Przedczołowy obwód korowy dla zachowań depresyjnych i lękowych zapośredniczonych przez cholecystokininę: Rola ΔFosB (2014)

Abstrakcyjny

Zmniejszona aktywność neuronalna kory przedczołowej przyśrodkowej (mPFC) jest związana z zachowaniami depresyjno-lękowymi wywołanymi porażką społeczną u myszy. Jednak mechanizmy molekularne leżące u podstaw zmniejszonej aktywności mPFC i jej roli hamującej wzrost pozostają nieznane. Pokazujemy tutaj, że indukcja czynnika transkrypcji ΔFosB w mPFC, szczególnie w obszarze prelimbicznym (PrL), pośredniczy w podatności na stres. Indukcja ΔFosB w PrL występowała selektywnie u podatnych myszy po przewlekłym stresie społecznym i nadekspresji ΔFosB w tym regionie, ale nie w pobliskim obszarze infralimbic (IL), zwiększając podatność na stres. ΔFosB wywołało te efekty częściowo poprzez indukcję receptora cholecystokininy (CCK) -B: blokada CCKB w mPFC indukuje odporny fenotyp, podczas gdy podawanie CCK do mPFC naśladuje lękotwórcze i depresyjne skutki stresu społecznego. Wcześniej odkryliśmy, że optogenetyczna stymulacja neuronów mPFC u podatnych myszy odwraca kilka nieprawidłowości behawioralnych obserwowanych po przewlekłym stresie społecznym. Dlatego postawiliśmy hipotezę, że optogenetyczna stymulacja projekcji korowych uratuje patologiczne efekty CCK w mPFC. Po wlewie CCK w mPFC, optogenetycznie stymulowaliśmy projekcje mPFC do podstawno-bocznego ciała migdałowatego lub jądra półleżącego, dwóch struktur podkorowych zaangażowanych w regulację nastroju. Stymulacja projekcji kortykamidy blokowała efekt anksjogenny CCK, chociaż nie zaobserwowano żadnego wpływu na inne objawy porażki społecznej. I odwrotnie, stymulacja projekcji kortykosteroidów odwróciła indukowane przez CCK unikanie społeczne i deficyty preferencji sacharozy, ale nie wywołuje efektów lękowych. Łącznie wyniki te wskazują, że deficyty behawioralne wywołane stresem społecznym pośredniczą częściowo w adaptacjach molekularnych w mPFC obejmujących ΔFosB i CCK poprzez projekcje korowe do odrębnego celu podkorowegos.

Słowa kluczowe: półleżący, ciało migdałowate, lęk, CCK, depresja, mPFC

Wprowadzenie

Kilka powiązanych anatomicznie i funkcjonalnie regionów limbicznych mózgu, w tym przyśrodkowa kora przedczołowa (mPFC), hipokamp, ​​ciało migdałowate i jądro półleżące (NAc), odgrywa rolę w pośredniczeniu w kluczowych objawach depresji i lęku (; ; ; ; , ; ; ). Na przykład brak sprzężenia korowego do ciała migdałowatego jest skorelowany z emocjami dysforycznymi i powraca do normalnego poziomu po pomyślnym leczeniu. Efekty przeciwdepresyjne głębokiej stymulacji mózgu subgenualnej kory obręczy, obszaru mPFC, są związane z przywróceniem zarówno aktywności korowej, jak i podkorowej mózgu do normalnego poziomu (; ). Podobnie, głęboka stymulacja mózgu NAc jest lekiem przeciwdepresyjnym i przeciwlękowym i koreluje ze zmienionym metabolizmem w NAc, ciałach migdałowatych i mPFC (; ; ). Dane te potwierdzają hipotezę sieci neuronowej o zaburzeniach nastroju, w których leki przeciwdepresyjne, niezależnie od mechanizmów, normalizują aktywność zarówno w nieczynnych korowych, jak i nadaktywnych obwodach podkorowych (; ; ; ; ; ).

Modele zwierzęce obejmujące przewlekłą ekspozycję na stres fizyczny lub psychiczny zaburzają strukturę i funkcję neuronów w mPFC (), ciało migdałowate (), hipokamp () i NAc (; ). Chroniczny stres społeczny, etologicznie poprawny model depresji (), zmniejsza aktywność neuronalną mPFC, jak wynika ze zmniejszonej ekspresji Zif268 i c-Fos (; ). Co więcej, stymulacja optogenetyczna mPFC odwraca te deficyty i wywiera działanie przeciwdepresyjne (), potwierdzając znaczenie mPFC w zjawiskach związanych z nastrojem. TmPFC gryzoni, podobnie jak u naczelnych, kontroluje zachowania emocjonalne po części poprzez projekcje do ciała podstawno-bocznego ciała migdałowatego (BLA) i NAc (; ; ). Niemniej jednak mechanizmy molekularne, które pośredniczą w tej roli mPFC, pozostają nieznane.

Niniejsze badanie skupiło się początkowo na ΔFosB, stabilnym czynniku transkrypcyjnym, który jest indukowany w NAc przez przewlekły stres społeczny, w którym przeciwstawia się podatności na stres (). Wykonaliśmy mapowanie indukcji mózgu ΔFosB po stresie porażki i stwierdziliśmy, podobnie jak we wcześniejszych badaniach (; ; ), silna indukcja w mPFC. Co zaskakujące, odkryliśmy, że taka indukcja ΔFosB w mPFC sprzyja wrażliwości na stres. Zidentyfikowaliśmy receptor cholecystokininy (CCK) -B jako cel molekularny ΔFosB w mPFC, gdzie neuroprzekaźnictwo CCKergiczne odgrywa rolę zarówno w anksjogennych, jak i depresogennych skutkach stresu społecznego (, ). Odkryliśmy, że aktywność CCK w mPFC jest zarówno niezbędna, jak i wystarczająca do wywołania lęku i depresji, podobnie jak w przypadku stresu społecznego. Ponadto, dzięki zastosowaniu podejść optogenetycznych, demonstrujemy specyficzne działania CCK w podukładach mPFC: CCK w projekcjach mPFC-BLA pośredniczy w objawach lękowych, podczas gdy CCK w projekcjach mPFC-NAc pośredniczy w objawach depresji.

Materiały i Metody

Eksperyment 1: mapowanie całego mózgu indukcji ΔFosB przez przewlekły stres społeczny.

8-tygodniowe samce myszy C57BL / 6J poddano przewlekłemu stresowi społecznemu przez kolejne dni 10, jak opisano wcześniej (; ; ) (widzieć Tabela 1; Rys. 1A). W skrócie, każda mysz była wystawiona na nieznaną, agresywną męską mysz hodowlaną na emeryturze CD1 dla 5 min dziennie. Po bezpośredniej interakcji z agresorem CD1 (5 min), zwierzęta umieszczono w sąsiednim przedziale tej samej klatki dla następnego 24 hz kontaktem sensorycznym, ale nie fizycznym. Zwierzęta kontrolne trzymano w równoważnych klatkach, ale z członkami tego samego szczepu. Testy interakcji społecznych przeprowadzono 24 h po ostatnim dniu porażki. Unikanie społeczne nieznanej męskiej myszy CD1 oceniono zgodnie z opublikowanymi protokołami. Mierzono czas spędzony w „strefie interakcji” (korytarz o szerokości 8-cm otaczającej klatkę). Segregację pokonanych myszy na subpopulacje wrażliwe i sprężyste przeprowadzono zgodnie z wcześniejszym opisem (; ). Ponieważ większość myszy kontrolnych spędza więcej czasu na interakcji z celem społecznym niż z pustą klatką docelową, współczynnik interakcji wynoszący 100 (równy czas spędzony w strefie interakcji w obecności i przy braku celu społecznego) jest stosowany jako odcięcie: myszy z punktacją <100 są oznaczane jako „podatne”, a te z wynikiem ≥100 jako „odporne”. Obszerne analizy behawioralne, biochemiczne i elektrofizjologiczne potwierdzają ważność tych odrębnych podatnych i odpornych subpopulacji (; ; ).

Tabela 1.  

Średnia liczba (± SEM) jąder immunoreaktywnych FosB na mm2 w obszarach mózgu myszy kontrolnych, wrażliwych i sprężystych 24 h po przewlekłym (10 d) stresie społecznym
Rysunek 1.  

Indukcja ΔFosB w mPFC sprzyja podatności na stres. A, Reprezentatywne fotomikrografie immunohistochemii ΔFosB w mPFC 24 h po ostatnim odcinku porażki społecznej 10. B, Indukcja ΔFosB nie występuje w GABAergicznym ...

Zaraz po teście interakcji społecznych myszy znieczulono i perfundowano dosercowo za pomocą 4% paraformaldehydu / PBS. Liczba komórek dla ΔFosB+ neurony w NAc przeprowadzono zgodnie z wcześniejszym opisem (). Mózgi poddano krioprotekcji za pomocą 30% sacharozy, a skrawki koronalne (30 μm) pocięto na mrożący mikrotom i poddano obróbce do immunohistochemii. Swobodnie pływające skrawki wstępnie inkubowano w buforze blokującym zawierającym 0.3% Triton i 3% normalnej surowicy koziej. ΔFosB wykryto za pomocą króliczych przeciwciał poliklonalnych skierowanych przeciwko N-końcowej części białka (1 / 1000 Santa Cruz Biotechnology, nr katalogowy # sc-48) w tym samym buforze, a następnie przetworzono biotynylowanymi kozimi przeciwciałami IgG anty-króliczymi i awidyną-biotyną metoda kompleksu peroksydazy z DAB jako substratem (Vector Laboratories). Czasy inkubacji diaminobenzydyny utrzymywano na stałym poziomie dla wszystkich warunków (100 s). Plasterki zostały zamontowane, odwodnione i zakryte. Immunopozytywne komórki osFosB wykazywały specyficzne brązowe zabarwienie w jądrze i były oceniane ilościowo przez obserwatora w warunkach leczenia za pomocą mikroskopu (powiększenie 20 ×). Wybrano trzy wybrane skrawki mózgu obejmujące każdy obszar mózgu na mysz do oznaczenia ilościowego. Segmentację anatomiczną każdego regionu mózgu przeprowadzono przez porównanie sekcji z atlasem mózgu myszy Paxinos. Warunki immunohistochemii zostały zoptymalizowane w celu zmniejszenia poziomów tła do minimum umożliwiającego prawidłową identyfikację komórek ΔFosB-dodatnich. Średnie wartości obliczono dla każdego zwierzęcia i traktowano jako indywidualną obserwację do analizy statystycznej. Chociaż stosowane przeciwciało rozpoznaje zarówno FosB, jak i pełnej długości FosB, wiemy, że Western blot, że tylko ΔFosB jest wykrywalny w badanych warunkach (; ).

Eksperyment 2: identyfikacja fenotypu neuronalnego ΔFosB wywołanego stresem społecznym w mPFC.

Aby zbadać ekspresję ΔFosB w korowych neuronach GABAergicznych, użyliśmy tkanek od myszy GAD2-tdTomato poddanych przewlekłemu stresowi społecznemu i wybarwiono ΔFosB, jak opisano powyżej (patrz Rys. 1B). Myszy wytworzono przez hodowanie knockinowych myszy GAD2-Cre (Gad2tm2 (cre) Zjh / J; numer zapasowy JAX 010802) () z (B6.Cg-Gt (ROSA) 26Sortm9 (CAG-tdTomato) Hze / J; numer zapasowy JAX 007908), które przenoszą kontrolowany tdTomato floxed-stop (wariant RFP).

Eksperyment 3: behawioralne efekty nadekspresji ΔFosB w korze prelimbicznej (PrL) i infralimbic (IL).

Operację stereereaksji przeprowadzono na dorosłych samcach myszy (tygodnie 8) w celu wstrzyknięcia HSV-ΔFosB-GFP lub HSV-GFP do regionów PrL lub IL mPFC. W skrócie, myszy znieczulono przy użyciu mieszaniny ketaminy (10 mg / kg) i ksylazyny (1 mg / kg), a do dostarczania wirusa dla PrL zastosowano następujące współrzędne stereotaktyczne: 1.8 mm (przedni / tylny), 0.65 mm (boczny ), −2.2 mm (grzbietowa / brzuszna); i dla IL: 1.9 mm (przedni / tylny), 0.75 mm (boczny), -2.8 mm (grzbietowy / brzuszny) pod kątem 10 ° od linii środkowej (względem bregmy). Całkowitą ilość 0.5 μl oczyszczonego wirusa dostarczono obustronnie w okresie 5 min (0.1 μl / min), a następnie 5 min odpoczynku. Miejsca wstrzyknięć wirusa potwierdzono przy użyciu standardowych metod histologicznych (patrz Rys. 1C). Chociaż nie jest możliwe selektywne ukierunkowanie PrL na IL u myszy z doskonałą dokładnością, dane w Rysunek 1C ilustrują, że jest bardzo możliwe, aby w większości przypadków kierować się na jeden lub drugi region. Rzeczywiście, odmienne efekty behawioralne uzyskane z ukierunkowania na dwa regiony (patrz Wyniki) uzasadniają to podejście. Pierwsza partia myszy była używana wyłącznie w submaksymalnym eksperymencie porażki społecznej (patrz Rys. 1D). Trzy dni po zabiegu myszy zostały poddane dwóm kolejnym porażkom tego samego dnia, a następnie testowane pod kątem interakcji społecznych 24 h później. Ta procedura submaksymalnej porażki została wcześniej zweryfikowana, aby ujawnić fenotypy wrażliwości na populację po manipulacjach genetycznych (; ).

Drugą partię myszy zastosowano do badania podstawowych zachowań lękowych i depresyjnych (patrz Rys. 1E – J). Dzień po operacji myszy przyzwyczajano do roztworu sacharozy 1% (w / v). Następnego dnia myszy mogły wybierać między butelką wody a butelką z roztworem 1% sacharozy, włączaną codziennie. Spożycie roztworu sacharozy dla 24 h mierzono w czwartym i piątym dniu po zabiegu i wyrażono jako procent całkowitej ilości spożytej cieczy. Myszy badano w otwartym polu (dzień 3), podwyższonym labiryncie plus (dzień 4), interakcjach społecznych (dzień 5 rano) i testach wymuszonego pływania (dzień 5 po południu) na podstawie opublikowanych protokołów (). Odkryliśmy, że przy tej kolejności testów na wyniki kolejnych testów nie mają wpływu poprzednie (). Aktywność myszy w otwartym polu rejestrowano dla 5 min przy użyciu systemu śledzenia wideo (Ethovision) w warunkach czerwonego światła. Podniesiony labirynt składał się z dwóch prostych przecinających się pasów startowych umieszczonych 60 cm nad podłogą i podzielonych na dwa otwarte i dwa zamknięte ramiona. Myszy umieszczano indywidualnie w centrum labiryntu i pozwalano im swobodnie badać każde ramię przez okres 5 min. W testach labiryntu otwartego i podwyższonego plus labirynt wykorzystano odpowiednio czas spędzony w ramionach środkowych i otwartych jako indeks odwrotny odpowiedzi związanych z lękiem. Przeprowadzono jednodniowy test wymuszonego pływania przez okres 5 min. Zwiększony czas bezruchu podczas testu wymuszonego pływania zinterpretowano jako zachowanie podobne do prodepresji. Ten test dnia 1 był szeroko stosowany u myszy i walidowany jako miara trafności predykcyjnej, ponieważ leki przeciwdepresyjne skracają czas bezruchu.

Ostatecznie oddzielną grupę myszy wstrzyknięto do wewnątrzkomórkowego HSV-ΔFosB i zbadano pod kątem interakcji społecznych po porażce submaksymalnej (patrz Rys. 1K).

Wektory HSV otrzymano z Rachael Neve (Massachusetts Institute of Technology). Interesujące geny (ΔFosB i GFP) znajdują się pod promotorem CMV. Wektory te zostały szeroko sprawdzone w poprzednich publikacjach (np. ).

Eksperyment 4: skutki przewlekłego stresu społecznego na poziomy receptora CCKB w mPFC.

W 24 h po teście interakcji społecznych mózgi szybko usuwano i krojono seryjnie, a mPFC szybko wycinano i zamrażano na suchym lodzie (patrz Rys. 2A,B). Izolację RNA, qPCR i analizę danych przeprowadzono zgodnie z wcześniejszym opisem (; ). RNA izolowano za pomocą odczynnika TriZol (Invitrogen) i dalej oczyszczano za pomocą mikro zestawów RNAeasy firmy QIAGEN. Wszystkie próbki RNA określono jako mające wartości 260 / 280 i 260 / 230 ≥1.8. Odwrotna transkrypcja została wykonana przy użyciu iScript (Bio-Rad). qPCR z użyciem SYBR Green (Quanta) przeprowadzono za pomocą systemu Applied Biosystems 7900HT RT PCR z następującymi parametrami cyklu: 2 min przy 95 ° C; Cykle 40 95 ° C dla 15 s, 59 ° C dla 30 s i 72 ° C dla 33 s; i stopniowane ogrzewanie do 95 ° C w celu wygenerowania krzywych dysocjacji dla potwierdzenia pojedynczych produktów PCR. Dane analizowano przez porównanie Ct wartości stanu leczenia (podatne lub sprężyste w porównaniu z myszami kontrolnymi lub HSV-ΔFosB vs HSV-GFP) z ΔΔCt metoda (). startery qPCR są następujące: ΔFosB, forward, AGGCAGAGCTGGAGTCGGAGAT i reverse, GCCGAGGACTTGAACTTCACTCG; CCKB, forward, ACCCTTTATGCGGTGATCTTTC i reverse, ATGAGCACGTTTCCGCCAA; CCK, forward, AGCGCGATACATCCAGCAG i reverse, ACGATGGGTATTCGTAGTCCTC; GAPDH, naprzód, AGGTCGGTGTGAACGGATTTG i odwrotny, TGTAGACCATGTAGTTGAGGTCA.

Rysunek 2.  

Blokada receptora CCKB ma działanie proreilujące, efekt podobny do antydepresyjnego. A, Porażka społeczna obniża poziom receptora CCKB w mPFC tylko u myszy odpornych (n = 8 – 10). *p <0.05, w porównaniu z kontrolą (jednokierunkowa ANOVA). **p <0.05 ...
Eksperyment 5: wpływ ΔFosB na poziomy receptora CCKB i cFos.

Myszom wstrzykiwano wewnątrzprL za pomocą HSV-ΔFosB. W 72 h po operacji, na szczycie nadekspresji wirusa, miejsca iniekcji wycięto pod mikroskopem fluorescencyjnym (patrz Rys. 2C). Izolację RNA, qPCR i analizę danych przeprowadzono jak opisano powyżej. Startery qPCR są następujące: c-fos, forward, AATCCGAAGGGAACGGAATAAGA i reverse, TGCAACGCAGACTTCTCATCT.

Eksperyment 6: wpływ blokady ΔFosB na indukowane stresem poziomy receptora CCKB i odporność.

Dorosłym myszom wstrzykiwano obustronnie HSV-GFP lub HSV-ΔJunD do PrL (patrz Rys. 2D-F). ΔJunD jest N-końcowym obciętym mutantem JunD, który działa jako dominujący-negatywny antagonista ΔFosB. Myszy poddano klęsce społecznej dwa razy dziennie za 5 d. Ten przyspieszony protokół porażki społecznej, skrócony do okresu maksymalnej ekspresji transgenu HSV, był wcześniej stosowany i wykazano, że wywołuje maksymalne poziomy unikania społecznego (). Po 24 godzinach od ostatniego epizodu stresu myszy dekapitowano bez znieczulenia, aby uniknąć wpływu środków znieczulających na poziom białek neuronalnych. Zainfekowaną tkankę usunięto w zawierającym PBS inhibitorach proteazy (Roche) i fosfatazy (Sigma-Aldrich) przy użyciu stempla 15 G i natychmiast zamrożono na suchym lodzie. Próbki homogenizowano za pomocą lekkiej sonikacji w zmodyfikowanym buforze RIPA: 10 mm Tris zasada, 150 mm chlorek sodu, 1 mm EDTA, 0.1% SDS, 1% Triton X-100, 1% dezoksycholan sodu, pH 7.4 oraz inhibitory proteazy i fosfatazy jako powyżej. Po dodaniu buforu Laemmli białka rozdzielono na 4–15% żelach gradientowych poliakrylamidowych (Criterion System; Bio-Rad) i wykonano Western blotting przy użyciu systemu Odyssey (Li-Cor) zgodnie z protokołami producenta. Błony blotowano przeciwciałem receptora CCKB (1/1000, Acris, nr katalogowy AP01421PU-N). Innej grupie myszy wstrzyknięto AAV-ΔJunD lub AAV-GFP w PrL, a następnie, 5 tygodni po operacji, aby umożliwić maksymalną ekspresję transgenu, myszy poddano protokołowi submaksymalnej porażki. Zostały przetestowane pod kątem interakcji społecznych 24 godziny po ostatniej porażce.

Eksperyment 7: wpływ wewnątrz-mPFC CI-988, antagonisty CCKB, na wywołane stresem społecznym unikanie społeczne i anhedonię.

Dwustronne kaniule (kaniula 1.0 mm do odległości kaniuli, 1.8 mm przednia, wstrzykiwacz -2.2 mm grzbietowo / brzusznie) skierowane na mPFC wszczepiono u podatnych myszy (patrz Rys. 2G,H). Tydzień po zabiegu 10 ng CI-988 był podawany bezpośrednio do mPFC, celując głównie w PrL. Myszy testowano następnie pod kątem zachowania społecznego. Preferencję sacharozy mierzono dla pozostałych 24 h. CI-988 (Tocris Bioscience) rozpuszczono w solance, podzielono na porcje i zamrożono. Końcowe rozcieńczenie przygotowano w dniu eksperymentu. Dodatkowe doświadczenie przeprowadzono na wrażliwych myszach z CI-988 podawanym dootrzewnowo (2 mg / kg) 30 min przed testem interakcji społecznych.

Eksperyment 8: wpływ agonisty CCKB na podatność na stres społeczny i odwrócenie poprzez optogenetyczną stymulację projekcji mPFC na BLA lub NAc.

AAV-CaMKII-ChR2-EYFP lub AAV-CaMKII-EYFP wstrzyknięto do właściwego mPFC, ponownie celując głównie w PrL (patrz Rys. 3A – G). Pięć tygodni później światłowody wszczepiono w prawy NAc (1.4 przedni / tylny, 2.6 boczny, −4.7 grzbietowy / brzuszny pod kątem 25 ° od linii środkowej) lub BLA (−1.6 przedni / tylny, 3.1 boczny, −4.7 przedni / tylny, 1 boczny, −24 boczny / brzuszny bez kąta od linii środkowej). Podczas tej samej procedury chirurgicznej wszczepiono obustronną kaniulę do mPFC (patrz wyżej). Do czaszki przymocowano kaniule i włókna cementem dentystycznym. Myszom pozwolono 24-owi na powrót do zdrowia przed rozpoczęciem eksperymentów behawioralnych. Myszy poddano submaksymalnej porażce, a następnie przetestowano 30 h później w celu interakcji społecznej, a następnie bezpośrednio podniesiono labirynt plus i dla preferencji sacharozy dla pozostałych 8 h. W 10 min przed testem interakcji społecznej połowę myszy wlewano CCK-8 (2 ng) do mPFC, podczas gdy druga połowa otrzymywała nośnik (sól fizjologiczna). Myszy badano parami (mysz leczona nośnikiem i CCK-8, z AAV-GFP lub AAV-ChRXNUMX). CCK-XNUMX (Sigma) rozpuszczono w soli fizjologicznej, podzielono na porcje i zamrożono. Ostateczne rozcieńczenie przygotowano w dniu eksperymentu.

Rysunek 3.  

Podatność na stres wywołana przez CCK-8 zależy od określonych projekcji korowych. A, W 24 h po submaksymalnej porażce społecznej i 30 min po infuzji CCK-8, regiony projekcji mPFC były stymulowane laserowo podczas testu interakcji społecznej. Infuzja CCK-8 ...

Stymulacje optyczne przeprowadzono zgodnie z opublikowanymi protokołami (). Włókna optyczne (Thor Laboratories) były chronicznie wszczepiane i łączone za pomocą adaptera FC / PC z niebieską diodą laserową 473 nm (Crystal Lasers, BCL-473 – 050-M). Stymulator (Agilent, #33220A) został użyty do wygenerowania niebieskich impulsów światła. Podczas wszystkich stymulacji, impulsy 40 ms 100 Hz (szerokość kolca 9.9 ms) niebieskie impulsy światła były dostarczane do każdego obszaru 3 do regionów końcowych w BLA lub NAc tylko przez czas trwania testu interakcji społecznych, aby naśladować rozerwany wzór korowy czynność. Intensywność światłowodu została zweryfikowana przed każdym użyciem, za pomocą czujnika światła (Thor Laboratories, S130A), a natężenie światła wynosiło N15 mW. Ten protokół stymulacji, który wcześniej zwalidowano elektrofizjologicznie (), nie wywołał napadów w oparciu o obserwacje behawioralne i brak ekspresji c-Fos poza regionami stymulowanymi optogenetycznie ().

Eksperyment 9: wpływ agonisty CCKB na aktywność neuronalną mPFC, mierzony za pomocą poziomów mRNA c-Fos.

Obustronne kaniule wszczepiono dorosłym myszom atakującym mPFC (patrz Rys. 3H). Po tygodniu odpoczynku, myszy poddano submaksymalnej porażce i poddano infuzji CCK-8 24 h później. Strzykawki mPFC pobrano 30 min po wlewie leku i próbki przygotowano do analizy mRNA jak opisano powyżej.

Obudowa dla zwierząt.

Użyto osiem-tygodniowych samców myszy C57BL / 6J (The Jackson Laboratory). Wszystkie myszy przyzwyczajono do obiektu dla zwierząt przez co najmniej 1 tydzień przed manipulacjami eksperymentalnymi i utrzymywano je w 23 ° C – 25 ° C w cyklu 12 h światło / ciemność (światła włączone w 7: 00 AM) za pomocą ad libitum dostęp do żywności i wody. Eksperymenty przeprowadzono zgodnie z wytycznymi Society for Neuroscience i Institutional Animal Care and Use Committee w Icahn School of Medicine na Mount Sinai.

Analizy statystyczne.

Wyświetlane dane są wyrażone jako średnia ± SEM (przedstawione jako słupki błędów). Jednokierunkowe ANOVA wykorzystano do porównania średnich między myszami kontrolnymi, wrażliwymi i sprężystymi w analizach immunohistochemicznych, biochemicznych i behawioralnych. Jednokierunkowe ANOVA wykorzystano do porównania średnich między kontrolami GFP i nadekspresją ΔFosB w PrL lub IL w testach otwartego, podwyższonego plus labiryntu, wymuszonego pływania i preferencji sacharozy. Dwukierunkowe ANOVA zastosowano do porównania średnich między kontrolami GFP, ΔFosB-PrL i ΔFosB-IL w teście interakcji społecznych. Dwukierunkowe ANOVA zastosowano do porównania efektów CCK-8 z lub bez stymulacji optogenetycznej we wszystkich eksperymentach behawioralnych, jak również wpływ nadekspresji ΔFosB lub infuzji CI-988 na unikanie społeczne. Kiedy stosowne, post hoc analizy przeprowadzono za pomocą Bonferroni post hoc test. Studenta t testy zastosowano do porównania średnich dla wpływu infuzji CI-988 na testy preferencji sacharozy i wymuszonego pływania oraz CCK-8 na c-Fos poziomy mRNA. Różnice między warunkami doświadczalnymi uznano za statystycznie istotne, gdy p ≤ 0.05.

Efekt

Mózgowe mapowanie indukcji ΔFosB przez przewlekły stres społeczny

Po raz pierwszy badaliśmy indukcję ΔFosB metodą immunohistochemiczną u myszy kontrolnych, wrażliwych i sprężystych, po przebiegu przewlekłego stresu społecznego (10 d), z naciskiem na regiony przodomózgowia i śródmózgowia, w które wcześniej zaangażowano reakcje stresowe. Zwierzęta analizowano 24 h po ostatnim epizodzie porażki. Przewlekły stres społeczny wywołuje ΔFosB w wielu obszarach mózgu z wyraźnymi wzorcami obserwowanymi między myszami sprężystymi i wrażliwymi. Jak pokazano w Tabela 1 i Rysunek 1A, IL, BLA, zakręt zębaty hipokampa, prążkowia grzbietowego i rdzenia NAc wykazywały preferencyjną aktywację u prężnych myszy; takie wyniki w NAc są zgodne z opublikowanymi ustaleniami (). W uderzającym kontraście, podatne myszy wykazywały większą indukcję w PrL, przegrodzie bocznej i jądrze podścieliska terminalnego. Kilka obszarów mózgu wykazało porównywalną indukcję ΔFosB u myszy podatnych i sprężystych; obejmowały one korę oczodołowo-czołową (OFC, inny obszar PFC), powłokę NAc, raphé grzbietową i szarość okołokręgową (PAG).

Aby zidentyfikować podtyp neuronowy wyświetlający indukcję ΔFosB w regionach korowych, myszy GAD2-tdTomato poddano przewlekłemu stresowi społecznemu. Immunoreaktywność ΔFosB u podatnych myszy była niewykrywalna w neuronach GABAergicznych (Rys. 1B), który potwierdza wcześniejsze ustalenia specyficznej indukcji ΔFosB w korowych neuronach piramidowych po innych formach przewlekłego stresu (). U myszy bez kontroli wyjściowe poziomy ΔFosB w regionach mózgu były podobne do tych odnotowanych w poprzednich badaniach (, ) o znacznie wyższych poziomach podstawowych w NAc i prążkowiu grzbietowym w porównaniu z jakimkolwiek innym regionem, z wyjątkiem jednego zakrętu zębatego, który wykazywał poziomy porównywalne z poziomami w regionach prążkowia (Tabela 1).

ΔFosB w mPFC sprzyja podatności na stres

Aby śledzić te odkrycia, skupiliśmy się na PrL, ponieważ wykazaliśmy wcześniej, że aktywacja optogenetyczna tego regionu wywiera działanie przeciwdepresyjne w paradygmacie porażki społecznej (). Aby przetestować funkcjonalne konsekwencje indukcji ΔFosB w tym regionie mózgu, nadekspresjonowaliśmy wirusowo ΔFosB w PrL myszy kontrolnych (Rys. 1C) i poddał je submaksymalnemu kursowi stresu społecznego, który nie wywołuje unikania społecznego u normalnych zwierząt. Myszy z nadekspresją ΔFosB w PrL były bardziej podatne na porażkę społeczną niż myszy kontrolne, którym wstrzyknięto GFP, ponieważ wykazywały zachowania unikania społecznego po submaksymalnej porażce społecznej (interakcja, F(2,38) = 2.847, p > 0.05, główny efekt wirusa, F(2,38) = 6.013, p <0.05; Test pocztowy Bonferroni t = 2.447, p <0.05) (Rys. 1D). Myszy te wykazywały również zwiększoną nieruchomość w teście wymuszonego pływania w dniu 1 (F(2,31) = 6.448, p <0.05; Test pocztowy Bonferroni t = 3.518, p <0.05) (Rys. 1E), efekt przeciwny do działania leków przeciwdepresyjnych. W przeciwieństwie do tego, nadekspresja ΔFosB w PrL nie zmieniła kilku podstawowych pomiarów zachowania lękowego, preferencji sacharozy, interakcji społecznej lub aktywności lokomotorycznej (Rys. 1F – J). Odkrycia te potwierdzają hipotezę, że selektywna indukcja ΔFosB w PrL podatnych myszy przyczynia się do podatności na stres i jego szkodliwych konsekwencji. W przeciwieństwie do tego, nadekspresja ΔFosB w innym regionie mPFC, IL, nie miała wpływu na wyjściowe zachowania emocjonalne ani na reakcje na stres związany z porażką społeczną (Rys. 1D – J), mając na uwadze, że nadekspresja ΔFosB w środkowym OFC zmierzała do promowania odporności na przewlekłą porażkę społeczną, chociaż efekt ten nie osiągnął istotności statystycznej (interakcja, F(1,31) = 1.741, p > 0.05, główny efekt czasu interakcji, F(1,31) = 14.170, p <0.05; Test pocztowy Bonferroni t = 3.860, p <0.05 w grupie GFP; t = 1.960, p <0.05 w grupie ΔFosB; efekt wirusa, t = 2.447, p <0.05) (Rys. 1K).

ΔFosB promuje indukcję CCKB w mPFC

Wiele dowodów potwierdza pogląd, że CCK, obfity neuropeptyd w mózgu, odgrywa zasadniczą rolę w neurobiologicznych mechanizmach stresu i lęku (). W szczególności uwalnianie CCK w mPFC podczas stresu społecznego u szczurów jest związane z zachowaniami związanymi z lękiem (). Chociaż zaangażowanie CCK w depresję u ludzi pozostaje niejasne, ostatnie dowody wskazują na jego rolę w wywołanym przez porażkę społeczną zachowaniu u szczurów przypominającym depresję (). Postawiliśmy zatem hipotezę, że zmiany poziomów CCK lub jego receptora CCKB (znanego również jako CCK2) w mPFC mogą przyczyniać się do różnic między myszami podatnymi i sprężystymi. W 48 h po ostatnim epizodzie porażki, poziomy mRNA CCKB były zmniejszone tylko w mPFC odpornych myszy (F(2,18) = 8.084, p <0.01; Test pocztowy Bonferroni, t = 3.104, p <0.05 w porównaniu z kontrolą; t = 5.113, p <0.01 vs wrażliwe) (Rys. 2A). Nie zaobserwowano różnic w poziomach mRNA CCK u myszy podatnych lub sprężystych (dane nie pokazane). Zaobserwowaliśmy wzrost ΔFosB poziomy mRNA tylko u podatnych myszy zgodne z danymi białkowymi opisanymi powyżej (F(2,18) = 5.246, p <0.01; Test pocztowy Bonferroni t = 3.336, p <0.05 vs wrażliwe; t test t(12) = 2.138, p <0.05 w porównaniu z kontrolą) (Rys. 2B). Ponieważ ΔFosB reguluje transkrypcję wielu genów (; ), rozważaliśmy możliwość, że może regulować ekspresję mRNA CCKB. Aby odpowiedzieć na to pytanie, najpierw prześwietliliśmy ΔFosB w PrL i stwierdziliśmy, że ta manipulacja zwiększa poziom mRNA CCKB w tym regionie (t(12) = 2.012, p <0.05 w porównaniu z GFP) (Rys. 2C). Co ciekawe, znaleźliśmy także spadek c-Fos poziomy mRNA po nadekspresji ΔFosB (t(11) = 3.382, p <0.01) (Rys. 2C). Twyniki hese sugerują ponadto, że indukcja ΔFosB w PrL u podatnych myszy jest aktywnym mechanizmem podatności poprzez zapobieganie supresji CCKB obserwowanej u prężnych myszy.

W celu dalszego wzmocnienia tych obserwacji nadeksprymowano ΔJunD, partnera wiążącego ΔFosB, który nie ma domeny transaktywacyjnej i tym samym działa jako dominujący antagonista negatywny i określa jego wpływ na indukowaną stresem ekspresję CCKB. Potwierdziliśmy, że przewlekły stres społeczny zwiększył poziom białka CCKB w PrL podatnych myszy (t test t(12) = 2.289, p <0.05 w porównaniu z kontrolą) (Rys. 2D,E). Ponadto, taka indukcja została całkowicie zablokowana przez nadekspresję ΔJunD w tym regionie (F(2,20) = 6.306, p <0.01, test końcowy Bonferroniego t = 3.615, p <0.01) (Rys. 2D,E), potwierdzając hipotezę, że ΔFosB pośredniczy w indukowanej stresem ekspresji CCKB. Co więcej, blokowanie aktywności ΔFosB w PrL, poprzez lokalną ekspresję ΔJunD, również promowało odporność na pokonanie stresu (t test t(16) = 2.114, p = 0.05 vs kontrola) (Rys. 2F). Mechanizm leżący u podstaw regulacji w dół CCKB u prężnych myszy pozostaje do wyjaśnienia.

Rola CCKB w odporności i podatności na stres

Aby bezpośrednio przetestować rolę regulacji CCKB w PrL w pośredniczeniu w podatności na sprężystość, wlewaliśmy selektywnego antagonistę receptora CCKB CI-988 (10 ng) bezpośrednio do tego regionu mózgu podatnych myszy. CI-988 skutecznie antagonizuje receptory CCKB in vivo ponieważ wykazuje nanomolarne powinowactwo i wysoką selektywność dla podtypu receptora CCKB (). Blokada aktywności CCKB silnie zwiększyła interakcje społeczne (Rys. 2G) (interakcja, F(1,20) = 7.795, p <0.05; lek F(1,20) = 5.38, p <0.05, test końcowy Bonferroniego t = 3.615, p <0.01). Wlew CI-988 odwrócił również deficyt preferencji sacharozy obserwowany u wrażliwych myszy (t(8) = 2.681, p <0.05) (Rys. 2H). Oba wyniki behawioralne wskazują, że blokada działania CCK w PrL wywiera silne działanie przeciwdepresyjne. Co ciekawe, po podaniu dootrzewnowym CI-988 był nieskuteczny w odwracaniu unikania społecznego (danych nie pokazano).

Aby przetestować odwrotność, że aktywacja CCKB w PrL może pośredniczyć w unikaniu społecznym i zmniejszeniu preferencji sacharozy wywołanej przewlekłym stresem społecznym, zbadaliśmy wpływ lokalnej infuzji CCK-8 (10 ng), dominującej formy CCK w mózgu , na temat zachowań związanych z depresją i lękiem. Dawka leku została wybrana na podstawie wcześniejszych wyników w literaturze (; ; ). Myszy były narażone na submaksymalny stres społeczny 24 h przed testami behawioralnymi (Rys. 3A). CCK-8, podawany we wlewie 30 min przed badaniem, był wystarczający do wywołania unikania społecznego w teście interakcji społecznych, jak również do skrócenia czasu spędzonego w otwartych ramionach w labiryncie podwyższonym plus (SI: BLA, interakcja, F(1,22) = 0.79, p > 0.05; główny efekt leku, F(1,22) = 11.75, p <0.05; Test pocztowy Bonferroni t = 2.957, p <0.05; NAc: interakcja, F(1,26) = 6.688, p <0.05, test końcowy Bonferroniego t = 2.816, p <0.05; EPM: BLA, interakcja, F(1,22) = 8.0, p <0.01; Test pocztowy Bonferroni t = 2.509, p <0.05 działanie leku; t = 2.528, p <0.05 efekt wirusa; NAc, t test t(17) = 1.961; p <0.05 efekt leku w grupie eYFP) (Rys. 3BYĆ, lewo). Nie zaobserwowano różnic w preferencji sacharozy (Rys. 3F,G, lewo). Ostatecznie, w tych testach infuzja CCK-8 nie miała wpływu na zachowanie (interakcja społeczna i podwyższony labirynt) naiwnych niedobranych myszy (dane nie pokazane). TWyniki hese pokazują, że wzrost aktywności CCKB za pośrednictwem ΔFosB w PrL podatnych myszy, w porównaniu z myszami sprężystymi, przyczynia się do niektórych wywołanych stresem zaburzeń behawioralnych wykazywanych przez te zwierzęta.

Blokada podatności CCK na stres poprzez aktywację projekcji korowych w stosunku do BLA w porównaniu z NAc

Zmniejszona aktywność neuronowa mPFC koreluje z zachowaniami przypominającymi depresję u myszy, z optogenetyczną stymulacją neuronów mPFC podatnych myszy wytwarzających efekty przeciwdepresyjne (). Postawiliśmy więc hipotezę, że CCK może działać w PrL przez hamowanie aktywności neuronalnej, a tym samym powodowanie zachowania podobnego do depresji. Zgodnie z tą hipotezą zaobserwowaliśmy spadek c-Fos poziomy mRNA w PrL w odpowiedzi na infuzję CCK do tego regionu mózgu (t(13) = 2.235, p <0.05) (Rys. 3H).

Następnie postawiliśmy hipotezę, że optogenetyczna stymulacja mPFC wywiera swoje działanie przeciwdepresyjne, przeciwstawiając się działaniu CCK na aktywność neuronalną. Badając tę ​​hipotezę, zbadaliśmy struktury podkorowe pośredniczące w działaniu CCK wywołującym lęk i prodepresję. Neurony piramidowe projektu mPFC w dużym stopniu dotyczą NAc i BLA, dwóch struktur limbicznych zaangażowanych w reakcje behawioralne na stres. Wykazano, że zmieniona aktywność obu regionów mózgu odgrywa istotną rolę w wyrażaniu zachowań lękowych i depresyjnych (; ). Dlatego przetestowaliśmy, czy stymulacja projekcji glutaminergicznych z PrL do NAc lub BLA przeciwstawiłaby się szkodliwym efektom mikroinfuzji CCK do PrL (Rys. 3A). Wstrzyknęliśmy AAL-CaMKII-ChR2-EYFP lub AAV-CaMKII-EYFP jako kontrolę do PrL. Wiadomo, że promotor CaMKII kieruje ekspresję wirusa do glutaminergicznych neuronów piramidowych w obszarach korowych. Następnie pozostawiliśmy wystarczająco dużo czasu (tygodnie 6) na transgen, który zostanie przetransportowany do końców nerwowych tych neuronów piramidowych w NAc i BLA (Rys. 3I). Myszy otrzymały submaksymalną porażkę społeczną; 24 h później, wprowadziliśmy CCK-8 do PrL, a 30 min po tym, interakcję społeczną zmierzono podczas optogenetycznej stymulacji terminali glutaminergicznych w NAc lub BLA. Natychmiast po teście interakcji społecznych myszy oceniano w labiryncie podwyższonym plus, aby ocenić zachowanie związane z lękiem, a następnie preferencję sacharozy do oceny anhedonii.

Optogenetyczna stymulacja projekcji glutaminergicznych PrL do NAc w pełni odwróciła unikanie społeczne wywołane przez wewnątrzprL CCK-8 (interakcja, F(1,26) = 6.688, p <0.05, brak efektu leku w grupie ChR2) (Rys. 3C). W przeciwieństwie do tego, takie stymulowanie PrL do NAc nie miało wpływu na zachowanie podobne do lęku, mierzone w labiryncie podwyższonego plusa (Rys. 3E); jednak taka stymulacja zwiększyła preferencję sacharozy w porównaniu z niestymulowanymi myszami (interakcja, F(1,20) = 5.77, p <0.05; Test pocztowy Bonferroni t = 2.998, p <0.05 efekt stymulacji u zwierząt leczonych CCK-8) (Rys. 3G).

Bardzo odmienny wzór behawioralny zaobserwowano w przypadku optogenetycznej stymulacji projekcji glutaminergicznych PrL do BLA. Taka stymulacja nie zapobiegła unikaniu społecznemu wywołanemu przez infuzję wewnątrzprL CCK-8 (interakcja, F(1,22) = 0.79, p > 0.05; główny efekt leku, F(1,22) = 11.75, p <0.05; brak efektu w grupie stymulowanej, t test t(12) = 2.054, p <0.05) (Rys. 3B). Jednak stymulacja aferentnych BLA wywierała działanie podobne do działania przeciwlękowego, na co wskazuje zwiększony czas spędzony w otwartych ramionach podwyższonego labiryntu (interakcja, F(1,22) = 8.0, p <0.01; Test pocztowy Bonferroni t = 2.528, p <0.05 efekt wirusa w grupach leczonych CCK-8) (Rys. 3D). Stymulacja rzutów glutaminergicznych na BLA nie miała istotnego wpływu na preferencję sacharozy (interakcja, F(1,22) = 2.08, p > 0.05, XNUMX) (Rys. 3F).

Dyskusja

Wyniki niniejszego badania dostarczają dowodów na adaptacje molekularne występujące w PrL, które leżą u podstaw podatności na stres społeczny. Pokazujemy indukcję ΔFosB w tym podregionie mPFC po przewlekłym stresie społecznym, w którym nadekspresja ΔFosB sprzyja wrażliwości na stres. Zidentyfikowaliśmy receptor CCKB jako jeden gen docelowy regulowany przez ΔFosB w PrL, najwyraźniej indukując białko CCKB u podatnych myszy i zapobiegając obniżeniu ekspresji CCKB, które występuje selektywnie u sprężystych myszy. Pokazaliśmy dalej, że wlew agonisty CCK do PrL promuje zaburzenia zachowania podobne do depresji i lęku w odpowiedzi na stres społeczny, podczas gdy blokada aktywności receptora CCKB w tym regionie podatnych myszy blokuje te efekty. Następnie wykorzystaliśmy narzędzia optogenetyczne do zidentyfikowania mikroukładów biorących udział w działaniach CCK w PrL w stosunku do działań pranepresyjnych vs prodepresyjnych. Chociaż projekcje glutaminergiczne korowo-NAc pośredniczą w deficytach nagród, których dowodem jest unikanie społeczne i zmniejszona preferencja sacharozy, ten mikroukład nie wpływa na anksjogenne efekty CCK podawanego do PrL. Odwrotnie, projekcje korowe do BLA pośredniczą w przejawach zachowań związanych z lękiem, ale nie mają wpływu na społeczne unikanie stresu lub deficyty preferencji sacharozy. Łącznie dane te pokazują, że zmiany w funkcji PrL po przewlekłym stresie społecznym powodują liczne deficyty behawioralne poprzez specyficzne projekcje podkorowe.

ΔFosB: mapowanie sieci stresu limbicznego i rola w mPFC

Immunohistochemia ΔFosB identyfikuje neurony dotknięte przewlekłym stresem z rozdzielczością pojedynczych komórek i została wykorzystana do mapowania obwodów neuronalnych regulowanych stresem (; ; ). Zastosowaliśmy tę metodologię, aby wykazać, że przewlekły stres związany z porażką społeczną indukuje ΔFosB w kilku obszarach mózgu o wyraźnych wzorcach między grupami odpornymi i podatnymi, z niektórymi regionami wykazującymi indukcję tylko u prężnych myszy, innych tylko u podatnych myszy, a jeszcze innych w obu warunkach (Tabela 1). Wcześniejsze prace wykazały, że indukcja ΔFosB w NAc lub brzusznej PAG sprzyja odporności na przewlekły stres i przyczynia się do odpowiedzi antydepresyjnych (; ).

Indukcja ΔFosB w PrL u podatnych myszy, w połączeniu z wcześniejszymi ustaleniami, że stymulacja optogenetyczna tego regionu wywiera działanie przeciwdepresyjne (), skłoniło nas do zbadania wpływu ΔFosB w tym regionie korowym. W przeciwieństwie do ustaleń w NAC i brzusznej PAG, odkryliśmy, że ΔFosB w PrL promuje podatność na przewlekły stres społeczny i wywołuje efekt przypominający prodepresję w teście wymuszonego pływania, bez wpływu na zachowania podobne do lęku lub preferencje sacharozy. W przeciwieństwie do PrL nie znaleźliśmy żadnego wpływu nadekspresji ΔFosB w pobliskiej IL. Ostatnie badanie wykazało podwyższony poziom ΔFosB w IL u prężnych myszy i wiązało się z tym podregionem w odporności na stres społeczny (). Konieczne są zatem dalsze badania, aby rozwiązać zróżnicowane role tych dwóch podregionów mPFC, które, jak wykazano, wywołują przeciwne skutki w innych domenach behawioralnych; ; ). Wcześniej informowaliśmy, że ludzie z depresją wykazują niższe poziomy ΔFosB w badanym NAc pośmiertnym (), wtutaj wykazano wyższe poziomy ΔFosB w grzbietowo-bocznym PFC (obszar Brodmanna 46) ludzi z depresją (). Inne regiony korowe nie były badane w drugim badaniu. W każdym razie wyniki te łącznie potwierdzają specyficzne dla regionu nieprawidłowości w ekspresji ΔFosB w depresji u ludzi, gdzie czynnik transkrypcyjny wywiera bardzo różne skutki na podatność na stres. Interesujące byłoby w przyszłych badaniach zbadanie wpływu ΔFosB w wielu innych regionach mózgu, w których jest indukowany (Tabela 1) na reakcje na stres.

Jeden mechanizm, dzięki któremu indukcja ΔFosB w PrL może przyczyniać się do zachowania podobnego do depresji, polega na tłumieniu aktywności PrL. Wykazano, że ΔFosB tłumi reakcje glutaminianowe AMPA, i c-Fos ekspresja, w średnich neuronach kolczystych NAc (; ; ). Podobnie znaleźliśmy spadek c-Fos ekspresja po nadekspresji ΔFosB w PrL. Zatem indukcja ΔFosB w PrL może być odpowiedzialna za zmniejszoną aktywność neuronalną obserwowaną w tym regionie po przewlekłym stresie społecznym. Oczekuje się, że taki zmniejszony ton PrL w stosunku do jego celów podkorowych, takich jak BLA i NAc, zwiększy ekspresję strachu i niezdolność do gaszenia emocjonalnych reakcji na stres (, ). Co więcej, zmiany mPFC wywołują uczulone reakcje stresowe i deficyty w wygaszaniu strachu (; ; ; ), sugerując, że wywołane stresem upośledzenie mPFC, w którym pośredniczy indukcja ΔFosB, może przyczynić się do depresji i innych zaburzeń związanych ze stresem ().

Rola CCK w podatności na stres

Dostarczamy dowody, że receptor CCKB jest celem ΔFosB, tak że indukcja ΔFosB tylko w PrL podatnych myszy jest jednym mechanizmem, przez który ΔFosB wywiera swoje działania przypominające depresję w tym regionie. Chociaż specyficzne działania CCK w obwodach mPFC pozostają niejasne, u gryzoni CCK jest zlokalizowane w interneuronach GABAergicznych (). Uważa się, że tłumi on aktywność korowych neuronów piramidowych, zwiększając miejscowe uwalnianie GABA i działając bezpośrednio na receptory CCKB wyrażane przez neurony piramidowe (; ; ; ). Tak więc neuroprzekaźnictwo CCKergiczne może przyczynić się do zmniejszenia aktywności PrL opisanej powyżej.

CCK jest środkiem anksjogennym, z ogólnoustrojowym podawaniem agonistów CCKB wywołujących ataki paniki u zdrowych ochotników. Pacjenci predysponowani do ataków paniki stają się nadwrażliwi po ekspozycji CCK (; ). Kilka badań potwierdziło przeciwlękowe działanie CCK u gryzoni (). Uwalnianie CCK w mPFC podczas stresu porażenia u szczurów wiąże się z zachowaniami związanymi z lękiem (); Podregiony PrL i IL nie były zróżnicowane w tym badaniu. Niedawno systemiczna, przewlekła blokada CCKB za pomocą CI-988 wywierała działanie przeciwdepresyjne u szczurów (). CI-988 znormalizował czas bezruchu w teście wymuszonego pływania. Zapobiegało to również nadaktywności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, zmniejszonej objętości hipokampa i proliferacji komórek oraz zmniejszonej preferencji sacharozy zwykle wywołanej klęską społeczną. Tutaj potwierdzamy te wyniki, pokazując działanie przeciwdepresyjne CI-988 podawanego we wlewie do PrL wrażliwych myszy, chociaż pojedynczy systemowy zastrzyk nie naśladował tego efektu.

Oprócz ostrych działań CCK w PrL, zidentyfikowaliśmy obniżone poziomy mRNA CCKB u odpornych myszy, co może być adaptacją molekularną do odporności. Rzeczywiście, zmiany w tonie CCKergicznym, szczególnie poziomy CCKB, stanowią ważny mechanizm wyrażania lęku. Transgeniczne myszy z nadekspresją CCKB w przodomózgowiu wykazują podwyższone lęki i odpowiedzi strachu (). Nasze odkrycie zmienionych poziomów CCKB między odpornymi i podatnymi myszami może przyczynić się do fenotypowych różnic w lęku i zachowaniu przypominającym depresję. Tutaj pokazujemy PrL jako krytyczny anatomiczny substrat dla lękowych i prodepresyjnych skutków CCK w kontekście stresu społecznego. Niemniej jednak kilka innych regionów mózgu jest zaangażowanych w działania behawioralne CCK, w tym BLA, hipokamp, ​​NAc i PAG (; ; ; ; ). Odkryliśmy również wzrost poziomu białka CCKB, ale nie poziomu mRNA w mPFC podatnych zwierząt. Odkrycia te podkreślają, że chociaż poziomy mRNA często korelują z poziomami białka, niekoniecznie jest to przypadek ().

Nasze eksperymenty optogenetyczne pokazują, że rosnąca aktywność projekcji glutaminergicznych z PrL do NAc lub BLA antagonizuje wpływ CCK w PrL. Konieczne są dalsze badania, aby ustalić, że w tym efekcie stymulacji optogenetycznej pośredniczą te same neurony PrL, które są kontrolowane przez CCK. Co ciekawe, nasze dane ujawniają różne role tych dwóch mikroukładów w pośredniczeniu w różnych domenach nieprawidłowości behawioralnych. Projekcja korowo-NAc kontroluje anhedonię i nagrodę; fakt, że reguluje on unikanie społeczne, potwierdza, że ​​ten objaw jest bardziej odzwierciedleniem zmniejszonej motywacji i nagrody za zachowania społeczne, a nie zwiększonego niepokoju społecznego. Wniosek ten jest zgodny z niezdolnością benzodiazepin do korygowania tej nieprawidłowości (), oraz z niedawną demonstracją, że stymulacja mcFC NAc zwiększa nagrodę i motywację do nadużywania narkotyków (). Natomiast projekcja korowo-BLA kontroluje objawy związane z lękiem, zgodnie z dużą literaturą u gryzoni i ludzi (patrz wyżej).

Podsumowując wyniki niniejszego badania identyfikują wzór limbicznych obszarów mózgu zaangażowanych w podatne i odporne zwierzęta oraz wykazują zmiany w PrL, które promują podatność. Te zmiany obejmują indukcję ΔFosB i jego indukcję receptora CCKB. W przeciwieństwie do tego, blokada działań CCK w PrL sprzyja efektom przeciwdepresyjnym i przeciwlękowym. Ustalamy także cele podkorowe tych korowych neuronów piramidowych, które pośredniczą w tych działaniach, z obwodem korowo-NAc niezbędnym dla zachowań związanych z depresją i obwodem korowo-BLA niezbędnym dla zachowań związanych z lękiem. Podczas gdy badania kliniczne antagonistów CCKB u pacjentów z depresją w 1990 nie dały obiecujących wyników, niniejsze odkrycia sugerują wartość ponownego rozważenia terapeutycznego potencjału takich środków w podgrupach pacjentów narażonych na wysokie poziomy stresu.

Przypisy

 

Ta praca była wspierana przez National Institute of Mental Health (EJN) oraz Brain & Behavior Research Foundation National Alliance for Research on Schizofrenia and Depression Young Investigator Award dla VV

 

 

Autorzy deklarują brak konkurencyjnych interesów finansowych.

 

Referencje

  • Akirav I, Maroun M. Rola przyśrodkowego przedczołowego kory mózgowo-migdałowatej w stresie wpływa na wygaszanie strachu. Neural Plast. 2007; 2007: 30873. doi: 10.1155 / 2007 / 30873. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Barbas H, Blatt GJ. Topograficznie specyficzne projekcje hipokampa celują w funkcjonalnie różne obszary przedczołowe w rezusie. Hipokamp. 1995; 5: 511 – 533. doi: 10.1002 / hipo.450050604. [PubMed] [Cross Ref]
  • Becker C, Thièbot MH, Touitou Y, Hamon M, Cesselin F, Benoliel JJ. Zwiększone korowe pozakomórkowe poziomy materiału podobnego do cholecystokininy w modelu przewidywania porażki społecznej u szczura. J Neurosci. 2001; 21: 262 – 269. [PubMed]
  • Becker C, Zeau B, Rivat C, Blugeot A, Hamon M, Benoliel JJ. Powtarzające się wywołane klęską zmiany depresyjne i biologiczne u szczurów: zaangażowanie cholecystokininy. Mol Psychiatry. 2008; 13: 1079 – 1092. doi: 10.1038 / sj.mp.4002097. [PubMed] [Cross Ref]
  • Belcheva I, Belcheva S, Petkov VV, Petkov VD. Asymetria w reakcjach behawioralnych na mikroiniekcję cholecystokininy do jądra szczurzego półleżącego i ciała migdałowatego. Neuropharmakologia. 1994; 33: 995 – 1002. doi: 10.1016 / 0028-3908 (94) 90158-9. [PubMed] [Cross Ref]
  • Benoliel JJ, Bourgoin S, Mauborgne A, Pohl M, Legrand JC, Hamon M, Cesselin F. GABA, działając zarówno na receptory GABAA, jak i GABAB, hamują uwalnianie materiału podobnego do cholecystokininy z rdzenia kręgowego szczura in vitro. Brain Res. 1992; 590: 255 – 262. doi: 10.1016 / 0006-8993 (92) 91103-L. [PubMed] [Cross Ref]
  • Berton O, McClung CA, Dileone RJ, Krishnan V, Renthal W, Russo SJ, Graham D, Tsankova NM, Bolanos CA, Rios M, Monteggia LM, Self DW, Nestler EJ. Istotna rola BDNF w mezolimbicznym szlaku dopaminowym w stresie społecznym. Nauka. 2006; 311: 864 – 868. doi: 10.1126 / science.1120972. [PubMed] [Cross Ref]
  • Berton O, Covington HE, 3rd, Ebner K, Tsankova NM, Carle TL, Ulery P, Bhonsle A, Barrot M, Krishnan V, Singewald GM, Singewald N, Birnbaum S, Neve RL, Nestler EJ. Indukcja δFosB w szarej okołoprzewodowej przez stres sprzyja aktywnym reakcjom radzenia sobie. Neuron. 2007; 55: 289 – 300. doi: 10.1016 / j.neuron.2007.06.033. [PubMed] [Cross Ref]
  • Bewernick BH, Hurlemann R, Matusch A, Kayser S, Grubert C, Hadrysiewicz B, Axmacher N, Lemke M, Cooper-Mahkorn D, Cohen MX, Brockmann H, Lenartz D, Sturm V, Schlaepfer TE. Nucleus accumbens głęboka stymulacja mózgu zmniejsza wskaźniki depresji i lęku w depresji opornej na leczenie. Biol Psychiatry. 2010; 67: 110 – 116. doi: 10.1016 / j.biopsych.2009.09.013. [PubMed] [Cross Ref]
  • Bradwejn J, Koszycki D, Shriqui C. Zwiększona wrażliwość na tetrapeptyd cholecystokininy w lęku napadowym: wyniki kliniczne i behawioralne. Arch Gen Psychiatry. 1991; 48: 603 – 610. doi: 10.1001 / archpsyc.1991.01810310021005. [PubMed] [Cross Ref]
  • Bremner JD. Czy stres uszkadza mózg? Biol Psychiatry. 1999; 45: 797 – 805. doi: 10.1016 / S0006-3223 (99) 00009-8. [PubMed] [Cross Ref]
  • Bremner JD. Stres traumatyczny: wpływ na mózg. Dialogi Clin Neurosci. 2006; 8: 445 – 461. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Bremner JD. Neuroobrazowanie w zaburzeniach stresu pourazowego i innych zaburzeniach związanych ze stresem. Neuroimaging Clin North Am. 2007; 17: 523 – 538. doi: 10.1016 / j.nic.2007.07.003. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Britt JP, Benaliouad F, McDevitt RA, Stuber GD, Wise RA, Bonci A. Synaptyczny i behawioralny profil wielu wejść glutaminergicznych do jądra półleżącego. Neuron. 2012; 76: 790 – 803. doi: 10.1016 / j.neuron.2012.09.040. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Burgos-Robles A, Bravo-Rivera H, Quirk GJ. Neurony prelimbiczne i infralimbiczne sygnalizują różne aspekty apetycznego zachowania instrumentalnego. PLoS One. 2013; 8: e57575. doi: 10.1371 / journal.pone.0057575. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Chen Q, Nakajima A, Meacham C, Tang YP. Podwyższony ton cholecystokininergiczny stanowi ważny molekularny / neuronalny mechanizm ekspresji lęku u myszy. Proc Natl Acad Sci US A. 2006; 103: 3881 – 3886. doi: 10.1073 / pnas.0505407103. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Choi DC, Gourley SL, Ressler KJ. Sygnały BDNF i TrkB z prelimimbą regulują konsolidację zarówno apetycznego, jak i awersyjnego uczenia się emocjonalnego. Przełóż psychiatrię. 2012; 2: e205. doi: 10.1038 / tp.2012.128. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Christoffel DJ, Golden SA, Dumitriu D, Robison AJ, Janssen WG, Ahn HF, Krishnan V, Reyes CM, Han MH, Ables JL, Eisch AJ, Dietz DM, Ferguson D, Neve RL, Greengard P, Kim Y, Morrison JH , Russo SJ. Kinaza IκB reguluje plastyczność synaptyczną i behawioralną wywołaną stresem społecznym. J Neurosci. 2011; 31: 314 – 321. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.4763-10.2011. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Covington HE, 3rd, Kikusui T, Goodhue J, Nikulina EM, Hammer RP, Jr, Miczek KA. Krótki stres związany z klęską społeczną: długotrwałe działanie na zażywanie kokainy podczas napadu mRNA i napadu zif268 w ciele migdałowatym i korze przedczołowej. Neuropsychofarmakologia. 2005; 30: 310 – 321. doi: 10.1038 / sj.npp.1300587. [PubMed] [Cross Ref]
  • Covington HE, 3rd, Lobo MK, Maze I, Vialou V, Hyman JM, Zaman S, LaPlant Q, Mouzon E, Ghose S, Tamminga CA, Neve RL, Deisseroth K, Nestler EJ. Działanie przeciwdepresyjne stymulacji optogenetycznej przyśrodkowej kory przedczołowej. J Neurosci. 2010; 30: 16082 – 16090. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.1731-10.2010. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Covington HE, 3rd, Maze I, Sun H, Bomze HM, DeMaio KD, Wu EY, Dietz DM, Lobo MK, Ghose S, Mouzon E, Neve RL, Tamminga CA, Nestler EJ. Rola represyjnej metylacji histonów w podatności na stres wywołanej kokainą. Neuron. 2011; 71: 656 – 670. doi: 10.1016 / j.neuron.2011.06.007. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • de Montigny C. Tetrapeptyd cholecystokininy wywołuje ataki paniki u zdrowych ochotników: wstępne wyniki. Arch Gen Psychiatry. 1989; 46: 511 – 517. doi: 10.1001 / archpsyc.1989.01810060031006. [PubMed] [Cross Ref]
  • De Witte P, Heidbreder C, Roques B, Vanderhaeghen JJ. Przeciwne efekty oktapeptydu cholecystokininy (CCK-8) i tetrapeptydu (CCK-4) po wstrzyknięciu do części ogonowej jądra półleżącego lub do jego części dziobowej i komór mózgowych. Neurochem Int. 1987; 10: 473 – 479. doi: 10.1016 / 0197-0186 (87) 90074-X. [PubMed] [Cross Ref]
  • Diorio D, Viau V, Meaney MJ. Rola przyśrodkowej kory przedczołowej (zakrętu zakrętu obręczy) w regulacji odpowiedzi podwzgórze-przysadka-nadnercza na stres. J Neurosci. 1993; 13: 3839 – 3847. [PubMed]
  • Drevets WC. Neuroobrazowanie i neuropatologiczne badania depresji: implikacje dla poznawczo-emocjonalnych cech zaburzeń nastroju. Curr Opin Neurobiol. 2001; 11: 240 – 249. doi: 10.1016 / S0959-4388 (00) 00203-8. [PubMed] [Cross Ref]
  • Fales CL, Barch DM, Rundle MM, Mintun MA, Snyder AZ, Cohen JD, Mathews J, Sheline YI. Zmienione przetwarzanie zakłóceń emocjonalnych w obwodach mózgowych afektywnych i poznawczo-kontrolnych w ciężkiej depresji. Biol Psychiatry. 2008; 63: 377 – 384. doi: 10.1016 / j.biopsych.2007.06.012. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Fales CL, Barch DM, Rundle MM, Mintun MA, Mathews J, Snyder AZ, Sheline YI. Leczenie przeciwdepresyjne normalizuje hipoaktywność w grzbietowo-bocznej korze przedczołowej podczas przetwarzania zakłóceń emocjonalnych w dużej depresji. J Affect Disord. 2009; 112: 206 – 211. doi: 10.1016 / j.jad.2008.04.027. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Feder A, Nestler EJ, Charney DS. Psychobiologia i genetyka molekularna odporności. Nat Rev Neurosci. 2009; 10: 446 – 457. doi: 10.1038 / nrn2649. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Gallopin T, Geoffroy H, Rossier J, Lambolez B. Źródła korowe CRF, NKB i CCK i ich wpływ na komórki piramidalne w korze nowej. Cereb Cortex. 2006; 16: 1440 – 1452. doi: 10.1093 / cercor / bhj081. [PubMed] [Cross Ref]
  • Grubert C, Hurlemann R, Bewernick BH, Kayser S, Hadrysiewicz B, Axmacher N, Sturm V, Schlaepfer TE. Neuropsychologiczne bezpieczeństwo jądra półleżącego głębokiej stymulacji mózgu w przypadku dużej depresji: efekty stymulacji 12-miesiąc. World J Biol Psychiatry. 2011; 12: 516 – 527. doi: 10.3109 / 15622975.2011.583940. [PubMed] [Cross Ref]
  • Grueter BA, Robison AJ, Neve RL, Nestler EJ, Malenka RC. ΔFosB moduluje różnicowo funkcję jądra półleżącego bezpośrednio i pośrednio. Proc Natl Acad Sci US A. 2013; 110: 1923 – 1928. doi: 10.1073 / pnas.1221742110. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Gygi SP, Rochon Y, Franza BR, Aebersold R. Korelacja między białkiem a obfitością mRNA u drożdży. Mol Cell Biol. 1999; 19: 1720 – 1730. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Heidbreder CA, Groenewegen HJ. Przyśrodkowa kora przedczołowa u szczura: dowody na rozróżnienie grzbietowo-brzuszne w oparciu o cechy funkcjonalne i anatomiczne. Neurosci Biobehav Rev. 2003; 27: 555 – 579. doi: 10.1016 / j.neubiorev.2003.09.003. [PubMed] [Cross Ref]
  • Holson RR. Mezjalne przedczołowe uszkodzenia korowe i nieśmiałość u szczurów: I. Reaktywność na bodźce awersyjne. Physiol Behav. 1986; 37: 221 – 230. doi: 10.1016 / 0031-9384 (86) 90224-6. [PubMed] [Cross Ref]
  • Keedwell PA, Andrew C, Williams SC, Brammer MJ, Phillips ML. Neuronalne korelaty anhedonii w dużym zaburzeniu depresyjnym. Biol Psychiatry. 2005; 58: 843 – 853. doi: 10.1016 / j.biopsych.2005.05.019. [PubMed] [Cross Ref]
  • Kennedy SH, Giacobbe P. Depresja oporna na leczenie: postęp w terapii somatycznej. Ann Clin Psychiatry. 2007; 19: 279 – 287. doi: 10.1080 / 10401230701675222. [PubMed] [Cross Ref]
  • Kennedy SH, Evans KR, Krüger S, Mayberg HS, Meyer JH, McCann S, Arifuzzman AI, Houle S, Vaccarino FJ. Zmiany w regionalnym metabolizmie glukozy w mózgu mierzone za pomocą pozytronowej tomografii emisyjnej po leczeniu paroksetyny ciężkiej depresji. Am J Psychiatry. 2001; 158: 899 – 905. doi: 10.1176 / appi.ajp.158.6.899. [PubMed] [Cross Ref]
  • Krishnan V, Han MH, Graham DL, Berton O, Renthal W, Russo SJ, Laplant Q, Graham A, Lutter M, Lagace DC, Ghose S, Reister R, Tannous P, Green TA, Neve RL, Chakravarty S, Kumar A , Eisch AJ, Self DW, Lee FS i in. Adaptacje molekularne leżące u podstaw podatności i odporności na porażkę społeczną w regionach nagradzających mózg. Komórka. 2007; 131: 391 – 404. doi: 10.1016 / j.cell.2007.09.018. [PubMed] [Cross Ref]
  • Krishnan V, Nestler EJ. Molekularna neurobiologia depresji. Natura. 2008; 455: 894 – 902. doi: 10.1038 / nature07455. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Lehmann ML, Herkenham M. Wzbogacenie środowiska zapewnia odporność na stres do porażki społecznej poprzez zależny od kory mózgowej szlak neuroanatomiczny. J Neurosci. 2011; 31: 6159 – 6173. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.0577-11.2011. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Leistedt SJ, Linkowski P. Mózg, sieci, depresja i inne. Eur Neuropsychopharmacol. 2013; 23: 55 – 62. doi: 10.1016 / j.euroneuro.2012.10.011. [PubMed] [Cross Ref]
  • Mayberg HS, Lozano AM, Voon V, McNeely HE, Seminowicz D, Hamani C, Schwalb JM, Kennedy SH. Głęboka stymulacja mózgu dla depresji opornej na leczenie. Neuron. 2005; 45: 651 – 660. doi: 10.1016 / j.neuron.2005.02.014. [PubMed] [Cross Ref]
  • Maze I, Covington HE, 3rd, Dietz DM, LaPlant Q, Renthal W, Russo SJ, Mechanik M, Mouzon E, Neve RL, Haggarty SJ, Ren Y, Sampath SC, Hurd YL, Greengard P, Tarakhovsky A, Schaefer A, Nestler EJ. Istotna rola metylotransferazy histonowej G9a w plastyczności indukowanej kokainą. Nauka. 2010; 327: 213 – 216. doi: 10.1126 / science.1179438. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • McClung CA, Nestler EJ. Regulacja ekspresji genów i nagrody kokainy przez CREB i DeltaFosB. Nat Neurosci. 2003; 6: 1208 – 1215. doi: 10.1038 / nn1143. [PubMed] [Cross Ref]
  • Milad MR, Quirk GJ. Neurony w pamięci sygnałów przyśrodkowej kory przedczołowej w celu wygaśnięcia strachu. Natura. 2002; 420: 70 – 74. doi: 10.1038 / nature01138. [PubMed] [Cross Ref]
  • Nahas Z, Anderson BS, Borckardt J, Arana AB, George MS, Reeves ST, Takacs I. Dwustronna znieczulenie zewnątrzoponowe kory przedczołowej w depresji opornej na leczenie. Biol Psychiatry. 2010; 67: 101 – 109. doi: 10.1016 / j.biopsych.2009.08.021. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Nikulina EM, Arrillaga-Romany I, Miczek KA, Hammer RP., Jr Długotrwałe zmiany w strukturach mezokortykolimbicznych po wielokrotnym stresie wywołanym przez porażkę społeczną u szczurów: przebieg w czasie mRNA receptora opioidowego mu i immunoreaktywności FosB / DeltaFosB. Eur J Neurosci. 2008; 27: 2272 – 2284. doi: 10.1111 / j.1460-9568.2008.06176.x. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Noble F, Roques BP. Receptor CCK-B: chemia, biologia molekularna, biochemia i farmakologia. Prog Neurobiol. 1999; 58: 349 – 379. doi: 10.1016 / S0301-0082 (98) 00090-2. [PubMed] [Cross Ref]
  • Noble F, Wank SA, Crawley JN, Bradwejn J, Seroogy KB, Hamon M, Roques BP. Międzynarodowa Unia Farmakologii: XXI. Struktura, dystrybucja i funkcje receptorów cholecystokininowych. Pharmacol Rev. 1999; 51: 745 – 781. [PubMed]
  • Pérez de la Mora M, Hernandez-Gómez AM, Méndez-Franco J, Fuxe K. Cholecystokinin-8 zwiększa K (+) - wywołał [3H] uwalnianie kwasu gamma-aminomasłowego w plastrach z różnych obszarów mózgu. Eur J Pharmacol. 1993; 250: 423 – 430. doi: 10.1016 / 0014-2999 (93) 90029-H. [PubMed] [Cross Ref]
  • Perrotti LI, Hadeishi Y, Ulery PG, Barrot M, Monteggia L, Duman RS, Nestler EJ. Indukcja δFosB w związanej z nagrodami strukturze mózgu po przewlekłym stresie. J Neurosci. 2004; 24: 10594 – 10602. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.2542-04.2004. [PubMed] [Cross Ref]
  • Perrotti LI, Weaver RR, Robison B, Renthal W, Maze I, Yazdani S, Elmore RG, Knapp DJ, Selley DE, Martin BR, Sim-Selley L, Bachtell RK, Self DW, Nestler EJ. Wyraźne wzory indukcji DeltaFosB w mózgu przez narkotyki. Synapsa. 2008; 62: 358 – 369. doi: 10.1002 / syn.20500. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Radley JJ, Rocher AB, Miller M, Janssen WG, Liston C, Hof PR, McEwen BS, Morrison JH. Powtarzający się stres powoduje utratę dendrytycznego kręgosłupa w przyśrodkowej korze przedczołowej szczura. Cereb Cortex. 2006; 16: 313 – 320. doi: 10.1093 / cercor / bhi104. [PubMed] [Cross Ref]
  • Renthal W, Carle TL, Maze I, Covington HE, 3rd, Truong HT, Alibhai I, Kumar A, Montgomery RL, Olson EN, Nestler EJ. Delta FosB pośredniczy w epigenetycznym odczulaniu genu c-fos po przewlekłej ekspozycji na amfetaminę. J Neurosci. 2008; 28: 7344 – 7349. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.1043-08.2008. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Interakcje Rezayat M, Roohbakhsh A, Zarrindast MR, Massoudi R, Djahanguiri B. Cholecystokinina i GABA w hipokampie grzbietowym szczurów w podwyższonym teście lękowym plus-labirynt. Physiol Behav. 2005; 84: 775 – 782. doi: 10.1016 / j.physbeh.2005.03.002. [PubMed] [Cross Ref]
  • Richard JM, Berridge KC. Kora przedczołowa moduluje pożądanie i lęk generowane przez jądro półleżące zaburzenie glutaminianu. Biol Psychiatry. 2013; 73: 360 – 370. doi: 10.1016 / j.biopsych.2012.08.009. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Rotzinger S, Vaccarino FJ. Podtypy receptorów cholecystokininowych: rola w modulowaniu zachowań związanych z lękiem i nagrodą w modelach zwierzęcych. J Neurosci Psychiatrii. 2003; 28: 171 – 181. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Schlaepfer TE, Cohen MX, Frick C, Kosel M, Brodesser D, Axmacher N, Joe AY, Kreft M, Lenartz D, Sturm V.Duża stymulacja mózgu w celu nagradzania obwodów łagodzi anhedonię w opornej na poważną depresję. Neuropsychofarmakologia. 2008; 33: 368 – 377. doi: 10.1038 / sj.npp.1301408. [PubMed] [Cross Ref]
  • Sierra-Mercado D, Padilla-Coreano N, Quirk GJ. Nieoddzielne role kory przedklinicznej i pod pachowej, hipokampu brzusznego i ciała migdałowatego podstawno-bocznego w wyrażaniu i wygaszaniu warunkowego strachu. Neuropsychofarmakologia. 2011; 36: 529 – 538. doi: 10.1038 / npp.2010.184. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Silva MG, Boyle MA, Finger S, Numan B, Bouzrara AA, Almli CR. Działanie behawioralne dużych i małych zmian w przyśrodkowej korze czołowej szczura. Exp Brain Res. 1986; 65: 176 – 181. [PubMed]
  • Somogyi P, Hodgson AJ, Smith AD, Nunzi MG, Gorio A, Wu JY. Różne populacje neuronów GABAergicznych w korze wzrokowej i hipokampie kota zawierają materiał immunoreaktywny somatostatyny lub cholecystokininy. J Neurosci. 1984; 4: 2590 – 2603. [PubMed]
  • Surget A, Tanti A, Leonardo ED, Laugeray A, Rainer Q, Touma C, Palme R, Griebel G, Ibarguen-Vargas Y, Hen R, Belzung C.Lek antydepresyjny rekrutuje nowe neurony w celu poprawy regulacji reakcji na stres. Mol Psychiatry. 2011; 16: 1177 – 1188. doi: 10.1038 / mp.2011.48. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Taniguchi H, He M, Wu P, Kim S, Paik R, Sugino K, Kvitsiani D, Fu Y, Lu J, Lin Y, Miyoshi G, Shima Y, Fishell G, Nelson SB, Huang ZJ. Zasób linii sterowników Cre do genetycznego celowania neuronów GABAergicznych w korze mózgowej. Neuron. 2011; 71: 995 – 1013. doi: 10.1016 / j.neuron.2011.07.026. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Teyssier JR, Ragot S, Chauvet-Gélinier JC, Trojak B, Bonin B. Aktywacja wzoru ekspresji genu zależnego od DeltaFOSB w korze grzbietowo-bocznej przedczołowej pacjentów z poważnymi zaburzeniami depresyjnymi. J Affect Disord. 2011; 133: 174 – 178. doi: 10.1016 / j.jad.2011.04.021. [PubMed] [Cross Ref]
  • Tsankova NM, Berton O, Renthal W, Kumar A, Neve RL, Nestler EJ. Utrzymana regulacja chromatyny hipokampowej w mysim modelu depresji i działania przeciwdepresyjnego. Nat Neurosci. 2006; 9: 519 – 525. doi: 10.1038 / nn1659. [PubMed] [Cross Ref]
  • Tye KM, Prakash R, Kim SY, Fenno LE, Grosenick L, Zarabi H, Thompson KR, Gradinaru V, Ramakrishnan C, Deisseroth K.Amygdala obwody pośredniczące w odwracalnej i dwukierunkowej kontroli lęku. Natura. 2011; 471: 358 – 362. doi: 10.1038 / nature09820. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Vialou V, Robison AJ, Laplant QC, Covington HE, 3rd, Dietz DM, Ohnishi YN, Mouzon E, Rush AJ, 3rd, Watts EL, Wallace DL, Iñiguez SD, Ohnishi YH, Steiner MA, Warren BL, Krishnan V, Bolaños CA, Neve RL, Ghose S, Berton O, Tamminga CA, i in. DeltaFosB w obwodach nagrody mózgu pośredniczy w odporności na stres i reakcje przeciwdepresyjne. Nat Neurosci. 2010; 13: 745 – 752. doi: 10.1038 / nn.2551. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Vogt BA, Finch DM, Olson CR. Różnorodność funkcjonalna w korze obręczy: przednie obszary wykonawcze i tylne oceny. Cereb Cortex. 1992; 2: 435 – 443. doi: 10.1093 / cercor / 2.6.435-a. [PubMed] [Cross Ref]
  • Wilkinson MB, Xiao G, Kumar A, LaPlant Q, Renthal W, Sikder D, Kodadek TJ, Nestler EJ. Traktowanie imipraminą i jej odporność wykazują podobną regulację chromatyny w mysim jądrze półleżącym w modelach depresji. J Neurosci. 2009; 29: 7820 – 7832. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.0932-09.2009. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Winstanley CA, LaPlant Q, Theobald DE, Green TA, Bachtell RK, Perrotti LI, DiLeone RJ, Russo SJ, Garth WJ, Self DW, Nestler EJ. Indukcja DeltaFosB w korze oczodołowo-czołowej pośredniczy w tolerancji na zaburzenia poznawcze indukowane kokainą. J Neurosci. 2007; 27: 10497 – 10507. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.2566-07.2007. [PubMed] [Cross Ref]
  • Yaksh TL, Furui T, Kanawati IS, Go VL. Uwalnianie cholecystokininy z kory mózgowej szczura in vivo: rola GABA i układów receptorów glutaminianowych. Res mózgu. 1987; 406: 207 – 214. doi: 10.1016 / 0006-8993 (87) 90784-0. [PubMed] [Cross Ref]
  • Zanoveli JM, Netto CF, Guimarães FS, Zangrossi H., Jr Systemowe i wewnątrz grzbietowe okołozębowe szare iniekcje oktapeptydu siarczanowanego cholecystokininy (CCK-8) wywołują reakcję paniczną u szczurów poddanych podwyższonemu labiryntowi T. Peptydy 2004; 25: 1935 – 1941. doi: 10.1016 / j.peptides.2004.06.016. [PubMed] [Cross Ref]