Int J Impot Res. 2002 Dec;14(6):422-32.
Prins J1, Blanker MH, Bohnen AM, Thomas S, Bosch JL.
Abstrakcyjny
Przeprowadzono systematyczny przegląd rozpowszechnienia zaburzeń erekcji (ED) w populacji ogólnej. Przeprowadzono badania, w których odnotowano częstość występowania zaburzeń erekcji w populacji ogólnej. Za pomocą specjalnie opracowanej listy kryteriów oceniono jakość metodologiczną tych badań i wyodrębniono dane dotyczące wskaźników rozpowszechnienia. Zidentyfikowaliśmy badania 23 z Europy (15), USA (5), Azji (2) i Australii (1). Na naszej liście kryteriów 12 jakość metodologiczna wahała się od 5 do 12. Częstość występowania ED wahała się od 2% u mężczyzn młodszych niż 40 y do 86% u mężczyzn 80 y i starszych. Porównanie danych dotyczących rozpowszechnienia jest utrudnione przez główne różnice metodologiczne między badaniami, szczególnie w zakresie stosowania różnych kwestionariuszy i różnych definicji ED. Podkreślamy znaczenie dostarczania wszystkich niezbędnych informacji podczas zgłaszania występowania zaburzeń erekcji. Ponadto należy przeprowadzić międzynarodowe badania w celu ustalenia prawdziwego rozpowszechnienia zaburzeń erekcji w różnych krajach.
PMID: 12494273
DOI: 10.1038 / sj.ijir.3900905
Wprowadzenie
Badania epidemiologiczne nad zaburzeniami erekcji (ED) szybko się rozwijają, a ostatnio opublikowano badania dotyczące rozpowszechnienia zaburzeń erekcji w populacji ogólnej. Następnie kilka niesystematycznych przeglądów podsumowało wybrane wyniki tych badań.1,2,3,4,5 Chociaż większość z tych opinii stwierdza, że częstość występowania zaburzeń erekcji różni się w zależności od badań, interpretacja tych przeglądów jest utrudniona przez kilka problemów. Po pierwsze, metody stosowane do wyboru artykułów nie są prezentowane w żadnym z przeglądów, po drugie, nie ma komentarza na temat ważności oddzielnych badań, a po trzecie, niewiele uwagi poświęca się definicjom zastosowanych ED. Te niedociągnięcia są spójne z tymi stwierdzonymi w przeglądach epidemiologicznych w innych wynikach badań.6 Aby wyjaśnić rozpowszechnienie zaburzeń erekcji w populacji ogólnej, przeprowadzono systematyczne badanie przeglądowe, w którym szczególną uwagę zwrócono na jakość metodologiczną i wartość poszczególnych badań. W tym celu opracowano listę kryteriów oceny ważności badań rozpowszechnienia.
Materiały i metody
Szukaj strategii
W grudniu 2001 przeprowadzono wyszukiwanie od 1966 do grudnia 2001 w bazie danych Medline i Psychinfo przy użyciu następujących słów kluczowych: [impotencja LUB zaburzenia erekcji LUB dysfunkcja seksualna] ORAZ [populacja ogólna OR oparta na populacji OR epidemiologia OR]. Wszystkie elementy były wyszukiwane przy użyciu „Wszystkie pola”. Poszukiwanie literatury było ograniczone do języków angielskiego i holenderskiego.
Tytuły i streszczenia zidentyfikowanych opublikowanych artykułów zostały przejrzane niezależnie (przez JP i MHB), aby określić znaczenie artykułów. Każdy cytat został sklasyfikowany jako „włączenie”, „niepewny” lub „wykluczenie”. W przypadku braku porozumienia między dwoma recenzentami osiągnięto konsensus w celu rozwiązania sporu. Po tym wykluczone cytaty nie były już brane pod uwagę. Listy referencyjne zawartych artykułów zostały sprawdzone w celu zidentyfikowania dodatkowych badań, których nie znaleziono w Medline ani w bazie danych informacji psychologicznych.
Wybór studiów
Dołączone badania zostały szczegółowo ocenione (przez JP i MHB), aby dokonać ostatecznego wyboru badań do przeglądu. Kwalifikujące się były badania z przekrojowym projektem badania lub badaniami kohortowymi, w których uczestniczyli mężczyźni pochodzący z populacji ogólnej i zgłaszali oryginalne dane na temat częstości występowania zaburzeń erekcji. Dokumenty składające się ze streszczeń zostały pominięte.
Metodologiczna ocena jakości
W ocenie jakości metodologicznej ważne są dwa aspekty ważności: wiarygodność zewnętrzna odnosi się do możliwości zastosowania wyników badań do innych populacji, podczas gdy wiarygodność wewnętrzna oznacza dokładny pomiar oprócz błędu losowego. Ponieważ nie istniała lista kryteriów oceny jakości badań rozpowszechnienia, opracowano listę (patrz Tabela 1), który zawiera sześć pozycji dotyczących ważności wewnętrznej, sześć elementów dotyczących ważności zewnętrznej i trzy elementy dotyczące informatyzacji. Te ostatnie elementy nie są uwzględnione w metodologicznej ocenie jakości, ale wskazują sposób prezentacji raportów. Wszystkie pozycje zostały ocenione niezależnie lub pozytywnie (przez JP i MHB), a ich znaczenie nie zostało zważone. Ze względów wykonalności ocena jakości nie została przeprowadzona w maskowanych warunkach. W przypadku braku porozumienia osiągnięto konsensus.
Tabela 1: Kryteria metodologicznej oceny jakości badań rozpowszechnienia
Ekstrakcja danych
Korzystając ze standardowych formularzy, dwóch recenzentów (JP i MHB) niezależnie wyodrębniło informacje i dane z poszczególnych badań. Gdy w artykule nie podano lub nie podano wystarczających informacji, przeszukaliśmy bazę danych Medline w poszukiwaniu innych dokumentów dotyczących tego samego badania, aby uzyskać dodatkowe informacje, używając nazwisk autorów lub konkretnych grup badawczych. Ze względów wykonalności nie podjęto żadnych prób bezpośredniego kontaktu z autorami opublikowanych prac.
Porównanie badań
Porównano metodologię poszczególnych badań, aby ustalić, czy porównanie zgłaszanych wskaźników rozpowszechnienia byłoby właściwe i znaczące.
Efekt
Wybór studiów
Główne wyszukiwanie przyniosło cytaty 581, z których 63 został wybrany do pełnej recenzji, w tym cytaty 11 unsure, dla których nie było dostępne streszczenie. Sprawdzenie listy referencyjnej tych dokumentów dało 39 dodatkowe cytaty, z których 30 wybrano do pełnej recenzji. Dlatego cytaty z 93 zostały poddane przeglądowi pod kątem kwalifikowalności. Spośród nich papiery 47 zostały pominięte z następujących powodów: brak oryginalnych danych (n= 25, z którego 13 były artykułami przeglądowymi), populacja badana nie pochodzi z populacji ogólnej (n= 8), papier składał się tylko z abstrakcji (n= 2), papier nie zawierał informacji o ED (n= 8), brak dodatkowych informacji (n= 1), niedostępne (n= 3). Dziesięć artykułów pochodzi z Massachusetts Male Aging Study (MMAS); z nich cztery dokumenty zostały wykorzystane do uzyskania wszystkich niezbędnych informacji; pozostałe sześć nie zawierało dodatkowych informacji istotnych dla tego przeglądu. Znaleziono jeden artykuł z dodatkowymi informacjami na temat wybranych badań. Wreszcie dane z dokumentów 40 dostarczyły informacji o badaniach 23.7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17,18,19,20,21,22,23,24,25,26,27,28,29,30,31,32,33,34,35,36,37,38,39,40,41,42,43,44,45,46 Tylko dwa z tych badań wybrano poprzez sprawdzenie list referencyjnych.
Metodologiczna ocena jakości
Tabela 2 pokazuje wyniki oceny jakości. Średnio elementy 4.5 (zakres 1 – 6) dotyczące ważności zewnętrznej zostały ocenione pozytywnie, podobnie jak 4.3 (zakres 2 – 6) pod względem ważności wewnętrznej. Tylko dwa badania uzyskały wynik pozytywny dla wszystkich kryteriów ważności 12;40,41,45 jednak rozważając pojedyncze pytanie dotyczące ED, oba te ostatnie badania uzyskały negatywne wyniki w dwóch pozycjach (h i i) wewnętrznej ważności.
Tabela 2: Rok opublikowany i ocena jakości wybranych badań
Opis wybranych populacji badanych
Opis populacji uwzględnionych w wybranych badaniach podano w Tabela 3. W badaniach 11 nie określono kryteriów kwalifikowalności. W badaniach 11 nie było dostępnych informacji na temat osób nie odpowiadających, podczas gdy w pięciu badaniach uzyskano specyficzne informacje od (próbki) osób nieodpowiadających; w siedmiu innych badaniach porównano charakterystykę uczestników z zewnętrznymi bazami danych, bazowym rejestrem populacji lub charakterystyką uczestników bazowych. W innym badaniu, ze względu na metodę próbkowania (stratyfikowaną na stan wstrzemięźliwości), badanej populacji nie można uogólnić na społeczność, z której wybrano uczestników.7
Tabela 3: Opis populacji w wybranych badaniach
Zbieranie danych w wybranych badaniach
Tabela 4 wymienia metody stosowane do uzyskania danych na temat funkcji erekcji oraz definicje stosowane w ED. W badaniach 17 wykorzystano kwestionariusze samodzielne, w sześciu badaniach użyto wywiadu, aw pięciu badaniach nie określono stosowanych metod.
Tabela 4: Metoda wykorzystywana do uzyskania informacji o zaburzeniach erekcji, definicji i częstości występowania
Do oceny ED w populacji wykorzystano różne kwestionariusze. Kwestionariusze zawierały pojedyncze pytanie dotyczące ED,7,8,9,14,15,16,17,18,19,20,22,23,24,29,30,31,32,33,34,35,40,41,42,43,44,45 lub serię pytań dotyczących ED, z których uzyskano wynik sumaryczny.39,40,41,45
W dwóch badaniach zastosowano dwie metody określania ED, tj. Jedno pytanie dotyczące ED i większy kwestionariusz.40,41,45 W MMAS przeprowadzono badanie kalibracyjne w celu określenia impotencji na podstawie odpowiedzi na nieprecyzyjne pytania dotyczące funkcji seksualnych.10 W pierwszych sprawozdaniach dotyczących ED wykorzystano próbkę kliniki urologicznej („metoda kliniczna”),10 mając na uwadze, że w późniejszych sprawozdaniach dotyczących danych dotyczących zmian w czasie wykorzystano samą próbę badawczą („metoda MMAS”).12 Te dwie metody spowodowały różne wskaźniki rozpowszechnienia.12
Definicja zaburzeń erekcji
W jednym raporcie nie określono definicji zaburzeń erekcji, podczas gdy w czterech badaniach zdefiniowano „impotencję”, aw trzech badaniach zdefiniowano „trudności z erekcją”, „zaburzenia erekcji” lub „problemy z erekcją”. W pozostałych badaniach 16 podano definicję ED (patrz Tabela 4).
Częstość występowania zaburzeń erekcji
Wskaźniki rozpowszechnienia znacznie się różniły (Tabela 4). Wszystkie badania wykazały liniowy wzrost częstości występowania z wiekiem. W dwóch badaniach nie podano specyficznych dla wieku częstości występowania.8,9,26 Wskaźniki rozpowszechnienia dla mężczyzn w wieku poniżej 40 (w sześciu badaniach) wahały się od około 2 do 9%. Częstość występowania u mężczyzn starszych niż 70 y (zgłoszonych w badaniach 13) wahała się od 10 do 71%, podczas gdy u mężczyzn starszych niż 80 y (zgłoszonych w trzech badaniach) rozpowszechnienie wahało się od 18 do 86%.
Bezpośrednie porównanie częstości występowania było możliwe tylko dla dwóch par badań. Zgłoszone rozpowszechnienie w badaniu Olmsted County (OCS)14,15,16 i ankieta japońska32 były mniej więcej podobne i wykazywały duży wzrost rozpowszechnienia po wieku 70. Zgłoszone częstości występowania w Leicestershire (Wielka Brytania)23 były znacznie wyższe w starszych grupach wiekowych (60 – 69 i 70 – 79 y) niż w Krimpen aan den IJssel (Holandia);43,44 w tym porównaniu w badaniu holenderskim połączono wszystkie kategorie ciężkości ED, ponieważ badanie w Wielkiej Brytanii nie dostarczyło informacji na temat poszczególnych kategorii ciężkości ED.
Dyskusja
Jest to pierwszy systematyczny przegląd literatury skupiający się na występowaniu zaburzeń erekcji w populacji ogólnej. Wcześniej dostępne dane na tym szybko rozwijającym się polu epidemiologicznym przeszukania zostały podsumowane niesystematycznie,1,2,3,4,5,47,48,49,50,51,52,53,54 lub bez skupienia się na ogólnej populacji.55 W szczególności nie dostarczono informacji o wyborze włączonych badań,1,2,3,4,5,47,48,49,50,51,52,53,54 a ważność zawartych badań nie była omawiana przez autorów.1,2,3,4,5,47,48,49,50,51,52,53,54,55 W bieżącym badaniu przedstawiono przegląd dostępnej literatury oraz przedstawiono ocenę jakości poszczególnych badań, zgodnie z proponowanymi wytycznymi dotyczącymi raportowania przeglądów systematycznych.56,57
Wybór badań i ekstrakcji danych
Na listach referencyjnych znaleziono tylko dwa badania, co sugeruje, że podstawowa strategia wyszukiwania była wystarczająca. Badania zgłoszone w książkach nie zostały uwzględnione w bieżącym przeglądzie. Postanowiliśmy nie kontaktować się z autorami wybranych badań, ponieważ mogłoby to doprowadzić do stronniczości; autorzy najnowszych badań mogą być łatwiejsi do kontaktu, a informacje mogą być łatwiej dostępne niż ze starszych badań. Ogólnie uważamy, że informacje powinny być łatwo dostępne dla czytelników artykułów.
Metodologiczna ocena jakości
Ponieważ nie była dostępna lista kryteriów dla metodologicznej oceny jakości badań dotyczących rozpowszechnienia, opracowaliśmy taką listę w oparciu o rozważania teoretyczne i zdrowy rozsądek (Tabela 1), które można również wykorzystać do systematycznego przeglądu częstości występowania innych chorób w populacji ogólnej.
Rozróżnienie na ważne i nieważne w oparciu o ogólne wyniki i użycie punktów odcięcia jest dowolne. Należy jednak zauważyć, że niektóre z wybranych badań mają dużą liczbę wyników negatywnych (Tabela 2). Samo badanie może być ważne, ale jeśli raportowanie jest niedokładne, porównywalność z innymi badaniami i jego zastosowanie w systematycznym przeglądzie będzie ograniczona.
Oprócz ogólnej oceny jakości można podać kilka uwag dotyczących oddzielnych kryteriów ważności, takich jak reprezentatywność badanej populacji (pozycja d w ocenie jakości). W badaniach 11 odsetek odpowiedzi był niższy niż 70% i brakowało wystarczających danych na temat reprezentatywności populacji. W dwóch z tych badań niski wskaźnik odpowiedzi można wyjaśnić wysokim wysiłkiem wymaganym od uczestników lub włączeniem dodatkowych pomiarów.23,31,32 Co zaskakujące, w sześciu badaniach nie podano informacji na temat okresu badania.
Definicje ED i kwestionariuszy
Chociaż różni autorzy odwołują się do uzgodnionej definicji ED - „niemożność osiągnięcia i utrzymania erekcji wystarczającej do zadowalającej aktywności seksualnej”58—W swoich raportach tylko dwa faktycznie wykorzystały je do oszacowania wskaźników rozpowszechnienia.36,37,38 Projekt kwestionariusza może wpływać na wskaźniki rozpowszechnienia uzyskane z niego; na przykład skala oceny ED w kwestionariuszu Kolońskiej ED składa się z pięciu ściśle powiązanych pytań;39 pozytywny wynik na jednym pytaniu prawie automatycznie oznacza pozytywny wynik na innym pytaniu. Ponadto skala oceny ED zawierała pytanie o zdolność do osiągnięcia orgazmu;39 ta konstrukcja może spowodować znaczne przeszacowanie częstości ED.
Wykorzystanie próbki kliniki urologicznej do badania kalibracji w MMAS doprowadziło do przeszacowania częstości występowania zaburzeń erekcji, co opisano w późniejszym opracowaniu na temat tego badania.12 W podłużnej części MMAS do kwestionariusza dodano jedno pytanie dotyczące ED, co doprowadziło do mniejszej częstości występowania, zwłaszcza u osób z impotencją od umiarkowanej do ciężkiej.12,13
W badaniach 14 zastosowano jedno pytanie w celu uzyskania informacji na temat funkcji erekcji; jednak żadne z tych pytań nie zostało formalnie potwierdzone. Niedawno dwa badania wykazały, że pojedyncze pytanie dotyczące ED może być wykorzystane w badaniach epidemiologicznych, ale dokładne sformułowanie takiego pytania nie zostało omówione.13,45 Niemniej jednak zakładamy, że w przypadku właściwego określenia pojedyncze pytania użyte w innych badaniach dostarczają ważnych informacji.
Porównanie wskaźników rozpowszechnienia
Obecny przegląd pokazuje, że zgłaszane rozpowszechnienie zaburzeń erekcji znacznie się różni i że istnieją istotne różnice metodologiczne między badaniami. Dlatego nie jest jasne, czy te zróżnicowane rozpowszechnienia odzwierciedlają prawdziwe różnice między krajami lub różnice metodologiczne. Naszym zdaniem duże różnice metodologiczne, zwłaszcza stosowane różne definicje, utrudniają bezpośrednie porównanie wskaźników rozpowszechnienia odnotowanych w większości badań. Tylko kilka badań można znacząco porównać.
Na przykład podobne projekty OCS i japońskiego badania pozwalają na dokonanie porównań.14,15,16,31,32 W raportach OCS14,15,16 jednak nie podano dokładnych wskaźników rozpowszechnienia ED, innych niż łączny rozkład odpowiedzi na konkretne pytania, w połączonym raporcie z obu badań.32 Z tego ostatniego raportu wyprowadziliśmy częstość występowania: że 44% (109 z 245) tych mężczyzn zgłosił, że maerekcje bez czasu".32 Co zaskakujące, ta częstość nie jest zgodna z wcześniejszym raportem z tego badania, w którym autorzy stwierdzają, żeodsetek osób, które miały niewielką lub żadną erekcję, wzrósł… do ponad jednej czwartej mężczyzn w wieku 70 lub starszych"14
Badania z Leicestershire (Wielka Brytania) i Krimpen aan den IJssel (Holandia) wykorzystały tę samą definicję i kwestionariusz (International Continence Society płeć męska Ankieta).23,44 Różnice w profilach ryzyka i różne postrzeganie problemu mogą przyczyniać się do różnic w zgłaszanych występowaniu ED między mężczyznami w wieku 60 i powyżej; potrzebne są dalsze badania, aby wyjaśnić te różnice.
Wcześniej stwierdzono, że znacznie niższe rozpowszechnienie w Hiszpanii (w porównaniu z danymi MMAS) można przypisać różnicom w postrzeganiu zaburzeń erekcji w różnych kulturach.45 Uważamy jednak, że różnice te są bardziej prawdopodobne ze względu na różnice w stosowanych pytaniach (patrz Tabela 3).
Z tego systematycznego przeglądu literatury na temat rozpowszechnienia zaburzeń erekcji w populacji ogólnej można wyciągnąć kilka wniosków. Po pierwsze, informacje w wielu raportach są niewystarczające, aby dostarczyć ważnych danych na temat wskaźników rozpowszechnienia i dlatego nie można ich uogólniać ani wykorzystywać do wyciągania wniosków z porównań z innymi badaniami. Po drugie, metody stosowane do uzyskania informacji na temat erekcji różnią się znacznie. Różnice w definicjach (pochodzące z różnych kwestionariuszy) są główną przeszkodą w porównywaniu zgłaszanych częstości występowania. Po trzecie, w tych badaniach, które są podobne, konkretne dane dotyczące częstości występowania ED zależnych od wieku i nasilenia są rzadkie, podobnie jak informacje na temat współwystępowania w tych populacjach badanych.
Podczas zgłaszania występowania zaburzeń erekcji podkreślamy znaczenie opisania wszystkich informacji istotnych dla interpretacji danych. Przyszłe badania powinny mieć na celu wyjaśnienie, czy zgłoszone różnice w częstości występowania wynikają wyłącznie z różnic metodologicznych lub mogą być przypisane czynnikom kulturowym lub innym. Wydaje się, że duże międzynarodowe badania kohortowe są najbardziej odpowiednie do rozwiązania tych problemów, ale odpowiednia może być również ponowna analiza surowych danych z dostępnych badań rozpowszechnienia, jak opisano w tym przeglądzie.
Referencje
- 1.
Wagner G, Saenz de Tejada I. Aktualizacja dotycząca zaburzeń erekcji u mężczyzn Br Med J 1998; 316: 678-682.
· 2.
Lewis RW. Epidemiologia zaburzeń erekcji Urol Clin N Am 2001; 28: 209 – 116 vii.
· 3.
Melman A, Gingell JC. Epidemiologia i patofizjologia zaburzeń erekcji J Urol 1999; 161: 5-11.
· 4.
Lerner SE, Melman A, Christ GJ. Przegląd zaburzeń erekcji: nowe spostrzeżenia i więcej sugestii J Urol 1993; 149: 1246-1255.
· 5.
Bortolotti A, Parazzini F, Colli E, Landoni M. Epidemiologia zaburzeń erekcji i czynniki ryzyka Int J Androl 1997; 20: 323-334.
· 6.
Breslow RA, Ross SA, Weed DL. Jakość przeglądów w epidemiologii Czy J Zdrowie publiczne 1998; 88: 475-477.
· 7.
Diokno AC, Brown MB, Herzog AR. Funkcja seksualna u osób starszych Arch Intern Med 1990; 150: 197-200.
· 8.
Solstad K, Hertoft P. Częstotliwość problemów seksualnych i zaburzeń seksualnych u duńskich mężczyzn w średnim wieku Arch Sex Behav 1993; 22: 51-58.
· 9.
Solstad K, Davidsen M. Zachowania seksualne i postawy duńskich mężczyzn w średnim wieku - względy metodologiczne Maturitas 1993; 17: 139-149.
· 10.
Feldman HA i wsp. Impotencja i jej medyczne i psychospołeczne korelaty: wyniki badania Massing Male Aging Study J Urol 1994; 151: 54-61.
· 11.
Araujo AB i wsp. Związek między objawami depresyjnymi a zaburzeniami erekcji u mężczyzn: wyniki przekrojowe z badania Massing Male Aging Study Psychosom Med 1998; 60: 458-465.
· 12.
Kleinman KP i wsp. Nowa zmienna zastępcza dla stanu zaburzeń erekcji w badaniu męskiego starzenia w Massachusetts J Clin Epidemiol 2000; 53: 71-87.
· 13.
Derby CA. i wsp. Pomiar zaburzeń erekcji w badaniach populacyjnych: zastosowanie samooceny pojedynczego pytania w badaniu Massing Male Aging Study Int J Impot Res 2000; 12: 197-204.
· 14.
Panser LA i wsp. Funkcje seksualne mężczyzn w wieku 40 do 79 lat: badanie Olmsted County dotyczące objawów moczu i stanu zdrowia wśród mężczyzn J Am Geriatr Soc 1995; 43: 1107-1111.
· 15.
Panser LA i wsp. Naturalna historia prostatyzmu: skutki stronniczości braku odpowiedzi Int J Epidemiol 1994; 23: 1198-1205.
· 16.
Epstein RS i wsp. Walidacja nowego kwestionariusza jakości życia dla łagodnego rozrostu gruczołu krokowego J Clin Epidemiol 1992; 45: 1431-1445.
· 17.
Helgason AR i wsp. Pożądanie seksualne, erekcja, orgazm i funkcje ejakulacyjne oraz ich znaczenie dla starszych Szwedów: badanie populacyjne Wiek starzenia się 1996; 25: 285-291.
· 18.
Helgason AR i wsp. Czynniki związane z osłabieniem funkcji seksualnych u starszych mężczyzn i pacjentów z rakiem prostaty J Urol 1997; 158: 155-159.
· 19.
Macfarlane GJ i wsp. Związek między życiem seksualnym a stanem moczowym we francuskiej społeczności J Clin Epidemiol 1996; 49: 1171-1176.
· 20.
Sagnier PP i wsp. Wyniki badania epidemiologicznego przy użyciu zmodyfikowanego indeksu objawów Amerykańskiego Towarzystwa Urologicznego dla łagodnego rozrostu gruczołu krokowego we Francji J Urol 1994; 151: 1266-1270.
· 21.
Malmsten UG, Milsom I, Molander U, Norlen LJ. Nietrzymanie moczu i objawy dolnych dróg moczowych: badanie epidemiologiczne mężczyzn w wieku 45 do 99 lat J Urol 1997; 158: 1733-1737.
· 22.
Ventegodt S. Seks i jakość życia w Danii Arch Sex Behav 1998; 27: 295-307.
· 23.
Frankel SJ i wsp. Zaburzenia seksualne u mężczyzn z objawami dolnych dróg moczowych J Clin Epidemiol 1998; 51: 677-685.
· 24.
Jolleys JV i wsp. Objawy moczowe w społeczności: jak bardzo są uciążliwe? Br J Urol 1994; 74: 551-555.
· 25.
Koskimäki J, Hakama M, Huhtala H, Tammela TL. Wpływ zaburzeń erekcji na częstość współżycia: badanie rozpowszechnienia populacyjne w Finlandii J Urol 2000; 164: 367-370.
· 26.
Dunn KM, Croft PR, Hackett GI. Problemy seksualne: badanie rozpowszechnienia i potrzeby opieki zdrowotnej w populacji ogólnej Fam Pract 1998; 15: 519-524.
· 27.
Dunn KM, Croft PR, Hackett GI. Związek problemów seksualnych z problemami społecznymi, psychologicznymi i fizycznymi u mężczyzn i kobiet: przekrojowe badanie populacji J Epidemiol Community Health 1999; 53: 144-148.
· 28.
Laumann EO, Paik A, Rosen RC. Zaburzenia seksualne w Stanach Zjednoczonych: rozpowszechnienie i czynniki predykcyjne JAMA 1999; 281: 537-544.
· 29.
Fugl-Meyer AR. Niepełnosprawności seksualne, problemy i satysfakcja w szwedzkich Szwedach 18 – 74 Scand J Sexol 1999; 2: 79-105.
· 30.
Helmius G. Szwedzki sondaż seksualny. Wprowadzenie i uwagi na temat zmian we wczesnych doświadczeniach seksualnych Scand J Sexol 1998; 1: 63-70.
· 31.
Tsukamoto T i wsp. Występowanie prostatyzmu u japońskich mężczyzn w badaniu społecznościowym w porównaniu do podobnego badania amerykańskiego J Urol 1995; 154: 391-395.
· 32.
Masumori N i wsp. Spadek funkcji seksualnych z wiekiem u mężczyzn japońskich w porównaniu z wynikami mężczyzn amerykańskich w dwóch badaniach środowiskowych Urologia 1999; 54: 335-344.
· 33.
Pinnock CB, Stapleton AM, Marshall VR. Zaburzenia erekcji w społeczności: badanie rozpowszechnienia Med J Aust 1999; 171: 353-357.
· 34.
Pinnock C, Marshall VR. Kłopotliwe objawy dolnych dróg moczowych w społeczności: badanie częstości występowania Med J Aust 1997; 167: 72-75.
· 35.
Parazzini F i wsp. Częstotliwość i uwarunkowania zaburzeń erekcji we Włoszech Eur Urol 2000; 37: 43-49.
· 36.
Kongkanand A. Częstość występowania zaburzeń erekcji w Tajlandii. Tajska grupa badań epidemiologicznych zaburzeń erekcji Int J Androl 2000; 23: 77-80.
· 37.
Grupa TEDES. Badanie epidemiologiczne zaburzeń erekcji w Tajlandii (część 1: rozpowszechnienie) J Med Assoc Thai 2000; 83: 872-879.
· 38.
Ansong KS, Lewis C, Jenkins P, Bell J. Epidemiologia zaburzeń erekcji: badanie środowiskowe w wiejskim stanie Nowy Jork Ann Epidemiol 2000; 10: 293-296.
· 39.
Braun M i wsp. Epidemiologia zaburzeń erekcji: wyniki „Kolońskiej ankiety” Int J Impot Res 2000; 12: 305-311.
· 40.
Meuleman EJ i wsp. [Zaburzenia erekcji: rozpowszechnienie i wpływ na jakość życia; Badanie Boxmeera.] Erectiestoornis: prevalentie en invloed op de kwaliteit van leven; het Boxmeeronderzoek. (Po holendersku.) Ned Tijdschr Geneeskd 2001; 145: 576-581.
· 41.
Boyle P i wsp. Badanie UrEpiK: przekrojowe badanie łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, nietrzymania moczu i zaburzeń erekcji u mężczyzn, zapalenia gruczołu krokowego i śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego w Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii i Korei J Epidemiol Biostat 1998; 3: 179-187.
· 42.
Blanker MH i wsp. Silne skutki zdefiniowania i braku reakcji na częstość występowania klinicznych łagodnych rozrostów gruczołu krokowego: badanie Krimpena dotyczące problemów męskiego układu moczowo-płciowego i ogólnego stanu zdrowia BJU Int 2000; 85: 665-671.
· 43.
Blanker MH i wsp. Koreluje z zaburzeniami erekcji i ejakulacji u starszych holenderskich mężczyzn: badanie oparte na społeczności J Am Geriatr Soc 2001; 49: 436-442.
· 44.
Blanker MH i wsp. Zaburzenia erekcji i ejakulacji w próbie mężczyzn 50 na 78 w społeczności lokalnej: częstość występowania, obawy i związek z aktywnością seksualną Urologia 2001; 57: 763-768.
· 45.
Martin-Morales A i wsp. Częstość występowania i niezależne czynniki ryzyka zaburzeń erekcji w Hiszpanii: wyniki badania Epidemiologia de la Disfuncion Erectil Masculina J Urol 2001; 166: 569-574.
· 46.
Zielony JS i wsp. Badanie zaburzeń erekcji w Gwent, Walia BJU Int 2001; 88: 551-553.
· 47.
Gentili A, Mulligan T. Zaburzenia seksualne u osób starszych Clin Geriatr Med 1998; 14: 383-393.
· 48.
Korenman SG. Przegląd kliniczny 71: postęp w zrozumieniu i zarządzaniu zaburzeniami erekcji J Clin Endocrinol Metab 1995; 80: 1985-1988.
· 49.
Monga M. Starzejący się penis: zaburzenia erekcji Geriatr Nephrol Urol 1999; 9: 27-37.
· 50.
Morley JE. Impotencja Am J Med 1986; 80: 897-905.
· 51.
Spector IP, Carey MP. Częstość występowania i rozpowszechnienie dysfunkcji seksualnych: krytyczny przegląd literatury empirycznej Arch Sex Behav 1990; 19: 389-408.
· 52.
Avis NE. Funkcje seksualne i starzenie się u mężczyzn i kobiet: badania społeczne i populacyjne J Gend Specif Med 2000; 3: 37-41.
· 53.
Benet AE, Melman A. Epidemiologia zaburzeń erekcji Urol Clin N Am 1995; 22: 699-709.
· 54.
Cohan P, Korenman SG. Zaburzenia erekcji J Clin Endocrinol Metab 2001; 86: 2391-2394.
· 55.
Simons JS, Carey MP. Rozpowszechnienie dysfunkcji seksualnych: wyniki z dekady badań Arch Sex Behav 2001; 30: 177-219.
· 56.
Oxman AD. Listy kontrolne artykułów przeglądowych Br Med J 1994; 309: 648-651.
· 57.
Stroup DF i wsp. Metaanaliza badań obserwacyjnych w epidemiologii: propozycja zgłaszania. Metaanaliza grupy Observational Studies in Epidemiology (MOOSE) JAMA 2000; 283: 2008-2012.
· 58.
NIH Consensus Development Panel na temat impotencji. Konferencja NIH Consensus. Impotencja JAMA 1993; 270: 83-90.
Podziękowania
Autorzy dziękują pani Arianne Verhagen za jej metodologiczne komentarze i sugestie dotyczące manuskryptu.
Autor informacji
przynależność
- Wydział Praktyki Ogólnej, Erasmus University Rotterdam, Holandia
- J Prins
- , MH Blanker
- , AM Bohnen
- & S Thomas
- Katedra Urologii, Szpital Uniwersytecki Rotterdam, Holandia
- J Prins
- & JLHR Bosch
Odpowiedni autor
Korespondencja do MH Blanker.
Prawa i uprawnienia
Aby uzyskać pozwolenie na ponowne wykorzystanie treści z wizyty w tym artykule RightsLink.
O tym artykule
Historia publikacji
Odebrane
12 lutego 2002
Ulepszony
06 czerwca 2002
Opublikowany
13 grudnia 2002
DOI
https://doi.org/10.1038/sj.ijir.3900905
Udostępnij ten artykuł
;