Zaburzenia seksualne w Stanach Zjednoczonych: rozpowszechnienie i predyktory (1999)

KOMENTARZE: To było pierwsza populacyjna ocena dysfunkcji seksualnych w półwieczu od czasu Kinseya (1948). Badali przekrój mężczyzn, starzeją się 18-59. Badanie przeprowadzono w 1992, badaniu opublikowanym w 1999. Tylko 5% mężczyzn zgłosił zaburzenia erekcji, a 5% zgłosił niskie pożądanie seksualne. Porównaj to z wynikami badań 2013-2015, w których wskaźniki dla młodych mężczyzn to 30-54%. Coś się zmieniło.

Wkład oryginalny | 10 lutego 1999 r.

Edward O. Laumann, PhD; Anthony Paik, MA; Raymond C. Rosen, PhD

[+] Afiliacje autorów

ABSTRACT

Dysfunkcje seksualne charakteryzują się zaburzeniami pożądania seksualnego i zmianami psychofizjologicznymi związanymi z cyklem odpowiedzi seksualnej u mężczyzn i kobiet.¹ Pomimo rosnącego zapotrzebowania na usługi kliniczne i potencjalnego wpływu tych zaburzeń na relacje międzyludzkie i jakość życia,^2,3 dane epidemiologiczne są stosunkowo niewielkie. Na podstawie kilku dostępnych badań społecznościowych wydaje się, że dysfunkcje seksualne są bardzo rozpowszechnione u obu płci, od 10% do 52% mężczyzn i 25% do 63% kobiet.^4- 6 Dane z badania męskiego starzenia się w Massachusetts⁷ (MMAS) wykazało, że 34.8% mężczyzn w wieku 40 do 70 miał zaburzenia erekcji w stopniu umiarkowanym do całkowitego, co było silnie związane z wiekiem, stanem zdrowia i funkcją emocjonalną. Zaburzenia erekcji zostały opisane przez National Institutes of Health Consensus Panel jako ważny problem zdrowia publicznego.⁸ który zidentyfikował pilną potrzebę danych populacyjnych dotyczących występowania, uwarunkowań i konsekwencji tego zaburzenia. Jeszcze mniej wiadomo o epidemiologii kobiecej dysfunkcji seksualnej.

Zainteresowanie zawodowe i publiczne zaburzeniami seksualnymi zostało ostatnio wywołane przez zmiany w kilku obszarach. Po pierwsze, nastąpił duży postęp w zrozumieniu neurowaskularnych mechanizmów odpowiedzi seksualnej u mężczyzn i kobiet.^9- 11 Zidentyfikowano kilka nowych klas leków, które oferują znaczący potencjał terapeutyczny w leczeniu zaburzeń erekcji u mężczyzn,^12- 14 podczas gdy inne środki zostały zaproponowane do pożądania seksualnego i zaburzeń orgazmu.^15,16 Dostępność tych leków może dramatycznie zwiększyć liczbę pacjentów poszukujących profesjonalnej pomocy w przypadku tych problemów. Dane epidemiologiczne miałyby oczywistą wartość w opracowaniu odpowiednich modeli świadczenia usług i alokacji zasobów. Ponadto zmieniające się postawy kulturowe i zmiany demograficzne w populacji uwidoczniły wszechobecność obaw seksualnych we wszystkich grupach etnicznych i wiekowych.

Niniejsze badanie dotyczy tych problemów, analizując dane dotyczące zaburzeń seksualnych na podstawie badania National Health and Social Life Survey (NHSLS), badania dotyczącego zachowań seksualnych dorosłych w Stanach Zjednoczonych.¹⁷ Pobieranie próbek, zbieranie danych i analiza odpowiedzi były przeprowadzane w wysoce kontrolowanych warunkach. To unikalne źródło danych zawiera obszerne informacje na temat kluczowych aspektów zachowań seksualnych, w tym problemów seksualnych i dysfunkcji, zmiennych dotyczących zdrowia i stylu życia oraz predyktorów społeczno-kulturowych. Wcześniejsze analizy zaburzeń seksualnych za pomocą danych NHSLS są ograniczone, przedstawiając podstawowe wskaźniki rozpowszechnienia wśród cech demograficznych oraz wskaźniki ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia.¹⁷(pp368-374) Niniejsze badanie, w przeciwieństwie do tego, wykorzystuje techniki wielowymiarowe do oszacowania względnego ryzyka (RR) zaburzeń seksualnych dla każdej cechy demograficznej, jak również dla kluczowych czynników ryzyka.

Badanie

NHSLS, przeprowadzone w 1992 r., To krajowa próba prawdopodobieństwa obejmująca 1410 mężczyzn i 1749 kobiet w wieku od 18 do 59 lat mieszkających w gospodarstwach domowych w całych Stanach Zjednoczonych. Stanowi około 97% populacji w tym przedziale wiekowym - około 150 milionów Amerykanów. Nie obejmuje osób mieszkających w kwaterach grupowych, takich jak koszary, akademiki i więzienia, a także tych, którzy nie znają angielskiego na tyle dobrze, aby przeprowadzić wywiad. Wskaźnik ukończenia próby był wyższy niż 79%. Weryfikacje z innymi wysokiej jakości próbkami (np. Badanie aktualnej populacji US Census Bureau) wskazały, że NHSLS zdołało stworzyć prawdziwie reprezentatywną próbkę populacji. Każdy respondent był ankietowany osobiście przez doświadczonych ankieterów, którzy dopasowywali respondentów pod względem różnych cech społecznych, na rozmowę kwalifikacyjną trwającą średnio 90 minut. Obszerne omówienie projektu pobierania próbek oraz oceny próby i jakości danych można znaleźć w książce Laumann i in.¹⁷(pp35-73,549-605)

Dysfunkcje seksualne zostały zindeksowane w tym badaniu zgodnie z dychotomicznymi elementami odpowiedzi 7, z których każda mierzy obecność krytycznego objawu lub problemu w ciągu ostatnich miesięcy 12.¹⁷(p660) Elementy odpowiedzi obejmowały: (1) brak chęci na seks; (2) trudności w pobudzeniu (tj. Problemy z erekcją u mężczyzn, trudności w smarowaniu u kobiet); (3) niemożność osiągnięcia kulminacji lub wytrysku; (4) niepokój o sprawność seksualną; (5) kulminacja lub ejakulacja zbyt szybko; (6) ból fizyczny podczas stosunku; i (7) nie znajduje przyjemności seksualnej. Ostatnie elementy 3 zostały zadane tylko respondentom, którzy byli aktywni seksualnie w poprzednim okresie 12. Podsumowując, pozycje te obejmują główne obszary problemowe omówione w rozdziale Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych, czwarty edycja¹ klasyfikacja zaburzeń seksualnych. Raporty na temat dysfunkcji seksualnych, zwłaszcza w wywiadach bezpośrednich, podlegają niedostatecznym uprzedzeniom wynikającym z osobistych obaw o stygmatyzację społeczną. Co więcej, mogą występować systematyczne błędy w niedostatecznym raportowaniu związane z określonymi atrybutami respondentów. Na przykład starsze lub mniej wykształcone kobiety lub młodsi Latynosi mogą być bardziej niechętni do zgłaszania problemów seksualnych. Brak prywatności w trakcie wywiadów może również skutkować niedostatecznym raportowaniem. Jednak analizy (nie opisane tutaj) wskazują, że zgłaszanie błędów wynikających z braku prywatności jest znikome w danych NHSLS.¹⁷(pp564-570)

Analiza klasy utajonej (LCA) została wykorzystana do oceny zespołu klastrów poszczególnych objawów seksualnych. Analiza ukrytych klas jest metodą statystyczną dobrze nadającą się do grupowania danych kategorycznych w klasy ukryte^18,19 i ma wiele zastosowań medycznych, takich jak ocena systemów diagnostycznych^20- 23 i generowanie szacunków epidemiologicznych z wykorzystaniem danych dotyczących objawów.^24,25 Analiza ukrytych klas sprawdza, czy zmienna ukryta, określona jako zestaw wzajemnie wykluczających się klas, uwzględnia obserwowaną kowariancję między manifestami, kategorycznymi zmiennymi. Bardziej szczegółowe omówienie tej metody jest dostępne na żądanie autorów. Ponieważ kryteria diagnostyczne zaburzeń czynności seksualnych wiążą się z zespołem objawów, wykorzystaliśmy LCA do grupowania objawów w kategorie. Te kategorie reprezentują zatem typologię zaburzeń dysfunkcji seksualnych występujących w populacji USA, co wskazuje zarówno na częstość występowania, jak i rodzaje objawów.

Przeanalizowaliśmy tylko tych respondentów, którzy zgłosili przynajmniej partnera 1 w poprzednim miesiącu 12. Respondenci, którzy byli w tym okresie nieaktywni seksualnie, zostali wykluczeni. Ta procedura może ograniczyć nasze wyniki, ponieważ wykluczeni respondenci mogli uniknąć seksu z powodu problemów seksualnych. Procedura ta była jednak konieczna, aby upewnić się, że każdy respondent odpowiedział na wszystkie elementy symptomów, ponieważ elementy 3 były zadawane tylko respondentom aktywnym seksualnie. Łącznie kobiety 139 i 238 zostały wykluczone na tej podstawie. Wykluczeni mężczyźni częściej byli samotni i mieli niższy poziom wykształcenia. Oczekujemy, że wpłynie to negatywnie na nasze szacunki rozpowszechnienia dysfunkcji seksualnych w dół, ponieważ mężczyźni nieaktywni seksualnie zazwyczaj zgłaszali wyższe wskaźniki objawów. Wykluczone kobiety były starsze i samotne. Wykluczenie tych kobiet prawdopodobnie wpłynie negatywnie na nasze szacunki rozpowszechnienia dysfunkcji seksualnych w górę, biorąc pod uwagę, że kobiety te zgłaszały niższe wskaźniki.

Analizy przeprowadzone w niniejszej pracy zostały przeprowadzone z wykorzystaniem logistycznej i wielomianowej regresji logistycznej. Aby ocenić rozpowszechnienie objawów w różnych cechach demograficznych, przeprowadziliśmy regresje logistyczne dla każdego objawu. W wyniku tego podejścia uzyskano skorygowane ilorazy szans (OR), które wskazują na prawdopodobieństwo, że członkowie danej grupy społecznej (np. Osoby nigdy nie pozostały w związku małżeńskim) zgłosiły objawy w stosunku do grupy odniesienia (np. Osoby obecnie zamężne), kontrolując jednocześnie inne cechy demograficzne. Charakterystyka demograficzna obejmowała wiek respondenta, stan cywilny, poziom wykształcenia oraz rasę i pochodzenie etniczne. Następnie, kontrolując te cechy, oszacowaliśmy skorygowane OR przy użyciu wielomianowych regresji logistycznych dla 3 zestawów czynników ryzyka, z których każdy był modelowany oddzielnie w sposób niezagrożony. Czynniki ryzyka związane ze zdrowiem i stylem życia obejmowały spożycie alkoholu, wcześniejsze skurcze chorób przenoszonych drogą płciową (STD), obecność objawów ze strony układu moczowego, obrzezanie, stan zdrowia oraz doświadczenie problemów emocjonalnych lub związanych ze stresem. Zmienne statusu społecznego obejmowały zmianę poziomu dochodów i orientacji normatywnej, zindeksowane według liberalnego lub konserwatywnego nastawienia respondentów do płci. Czynniki ryzyka związane z doświadczeniami seksualnymi obejmowały liczbę partnerów seksualnych w ciągu całego życia, częstotliwość seksu, częstotliwość myślenia respondentów o seksie, częstotliwość masturbacji, kontaktów osób tej samej płci oraz doświadczenie w potencjalnie traumatycznych wydarzeniach, takich jak kontakt dorosły-dziecko, wymuszony kontakt seksualny, molestowanie seksualne i aborcja. Na koniec przeprowadziliśmy zestaw regresji logistycznych, w których jako zmienne predykcyjne wykorzystano kategorie dysfunkcji seksualnych. Modele te mierzyły związek między doświadczaniem kategorii dysfunkcji a towarzyszącymi jej jakościami życia, które obejmowały bycie zadowolonym osobiście oraz w związkach. Podkreślamy, że współistniejących wyników nie można wiązać przyczynowo jako skutku dysfunkcji seksualnych. Analizy klas latentnych przeprowadzono przy użyciu analizy struktury latentnej z maksymalnym prawdopodobieństwem.²⁶ Wszystkie regresje logistyczne wykorzystywały wersję STATA 5.0.²⁷ Informacje dotyczące konstrukcji zmiennej, metod LCA i jakości danych są dostępne u autorów.

Rozpowszechnienie problemów seksualnych

Wykorzystanie danych NHSLS pozwala obliczyć krajowe szacunki rozpowszechnienia problemów seksualnych dla dorosłych kobiet i mężczyzn. Podczas gdy dane NHSLS dotyczące objawów krytycznych nie kojarzą się z kliniczną definicją dysfunkcji seksualnej, ich rozpowszechnienie dostarcza ważnych informacji na temat ich zasięgu i zróżnicowanej dystrybucji wśród populacji USA. Tabela 1 i Tabela 2 analizować występujące problemy seksualne w wybranych cechach demograficznych. W przypadku kobiet częstość występowania problemów seksualnych zmniejsza się wraz z wiekiem, z wyjątkiem tych, którzy zgłaszają problemy ze smarowaniem. Zwiększający się wiek mężczyzn jest pozytywnie związany z doświadczaniem problemów z erekcją i brakiem pragnienia seksu. Najstarsza grupa mężczyzn (w wieku 50-59) jest ponad 3 razy bardziej narażona na problemy z erekcją (przedział ufności 95% [CI], 1.8-7.0) i zgłaszanie niskiego pożądania seksualnego (95% CI, 1.6-5.4 ) w porównaniu do mężczyzn w wieku 18 do 29 lat. Występowanie problemów seksualnych również różni się znacznie w zależności od stanu cywilnego. Statusy przedmałżeńskie i pozamałżeńskie (rozwiedzione, owdowiałe lub oddzielone) wiążą się z podwyższonym ryzykiem wystąpienia problemów seksualnych. Kobiety niezamężne są w przybliżeniu 112 razy bardziej narażone na problemy z kulminacją (odpowiednio 95% CI, 1.0-2.1 i 1.2-2.3) i lęk seksualny (odpowiednio 95% CI, 1.0-2.4 i 1.1-2.4) niż kobiety zamężne. Podobnie mężczyźni niezamężni zgłaszają znacznie wyższe wskaźniki dla większości objawów dysfunkcji seksualnych niż mężczyźni żonaci. Tak więc zamężne kobiety i mężczyźni są wyraźnie mniej narażeni na objawy seksualne niż ich niezamężni odpowiednicy.

Wysoki poziom wykształcenia jest negatywnie związany z doświadczaniem problemów seksualnych u obu płci. Różnice te są szczególnie widoczne między kobietami, które nie mają dyplomów ukończenia szkoły średniej, a tymi, które mają wyższe wykształcenie. Kontrolując inne cechy demograficzne, kobiety, które ukończyły studia, są mniej więcej w połowie mniej narażone na niskie pożądanie seksualne (95% CI, 0.3-0.8), problemy z osiągnięciem orgazmu (95% CI, 0.3-0.7), ból seksualny (95% CI, 0.3-1.0) i lęk seksualny (95% CI, 0.3-1.0) jako kobiety, które nie ukończyły szkoły średniej. Absolwenci szkół wyższych mają tylko dwie trzecie (95% CI, 0.4-1.0) równie prawdopodobne, że osiągną punkt kulminacyjny zbyt wcześnie i w połowie mniej prawdopodobne, że zgłaszają seks niezwiązany z czynnikami (95% CI, 0.2-0.9) i lęk seksualny (95% CI, 0.3 0.8) niż mężczyźni, którzy nie mają dyplomów ukończenia szkoły średniej. Ogólnie rzecz biorąc, kobiety i mężczyźni z niższym poziomem wykształcenia zgłaszają mniej przyjemne doświadczenia seksualne i podwyższony poziom lęku seksualnego.

Związek między rasą a pochodzeniem etnicznym i problemami seksualnymi jest bardziej zmienny. Czarne kobiety mają wyższe wskaźniki niskiego pożądania seksualnego i odczuwają mniejszą przyjemność w porównaniu z białymi kobietami, które są bardziej narażone na ból seksualny niż czarne kobiety. Natomiast kobiety latynoskie konsekwentnie odnotowują niższe wskaźniki problemów seksualnych. Różnice między mężczyznami nie są tak wyraźne, ale generalnie są zgodne z doświadczeniem kobiet. Rzeczywiście, chociaż skutki rasy i pochodzenia etnicznego są dość skromne wśród obu płci, czarni wydają się mieć większe problemy seksualne, podczas gdy Latynosi rzadziej mają problemy seksualne, w kategoriach dysfunkcji seksualnych.

Analiza ukrytych klas

Wyniki LCA pozwalają na analizę czynników ryzyka i współistniejących jakości życia w odniesieniu do kategorii zaburzeń seksualnych, a nie poszczególnych objawów. Analizy przedstawione w Tabela 3, Tabela 4 , Tabela 5 wykorzystać wyniki LCA zamiast indywidualnych objawów. Wyniki te wskazują, że skupienie objawów według zespołu można przedstawić w 4 kategoriach zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Analiza klas latentnych szacuje również wielkość każdej klasy jako odsetek całej próby, co odpowiada częstości występowania kategorii dysfunkcji seksualnych w populacji USA. Wreszcie LCA identyfikuje objawy każdej klasy, wskazując prawdopodobieństwo, że respondenci z tej klasy będą wykazywać dany objaw, dostarczając w ten sposób badaczom informacji o tym, jakie elementy charakteryzują każdą kategorię. Chociaż nie jest to równoważne z diagnozą kliniczną, podejście to oferuje statystyczną reprezentację dysfunkcji seksualnych.

W przypadku kobiet, kategorie 4 zidentyfikowane przez LCA w przybliżeniu odpowiadają głównym zaburzeniom czynności seksualnych, jak nakreślono w publikacji Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, wydanie czwarte.¹ Obejmują one grupę nienaruszoną (częstość występowania 58%), kategorię niskiego pożądania seksualnego (częstość występowania 22%), kategorię problemów z pobudzeniem (częstość występowania 14%) oraz grupę z bólem seksualnym (częstość występowania 7%). Podobnie duża część mężczyzn (częstość występowania 70%) stanowi populację nienaruszoną. Pozostałe kategorie obejmują przedwczesny wytrysk (częstość występowania 21%), zaburzenia erekcji (częstość występowania 5%) i niskie pożądanie seksualne (częstość występowania 5%). Ogólnie wyniki LCA pokazują, że całkowita częstość występowania zaburzeń seksualnych jest wyższa u kobiet niż u mężczyzn (43% vs 31%).

Czynniki ryzyka

Tabela 3 i Tabela 4 przedstawić wielomianowe regresje logistyczne w kategoriach zaburzeń seksualnych. Skorygowane OR wskazują na względne ryzyko doświadczania danej kategorii dysfunkcji seksualnych w porównaniu do zgłaszania żadnych problemów dla każdego czynnika ryzyka, jednocześnie kontrolując inne cechy. W odniesieniu do czynników ryzyka związanych ze zdrowiem i stylem życia, osoby doświadczające problemów emocjonalnych lub związanych ze stresem częściej doświadczają dysfunkcji seksualnych zdefiniowanych w każdej z kategorii. Natomiast problemy zdrowotne dotykają kobiety i mężczyzn inaczej. Mężczyźni ze słabym zdrowiem mają podwyższone ryzyko dla wszystkich kategorii dysfunkcji seksualnych, podczas gdy czynnik ten wiąże się tylko z bólem seksualnym u kobiet. Obecność objawów ze strony układu moczowego wydaje się mieć wpływ tylko na funkcje seksualne (np. Zaburzenia pobudzenia i bólu u kobiet lub zaburzenia erekcji u mężczyzn). Wreszcie, choroba przenoszona drogą płciową, umiarkowane lub wysokie spożycie alkoholu oraz obrzezanie zazwyczaj nie powodują zwiększonego prawdopodobieństwa wystąpienia zaburzeń seksualnych.

Zmienne statusu społecznego, które mierzą społeczno-ekonomiczną i normatywną pozycję jednostki w stosunku do innych osób, oceniają, jak pozycja społeczno-kulturowa wpływa na funkcje seksualne. Pogorszenie pozycji ekonomicznej, indeksowane spadkiem dochodów gospodarstwa domowego, jest generalnie związane z niewielkim wzrostem ryzyka dla wszystkich kategorii zaburzeń seksualnych u kobiet, ale tylko dla mężczyzn z zaburzeniami erekcji. Wydaje się, że orientacja normatywna nie ma żadnego wpływu na dysfunkcje seksualne kobiet; z kolei mężczyźni o liberalnym nastawieniu do seksu są około 134 razy bardziej narażeni na przedwczesny wytrysk (95% CI, 1.2-2.5).

Wreszcie, różne aspekty doświadczenia seksualnego powodują zwiększone ryzyko dysfunkcji seksualnych. Historia seksualna, wskazywana przez więcej niż partnerów do życia 5 i praktyki masturbacji, nie zwiększa względnego ryzyka ani dla kobiet, ani dla mężczyzn. Kobiety o niskiej aktywności seksualnej lub zainteresowaniach mają jednak podwyższone ryzyko niskiego pożądania seksualnego i zaburzeń pobudzenia. Mężczyźni nie wykazują podobnych skojarzeń. Wpływ potencjalnie traumatycznych wydarzeń seksualnych jest znacząco różny dla kobiet i mężczyzn. Kobiety, które zgłaszają jakąkolwiek aktywność tej samej płci, nie są narażone na większe ryzyko dysfunkcji seksualnych, podczas gdy mężczyźni są. Mężczyźni zgłaszający jakąkolwiek aktywność osób tej samej płci częściej niż dwukrotnie częściej doświadczają przedwczesnego wytrysku (95% CI, 1.2-3.9) i niskiego pożądania seksualnego (95% CI, 1.1-5.7) niż mężczyźni, którzy tego nie zrobili. Wydaje się, że zaburzenie pobudzenia jest silnie powiązane u kobiet, które doświadczyły wiktymizacji seksualnej poprzez kontakt z dorosłym dzieckiem lub przymusowy kontakt seksualny. Podobnie, męskie ofiary kontaktu dorosłego dziecka są 3 razy bardziej narażone na zaburzenia erekcji (95% CI, 1.5-6.6) i około 2 razy większe prawdopodobieństwo wystąpienia przedwczesnego wytrysku (95% CI, 1.2-2.9) i niskiego pożądania seksualnego (95% CI, 1.1-4.6) niż ci, którzy nie byli ofiarami kontaktu dorosłych z dziećmi. Wreszcie, mężczyźni, którzy są napastowani seksualnie, są 312 razy bardziej narażeni na zaburzenia erekcji (95% CI, 1.0-12.0). Rzeczywiście, traumatyczne akty seksualne nadal wywierają głęboki wpływ na funkcjonowanie seksualne, niektóre efekty trwają wiele lat po wystąpieniu oryginalnego zdarzenia.

Osoby towarzyszące jakości życia

Doświadczenie dysfunkcji seksualnych jest silnie związane z szeregiem niezadowalających osobistych doświadczeń i relacji. Tabela 5 Podkreśla związki kategorii dysfunkcji seksualnych z emocjonalną i fizyczną satysfakcją partnerów seksualnych oraz poczuciem ogólnego szczęścia. Nie należy jednak zakładać kolejności przyczynowej, ponieważ wskaźniki jakości życia są skutkami zaburzeń seksualnych. W przypadku kobiet wszystkie kategorie zaburzeń seksualnych - niskie pożądanie seksualne, zaburzenia pobudzenia, ból seksualny - mają silne pozytywne skojarzenia z niskim poczuciem fizycznej i emocjonalnej satysfakcji oraz niskim poczuciem szczęścia. Podobnie jak u kobiet, mężczyźni z zaburzeniami erekcji i niskim pożądaniem seksualnym doświadczają pogorszenia jakości życia, ale nie mają one wpływu na przedwczesny wytrysk. W skrócie, doświadczenie dysfunkcji seksualnych jest na ogół związane ze słabą jakością życia; jednak te negatywne wyniki wydają się być szersze i prawdopodobnie bardziej dotkliwe dla kobiet niż dla mężczyzn. Podczas badania zachowań szukających pomocy (analiza nie pokazana tutaj, ale dostępna na żądanie), odkryliśmy, że 10% i 20% z tych dotkniętych chorobą mężczyzn i kobiet, odpowiednio, szukało konsultacji medycznej dla swoich problemów seksualnych.

Czynniki demograficzne, takie jak wiek, są silnym czynnikiem predykcyjnym trudności seksualnych, w szczególności zaburzeń erekcji. Problemy seksualne występują najczęściej wśród młodych kobiet i starszych mężczyzn. Kilka czynników może tłumaczyć te zróżnicowane stopy. Ponieważ młode kobiety częściej są samotne, ich aktywność seksualna wiąże się z wyższymi wskaźnikami rotacji partnerów oraz okresowymi okresami braku aktywności seksualnej. Ta niestabilność, w połączeniu z brakiem doświadczenia, generuje stresujące spotkania seksualne, stanowiące podstawę seksualnego bólu i niepokoju. Młodzi mężczyźni nie są podobnie dotknięci. Starsi mężczyźni częściej mają problemy z utrzymaniem lub osiągnięciem erekcji, a także brak zainteresowania seksem. Niskie zainteresowanie seksualne i problemy z erekcją są zaburzeniami zależnymi od wieku, prawdopodobnie wynikającymi ze zmian fizjologicznych związanych z procesem starzenia. Rzeczywiście, nasze wyniki są spójne z wynikami wygenerowanymi przez MMAS, który ustalił, że 9.6% jego próbki doświadczył całkowitej impotencji i wykazał silne powiązanie wiekowe wzrastające z 5% do 15% pomiędzy wiekami uczestników 40 i 70 lat.⁷

Inne czynniki, takie jak zły stan zdrowia i styl życia, różnie przewidują różne grupy demograficzne. Podczas gdy stan pozamałżeński jest związany z niższym ogólnym samopoczuciem, część większego ryzyka zaburzeń seksualnych prawdopodobnie wynika z różnic w stylu życia seksualnego. Podobnie, podwyższone ryzyko związane z niskim poziomem wykształcenia i statusem mniejszościowym świadczy o tym, że osoby lepiej wykształcone są zdrowsze i mają mniej stresujący styl życia. Aby zrozumieć czynniki, które predysponują jednostki do zaburzeń seksualnych, powinniśmy przeanalizować czynniki ryzyka.

Dane NHSLS wskazują, że problemy emocjonalne i związane ze stresem wśród kobiet i mężczyzn generują podwyższone ryzyko wystąpienia trudności seksualnych we wszystkich fazach cyklu reakcji seksualnych. Chociaż ostrzegamy, że kolejność przyczynowa tego związku jest niepewna, wyniki te sugerują, że zaburzenia psychospołeczne wpływają na funkcjonowanie seksualne. Nie oznacza to, że wpływ złego stanu zdrowia jest znikomy; w rzeczywistości jest odwrotnie, ponieważ wiek, problemy zdrowotne i zakażenia dróg moczowych powodują podwyższone ryzyko wystąpienia zaburzeń seksualnych. Przeciwnie, zarówno fizjologiczne, jak i psychologiczne stany są niezależnymi czynnikami wpływającymi na funkcjonowanie seksualne.

Biorąc pod uwagę znaczny stres emocjonalny na dysfunkcję seksualną, badamy 2 leżące u podstaw źródła stresu psychospołecznego: status społeczny i traumę seksualną. Dane NHSLS wyraźnie wskazują, że pogarszająca się pozycja społeczna negatywnie wpływa na funkcjonowanie seksualne. Pogorszenie sytuacji ekonomicznej powoduje wyższy poziom stresu, co z kolei wpływa na funkcjonowanie seksualne, co jest bardziej rozpowszechnione wśród kobiet niż mężczyzn. Przyszłe badania powinny być ukierunkowane na mapowanie społecznego rozkładu cierpienia emocjonalnego.

W odniesieniu do potencjalnie traumatycznych doświadczeń seksualnych, nasze odkrycia są złożone i pokazują wyraźne różnice między płciami, ale wyraźnie dostarczają dowodów, że te doświadczenia są źródłem stresu psychospołecznego. Po pierwsze, odkryliśmy, że wpływ aktywności osób tej samej płci jest istotny dla mężczyzn, ale nie dla kobiet. Źródło tej różnicy może być zakorzenione w subiektywnym znaczeniu tych aktów seksualnych, ponieważ wiele spotkań z mężczyznami dotyczyło kontaktu dorosłych z dziećmi. Należy zauważyć, że wyniki te oceniają wpływ historycznych przypadków aktywności osób tej samej płci, a nie związek między homoseksualizmem a problemami seksualnymi. Podobnie, wskaźniki wiktymizacji seksualnej wykazują silny wpływ na osoby obu płci. W przypadku kobiet kontakt z dorosłym dzieckiem lub wymuszony seks, oba dokonywane przez mężczyzn, powodują zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń pobudzenia. Wyniki te potwierdzają pogląd, że urazy seksualne wywołują trwałe zaburzenia psychospołeczne, które ostatecznie wpływają na funkcjonowanie seksualne.²⁸ Podobnie mężczyźni, którzy byli dotknięci seksualnie przed okresem dojrzewania, częściej doświadczają wszystkich kategorii zaburzeń seksualnych. Krótko mówiąc, zarówno kobiety, jak i mężczyźni będące ofiarami niepożądanych kontaktów seksualnych wykazują długotrwałe zmiany w funkcjonowaniu seksualnym.

Chociaż związek przyczynowy między współistnieniem jakości życia a zaburzeniami seksualnymi również wymaga zbadania, silne powiązania obserwowane w danych NHSLS sugerują, że zaburzenia seksualne są w dużej mierze niezbadanym, ale istotnym problemem zdrowia publicznego. Ostatnie postępy w terapii zaburzeń erekcji mogą podnieść jakość życia niektórych mężczyzn. Ponieważ jednak niski poziom dobrostanu jest silnie związany z problemami seksualnymi kobiet, naukowcy powinni skupić się na identyfikacji konsekwencji tych problemów, a także na opracowaniu odpowiednich terapii. Ponieważ populacja dotknięta chorobą rzadko otrzymuje terapię medyczną z powodu dysfunkcji seksualnych, wysiłki związane z dostarczaniem usług powinny zostać zwiększone w celu ukierunkowania na populacje wysokiego ryzyka.

Niniejszy raport przedstawia pierwszą populacyjną ocenę zaburzeń seksualnych w półwieczu, odkąd Kinsey i in.^29,30 Wyniki uzyskane przez NHSLS wskazują, że problemy seksualne są powszechne w społeczeństwie i są pod wpływem zarówno czynników zdrowotnych, jak i psychospołecznych. Rola tego ostatniego oznacza, że ​​zdarzenia wywołujące stres, ze względu na źródła indywidualne lub społeczne, mogą wpływać na funkcjonowanie seksualne zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Odmienne wzorce dysfunkcji seksualnych obserwowano w odniesieniu do płci, wieku i grup demograficznych, podkreślając potrzebę dalszych badań nad mechanizmami etiologicznymi. Ze względu na silny związek między dysfunkcją seksualną a pogorszoną jakością życia problem ten uzasadnia uznanie za istotny problem zdrowia publicznego.

LITERATURA