Metamfetamina działa na subpopulacje neuronów regulujących zachowania seksualne u samców szczurów (2010)

Neuronauka. 2010 Mar 31; 166 (3): 771-84. doi: 10.1016 / j.neuroscience.2009.12.070. Epub 2010 Jan 4.

Frohmader KS, Wiskerke J, Mądry RA, Lehman MN, Coolen LM.

Źródło

Zakład Anatomii i Biologii Komórki, Schulich School of Medicine and Dentistry, University of Western Ontario, London, ON, Canada, N6A 5C1.

Abstrakcyjny

Metamfetamina (Meth) jest bardzo uzależniającym stymulantem. Nadużywanie metamfetaminy jest często związane z praktyką zachowań związanych z ryzykiem seksualnym i zwiększoną częstością występowania wirusa ludzkiego niedoboru odporności, a użytkownicy metamorfozy zgłaszają zwiększone pożądanie seksualne, pobudzenie i przyjemność seksualną. Biologiczne podstawy tego związku narkotykowo-płciowego są nieznane. Obecne badanie pokazuje, że podawanie Met u samców szczurów aktywuje neurony w obszarach mózgu układu mezolimbicznego, które biorą udział w regulacji zachowań seksualnych. Konkretnie, Meth i kojarzenie współaktywują komórki w jądrze półleżącym, rdzeniu i powłoce jądra półleżącego, i przedniej obręczy obręczy. Odkrycia te pokazują, że w przeciwieństwie do obecnego przekonania, narkotyki mogą aktywować te same komórki co naturalne wzmocnienie, czyli zachowanie seksualne, a to z kolei może wpływać na przymusowe poszukiwanie tej naturalnej nagrody.

Słowa kluczowe: jądro półleżące, podstawno-boczne ciało migdałowate, kora przedczołowa, nadużywanie substancji, rozmnażanie, uzależnienie

Motywacja i nagroda są regulowane przez układ mezolimbiczny, połączoną sieć obszarów mózgu, które tworzą jądro brzuszne obszaru nakrywkowego (VTA), półleżące (NAc), jądro podstawno-boczne i kora przedczołowa przyśrodkowa (mPFC) (Kelley, 2004, Kalivas i Volkow, 2005). Istnieje wiele dowodów na to, że system mezolimbiczny jest aktywowany w odpowiedzi na obie substancje będące przedmiotem nadużywania (Di Chiara i Imperato, 1988, Chang i wsp., 1997, Ranaldi i wsp., 1999) i naturalnie nagradzające zachowania, takie jak zachowania seksualne (Fiorino i wsp., 1997, Balfour i wsp., 2004). Męskie zachowania seksualne, aw szczególności wytrysk, są wysoce satysfakcjonujące i wzmacniają modele zwierzęce (Pfaus i wsp., 2001). Męskie gryzonie rozwijają warunkową preferencję miejsca (CPP) do kopulacji (Agmo i Berenfeld, 1990, Martinez i Paredes, 2001, Tenk, 2008), i wykona zadania operanta, aby uzyskać dostęp do kobiety podatnej na seks (Everitt i wsp., 1987, Everitt i Stacey, 1987). Narkotyki są również nagradzające i wzmacniające, a zwierzęta nauczą się samodzielnie stosować substancje uzależniające, w tym opiaty, nikotynę, alkohol i środki psychostymulujące (Wise, 1996, Pierce i Kumaresan, 2006, Feltenstein i See, 2008). Chociaż wiadomo, że zarówno narkotyki, jak i zachowania seksualne aktywują mezolimbiczne obszary mózgu, obecnie nie jest jasne, czy narkotyki wpływają na te same neurony, które pośredniczą w zachowaniach seksualnych.

Badania elektrofizjologiczne wykazały, że zarówno żywność, jak i kokaina aktywują neurony w NAc. Jednak te dwa wzmocnienia nie aktywują tych samych komórek w NAc (Carelli i wsp., 2000, Carelli i Wondolowski, 2003). Ponadto pożywienie i samodzielne podawanie sacharozy nie powodują długotrwałych zmian właściwości elektrofizjologicznych, jakie wywołuje kokaina (Chen i wsp., 2008). W przeciwieństwie do tego zbiór dowodów sugeruje, że męskie zachowania seksualne i narkotyki mogą rzeczywiście działać na te same neurony mezolimbiczne. Psychostymulanty i opioidy zmieniają ekspresję zachowań seksualnych u samców szczurów (Mitchell i Stewart, 1990, Fiorino i Phillips, 1999a, Fiorino i Phillips, 1999b). Najnowsze dane z naszego laboratorium wykazały, że doświadczenia seksualne zmieniają wrażliwość na psychostymulanty, czego dowodem są uwrażliwione reakcje lokomotoryczne i uwrażliwiona percepcja nagrody na d-amfetaminę u zwierząt doświadczonych seksualnie (Pitchers i wsp., 2009). Podobna reakcja była wcześniej obserwowana przy powtarzającym się narażeniu na amfetaminę lub inne narkotyki (Lett, 1989, Shippenberg i Heidbreder, 1995, Shippenberg i wsp., 1996, Vanderschuren i Kalivas, 2000). Łącznie te odkrycia sugerują, że w zachowaniach seksualnych i reakcjach na narkotyki pośredniczą te same neurony w układzie mezolimbicznym. Stąd pierwszym celem niniejszego badania jest zbadanie aktywacji nerwowej układu mezolimbicznego przez zachowanie seksualne i podawanie leku u tego samego zwierzęcia. W szczególności przetestowaliśmy hipotezę, że psychostymulant, metamfetamina (Meth), działa bezpośrednio na neurony, które normalnie pośredniczą w zachowaniach seksualnych.

Meth jest jednym z najbardziej nadużywanych nielegalnych narkotyków na świecie (NIDA, 2006, Ellkashef i in., 2008) doi często był związany ze zmienionymi zachowaniami seksualnymi. Co ciekawe, użytkownicy Meth zgłaszają zwiększone pożądanie seksualne i pobudzenie, jak również zwiększoną przyjemność seksualną (Semple i in., 2002, Schilder i in., 2005). Co więcej, Nadużywanie metamfetaminy jest często związane z zachowaniami seksualnymi (Rawson i in., 2002). Użytkownicy często zgłaszają, że mają wielu partnerów seksualnych i rzadziej korzystają z ochrony niż inni narkomani (Somlai i in., 2003, Springer i in., 2007). Niestety badania wskazujące na wykorzystanie Met jako predyktora zachowań związanych z ryzykiem seksualnym są ograniczone, ponieważ opierają się na niepotwierdzonych raportach własnych (Elifson i in., 2006). W związku z tym, w celu zrozumienia tego złożonego powiązania między narkotykami i seksem, konieczne jest zbadanie komórkowych podstaw indukowanych metrem zmian w zachowaniach seksualnych w modelu zwierzęcym.

W świetle przedstawionych powyżej dowodów sugerujących, że narkotyki, a zwłaszcza Meth, mogą działać na neurony normalnie zaangażowane w pośredniczenie w zachowaniach seksualnych, celem niniejszego badania było zbadanie aktywacji nerwowej przez zachowania seksualne i podawanie Metod psychostymulujących. W tym badaniu wdrożono technikę neuroanatomiczną, wykorzystującą wizualizację immunohistochemiczną bezpośrednich wczesnych genów Fos i fosforylowaną kinazę mapową (pERK) w celu wykrycia jednoczesnej aktywacji neuronów odpowiednio przez zachowania seksualne i Meth. Fos ulega ekspresji tylko w jądrze komórek, z maksymalnym poziomem ekspresji 30 – 90 minut po aktywacji neuronu. Istnieje wiele dowodów na to, że aktywność seksualna wywołuje ekspresję Fos w mózgu (Pfaus i Heeb, 1997, Veening i Coolen, 1998), w tym układ mezokortykolimbiczny (Robertson i in., 1991, Balfour i wsp., 2004). Istnieją również dowody na to, że narkotyki indukują ekspresję pERK w układzie mezokortykolimbicznym (Valjent i wsp., 2000, Valjent i wsp., 2004, Valjent i wsp., 2005). W przeciwieństwie do ekspresji Fos, fosforylacja ERK jest procesem bardzo dynamicznym i występuje tylko 5 – 20 minut po aktywacji neuronów. Różne profile czasowe Fos i pERK sprawiają, że są idealnym zestawem markerów do późniejszej aktywacji neuronów przez dwa różne bodźce.

EKSPERYMENTALNE PROCEDURY

Tematy

Dorosłe samce szczurów Sprague Dawley (210-225 g) uzyskane z Charles River Laboratories (Montreal, QC, Kanada) trzymano po dwie na klatkę w standardowych klatkach z pleksiglasu (klatki domowe). Pomieszczenie dla zwierząt utrzymywano w 12 / 12 h odwrócony cykl światła (światła wyłączone w 10.00 h). Żywność i woda były dostępne ad libitum. Wszystkie testy przeprowadzono w pierwszej połowie ciemnej fazy przy słabym czerwonym oświetleniu. Samice bodźców stosowane do zachowań seksualnych były obustronnie wycięte z jajników w głębokim znieczuleniu (13 mg / kg ketaminy i 87 mg / kg ksylazyny) i otrzymały podskórny implant zawierający 5% benzoesanu estradiolu (EB) i 95% cholesterolu. Odbiór seksualny indukowano przez podskórne (sc) podawanie 500 μg progesteronu w oleju sezamowym 0.1 ml 4 h przed badaniem. Wszystkie procedury zostały zatwierdzone przez Komitet ds. Opieki nad Zwierzętami na University of Western Ontario i są zgodne z wytycznymi kanadyjskiej Rady ds. Opieki nad Zwierzętami.

Projekty eksperymentalne

Eksperymenty 1 i 2: samcom szczurów (n = 37) pozwolono na łączenie się z samicą do jednej ejakulacji (E) lub do min 30, która kiedykolwiek była pierwsza w czystych klatkach testowych (60 × 45 × 50 cm) podczas pięciu razy - tygodniowe sesje krycia przed testem, w celu uzyskania doświadczenia seksualnego. Podczas dwóch ostatnich sesji rejestrowano wszystkie standardowe parametry sprawności seksualnej, w tym: opóźnienie montażu (ML; czas od wprowadzenia kobiety do pierwszego montażu), opóźnienie intromisji (IL; czas od wprowadzenia kobiety do pierwszego montażu z penetracja pochwy), opóźnienie wytrysku (EL; czas od pierwszej intromisji do wytrysku), okres po wytrysku (PEI; czas od wytrysku do pierwszego kolejnego wstrzyknięcia), liczba wierzchowców (M) i liczba intromisji (IM) (Agmo, 1997). Wszystkie samce otrzymywały 1 ml / kg dziennego wstrzyknięcia 0.9% NaCl (roztwór soli; sc) 3 kolejne dni przed dniem badania, w celu przyzwyczajenia do postępowania i wstrzyknięć. Dzień przed dniem testu wszystkie samce były trzymane pojedynczo. U doświadczonych mężczyzn Fos może być indukowany przez uwarunkowane kontekstualne sygnały związane z wcześniejszym doświadczeniem seksualnym (Balfour i in., 2004). Dlatego wszystkie manipulacje związane z kojarzeniem i kontrolą podczas końcowych testów były przeprowadzane w klatce domowej (unikaj predykcyjnych uwarunkowań warunkowych), aby zapobiec warunkowanej indukcji aktywacji u nie poddanych kontroli samców. Samce podzielono na osiem grup eksperymentalnych, które nie różniły się pod względem żadnej miary sprawności seksualnej podczas dwóch ostatnich sesji krycia (danych nie pokazano). Podczas testu końcowego samcom pozwolono na łączenie się w klatkę domową, dopóki nie wykazali wytrysku (płci) lub nie otrzymali partnerki (bez seksu). Wszystkie skojarzone samce poddano perfuzji 60 minut po rozpoczęciu kojarzenia, aby umożliwić analizę wywołanej parowaniem ekspresji Fos. Mężczyźni otrzymali zastrzyk 4 mg / kg Met lub 1 ml / kg soli fizjologicznej (sc) (n = 4 każdy), 10 (eksperyment 1) lub 15 (eksperyment 2) min przed perfuzją, do analizy fosforylacji indukowanej lekiem kinazy MAP. Dawkowanie i czas przed perfuzją oparto na poprzednich raportach (Choe i in., 2002, Choe i Wang, 2002, Chen i Chen, 2004, Mizoguchi i in., 2004, Ishikawa i in., 2006). Grupy kontrolne obejmowały samce, które nie kojarzyły się, ale otrzymywały Meth 10 (n = 7) lub 15 (n = 5) min przed uśmierceniem lub zastrzyki z soli fizjologicznej 10 (n = 5) lub 15 (n = 4) min przed uśmierceniem . Po uśmierceniu mózgi poddano obróbce immunohistochemicznej.

Eksperyment 3: Ponieważ w eksperymencie 1 i 2 zastosowano wysoką dawkę Meth, przeprowadzono dodatkowy eksperyment neuroanatomiczny w celu zbadania, czy zachowanie seksualne i mniejsza dawka Meth wywołują zależne od dawki wzorce nakładających się aktywacji nerwowych. Badanie przeprowadzono w identyczny sposób jak eksperymenty 1 i 2. Jednak w teście końcowym, grupy skojarzone i niezmodyfikowane (każdy n = 6) otrzymały 1 mg / kg Met (sc) 15 min przed uśmierceniem.

Eksperyment 4: Aby przetestować, czy aktywacja nerwowa spowodowana przez płeć i Meth jest specyficzna dla Meth, w tym eksperymencie zbadano, czy podobne wzory nakładającej się aktywacji neuronalnej można zaobserwować z psychostymulantem d-amfetaminy (Amph). Ten eksperyment przeprowadzono w identyczny sposób jak eksperymenty 1 i 2. Jednak w końcowym teście samcom podano Amph (5 mg / kg) lub sól fizjologiczną (1 mg / kg) (sc) 15 min przed uśmierceniem (n = 5 każdy). Kontrolne niezamieszkane samce otrzymały solankę lub minuty Amph 15 przed poświęceniem. Przegląd grup eksperymentalnych wykorzystywanych w eksperymentach 1 – 4 znajduje się w Tabela 1.

Tabela 1      

Przegląd grup eksperymentalnych uwzględnionych w eksperymentach 1 – 4.

Przygotowanie tkanki

Zwierzęta znieczulono pentobarbitalem (270 mg / kg; ip) i perfundowano przezsercowo za pomocą 5 ml soli fizjologicznej, a następnie 500 ml 4% paraformaldehydu w buforze fosforanowym 0.1 M (PB). Mózgi usunięto i utrwalono dla 1h w temperaturze pokojowej w tym samym utrwalaczu, a następnie zanurzono w 20% sacharozie i 0.01% azydku sodu w 0.1 M PB i przechowywano w 4 ° C. Skrawki czołowe (35 μm) cięto na mikrotomie zamrażającym (H400R, Micron, Niemcy), zbierano w czterech równoległych seriach w roztworze krioprotektantu (30% sacharoza i 30% glikol etylenowy w 0.1 M PB) i przechowywano w 20 ° C aż do dalszego przetwarzanie.

Immunohistochemia

Wszystkie inkubacje prowadzono w temperaturze pokojowej z delikatnym mieszaniem. Swobodnie pływające skrawki były intensywnie przemywane solą fizjologiczną buforowaną fosforanem 0.1 M (PBS) między inkubacjami. Skrawki inkubowano w 1% H2O2 dla 10 min, następnie blokowano w roztworze inkubacyjnym (PBS zawierający 0.1% bydlęcej albuminy surowicy i 0.4% Triton X-100) dla 1 h.

pERK / Fos

Tkankę inkubowano przez noc z króliczym poliklonalnym przeciwciałem przeciwko kinazom p42 i p44 map ERK1 i ERK2 (pERK; 1: eksperyment 400 1 lot 19; 1: eksperyment 4.000 2 i 3 lot 21; Cell Signaling Cat # 9101;), a następnie 1 h inkubacje z biotynylowanym osłem anty-króliczym IgG (1: 500; Jackson Immunoresearch Laboratories, West Grove, PA) i kompleksem peroksydazy chrzanowej z awidyną (ABC Elite; 1: 1000; Vector Laboratories, Burlingame, CA). Następnie tkankę inkubowano przez min. 10 z biotynylowanym tyramidem (BT; 1: 250 w PBS + 0.003% H2O2; Tyramid Signal Amplification Kit, NEN Life Sciences, Boston, MA) i dla 30 min ze strepawidyną sprzężoną z Alexa 488 (1: 100; Jackson Immunoresearch Laboratories, West Grove, PA). Następnie tkankę inkubowano przez noc z króliczym przeciwciałem poliklonalnym przeciwko c-Fos (1: 500; SC-52; Santa Cruz Biotechnology, Santa Cruz, CA), a następnie inkubację 30 min z kozim anty-króliczym Alexa 555 (1: 200; Jackson Immunoresearch Laboratories, West Grove, PA). Po barwieniu skrawki dokładnie przemyto w 0.1 M PB, zamontowano na szkiełkach z żelatyną 0.3% w ddH20 i nakryto szkiełkiem z wodnym środkiem montażowym (Gelvatol) zawierającym środek przeciwdziałający blaknięciu 1,4-diazabicyklo (2,2) oktan (DABCO; 50 mg / ml, Sigma-Aldrich, St. Louis, MO). Kontrole immunohistochemiczne obejmowały pominięcie jednego lub obu przeciwciał pierwotnych, co skutkowało brakiem znakowania przy odpowiedniej długości fali.

Analiza danych

Zachowania seksualne

We wszystkich czterech doświadczeniach rejestrowano standardowe parametry sprawności seksualnej, jak opisano powyżej i analizowano za pomocą analizy wariancji (ANOVA). Analiza danych dotyczących zachowań seksualnych podczas ostatniego dnia testu nie wykazała istotnych różnic między grupami w żadnym z parametrów sprawności seksualnej.

Liczba komórek pERK / Fos

Pojedyncze i podwójnie znakowane komórki dla Fos i pERK zliczano na poziomie ogonowym podregionów rdzeniowych i powłokowych NAc, podstawno-bocznego ciała migdałowatego (BLA), posterodorsalnego przyśrodkowego ciała migdałowatego (MEApd), centralnego ciała migdałowatego (CeA), przyśrodkowego jądra przedoptowego (MPN), tylno-przyśrodkowego i jądro łożyska boczno-bocznego terminalnego (BNSTpm i BNSTpl) oraz podregiony przedniej części obręczy (ACA), prelimbiczne (PL) i infralimbic (IL) mPFC. Obrazy zostały przechwycone przy użyciu chłodzonej kamery CCD (Microfire, Optronics) dołączonej do mikroskopu Leica (DM500B, Leica Microsystems, Wetzlar, Niemcy) i oprogramowania Neurolucida (MicroBrightfield Inc) ze stałymi ustawieniami aparatu dla wszystkich przedmiotów (przy użyciu celów 10x). Korzystając z oprogramowania neurolucida, obszary analizy zdefiniowano na podstawie punktów orientacyjnych (Swanson, 1998) unikalne dla każdego regionu mózgu (patrz Rysunek 1). Standardowe obszary analizy stosowano we wszystkich obszarach z wyjątkiem rdzenia i skorupy NAc. W tych ostatnich obszarach ekspresja pERK i Fos nie była jednorodna i występowała w postaci patch-podobnych. Dlatego cały rdzeń i skorupa zostały nakreślone w oparciu o punkty orientacyjne (komora boczna, przednia komuna i wyspy Calleja). Obszary analizy nie różniły się między grupami doświadczalnymi i były 1.3 mm2 w rdzeniu i powłoce NAc. Standardowe obszary analizy dla pozostałych obszarów to: 1.6 mm2 w BLA, 2.5 i 2.25 mm2 odpowiednio w MEApd i CeA, 1.0 mm2 w MPN, 1.25 mm2 w podregionach BNST i mPFC oraz 3.15 mm2 w VTA. Dwie skrawki zliczono obustronnie dla każdego regionu mózgu na zwierzę, i obliczono liczbę pojedynczych i podwójnie znakowanych komórek dla pERK i Fos, jak również procenty komórek pERK, które eksprymowały marker Fos. Do eksperymentów 1, 2 i 4 porównano średnie grupowe za pomocą dwukierunkowej ANOVA (czynniki: kojarzenie i lek) oraz LSD Fishera dla post hoc porównania na poziomie istotności 0.05. Dla eksperymentu 3 porównano średnie grupowe przy użyciu niesparowanych testów t na poziomie istotności 0.05.

Rysunek 1      

Schematyczne rysunki i obrazy ilustrujące obszary analizy mózgu. Wskazane obszary analizy były oparte na charakterystycznych punktach charakterystycznych dla każdego regionu mózgu, nie różniły się między grupami doświadczalnymi i były 1.25 mm2 w podregionach mPFC (a), 1.3 mm2 ...

Obrazy

Obrazy cyfrowe dla Rysunek 3 zostały przechwycone za pomocą kamery CCD (DFC 340FX, Leica) dołączonej do mikroskopu Leica (DM500B) i zostały zaimportowane do oprogramowania Adobe Photoshop 9.0 (Adobe Systems, San Jose, CA). Obrazy nie zostały w żaden sposób zmienione, z wyjątkiem regulacji jasności.

Rysunek 3      

Reprezentatywne obrazy odcinków NAc barwionych immunologicznie dla Fos (czerwony; a, d, g, j) i pERK (zielony; b, e, h, k) zwierząt z każdej grupy eksperymentalnej: Bez seksu + Sal (a, b, c) , Sex + Sal (d, e, f), No Sex + Meth (g, h, i) i Sex + Meth (j, k, l). Prawe panele są ...

WYNIKI

Aktywacja neuronowa układu limbicznego przez zachowanie seksualne i administracja Meth

Eksperyment 1: Analiza pojedynczych i podwójnie znakowanych komórek pod kątem indukowanych łączeniem Fos i indukowanych metrem pERK u samców, którzy otrzymali Meth 10 minuty przed uśmierceniem, ujawniła indukowane łączeniem Fos w MPN, BNSTpm, rdzeniu i powłoce NAc, BLA, VTA, i wszystkie podregiony mPFC, zgodne z wcześniejszymi badaniami wykazującymi indukowane parowaniem wyrażenia Fos w tych obszarach (Baum i Everitt, 1992, Pfaus i Heeb, 1997, Veening i Coolen, 1998, Hull i wsp., 1999). Metodą podawania 10 minut przed uśmierceniem indukowano pERK w rdzeniu i otoczce NAc, BLA, MeApd, CeA, BNSTpl i regionach mPFC, zgodnie ze wzorami aktywacji indukowanymi przez inne psychostymulanty (Valjent i wsp., 2000, Valjent i wsp., 2004, Valjent i wsp., 2005).

Ponadto zaobserwowano trzy wzorce koekspresji aktywacji nerwowej przez zachowania seksualne i Meth: Po pierwsze, zidentyfikowano obszary mózgu, w których seks i leki aktywowały nienakładające się populacje nerwowe (Tabela 2). Konkretnie, w CeA, MEApd, BNSTpl i mPFC, istotny wzrost zarówno pERK wywołanego lekiem (F (1,16) = 7.39-48.8; p = 0.015- 0.001) = 1,16–16.53; p <158.83). Jednak w tych regionach nie było znaczącego wzrostu w podwójnie znakowanych neuronach u kojarzonych samców leczonych Meth. Jedynym wyjątkiem był MEApd, w którym stwierdzono wpływ kojarzenia na liczbę podwójnie znakowanych komórek (F (0.001) = 1,16; p = 9.991). Jednak nie było ogólnego efektu leczenia lekiem, a podwójne znakowanie w grupach leczonych Meth nie było znacząco wyższe niż w grupach traktowanych solanką, a zatem nie było spowodowane przez lek (Tabela 2). Po drugie, zidentyfikowano obszary mózgu, w których aktywacja neuronów była indukowana tylko przez krycie (Tabela 3). Konkretnie, MPN, BNSTpm i VTA były aktywowane tylko przez kojarzenie i zawierały znaczące wzrosty w indukowanych parowaniem Fos (F (1,16) = 14.99 – 248.99; p ≤ 0.001), ale bez indukowanego methem pERK.

Tabela 2      

Przegląd ekspresji pERK indukowanej przez pary i indukowanej przez Fos w obszarach mózgu, w których seks i leki aktywują nienakładające się populacje nerwowe.
Tabela 3      

Przegląd indukowanej przez pary ekspresji FER i indukowanej metrem ekspresji pERK w obszarach mózgu, w których aktywacja neuronów była indukowana tylko przez krycie.

W końcu znaleziono obszary mózgu, w których seks i leki aktywowały pokrywające się populacje neuronów (Rysunek 2 i I 3) .3). W rdzeniu i powłoce NAc, BLA i ACA wystąpiły ogólne skutki kojarzenia (F (1,16) = 7.87–48.43; p = 0.013– <0.001) i leczenia farmakologicznego (F (1,16) = 6.39– 52.68; p = 0.022 - <0.001), a także interakcja między tymi dwoma czynnikami (F (1,16) = 5.082–47.27; p = 0.04 - <0.001; brak istotnej interakcji w ACA) na liczbę komórek wyrażających oba Fos i pERK wywołane kojarzeniem. Analiza post hoc wykazała, że ​​liczba podwójnie znakowanych neuronów była istotnie wyższa u kojarzonych samców, którym wstrzyknięto Meth, w porównaniu z niekarowanymi samcami leczonymi Meth (p = 0.027- <0.001) lub pokrytymi solanką (p = 0.001- <0.001) samcami (Rysunek 2 i I 3) .3). Gdy dane wyrażono jako procent neuronów aktywowanych lekiem, 39.2 ± 5.3% w rdzeniu NAc, 39.2 ± 5.8% w powłoce NAc, 40.9 ± 6.3% w BLA i 50.0 ± 5.3% neuronów ACA aktywowano przez zarówno krycie jak i Meth.

Rysunek 2      

Wywołana przez płeć ekspresja pERK wywołana Fos i metą w NAc, BLA i neuronach ACA 10 min po podaniu 4 mg / kg met. Średnie liczby ± sem Fos (a, d, g, j), pERK (b, e, h, k) i podwójne (c, f, i, l) komórki znakowane w rdzeniu NAc (a, ...

Nieoczekiwaną obserwacją było to, że zachowanie seksualne wpłynęło na pERK wywołaną przez Met. Chociaż Met znacząco indukował poziomy pERK zarówno w grupach, którym podawano zastrzyki, jak i w grupie bez mutacji, w NAc, BLA i ACA, znakowanie pERK było istotnie niższe u samców, którym wstrzyknięto mety, w porównaniu z samcami, którym nie wstrzyknięto Meth. (Rysunek 2b, e, h, k; p = 0.017 - <0.001). Odkrycie to może dodatkowo potwierdzić hipotezę, że seks i leki działają na te same neurony, ale może to również wskazywać na zmiany w poborze leku lub metabolizmie wywołane kryciem, które z kolei powodują zmienione odpowiedzi neuronalne na Meth. Aby zbadać, czy zachowanie seksualne powoduje inny czasowy wzorzec aktywacji lekowej, skrawki NAc, BLA i ACA barwiono dla samców uśmierconych w późniejszym punkcie czasowym (15 min) po podaniu leku (eksperyment 2).

Eksperyment 2: Analiza pojedynczych i podwójnie znakowanych komórek potwierdziła wyniki opisane powyżej, że zachowanie seksualne i następująca po nim ekspozycja na Meth 15 minut przed uśmierceniem spowodowały znaczący wzrost immunoznakowania Fos i pERK w rdzeniu i powłoce NAc, BLA i ACA. Ponadto w tych obszarach ponownie stwierdzono znaczącą koekspresję indukowanych parowaniem Fos i indukowanych metrem pERK (Rysunek 4; efekt krycia: F (1,12) = 15.93–76.62; p = 0.002 - <0.001; efekt leku: F (1,12) = 14.11–54.41; p = 0.003 - <0.001). Liczba podwójnie znakowanych neuronów u kojarzonych samców, którym wstrzyknięto Meth, była istotnie wyższa w porównaniu z niekarowanymi samcami leczonymi Meth (p <0.001) lub pokrytymi solą fizjologiczną (p <0.001). Gdy dane wyrażono jako odsetek neuronów aktywowanych lekami, 47.2 ± 5.4% (rdzeń NAc), 42.7 ± 7.6% (powłoka NAc), 36.7 ± 3.7% (BLA) i 59.5 ± 5.1% (ACA) aktywowanych neuronów przez krycie były również aktywowane przez Meth. Ponadto pERK wywołany lekami nie różnił się między zwierzętami kojarzonymi i niesparowanymi (Rysunek 4b, e, h, k), we wszystkich obszarach z wyjątkiem ACA (p <0.001). Dane te wskazują, że zachowania seksualne rzeczywiście powodują zmianę czasowego wzorca indukcji pERK przez Meth.

Rysunek 4      

Wywołana przez płeć ekspresja pERK wywołana Fos i metą w NAc, BLA i neuronach ACA 15 min po podaniu 4 mg / kg met. Średnie liczby ± sem Fos (a, d, g, j), pERK (b, e, h, k) i podwójne (c, f, i, l) komórki znakowane w rdzeniu NAc (a, ...

Aktywacja nerwowa po zachowaniu seksualnym i 1 mg / kg Meth

Dotychczasowe wyniki ujawniły, że zachowania seksualne i 4 mg / kg Met aktywowały pokrywające się populacje neuronów w rdzeniu i powłoce NAc, BLA i ACA. To zbadać wpływ dawki leku na to nakładanie się aktywacji, badano również wzory aktywacji nerwowej przy użyciu mniejszej dawki Meth. Rdzeń i powłoka NAc, BLA i ACA analizowano pod kątem aktywacji indukowanej przez płeć i Meth. Rzeczywiście, zachowanie seksualne i następująca po nim ekspozycja na Meth spowodowały znaczący wzrost immunoznakowania Fos i pERK w podregionach rdzeniowo-powłokowych NAc, BLA, a także neuronach w regionie ACA mPFC (Rysunek 5). Co ciekawe, niższa dawka Meth spowodowała podobną liczbę neuronów znakowanych pERK, jak indukowana przez 4 mg / kg Met w czterech analizowanych obszarach mózgu. Co ważniejsze, rdzeń i powłoka NAC, BLA i ACA wykazały znaczny wzrost liczby podwójnie oznakowanych komórek (Rysunek 5c, f, i, l) w porównaniu z niesparowanymi samcami, którym wstrzyknięto Meth (p = 0.003 - <0.001). Gdy dane wyrażono jako odsetek neuronów aktywowanych lekami, odpowiednio 21.1 ± 0.9% i 20.4 ± 1.8% w rdzeniu i powłoce NAc, 41.9 ± 3.9% w BLA i 49.8 ± 0.8% neuronów ACA było aktywowanych ze względu na płeć. i Met.

Rysunek 5      

Wywołana przez płeć ekspresja pERK wywołana Fos i metą w NAc, BLA i neuronach ACA 15 min po podaniu 1 mg / kg met. Średnie liczby ± sem Fos (a, d, g, j), pERK (b, e, h, k) i podwójne (c, f, i, l) komórki znakowane w rdzeniu NAc (a, ...

Aktywacja nerwowa po zachowaniu seksualnym i podawaniu d-amfetaminy

Aby sprawdzić, czy powyższe wyniki były specyficzne dla Meth, przeprowadzono dodatkowy eksperyment w celu zbadania aktywacji nerwowej wywołanej kryciem i Amph. Analiza pojedynczych i podwójnie znakowanych komórek pod kątem pERK i Fos wykazała, że ​​zachowanie seksualne i późniejsza ekspozycja na Amph spowodowały znaczący wzrost immunoznakowania Fos i pERK w rdzeniu i powłoce NAc oraz BLA (Rysunek 6; efekt krycia: F (1,15) = 7.38–69.71; p = 0.016 - <0.001; efekt leku: F (1,15) = 4.70–46.01; p = 0.047 - <0.001). Co więcej, liczba podwójnie znakowanych neuronów była istotnie wyższa u kojarzonych samców leczonych Amph w porównaniu z niekarowanymi leczonymi Amph (p = 0.009- <0.001) lub kojarzonymi leczonymi solanką (p = 0.015- <0.001) samcami (Rysunek 6c, f, i). Gdy dane wyrażono jako procent neuronów aktywowanych lekiem, 25.7 ± 2.8% i 18.0 ± 3.2% odpowiednio w rdzeniu i powłoce NAc, a 31.4 ± 2.0% neuronów BLA aktywowano zarówno przez kojarzenie, jak i Amph. Region ACA mPFC wykazywał znaczne poziomy indukowanych parowaniem Fos (Rysunek 6j; F (1,15) = 168.51; p <0.001). Jednak w przeciwieństwie do Meth, Amph nie spowodował znaczącego wzrostu poziomu pERK wywołanego lekami w ACA (Rysunek 6k) lub liczby podwójnie oznakowanych neuronów w ACA (Rysunek 6l) w porównaniu zarówno z samcami, jak i samcami, którym podawano sól i nieotoczone.

Rysunek 6      

Fos indukowane przez płeć i indukowana przez Amph ekspresja pERK w NAc, BLA i neuronach ACA 15 min po podaniu 5 mg / kg Amph. Średnie liczby ± sem Fos (a, d, g, j), pERK (b, e, h, k) i podwójne (c, f, i, l) komórki znakowane w rdzeniu NAc (a, ...

DYSKUSJA

Obecne badanie pokazuje na poziomie komórkowym nakładanie się neuronowej aktywacji przez naturalne wzmacniające zachowania seksualne i psychostymulujące Meth. Dlatego te dane pokazują, że nie tylko leki działają na te same regiony mózgu, które regulują naturalną nagrodę, ale w rzeczywistości leki aktywują te same komórki zaangażowane w regulację naturalnej nagrody. W szczególności pokazano tutaj, że zachowania seksualne i Meth współaktywowały populację neuronów w rdzeniu i powłoce NAc, BLA i regionie ACA mPFC, identyfikując potencjalne miejsca, w których Meth może wpływać na zachowania seksualne.

Obecne odkrycie, że zachowania seksualne i podawanie Meth aktywują pokrywające się populacje neuronów w NAc, BLA i ACA, kontrastuje z wynikami innych badań pokazujących, że różne populacje neuronów NAc kodują lek i naturalną nagrodę.

Konkretnie, badania elektrofizjologiczne porównujące aktywację neuronową podczas samopodawania naturalnych nagród (pokarm i woda) i dożylnej kokainy wykazały, że samo-podawanie kokainy aktywowało zróżnicowaną, nie pokrywającą się populację neuronów, która na ogół nie reagowała podczas odpowiedzi operanta na wodę i wzmocnienie żywności (92%). Tylko 8% neuronów półleżących wykazywało aktywację zarówno za pomocą kokainy, jak i naturalnej nagrody (Carelli i wsp., 2000).

Przeciwnie, większość (65%) komórki w NAc wykazywała aktywację różnymi nagrodami naturalnymi (pokarm i woda), nawet jeśli jeden wzmacniacz był bardziej smaczny (sacharoza) (Roop i in., 2002).

Kilka czynników mogło przyczynić się do rozbieżności z aktualnymi wynikami. Po pierwsze, zastosowano różne podejścia techniczne do badania aktywności neuronalnej. W bieżącym badaniu wykorzystano metodę neuroanatomiczną do wykrywania współbieżnej aktywacji nerwowej za pomocą dwóch różnych bodźców z zastosowaniem podwójnej fluorescencyjnej immunocytochemii dla Fos i pERK, umożliwiając badanie aktywacji pojedynczych komórek w dużych zakresach obszarów mózgu. W przeciwieństwie do tego, badania Carelli i współpracowników wykorzystywały zapisy elektrofizjologiczne ograniczone do NAc zachowujących się zwierząt w celu określenia, czy samodzielne podawanie narkotyków aktywuje ten sam obwód nerwowy używany przez naturalne nagrody.

Po drugie, w bieżącym badaniu zbadano inną naturalną nagrodę, tj. Zachowania seksualne w porównaniu z poprzednimi badaniami, w których stosowano żywność i wodę u szczurów o ograniczonej zdolności (Carelli, 2000). Żywność i woda mogą mieć mniej korzystną wartość niż krycie. Zachowania seksualne są bardzo satysfakcjonujące, a szczury łatwo tworzą CPP do kopulacji (Agmo i Berenfeld, 1990, Martinez i Paredes, 2001, Tenk, 2008). Chociaż szczury z ograniczoną dietą tworzą CPP dla wody (Agmo i in., 1993, Perks i Clifton, 1997) i jedzenie (Perks i Clifton, 1997), diet szczurów bez ograniczeń najlepiej spożywają i tworzą CPP dla bardziej smacznych potraw (Jarosz i in., 2006, Jarosz i in., 2007).

Po trzecie, nasze badania obejmowały różne narkotyki w porównaniu z poprzednimi badaniami, wykorzystujące metamfetaminę i amfetaminę zamiast kokainy. Obecne wyniki pokazują, że konkretnie Meth, aw mniejszym stopniu amfetamina, spowodowały aktywację neuronów również aktywowanych przez zachowania seksualne. Doświadczenia z narkotykami mogły również odegrać istotną rolę w naszych odkryciach. W bieżących badaniach wykorzystano zwierzęta doświadczone seksualnie, ale naiwne. Natomiast badania elektrofizjologiczne Carelli i współpracowników wykorzystywały „dobrze wyszkolone” zwierzęta, które otrzymywały wielokrotne narażenie na kokainę.

Stąd możliwe jest, że indukowana przez Meta aktywacja neuronów aktywowana przez zachowania seksualne jest zmieniana u szczurów doświadczonych lekiem. Jednakże wstępne badania przeprowadzone w naszym laboratorium sugerują, że nie jest prawdopodobne, aby doświadczenie lekowe było głównym czynnikiem, jako że zachowanie seksualne i leczenie metotropem u mężczyzn przewlekle leczonych Metą współaktywowało podobne odsetki neuronów aktywowanych lekami, jak opisano w bieżącym badaniu (20.3 ± 2.5% w rdzeniu NAc i 27.8 ± 1.3% w powłoce NAc; Frohmader i Coolen, niepublikowane obserwacje).

Wreszcie, obecne badanie dotyczyło „bezpośredniego” działania leków wykorzystujących pasywną administrację. W związku z tym obecna analiza nie ujawnia informacji dotyczących obwodów nerwowych zaangażowanych w poszukiwanie leku lub sygnałów związanych z nagrodą za lek, ale raczej ujawnia aktywność nerwową spowodowaną działaniem farmakologicznym leku. W poprzednich badaniach elektrofizjologicznych aktywność neuronowa NAc występująca w ciągu kilku sekund od wzmocnionych odpowiedzi nie jest wynikiem działania farmakologicznego kokainy, ale w dużym stopniu zależy od czynników asocjacyjnych w ramach paradygmatu samopodawania (Carelli, 2000, Carelli, 2002). W szczególności na aktywność neuronalną NAc wpływają niezależne od odpowiedzi prezentacje bodźców związanych z dożylnym dostarczaniem kokainy, a także instrumentalne przypadki (tj. Naciskanie dźwigni) nieodłącznie związane z tym paradygmatem behawioralnym (Carelli, 2000, Carelli i Ijames, 2001, Carelli, 2002, Carelli i Wightman, 2004). Podsumowując, nasze odkrycia dotyczące koaktywacji przez nagrodę naturalną i lekową mogą być specyficzne dla aktywacji przez zachowania seksualne i pasywnie podawać Meth i Amph.

Aktywowane metami i płcią nakładają się na populacje neuronów w rdzeniu i powłoce NAc w sposób zależny od dawki. Współaktywowane neurony w NAc mogą pośredniczyć w potencjalnym wpływie Met na motywację i nagradzające właściwości zachowań seksualnych, ponieważ uszkodzenia NAc zakłócają zachowania seksualne (Liu i wsp., 1998, Kippin i in., 2004). Ponadto, neurony te są potencjalnie miejscem dla zależnego od dawki wpływu leku na kojarzenie, ponieważ dawka niższa Met (1 mg / kg) zmniejszyła liczbę podwójnie znakowanych komórek o 50% w porównaniu z wyższą dawką Meth (4 mg / kg). Chociaż badanie to nie identyfikuje fenotypu chemicznego koaktywowanych neuronów, poprzednie badania wykazały, że indukowana lekami ekspresja pERK i Fos w NAc zależy od receptorów dopaminy (DA) i glutaminianu (Valjent i wsp., 2000, Ferguson i wsp., 2003, Valjent i wsp., 2005, Sun i wsp., 2008). Chociaż nie jest jasne, czy indukowana łączeniem aktywacja nerwowa w NAc jest zależna od tych receptorów, wykazano to w innych obszarach mózgu, szczególnie w obszarze przyśrodkowym przedbrzusza (Lumley i Hull, 1999, Dominguez i in., 2007). Thus, Meth może działać na neurony również aktywowane podczas zachowań seksualnych poprzez aktywację receptorów dopaminy i glutaminianu. Rola glutaminianu NAc w zachowaniach seksualnych jest obecnie niejasna, ale powszechnie wiadomo, że DA odgrywa kluczową rolę w motywacji do zachowań seksualnych (Hull i wsp., 2002, Hull i wsp., 2004, Pfaus, 2009). Badania mikrodializy wykazały wzrost wypływu NAc DA podczas apetycznych i konsumpcyjnych faz męskich zachowań seksualnych (Fiorino i Phillips, 1999a, Lorrain i wsp., 1999) i mezolimbiczny wypływ DA został skorelowany z ułatwieniem inicjacji i utrzymania zachowań seksualnych szczurów (Pfaus i Everitt, 1995). Ponadto badania manipulacji DA pokazują, że antagoniści DA w NAc hamują zachowania seksualne, podczas gdy agoniści ułatwiają inicjowanie zachowań seksualnychr (Everitt i wsp., 1989, Pfaus i Phillips, 1989). Zatem Meth może wpływać na motywację do zachowań seksualnych poprzez aktywację receptorów DA.

W przeciwieństwie do NAc, liczba podwójnie znakowanych komórek w BLA i ACA pozostała względnie niezmieniona niezależnie od dawki Meth. BLA ma kluczowe znaczenie dla dyskretnego uczenia się asocjacyjnego i jest silnie zaangażowany w uwarunkowane wzmacnianie i ocenę nagrody podczas instrumentalnej odpowiedzi (Everitt i wsp., 1999, Cardinal i wsp., 2002, Zobacz, 2002). Uszkodzone szczury BLA wykazują zmniejszone naciskanie dźwigni dla uwarunkowanych bodźców sparowanych z pokarmemEveritt i wsp., 1989) lub wzmocnienie seksualne (Everitt i wsp., 1989, Everitt, 1990). W przeciwieństwie do tego, manipulacja ta nie wpływa na suplementacyjną fazę karmienia i zachowania seksualnego (Cardinal i wsp., 2002). BLA odgrywa również kluczową rolę w pamięci bodźców warunkowych związanych z bodźcami narkotykowymi (Grace i Rosenkranz, 2002, Laviolette i Grace, 2006). Zmiany lub inaktywacje farmakologiczne BLA blokują nabycie (Whitelaw i in., 1996) i wyrażenie (Grimm and See, 2000) warunkowe przywrócenie kokainy, nie wpływając jednocześnie na proces podawania leków. Ponadto, Amfuzja wprowadzona bezpośrednio do BLA powoduje wzmożone przywrócenie leku w obecności uwarunkowanych sygnałów (See et al., 2003). Dlatego też możliwe jest, że transmisja DA wzmocniona psychostymulantem w BLA powoduje nasilenie wrażliwości emocjonalnej i poszukiwania (Ledford i in., 2003) nagród seksualnych, przyczyniając się w ten sposób do zwiększenia popędu seksualnego i pożądania zgłaszanego przez osoby nadużywające Meth (Semple i in., 2002, Green and Halkitis, 2006).

W ACA aktywacja nerwowa neuronów aktywowanych przez płeć była niezależna od dawki i specyficzna dla Meth, jak nie obserwowano w przypadku Amph. Chociaż Meth i Amph mają podobne właściwości strukturalne i farmakologiczne, Meth jest silniejszym środkiem psychostymulującym niż Amph z długotrwałymi efektami (NIDA, 2006). Badania Goodwina i in. wykazały, że Meth generuje większy wypływ DA i hamuje klirens miejscowo podawanego DA skuteczniej na NAc szczura niż Amph. Cechy te mogą przyczynić się do uzależniających właściwości Meth w porównaniu do Ampha (Goodwin i in., 2009) i być może różnice w aktywacji nerwów obserwowane między dwoma lekami. Nie jest jednak jasne, czy różne wzorce wyników wynikają z różnic skuteczności między problemami z lekami lub potencją związanymi z zastosowanymi dawkami i konieczne są dalsze badania.

Koaktywacja przez Met i płeć nie była obserwowana w innych podregionach mPFC (IL i PL). U szczurów ACA był intensywnie badany za pomocą zadań apetycznych, wspierając rolę we skojarzeniach stymulujących i wzmacniających (Everitt i wsp., 1999, Zobacz, 2002, Cardinal i wsp., 2003). Istnieje wiele dowodów na to, że mPFC jest zaangażowany w głód narkotykowy i nawroty w poszukiwaniu narkotyków i zachowań związanych z zażywaniem narkotyków zarówno u ludzi, jak iu szczurów (Grant i in., 1996, Childress i in., 1999, Capriles i in., 2003, McLaughlin and See, 2003, Shaham i in., 2003, Kalivas i Volkow, 2005). jaW związku z tym zaproponowano, że dysfunkcja mPFC spowodowana powtarzającą się ekspozycją na narkotyki może być odpowiedzialna za zmniejszoną kontrolę impulsów i zwiększone zachowania ukierunkowane na leki, jak zaobserwowano u wielu osób uzależnionych. (Jentsch i Taylor, 1999). Najnowsze dane z naszego laboratorium wykazały, że zmiany mPFC prowadzą do ciągłego poszukiwania zachowań seksualnych, gdy wiązało się to z bodźcem awersyjnym (Davis i wsp., 2003). Mimo że to badanie nie badało ACA, potwierdza hipotezę, że mPFC (a konkretnie ACA) pośredniczy w oddziaływaniu Meta na utratę kontroli hamowania nad zachowaniami seksualnymi, o czym informują Meth abusers (Salo i in., 2007).

Podsumowując, badania te razem stanowią krytyczny pierwszy krok w kierunku lepszego zrozumienia, w jaki sposób narkotyki działają na szlaki nerwowe, które normalnie pośredniczą w naturalnych nagrodach. Co więcej, odkrycia te pokazują, że w przeciwieństwie do obecnego przekonania, że ​​narkotyki nie aktywują tych samych komórek w systemie mezolimbicznym jako naturalna nagroda, Meth, aw mniejszym stopniu Amph, aktywują te same komórki co zachowania seksualne. Z kolei te współaktywowane populacje nerwowe mogą wpływać na poszukiwanie naturalnej nagrody po ekspozycji na lek. Wreszcie, wyniki tego badania mogą znacząco przyczynić się do zrozumienia podstaw uzależnienia w ogóle. Porównania podobieństw i różnic, a także zmiany w aktywacji neuronalnej układu mezolimbicznego wywoływanego przez zachowania seksualne w porównaniu z narkotykami mogą prowadzić do lepszego zrozumienia nadużywania substancji i związanych z tym zmian w naturalnej nagrodzie.

Podziękowanie

Badania te były wspierane przez dotacje z National Institutes of Health R01 DA014591 i kanadyjskich instytutów badań zdrowotnych RN 014705 na LMC.

SKRÓTY

  • ABC
  • kompleks awidyna-biotyna-peroksydaza chrzanowa
  • ACA
  • przedni obszar obręczy
  • Amph
  • d-amfetamina
  • BLA
  • podstawno-boczne ciało migdałowate
  • BNSTpl
  • jądro łożyska boczno-bocznego terminalnego
  • BNSTpm
  • jądro tylno-przyśrodkowe łóżka zarodkowego
  • BT
  • biotynylowany tyramid
  • CeA
  • cental ciało migdałowate
  • CPP
  • warunkowa preferencja miejsca
  • E
  • wytrysk
  • EL
  • opóźnienie wytrysku
  • IF
  • obszar infralimbiczny
  • IL
  • opóźnienie intromisji
  • IM
  • wpuszczenie
  • M
  • uchwyt
  • Kinaza MAP
  • kinaza białkowa aktywowana mitogenem
  • MEApd
  • posterodorsal przyśrodkowe ciało migdałowate
  • Meth
  • metamfetamina
  • ML
  • opóźnienie montażu
  • mPFC
  • przyśrodkowa kora przedczołowa
  • MPN
  • przyśrodkowe jądro preoptyczne
  • NAc
  • jądro Accumbens
  • PB
  • bufor fosforanowy
  • PBS
  • sól fizjologiczna buforowana fosforanem
  • PEI
  • okres po wytrysku
  • akcydens
  • fosforylowana kinaza MAP
  • PL
  • obszar prelimbiczny
  • VTA
  • brzuszny obszar nakrywki

Przypisy

Zastrzeżenie wydawcy: Jest to plik PDF z nieedytowanym manuskryptem, który został zaakceptowany do publikacji. Jako usługa dla naszych klientów dostarczamy tę wczesną wersję manuskryptu. Rękopis zostanie poddany kopiowaniu, składowi i przeglądowi wynikowego dowodu, zanim zostanie opublikowany w ostatecznej formie cytowania. Należy pamiętać, że podczas procesu produkcyjnego mogą zostać wykryte błędy, które mogą wpłynąć na treść, a wszystkie zastrzeżenia prawne, które odnoszą się do czasopisma, dotyczą.

Referencje

  1. Agmo A. Męskie zachowanie seksualne szczura. Brain Res Brain Res Protoc. 1997; 1: 203 – 209. [PubMed]
  2. Agmo A, Berenfeld R. Wzmacnianie właściwości wytrysku u samców szczurów: rola opioidów i dopaminy. Behav Neurosci. 1990; 104: 177 – 182. [PubMed]
  3. Agmo A, Federman I, Navarro V, Padua M, Velazquez G. Nagroda i wzmocnienie produkowane przez wodę pitną: Rola opioidów i podtypów receptorów dopaminy. Pharmacol Biochem Behav. 1993; 46 [PubMed]
  4. Balfour ME, Yu L, Coolen LM. Zachowania seksualne i związane z płcią sygnały środowiskowe aktywują układ mezolimbiczny u samców szczurów. Neuropsychofarmakologia. 2004; 29: 718 – 730. [PubMed]
  5. Baum MJ, Everitt BJ. Zwiększona ekspresja c-fos w przyśrodkowym obszarze przedostrzałowym po kojarzeniu u samców szczurów: Rola wejść aferentnych z przyśrodkowego ciała migdałowatego i środkowego śródmózgowia śródmózgowia. Neuroscience. 1992; 50: 627 – 646. [PubMed]
  6. Capriles N, Rodaros D, Sorge RE, Stewart J. A rola kory przedczołowej w wywołanym stresem i kokainą przywróceniu poszukiwania kokainy u szczurów. Psychopharmacology (Berl) 2003; 168: 66 – 74. [PubMed]
  7. Kardynał RN, Parkinson JA, Hall J, Everitt BJ. Emocje i motywacja: rola ciała migdałowatego, prążkowia brzusznego i kory przedczołowej. Neuroscience & Biobehavioral Reviews. 2002; 26: 321–352. [PubMed]
  8. Cardinal RN, Parkinson JA, Marbini HD, Toner AJ, Bussey TJ, Robbins TW, Everitt BJ. Rola przedniej obręczy obręczy w kontroli zachowań bodźców warunkowych Pavlovian u szczurów. Neurobiologia behawioralna. 2003; 117: 566 – 587. [PubMed]
  9. Carelli RM. Aktywacja wypalania komórek półleżących przez bodźce związane z dostarczaniem kokainy podczas samopodawania. Synapsa. 2000; 35: 238 – 242. [PubMed]
  10. Carelli RM. Jądro półleżące odpala komórki podczas zachowań ukierunkowanych na cel dla kokainy vs. „naturalne” wzmocnienie. Fizjologia i zachowanie. 2002; 76: 379–387. [PubMed]
  11. Carelli RM, Ijames SG. Selektywna aktywacja neuronów półleżących przez bodźce związane z kokainą podczas wielokrotnego schematu woda / kokaina. Brain Research. 2001; 907: 156 – 161. [PubMed]
  12. Carelli RM, Ijames SG, Crumling AJ. Dowody na to, że oddzielenie obwodów nerwowych w jądrze półleżącym koduje kokainę w porównaniu z nagrodą „naturalną” (woda i żywność). J Neurosci. 2000; 20: 4255 – 4266. [PubMed]
  13. Carelli RM, Wightman RM. Funkcjonalne mikroukłady w odleżynach leżących u podstaw uzależnienia od narkotyków: spostrzeżenia z sygnalizacji w czasie rzeczywistym podczas zachowania. Aktualna opinia w neurobiologii. 2004; 14: 763 – 768. [PubMed]
  14. Carelli RM, Wondolowski J. Selektywne kodowanie kokainy w porównaniu z nagrodami naturalnymi przez neurony jądra półleżącego nie jest związane z chroniczną ekspozycją na lek. J Neurosci. 2003; 23: 11214 – 11223. [PubMed]
  15. Chang JY, Zhang L, Janak PH, Woodward DJ. Reakcje neuronalne w korze przedczołowej i jądrze półleżącym podczas samopodawania heroiny u swobodnie poruszających się szczurów. Brain Res. 1997; 754: 12 – 20. [PubMed]
  16. Chen BT, Bowers MS, Martin M, Hopf FW, Guillory AM, Carelli RM, Chou JK, Bonci A. Kokaina, ale nie naturalna samo-administracja nagród ani bierna infuzja kokainy powodują trwałe LTP w VTA. Neuron. 2008; 59: 288 – 297. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  17. Chen PC, Chen JC. Zwiększona aktywność Cdk5 i translokacja p35 w brzusznym prążkowiu ostrych i przewlekłych szczurów leczonych metamfetaminą. Neuropsychofarmakologia. 2004; 30: 538 – 549. [PubMed]
  18. Childress AR, Mozley PD, McElgin W, Fitzgerald J, Reivich M, O'Brien CP. Aktywacja limbiczna podczas wywołanego przez cue pragnienia kokainy. Am J Psychiatry. 1999; 156: 11 – 18. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  19. Choe ES, Chung KT, Mao L, Wang JQ. Amfetamina zwiększa fosforylację kinaz regulowanych sygnałem pozakomórkowym i czynników transkrypcyjnych w prążkowiu szczura za pośrednictwem metabotropowych receptorów glutaminianowych grupy I. Neuropsychofarmakologia. 2002; 27: 565 – 575. [PubMed]
  20. Choe ES, Wang JQ. CaMKII reguluje indukowaną amfetaminą fosforylację ERK1 / 2 w neuronach prążkowia. Neuroreport. 2002; 13: 1013 – 1016. [PubMed]
  21. Davis JF, Loos M, Coolen LM. Towarzystwo Neuroendokrynologii Behawioralnej. Vol. 44. Cincinnati, Ohio: Hormony i zachowanie; 2003. Uszkodzenia przyśrodkowej kory przedczołowej nie zakłócają zachowań seksualnych u samców szczurów; str. 45.
  22. Di Chiara G, Imperato A. Leki nadużywane przez ludzi preferencyjnie zwiększają synaptyczne stężenia dopaminy w mezolimbicznym układzie swobodnie poruszających się szczurów. Proc Natl Acad Sci US A. 1988; 85: 5274 – 5278. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  23. Dominguez JM, Balfour ME, Lee HS, Brown HJ, Davis BA, Coolen LM. Krycie aktywuje receptory NMDA w przyśrodkowym obszarze przedbłonowym samców szczurów. Neurobiologia behawioralna. 2007; 121: 1023 – 1031. [PubMed]
  24. Elifson KW, Klein H, Sterk CE. Przewidywania podejmowania ryzyka seksualnego wśród nowych użytkowników narkotyków. Journal of sex research. 2006; 43: 318 – 327. [PubMed]
  25. Ellkashef A, Vocci F, Hanson G, White J, Wickes W, Tiihonen J. Farmakoterapia uzależnienia od metamfetaminy: Aktualizacja. Nadużycie substancji. 2008; 29: 31 – 49. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  26. Everitt BJ. Motywacja seksualna: analiza neuronalna i behawioralna mechanizmów leżących u podstaw odpowiedzi apetycznych i kopulacyjnych samców szczurów. Neurosci Biobehav Rev. 1990; 14: 217 – 232. [PubMed]
  27. Everitt BJ, Cador M, Robbins TW. Interakcje między ciałem migdałowatym a prążkowiem brzusznym w skojarzeniach bodziec-nagroda: badania z zastosowaniem schematu wzmocnienia seksualnego drugiego rzędu. Neuroscience. 1989; 30: 63 – 75. [PubMed]
  28. Everitt BJ, Fray P, Kostarczyk E, Taylor S, Stacey P. Badania zachowań instrumentalnych ze wzmocnieniem seksualnym u samców szczurów (Rattus norvegicus): I. Kontrola za pomocą krótkich bodźców wzrokowych połączonych z receptywną kobietą. J Comp Psychol. 1987; 101: 395 – 406. [PubMed]
  29. Everitt BJ, Parkinson JA, Olmstead MC, Arroyo M, Robledo P, Robbins TW. Procesy asocjacyjne w uzależnieniu i nagradzaniu roli podsystemów prążkowia amyloidalnego. Roczniki Akademii Nauk w Nowym Jorku. 1999; 877: 412 – 438. [PubMed]
  30. Everitt BJ, Stacey P. Badania zachowania instrumentalnego ze wzmocnieniem seksualnym u samców szczurów (Rattus norvegicus): II. Skutki zmian przedrakowych, kastracji i testosteronu. J Comp Psychol. 1987; 101: 407 – 419. [PubMed]
  31. MW Feltensteina, patrz RE. Neurochirurgia uzależnienia: przegląd. Br J Pharmacol. 2008; 154: 261 – 274. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  32. Ferguson SM, Norton CS, Watson SJ, Akil H, Robinson TE. Wywołana amfetaminą ekspresja mRNA c-fos w skorupie ogoniastej: wpływ antagonistów receptora DA i NMDA zmienia się w zależności od fenotypu neuronalnego i kontekstu środowiskowego. Journal of Neurochemistry. 2003; 86: 33 – 44. [PubMed]
  33. Fiorino DF, Coury A, Phillips AG. Dynamiczne zmiany w jądrze odkładają wypływ dopaminy podczas efektu Coolidge'a u samców szczurów. J Neurosci. 1997; 17: 4849 – 4855. [PubMed]
  34. Fiorino DF, Phillips AG. Ułatwianie zachowań seksualnych i zwiększonego wypływu dopaminy w jądrze jądra samców szczurów po uczuleniu behawioralnym wywołanym przez D-amfetaminę. J Neurosci. 1999a; 19: 456 – 463. [PubMed]
  35. Fiorino DF, Phillips AG. Ułatwianie zachowań seksualnych u samców szczurów po uczuleniu behawioralnym wywołanym przez d-amfetaminę. Psychofarmakologia. 1999b; 142: 200 – 208. [PubMed]
  36. Goodwin JS, Larson GA, Swant J, Sen N, Javitch JA, Zahniser NR, De Felice LJ, Khoshbouei H. Amphetamine i Metamfetamina Inaczej wpływają na transportery dopaminy w Vitro i Vivo. J Biol Chem. 2009; 284: 2978 – 2989. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  37. Grace AA, Rosenkranz JA. Regulacja warunkowanych odpowiedzi neuronów podstawno-bocznych ciała migdałowatego. Fizjologia i zachowanie. 2002; 77: 489–493. [PubMed]
  38. Grant S, London ED, Newlin DB, Villemagne VL, Liu X, Contoreggi C, Phillips RL, Kimes AS, Margolin A. Aktywacja obwodów pamięci podczas wywoływanego przez cue pragnienia kokainy. Proc Natl Acad Sci US A. 1996; 93: 12040 – 12045. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  39. Zielona AI, zapalenie wątroby typu PN. Kryształowa metamfetamina i społeczność seksualna w miejskiej subkulturze gejowskiej: powinowactwo wybieralne. Kultura, zdrowie i seksualność. 2006; 8: 317–333. [PubMed]
  40. Grimm JW, Patrz RE. Dysocjacja pierwotnych i wtórnych, zależnych od nagrody jąder limbicznych w zwierzęcym modelu nawrotu. Neuropsychofarmakologia. 2000; 22: 473 – 479. [PubMed]
  41. Hull EM, Lorrain DS, Du J, Matuszewich L, Lumley LA, Putnam SK, Moses J. Interakcje neurotransmiterów hormonalnych w kontroli zachowań seksualnych. Behavioral Brain Research. 1999; 105: 105 – 116. [PubMed]
  42. Hull EM, Meisel RL, Sachs BD. Męskie zachowania seksualne. W: Pfaff DW, et al., Redaktorzy. Hormony Mózg i zachowanie. San Diego, CA: Elsevier Science (USA); 2002. str. 1 – 138.
  43. Hull EM, Muschamp JW, Sato S. Dopamina i serotonina: wpływ na męskie zachowania seksualne. Fizjologia i zachowanie. 2004; 83: 291–307. [PubMed]
  44. Ishikawa K, Nitta A, Mizoguchi H, Mohri A, Murai R, Miyamoto Y, Noda Y, Kitaichi K, Yamada K, Nabeshima T. Wpływ pojedynczego i wielokrotnego podawania metamfetaminy lub morfiny na ekspresję genu neuroglikanu C w mózgu szczura. The International Journal of Neuropsychopharmacology. 2006; 9: 407 – 415. [PubMed]
  45. Jarosz PA, Kessler JT, Sekhon P, Coscina DV. Uwarunkowane preferencje miejsca (CPP) dla wysokokalorycznych „przekąsek” u szczurów genetycznie podatnych na oporność na otyłość spowodowaną dietą: odporność na blokadę naltreksonu. Farmakologia i zachowanie biochemiczne. 2007; 86: 699 – 704. [PubMed]
  46. Jarosz PA, Sekhon P, Coscina DV. Wpływ antagonizmu opioidowego na warunkowe preferencje miejsca do przekąsek. Farmakologia i zachowanie biochemiczne. 2006; 83: 257 – 264. [PubMed]
  47. Jentsch JD, Taylor JR. Impulsywność wynikająca z dysfunkcji czołowo-czołowej w nadużywaniu narkotyków: implikacje dla kontroli zachowania przez bodźce związane z nagrodami. Psychopharmacology (Berl) 1999; 146: 373 – 390. [PubMed]
  48. Kalivas PW, Volkow ND. Neuralna podstawa uzależnienia: patologia motywacji i wyboru. Am J Psychiatry. 2005; 162: 1403-1413. [PubMed]
  49. Kelley AE. Pamięć i uzależnienie: wspólne obwody nerwowe i mechanizmy molekularne. Neuron. 2004; 44: 161 – 179. [PubMed]
  50. Kippin TE, Sotiropoulos V, Badih J, Pfaus JG. Przeciwne role jądra półleżącego i przedniego bocznego obszaru podwzgórza w kontroli zachowań seksualnych u samca szczura. European Journal of Neuroscience. 2004; 19: 698 – 704. [PubMed]
  51. Laviolette SR, Grace AA. Kanabinoidy wzmacniają emocjonalną plastyczność uczenia się w neuronach przyśrodkowej kory przedczołowej za pośrednictwem podstawno-bocznych wkładów Amygdala. J Neurosci. 2006; 26: 6458 – 6468. [PubMed]
  52. Ledford CC, Fuchs RA, Patrz RE. Potencjalne przywrócenie zachowań związanych z poszukiwaniem kokainy po infuzji D-amfetaminy do podstawnokomórkowego Amygdala. Neuropsychofarmakologia. 2003; 28: 1721 – 1729. [PubMed]
  53. Lett BT. Powtarzające się narażenia nasilają raczej niż zmniejszają korzystne efekty amfetaminy, morfiny i kokainy. Psychopharmacology (Berl) 1989; 98: 357 – 362. [PubMed]
  54. Liu YC, Sachs BD, Salamone JD. Zachowania seksualne u samców szczurów po zmianach częstotliwości radiowej lub zubożających dopaminę w jądrze półleżącym. Pharmacol Biochem Behav. 1998; 60: 585 – 592. [PubMed]
  55. Lorrain DS, Riolo JV, Matuszewich L, Hull EM. Boczna podwzgórzowa serotonina hamuje jądro półleżące Dopamina: implikacje dla sytości seksualnej. J Neurosci. 1999; 19: 7648 – 7652. [PubMed]
  56. Lumley LA, Hull EM. Wpływ antagonisty D1 i doświadczeń seksualnych na indukowaną kopulacją immunoreaktywność Fos-podobną w przyśrodkowym jądrze preoptycznym. Brain Research. 1999; 829: 55 – 68. [PubMed]
  57. Martinez I, Paredes RG. Jedynie krycie we własnym tempie wynagradza szczury obu płci. Horm Behav. 2001; 40: 510 – 517. [PubMed]
  58. McLaughlin J, Patrz RE. Selektywna inaktywacja grzbietowo-przyśrodkowej kory przedczołowej i podstawy boczno-bocznej ciała migdałowatego osłabia warunkowe przywrócenie wygasłych zachowań poszukiwania kokainy u szczurów. Psychopharmacology (Berl) 2003; 168: 57 – 65. [PubMed]
  59. Mitchell JB, Stewart J. Ułatwianie zachowań seksualnych u samca szczura w obecności bodźców uprzednio połączonych z ogólnoustrojowymi zastrzykami morfiny. Farmakologia i zachowanie biochemiczne. 1990; 35: 367 – 372. [PubMed]
  60. Mizoguchi H, Yamada K, Mizuno M, Mizuno T, Nitta A, Noda Y, Nabeshima T. Regulacje metamfetaminy Nagroda za pomocą pozakomórkowej regulacji sygnału kinazy 1 / 2 / ets-Like Gene-1 szlak sygnałowy poprzez aktywację dopaminy NIDA ( Seria raportów z badań: nadużywanie i uzależnienie od metamfetaminy 2006 NIH Numer publikacji 06-4210. [PubMed]
  61. Perks SM, Clifton PG. Rewaluacja wzmocnienia i warunkowa preferencja miejsca. Fizjologia i zachowanie. 1997; 61: 1–5. [PubMed]
  62. Pfaus JG. Ścieżki pożądania seksualnego. Journal of Sexual Medicine. 2009; 6: 1506 – 1533. [PubMed]
  63. Pfaus JG, Everitt BJ. Psychofarmakologia zachowań seksualnych. W: Bloom FE, Kupfer DJ, redaktorzy. Psychofarmakologia: czwarta generacja postępu. Nowy Jork: Raven; 1995. str. 743 – 758.
  64. Pfaus JG, Heeb MM. Implikacje natychmiastowej-wczesnej indukcji genu w mózgu po stymulacji seksualnej gryzoni płci żeńskiej i męskiej. Brain Research Bulletin. 1997; 44: 397 – 407. [PubMed]
  65. Pfaus JG, Kippin TE, Centeno S. Kondycjonowanie i zachowania seksualne: przegląd. Horm Behav. 2001; 40: 291 – 321. [PubMed]
  66. Pfaus JG, Phillips AG. Różnicowe działanie antagonistów receptora dopaminowego na zachowania seksualne samców szczurów. Psychofarmakologia. 1989; 98: 363 – 368. [PubMed]
  67. Pierce RC, Kumaresan V. Mezolimbiczny układ dopaminowy: ostateczna wspólna ścieżka wzmacniającego działania narkotyków? Neuroscience & Biobehavioral Reviews. 2006; 30: 215–238. [PubMed]
  68. Dzbanki KK, Balfour ME, Lehman MN, Richtand NM, Yu L, Coolen LM. Doświadczenie seksualne wywołuje funkcjonalną i strukturalną plastyczność układu mezolimbicznego. Psychiatria biologiczna. 2009 W prasie.
  69. Ranaldi R, Pocock D, Zereik R., Wise RA. Fluktuacje dopaminy w jądrze półleżącym podczas podtrzymywania, wymierania i przywracania dożylnego samodzielnego podawania D-amfetaminy. J Neurosci. 1999; 19: 4102-4109. [PubMed]
  70. Rawson RA, Washton A, Domier CP, Reiber C. Leki i skutki seksualne: rola rodzaju leku i płci. Journal of Substance Abuse Treatment. 2002; 22: 103 – 108. [PubMed]
  71. Robertson GS, Pfaus JG, Atkinson LJ, Matsumura H, Phillips AG, Fibiger HC. Zachowania seksualne zwiększają ekspresję c-fos w przodomózgowiu samca szczura. Brain Res. 1991; 564: 352 – 357. [PubMed]
  72. Roop RG, Hollander RJ, Carelli RM. Aktywność Accumbens podczas wielokrotnego harmonogramu wzmocnienia wody i sacharozy u szczurów. Synapsa. 2002; 43: 223 – 226. [PubMed]
  73. Salo R, Nordahl TE, Natsuaki Y, Leamon MH, Galloway GP, Waters C, Moore CD, Buonocore MH. Kontrola uwagi i poziomy metabolitu mózgu w nadużywających metamfetaminach. Psychiatria biologiczna. 2007; 61: 1272 – 1280. [PubMed]
  74. Schilder AJ, Lampinen TM, Miller ML, Hogg RS. Krystaliczna metamfetamina i ekstazy różnią się w stosunku do seksu niebezpiecznego wśród młodych homoseksualistów. Kanadyjski dziennik zdrowia publicznego. 2005; 96: 340 – 343. [PubMed]
  75. Zobacz RE. Neuronowe substraty warunkowanego nawrotu do zachowania poszukującego leków. Farmakologia i zachowanie biochemiczne. 2002; 71: 517 – 529. [PubMed]
  76. Zobacz RE, Fuchs RA, Ledford CC, McLaughlin J. Drug Addiction, Relapse i Amygdala. Roczniki Akademii Nauk w Nowym Jorku. 2003; 985: 294 – 307. [PubMed]
  77. Semple SJ, Patterson TL, Grant I. Motywacje związane z używaniem metamfetaminy wśród mężczyzn HIV, którzy uprawiają seks z mężczyznami. Journal of Substance Abuse Treatment. 2002; 22: 149 – 156. [PubMed]
  78. Shaham Y, Shalev U, Lu L, De Wit H, Stewart J. Model przywracania nawrotu leku: historia, metodologia i główne odkrycia. Psychopharmacology (Berl) 2003; 168: 3 – 20. [PubMed]
  79. Shippenberg TS, Heidbreder C. Uczulenie na uwarunkowane nagradzające efekty kokainy: właściwości farmakologiczne i czasowe. J Pharmacol Exp Ther. 1995; 273: 808 – 815. [PubMed]
  80. Shippenberg TS, Heidbreder C, Lefevour A. Uczulenie na uwarunkowane nagradzające efekty morfiny: właściwości farmakologiczne i czasowe. Eur J Pharmacol. 1996; 299: 33 – 39. [PubMed]
  81. Somlai AM, Kelly JA, McAuliffe TL, Ksobiech K, Hackl KL. Predyktory zachowań związanych z ryzykiem zakażenia HIV w próbie społecznościowej mężczyzn i kobiet używających narkotyków do iniekcji. AIDS i zachowanie. 2003; 7: 383 – 393. [PubMed]
  82. Springer A, Peters R, Shegog R, White D, Kelder S. Metamfetamina Używanie i zachowania związane z ryzykiem seksualnym u amerykańskich uczniów szkół średnich: wnioski z krajowego badania zachowań związanych z ryzykiem. Zapobieganie nauce. 2007; 8: 103 – 113. [PubMed]
  83. Sun WL, Zhou L, Hazim R, Quinones-Jenab V, Jenab S. Wpływ receptorów dopaminy i NMDA na indukowaną kokainą ekspresję Fos w prążkowiu szczurów Fischer. Brain Research. 2008; 1243: 1 – 9. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  84. Swanson LW, redaktor. Mapy mózgu: struktura mózgu szczura. Amsterdam: Elsevier Science; 1998.
  85. Tenk CM, Wilson H, Zhang Q, dzbany KK, Coolen LM. Nagroda seksualna u samców szczurów: wpływ doświadczenia seksualnego na warunkowane preferencje miejsca związane z wytryskami i intromisjami. Horm Behav. 2008 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  86. Valjent E, Corvol JC, Strony C, Besson MJ, Maldonado R, Caboche J. Zaangażowanie kaskady kinazy regulowanej sygnałem pozakomórkowym dla właściwości nagradzających kokainę. J Neurosci. 2000; 20: 8701 – 8709. [PubMed]
  87. Valjent E, strony C, Herve D, Girault JA, Caboche J. Uzależniające i nie uzależniające leki indukują wyraźne i specyficzne wzorce aktywacji ERK w mózgu myszy. Eur J Neurosci. 2004; 19: 1826-1836. [PubMed]
  88. Valjent E, Pascoli V, Svenningsson P, Paul S, Enslen H, Corvol JC, Stipanovich A, Caboche J, Lombroso PJ, Nairn AC, Greengard P, Herve D, Girault JA. Regulacja kaskady białkowej fosfatazy pozwala zbieżnym sygnałom dopaminy i glutaminianu aktywować ERK w prążkowiu. Proc Natl Acad Sci US A. 2005; 102: 491-496. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  89. Vanderschuren LJ, Kalivas PW. Zmiany w transmisji dopaminergicznej i glutaminergicznej w indukcji i ekspresji uczulenia behawioralnego: krytyczny przegląd badań przedklinicznych. Psychopharmacology (Berl) 2000; 151: 99 – 120. [PubMed]
  90. Veening JG, Coolen LM. Aktywacja nerwowa po zachowaniu seksualnym w męskim i żeńskim mózgu szczura. Behavioral Brain Research. 1998; 92: 181 – 193. [PubMed]
  91. Whitelaw RB, Markou A, Robbins TW, Everitt BJ. Ekscytotoksyczne uszkodzenia ciała podstawno-bocznego ciała migdałowatego upośledzają nabywanie zachowania poszukującego kokainy w schemacie wzmocnienia drugiego rzędu. Psychofarmakologia. 1996; 127: 213 – 224. [PubMed]
  92. Mądry RA. Neurobiologia uzależnienia. Aktualna opinia w neurobiologii. 1996; 6: 243 – 251. [PubMed]