Ocena wiązania prążkowia transportera dopaminy u osób z poważnymi zaburzeniami depresyjnymi: tomografia emisyjna pozytronowa in vivo i dowody pośmiertne (2019)

JAMA Psychiatria. 2019 Może 1. doi: 10.1001 / jamapsychiatry.2019.0801.

Pizzagalli DA1,2, Berretta S.1,2, Wooten D.1,3, Goer F.2, Pilobello KT2, Kumar P.1,2, Murray L.2, Beltzer M.2, Boyer-Boiteau A.2, Alpert N.1,3, El Fakhri G.1,3, Mechawar N.4, Vitaliano G1,2, Turecki G4, Normandin M.1,3.

Abstrakcyjny

Znaczenie:

Poważne zaburzenie depresyjne (MDD) może obejmować zmniejszenie dopaminy (DA). Transporter DA (DAT) reguluje klirens DA i neuroprzekaźnictwo i jest wrażliwy na poziomy DA, a badania przedkliniczne (w tym te z udziałem nieuniknionych stresorów) pokazują, że gęstość DAT zmniejsza się, gdy zmniejsza się sygnalizacja DA. Pomimo danych przedklinicznych dowody na zmniejszenie DAT w MDD nie są jednoznaczne.

Cel:

Przy użyciu wysoce selektywnego znacznika pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) DAT ([11C] altropan), dostępność DAT badano u osób z MDD, które nie przyjmowały leków. Poziomy ekspresji DAT oceniano także w tkankach pośmiertnych od dawców z MDD, którzy zmarli na skutek samobójstwa.

Projekt, ustawienie i uczestnicy:

To przekrojowe badanie PET zostało przeprowadzone w McLean Hospital (Belmont, Massachusetts) i Massachusetts General Hospital (Boston) i objęło kolejne osoby z MDD, które nie przyjmowały leków i nie odpowiadały pod względem demograficznym zdrowym kontrolom między styczniem 2012 a marcem 2014. Tkanki mózgu uzyskano z Douglas-Bell Canada Brain Bank. W przypadku komponentu PET uwzględniono osoby 25 z obecnym MDD, które nie brały leków oraz zdrowe kontrole 23 rekrutowane ze szpitala McLean (wszystkie dostarczyły użytecznych danych). W przypadku komponentu pośmiertnego wzięto pod uwagę osoby z depresją 15 i zdrowe kontrole 14.

Interwencja:

Skanowanie zwierzęcia.

Główne wyniki i miary:

Oceniono potencjał wiązania DAT w prążkowiu i śródmózgowiu. W przypadku składnika pośmiertnego poziomy hydroksylazy tyrozynowej i DAT oceniono za pomocą Western blot.

Wyniki:

W porównaniu ze zdrowymi kontrolami 23 (kobiety 13 [56.5%]; średni [SD] wiek, 26.49 [7.26] lat), osoby 25 z MDD (kobiety 19 [76.0%]; średni wiek [SD], 26.52 [5.92] lat]) wykazał znacznie niższą dostępność DAT in vivo w obustronnym skorupie i brzusznej okolicy nakrywkowej (zakres Cohena d, -0.62 do -0.71), a obie redukcje uległy zaostrzeniu wraz ze wzrostem liczby epizodów depresyjnych. W przeciwieństwie do zdrowych kontroli grupa MDD nie wykazała związanego z wiekiem zmniejszenia dostępności prążkowia DAT, przy czym młode osoby z MDD są nie do odróżnienia od starszych zdrowych kontroli. Co więcej, dostępność DAT w brzusznym obszarze nakrywkowym była najniższa u osób z MDD, które zgłaszały uczucie uwięzienia w stresujących okolicznościach. Niższe poziomy DAT (i hydroksylaza tyrozynowa) w skorupie MDD w porównaniu ze zdrowymi kontrolami zostały powtórzone w analizach pośmiertnych (zakres Cohena d, -0.92 do -1.15).

Wnioski i znaczenie:

Poważne zaburzenie depresyjne, szczególnie w nawracających epizodach, charakteryzuje się zmniejszoną ekspresją prążkowia DAT, co może odzwierciedlać kompensacyjną regulację w dół z powodu niskiej sygnalizacji DA w szlakach mezolimbicznych.

PMID: 31042280

PMCID: PMC6495358

DOI: 10.1001 / jamapsychiatry.2019.0801