Komentarz: Naukowcy obniżyli poziom dopaminy u zdrowego młodego człowieka. Doświadczył szeregu objawów. Osoby uzależnione od pornografii często doświadczają podobnych objawów (lub bardziej łagodnych wersji) podczas odstawienia lub między sesjami pornograficznymi. Objawy mogą wynikać z przesunięć w poziomach receptora dopaminy, a także niskiego poziomu dopaminy.
Am J Psychiatry 162: 1755, wrzesień 2005 doi: 10.1176 / appi.ajp.162.9.1755 © 2005 Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne
LIEUWE de HAAN, MD, PH.D., JAN BOOIJ, MD, PH.D., JULES LAVALYE, MD, PH.D., T. van AMELSVOORT, MD, PH.D., i DON LINSZEN, MD, PH .RE. Amsterdam, Holandia
Dla redaktora: Paradygmat, który wywołuje ostre zubożenie dopaminy za pomocą leku, tyrozyny alfametyloparowej (AMPT), odwracalnego inhibitora hydroksylazy tyrozynowej, został z powodzeniem wykorzystany do oceny zajęcia receptorów dopaminy D2 w prążkowiu przez endogenną dopaminę in vivo (1). Tutaj opisujemy dramatyczne subiektywne doświadczenia wywołane ostrym niedoborem dopaminy u jednego zdrowego ochotnika. Obejmowały one całe spektrum objawów psychiatrycznych i podkreśliły udział układu dopaminergicznego w różnych poważnych zaburzeniach psychicznych.
W naszym badaniu niedobór dopaminy osiągnięto przez doustne podawanie 4.5 g AMPT w godzinach 25, jak opisano wcześniej (1). Receptory prążkowia D2 oceniano na początku i po ostrym zmniejszeniu dopaminy stosując bolus / stałą infuzję [123I] IBZM (1). Akwizycję, rekonstrukcję i analizę danych tomografii komputerowej emisji pojedynczego fotonu przeprowadzono zgodnie z wcześniejszym opisem (2).
Pan A był zdrowym, ekstrawertycznym, bardzo dobrze funkcjonującym studentem medycyny 21-a, nie mającym nawet niewielkich trudności psychologicznych lub zaburzeń psychicznych w jego rodzinie. Jego globalnym wynikiem oceny skali działania był 97. Pisemna zgoda została uzyskana od pana A. Opiszemy spontaniczne zgłoszone subiektywne doświadczenia po rozpoczęciu pierwszej dawki 750 mg AMPT w t = 0 godzin (1).
Po godzinach 7 pan A poczuł większy dystans między sobą a otoczeniem. Bodźce miały mniejszy wpływ; bodźce wizualne i dźwiękowe były mniej ostre. Doświadczył utraty motywacji i zmęczenia. Po godzinach 18 miał trudności z przebudzeniem się i zwiększeniem zmęczenia; bodźce środowiskowe wydawały się nudne. Miał mniejszą płynność mowy. Po godzinach 20 czuł się zdezorientowany. Przed spotkaniem czuł się spięty i miał ochotę sprawdzić swój zegarek w obsesyjny sposób.
Po godzinach 24 pan A miał wewnętrzny niepokój, ucieczkę pomysłów; jego pomysły wydawały się zadane i nie mógł ich zapamiętać. Czuł utratę kontroli nad swoimi pomysłami. Po godzinach 28 czuł się zawstydzony, przestraszony, niespokojny i przygnębiony. Bał się, że sytuacja się utrzyma. W tym czasie odnotowano skurcz powiek, twarz maski i drżenie. Po godzinach 30 był zmęczony i spał 11 godzin. Po godzinach 42 miał słabą koncentrację. W ciągu następnych godzin wrócił do normy.
Stosunek wiązania prążkowia do niespecyficznego był o 27% wyższy po przyjęciu AMPT przez pana A w porównaniu z sytuacją wyjściową, co wskazuje na ostre ostre zubożenie dopaminy (1).
Podczas narastającego wyczerpania dopaminy w tym przypadku pojawił się i zniknął szereg subiektywnych doświadczeń. Doświadczenia te przypominały objawy negatywne, objawy obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia myślenia, objawy lękowe i depresyjne oraz podkreślają znaczenie roli dopaminy w poważnych zaburzeniach psychicznych. W poprzednich badaniach stwierdzono, że AMPT obniża nastrój, wywołuje zmęczenie, zmniejsza subiektywną czujność i / lub wywołuje objawy pozapiramidowe u niektórych zdrowych osób (przegląd w odnośniku 3).
Ponieważ subiektywne doświadczenia z powodu ostrego niedoboru dopaminy mogą być dramatyczne, uważamy, że osoby uczestniczące w badaniach nad niedoborem dopaminy powinny być dobrze poinformowane o możliwych przejściowych - ale intensywnych - skutkach ubocznych.
Referencje
1. Verhoeff NP, Kapur S, Hussey D, Lee M, Christensen B, Papatheodorou G, Zipursky RB: Prosta metoda pomiaru wyjściowego zajętości receptorów dopaminergicznych D2 neuropatii przez dopaminę in vivo u zdrowych osób. Neuropsychopharmacology 2001; 25: 213 – 223 [CrossRef] [Medline]
2. Booij J, Korn P, Linszen DH, van Royen EA: Ocena endogennego uwalniania dopaminy przez prowokację metylofenidatem przy użyciu tomografii emisyjnej jodemenzamidu jodu-123. Eur J Nucl Med 1997; 24: 674 – 677 [Medline]
3. Booij L, Van der Does AJ, Riedel WJ: Utrata monoaminy w populacjach psychiatrycznych i zdrowych. Mol Psychiatry 2003; 8: 951 – 973 [CrossRef] [Medline]
;
