UWAGI: „Psychogenne zaburzenia erekcji” odnoszą się do zaburzeń erekcji pochodzących z mózgu. Jest często określany jako „psychologiczny ED”. Natomiast „organiczny ED” odnosi się do zaburzeń erekcji na poziomie prącia, takich jak zwykłe starzenie się lub problemy z nerwami i układem sercowo-naczyniowym.
Badanie to wykazało, że psychogenne ED było silnie skorelowane z atrofią szarej materii w centrum nagrody (jądro półleżące) i ośrodki seksualne podwzgórze. Szara materia jest miejscem komunikacji komórek nerwowych. Aby uzyskać szczegółowe informacje, obejrzyj moje dwie serie filmów (lewy margines), które mówią o receptorach dopaminy i dopaminy. Właśnie to zbadało to badanie.
Jeśli oglądałeś mój Filmy porno i ED widziałeś slajd ze strzałą biegnącą od jądra półleżącego w dół do podwzgórza, gdzie znajdują się ośrodki erekcji mózgu. Dopamina zarówno w podwzgórzu, jak i jądrze półleżącym jest głównym motorem libido i erekcji.
Mniej szara substancja wskazuje mniej komórek nerwowych produkujących dopaminę i mniej komórek nerwowych otrzymujących dopaminę. Innymi słowy, badanie mówi, że psychogenne ED nie jest psychologiczne, ale raczej fizyczne: niska sygnalizacja dopaminowa i dopaminowa. Te wyniki doskonale zgadzają się z moją hipotezą dotyczącą wywołanego przez porno ED.
Przeprowadzili także testy psychologiczne porównując facetów z psychogenną ED do facetów bez zaburzeń erekcji. Znaleźli:
- „Ani niepokój mierzony STAI, ani osobowość mierzona skalą BIS / BAS nie wykazały istotnych różnic między grupami. Istotną różnicę zaobserwowano w podskali „Poszukiwanie rozrywki” w skali BIS / BAS z wyższym średnim wynikiem w grupie kontrolnej niż pacjenci ”
Wyniki: brak różnic w lęku lub osobowości, z wyjątkiem tego, że faceci z psychogennym zaburzeniem erekcji mieli mniej zabawy (niższa dopamina). Tak myślisz ?? Pytanie brzmi: „DLACZEGO tych 17 z psychogennymi mężczyznami z zaburzeniami erekcji miało mniej szarej istoty w centrum nagrody i podwzgórzu w porównaniu z grupą kontrolną?” Nie wiem Wiek wahał się od 19 do 63 lat. Średni wiek = 32 lata. Czy to pornografia?
PLoS ONE. 2012; 7 (6): e39118. doi: 10.1371 / journal.pone.0039118. Epub 2012 Jun 18.
Cera N, Delli Pizzi S, Di Pierro ED, Gambi F, Tartaro A, Vicentini C, Paradiso Galatioto G, Romani GL, Ferretti A.
Źródło
Department of Neuroscience and Imaging, Institute for Advanced Biomedical Technologies (ITAB), University G. d'Annunzio of Chieti, Chieti, Włochy. [email chroniony]
Abstrakcyjny
Psychogenne zaburzenia erekcji (ED) zdefiniowano jako utrzymującą się niezdolność do osiągnięcia i utrzymania erekcji wystarczającej do umożliwienia sprawności seksualnej. Wykazuje wysoką częstość występowania i rozpowszechnienie wśród mężczyzn, co ma znaczący wpływ na jakość życia. Niewiele badań nad neuroobrazowaniem badało mózgową podstawę zaburzeń erekcji, obserwując rolę, jaką odgrywają korę przedczołową, obręczy i ciemieniową podczas stymulacji erotycznej.
Pomimo dobrze znanego udziału regionów podkorowych, takich jak podwzgórze i jądro ogoniaste w odpowiedzi seksualnej u mężczyzn, oraz kluczową rolę jądra półleżącego w przyjemności i nagrodzie, słaba uwaga została poświęcona ich roli w zaburzeniach seksualnych u mężczyzn.
W tym badaniu ustaliliśmy obecność wzorów atrofii istoty szarej (GM) w strukturach podkorowych, takich jak jądro migdałowate, hipokamp, jądro półleżące, jądro ogoniaste, skorupa, blady paluszek, wzgórze i podwzgórze u pacjentów z psychogenną ED i zdrowych mężczyzn. Po ocenie Rigiscana, badaniu urologicznym, ogólnym, metabolicznym i hormonalnym, psychologicznym i psychiatrycznym, ambulatoryjni 17 z psychogennymi kontrolami ED i 25 byli rekrutowani do strukturalnej sesji MRI.
Znaczną atrofię genetyczną jądra półleżnia obserwowano dwustronnie u pacjentów w odniesieniu do kontroli. Analiza kształtu wykazała, że atrofia ta znajdowała się w lewej części przyśrodkowej i tylnej części półleżka. Objętość lewego jądra półleżącego u pacjentów była skorelowana z niskim zaburzeniem erekcji, mierzonym za pomocą IIEF-5 (International Index of Erectile Function). Ponadto zaobserwowano również atrofię lewego podwzgórza GM. Nasze wyniki sugerują, że atrofia jądra półleżącego odgrywa ważną rolę w psychogennych zaburzeniach erekcji. Wierzymy, że ta zmiana może wpłynąć na motywacyjny element zachowania seksualnego. Nasze odkrycia pomagają wyjaśnić neurologiczne podstawy psychogennych zaburzeń erekcji.
Wprowadzenie
Psychogenne zaburzenia erekcji (ED) zostały zdefiniowane jako uporczywa niezdolność do osiągnięcia i utrzymania erekcji wystarczającej do osiągnięcia sprawności seksualnej. Co więcej, psychogenne ED reprezentuje zaburzenie związane ze zdrowiem psychospołecznym i ma znaczący wpływ na jakość życia zarówno chorych, jak i ich partnerów. Badania epidemiologiczne wykazały wysoką częstość występowania i częstość występowania zaburzeń psychogennych wśród mężczyzn.
W ostatnim dziesięcioleciu liczne badania neuroobrazowania funkcjonalnego koncentrowały się na obszarach mózgu, które są wywoływane przez bodźce o znaczeniu seksualnym, wykazując udział różnych struktur korowych i podkorowych, takich jak kręta kora, jądro jądra ogoniastego, skorupa, wzgórze, jądro migdałowate i podwzgórze [1]-[5]. Badania te pozwoliły rozplątać rolę odgrywaną przez kilka regionów mózgu na różnych etapach wizualnie pobudzonego podniecenia seksualnego. W rzeczywistości męskie podniecenie seksualne zostało pomyślane jako wielowymiarowe doświadczenie obejmujące elementy poznawcze, emocjonalne i fizjologiczne, które są przekazywane w szerokim zakresie regionów mózgu. Odwrotnie, kilka badań neuroobrazowania zbadało mózgowe korelaty zaburzeń zachowania płci męskiej. Badania te wykazują, że niektóre obszary mózgu, takie jak na przykład kły obręczy i kory czołowej, mogą mieć działanie hamujące na męską odpowiedź seksualną. [6]-[8]. Jednak liczne dowody [9]-[12] wskazują na znaczenie struktur podkorowych na różnych etapach zachowania kopulacyjnego. Rzeczywiście, podwzgórze odgrywa kluczową rolę [4], [5] w centralnej kontroli wzwodu prącia. Według Ferretti i współpracowników [4] podwzgórze może być obszarem mózgu, który wyzwala odpowiedź erekcyjną wywołaną przez klipsy erotyczne.
Niewiele wiadomo na temat roli, jaką odgrywają pozostałe struktury podkorowe w dysfunkcjach seksualnych mężczyzn. Spośród regionów głębokiej istoty szarej (GM), jądro półleżące odgrywa dobrze rozpoznawalną rolę w obwodach nagrody i przyjemności [13]-[16] i jądro ogoniaste w kontroli jawnej reakcji behawioralnej podniecenia seksualnego [2].
Celem tego badania jest zbadanie, czy psychogenni pacjenci ED wykazują makro-strukturalne zmiany głębokich struktur GM, które są zaangażowane w męską odpowiedź seksualną, w przyjemność i nagrodę.
Aby przetestować tę hipotezę, wykonano strukturalną ocenę MRI ośmiu podkorowych struktur GM mózgu, takich jak jądro półleżące, jądro migdałowate, ogon cięty, hipokamp, paluszek, skorupa, wzgórze i podwzgórze w badanej populacji pacjentów z psychogennym ED i osobnikami kontrolnymi. Jeśli są jakieś różnice między obiema grupami w niektórych z tych regionów, naszym zainteresowaniem jest obserwacja obecności związku między zmianami w określonych objętościach obszaru mózgu a miarami behawioralnymi.
Metody
Oświadczenie o etykiecie
Badanie zostało zatwierdzone przez komisję etyczną Uniwersytetu Chieti (PROT 1806 / 09 COET) i przeprowadzone zgodnie z Deklaracją Helsińską. Ochrona danych osobowych podmiotu i ich intymności była zapewniona poprzez wdrożenie wytycznych zaproponowanych przez Rosen i Becka [17]. Projekt badania został szczegółowo wyjaśniony, a pisemna zgoda została uzyskana od wszystkich uczestników badania.
Projekt badania
Pacjenci 97, którzy odwiedzili klinikę ambulatoryjną w zakresie dysfunkcji seksualnych w Wydziale Urologii wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu L'Aquila od stycznia 2009 do 2010 maja zostali rekrutowani do tego badania. Pacjenci, którzy odwiedzili klinikę, skarżyli się na zaburzenia erekcji, podczas gdy zdrowi badani byli rekrutowani za pośrednictwem ogłoszenia na tablicy ogłoszeń na University of Chieti i Hospital of Teramo.
Wszyscy uczestnicy zostali zbadani zgodnie ze standardowym protokołem obejmującym ogólne badania medyczne, urologiczne i andrologiczne, badania psychiatryczne i psychologiczne oraz badanie MRI całego mózgu.
Tematy
Pacjenci przyszli do kliniki ambulatoryjnej z powodu dysfunkcji seksualnych i trudności napotykanych przez pacjentów lub zgłoszonych przez ich partnerów. Pacjenci zostali zaklasyfikowani jako posiadający psychogenny zaburzenia erekcji (uogólnione lub sytuacyjne) lub organiczny zaburzenia erekcji (naczyniowe, neurogenne, hormonalne, metaboliczne, indukowane lekami). Ocenę Urologic przeprowadzono zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi diagnozy zaburzeń erekcji [18].
Diagnostyczną ocenę psychogennych zaburzeń erekcji (rodzaj uogólniony) przeprowadzono za pomocą badania fizykalnego ze szczególnym uwzględnieniem układu moczowo-płciowego, endokrynnego, naczyniowego i neurologicznego. Dodatkowo oceniono normalne erekcje w nocy i rano przez urządzenie Rigiscan przez trzy kolejne noce, podczas gdy normalną hemodynamikę prącia oceniano za pomocą sonografii kolorowej dopplerowskiej. W sumie pacjenci 80 zostali wykluczeni, ponieważ większość z nich nie spełniała kryteriów włączenia do eksperymentu. Niektórzy z nich byli na antydepresantach lub mieli deficyty hormonalne. Jednak włączono wszystkich pacjentów z psychogennymi zaburzeniami erekcji. Te same badania kliniczne przeprowadzono na osobach kontrolnych. Normalny wzwód nocny został również zweryfikowany w grupie kontrolnej.
Siedemnaście praworęcznych heteroseksualnych pacjentów ambulatoryjnych z rozpoznaniem psychogennej dysfunkcji erekcji (średnia wieku ± SD = 34.3 ± 11; zakres 19-63) i dwudziestu pięciu zdrowych praworęcznych mężczyzn heteroseksualnych (średni wiek ± SD =33.4 ± 10; zakres 21-67) zostali zwerbowani do tego badania. Pacjentom i zdrowym grupom kontrolnym dorównywały nie tylko pochodzenie etniczne, wiek, wykształcenie, ale także pod względem wykorzystania nikotyny [19].
Ocena psychiatryczna i psychologiczna
Wszyscy uczestnicy przeszli wywiad medyczny z wywiadem lekarskim 1-h z psychiatrą i wzięli udział w mini-międzynarodowym wywiadzie neuropsychiatrycznym (MINI) [20].
Funkcje erekcji, pobudzenie seksualne, stan psychofizyczny, lęk i osobowość oceniano za pomocą następujących kwestionariuszy: Międzynarodowy wskaźnik funkcji erekcji (IIEF) [21], Zapasy seksualnego podniecenia (SAI) [22], SCL-90-R [23], Inwentarz lęku stanów-cech (STAI) [24]oraz Skala aktywacji / Behawioru behawioralnego (skala BIS / BAS) [25], Odpowiednio.
Akwizycja danych MRI
MRI całego mózgu wykonano za pomocą skanera całego ciała Philips 3.0 T "Achieva" (Philips Medical System, Best, The Netherlands), wykorzystując cewkę o częstotliwości radiowej do wzbudzania sygnału i ośmiokanałową cewkę do odbioru sygnału.
Strukturę o wysokiej rozdzielczości uzyskano za pomocą szybkiego echa T 3D1ważona sekwencja. Parametry akwizycji były następujące: rozmiar woksela 1 mm izotropowy, TR / TE = 8.1 / 3.7 ms; liczba sekcji = 160; brak przerw między sekcjami; zasięg całego mózgu; Klawisz Flip = 8 ° i SENSE factor = 2.
Analiza danych
Strukturalne dane MRI analizowano za pomocą narzędzia z funkcjonalnej biblioteki MRI biblioteki mózgu (FMRIB) [FLS, http://www.fmrib.ox.ac.uk/fsl/index.html] [26], [27] wersja 4.1. Przed przetwarzaniem danych redukcję szumów obrazów strukturalnych przeprowadzono za pomocą algorytmu SUSAN [http://www.fmrib.ox.ac.uk/analysis/research/susan/].
Pomiary objętości i analiza kształtu struktur podkorowych
Przy pomocy narzędzia FLIRT wykonano wyrównanie afiniczne 3D T1 obrazy na szablonie MNI152 (Montreal Neurological Institute) za pomocą transformacji afinicznych opartych na stopniach swobody 12 (tj. trzy przekłady, trzy obroty, trzy skalowania i trzy pochylenia) [28], [29]. Segmentacja podskortowej istoty szarej (GM) i bezwzględna ocena objętości jądra migdałowatego, hipokampa, jądra półleżącego, jądra ogoniastego, skorupy, paluszka i wzgórza zostały wykonane przy użyciu FIRST [30]. Kolejno regiony podkorowe sprawdzano wzrokowo pod kątem błędów.
Dla każdej podkorowej struktury GM, PIERWSZE wyniki zapewniają powierzchnię siatki (w przestrzeni MNI152), która jest utworzona z zestawu trójkątów. Wierzchołki sąsiednich trójkątów są nazywane wierzchołkami. Ponieważ liczba tych wierzchołków w każdej strukturze GM jest stała, odpowiednie wierzchołki można porównywać między osobami i między grupami. Zmiany patologiczne modyfikują orientację / pozycję dowolnego wierzchołka. W ten sposób lokalne zmiany kształtu oceniano bezpośrednio, analizując położenia wierzchołków i patrząc na różnice w średniej pozycji wierzchołków między grupą kontrolną a grupą pacjentów. Porównania grupowe wierzchołków przeprowadzono przy użyciu statystyki F [30], [31]. Macierz projektu jest pojedynczym regresem określającym członkostwo w grupie (zero dla kontroli, dla pacjentów).
Oszacowanie objętości tkanki mózgowej
SIENAX [http://www.fmrib.ox.ac.uk/fsl/fast4/index.html#FastGui] zastosowano do oszacowania objętości tkanki mózgowej. Po ekstrakcji mózgu i czaszki pierwotny obraz strukturalny każdego osobnika zarejestrowano afinicznie na przestrzeni MNI 152, jak opisano w poprzedniej sekcji. Segmentacja typu tkankowego [32] wykonano w celu oszacowania objętości GM, istoty białej (WM), obwodowego GM, komorowego CSF i całkowitej objętości mózgu. Objętość wewnątrzczaszkową (ICV) obliczano przez dodanie objętości płynu mózgowo-rdzeniowego, całkowitego GM i całkowitego WM razem.
Analiza Morphometry (VBM) w oparciu o analizę Voxel (ROI)
Zgodnie z metodami opisanymi w literaturze [33]Wykonano analizę podwzgórza ROI-VBM w celu oceny zmian morfologicznych występujących u pacjentów z ED, w porównaniu z osobami kontrolnymi. ROI prawego i lewego podwzgórza narysowano ręcznie na podstawie atrasu MRI [34].
Dane analizowano za pomocą analizy VBM [35], [36]. Po ekstrakcji mózgu za pomocą BET [37]segmentację typu tkanki przeprowadzono przy użyciu FAST4 [32]. Uzyskane obrazy częściowej objętości GM zostały dostosowane do standardowej przestrzeni MNI152 przy użyciu narzędzia do rejestracji afinicznej FLIRT [28], [29], a następnie rejestracja nieliniowa za pomocą FNIRT [38], [39]. Uzyskane obrazy uśredniono w celu utworzenia szablonu, do którego natywne obrazy GM zostały następnie nielinearnie ponownie zarejestrowane. W celu skorygowania lokalnej ekspansji lub kurczenia się zarejestrowane obrazy częściowej objętości były następnie modulowane przez podzielenie przez jakobianę pola osnowy. Na koniec porównano grupę pacjentów i grupę kontrolną za pomocą statystyki wokselowej (permutacje 5000) i opcji bezkluczowej klastra w narzędziu do testowania permutacji w FSL [randomize] [http://www.fmrib.ox.ac.uk/fsl/randomise/index.html]. Aby przezwyciężyć ryzyko fałszywie pozytywnych wyników, próg istotności dla różnic między grupami został ustawiony na p <0.05 skorygowany o błąd rodzinny (FWE). Przeprowadzono również analizę korelacji z IIEF-5 i SAI.
Analiza statystyczna
Do analizy danych zastosowano Statistica® 6.0. Pacjenci z ED i osoby zdrowe porównano za pomocą jednoczynnikowej analizy wariancji (jednoczynnikowa ANOVA) osobno dla wieku, poziomu wykształcenia, stosowania nikotyny, ICV i objętości ciemnoszarych struktur. W celu zminimalizowania prawdopodobieństwa błędu typu I, przeprowadzono ogólną wieloczynnikową analizę wariancji (MANOVA) przy użyciu pojedynczych objętości struktur podkorowych skorygowanych o wartości ICV w każdej z analiz jako zmienne zależne. Następnie dla każdej wartości objętości przeprowadzono jednostronne ANOVA (między grupami). Zastosowano poziom istotności p <1. Następnie badany jest możliwy związek między miarami behawioralnymi a wartościami objętości. Średnie wartości objętości i miary behawioralne, uwzględnione w analizie korelacji, to te, które wykazały istotne różnice między grupami. Analizę korelacji przeprowadzono za pomocą współczynnika rho Spearmana, dla obu grup oddzielnie, skorygowanego o wielokrotne porównania (p <1).
Efekt
Funkcje demograficzne dla obu grup są pokazane w Tabela 1.
Pacjenci z ED i zdrowe kontrole nie różniły się istotnie pod względem wieku, poziomu wykształcenia, spożycia nikotyny i ICV (objętość wewnątrz czaszki w mm3), objętości szarej i białej masy oraz całkowitej objętości mózgu.
Istotne różnice między grupami stwierdzono dla całkowitego wyniku IIEF-5 z wyższymi wartościami w grupie kontrolnej niż dla grupy pacjentów (F(1,40)= 79; p <0.001) i dla całkowitego wyniku SAI z F(1,40)= 13 ip <0.001). W szczególności dla podskali "Wzbudzenie" zdrowych kontroli SAI wykazano znacznie wyższy średni wynik niż u pacjentów z ED (F(1,40)= 22.3; p <0.001). Ani lęk, mierzony przez STAI, ani osobowość, mierzone za pomocą skali BIS / BAS, nie wykazywały istotnego znaczenia między różnicami grupowymi. Istotną różnicę zaobserwowano dla podskali "Fun Seeking" skali BIS / BAS z wyższym średnim wynikiem dla kontroli niż pacjentów (F(1,40)= 5.2; p <0.05).
U każdego z osobników podkorowe struktury 7 (wzgórze, hipokamp, ogoniaste, skorupa, blady, ciało migdałowate i półleżącej) zostały podzielone na segmenty, a ich objętości zmierzono za pomocą narzędzia FIRST (Fig.1). Tabela 2 zgłasza średnie objętości (M) i standardowe odchylenie (SD) wyżej wymienionych regionów w milimetrach sześciennych dla pacjentów z ED i grup kontrolnych. Tabela 3 pokazuje średnie objętości struktur podkorowych w grupach pacjentów i grup kontrolnych oddzielnie dla dwóch półkul mózgowych. MANOVA wskazała na obecność różnic między grupami w obszarach podkorowych (Wilks λ = 0.58; F = 3,45; p = 0.006). Następnie seria kolejnych jednokierunkowych ANOVA wykazała znaczący spadek objętości jądra półleżącego u pacjentów z ED w porównaniu do kontroli (F(1,40)= 11,5; p = 0.001).
Dodatkowa MANOVA, przeprowadzona na wartościach objętości lewego i prawego podkorowego, ujawniła znaczące różnice między pacjentami z ED i kontrolnymi (Wilks λ = 0.48; F = 2,09; p = 0.04). W związku z tym kontynuuj jednokierunkowe ANOVA wykazały znaczne zmniejszenie objętości lewego i prawego jądra półleżącego u pacjentów z ED w odniesieniu do zdrowych kontroli (F(1,40)= 9.76; p = 0.003; fa(1,40)= 9.19; odpowiednio p = 0.004).
Wyniki analizy kształtu przeprowadzonej na jądrze półleżącym przedstawiono w Rysunek 2.
Rysunek 2 Porównanie położenia wierzchołków między dwiema grupami wykazało znaczną atrofię regionalną u pacjentów z ED w odniesieniu do lewego przyśrodkowo-przedniego i obustronnie do tylnej części jądra półleżącego.
Jak podano w Rysunek 3RAnaliza OI-VBM wykazała atrofię GM w lewym podwzgórzu (p <0.05, częstość FWE jest kontrolowana). W szczególności utratę GM stwierdzono w jądrze nadocznym przedniej części podwzgórza (Współrzędne x, y, z: -6, -2, -16, p = 0.01 poprawiony), jądro brzuszno-przyśrodkowe podwzgórza (Współrzędne x, y, z: -4, -4, -16, p = 0.02 skorygowany) i środkowe jądro przedwzrokowe (Współrzędne x, y, z: -4, 0, -16, p = poprawiony 0.03).
Przeprowadzono analizę korelacji między miarami behawioralnymi (IIEF i SAI) a wynikami FIRST i ROI-VBM. Zaobserwowano dodatnie korelacje między średnimi wynikami IIEF a lewym jądrem półleżącym w grupie pacjentów (rho = 0,6; p <0.05, skorygowane o wielokrotne porównanie) oraz między całkowitym wynikiem SAI a lewym podwzgórzem (p = 0.01, stopa FWE jest niekontrolowana).
Dyskusja
W naszym badaniu zbadano wzory zaniku obszaru podkorowego w zaburzeniach erekcji u mężczyzn psychogennych. Analiza strukturalna MRI wykazała znaczącą atrofię genetyczną zarówno lewego, jak i prawego jądra półleżącego i lewego podwzgórza u pacjentów, u których zdiagnozowano dysfunkcję psychogenną ED uogólnionego typu w odniesieniu do zdrowych kontroli. Te zmiany makro-strukturalne były niezależne od wieku, spożycia nikotyny, poziomu wykształcenia i objętości wewnątrzczaszkowej. Fatrofia lewego jądra półleżącego wykazała dodatnią korelację ze słabym funkcjonowaniem erekcji u pacjentów, mierzoną za pomocą Międzynarodowego Wskaźnika Erekcji (IIEF). Moreover, utrata objętości GM w lewych regionach podwzgórza była powiązana z wynikami badań nad awanturą seksualną (SAI), co stanowi kolejną miarę zachowań seksualnych. Oba te podkorowe regiony uczestniczą w wielu szlakach nerwowych z funkcjami związanymi z kontrolą autonomiczną i emocjami.
W oparciu o nasze wyniki, główne odkrycie niniejszego badania jest reprezentowane przez atrofię genetyczną obserwowaną w jądrze półleżącym w grupie pacjentów. Rola odgrywana przez jądro półleżące w zachowaniach seksualnych mężczyzn była poparta dowodami fizjologicznymi u samca szczura [40] i przez funkcjonalne badania neuroobrazowania u zdrowych mężczyzn podczas wizualnej stymulacji erotycznej [2]. Tuwalnianie dopaminy w jądrze półleżącym napędza system mezolimbiczny, który bierze udział w aktywacji behawioralnej w odpowiedzi na sygnały sensoryczne sygnalizujące obecność bodźców lub wzmacniaczy [41]. Jest to poparte badaniami fizjologicznymi łączącymi aktywność dopaminergiczną w NAcc z zachowaniem apetytu seksualnego u samców szczurów [40], [41]. Rzeczywiście, zwiększony poziom dopaminy w jądrze półleżącym męskiego szczura obserwuje się po wprowadzeniu do niego samic szczura. Ten wzrost został zmniejszony podczas postkopulacyjnego okresu refrakcji.
W związku z tym aktywność w jądrze półleżącym wiązała się z regulacją reakcji emocjonalnych. Ludzkie jądro półleżące wydaje się selektywnie reagować na bodźce przyjemnych obrazów, a nie na zmysłowość [42]. Według Redoutè i współpracowników [2] jądro półleżące prawdopodobnie uczestniczy w motywacyjnym komponencie męskiego podniecenia seksualnego. Ludzkie jądro półleżowe aktywuje się podczas erekcji wywołanej wizualną stymulacją erotyczną [1], [2].
Co więcej, nasze wyniki dotyczące różnic kształtu wydają się być zgodne z hipotezą motywacyjną, zważywszy, że obserwowany zanik obejmuje głównie powłokę jądra półleżącego. Shell reprezentuje region, który wydawał się szczególnie związany z motywacją i zachowaniami apetycznymi [43], [44]. U samca szczura selektywna elektrofizjologiczna inaktywacja powłoki, ale nie rdzeń jądra półleżącego, wydaje się zwiększać reakcję na sygnał nie-nagrody [45].
Nasze odkrycia są zgodne z wcześniejszymi dowodami na zwierzętach, które zaobserwowały, w jaki sposób uwalnianie dopaminy z jądra półleżącego i przyśrodkowego obszaru przedwzrokowego podwzgórza wydaje się pozytywnie regulować fazę motywacyjną zachowania kopulacyjnego.r.
W ten sposób podwzgórze stanowi istotny region do stymulacji erekcji [3], [4]. Stwierdzono zmniejszenie objętości istoty szarej podwzgórza bocznego u pacjentów z psychogenną dysfunkcją erekcji. Te zmiany w objętości istoty szarej obserwowano w obszarze nadprzewodowego jądra przedniego obszaru podwzgórza, przyśrodkowego jądra przedwzrostowego i brzuszno-przyśrodkowego.
Zgodnie z serią eksperymentalnych dowodów, środkowy obszar przedwzrokowy i przednia część podwzgórza odgrywają kluczową rolę w kontrolowaniu męskich zachowań seksualnych u każdego gatunku ssaków.s [46]. W szczególności, obustronne uszkodzenia tych rejonów podwzgórza nieodwracalnie znosiły męski popęd płciowy u szczurów [47], [48]. Podsumowując, badania te pokazują, że obustronne zmiany w przyśrodkowym jądrze przedwzrokowym i przednim podwzgórzu pogarszają motywację seksualną u szczurów [40], [47], [49]. Ponadto zaobserwowano zwiększoną aktywność podczas motywacji seksualnej, głodu i agresji [50]. Georgiadis i współpracownicy [5] pokazał jak różne podrozdziały podwzgórza są selektywnie związane z różnymi etapami wzwodu u zdrowych mężczyzn. Rzeczywiście podwzgórze boczne korelowało z obwodem prącia i wydaje się być związane ze stanami wzbudzonymi.
Funkcjonalne badania neuroobrazowe wykazały, że inne struktury podkorowe, takie jak hipokamp, amygdale i wzgórze, wykazywały wysoką aktywność w stosunku do wizualnej stymulacji erotycznej i do określonych etapów wzwodu prącia [4]. Zgodnie z naszymi wynikami nie było zmian w objętości tych ciemnoszarych struktur w grupie pacjentów.
Warto zauważyć, że badanie ma pewne ograniczenia. Ponieważ narzędzie FIRST nie obejmuje segmentacji podwzgórza, analiza ROI-VMB jest najbardziej niezawodnym rozwiązaniem do automatycznej oceny zmian makro-strukturalnych w podwzgórzu. Ale to podejście nie było pierwotnie przeznaczone do analizy struktur podkorowych, podatnych na wytwarzanie artefaktów w podkorowych GM. VMB opiera się na uśrednianych lokalnie segmentacjach GM i dlatego jest wrażliwy na niedokładności klasyfikacji tkanek i arbitralne zakresy wygładzania [30], [51]-[53]. Z tego powodu interpretacja wyników ROI-VBM wymaga pewnej ostrożności.
Wnioski
Pomimo rosnącego zainteresowania korelacjami mózgowymi w zachowaniach seksualnych, niewłaściwą uwagę zwrócono na męskie dysfunkcje seksualne. Nasze odkrycia podkreślają obecność makro-strukturalnych zmian w GM dwóch regionów podkorowych, jądra półleżącego i podwzgórza, które wydają się odgrywać ważną rolę w motywacyjnych aspektach męskich zachowań seksualnych. Nasze odkrycia podkreślają znaczenie motywacyjnego składnika zachowań seksualnych, aby umożliwić satysfakcjonujące wyniki seksualne u zdrowych mężczyzn. Co więcej, może być prawdopodobne, że hamowanie odpowiedzi seksualnej u pacjentów dotkniętych psychogenną dysfunkcją erekcji może wpływać na ten składnik. Zmiany struktur podkorowych w połączeniu z poprzednimi funkcjonalnymi dowodami neuroobrazowania rzucają nowe światło na złożone zjawisko dysfunkcji seksualnej u mężczyzn.
Ponadto wyniki te mogą pomóc w opracowaniu nowych terapii na przyszłość i przetestowaniu wpływu tych, które są obecnie w użyciu.
Przypisy
Konkurujące interesy: Autorzy zadeklarowali, że nie istnieją konkurencyjne interesy.
Finansowanie: Brak bieżących zewnętrznych źródeł finansowania dla tego badania.
Referencje
;
