Zmniejszenie poziomu enkephaliny w jądrze półleżącym u podłoża chronicznej anhedonii wywołanej stresem (2014)

Powściągliwość i unieruchomienie były szeroko stosowane do badania przyzwyczajenia odpowiedzi neuroendokrynnej na powtarzający się stresor, ale konsekwencje behawioralne tego schematu stresu pozostają w dużej mierze nieznane.

W tym badaniu użyliśmy preferencji sacharozy i labiryntu podwyższonego plus do badania zmian behawioralnych wynikających z 14 dni powściągliwości u szczurów. Zaobserwowaliśmy spadek preferencji sacharozy u zwierząt zestresowanych, szczególnie w podgrupie osobników, ale bez zmian w zachowaniach lękowych (mierzonych w labiryncie podwyższonego plusa) cztery dni po ostatnim ograniczeniu.

W tych zwierzętach preferencyjnych o niskiej zawartości sacharozy zaobserwowano obniżenie ekspresji mRNA preproenkefaliny w jądrze półleżącym. Ponadto zaobserwowaliśmy silną korelację między ekspresją enkefaliny a preferencją sacharozy w części skorupy jądra półleżącego, z niższy poziom ekspresji enkefaliny związany z niższą preferencją sacharozy. Co ciekawe, kwantyfikacja odpowiedzi kortykosteronu ujawniła opóźnione przyzwyczajenie do ograniczenia w populacji preferencji o niskiej zawartości sacharozy, co sugeruje, że podatność na deficyty wywołane stresem może być związana z przedłużoną ekspozycją na glukokortykoidy.

Indukcja ΔFosB jest również zmniejszona w jądrze półleżącym w populacji preferencji o niskiej zawartości sacharozy i ten czynnik transkrypcyjny jest wyrażany w neuronach enkefalinowych. Podsumowując, wyniki te sugerują, że regulacja ΔFosB w dół enkefaliny w jądrze półleżącym może leżeć u podstaw podatności na chroniczny stres. Potrzebne będą dalsze eksperymenty, aby określić przyczynowość między tymi dwoma zjawiskami.