Komentarz: Deltafosb ma różne efekty, które wydają się być związane z różnymi typami komórek aktywowanymi przez różne bodźce.
Abstrakcyjny
ΔBiałko FosB gromadzi się w prążkowiu w odpowiedzi na przewlekłe podawanie leków nadużywających, L-DOPA lub stresu, wyzwalając długotrwałe zmiany neuronalne i behawioralne, które leżą u podstaw aspektów leku nałóg, nieprawidłowe ruchy mimowolne (dyskinezy) i depresja.
ΔFosB wiąże konsensusowe sekwencje DNA AP-1 znalezione w promotorach wielu genów i może zarówno represjonować, jak i aktywować transkrypcję genów. W prążkowiu uważa się, że ΔFosB dimeryzuje się z JunD, tworząc funkcjonalny czynnik transkrypcyjny, chociaż uderzająco JunD nie kumuluje się równolegle.
Jednym z wyjaśnień jest to, że ΔFosB może rekrutować różnych partnerów, w tym siebie, w zależności od typu neuronu, w którym jest indukowany, oraz przewlekłego bodźca, generując kompleksy białkowe o różnym wpływie na transkrypcję genów.
Aby opracować sondy chemiczne do badania ΔFosB, przeprowadzono wysokoprzepustowy przesiew w celu zidentyfikowania małych cząsteczek, które modulują funkcję ΔFosB. Dwa związki o niskiej aktywności mikromolowej, określane jako C2 i C6, zakłócają wiązanie ΔFosB do DNA za pośrednictwem różnych mechanizmów, aw testach in vitro stymulują transkrypcję z udziałem ΔFosB. U myszy leczonych kokainą C2 znacząco podnosi poziom mRNA podjednostki GluR2 receptora glutaminianu AMPA ze swoistością, znanym genem docelowym ΔFosB, który odgrywa rolę w leku. nałóg i mechanizmy endogennej odporności. C2 i C6 wykazują różne aktywności wobec homodimerów ΔFosB w porównaniu z heterodimerami ΔFosB / JunD, co sugeruje, że te związki mogą być stosowane jako sondy do badania udziału różnych kompleksów zawierających ΔFosB w regulacji transkrypcji genów w układach biologicznych i do oceny użyteczności ΔFosB jako cel terapeutyczny.
;
