Med Hypotheses. 2016 Aug; 93: 62-70. doi: 10.1016 / j.mehy.2016.05.015.
Patrono E1, Gasbarri A2, Tomaz C3, Nishijo H4.
Zarys artykułu
- Wprowadzenie
- Hipoteza „czasowego kontinuum” obejmująca nieprawidłową motywację, rozregulowanie hedoniczne i nieprawidłowe uczenie się
- Neuro-bio-fizjologiczne podłoże hipotez „czasowych kontinuum” związanych z uzależnieniem od narkotyków
- Neuralna podstawa zachowania motywowanego lekami
- Neuralna podstawa zachowania narkotykowego w uczeniu się
- Legalność terminu „uzależnienie od żywności”
- Neuralna podstawa uzależnienia od żywności
- Podstawy elektrofizjologiczne zachowań ukierunkowanych na żywność
- Nowe równoległe zachowanie uzależniające
- wnioski
- Autorzy i współpracownicy
- Konflikty interesów
- Referencje
Abstrakcyjny
Słowa kluczowe:
Uzależnienie od narkotyków / żywności, Motywacja, Uczenie się nawyków, Deregulacja hedoniczna, Przejrzystość, System nagród
Wprowadzenie
Uzależnienie od łacińskiego „addictus” („niewolnik długu” lub „podporządkowanie”) jest przewlekłym przymusem i nawracającym zaburzeniem, które dotyka ludzi bardziej psychicznie niż fizycznie. Jest to stan przewlekły obejmujący kilka obszarów mózgu i obwodów, które kodują kilka funkcji, takich jak nagroda, motywacja i pamięć. Uzależniony stopniowo skupia większość swojej energii na poszukiwaniu, znajdowaniu, a następnie uzyskiwaniu i używaniu substancji nadużywających. Dzieje się tak nawet pomimo choroby, niepowodzeń w życiu i zaburzonych relacji.
Niedawno w DSM-V zdefiniowano uzależnienie jako „patologiczny wzorzec używania substancji” charakteryzujący się utratą kontroli nad zachowaniami związanymi z zażywaniem narkotyków, dążeniem do tych zachowań nawet w obecności negatywnych konsekwencji i silnym zmotywowana aktywność do przyjmowania substancji [1]. Utrata kontroli, dążenie i silna motywacja do przyjmowania substancji mogą być analizowane i konceptualizowane od poziomu psychologicznego do biologiczno-molekularnego.
Trzy różne teorie prowadzą badania eksperymentalne nad uzależnieniem od narkotyków [[2], [3], [4]]. Każda z tych teorii bierze pod uwagę cechy pojedyncze, takie jak nieprawidłowa motywacja [2], dysregulacja hedoniczna [3] oraz nieprawidłowy sposób uczenia się [4] jako głównego aktora wyjaśniającego cały proces uzależniających zachowań. Głównym celem tego badania jest przedstawienie nowych hipotez przejścia od kontrolowanego użycia do nadużywania substancji uzależniających poprzez przegląd trzech różnych teorii, biorąc pod uwagę wszystkie pojedyncze cechy każdej pojedynczej teorii razem w tym samym „kontinuum czasowym” z używać do nadużywania substancji uzależniających.
Poniżej przedstawiamy trzy główne hipotezy psychologiczne, które próbują wyjaśnić przejście od przypadkowego używania do nadużywania substancji farmakologicznych: teorię motywacyjno-uwrażliwiającą, teorię dysregulacji hedonicznej i teorię uczenia się opartą na nawykach
Teoria „zachęt motywacyjnych”
W psychologii motywacja jest ogólnie uważana za wewnętrzny warunek, który prowadzi i moduluje zachowanie jednostki w kierunku celu. Procesy psychologiczne kierujące zachowaniami związanymi z uzależnieniem można badać za pomocą motywacyjnych pojęć, rozumiejąc, które systemy mózgowe są zaangażowane. Kompulsywne poszukiwanie / przyjmowanie leków i nawroty (podczas ekspozycji na bodźce związane z substancją lub ze względu na stres) można przypisać zmianie systemu motywacyjnego i fazy apetytowej (brak). Berridge i Robinson wyjaśnili to zjawisko „teorią motywacyjno-uwrażliwiającą” [2]. Sugerują, że przewlekłe stosowanie leku prowadzi do zwiększenia zmian neurologicznych w systemie nagrody, uwrażliwiając system na leki i związane z nimi bodźce. Zwiększenie par leków stymulujących bodźce zwiększa wartość motywacyjną bodźców, tworząc „przejściowość” u użytkowników narkotyków, które chcieć narkotyki, nawet jeśli nie dostają lubić z nich [5] (Rys. 1). Rys. 1 Pokaż pokaż sympatia i brakujący może śledzić różne ścieżki psychologiczne / mózgowe poprzez różnicę w porównaniu pamięci. Chociaż ta teoria wyjaśnia wiele aspektów uzależnienia od ludzi, takich jak nadmierne poszukiwanie narkotyków, intensywne pragnienie i nawrót, nie może wyjaśnić jedynie głównej cechy uzależnienia od narkotyków: niezdolności osób uzależnionych do regulowania lub zaprzestania używania narkotyków, pomimo negatywnych konsekwencji i autodestrukcyjnego charakteru jego długotrwałego użytkowania. Uzależnienie od narkotyków jest złożoną psychopatologią charakteryzującą się, przynajmniej częściowo, przyjemnością wywołaną przez narkotyki, wspomnieniami związanymi z narkotykami i związanymi z narkotykami cechami emocjonalnymi, które są związane z bodźcami „lubienia” [[6], [7]]. Nierównowaga zarówno „chęci” (np. Uczulenia motywacyjnego), jak i „lubienia” może odgrywać rolę w wywoływaniu zachowań uzależniających [8]. Jednak nawet jeśli ta teoria nie odrzuca przyjemności, wycofania lub nawyków wywołanych przez narkotyki jako przyczyny poszukiwania / przyjmowania narkotyków, zakłada, że inne czynniki, takie jak uwrażliwiony brakujący, może lepiej wyjaśnić przymus i nawrót uzależnienia.
Rys. 1
Model motywacyjny motywacji motywacyjnej. „Lubienie” i „chęć” odpowiadają oddzielnym systemom psychologicznym i neurologicznym. Bodźce warunkowe (CS) i bodźce bezwarunkowe (USA) dają porównanie pamięci. Projekcje DA do NAc i neostriatum generują niedostatek (motywacja motywacyjno-motywacyjna). I odwrotnie, DA nie projektuje bezpośrednio do NAc i neostriatum w stosunku do sympatii (hedonia) i do uczenia się skojarzeniowego nagród. Potrzebne są dalsze opracowania poznawcze do osobistej oceny przyjemności i motywacji, aby mieć świadomość emocji leżących u podstaw „lubienia” i „pragnienia”.
Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint
Teoria „dysregulacji hedonicznej”
Rola „uwrażliwienia” w uzależnieniu została wyjaśniona jako płynne przejście do stanu „zachęty-istotności”. Początkowe zastosowanie jest promowane przez hedonicznie satysfakcjonujące właściwości leku, takie jak euforyczny wysoki poziom, podczas gdy zakłada się, że uzależniające używanie rośnie przez „negatywne wzmocnienie” [10]. Wzmocnienie negatywne to proces, w którym uwalnianie bodźców awersyjnych, takich jak negatywny stan emocjonalny wycofania, zwiększa liczbę przyjmowanych leków [3]. Aby uniknąć dysforii i dyskomfortu, osoby zażywające narkotyki przyjmują substancje farmakologiczne [11]. Jednak osoby zażywające narkotyki przechodzą od codziennego użytku do uzależnienia, a czynniki sprzyjające „przejściowości” w zażywaniu narkotyków są hipotetycznie przenoszone z impulsywności we wczesnych okresach do przymusu w ostatnich okresach. Pragnienie (intensywne i silne pragnienie) odgrywa kluczową rolę w uzależnieniu i jest uważane za część trzech elementów: „zaabsorbowanie / oczekiwanie”, „upijanie się / upojenie” oraz „wycofanie / negatywny efekt” [10]. Te trzy etapy są ze sobą interaktywne, pogłębiając intensywność, zaburzając hedonistyczną homeostazę systemu wynagrodzeń i ostatecznie doprowadzając użytkownika do uzależnienia [[3], [10]] (Rys. 2). Rys. 2 opisuje cykl uzależnień od góry do dołu, w którym etap „zaabsorbowanie / oczekiwanie” stanowi przytłaczającą chęć używania narkotyków, nawet jeśli jego życie jest pełne obowiązków i relacji międzyludzkich. Etap „upijania się / upojenia” określa konieczność stosowania dużych ilości leków, aby doświadczyć tego samego poziomu efektów hedonicznych. „Wycofanie / negatywny efekt” odnosi się do efektów psychofizycznych wywołanych brakiem ciągłego zażywania narkotyków, które wymagają opieki medycznej (np. Farmakologiczne zastosowanie metadonu).
Rys. 2
Spiralne w błędnym kole z góry na dół. Diagram opisuje górny cykl uzależnienia. Pragnienie jest szczególnie ważne w procesie, w którym sporadyczne używanie narkotyków może przejściowo prowadzić do nadużyć, a następnie do nawrotu. Wyjaśniają to trzy czynniki: „zaabsorbowanie / oczekiwanie”, „upijanie się / upojenie” oraz „wycofanie / negatywny” efekt. Te trzy etapy oddziałują ze sobą, stają się bardziej intensywne, zaburzają homeostazę hedoniczną systemu nagrody i prowadzą do stanu patologicznego znanego jako uzależnienie.
Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint
Teoria dysregulacji hedonicznej wyjaśnia przejście od używania do nadużywania narkotyków, takie jak „błędne koło odgórne”, biorąc pod uwagę kluczową rolę pewnego rodzaju nierównowagi w statusie hedonicznym osób używających narkotyków [3]. Jednak teoria nie może wyjaśnić wyłącznie roli innych głównych cech uzależnienia od narkotyków, takich jak nienormalne uwrażliwienie na substancję i zachowania instrumentalne w celu uzyskania substancji. Początkowo sądzono, że mezolimbiczny obwód nagrody koduje po prostu hedoniczny wpływ związany z doznaniami narkotykowymi. Ostatnio uważa się, że ten obwód jest funkcjonalnie bardziej złożony, koduje uwagę, oczekiwanie nagrody i motywację motywacyjną [12].
Teoria „uczenia się na podstawie nawyków”
Everitt uważa uzależnienie od narkotyków za ostatni etap kilku etapów przejściowych od początkowego i kontrolowanego stosowania substancji [[13], [18], [19]] (Rys. 3). Rys. 3 opisuje następujące kroki poprzez uzależnienie od narkotyków. Kiedy substancja jest przyjmowana dobrowolnie ze względu na efekt zachęty, poszukiwanie-zachowanie stopniowo staje się „nawykiem”, poprzez stopniową utratę kontroli. Zatem mechanizm reakcji na bodziec odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zachowania instrumentalnego. Wreszcie, zdolność bodźca (substancji) do działania jako wzmocnienie (wzmocnienie warunkowe) wywiera pewien rodzaj kontroli nad poszukiwaniem / przyjmowaniem zachowań. Zatem uzależnienie od narkotyków może zacząć się jako „zachowanie ukierunkowane na cel”; później, przy zachowaniu „zachowania instrumentalnego”, może to przekształcić się w „nawykowe zachowanie”, wywołując formę uczenia się opartą na nawyku (uczenie się oparte na nawyku) [[13], [16], [18]].
Rys. 3
Kolejne kroki od użycia do nadużywania substancji. Według Everitt i współpracowników, uzależnienie od narkotyków to szereg kroków, po których następuje początkowe, dobrowolne i emocjonalnie aktywujące użycie substancji uzależniających aż do utraty kontroli nad konsumpcją tych samych substancji poprzez zmianę roli kondycjonowanego wzmacniacza . W szczególności, gdy substancja jest przyjmowana dobrowolnie ze względu na jej efekt zachęty, poszukiwanie-zachowanie stopniowo staje się „nawykiem” poprzez stopniową utratę kontroli. Zatem mechanizm reakcji na bodziec odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zachowania instrumentalnego. Wreszcie, zdolność bodźca (substancji) do działania jako wzmocnienie (wzmocnienie warunkowe) wywiera pewien rodzaj kontroli nad poszukiwaniem / przyjmowaniem zachowań.
Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint
Hipoteza „czasowego kontinuum” obejmująca nieprawidłową motywację, rozregulowanie hedoniczne i nieprawidłowe uczenie się
Niniejsze badanie ma na celu ocenę trzech głównych teorii uzależnienia od narkotyków z nowej perspektywy jedności, poprzez teoretyczne hipotezy o unikalnym „kontinuum czasowym”, w którym „nienormalna motywacja”, „rozregulowanie hedoniczne” i „nieprawidłowe uczenie się” leżeć razem, aby wyjaśnić przejście od sporadycznego używania do nadużywania narkotyków (Rys. 4). Rys. 4 pokazuje hipotetyczną linię czasu, w której trzy główne cechy definiowane są jako pojedyncze „kontinuum czasowe” od pierwszego spotkania z lekami do samego uzależnienia. Duża literatura bardzo dobrze oceniła rolę każdej z trzech teorii w narkomanii. Co więcej, zdefiniowano, że następuje postępująca zmiana od zachowań opartych na nawykach do motywowanych / zmotywowanych poszukiwanie / przyjmowanie narkotyków, w których dysharmonia hedoniczna jest najpierw wywoływana podczas uczenia się nawyków i kontynuuje nienormalną motywację do używania narkotyków. Projekt Pavlovian-instrumental transfer (PIT) uwzględnia dwa warunki: (1) procesy Pawłowa, które definiują wrażliwość na ewentualność między bodźcem (S) a wzmacniaczami (R); oraz (2) zachowania instrumentalne wrażliwe na ewentualność między aktywnymi odpowiedziami (R) a wynikami (O) [[20], [21]]. Neuro-bio-fizjologicznie, odpowiada to stopniowemu przechodzeniu od brzusznej do grzbietowej kontroli prążkowia nad zachowaniem do poszukiwania / przyjmowania narkotyków [12]. W związku z tym można rozważyć unikalne „kontinuum czasowe”, w którym (1) pojawia się stopniowo nieprawidłowy „nawyk uczenia się” podczas zwykłego zażywania narkotyków, w którym „rozregulowanie hedoniczne” jest aktywowane i (2) prowadzi do postępującej aberracji „ zachęta do zachowania ”wywołująca zachowania związane z zażywaniem narkotyków. Jednak według naszej wiedzy nie ma dowodów na jednolitą wizję trzech teorii poprzez hipotezy „kontinuum czasowego”. Kilka badań na ludziach i zwierzętach wykazało, że czas nagrody ma silną rolę w przetwarzaniu nagród [[22], [23]]. Co więcej, okna czasowe i „stawki nagród” mają kluczowe znaczenie dla kondycjonowania, a neurony DA odgrywają kluczową rolę w przetwarzaniu czasowych informacji o nagrodach. Na poziomie klinicznym pomogłoby to również zrozumieć, w jaki sposób i kiedy interweniować w kontinuum czasowym, od sporadycznego używania do nadużywania substancji farmakologicznych, i tworzyć nowe strategie terapeutyczne w celu uniknięcia rebelii patologicznego poszukiwania / przyjmowania narkotyków . Wreszcie motywację, dysregulację hedoniczną i uczenie się na podstawie nawyków można uznać za wyjątkowe elementy unikalnego i złożonego zachowania polegającego na poszukiwaniu narkotyków / przyjmowaniu.
Rys. 4
Hipotetyczny harmonogram hipotez „kontinuum czasowego”. Diagram opisujący hipotetyczną linię czasu, w której trzy główne cechy są zdefiniowane jako pojedyncze „kontinuum czasowe” od pierwszego spotkania z lekami do uzależnienia. W tym czasie zmiany neurobehawioralne wpływają na rozregulowanie hedoniczne i na reprezentację wartości leku wywołującego nawyk uczenia się i drastycznie tracą kontrolę nad przyjmowaniem leku.
Zobacz obraz | Zobacz obraz Hi-Res | Pobierz slajd programu PowerPoint
Neuro-bio-fizjologiczne podłoże hipotez „czasowych kontinuum” związanych z uzależnieniem od narkotyków
Poza opisanymi powyżej kryteriami behawioralnymi, w kilku badaniach opracowano połączenie między obwodami nerwowymi aktywowanymi w zachowaniu polegającym na poszukiwaniu narkotyków / ich przyjmowaniu. Ważne jest, aby zauważyć, że nadużywanie narkotyków aktywuje kilka „korowo-podkorowych” obszarów mózgu i obwodów neurotransmisyjnych, które biorą udział w „wzmacnianiu narkotyków”. Aby potwierdzić hipotezy, że trzy cechy wzmocnione w każdej pojedynczej teorii mogą leżeć w pojedynczym „kontinuum czasowym”, opisującym łącznie przejście od użycia do nadużywania substancji, neuronalne podstawy zachowań motywowanych lekami i nawyk narkotykowy- wyuczone zachowanie zostanie zrewidowane
Neuralna podstawa zachowania motywowanego lekami
W przeciwieństwie do tego „rdzeń” NAc wydaje się być kluczowym miejscem, które pośredniczy w wyrażeniu zachowań wyuczonych, odpowiadając na bodźce, które przewidują zdarzenia istotne z punktu widzenia motywacji [[30], [37], [38], [39]]. Ponadto, ekspresja zachowań adaptacyjnych jest prawdopodobnie modulowana przez uwalnianie DA w rdzeniu NAc podczas odpowiedzi na bodźce przewidujące nagradzające zdarzenie [[40], [41]]. Podsumowując, DA może pełnić dwie funkcje i może mieć kluczowe znaczenie w „przejściowości” od okazjonalnego zażywania narkotyków do nadużycia. Pierwszy alarm wywołuje pojawienie się nowych istotnych bodźców, a następnie wywołuje uczenie się neuroplastyczności. Drugim jest zaalarmowanie organizmu o zbliżającym się pojawieniu się przyzwyczajenia odpowiedniego zdarzenia i motywacja na podstawie wyuczonych skojarzeń uprzednio dokonanych poprzez przewidywanie bodźców środowiskowych [42]. Na koniec zdefiniowano szereg równoległych pętli korowo-prążkowato-palowo-korowych, w których prążkowie brzuszne (VS), w tym rdzeń NAc, jest związane z uczeniem się emocjonalnym; a prążkowate grzbietowe (DS), w tym skorupa NAc, jest związane z funkcjami poznawczymi i motorycznymi [[43], [44]].
Neuralna podstawa zachowania narkotykowego w uczeniu się
Rodzi to pytanie, czy te selektywne transmisje neurochemiczne w rdzeniu BLA i NAc są częściami podsystemu mózgu w obwodzie „limbicznego korowo-brzuszno-brzusznego” prążka [57]. Po części dlatego, że technika tak zwanego „odłączenia”, DS i VS oddziałują ze sobą szeregowo, w szerokim zakresie ustawień funkcjonalnych, takich jak PIT na zachowanie ukierunkowane na cel [21]. Przez długi czas sugerowano, aby VS utrzymywał połączenie emocji, motywacji i działania dzięki swoim głównym powiązaniom między strukturami, takimi jak BLA i kora oczodołowo-czołowa (oFC) [[21], [57], [58]] . Rdzeń NAc jest ważny w uwarunkowaniach Pawłowskich, a także podczas interakcji w mechanizmach uczenia się „Pawłowa-instrumentalna” związanych z mimowolnymi zachowaniami [[21], [38], [45]]. Z drugiej strony zdefiniowano, że DS odgrywa rolę w funkcjach poznawczych i motorycznych, dając neurobiologiczne podstawy dla obu skupiony na celu i kontrola zwykła „uczenia się instrumentalnego” [[59], [60], [61], [62]]. Kolejne etapy uczenia się języka pawłowskiego mogą mieć zasadnicze znaczenie w przejściowości od okazjonalnego zażywania narkotyków do nadużyć, które mogą również obejmować kompulsywne poszukiwanie narkotyków / przyjmowanie zachowań [13].
Ostatnio kilka eksperymentalnych i funkcjonalnych obserwacji potwierdza ideę powszechnych obwodów nerwowych tworzących odrębną jednostkę w części podstawnej przodomózgowia, zwanej „rozszerzonym ciałem migdałowatym”. Ten obwód może być delegowany do działania na motywacyjne, emocjonalne i nawykowe skutki narkomanii [[63], [64], [65], [66]]. Wydłużone ciało migdałowate składa się z kilku podstawowych struktur przodomózgowia, takich jak jądro zarodkowe terminalnej części ciała (BNST), centralne ciało migdałowate środkowe (CeA) i powłoka NAc [[63], [64]]. Struktury te mają podobieństwa w morfologii, immunohistochemii i łączności [[65], [66]] i otrzymują połączenia doprowadzające ze struktur limbicznych, takich jak hipokamp (HP) i BLA. Rozszerzone ciało migdałowate zawiera kluczowe elementy, które obejmują systemy neurotransmisyjne związane z „pozytywnymi efektami wzmacniającymi” nadużywania narkotyków oraz inne główne struktury związane z systemami stresu mózgowego i związane z „negatywnymi efektami wzmacniającymi” uzależnienia od narkotyków [[63], [67 ]]. W związku z tym dalsze badania mogłyby zbadać rolę rozszerzonego ciała migdałowatego w przejściowości od stosowania do nadużywania narkotyków.
Nowe równoległe zachowanie uzależniające
W ciągu ostatnich dziesięcioleci sposób jedzenia znacznie się zmienił. Wśród historycznych zmian, które charakteryzowały ostatnie stulecie, kraje Zachodu pomagają w zestawie zmian w kulturze żywności, które ujawniły tendencję do częstszego i częstszego spożywania tych produktów spożywczych, które niegdyś uważano za rzadkie i wartościowe. Przeważająca tendencja do spożywania więcej niż jest to konieczne, często towarzysząca znaczna nierównowaga między różnymi składnikami diety, doprowadziła do większej częstości występowania zaburzeń odżywiania (ED). Ostatnio zasugerowano hipotezy, że kilka z tych samych systemów mózgowych i obwodów neurotransmisyjnych bierze udział w nagradzających efektach związanych z żywnością i lekami. Można sobie wyobrazić przełączanie z tych samych systemów neuronowych w żywności i lekach [68], [69], [70]], podnosząc hipotezy, że zaburzenia objadania się można uznać za zachowania uzależniające. Tutaj dokonaliśmy przeglądu badań pokazujących możliwość badania kluczowych cech zaburzeń odżywiania, takich jak kompulsywne jedzenie, z paradygmatami stosowanymi w badaniach przedklinicznych dotyczących narkomanii.
Legalność terminu „uzależnienie od żywności”
Kompulsywne jedzenie jest bardzo podobne do kompulsywnego przyjmowania narkotyków [78], a kompulsywne jedzenie może być uważane za samo uzależnienie. Badania na ludziach i zwierzętach laboratoryjnych wykazały, że poza równowagą energetyczną, zachowania żywieniowe są regulowane przez czynniki niezwiązane z kontrolą metaboliczną, a dane z badań klinicznych sugerują, że niektóre osoby nadmiernie jedzące mogą rozwijać uzależniające zachowania, gdy spożywają przyjemne jedzenie [26] , [83]]. Zaproponowano, że przejadanie się smacznym jedzeniem może powodować długotrwałe neuroadaptacje w sieciach nagradzania i stresu mózgu [[10], [84]], podobne do tych wytwarzanych przez długotrwałe nadużywanie narkotyków [26]. Podsumowując, dowody te sugerują, że kompulsywne jedzenie, a także kompulsywne poszukiwanie narkotyków można wyjaśnić za pomocą tych samych trzech głównych teorii napędzających eksperymentalne badania nad uzależnieniem od narkotyków, badając w ten sposób możliwość pewnego rodzaju „przejściowości” z umiarkowanego użycia przyjemne produkty spożywcze do ich nadużywania.
Najnowsze dane uzyskane od myszy i małp sugerują możliwość produkcji zwierzęcych modeli zaburzeń odżywiania [[71], [72], [77], [85], [86], [87]]. Wykazano, że szczury z możliwością przyjęcia kalorycznego roztworu sacharyny lub samodzielnego podawania dożylnych wlewów kokainy, nieodwołalnie wybrały poprzednie rozwiązanie, a nie drugie [77]. Sugeruje to, jak makroelementy w przyjemnej żywności mogą aktywować mózgowe systemy nagradzania niezależnie od ich obciążenia kalorycznego [78]. Co więcej, przyjemne pokarmy mogą aktywować systemy neurotransmisji mózgu związane z nagrodami, motywacją i podejmowaniem decyzji [69]. Wysoce smaczne potrawy wywołują długotrwałe wspomnienia w modelach preferencji czekolady u naczelnych innych niż człowiek [86], a nagła nieobecność w nagrodach pokarmowych wywołuje zachowania podobne do lęku (tj. Eksploracja), bez zmian w poziomie kortyzolu hormonu stresu [ 87]. Opierając się na tych odkryciach, zachowania żywieniowe związane z uczeniem się sygnałów związanych z jedzeniem wydają się być ważne w częstości występowania i / lub nawrotach zaburzeń odżywiania. Wreszcie, ponieważ główne cechy uzależnienia od narkotyków, takie jak kompulsywne poszukiwanie zachowania i nawrót mogą być odtwarzane przy użyciu kilku modeli zwierzęcych, można uznać, że można badać uzależnienie od żywności za pomocą modeli zwierzęcych, które wcześniej zdefiniowały główne cechy narkomanii.
Neuralna podstawa uzależnienia od żywności
Aktywacja łącza zawierającego DA w obwodzie nagrody w mózgu jest najbardziej wyraźna i możliwa do nałożenia w zachowaniach związanych z poszukiwaniem żywności i leków [25], [26], [69]]. Zwłaszcza uwalnianie DA wydaje się korelować z subiektywną nagrodą zarówno ze stosowania leków jak i żywności u ludzi [[25], [69]]. Powtarzająca się stymulacja mezolimbiczna DA wywołana ekspozycją na uzależniające leki powoduje plastyczne zmiany w mózgu, które powodują kompulsywne poszukiwanie narkotyków. W podobny sposób powtarzalna, smaczna ekspozycja żywności może wywołać kompulsywne spożywanie żywności przy użyciu tych samych systemów neurotransmisyjnych. Ponadto badania neuroobrazowe ujawniły zmiany w ekspresji receptora DA u osób otyłych, które są podobne do tych występujących u osób uzależnionych od narkotyków [[69], [78], [89], [90]].
Zaburzenia odżywiania się charakteryzują kompulsywne zachowania żywieniowe, nawet pomimo niebezpiecznych okoliczności. Postawiono hipotezę, że złożona interakcja gen-środowisko może być kluczowym czynnikiem kompulsywnego zachowania żywieniowego [[91], [92]]. Kilka badań wskazywało na receptory DA typu 2 (D2R) w skłonności do zachowań podobnych do kompulsywnych, jak to ma miejsce w narkomanii [[18], [93]]. Co więcej, zademonstrowano interakcję gen-środowisko w kompulsywnym poszukiwaniu / przyjmowaniu zachowań modelu myszy za pomocą myszy C57 i DBA w warunkowym paradygmacie tłumienia [[88], [94]]. W tym badaniu odtworzyliśmy kompulsywne zachowania żywieniowe, wykorzystując paradygmat warunkowanego tłumienia zachowania poszukiwania czekolady [71] w celu porównania zestresowanych myszy C57 i DBA. Co więcej, postawiono hipotezę, że niska dostępność półkulistych D2R jest uważana za czynnik ryzyka genetycznego w częstości występowania zachowań kompulsywnych poszukujących pokarmu i że środowisko może wywoływać kompulsywne zachowania żywieniowe, zmieniające ekspresję D2R w prążkowiu. W tym celu zmierzyliśmy ekspresję D1R i D2R w prążkowiu i D1R, D2R i NE-ergicznych receptorach α1 (α1R) odpowiednio w mpFC, metodą Western blot [88]. Wykazaliśmy, że ekspozycja na określone warunki środowiskowe (ograniczenie żywności) wywołujące kompulsywne zachowania żywieniowe, zależy od tła genetycznego, co jest związane ze zmniejszoną dostępnością NAc D2R. Odwrotnie, regulacja w górę prążkowia D2R i regulacja w dół mpFC α1R są indukowane podczas kompulsywnych zachowań żywieniowych. Odkrycia te potwierdzają kluczową rolę interakcji gen-środowisko w kompulsywnych zachowaniach związanych z jedzeniem, potwierdzając również pogląd, że niska dostępność NAc D2R jest „konstytutywnym” genetycznym czynnikiem ryzyka kompulsywnego zachowania żywieniowego. Wreszcie, przeciwdziałające regulacje prążkowia D2R i mpFC α1R są uważane za potencjalne „odpowiedzi neuroadaptacyjne” równolegle z przejściowością od motywacji do kompulsywnych zachowań żywieniowych, aw konsekwencji w uzależnieniu od żywności, jak to zostało postawione w narkomanii [[88], [94 ]].
Podstawy elektrofizjologiczne zachowań ukierunkowanych na żywność
Co ciekawe, zidentyfikowano obecność dwóch typów neuronów w NAc [[102], [103]]: szybkich interneuronów (FSI) i średnich neuronów kolczastych (MSN). Donoszono, że FSI silnie hamują MSN, które wywierają kontrolę nad ich „czasem szczytowym” [[102], [104]], i które reagują inaczej z MSN na nagrody [[102], [105]]. Wyniki te sugerują, że FSI i MSN pełnią różne role w tych zachowaniach związanych z motywacją i uczeniem się nawyków. Wreszcie NAc odgrywa ważną rolę w zachowaniu apetycznym i konsumującym. Zwykle stwierdzono, że subpopulacje neuronów w NAc i VS reagują fazowo na każdą pojedynczą charakterystykę faz apetycznych i konsumpcyjnych [[97], [98], [99], [101]]. Ponieważ więcej neuronów NAc jest hamowanych niż wzbudzanych podczas zachowań związanych z jedzeniem, manipulacje hamujące NAc mogą wzmacniać zachowania związane z poszukiwaniem pokarmu. Nie ze względu na ogólną dezaktywację NAc, ale z powodu wyciszenia takich neuronów, które hamują poszukiwanie pożywienia. Jednak wiele z tych samych zahamowanych neuronów napędzających zmotywowane zachowania żywieniowe jest odwrotnie podekscytowanych podczas odpowiedzi operacyjnej na sygnały związane z żywnością. Można dyskutować, czy jest możliwe elektrofizjologicznie odróżnienie dysocjującej roli mezolimbicznych struktur systemu nagrody w celu zbadania możliwej przejściowości od normalnego do kompulsywnego zachowania żywieniowego.
wnioski
Pierwsze pytanie brzmi, czy trzy konceptualizacje teoretyczne, „teoria zachęt i istotności”, „teoria dysregulacji hedonicznej” i „teoria uczenia się oparta na nawykach” są w stanie indywidualnie wyjaśnić psychopatologiczne cechy uzależnienia od narkotyków. Alternatywnie jest bardziej prawdopodobne, że te trzy teorie można uznać za części unikalnej ogólnej konceptualizacji, która może lepiej wyjaśnić psychopatologiczne cechy narkomanii. Należy rozważyć hipotezę, że „nienormalna motywacja”, „rozregulowanie hedoniczne” i „nieprawidłowe uczenie się” mogą być jedynymi cechami, które można uwzględnić w unikalnym „kontinuum czasowym” w złożonym psychopatologicznym poszukiwaniu / przyjmowaniu leków.
Przejście od okazjonalnego zażywania narkotyków do nadużyć wiąże się ze zmianą pozytywnego wzmocnienia na negatywne, ze zmianami w linii motywacyjnej [106]. Nagroda narkotykowa składa się z dwóch składników: jednego apetycznego (orientującego się w kierunku jedzenia) i drugiego suplementującego (oceny hedonicznej), które są również określane odpowiednio jako „chcące” i „lubiące”. Wyjaśniono, że „pragnienie” i „lubienie” mogą działać niezależnie, definiując między nimi psychologiczne i neuroanatomiczne rozdzielenie [[2], [5]]. Ponadto zdefiniowano, że głód (intensywne potrzeby) i ciągłe zmiany neuroplastyczne są zaangażowane w przejście od użycia do nadużycia [11]. Ponadto argumentowano, że tylko nieprzystosowawcze uczenie się oparte na nawykach może wywołać zachowania związane z poszukiwaniem narkotyków [4]. Jednak te trzy hipotezy są w stanie wyjaśnić osobliwe cechy całego kompleksu narkomanii, takie jak kompulsywne poszukiwanie zachowania i nawrót. Alternatywnie, można rozważyć unikalne „kontinuum czasowe”, w którym (1) postępujące uczenie się nałogu występuje podczas zwykłego używania narkotyków, podczas którego aktywowana jest dysregulacja hedoniczna i (2) prowadzi do stopniowo odbiegającej od normy „motywacji istotności” wywołującej zachowanie związane z zażywaniem narkotyków. Wreszcie motywację, dysregulację hedoniczną i uczenie się na podstawie nawyków można uznać za wyjątkowe elementy unikalnego i złożonego zachowania polegającego na poszukiwaniu narkotyków / przyjmowaniu; Omawiane tutaj neuroanatomiczne i neurobiologiczne dowody są zgodne z tymi hipotezami. Jednakże, chociaż w kilku badaniach zbadano, w jaki sposób i kiedy te trzy cechy są zaangażowane w uzależnienie od narkotyków, niewiele wiadomo o ich możliwym zestawieniu w jednym „kontinuum czasowym”. Kilka badań na ludziach i zwierzętach wykazało, że czas nagrody ma silną rolę w przetwarzaniu nagród [[22], [23]]. Co więcej, okna czasowe i „stawki nagród” mają kluczowe znaczenie dla kondycjonowania, a neurony DA odgrywają kluczową rolę w przetwarzaniu czasowych informacji o nagrodach. Neurony DA-ergiczne w układzie mezo-korowo-limbicznym wykazują predykcyjny czas nagradzania z czułością indukowaną przez reakcje związane z nagrodą i natychmiastową prawdopodobieństwem nagrody [22]. Wzmacnia to hipotezy o możliwym pojedynczym „kontinuum czasowym” od sporadycznego użycia do kompulsywnego użycia substancji, w którym pośredniczy obwód DA-ergiczny mezo-korowo-limbiczny. Na poziomie klinicznym pomogłoby to również zrozumieć, w jaki sposób i kiedy interweniować w „kontinuum czasowym”, od okazjonalnego używania do nadużywania substancji farmakologicznych, i tworzyć nowe strategie terapeutyczne w celu uniknięcia rebelii patologicznego poszukiwania narkotyków / podejmowanie zachowania. Ponadto zasugerowano, że tak zwany „rozszerzony obwód ciała migdałowatego” może być delegowany do działania na motywacyjne, emocjonalne i nawykowe skutki narkomanii [[63], [64], [65], [66]] . Struktury mózgu zawarte w rozszerzonym ciele migdałowatym mają podobieństwa w morfologii, immunohistochemii i łączności.
Coraz więcej danych stawia hipotezę o możliwym zachowaniu / fizjologicznym nakładaniu się uzależnienia od narkotyków i żywności. W niedawnej pracy naszej grupy postawiono hipotezę, że transmisja norepinefryny (NE) mpFC odgrywa również kluczową rolę w kompulsywnym poszukiwaniu / zachowaniu czekolady, co sugeruje, że mpFC NE odgrywa rolę w motywowaniu do poszukiwania / przyjmowania zachowań, regulowanych przez mezolimbiczną transmisję DA-ergiczną [71]. Ponadto wykazano, że mpFC NE wzmaga neurotransmisję GABA-ergiczną poprzez receptory α1 [110], co sugeruje kluczową rolę NE w zjawisku nawrotu w zachowaniu szukającym leków [[111], [112], [113] , [114], [115]]. Dlatego też sugeruje się dalsze badania nad rolą NE w pośredniczeniu międzyneuronalnej aktywności ciała migdałowatego, w celu lepszego zrozumienia możliwego szlaku mezo-korowo-limbicznego w przejściowości uzależnienia od narkotyków i żywności [[116], [117], [ 118]].
Drugie pytanie dotyczy tego, czy trzy przedstawione powyżej cechy (nieprawidłowa motywacja, dysregulacja hedoniczna i nieprawidłowe uczenie się) oraz leżące u podstaw uzależnienie od narkotyków mogą również wyjaśnić zachowania psychopatologiczne charakteryzujące zaburzenia odżywiania. Chociaż istnieje kilka badań dotyczących zachowań / neurobiologicznych nakładań między uzależnieniem od narkotyków i żywności, niewiele wiadomo o możliwej roli „nieprawidłowej motywacji”, „dysregulacji hedonicznej” i „nieprawidłowego uczenia się” w zachowaniu psychopatologicznym charakteryzującym możliwą przemianę w uzależnienie od jedzenia, od normalnego do kompulsywnego zachowania żywieniowego. Te trzy teorie mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia psychopatologicznych cech zaburzeń odżywiania, takich jak kompulsywne stosowanie i nawrót do substancji, które przypominają cechy narkomanii. Dlatego przyszłe prace mogłyby mieć na celu lepsze zrozumienie kluczowych elementów charakteryzujących psychofizjologiczno-patologiczne aspekty zarówno uzależnień od narkotyków, jak i żywności, takich jak kompulsywne stosowanie i nawrót.
Referencje
- Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych. wyd. ; 5 (Waszyngton, DC)
- Berridge, KC Koncepcje motywacyjne w neurobiologii behawioralnej. Physiol Behav. 2004; 81: 179 – 209
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (421)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (1448)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (5)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (2019)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | Scopus (1)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (14)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (56)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | PubMed
- | Scopus (436)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (88)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | Scopus (1538)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (0)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (187)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (459)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (5)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (447)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | PubMed
- | Scopus (364)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (1143)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (2)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | Scopus (15)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (561)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | PubMed
- | Scopus (301)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (316)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (284)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (172)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (10)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (134)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | PubMed
- | Scopus (224)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (339)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (530)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (195)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (44)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (1357)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (658)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (95)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (187)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (794)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (274)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (88)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (441)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (153)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (102)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (326)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | Scopus (19)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (42)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (486)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (391)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (198)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | PubMed
- | Scopus (314)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (134)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (60)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (148)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (29)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | PubMed
- | Scopus (103)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (93)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (30)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | Scopus (14)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (475)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (127)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (145)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (113)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (177)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (202)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (486)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (37)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (375)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (26)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (98)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (39)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (3)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (1)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | Scopus (1)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (42)
- Zobacz w artykule
- | Abstrakcyjny
- | Pełny tekst
- | Pełny tekst PDF
- | PubMed
- | Scopus (198)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (44)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (349)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | Scopus (4)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (86)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (67)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (31)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (32)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (5)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (8)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (127)
- Zobacz w artykule
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (26)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (36)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (101)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (28)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (81)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (114)
- Zobacz w artykule
- | PubMed
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (59)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (44)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (30)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (49)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (97)
- Zobacz w artykule
- | CrossRef
- | PubMed
- | Scopus (18)
- Koob, GF i Volkow, ND Neurocircuitry uzależnienia. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 217 – 238DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2009.110
- Robbins, TW i Everitt, BJ Wprowadzenie: neurobiologia uzależnienia od narkotyków: nowe perspektywy. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3109 – 3111DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2008.0108
- Berridge, KC i Robinson, TE Jaka jest rola dopaminy w nagradzaniu: wpływ hedoniczny, uczenie się z nagród, czy zachęta motywacyjna ?. Brain Res Brain Res Rev. 1998; 28: 309 – 369
- Kirkpatrick, MG, Goldenson, NI, Kapadia, N., Khaler, CW, de Wit, H., Swift, RM i in. Cechy emocjonalne przewidują indywidualne różnice w pozytywnym nastroju wywołanym przez amfetaminę u zdrowych ochotników. Psychofarmakologia. 2015; DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-015-4091-y
- Wardle, MC i de Wit, H. Wpływ amfetaminy na reaktywność na bodźce emocjonalne. Psychofarmakologia. 2012; 220: 143 – 153DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-011-2498-7
- Thomsen, KR Pomiar anhedonii: osłabiona zdolność do ścigania, doświadczania i uczenia się o nagrodzie. Front Psychol. 2015; 6: 1409DOI: http://dx.doi.org/10.3389/fpsyg.2015.01409
- Koob, GF Zwierzęce modele głodu etanolu. Uzależnienie. 2000; 95: S73 – S81
- Parylak, SL, Koob, GF i Zorrilla, EP Ciemna strona uzależnienia od żywności. Physiol Behav. 2011; 104: 149 – 156DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.physbeh.2011.04.063
- Koob, GF Rola systemów stresu mózgowego w uzależnieniu. Neuron. 2008; 59: 11 – 34DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2008.06.012
- Gardner, EL Ścieżki uzależnienia i nagrody za mózg i antyreward. Adv Psychosom Med. 2011; 30: 22 – 60DOI: http://dx.doi.org/10.1159/000324065
- Everitt, BJ i Robbins, TW Neuronowe systemy wzmacniania uzależnienia od narkotyków: od działań po przyzwyczajenia. Nat Neurosci. 2005; 11: 1481 – 1487
- Alderson, HL, Robbins, TW i Everitt, BJ Samo-administracja heroiną w ramach harmonogramu wzmocnienia drugiego rzędu: nabywanie i utrzymywanie zachowania szukającego heroiny u szczurów. Psychofarmakologia. 2000; 153: 120 – 133
- Arroyo, M., Markou, A., Robbins, TW i Everitt, BJ Nabycie, utrzymanie i przywrócenie dożylnego samopodawania kokainy w ramach schematu wzmocnienia drugiego rzędu u szczurów: skutki uwarunkowanych sygnałów i stały dostęp do kokainy. Psychofarmakologia. 1998; 140: 331 – 344
- Everitt, BJ, Dickinson, A. i Robbins, TW Neuropsychologiczne podstawy zachowań uzależniających. Brain Res Rev. 2001; 36: 129 – 138
- Gasbarri, A., Pompili, A., Packard, MG i Tomaz, C. Uczenie się nawyków i pamięć u ssaków: cechy behawioralne i neuronalne. Neurobiol Learn Mem. 2014; 114: 198 – 208DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.nlm.2014.06.010
- Everitt, BJ, Belin, D., Economidou, D., Pelloux, Y., Dalley, J. i Robbins, TW Mechanizmy neuronalne leżące u podstaw podatności na rozwój kompulsywnych nawyków i uzależnienia od narkotyków. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3125 – 3135DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2008.0089
- Dalley, JW, Everitt, BJ i Robbins, TW Impulsywność, kompulsywność i odgórna kontrola poznawcza. Neuron. 2011; 69: 680 – 694DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2011.01.020
- Dickinson, A., Smith, S. i Mirenowicz, J. Dysocjacja Pawłowskiego i instrumentalnego uczenia się motywacyjnego pod antagonistami dopaminy. Behav Neurosci. 2000; 114: 468 – 483
- Cardinal, RN, Parkinson, JA, Hall, J. i Everitt, BJ Emocje i motywacja: rola ciała migdałowatego, prążkowia brzusznego i kory przedczołowej. Neurosci Biobehav Rev. 2002; 26: 321 – 352
- Bermudez, MA and Schultz, W. Czas w procesach wynagradzania i podejmowania decyzji. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2014; 369: 20120468DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2012.0468
- Bermudez, MA, Göbel, C. i Schultz, W. Wrażliwość na strukturę skroniową w neuronach ciała migdałowatego. Curr Biol. 2012; 9: 1839 – 1844DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.cub.2012.07.062
- Volkow, ND i Wise, RA Jak uzależnienie od narkotyków może pomóc nam zrozumieć otyłość ?. Nat Neurosci. 2005; 8: 555 – 560
- Volkow, ND, Wang, GJ i Baler, RD Nagroda, dopamina i kontrola spożycia żywności: implikacje dla otyłości. Trendy Cogn Sci. 2011; 15: 37 – 46DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.tics.2010.11.001
- Volkow, ND, Wang, GJ, Fowler, JS i Telang, F. Nakładające się obwody neuronalne w uzależnieniu i otyłości: dowody patologii systemu. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3191 – 3200DOI: http://dx.doi.org/10.1098/rstb.2008.0107
- Di Chiara, G. i Imperato, A. Leki nadużywane przez ludzi preferencyjnie zwiększają synaptyczne stężenia dopaminy w mezolimbicznym układzie swobodnie poruszających się szczurów. Proc Natl Acad Sci USA. 1988; 85: 5274 – 5278
- Wise, RA i Rompre, PP Dopamina mózgowa i nagroda. Ann Rev Psychol. 1989; 40: 191 – 225
- Pontieri, FE, Tanda, G. i Di Chiara, G. Dożylna kokaina, morfina i amfetemina preferencyjnie zwiększają pozakomórkową dopaminę w „powłoce” w porównaniu z „rdzeniem” jądra półleżącego szczura. Proc Natl Acad Sci USA. 1995; 92: 12304 – 12308
- Bassareo, V. i Di Chiara, G. Różnicowa reakcja przenoszenia dopaminy na bodźce pokarmowe w jądrze półleżącym w półkuli. Neuroscience. 1999; 89: 637 – 641
- Pecina, S., Smith, KS i Berridge, KC Hedoniczne gorące punkty w mózgu. Neurobiolog. 2006; 12: 500 – 511
- Puglisi-Allegra, S. i Ventura, R. Układ katecholaminowy przedczołowy / półleżący przetwarza wysoki poziom motywacji. Front Behav Neurosci. 2012; 6: 31DOI: http://dx.doi.org/10.3389/fnbeh.2012.00031
- Wang, GJ, Volkow, ND i Fowler, JS Rola dopaminy w motywacji do żywności u ludzi: implikacje dla otyłości. Expert Opin Ther Targets. 2002; 6: 601 – 609
- McClure, SM, Daw, ND i Montague, PR Podłoże obliczeniowe dla zachęty motywacyjnej. Trendy Neurosci. 2003; 26: 423 – 428
- Jay, TM Dopamina: potencjalne podłoże dla plastyczności synaptycznej i mechanizmów pamięci. Prog Neurobiol. 2003; 69: 375 – 390
- Schultz, W. Przewidujący sygnał nagrody dla neuronów dopaminowych. J Neurophysiol. 1998; 80: 1-27
- Kelley, AE Brzuszna kontrola prążkowia motywacji apetycznej: rola w zachowaniu przyswajalnym i uczenie się związane z nagrodami. Neurosci Biobehav Rev. 2004; 27: 765 – 776
- Di Ciano, P. i Everitt, BJ Dysocjujący wpływ antagonizmu receptorów NMDA i AMPA / KA w jądrze półleżącym na rdzeń i powłokę na zachowanie poszukujące kokainy. Neuropsychofarmakologia. 2001; 25: 341 – 360
- Sprzedaż, LH i Clarke, PB Segregacja nagrody amfetaminowej i stymulacji lokomotorycznej między jądrem półleżącym przyśrodkowej skorupy i rdzenia. J Neurosci. 2003; 23: 6295 – 6303
- Ito, R., Dalley, JW, Howes, SR, Robbins, TW i Everitt, BJ Dysocjacja uwarunkowanego uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym w rdzeniu i skorupie w odpowiedzi na sygnały kokainy i podczas zachowań poszukiwania kokainy u szczurów. J Neurosci. 2000; 20: 7489 – 7495
- Cheng, JJ, de Bruin, JP i Feenstra, MG Wypływ dopaminy w jądrze półleżącym w skorupie i rdzeniu w odpowiedzi na apetyczne warunkowanie klasyczne. Eur J Neurosci. 2003; 18: 1306 – 1314
- Kalivas, PW i Volkow, ND Neuralna podstawa uzależnienia: patologia motywacji i wyboru. Am J Psychiatry. 2005; 162: 1403 – 1413
- Haber, SN, Fudge, JL i McFarland, NR Striatonigrostriatalne szlaki u naczelnych tworzą wstępującą spiralę od powłoki do grzbietowo-bocznego prążkowia. J Neurosci. 2000; 20: 2369 – 2382
- Haber, SN Zwoje podstawne naczelnych: sieci równoległe i integracyjne. J Chem Neuroanat. 2003; 26: 317 – 330
- Parkinson, JA, Cardinal, RN i Everitt, BJ Limbiczne korowo-brzuszne systemy prążkowia leżące u podstaw warunkowania apetycznego. Prog Brain Res. 2000; 126: 263 – 285
- Di Ciano, P. i Everitt, BJ Bezpośrednie interakcje między podstawno-bocznym ciałem migdałowatym a rdzeniem jądra półleżącego leżą u podstaw szczurów, które poszukują kokainy. J Neurosci. 2004; 24: 7167 – 7173
- Hyman, SE i Malenka, RC Uzależnienie i mózg: neurobiologia przymusu i jego wytrwałość. Nat Rev Neurosci. 2001; 2: 695 – 703
- Corbit, LH i Balleine, BW Podwójna dysocjacja zmian podstawy ciała migdałowatego podstawno-bocznego i centralnego na ogólnych i specyficznych dla wyniku formach transferu pawłowo-instrumentalnego. J Neurosci. 2005; 25: 962 – 970
- Tomaz, C., Dickinson-Anson, H., i McGaugh, JL Zmiany podstawno-boczne ciała migdałowatego blokują indukowaną diazepamem amnezję następczą w zadaniu unikania hamowania. Proc Natl Acad Sci USA. 1992; 15: 3615 – 3619
- Tomaz, C., Dickinson-Anson, H., McGaugh, JL, Souza-Silva, MA, Viana, MB, i Graeff, EG Lokalizacja w ciele migdałowatym amnestycznego działania diazepamu na pamięć emocjonalną. Behav Brain Res. 1993; 58: 99 – 105
- Milton, AL, Lee, JL i Everitt, BJ Rekonolidacja apetycznych wspomnień zarówno dla wzmocnienia naturalnego, jak i dla leku zależy od receptorów β-adrenergicznych. Learn Mem. 2008; 15: 88 – 92DOI: http://dx.doi.org/10.1101/lm.825008
- Paton, JJ, Belova, MA, Morrison, SE i Salzman, CD Ciało migdałowate naczelnych reprezentuje pozytywną i negatywną wartość bodźców wzrokowych podczas uczenia się. Natura. 2006; 439: 865 – 870
- Zobacz RE, Kruzich, PJ i Grimm, JW Dopamina, ale nie glutaminian, blokada receptora w podstawno-bocznym ciele migdałowatym osłabia warunkową nagrodę w szczurzym modelu nawrotu do zachowania poszukującego kokainy. Psychofarmakologia. 2001; 154: 301 – 310
- Neisewander, JL, O'Dell, LE, Tran-Nguyen, LT, Castaňeda, E. i Fuchs, RA Przepełnienie dopaminy w jądrze półleżącym podczas wygaszania i przywrócenie zachowania samopodawającego kokainy. Neuropsychofarmakologia. 1996; 15: 506 – 514
- McFarland, K., Davidge, SB, Lapish, CC i Kalivas, PW Obwód limbiczny i motoryczny będący podstawą przywrócenia zachowania kokainowego wywołanego wstrząsami stóp. J Neurosci. 2004; 24: 1551 – 1560
- Parsegian, A. i See, RE Deregulacja uwalniania dopaminy i glutaminianu w korze przedczołowej i jądrze półleżącym po samopodawaniu metamfetaminy i podczas przywracania u szczurów. J Neurosci. 2014; 27: 2045 – 2057DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2013.231
- Belin, D., Belin-Rauscent, A., Murray, JE i Everitt, BJ Uzależnienie: brak kontroli nad nieprzystosowawczymi nawykami motywacyjnymi. Curr Opin Neurobiol. 2013; 23: 564 – 572DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.conb.2013.01.025
- Bechara, A., Damasio, H. i Damasio, AR Emocje, podejmowanie decyzji i kora oczodołowo-czołowa. Cereb Cortex. 2000; 10: 295 – 307
- Yin, HH, Knowlton, BJ i Balleine, BW Zmiany w prążkowiu grzbietowo-bocznym zachowują oczekiwane wyniki, ale zakłócają tworzenie nawyku w uczeniu instrumentalnym. Eur J Neurosci. 2004; 19: 181 – 189
- Yin, HH, Ostlund, SB, Knowlton, BJ i Balleine, BW Rola prążkowia grzbietowo-przyśrodkowego w warunkowaniu instrumentalnym. Eur J Neurosci. 2005; 22: 513 – 523
- Faure, A., Haberland, U., Conde, F. i El Massioui, N. Uszkodzenie układu dopaminowego nigrostriatalnego zakłóca tworzenie nawyku bodziec-odpowiedź. J Neurosci. 2005; 25: 2771 – 2780
- Belin, D. i Everitt, BJ Zwyczaje związane z poszukiwaniem kokainy zależą od połączenia seryjnego zależnego od dopaminy łączącego brzuszną z prążkowiem grzbietowym. Neuron. 2008; 57: 432 – 441DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2007.12.019
- Koob, GF Systemy stresu mózgowego w ciele migdałowatym i uzależnieniu. Brain Res. 2009; 1293: 61 – 75DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.brainres.2009.03.038
- Koob, GF Uzależnienie to deficyt nagród i zaburzenie stresu. Przód Psychiatr. 2013; 4: 72DOI: http://dx.doi.org/10.3389/fpsyt.2013.00072
- Jennings, JH, Sparta, DR, Stamatakis, AM, Ung, RL, Pleil, KE, Kash, TL i in. Wyraźne rozszerzone obwody ciała migdałowatego dla rozbieżnych stanów motywacyjnych. Natura. 2013; 496: 224 – 228DOI: http://dx.doi.org/10.1038/nature12041
- Stamatakis, AM, Sparta, DR, Jennings, JH, McElligott, ZA, Decot, H. i Stuber, GD Amygdala i jądro łóżkowe obwodów terminalnych: implikacje dla zachowań związanych z uzależnieniem. Neuropharmakologia. 2014; 76: 320 – 328DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuropharm.2013.05.046
- LeMoal, M. i Koob, GF Uzależnienie od narkotyków: drogi do choroby i perspektywy patofizjologiczne. Eur Neuropsychopharmacol. 2007; 17: 377 – 393
- Ventura, R., Morrone, C. i Puglisi-Allegra, S. Układ katecholaminowy przedczołowy / półleżący określa przynależność motywacyjną do bodźców związanych z nagrodą i awersją. Proc Natl Acad Sci USA. 2007; 104: 5181 – 5186
- Kelley, AE i Berridge, KC Neuronauka naturalnych nagród: znaczenie dla uzależniających leków. J Neurosci. 2002; 22: 3306 – 3311
- Berner, LA, Bocarsly, ME, Hoebel, BG i Avena, NM Baklofen hamuje niepohamowany apetyt czystego tłuszczu, ale nie zawiera bogatej w cukier lub słodko-tłuszczowej diety. Behav Pharmacol. 2009; 20: 631 – 634DOI: http://dx.doi.org/10.1097/FBP.0b013e328331ba47
- Latagliata, EC, Patrono, E., Puglisi-Allegra, S. i Ventura, R. Poszukiwanie pożywienia pomimo szkodliwych konsekwencji odbywa się pod przedczołową korową kontrolą noradrenergiczną. BMC Neurosci. 2010; 8: 11 – 15DOI: http://dx.doi.org/10.1186/1471-2202-11-15
- Avena, NM, Rada, P. i Hoebel, BG Dowody na uzależnienie od cukru: skutki behawioralne i neurochemiczne przerywanego, nadmiernego spożycia cukru. Neurosci Biobehav Rev. 2008; 32: 20 – 39
- Bancroft, J. i Vukadinovic, Z. Uzależnienie seksualne, kompulsywność seksualna, impulsywność seksualna, czy co? W kierunku modelu teoretycznego. J Sex Res. 2004; 41: 225 – 234
- Petry, NM Czy należy rozszerzyć zakres zachowań uzależniających o patologiczny hazard? Uzależnienie. 2006; 101: 152 – 160
- Ziauddeen, H., Farooqi, IS i Fletcher, PC Otyłość a mózg: jak przekonujący jest model uzależnienia? Nat Rev Neurosci. 2012; 13: 279 – 286DOI: http://dx.doi.org/10.1038/nrn3212
- Avena, NM, Rada, P., Moise, N., i Hoebel, BG Karmienie fałszywą sacharozą w harmonogramie napadowym uwalnia wielokrotnie dopaminę i eliminuje reakcję sytości acetylocholiny. Neuroscience. 2006; 139: 813 – 820
- Lenoir, M., Serre, F., Cantin, L. i Ahmed, S. Intensywna słodycz przewyższa nagrodę kokainową. PLoS ONE. 2007; 2: e698
- Wang, GJ, Volkow, ND, Telang, F., Jayne, M., Ma, J., Rao, M. i in. Ekspozycja na apetytowe bodźce pokarmowe znacznie aktywuje ludzki mózg. Neuroimage. 2004; 21: 1790 – 1797
- Deroche-Gamonet, V., Belin, D. i Piazza, PV Dowody na zachowanie podobne do uzależnienia u szczura. Nauka. 2004; 305: 1014 – 1017
- Gilpin, NW i Koob, GF Neurobiologia uzależnienia od alkoholu: skupienie się na mechanizmach motywacyjnych. Alkohol Res Health. 2008; 31: 185 – 195
- Gilpin, NW i Koob, GF Wpływ antagonistów receptora β-adrenergicznego na picie alkoholu przez szczury uzależnione od alkoholu. Psychofarmakologia. 2010; 212: 431 – 439DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-010-1967-8
- Vanderschuren, LJ i Everitt, BJ Poszukiwanie narkotyków staje się kompulsywne po długotrwałym podawaniu kokainy. Nauka. 2004; 305: 1017 – 1019
- Heyne, A., Kiesselbach, C. i Sahùn, I. Zwierzęcy model kompulsywnych zachowań żywieniowych. Addict Biol. 2009; 14: 373 – 383DOI: http://dx.doi.org/10.1111/j.1369-1600.2009.00175.x
- Corwin, RL, Avena, NM i Boggiano, MM Karmienie i nagroda: perspektywy z trzech szczurzych modeli objadania się. Physiol Behav. 2011; 104: 87 – 97DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.physbeh.2011.04.041
- LeMerrer, J. and Stephens, DN Uczulenie behawioralne indukowane przez żywność, jego uczulenie krzyżowe na kokainę i morfinę, blokada farmakologiczna i wpływ na przyjmowanie pokarmu. J Neurosci. 2006; 26: 7163 – 7171
- Duarte, RBM, Patrono, E., Borges, AC, César, AAS, Tomaz, C., Ventura, R. i in. Spożywanie bardzo smacznego pokarmu wywołuje trwałą pamięć miejscową u małp marmozet. Proces Behav. 2014; 107: 163 – 166DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.beproc.2014.08.021
- Duarte, RBM, Patrono, E., Borges, AC, Tomaz, C., Ventura, R., Gasbarri, A. i in. Pokarmy o wysokiej i niskiej zawartości tłuszczu / cukru wpływają na zachowanie, ale nie na odpowiedź kortyzolu u małp marmozetowych w zadaniu z preferencją miejsca. Physiol Behav. 2015; 139: 442 – 448DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.physbeh.2014.11.065
- Patrono, E., Di Segni, M., Patella, L., Andolina, D., Valzania, A., Latagliata, EC i in. Kiedy szukanie czekolady staje się przymusem: wzajemne oddziaływanie gen-środowisko. PLoS ONE. 2015; 10: e0120191DOI: http://dx.doi.org/10.1371/journal.pone.0120191
- Hoebel, BG, Avena, NM, Bocarsly, ME i Rada, P. Naturalne uzależnienie: model behawioralny i obwodowy oparty na uzależnieniu od cukru u szczurów. J Addict Med. 2009; 3: 33 – 41DOI: http://dx.doi.org/10.1097/ADM.0b013e31819aa621
- Kenny, PJ Mechanizmy nagród w otyłości: nowe spostrzeżenia i przyszłe kierunki. Neuron. 2011; 69: 664 – 679DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuron.2011.02.016
- Bulik, CM Poznawanie związku gen-środowisko w zaburzeniach odżywiania. J Psychiatry Neurosci. 2005; 30: 335 – 339
- Campbell, IC, Mill, J., Uher, R. i Schmidt, U. Zaburzenia odżywiania, interakcje gen-środowisko i epi-genetyka. Neurosci Biobehav Rev. 2010; 35: 784 – 793DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neubiorev.2010.09.012
- Volkow, ND, Fowler, JS, Wang, GJ, Baler, R. i Telang, F. Obrazowanie roli dopaminy w narkomanii i uzależnieniu. Neuropharmakologia. 2009; 56: 3 – 8DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.neuropharm.2008.05.022
- Di Segni, M., Patrono, E., Patella, L., Puglisi-Allegra, S. i Ventura, R. Modele zwierzęce kompulsywnych zachowań żywieniowych. Składniki odżywcze. 2015; 6: 4591 – 4609DOI: http://dx.doi.org/10.3390/nu6104591
- Berke, JD Szybkie oscylacje w częstotliwości przełączania sieci korowo-prążkowia po nagradzających wydarzeniach i środkach pobudzających. Eur J Neurosci. 2009; 30: 848 – 859DOI: http://dx.doi.org/10.1111/j.1460-9568.2009.06843.x
- Ren, X., Ferreira, JG, Zhou, L., Shammah-Lagnado, SJ, Jeckel, CW i de Araujo, IE Dobór składników odżywczych przy braku sygnalizacji receptora smaku. J Neurosci. 2010; 30: 8012 – 8023DOI: http://dx.doi.org/10.1523/JNEUROSCI.5749-09.2010
- Wiltschko, AB, Pettibone, JR i Berke, JD Przeciwny wpływ leków stymulujących i przeciwpsychotycznych na szybko wydające się interneurony prążkowia. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 1261 – 1270DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2009.226
- Cacciapaglia, F., Wightman, RM i Carelli, RM Szybka sygnalizacja dopaminy różnicuje modulowanie różnych mikroukładów w jądrze półleżącym podczas zachowań ukierunkowanych na sacharozę. J Neurosci. 2011; 31: 13860 – 13869DOI: http://dx.doi.org/10.1523/JNEUROSCI.1340-11.2011
- Shimura, T., Imaoka, H., Okazaki, Y., Kanamori, Y., Fushiki, T. i Yamamoto, T. Udział układu mezolimbicznego w spożyciu wywołanym smakowitością. Chem Senses. 2005; 30: i188 – i189
- Nishijo, H., Uwano, T., Tamura, R. i Ono, T. Gustacyjne i multimodalne reakcje w ciele migdałowatym podczas lizania i rozróżniania bodźców zmysłowych u obudzonych szczurów. J Neurophysiol. 1998; 79: 21 – 36
- Nishijo, H., Uwano, T. i Ono, T. Reprezentacja bodźców smakowych w mózgu. Chem Senses. 2005; 30: i174 – i175
- Matsumoto, J., Urakawa, S., Hori, E., de Araujo, MF, Sakuma, Y., Ono, T. i in. Odpowiedzi neuronalne w jądrze półleżącym podczas zachowań seksualnych u samców szczurów. J Neurosci. 2012; 32: 1672 – 1686DOI: http://dx.doi.org/10.1523/JNEUROSCI.5140-11.2012
- Meredith, GE Synaptyczna struktura sygnalizacji chemicznej w jądrze półleżącym. Ann NY Acad Sci. 1999; 877: 140 – 156
- Tepper, JM i Plenz, D. Mikroukłady w prążkowiu: typy komórek prążkowia i ich interakcja. w: S. Grillner, AM Graybiel (Eds.) Mikroukłady: interfejs między neuronami a globalną funkcją mózgu. MIT, Cambridge; 2006: 127 – 148
- Lansink, CS, Goltstein, PM, Lankelma, JV i Pennartz, CM Szybko wyrastające interneurony prążkowia brzusznego szczura: czasowa koordynacja aktywności z komórkami głównymi i reakcja na nagrodę. Eur J Neurosci. 2010; 32: 494 – 508DOI: http://dx.doi.org/10.1111/j.1460-9568.2010.07293.x
- Piazza, PV i Deroche-Gamonet, V. Wielostopniowa ogólna teoria przejścia na uzależnienie. Psychofarmakologia. 2013; 229: 387 – 413DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00213-013-3224-4
- Greba, Q., Gifkins, A. i Kokkinidis, L. Hamowanie receptorów dopaminy D2 w ciele migdałowatym upośledza uczenie się emocjonalne mierzone zaskoczeniem wywołanym strachem. Brain Res. 2001; 899: 218 – 226
- Guarraci, FA, Frohardt, RJ, Young, SL i Kapp, BS Funkcjonalna rola transmisji dopaminy w ciele migdałowatym podczas uwarunkowanego strachu. Ann NY Acad Sci. 1999; 877: 732 – 736
- Rosenkranz, JA and Grace, AA Mechanizmy komórkowe infralimbic i prelimbicznego przedczołowego hamowania korowego i modulacji dopaminergicznej podstawno-bocznych neuronów ciała migdałowatego in vivo. J Neurosci. 2002; 22: 324 – 337
- Dumont, EC i Williams, JT Noradrenalina wywołuje zahamowanie GABAA jądra łóżkowego neuronów terminalnych w neuronach wystających do brzusznego obszaru nakrywkowego. J Neurosci. 2004; 24: 8198 – 8204
- Smith, RJ i Aston-Jones, G. Transmisja noradrenergiczna w rozszerzonym ciele migdałowatym: rola w zwiększonym poszukiwaniu leków i nawrót podczas przedłużającej się abstynencji lekowej. Brain Struct Funct. 2008; 213: 43 – 61DOI: http://dx.doi.org/10.1007/s00429-008-0191-3
- Ventura, R., Cabib, S., Alcaro, A., Orsini, C. i Puglisi-Allegra, S. Norepinefryna w korze przedczołowej ma krytyczne znaczenie dla indukowanej amfetaminą nagrody i uwalniania dopaminy przez mezoaccumbens. J Neurosci. 2003; 23: 1879 – 1885
- Ventura, R., Alcaro, A. i Puglisi-Allegra, S. Uwalnianie korowej norepinefryny przedczołowej ma kluczowe znaczenie dla indukowanej morfiną nagrody, przywrócenia i uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym. Cereb Cortex. 2005; 15: 1877 – 1886
- van der Meulen, JA, Joosten, RN, de Bruin, JP i Feenstra, MG Wypływ dopaminy i noradrenaliny w przyśrodkowej korze przedczołowej podczas seryjnych odwróceń i wygaszania instrumentalnego zachowania ukierunkowanego na cel. Cereb Cortex. 2007; 17: 1444 – 1453
- Mitrano, DA, Schroeder, JP, Smith, Y., Cortright, JJ, Bubula, N., Vezina, P. i in. Receptory adrenergiczne α-1 są zlokalizowane na elementach presynaptycznych w jądrze półleżącym i regulują mezolimbiczną transmisję dopaminy. Neuropsychofarmakologia. 2012; 37: 2161 – 2172DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2012.68
- Stevenson, CW i Gratton, A. Basolateralna modulacja jądra migdałowatego jądra półleżącego reaguje na dopaminę na stres: rola przyśrodkowej kory przedczołowej. Eur J Neurosci. 2003; 17: 1287 – 1295
- Floresco, SB i Tse, MT Dopaminergiczna regulacja transmisji hamującej i pobudzającej w podstawno-bocznej ścieżce korowej ciała migdałowatego i przedczołowego. J Neurosci. 2007; 27: 2045 – 2057
- Ito, R. i Canseliet, M. Ekspozycja na amfetaminę selektywnie wzmacnia zależne od hipokampa uczenie się przestrzenne i osłabia zależne od ciała migdałowatego uczenie się wskaźnika. Neuropsychofarmakologia. 2010; 35: 1440 – 1452DOI: http://dx.doi.org/10.1038/npp.2010.14