Psychofizjologia. 2020 kwietnia 2: e13572. doi: 10.1111 / psyp.13572
Ferrari V.1, Mastria S2, Codispoti M.2.
Abstrakcyjny
Poprzednie badania konsekwentnie wykazały, że powtarzane narażenie na bodźce emocjonalne prowadzi do zmniejszenia reakcji korowych i autonomicznych (przyzwyczajenie afektywne). Odkrycia te wynikają z badań przeprowadzonych w ramach jednej sesji eksperymentalnej, zapobiegając możliwości rozplątywania krótkoterminowego z długoterminowymi efektami przyzwyczajenia. W niniejszym badaniu sprawdzono, czy przyzwyczajenie afektywne odzwierciedla krótkotrwały proces uczenia się, czy bardziej stabilną zmianę obejmującą pamięć długoterminową. Uczestnicy przeszli pierwszą fazę przyzwyczajenia składającą się z 80 powtórzeń tego samego zestawu emocjonalnych i neutralnych zdjęć, podczas której mierzono potencjały związane z wydarzeniem i aktywność oscylacyjną (Sesja 1). Co najważniejsze, po 1-dniowym odstępie, ci sami uczestnicy byli narażeni na drugą fazę przyzwyczajenia z tymi samymi bodźcami, które były wcześniej obserwowane. Wyniki pokazały, że tłumienie późnej pozytywnej modulacji afektywnej (LPP) wywołane podczas powtórzeń sesji 1 pozostało niezmienione po 1-dniowej przerwie, a ten efekt przyzwyczajenia między sesjami, który był specyficzny dla powtarzających się przykładów, był spójny dla różnych emocji zawartość. Wyraźnie poprawiono desynchronizację alfa dla zdjęć erotyki i okaleczania, a ten wzorzec modulacyjny pozostał dość stabilny podczas powtórzeń. Podsumowując, odkrycia te sugerują, że przyzwyczajenie afektywne LPP nie jest krótkotrwałym procesem uczenia się, ale raczej odzwierciedla wzmocnioną reprezentację pamięci długoterminowej określonych powtarzanych bodźców.
SŁOWA KLUCZOWE: Uwaga; emocja; przyzwyczajenie; późny pozytywny potencjał; uczenie się; pamięć
PMID: 32239721
DOI: 10.1111 / psyp.13572
;