Przyzwyczajenie odpowiedzi mezolimbicznej i mezoksycznej dopaminy na bodźce smakowe (2014)

Front Integr Neurosci. 2014 Mar 4; 8: 21. doi: 10.3389 / fnint.2014.00021. eCollection 2014.

Abstrakcyjny

Prezentacja nowych, niezwykłych i nieprzewidywalnych smaków zwiększa transmisję dopaminy (DA) w różnych obszarach terminalnych DA, takich jak jądro półleżące (NAc), skorupa i rdzeń oraz przyśrodkowa kora przedczołowa (mPFC), jak oszacowano in vivo badania mikrodializy na szczurach. Efekt ten podlega regulacji adaptacyjnej, ponieważ zmniejsza się reakcja na DA po pojedynczej wstępnej ekspozycji na ten sam smak. To zjawisko zwane habituacją zostało opisane jako specyficzne dla powłoki NAc, ale nie dla rdzenia NAc i transmisji mPFC DA. Na tej podstawie zaproponowano, że kody mPFC DA dla generycznej wartości bodźca motywacyjnego i, wraz z rdzeniową DA NAc, są bardziej spójne z rolą w wyrażaniu motywacji. Odwrotnie, NAC powłoka DA jest specyficznie aktywowana przez nieznane lub nowe bodźce smakowe i nagrody, i może służyć kojarzeniu właściwości sensorycznych bodźca nagradzającego z jego efektem biologicznym (Bassareo etal., 2002; Di Chiara etal., 2004). Zwłaszcza przyzwyczajenie odpowiedzi DA do wewnątrzustnych słodkich lub gorzkich smaków nie jest związane ze zmniejszeniem hedonicznych lub awersyjnych reakcji smakowych, co wskazuje, że przyzwyczajenie nie jest związane z dewaluacją hedoniczną wywołaną sytością i że nie ma na nią wpływu zmiana lub zubożenie DA. Ten mini-przegląd opisuje konkretne okoliczności zakłócenia przyzwyczajenia reakcji DA na skorupę NAc (De Luca etal., 2011; Bimpisidis etal., 2013). W szczególności, zaobserwowano zniesienie przyzwyczajenia powłoki NAc do czekolady (słodki smak) przez uczulenie na morfinę i uszkodzenie chlorowodorku mPFC 6-hydroksy-dopaminy (6-OHDA). Ponadto, uczulenie na morfinę było związane z pojawieniem się przyzwyczajenia w mPFC i ze zwiększoną i opóźnioną odpowiedzią rdzenia DA NAc na smak naiwnych szczurów, ale nie u zwierząt poddanych wstępnej ekspozycji. Opisane tutaj wyniki rzucają światło na mechanizm zjawiska habituacji transmisji mezolimbicznej i mezokortykalnej DA oraz jej przypuszczalną rolę jako markera dysfunkcji korowej w określonych warunkach, takich jak uzależnienie.

Słowa kluczowe: przyzwyczajenie, dopamina, jądro półleżące, przyśrodkowa kora przedczołowa, bodźce smakowe, mikrodializa

WPROWADZENIE

Pierwotne stany motywacyjne, zarówno pozytywne, jak i negatywne, są często rządzone przez aktywność neuronów dopaminowych (DA) w brzusznym obszarze nakrywkowym (VTA) i ich końcowych celów, takich jak jądro półleżące (NAc) i przyśrodkowa kora przedczołowa (mPFC) . W tych końcowych regionach DA reaguje na bodźce apetyczne lub awersyjne w różny sposób, w zależności od konkretnych czynników, takich jak walencyjność bodźca, modalność sensoryczna bodźca, specyficzne subpopulacje neuronów DA, różne badane obszary terminalne i techniki stosowane do wykrywania DA (np. Mikrodializa vs woltamperometria; Fibiger i Phillips, 1988; Di Chiara, 1995; Westerink, 1995; Berridge i Robinson, 1998; Schultz, 1998; Redgrave i in., 1999; Di Chiara i in., 2004; Aragona i in., 2009; Lammel i in., 2012; McCutcheon i in., 2012).

Bezpośrednia korelacja między walencją bodźców motywacyjnych a jej wpływem na reakcję transmisji DA została szeroko doceniona przez in vivo badania mikrodializy mózgu w trzech różnych obszarach terminala DA: powłoka NAc, rdzeń NAc i mPFC (Bassareo i Di Chiara, 1999; Bassareo i in., 2002). W szczególności zaobserwowano, że ekspozycja na naturalne nagrody (np. Bardzo smaczne jedzenie) i na istotne bodźce smakowe żywności (słodkie i gorzkie) zwiększa przenoszenie DA w skorupie i rdzeniu NAc oraz w mPFC szczurów pozbawionych pożywienia. W powłoce NAc, ale nie w rdzeniu NAc lub w mPFC, odpowiedź ta podlega regulacji adaptacyjnej po pojedynczej wstępnej ekspozycji na ten sam smak / żywność. Ta odpowiedź zmniejsza się po nawracającym bodźcu i jest nazywana habituacją (Thompson and Spencer, 1966; Cohen i wsp., 1997; Rankin i in., 2009). W skorupie NAc przyzwyczajenie do nagród naturalnych jest specyficzne dla smaku i jest odwracane przez pozbawienie zwierząt pożywienia i modyfikowane przez prezentację sygnałów związanych z bodźcem (Bassareo i Di Chiara, 1999). Obserwacje te pokazują, że DA na powłoce NAc jest aktywowana przez nieznane apetyczne bodźce smakowe, podczas gdy DA w kodach mPFC dla ogólnej wartości motywacyjnej niezależnie od wartościowości bodźca. Dodatkowo podkreśla to rolę DA NAC i jego przyzwyczajenie w uczeniu się asocjacyjnym (Bassareo i in., 2002; Di Chiara i in., 2004).

W przeciwieństwie do tego, przyzwyczajenie do odpowiedzi DA nie występuje po wielokrotnym narażeniu na leki nadużywające (np. Nikotyna, opiaty, psychostymulanty, kannabinoidy), które preferencyjnie stymulują transmisję DA w skorupie NAc w porównaniu z rdzeniem NAc (Pontieri i in., 1995,1996; Tanda i in., 1997). Jednak użycie in vivo woltamperometria innych laboratoriów wykazała przeciwne i specyficzne subregionalne zmiany w stężeniu DA w odpowiedzi na stymulowane i nieuwarunkowane bodźce apetyczne lub po kokainie (Aragona i in., 2009; Brown i wsp., 2011; Badrinarayan i in., 2012).

Ten przegląd opisuje eksperymentalne dowody na zakłócenie przyzwyczajenia reagowania DA na NAC na bodźce motywacyjne in vivo, oraz o szczególnych okolicznościach, które mogłyby przyczynić się do tych znaczących zmian. Omawiane tutaj dane podkreślają rolę DA w procesach uczenia się i hedonicznych.

UCZULENIE NA MORFinę WPŁYWA NA HABITUACJĘ MESOLIMBICZNEJ I MESOKORTOWEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI DOPAMINOWEJ NA SMAK STIMULI

Podawanie morfiny zwiększa transmisję DA w układzie mezolimbicznym, według szacunków in vivo mikrodializa mózgu (Di Chiara i Imperato, 1988; Pontieri i in., 1996). Specyficzne protokoły eksperymentalne powtarzanej ekspozycji na morfinę powodowały uczulenie.

Oceniono wpływ uczulenia na morfinę na przyzwyczajenie wrażliwości transmisji DA na pojedynczą wstępną ekspozycję na nowe, niezwykłe i nieprzewidywalne bodźce smakowe (De Luca i in., 2011). Aby wywołać uczulenie behawioralne i biochemiczne, protokół opracowany przez Cadoni i Di Chiara (1999) był użyty. Zatem szczury podawano dwa razy dziennie przez trzy kolejne dni z rosnącymi dawkami morfiny (10, 20, 40 mg / kg sc) lub solą fizjologiczną. Po dniach wycofania 15, szczurom podawano dokładną ilość apetycznego roztworu słodkiej czekolady przez kaniulę wewnątrzustną (1 ml / 5 min, io) podczas sesji mikrodializy dla analizy DA powłoki, rdzenia i dializatu mPFC.

Naszym głównym odkryciem było to, że uczulenie na opiaty i wstępna ekspozycja czekolady wywierają zróżnicowany wpływ na odpowiedź transmisji DA w odniesieniu do specyficznego podziału mezokortykolimbicznego układu DA. Postać Figure11 pokazuje wpływ uczulenia na morfinę na odpowiedź poziomów powłoki i rdzenia NAc i DA mPFC na wewnątrzustną słodką czekoladę u naiwnych i wstępnie eksponowanych na czekoladę szczurów. Odnotowaliśmy, że wstępna ekspozycja na czekoladę powodowała przeciwne zmiany w transmisji DA w mPFC i w powłoce NAc (De Luca i in., 2011). W rzeczywistości, nieoczekiwanemu pojawieniu się przyzwyczajenia w odpowiedzi na DA w mPFC na bodźce smakowe towarzyszyła utrata przyzwyczajenia w powłoce NAc. Ponadto, uczulenie na morfinę było związane ze zwiększoną i opóźnioną (50-110 min po czekoladzie) odpowiedzią rdzenia DA NAc na smak u szczurów naiwnych, podczas gdy obserwowano natychmiastowy wzrost DA u zwierząt poddanych ekspozycji wstępnej. Podobne wyniki uzyskano z bodźcem awersyjnym (De Luca i in., 2011). Ponadto, chociaż uczulenie na morfinę jest związane z długotrwałymi zmianami w reakcji mezolimbicznej i mezokortykalnej na bodźce smakowe, brak jest zmian w reaktywności smakowej. Te ostatnie dowody potwierdzają hipotezę, że smak-hedonia nie zależy od DA (Berridge i Robinson, 1998), zatem wzrost transmisji DA w tych obszarach mózgu może wynikać z motywacyjnych, a nie sensorycznych lub hedonicznych właściwości smaku (Bassareo i Di Chiara, 1999; Bassareo i in., 2002).

RYSUNEK 1 

Wpływ wstępnej ekspozycji 24-h na czekoladę (C, 1 ml / 5 min, io) na skorupę NAc i rdzeń i dializat mPFC DA u szczurów uczulonych na morfinę lub kontrolnych. Wyniki wskazano jako średnią ± SEM zmiany poziomów zewnątrzkomórkowych DA wyrażoną jako procent ...

Wszystkie badane regiony terminalne DA wykazywały zmiany w habituacji (tj. Zniesienie vs wygląd), co może skutkować zwiększonym pobudzeniem pobudzenia i uczeniem się. Zwłaszcza przyzwyczajenie reagowania DA na mPFC na czekoladę uwalnia skorupę DA z NAc z hamowania, tym samym znosząc przyzwyczajenie jednoczynnikowe DA. W tych warunkach można ułatwić powtarzane podejścia do bodźca motywacyjnego.

ABLACJA TERMINALI DOPAMINY MPFC WPŁYWA NA HABITUACJĘ ODPOWIEDZIALNOŚCI DOPAMINOWEJ MESOLIMBICZNEJ NA SMAK STIMULI

W nienaruszonym mózgu mPFC DA w znacznym stopniu reguluje aktywność podkorowych obszarów DA zaangażowanych w nagrodę i motywację poprzez złożone interakcje wielu różnych podregionów wewnątrz PFC (Murase i in., 1993; Taber i Fibiger, 1995; Kennerley and Walton, 2011). Taka kontrola jest modulowana przez receptory DA w mPFC (Louilot i in., 1989; Jaskiw i in., 1991; Vezina i wsp., 1991; Lacroix i in., 2000). Funkcje DA mPFC są zaangażowane w procesy poznawcze (Seamans i Yang, 2004), regulacja emocji (Sullivan, 2004), Pamięć robocza (Khan i Muly, 2011) oraz funkcje wykonawcze, takie jak planowanie ruchowe, kontrola odpowiedzi hamującej i ciągła uwaga (Fibiger i Phillips, 1988; Granon i in., 2000; Robbins, 2002).

Niedawno badaliśmy wpływ zmiany mNFC 6-OHDA na nadwrażliwość powłoki NAc i rdzeniowej reakcji DA na czekoladę u szczurów naiwnych i wstępnie eksponowanych na czekoladę. Obustronne wlewy 6-OHDA w mPFC modyfikują reaktywność DA NAc na bodźce smakowe podawane przez cewnik wewnątrzustny. Jak pokazano w Postać Figure22, zaobserwowaliśmy, że w powłoce NAc osobników nieleczonych zmiana nie zmieniła odpowiedzi DA na czekoladę wewnątrzustną. Jednakże uszkodzenie terminali mPFC DA spowodowało podwyższony, opóźniony i przedłużony wzrost DA w rdzeniu NAc w odpowiedzi na apetyczny bodziec smakowy. U osób poddanych wstępnej ekspozycji, zmiana nie wpłynęła na odpowiedź DA na rdzeń NAc na czekoladę, podczas gdy zniosła jednokierunkową przyzwyczajenie reakcji NAc powłoki DA na słodki smak. Po zmianach terminalnych DA nie zaobserwowano wpływu na ocenę hedoniczną ani aktywność motoryczną (Bimpisidis i in., 2013).

RYSUNEK 2 

Wpływ wstępnej ekspozycji 24-h na czekoladę (C, 1 ml / 5 min, io) na powłokę NAc i rdzeniowy dializat DA w 6-OHDA zmienił się u szczurów mPFC lub kontrolnych. Wyniki wskazano jako średnią ± SEM zmiany poziomów zewnątrzkomórkowych DA wyrażoną jako procent ...

Obserwacje te mogą sugerować, że kontrola hamowania DA przez mPFC w reaktywności DA w podkorowych obszarach prążkowia jest różna w zależności od badanego podregionu prążkowia brzusznego. Ponadto różne podregiony w obrębie mPFC (np. Prelimbiczne, infralimbiczne) mają różne projekcje do różnych przedziałów NAc. W związku z tym w powłoce NAc, która jest głównie unerwiona przez obszar infralimbiczny, zależność korowo-podkorowa może działać w sposób odwrotny do tego w rdzeniu NAc.

Jest to zgodne z różną odpowiedzią powłoki NAc i rdzenia DA na dyskretne bodźce i warunki (Di Chiara i in., 2004; Di Chiara i Bassareo, 2007; Aragona i in., 2009; Corbit i Balleine, 2011; Cacciapaglia i in., 2012).

WNIOSEK

Opisane tutaj wyniki eksperymentalne mogą pomóc wyjaśnić, po części, powód, dla którego traumatyczne uszkodzenie PFC często ułatwia rozwój zaburzeń związanych z zażywaniem narkotyków (Delmonico i in., 1998). W związku z tym zakłócenia funkcji PFC pojawiają się po obu traumatycznych warunkach (Bechara i Van Der Linden, 2005) i historia narkomanii (Van den Oever i in., 2010; Goldstein i Volkow, 2011). Nasze dane sugerują również korelację pomiędzy odpowiedzią DA na NAc na powtarzaną ekspozycję na bodziec motywacyjny i kontrolę jego aktywności przez DA mPFC. Odnosi się to do mPFC kluczowej roli w dysfunkcji podkorowej, która może występować na różnych etapach uzależnienia od narkotyków. Podobnie mPFC odgrywa kluczową rolę w dysfunkcji podkorowej, która może występować na różnych etapach uzależnienia od narkotyków. Inne badania pokazują bezpośredni udział mPFC w uzależnieniu (Schenk i in., 1991; Weissenborn i in., 1997; Bolla i in., 2003), poszukiwanie narkotyków, pragnienie i nawrót, które są związane z lekami przyjmowanymi przez ludzi lub zwierzęta (Kalivas i Volkow, 2005).

Co ciekawe, stwierdziliśmy podobieństwa między efektem powtarzanej ekspozycji na morfinę a selektywnymi zmianami końcowymi mPFC DA na przenoszenie DA w odpowiedzi na motywacyjne bodźce smakowe zarówno w skorupie NAc, jak iw rdzeniu NAc. Jednak korelacja ta wydaje się istnieć dopiero po długotrwałym podawaniu narkotyków, ponieważ pojedyncza ekspozycja na lek nie zmieniła przyzwyczajenia w powłoce NAc (De Luca i in., 2012). Ponadto brak jakiegokolwiek związku między przyzwyczajeniem DA a reaktywnością smakową (Berridge, 2000; Bassareo i in., 2002; De Luca i in., 2012) został zatwierdzony.

Podsumowując, specyficzne warunki prowadzące do zniesienia habituacji zilustrowane w tej pracy wyjaśniają znaczenie zjawiska habituacji transmisji mezolimbicznej i mezokortykalnej DA. Habituacja jest zwykle obecna w powłoce NAc, ale nie w rdzeniu NAc lub mPFC i jest rządzona przez nienaruszoną transmisję DA w mPFC. Jednak pojawienie się habituacji w mPFC może być uważane za marker dysfunkcji mPFC w jego zdolności do hamowania kluczowych funkcji podkorowych. Może to spowodować nadmierną motywację do niewłaściwych działań wynikających z wyraźnej utraty kontroli impulsów. Wreszcie, co ważne, można rozważyć przyzwyczajenie NAc DA per se jako marker uzależnienia od narkotyków i jego odpowiedzialności.

Oświadczenie o konflikcie interesów

Autor oświadcza, że ​​badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.

Podziękowanie

Praca ta była wspierana przez grant z Fondazione Banco di Sardegna oraz przez RAS LR 7, 2007. Autor pragnie podziękować pani Tonce Ivanisevic za pomoc w przygotowaniu manuskryptu.

Skróty

  • C
  • czekolada
  • DA
  • dopaminy
  • io
  • wewnątrzustnie
  • mPFC
  • przyśrodkowa kora przedczołowa
  • NAc
  • jądro półleżące
  • 6-OHDA
  • Chlorowodorek 6-hydroksy-dopaminy
  • sc
  • podskórnie
  • VTA
  • brzuszny obszar nakrywki

LITERATURA

  • Aragona BJ, Day JJ, Roitman MF, Cleaveland NA, Wightman RM, Carelli RM (2009). Regionalna specyficzność w rozwoju w czasie rzeczywistym fazowych wzorców transmisji dopaminy podczas nabywania skojarzenia cue-kokainy u szczurów. Eur. J. Neurosci. 30 1889–189910.1111/j.1460-9568.2009.07027.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Badrinarayan A., Wescott SA, Vander Weele CM, Saunders BT, Couturier BE, Maren S., et al. (2012). Bodźce awersyjne różnie modulują dynamikę transmisji dopaminy w czasie rzeczywistym w jądrze półleżącym rdzeniu i powłoce. J. Neurosci. 7 15779–1579010.1523/JNEUROSCI.3557-12.2012 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Bassareo V., De Luca M. A, Di Chiara G. (2002). Różnicowa ekspresja właściwości bodźca motywacyjnego przez dopaminę w jądrze półleżącym w rdzeniu i korze przedczołowej. J. Neurosci. 22 4709 – 4719 [PubMed]
  • Bassareo V, Di Chiara G. (1999). Modulacja indukowanej karmieniem aktywacji mezolimbicznej transmisji dopaminy przez bodźce apetyczne i jej związek ze stanem motywacyjnym. Eur. J. Neurosci. 11 4389–439710.1046/j.1460-9568.1999.00843.x [PubMed] [Cross Ref]
  • Bechara A, Van Der Linden M. (2005). Podejmowanie decyzji i kontrola impulsów po urazach płatów czołowych. Curr. Opin. Neurol. 18 734–73910.1097/01.wco.0000194141.56429.3c [PubMed] [Cross Ref]
  • Berridge KC (2000). Pomiar wpływu hedonicznego na zwierzęta i niemowlęta: mikrostruktura wzorców reaktywności afektywnego smaku. Neurosci. Biobehav. Obrót silnika. 24 173–19810.1016/S0149-7634(99)00072-X [PubMed] [Cross Ref]
  • Berridge KC, Robinson TE (1998). Jaka jest rola dopaminy w nagradzaniu: wpływ hedoniczny, uczenie się na nagrodę lub zachęta? Brain Res. Brain Res. Obrót silnika. 28 309–36910.1016/S0165-0173(98)00019-8 [PubMed] [Cross Ref]
  • Bimpisidis Z., De Luca MA, Pisanu A, Di Chiara G. (2013). Uszkodzenie przyśrodkowych terminali dopaminowych przedczołowych znosi przyzwyczajenie do reakcji dopaminowej powłoki półleżącej na bodźce smakowe. Eur. J. Neurosci. 37 613 – 62210.1111 / ejn.12068 [PubMed] [Cross Ref]
  • Bolla KI, Eldreth DA, London ED, Kiehl KA, Mouratidis M., Contoreggi C., i in. (2003). Zaburzenia kory oczodołowo-czołowej u abstynentów nadużywających kokainy wykonujących zadania decyzyjne. Neuroimage 19 1085–109410.1016/S1053-8119(03)00113-7 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Brown HD, McCutcheon JE, Cone JJ, Ragozzino ME, Roitman MF (2011). Podstawowe bodźce nagradzające żywność i przewidujące nagrodę wywołują różne wzorce fazowej sygnalizacji dopaminowej w prążkowiu. Eur. J. Neurosci. 34 1997–200610.1111/j.1460-9568.2011.07914.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Cacciapaglia F., Saddoris MP, Wightman RM, Carelli RM (2012). Różnicowa dynamika uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym rdzenia i powłoki śledzi różne aspekty ukierunkowanego zachowania dla sacharozy. Neuropharmacology 62 2050 – 205610.1016 / j.neuropharm.2011.12.027 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Cadoni C, Di Chiara G. (1999). Wzajemne zmiany w reaktywności dopaminy w jądrze półleżącym półleżącym i rdzeniu oraz w grzbietowej skorupie ogoniastej u szczurów uczulonych na morfinę. Neuroscience 90 447–45510.1016/S0306-4522(98)00466-7 [PubMed] [Cross Ref]
  • Cohen TE, Kaplan SW, Kandel ER, Hawkins RD (1997). Uproszczone przygotowanie do powiązania zdarzeń komórkowych z zachowaniem: mechanizmy przyczyniające się do przyzwyczajenia, dysocjacji i uwrażliwienia odruchu skrzepowego Aplysia. J. Neurosci. 17 2886 – 2899 [PubMed]
  • Corbit LH, Balleine BW (2011). Ogólne i specyficzne dla wyniku formy przeniesienia między Pawłowianami a instrumentalnie są różnicowane przez jądro półleżące i rdzeń skorupy. J. Neurosci. 31 11786–1179410.1523/JNEUROSCI.2711-11.2011 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Delmonico RL, Hanley-Peterson P., Englander J. (1998). Psychoterapia grupowa dla osób z urazowym uszkodzeniem mózgu: zarządzanie frustracją i nadużywaniem substancji. J. Head Trauma Rehabilitation. 13 10–2210.1097/00001199-199812000-00004 [PubMed] [Cross Ref]
  • De Luca MA, Bimpisidis Z., Bassareo V, Di Chiara G. (2011). Wpływ uczulenia na morfinę na reakcję mezolimbicznej i mezokortykalnej transmisji dopaminy na apetyczne i awersyjne bodźce smakowe. Psychopharmacology 216 345–35310.1007/s00213-011-2220-9 [PubMed] [Cross Ref]
  • De Luca MA, Solinas M., Bimpisidis Z., Goldberg S. R, Di Chiara G. (2012). Kannabinoidowe ułatwienie behawioralnych i biochemicznych hedonicznych reakcji smakowych. Neuropharmacology 63 161 – 16810.1016 / j.neuropharm.2011.10.018 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Di Chiara G. (1995). Rola dopaminy w narkomanii widziana z perspektywy jej roli w motywacji. Drug Alcohol Depend. 38 15510.1016/0376-8716(95)01164-T [PubMed] [Cross Ref]
  • Di Chiara G., Bassareo V. (2007). System nagród i mózg: co robi dopamina i czego nie robi. Curr. Opin. Pharmacol. 7 69 – 7610.1016 / j.coph.2006.11.003 [PubMed] [Cross Ref]
  • Di Chiara G., Bassareo V., Fenu S., De Luca MA, Spina L., Cadoni C., i in. (2004). Dopamina i uzależnienie od narkotyków: połączenie jądra półleżącego. Neuropharmacology 47 227 – 24110.1016 / j.neuropharm.2004.06.032 [PubMed] [Cross Ref]
  • Di Chiara G., Imperato A. (1988). Leki nadużywane przez ludzi preferencyjnie zwiększają synaptyczne stężenia dopaminy w mezolimbicznym układzie swobodnie poruszających się szczurów. Proc. Natl. Acad Sci. USA 85 5274 – 527810.1073 / pnas.85.14.5274 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Fibiger HC, Phillips AG (1988). Mezokortykolimbiczne systemy dopaminowe i nagrody. Ann. NY Acad. Sci. 537 206–21510.1111/j.1749-6632.1988.tb42107.x [PubMed] [Cross Ref]
  • Goldstein RZ, Volkow ND (2011). Dysfunkcja kory przedczołowej w uzależnieniu: wyniki neuroobrazowania i implikacje kliniczne. Nat. Wielebny Neurosci. 12 652 – 66910.1038 / nrn3119 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Granon S., Passetti F., Thomas KL, Dalley JW, Everitt BJ, Robbins TW (2000). Zwiększona i upośledzona wydajność uwagi po wlewie D1 receptorów dopaminergicznych do kory przedczołowej szczura. J. Neurosci. 20 1208 – 1215 [PubMed]
  • Jaskiw GE, Weinberger DR, Crawley JN (1991). Mikroiniekcja apomorfiny do kory przedczołowej szczura zmniejsza stężenia metabolitów dopaminy w mikrodializacie z jądra ogoniastego. Biol. Psychiatria 29 703–70610.1016/0006-3223(91)90144-B [PubMed] [Cross Ref]
  • Kalivas PW, Volkow ND (2005). Neuralna podstawa uzależnienia: patologia motywacji i wyboru. Rano. J. Psychiatry 162 1403 – 141310.1176 / appi.ajp.162.8.1403 [PubMed] [Cross Ref]
  • Kennerley SW, Walton ME (2011). Podejmowanie decyzji i nagradzanie w korze czołowej: uzupełniające dowody z badań neurofizjologicznych i neuropsychologicznych. Behav. Neurosci. 125 297 – 31710.1037 / a0023575 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Khan ZU, Muly EC (2011). Molekularne mechanizmy pamięci roboczej. Behav. Brain Res. 219 329 – 34110.1016 / j.bbr.2010.12.039 [PubMed] [Cross Ref]
  • Lacroix L., Broersen LM, Feldon J., Weiner I. (2000). Wpływ miejscowych wlewów leków dopaminergicznych do przyśrodkowej kory przedczołowej szczurów na utajoną inhibicję, hamowanie prepulsem i aktywność indukowaną amfetaminą. Behav. Brain Res. 107 111–12110.1016/S0166-4328(99)00118-7 [PubMed] [Cross Ref]
  • Lammel S., Lim BK, Ran C., Huang KW, Betley MJ, Tye KM, et al. (2012). Specyficzna kontrola nagrody i awersji w brzusznym obszarze nakrywkowym. Natura 491 212 – 21710.1038 / nature11527 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Louilot A., Le Moal M., Simon H. (1989). Przeciwne wpływy szlaków dopaminergicznych do kory przedczołowej lub przegrody na transmisję dopaminergiczną w jądrze półleżącym. Na in vivo badanie woltamperometryczne. Neuroscience 29 45–5610.1016/0306-4522(89)90331-X [PubMed] [Cross Ref]
  • McCutcheon JE, Ebner SR, Loriaux AL, Roitman MF (2012). Kodowanie awersji przez dopaminę i jądro półleżące. Z przodu. Neurosci. 6: 137 10.3389 / fnins.2012.00137 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Murase S., Grenhoff J., Chouvet G., Gonon GG, Svensson TH (1993). Kora przedczołowa reguluje wypalanie wybuchowe i uwalnianie przekaźnika w badaniach mezolimbicznych neuronów dopaminowych u szczurów in vivo. Neurosci. Łotysz. 157 53–5610.1016/0304-3940(93)90641-W [PubMed] [Cross Ref]
  • Pontieri FE, Tanda G, Di Chiara G. (1995). Dożylna kokaina, morfina i amfetamina preferencyjnie zwiększają pozakomórkową dopaminę w „skorupie” w porównaniu z „rdzeniem” jądra półleżącego szczura. Proc. Natl. Acad Sci. USA 92 12304 – 1230810.1073 / pnas.92.26.12304 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Pontieri FE, Tanda G., Orzi F, Di Chiara G. (1996). Wpływ nikotyny na jądro półleżące i podobieństwo do leków uzależniających. Natura 382 255–25710.1038/382255a0 [PubMed] [Cross Ref]
  • Rankin CH, Abrams T., Barry RJ, Bhatnagar S., Clayton DF, Colombo J. (2009). Powtórne badanie habituacji: zaktualizowany i poprawiony opis behawioralnych cech habituacji. Neurobiol. Uczyć się. Mem. 92 135 – 13810.1016 / j.nlm.2008.09.012 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  • Redgrave P., Prescott TJ, Gurney K. (1999). Czy odpowiedź na dopaminę o krótkim opóźnieniu jest zbyt krótka, aby zasygnalizować błąd nagrody? Trendy Neurosci. 22 146–15110.1016/S0166-2236(98)01373-3 [PubMed] [Cross Ref]
  • Robbins TW (2002). Zadanie szeregowego czasu reakcji 5: farmakologia behawioralna i neurochemia czynnościowa. Psychopharmacology 163 362–38010.1007/s00213-002-1154-7 [PubMed] [Cross Ref]
  • Schenk S., Horger BA, Peltier R., Shelton K. (1991). Nadwrażliwość na wzmacniające działanie kokainy po uszkodzeniach 6-hydroksydopaminy na przyśrodkową korę przedczołową u szczurów. Brain Res. 543 227–23510.1016/0006-8993(91)90032-Q [PubMed] [Cross Ref]
  • Schultz W. (1998). Przewidujący sygnał nagrody neuronów dopaminowych. J. Neurophysiol. 80 1 – 27 [PubMed]
  • Seamans JK, Yang CR (2004). Główne cechy i mechanizmy modulacji dopaminy w korze przedczołowej. Wałówka. Neurobiol. 74 1 – 5810.1016 / j.pneurobio.2004.05.006 [PubMed] [Cross Ref]
  • Sullivan RM (2004). Asymetria półkulowa w przetwarzaniu naprężeń w korze przedczołowej szczura i rola dopaminy mezokortykalnej. Napięcia 7 131 – 14310.1080 / 102538900410001679310 [PubMed] [Cross Ref]
  • Taber MT, Fibiger HC (1995). Elektryczna stymulacja kory przedczołowej zwiększa uwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym szczura: modulację przez metabotropowe receptory glutaminianu. J. Neurosci. 15 3896 – 3904 [PubMed]
  • Tanda G., Pontieri F. E, Di Chiara G. (1997). Aktywacja kannabinoidów i heroiny przez mezolimbiczną transmisję dopaminy przez wspólny mechanizm receptora opioidowego μ1. nauka 276 2048 – 205010.1126 / science.276.5321.2048 [PubMed] [Cross Ref]
  • Thompson RF, Spencer WA (1966). Habituacja: zjawisko modelowe do badania neuronalnych substratów zachowania. Psychol. Obrót silnika. 73 16 – 4310.1037 / h0022681 [PubMed] [Cross Ref]
  • Van den Oever MC, Spijker S., Smit A. B, De Vries TJ (2010). Mechanizmy plastyczności kory przedczołowej w poszukiwaniu leków i nawrotach. Neurosci. Biobehav. Obrót silnika. 35 276 – 28410.1016 / j.neubiorev.2009.11.016 [PubMed] [Cross Ref]
  • Vezina P., Blanc G., Głowiński J., Tassin JP (1991). Przeciwstawne wyniki behawioralne zwiększonej transmisji dopaminy w obszarach przedczołowo-korowych i podkorowych: rola korowych receptorów dopaminy D-1. Eur. J. Neurosci. 10 1001–100710.1111/j.1460-9568.1991.tb00036.x [PubMed] [Cross Ref]
  • Weissenborn R., Robbins TW, Everitt BJ (1997). Wpływ zmian kory środkowej przedczołowej lub przedniej obręczy na odpowiedź na kokainę przy ustalonym stosunku i harmonogramach wzmocnienia drugiego rzędu u szczurów. Psychopharmacology (Berl.) 134 242 – 25710.1007 / s002130050447 [PubMed] [Cross Ref]
  • Westerink BH (1995). Mikrodializa mózgu i jej zastosowanie do badania zachowań zwierząt. Behav. Brain Res. 70 103–124 10.1016/0166-4328(95)80001-8 [PubMed] [Cross Ref]