podwójnie ślepe badanie porównawcze naltreksonu i placebo w leczeniu patologicznego hazardu. Psychiatria biologiczna. 2001; 49: 914 – 921. [PubMed]
Knutson B, Rick S, Wimmer GE, Prelec D, Loewenstein G. Neuronowe predyktory zakupów. Neuron. 2007; 53: 147 – 156. patrz komentarz. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Koepp MJ, Gunn RN, Lawrence AD, Cunningham VJ, Dagher A, Jones T, et al. Dowody na uwalnianie dopaminy z prążkowia podczas gry wideo. Natura. 1998; 393: 266 – 268. [PubMed]
Kohlert JG, Meisel RL. Doświadczenie seksualne uwrażliwia związane z kryciem jądro półleżące na reakcje dopaminowe samic chomików syryjskich. Behav Brain Res. 1999; 99: 45 – 52. [PubMed]
Kolb B, Whishaw IQ. Plastyczność i zachowanie mózgu. Annu Rev Psychol. 1998; 49: 43 – 64. [PubMed]
Komisaruk BR, Whipple B, Crawford A, Liu WC, Kalnin A, Mosier K. Aktywacja mózgu podczas samoistnej stymulacji pochwy i orgazmu u kobiet z całkowitym uszkodzeniem rdzenia kręgowego: fMRI dowody mediacji nerwów błędnych. Brain Research. 2004; 1024: 77 – 88. [PubMed]
Koob G, Kreek MJ. Stres, rozregulowanie ścieżek nagrody za leki i przejście do uzależnienia od narkotyków. Am J Psychiatry. 2007; 164: 1149 – 1159. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Koob GF. Rola CRF i peptydów związanych z CRF w ciemnej stronie uzależnienia. Brain Res. 2010; 1314: 3 – 14. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Koob GF, Kenneth Lloyd G, Mason BJ. Rozwój farmakoterapii uzależnienia od narkotyków: podejście z kamienia Rosetta. Nat Rev Drug Discov. 2009; 8: 500 – 515. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Koob GF, Le Moal M. Uzależnienie od narkotyków, rozregulowanie nagrody i allostaza. Neuropsychofarmakologia. 2001; 24: 97 – 129. [PubMed]
Koob GF, Le Moal M. Review. Mechanizmy neurobiologiczne uzależniające procesy motywacyjne przeciwnika. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3113 – 3123. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Koob GF, Stinus L, Le Moal M, Bloom FE. Teoria motywacji procesu przeciwnika: dowody neurobiologiczne z badań nad uzależnieniem od opiatów. Neurosci Biobehav Rev. 1989; 13: 135 – 140. [PubMed]
Koob GF, Volkow ND. Neurocircuitry uzależnienia. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 217 – 238. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Koya E, Uejima JL, Wihbey KA, Bossert JM, Hope BT, Shaham Y. Rola brzusznej środkowej kory przedczołowej w inkubacji głodu kokainowego. Neuropharmakologia. 2009; 56 (Suppl 1): 177 – 185. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Lader M. Leki przeciwparkinsonowskie i hazard patologiczny. Narkotyki CNS. 2008; 22: 407 – 416. [PubMed]
Laviola G, Hannan AJ, Macri S, Solinas M., Jaber M. Wpływ wzbogaconego środowiska na modele zwierzęce chorób neurodegeneracyjnych i zaburzeń psychicznych. Neurobiol Dis. 2008; 31: 159 – 168. [PubMed]
Le Magnen J. Rola opiatów w nagradzaniu żywności i uzależnieniu od żywności. W: Capaldi ED, Powley TL, redaktorzy. Smak, doświadczenie i karmienie. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologiczne; Waszyngton, DC: 1990. str. 241 – 254.
Lejoyeux M, Mc Loughlin M, Adinverteds J. Epidemiologia zależności behawioralnej: przegląd literatury i wyniki oryginalnych badań. European Psychiatry: the Journal of European Psychiatrists. 2000; 15: 129 – 134. [PubMed]
Lejoyeux M, Weinstein A. Kompulsywne kupowanie. Am J Drug Alcohol Abuse. 2010; 36: 248 – 253. [PubMed]
Lenoir M, Ahmed SH. Podaż substytutu niezwiązanego z narkotykami zmniejsza eskalację konsumpcji heroiny. Neuropsychofarmakologia. 2008; 33: 2272 – 2282. [PubMed]
Lenoir M, Serre F, Cantin L, Ahmed SH. Intensywna słodycz przewyższa nagrodę kokainową. PLoS ONE. 2007; 2: e698. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Leri F, Flores J, Rajabi H, Stewart J. Skutki kokainy u szczurów narażonych na heroinę. Neuropsychofarmakologia. 2003; 28: 2102 – 2116. [PubMed]
Lett BT. Powtarzające się narażenia nasilają raczej niż zmniejszają korzystne efekty amfetaminy, morfiny i kokainy. Psychopharmacology (Berl) 1989; 98: 357 – 362. [PubMed]
Lett BT, Grant VL, Byrne MJ, Koh MT. Parowanie charakterystycznej komory z następstwem działania kół zapewnia warunkową preferencję miejsca. Apetyt. 2000; 34: 87 – 94. [PubMed]
Leung KS, Cottler LB. Leczenie hazardu patologicznego. Curr Opin Psychiatry. 2009; 22: 69 – 74. [PubMed]
Lin S, Thomas TC, Storlien LH, Huang XF. Rozwój otyłości i oporności na leptynę indukowanej dietą wysokotłuszczową u myszy C57Bl / 6J. Int J Obes Relat Metab Disord. 2000; 24: 639 – 646. [PubMed]
Lindholm S, Ploj K, Franck J, Nylander I. Powtarzane podawanie etanolu wywołuje krótko- i długoterminowe zmiany w stężeniu tkanek enkefaliny i dynorfiny w mózgu szczura. Alkohol. 2000; 22: 165 – 171. [PubMed]
Liu X, Palmatier MI, Caggiula AR, Donny EC, Sved AF. Wzmacniające działanie nikotyny i jej osłabienie przez antagonistów nikotynowych u szczurów. Psychopharmacology (Berl) 2007; 194: 463 – 473. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Lonetti G, Angelucci A, Morando L, Boggio EM, Giustetto M, Pizzorusso T. Wczesne wzbogacenie środowiska łagodzi fenotyp behawioralny i synaptyczny myszy zerowych MeCP2. Biol Psychiatry. 2010; 67: 657 – 665. [PubMed]
Lowery EG, Thiele TE. Dowody przedkliniczne, że antagoniści receptora czynnika uwalniającego kortykotropinę (CRF) są obiecującymi celami w farmakologicznym leczeniu alkoholizmu. Cele leku CNS Neurol Disord. 2010; 9: 77 – 86. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Lu L, Grimm JW, Hope BT, Shaham Y. Inkubacja łaknienia kokainy po odstawieniu: przegląd danych przedklinicznych. Neuropharmacology. 2004; 47 (Suppl 1): 214-226. [PubMed]
Lu L, Koya E, Zhai H, Hope BT, Shaham Y. Rola ERK w uzależnieniu od kokainy. Trendy Neurosci. 2006; 29: 695 – 703. [PubMed]
Luscher C, Bellone C. Plastyczność synaptyczna wywołana kokainą: klucz do uzależnienia? Nat Neurosci. 2008; 11: 737 – 738. [PubMed]
Lynch WJ, Piehl KB, Acosta G, Peterson AB, Hemby SE. Ćwiczenia aerobowe łagodzą przywrócenie zachowań związanych z poszukiwaniem kokainy i towarzyszących im neuroadaptacji w korcie przedczołowej. Biol Psychiatry. 2010 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
MacRae PG, Spirduso WW, Walters TJ, Farrar RP, Wilcox RE. Wpływ treningu wytrzymałościowego na wiązanie receptora dopaminowego D2 prążkowia i metabolity dopaminy prążkowia u starszych szczurów w wieku przedwczesnym. Psychopharmacology (Berl) 1987; 92: 236 – 240. [PubMed]
Maj M, Turchan J, Smialowska M, Przewlocka B. Morfina i kokaina wpływają na biosyntezę CRF w jądrze centralnym ciała migdałowatego szczura. Neuropeptydy. 2003; 37: 105 – 110. [PubMed]
Majewska MD. Uzależnienie od kokainy jako zaburzenie neurologiczne: implikacje dla leczenia. NIDA Res Monogr. 1996; 163: 1 – 26. [PubMed]
Mameli M, Bellone C, Brown MT, Luscher C. Kokaina odwraca zasady plastyczności synaptycznej transmisji glutaminianu w brzusznym obszarze nakrywkowym. Nat Neurosci. 2011 [PubMed]
Markou A, Koob GF. Anhedonia postkokainowa. Zwierzęcy model odstawienia kokainy. Neuropsychofarmakologia. 1991; 4: 17 – 26. [PubMed]
Marks I. Uzależnienia behawioralne (niechemiczne) [patrz komentarz] British Journal of Addiction. 1990; 85: 1389 – 1394. [PubMed]
Martinez I, Paredes RG. Jedynie krycie we własnym tempie wynagradza szczury obu płci. Horm Behav. 2001; 40: 510 – 517. [PubMed]
Marx MH, Henderson RL, Roberts CL. Pozytywne wzmocnienie reakcji nacisku pręta przez bodziec świetlny po testach ciemnego operanta bez efektu końcowego. J Comp Physiol Psychol. 1955; 48: 73 – 76. [PubMed]
McBride WJ, Li TK. Zwierzęce modele alkoholizmu: neurobiologia zachowań związanych z piciem alkoholu u gryzoni. Crit Rev Neurobiol. 1998; 12: 339 – 369. [PubMed]
McClung CA, Nestler EJ. Neuroplastyczność za pośrednictwem zmienionej ekspresji genów. Neuropsychofarmakologia. 2008; 33: 3 – 17. [PubMed]
McClung CA, Ulery PG, Perrotti LI, Zachariou V, Berton O, Nestler EJ. DeltaFosB: molekularny przełącznik do długoterminowej adaptacji w mózgu. Brain Res Mol Brain Res. 2004; 132: 146 – 154. [PubMed]
McDaid J, Dallimore JE, Mackie AR, Napier TC. Zmiany w accumbal i pallidal pCREB i deltaFosB u szczurów uczulonych na morfinę: korelacje z wywołanymi receptorem pomiarami elektrofizjologicznymi w bladej części brzusznej. Neuropsychofarmakologia. 2006a; 31: 1212 – 1226. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
McDaid J, Graham MP, Napier TC. Uwrażliwienie wywołane metamfetaminą w różny sposób zmienia pCREB i DeltaFosB w obwodzie limbicznym mózgu ssaków. Mol Pharmacol. 2006b; 70: 2064 – 2074. [PubMed]
McElroy SL, Hudson JI, Capece JA, Beyers K, Fisher AC, Rosenthal NR. Topiramat do leczenia zaburzeń objadania się związanych z otyłością: badanie kontrolowane placebo. Biol Psychiatry. 2007; 61: 1039 – 1048. [PubMed]
Meisel RL, Camp DM, Robinson TE. Badanie mikrodializy dopaminy brzusznej prążkowia podczas zachowań seksualnych u samic chomików syryjskich. Behav Brain Res. 1993; 55: 151 – 157. [PubMed]
Meisel RL, Mullins AJ. Doświadczenia seksualne u samic gryzoni: mechanizmy komórkowe i konsekwencje funkcjonalne. Brain Res. 2006; 1126: 56 – 65. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Mellen J, Sevenich MacPhee M. Filozofia wzbogacania środowiska: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Zoo Biologia. 2001; 20: 211 – 226.
Mermelstein PG, Becker JB. Zwiększona pozakomórkowa dopamina w jądrze półleżącym i prążkowiu samicy szczura podczas stymulowanego zachowania kopulacyjnego. Behav Neurosci. 1995; 109: 354 – 365. [PubMed]
Meyer AC, Rahman S, Charnigo RJ, Dwoskin LP, Crabbe JC, Bardo MT. Genetyka poszukiwania nowości, samodzielne podawanie amfetaminy i przywracanie przy użyciu wsobnych szczurów. Genes Brain Behav. 2010 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Molteni R, Ying Z, Gomez-Pinilla F. Zróżnicowane efekty ostrego i przewlekłego wysiłku na geny związane z plastycznością w hipokampie szczura ujawnione przez mikromacierz. Eur J Neurosci. 2002; 16: 1107 – 1116. [PubMed]
Nader MA, Daunais JB, Moore T, Nader SH, Moore RJ, Smith HR, et al. Wpływ samopodawania kokainy na układy dopaminowe prążkowia u małp rezus: początkowe i przewlekłe narażenie. Neuropsychofarmakologia. 2002; 27: 35 – 46. [PubMed]
Nair SG, Adams-Deutsch T, Epstein DH, Shaham Y. Neuropharmakologia nawrotów w poszukiwaniu pożywienia: metodologia, główne ustalenia i porównanie z nawrotem do poszukiwania leków. Prog Neurobiol. 2009a; 89: 18 – 45. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Nair SG, Adams-Deutsch T, Epstein DH, Shaham Y. Neuropharmakologia nawrotów w poszukiwaniu pożywienia: metodologia, główne ustalenia i porównanie z nawrotem do poszukiwania leków. Prog Neurobiol. 2009b [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Narodowy Instytut ds. Narkomanii (NIDA) Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (NIMH) Narodowy Instytut Cukrzycy i Chorób Trawiennych i Nerek (NIDDK) Nagroda i podejmowanie decyzji: możliwości i przyszłe kierunki. Neuron. 2002; 36: 189 – 192. [PubMed]
Nestler EJ, Kelz MB, Chen J. DeltaFosB: molekularny mediator długoterminowej plastyczności neuronalnej i behawioralnej. Brain Res. 1999; 835: 10 – 17. [PubMed]
Nithianantharajah J, Hannan AJ. Wzbogacone środowiska, plastyczność zależna od doświadczenia i zaburzenia układu nerwowego. Nat Rev Neurosci. 2006; 7: 697 – 709. [PubMed]
Noonan MA, Bulin SE, Fuller DC, Eisch AJ. Zmniejszenie neurogenezy hipokampa dorosłych powoduje podatność na zwierzęcy model uzależnienia od kokainy. J Neurosci. 2010; 30: 304 – 315. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
O'Brien CP. Leki przeciwdziałające poronieniu w zapobieganiu nawrotom: możliwa nowa klasa leków psychoaktywnych. Am J Psychiatry. 2005; 162: 1423 – 1431. [PubMed]
O'Brien CP. Komentarz do Tao i wsp. (2010): Uzależnienie od Internetu i DSM-V. Uzależnienie. 2010; 105: 565.
O'Brien MS, Anthony JC. Ryzyko uzależnienia od kokainy: szacunki epidemiologiczne dla Stanów Zjednoczonych, 2000–2001. Neuropsychopharmacology. 2005 [PubMed]
O'Donnell JM, Miczek KA. Brak tolerancji na antyagresywne działanie d-amfetaminy u myszy. Psychopharmacology (Berl) 1980; 68: 191–196. [PubMed]
Olausson P, Jentsch JD, Tronson N, Neve RL, Nestler EJ, Taylor JR. DeltaFosB w jądrze półleżącym reguluje wzmacniane żywnością zachowanie instrumentalne i motywację. J Neurosci. 2006; 26: 9196 – 9204. [PubMed]
Olsen CM, Childs DS, Stanwood GD, Winder DG. Poszukiwanie sensacji operacyjnej wymaga metabotropowego receptora glutaminianu 5 (mGluR5) PLoS One. 2010; 5: e15085. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Olsen CM, Duvauchelle CL. Wstrzyknięcia kory przedczołowej SCH 23390 wpływają na jądro półleżące poziomy dopaminy 24 h po infuzji. Brain Res. 2001; 922: 80 – 86. [PubMed]
Olsen CM, Duvauchelle CL. Modulacja kory przedczołowej D1 właściwości wzmacniających kokainy. Brain Research. 2006; 1075: 229 – 235. [PubMed]
Olsen CM, Winder DG. Poszukiwanie sensacji operacyjnej angażuje podobne substraty neuronalne do poszukiwania leków operantowych u myszy C57. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 1685 – 1694. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Olsen CM, Winder DG. Operacyjne odczuwanie w myszy. J Vis Exp. 2010 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Olson AK, Eadie BD, Ernst C, Christie BR. Wzbogacanie środowiska i dobrowolne ćwiczenia masowo zwiększają neurogenezę w dorosłym hipokampie poprzez dysocjujące szlaki. Hipokamp. 2006; 16: 250 – 260. [PubMed]
Orford J. Hypersexuality: implikacje dla teorii zależności. Br J Addict Alkohol Inne narkotyki. 1978; 73: 299 – 210. [PubMed]
Ostlund SB, Balleine BW. O nawykach i uzależnieniu: analiza asocjacyjna kompulsywnego poszukiwania narkotyków. Drug Discov Today Dis Models. 2008; 5: 235 – 245. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Packard MG, Knowlton BJ. Funkcje uczenia się i pamięci zwojów podstawy. Annu Rev Neurosci. 2002; 25: 563 – 593. [PubMed]
Paredes RG, Vazquez B. Co lubią szczury w seksie? Tempo krycia. Behav Brain Res. 1999; 105: 117 – 127. [PubMed]
Petry NM. Czy należy rozszerzyć zakres zachowań uzależniających o patologiczny hazard? Uzależnienie. 2006; 101 (Suppl 1): 152 – 160. [PubMed]
Piazza PV, Deminiere JM, Le Moal M, Simon H. Czynniki, które przewidują indywidualną podatność na samopodawanie amfetaminy. Nauka. 1989; 245: 1511 – 1513. [PubMed]
Pierce RC, Vanderschuren LJ. Kicking the habit: Neuralna podstawa zakorzenionych zachowań w uzależnieniu od kokainy. Neurosci Biobehav Rev. 2010 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Dzbanki KK, Balfour ME, Lehman MN, Richtand NM, Yu L, Coolen LM. Neuroplastyczność w układzie mezolimbicznym wywołana naturalną nagrodą i późniejszą abstynencją nagrody. Biol Psychiatry. 2010a; 67: 872 – 879. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Dzbanki KK, Frohmader KS, Vialou V, Mouzon E, Nestler EJ, Lehman MN, et al. DeltaFosB w jądrze półleżącym ma kluczowe znaczenie dla wzmocnienia efektów nagród seksualnych. Genes Brain Behav. 2010b [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Porrino LJ, Daunais JB, Smith HR, Nader MA. Rozszerzające się efekty kokainy: badania nad kokainą w modelu samopodawania przez naczelnych niebędących ludźmi. Neurosci Biobehav Rev. 2004a; 27: 813 – 820. [PubMed]
Porrino LJ, Lyons D, Smith HR, Daunais JB, Nader MA. Samo podawanie kokainy powoduje postępujące zaangażowanie domen limbicznych, asocjacyjnych i sensomotorycznych prążkowia. J Neurosci. 2004b; 24: 3554 – 3562. [PubMed]
Potenza MN. Czy zaburzenia uzależnienia powinny obejmować stany nie związane z substancją? Uzależnienie. 2006; 101 (Suppl 1): 142 – 151. [PubMed]
Potenza MN. Przejrzeć. Neurobiologia patologicznego hazardu i narkomanii: przegląd i nowe odkrycia. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3181 – 3189. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Potenza MN. Znaczenie zwierzęcych modeli podejmowania decyzji, hazardu i powiązanych zachowań: implikacje dla badań translacyjnych w uzależnieniu. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 2623 – 2624. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Prochaska JJ, Hall SM, Humfleet G, Munoz RF, Reus V, Gorecki J, et al. Aktywność fizyczna jako strategia utrzymania abstynencji od tytoniu: badanie randomizowane. Poprzednia Med. 2008; 47: 215 – 220. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Rampon C, Tang YP, Goodhouse J, Shimizu E, Kyin M, Tsien JZ. Wzbogacenie wywołuje zmiany strukturalne i regenerację po niedoborze pamięci u myszy z nokautem CA1 NMDAR1. Nat Neurosci. 2000; 3: 238 – 244. [PubMed]
Rauschecker JP. Plastyczność słuchowa korowa: porównanie z innymi systemami sensorycznymi. Trendy Neurosci. 1999; 22: 74 – 80. [PubMed]
Rebec GV, Christensen JR, Guerra C, Bardo MT. Regionalne i czasowe różnice w wypływie dopaminy w czasie rzeczywistym w jądrze półleżącym podczas nowości wolnego wyboru. Brain Research. 1997a; 776: 61 – 67. [PubMed]
Rebec GV, Grabner CP, Johnson M., Pierce RC, Bardo MT. Przejściowy wzrost aktywności katecholaminergicznej w przyśrodkowej korze przedczołowej i jądrze półleżącym podczas nowości. Neuroscience. 1997b; 76: 707 – 714. [PubMed]
Rivalan M, Ahmed SH, Dellu-Hagedorn F. Osoby narażone na ryzyko wolą złe opcje na szczurzej wersji Iowa Gambling Task. Biol Psychiatry. 2009; 66: 743 – 749. [PubMed]
Roberts DC, Morgan D, Liu Y. Jak uczynić szczura uzależnionym od kokainy. Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry. 2007; 31: 1614 – 1624. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Robinson DL, Carelli RM. Wyraźne podzbiory neuronów jądra półleżącego kodują operant odpowiadający za etanol w porównaniu z wodą. Eur J Neurosci. 2008; 28: 1887 – 1894. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Robinson TE, Becker JB. Uczuleniu behawioralnemu towarzyszy nasilenie stymulowanego przez amfetaminę uwalniania dopaminy z tkanki prążkowia in vitro. Eur J Pharmacol. 1982; 85: 253 – 254. [PubMed]
Robinson TE, Berridge KC. Neuralna podstawa głodu narkotykowego: teoria uzależnienia motywacyjno-uwrażliwiająca. Brain Res Brain Res Rev. 1993; 18: 247 – 291. [PubMed]
Robinson TE, Berridge KC. Uwrażliwienie motywacyjne i uzależnienie. Uzależnienie. 2001; 96: 103 – 114. [PubMed]
Robinson TE, Berridge KC. Przejrzeć. Teoria uzależnienia od zachęt motywacyjnych: niektóre aktualne problemy. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3137 – 3146. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Robinson TE, Kolb B. Plastyczność strukturalna związana z ekspozycją na narkotyki. Neuropharmakologia. 2004; 47 (Suppl 1): 33 – 46. [PubMed]
Rogers PJ, Smit HJ. Pragnienie żywności i „uzależnienie” od żywności: krytyczny przegląd dowodów z perspektywy biopsychospołecznej. Pharmacol Biochem Behav. 2000; 66: 3 – 14. [PubMed]
Rothwell NJ, Stock MJ. Rola brązowej tkanki tłuszczowej w termogenezie wywołanej dietą. Natura. 1979; 281: 31 – 35. [PubMed]
Rothwell NJ, Stock MJ. Rozwój otyłości u zwierząt: rola czynników dietetycznych. Clin Endocrinol Metab. 1984; 13: 437 – 449. [PubMed]
Routtenberg A. „Samo-głodzenie” szczurów żyjących w kołach aktywności: efekty adaptacyjne. J Comp Physiol Psychol. 1968; 66: 234 – 238. [PubMed]
Routtenberg A, Kuznesof AW. Samo-głodzenie szczurów żyjących na kołach aktywności na ograniczonym harmonogramie karmienia. J Comp Physiol Psychol. 1967; 64: 414 – 421. [PubMed]
Russo SJ, Dietz DM, Dumitriu D, Morrison JH, Malenka RC, Nestler EJ. Uzależniona synapsa: mechanizmy synaptycznej i strukturalnej plastyczności jądra półleżącego. Trendy Neurosci. 2010; 33: 267 – 276. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Rylkova D, Shah HP, Small E, Bruijnzeel AW. Deficyt w funkcji nagradzania mózgu i ostre i przewlekłe zachowania przypominające lęk po odstawieniu przewlekłej alkoholowej diety u szczurów. Psychopharmacology (Berl) 2009; 203: 629 – 640. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Saal D, Dong Y, Bonci A, Malenka RC. Narkotyki i stres wywołują wspólną adaptację synaptyczną w neuronach dopaminowych. Neuron. 2003; 37: 577 – 582. [PubMed]
Sahay A, neurogeneza hipokampa u dorosłych R. w depresji. Nat Neurosci. 2007; 10: 1110 – 1115. [PubMed]
Sarnyai Z, Shaham Y, Heinrichs SC. Rola czynnika uwalniającego kortykotropinę w narkomanii. Pharmacol Rev. 2001; 53: 209 – 243. [PubMed]
Schaffer SD, Zimmerman ML. Uzależniony od seksu: wyzwanie dla podstawowej opieki zdrowotnej. Pielęgniarka stażystka. 1990; 15: 25 – 26. patrz komentarz. [PubMed]
Schramm-Sapyta NL, Olsen CM, Winder DG. Samo-podawanie kokainy zmniejsza reakcje pobudzające w mysim jądrze półleżącym. Neuropsychofarmakologia. 2006; 31: 1444 – 1451. [PubMed]
Schulteis G, Markou A, Cole M, Koob GF. Zmniejszona nagroda mózgu spowodowana wycofaniem etanolu. Proc Natl Acad Sci US A. 1995; 92: 5880 – 5884. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Schwarz L, Kindermann W. Zmiany poziomu beta-endorfin w odpowiedzi na ćwiczenia tlenowe i beztlenowe. Sports Med. 1992; 13: 25 – 36. [PubMed]
Segal DS, Mandell AJ. Długotrwałe podawanie d-amfetaminy: stopniowe zwiększanie aktywności ruchowej i stereotypii. Pharmacol Biochem Behav. 1974; 2: 249 – 255. [PubMed]
Segovia G, Del Arco A, De Blas M, Garrido P, Mora F. Wzbogacenie środowiska zwiększa pozakomórkowe stężenie dopaminy in vivo w jądrze półleżącym: badanie mikrodializy. J Neural Transm. 2010 [PubMed]
Self DW, Nestler EJ. Molekularne mechanizmy wzmacniania leków i uzależnienia. Annu Rev Neurosci. 1995; 18: 463 – 495. [PubMed]
Shaham Y, Shalev U, Lu L, De Wit H, Stewart J. Model przywracania nawrotu leku: historia, metodologia i główne odkrycia. Psychofarmakologia. 2003; 168: 3 – 20. patrz komentarz. [PubMed]
Shalev U, Tylor A, Schuster K, Frate C, Tobin S, Woodside B. Długoterminowe fizjologiczne i behawioralne skutki narażenia na bardzo smaczną dietę w okresie okołoporodowym i po odsadzeniu. Physiol Behav. 2010 [PubMed]
Shippenberg TS, Heidbreder C. Uczulenie na uwarunkowane nagradzające efekty kokainy: właściwości farmakologiczne i czasowe. J Pharmacol Exp Ther. 1995; 273: 808 – 815. [PubMed]
Simpson DM, Annau Z. Odstawienie behawioralne po kilku lekach psychoaktywnych. Pharmacol Biochem Behav. 1977; 7: 59 – 64. [PubMed]
Sinclair JD, Senter RJ. Rozwój efektu niedoboru alkoholu u szczurów. Alkohol QJ Stud. 1968; 29: 863 – 867. [PubMed]
Skinner BF. W sprawie warunków wywoływania niektórych odruchów żywieniowych. Proc Natl Acad Sci US A. 1930; 16: 433 – 438. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Smith GB, Heynen AJ, Bear MF. Dwukierunkowe mechanizmy synaptyczne plastyczności przewagi ocznej w korze wzrokowej. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2009; 364: 357 – 367. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Smith MA, Schmidt KT, Iordanou JC, Mustroph ML. Ćwiczenia aerobowe zmniejszają pozytywne działanie kokainy. W zależności od alkoholu uzależnionego od narkotyków. 2008; 98: 129 – 135. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Solecki W, Ziółkowska B, Krowka T, Gieryk A, Filip M, Przewlocki R. Zmiany ekspresji genu prodynorfiny w układzie mezokortykolimbicznym szczura podczas samopodawania heroiny. Brain Res. 2009; 1255: 113 – 121. [PubMed]
Solinas M, Chauvet C, Thiriet N, El Rawas R, Jaber M. Odwrócenie uzależnienia od kokainy przez wzbogacenie środowiska. Proc Natl Acad Sci US A. 2008; 105: 17145 – 17150. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Solinas M., Thiriet N, Chauvet C, Jaber M. Zapobieganie i leczenie narkomanii przez wzbogacanie środowiska. Prog Neurobiol. 2010 [PubMed]
Solinas M, Thiriet N, El Rawas R, Lardeux V, Jaber M. Wzbogacenie środowiska we wczesnych etapach życia zmniejsza behawioralne, neurochemiczne i molekularne działanie kokainy. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 1102 – 1111. [PubMed]
Solomon RL. Teoria nabytej motywacji przeciwnika: koszty przyjemności i korzyści z bólu. Am Psychol. 1980; 35: 691 – 712. [PubMed]
Solomon RL, Corbit JD. Teoria motywacji przeciwnika. I. Czasowa dynamika afektu. Psychol Rev. 1974; 81: 119 – 145. [PubMed]
Spanagel R, Holter SM. Długotrwałe samodzielne podawanie alkoholu z powtarzającymi się fazami deprywacji alkoholu: zwierzęcy model alkoholizmu? Alkohol Alkohol. 1999; 34: 231 – 243. [PubMed]
Spangler R, Goddard NL, Avena NM, Hoebel BG, Leibowitz SF. Podwyższony poziom mRNA receptora dopaminy D3 w regionach dopaminergicznych i dopaminoceptywnych mózgu szczura w odpowiedzi na morfinę. Brain Res Mol Brain Res. 2003; 111: 74 – 83. [PubMed]
Spangler R, Wittkowski KM, Goddard NL, Avena NM, Hoebel BG, Leibowitz SF. Opiatopodobny wpływ cukru na ekspresję genów w obszarach nagrody mózgu szczura. Brain Res Mol Brain Res. 2004; 124: 134 – 142. [PubMed]
Spires TL, Hannan AJ. Natura, wychowanie i neurologia: interakcje gen-środowisko w chorobie neurodegeneracyjnej. Wykład rocznicowy FEBS wygłoszony na 27 June 2004 na 29th FEBS Congress w Warszawie. FEBS J. 2005; 272: 2347 – 2361. [PubMed]
St Onge JR, Floresco SB. Dopaminergiczna modulacja podejmowania decyzji w oparciu o ryzyko. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 681 – 697. [PubMed]
Schody DJ, Bardo MT. Neurobehawioralne skutki wrażliwości na wzbogacenie środowiska i nadużywanie narkotyków. Pharmacol Biochem Behav. 2009; 92: 377 – 382. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Steiner H, Gerfen CR. Rola dynorfiny i enkefaliny w regulacji szlaków i zachowań prążkowia. Exp Brain Res. 1998; 123: 60 – 76. [PubMed]
Stewart J. Wzmacnianie efektów światła jako funkcja intensywności i harmonogramu wzmocnienia. Dziennik psychologii porównawczej i fizjologicznej. 1960; 53: 187 – 193. [PubMed]
Stewart J. Drogi do nawrotu: neurobiologia nawrotów wywołanych lekami i stresem do zażywania narkotyków. J Psychiatry Neurosci. 2000; 25: 125 – 136. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Stuber GD, Hopf FW, Hahn J, Cho SL, Guillory A, Bonci A. Dobrowolne spożycie etanolu zwiększa pobudzającą siłę synaptyczną w brzusznym obszarze Tegmental. Alkohol Clin Exp Res. 2008a [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Stuber GD, Klanker M, de Ridder B, Bowers MS, Joosten RN, Feenstra MG, et al. Przewidujące wskazówki nagrania zwiększają pobudzającą siłę synaptyczną na neurony dopaminowe Midbrain. Nauka. 2008b; 321: 1690 – 1692. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Tao R, Huang X, Wang J, Zhang H, Zhang Y, Li M. Proponowane kryteria diagnostyczne uzależnienia od Internetu. Uzależnienie. 2010; 105: 556 – 564. [PubMed]
Teegarden SL, Bale TL. Zmniejszenie preferencji żywieniowych powoduje zwiększenie emocjonalności i ryzyka nawrotu diety. Biol Psychiatry. 2007; 61: 1021 – 1029. Epub 2007 Jan 1017. [PubMed]
Tejeiro Salguero RA, Moran RM. Pomiar gry wideo z problemami u nastolatków. Uzależnienie. 2002; 97: 1601 – 1606. [PubMed]
Thanos PK, Tucci A, Stamos J, Robison L, Wang GJ, Anderson BJ, et al. Przewlekłe ćwiczenia wymuszone w okresie dojrzewania zmniejszają preferencje miejsca uzależnionego od kokainy u szczurów Lewisa. Behav Brain Res. 2010; 215: 77 – 82. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Thiel KJ, Engelhardt B, Hood LE, Peartree NA, Neisewander JL. Interaktywne efekty interwencji wzbogacania środowiska i wygaszania w łagodzeniu wywoływanych przez sygnał zachowań kokainowych u szczurów. Pharmacol Biochem Behav. 2011; 97: 595 – 602. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Thiel KJ, Sanabria F, Pentkowski NS, Neisewander JL. Przeciwzapalne efekty wzbogacania środowiska. Int J Neuropsychopharmacol. 2009; 12: 1151 – 1156. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Thomas MJ, Kalivas PW, Shaham Y. Neuroplastyczność w mezolimbicznym układzie dopaminowym i uzależnienie od kokainy. Br J Pharmacol. 2008; 154: 327 – 342. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Turchan J, Przewlocka B, Toth G, Lason W, Borsodi A, Przewlocki R. Wpływ powtarzanego podawania morfiny, kokainy i etanolu na gęstość receptora opioidowego mu i delta w jądrze półleżącym i prążkowiu szczura. Neuroscience. 1999; 91: 971 – 977. [PubMed]
Tzschentke TM. Miara nagrody z paradygmatem warunkowej preferencji miejsca (CPP): aktualizacja ostatniej dekady. Addict Biol. 2007; 12: 227 – 462. [PubMed]
Uhlrich DJ, Manning KA, O'Laughlin ML, Lytton WW. Uczulenie wywołane światłem: nabycie zwiększającej się odpowiedzi fali szczytowej u dorosłego szczura poprzez powtarzaną ekspozycję na stroboskop. J Neurophysiol. 2005; 94: 3925–3937. [PubMed]
Unterwald EM, Ho A, Rubenfeld JM, Kreek MJ. Przebieg w czasie rozwoju uczulenia behawioralnego i regulacji w górę receptora dopaminy podczas podawania kokainy przez binge. J Pharmacol Exp Ther. 1994a; 270: 1387 – 1396. [PubMed]
Unterwald EM, Rubenfeld JM, Kreek MJ. Powtarzane podawanie kokainy powoduje zwiększenie kappa i mu, ale nie delta, receptorów opioidowych. Neuroreport. 1994b; 5: 1613 – 1616. [PubMed]
Valjent E, strony C, Herve D, Girault JA, Caboche J. Uzależniające i nie uzależniające leki indukują wyraźne i specyficzne wzorce aktywacji ERK w mózgu myszy. Eur J Neurosci. 2004; 19: 1826-1836. [PubMed]
Van de Weerd HA, Van Loo PLP, Van Zutphen LFM, Koolhaas JM, Baumans V. Siła preferencji dla materiału gniazdowego jako wzbogacenia środowiska dla myszy laboratoryjnych. Stosowana nauka o zachowaniu zwierząt. 1998; 55: 369 – 382.
z Bos R, Lasthuis W, den Heijer E, van der Harst J, Spruijt B. W kierunku modelu gryzoni w Iowa. Metody Behav Res. 2006; 38: 470 – 478. [PubMed]
van Praag H, Christie BR, Sejnowski TJ, Gage FH. Bieganie zwiększa neurogenezę, uczenie się i długotrwałe wzmocnienie u myszy. Proc Natl Acad Sci US A. 1999; 96: 13427 – 13431. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
van Praag H, Kempermann G, Gage FH. Neuroniczne konsekwencje wzbogacenia środowiska. Nat Rev Neurosci. 2000a; 1: 191 – 198. [PubMed]
van Praag H, Kempermann G, Gage FH. Neuronowe konsekwencje wzbogacenia środowiska. Nat Rev Neurosci. 2000b; 1: 191 – 198. [PubMed]
Vezina P, Giovino AA, Wise RA, Stewart J. Specyficzne dla środowiska uwrażliwienie krzyżowe między aktywacją morfiny i amfetaminy narządu ruchu. Pharmacol Biochem Behav. 1989; 32: 581 – 584. [PubMed]
Volkow ND, Fowler JS, Wang GJ, Hitzemann R, Logan J, Schlyer DJ i in. Zmniejszona dostępność receptora dopaminy D2 jest związana ze zmniejszonym metabolizmem czołowym u osób nadużywających kokainy. Synapsa. 1993; 14: 169 – 177. [PubMed]
Volkow ND, Fowler JS, Wang GJ, Swanson JM. Dopamina w narkomanii i uzależnieniu: wyniki badań obrazowych i implikacje leczenia. Molecular Psychiatry. 2004; 9: 557 – 569. [PubMed]
Volkow ND, Fowler JS, Wolf AP, Schlyer D, Shiue CY, Alpert R, et al. Wpływ przewlekłego nadużywania kokainy na postsynaptyczne receptory dopaminy. Am J Psychiatry. 1990; 147: 719 – 724. [PubMed]
Volkow ND, Wang GJ, Fowler JS, Logan J, Hitzemann R, Ding YS, et al. Spadek receptorów dopaminy, ale nie w transporterach dopaminy u alkoholików. Alkohol Clin Exp Res. 1996; 20: 1594 – 1598. [PubMed]
Volkow ND, Wise RA. Jak uzależnienie od narkotyków może pomóc nam zrozumieć otyłość? Natura Neuroscience. 2005; 8: 555 – 560. [PubMed]
Vucetic Z, Kimmel J, Totoki K, Hollenbeck E, Reyes TM. Dieta wysokotłuszczowa u matki zmienia metylację i ekspresję genów dopaminy i genów związanych z opioidami. Endokrynologia. 2010; 151: 4756 – 4764. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Wallace DL, Vialou V, Rios L, Carle-Florence TL, Chakravarty S, Kumar A, et al. Wpływ DeltaFosB w jądrze zalega na zachowania związane z nagrodami naturalnymi. J Neurosci. 2008; 28: 10272 – 10277. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Wanat MJ, Sparta DR, Hopf FW, Bowers MS, Melis M, Bonci A. Specyficzne zmiany szczepu na neuronach dopaminowych brzusznej strefy nakrywkowej po ekspozycji na etanol. Biol Psychiatry. 2009a; 65: 646 – 653. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Wanat MJ, Willuhn I, Clark JJ, Phillips PE. Fazowe uwalnianie dopaminy w zachowaniach apetycznych i narkomanii. Curr Drug Abuse Rev. 2009b; 2: 195 – 213. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Wang GJ, Volkow ND, Telang F, Jayne M, Ma J, Rao M, i in. Ekspozycja na apetytowe bodźce pokarmowe znacznie aktywuje ludzki mózg. Neuroimage. 2004a; 21: 1790 – 1797. [PubMed]
Wang GJ, Volkow ND, Thanos PK, Fowler JS. Podobieństwo między otyłością a uzależnieniem od narkotyków w ocenie neurofunkcjonalnej: przegląd koncepcji. Journal of Addictive Diseases. 2004b; 23: 39 – 53. [PubMed]
Ward SJ, Walker EA, Dykstra LA. Wpływ knockoutu receptora SR1A i CB141714 receptora kannabinoidowego CB1 na przywrócenie zapewnienia wywołanego przez cue [reg] i szukanie oleju kukurydzianego u myszy. Neuropsychofarmakologia. 2007; 32: 2592 – 2600. [PubMed]
Wee S, Koob GF. Rola układu opioidowego dynorfiny-kappa we wzmacnianiu efektów nadużywania leków. Psychopharmacology (Berl) 2010; 210: 121 – 135. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Weiss F, Markou A, Lorang MT, Koob GF. Podstawowe pozakomórkowe poziomy dopaminy w jądrze półleżącym zmniejszają się podczas odstawiania kokainy po nieograniczonym dostępie do samopodawania. Brain Res. 1992; 593: 314 – 318. [PubMed]
Welte J, Barnes G, Wieczorek W, Tidwell MC, Parker J. Patologia alkoholowa i hazardowa wśród dorosłych w USA: częstość występowania, wzorce demograficzne i choroby współistniejące. Journal of Studies on Alcohol. 2001; 62: 706 – 712. [PubMed]
Werme M, Messer C, Olson L, Gilden L, Thoren P, Nestler EJ, et al. Delta FosB reguluje pracę kół. J Neurosci. 2002; 22: 8133 – 8138. [PubMed]
Werme M, Thoren P, Olson L, Brene S. Bieganie i kokaina zarówno podwyższają mRNA dynorfiny w przyśrodkowym skorupie ogoniastej. Eur J Neurosci. 2000; 12: 2967 – 2974. [PubMed]
DG Winder, Egli RE, Schramm NL, Matthews RT. Plastyczność synaptyczna w obwodzie nagrody leku. Curr Mol Med. 2002; 2: 667 – 676. [PubMed]
Winstanley CA. Kora oczodołowo-czołowa, impulsywność i uzależnienie: badanie dysfunkcji oczodołowo-czołowej na poziomie nerwowym, neurochemicznym i molekularnym. Ann NY Acad Sci. 2007; 1121: 639 – 655. [PubMed]
Winstanley CA. Szczury hazardowe: wgląd w zachowania impulsywne i uzależniające. Neuropsychofarmakologia. 2011; 36: 359. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Winstanley CA, Cocker PJ, Rogers RD. Dopamina moduluje oczekiwaną nagrodę podczas wykonywania zadania na automacie na szczurach: dowód na efekt bliskiego spóźnienia. Neuropsychopharmacology. 2011 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Winstanley CA, Olausson P, Taylor JR, Jentsch JD. Wgląd w związek między impulsywnością a nadużywaniem substancji od badań z wykorzystaniem modeli zwierzęcych. Alkohol Clin Exp Res. 2010; 34: 1306 – 1318. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Mądry RA. Dopamina i nagroda: hipoteza anhedonii 30 lat później. Neurotox Res. 2008; 14: 169 – 183. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Mądry RZS, Munn E. Odstąpienie od chronicznej amfetaminy podnosi wyjściowe progi samo-stymulacji wewnątrzczaszkowej. Psychopharmacology (Berl) 1995; 117: 130 – 136. [PubMed]
Wojnicki FH, Roberts DC, Corwin RL. Wpływ baklofenu na działanie operanta w przypadku peletek spożywczych i skracania warzyw po historii zachowania typu upalnego u szczurów pozbawionych żywności. Pharmacol Biochem Behav. 2006; 84: 197 – 206. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Wood DA, Rebec GV. Dysocjacja aktywności pojedynczej jednostki rdzenia i powłoki w jądrze półleżącym w nowości wolnego wyboru. Behav Brain Res. 2004; 152: 59 – 66. [PubMed]
Młody KS. Uzależnienie od Internetu: pojawienie się nowego zaburzenia klinicznego. CyberPsychologia i zachowanie. 1998; 1: 237–244.
Zeeb FD, Robbins TW, Winstanley CA. Serotonergiczna i dopaminergiczna modulacja zachowania hazardowego oceniana za pomocą nowatorskiego zadania hazardowego dla szczurów. Neuropsychofarmakologia. 2009; 34: 2329 – 2343. [PubMed]
Zhu J, Apparsundaram S, Bardo MT, Dwoskin LP. Wzbogacenie środowiska zmniejsza ekspresję na powierzchni transportera dopaminy w przyśrodkowej korze przedczołowej szczura. J Neurochem. 2005; 93: 1434 – 1443. [PubMed]
Zijlstra F, Booij J, van den Brink W, Franken IH. Wiązanie receptora dopaminy D2 z prążkowia i uwalnianie dopaminy podczas wywołanego cue głodu u niedawno abstynujących mężczyzn zależnych od opiatów. Eur Neuropsychopharmacol. 2008; 18: 262 – 270. [PubMed]
Zlebnik NE, Anker JJ, Gliddon LA, Carroll ME. Zmniejszenie wyginięcia i przywrócenie poszukiwania kokainy przez kierowanie kołami u samic szczurów. Psychopharmacology (Berl) 2010; 209: 113 – 125. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Zuckerman M. Poszukiwanie sensacji i endogenna teoria nadużywania narkotyków. Monografia badawcza NIDA. 1986; 74: 59 – 70. [PubMed]
Zuckerman M. Poszukiwanie sensacji: równowaga między ryzykiem a nagrodą. W: Lipsitt L, Mitnick L, redaktorzy. Zachowanie samoregulacyjne i podejmowanie ryzyka: przyczyny i konsekwencje. Ablex Publishing Corporation; Norwood, NJ: 1991. str. 143 – 152.