Dopamina i funkcje seksualne (2001)

Zastosowanie apomorfiny SL agonisty receptora dopaminergicznego D1 / D2 do leczenia zaburzeń erekcji zapewnia silne wsparcie na rzecz udziału układu dopaminergicznego w kontroli funkcji seksualnych. Jednak dokładne zaangażowanie dopaminy w motywację seksualną i kontrolę pobudzenia narządów płciowych u ludzi nie jest znane. Natomiast dane eksperymentalne sugerują wpływ dopaminy na wszystkich tych etapach zachowania kopulacyjnego u gryzoni. Uwalnianie dopaminy na poziomie jądra półleżącego, które jest unerwione przez mezolimbiczny szlak dopaminergiczny pochodzący z brzusznego obszaru nakrywkowego, ma pozytywny wpływ na fazę przed kopulacyjną lub apetyczną u samców szczurów. Dopuszczalna jest także rola w fazie kopulacyjnej lub konsumpcyjnej dla dopaminy uwalnianej na poziomie środkowej okolicy przedotycznej, która otrzymuje projekcję z dopaminergicznego szlaku wewnątrzzębowego podwzgórza w podwzgórzu. Warto zauważyć, że te udziały układu dopaminergicznego nie są specyficzne dla zachowań seksualnych, ale raczej odzwierciedlają bardziej ogólny udział dopaminy w regulacji procesów poznawczych, integracyjnych i nagradzających. Ze względu na swoją rolę w kontrolowaniu aktywności ruchowej integralność nigrostriatalnego szlaku dopaminergicznego jest również niezbędna do wykazania zachowania kopulacyjnego. W jakiś sposób bardziej specyficzna dla funkcji seksualnych, prawdopodobne jest, że dopamina może wywoływać erekcję prącia poprzez działanie na neurony oksytocynergiczne zlokalizowane w jądrze przedkomorowym podwzgórza, a być może na przedprostowy krzyżowy jądro przywspółczulne w rdzeniu kręgowym. Odpowiednik takiej regulacji pobudzenia narządów płciowych przez dopaminę nie został jeszcze ustalony u kobiet. Podsumowując, centralny układ dopaminergiczny jest kluczowym elementem kontroli funkcji seksualnych.