Różnice płci w aktywacji mózgu do bodźców emocjonalnych: metaanaliza badań neuroobrazowych (2012)

Neuropsychologia. 2012 Jun;50(7):1578-93. doi: 10.1016/j.neuropsychologia.2012.03.011.

Stevens JS1, Hamann S.

Abstrakcyjny

W poprzednich badaniach psychologicznych i psychofizjologicznych odnotowano znaczne różnice płci w reakcjach emocjonalnych i percepcji. Na przykład stwierdzono, że kobiety silniej reagują na negatywne bodźce emocjonalne, a różnica płci jest powiązana ze zwiększonym ryzykiem depresji i zaburzeń lękowych. Stopień, w jakim takie różnice płci są odzwierciedlone w odpowiednich różnicach w regionalnej aktywacji mózgu, pozostaje jednak w dużej mierze nierozwiązanym problemem, po części dlatego, że stosunkowo niewiele badań neuroobrazowania rozwiązało ten problem. Tutaj, przeprowadzając ilościową metaanalizę badań neuroobrazowania, byliśmy w stanie znacznie zwiększyć moc statystyczną w celu wykrycia różnic płci w porównaniu do wcześniejszych badań, łącząc badania emocji, które wyraźnie badały różnice płci z dużo większą liczbą badań, w których badano tylko kobiety lub mężczyźni. Zastosowaliśmy metodę szacowania prawdopodobieństwa aktywacji, aby scharakteryzować różnice płci w prawdopodobieństwie regionalnej aktywacji mózgu wywołanej przez bodźce emocjonalne w stosunku do bodźców nieemocjonalnych. Analizowaliśmy osobno różnice płci pod kątem negatywnych i pozytywnych emocji, a także analizowaliśmy wszystkie emocje łącznie. Różnice płciowe różniły się znacznie między badaniami nad emocjami negatywnymi i pozytywnymi. Większość różnic płciowych sprzyjających kobietom zaobserwowano pod kątem emocji negatywnych, natomiast większość różnic płciowych faworyzujących mężczyzn zaobserwowano pod kątem emocji pozytywnych. Ta swoistość walencyjna była szczególnie widoczna dla ciała migdałowatego. W przypadku negatywnych emocji kobiety wykazywały większą aktywację niż mężczyźni w lewym ciele migdałowatym, a także w innych obszarach, w tym w lewym wzgórzu, podwzgórzu, ciałach sutkowych, lewym ogoniastym i przyśrodkowej korze przedczołowej. Natomiast dla pozytywnych emocji mężczyźni wykazywali większą aktywację niż kobiety w lewym ciele migdałowatym, a także większą aktywację w innych regionach, w tym obustronnie gorszy przedni zakręt i prawy zakręt wrzecionowaty. Te wyniki metaanalizy wskazują, że ciało migdałowate, kluczowe dla przetwarzania emocji, wykazuje zależne od wartości różnice płci w aktywacji bodźców emocjonalnych. Większa reakcja lewego ciała migdałowatego na negatywne emocje u kobiet jest zgodna z wcześniejszymi doniesieniami, że kobiety silniej reagują na negatywne bodźce emocjonalne, a także z hipotetycznymi powiązaniami między zwiększoną reaktywnością neurobiologiczną na negatywne emocje a zwiększoną częstością depresji i zaburzeń lękowych u kobiet. Odkrycie większej aktywacji lewego ciała migdałowatego dla pozytywnych bodźców emocjonalnych u mężczyzn sugeruje, że większe odpowiedzi zgłoszone wcześniej dla ciała migdałowatego dla mężczyzn dla określonych rodzajów pozytywnych bodźców mogą również obejmować bardziej ogólnie bodźce pozytywne. Podsumowując, badanie to rozszerza wysiłki na rzecz scharakteryzowania różnic płciowych w aktywacji mózgu podczas przetwarzania emocji poprzez zapewnienie największej i najbardziej wszechstronnej ilościowej metaanalizy do tej pory oraz po raz pierwszy badanie różnic płciowych jako funkcji pozytywnej vs. negatywna wartościowość emocjonalna.