Sieci mózgowe podczas swobodnego przeglądania złożonego filmu erotycznego: nowe spojrzenie na psychogenne zaburzenia wzwodu (2014)

PLoS ONE. 2014 Aug 15; 9 (8): e105336. doi: 10.1371 / journal.pone.0105336. eCollection 2014.

Cera N1, Di Pierro ED2, Ferretti A1, Tartaro A1, Romani GL1, Perrucci MG1.

Opublikowano: sierpień 15, 2014

DOI: 10.1371 / journal.pone.0105336

Abstrakcyjny

Psychogenna dysfunkcja erekcji (ED) jest definiowana jako dysfunkcja seksualna u mężczyzn charakteryzująca się trwałą lub nawracającą niezdolnością do osiągnięcia odpowiedniej erekcji prącia z powodu głównie lub wyłącznie czynników psychologicznych lub interpersonalnych. Poprzednie badania fMRI opierały się na częstym występowaniu w męskich zachowaniach seksualnych reprezentowanych przez podniecenie seksualne i erekcję prącia związane z oglądaniem filmów erotycznych. Jednak nie ma eksperymentalnych dowodów na zmienione sieci mózgowe u pacjentów z psychogennymi zaburzeniami erekcji (EDp). Niektóre badania wykazały, że aktywność fMRI zebraną podczas oglądania filmów nieseksualnych można analizować w wiarygodny sposób za pomocą niezależnej analizy składowej (ICA) oraz że powstałe sieci mózgowe są zgodne z wcześniejszymi badaniami neuroobrazowania stanu spoczynku. W niniejszym badaniu zbadaliśmy modyfikację sieci mózgowych w EDp w porównaniu ze zdrowymi kontrolami (HC), stosując fMRI całego mózgu podczas swobodnego oglądania erotycznego klipu wideo. Szesnaście EDp i dziewiętnaście HC zostało zrekrutowanych po ocenie RigiScan, psychiatrycznej i ogólnej ocenie medycznej. Przeprowadzona ICA wykazała, że ​​​​sieć wizualna (VN), sieć trybu domyślnego (DMN), sieć czołowo-ciemieniowa (FPN) i sieć salience (SN) były spójne przestrzennie w EDp i HC. Jednak różnice między grupami w łączności funkcjonalnej zaobserwowano w DMN i SN. W DMN EDp wykazywał zmniejszone wartości połączeń w dolnych płatach ciemieniowych, tylnej korze zakrętu obręczy i przyśrodkowej korze przedczołowej, podczas gdy w SN obserwowano zmniejszoną i zwiększoną łączność odpowiednio w prawej wyspie iw przedniej korze zakrętu obręczy. Obniżone poziomy wewnętrznej łączności funkcjonalnej dotyczyły głównie podsystemu DMN, właściwego dla samoistnej symulacji umysłowej, która dotyczy zapamiętywania przeszłych doświadczeń, myślenia o przyszłości i wyobrażania sobie punktu widzenia działań innych. Ponadto różnice między grupami w węzłach SN sugerowały zmniejszone rozpoznawanie zmian autonomicznych i podniecenia seksualnego w EDp.

Postacie

Cytat: Cera N, Di Pierro ED, Ferretti A, Tartaro A, Romani GL i in. (2014) Sieci mózgowe podczas swobodnego oglądania złożonego filmu erotycznego: nowe spojrzenie na psychogenne zaburzenia erekcji. PLoS JEDEN 9(8): e105336. doi:10.1371/journal.pone.0105336

Redaktor: Qiyong Gong, West China Hospital of Sichuan University, Chiny

Odebrane: Maj 9, 2013; Przyjęty: Lipiec 23, 2014; Opublikowano: 15 sierpnia 2014 r.

Prawa autorskie: © 2014 Cera i in. To jest artykuł o otwartym dostępie rozpowszechniany na warunkach Licencja Creative Commons - uznanie autorstwa, który pozwala na nieograniczone użycie, dystrybucję i reprodukcję w dowolnym medium, pod warunkiem, że autor i źródło są uznawane.

Finansowanie: Autorzy ci nie mają wsparcia ani funduszy na raportowanie.

Konkurencyjne zainteresowania: Autorzy zadeklarowali, że nie istnieją konkurencyjne interesy.

Wprowadzenie

Aktualne wytyczne zdefiniowały psychogenne zaburzenia erekcji (ED) jako dysfunkcję seksualną u mężczyzn charakteryzującą się uporczywą lub nawracającą niezdolnością do osiągnięcia lub utrzymania odpowiedniej erekcji prącia do zakończenia aktywności seksualnej, spowodowaną głównie lub wyłącznie czynnikami psychologicznymi lub interpersonalnymi [1], [2]. Kilka czynników psychologicznych jest związanych z rozwojem zaburzeń erekcji. Szczególnie traumatyczne doświadczenia z przeszłości, nieodpowiednia edukacja seksualna i surowe wychowanie można uznać za czynniki predysponujące. Jednak w ciągu życia problemy w związkach, presja rodzinna lub społeczna oraz ważne wydarzenia życiowe można uznać za czynniki przyspieszające psychogenne zaburzenia erekcji [3]. Ponadto psychogenne zaburzenia erekcji wywołują wyraźny niepokój lub trudności interpersonalne (DSM-IV). W codziennej praktyce klinicznej pacjenci z psychogennymi zaburzeniami erekcji zgłaszają szereg problemów w relacjach między parami, trudności interpersonalne oraz stres związany z ważnymi wydarzeniami życiowymi, takimi jak utrata pracy czy problemy ekonomiczne.

W ciągu ostatnich dziesięciu lat kilka badań neuroobrazowania, przeprowadzonych na zdrowych ochotnikach przy użyciu wizualnej stymulacji seksualnej, opisało złożony zestaw korowych i podkorowych obszarów mózgu, takich jak przednia i środkowa kora zakrętu obręczy (ACC; MCC), wyspa, Claustrum i podwzgórze [4]-[18]. I odwrotnie, niewiele badań dotyczyło aktywności mózgu u pacjentów z psychogennymi zaburzeniami erekcji (EDp) w porównaniu ze zdrowymi osobami kontrolnymi (HC) [8], [11]. Ponadto tylko jedno badanie wykazało zmniejszoną objętość istoty szarej w odniesieniu do prążkowia brzusznego i podwzgórza w EDp w porównaniu z HC [19].

W ostatniej dekadzie badania fMRI wykazały regionalne różnice w aktywności BOLD, porównując prezentację seksualnych i nieseksualnych bodźców wzrokowych [4]-[18]. Podstawą tych badań obrazowych jest jednoczesna rejestracja erekcji prącia, uważana za wyznacznik podniecenia seksualnego i częste występowanie w męskich zachowaniach seksualnych podczas wizualnej stymulacji erotycznej [4], [5].

Ostatnio wzrosło zainteresowanie aktywnością mózgu wywoływaną przez bodźce ważne ekologicznie [18], [20]-[22]. Centralną kwestią w paradygmatach aktywacji jest bezpośrednia korelacja między bodźcami prezentowanymi podmiotowi a niektórymi określonymi funkcjami mózgu. Metody analizy oparte na hipotezach, takie jak ogólny model liniowy (GLM), nie mogą być stosowane do danych zebranych podczas złożonej stymulacji kinematograficznej [23]. Rzeczywiście, poprzednie badania, wykorzystujące dynamiczny, nieseksualny materiał kinematograficzny, stosowały podejścia oparte na danych, które nie wymagają żadnej hipotezy „a priori”. Badania te wykazały, że złożone dane fMRI można wiarygodnie analizować za pomocą niezależnej analizy składowej (ICA), wykazując spójne wyniki [21], [22]. Zatem ICA jest użytecznym narzędziem do analizy danych fMRI zebranych podczas stymulacji kinematograficznej [21], [22]. Po zebraniu ICA może rozdzielić dane fMRI na addytywne i przestrzennie niezależne komponenty. Podejście to opiera się na wewnętrznej strukturze danych, bez żadnych założeń „a priori”. Powstałe sieci mózgowe podsumowują funkcjonalną architekturę sieci somatomotorycznych, wzrokowych, słuchowych, uwagi, języka i pamięci, które są powszechnie modulowane podczas aktywnych zadań behawioralnych [24], [25]. Większość wiedzy na temat procesów leżących u podstaw sieci mózgowych pochodzi z badań fMRI w stanie spoczynku (rsfMRI).

Najlepiej zbadane sieci mózgowe to: sieć trybu domyślnego (DMN) [26], Sieć Salience (SN); Fronto Parietal Control Network (FPN), podstawowa Sensory Motor Network (SMN), Visual Network (VN) i Dorsal Attention Network (DAN) [27]-[28]. Sieci te są powiązane z głównymi funkcjami sensorycznymi, poznawczymi i emocjonalnymi [26]-[31].

Męskie podniecenie seksualne można pojmować jako wielowymiarowe doświadczenie obejmujące komponenty czuciowe, autonomiczne, poznawcze i emocjonalne [5], [7]. Z drugiej strony zahamowanie seksualne, uważane za bardzo złożony zespół procesów, jest jedną z najważniejszych cech psychogennych zaburzeń erekcji.

Z naszego poprzedniego badania [11], Psychogenne zaburzenia erekcji wydają się być związane z nieprawidłową oceną bodźców erotycznych, zmienia się samoświadomość ciała, upośledzając przetwarzanie na wysokim poziomie. Ta nieprawidłowa reakcja mózgu została powiązana z aktywnością obserwowaną w regionach, takich jak przyśrodkowa kora przedczołowa (mPFC), płaty ciemieniowe, wyspy i ACC/MCC, które są krytycznymi węzłami dla DMN, FPN i SN [26]-[31].

W obecnym badaniu fMRI, EDp i HC przedstawiono erotyczny klip wideo, aby ocenić różnice topologiczne w sieciach mózgowych za pomocą ICA. Swobodne obejrzenie wybranego klipu erotycznego wywołuje podniecenie seksualne u zdrowych mężczyzn, umożliwiając badanie sieci mózgowych związanych z normalnymi i patologicznymi zachowaniami seksualnymi.

Materiały i Metody

Podmioty i bodźce

Szesnastu praworęcznych heteroseksualnych pacjentów ambulatoryjnych dotkniętych psychogennymi zaburzeniami erekcji (średni wiek 33.4 ± 10.7 SD, zakres 19–63) (EDp) i dziewiętnastu zdrowych praworęcznych heteroseksualnych mężczyzn (średni wiek = 33.5 ± 11.4 SD, zakres 21–67) (HC) zostali włączeni do badania.

Rozpoznanie psychogennych zaburzeń erekcji przeprowadzono na podstawie następujących kryteriów: brak współistniejących chorób organicznych lub naczyniowych czynników ryzyka zaburzeń erekcji, prawidłowe poranne erekcje, prawidłowa hemodynamika prącia według kolorowej ultrasonografii dopplerowskiej oraz prawidłowe nocne erekcje oceniane za pomocą urządzenia RigiScan® przez trzy kolejne noce. Normalne nocne erekcje i hemodynamika prącia zostały zweryfikowane również w HC, ujawniając podobne wartości dla obu grup.

Kryteriami wykluczenia dla obu grup były: (i) spełnienie kryteriów DSM-IV dla dowolnych zaburzeń 1 i 2 osi ocenianych za pomocą przeprowadzonego przez ankietera Mini-Międzynarodowego Wywiadu Neuropsychiatrycznego (MINI) [32]; (ii) stosowanie jakichkolwiek leków psychoaktywnych i innych leków, które mogą wpływać na funkcje seksualne; (iii) używanie narkotyków rekreacyjnych w ciągu ostatnich 30 dni; (iv) stosowanie leków poprawiających sprawność seksualną; oraz (v) historia popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa seksualnego oceniona za pomocą wywiadu klinicznego.

W przypadku HC dodatkowe kryteria wykluczenia były następujące: (i) historia zaburzeń erekcji; (ii) brak doświadczenia współżycia seksualnego.

EDp i HC (Tabela 1) nie różniły się pod względem pochodzenia etnicznego, wieku, wykształcenia, stanu cywilnego i społeczno-ekonomicznego oraz używania nikotyny [33].

miniatur

Tabela 1. Wyniki psychologiczne i behawioralne.

doi: 10.1371 / journal.pone.0105336.t001

Wszyscy potencjalni badani przeszli 1-godzinną rozmowę z psychiatrą i wypełnili szereg kwestionariuszy, w tym Międzynarodowy Wskaźnik Funkcji Erekcji (IIEF) [34], Rozszerzony inwentarz pobudzenia seksualnego (SAI-E) [35], [36] i SCL-90-R [37], Inwentarz lęku stanów-cech (STAI) [38], skala BIS/BAS [39]. Projekt badania został szczegółowo wyjaśniony, a wszyscy badani przeczytali i podpisali formularz świadomej zgody przed wywiadem i wypełnieniem kwestionariuszy. Zgodę badanych uzyskano zgodnie z Deklaracją Helsińską. Badanie zostało zatwierdzone przez komisję etyczną Uniwersytetu Chieti.

Do wyboru bodźców wideo wybrano 30 klipów erotycznych z filmów komercyjnych i zaprezentowano je w losowej kolejności 20 zdrowym osobom (w wieku 20–61 lat), które prywatnie oglądały i oceniały fragmenty, zgodnie ze skalą ocen, z minimum 1 i maksymalnie 7, biorąc pod uwagę następujące wymiary: jakość klipów i postrzegane podniecenie. Jednak badani rekrutowani do selekcji bodźców nie brali udziału w eksperymencie fMRI.

Każdy wybrany klip wideo przedstawiał dobrowolne interakcje seksualne między jednym mężczyzną a jedną kobietą (pieszczoty, stosunek pochwowy i seks oralny) zgodnie z wytycznymi Koukounas i Over [40] i był prezentowany każdemu uczestnikowi przez 7 minut.

Badanych poproszono o zgłaszanie uczucia podniecenia seksualnego poprzez naciśnięcie przycisku zgodnego z MRI na początku postrzeganego podniecenia seksualnego.

Prezentacja klipu wideo oraz nagrywanie naciśnięć przycisków były kontrolowane przez program domowej roboty MATLAB działający na komputerze PC umieszczonym w pomieszczeniu z konsolą skanera. Film erotyczny był wyświetlany na półprzezroczystej szybie umieszczonej z tyłu otworu skanera za pomocą projektora LCD. Lustro przymocowane do cewki nagłownej wewnątrz magnesu umożliwiało badanym oglądanie klipu.

Na koniec sesji fMRI, każdy badany został zapytany o swoje odczucie podniecenia seksualnego podczas oglądania klipu według 7-punktowej skali ocen (od skrajnie niskiego do 1 bardzo wysokiego).

Monitoring fizjologiczny

Obrzmienie prącia było rejestrowane w sposób ciągły podczas prezentacji filmu i akwizycji danych fMRI za pomocą niestandardowego urządzenia pneumatycznego kompatybilnego z MRI, opartego na mankiecie do pomiaru ciśnienia krwi dla noworodka. Przed rozpoczęciem akwizycji fMRI mankiet ciśnieniowy został umieszczony na penisie za pomocą prezerwatywy i napompowany do początkowego ciśnienia 80 mm Hg. Mankiet połączono cienką rurką z przetwornikiem ciśnienia umieszczonym w pomieszczeniu z konsolą. Przetwornik ciśnienia podłączono do wzmacniacza, a sygnał analogowy z tego urządzenia rejestrowano z częstotliwością próbkowania 100 Hz na komputerze PC w celu analizy danych off-line.

Skaner wbudowany w fotopletyzmograf umieszczony na lewym palcu wskazującym monitorował sygnały serca, podczas gdy pneumatyczny pas oddechowy był zapięty wokół górnej części brzucha, aby mierzyć ekspansję oddechu badanego. Zarówno sygnały sercowe, jak i oddechowe (CR) były próbkowane przez skaner przy 100 Hz i przechowywane w pliku w formacie txt. Ponadto sygnał bicia serca był oznaczany za każdym razem, gdy wykryto szczyt R.

akwizycja danych fMRI

Funkcjonalne i strukturalne obrazowanie przeprowadzono za pomocą skanera MRI 3T Philips Achieva (Philips Medical Systems, Best, Holandia) przy użyciu cewki o częstotliwości radiowej całego ciała do wzbudzenia sygnału i ośmiokanałowej cewki do głowy do odbioru sygnału. Dane fMRI zależne od poziomu tlenu we krwi (BOLD) uzyskano za pomocą sekwencji echoplanarnych (EPI) ważonych T2* z następującymi parametrami: TE = 35 ms, rozmiar matrycy = 80 × 80, FOV = 230 mm, w płaszczyźnie rozmiar woksela = 2.875 × 2.875 mm, współczynnik SENSE 1.8 przednio-tylny, kąt odwrócenia = 80°, grubość warstwy = 3 mm bez przerwy. Podczas sesji uzyskano 210 funkcjonalnych objętości składających się z 31 przekrojów poprzecznych z TR 2 s.

Objętość strukturalną o wysokiej rozdzielczości uzyskano pod koniec sesji za pomocą sekwencji ważonej echem T3 w szybkim polu 1D (rozmiar woksela 1 mm izotropowy, TR/TE = 8.1/3.7 ms; kąt odwrócenia 8°, współczynnik SENSE 2).

Analiza danych

Szeregi czasowe tumescencji prącia były próbkowane w dół od 100 Hz do częstotliwości próbkowania funkcjonalnych objętości MRI (TR = 2 s), liniowo detrendowane i przekształcane w procentowe wartości zmian. Średnią procentową zmianę znormalizowanej wartości tumescencji prącia (PT) obliczono dla całego okresu stymulacji wzrokowej dla każdego osobnika i porównano między grupami za pomocą dwustronnego testu t.

Szeregi czasowe częstości akcji serca i oddechu obliczono i ponownie próbkowano do wartości TR przy użyciu domowego programu zaimplementowanego w MATLAB (The MathWorks Inc., Natick, MA, USA). Dla każdego osobnika uzyskano średnie wartości częstości akcji serca (HR) i częstości oddechów (RR) dla stymulacji wzrokowej. Statystycznie istotne różnice między grupami w HR i RR oceniono za pomocą dwustronnego testu t (grupa: EDp, HC).

Dane BOLD fMRI analizowano za pomocą oprogramowania Brain Voyager QX (Brain Innovation, Holandia).

Ze względu na efekty nasycenia T1, pierwsze 2 skany każdego przebiegu zostały odrzucone z analizy. Wstępne przetwarzanie skanów czynnościowych obejmowało korekcję ruchu, usuwanie trendów liniowych z szeregów czasowych wokseli i korekcję czasu skanowania segmentu. Aby dopasować każdą objętość funkcjonalną do objętości odniesienia, dokonano korekcji ruchu za pomocą trójwymiarowej transformacji bryły sztywnej. Oszacowane parametry translacji i rotacji dla każdej objętości w czasie zostały sprawdzone, aby sprawdzić, czy ruch nie był większy niż około pół woksela [41], [42]. Następnie zostały one przestrzennie wygładzone przez splot z izotropowym jądrem Gaussa (FWHM = 6 mm).

Wstępnie przetworzone objętości funkcjonalne podmiotu zostały współzarejestrowane z odpowiednim zestawem danych strukturalnych. Ponieważ pomiary funkcjonalne 2D i strukturalne 3D zostały uzyskane w tej samej sesji, transformację współrejestracji określono przy użyciu parametrów pozycji objętości strukturalnej. Zgodność między skanami czynnościowymi i anatomicznymi została ostatecznie sprawdzona za pomocą dokładnej kontroli wizualnej. Objętości strukturalne i funkcjonalne zostały przekształcone w przestrzeń Talairacha [43] stosując fragmentaryczną transformację afiniczną i ciągłą. Objętości funkcjonalne ponownie próbkowano w rozmiarze woksela 3 x 3 x 3 mm3.

Włączyliśmy 2 współzmienne, które modelowały sygnały pobrane z istoty białej (WM) i płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) [44]. Wyprowadziliśmy sygnały WM i CSF, uśredniając przebiegi czasowe wokseli w maskach WM i płynie mózgowo-rdzeniowym każdego podmiotu. Maski WM zostały wygenerowane w procesie segmentacji mózgu każdego badanego, podczas gdy sygnały płynu mózgowo-rdzeniowego zostały pobrane z trzeciej komory mózgu każdego badanego.

Przestrzenna ICA została wykorzystana do analizy funkcjonalnych zestawów danych obrazowania MR w celu dekompozycji szeregów czasowych wokseli na zestaw niezależnych wzorców czasoprzestrzennych (IC).

Korzystając z algorytmu FastICA, oszacowaliśmy 30 układów scalonych dla każdego podmiotu [45], z podejściem deflacyjnym i nieliniowością tanh [46], [47], zgodnie również z wytycznymi zaproponowanymi przez Pamilo i współpracowników [21]. Aby wybrać interesujące układy scalone, wykorzystaliśmy szablony wewnętrznych sieci łączności (ICN) w mózgu z poprzednich opublikowanych artykułów. Dla każdego szablonu przeprowadzono przestrzenną korelację krzyżową. Szablony sieci mózgowych z poprzednich badań [46], [47] w obecnej pracy uwzględniono: Fronto Parietal Network (FPN), Central Executive Network (CEN), Default Mode Network (DMN), Somato-Motor Network (SMN), Visual Network (VN), Auditory Network (AN) i Salience Sieć (SN).

Aby rozszerzyć analizę ICA z badań jednoobiektowych na wieloprzedmiotowe, IC oszacowane dla każdego podmiotu zostały pogrupowane metodą samoorganizującej się grupy ICA (sogICA), zgodnie z ich wzajemnymi podobieństwami [24]. Wyodrębniono zmniejszoną liczbę przestrzenno-czasowych wzorców fluktuacji o niskiej częstotliwości [46], [47].

Ponieważ ICA na podstawie danych fMRI z natury wyodrębnia wzorce spójnej aktywności neuronalnej (tj. sieci), wartości Z uzyskane z poszczególnych map mogą pośrednio stanowić miarę funkcjonalnej łączności w sieci [48].

Dla każdej sieci różnice między grupami oceniono za pomocą jednokierunkowej ANOVA wokselowej na wartościach Z, uzyskanych na podstawie map poszczególnych grup ICA, a jako interesujące skupiska uznano tylko te zawarte w węzłach każdej sieci ICN.

Mapy różnic między grupami były progowane na poziomie istotności (prawdopodobieństwo fałszywego wykrycia dla całej objętości funkcjonalnej) α <0.05, XNUMX, skorygowane o wielokrotne porównania. Korekta porównań wielokrotnych została przeprowadzona przy użyciu algorytmu progowania wielkości klastra [49] na podstawie symulacji Monte Carlo zaimplementowanych w oprogramowaniu BrainVoyager QX. Próg p <0.005, 1.842 na poziomie woksela, FWHM = 5000, 22 woksel jako jądro Gaussa korelacji przestrzennej między wokselami i XNUMX iteracji zastosowano jako dane wejściowe w symulacjach, uzyskując minimalny rozmiar klastra wynoszący XNUMX woksele.

Po analizie wokselowej wartości Z są ekstrapolowane z klastrów map, pokazując różnicę między grupami, i przeprowadzono dwustronny test t.

Ponadto przeprowadzono analizę korelacji Pearsona w celu zbadania związku między wartościami Z z map sieci a funkcjami seksualnymi mierzonymi za pomocą SAI-E i IIEF.

Konkretnie, średnie wartości Z każdego ROI były skorelowane z IIEF i SAI-E (w tym całkowity wynik, wyniki podskali pobudzenia i niepokoju).

Efekt

Dane behawioralne i fizjologiczne

Dane socjodemograficzne, psychologiczne i behawioralne EDp i HC przedstawiono w tabeli 1.

Różnice między grupami dotyczące wykształcenia (lata) i wieku nie były znaczące. W EDp wyniki w Inwentarzu Pobudzenia Seksualnego i IIEF były znacznie niższe niż u zdrowych ochotników (Tabela 1).

Obrzmienie prącia wykazało znaczny wzrost tylko w grupie HC. Nie zaobserwowano istotnych różnic między grupami w zakresie częstości akcji serca i oddechu (Rys. 1 i Tabela 1).

miniatur

Rycina 1. Wyniki fizjologiczne.

Lewa strona: Przykład przebiegów czasowych reakcji prącia zarejestrowanych przez urządzenie mierzące obrzmienie prącia, częstość akcji serca i oddechu odpowiednio dla HC nr 5 i EDp nr 11. Prawa strona: histogramy pokazują uśrednione różnice między grupami w obrzmieniu prącia, sercu i układzie oddechowym stawka odpowiednio. Tylko tumescencja prącia wykazuje istotne różnice z p <0.05. Pionowe słupki oznaczają standardowe błędy średniej (SEM).

doi: 10.1371 / journal.pone.0105336.g001

Przestrzenny wzór sieci

Klasyfikacja grup ICA ujawniła typowy wzór przestrzenny w każdej sieci zarówno w grupie EDp, jak i HC. Nasza procedura klasyfikacji układów scalonych stworzyła spójne sieci [26], [46], [47]-[52], które są zilustrowane w Rys. 2.

miniatur

Rysunek 2. Zaobserwowane sieci ICN łączące obie grupy.

Wzory przestrzenne obserwowane podczas prezentacji erotycznego klipu wideo. Sieć czołowo-ciemieniowa (FPN), sieć trybu domyślnego (DMN), sieć Salience (SN) i sieć wizualna (VN). Mapy są nałożone na atlas Talairacha i są w konwencji radiologicznej z progiem Z = 2.

doi: 10.1371 / journal.pone.0105336.g002

Sieci mózgowe zidentyfikowane na poziomie grupy to: i) DMN, ii) prawostronna FPN, iii) SN i iv) VN. Nie zaobserwowaliśmy: i) AN, ii) CEN oraz iii) SMN.

Tabela 2 zawiera listę regionów mózgu w każdej sieci, wraz ze współrzędnymi Talairach średnich ognisk pików i powiązanych obszarów Brodmanna (BA).

miniatur

Tabela 2. Obszary mózgu pięciu sieci dla dwóch grup.

doi: 10.1371 / journal.pone.0105336.t002

Wśród powstałych sieci DMN i SN wykazały różnice między grupami (Rys. 3).

miniatur

Rysunek 3. Reprezentacja korowa DMN, SN, FPN i VN sieci na poziomie grupy w dwóch grupach.

U góry: pacjenci z ostrym dyżurem; W dół: zdrowe kontrole.

doi: 10.1371 / journal.pone.0105336.g003

DMN [26], [52] składa się z następujących węzłów: tylnej kory zakrętu obręczy (PCC), przedklinka (PCUN), przyśrodkowej kory przedczołowej (mPFC) oraz dwóch obustronnych węzłów obserwowanych na poziomie dolnych płatów ciemieniowych (IPL). SN [31] składa się z trzech głównych węzłów odpowiadających obustronnym Insulae i ACC. Dwustronny test t ujawnił znaczące różnice w funkcjonalnej łączności DMN i SN między dwiema grupami. Grupa EDp wykazała znacząco zmniejszone wartości Z, wskazujące na wewnętrzne poziomy łączności, dla DMN z t (33) = -4.04, 0.01 i p <33, 4.73 skorygowane dla wielokrotnych porównań, podczas gdy dla SN zaobserwowaliśmy obniżone wartości Z z t (0.01) = -XNUMX, XNUMX i p<XNUMX skorygowane dla wielokrotnych porównań.

Co więcej, jednokierunkowa analiza wokselowa ANOVA przeprowadzona na mapie DMN, kontrastująca z EDp>HC, wykazała znacząco zmniejszoną wartość łączności w korespondencji mPFC, PCC/PCUN i lewego IPL. W przypadku SN ANOVA pod względem woksela wykazała znaczny wzrost wewnętrznej łączności w korespondencji grzbietowego ACC, podczas gdy zaobserwowano znaczny spadek w korespondencji prawej środkowej kory wyspowej / Claustrum (Rys. 4 i tabela 3).

miniatur

Ryc. 4. DMN i SN: różnice między grupami.

Góra: DMN; W dół: SN. Mapy są nałożone na atlas Talairacha i są w konwencji radiologicznej (p<0.05). Różnice między grupami ocenia się za pomocą jednokierunkowej analizy wokselowej ANOVA.

doi: 10.1371 / journal.pone.0105336.g004

miniatur

Tabela 3. Wyniki między grupami.

doi: 10.1371 / journal.pone.0105336.t003

Analizę korelacji przeprowadzono między behawioralnymi miarami funkcji seksualnych mierzonymi za pomocą SAI-E a wartościami Z obserwowanymi w węzłach, które wykazały różnice między grupami. Ta analiza została przeprowadzona w celu zaobserwowania specyficznej liniowej zależności każdego węzła z zachowaniami seksualnymi.

W grupie EDp zaobserwowano dodatnią korelację liniową między SAI –E (podskala pobudzenia) a wartościami Z lewego IPL (r = 0.60, p<0.05 nieskorygowane).

Dyskusja

W ostatnich latach badania fMRI wykazały, że podniecenie seksualne człowieka jest złożonym zestawem procesów sensorycznych, poznawczych i emocjonalnych. [4]-[18]. Wydaje się, że ta złożoność znajduje odzwierciedlenie w procesach mózgowych leżących u podstaw podniecenia seksualnego, wywołanych oglądaniem materiałów erotycznych. W niniejszym badaniu zbadano modyfikację sieci mózgowych u pacjentów z psychogennymi zaburzeniami erekcji podczas swobodnego oglądania erotycznego klipu wideo. ICA przedstawia zaletę rozplątywania aktywności mózgu, zbieżnej z wizją złożonego i dynamicznego materiału kinematograficznego, w zestawie przestrzennie niezależnych sieci mózgowych. W tym badaniu wykorzystaliśmy algorytm SogICA do analizy grupowej zamiast prostszych grupowych metod ICA. Jak opisali Esposito i in. [24], proponowane podejście SogICA jest mniej wrażliwe na obecność niejednorodnych źródeł różnic w strukturze map składowych niezależnych pomiędzy podmiotami. Ogólnie rzecz biorąc, zarówno czynniki przewidywalne (np. płeć, wiek itp.), jak i trudne do przewidzenia czynniki mogą przyczynić się do błędu oszacowania grupowego modelu ICA. Może tak być w przypadku naszych danych, które obejmują dwie różne grupy (pacjentów i grupę kontrolną), motywując wybór solidnej metody, takiej jak SogICA.

W niniejszym badaniu wybór bodźca został dokonany przed eksperymentem fMRI przez grupę zdrowych mężczyzn. Zostało to przeprowadzone w celu porównania różnych odpowiedzi uczestników podczas eksperymentu. Pamilo i współpracownicy wybrali i zaprezentowali uczestnikom tylko jeden bodziec [21]. Ponadto podobne procedury zastosowano w opublikowanych wcześniej badaniach aktywacyjnych, które badały podniecenie seksualne [4]-[7].

Podczas sesji eksperymentalnej zaobserwowaliśmy istotną różnicę między grupami w odpowiedzi na erekcję prącia, bez różnic odpowiednio w częstości akcji serca i oddechu (Rys. 1). Nasze wyniki są zgodne z wcześniejszymi badaniami [11].

Przeprowadzona ICA wykazała, że ​​DMN, FPN, VN i SN były spójne przestrzennie u pacjentów z ED i zdrowych osób kontrolnych (Rys. 2). Nasze wyniki są zgodne z wcześniejszymi badaniami rsfMRI [31], [46], [47] oraz badania naturalnego widzenia sieci mózgowych [21].

Wśród czterech obserwowanych sieci mózgowych łączność funkcjonalna była znacząco różna w DMN, co wykazało zmniejszoną łączność funkcjonalną w grupie EDp. Podczas gdy SN, w EDp w porównaniu z HC, wykazywał zmniejszoną łączność funkcjonalną w prawej Insuli i zwiększoną łączność w ACC.

Nasze wyniki są zgodne z wcześniejszymi ustaleniami dotyczącymi aktywacji określonych regionów mózgu w EDp w porównaniu z HC. W szczególności badania aktywacji dostarczyły dowodów na określone zmiany w regionach zaangażowanych w poznawcze i emocjonalne komponenty podniecenia seksualnego [4], [5]. Nasze wyniki sugerują, że różne reakcje obserwowane w EDp mogą być związane z określoną dysfunkcją sieci.

Przestrzenny wzór uzyskanego DMN jest zgodny z odwzorowanymi w poprzednim zadaniu i badaniach rsfMRI [26], [48], [49]. DMN to anatomicznie zdefiniowany system mózgowy, który zwykle aktywuje się, gdy jednostki nie są skupione na środowisku zewnętrznym [51], [52]. Obserwowane DMN obejmuje PCC/pCUN, mPFC i IPL. The Rysunek 3 przedstawia zmniejszoną łączność funkcjonalną DMN obserwowaną w EDp. W szczególności ta grupa wykazała obniżony poziom wewnętrznej łączności w mPFC, PCC/PCUN i lewym IPL. Według Bucknera [51] DMN można podzielić na dwa podsystemy. Pierwszy składa się z regionów hipokampa i parahipokampa i wydaje się być zaangażowany w procesy pamięciowe. Drugi podsystem obejmował PCC, IPL i brzuszny mPFC. Ten podsystem jest zwykle aktywny podczas zadań samoistnej symulacji umysłowej. Zgodnie z tym poglądem, DMN bierze udział w zrozumieniu i interpretacji stanu emocjonalnego innych, w przetwarzaniu empatii oraz w samoistnej symulacji umysłowej [51], [52]. Rzeczywiście, zdrowi badani mogą być zaangażowani w symulację działań i emocji związanych z kontekstem seksualnym niż EDp i wykazywać wyższy poziom łączności w korespondencji PCC / PCUN, mPFC i lewego IPL (Rys. 4). PCC/PCUN jest ośrodkiem DMN i zwykle jest zaangażowany w wspomnienia autobiograficzne i emocjonalne [53]-[55]. mPFC uznano za ważne dla ogólnej regulacji emocji [56].

Tego typu procesy mogą znaleźć odzwierciedlenie w różnicach obserwowanych w mPFC, które ma dostarczać informacji z przeszłych doświadczeń w postaci wspomnień podczas konstruowania autorelewantnej symulacji umysłowej. W szczególności mPFC był związany z poznaniem społecznym, obejmującym monitorowanie stanów psychicznych i mentalizowanie o stanach psychicznych innych. Stwierdzono, że dezaktywacja mPFC jest negatywnie związana z reakcją erekcji u zdrowych osób podczas wizualnej stymulacji seksualnej [57]. Ponadto aktywacja w mPFC była związana z ogólnym pobudzeniem, samopowiązaniem wizualnych bodźców erotycznych oraz mechanizmami pośredniczącymi w odpowiedzi na erekcję [15], [57], [58]. W ten sposób pacjenci wykazywali zmniejszone monitorowanie ogólnych stanów pobudzenia z niskim poziomem doświadczenia hedonicznego pochodzącego z wizualnej stymulacji erotycznej.

Różnice międzygrupowe stwierdzono również w korespondencji z lewym IPL. Płaty ciemieniowe wydają się być zaangażowane w procesy uwagi i intencji. Według Mourasa [14], aktywacja tego regionu podczas wizualnej stymulacji seksualnej podkreśla zwiększoną uwagę na cele seksualne i należy do poznawczego komponentu przetwarzania podniecenia seksualnego. Co więcej, istnieją dowody na to, że lewy IPL jest elementem systemu związanego z wizualno-przestrzenną reprezentacją ciał [59]. Pozostając w tym temacie, istnieją pewne dowody wskazujące na to, że właściwy IPL jest kluczowy w procesie rozróżniania siebie/innego [60], [61]. Jednak według Decety [62] IPL jest zaangażowany w obrazowanie motoryczne. Podobnie aktywacja w IPL podczas wizualnej stymulacji erotycznej została powiązana z chęcią wykonania czynności seksualnej podobnej do tej przedstawionej w klipach wideo [4].

Innym ważnym wynikiem były różnice między grupami obserwowane w SN. Rysunek 2 i tabela 2 pokazał spójny wzór obserwowanego SN dla obu grup. Wzór obserwowanego SN obejmował ACC i obustronną korę wyspową zgodnie z wcześniejszymi badaniami. SN bierze udział w integracji wysoko przetworzonych danych sensorycznych z markerami trzewnymi, autonomicznymi i hedonicznymi, umożliwiając organizmowi podjęcie decyzji [31]. W naszym badaniu zaobserwowaliśmy różne zaangażowanie głównych węzłów SN dla dwóch grup. W szczególności pacjenci z ED wykazywali obniżony poziom wewnętrznej łączności w korespondencji prawej środkowej wyspy. Stwierdzono, że region ten jest zaangażowany w różne cechy podniecenia seksualnego. Arnowa i współpracowników [6] zaobserwowali, że aktywność kory wyspy była związana z rozpoznaniem erekcji, podczas gdy Ferretti i in. [7] postawił hipotezę udziału Insuli w mechanizmach odpowiedzialnych za trwałą reakcję prącia na bodźce erotyczne. Co więcej, prawa środkowa wyspa jest istotna dla mechanizmów związanych zarówno z rozpoczęciem, jak i utrzymaniem erekcji [11].

I odwrotnie, pacjenci z ED wykazywali wyższy poziom łączności w ACC niż HC. Dorsal ACC jest jednym z regionów biorących udział w bioregulacji [63], oddychanie [64] i autonomiczne stany pobudzenia [65]. Ponadto napadom padaczkowym obserwowanym w ACC towarzyszą automatyzmy narządów płciowych [66]. Według Ablera i współpracowników (2011) dysfunkcja seksualna była związana ze zmniejszoną aktywacją w BA 24/32 [67].

Wnioski

Podsumowując, nasze wyniki pokazały, że swobodne oglądanie klipów erotycznych i ICA pozwoliło na rozkład procesów mózgowych leżących u podstaw normalnych i nieprawidłowych męskich zachowań seksualnych. Zachowania seksualne składają się z komponentów autonomicznych, poznawczych i emocjonalnych, które uważa się za powiązane z zestawem regionów mózgu obserwowanych podczas poprzednich badań nad aktywacją. Nasze wyniki podkreśliły nieprawidłową reakcję mózgu na poziomie sieci u pacjentów z psychogennymi zaburzeniami erekcji. Wyniki te pokazały, w jaki sposób psychogenne zaburzenia erekcji były powiązane z nieprawidłową łącznością funkcjonalną w przetwarzaniu sieciowym wysokiego poziomu, takim jak DMN i SN. W szczególności psychogenne zaburzenia erekcji wydają się być związane z samoistną symulacją umysłową i ogólnie niską empatią dla czynności seksualnych innych osób, jak również regulacją emocji, biorąc pod uwagę obniżony poziom łączności w węzłach DMN. Przeciwnie, w przypadku SN pacjenci wykazywali zmniejszone rozpoznawanie zmian pobudzenia autonomicznego, na co wskazuje zmniejszona łączność w Insula i zwiększona łączność w ACC.

Autorskie Wkłady

Wymyślił i zaprojektował eksperymenty: NC EDDP AF. Wykonał eksperymenty: EDDP AT NC. Przeanalizowałem dane: NC MGP. Napisał artykuł: NC GLR.

Referencje

  1. 1. Wespes E, Amar E, Hatzichristou D, Hatzimouratidis K, Montorsi F (2005) Wytyczne dotyczące zaburzeń erekcji. Europejskie Towarzystwo Urologiczne. Dostępny: http://www.uroweb.org/guidelines/online-​guidelines/. Dostęp 2014 Jul 26.
  2. 2. Rosen RC (2001) Psychogenne zaburzenia erekcji: klasyfikacja i zarządzanie. Kliniki urologiczne Ameryki Północnej 28 (2): 269–278. doi: 10.1016/s0094-0143(05)70137-3
  3. 3. Shamloul R, Ghanem H (2013) Zaburzenia erekcji. The Lancet 381 (9861): 153–165. doi: 10.1016/s0140-6736(12)60520-0
  4. Zobacz artykuł
  5. PubMed / NCBI
  6. Google Scholar
  7. Zobacz artykuł
  8. PubMed / NCBI
  9. Google Scholar
  10. Zobacz artykuł
  11. PubMed / NCBI
  12. Google Scholar
  13. Zobacz artykuł
  14. PubMed / NCBI
  15. Google Scholar
  16. Zobacz artykuł
  17. PubMed / NCBI
  18. Google Scholar
  19. Zobacz artykuł
  20. PubMed / NCBI
  21. Google Scholar
  22. 4. Stoléru S, Grégoire MC, Gérard D, Decety J, Lafarge E i in. (1999) Neuroanatomiczne korelaty wizualnie wywołanego pobudzenia seksualnego u mężczyzn. Zachowanie seksualne Arc 28: 1–21.
  23. Zobacz artykuł
  24. PubMed / NCBI
  25. Google Scholar
  26. Zobacz artykuł
  27. PubMed / NCBI
  28. Google Scholar
  29. Zobacz artykuł
  30. PubMed / NCBI
  31. Google Scholar
  32. Zobacz artykuł
  33. PubMed / NCBI
  34. Google Scholar
  35. Zobacz artykuł
  36. PubMed / NCBI
  37. Google Scholar
  38. Zobacz artykuł
  39. PubMed / NCBI
  40. Google Scholar
  41. Zobacz artykuł
  42. PubMed / NCBI
  43. Google Scholar
  44. Zobacz artykuł
  45. PubMed / NCBI
  46. Google Scholar
  47. Zobacz artykuł
  48. PubMed / NCBI
  49. Google Scholar
  50. Zobacz artykuł
  51. PubMed / NCBI
  52. Google Scholar
  53. Zobacz artykuł
  54. PubMed / NCBI
  55. Google Scholar
  56. Zobacz artykuł
  57. PubMed / NCBI
  58. Google Scholar
  59. Zobacz artykuł
  60. PubMed / NCBI
  61. Google Scholar
  62. Zobacz artykuł
  63. PubMed / NCBI
  64. Google Scholar
  65. Zobacz artykuł
  66. PubMed / NCBI
  67. Google Scholar
  68. Zobacz artykuł
  69. PubMed / NCBI
  70. Google Scholar
  71. Zobacz artykuł
  72. PubMed / NCBI
  73. Google Scholar
  74. Zobacz artykuł
  75. PubMed / NCBI
  76. Google Scholar
  77. Zobacz artykuł
  78. PubMed / NCBI
  79. Google Scholar
  80. Zobacz artykuł
  81. PubMed / NCBI
  82. Google Scholar
  83. Zobacz artykuł
  84. PubMed / NCBI
  85. Google Scholar
  86. Zobacz artykuł
  87. PubMed / NCBI
  88. Google Scholar
  89. Zobacz artykuł
  90. PubMed / NCBI
  91. Google Scholar
  92. Zobacz artykuł
  93. PubMed / NCBI
  94. Google Scholar
  95. Zobacz artykuł
  96. PubMed / NCBI
  97. Google Scholar
  98. Zobacz artykuł
  99. PubMed / NCBI
  100. Google Scholar
  101. 5. Redouté J, Stoléru S, Grégoire MC, Costes N, Cinotti L i in. (2000) Przetwarzanie mózgowe wizualnych bodźców seksualnych u mężczyzn. Mapowanie mózgu szumu 11: 162–177. doi: 10.1002/1097-0193(200011)11:3<162::aid-hbm30>3.0.co;2-a
  102. 6. Arnow BA, Desmond JE, Banner LL, Glover GH, Solomon A, i in. (2002) Aktywacja mózgu i podniecenie seksualne u zdrowych, heteroseksualnych mężczyzn. Brain 125: 1014-1023. doi: 10.1093 / brain / awf108
  103. 7. Ferretti A, Caulo M, Del Gratta C, Di Matteo R, Merla A, i in. (2005) Dynamika męskiego podniecenia seksualnego: różne elementy aktywacji mózgu ujawnione przez fMRI. Neuroimage 26: 1086-1096. doi: 10.1016 / j.neuroimage.2005.03.025
  104. Zobacz artykuł
  105. PubMed / NCBI
  106. Google Scholar
  107. Zobacz artykuł
  108. PubMed / NCBI
  109. Google Scholar
  110. Zobacz artykuł
  111. PubMed / NCBI
  112. Google Scholar
  113. Zobacz artykuł
  114. PubMed / NCBI
  115. Google Scholar
  116. 8. Montorsi F, Perani D, Anchisi D, Salonia A, Scifo P i in. (2003) Modulacja mózgu wywołana apomorfiną podczas stymulacji seksualnej: nowe spojrzenie na centralne zjawiska związane z zaburzeniami erekcji. Int J Impot Res. 15(3): 203-209. doi: 10.1038/sj.ijir.3900999
  117. Zobacz artykuł
  118. PubMed / NCBI
  119. Google Scholar
  120. Zobacz artykuł
  121. PubMed / NCBI
  122. Google Scholar
  123. Zobacz artykuł
  124. PubMed / NCBI
  125. Google Scholar
  126. Zobacz artykuł
  127. PubMed / NCBI
  128. Google Scholar
  129. Zobacz artykuł
  130. PubMed / NCBI
  131. Google Scholar
  132. Zobacz artykuł
  133. PubMed / NCBI
  134. Google Scholar
  135. Zobacz artykuł
  136. PubMed / NCBI
  137. Google Scholar
  138. Zobacz artykuł
  139. PubMed / NCBI
  140. Google Scholar
  141. Zobacz artykuł
  142. PubMed / NCBI
  143. Google Scholar
  144. Zobacz artykuł
  145. PubMed / NCBI
  146. Google Scholar
  147. Zobacz artykuł
  148. PubMed / NCBI
  149. Google Scholar
  150. Zobacz artykuł
  151. PubMed / NCBI
  152. Google Scholar
  153. Zobacz artykuł
  154. PubMed / NCBI
  155. Google Scholar
  156. Zobacz artykuł
  157. PubMed / NCBI
  158. Google Scholar
  159. Zobacz artykuł
  160. PubMed / NCBI
  161. Google Scholar
  162. Zobacz artykuł
  163. PubMed / NCBI
  164. Google Scholar
  165. Zobacz artykuł
  166. PubMed / NCBI
  167. Google Scholar
  168. Zobacz artykuł
  169. PubMed / NCBI
  170. Google Scholar
  171. Zobacz artykuł
  172. PubMed / NCBI
  173. Google Scholar
  174. Zobacz artykuł
  175. PubMed / NCBI
  176. Google Scholar
  177. Zobacz artykuł
  178. PubMed / NCBI
  179. Google Scholar
  180. Zobacz artykuł
  181. PubMed / NCBI
  182. Google Scholar
  183. Zobacz artykuł
  184. PubMed / NCBI
  185. Google Scholar
  186. 9. Borg C, de Jong PJ, Georgiadis JR (2012) Podkorowe reakcje BOLD podczas wizualnej stymulacji seksualnej różnią się w zależności od ukrytych skojarzeń pornograficznych u kobiet. Społeczna neuronauka poznawcza i afektywna. doi:10.1093/skanowanie/nss117.
  187. 10. Bocher M, Chisin R, Parag Y, Freedman N, Meir Weil Y, i in. (2001) Aktywacja mózgowa związana z podnieceniem seksualnym w odpowiedzi na klip pornograficzny: Badanie PET 15O-H2O u heteroseksualnych mężczyzn. Neuroimage 14: 105-117. doi: 10.1006 / nimg.2001.0794
  188. 11. Cera N, Di Pierro ED, Sepede G, Gambi F, Perrucci MG i in. (2012) Rola lewego górnego płata ciemieniowego w męskich zachowaniach seksualnych: dynamika różnych składników ujawniona przez fMRI. Seks w dzienniku. med. 9: 1602-1612. doi: 10.1111/j.1743-6109.2012.02719.x
  189. 12. Kim TH, Kang HK, Jeong GW (2013) Ocena zmian metabolitów mózgu podczas wizualnej stymulacji seksualnej u zdrowych kobiet przy użyciu funkcjonalnej spektroskopii MR. The Journal of Sexual Medicine 10: 1001–1011. doi: 10.1111/jsm.12057
  190. 13. Beauregard M, Lévesque J, Bourgouin P (2001) Neuronalne korelaty świadomej samoregulacji emocji. J Neurosci 21(18): RC165.
  191. 14. Mouras H, Stoléru S, Bittoun J, Glutron D, Pélégrini-Issac M, et al. (2003) Przetwarzanie mózgowe wizualnych bodźców seksualnych u zdrowych mężczyzn: badanie funkcjonalnego rezonansu magnetycznego. Neuroobraz 20(2): 855–869. doi: 10.1016/s1053-8119(03)00408-7
  192. 15. Karama S, Lecours AR, Leroux JM, Bourgouin P, Beaudoin G i in. (2002) Obszary aktywacji mózgu u mężczyzn i kobiet podczas oglądania fragmentów filmów erotycznych. Mapowanie mózgu szumu 16 (1): 1–13. doi: 10.1002/hbm.10014.abs
  193. 16. Hamann S, Herman RA, Nolan CL, Wallen K (2004) Mężczyźni i kobiety różnią się odpowiedzią ciała migdałowatego na wizualne bodźce seksualne. Neuronauka o naturze 7 (4): 411–416. doi: 10.1038/nn1208
  194. 17. Holstege G, Georgiadis JR, Paans AM, Meiners LC, van der Graaf FH, et al. (2003) Aktywacja mózgu podczas męskiego wytrysku. J.Neurosci 23(27): 9185-9193.
  195. 18. Georgiadis JR, Farrell MJ, Boessen R, Denton DA, Gavrilescu M, et al. (2010) Dynamiczny podkorowy przepływ krwi podczas męskiej aktywności seksualnej z ważnością ekologiczną: badanie fMRI perfuzji. Neuroobraz 50: 208–216. doi: 10.1016/j.neuroimage.2009.12.034
  196. 19. Cera N, Delli Pizzi S, Di Pierro ED, Gambi F, Tartaro A i in. (2012) Zmiany makrostrukturalne podkorowej istoty szarej w psychogennych zaburzeniach erekcji. PLoS JEDEN 7(6): e39118. doi: 10.1371/journal.pone.0039118
  197. 20. Hasson U, Nir Y, Levy I, Fuhrmann G, Malach R (2004) Międzyosobnicza synchronizacja aktywności korowej podczas naturalnego widzenia. Nauka 303 (5664): 1634–1640. doi: 10.1126/nauka.1089506
  198. 21. Pamilo S, Malinen S, Hlushchuk Y, Seppä M, Tikka P, et al. (2012) Funkcjonalny podział wyników Group-ICA dla danych fMRI zebranych podczas oglądania w kinie. PLoS JEDEN 7(7): e42000. doi: 10.1371/journal.pone.0042000
  199. 22. Bordier C, Puja F, Macaluso E (2013) Przetwarzanie sensoryczne podczas oglądania materiału kinematograficznego: modelowanie komputerowe i funkcjonalne neuroobrazowanie. Neuroobraz 67: 213–226. doi: 10.1016/j.neuroimage.2012.11.031
  200. 23. Friston KJ, Holmes AP, Poline JB, Grasby PJ, Williams SC i in. (1995) Ponowna analiza szeregów czasowych fMRI. Neuroobraz 2(1): 45–53. doi: 10.1006/nimg.1995.1007
  201. 24. Esposito F, Scarabino T, Hyvarinen A, Himberg J, Formisano E, et al. (2005) Niezależna analiza składowa badań grupowych fMRI przez samoorganizujące się grupowanie. Neuroobraz 25: 193–205. doi: 10.1016/j.neuroimage.2004.10.042
  202. 25. Fox MD, Snyder AZ, Vincent JL, Corbetta M, Van Essen DC i in. (2005) Ludzki mózg jest wewnętrznie zorganizowany w dynamiczne, antyskorelowane sieci funkcjonalne. Proc Natl Acad Sci USA 102: 9673–9678. doi: 10.1073/pnas.0504136102
  203. 26. Raichle ME, MacLeod AM, Snyder AZ, Powers WJ, Gusnard DA i in. (2001) Domyślny tryb funkcjonowania mózgu. Proc Natl Acad Sci US A. 98(2): 676-82. doi: 10.1073/pnas.98.2.676
  204. 27. Damoiseaux JS, Rombouts SA, Barkhof F, Scheltens P, Stam CJ i in. (2006) Spójne sieci stanu spoczynku u zdrowych osób. Proc Natl Acad Sci USA 103(37): 13848–13853. doi: 10.1073/pnas.0601417103
  205. 28. De Luca M, Beckmann CF, De Stefano N, Matthews PM, Smith SM (2006) Sieci stanu spoczynku fMRI definiują odrębne tryby długodystansowych interakcji w ludzkim mózgu. Neuroobraz 29: 1359–1367. doi: 10.1016/j.neuroimage.2005.08.035
  206. 29. Corbetta M, Shulman GL (2002) Kontrola ukierunkowanej na cel i kierowanej na bodźce uwagi w mózgu. Nat Rev Neurosci. 3 (3): 201–15. doi: 10.1038/nrn755
  207. 30. Greicius M (2008) Funkcjonalna łączność w stanie spoczynku w zaburzeniach neuropsychiatrycznych. Aktualne opinie Neurol. 21(4): 424-430. doi: 10.1097/wco.0b013e328306f2c5
  208. 31. Seeley WW, Menon V, Schatzberg AF, Keller J, Glover GH i in. (2007) Rozdzielne wewnętrzne sieci połączeń do przetwarzania istotności i kontroli wykonawczej. J Neurosci. 27(9): 2349-2356. doi: 10.1523/jneurosci.5587-06.2007
  209. 32. Sheehan DV, Lecrubier Y, Sheehan KH, Amorim P, Janavs J, et al. (1998) The Mini-International Neuropsychiatric Interview (MINI): opracowanie i walidacja ustrukturyzowanego diagnostycznego wywiadu psychiatrycznego dla DSM-IV i ICD-10. Psychiatria J Clin. 59: 22–33. doi: 10.1016/s0924-9338(97)83296-8
  210. 33. Xu J, Mendrek A, Cohen MS, Monterosso J, Simon S, et al. (2007) Wpływ palenia papierosów na funkcję kory przedczołowej u palaczy zdrowych wykonujących zadanie Stroopa. Neuropsychofarmakologia 32: 1421–1428. doi: 10.1038/sj.npp.1301272
  211. 34. Rosen RC, Riley A, Wagner G, Osterloh IH, Kirkpatrick J, et al. (1997) Międzynarodowy wskaźnik funkcji erekcji (IIEF): wielowymiarowa skala oceny zaburzeń erekcji. Urologia 49: 822–830. doi: 10.1016/s0090-4295(97)00238-0
  212. 35. Hoon EF, Hoon PW, Wincze JP (1976) Inwentarz do pomiaru podniecenia seksualnego kobiet. Archiwa zachowań seksualnych 5: 291–300. doi: 10.1007/bf01542081
  213. 36. Hoon EF, Chambless D (1986) Inwentarz podniecenia seksualnego (SAI) i rozszerzony inwentarz podniecenia seksualnego (SAI-E). W: Davis CM, Yaber WL, wyd. Środki związane z seksualnością: kompendium. Syracuse, NY: Wydawnictwo graficzne Co.
  214. 37. Derogatis LR (1977) Podręcznik SCL-90R. Ja: Punktacja. Administracja i procedury dla SCL-90R. Baltimore. MD: Psychometria kliniczna.
  215. 38. Spielberger C, Gorsuch RL, Lushene RE (1970) Inwentarz stanu i cechy lęku. Palo Alto, Kalifornia: Consulting Psychologists Press.
  216. 39. Carver S, White T (1994) Hamowanie behawioralne, aktywacja behawioralna i reakcje afektywne na zbliżającą się nagrodę i karę: skale BIS/BAS. Journal of Personality and Social Psychology 67: 319–333. doi: 10.1037//0022-3514.67.2.319
  217. 40. Koukounas E, Over R (1997) Męskie podniecenie seksualne wywołane filmem i fantazją dopasowane treściowo. Austr. J. Psychol 49: 1–5. doi: 10.1080/00049539708259843
  218. 41. Friston KJ, Williams Howard R, Frąckowiak RSJ, Turner R (1996) Efekty związane z ruchem w szeregach czasowych fMRI. Magn. Rezon. Med 35: 346–355. doi: 10.1002/mrm.1910350312
  219. 42. Hajnal JV, Myers R, Oatridge A, Schwieso JE, Young IR i in. (1994) Artefakty spowodowane ruchem skorelowanym z bodźcem w funkcjonalnym obrazowaniu mózgu. Magn. Rezon. Med 31: 283-291. doi: 10.1002/mrm.1910310307
  220. 43. Talairach J, Tournoux P (1988) Coplanar Stereotaxic Atlas of the Human Brain. Nowy Jork: Thieme.
  221. 44. Weissenbacher A, Kasess C, Gerstl F, Lanzenberger R, Moser E, et al. (2009) Korelacje i antykorelacje w funkcjonalnej łączności MRI w stanie spoczynku: ilościowe porównanie strategii przetwarzania wstępnego. Neuroobraz 47 (4): 1408–1416. doi: 10.1016/j.neuroimage.2009.05.005
  222. 45. Hyvarinen A (1999) Szybkie i solidne algorytmy stałoprzecinkowe do analizy składowych niezależnych. Sieć transneuronowa IEEE 10: 626–634. doi: 10.1109/72.761722
  223. 46. ​​Mantini D, Perrucci MG, Del Gratta C, Romani GL, Corbetta M (2007) Elektrofizjologiczne podpisy sieci stanu spoczynku w ludzkim mózgu. Proc Natl Acad Sci USA 104(32): 13170–13175. doi: 10.1073/pnas.0700668104
  224. 47. Mantini D, Corbetta M, Perrucci MG, Romani GL, Del Gratta C (2009) Wielkoskalowe sieci mózgowe odpowiadają za stałą i przejściową aktywność podczas wykrywania celu. Neuroobraz 44: 265–274. doi: 10.1016/j.neuroimage.2008.08.019
  225. 48. Liao W, Chen H, Feng Y, Mantini D, Gentili C i in. (2010) Selektywna nieprawidłowa łączność funkcjonalna sieci stanu spoczynku w zespole lęku społecznego. Neuroobraz 52 (4): 1549–1558. doi: 10.1016/j.neuroimage.2010.05.010
  226. 49. Forman SD, Cohen JD, Fitzgerald M, Eddy WF, Mintun MA i in. (1995) Ulepszona ocena znaczącej aktywacji w obrazowaniu funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI): zastosowanie progu wielkości klastra. Magn. Rezon. Med 33: 636-647. doi: 10.1002/mrm.1910330508
  227. 50. Beckmann CF, DeLuca M, Devlin JT, Smith SM (2005) Badania połączeń w stanie spoczynku przy użyciu niezależnej analizy składowej. Filoz. Trans. R. Soc. Londyn. B Biol. nauka 360: 1001–1013. doi: 10.1098/rstb.2005.1634
  228. 51. Buckner RL, Andrews-Hanna JR, Schacter DL (2008) Domyślna sieć mózgu: anatomia, funkcja i znaczenie dla choroby. Annals NY Ac Sci. 1124: 1–38. doi: 10.1196/annals.1440.011
  229. 52. Shulman GL, Corbetta M, Fiez JA, Buckner RL, Miezin FM i in. (1997) Poszukiwanie aktywacji uogólniających zadania. Mapowanie ludzkiego mózgu 5: 317–322. doi: 10.1002/(sici)1097-0193(1997)5:4<317::aid-hbm19>3.3.co;2-m
  230. 53. Sridharan D, Levitin DJ, Menon V (2008) Krytyczna rola prawej kory czołowo-wyspowej w przełączaniu między sieciami w trybie centralnym i domyślnym. Proceedings of the National Academy of Sciences 105 (34): 12569–12574. doi: 10.1073/pnas.0800005105
  231. 54. Fransson P, Marrelec G (2008) Kora przedklinkowa/tylna zakrętu obręczy odgrywa kluczową rolę w sieci trybu domyślnego: dowody z analizy sieci częściowej korelacji. Neuroobraz 42 (3): 1178–1184. doi: 10.1016/j.neuroimage.2008.05.059
  232. 55. Laird AR, Eickhoff SB, Li K, Robin DA, Glahn DC i in. (2009) Badanie funkcjonalnej heterogeniczności sieci w trybie domyślnym przy użyciu modelowania metaanalitycznego opartego na współrzędnych. The Journal of Neuroscience 29 (46): 14496–14505. doi: 10.1523/jneurosci.4004-09.2009
  233. 56. Fossati P, Hevenor SJ, Lepage M, Graham SJ, Grady C i in. (2004) Rozproszone ja w pamięci epizodycznej: neuronalne korelaty udanego odzyskania zakodowanych przez siebie pozytywnych i negatywnych cech osobowości. Neuroobraz 22: 1596–1604. doi: 10.1016/j.neuroimage.2004.03.034
  234. 57. Moulier V, Mouras H, Pélégrini-Issac M, Glutron D, Rouxel R, et al. (2006) Neuroanatomiczne korelaty erekcji prącia wywołane przez bodźce fotograficzne u mężczyzn. Neuroobraz 33: 689–699. doi: 10.1016/j.neuroimage.2006.06.037
  235. 58. Walter M, Bermpohl F, Mouras H, Schiltz K, Tempelmann C, et al. (2008) Rozróżnianie określonych efektów seksualnych i ogólnych emocji w pobudzeniu podkorowym i korowym fMRI podczas oglądania zdjęć erotycznych. Neuroobraz 40: 1482–1494. doi: 10.1016/j.neuroimage.2008.01.040
  236. 59. Buckner RL, Carroll DC (2007) Autoprojekcja i mózg. Znajomość trendów nauka 11: 49–57. doi: 10.1016/j.tics.2006.11.004
  237. 60. Felician O, Ceccaldi M, Didic M, Thinus-Blanc C, Poncet M (2003) Wskazywanie na części ciała: badanie podwójnej dysocjacji. Neuropsychologia. 41 (10): 1307–1316. doi: 10.1016/s0028-3932(03)00046-0
  238. 61. Ruby P, Decety J (2003) To, w co wierzysz, a to, w co myślisz, że oni wierzą: neuroobrazowe badanie koncepcyjnego przyjmowania perspektywy. Europ J Neurosci. 17: 2475–2480. doi: 10.1046/j.1460-9568.2003.02673.x
  239. 62. Decety J (1996) Czy wyobrażone i wykonane działania mają ten sam neuronowy substrat? Mózg Res. poznanie Mózg Res. 3: 87–93. doi: 10.1016/0926-6410(95)00033-x
  240. 63. Aziz Q, Schnitzler A, Enck P (2000) Funkcjonalne neuroobrazowanie czucia trzewnego. J Clin Neurofizjol 17: 604–612. doi: 10.1097/00004691-200011000-00006
  241. 64. Liotti M, Brannan S, Egan G, Shade R, Madden L i in. (2001) Reakcje mózgu związane ze świadomością duszności (głodu powietrza). Proc Natl Acad Sci USA 98: 2035–2040. doi: 10.1073/pnas.98.4.2035
  242. 65. Critchley HD, Corfield DR, Chandler MP, Mathias CJ, Dolan RJ (2000) Mózgowe korelaty autonomicznego pobudzenia sercowo-naczyniowego: funkcjonalne badanie neuroobrazowe u ludzi. Fizjol J. 523: 259-270. doi: 10.1111/j.1469-7793.2000.t01-1-00259.x
  243. 66. Leutmezer F, Serles W, Bacher J, Gröppel G, Pataraia E, et al. (1999) Automatyzmy narządów płciowych w złożonych napadach częściowych. Neurologia 52: 1188–1191. doi: 10.1212/wnl.52.6.1188
  244. 67. Abler B, Seeringer A, Hartmann A, Grön G, Metzger C, et al. (2011) Neuronalne korelaty dysfunkcji seksualnych związanych z lekami przeciwdepresyjnymi: kontrolowane placebo badanie fMRI na zdrowych mężczyznach pod przewlekłą paroksetyną i bupropionem. Neuropsychofarm. 36: 1837–1847. doi: 10.1038/npp.2011.66