Przejściowość w uzależnieniu: hipotezy dotyczące "kontinuum czasowego", w których występuje nienormalna motywacja, hedoniczna dysregulacja i nieprawidłowe uczenie się (2016)

Med Hypotheses. 2016 Aug; 93: 62-70. doi: 10.1016 / j.mehy.2016.05.015.

Patrono E1, Gasbarri A2, Tomaz C3, Nishijo H4.

Zarys artykułu

  1. Wprowadzenie
    1. Teoria „zachęt motywacyjnych”
    2. Teoria „dysregulacji hedonicznej”
    3. Teoria „uczenia się na podstawie nawyków”
  2. Hipoteza „czasowego kontinuum” obejmująca nieprawidłową motywację, rozregulowanie hedoniczne i nieprawidłowe uczenie się
  3. Neuro-bio-fizjologiczne podłoże hipotez „czasowych kontinuum” związanych z uzależnieniem od narkotyków
  4. Neuralna podstawa zachowania motywowanego lekami
  5. Neuralna podstawa zachowania narkotykowego w uczeniu się
  6. Legalność terminu „uzależnienie od żywności”
  7. Neuralna podstawa uzależnienia od żywności
  8. Podstawy elektrofizjologiczne zachowań ukierunkowanych na żywność
  9. Nowe równoległe zachowanie uzależniające
  10. wnioski
  11. Autorzy i współpracownicy
  12. Konflikty interesów
  13. Referencje

 

 

  

Abstrakcyjny

 

 

Uzależnienie jest przewlekłym przymusem i nawracającym zaburzeniem. Obejmuje kilka obszarów mózgu i obwodów, które kodują różne funkcje, takie jak nagrody, motywacja i pamięć. Uzależnienie od narkotyków definiuje się jako „patologiczny wzór używania substancji”, charakteryzujący się utratą kontroli nad zachowaniami związanymi z zażywaniem narkotyków, dążeniem do tych zachowań, nawet w przypadku negatywnych konsekwencji, oraz silną motywacją do podejmowania działań Substancje. Trzy różne teorie prowadzą badania eksperymentalne nad uzależnieniem od narkotyków. Każda z tych teorii rozważa cechy pojedyncze, takie jak nieprawidłowa motywacja, rozregulowanie hedoniczne i nienormalne uczenie się nawyku jako główny aktor wyjaśniający cały proces zachowań uzależniających. Głównym celem tego badania jest przedstawienie nowych hipotez przejścia od kontrolowanego użycia do nadużywania substancji uzależniających poprzez przegląd trzech różnych teorii, biorąc pod uwagę wszystkie pojedyncze cechy każdej pojedynczej teorii razem w tym samym „kontinuum czasowym” z używać do nadużywania substancji uzależniających. Ostatnio zasugerowano, że wspólne układy nerwowe mogą być aktywowane przez bodźce naturalne i farmakologiczne, podnosząc hipotezy, że zaburzenia objadania się można uznać za zachowania uzależniające. Drugim celem tego badania jest przedstawienie dowodów w celu podkreślenia możliwego psycho-bio-fizjologicznego nałożenia między lekiem a „uzależnieniem od żywności”. Na koniec pojawiają się interesujące pytania, poczynając od ostatnich ustaleń dotyczących teoretycznego / psycho-bio-fizjologicznego nałożenia między lekiem a „uzależnieniem od żywności” i ich prawdopodobnie tej samej przejściowości wzdłuż tego samego „czasowego kontinuum” od stosowania do nadużywania substancji uzależniających w celu zbadać nowe strategie terapeutyczne oparte na nowych strategiach terapeutycznych opartych na poszczególnych momentach charakteryzujących przejście od dobrowolnego przyjmowania substancji do niewłaściwego zachowania uzależniającego 

 

 

Słowa kluczowe:

Uzależnienie od narkotyków / żywności, Motywacja, Uczenie się nawyków, Deregulacja hedoniczna, Przejrzystość, System nagród

 

  

 

Wprowadzenie

 

 

Uzależnienie od łacińskiego „addictus” („niewolnik długu” lub „podporządkowanie”) jest przewlekłym przymusem i nawracającym zaburzeniem, które dotyka ludzi bardziej psychicznie niż fizycznie. Jest to stan przewlekły obejmujący kilka obszarów mózgu i obwodów, które kodują kilka funkcji, takich jak nagroda, motywacja i pamięć. Uzależniony stopniowo skupia większość swojej energii na poszukiwaniu, znajdowaniu, a następnie uzyskiwaniu i używaniu substancji nadużywających. Dzieje się tak nawet pomimo choroby, niepowodzeń w życiu i zaburzonych relacji.

 

 

Niedawno w DSM-V zdefiniowano uzależnienie jako „patologiczny wzorzec używania substancji” charakteryzujący się utratą kontroli nad zachowaniami związanymi z zażywaniem narkotyków, dążeniem do tych zachowań nawet w obecności negatywnych konsekwencji i silnym zmotywowana aktywność do przyjmowania substancji [1]. Utrata kontroli, dążenie i silna motywacja do przyjmowania substancji mogą być analizowane i konceptualizowane od poziomu psychologicznego do biologiczno-molekularnego.

Trzy różne teorie prowadzą badania eksperymentalne nad uzależnieniem od narkotyków [[2], [3], [4]]. Każda z tych teorii bierze pod uwagę cechy pojedyncze, takie jak nieprawidłowa motywacja [2], dysregulacja hedoniczna [3] oraz nieprawidłowy sposób uczenia się [4] jako głównego aktora wyjaśniającego cały proces uzależniających zachowań. Głównym celem tego badania jest przedstawienie nowych hipotez przejścia od kontrolowanego użycia do nadużywania substancji uzależniających poprzez przegląd trzech różnych teorii, biorąc pod uwagę wszystkie pojedyncze cechy każdej pojedynczej teorii razem w tym samym „kontinuum czasowym” z używać do nadużywania substancji uzależniających.

Poniżej przedstawiamy trzy główne hipotezy psychologiczne, które próbują wyjaśnić przejście od przypadkowego używania do nadużywania substancji farmakologicznych: teorię motywacyjno-uwrażliwiającą, teorię dysregulacji hedonicznej i teorię uczenia się opartą na nawykach

 

 

  

Teoria „zachęt motywacyjnych”

 

 

Zgodnie z tą teorią powtarzające się ekspozycje na nadużycia wywołują „wrażliwość” w mózgu, czyniąc je bardziej atrakcyjnymi lub pożądanymi. Może to prowadzić do zaangażowania w uzyskanie leków, nawet w przypadku braku zachwytu wywołanego przez narkotyki, co wyjaśnia zjawisko nawrotu.   

W psychologii motywacja jest ogólnie uważana za wewnętrzny warunek, który prowadzi i moduluje zachowanie jednostki w kierunku celu. Procesy psychologiczne kierujące zachowaniami związanymi z uzależnieniem można badać za pomocą motywacyjnych pojęć, rozumiejąc, które systemy mózgowe są zaangażowane. Kompulsywne poszukiwanie / przyjmowanie leków i nawroty (podczas ekspozycji na bodźce związane z substancją lub ze względu na stres) można przypisać zmianie systemu motywacyjnego i fazy apetytowej (brak). Berridge i Robinson wyjaśnili to zjawisko „teorią motywacyjno-uwrażliwiającą” [2]. Sugerują, że przewlekłe stosowanie leku prowadzi do zwiększenia zmian neurologicznych w systemie nagrody, uwrażliwiając system na leki i związane z nimi bodźce. Zwiększenie par leków stymulujących bodźce zwiększa wartość motywacyjną bodźców, tworząc „przejściowość” u użytkowników narkotyków, które chcieć narkotyki, nawet jeśli nie dostają lubić z nich [5] (Rys. 1). Rys. 1 Pokaż pokaż sympatia i brakujący może śledzić różne ścieżki psychologiczne / mózgowe poprzez różnicę w porównaniu pamięci. Chociaż ta teoria wyjaśnia wiele aspektów uzależnienia od ludzi, takich jak nadmierne poszukiwanie narkotyków, intensywne pragnienie i nawrót, nie może wyjaśnić jedynie głównej cechy uzależnienia od narkotyków: niezdolności osób uzależnionych do regulowania lub zaprzestania używania narkotyków, pomimo negatywnych konsekwencji i autodestrukcyjnego charakteru jego długotrwałego użytkowania. Uzależnienie od narkotyków jest złożoną psychopatologią charakteryzującą się, przynajmniej częściowo, przyjemnością wywołaną przez narkotyki, wspomnieniami związanymi z narkotykami i związanymi z narkotykami cechami emocjonalnymi, które są związane z bodźcami „lubienia” [[6], [7]]. Nierównowaga zarówno „chęci” (np. Uczulenia motywacyjnego), jak i „lubienia” może odgrywać rolę w wywoływaniu zachowań uzależniających [8]. Jednak nawet jeśli ta teoria nie odrzuca przyjemności, wycofania lub nawyków wywołanych przez narkotyki jako przyczyny poszukiwania / przyjmowania narkotyków, zakłada, że ​​inne czynniki, takie jak uwrażliwiony brakujący, może lepiej wyjaśnić przymus i nawrót uzależnienia.

Miniaturka rys. 1. Otwiera duży obraz

Rys. 1

Model motywacyjny motywacji motywacyjnej. „Lubienie” i „chęć” odpowiadają oddzielnym systemom psychologicznym i neurologicznym. Bodźce warunkowe (CS) i bodźce bezwarunkowe (USA) dają porównanie pamięci. Projekcje DA do NAc i neostriatum generują niedostatek (motywacja motywacyjno-motywacyjna). I odwrotnie, DA nie projektuje bezpośrednio do NAc i neostriatum w stosunku do sympatii (hedonia) i do uczenia się skojarzeniowego nagród. Potrzebne są dalsze opracowania poznawcze do osobistej oceny przyjemności i motywacji, aby mieć świadomość emocji leżących u podstaw „lubienia” i „pragnienia”.

Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint

 

 

Teoria „dysregulacji hedonicznej”

 

Teoria ta sugeruje, że spirala w uzależnienie występuje poprzez przechodzenie przez trzy etapy: „zaabsorbowanie / oczekiwanie”, „upijanie się / upojenie” i „wycofanie / negatywny efekt” [9].   

Rola „uwrażliwienia” w uzależnieniu została wyjaśniona jako płynne przejście do stanu „zachęty-istotności”. Początkowe zastosowanie jest promowane przez hedonicznie satysfakcjonujące właściwości leku, takie jak euforyczny wysoki poziom, podczas gdy zakłada się, że uzależniające używanie rośnie przez „negatywne wzmocnienie” [10]. Wzmocnienie negatywne to proces, w którym uwalnianie bodźców awersyjnych, takich jak negatywny stan emocjonalny wycofania, zwiększa liczbę przyjmowanych leków [3]. Aby uniknąć dysforii i dyskomfortu, osoby zażywające narkotyki przyjmują substancje farmakologiczne [11]. Jednak osoby zażywające narkotyki przechodzą od codziennego użytku do uzależnienia, a czynniki sprzyjające „przejściowości” w zażywaniu narkotyków są hipotetycznie przenoszone z impulsywności we wczesnych okresach do przymusu w ostatnich okresach. Pragnienie (intensywne i silne pragnienie) odgrywa kluczową rolę w uzależnieniu i jest uważane za część trzech elementów: „zaabsorbowanie / oczekiwanie”, „upijanie się / upojenie” oraz „wycofanie / negatywny efekt” [10]. Te trzy etapy są ze sobą interaktywne, pogłębiając intensywność, zaburzając hedonistyczną homeostazę systemu wynagrodzeń i ostatecznie doprowadzając użytkownika do uzależnienia [[3], [10]] (Rys. 2). Rys. 2 opisuje cykl uzależnień od góry do dołu, w którym etap „zaabsorbowanie / oczekiwanie” stanowi przytłaczającą chęć używania narkotyków, nawet jeśli jego życie jest pełne obowiązków i relacji międzyludzkich. Etap „upijania się / upojenia” określa konieczność stosowania dużych ilości leków, aby doświadczyć tego samego poziomu efektów hedonicznych. „Wycofanie / negatywny efekt” odnosi się do efektów psychofizycznych wywołanych brakiem ciągłego zażywania narkotyków, które wymagają opieki medycznej (np. Farmakologiczne zastosowanie metadonu).

Miniaturka rys. 2. Otwiera duży obraz

Rys. 2

Spiralne w błędnym kole z góry na dół. Diagram opisuje górny cykl uzależnienia. Pragnienie jest szczególnie ważne w procesie, w którym sporadyczne używanie narkotyków może przejściowo prowadzić do nadużyć, a następnie do nawrotu. Wyjaśniają to trzy czynniki: „zaabsorbowanie / oczekiwanie”, „upijanie się / upojenie” oraz „wycofanie / negatywny” efekt. Te trzy etapy oddziałują ze sobą, stają się bardziej intensywne, zaburzają homeostazę hedoniczną systemu nagrody i prowadzą do stanu patologicznego znanego jako uzależnienie.

Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint

Teoria dysregulacji hedonicznej wyjaśnia przejście od używania do nadużywania narkotyków, takie jak „błędne koło odgórne”, biorąc pod uwagę kluczową rolę pewnego rodzaju nierównowagi w statusie hedonicznym osób używających narkotyków [3]. Jednak teoria nie może wyjaśnić wyłącznie roli innych głównych cech uzależnienia od narkotyków, takich jak nienormalne uwrażliwienie na substancję i zachowania instrumentalne w celu uzyskania substancji. Początkowo sądzono, że mezolimbiczny obwód nagrody koduje po prostu hedoniczny wpływ związany z doznaniami narkotykowymi. Ostatnio uważa się, że ten obwód jest funkcjonalnie bardziej złożony, koduje uwagę, oczekiwanie nagrody i motywację motywacyjną [12].

 

 

 

   

Teoria „uczenia się na podstawie nawyków” 

 

 

 

W prawdziwym świecie osoby zażywające narkotyki muszą zaopatrzyć się w leki, w których zwykle nie są dostępne leki. Badania neuronauki położyły szczególny nacisk na ten fakt [13]. Koncepcja ta doprowadziła do ustanowienia zwierzęcego modelu zachowań związanych z poszukiwaniem / przyjmowaniem narkotyków, gdzie wrażliwość wynika z relacji między zachowaniem instrumentalnym a podawaniem leków. W rzeczywistości bodźce związane z lekami, które silnie wpływają na zachowania, odgrywają kluczową rolę w rozwoju uzależnień [[14], [15]]. Ponieważ zachowanie związane z poszukiwaniem leku występuje przed infuzją leku, wykazano, że na zachowanie poszukiwania leku nie wpływają żadne efekty farmakologiczne leku [16]. Fakt, że zachowanie polegające na poszukiwaniu narkotyków może nadal występować, gdy lek nie jest dostarczany, doprowadził do argumentu, że zachowanie polegające na poszukiwaniu narkotyków zależy od krótkiej prezentacji „sygnałów związanych z narkotykami”. Jednak zachowania związane z poszukiwaniem narkotyków / przyjmowaniem narkotyków zależą nie tylko od bezpośrednich wskazówek, ale także od bardzo złożonych procesów poznawczych, takich jak uwaga, oczekiwanie nagrody, niezadowolenie z oczekiwanej nagrody, asocjacyjne wspomnienia emocjonalne, instrumentalne uczenie się i motywująca motywacja. Ponadto inne procesy poznawcze, takie jak ocena kontekstów, w których prezentowane są sygnały związane z lekami [12]. Zwierzęcy model zachowań związanych z poszukiwaniem / przyjmowaniem narkotyków daje szansę na zbadanie mechanizmów mózgowych „związanych z cue” poszukiwaniem narkotyków. Ponadto jest on również przydatny w rozwiązywaniu nowych potencjalnych metod leczenia, które zmniejszyłyby poszukiwania leków związanych z sygnalizacją. Poszukiwanie / przyjmowanie zachowań narkotykowych i kompulsywnego przyjmowania narkotyków, pomimo niekorzystnych konsekwencji, to cechy behawioralne, które definiują ideę „przejściowości” w uzależnieniu od narkotyków od używania do nadużywania substancji. Kiedy pragnienie staje się potrzebą, podmiot zachowuje się w inny sposób, który prowadzi go do przyjmowania substancji. „Zachowanie ukierunkowane na cel” i „uczenie się nawyków” realizują dwa sposoby „uczenia się instrumentalnego”: pierwszy sposób jest szybko nabywany i dostosowywany do rezultatów; drugi sposób jest bardziej zamierzony i sprowokowany przez bodźce poprzedzające bardziej niż przez ich następstwa [17]. Psychobiologia uzależnienia od narkotyków identyfikuje „przejściowość” w tych zachowaniach, uważając, że pierwsza jest po prostu nieprawidłowa, a druga patologiczna.   

Everitt uważa uzależnienie od narkotyków za ostatni etap kilku etapów przejściowych od początkowego i kontrolowanego stosowania substancji [[13], [18], [19]] (Rys. 3). Rys. 3 opisuje następujące kroki poprzez uzależnienie od narkotyków. Kiedy substancja jest przyjmowana dobrowolnie ze względu na efekt zachęty, poszukiwanie-zachowanie stopniowo staje się „nawykiem”, poprzez stopniową utratę kontroli. Zatem mechanizm reakcji na bodziec odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zachowania instrumentalnego. Wreszcie, zdolność bodźca (substancji) do działania jako wzmocnienie (wzmocnienie warunkowe) wywiera pewien rodzaj kontroli nad poszukiwaniem / przyjmowaniem zachowań. Zatem uzależnienie od narkotyków może zacząć się jako „zachowanie ukierunkowane na cel”; później, przy zachowaniu „zachowania instrumentalnego”, może to przekształcić się w „nawykowe zachowanie”, wywołując formę uczenia się opartą na nawyku (uczenie się oparte na nawyku) [[13], [16], [18]].

Miniaturka rys. 3. Otwiera duży obraz

Rys. 3

Kolejne kroki od użycia do nadużywania substancji. Według Everitt i współpracowników, uzależnienie od narkotyków to szereg kroków, po których następuje początkowe, dobrowolne i emocjonalnie aktywujące użycie substancji uzależniających aż do utraty kontroli nad konsumpcją tych samych substancji poprzez zmianę roli kondycjonowanego wzmacniacza . W szczególności, gdy substancja jest przyjmowana dobrowolnie ze względu na jej efekt zachęty, poszukiwanie-zachowanie stopniowo staje się „nawykiem” poprzez stopniową utratę kontroli. Zatem mechanizm reakcji na bodziec odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zachowania instrumentalnego. Wreszcie, zdolność bodźca (substancji) do działania jako wzmocnienie (wzmocnienie warunkowe) wywiera pewien rodzaj kontroli nad poszukiwaniem / przyjmowaniem zachowań.

Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint

 

 

Hipoteza „czasowego kontinuum” obejmująca nieprawidłową motywację, rozregulowanie hedoniczne i nieprawidłowe uczenie się 

 

Trzy główne teorie prowadzą badania eksperymentalne w dziedzinie narkomanii. Teoria zachęt motywacyjnych stwierdza, że ​​„aberracja motywacyjna” do poszukiwania i przyjmowania leków może charakteryzować uzależnienie i uważa, że ​​„chęć” odgrywa główną rolę w rozwoju uzależnień. Teoria dysregulacji hedonicznej definiuje odgórne spirowanie, od stosowania do nadużywania leków, i koncentruje się na roli rozregulowania w homeostazie hedonicznej, biorąc pod uwagę kluczową rolę rozregulowania „lubienia”. Teoria uczenia się oparta na nawykach podkreśla rolę instrumentalnego zachowania w uczeniu się, które staje się nawykiem, w celu wyjaśnienia złożonego przejścia do używania / nadużywania w poszukiwaniu / przyjmowaniu narkotyków i kładzie jednakową wagę na role „lubienia” i „ brakujący".   

 

Niniejsze badanie ma na celu ocenę trzech głównych teorii uzależnienia od narkotyków z nowej perspektywy jedności, poprzez teoretyczne hipotezy o unikalnym „kontinuum czasowym”, w którym „nienormalna motywacja”, „rozregulowanie hedoniczne” i „nieprawidłowe uczenie się” leżeć razem, aby wyjaśnić przejście od sporadycznego używania do nadużywania narkotyków (Rys. 4). Rys. 4 pokazuje hipotetyczną linię czasu, w której trzy główne cechy definiowane są jako pojedyncze „kontinuum czasowe” od pierwszego spotkania z lekami do samego uzależnienia. Duża literatura bardzo dobrze oceniła rolę każdej z trzech teorii w narkomanii. Co więcej, zdefiniowano, że następuje postępująca zmiana od zachowań opartych na nawykach do motywowanych / zmotywowanych poszukiwanie / przyjmowanie narkotyków, w których dysharmonia hedoniczna jest najpierw wywoływana podczas uczenia się nawyków i kontynuuje nienormalną motywację do używania narkotyków. Projekt Pavlovian-instrumental transfer (PIT) uwzględnia dwa warunki: (1) procesy Pawłowa, które definiują wrażliwość na ewentualność między bodźcem (S) a wzmacniaczami (R); oraz (2) zachowania instrumentalne wrażliwe na ewentualność między aktywnymi odpowiedziami (R) a wynikami (O) [[20], [21]]. Neuro-bio-fizjologicznie, odpowiada to stopniowemu przechodzeniu od brzusznej do grzbietowej kontroli prążkowia nad zachowaniem do poszukiwania / przyjmowania narkotyków [12]. W związku z tym można rozważyć unikalne „kontinuum czasowe”, w którym (1) pojawia się stopniowo nieprawidłowy „nawyk uczenia się” podczas zwykłego zażywania narkotyków, w którym „rozregulowanie hedoniczne” jest aktywowane i (2) prowadzi do postępującej aberracji „ zachęta do zachowania ”wywołująca zachowania związane z zażywaniem narkotyków. Jednak według naszej wiedzy nie ma dowodów na jednolitą wizję trzech teorii poprzez hipotezy „kontinuum czasowego”. Kilka badań na ludziach i zwierzętach wykazało, że czas nagrody ma silną rolę w przetwarzaniu nagród [[22], [23]]. Co więcej, okna czasowe i „stawki nagród” mają kluczowe znaczenie dla kondycjonowania, a neurony DA odgrywają kluczową rolę w przetwarzaniu czasowych informacji o nagrodach. Na poziomie klinicznym pomogłoby to również zrozumieć, w jaki sposób i kiedy interweniować w kontinuum czasowym, od sporadycznego używania do nadużywania substancji farmakologicznych, i tworzyć nowe strategie terapeutyczne w celu uniknięcia rebelii patologicznego poszukiwania / przyjmowania narkotyków . Wreszcie motywację, dysregulację hedoniczną i uczenie się na podstawie nawyków można uznać za wyjątkowe elementy unikalnego i złożonego zachowania polegającego na poszukiwaniu narkotyków / przyjmowaniu.

Miniaturka rys. 4. Otwiera duży obraz

Rys. 4

Hipotetyczny harmonogram hipotez „kontinuum czasowego”. Diagram opisujący hipotetyczną linię czasu, w której trzy główne cechy są zdefiniowane jako pojedyncze „kontinuum czasowe” od pierwszego spotkania z lekami do uzależnienia. W tym czasie zmiany neurobehawioralne wpływają na rozregulowanie hedoniczne i na reprezentację wartości leku wywołującego nawyk uczenia się i drastycznie tracą kontrolę nad przyjmowaniem leku.

Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint

 

 

 

   

Neuro-bio-fizjologiczne podłoże hipotez „czasowych kontinuum” związanych z uzależnieniem od narkotyków 

 

Poza opisanymi powyżej kryteriami behawioralnymi, w kilku badaniach opracowano połączenie między obwodami nerwowymi aktywowanymi w zachowaniu polegającym na poszukiwaniu narkotyków / ich przyjmowaniu. Ważne jest, aby zauważyć, że nadużywanie narkotyków aktywuje kilka „korowo-podkorowych” obszarów mózgu i obwodów neurotransmisyjnych, które biorą udział w „wzmacnianiu narkotyków”. Aby potwierdzić hipotezy, że trzy cechy wzmocnione w każdej pojedynczej teorii mogą leżeć w pojedynczym „kontinuum czasowym”, opisującym łącznie przejście od użycia do nadużywania substancji, neuronalne podstawy zachowań motywowanych lekami i nawyk narkotykowy- wyuczone zachowanie zostanie zrewidowane

 

 

 

 

 

Neuralna podstawa zachowania motywowanego lekami

 

Różne badania neurobiologii uzależnienia podtrzymują koncepcję, że transmisja dopaminy (DA) odgrywa ważną rolę w kontroli motywacyjnej. Najwyraźniej ustalonym mechanizmem przyjmowania leków jest aktywacja powiązanego z DA łącza w obwodzie nagrody mózgowej [[24], [25], [26]]. Głównymi miejscami tych zmian neuroplastycznych są mezolimbiczne i nigrostriatalne obwody DA-ergiczne. Wykazano, że ulepszona transmisja DA-ergiczna w Nucleus Accumbens (NAc) pośredniczy w związanych z uzależnieniem od narkotyków efektach nagradzających / wzmacniających [[4], [11], [27], [28], [29]]. NAc zawiera dwa funkcjonalnie różne jądra, nazywane „powłoką” i „rdzeniem”. Powłoka Ventral Tegmental Area (VTA) i NAc mają wzajemne unerwienia DA-ergiczne, które są ważne w modulacji motywacji istotności i zbiegają się z tworzeniem wyuczonych skojarzeń między zdarzeniami motywacyjnymi a przygodnymi percepcjami środowiskowymi [30]. Neurochemiczne uszkodzenia szlaków DA-ergicznych NAc lub leków blokujących receptory zmniejszają się brakujący jeść, ale sympatiazwiązane z tym mimika twarzy dla tej samej nagrody nie są zmniejszone [[5], [31], [32]]. Ponadto, pozakomórkowa DA w NAc jest zwiększona przez opiaty [27], a motywacyjny system motywacyjny w mezolimbicznym DA-ergice w zachowaniu polegającym na poszukiwaniu leków jest przywracany przez pierwotne działanie leku [5]. Poza tym, powłoka NAc i zubożenie VTA znoszą reaktywację wygaszonego CPP (warunkowej preferencji miejsca) przez morfinę [33], wskazując, że projekcje DA z VTA w całym układzie limbicznym są związane z istotnym motywacyjnie zdarzeniem [[5], [ 34]]. Adaptacyjne reakcje behawioralne na sytuację motywacyjną występują pod wpływem uwalniania DA, wywołując zmiany komórkowe, które ustalają wyuczone skojarzenia ze zdarzeniem [35]. W przeciwieństwie do tego, w powtarzanym podawaniu leku uwalnianie DA nie jest już wywoływane przez określone zdarzenie, ponieważ wydarzenie motywacyjne staje się znane dzięki powtarzanej ekspozycji [36]. Z tego powodu wyniki behawioralne nadal są „ukierunkowane na cel” i „dobrze wyuczone”, co nie wymaga dalszych zmian neuroplastycznych indukowanych DA.   

W przeciwieństwie do tego „rdzeń” NAc wydaje się być kluczowym miejscem, które pośredniczy w wyrażeniu zachowań wyuczonych, odpowiadając na bodźce, które przewidują zdarzenia istotne z punktu widzenia motywacji [[30], [37], [38], [39]]. Ponadto, ekspresja zachowań adaptacyjnych jest prawdopodobnie modulowana przez uwalnianie DA w rdzeniu NAc podczas odpowiedzi na bodźce przewidujące nagradzające zdarzenie [[40], [41]]. Podsumowując, DA może pełnić dwie funkcje i może mieć kluczowe znaczenie w „przejściowości” od okazjonalnego zażywania narkotyków do nadużycia. Pierwszy alarm wywołuje pojawienie się nowych istotnych bodźców, a następnie wywołuje uczenie się neuroplastyczności. Drugim jest zaalarmowanie organizmu o zbliżającym się pojawieniu się przyzwyczajenia odpowiedniego zdarzenia i motywacja na podstawie wyuczonych skojarzeń uprzednio dokonanych poprzez przewidywanie bodźców środowiskowych [42]. Na koniec zdefiniowano szereg równoległych pętli korowo-prążkowato-palowo-korowych, w których prążkowie brzuszne (VS), w tym rdzeń NAc, jest związane z uczeniem się emocjonalnym; a prążkowate grzbietowe (DS), w tym skorupa NAc, jest związane z funkcjami poznawczymi i motorycznymi [[43], [44]].

 

 

 

   

Neuralna podstawa zachowania narkotykowego w uczeniu się 

 

 

 

Gromadzące się dowody sugerują, że podstawno-boczne ciało migdałowate (BLA) i rdzeń NAc odgrywają kluczową rolę w oddzielnych mechanizmach neurochemicznych leżących u podstaw zachowań poszukiwawczych leków zachowanych przez uwarunkowane wzmacniacze [[21], [45], [46], [47], [48] ]. Kompleks BLA pełni podstawowe role w tworzeniu i przechowywaniu pamięci związanej ze zdarzeniami emocjonalnymi [[49], [50]]. Ponadto bierze udział w warunkowaniu apetycznym (dodatnim) [51]. Odrębne neurony reagują zarówno na bodźce pozytywne, jak i negatywne, ale nie łączą się w jasne jądra anatomiczne [52]. Badania donoszą, że infuzje antagonistów receptora DA w BLA utrudniały „wywołane CS” przywrócenie wyników po ekstynkcji [53]. Może to oznaczać kluczową rolę transmisji DA-ergicznej w BLA w poszukiwaniu / przyjmowaniu narkotyków. Zgodnie z tymi obserwacjami, podczas zależnej od odpowiedzi prezentacji bodźców warunkowych, wypływ DA z rdzenia NAc nie został zwiększony w procedurze przywracania [[38], [54]], podczas gdy wypływ glutaminianu (GLU) był zwiększony w rdzeniu NAc zwierzęta podczas aktywnego poszukiwania kokainy [55]. Na koniec, połączone warunki „przywrócenia dawek i wskazań leków” pokazały, że zwiększony wypływ DA i GLU w przyśrodkowej kory przedczołowej (mpFC) i NAc odgrywa rolę w promowaniu przywrócenia i może być ważnym mediatorem „przejściowości” w szukanie zachowania, inicjowane przez „wiele wyzwalaczy nawrotów” [56]. Podsumowując, odkrycia te sugerują, że przejście od używania do nadużywania w zachowaniach związanych z poszukiwaniem / przyjmowaniem narkotyków może zależeć od „uzależnionych od narkotyków wzmacniaczy warunkowych”, które z kolei mogą zależeć od transmisji DA-ergicznej w BLA i GLU-ergicznym transmisja w rdzeniu NAc i razem w mpFC.    

Rodzi to pytanie, czy te selektywne transmisje neurochemiczne w rdzeniu BLA i NAc są częściami podsystemu mózgu w obwodzie „limbicznego korowo-brzuszno-brzusznego” prążka [57]. Po części dlatego, że technika tak zwanego „odłączenia”, DS i VS oddziałują ze sobą szeregowo, w szerokim zakresie ustawień funkcjonalnych, takich jak PIT na zachowanie ukierunkowane na cel [21]. Przez długi czas sugerowano, aby VS utrzymywał połączenie emocji, motywacji i działania dzięki swoim głównym powiązaniom między strukturami, takimi jak BLA i kora oczodołowo-czołowa (oFC) [[21], [57], [58]] . Rdzeń NAc jest ważny w uwarunkowaniach Pawłowskich, a także podczas interakcji w mechanizmach uczenia się „Pawłowa-instrumentalna” związanych z mimowolnymi zachowaniami [[21], [38], [45]]. Z drugiej strony zdefiniowano, że DS odgrywa rolę w funkcjach poznawczych i motorycznych, dając neurobiologiczne podstawy dla obu skupiony na celu i kontrola zwykła „uczenia się instrumentalnego” [[59], [60], [61], [62]]. Kolejne etapy uczenia się języka pawłowskiego mogą mieć zasadnicze znaczenie w przejściowości od okazjonalnego zażywania narkotyków do nadużyć, które mogą również obejmować kompulsywne poszukiwanie narkotyków / przyjmowanie zachowań [13].

Ostatnio kilka eksperymentalnych i funkcjonalnych obserwacji potwierdza ideę powszechnych obwodów nerwowych tworzących odrębną jednostkę w części podstawnej przodomózgowia, zwanej „rozszerzonym ciałem migdałowatym”. Ten obwód może być delegowany do działania na motywacyjne, emocjonalne i nawykowe skutki narkomanii [[63], [64], [65], [66]]. Wydłużone ciało migdałowate składa się z kilku podstawowych struktur przodomózgowia, takich jak jądro zarodkowe terminalnej części ciała (BNST), centralne ciało migdałowate środkowe (CeA) i powłoka NAc [[63], [64]]. Struktury te mają podobieństwa w morfologii, immunohistochemii i łączności [[65], [66]] i otrzymują połączenia doprowadzające ze struktur limbicznych, takich jak hipokamp (HP) i BLA. Rozszerzone ciało migdałowate zawiera kluczowe elementy, które obejmują systemy neurotransmisyjne związane z „pozytywnymi efektami wzmacniającymi” nadużywania narkotyków oraz inne główne struktury związane z systemami stresu mózgowego i związane z „negatywnymi efektami wzmacniającymi” uzależnienia od narkotyków [[63], [67 ]]. W związku z tym dalsze badania mogłyby zbadać rolę rozszerzonego ciała migdałowatego w przejściowości od stosowania do nadużywania narkotyków.

 

 

 

   

Nowe równoległe zachowanie uzależniające 

 

 

 

W ciągu ostatnich dziesięcioleci sposób jedzenia znacznie się zmienił. Wśród historycznych zmian, które charakteryzowały ostatnie stulecie, kraje Zachodu pomagają w zestawie zmian w kulturze żywności, które ujawniły tendencję do częstszego i częstszego spożywania tych produktów spożywczych, które niegdyś uważano za rzadkie i wartościowe. Przeważająca tendencja do spożywania więcej niż jest to konieczne, często towarzysząca znaczna nierównowaga między różnymi składnikami diety, doprowadziła do większej częstości występowania zaburzeń odżywiania (ED). Ostatnio zasugerowano hipotezy, że kilka z tych samych systemów mózgowych i obwodów neurotransmisyjnych bierze udział w nagradzających efektach związanych z żywnością i lekami. Można sobie wyobrazić przełączanie z tych samych systemów neuronowych w żywności i lekach [68], [69], [70]], podnosząc hipotezy, że zaburzenia objadania się można uznać za zachowania uzależniające. Tutaj dokonaliśmy przeglądu badań pokazujących możliwość badania kluczowych cech zaburzeń odżywiania, takich jak kompulsywne jedzenie, z paradygmatami stosowanymi w badaniach przedklinicznych dotyczących narkomanii.

 

 

 

 

 

 

   

Legalność terminu „uzależnienie od żywności”

 

 

 

W dziedzinie psychobiologii uzależnienia liczba badań dotyczących uzależnienia od substancji farmakologicznych i naturalnych znacznie wzrosła w ostatnich latach. Niedawno badania behawioralne / fizjologiczne nad uzależnieniem skupiły się na możliwości różnych form uzależnienia od różnych bodźców, takich jak czekolada, seks i hazard [71], [72], [73], [74]]. Z drugiej strony, niektóre badania wskazywały na pewne krytyczne kwestie dotyczące różnorodności potencjału uzależniającego niektórych substancji i konieczności określenia specyficznych cech tych uzależniających pokarmów [75]. Jednakże zaobserwowano, że w pewnych okolicznościach potężne możliwości tych wzmacniających bodźców mogą prowadzić do zmian behawioralnych (uwrażliwienie układu nagrody w mózgu, zwiększona odpowiedź motoryczna i motywacja) i zmian neurochemicznych (mezolimbiczny układ DA-ergiczny) podobnych do tych wywołanych przez nadużywanie substancji [[76], [77], [78]]. Stworzono modele eksperymentalne w celu zbadania przejścia od używania do nadużywania różnych rodzajów substancji [[71], [77], [79], [80], [81], [82]]. W szczególności nadmierne spożycie żywności bogatej w cukier przyczyniło się wraz z innymi czynnikami do zwiększenia liczby przypadków otyłości [77].    

Kompulsywne jedzenie jest bardzo podobne do kompulsywnego przyjmowania narkotyków [78], a kompulsywne jedzenie może być uważane za samo uzależnienie. Badania na ludziach i zwierzętach laboratoryjnych wykazały, że poza równowagą energetyczną, zachowania żywieniowe są regulowane przez czynniki niezwiązane z kontrolą metaboliczną, a dane z badań klinicznych sugerują, że niektóre osoby nadmiernie jedzące mogą rozwijać uzależniające zachowania, gdy spożywają przyjemne jedzenie [26] , [83]]. Zaproponowano, że przejadanie się smacznym jedzeniem może powodować długotrwałe neuroadaptacje w sieciach nagradzania i stresu mózgu [[10], [84]], podobne do tych wytwarzanych przez długotrwałe nadużywanie narkotyków [26]. Podsumowując, dowody te sugerują, że kompulsywne jedzenie, a także kompulsywne poszukiwanie narkotyków można wyjaśnić za pomocą tych samych trzech głównych teorii napędzających eksperymentalne badania nad uzależnieniem od narkotyków, badając w ten sposób możliwość pewnego rodzaju „przejściowości” z umiarkowanego użycia przyjemne produkty spożywcze do ich nadużywania.

Najnowsze dane uzyskane od myszy i małp sugerują możliwość produkcji zwierzęcych modeli zaburzeń odżywiania [[71], [72], [77], [85], [86], [87]]. Wykazano, że szczury z możliwością przyjęcia kalorycznego roztworu sacharyny lub samodzielnego podawania dożylnych wlewów kokainy, nieodwołalnie wybrały poprzednie rozwiązanie, a nie drugie [77]. Sugeruje to, jak makroelementy w przyjemnej żywności mogą aktywować mózgowe systemy nagradzania niezależnie od ich obciążenia kalorycznego [78]. Co więcej, przyjemne pokarmy mogą aktywować systemy neurotransmisji mózgu związane z nagrodami, motywacją i podejmowaniem decyzji [69]. Wysoce smaczne potrawy wywołują długotrwałe wspomnienia w modelach preferencji czekolady u naczelnych innych niż człowiek [86], a nagła nieobecność w nagrodach pokarmowych wywołuje zachowania podobne do lęku (tj. Eksploracja), bez zmian w poziomie kortyzolu hormonu stresu [ 87]. Opierając się na tych odkryciach, zachowania żywieniowe związane z uczeniem się sygnałów związanych z jedzeniem wydają się być ważne w częstości występowania i / lub nawrotach zaburzeń odżywiania. Wreszcie, ponieważ główne cechy uzależnienia od narkotyków, takie jak kompulsywne poszukiwanie zachowania i nawrót mogą być odtwarzane przy użyciu kilku modeli zwierzęcych, można uznać, że można badać uzależnienie od żywności za pomocą modeli zwierzęcych, które wcześniej zdefiniowały główne cechy narkomanii.

 

 

 

   

Neuralna podstawa uzależnienia od żywności 

 

 

 

Poza opisanymi powyżej kryteriami behawioralnymi, różne badania koncentrujące się na neurobiologii uzależnienia również wspierają pogląd, że nadmierna konsumpcja pewnych pokarmów jest analogiczna do uzależnienia od narkotyków [[26], [68], [69], [70], [71], [88 ]]. W pewnych okolicznościach silna satysfakcjonująca zdolność smacznego jedzenia może prowadzić do zmian behawioralnych / neurochemicznych podobnych do tych wywoływanych przez nadużywanie narkotyków [[26], [77]].    

Aktywacja łącza zawierającego DA w obwodzie nagrody w mózgu jest najbardziej wyraźna i możliwa do nałożenia w zachowaniach związanych z poszukiwaniem żywności i leków [25], [26], [69]]. Zwłaszcza uwalnianie DA wydaje się korelować z subiektywną nagrodą zarówno ze stosowania leków jak i żywności u ludzi [[25], [69]]. Powtarzająca się stymulacja mezolimbiczna DA wywołana ekspozycją na uzależniające leki powoduje plastyczne zmiany w mózgu, które powodują kompulsywne poszukiwanie narkotyków. W podobny sposób powtarzalna, smaczna ekspozycja żywności może wywołać kompulsywne spożywanie żywności przy użyciu tych samych systemów neurotransmisyjnych. Ponadto badania neuroobrazowe ujawniły zmiany w ekspresji receptora DA u osób otyłych, które są podobne do tych występujących u osób uzależnionych od narkotyków [[69], [78], [89], [90]].

Zaburzenia odżywiania się charakteryzują kompulsywne zachowania żywieniowe, nawet pomimo niebezpiecznych okoliczności. Postawiono hipotezę, że złożona interakcja gen-środowisko może być kluczowym czynnikiem kompulsywnego zachowania żywieniowego [[91], [92]]. Kilka badań wskazywało na receptory DA typu 2 (D2R) w skłonności do zachowań podobnych do kompulsywnych, jak to ma miejsce w narkomanii [[18], [93]]. Co więcej, zademonstrowano interakcję gen-środowisko w kompulsywnym poszukiwaniu / przyjmowaniu zachowań modelu myszy za pomocą myszy C57 i DBA w warunkowym paradygmacie tłumienia [[88], [94]]. W tym badaniu odtworzyliśmy kompulsywne zachowania żywieniowe, wykorzystując paradygmat warunkowanego tłumienia zachowania poszukiwania czekolady [71] w celu porównania zestresowanych myszy C57 i DBA. Co więcej, postawiono hipotezę, że niska dostępność półkulistych D2R jest uważana za czynnik ryzyka genetycznego w częstości występowania zachowań kompulsywnych poszukujących pokarmu i że środowisko może wywoływać kompulsywne zachowania żywieniowe, zmieniające ekspresję D2R w prążkowiu. W tym celu zmierzyliśmy ekspresję D1R i D2R w prążkowiu i D1R, D2R i NE-ergicznych receptorach α1 (α1R) odpowiednio w mpFC, metodą Western blot [88]. Wykazaliśmy, że ekspozycja na określone warunki środowiskowe (ograniczenie żywności) wywołujące kompulsywne zachowania żywieniowe, zależy od tła genetycznego, co jest związane ze zmniejszoną dostępnością NAc D2R. Odwrotnie, regulacja w górę prążkowia D2R i regulacja w dół mpFC α1R są indukowane podczas kompulsywnych zachowań żywieniowych. Odkrycia te potwierdzają kluczową rolę interakcji gen-środowisko w kompulsywnych zachowaniach związanych z jedzeniem, potwierdzając również pogląd, że niska dostępność NAc D2R jest „konstytutywnym” genetycznym czynnikiem ryzyka kompulsywnego zachowania żywieniowego. Wreszcie, przeciwdziałające regulacje prążkowia D2R i mpFC α1R są uważane za potencjalne „odpowiedzi neuroadaptacyjne” równolegle z przejściowością od motywacji do kompulsywnych zachowań żywieniowych, aw konsekwencji w uzależnieniu od żywności, jak to zostało postawione w narkomanii [[88], [94 ]].

 

 

 

   

Podstawy elektrofizjologiczne zachowań ukierunkowanych na żywność 

 

 

 

Równolegle do badań neurobiologicznych, badania elektrofizjologiczne oświeciły dużą różnicę w zmianach w strzelaniu neuronów prążkowia podczas motywowanego zachowania [[95], [96], [97]]. Co więcej, wykazano, że podczas zachowania poszukującego sacharozy reakcje fazowe DA selektywnie modulują reakcje pobudzające, ale nie hamujące neuronów półleżących [98]. Tak więc szybko sygnalizowany DA nie wykonuje globalnych akcji półleżących, ale selektywnie reguluje odmienne mikroukłady akumulacyjne, które wywierają wpływ na działania ukierunkowane na cel. Ponadto rejestrowano aktywność pojedynczego neuronu z układu mezolimbicznego (NAc i VTA) w in vivo eksperyment, w którym szczury trenowano do lizania wody i / lub aromatyzowanych roztworów [99]. Wyniki sugerują kluczową rolę VTA w motywowaniu zwierząt w celu zwiększenia spożycia preferowanej żywności i płynów. Sugeruje to, że VTA wydaje się być połączony z informacjami AMY o wartości hedonicznej za pośrednictwem powłoki NAc [99]. Co więcej, zasugerowano, że smak będzie również kodowany przez AMY w oparciu o przyjemność sapid chemikaliów [[100], [101]].    

Co ciekawe, zidentyfikowano obecność dwóch typów neuronów w NAc [[102], [103]]: szybkich interneuronów (FSI) i średnich neuronów kolczastych (MSN). Donoszono, że FSI silnie hamują MSN, które wywierają kontrolę nad ich „czasem szczytowym” [[102], [104]], i które reagują inaczej z MSN na nagrody [[102], [105]]. Wyniki te sugerują, że FSI i MSN pełnią różne role w tych zachowaniach związanych z motywacją i uczeniem się nawyków. Wreszcie NAc odgrywa ważną rolę w zachowaniu apetycznym i konsumującym. Zwykle stwierdzono, że subpopulacje neuronów w NAc i VS reagują fazowo na każdą pojedynczą charakterystykę faz apetycznych i konsumpcyjnych [[97], [98], [99], [101]]. Ponieważ więcej neuronów NAc jest hamowanych niż wzbudzanych podczas zachowań związanych z jedzeniem, manipulacje hamujące NAc mogą wzmacniać zachowania związane z poszukiwaniem pokarmu. Nie ze względu na ogólną dezaktywację NAc, ale z powodu wyciszenia takich neuronów, które hamują poszukiwanie pożywienia. Jednak wiele z tych samych zahamowanych neuronów napędzających zmotywowane zachowania żywieniowe jest odwrotnie podekscytowanych podczas odpowiedzi operacyjnej na sygnały związane z żywnością. Można dyskutować, czy jest możliwe elektrofizjologicznie odróżnienie dysocjującej roli mezolimbicznych struktur systemu nagrody w celu zbadania możliwej przejściowości od normalnego do kompulsywnego zachowania żywieniowego.

 

 

 

   

wnioski 

 

 

 

Kilka interesujących pytań jest poruszanych w świetle wszystkich zbieżnych dowodów przedstawionych tutaj, począwszy od teoretycznych / psycho-bio-fizjologicznych konceptualizacji uzależnienia od narkotyków, związanych z trzema głównymi teoriami kierującymi badaniami nad uzależnieniami, do ostatnich ustaleń dotyczących teoretycznego / psycho-bio-fizjologiczne nałożenie między uzależnieniem od narkotyków i żywności a ich używaniem w przejściu do nadużywania.    

Pierwsze pytanie brzmi, czy trzy konceptualizacje teoretyczne, „teoria zachęt i istotności”, „teoria dysregulacji hedonicznej” i „teoria uczenia się oparta na nawykach” są w stanie indywidualnie wyjaśnić psychopatologiczne cechy uzależnienia od narkotyków. Alternatywnie jest bardziej prawdopodobne, że te trzy teorie można uznać za części unikalnej ogólnej konceptualizacji, która może lepiej wyjaśnić psychopatologiczne cechy narkomanii. Należy rozważyć hipotezę, że „nienormalna motywacja”, „rozregulowanie hedoniczne” i „nieprawidłowe uczenie się” mogą być jedynymi cechami, które można uwzględnić w unikalnym „kontinuum czasowym” w złożonym psychopatologicznym poszukiwaniu / przyjmowaniu leków.

Przejście od okazjonalnego zażywania narkotyków do nadużyć wiąże się ze zmianą pozytywnego wzmocnienia na negatywne, ze zmianami w linii motywacyjnej [106]. Nagroda narkotykowa składa się z dwóch składników: jednego apetycznego (orientującego się w kierunku jedzenia) i drugiego suplementującego (oceny hedonicznej), które są również określane odpowiednio jako „chcące” i „lubiące”. Wyjaśniono, że „pragnienie” i „lubienie” mogą działać niezależnie, definiując między nimi psychologiczne i neuroanatomiczne rozdzielenie [[2], [5]]. Ponadto zdefiniowano, że głód (intensywne potrzeby) i ciągłe zmiany neuroplastyczne są zaangażowane w przejście od użycia do nadużycia [11]. Ponadto argumentowano, że tylko nieprzystosowawcze uczenie się oparte na nawykach może wywołać zachowania związane z poszukiwaniem narkotyków [4]. Jednak te trzy hipotezy są w stanie wyjaśnić osobliwe cechy całego kompleksu narkomanii, takie jak kompulsywne poszukiwanie zachowania i nawrót. Alternatywnie, można rozważyć unikalne „kontinuum czasowe”, w którym (1) postępujące uczenie się nałogu występuje podczas zwykłego używania narkotyków, podczas którego aktywowana jest dysregulacja hedoniczna i (2) prowadzi do stopniowo odbiegającej od normy „motywacji istotności” wywołującej zachowanie związane z zażywaniem narkotyków. Wreszcie motywację, dysregulację hedoniczną i uczenie się na podstawie nawyków można uznać za wyjątkowe elementy unikalnego i złożonego zachowania polegającego na poszukiwaniu narkotyków / przyjmowaniu; Omawiane tutaj neuroanatomiczne i neurobiologiczne dowody są zgodne z tymi hipotezami. Jednakże, chociaż w kilku badaniach zbadano, w jaki sposób i kiedy te trzy cechy są zaangażowane w uzależnienie od narkotyków, niewiele wiadomo o ich możliwym zestawieniu w jednym „kontinuum czasowym”. Kilka badań na ludziach i zwierzętach wykazało, że czas nagrody ma silną rolę w przetwarzaniu nagród [[22], [23]]. Co więcej, okna czasowe i „stawki nagród” mają kluczowe znaczenie dla kondycjonowania, a neurony DA odgrywają kluczową rolę w przetwarzaniu czasowych informacji o nagrodach. Neurony DA-ergiczne w układzie mezo-korowo-limbicznym wykazują predykcyjny czas nagradzania z czułością indukowaną przez reakcje związane z nagrodą i natychmiastową prawdopodobieństwem nagrody [22]. Wzmacnia to hipotezy o możliwym pojedynczym „kontinuum czasowym” od sporadycznego użycia do kompulsywnego użycia substancji, w którym pośredniczy obwód DA-ergiczny mezo-korowo-limbiczny. Na poziomie klinicznym pomogłoby to również zrozumieć, w jaki sposób i kiedy interweniować w „kontinuum czasowym”, od okazjonalnego używania do nadużywania substancji farmakologicznych, i tworzyć nowe strategie terapeutyczne w celu uniknięcia rebelii patologicznego poszukiwania narkotyków / podejmowanie zachowania. Ponadto zasugerowano, że tak zwany „rozszerzony obwód ciała migdałowatego” może być delegowany do działania na motywacyjne, emocjonalne i nawykowe skutki narkomanii [[63], [64], [65], [66]] . Struktury mózgu zawarte w rozszerzonym ciele migdałowatym mają podobieństwa w morfologii, immunohistochemii i łączności.

Coraz więcej danych stawia hipotezę o możliwym zachowaniu / fizjologicznym nakładaniu się uzależnienia od narkotyków i żywności. W niedawnej pracy naszej grupy postawiono hipotezę, że transmisja norepinefryny (NE) mpFC odgrywa również kluczową rolę w kompulsywnym poszukiwaniu / zachowaniu czekolady, co sugeruje, że mpFC NE odgrywa rolę w motywowaniu do poszukiwania / przyjmowania zachowań, regulowanych przez mezolimbiczną transmisję DA-ergiczną [71]. Ponadto wykazano, że mpFC NE wzmaga neurotransmisję GABA-ergiczną poprzez receptory α1 [110], co sugeruje kluczową rolę NE w zjawisku nawrotu w zachowaniu szukającym leków [[111], [112], [113] , [114], [115]]. Dlatego też sugeruje się dalsze badania nad rolą NE w pośredniczeniu międzyneuronalnej aktywności ciała migdałowatego, w celu lepszego zrozumienia możliwego szlaku mezo-korowo-limbicznego w przejściowości uzależnienia od narkotyków i żywności [[116], [117], [ 118]].

Drugie pytanie dotyczy tego, czy trzy przedstawione powyżej cechy (nieprawidłowa motywacja, dysregulacja hedoniczna i nieprawidłowe uczenie się) oraz leżące u podstaw uzależnienie od narkotyków mogą również wyjaśnić zachowania psychopatologiczne charakteryzujące zaburzenia odżywiania. Chociaż istnieje kilka badań dotyczących zachowań / neurobiologicznych nakładań między uzależnieniem od narkotyków i żywności, niewiele wiadomo o możliwej roli „nieprawidłowej motywacji”, „dysregulacji hedonicznej” i „nieprawidłowego uczenia się” w zachowaniu psychopatologicznym charakteryzującym możliwą przemianę w uzależnienie od jedzenia, od normalnego do kompulsywnego zachowania żywieniowego. Te trzy teorie mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia psychopatologicznych cech zaburzeń odżywiania, takich jak kompulsywne stosowanie i nawrót do substancji, które przypominają cechy narkomanii. Dlatego przyszłe prace mogłyby mieć na celu lepsze zrozumienie kluczowych elementów charakteryzujących psychofizjologiczno-patologiczne aspekty zarówno uzależnień od narkotyków, jak i żywności, takich jak kompulsywne stosowanie i nawrót.

 

 

 

Autorzy i współpracownicy    

 

 

 

EP napisał artykuł. AG, CT i HN poprawili artykuł.    

 

 

 

Konflikty interesów    

 

 

 

Autorzy oświadczają, że badanie przeprowadzono przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych.    

 

 

 

Podziękowania    

 

 

 

PE był wspierany przez JSPS (Japońskie Towarzystwo Promocji Nauki), staż podoktorski dla naukowców z Ameryki Północnej i Europy (krótkoterminowy).    

 

 

 

 

 

 

Referencje

 

  1. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. wyd. ; 5 (Waszyngton, DC)
  2. Berridge, KC Koncepcje motywacyjne w neurobiologii behawioralnej. Physiol Behav. 2004; 81: 179 – 209
  3. Zobacz w artykule
  4. | CrossRef
  5. | PubMed
  6. | Scopus (421)
  7. Zobacz w artykule
  8. | CrossRef
  9. | PubMed
  10. | Scopus (1448)
  11. Zobacz w artykule
  12. | CrossRef
  13. | PubMed
  14. | Scopus (5)
  15. Zobacz w artykule
  16. | CrossRef
  17. | PubMed
  18. | Scopus (2019)
  19. Zobacz w artykule
  20. | CrossRef
  21. | Scopus (1)
  22. Zobacz w artykule
  23. | CrossRef
  24. | PubMed
  25. | Scopus (14)
  26. Zobacz w artykule
  27. | CrossRef
  28. | PubMed
  29. Zobacz w artykule
  30. | CrossRef
  31. | PubMed
  32. Zobacz w artykule
  33. | CrossRef
  34. | PubMed
  35. | Scopus (56)
  36. Zobacz w artykule
  37. | Abstrakcyjny
  38. | Pełny tekst
  39. | Pełny tekst PDF
  40. | PubMed
  41. | Scopus (436)
  42. Zobacz w artykule
  43. | CrossRef
  44. | PubMed
  45. | Scopus (88)
  46. Zobacz w artykule
  47. | CrossRef
  48. | Scopus (1538)
  49. Zobacz w artykule
  50. | CrossRef
  51. | PubMed
  52. | Scopus (0)
  53. Zobacz w artykule
  54. | CrossRef
  55. | PubMed
  56. | Scopus (187)
  57. Zobacz w artykule
  58. | CrossRef
  59. | PubMed
  60. | Scopus (459)
  61. Zobacz w artykule
  62. | CrossRef
  63. | PubMed
  64. | Scopus (5)
  65. Zobacz w artykule
  66. | CrossRef
  67. | PubMed
  68. | Scopus (447)
  69. Zobacz w artykule
  70. | Abstrakcyjny
  71. | Pełny tekst
  72. | Pełny tekst PDF
  73. | PubMed
  74. | Scopus (364)
  75. Zobacz w artykule
  76. | CrossRef
  77. | PubMed
  78. Zobacz w artykule
  79. | CrossRef
  80. | PubMed
  81. | Scopus (1143)
  82. Zobacz w artykule
  83. | CrossRef
  84. | PubMed
  85. | Scopus (2)
  86. Zobacz w artykule
  87. | Abstrakcyjny
  88. | Pełny tekst
  89. | Pełny tekst PDF
  90. | Scopus (15)
  91. Zobacz w artykule
  92. | CrossRef
  93. | PubMed
  94. | Scopus (561)
  95. Zobacz w artykule
  96. | Abstrakcyjny
  97. | Pełny tekst
  98. | Pełny tekst PDF
  99. | PubMed
  100. | Scopus (301)
  101. Zobacz w artykule
  102. | CrossRef
  103. | PubMed
  104. | Scopus (316)
  105. Zobacz w artykule
  106. | CrossRef
  107. | PubMed
  108. Zobacz w artykule
  109. | CrossRef
  110. | PubMed
  111. Zobacz w artykule
  112. | CrossRef
  113. | PubMed
  114. Zobacz w artykule
  115. | CrossRef
  116. | PubMed
  117. | Scopus (284)
  118. Zobacz w artykule
  119. | CrossRef
  120. | PubMed
  121. | Scopus (172)
  122. Zobacz w artykule
  123. | CrossRef
  124. | PubMed
  125. | Scopus (10)
  126. Zobacz w artykule
  127. | CrossRef
  128. | PubMed
  129. | Scopus (134)
  130. Zobacz w artykule
  131. | Abstrakcyjny
  132. | Pełny tekst
  133. | Pełny tekst PDF
  134. | PubMed
  135. | Scopus (224)
  136. Zobacz w artykule
  137. | CrossRef
  138. | PubMed
  139. | Scopus (339)
  140. Zobacz w artykule
  141. | PubMed
  142. Zobacz w artykule
  143. | CrossRef
  144. | PubMed
  145. | Scopus (530)
  146. Zobacz w artykule
  147. | CrossRef
  148. | PubMed
  149. | Scopus (195)
  150. Zobacz w artykule
  151. | PubMed
  152. Zobacz w artykule
  153. | PubMed
  154. Zobacz w artykule
  155. | CrossRef
  156. | PubMed
  157. | Scopus (44)
  158. Zobacz w artykule
  159. | CrossRef
  160. | PubMed
  161. | Scopus (1357)
  162. Zobacz w artykule
  163. | PubMed
  164. Zobacz w artykule
  165. | CrossRef
  166. | PubMed
  167. | Scopus (658)
  168. Zobacz w artykule
  169. | CrossRef
  170. | PubMed
  171. | Scopus (95)
  172. Zobacz w artykule
  173. | CrossRef
  174. | PubMed
  175. | Scopus (187)
  176. Zobacz w artykule
  177. | CrossRef
  178. | PubMed
  179. | Scopus (794)
  180. Zobacz w artykule
  181. | CrossRef
  182. | PubMed
  183. | Scopus (274)
  184. Zobacz w artykule
  185. | CrossRef
  186. Zobacz w artykule
  187. | CrossRef
  188. | PubMed
  189. Zobacz w artykule
  190. | CrossRef
  191. | PubMed
  192. | Scopus (88)
  193. Zobacz w artykule
  194. | CrossRef
  195. | PubMed
  196. | Scopus (441)
  197. Zobacz w artykule
  198. | CrossRef
  199. | PubMed
  200. | Scopus (153)
  201. Zobacz w artykule
  202. | CrossRef
  203. | PubMed
  204. | Scopus (102)
  205. Zobacz w artykule
  206. | CrossRef
  207. | PubMed
  208. | Scopus (326)
  209. Zobacz w artykule
  210. | CrossRef
  211. | Scopus (19)
  212. Zobacz w artykule
  213. | CrossRef
  214. | PubMed
  215. | Scopus (42)
  216. Zobacz w artykule
  217. | CrossRef
  218. | PubMed
  219. Zobacz w artykule
  220. | CrossRef
  221. | PubMed
  222. | Scopus (486)
  223. Zobacz w artykule
  224. | CrossRef
  225. | PubMed
  226. | Scopus (391)
  227. Zobacz w artykule
  228. | CrossRef
  229. | PubMed
  230. | Scopus (198)
  231. Zobacz w artykule
  232. | Abstrakcyjny
  233. | Pełny tekst
  234. | Pełny tekst PDF
  235. | PubMed
  236. | Scopus (314)
  237. Zobacz w artykule
  238. | CrossRef
  239. | PubMed
  240. | Scopus (134)
  241. Zobacz w artykule
  242. | CrossRef
  243. | PubMed
  244. | Scopus (60)
  245. Zobacz w artykule
  246. | CrossRef
  247. | PubMed
  248. | Scopus (148)
  249. Zobacz w artykule
  250. | CrossRef
  251. | PubMed
  252. | Scopus (29)
  253. Zobacz w artykule
  254. | Abstrakcyjny
  255. | Pełny tekst
  256. | Pełny tekst PDF
  257. | PubMed
  258. | Scopus (103)
  259. Zobacz w artykule
  260. | CrossRef
  261. | PubMed
  262. | Scopus (93)
  263. Zobacz w artykule
  264. | PubMed
  265. Zobacz w artykule
  266. | CrossRef
  267. | PubMed
  268. | Scopus (30)
  269. Zobacz w artykule
  270. | CrossRef
  271. | Scopus (14)
  272. Zobacz w artykule
  273. | CrossRef
  274. | PubMed
  275. | Scopus (475)
  276. Zobacz w artykule
  277. | CrossRef
  278. | PubMed
  279. Zobacz w artykule
  280. | CrossRef
  281. | PubMed
  282. | Scopus (127)
  283. Zobacz w artykule
  284. | CrossRef
  285. | PubMed
  286. | Scopus (145)
  287. Zobacz w artykule
  288. | CrossRef
  289. | PubMed
  290. | Scopus (113)
  291. Zobacz w artykule
  292. | CrossRef
  293. | PubMed
  294. | Scopus (177)
  295. Zobacz w artykule
  296. | CrossRef
  297. | PubMed
  298. | Scopus (202)
  299. Zobacz w artykule
  300. | CrossRef
  301. | PubMed
  302. | Scopus (486)
  303. Zobacz w artykule
  304. | PubMed
  305. Zobacz w artykule
  306. | CrossRef
  307. | PubMed
  308. | Scopus (37)
  309. Zobacz w artykule
  310. | CrossRef
  311. | PubMed
  312. | Scopus (375)
  313. Zobacz w artykule
  314. | CrossRef
  315. | PubMed
  316. | Scopus (26)
  317. Zobacz w artykule
  318. | CrossRef
  319. | PubMed
  320. | Scopus (98)
  321. Zobacz w artykule
  322. | CrossRef
  323. | PubMed
  324. | Scopus (39)
  325. Zobacz w artykule
  326. | CrossRef
  327. | PubMed
  328. | Scopus (3)
  329. Zobacz w artykule
  330. | CrossRef
  331. | PubMed
  332. | Scopus (1)
  333. Zobacz w artykule
  334. | CrossRef
  335. | Scopus (1)
  336. Zobacz w artykule
  337. | CrossRef
  338. | PubMed
  339. | Scopus (42)
  340. Zobacz w artykule
  341. | Abstrakcyjny
  342. | Pełny tekst
  343. | Pełny tekst PDF
  344. | PubMed
  345. | Scopus (198)
  346. Zobacz w artykule
  347. | PubMed
  348. Zobacz w artykule
  349. | CrossRef
  350. | PubMed
  351. | Scopus (44)
  352. Zobacz w artykule
  353. | CrossRef
  354. | PubMed
  355. | Scopus (349)
  356. Zobacz w artykule
  357. | CrossRef
  358. | Scopus (4)
  359. Zobacz w artykule
  360. | CrossRef
  361. | PubMed
  362. | Scopus (86)
  363. Zobacz w artykule
  364. | CrossRef
  365. | PubMed
  366. | Scopus (67)
  367. Zobacz w artykule
  368. | CrossRef
  369. | PubMed
  370. | Scopus (31)
  371. Zobacz w artykule
  372. | CrossRef
  373. | PubMed
  374. | Scopus (32)
  375. Zobacz w artykule
  376. | CrossRef
  377. | PubMed
  378. | Scopus (5)
  379. Zobacz w artykule
  380. | PubMed
  381. Zobacz w artykule
  382. | CrossRef
  383. | PubMed
  384. Zobacz w artykule
  385. | CrossRef
  386. | PubMed
  387. | Scopus (8)
  388. Zobacz w artykule
  389. | CrossRef
  390. | PubMed
  391. | Scopus (127)
  392. Zobacz w artykule
  393. Zobacz w artykule
  394. | CrossRef
  395. | PubMed
  396. | Scopus (26)
  397. Zobacz w artykule
  398. | CrossRef
  399. | PubMed
  400. | Scopus (36)
  401. Zobacz w artykule
  402. | CrossRef
  403. | PubMed
  404. | Scopus (101)
  405. Zobacz w artykule
  406. | CrossRef
  407. | PubMed
  408. | Scopus (28)
  409. Zobacz w artykule
  410. | PubMed
  411. Zobacz w artykule
  412. | CrossRef
  413. | PubMed
  414. | Scopus (81)
  415. Zobacz w artykule
  416. | CrossRef
  417. | PubMed
  418. | Scopus (114)
  419. Zobacz w artykule
  420. | PubMed
  421. Zobacz w artykule
  422. | CrossRef
  423. | PubMed
  424. | Scopus (59)
  425. Zobacz w artykule
  426. | CrossRef
  427. | PubMed
  428. | Scopus (44)
  429. Zobacz w artykule
  430. | CrossRef
  431. | PubMed
  432. | Scopus (30)
  433. Zobacz w artykule
  434. | CrossRef
  435. | PubMed
  436. | Scopus (49)
  437. Zobacz w artykule
  438. | CrossRef
  439. | PubMed
  440. | Scopus (97)
  441. Zobacz w artykule
  442. | CrossRef
  443. | PubMed
  444. | Scopus (18)
  445. Koob, GF i Volkow, ND Neurocircuitry uzależnienia. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 217 – 238DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2009.110
  446. Robbins, TW i Everitt, BJ Wprowadzenie: neurobiologia uzależnienia od narkotyków: nowe perspektywy. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3109 – 3111DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2008.0108
  447. Berridge, KC i Robinson, TE Jaka jest rola dopaminy w nagradzaniu: wpływ hedoniczny, uczenie się z nagród, czy zachęta motywacyjna ?. Brain Res Brain Res Rev. 1998; 28: 309 – 369
  448. Kirkpatrick, MG, Goldenson, NI, Kapadia, N., Khaler, CW, de Wit, H., Swift, RM i in. Cechy emocjonalne przewidują indywidualne różnice w pozytywnym nastroju wywołanym przez amfetaminę u zdrowych ochotników. Psychofarmakologia. 2015; DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-015-4091-y
  449. Wardle, MC i de Wit, H. Wpływ amfetaminy na reaktywność na bodźce emocjonalne. Psychofarmakologia. 2012; 220: 143 – 153DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-011-2498-7
  450. Thomsen, KR Pomiar anhedonii: osłabiona zdolność do ścigania, doświadczania i uczenia się o nagrodzie. Front Psychol. 2015; 6: 1409DOI: http://dx.doi.org/10.3389/fpsyg.2015.01409
  451. Koob, GF Zwierzęce modele głodu etanolu. Uzależnienie. 2000; 95: S73 – S81
  452. Parylak, SL, Koob, GF i Zorrilla, EP Ciemna strona uzależnienia od żywności. Physiol Behav. 2011; 104: 149 – 156DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.physbeh.2011.04.063
  453. Koob, GF Rola systemów stresu mózgowego w uzależnieniu. Neuron. 2008; 59: 11 – 34DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2008.06.012
  454. Gardner, EL Ścieżki uzależnienia i nagrody za mózg i antyreward. Adv Psychosom Med. 2011; 30: 22 – 60DOI: http://dx.doi.org/10.1159/000324065
  455. Everitt, BJ i Robbins, TW Neuronowe systemy wzmacniania uzależnienia od narkotyków: od działań po przyzwyczajenia. Nat Neurosci. 2005; 11: 1481 – 1487
  456. Alderson, HL, Robbins, TW i Everitt, BJ Samo-administracja heroiną w ramach harmonogramu wzmocnienia drugiego rzędu: nabywanie i utrzymywanie zachowania szukającego heroiny u szczurów. Psychofarmakologia. 2000; 153: 120 – 133
  457. Arroyo, M., Markou, A., Robbins, TW i Everitt, BJ Nabycie, utrzymanie i przywrócenie dożylnego samopodawania kokainy w ramach schematu wzmocnienia drugiego rzędu u szczurów: skutki uwarunkowanych sygnałów i stały dostęp do kokainy. Psychofarmakologia. 1998; 140: 331 – 344
  458. Everitt, BJ, Dickinson, A. i Robbins, TW Neuropsychologiczne podstawy zachowań uzależniających. Brain Res Rev. 2001; 36: 129 – 138
  459. Gasbarri, A., Pompili, A., Packard, MG i Tomaz, C. Uczenie się nawyków i pamięć u ssaków: cechy behawioralne i neuronalne. Neurobiol Learn Mem. 2014; 114: 198 – 208DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.nlm.2014.06.010
  460. Everitt, BJ, Belin, D., Economidou, D., Pelloux, Y., Dalley, J. i Robbins, TW Mechanizmy neuronalne leżące u podstaw podatności na rozwój kompulsywnych nawyków i uzależnienia od narkotyków. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3125 – 3135DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2008.0089
  461. Dalley, JW, Everitt, BJ i Robbins, TW Impulsywność, kompulsywność i odgórna kontrola poznawcza. Neuron. 2011; 69: 680 – 694DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2011.01.020
  462. Dickinson, A., Smith, S. i Mirenowicz, J. Dysocjacja Pawłowskiego i instrumentalnego uczenia się motywacyjnego pod antagonistami dopaminy. Behav Neurosci. 2000; 114: 468 – 483
  463. Cardinal, RN, Parkinson, JA, Hall, J. i Everitt, BJ Emocje i motywacja: rola ciała migdałowatego, prążkowia brzusznego i kory przedczołowej. Neurosci Biobehav Rev. 2002; 26: 321 – 352
  464. Bermudez, MA and Schultz, W. Czas w procesach wynagradzania i podejmowania decyzji. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2014; 369: 20120468DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2012.0468
  465. Bermudez, MA, Göbel, C. i Schultz, W. Wrażliwość na strukturę skroniową w neuronach ciała migdałowatego. Curr Biol. 2012; 9: 1839 – 1844DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.cub.2012.07.062
  466. Volkow, ND i Wise, RA Jak uzależnienie od narkotyków może pomóc nam zrozumieć otyłość ?. Nat Neurosci. 2005; 8: 555 – 560
  467. Volkow, ND, Wang, GJ i Baler, RD Nagroda, dopamina i kontrola spożycia żywności: implikacje dla otyłości. Trendy Cogn Sci. 2011; 15: 37 – 46DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.tics.2010.11.001
  468. Volkow, ND, Wang, GJ, Fowler, JS i Telang, F. Nakładające się obwody neuronalne w uzależnieniu i otyłości: dowody patologii systemu. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3191 – 3200DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2008.0107
  469. Di Chiara, G. i Imperato, A. Leki nadużywane przez ludzi preferencyjnie zwiększają synaptyczne stężenia dopaminy w mezolimbicznym układzie swobodnie poruszających się szczurów. Proc Natl Acad Sci USA. 1988; 85: 5274 – 5278
  470. Wise, RA i Rompre, PP Dopamina mózgowa i nagroda. Ann Rev Psychol. 1989; 40: 191 – 225
  471. Pontieri, FE, Tanda, G. i Di Chiara, G. Dożylna kokaina, morfina i amfetemina preferencyjnie zwiększają pozakomórkową dopaminę w „powłoce” w porównaniu z „rdzeniem” jądra półleżącego szczura. Proc Natl Acad Sci USA. 1995; 92: 12304 – 12308
  472. Bassareo, V. i Di Chiara, G. Różnicowa reakcja przenoszenia dopaminy na bodźce pokarmowe w jądrze półleżącym w półkuli. Neuroscience. 1999; 89: 637 – 641
  473. Pecina, S., Smith, KS i Berridge, KC Hedoniczne gorące punkty w mózgu. Neurobiolog. 2006; 12: 500 – 511
  474. Puglisi-Allegra, S. i Ventura, R. Układ katecholaminowy przedczołowy / półleżący przetwarza wysoki poziom motywacji. Front Behav Neurosci. 2012; 6: 31DOI: http://dx.doi.org/10.3389/fnbeh.2012.00031
  475. Wang, GJ, Volkow, ND i Fowler, JS Rola dopaminy w motywacji do żywności u ludzi: implikacje dla otyłości. Expert Opin Ther Targets. 2002; 6: 601 – 609
  476. McClure, SM, Daw, ND i Montague, PR Podłoże obliczeniowe dla zachęty motywacyjnej. Trendy Neurosci. 2003; 26: 423 – 428
  477. Jay, TM Dopamina: potencjalne podłoże dla plastyczności synaptycznej i mechanizmów pamięci. Prog Neurobiol. 2003; 69: 375 – 390
  478. Schultz, W. Przewidujący sygnał nagrody dla neuronów dopaminowych. J Neurophysiol. 1998; 80: 1-27
  479. Kelley, AE Brzuszna kontrola prążkowia motywacji apetycznej: rola w zachowaniu przyswajalnym i uczenie się związane z nagrodami. Neurosci Biobehav Rev. 2004; 27: 765 – 776
  480. Di Ciano, P. i Everitt, BJ Dysocjujący wpływ antagonizmu receptorów NMDA i AMPA / KA w jądrze półleżącym na rdzeń i powłokę na zachowanie poszukujące kokainy. Neuropsychofarmakologia. 2001; 25: 341 – 360
  481. Sprzedaż, LH i Clarke, PB Segregacja nagrody amfetaminowej i stymulacji lokomotorycznej między jądrem półleżącym przyśrodkowej skorupy i rdzenia. J Neurosci. 2003; 23: 6295 – 6303
  482. Ito, R., Dalley, JW, Howes, SR, Robbins, TW i Everitt, BJ Dysocjacja uwarunkowanego uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym w rdzeniu i skorupie w odpowiedzi na sygnały kokainy i podczas zachowań poszukiwania kokainy u szczurów. J Neurosci. 2000; 20: 7489 – 7495
  483. Cheng, JJ, de Bruin, JP i Feenstra, MG Wypływ dopaminy w jądrze półleżącym w skorupie i rdzeniu w odpowiedzi na apetyczne warunkowanie klasyczne. Eur J Neurosci. 2003; 18: 1306 – 1314
  484. Kalivas, PW i Volkow, ND Neuralna podstawa uzależnienia: patologia motywacji i wyboru. Am J Psychiatry. 2005; 162: 1403 – 1413
  485. Haber, SN, Fudge, JL i McFarland, NR Striatonigrostriatalne szlaki u naczelnych tworzą wstępującą spiralę od powłoki do grzbietowo-bocznego prążkowia. J Neurosci. 2000; 20: 2369 – 2382
  486. Haber, SN Zwoje podstawne naczelnych: sieci równoległe i integracyjne. J Chem Neuroanat. 2003; 26: 317 – 330
  487. Parkinson, JA, Cardinal, RN i Everitt, BJ Limbiczne korowo-brzuszne systemy prążkowia leżące u podstaw warunkowania apetycznego. Prog Brain Res. 2000; 126: 263 – 285
  488. Di Ciano, P. i Everitt, BJ Bezpośrednie interakcje między podstawno-bocznym ciałem migdałowatym a rdzeniem jądra półleżącego leżą u podstaw szczurów, które poszukują kokainy. J Neurosci. 2004; 24: 7167 – 7173
  489. Hyman, SE i Malenka, RC Uzależnienie i mózg: neurobiologia przymusu i jego wytrwałość. Nat Rev Neurosci. 2001; 2: 695 – 703
  490. Corbit, LH i Balleine, BW Podwójna dysocjacja zmian podstawy ciała migdałowatego podstawno-bocznego i centralnego na ogólnych i specyficznych dla wyniku formach transferu pawłowo-instrumentalnego. J Neurosci. 2005; 25: 962 – 970
  491. Tomaz, C., Dickinson-Anson, H., i McGaugh, JL Zmiany podstawno-boczne ciała migdałowatego blokują indukowaną diazepamem amnezję następczą w zadaniu unikania hamowania. Proc Natl Acad Sci USA. 1992; 15: 3615 – 3619
  492. Tomaz, C., Dickinson-Anson, H., McGaugh, JL, Souza-Silva, MA, Viana, MB, i Graeff, EG Lokalizacja w ciele migdałowatym amnestycznego działania diazepamu na pamięć emocjonalną. Behav Brain Res. 1993; 58: 99 – 105
  493. Milton, AL, Lee, JL i Everitt, BJ Rekonolidacja apetycznych wspomnień zarówno dla wzmocnienia naturalnego, jak i dla leku zależy od receptorów β-adrenergicznych. Learn Mem. 2008; 15: 88 – 92DOI: http://dx.doi.org/10.1101/lm.825008
  494. Paton, JJ, Belova, MA, Morrison, SE i Salzman, CD Ciało migdałowate naczelnych reprezentuje pozytywną i negatywną wartość bodźców wzrokowych podczas uczenia się. Natura. 2006; 439: 865 – 870
  495. Zobacz RE, Kruzich, PJ i Grimm, JW Dopamina, ale nie glutaminian, blokada receptora w podstawno-bocznym ciele migdałowatym osłabia warunkową nagrodę w szczurzym modelu nawrotu do zachowania poszukującego kokainy. Psychofarmakologia. 2001; 154: 301 – 310
  496. Neisewander, JL, O'Dell, LE, Tran-Nguyen, LT, Castaňeda, E. i Fuchs, RA Przepełnienie dopaminy w jądrze półleżącym podczas wygaszania i przywrócenie zachowania samopodawającego kokainy. Neuropsychofarmakologia. 1996; 15: 506 – 514
  497. McFarland, K., Davidge, SB, Lapish, CC i Kalivas, PW Obwód limbiczny i motoryczny będący podstawą przywrócenia zachowania kokainowego wywołanego wstrząsami stóp. J Neurosci. 2004; 24: 1551 – 1560
  498. Parsegian, A. i See, RE Deregulacja uwalniania dopaminy i glutaminianu w korze przedczołowej i jądrze półleżącym po samopodawaniu metamfetaminy i podczas przywracania u szczurów. J Neurosci. 2014; 27: 2045 – 2057DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2013.231
  499. Belin, D., Belin-Rauscent, A., Murray, JE i Everitt, BJ Uzależnienie: brak kontroli nad nieprzystosowawczymi nawykami motywacyjnymi. Curr Opin Neurobiol. 2013; 23: 564 – 572DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.conb.2013.01.025
  500. Bechara, A., Damasio, H. i Damasio, AR Emocje, podejmowanie decyzji i kora oczodołowo-czołowa. Cereb Cortex. 2000; 10: 295 – 307
  501. Yin, HH, Knowlton, BJ i Balleine, BW Zmiany w prążkowiu grzbietowo-bocznym zachowują oczekiwane wyniki, ale zakłócają tworzenie nawyku w uczeniu instrumentalnym. Eur J Neurosci. 2004; 19: 181 – 189
  502. Yin, HH, Ostlund, SB, Knowlton, BJ i Balleine, BW Rola prążkowia grzbietowo-przyśrodkowego w warunkowaniu instrumentalnym. Eur J Neurosci. 2005; 22: 513 – 523
  503. Faure, A., Haberland, U., Conde, F. i El Massioui, N. Uszkodzenie układu dopaminowego nigrostriatalnego zakłóca tworzenie nawyku bodziec-odpowiedź. J Neurosci. 2005; 25: 2771 – 2780
  504. Belin, D. i Everitt, BJ Zwyczaje związane z poszukiwaniem kokainy zależą od połączenia seryjnego zależnego od dopaminy łączącego brzuszną z prążkowiem grzbietowym. Neuron. 2008; 57: 432 – 441DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2007.12.019
  505. Koob, GF Systemy stresu mózgowego w ciele migdałowatym i uzależnieniu. Brain Res. 2009; 1293: 61 – 75DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.brainres.2009.03.038
  506. Koob, GF Uzależnienie to deficyt nagród i zaburzenie stresu. Przód Psychiatr. 2013; 4: 72DOI: http://dx.doi.org/10.3389/fpsyt.2013.00072
  507. Jennings, JH, Sparta, DR, Stamatakis, AM, Ung, RL, Pleil, KE, Kash, TL i in. Wyraźne rozszerzone obwody ciała migdałowatego dla rozbieżnych stanów motywacyjnych. Natura. 2013; 496: 224 – 228DOI: http://dx.doi.org/10.1038/nature12041
  508. Stamatakis, AM, Sparta, DR, Jennings, JH, McElligott, ZA, Decot, H. i Stuber, GD Amygdala i jądro łóżkowe obwodów terminalnych: implikacje dla zachowań związanych z uzależnieniem. Neuropharmakologia. 2014; 76: 320 – 328DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuropharm.2013.05.046
  509. LeMoal, M. i Koob, GF Uzależnienie od narkotyków: drogi do choroby i perspektywy patofizjologiczne. Eur Neuropsychopharmacol. 2007; 17: 377 – 393
  510. Ventura, R., Morrone, C. i Puglisi-Allegra, S. Układ katecholaminowy przedczołowy / półleżący określa przynależność motywacyjną do bodźców związanych z nagrodą i awersją. Proc Natl Acad Sci USA. 2007; 104: 5181 – 5186
  511. Kelley, AE i Berridge, KC Neuronauka naturalnych nagród: znaczenie dla uzależniających leków. J Neurosci. 2002; 22: 3306 – 3311
  512. Berner, LA, Bocarsly, ME, Hoebel, BG i Avena, NM Baklofen hamuje niepohamowany apetyt czystego tłuszczu, ale nie zawiera bogatej w cukier lub słodko-tłuszczowej diety. Behav Pharmacol. 2009; 20: 631 – 634DOI: http://dx.doi.org/10.1097/FBP.0b013e328331ba47
  513. Latagliata, EC, Patrono, E., Puglisi-Allegra, S. i Ventura, R. Poszukiwanie pożywienia pomimo szkodliwych konsekwencji odbywa się pod przedczołową korową kontrolą noradrenergiczną. BMC Neurosci. 2010; 8: 11 – 15DOI: http://dx.doi.org/10.1186/1471-2202-11-15
  514. Avena, NM, Rada, P. i Hoebel, BG Dowody na uzależnienie od cukru: skutki behawioralne i neurochemiczne przerywanego, nadmiernego spożycia cukru. Neurosci Biobehav Rev. 2008; 32: 20 – 39
  515. Bancroft, J. i Vukadinovic, Z. Uzależnienie seksualne, kompulsywność seksualna, impulsywność seksualna, czy co? W kierunku modelu teoretycznego. J Sex Res. 2004; 41: 225 – 234
  516. Petry, NM Czy należy rozszerzyć zakres zachowań uzależniających o patologiczny hazard? Uzależnienie. 2006; 101: 152 – 160
  517. Ziauddeen, H., Farooqi, IS i Fletcher, PC Otyłość a mózg: jak przekonujący jest model uzależnienia? Nat Rev Neurosci. 2012; 13: 279 – 286DOI: http://dx.doi.org/10.1038/nrn3212
  518. Avena, NM, Rada, P., Moise, N., i Hoebel, BG Karmienie fałszywą sacharozą w harmonogramie napadowym uwalnia wielokrotnie dopaminę i eliminuje reakcję sytości acetylocholiny. Neuroscience. 2006; 139: 813 – 820
  519. Lenoir, M., Serre, F., Cantin, L. i Ahmed, S. Intensywna słodycz przewyższa nagrodę kokainową. PLoS ONE. 2007; 2: e698
  520. Wang, GJ, Volkow, ND, Telang, F., Jayne, M., Ma, J., Rao, M. i in. Ekspozycja na apetytowe bodźce pokarmowe znacznie aktywuje ludzki mózg. Neuroimage. 2004; 21: 1790 – 1797
  521. Deroche-Gamonet, V., Belin, D. i Piazza, PV Dowody na zachowanie podobne do uzależnienia u szczura. Nauka. 2004; 305: 1014 – 1017
  522. Gilpin, NW i Koob, GF Neurobiologia uzależnienia od alkoholu: skupienie się na mechanizmach motywacyjnych. Alkohol Res Health. 2008; 31: 185 – 195
  523. Gilpin, NW i Koob, GF Wpływ antagonistów receptora β-adrenergicznego na picie alkoholu przez szczury uzależnione od alkoholu. Psychofarmakologia. 2010; 212: 431 – 439DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-010-1967-8
  524. Vanderschuren, LJ i Everitt, BJ Poszukiwanie narkotyków staje się kompulsywne po długotrwałym podawaniu kokainy. Nauka. 2004; 305: 1017 – 1019
  525. Heyne, A., Kiesselbach, C. i Sahùn, I. Zwierzęcy model kompulsywnych zachowań żywieniowych. Addict Biol. 2009; 14: 373 – 383DOI: http://dx.doi.org/10.1111/j.1369-1600.2009.00175.x
  526. Corwin, RL, Avena, NM i Boggiano, MM Karmienie i nagroda: perspektywy z trzech szczurzych modeli objadania się. Physiol Behav. 2011; 104: 87 – 97DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.physbeh.2011.04.041
  527. LeMerrer, J. and Stephens, DN Uczulenie behawioralne indukowane przez żywność, jego uczulenie krzyżowe na kokainę i morfinę, blokada farmakologiczna i wpływ na przyjmowanie pokarmu. J Neurosci. 2006; 26: 7163 – 7171
  528. Duarte, RBM, Patrono, E., Borges, AC, César, AAS, Tomaz, C., Ventura, R. i in. Spożywanie bardzo smacznego pokarmu wywołuje trwałą pamięć miejscową u małp marmozet. Proces Behav. 2014; 107: 163 – 166DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.beproc.2014.08.021
  529. Duarte, RBM, Patrono, E., Borges, AC, Tomaz, C., Ventura, R., Gasbarri, A. i in. Pokarmy o wysokiej i niskiej zawartości tłuszczu / cukru wpływają na zachowanie, ale nie na odpowiedź kortyzolu u małp marmozetowych w zadaniu z preferencją miejsca. Physiol Behav. 2015; 139: 442 – 448DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.physbeh.2014.11.065
  530. Patrono, E., Di Segni, M., Patella, L., Andolina, D., Valzania, A., Latagliata, EC i in. Kiedy szukanie czekolady staje się przymusem: wzajemne oddziaływanie gen-środowisko. PLoS ONE. 2015; 10: e0120191DOI: http://dx.doi.org/10.1371/journal.pone.0120191
  531. Hoebel, BG, Avena, NM, Bocarsly, ME i Rada, P. Naturalne uzależnienie: model behawioralny i obwodowy oparty na uzależnieniu od cukru u szczurów. J Addict Med. 2009; 3: 33 – 41DOI: http://dx.doi.org/10.1097/ADM.0b013e31819aa621
  532. Kenny, PJ Mechanizmy nagród w otyłości: nowe spostrzeżenia i przyszłe kierunki. Neuron. 2011; 69: 664 – 679DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2011.02.016
  533. Bulik, CM Poznawanie związku gen-środowisko w zaburzeniach odżywiania. J Psychiatry Neurosci. 2005; 30: 335 – 339
  534. Campbell, IC, Mill, J., Uher, R. i Schmidt, U. Zaburzenia odżywiania, interakcje gen-środowisko i epi-genetyka. Neurosci Biobehav Rev. 2010; 35: 784 – 793DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neubiorev.2010.09.012
  535. Volkow, ND, Fowler, JS, Wang, GJ, Baler, R. i Telang, F. Obrazowanie roli dopaminy w narkomanii i uzależnieniu. Neuropharmakologia. 2009; 56: 3 – 8DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuropharm.2008.05.022
  536. Di Segni, M., Patrono, E., Patella, L., Puglisi-Allegra, S. i Ventura, R. Modele zwierzęce kompulsywnych zachowań żywieniowych. Składniki odżywcze. 2015; 6: 4591 – 4609DOI: http://dx.doi.org/10.3390/nu6104591
  537. Berke, JD Szybkie oscylacje w częstotliwości przełączania sieci korowo-prążkowia po nagradzających wydarzeniach i środkach pobudzających. Eur J Neurosci. 2009; 30: 848 – 859DOI: http://dx.doi.org/10.1111/j.1460-9568.2009.06843.x
  538. Ren, X., Ferreira, JG, Zhou, L., Shammah-Lagnado, SJ, Jeckel, CW i de Araujo, IE Dobór składników odżywczych przy braku sygnalizacji receptora smaku. J Neurosci. 2010; 30: 8012 – 8023DOI: http://dx.doi.org/10.1523/JNEUROSCI.5749-09.2010
  539. Wiltschko, AB, Pettibone, JR i Berke, JD Przeciwny wpływ leków stymulujących i przeciwpsychotycznych na szybko wydające się interneurony prążkowia. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 1261 – 1270DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2009.226
  540. Cacciapaglia, F., Wightman, RM i Carelli, RM Szybka sygnalizacja dopaminy różnicuje modulowanie różnych mikroukładów w jądrze półleżącym podczas zachowań ukierunkowanych na sacharozę. J Neurosci. 2011; 31: 13860 – 13869DOI: http://dx.doi.org/10.1523/JNEUROSCI.1340-11.2011
  541. Shimura, T., Imaoka, H., Okazaki, Y., Kanamori, Y., Fushiki, T. i Yamamoto, T. Udział układu mezolimbicznego w spożyciu wywołanym smakowitością. Chem Senses. 2005; 30: i188 – i189
  542. Nishijo, H., Uwano, T., Tamura, R. i Ono, T. Gustacyjne i multimodalne reakcje w ciele migdałowatym podczas lizania i rozróżniania bodźców zmysłowych u obudzonych szczurów. J Neurophysiol. 1998; 79: 21 – 36
  543. Nishijo, H., Uwano, T. i Ono, T. Reprezentacja bodźców smakowych w mózgu. Chem Senses. 2005; 30: i174 – i175
  544. Matsumoto, J., Urakawa, S., Hori, E., de Araujo, MF, Sakuma, Y., Ono, T. i in. Odpowiedzi neuronalne w jądrze półleżącym podczas zachowań seksualnych u samców szczurów. J Neurosci. 2012; 32: 1672 – 1686DOI: http://dx.doi.org/10.1523/JNEUROSCI.5140-11.2012
  545. Meredith, GE Synaptyczna struktura sygnalizacji chemicznej w jądrze półleżącym. Ann NY Acad Sci. 1999; 877: 140 – 156
  546. Tepper, JM i Plenz, D. Mikroukłady w prążkowiu: typy komórek prążkowia i ich interakcja. w: S. Grillner, AM Graybiel (Eds.) Mikroukłady: interfejs między neuronami a globalną funkcją mózgu. MIT, Cambridge; 2006: 127 – 148
  547. Lansink, CS, Goltstein, PM, Lankelma, JV i Pennartz, CM Szybko wyrastające interneurony prążkowia brzusznego szczura: czasowa koordynacja aktywności z komórkami głównymi i reakcja na nagrodę. Eur J Neurosci. 2010; 32: 494 – 508DOI: http://dx.doi.org/10.1111/j.1460-9568.2010.07293.x
  548. Piazza, PV i Deroche-Gamonet, V. Wielostopniowa ogólna teoria przejścia na uzależnienie. Psychofarmakologia. 2013; 229: 387 – 413DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-013-3224-4
  549. Greba, Q., Gifkins, A. i Kokkinidis, L. Hamowanie receptorów dopaminy D2 w ciele migdałowatym upośledza uczenie się emocjonalne mierzone zaskoczeniem wywołanym strachem. Brain Res. 2001; 899: 218 – 226
  550. Guarraci, FA, Frohardt, RJ, Young, SL i Kapp, BS Funkcjonalna rola transmisji dopaminy w ciele migdałowatym podczas uwarunkowanego strachu. Ann NY Acad Sci. 1999; 877: 732 – 736
  551. Rosenkranz, JA and Grace, AA Mechanizmy komórkowe infralimbic i prelimbicznego przedczołowego hamowania korowego i modulacji dopaminergicznej podstawno-bocznych neuronów ciała migdałowatego in vivo. J Neurosci. 2002; 22: 324 – 337
  552. Dumont, EC i Williams, JT Noradrenalina wywołuje zahamowanie GABAA jądra łóżkowego neuronów terminalnych w neuronach wystających do brzusznego obszaru nakrywkowego. J Neurosci. 2004; 24: 8198 – 8204
  553. Smith, RJ i Aston-Jones, G. Transmisja noradrenergiczna w rozszerzonym ciele migdałowatym: rola w zwiększonym poszukiwaniu leków i nawrót podczas przedłużającej się abstynencji lekowej. Brain Struct Funct. 2008; 213: 43 – 61DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00429-008-0191-3
  554. Ventura, R., Cabib, S., Alcaro, A., Orsini, C. i Puglisi-Allegra, S. Norepinefryna w korze przedczołowej ma krytyczne znaczenie dla indukowanej amfetaminą nagrody i uwalniania dopaminy przez mezoaccumbens. J Neurosci. 2003; 23: 1879 – 1885
  555. Ventura, R., Alcaro, A. i Puglisi-Allegra, S. Uwalnianie korowej norepinefryny przedczołowej ma kluczowe znaczenie dla indukowanej morfiną nagrody, przywrócenia i uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym. Cereb Cortex. 2005; 15: 1877 – 1886
  556. van der Meulen, JA, Joosten, RN, de Bruin, JP i Feenstra, MG Wypływ dopaminy i noradrenaliny w przyśrodkowej korze przedczołowej podczas seryjnych odwróceń i wygaszania instrumentalnego zachowania ukierunkowanego na cel. Cereb Cortex. 2007; 17: 1444 – 1453
  557. Mitrano, DA, Schroeder, JP, Smith, Y., Cortright, JJ, Bubula, N., Vezina, P. i in. Receptory adrenergiczne α-1 są zlokalizowane na elementach presynaptycznych w jądrze półleżącym i regulują mezolimbiczną transmisję dopaminy. Neuropsychofarmakologia. 2012; 37: 2161 – 2172DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2012.68
  558. Stevenson, CW i Gratton, A. Basolateralna modulacja jądra migdałowatego jądra półleżącego reaguje na dopaminę na stres: rola przyśrodkowej kory przedczołowej. Eur J Neurosci. 2003; 17: 1287 – 1295
  559. Floresco, SB i Tse, MT Dopaminergiczna regulacja transmisji hamującej i pobudzającej w podstawno-bocznej ścieżce korowej ciała migdałowatego i przedczołowego. J Neurosci. 2007; 27: 2045 – 2057
  560. Ito, R. i Canseliet, M. Ekspozycja na amfetaminę selektywnie wzmacnia zależne od hipokampa uczenie się przestrzenne i osłabia zależne od ciała migdałowatego uczenie się wskaźnika. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 1440 – 1452DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2010.14