Wycofanie indukuje wyraźne wzory ekspresji FosB / ΔFosB u nieobjętych hodowlą szwajcarskich myszy sklasyfikowanych jako wrażliwe i oporne na uczulenie lokomotoryczne wywołane etanolem (2014)

Pharmacol Biochem Behav. 2014 Feb; 117: 70-8. doi: 10.1016 / j.pbb.2013.12.007. Epub 2013 Dec 16.

De Pauli RF1, Coelhoso CC2, Tesone-Coelho C2, Linardi A3, Mello LE2, Silveira DX1, Santos-Junior JG4.

Abstrakcyjny

Przewlekła ekspozycja na lek i odstawienie leku wywołują ekspresyjną plastyczność neuronalną, którą można uznać za reakcje zarówno funkcjonalne, jak i patologiczne. Powszechnie wiadomo, że plastyczność neuronowa w układzie limbicznym odgrywa kluczową rolę w nawrotach, a także w kompulsywnych cechach uzależnienia od narkotyków. Chociaż wzrost ekspresji FosB / DeltaFosB stanowi jedną z najważniejszych form plastyczności neuronalnej w narkomanii, nie jest jasne, czy reprezentują one funkcjonalną czy patologiczną plastyczność. Na uwagę zasługuje indywidualne różnice w przechodzeniu od używania rekreacyjnego do uzależnienia od narkotyków. Różnice te odnotowano w badaniach obejmujących indukowany etanolem paradygmat uczulenia. W niniejszym badaniu zbadaliśmy, czy uczulone i nieuwrażliwione myszy różnią się pod względem ekspresji FosB / DeltaFosB. Dorosłe samce myszy rasy szwajcarskiej były codziennie traktowane etanolem lub solą fizjologiczną dla 21days. Zgodnie z aktywnością lokomotoryczną w fazie nabywania, zostały one sklasyfikowane jako uczulone (EtOH_High) lub nieuczulone (EtOH_Low). Po 18h lub 5days, ich mózgi były przetwarzane pod kątem immunohistochemii FosB / DeltaFosB. W 5-szym dniu odstawienia obserwowaliśmy zwiększoną ekspresję FosB / DeltaFosB w grupie EtOH_High (w korze ruchowej), w grupie EtOH_Low (w brzusznym obszarze nakrywkowym) iw obu grupach (w prążkowiu). Różnice były bardziej spójne w grupie EtOH_Low. Dlatego zmienności behawioralnej obserwowanej w fazie nabywania indukowanego etanolem uczulenia narządu ruchu towarzyszyła różnicowa plastyczność neuronalna podczas okresu odstawienia. Ponadto, wyraźne wzory ekspresji FosB / DeltaFosB wykryte u uczulonych i nieuczulonych myszy wydają się bardziej związane z okresem karencji niż z chroniczną ekspozycją na lek. Wreszcie, wzrost ekspresji FosB / DeltaFosB w okresie karencji można uznać za wynik zarówno z funkcjonalnej, jak i patologicznej plastyczności.

 


Najważniejsze

  • Ekspresja DeltaFosB jest ważną formą plastyczności neuronów w narkomanii

  • Nie jest jednak jasne, czy reprezentuje plastyczność funkcjonalną czy patologiczną.

  • Tutaj znaleźliśmy różnice w DeltaFosB wśród uczulonych i nieuczulonych myszy.

  • Różnice te są bardziej związane z okresem karencji niż z ekspozycją na lek.

  • Sugerujemy, że te zmiany reprezentują zarówno funkcjonalną, jak i patologiczną plastyczność.


Słowa kluczowe

  • FosB;
  • DeltaFosB;
  • Uczulenie narządów ruchu;
  • Wypłata;
  • Zmienność behawioralna;
  • Myszy

1. Wstęp

Wyzwaniem dla obecnych badań neurobiologicznych w uzależnieniu od narkotyków jest zrozumienie mechanizmów plastyczności neuronalnej, które pośredniczą w przejściu od używania rekreacyjnego do utraty kontroli behawioralnej nad poszukiwaniem narkotyków i zażywaniem narkotyków. Jedna z najważniejszych teorii uzależnienia od narkotyków, zwana „ciemną stroną uzależnienia”, sugeruje, że następuje postęp od impulsywności (związanej ze wzmocnieniem dodatnim) do przymusu (związanego ze wzmocnieniem negatywnym). Ta progresja w zapadniętym cyklu obejmuje następujące stany: zaabsorbowanie / przewidywanie, upojenie upojeniem i wycofanie / negatywny wpływ (Koob i Le Moal, 2005, Koob i Le Moal, 2008 i Koob i Volkow, 2010). Z tego scenariusza wynika, że ​​badania nad uzależnieniem od narkotyków koncentrują się na mechanizmach neurobiologicznych związanych z negatywnymi stanami emocjonalnymi wynikającymi zarówno z ostrej, jak i przedłużającej się abstynencji. Zgodnie z teorią „ciemnej strony uzależnienia” wydaje się, że zachodzą długoterminowe i trwałe zmiany plastyczności w obwodach nerwowych mające na celu ograniczenie nagrody. Te zmiany plastyczności prowadzą jednak do negatywnego stanu emocjonalnego, który pojawia się, gdy uniemożliwia się dostęp do leku. Mechanizm ten zapewnia silną motywację do ustanowienia uzależnienia, a także do jego utrzymania (Koob i Le Moal, 2005 i Koob i Le Moal, 2008).

Uczulenie narządów ruchu jest użytecznym modelem zwierzęcym opartym na fakcie, że wzrost subiektywnych skutków działania leków wraz z ich powtarzaną ekspozycją jest podobny do wzrostu indukowanych lekiem stymulujących efektów ruchowych (Vanderschuren i Kalivas, 2000 i Vanderschuren i Pierce, 2010). Chociaż uczulenie narządu ruchu nie naśladuje kilku zachowań związanych z uzależnieniem od narkotyków, jego czasowe cechy morfologiczne i neurochemiczne są równoległe z tymi, które prowadzą do przejścia od używania rekreacyjnego do uzależnienia od narkotyków (Robinson i Kolb, 1999, Vanderschuren i Kalivas, 2000 i Vanderschuren i Pierce, 2010). Tradycyjnie protokół uczulenia narządu ruchu obejmuje trzy fazy: nabycie (powtarzana ekspozycja na lek), okres karencji i wyzwanie (nowy kontakt z lekiem po okresie karencji). Niestety, większość badań wykorzystujących uczulenie na lokomotywę koncentrowało się tylko na fazie akwizycji i prowokacji, pokrywając się z okresem karencji.

Powszechnie wiadomo, że powtarzające się narażenie na narkotyki (Perrotti i wsp., 2008) i chroniczny stres (Perrotti i wsp., 2004) zwiększa ekspresję czynnika transkrypcyjnego fosB / deltafosB w układzie kortykolimbicznym. Przypuszcza się, że akumulacja FosB / DeltaFosB w tych regionach odgrywa główną rolę w odporności na stres (Berton i in., 2007 i Vialou i wsp., 2010) i satysfakcjonujących efektów kokainy (Harris i in., 2007 i Muschamp i in., 2012), etanol (Kaste i in., 2009 i Li i wsp., 2010) i opioidy (Zachariou i wsp., 2006 i Solecki i in., 2008). Dlatego możliwe jest, że FosB / DeltaFosB moduluje niektóre zdarzenia plastyczności neuronalnej związane z indukowanym etanolem uczuleniem narządu ruchu, jak również wycofaniem, które wynika z fazy nabywania uczulenia narządu ruchu.

Godne uwagi jest to, że istnieją różnice indywidualne obserwowane podczas przejścia z rekreacyjnego do uzależnienia od narkotyków (Flagel i wsp., 2009, George i Koob, 2010 i Swendsen i Le Moal, 2011). Na przykład myszy DBA / 2 J są bardziej podatne na odpowiedź niż C57BL / 6 J na uczulenie lokomotoryczne wywołane etanolem (Phillips i wsp., 1997 i Melón i Boehm, 2011a). U myszy rasy szwajcarskiej po raz pierwszy opisywano zmienność behawioralną dotyczącą indukowanego etanolem uczulenia narządu ruchu Masur i dos Santos (1988). Od tego czasu inne badania wykazały istotne cechy neurochemiczne związane ze zmiennością behawioralną w nabywaniu indukowanego etanolem uczulenia na ruch (Souza-Formigoni i in., 1999, Abrahão i in., 2011, Abrahão i in., 2012, Quadros i in., 2002a i Quadros i in., 2002b). Jednak badania te nie dotyczyły wpływu zmienności behawioralnej w okresie odstawienia po fazie nabywania uczulenia na narządy ruchowe. W niedawnym badaniu nasze laboratorium opisało istotną różnicę między uwrażliwionymi i nieuwrażliwionymi, pochodzącymi z hodowli, szwajcarskimi myszami w odniesieniu do ekspresji receptora kannabinoidowego typu 1 (CB1R) podczas wycofywania. W tym badaniu uczulone (ale nie uczulone myszy) miały zwiększoną ekspresję CB1R w korze przedczołowej, brzusznym obszarze nakrywkowym, ciele migdałowatym, prążkowiu i hipokampie (Coelhoso i in., 2013).

Biorąc pod uwagę dobrze ugruntowaną zmienność behawioralną niekrewnionych myszy szwajcarskich w odniesieniu do uczulenia lokomotorycznego wywołanego etanolem oraz że zmienności tej towarzyszą wyraźne cechy neurochemiczne podczas późniejszego wycofania, w niniejszym badaniu na początku badano ekspresję FosB / DeltaFosB u myszy uczulonych i niewrażliwych. (18 godz.) I po 5 dniach od wypłaty.

2. Materiał i metody

2.1. Przedmioty

Wykorzystano samce myszy rasy szwajcarskiej rasy Webster (EPM-1 Colony, São Paulo, SP, Brazylia), pochodzące z linii Albino Swiss Webster z Center for the Development of Animal Models in Biology and Medicine na Universidade Federal de São Paulo. . Na początku badania myszy miały 12 tygodni (30–40 g). Grupy po 10 myszy trzymano w klatkach (40 × 34 × 17 cm) ze ściółką z wiórów. Kolonię zwierząt o kontrolowanej temperaturze (20–22 ° C) i wilgotności (50%) utrzymywano w cyklu światło / ciemność (12/12 godz.), Z włączonymi światłami o godzinie 07:00, z karmą dla myszy w granulkach i wodą z kranu. libitum, z wyjątkiem testów. Myszy trzymano w tych warunkach przetrzymywania przez co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem leczenia lekiem i testów behawioralnych. Opieka nad zwierzętami i procedury doświadczalne zostały przeprowadzone zgodnie z protokołami zatwierdzonymi przez Komisję ds. Etyki Opieki nad Zwierzętami i Stosowania na Uniwersytecie (numer protokołu: 2043/09), zgodnie z Dyrektywą UE 2010/63 / UE dotyczącą doświadczeń na zwierzętach (http://ec.europa.eu/environmental/chemicals/lab_animals/legislation_en.htm).

2.2. Uczulenie narządów ruchu

Protokół uczulenia narządu ruchu oparto na wcześniejszych badaniach przeprowadzonych w naszym własnym laboratorium (Coelhoso i in., 2013). Na początku protokołu wszystkim zwierzętom wstrzyknięto dootrzewnowo (ip) sól fizjologiczną i natychmiast zbadano w automatycznym pudełku aktywności (Insight, Brazylia) przez 15 minut w celu ustalenia podstawowej lokomocji. Dwa dni później zwierzętom codziennie wstrzykiwano etanol (2 g / kg, 15% wag./obj. W 0.9% NaCl, ip - grupa EtOH, N = 40) lub sól fizjologiczna (podobna objętość, ip, - grupa kontrolna, N = 12), przez 21 dni. Zaraz po 1, 7, 14 i 21 wstrzyknięciu zwierzęta umieszczono w klatce aktywności na 15 min. Poziomą lokomocję w każdej sytuacji mierzono za pomocą systemu analizy behawioralnej (Pan Lab, Hiszpania). Zgodnie z oczekiwaniami ( Masur i dos Santos, 1988 i Coelhoso i in., 2013), zmienność behawioralna aktywności lokomotorycznej w 21st dniu akwizycji pozwala nam dystrybuować zwierzęta z grupy EtOH w podgrupach 2: EtOH_High (pobrane z górnego 30% rozkładu) i EtOH_Low (pobrane z dolnego 30% z dystrybucja). Zatem tylko 60% zwierząt włączono do analizy. Strategia ta jest identyczna z tymi stosowanymi w badaniach badających indywidualną zmienność w ramach paradygmatu uwrażliwienia na etanol ( Masur i dos Santos, 1988, Souza-Formigoni i in., 1999, Quadros i in., 2002a, Quadros i in., 2002b, Abrahão i in., 2011, Abrahão i in., 2012 i Coelhoso i in., 2013).

Po klasyfikacji definiującej grupy eksperymentalne, przeprowadziliśmy 2 niezależne eksperymenty zgodnie z czasowymi kryteriami okresu karencji: (i) zwierzęta poddane fazie akwizycji i uśmiercone po 18 h odstawienia oraz (ii) zwierzęta poddane fazie akwizycji i uśmiercone po 5 dniach od wypłaty. Zatem badanie to obejmowało 3 grupy eksperymentalne (kontrolna, EtOH_High i EtOH_Low), które podzielono na 2 podgrupy (18 godz. I 5 dni odstawienia) (N = 6 na podgrupę). Wybór tych dwóch tymczasowych znaków w okresie karencji wynikał z kinetycznych aspektów ekspresji FosB i DeltaFosB po 18 godzinach odstawienia (jak wyjaśniono w sekcji dyskusyjnej) i po 5 dniach od wycofania, na podstawie wcześniejszych badań z naszego laboratorium badali niektóre cechy neurochemiczne dotyczące okresu karencji w ramach paradygmatu uczulenia narządów ruchu ( Fallopa i in., 2012 i Escosteguy-Neto i in., 2012). Na koniec, aby obliczyć korelacje między uczuleniem lokomotorycznym a ekspresją FosB / DeltaFosB, obliczyliśmy wynik uczulenia lokomotorycznego dla każdego zwierzęcia według wzoru: wynik = (Lokomocja 21 dnia - Lokomocja 1 dnia) * 100 / Lokomocja w 1 dzień.

2.3. Immunohistochemia

Po odpowiednim okresie karencji zwierzęta głęboko znieczulono koktajlem zawierającym ketaminę (75 mg / kg, dootrzewnowo) i ksylazynę (25 mg / kg, dootrzewnowo). Po utracie odruchu rogówkowego poddano je perfuzji przezsercowej 100 ml 0.1 M roztworu buforu fosforanowego [sól fizjologiczna buforowana fosforanem (PBS)], a następnie 100 ml 4% paraformaldehydu (PFA). Mózgi usunięto natychmiast po perfuzji, przechowywano w PFA przez 24 godziny, a następnie trzymano w roztworze 30% sacharoza / PBS przez 48 godzin. Szereg skrawków wieńcowych (30 µm) wycinano za pomocą zamrażającego mikrotomu i przechowywano w roztworze zapobiegającym zamarzaniu do użycia w procedurach immunohistochemicznych poprzez barwienie swobodne.

W przypadku immunohistochemii zastosowano konwencjonalną technikę awidyny – biotyny – immunoperoksydazy. Skrawki mózgu wszystkich grup doświadczalnych włączono do tej samej serii, wstępnie traktowano peroksydazą wodorową (3%) przez 15 minut, a następnie przemywano PBS przez 30 minut. Następnie wszystkie skrawki eksponowano przez 30 minut w 5% PBS-BSA, aby uniknąć niespecyficznych reakcji. Następnie skrawki inkubowano przez noc z pierwszorzędowym przeciwciałem króliczym anty-FosB / DeltaFosB (1: 3,000; Sigma Aldrich, St Louis, MO, USA. Nr kat. AV32519) w roztworze PBS-T (30 ml PBS, 300 μl Triton X-100). Następnie skrawki inkubowano przez 2 godziny w biotynylowanym kozim drugorzędowym przeciwciele IgG przeciw króliczej IgG (1: 600; Vector, Burlingame, CA, USA) w temperaturze pokojowej. Skrawki następnie traktowano kompleksem awidyna-biotyna (zestaw Vectastain ABC Standard; Vector, Burlingame, CA, USA) przez 90 minut i poddawano reakcji z diaminobenzydyną z intensyfikacją niklu. Między etapami skrawki przepłukano w PBS i wytrząsano na rotatorze. Skrawki osadzono na szkiełkach pokrytych żelatyną, wysuszono, odwodniono i nakryto.

Analizowano następujące obszary mózgu: kora przedczołowa (kora obręczy przedniej (Cg1), kora prelimbiczna (PrL) i kora infralimbic (IL)], kora ruchowa [pierwotna (M1) i wtórna (M2)], prążkowie grzbietowe [prążkowie grzbietowo-przyśrodkowe ( DmS) i grzbietowo-boczne prążkowie (DlS)], prążkowate brzuszne [jądro accumbens core (Acbco) i muszla (Acbsh), brzuszna bladość (VP)], hipokamp [piramidalna warstwa Cornus Ammong 1 i 3 (odpowiednio CA1 i CA3), ziarnista warstwa zakrętu zębatego (DG)], ciało migdałowate [jądro podstawno-boczne (BlA) i jądro centralne (CeA)], jądro brzuszno-przyśrodkowe obszaru podwzgórza (VMH) i brzusznej części nakrywkowej [przednia (VTAA) i część tylna (VTAP)] ( Widzieć Ryc.1). Mikroskop Nikon Eclipse E200 podłączony do komputera zastosowano do przechwytywania obrazów z każdej sekcji przy powiększeniu × 20. Obrazy zapisano jako archiwa .tiff do późniejszej analizy immunoreaktywności FosB / DeltaFosB. Immunoreaktywne komórki zliczono za pomocą oprogramowania ImageJ (NIH Image, Bethesda, MD, USA). Regiony mózgu zostały nakreślone na każdym zdjęciu zgodnie z The Stereotaxic Mouse Brain Atlas (Franklin i Paxinos, 1997). Ponieważ fotomikrografie wykonane przez mikroskop to 2.5 × 103 um2 w 20-krotnym powiększeniu oznaczenie ilościowe komórek znakowanych FosB / DeltaFosB jest wyrażone jako średnia komórek barwiących immunologicznie na 2.5 x 103 um2. Wartości uzyskane w grupach EtOH normalizowano względem wartości kontrolnych i wyrażono w%. (Kontrola = 100%).

  •  
  • Ryc.1.  

    Schematyczne przedstawienie próbkowanych obszarów mózgu. Schematyczny rysunek przekrojów mózgowych myszy wskazujących obszary pobrane (zaadaptowane z Franklin i Paxinos, 1997). M1 = pierwotna kora ruchowa; M2 = wtórna kora ruchowa, CG1 = przednia kora zakrętu obręczy, PrL = kora przedłimbiczna, IL = kora podmózgowa, Acbco = jądro półleżące rdzeń, Acbsh = jądro półleżące, VP = brzuszna blada DmS = grzbietowo-przyśrodkowa prążkowie, DlS = grzbietowo-boczne prążkowie Cornus Ammonis 1, CA1 = Cornus Ammonis 3; DG = ziarnista warstwa zakrętu zębatego, BlA = jądro podstawno-boczne ciała migdałowatego, CeA = jądro centralne ciała migdałowatego, VmH = jądro brzuszno-przyśrodkowe podwzgórza, VTAA = przednia część brzusznego obszaru nakrywkowego, VTAP = tylna część brzusznego obszaru nakrywkowego.

2.4. Analiza statystyczna

Początkowo Shapiro – Wilk był używany do weryfikacji normalności rozkładu wszystkich zmiennych. Wyniki behawioralne analizowano jednokierunkową ANOVA dla powtarzanego pomiaru, biorąc pod uwagę 5 okresów uczulenia lokomotorycznego: podstawowy, dzień 1, dzień 7, dzień 14 i dzień 21. jako czynniki: okres karencji (18 godz. i 5 dni) i grupa eksperymentalna (kontrola, EtOH_High i EtOH_Low). Zmienne nieparametryczne zostały standaryzowane na Z-score w celu zmniejszenia rozproszenia danych, a następnie zastosowane w dwuczynnikowej ANOVA, jak opisano wcześniej. Newman Keuls post-hoc był używany w razie potrzeby. Na koniec zbadaliśmy możliwe korelacje między komórkami dodatnimi FosB / DeltaFosB a wynikami uczulenia lokomotorycznego. Korelacje te obliczono tylko dla jąder, w których stwierdzono różnice statystyczne między grupami eksperymentalnymi. Ponieważ różnice te były ograniczone do 5 dni odstawienia (patrz część dotycząca wyników), wartości FosB / DeltaFosB uwzględnione w tych korelacjach odnoszą się do tego konkretnego okresu wycofania. Ponieważ różnice te były ograniczone do 5 dni od wycofania (patrz część dotycząca wyników), wartości FosB / DeltaFosB uwzględnione w tej korelacji odnoszą się do tego konkretnego czasu wycofania. Poziom istotności ustalono na 5% (p <0.05).

3. Wyniki

3.1. Uczulenie narządów ruchu

ANOVA dla powtarzanych pomiarów wykryła istotne różnice w czynniku grupy [F(2,32) = 68.33, p <0.001], w okresie protokołu [F(4,128) = 9.13, p <0.001], a interakcja między nimi [F(8,128) = 13.34, p <0.001]. Nie było różnic w podstawowej lokomocji, a obie grupy EtOH miały podobny wzrost lokomocji w pierwszym dniu akwizycji w porównaniu z grupą kontrolną (p <0.01). Jednak EtOH_High (ale nie EtOH_Low) wykazał postępujący wzrost aktywności lokomotorycznej w trakcie fazy akwizycji (p <0.01 w odniesieniu do grup Kontrolna i EtOH_Low w ostatnim dniu akwizycji; p <0.01 w odniesieniu do jego aktywności lokomotorycznej w pierwszym dniu nabycia) ( Ryc.2). Dane te potwierdziły wyniki oryginalnego badania ( Masur i dos Santos, 1988) oraz z naszego poprzedniego raportu ( Coelhoso i in., 2013) dotyczące zmienności behawioralnej u rasowych myszy szwajcarskich poddanych indukowanemu etanolem uczuleniu na ruch.

  • Etanol sprzyja stopniowemu i silnemu wzrostowi lokomocji w przewlekłym ...
  • Ryc.2.  

    Etanol sprzyja stopniowemu i silnemu wzrostowi lokomocji podczas przewlekłego leczenia w grupie EtOH_High, ale nie w grupie EtOH_Low. Dane wyrażono jako średnią ± SEM N = 12 dla grup kontrolnych, EtOH_High i EtOH_Low. ⁎⁎P <0.01 w stosunku do grupy kontrolnej, w tym samym okresie. ##P <0.01 w stosunku do grupy EtOH_Low, w tym samym okresie. ‡*P <0.01 w odniesieniu do podstawowej czynności lokomotorycznej w tej samej grupie. ¥¥P <0.01 w stosunku do czynności lokomotorycznej na 1st dzień nabycia w ramach tej samej grupy.

3.2. Wyrażenie FosB / DeltaFosB

Ilustracyjne fotomikrografie immunoreaktywności FosB / DeltaFosB przedstawiono w Ryc.3 a znormalizowane wartości są pokazane w Ryc.4, Ryc.5, Ryc.6 i Ryc.7. Dwukierunkowa ANOVA wykryła istotne różnice w M1, M2, DmS, DlS, Acbco, Acbsh, VP i VTA (dla nie znormalizowanych wartości immunoreaktywności FosB / DeltaFosB i analiz statystycznych wszystkich struktur, patrz Tabela Suppl1 i Tabela 1odpowiednio). W strukturach, w których można było zaobserwować różnice statystyczne, występowały cztery różne wzorce ekspresji FosB / DeltaFosB. W pierwszym, obserwowanym w M1 i M2, nastąpił wzrost ekspresji FosB / DeltaFosB w piątym dniu odstawienia etanolu tylko w grupie EtOH_High (w porównaniu do wartości EtOH_High po 18 h odstawienia, a także w grupie kontrolnej). i grupy EtOH_Low po 5 dniach odstawienia) (patrz Ryc.4). W drugim schemacie, obserwowanym w VTAA, ekspresja FosB / DeltaFosB wzrastała po 5 dniach odstawienia etanolu tylko w grupie EtOH_Low (w porównaniu z wartościami EtOH_Low po 18 h odstawienia, a także w grupie kontrolnej po 5 dniach odstawienia) ) (widzieć Ryc.5). W trzecim schemacie, obserwowanym w DmS, Acbco i Acbsh, ekspresja FosB / DeltaFosB wzrosła po 5 dniach odstawienia etanolu w obu grupach EtOH_High i EtOH_Low (w porównaniu do ich odpowiednich wartości po 18 h odstawienia), jednak tylko grupa EtOH_Low różni się od grupy kontrolnej (patrz Ryc.6). Wreszcie, w czwartym schemacie, obserwowanym w DlS i VP, ekspresja FosB / DeltaFosB wzrosła po 5 dniach odstawienia etanolu w obu grupach EtOH_High i EtOH_Low (w porównaniu z ich odpowiednimi wartościami po 18 h odstawienia), chociaż wzrost ten był statystycznie bardziej wyrazisty w grupie EtOH_Low niż w grupie EtOH_High, a tylko grupa EtOH_Low różniła się od grupy kontrolnej (patrz Ryc.7).

  • Ilustracyjna fotomikrografia immunoreaktywności FosB / DeltaFosB w × 20 z ...
  • Ryc.3.  

    Ilustracyjna fotomikrografia immunoreaktywności FosB / DeltaFosB przy × 20 powiększeniu. DmS = grzbietowo-przyśrodkowa prążkowie; DlS = grzbietowo-boczne prążkowie; Acbco = jądro półleżące rdzeń; Acbsh = jądro półleżące powłoki; VP = brzuszna blada blada; VTAa = przednia część brzusznej okolicy nakrywkowej.

  •  
  • Ryc.4.  

    Ekspresja FosB / DeltaFosB po 18 godzinach i 5 dniach okresu karencji w grupach EtOH_High i EtOH_Low w M1 i M2. Dane wyrażono jako średnią ± SEM i przedstawiono znormalizowane dane zgodnie z wartościami grup kontrolnych (linia kropkowana - uważana za 100%). Szare słupki = 18 h odstawienia etanolu; Czarne słupki = 5 dni odstawienia etanolu. ** P <0.01 w odniesieniu do odpowiedniej grupy kontrolnej; ## P <0.01, w stosunku do jego odpowiedniej wartości po 18 godzinach od wypłaty. ‡‡ P <0.01 w odniesieniu do grupy EtOH_Low w tym samym okresie. M1 = pierwotna kora ruchowa, M2 = wtórna kora ruchowa.

  • Wyrażenie FosB / DeltaFosB w 18h i 5days okresu wycofania w EtOH_High ...
  • Ryc.5.  

    Ekspresja FosB / DeltaFosB po 18 godzinach i 5 dniach okresu karencji w grupach EtOH_High i EtOH_Low w VTA. Dane zostały wyrażone jako średnia ± SEM i przedstawiają znormalizowane dane zgodnie z wartościami grup kontrolnych (linia przerywana - uważana za 100%). Szare słupki = 18 h odstawienia etanolu; Czarne słupki = 5 dni odstawienia etanolu. ** P <0.01 w odniesieniu do odpowiedniej grupy kontrolnej; ## P <0.01 w stosunku do jego odpowiedniej wartości po 18 h odstawienia. VTA = brzuszny obszar nakrywki.

  • Wyrażenie FosB / DeltaFosB w 18h i 5days okresu wycofania w EtOH_High ...
  • Ryc.6.  

    Ekspresja FosB / DeltaFosB po 18 godzinach i 5 dniach okresu karencji w grupach EtOH_High i EtOH_Low w Acbco, Acbsh i DmS. Dane wyrażono jako średnią ± SEM i przedstawiono znormalizowane dane zgodnie z wartościami grup kontrolnych (linia przerywana - uważana za 100%). Szare słupki = 18 h odstawienia etanolu; Czarne słupki = 5 dni odstawienia etanolu. * P <0.05 ** P <0.01 w odniesieniu do odpowiedniej grupy kontrolnej; ## P <0.01 w stosunku do jego odpowiedniej wartości po 18 h odstawienia. Acbco = jądro półleżące rdzeń, Acbsh = jądro półleżące powłoka, DmS = grzbietowo-przyśrodkowe prążkowie.

  • Wyrażenie FosB / DeltaFosB w 18h i 5days okresu wycofania w EtOH_High ...
  • Ryc.7.  

    Ekspresja FosB / DeltaFosB po 18 godzinach i 5 dniach okresu karencji w grupach EtOH_High i EtOH_Low w VP i DlS. Dane zostały wyrażone jako średnia ± SEM i przedstawiają znormalizowane dane zgodnie z wartościami grup kontrolnych (linia przerywana - uważana za 100%). Szare słupki = 18 h odstawienia etanolu; Czarne słupki = 5 dni odstawienia etanolu. ** P <0.01 w odniesieniu do odpowiedniej grupy kontrolnej; # P <0.05 ## P <0.01 w stosunku do jego odpowiedniej wartości po 18 h odstawienia. ‡‡ P <0.01 w odniesieniu do grupy EtOH_Low w tym samym okresie. VP = brzuszna blada blada, DlS = grzbietowo-boczne prążkowie.

  • Tabela 1. 

    Parametry statystyczne uzyskane w dwukierunkowej analizie ANOVA dotyczącej analizy ekspresji FosB / DeltaFosB.

  • NucleusCzynnik okresuCzynnik leczeniaOkres * Leczenie
    M1F(1,30) = 5.61, P = 0.025F(2,30) = 3.21, P = 0.055F(2,30) = 2.61, P = 0.089
    M2F(1,30) = 4.72, P = 0.038F(2,30) = 1.53, P = 0.233F(2,30) = 3.45, P = 0.045
    CG1F(1,30) = 11.08 P = 0.002F(2,30) = 0.95, P = 0.398F(2,30) = 3.31, P = 0.050
    PrLF(1,30) = 8.53, P = 0.007F(2,30) = 1.72, P = 0.197F(2,30) = 2.74, P = 0.081
    ILF(1,30) = 3.77, P = 0.062F(2,30) = 1.91, P = 0.167F(2,30) = 0.98, P = 0.389
    AcbcoF(1,30) = 22.23 P <0.001F(2,30) = 2.63, P = 0.089F(2,30) = 5.68, P = 0.008
    AcbshF(1,30) = 50.44 P <0.001F(2,30) = 4.27, P = 0.023F(2,30) = 13.18, P <0.000
    VPF(1,30) = 38.01 P <0.001F(2,30) = 5.07, P = 0.013F(2,30) = 10.93, P <0.000
    DmSF(1,30) = 28.89 P <0.001F(2,30) = 3.75, P = 0.035F(2,30) = 7.71, P = 0.002
    DlSF(1,30) = 13.58 P = 0.001F(2,30) = 5.41, P = 0.011F(2,30) = 4.72, P = 0.017
    CA1F(1,30) = 4.81, P = 0.036F(2,30) = 7.37, P = 0.002F(2,30) = 1.62, P = 0.215
    CA3F(1,30) = 14.92 P = 0.001F(2,30) = 2.46, P = 0.102F(2,30) = 3.81, P = 0.034
    DGF(1,30) = 0.59, P = 0.447F(2,30) = 1.49, P = 0.241F(2,30) = 0.24, P = 0.785
    BlAF(1,30) = 6.47, P = 0.016F(2,30) = 0.12, P = 0.884F(2,30) = 1.71, P = 0.199
    CeAF(1,30) = 2.55, P = 0.121F(2,30) = 0.22, P = 0.801F(2,30) = 0.71, P = 0.501
    VmHF(1,30) = 6.51, P = 0.016F(2,30) = 0.71, P = 0.503F(2,30) = 1.75, P = 0.192
    VTAAF(1,30) = 9.64, P = 0.004F(2,30) = 3.76, P = 0.035F(2,30) = 2.65, P = 0.087
    VTAPF(1,30) = 6.05, P = 0.021F(2,30) = 1.79, P = 0.184F(2,30) = 1.64, P = 0.211
  • M1 = pierwotna kora ruchowa; M2 = wtórna kora ruchowa, CG1 = przednia kora zakrętu obręczy, PrL = kora przedłimbiczna, IL = kora podmózgowa, Acbco = jądro półleżące rdzeń, Acbsh = jądro półleżące, VP = brzuszna blada DmS = grzbietowo-przyśrodkowa prążkowie, DlS = grzbietowo-boczne prążkowie Cornus Ammonis 1, CA1 = Cornus Ammonis 3; DG = ziarnista warstwa zakrętu zębatego, BlA = jądro podstawno-boczne ciała migdałowatego, CeA = jądro centralne ciała migdałowatego, VmH = jądro brzuszno-przyśrodkowe podwzgórza, VTAA = przednia część brzusznego obszaru nakrywki; VTAP = tylna część środkowej części nakrywkowej.

Aby potwierdzić, że zmiany w ekspresji FosB / DeltaFosB były spowodowane wycofaniem, a nie ekspozycją na etanol, przeprowadziliśmy korelacje między wynikiem uczulenia narządu ruchu a komórkami znakowanymi immunologicznie FosB / DeltaFosB w X-XX dniu wycofania w wyżej wymienionych jądrach (M5, M1, Acbco, Acbsh, DmS, DlS, VP, VTAA). Zgodnie z oczekiwaniami nie było istotnych korelacji dla żadnego z tych jąder (M2 - r2 = 0.027862, p = 0.987156; M2 - r2 = 0.048538, p = 0.196646; Acbco - r2 = 0.001920, p = 0.799669; Acbsh - r2 = 0.006743, p = 0.633991; DmS - r2 = 0.015880, p = 0.463960; DlS - r2 = 0.023991, p = 0.914182; VP - r2 = 0.002210, p = 0.785443; VTAA - r2 = 0.001482, p = 0.823630).

4. Dyskusja

Wyniki zaobserwowane w niniejszym badaniu sugerują, że zwiększona ekspresja FosB / DeltaFosB obserwowana w indukowanym etanolem paradygmacie uczulenia może być związana raczej z odstawieniem niż z chroniczną ekspozycją na lek. Jednak zmienności behawioralnej w rozwoju uczulenia narządu ruchu towarzyszyły wyraźne wzory ekspresji FosB / DeltaFosB podczas wycofywania. Rola kory ruchowej, brzusznej powierzchni nakrywkowej i prążkowia w pozyskiwaniu i ekspresji paradygmatu uczulenia narządu ruchu jest dobrze ugruntowana (Vanderschuren i Pierce, 2010). Ponadto deregulacja szlaku mezolimbicznego jest jedną z głównych cech neurobiologicznych okresu karencji, wraz z pojawieniem się rozszerzonego ciała migdałowatego (Koob i Le Moal, 2005 i Koob i Le Moal, 2008). Jednak tylko kilka badań analizowało okres karencji dla paradygmatu uczulenia narządu ruchu. Nasze wyniki napotkały interesujące zmiany w ekspresji FosB / DeltaFosB w korze ruchowej, brzusznej okolicy nakrywkowej i prążkowiu w tym okresie.

CDNA FosB koduje ekspresję białek o masie 33, 35 i 37 kDa. Ostra ekspozycja na bodźce prowadzi do silnej indukcji 33- i dyskretnych białek Fos 35 i 37 kDa. W konsekwencji, przy ostrej aktywacji, dominująca ekspresja FosB jest związana z 33 kDa (McClung i wsp., 2004 i Nestler, 2008). Między tymi białkami występuje jeszcze jedna niezwykła różnica: tylko białka o masie 35–37 kDa są wysoce stabilnymi izoformami. Ze względu na tę wysoką stabilność te skrócone formy FosB, zwane również DeltaFosB, gromadzą się w mózgu i są silnie wyrażane w odpowiedzi na chroniczne bodźce, takie jak leki psychotropowe, przewlekłe napady elektrowstrząsów i stres (Kelz i Nestler, 2000, Nestler i wsp., 2001 i McClung i wsp., 2004). W konsekwencji DeltaFosB uznano za trwały przełącznik molekularny, który pośredniczy w formach długotrwałej plastyczności neuronalnej i behawioralnej. Co ciekawe, eleganckie badanie z użyciem linii myszy wyrażających w różny sposób FosB i DeltaFosB wykazało, że FosB jest niezbędny do zwiększenia tolerancji na stres, a także neutralizuje korelację między indukowanym psychostymulantem uczuleniem narządu ruchu i nagromadzeniem DeltaFosB w prążkowiu (Ohnishi i in., 2011). Dlatego oba białka mogą odgrywać ważną rolę w protokole eksperymentalnym stosowanym w niniejszym badaniu. Warto zauważyć, że zastosowane przeciwciało FosB rozpoznaje zarówno FosB, jak i DeltaFosB. Ponieważ FosB zmniejsza się do poziomu wyjściowego w ciągu 6 godzin po ostrym bodźcu (Nestler i wsp., 2001) i DeltaFosB akumulują się po wielokrotnych ekspozycjach na bodźce, zdecydowaliśmy się uśmiercić zwierzęta 18 godzin po fazie akwizycji, aby uniknąć możliwych odchyleń traktowania etanolem w stosunku do ekspresji FosB. Niemniej jednak, aby być technicznie precyzyjnym, w niniejszym badaniu będziemy nazywać się wyrażeniem FosB / DeltaFosB. Należy zauważyć, że ta strategia została zastosowana w innych badaniach, w tym w tych, w których zastosowano to samo pierwotne przeciwciało opisane tutaj (Conversi i in., 2008, Li i wsp., 2010, Flak i in., 2012 i García-Pérez i in., 2012). W konsekwencji, oprócz tych ograniczeń eksperymentalnych, omówimy nasze wyniki, biorąc pod uwagę rolę DeltaFosB w plastyczności neuronalnej.

Powszechnie wiadomo, że chroniczna ekspozycja na lek zwiększa ekspresję FosB / DeltaFosB w kilku regionach mózgu (Nestler i wsp., 2001 i Perrotti i wsp., 2008). Co ciekawe, w niniejszym badaniu ani myszy uczulone etanolem, ani nieuczulone etanolem myszy nie różniły się od myszy traktowanych roztworem soli fizjologicznej pod względem ekspresji FosB / DeltaFosB 18 godzin po fazie akwizycji. Ponadto nie stwierdzono istotnych korelacji między ekspresją FosB / DeltaFosB a wynikami uczulenia lokomotorycznego. Tę rozbieżność można wytłumaczyć, przynajmniej częściowo, różnicami stwierdzonymi w protokole eksperymentalnym. Na przykład, biorąc pod uwagę narażenie na etanol, w dwóch badaniach paradygmat dwóch butelek wolnego wyboru był stosowany w 15 okresowych sesjach picia (Li i wsp., 2010) lub kompletna pod względem odżywczym dieta płynna podawana automatycznie przez 17 dni (gdy zwierzęta spożywają etanol w dawkach od 8 do 12 g / kg / dzień) (Perrotti i wsp., 2008). W innym badaniu, chociaż autorzy odnoszą się do leczenia przewlekłego, protokół składał się tylko z ekspozycji na etanol 4 (Ryabinin i Wang, 1998). Tak więc, protokoły używane gdzie indziej są całkowicie odmienne od tych stosowanych tutaj, które obejmowały 21 dni leczenia, podczas których eksperymentator podawał codziennie zastrzyki etanolu. Pomimo tych różnic istnieje kilka badań obejmujących wstrzyknięcia dootrzewnowe, w których odnotowano wzrost ekspresji FosB / DeltaFosB po protokołach uczulenia lokomotorycznego wywołanego przez psychostymulanty (Brenhouse and Stellar, 2006, Conversi i in., 2008 i Vialou i wsp., 2012) i opioidy (Kaplan i in., 2011). Jednakże protokoły uczulenia narządu ruchu w tych badaniach obejmują znacznie mniej niż ekspozycje na lek 21, aw niektórych z nich lek podawano w sposób przerywany. W przeciwieństwie do tego, nasz protokół stosował to samo leczenie, co opisane w poprzednich badaniach z codziennymi zastrzykami z etanolu 21 (Masur i dos Santos, 1988, Souza-Formigoni i in., 1999, Quadros i in., 2002a, Quadros i in., 2002b, Abrahão i in., 2011 i Abrahão i in., 2012). Istnieją dowody na to, że chociaż przewlekłe podawanie kokainy sprzyja akumulacji ekspresji DeltaFosB w jądrze półleżącym, sprzyja także tolerancji na indukcję mRNA DeltaFosB zarówno w prążkowiu brzusznym, jak i grzbietowym (Larson i in., 2010). Dlatego postawiliśmy hipotezę, że brak różnic w naszych grupach doświadczalnych w fazie akwizycji może wynikać z tolerancji na indukcję FosB / DeltaFosB, ponieważ w niniejszym protokole był większy okres fazy akwizycji w porównaniu z okresami stosowanymi dla psychostymulantów i opioidów w innych badaniach.

Badania z użyciem myszy z nokautem i transgenicznych wykazały, że myszy z mutacją FosB mają zwiększoną odpowiedź behawioralną na kokainę, takie jak stymulujące efekty ruchowe i warunkowa preferencja miejsca. Ponadto ekspresja zarówno podstawowego, jak i indukowanego kokainą DeltaFosB jest nieobecna u tej zmutowanej myszy (Hiroi i wsp., 1997). Natomiast myszy transgeniczne z indukowaną nadekspresją DeltaFosB wykazują zwiększoną wrażliwość na nagradzające działanie kokainy i morfiny (Muschamp i in., 2012). Wyniki te dostarczyły bezpośrednich dowodów na bliską korelację między DeltaFosB a procesem nagradzania. Oprócz powtarzających się ekspozycji na lek, przewlekły stres zwiększa również ekspresję DeltaFosB w obwodach kortykolimbicznych (Perrotti i wsp., 2004). Co ciekawe, myszy transgeniczne z nadekspresją DeltaFosB są mniej wrażliwe na działanie depresyjne agonisty opioidowego kappa, o którym wiadomo, że wywołują dysforię i efekty podobne do stresu u gryzoni (Muschamp i in., 2012). Tak więc, oprócz procesu nagradzania, DeltaFosB odgrywa również kluczową rolę w emocjonalnych aspektach zjawiska. W tym scenariuszu odstawienie może również wywołać ekspresję FosB / DeltaFosB, ponieważ stres jest kluczowym elementem odstawienia leku. Ta perspektywa jest zgodna z naszymi wynikami, ponieważ nie było korelacji między ekspresją FosB / DeltaFosB a wynikami uczulenia, a ponadto wzrost ekspresji FosB / DeltaFosB obserwowano dopiero w piątym dniu odstawienia.

Co ciekawe, w niektórych strukturach wzrosty FosB / DeltaFosB obserwowano zarówno w grupie EtOH_High, jak i EtOH_Low, choć bardziej ekspresyjne w pierwszej grupie, co sugeruje, że te wzrosty mogą mieć różne konsekwencje funkcjonalne, w zależności od ich intensywności. Hipotezę tę można wyjaśnić kilkoma odrębnymi rolami funkcjonalnymi FosB / DeltaFosB. Na przykład, szczury przewlekle eksponowane na kokainę miały zwiększoną ekspresję DeltaFosB w jądrze półleżącym podczas okresu odstawienia, efekt dodatnio skorelowany z preferencją kokainy, ale negatywnie z preferencją nowości. Ponadto stres podczas wycofania zwiększa reakcję behawioralną na psychostymulanty poprzez zwiększenie ekspresji DeltaFosB w neuronach kortykolimbicznych (Nikulina i in., 2012). Tak więc DeltaFosB może przewidzieć rozregulowanie przetwarzania hedonicznego, które występuje podczas przedłużającego się wycofywania (Marttila i in., 2007). Z drugiej strony, zarówno odporność na stres, jak i odpowiedzi przeciwdepresyjne są związane z wyższą ekspresją DeltaFosB w prążkowiu (Vialou i wsp., 2010). Dlatego spekulujemy, że zwiększenie FosB / DeltaFosB na prążkowiu w EtOH_High mogłoby zwiększyć nagradzające działanie etanolu, nadając większą podatność na kolejne ekspozycje na leki. Z drugiej strony, bardziej intensywny wzrost FosB / DeltaFosB obserwowany w grupie EtOH_Low mógł obniżyć wrażliwość zarówno na dysforię, jak i efekty stresu, minimalizując negatywne efekty wzmacniające późniejszej ekspozycji na lek i, w konsekwencji, wyjaśniając wyższy opór w tym Grupa. Co ciekawe, ten paradoks miał podłoże neurochemiczne. Na przykład, myszy transgeniczne z nadekspresją FosB w neuronach GABAergicznych kręgosłupa średniego kręgosłupa, miały zwiększone poziomy zarówno receptorów opioidowych mu- jak i kappa (Sim-Selley i in., 2011), a te receptory odpowiednio zwiększają i hamują ton mezolimbiczny (Manzanares i in., 1991 i Devine i in., 1993). Ponadto wyrażenie typu komórki może również drastycznie zmienić konsekwencje funkcjonalne zwiększonego FosB / DeltaFosB. W eleganckim badaniu z użyciem myszy z nadekspresją DeltaFosB w neuronach eksprymujących D1 lub D2 w jądrze półleżącym ujawniono, że DeltaFosB w neuronach D1- (ale nie w D2-) wzmacnia reakcje behawioralne na kokainę (Grueter i in., 2013).

Co ciekawe, jeśli chodzi o korę ruchową, wzrost ekspresji FosB / DeltaFosB wystąpił tylko w grupie EtOH_High i był ograniczony do 5 dnia odstawienia. Brak wzrostu po 18 godzinach odstawienia można wyjaśnić możliwym mechanizmem tolerancji ekspresji FosB / DeltaFosB w tym regionie po przewlekłej ekspozycji na etanol. Co więcej, nasze wyniki sugerują, że w korze ruchowej zachodzą aktywne zmiany neurochemiczne w okresie karencji, pomimo faktu, że zwierzęta nie były w tym okresie manipulowane. Jest to interesujące, ponieważ plastyczność ta może odgrywać rolę, przynajmniej częściowo, w utrzymaniu sensytyzacji narządu ruchu. Chociaż nie badano tutaj trwałej hiperlokomocji po kilku dniach odstawienia, istnieje kilka badań, w tym poprzednie z naszego laboratorium, które wykazały, że uczulone myszy (ale nie uczulone) miały zwiększoną lokomocję, gdy były prowokowane etanolem po określonym okresie karencji (Masur i dos Santos, 1988, Souza-Formigoni i in., 1999, Quadros i in., 2002a, Quadros i in., 2002b, Abrahão i in., 2011, Abrahão i in., 2012, Fallopa i in., 2012 i Coelhoso i in., 2013).

Wreszcie warto zauważyć, że tylko grupa EtOH_Low wykazywała zwiększoną ekspresję FosB / DeltaFosB w przedniej (ale nie tylnej) części brzusznej powierzchni nakrywkowej. Te części mają wyraźne projekcje i profile neurochemiczne, a ich udział w procesie nagrody zależy od kilku czynników (Ikemoto, 2007). Na przykład samodzielne podawanie przez szczury etanolu jest związane z tylną, ale nie brzuszną częścią brzusznej części nakrywkowej (Rodd-Henricks i in., 2000 i Rodd i in., 2004). Ponadto układ endokannabinoidowy, jak również GABA-A, dopaminergiczny D1-D3 i receptory serotoninergiczne 5HT3, odgrywają ważną rolę w zachowaniu etanolowym (Linsenbardt i Boehm, 2009, Rodd i in., 2010, Melón i Boehm, 2011b i Hauser i in., 2011). Jednak GABA-B w przedniej części brzusznej okolicy nakrywkowej jest ważny z punktu widzenia satysfakcji (Moore i Boehm, 2009) i pobudzające efekty ruchowe (Boehm i in., 2002) etanolu. Co więcej, cholinergiczne receptory nikotynowe w przedniej części są zaangażowane w zwiększone poziomy dopaminy w osoczu indukowane przez etanol (Ericson i in., 2008). Dlatego, niezależnie od odrębnego profilu tych części, możliwe jest, że zmiany obserwowane w grupie EtOH_Low w przednich częściach mogą być związane z procesem nagradzania. Przewlekła kokaina, ale nie przewlekła ekspozycja na morfinę lub chroniczny stres, zwiększa DeltaFosB w brzusznej okolicy nakrywki, szczególnie w populacji komórek kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) (Perrotti i wsp., 2005). Fakt ten może wyjaśnić normalne poziomy FosB / DeltaFosB podczas wycofywania napotykanego w brzusznym obszarze nakrywkowym myszy EtOH_High, niezależnie od domniemanego wysokiego stresu w tym okresie. Ponadto dane te potwierdzają, przynajmniej częściowo, hipotezę, że wzrost ekspresji FosB / DeltaFosB podczas wycofywania w EtOH_Low można scharakteryzować jako odpowiedź adaptacyjną.

Indywidualne różnice zaobserwowane podczas przejścia z użytku rekreacyjnego do uzależnienia od narkotyków są godne uwagi (Flagel i wsp., 2009, George i Koob, 2010 i Swendsen i Le Moal, 2011). W konsekwencji konieczne jest zbadanie cech neurobiologicznych związanych z indywidualną zmiennością. Uczulenie behawioralne to model zwierzęcy powszechnie stosowany do badania neurobiologicznych cech narkomanii. Podstawą tego modelu jest to, że subiektywne efekty działania leków zwiększają się wraz z powtarzaną ekspozycją. Po nabyciu uczulenie na ruch jest długotrwałe i pozostaje w bezpośrednim związku czasowym ze zmianami morfologicznymi i neurochemicznymi w szlaku mezolimbicznym i kilkoma jądrami mózgu związanymi z emocjonalnością i zachowaniem motorycznym (Robinson i Kolb, 1999 i Vanderschuren i Pierce, 2010). Pionierskie badanie przeprowadzone przez Masur i dos Santos (1988) wykazali, że istnieje duża zmienność behawioralna u rasowych myszy szwajcarskich pod względem indukowanego etanolem uczulenia narządu ruchu. Od tego czasu inne badania wykazały istotną korelację między cechami neurochemicznymi a zmiennością behawioralną, głównie związanymi z dopaminergią (Abrahão i in., 2011, Abrahão i in., 2012 i Souza-Formigoni i in., 1999) i systemy glutaminergiczne (Quadros i in., 2002a i Quadros i in., 2002b). Co więcej, poprzednie badanie przeprowadzone w naszym laboratorium z zastosowaniem indukowanego etanolem paradygmatu uczulenia wykazało, że uczulone (ale nie uczulone) myszy wykazywały znaczny wzrost w stosunku do receptora kanabinoidowego typu 1 (CB1R) w okresie odstawienia (Coelhoso i in., 2013). Tutaj zidentyfikowaliśmy różne wzory ekspresji FosB / DeltaFosB podczas wycofywania między grupami EtOH_High i EtOH_Low.

Podsumowując, zmienności behawioralnej obserwowanej w fazie akwizycji indukowanego etanolem uczulenia narządu ruchu towarzyszy wyraźna plastyczność neuronalna w okresie odstawienia. Co ciekawe, nasze wyniki sugerują, że różne wzorce ekspresji FosB / DeltaFosB wykryte u uczulonych i nieuwrażliwionych myszy są bardziej związane z okresem karencji niż z chroniczną ekspozycją na lek, prawdopodobnie z powodu tolerancji transkrypcji FosB / DeltaFosB indukowanej lekiem.

Poniżej przedstawiono dodatkowe dane związane z tym artykułem.

Podziękowanie

RFP i CCC otrzymały stypendium mistrzowskie odpowiednio od CAPES i FAPESP. CTC, LEM, DXS i JGSJ są przyznawane przez FAPESP i CNPq.

Referencje

  •  
  • Adres do korespondencji: Rua Cesário Mota Jr, 61, 12 andar, São Paulo, SP 01221-020, Brazylia. Tel./fax: + 55 11 33312008.
  • 1
  • Autorzy ci w równym stopniu uczestniczyli w niniejszym badaniu.

Copyright © 2013 Elsevier Inc.