Wpływ nadekspresji ΔFosB na sygnalizację za pośrednictwem receptorów opioidowych i kannabinoidowych w jądrze półleżącym (2011)

Neuropharmacology. 2011 Dec;61(8):1470-6. doi: 10.1016/j.neuropharm.2011.08.046.

Sim-Selley LJ, Cassidy MP, Sparta A, Zachariou V, Nestler EJ, Selley DE.

Źródło

Katedra Farmakologii i Toksykologii oraz Instytut Badań nad Narkotykami i Alkoholami, Szkoła Medyczna Uniwersytetu Virginia Commonwealth, Richmond, VA 23298, USA.

Abstrakcyjny

Stabilny czynnik transkrypcyjny ΔFosB jest indukowany w jądrze półleżącym (NAc) przez chroniczną ekspozycję na kilka nadużywanych leków, a transgeniczna ekspresja ΔFosB w prążkowiu zwiększa nagradzające właściwości morfiny i kokainymi. Jednak mechanistyczna podstawa tych obserwacji nie jest w pełni zrozumiała. Zastosowaliśmy model transgeniczny myszy z indukowalną ekspresją ΔFosB w dopaminy Neurony prążkowia zawierające receptor D (1) / dynorfinę w celu określenia wpływu ekspresji ΔFosB na sygnalizację receptora opioidowego i kannabinoidowego w NAc. Wyniki pokazały, że aktywność białka G za pośrednictwem opioidów mu i hamowanie cyklazy adenylowej były zwiększone w NAc myszy, które wyrażały ΔFosB. Podobnie, zahamowanie opioidowej cyklazy kappa cyklazy adenylowej zwiększono u myszy eksprymujących ΔFosB. Natomiast sygnalizacja za pośrednictwem receptora kannabinoidowego nie różniła się między myszami z nadekspresją ΔFosB i myszami kontrolnymi. TWyniki hese sugerują, że sygnalizacja receptora opioidowego i kannabinoidowego jest modulowana w różny sposób przez ekspresję ΔFosB i wskazuje, że ekspresja ΔFosB może wytwarzać niektóre ze swoich efektów poprzez wzmocnienie sygnalizacji receptora opioidowego mu i kappa w NAc.

Słowa kluczowe: Białko G, cyklaza adenylowa, prążkowie

1. Wstęp

Receptory opioidowe i kanabinoid CB₁ receptory (CB₁R) są celami neurobiologicznymi dla dwóch szeroko stosowanych klas leków, w tym morfiny, heroiny i opioidów na receptę oraz marihuany (Δ⁹-tetrahydrokannabinol (THC)). W ostrych działaniach opioidów i kannabinoidów pośredniczą receptory sprzężone z białkiem G, które aktywują głównie G_{i / o} białka i wytwarzają dalsze odpowiedzi efektorowe, takie jak hamowanie cyklazy adenylowej (Childers, 1991, Childers i in., 1992, Howlett i in., 2002). Motoryczny, upośledzający pamięć i psychoaktywny wpływ Δ⁹-THC są produkowane przez CB₁R (Huestis i in., 2001, Zimmer i in., 1999), które są szeroko rozpowszechnione w mózgu, z wysokimi poziomami w zwojach podstawy mózgu, hipokampie i móżdżku (Herkenham, i in., 1991). Działanie przeciwbólowe i nagradzające większości klinicznie istotnych i nadużywanych leków opioidowych jest mediowane głównie przez receptory opioidowe mu (MOR) (Matthes i in., 1996), które są wzbogacone w układ limbiczny i pień mózgu (Mansour i in., 1994). Układ mezolimbiczny, złożony z projekcji dopaminergicznych z brzusznej strefy nakrywkowej (VTA) do jądra półleżącego (NAc), odgrywa ważną rolę w nagradzających efektach opioidów i kannabinoidów (Bozarth and Wise, 1984, Vaccarino i in., 1985, Zangen i in., 2006), a także inne narkotyki (Koob i Volkow, 2010). Ponadto endogenne systemy opioidowe i kannabinoidowe biorą udział w nagradzających efektach wielu klas leków psychoaktywnych (Maldonado i in., 2006, Trigo i in., 2010). Dlatego ważne jest wyjaśnienie mechanizmów, dzięki którym opioid i CB₁Sygnalizacja R jest regulowana w NAc.

Głównym zagadnieniem w dziedzinie nadużywania narkotyków było zidentyfikowanie białek, które pośredniczą w przejściu od ostrych do długoterminowych skutków leków psychoaktywnych. Czynnik transkrypcyjny AP-1 ΔFosB jest szczególnie interesujący, ponieważ jest stabilnym skróconym wariantem splotu produktu fosb gen gromadzący się po wielokrotnym narażeniu na narkotyki lub naturalne nagrody (McClung, i in., 2004, Nestler, 2008, Nestler i in., 1999). Stwierdziliśmy, że ΔFosB jest indukowany w mózgu po wielokrotnej ekspozycji na morfinę, Δ⁹-THC, kokaina lub etanol, przy czym każdy lek wytwarza unikalny regionalny wzór ekspresji ΔFosB (Perrotti i in., 2008). Spójnym odkryciem wśród leków było to, że ΔFosB był silnie indukowany w prążkowiu, gdzie wszystkie cztery leki indukowały ΔFosB w rdzeniu NAc i wszystkie z wyjątkiem Δ⁹-THC znacząco indukował ekspresję w powłoce NAc i skorupie ogoniastej.

Badania farmakologiczne wykazały, że jednoczesne podawanie dopaminy D₁ receptor (D₁R) antagonista SCH 23390 blokował indukcję ΔFosB w NAc i skorupie ogoniastej po przerywanym podawaniu kokainy lub morfiny, co sugeruje potencjalne znaczenie D₁Neurony wyrażające R (Muller i Unterwald, 2005, Nye i in., 1995). Wpływ indukcji ΔFosB na zachowania mediowane lekami badano przy użyciu myszy transgenicznych, które eksprymują ΔFosB w określonych populacjach neuronów NAc i prążkowia grzbietowego (Chen i in., 1998). Myszy, które wyrażają ΔFosB w dynorphin / D₁R dodatnie neurony w NAc i prążkowiu grzbietowym (linia 11A) wykazują zmienione odpowiedzi na nadużywanie leków, zwłaszcza zwiększoną wrażliwość na nagradzające działanie kokainy lub morfiny (Colby i in., 2003, Kelz i in., 1999, Zachariou i in., 2006). Te zmiany wystąpiły przy braku zmian w poziomach MOR lub różnych podjednostek białka G. Jednak poziomy mRNA dynorfiny były zmniejszone w myszach wyrażających ΔFosB (Zachariou i in., 2006), sugerując, że jednym celem ΔFosB jest gen kodujący endogenny peptyd opioidowy. Indukcja ΔFosB może również powodować zmiany behawioralne poprzez regulację sygnalizacji receptora w NAc, ale ta możliwość nie została zbadana. Dlatego w obecnych badaniach wykorzystano model myszy transgenicznej w celu określenia, czy nadekspresja ΔFosB w dynorphin / D₁R zawierający neurony prążkowia zmienia aktywność białka G za pośrednictwem MOR i zahamowanie cyklazy adenylowej za pośrednictwem MOR i KOR w NAc. Wpływ ΔFosB na CB₁Oceniano również aktywność białka G za pośrednictwem R, ponieważ Δ⁹Podawanie -THC indukuje ΔFosB w NAc (Perrotti i in., 2008) i wiadomo, że układ endokannabinoidowy reguluje obwody nagrody za mózg (Gardner, 2005, Maldonado i in., 2006), ale wpływ ΔFosB na układ endokannabinoidowy nie został zbadany.

2. Materiały i metody

2.1. Odczynniki

[³⁵S] GTPγS (1250 Ci / mmol), [α-³²P] ATP (800 Ci / mmol) i [³H] cAMP (26.4 Ci / mmol) zakupiono od PerkinElmer (Shelton, CT). ATP, GTP, GDP, cAMP, albumina surowicy bydlęcej, fosfokinaza kreatynowa, papaweryna, imidazol i WIN-55212-2, zostały zakupione od Sigma Aldrich (St. Louis, MO). GTPγS zakupiono z Roche Diagnostic Corporation (Chicago, IL). DAMGO został dostarczony przez Program Zaopatrzenia w Lek National Institute on Drug Abuse (Rockville, MD). Płyn scyntylacyjny Econo-1 otrzymano z Fisher Scientific (Norcross, GA). Płyn scyntylacyjny Ecolite otrzymano z ICN (Costa Mesa, CA). Wszystkie inne chemikalia otrzymano z Sigma Aldrich lub Fisher Scientific.

2.2. Myszy

Samce myszy transgenicznych pochodzących z NSE-tTA (linia A) x TetOp-ΔFosB (linia 11) wytworzono w sposób opisany w Kelz i in. (Kelz i in., 1999). Bitransgeniczne myszy poczęto i hodowano na doksycyklinie (100 µg w wodzie pitnej) w celu zahamowania ekspresji transgenu. W wieku 8 doksycyklina została pominięta w wodzie dla połowy myszy, aby umożliwić ekspresję transgenu, podczas gdy pozostałe myszy utrzymywały doksycyklinę w celu zahamowania transgenu. Mózgi zbierano 8 kilka tygodni później, czas, w którym efekty transkrypcyjne ΔFosB są maksymalne (McClung i Nestler, 2003). Zastosowano drugą linię myszy transgenicznych, w której Δc-Jun, dominujący negatywny antagonista c-Jun, jest wyrażony w D₁R / dynorphin i D₂Komórki R / enkefaliny prążkowia, hipokampa i kora ciemieniowa (Peakman i in., 2003). C-Jun i powiązane białka z rodziny Jun dimeryzują z białkami z rodziny Fos i wiążą się z miejscem AP-1 docelowych genów w celu regulacji transkrypcji. Jednak obcięcie N-końca c-Jun (Δc-Jun) powoduje, że kompleks jest transkrypcyjnie nieaktywny i zdolny do blokowania wiązania DNA aktywnych kompleksów AP-1. Samce myszy transgenicznych pochodzących z NSE-tTA (linia A) x TetOp-FLAG-Δc-Jun (linia E) wytworzono jak opisano w Peakman i in. (Peakman i in., 2003). Bitransgeniczne myszy poczęto i hodowano na doksycyklinie (100 µg w wodzie pitnej) w celu zahamowania ekspresji transgenu. Szczenięta odsadzono w tygodniach 3, genotypowano i rozdzielono na grupy, przy czym połowa była utrzymywana na wodzie zawierającej doksycyklinę, a połowa na zwykłej wodzie pitnej w celu wywołania ekspresji FLAG-Δc-Jun. Mózgi zbierano 6 kilka tygodni później, czas, w którym zmierzono maksymalne poziomy FLAG-Δc-Jun (Peakman i in., 2003). Wszystkie procedury na zwierzętach zostały przeprowadzone zgodnie z Przewodnikiem dla Narodowych Instytutów Zdrowia dotyczącym opieki i używania zwierząt laboratoryjnych.

2.3. Przygotowanie membrany

Mózgi przechowywano w -80 ° C do dnia testu. Przed testem każdy mózg rozmrożono, a NAc wycięto na lodzie. Każdą próbkę homogenizowano w 50 mM Tris-HCl, 3 mM MgCl₂, 1 mM EGTA, pH 7.4 (bufor membranowy) z udarami 20 ze szklanego homogenizatora w 4 ° C. Homogenat odwirowano przy 48,000 × g w 4 ° C przez 10 min, ponownie zawieszono w buforze błonowym, ponownie odwirowano w 48,000 × g w 4 ° C dla 10 min i ponownie zawieszono w 50 mM Tris-HCl, 3 mM MgCl₂, 0.2 mM EGTA, 100 mM NaCl, pH 7.4 (bufor testowy). Poziomy białka określono metodą Bradforda (Bradford, 1976) stosowanie albuminy surowicy bydlęcej (BSA) jako standardu.

2.4. Pobudzony przez agonistów [³⁵S] Wiązanie GTPγS

Błony inkubowano wstępnie przez 10 minut w 30 ° C z deaminazą adenozynową (3 mU / ml) w buforze testowym. Błony (białko 5-10 µg) inkubowano następnie przez 2 hr w 30 ° C w buforze testowym zawierającym 0.1% (wag./obj.) BSA, 0.1 nM [³⁵S] GTPγS, 30 µM PKB i deaminaza adenozynowa (3 mU / ml) zi bez odpowiednich stężeń DAMGO lub WIN55,212-2. Wiązanie niespecyficzne mierzono za pomocą 20 µM GTPγS. Inkubację zakończono przez filtrację przez filtry z włókna szklanego GF / B, a następnie przemyto 3 3 ml lodowatym 50 mM Tris-HCl, pH 7.4. Związaną radioaktywność oznaczano metodą spektrofotometrii scyntylacyjnej w cieczy po ekstrakcji przez noc filtrów w płynie scyntylacyjnym Econo-1.

2.5. Test cyklazy adenylowej

Błony (białko 5-25 µg) inkubowano wstępnie z deaminazą adenozynową, jak opisano powyżej, a następnie inkubowano przez 15 min w 30 ° C w obecności lub nieobecności forskoliny 1 µM, z lub bez DAMGO, U50,488H lub WIN55,212-2, w buforze testowym zawierającym 50 µM ATP, [α-³²P] ATP (1.5 µCi), 0.2 mM DTT, 0.1% (w / v) BSA, 50 µM cykliczny AMP, 50 µM GTP, 0.2 mM papaweryna, 5 mM fosfokreatyna, jednostki 20 / ml fosfokinazy kreatynowej i deaminazy adenozyny (3 mU / ml) w końcowej objętości 100 µl. W tych warunkach całkowita [α-³²P] odzyskany cAMP był generalnie mniejszy niż 1% całkowitej ilości dodanego [α-³²P] ATP w każdej próbce. Reakcję zakończono przez gotowanie przez 3 min i [³²P] Cykliczny AMP wyizolowano metodą Salomona (Dowex i tlenek glinu) (Salomon, 1979). [³H] cAMP (10,000 dpm) dodano do każdej probówki przed chromatografią kolumnową jako wzorzec wewnętrzny. Radioaktywność oznaczano metodą ciekłej spektrofotometrii scyntylacyjnej (wydajność 45% dla ³H) po 4.5 ml eluatu rozpuszczono w 14.5 ml płynu scyntylacyjnego Ecolite.

2.6. Analiza danych

O ile nie wskazano inaczej, dane przedstawiono jako wartości średnie ± SE z oddzielnych eksperymentów 4 – 8, z których każdy przeprowadzono w trzech powtórzeniach. Stymulowane przez sieć [³⁵Wiązanie S] GTPγS oblicza się jako wiązanie stymulowane agonistą minus wiązanie podstawowe. Aktywność cyklazy adenylowej stymulowanej forskoliną definiuje się jako aktywność stymulowaną forskoliną - aktywność podstawowa (pmol / mg / min). Procentowe hamowanie aktywności cyklazy adenylylowej stymulowanej forskoliną definiuje się jako (aktywność stymulowana przez forskolinę przy braku aktywności agonistycznej - stymulowanej forskoliną w obecności aktywności stymulowanej agonistą / siatką forskoliny pod nieobecność agonisty) x 100. Wszystkie dopasowania krzywej i analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu Prism 4.0c (GraphPad Software, Inc., San Diego, CA). Krzywe stężenie-efekt analizowano metodą iteracyjnej regresji nieliniowej w celu uzyskania EC₅₀ i E_max wartości. Istotność statystyczną danych dotyczących efektu stężenia określono za pomocą dwukierunkowej analizy wariancji (ANOVA), stosując główne czynniki jako dawkę agonistyczną i indukcję genu (włączanie lub wyłączanie). Istotność statystyczna wartości dopasowania krzywych (E_max lub WE₅₀) została określona za pomocą niesparowanego dwustronnego testu t Studenta, przy użyciu poprawki Welcha lub transformacji pierwiastka kwadratowego danych, jeśli było to konieczne, aby skorygować nierówne wariancje (wykryte przez test F) w₅₀ wartości.

3. Wyniki

3.1. Wpływ ekspresji ΔFosB na aktywację białka G za pośrednictwem receptora opioidowego i kannabinoidowego

Aby określić, czy MOR- czy CB₁Aktywacja białka G za pośrednictwem R została zmieniona przez indukowalną transgeniczną ekspresję ΔFosB w NAc, stymulowaną agonistą [³⁵S] GTPγS wiązano badano w izolowanych błonach przygotowanych z tego regionu myszy transgenicznych warunkowo wyrażających (ΔFosB włączony) lub nie wyrażających (ΔFosB wyłączony) transgenu ΔFosB. Do aktywacji MOR zastosowano selektywny wobec MOR enkefalinowy analog DAMGO, a kannabinoid aminoalkiloindol WIN55,212-2 został użyty do aktywacji CB₁R. Te ligandy okazały się wcześniej pełnymi agonistami w MOR i CB₁R, odpowiednio (Breivogel i in., 1998, Selley i in., 1997). Nie było możliwe zbadanie aktywności białka G za pośrednictwem KOR, ponieważ sygnał w mózgu gryzoni jest zbyt niski (Childers i in., 1998). Wyniki wykazały zależną od stężenia stymulację aktywności białka G zarówno przez DAMGO, jak i WIN55,122-2 w NAc z ΔFosB off i ΔFosB na myszach (Rysunek 1). Dla aktywności stymulowanej przez DAMGO (Rysunek 1A), dwukierunkowa ANOVA danych dotyczących stężenia i wpływu ujawniła istotne efekty główne statusu ΔFosB (p <0.0001, F = 22.12, df = 1) i stężenia DAMGO (p <0.0001, F = 29.65, df = 5) bez istotna interakcja (p = 0.857, F = 0.387, df = 5). Nieliniowa analiza regresji krzywych stężenie-efekt ujawniła znacznie większe DAMGO E_max wartość w ΔFosB na myszach (E_max = 73 ± 5.2% stymulacji) względem myszy ΔFosB off (E_max = 56 ± 4.1% stymulacji; p <0.05 różni się od ΔFosB na myszach w teście t-Studenta). DAMGO EC₅₀ wartości nie różniły się między myszami ΔFosB i ΔFosB off (302 ± 72 nM względem 212 ± 56 nM, odpowiednio, p = 0.346).

Wpływ ekspresji ΔFosB na stymulowane agonistą [³⁵S] GTPγS wiążący się w NAc. Błony myszy eksprymujących ΔFosB (ΔFosB on) lub kontrolnych (ΔFosB off) badano jak opisano w Metodach z zastosowaniem różnych stężeń ...

W przeciwieństwie do wyników uzyskanych dla agonisty MOR DAMGO, nie zaobserwowano zależnych od statusu ΔFosB różnic w aktywacji białka G w przypadku agonisty kannabinoidów WIN55,212-2 (Rysunek 1B). Dwukierunkowa ANOVA danych WIN55,212-2 stężenie-efekt ujawniła istotny efekt główny stężenia WIN55,212-2 (p <0.0001, F = 112.4, df = 7), ale nie statusu ΔFosB (p = 0.172 , F = 1.90, df = 1) i nie było interakcji (p = 0.930, F = 0.346, df = 7). Podobnie nie było wpływu statusu ΔFosB na WIN55,212-2 E_max wartości (103 ± 6% względem stymulacji 108 ± 8% u myszy ΔFosB na i wyłączonych, odpowiednio, p = 0.813 według testu t-Studenta) lub EC₅₀ wartości (103 ± 20 nM względem 170 ± 23 nM odpowiednio w ΔFosB na myszach i poza nimi, p = 0.123).

Na podstawie kształtu krzywych i faktu, że nasze poprzednie badania wykazały dwufazowe krzywe koncentracji efektu WIN55,212-2 w mózgu (Breivogel i in., 1999, Breivogel i in., 1998) krzywe WIN55,212-2 analizowano również za pomocą modelu dwumiejscowego. Analiza uśrednionych danych wykazała niewielką poprawę dobroci dopasowania przy użyciu modelu dwumiejscowego (R² = 0.933 i 0.914, suma kwadratów = 3644 i 5463 odpowiednio u myszy ΔFosB na i poza myszami) w porównaniu z modelem z jednym miejscem (R² = 0.891 i 0.879, suma kwadratów = 6561 i 6628 odpowiednio w ΔFosB na myszach i poza nimi). Nie stwierdzono jednak istotnych różnic między myszami ΔFosB i myszami w E_max lub WE₅₀ wartości miejsc o wysokiej lub niskiej mocy (Dodatkowa tabela 1), chociaż wystąpił trend w kierunku niższej wartości EC₅₀ wartość w miejscu o dużej sile u myszy z ΔFosB on (EC₅₀wysoka = 28.0 ± 10.6 nM) w porównaniu do tych z ΔFosB off (EC₅₀wysoka = 71.5 ± 20.2 nM; p = 0.094). Co więcej, nie było wpływu statusu ΔFosB na podstawowe [³⁵S] Wiązanie GTPγS w błonach NAc (253 ± 14 względem 226 ± 14 fmol / mg odpowiednio u myszy ΔFosB na i poza myszami, p = 0.188). Dane te wskazują, że indukowalna transgeniczna ekspresja ΔFosB w NAc myszy zwiększyła aktywację białka G za pośrednictwem MOR bez znaczącego wpływu na CB₁R-zależna lub podstawowa aktywność białka G.

3.2. Wpływ ΔFosB na hamowanie cyklazy adenylowej za pośrednictwem receptora opioidowego i receptora kannabinoidowego

Aby ocenić wpływ indukowalnej transgenicznej ekspresji ΔFosB na modulację aktywności efektorowej poniżej MOR i CB₁R, hamowanie aktywności cyklazy adenylowej stymulowanej przez 1? M forskoliny badano na błonach NAc. Oprócz MOR- i CB₁Hamowanie aktywności cyklazy adenylylowej za pośrednictwem R badano również wpływ aktywności KOR przy użyciu selektywnego agonisty KOR U50,488 (Zhu, i in., 1997), ponieważ poprzednie wyniki pokazały, że mRNA dynorfiny było celem ΔFosB w modelu transgenicznym (Zachariou i in., 2006). Wyniki pokazały, że każda z DAMGO, U50,488 i WIN55,212-2 powodowała zależne od stężenia hamowanie aktywności cyklazy adenylowej zarówno w ΔFosB off, jak i ΔFosB na myszach (Rysunek 2). Dwukierunkowa ANOVA danych dotyczących efektu koncentracji DAMGO (Rysunek 2A) ujawniły istotne efekty główne statusu ΔFosB (p = 0.0012, F = 11.34, df = 1) i stężenia DAMGO (p <0.0001, F = 29.61, df = 6), ale brak istotnej interakcji (p = 0.441, F = 0.986 , df = 6). Nieliniowa analiza regresji krzywych DAMGO stężenie-efekt ujawniła istotnie niższe DAMGO EC₅₀ wartość w ΔFosB na myszach (101 ± 11 nM) w porównaniu z ΔFosB poza myszami (510 ± 182 nM, p <0.05 w teście t Studenta). Jednak nie było znaczącej różnicy w DAMGO E_max wartości (20.9 ± 1.26% względem 19.8 ± 1.27% hamowania odpowiednio u myszy ΔFosB na i poza myszami, p = 0.534).

Wpływ ekspresji ΔFosB na hamowanie aktywności cyklazy adenylowej w NAc. Błony myszy eksprymujących ΔFosB (ΔFosB on) lub kontrolnych (ΔFosB off) badano jak opisano w Metodach w obecności 1 µM ...

Inhibicja cyklazy adenylowej za pośrednictwem KOR również różniła się jako funkcja indukowalnej transgenicznej ekspresji ΔFosB (Rysunek 2B). Dwukierunkowa ANOVA danych stężenie-efekt U50,488 wykazała istotne główne efekty statusu ΔFosB (p = 0.0006, F = 14.53, df = 1) i stężenia U50,488 (p <0.0001, F = 26.48, df = 3) , bez istotnej interakcji (p = 0.833, F = 0.289, df = 3). Nieliniowa analiza regresji krzywych stężenie-efekt ujawniła większe U50,488 E_max wartość w ΔFosB na myszach (18.3 ± 1.14% hamowania) w porównaniu do ΔFosB wyłączonych myszy (12.5 ± 2.03% hamowania; p <0.05 różni się od ΔFosB na teście t Studenta), bez znaczącej różnicy w U50,488 EC₅₀ wartości (310 ± 172 nM względem 225 ± 48 nM odpowiednio w ΔFosB na myszach i poza nimi, p = 0.324).

W przeciwieństwie do efektów obserwowanych dla MOR i KOR, nie było znaczącego wpływu indukowalnej transgenicznej ekspresji ΔFosB na hamowanie cyklazy adenylowej przez agonistę kanabinoidowego WIN55212-2 (Rysunek 2C). Dwukierunkowa ANOVA danych WIN55,212-2 stężenie-efekt wykazała istotny wpływ stężenia leku (p <0.0001, F = 23.6, df = 2), ale nie statusu ΔFosB (p = 0.735, F = 0.118, df = 1) ani nie było istotnej interakcji (p = 0.714, F = 0.343, df = 2). Ponadto nie stwierdzono wpływu statusu ΔFosB na podstawową lub stymulowaną forskoliną aktywność cyklazy adenylowej przy braku agonisty. Podstawowa aktywność cyklazy adenylowej wynosiła 491 ± 35 pmol / mg / min w ΔFosB na myszach w porównaniu z 546 ± 44 u myszy bez ΔFosB (p = 0.346 w teście t Studenta). Podobnie, aktywność cyklazy adenylowej w obecności 1 µM forskoliny wynosiła 2244 ± 163 pmol / mg / min w ΔFosB na myszach w porównaniu z 2372 ± 138 pmol / mg / min u myszy ΔFosB off (p = 0.555).

3.3. Wpływ ΔcJun na hamowanie cyklazy adenylowej za pośrednictwem receptora opioidowego i receptora kannabinoidowego

Ponieważ indukowalna transgeniczna ekspresja ΔFosB zwiększyła transdukcję sygnału hamującego z MOR i KOR do cyklazy adenylylowej w NAc, interesujące było ustalenie, czy dominujący negatywny inhibitor transkrypcji za pośrednictwem ΔFosB modulowałby sygnalizację receptora opioidowego w odwrotny sposób. Aby rozwiązać to pytanie, zbadano hamowanie aktywności cyklazy adenylowej stymulowanej przez forskolinę przez DAMGO i U50,488 w błonach przygotowanych z NAc myszy transgenicznych warunkowo wyrażających ΔcJun. Wyniki nie wykazały istotnego wpływu ekspresji ΔcJun na hamowanie aktywności cyklazy adenylowej przez MOR lub KOR (Rysunek 3). Dwuczynnikowa ANOVA krzywych DAMGO stężenie-efekt wykazała istotny wpływ główny stężenia DAMGO (p <0.0001, F = 20.26, df = 6), ale nie statusu ΔcJun (p = 0.840, F = 0.041, df = 1) i nie było istotnej interakcji (p = 0.982, F = 0.176, df = 6). Podobnie nie było znaczącej różnicy w E._max lub WE₅₀ wartości między myszami z włączonym ΔcJun (E_max = 23.6 ± 2.6%; WE₅₀ = 304 ± 43 nM) lub ΔcJun off (E_max = 26.1 ± 2.5%, p = 0.508; WE₅₀ = 611 ± 176 nM, p = 0.129). Podobne wyniki uzyskano z U50,488, tak że dwukierunkowa ANOVA krzywych stężenie-efekt wykazała istotny wpływ stężenia (p <0.0001, F = 11.94, df = 6), ale nie statusu ΔcJun (p = 0.127 , F = 2.391, df = 1) i nie było istotnej interakcji (p = 0.978, F = 0.190, df = 6). Podobnie nie było znaczących różnic w E._max lub WE₅₀ wartości między myszami z włączonym ΔcJun (E_max = 14.8 ± 2.9%; WE₅₀ = 211 ± 81 nM) lub wyłączony (E_max = 16.7 ± 1.8%, p = 0.597; WE₅₀ = 360 ± 151 nM, p = 0.411).

Wpływ ekspresji ΔcJun na hamowanie aktywności cyklazy adenylylowej w NAc. Membrany z myszy wyrażających ΔcJun (ΔcJun on) lub kontrolnych (ΔcJun off) inkubowano w obecności DAMGO (A), U50,488H (B) lub WIN55,212-2 ...

Ekspresja ΔcJun również nie wpłynęła znacząco na hamowanie cyklazy adenylowej w NAc przez agonistę kannabinoidów. Dwukierunkowa ANOVA krzywych efektu stężenia WIN55,212-2 wykazała istotny efekt główny stężenia WIN55,212-2 (p <0.0001, F = 15.53, df = 6), ale nie genotypu (p = 0.066, F = 3.472, df = 1) i nie było istotnej interakcji (p = 0.973, F = 0.208, df = 6). Podobnie nie było znaczących różnic w WIN55,212-2 E_max wartości (13.0 ± 2.3% i 13.6 ± 0.9% hamowania w ΔcJun odpowiednio względem myszy off, p = 0.821) i lub EC₅₀ wartości (208 ± 120 nM i 417 ± 130 nM odpowiednio w JcJun na myszach off, p = 0.270). Tak więc, chociaż wystąpiła niewielka tendencja w kierunku zmniejszonej siły działania WIN55,212-2 u myszy wyrażających ΔcJun, transgen nie zmieniał znacząco inhibicji kannabinoidów cyklazy adenylowej. Ponadto nie stwierdzono wpływu stanu ΔcJun na aktywność cyklazy adenylilowej stymulowanej przez podstawnik lub forskolinę. Podstawową aktywnością cyklazy adenylilowej była 1095 ± 71 pmol / mg / min i 1007 ± 77 pmol / mg / min (p = 0.403) u myszy z włączonym lub wyłączonym ΔcJun. Aktywność cyklazy adenylylowej stymulowana przez forskolinę 1 µM wynosiła 4185 ± 293 pmol / mg / min względem 4032 ± 273 pmol / mg / min (p = 0.706) u myszy z odpowiednio ΔcJun.

3.4. Dyskusja

Wyniki tego badania ujawniły zwiększoną aktywację białka G za pośrednictwem MOR i hamowanie cyklazy adenylylowej w NAc myszy z indukowalną transgeniczną ekspresją ΔFosB w dynorphin / D₁R zawierające neurony. Hamowanie aktywności cyklazy adenylylowej za pośrednictwem KOR było również zwiększone w myszach wyrażających ΔFosB, co sugeruje, że ΔFosB reguluje endogenny układ opioidowy w NAc. DAMGO E_max wartość była większa dla stymulowanych MOR [³⁵S] wiązanie GTPγS i jego EC₅₀ wartość była niższa dla hamowania cyklazy adenylowej, u myszy z nadekspresją ΔFosB w porównaniu z myszami kontrolnymi. Wyniki te sugerują możliwość rezerwy receptora dla modulacji efektorowej, ale nie aktywacji białka G w badanych warunkach testu. Odkrycie, że na maksymalne hamowanie cyklazy adenylowej przez agonistę KOR wpływ miała ekspresja ΔFosB, sugeruje niską rezerwę receptora dla odpowiedzi za pośrednictwem KOR, zgodnie z niskimi poziomami miejsc wiązania KOR w mózgu myszy (Unterwald i in., 1991). W przeciwieństwie do CB₁Na ekspresję białka G za pośrednictwem R i hamowanie cyklazy adenylylowej nie miała wpływu ekspresja ΔFosB, sugerując, że układy opioidowe i kannabinoidowe różnią się odpowiedzią na ΔFosB w tych neuronach NAc.

Wpływ ΔFosB na sygnalizację za pośrednictwem receptora opioidowego jest zgodny z naszym poprzednim raportem, że ekspresja ΔFosB w prążkowiu zmieniła ostre i przewlekłe działanie morfiny (Zachariou i in., 2006). Jednym z wyników tego badania było to, że myszy z ekspresją transgeniczną ΔFosB w dynorphin / D₁Neurony prążkowia R były bardziej wrażliwe na morfinę w kondycjonowaniu niż kontrole. Ponadto efekt ten został naśladowany przez wirusową ekspresję ΔFosB przez iniekcję specyficzną dla miejsca w NAc. Obserwacje te są zgodne z aktualnymi wynikami, które pokazują ulepszoną sygnalizację MOR w NAc.

Wcześniej zidentyfikowaliśmy kodowanie genu dynorfina jako cel ΔFosB i zaproponowała, że zredukowana dynorfina będzie zgodna ze wzmocnionymi właściwościami nagradzającymi morfiny u myszy transgenicznych ΔFosB (Zachariou i in., 2006). Obecne wyniki pokazują, że pośredniczone przez KOR hamowanie cyklazy adenylowej w NAc jest zwiększone u myszy eksprymujących ΔFosB, co może odzwierciedlać kompensacyjny wzrost wrażliwości KOR po zmniejszonej dynorfinie. Wcześniejsze badania wykazały, że KOR ulegał podwyższeniu w niektórych regionach mózgu myszy z nokautem prodynorfiny, w tym w NAc (Clarke i in., 2003).

W przeciwieństwie do ΔFosB, indukowalna transgeniczna ekspresja ΔcJun, dominującego negatywnego skróconego mutanta partnera wiązania osFosB cJun, nie zmieniała hamowania cyklazy adenylylowej przez agonistów MOR lub KOR. Wyniki te sugerują, że podstawowe poziomy ekspresji ΔFosB, które są stosunkowo niskie, nie odgrywają znaczącej roli w utrzymywaniu sygnalizacji receptora opioidowego na tym poziomie transdukcji sygnału w NAc. Fakt, że warunkowy efekt nagradzania morfiny został zmniejszony przez ekspresję ΔcJun w naszym poprzednim badaniu (Zachariou i in., 2006) sugeruje, że indukcja morfiny ΔFosB podczas procedury kondycjonowania jest ważna w regulowaniu reakcji behawioralnych na lek lub że efekty transkrypcyjne ΔFosB inne niż te wpływające na proksymalną sygnalizację przez receptory opioidowe mogą wpływać na nagrodę opioidową. W każdym razie wyniki niniejszego badania jasno pokazują, że gdy ekspresja ΔFosB jest podwyższona powyżej poziomów podstawowych w dynorfinie prążkowia / D₁Neurony eksprymujące R, istnieje silny wzrost sprzężenia MOR i KOR z hamowaniem cyklazy adenylowej w NAc.

Mechanizmy, za pomocą których sygnalizacja za pośrednictwem MOR i KOR jest zwiększona przez nadekspresję ΔFosB, są niejasne, ale wcześniej wykazaliśmy, że poziomy MOR oceniane przez [³Wiązanie H] naloksonu nie różni się w NAc ΔFosB w porównaniu z myszami off (Zachariou i in., 2006). To samo badanie wykazało, że Gα_iPoziomy białek 1 i 2 nie zostały zmienione w tym regionie przez ekspresję ΔFosB. Jednak poprzednie analizy macierzy ekspresji genów wykazały, że Gα_o mRNA zwiększono w NAc ΔFosB na myszach (McClung i Nestler, 2003). W przyszłych badaniach zainteresuje się kompleksowym badaniem wpływu transgenicznej ekspresji ΔFosB na ekspresję podjednostki białka G na poziomie białka, a także na ekspresję wielu białek modulujących białko G.

Interesujące jest, że wyrażenie ΔFosB nie zwiększyło CB₁Sygnalizacja za pośrednictwem R w NAc. Możliwe, że zmiany w CB₁Sygnalizacja R występuje w dyskretnej populacji neuronów, która jest zasłonięta w całym preparacie NAc. Na przykład podawanie Δ⁹- THC znacząco indukował ΔFosB w rdzeniu, ale nie w powłoce NAc (Perrotti i in., 2008). jandeed, zostało pokazane, że wyzwaniem jest Δ⁹-THC po wielokrotnym podaniu Δ⁹-THC zwiększył uwalnianie dopaminy w rdzeniu NAc, ale zmniejszył uwalnianie w powłoce (Cadoni i in., 2008). Ważne jest również, aby zauważyć, że linia 11A myszy transgenicznych eksprymuje ΔFosB tylko w dynorphin / D₁R dodatnie średnie neurony kolczaste prążkowia, ale CB₁R ulegają ekspresji zarówno w dynorfinie / D₁R i enkephalin / D₂R dodatnie neurony prążkowia (Hohmann i Herkenham, 2000), a także na końcówkach korów mózgowych aferentnych (Robbe i in., 2001). Ekspresja dominującego negatywnego regulatora transkrypcji atedFosB, ΔcJun, również nie miała znaczącego wpływu na sygnalizację receptora kannabinoidowego, chociaż ΔcJun jest indukowany w obu D₁ i D₂zawierające populacje średnich neuronów kolczastych u tych myszy (Peakman i in., 2003). Możliwe jest jednak, że podstawowa ekspresja ΔFosB jest wystarczająco niska, aby ΔcJun nie wpływało na sygnalizację receptora, jak sugerują wyniki z MOR i KOR. Możliwe jest również, że CB₁Sygnalizacja R jest umiarkowanie wzmocniona przez podstawowe wyrażenie ΔFosB, tak że dalsze zwiększanie wyrażenia ΔFosB lub blokowanie jego działań za pomocą ΔcJun miało jedynie niewielkie efekty, które nie osiągnęły poziomu istotności statystycznej. Pośrednie wsparcie dla tej interpretacji można zobaczyć porównując WIN55,212-2 EC₅₀ wartości między myszami wyrażającymi ΔcJun a ΔFosB. Stosunek WIN55,212-2 EC₅₀ wartość hamowania cyklazy adenylowej u myszy z indukowaną ekspresją ΔcJun do jego EC₅₀ wartością aktywacji białka G u myszy z indukowaną ekspresją ΔFosB był 4.0, podczas gdy ten sam stosunek u myszy bez indukcji żadnego transgenu wynosił 1.2.

Alternatywnie, kannabinoidy mogą wywoływać ekspresję ΔFosB bez żadnego bezpośredniego wpływu na CB₁Sygnalizacja R. W tym scenariuszu kannabinoidy mogą modulować reakcję na psychoaktywne działanie innych leków poprzez regulację transkrypcji za pośrednictwem ΔFosB. jan fakt, podanie Δ⁹-THC powoduje uczulenie krzyżowe na opioidy i amfetaminę (Cadoni i in., 2001, Lamarque i in., 2001), zgodne z tą hipotezą. Co więcej, doniesiono, że powtarzane podawanie agonisty kannabinoidowego CP55,940 zwiększa aktywację białka G za pośrednictwem MOR w NAc, podobnie jak u myszy indukujących ekspresję ΔFosB w niniejszym badaniu (Vigano i in., 2005). Wpływ ekspresji ΔFosB na Δ⁹Zachowania pośredniczone przez THC nie zostały ocenione, ale niniejsze wyniki nie wykluczają interakcji. Wyniki tego i naszego poprzedniego badania (Zachariou i in., 2006) pokazują zmiany indukowane przez ΔFosB w MOR i KOR / dynorfinie w prążkowiu. Nagradzające efekty Δ⁹-THC, jak zmierzono na podstawie preferencji miejsca, są zniesione u myszy zerowych MOR, podczas gdy delecja KOR atenuowanego Δ⁹- Niechęć do miejsca THC i ujawniono Δ⁹- preferencja miejsca THC (Ghozland, et al., 2002). Podobnie uwarunkowana awersja do Δ⁹-THC jest nieobecny w nokautie pro-dynorfiny w porównaniu z myszami typu dzikiego (Zimmer i in., 2001). Dane te sugerują, że Δ⁹-THC może być bardziej satysfakcjonujące po indukcji ΔFosB iw konsekwencji indukcji sygnalizacji MOR ze zmniejszeniem ekspresji dynorfiny.

Podsumowujący, wyniki tego badania wykazały, że ekspresja ΔFosB w D₁Neurony prążkowia dodatnie na R / dynorfinę zwiększyły przekazywanie sygnałów za pośrednictwem MOR i KOR na poziomie hamowania aktywności cyklazy adenylowej za pośrednictwem białka G w NAc. Odkrycie to jest zgodne z badaniami, które wykazały rolę endogennego układu opioidowego w nagradzaniu (Trigo i in., 2010) i zapewnić potencjalny mechanizm dla efektów, w których pośredniczy ΔFosB na nagrodę. W przeciwieństwie do CB₁Na sygnalizację R w NAc nie wpływało znacząco ekspresja prążkowia ΔFosB w badanych warunkach, chociaż konieczne są dalsze badania w celu określenia wpływu indukcji ΔFosB na układ endokannabinoidowy.

Najważniejsze informacje o badaniach

Sygnalizacja MOR jest wzmocniona w jądrze półleżącym myszy, które wyrażają ΔFosB
Hamowanie cyklazy adenylowej przez KOR jest również wzmocnione u myszy wyrażających ΔFosB
Wyrażenie ΔFosB nie zmienia CB₁Sygnalizacja R w jądrze półleżącym

Materiał uzupełniający

01

Kliknij tu by zobaczyc.^{(45K, pdf)}

Podziękowania

Autorzy dziękują Hengjunowi He, Jordanowi Coxowi i Aaronowi Tomarchio za pomoc techniczną z [³⁵S] Testy wiązania GTPγS. Badanie to było wspierane przez USPHS Grants DA014277 (LJS), DA10770 (DES) i P01 DA08227 (EJN).

Przypisy

Zastrzeżenie wydawcy: Jest to plik PDF z nieedytowanym manuskryptem, który został zaakceptowany do publikacji. Jako usługa dla naszych klientów dostarczamy tę wczesną wersję manuskryptu. Rękopis zostanie poddany kopiowaniu, składowi i przeglądowi wynikowego dowodu, zanim zostanie opublikowany w ostatecznej formie cytowania. Należy pamiętać, że podczas procesu produkcyjnego mogą zostać wykryte błędy, które mogą wpłynąć na treść, a wszystkie zastrzeżenia prawne, które odnoszą się do czasopisma, dotyczą.

Referencje

Bozarth MA, Wise RA. Anatomicznie różne pola receptora opiatów pośredniczą w nagradzaniu i uzależnieniu fizycznym. Science. 1984;224: 516-517. [PubMed]
Bradford MM. Szybka i czuła metoda ilościowego oznaczania mikrogramowych ilości białka z wykorzystaniem zasady wiązania białko-barwnik. Analny. Biochem. 1976;72: 248-254. [PubMed]
Breivogel CS, Childers SR, Deadwyler SA, Hampson RE, Vogt LJ, Sim-Selley LJ. Chroniczna delta⁹Leczenie -tetrahydrokannabinolem powoduje zależną od czasu utratę białek G aktywowanych receptorem kannabinoidowymi w mózgu. J. Neurochem. 1999;73: 2447-2459. [PubMed]
Breivogel CS, Selley DE, Childers SR. Skuteczność agonisty receptora kannabinoidowego w stymulowaniu [³⁵Wiązanie S] GTPγS ze szczurzymi błonami móżdżkowymi koreluje ze spadkiem powinowactwa PKB wywołanym agonistą. J. Biol. Chem. 1998;273: 16865-16873. [PubMed]
Cadoni C, Pisanu A, Solinas M, Acquas E, Di Chiara G. Uczulenie behawioralne po wielokrotnej ekspozycji na Delta 9-tetrahydrokannabinol i uczulenie krzyżowe z morfiną. Psychofarmakologia (Berl) 2001;158: 259-266. [PubMed]
Cadoni C, Valentini V, Di Chiara G. Uczulenie behawioralne na delta 9-tetrahydrokanabinol i uczulenie krzyżowe z morfiną: zróżnicowane zmiany w transmisji półleżącej i rdzeniowej dopaminy. J. Neurochem. 2008;106: 1586-1593. [PubMed]
Chen J, Kelz MB, Zeng G, Sakai N, Steffen C, Shockett PE, Picciotto MR, Duman RS, Nestler EJ. Zwierzęta transgeniczne z indukowalną, ukierunkowaną ekspresją genów w mózgu. Mol. Pharmacol. 1998;54: 495-503. [PubMed]
Childers SR. Drugie przekaźniki sprzężone z receptorem opioidowym. Life Sci. 1991;48: 1991-2003. [PubMed]
Childers SR, Fleming L, Konkoy C, Marckel D, Pacheco M, Sexton T, Ward S. Opioid i hamowanie receptora adenylylowego w mózgu przez receptor kannabinoidowy. Ann. NY Acad. Sci. 1992;654: 33-51. [PubMed]
Childers SR, Xiao R, Vogt LJ, Sim-Selley LJ. Stymulacja receptora opioidowego Kappa [³⁵S] Wiązanie GTPγS w mózgu świnki morskiej: Brak dowodów na kappa₂- selektywna aktywacja białek G. Biochem. Pharmacol. 1998;56: 113-120. [PubMed]
Clarke S, Zimmer A, Zimmer AM, Hill RG, Kitchen I. Region selektywna regulacja w górę receptorów opioidowych mikro-, delta i kappa, ale nie receptorów 1 podobnych do receptorów opioidowych w mózgach myszy pozbawionych enkefaliny i dynorininy. Neuronauka. 2003;122: 479-489. [PubMed]
Colby CR, Whisler K, Steffen C, Nestler EJ, Self DW. Nadprodukcja DeltaFosB specyficzna dla komórek macierzystych wzmacnia motywację do kokainy. J. Neurosci. 2003;23: 2488-2493. [PubMed]
Gardner EL. System sygnalizacji endokannabinoidowej i nagroda mózgu: nacisk na dopaminę. Pharmacol. Biochem. Behav. 2005;81: 263-284. [PubMed]
Ghozland S, Matthes HW, Simonin F, Filliol D, Kieffer BL, Maldonado R. Efekty motywacyjne kannabinoidów są mediowane przez receptory opioidowe mu i opioidowe kappa. J. Neurosci. 2002;22: 1146-1154. [PubMed]
Herkenham M, Lynn AB, Johnson MR, Melvin LS, de Costa BR, Rice KC. Charakterystyka i lokalizacja receptorów kanabinoidowych w mózgu szczura: ilościowe badanie autoradiograficzne in vitro. J. Neurosci. 1991;11: 563-583. [PubMed]
Hohmann AG, Herkenham M. Lokalizacja mNNA receptora kannabinoidowego CB (1) w subpopulacjach neuronalnych prążkowia szczura: badanie hybrydyzacji in situ z podwójną etykietą. Synapse. 2000;37: 71-80. [PubMed]
Howlett AC, Barth F, Bonner TI, Cabral G, Casellas P, Devane WA, Felder CC, Herkenham M, Mackie K, Martin BR, Mechoulam R, Pertwee RG. Międzynarodowa Unia Farmakologii. XXVII. Klasyfikacja receptorów kanabinoidowych. Przegląd farmakologiczny. 2002;54: 161-202.
Huestis MA, Gorelick DA, Heishman SJ, Preston KL, Nelson RA, Moolchan ET, Frank RA. Blokada wpływu wędzonej marihuany przez selektywnego antagonistę receptora kannabinoidowego CB1 SR141716. Łuk. Gen. Psychiatry. 2001;58: 322-328. [PubMed]
Kelz MB, Chen J, Carlezon WA, Jr, Whisler K, Gilden L, Beckmann AM, Steffen C, Zhang YJ, Marotti L, Self DW, Tkatch T, Baranauskas G, Surmeier DJ, Neve RL, Duman RS, Picciotto MR, Nestler EJ. Ekspresja czynnika transkrypcyjnego deltaFosB w mózgu kontroluje wrażliwość na kokainę. Natura. 1999;401: 272-276. [PubMed]
Koob GF, Volkow ND. Neurocircuitry uzależnienia. Neuropsychopharmacology. 2010;35: 217-238. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Lamarque S, Taghzouti K, Simon H. Przewlekłe leczenie Delta (9) -tetrahydrokannabinolem wzmacnia odpowiedź ruchową na amfetaminę i heroinę. Implikacje dla podatności na uzależnienie od narkotyków. Neuropharmacology. 2001;41: 118-129. [PubMed]
Maldonado R, Valverde O, Berrendero F. Zaangażowanie systemu endokannabinoidowego w narkomanię. Trendy Neurosci. 2006;29: 225-232. [PubMed]
Mansour A, Fox CA, Thompson RC, Akil H, Watson SJ. Ekspresja mRNA receptora opioidowego mu w CNS szczura: porównanie z wiązaniem receptora mu. Brain Res. 1994;643: 245-265. [PubMed]
Matthes HWD, Maldonado R, Simonin F, Valverde O, Slowe S, Kitchen I, Befort K, Dierich A, LeMeur M, Dolle P, Tzavara E, Hanoune J, Roques BP, Kieffer BL. Utrata analgezji wywołanej morfiną, efekt nagrody i objawy odstawienia u myszy pozbawionych genu receptora opioidowego µ. Natura. 1996;383: 819-823. [PubMed]
McClung CA, Nestler EJ. Regulacja ekspresji genów i nagrody kokainy przez CREB i DeltaFosB. Nat. Neurosci. 2003;6: 1208-1215. [PubMed]
McClung CA, Ulery PG, Perrotti LI, Zachariou V, Berton O, Nestler EJ. DeltaFosB: molekularny przełącznik do długoterminowej adaptacji w mózgu. Brain Res. Mol. Brain Res. 2004;132: 146-154. [PubMed]
Muller DL, Unterwald EM. Receptory dopaminy D1 modulują indukcję deltaFosB w prążkowiu szczura po nieregularnym podawaniu morfiny. J. Pharmacol. Exp. Ther. 2005;314: 148-154. [PubMed]
Nestler EJ. Przejrzeć. Transkrypcyjne mechanizmy uzależnienia: rola DeltaFosB. Philos. Trans. R. Soc. Lond. B. Biol. Sci. 2008;363: 3245-3255. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Nestler EJ, Kelz MB, Chen J. DeltaFosB: molekularny mediator długoterminowej plastyczności neuronalnej i behawioralnej. Brain Res. 1999;835: 10-17. [PubMed]
Nye HE, Hope BT, Kelz MB, Iadarola M, Nestler EJ. Badania farmakologiczne regulacji przewlekłego indukowania antygenu związanego z FOS przez kokainę w prążkowiu i jądrze półleżącym. J. Pharmacol. Exp. Ther. 1995;275: 1671-1680. [PubMed]
Peakman MC, Colby C, Perrotti LI, Tekumalla P, Carle T, Ulery P, Chao J, Duman C, Steffen C, Monteggia L, Allen MR, Stock JL, Duman RS, McNeish JD, Barrot M, Self DW, Nestler EJ , Schaeffer E. Indukowalna, specyficzna dla regionu mózgowego ekspresja dominującego negatywnego mutanta c-Jun u transgenicznych myszy zmniejsza wrażliwość na kokainę. Brain Res. 2003;970: 73-86. [PubMed]
Perrotti LI, Weaver RR, Robison B, Renthal W, Maze I, Yazdani S, Elmore RG, Knapp DJ, Selley DE, Martin BR, Sim-Selley L, Bachtell RK, Self DW, Nestler EJ. Wyraźne wzorce indukcji DeltaFosB w mózgu przez leki uzależniające. Synapse. 2008;62: 358-369. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Robbe D, Alonso G, Duchamp F, Bockaert J, Manzoni OJ. Lokalizacja i mechanizmy działania receptorów kanabinoidowych w synapsach glutaminergicznych jądra myszy accumbens. J. Neurosci. 2001;21: 109-116. [PubMed]
Test cyklazy Salomon Y. Adenylate. Adv. Cyclic Nucleotide Res. 1979;10: 35-55. [PubMed]
Selley DE, Sim LJ, Xiao R, Liu Q, Childers SR. Stymulowane receptorem opioidowym Mu [³⁵S] Wiązanie GTPγS w wzgórzu szczura i hodowanych liniach komórkowych: mechanizmy transdukcji sygnału leżące u podstaw skuteczności agonisty. Mol. Pharmacol. 1997;51: 87-96. [PubMed]
Trigo JM, Martin-Garcia E, Berrendero F, Robledo P, Maldonado R. Endogenny system opioidowy: wspólny substrat w narkomanii. Drug Alcohol Depend. 2010;108: 183-194. [PubMed]
Unterwald EM, Knapp C, Zukin RS. Neuroanatomiczna lokalizacja receptorów opioidowych κ1 i κ2 w mózgu szczura i świnki morskiej. Brain Res. 1991;562: 57-65. [PubMed]
Vaccarino FJ, Bloom FE, Koob GF. Blokada receptorów opioidowych jądra półleżącego osłabia dożylną nagrodę heroiny u szczura. Psychofarmakologia (Berl) 1985;86: 37-42. [PubMed]
Vigano D, Rubino T, Vaccani A, Bianchessi S, Marmorato P, Castiglioni C, Parolaro D. Mechanizmy molekularne zaangażowane w asymetryczną interakcję między kannabinoidami i układami opioidowymi. Psychofarmakologia (Berl) 2005;182: 527-536. [PubMed]
Zachariou V, Bolanos CA, Selley DE, Theobald D, Cassidy MP, Kelz MB, Shaw-Lutchman T, Berton O, Sim-Selley LJ, Dileone RJ, Kumar A, Nestler EJ. Istotna rola DeltaFosB w jądrze półleżącym w działaniu morfiny. Nat. Neurosci. 2006;9: 205-211. [PubMed]
Zangen A, Solinas M, Ikemoto S, Goldberg SR, Wise RA. Dwie strony mózgu dla nagrody kanabinoidowej. J. Neurosci. 2006;26: 4901-4907. [PubMed]
Zhu J, Luo LY, Li JG, Chen C, Liu-Chen LY. Aktywacja sklonowanego ludzkiego receptora opioidowego kappa przez agonistów wzmacnia wiązanie [35S] GTPγS z błonami: oznaczanie mocy i skuteczności ligandów. J. Pharmacol. Exp. Ther. 1997;282: 676-684. [PubMed]
Zimmer A, Valjent E, Konig M, Zimmer AM, Robledo P, Hahn H, Valverde O, Maldonado R. Brak działania dysforycznego delta-9-tetrahydrokanabinolu u myszy z niedoborem dynorfiny. J. Neurosci. 2001;21: 9499-9505. [PubMed]
Zimmer A, Zimmer AM, Hohmann AG, Herkenham M, Bonner TI. Zwiększona śmiertelność, hipoaktywność i hipoalgezja u myszy z nokautem receptora kannabinoidów CB1. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 1999;96: 5780-5785. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]