Funkcjonalna rola domeny N-końcowej ΔFosB w odpowiedzi na stres i leki nadużywania (2014)

Neuronauka. 2014 Oct 10. pii: S0306-4522(14)00856-2. doi: 10.1016/j.neuroscience.2014.10.002.

Ohnishi YN1, Ohnishi YH1, Vialou V2, Mouzon E2, LaPlant Q2, Nishi A3, Nestler EJ4.

Abstrakcyjny

Wcześniejsze prace wskazywały, że czynnik transkrypcyjny, ΔFosB, działa w jądrze półleżącym, pośrednicząc w nagradzających efektach nadużywania narkotyków, takich jak kokaina, a także pośrednicząc w odporności na przewlekły stres społeczny. Jednakże transgeniczne i wirusowe modele transferu genów stosowane do ustalenia tych fenotypów ΔFosB wyrażają, oprócz ΔFosB, alternatywny produkt translacji mRNA ΔFosB, zwany Δ2ΔFosB, który nie ma N-końcowego 78 aa obecnego w ΔFosB. W celu zbadania możliwego wkładu Δ2BFosB w te fenotypy leków i stresu, przygotowaliśmy wektor wirusowy, który nadeksprymuje postać mutanta punktowego mRNA ΔFosB, która nie może przejść alternatywnej translacji, jak również wektor, który nadmiernie wyraża Δ2ΔFosB samodzielnie. Nasze wyniki pokazują, że zmutowana forma ΔFosB, po nadekspresji w jądrze półleżącym, odtwarza wzmocnienie nagrody i sprężystości obserwowane w naszych wcześniejszych modelach, bez żadnych efektów dla Δ2ΔFosB. Nadekspresja pełnej długości FosB, innego głównego produktu genu FosB, również nie ma wpływu. Odkrycia te potwierdzają wyjątkową rolę ΔFosB w jądrze półleżącym w kontrolowaniu reakcji na narkotyki i stres.

WPROWADZENIE

ΔFosB jest kodowany przez FosB gen i dzieli homologię z innymi czynnikami transkrypcyjnymi z rodziny Fos, które obejmują c-Fos, FosB, Fra1 i Fra2. Wszystkie białka z rodziny Fos są indukowane szybko i przejściowo w określonych regionach mózgu po ostrym podaniu wielu leków uzależniających [patrz ]. Odpowiedzi te są widoczne przede wszystkim w jądrze półleżącym (NAc) i prążkowiu grzbietowym, które są ważnymi mediatorami działań nagradzających i ruchowych leków. Wszystkie te białka z rodziny Fos są jednak bardzo niestabilne i wracają do poziomów podstawowych w ciągu kilku godzin od podania leku. W przeciwieństwie do ΔFosB, ze względu na niezwykłą stabilność in vitro i in vivo (; Carle i in., 2006; ), gromadzi się wyjątkowo w obrębie tych samych regionów mózgu po wielokrotnej ekspozycji na lek (; ; ). Nowsze badania wykazały, że przewlekła ekspozycja na pewne formy stresu indukuje również akumulację ΔFosB w NAc, i że taka indukcja zachodzi preferencyjnie u zwierząt, które są względnie odporne na szkodliwe skutki stresu (tj. Zwierzęta odporne) (; , ).

Wykazaliśmy, że nadekspresja ΔFosB w NAc, zarówno u indukowanych bitransgenicznych myszy, jak i poprzez lokalny transfer genów za pośrednictwem wirusów, zwiększa wrażliwość zwierzęcia na nagradzające działanie kokainy i innych nadużywanych środków (; ; ; ; Robison i in., 2013). Taka indukcja zwiększa również konsumpcję i motywację do naturalnych nagród (; ; ; ; ; Pitchers i in., 2009; ), zwiększa nagrodę za stymulację mózgu w paradygmatach samo-stymulacji czaszki () i czyni zwierzęta bardziej odpornymi na kilka form przewlekłego stresu (, ). Podobnie, myszy, które konstytutywnie nie wykazują ekspresji pełnej długości FosB, ale wykazują zwiększoną ekspresję ΔFosB, wykazują zmniejszoną wrażliwość na stres (). Łącznie te odkrycia potwierdzają pogląd, że ΔFosB, działając w NAc, zwiększa stan zwierzęcia w nagrodzie, nastroju i motywacji.

Jednak głównym zastrzeżeniem tych badań jest to, że inny produkt FosB gen, nazwany Δ2ΔFosB, jest także wyrażany we wszystkich tych mutantach genetycznych i systemach wektorów wirusowych, pozostawiając otwarty możliwy udział Δ2ΔFosB w obserwowanych fenotypach behawioralnych. Δ2ΔFosB ulega translacji z alternatywnego kodonu start znajdującego się w ΔFosB transkrypt mRNA (). To alternatywne tłumaczenie prowadzi do utworzenia Δ2ΔFosB, w którym brakuje N-końcowego Aa 78 ΔFosB. W tym badaniu zbadaliśmy rolę Δ2ΔFosB w modelach nadużywania leków i stresu przez nadekspresję go lub ΔFosB lub FosB z wektorami AAV (wirus związany z adenowirusami); użyliśmy zmutowanej formy ΔFosB mRNA, który nie może przejść tego alternatywnego mechanizmu translacji. Nasze wyniki potwierdzają, że działania pro-nagradzające i prowokujące obserwowane we wcześniejszych badaniach są rzeczywiście pośredniczone przez ΔFosB, a nie przez dwa inne protenoprodukty FosB gen, pełnej długości FosB lub Δ2ΔFosB.

METODY

Zwierzęta

Przed eksperymentami samce myszy 9-do 11-tygodniowo C57BL / 6J (The Jackson Laboratory, Bar Harbor, ME, USA) były trzymane w grupach po pięć na klatkę w pokoju kolonii ustawionym w stałej temperaturze (23 ° C) na cykl 12 hr światło / ciemność (światła na 7 AM) z dostępem ad libitum do żywności i wody. Niektóre eksperymenty wykorzystywały myszy transgeniczne, w których nadekspresja ΔFosB jest pod kontrolą systemu regulacji genu tetracykliny, jak opisano (). Myszy stosowano na doksycyklinę (w celu utrzymania ekspresji genu) lub poza doksycykliną, która umożliwia ekspresję ΔFosB. Wszystkie protokoły zostały zatwierdzone przez Institutional Animal Care and Use Committee (IACUC) na Mount Sinai.

Wektory AAV

Zastosowaliśmy serotyp AAV2 do pakowania wektorów AAV eksprymujących pełnej długości FosB, ΔFosB lub Δ2ΔFosB pod promotorem ludzkiego bezpośredniego wczesnego cytomegalii (CMV) z białkiem fluorescencyjnym Wenus kodowanym po interwencji IRES2 (wewnętrzne miejsce ponownego wejścia rybosomu 2). Konstrukt AAV-ΔFosB wyrażał zmutowaną postać ΔFosB mRNA, gdzie kodon reprezentujący Met79 został zmutowany do Leu w celu zniszczenia alternatywnego miejsca rozpoczęcia translacji, które generuje Δ2ΔFosB.

Transfer genów za pośrednictwem wirusa

Myszy umieszczono w małych zwierzęcych urządzeniach stereotaktycznych pod znieczuleniem ketaminą (100 mg / kg) i ksylazyną (10 mg / kg), a ich powierzchnie czaszkowe odsłonięto. Trzydzieści trzy igły strzykawkowe zostały obustronnie obniżone do NAc w celu wprowadzenia 0.5 μl wektora AAV pod kątem 10 ° (przedni / tylny + 1.6; przyśrodkowy / boczny + 1.5; grzbietowy / brzuszny - 4.4 mm). Napary wystąpiły z szybkością 0.1 μl / min. Zwierzęta otrzymujące zastrzyki AAV pozostawiono do wyzdrowienia przez co najmniej 24 h po operacji. W celu potwierdzenia ekspresji, myszy znieczulono i perfundowano dosercowo za pomocą 4% paraformaldehyd / PBS (sól fizjologiczna buforowana fosforanem). Mózgi poddano krioprotekcji za pomocą 30% sacharozy, a następnie zamrożono i przechowywano w -80 ° C aż do użycia. Skrawki czołowe (40 μm) pocięto na kriostacie i poddano obróbce w celu skanowania za pomocą mikroskopii konfokalnej.

Testy behawioralne

Myszy badano za pomocą kilku standardowych testów behawioralnych zgodnie z opublikowanymi protokołami w następujący sposób:

Chroniczny (dni 10) stres społeczny zostało wykonane dokładnie tak, jak opisano (; ). W skrócie, jedną eksperymentalną mysz i jeden agresor CD1 połączono dla 5 min w domowej klatce myszy CD1. Następnie rozdzielono je plastikową przegrodą, która była perforowana, aby umożliwić kontakt sensoryczny dla przypomnienia dnia. Każdego ranka dla 10 eksperymentalna mysz została przeniesiona do klatki myszy innego agresora. Nie pokonane myszy kontrolne poddano podobnej ekspozycji, ale z innymi myszami C57BL / 6J. Testy dla interakcji społecznych zostały wykonane zgodnie z wcześniejszym opisem (; ). W skrócie, mysz testową umieszczono w nowej arenie, która zawierała małą klatkę po jednej stronie. Ruch (np. Przebyta odległość, spędzony czas w pobliżu tej małej klatki) był monitorowany początkowo dla 150 sec, gdy mała klatka była pusta, a następnie przez dodatkowy 150 z myszą CD1 w tej klatce. Informacje o ruchu uzyskano za pomocą oprogramowania EthoVision 5.0 (Noldus).

Użyliśmy standardu, bezstronnego warunkowa preferencja miejsca (CPP) procedura (; Robison i in., 2013). W skrócie, zwierzęta poddawano wstępnemu testowi na 20 min w monitorowanej trójkomorowej skrzynce z wiązką fotowoltaiczną z bezpłatnym dostępem do odrębnych komór bocznych. Myszy podzielono następnie na grupy kontrolne i eksperymentalne o równoważnych wynikach wstępnych. Po manipulacji eksperymentalnej myszy przeszły cztery sesje treningowe 30 min (naprzemienne parowanie kokainy i soli fizjologicznej). W dniu testu myszy miały 20 min nieograniczonego dostępu do wszystkich komór, a wynik CPP obliczono przez odjęcie czasu spędzonego w komorze sparowanej z kokainą minus czas spędzony w komorze sparowanej solą fizjologiczną. Indukowaną kokainą aktywność lokomotoryczną mierzono za pomocą fotobeamów w pudełku CPP dla 30 min po każdym wstrzyknięciu testowym.

Podwyższony labirynt testy przeprowadzono przy użyciu czarnej pleksiglasu wyposażonej w białe dolne powierzchnie, aby zapewnić kontrast (). Myszy umieszczono na środku labiryntu plus i pozwolono na swobodne eksplorowanie labiryntu przez 5 min w warunkach czerwonego światła. Położenie każdej myszy w otwartych i zamkniętych ramionach wraz z upływem czasu monitorowano za pomocą sprzętu do śledzenia wideo (Ethovision) i kamery montowanej na suficie.

Ogólne, ambulatoryjne aktywność lokomotoryczna podczas fazy nocnej oceniano w klatkach domowych za pomocą urządzenia z siatką fotokomórek (Med Associates Inc., St. Albans, VT, USA), które zliczało liczbę ambulatoryjnych przerw w wiązkach fotograficznych podczas okresu 12 hr ().

Western blotting

Próbki NAc poddano Western blotting zgodnie z opisem (, ). Preparaty Frozen NAc homogenizowano w 100 μl buforu zawierającego koktajle inhibitora fosfatazy I i II (Sigma, St. Louis, MO, USA) i inhibitory proteazy (Roche, Bazylea, Szwajcaria) stosując procesor ultradźwiękowy (Cole Parmer, Vemon Hills, IL , USA). Stężenia białek oznaczano przy użyciu oznaczenia białka DC (Bio-Rad, Hercules, CA, USA), a 10-30 μg białka załadowano na 12.5% lub 4% -15% gradient żeli Tris-HCl plyakrylamid do frakcjonowania elektroforezy (Bio -Rad). Po przeniesieniu białek na filtry nitrocelulozowe, filtry inkubowano z przeciwciałem anty-FosB, które rozpoznaje wszystkie FosB produkty genowe, a następnie drugorzędowe przeciwciało, a na koniec oznaczane ilościowo za pomocą systemu Odyssey (Li-Cor) zgodnie z protokołami producenta.

Statistics

Zastosowano ANOVA i testy t Studenta, skorygowane o wielokrotne porównania, z istotnością ustaloną na poziomie p <0.05.

WYNIKI

Jak pokazano w Rysunek 1AThe FosB gen koduje mRNA dla pełnej długości FosB i dla ΔFosB. ΔFosB mRNA jest generowany z alternatywnego zdarzenia splicingu w Exon 4 FosB transkrypcja pierwotna; powoduje to wytwarzanie przedwczesnego kodonu stop i obciętego białka ΔFosB, które nie ma C-końcowego 101 aa obecnego w FosB. FosB i ΔFosB mRNA ma ten sam kodon startowy ATG, zlokalizowany w kierunku końca 3 ′ Exon 1. Wiadomo od czasu pierwotnego klonowania FosB produkty, które dwa mRNA dzielą również alternatywne miejsca startu translacji w Exon 2, nazywane ATG X1, Δ2 i Δ3. Poprzednie prace wykazały, że niewielki produkt białkowy jest generowany z ΔFosB mRNA, ale nie FosB mRNA, za pośrednictwem Δ2 ATG; białko to jest określane jako Δ2ΔFosB i nie ma N-końcowego regionu 78 ΔFosB (). Natomiast ATG Δ1 i Δ3 wydają się milczeć, ponieważ nie ma dowodów na ich użycie w tłumaczeniu FosB lub ΔFosB transkrypcje.

Rysunek 1 

Poziomy wyrażeń FosB produkty genowe

Rysunek 1B ilustruje indukcję FosB produkty genowe w NAc po przebiegu powtarzanego podawania kokainy, u zwierząt badano 2 hr po ostatniej dawce kokainy. W tym momencie zarówno białka ΔFosB, jak i FosB wykazują znaczącą indukcję przez kokainę, bez konsekwentnej indukcji Δ2ΔFosB. Należy zauważyć, że indukcja zarówno ΔFosB, jak i FosB różni się od wzorca obserwowanego przy 24 hr lub więcej po ostatniej dawce leku, gdy indukowana jest tylko ΔFosB z powodu wyjątkowej stabilności białka ΔFosB (; ; ). Jednakże, w przeciwieństwie do braku indukcji Δ2ΔFosB przez powtarzane podawanie kokainy, układ myszy transgenicznych, który zastosowaliśmy do nadekspresji ΔFosB i w ten sposób zbadania jego konsekwencji behawioralnych (; ; ) prowadzi do znaczącego, aczkolwiek niższego poziomu nadekspresji Δ2ΔFosB oprócz ΔFosB (Rysunek 1C). Podobny poziom indukcji Δ2ΔFosB obserwuje się z naszymi wektorami wirusowymi, które wykazują nadekspresję typu dzikiego ΔFosB (np. patrz Rysunek 2). Obserwacje te podnoszą możliwość, że niektóre z rzekomych działań ΔFosB opisanych wcześniej mogą być pośredniczone częściowo przez Δ2ΔFosB.

Rysunek 2

Selektywna ekspresja FosB produkty genowe z wektorami AAV w komórkach Neuro2A

Aby rozróżnić role różnicowe ΔFosB względem Δ2UMFosB, wygenerowaliśmy wektor AAV, który nadeksprymuje Δ2ΔFosB sam, jak również nowy wektor, który nadeksprymuje zmutowaną formę ΔFosB mRNA (mΔFosB mRNA), który nie może podlegać alternatywnemu tłumaczeniu w celu wygenerowania Δ2ΔFosB. Oba wektory również wyrażają Wenus jako marker ekspresji. Porównaliśmy wpływ tych dwóch wektorów na inne, które wyrażają FosB plus Wenus lub samą Wenus jako kontrolę. Zdolność tych nowych wektorów AAV do selektywnej nadekspresji ich kodowanych transgenów przedstawiono w Rysunek 2.

Następnie, aby przetestować efekt każdego z nich FosB produkt genowy działający w NAc. na złożonym zachowaniu wstrzyknęliśmy każdy z tych AAV do tego regionu mózgu obustronnie z oddzielnych grup myszy, a 3 tydzień później, gdy ekspresja transgenu jest maksymalna (Rysunek 3A), wykonał zestaw testów. Najpierw oceniliśmy zdolność FosB produkty genowe wpływające na fenotyp pro-resilience zgłaszany wcześniej dla ΔFosB w paradygmacie porażki społecznej (, ), Jak pokazano w Rysunek 3Amyszy kontrolne wyrażające samą Wenus wykazywały oczekiwany spadek zachowań interakcji społecznych, dobrze ugruntowany behawioralny marker podatności (; ). Nadekspresja mΔFosB całkowicie odwracała ten fenotyp, w przeciwieństwie do Δ2ΔFosB i FosB, które nie miały wpływu.

Rysunek 3 

Efekt FosB produkty genowe w NAc na reakcje behawioralne na kokainę lub stres społeczny

Aby sprawdzić względny wkład każdego z nich FosB produkt genowy dla satysfakcjonujących efektów kokainy, nadeksprymowaliśmy Δ2ΔFosB, mΔFosB lub FosB dwustronnie w NAc i badaliśmy zwierzęta w paradygmacie preferencji warunkowego miejsca. Jak pokazano w Rysunek 3B, obustronna nadekspresja mΔFosB w NAc zwiększa efekty warunkowania miejsca progowej dawki kokainy, co nie dawało znaczącej preferencji miejsca u zwierząt kontrolnych wyrażających Wenus. W przeciwieństwie do tego, nadekspresja Δ2ΔFosB lub FosB nie miała wpływu na kondycjonowanie miejsca kokainy. Ponieważ zastosowaliśmy progową dawkę kokainy, która nie dawała znaczącej preferencji miejsca u zwierząt kontrolnych, nie możemy wykluczyć, że FosB lub Δ2ΔFosB może zmniejszyć nagradzające działanie kokainy.

Na koniec, w celu oceny zachowań wyjściowych, zbadaliśmy aktywność lokomotoryczną w klatce domowej zwierząt, a także zachowanie podobne do lęku w labiryncie podwyższonym plus. Nadekspresja FosB, mΔFosB i Δ2ΔFosB w NAc miała wpływ na aktywność lokomotoryczną, chociaż FosB i Δ2ΔFosB - ale nie mΔFosB - powodowały niewielki, ale znaczący spadek zachowania lękowego w labiryncie podwyższonego plusu (Rysunek 3D, E). Te dane sugerują FosB ekspresja genów nie zmienia znacząco zachowania w normalnych warunkach.

DYSKUSJA

Wyniki niniejszego badania potwierdzają, że fenotyp podany wcześniej dla ΔFosB jest rzeczywiście mediowany przez ΔFosB, a nie przez Δ2ΔFosB, alternatywnie przetłumaczony produkt ΔFosB mRNA, który nie ma N-końca ΔFosB. Podczas gdy nasze poprzednio stosowane narzędzia do nadekspresji ΔFosB również skutkują wytwarzaniem niskich poziomów Δ2ΔFosB, pokazujemy tutaj, że nadekspresja w NAc zmutowanej postaci ΔFosB mRNA, który nie może generować Δ2ΔFosB z powodu mutacji alternatywnego kodonu startowego, podsumowuje wzrost zarówno nagród kokainy, jak i odporności na stres związany z porażką społeczną, opisywany wcześniej dla ΔFosB (; ). Ponadto sama nadekspresja Δ2ΔFosB nie ma wpływu na reakcję na kokainę lub stres. Po raz pierwszy pokazujemy również, że nadekspresja pełnej długości FosB w NAc również nie ma wpływu na reakcje behawioralne na kokainę lub stres.

Chociaż wyniki te nie wykluczają możliwości, że Δ2ΔFosB, jako niewielki produkt białkowy FosB gen, może wywierać działanie funkcjonalne w innych obszarach mózgu lub w tkankach obwodowych, nasze odkrycia potwierdzają jednak unikalny wkład ΔFosB, działającego w obwodzie nagrody NAc, w promowaniu nagrody kokainowej i odporności na stres.

Najważniejsze

  • ΔFosB mRNA prowadzi do ΔFosB i do mniejszego alternatywnie tłumaczonego Δ2ΔFosB.
  • Nadekspresja samego ΔFosB potwierdza jego fenotyp pro-nagradzający i prowzrostowy.
  • Natomiast Δ2ΔFosB nie ma wpływu na podatność na kokainę lub podatność na stres.
  • Pełna długość FosB, kodowana przez FosB mRNA również nie wpływa na nagrodę lub odporność.

Podziękowanie

Praca ta była wspierana przez granty Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego i Narodowego Instytutu Narkomanii oraz fundacji Ishibashi i Japońskiego Towarzystwa Promocji Nauki (numery JSPS KAKENHI: 24591735).

Przypisy

Zastrzeżenie wydawcy: Jest to plik PDF z nieedytowanym manuskryptem, który został zaakceptowany do publikacji. Jako usługa dla naszych klientów dostarczamy tę wczesną wersję manuskryptu. Rękopis zostanie poddany kopiowaniu, składowi i przeglądowi wynikowego dowodu, zanim zostanie opublikowany w ostatecznej formie cytowania. Należy pamiętać, że podczas procesu produkcyjnego mogą zostać wykryte błędy, które mogą wpłynąć na treść, a wszystkie zastrzeżenia prawne, które odnoszą się do czasopisma, dotyczą.

Referencje

  1. Był LE, Hedges VL, Vialou V, Nestler EJ, Meisel RL. Ekspresja Delta JunD w jądrze półleżącym zapobiega nagrodzie seksualnej u samic chomików syryjskich. Genes Brain Behav. 2013; 12: 666 – 672. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  2. Berton O, McClung CA, DiLeone RJ, Krishnan V, Russo S, Graham D, Tsankova NM, Bolanos CA, Rios M, Monteggia LM, Self DW, Nestler EJ. Istotna rola BDNF w mezolimbicznym szlaku dopaminowym w stresie społecznym. Nauka. 2006; 311: 864 – 868. [PubMed]
  3. Carle TL, Ohnishi YN, Ohnishi YH, Alibhai IN, Wilkinson MB, Kumar A, Nestler EJ. Brak konserwatywnej domeny C-końcowej degronu przyczynia się do wyjątkowej stabilności ΔFosB. Eur J Neurosci. 2007; 25: 3009 – 3019. [PubMed]
  4. Chen JS, Kelz MB, Hope BT, Nakabeppu Y, Nestler EJ. Chroniczne antygeny związane z Fos: stabilne warianty deltaFosB indukowane w mózgu przez przewlekłe leczenie. J Neurosci. 1997; 17: 4933 – 4941. [PubMed]
  5. Colby CR, Whisler K, Steffen C, Nestler EJ, Self DW. ΔFosB zwiększa motywację do kokainy. J Neurosci. 2003; 23: 2488 – 2493. [PubMed]
  6. Grueter BA, Robison AJ, Neve RL, Nestler EJ, Malenka RC. ΔFosB moduluje różnicowo funkcję jądra półleżącego bezpośrednio i pośrednio. Proc Natl Acad Sci USA. 2013; 110: 1923 – 1927. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  7. Żywopłoty VL, Chakravarty S, Nestler EJ, Meisel RL. Nadekspresja ΔFosB w jądrze półleżącym zwiększa nagrodę seksualną u samic chomików syryjskich. Genes Brain Behav. 2009; 8: 442 – 449. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  8. Hiroi N, Brown J, Haile C, Ye H, Greenberg ME, Nestler EJ. Myszy mutanta FosB: Utrata przewlekłej indukcji kokainy białek związanych z Fos i zwiększona wrażliwość na psychomotoryczne i nagradzające efekty kokainy. Proc Natl Acad Sci USA. 1997; 94: 10397 – 10402. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  9. Hope BT, Nye HE, Kelz MB, Self DW, Iadarola MJ, Nakabeppu Y, Duman RS, Nestler EJ. Indukcja długotrwałego kompleksu AP-1 złożonego ze zmienionych białek podobnych do Fos w mózgu przez przewlekłe leczenie kokainą i innymi przewlekłymi metodami. Neuron. 1994; 13: 1235 – 1244. [PubMed]
  10. Kelz MB, Chen J, Carlezon WA, Jr, Whisler K, Gilden L, Beckmann AM, Steffen C, Zhang YJ, Marotti L, Self DW, Tkatch R, Baranauskas G, Surmeier DJ, Neve RL, Duman RS, Picciotto MR, Nestler EJ. Ekspresja czynnika transkrypcyjnego ΔFosB w mózgu kontroluje wrażliwość na kokainę. Natura. 1999; 401: 272 – 276. [PubMed]
  11. Monteggia LM, Luikart B, Barrot M, Theobald D, Malkovska I, Nef S, Parada LF, Nestler EJ. Nokaut warunkowy BDNF pokazuje różnice płci w zachowaniach związanych z depresją. Biol Psychiatry. 2007; 61: 187 – 197. [PubMed]
  12. Muschamp JW, Nemeth CL, Robison AJ, Nestler EJ, Carlezon WA., Jr ΔFosB zwiększają satysfakcjonujące efekty kokainy przy jednoczesnym zmniejszeniu efektów depresyjnych agonisty opioidowego kappa U50488. Biol Psychiatry. 2012; 71: 44 – 50. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  13. Nestler EJ. Transkrypcyjne mechanizmy uzależnienia: rola deltaFosB. Philos Trans R Soc Londyn B Biol Sci. 2008; 363: 3245 – 3255. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  14. Ohnishi YN, Ohnishi YH, Hokama M, Nomaru H, Yamazaki K, Tominaga Y, Sakumi K, Nestler EJ, Nakabeppu Y. FosB Jest niezbędny dla zwiększenia tolerancji na stres i antagonizuje uczulenie narządu ruchu przez FosB. Biol Psychiatry. 2011; 70: 487 – 495. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  15. Perrotti LI, Hadeishi Y, Ulery P, Barrot M, Monteggia L, Duman RS, Nestler EJ. Indukcja ΔFosB w regionach mózgu związanych z nagrodą po przewlekłym stresie. J Neurosci. 2004; 24: 10594 – 10602. [PubMed]
  16. Perrotti LI, Weaver RR, Robison B, Renthal W, Maze I, Yazdani S, Elmore RG, Knapp DJ, Selley DE, Martin BR, Sim-Selley L, Bachtell RK, Self DW, Nestler EJ. Wyraźne wzory indukcji ΔFosB w mózgu przez narkotyki. Synapsa. 2008; 62: 358 – 369. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  17. Dzbanki KK, Frohmader KS, Vialou V, Mouzon E, Nestler EJ, Lehman MN, Coolen LM. ΔFosB w jądrze półleżącym ma kluczowe znaczenie dla wzmocnienia efektów nagrody seksualnej. Genes Brain Behav. 2010; 9: 831 – 840. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  18. Dzbanki KK, Vialou V, Nestler EJ, Lehman MN, Coolen LM. Doświadczenia seksualne zwiększają nagrodę amfetaminy i jądra półleżącego spinogenezę poprzez aktywność receptora dopaminy D1 i indukcję deltaFosB. J Neurosci. 2013; 33: 3434 – 3442. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  19. Roybal K, Theobold D, DiNieri JA, Graham A, Russo S, Krishnan V, Chakravarty S, Peevey J, Oehrlein N, Birnbaum S, Vitaterna MH, Orsulak P, Takahashi JS, Nestler EJ, Carlezon WA, Jr, McClung CA. Zachowanie podobne do manii wywołane zaburzeniem ZEGARA. Proc Natl Acad Sci USA. 2007; 104: 6406 – 6411. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  20. Teegarden SL, Bale TL. Zmniejszenie preferencji żywieniowych powoduje zwiększenie emocjonalności i ryzyka nawrotu diety. Biol Psychiatry. 2007; 61: 1021 – 1029. [PubMed]
  21. Ulery PG, Rudenko G, Nestler EJ. Regulacja stabilności ΔFosB przez fosforylację. J Neurosci. 2006; 26: 5131 – 5142. [PubMed]
  22. Ulery-Reynolds PG, MA Castillo, Vialou V, Russo SJ, Nestler EJ. Fosforylacja ΔFosB pośredniczy w jego stabilności in vivo. Neuroscience. 2009; 158: 369 – 372. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  23. Vialou V, Robison AJ, LaPlant QC, Covington HE, III, Dietz DM, Ohnishi YN, Mouzon E, Rush AJ, III, Watts EL, Wallace DL, Iñiguez SD, Ohnishi YH, Steiner MA, Warren B, Krishnan V, Neve RL, Ghose S, Berton O, Tamminga CA, Nestler EJ. ΔFosB w obwodach nagrody mózgowej pośredniczy w odporności na stres i odpowiedzi przeciwdepresyjne. Natura Neurosci. 2010a; 13: 745 – 752. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  24. Vialou V, Maze I, Renthal W, LaPlant QC, Watts EL, Mouzon E, Ghose S, Tamminga CA, Nestler EJ. Czynnik odpowiedzi surowicy sprzyja odporności na przewlekły stres społeczny poprzez indukcję ΔFosB. J Neurosci. 2010b; 30: 14585 – 14592. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  25. Wallace DL, Vialou V, Rios L, Carle-Florence TL, Chakravarty S, Kumar A, Graham D, Green TA, Iniguez SD, Perrotti LI, Barrot M, DiLeone RJ, Nestler EJ, Bolaños CA. Wpływ ΔFosB w jądrze zachodzi na zachowanie związane z nagrodami naturalnymi. J Neurosci. 2008; 28: 10272 – 10277. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  26. Werme M, Messer C, Olson L, Gilden L, Thorén P, Nestler EJ, Brené S. ΔFosB regulują pracę kół. J Neurosci. 2002; 22: 8133 – 8138. [PubMed]
  27. Zachariou V, Bolanos CA, Selley DE, Theobald D, Cassidy MP, Kelz MB, Shaw-Lutchman T, Berton O, Sim-Selley LJ, DiLeone RJ, Kumar A, Nestler EJ. ΔFosB: Istotna rola ΔFosB w jądrze półleżącym w działaniu morfiny. Natura Neurosci. 2006; 9: 205 – 211. [PubMed]