World J Mens Health. 2013 August; 31(2): 126-135.
Abstrakcyjny
Testosteron jest ważny w fizjologii różnych narządów i tkanek. Stężenie testosteronu w surowicy stopniowo spada jako jeden z procesów starzenia. W związku z tym koncepcja hipogonadyzmu o późnym początku cieszy się coraz większym zainteresowaniem w ciągu ostatnich kilku lat. Zgłaszane objawy późnego hipogonadyzmu są łatwe do rozpoznania i obejmują zmniejszone pożądanie seksualne i jakość erekcji, szczególnie w nocnych erekcjach, zmiany nastroju z jednoczesnym spadkiem aktywności intelektualnej i orientacji przestrzennej, zmęczenie, depresja i złość, zmniejszenie beztłuszczowej masy związane z tym zmniejszenie objętości i siły mięśni, zmniejszenie owłosienia i zmian skórnych oraz zmniejszenie gęstości mineralnej kości, co prowadzi do osteoporozy. Spośród tych różnych objawów dysfunkcja seksualna jest najczęstszą i niezbędną do leczenia w dziedzinie urologii. Powszechnie wiadomo, że niski poziom testosteronu w surowicy jest związany z zaburzeniami erekcji i hipoaktywnym popędem seksualnym oraz że zastępcze leczenie testosteronem może złagodzić te objawy u pacjentów z hipogonadyzmem. Ostatnio, oprócz dysfunkcji seksualnych, w kilku badaniach epidemiologicznych podkreślono ścisły związek między zespołem metabolicznym, charakteryzującym się otyłością ośrodkową, insulinoopornością, dyslipidemią i nadciśnieniem, a hipogonadyzmem o późnym początku. Kilka randomizowanych badań kontrolnych wykazało, że terapia zastępcza testosteronem, oprócz korzyści w leczeniu otyłości, znacznie zmniejsza insulinooporność. Ponadto zespół metaboliczny jest jednym z głównych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, a niski poziom testosteronu w surowicy jest ściśle związany z rozwojem miażdżycy. Obecnie spekuluje się, że niski poziom testosteronu w surowicy może zwiększać ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Zatem testosteron jest kluczową cząsteczką w zdrowiu mężczyzn, zwłaszcza starszych mężczyzn.
WPROWADZENIE
Testosteron wywiera większość swojego działania biologicznego poprzez wiązanie z receptorami androgenowymi zlokalizowanymi w jądrze komórek docelowych. Wiadomo, że testosteron jest ważny w fizjologii różnych narządów i tkanek, w których znajdują się receptory androgenowe, takich jak skóra, mięśnie, wątroba, kości i szpik kostny, mózg i narządy płciowe. Jednakże, jako jeden z procesów starzenia się, stężenie testosteronu w surowicy stopniowo zmniejsza się o 1.6% rocznie wraz ze starzeniem, zwłaszcza po wieku 40. Tak więc utrzymanie fizjologicznego stężenia testosteronu w surowicy, nawet u starszych mężczyzn, cieszyło się szerokim zainteresowaniem, ponieważ niskie poziomy testosteronu w surowicy były związane ze zwiększoną śmiertelnością u weteranów płci męskiej.1 Pod tym względem koncepcja późnego hipogonadyzmu (LOH) wysunęła się na pierwszy plan w ciągu ostatnich kilku lat. LOH został zdefiniowany jako `` kliniczny i biochemiczny zespół związany z wiekiem i charakteryzujący się typowymi objawami i niedoborem poziomu testosteronu w surowicy '' przez International Society of Andrology (ISA), International Society for the Study of the Aging Male (ISSAM) ) oraz Europejskie Towarzystwo Urologiczne (EAU) w 2005 roku.2 Europejskie badanie dotyczące starzenia się mężczyzn, obejmujące 2,966 mężczyzn w średnim i podeszłym wieku, wykazało wskaźnik LOH (całkowity poziom testosteronu w surowicy <3.2 ng / ml, poziom wolnego testosteronu <64 pg / ml i co najmniej trzy objawy seksualne) u 2.1% mężczyzn w wieku od 40 do 79 lat.3 W Japonii podręcznik praktyki klinicznej dla LOH został również napisany i opublikowany przez zespół współpracujący z Japońskiego Towarzystwa Urologicznego (JUA) i Japońskiego Towarzystwa Badań nad Starzeniem się Mężczyzn (JSSAM), aby zalecić standardowe procedury diagnostyki, leczenia, zapobieganie i monitorowanie działań niepożądanych spowodowanych terapią zastępczą testosteronem (TRT) oraz oceną po leczeniu.4 Zgłaszane objawy LOH są łatwe do rozpoznania i obejmują zmniejszone pożądanie seksualne i jakość erekcji, zwłaszcza w erekcji nocnej, zmiany nastroju z towarzyszącym spadkiem aktywności intelektualnej i orientacji przestrzennej, zmęczenie, depresję i gniew, spadek beztłuszczowej masy ciała z towarzyszącym zmniejszeniem objętość i siła mięśni, zmniejszenie owłosienia ciała i zmiany skórne oraz zmniejszona gęstość mineralna kości powodująca osteoporozę.5-10 Wśród tych objawów LOH dysfunkcja seksualna jest najczęstszą i konieczną do leczenia w dziedzinie urologii. Niedawno, oprócz dysfunkcji seksualnych, ścisły związek między LOH i zespołem metabolicznym (MS), charakteryzujący się otyłością centralną, opornością na insulinę, dyslipidemią i nadciśnieniem, został podkreślony w kilku badaniach epidemiologicznych. Powszechnie wiadomo, że stwardnienie rozsiane jest powszechne i jest związane z kilkoma chorobami stylu życia, ale najważniejszym powodem, dla którego SM zwróciło uwagę w dziedzinie zdrowia publicznego, jest jego związek ze zwiększonym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych (CVD). W związku z tym uzasadnione jest, że związek między testosteronem a CVD również zyskał większą uwagę.
W tym przeglądzie skupiamy się na związku między poziomem testosteronu w surowicy a trzema chorobami - dysfunkcją seksualną, chorobami metabolicznymi i CVD - w kontekście zdrowia mężczyzn.
SEKSUALNA DYSFUNKCJA
Ogólnie rzecz biorąc, zaburzenia seksualne znacząco wpływają na jakość życia mężczyzn. Zaburzenia seksualne, w szczególności hipoaktywne zaburzenia seksualne, zmniejszone nocne i poranne erekcje, zaburzenia erekcji (ED), opóźniony wytrysk i zmniejszona objętość nasienia, są widoczne i często występują u mężczyzn z niskim poziomem testosteronu. Spośród kilku objawów seksualnych największą uwagę zwraca się na erekcję i uważa się, że jest ona najbardziej związana z poziomem testosteronu w surowicy. Wiadomo również, że niski poziom testosteronu w surowicy rzadko jest główną przyczyną zaburzeń erekcji u starzejącego się mężczyzny, chociaż zmiany hormonalne mogą odgrywać dodatkową rolę w wielu przypadkach zaburzeń erekcji. Jednak w warunkach klinicznych ogólnie przyjmuje się, że wykastrowani mężczyźni mają zaburzenia erekcji i że normalna erekcja zależy od testosteronu, ponieważ wiele badań na zwierzętach dostarczyło dowodów na rolę testosteronu w funkcji erekcji.11-14 Ponadto doniesiono, że erekcja nocna jest również znacznie słabsza u pacjentów z niskim poziomem testosteronu w surowicy niż u mężczyzn z prawidłowym poziomem testosteronu w surowicy,15 chociaż gdzie i jak działa testosteron w procesie erekcji, należy wyjaśnić to u ludzi. Wcześniej informowaliśmy, że międzynarodowy wskaźnik wyniku erekcji-5 dla funkcji erekcji znacznie wzrósł wraz ze wzrostem poziomu testosteronu w surowicy w badaniu mężczyzn 130 z objawami zaburzeń seksualnych.10 Podstawowe znaczenie testosteronu na większości poziomów szlaków, które służą do wzwodu prącia, od kory przez śródmózgowie i rdzeń kręgowy do komórek mięśni gładkich i funkcji śródbłonka, pozwala na uznanie statusu testosteronu za znaczące miejsce w leczeniu większości pacjentów z ED. W odniesieniu do mechanizmu testosteronu w poprawie funkcji erekcji, badania na zwierzętach wykazały, że testosteron ma wyraźną i główną rolę w utrzymaniu obwodowej aktywności syntazy tlenku azotu.16 U ludzi doniesiono również, że podawanie undekanianu testosteronu spowodowało przywrócenie poziomów testosteronu w osoczu u pacjentów z hipogonadyzmem ED oraz poprawę postaw seksualnych i wydajności u 61% badanych.17 Znaczącą poprawę funkcji erekcji w porównaniu z placebo stwierdzono w metaanalizie randomizowanych badań kontrolnych 17 (RCT) u mężczyzn w średnim wieku i starszych z niskim poziomem testosteronu.18 Ogólnie, pierwszym wyborem leczenia ED było podawanie selektywnego inhibitora fosfodiesterazy typu 5 (PDE5-I) od czasu wprowadzenia cytrynianu sildenafilu. Chociaż doustny PDE5-Is jest dobrze tolerowanym leczeniem ED, specyficzna populacja pacjentów uważana za trudną do leczenia w odniesieniu do terapii PDE5-I obejmuje pacjentów z ciężkimi uszkodzeniami neurologicznymi, takimi jak wynikające z radykalnej prostatektomii, cukrzycy i ciężkiej choroby naczyniowej .19 Dlatego potrzebne są dodatkowe strategie terapeutyczne, aby rozwiązać ten problem. Pod tym względem odnotowano, że TRT może przywrócić erekcję u mężczyzn, którzy pierwotnie nie wykazali odpowiedzi na PDE5-I20,21 i że jest to szczególnie korzystne tylko u mężczyzn z hipogonadyzmem z wyjściowym poziomem całkowitego testosteronu <3 ng / ml, jak stwierdzono w RCT.22 Obecnie nie ma wątpliwości, że preparat testosteronu może być dodatkowym narzędziem w leczeniu ED wraz z PDE5-I.
Hipoaktywne pożądanie seksualne jest kolejnym ważnym i często występującym objawem wraz z zaburzeniami erekcji. Niskie lub nieobecne libido może być spowodowane obniżonym poziomem testosteronu, ale może to być również konsekwencją czynników psychogennych, innych substancji lub chorób przewlekłych. W rzeczywistości urolodzy są zaznajomieni z szybkim zanikiem libido u mężczyzn leczonych kastracją medyczną lub chirurgiczną, chociaż są mężczyźni, u których zainteresowanie seksualne jest zachowane. Kilka badań przekrojowych wykazało istotny związek między stężeniem testosteronu w surowicy a poziomem pożądania seksualnego u pacjentów w podeszłym wieku23,24 i mężczyźni z ED.25,26 Badanie podłużne wykazało również ścisły związek między poziomem testosteronu w surowicy a pożądaniem seksualnym.27 Badanie w hrabstwie Olmsted, z dużą liczbą osób, wykazało związek między wyższym poziomem testosteronu a wzrostem pożądania seksualnego.28 Gdy obniżone pożądanie seksualne jest spowodowane głównie hipogonadyzmem, dwie metaanalizy RCT wykazały znaczną poprawę pożądania seksualnego po TRT.25,26 Dlatego uważa się, że fizjologiczny poziom testosteronu w surowicy jest niezbędny dla normalnego pożądania seksualnego. Innym objawem seksualnym związanym z testosteronem innym niż ED i hipoaktywnym pożądaniem seksualnym jest dysfunkcja ejakulacyjna. Jednak związek między testosteronem a funkcją ejakulacyjną pozostaje głównie spekulacyjny,29 chociaż jest dobrze znane w warunkach klinicznych, że testosteron przyczynia się do objętości ejakulatu i jakości emisji. Dysfunkcja ejakulacji, taka jak opóźniona ejakulacja lub anejakulacja, jest najmniej zbadanym i najmniej zrozumiałym dysfunkcją seksualną ze względu na względną rzadkość tego stanu i brak skutecznych metod leczenia. Preparat testosteronowy może być jedynym narzędziem do leczenia. Rzeczywiście, w odniesieniu do skuteczności TRT w leczeniu dysfunkcji ejakulacji, stwierdzono znaczną poprawę zdolności do wytrysku u mężczyzn z depresją z niskim poziomem testosteronu, którzy kontynuowali przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych serotonergicznych. Podsumowując, testosteron jest ściśle związany z kilkoma rodzajami dysfunkcji seksualnych, takimi jak ED, hipoaktywne pożądanie seksualne, zaburzenia ejakulacji i dysfunkcja orgazmu.30
CHOROBY METABOLICZNE
SM charakteryzuje się otyłością centralną, opornością na insulinę, dyslipidemią i nadciśnieniem tętniczym i jest kolejnym zespołem chorobowym wpływającym na jakość życia, na który zwraca się większą uwagę w dziedzinie medycyny i zdrowia publicznego.31 Patogeneza SM jest wieloczynnikowa, ale pierwszym krokiem może być otyłość centralna, ponieważ wiąże się ona z nadciśnieniem, zwiększoną lipoproteiną o niskiej gęstości w surowicy (LDL), lipoproteiną o dużej gęstości w surowicy (HDL) i hiperglikemią.31 Stwierdzono bliską odwrotną zależność między poziomem testosteronu w surowicy a stopniem otyłości u mężczyzn.32,33 W szczególności podkreślono, że otyłość centralna jest odwrotnie proporcjonalna do poziomu testosteronu w surowicy.34-36 Wcześniej informowano, że u starszych mężczyzn beztłuszczowa masa ciała i masa mięśniowa korelują z poziomem wolnego testosteronu w surowicy.37-39 Ponadto przyjmuje się klinicznie, że otyłość przyczynia się do wystąpienia cukrzycy, która jest jednym z czynników diagnostycznych dla SM.
Jeśli chodzi o cukrzycę, w urologii dobrze wiadomo, że terapia deprywacją androgenów u pacjentów z rakiem prostaty zwiększa oporność na insulinę,40,41 i rzeczywiście, całkowity poziom testosteronu w surowicy jest odwrotnie proporcjonalny do stężenia insuliny i oporności na insulinę u mężczyzn.42 Kilka badań epidemiologicznych u mężczyzn wykazało, że odnotowano ścisły związek między niskim poziomem testosteronu w surowicy a cukrzycą typu 2 (T2DM).43-45 Ostatnio doniesiono, że około jedna trzecia mężczyzn z T2DM występuje z LOH.46 Jednak bardziej interesującym odkryciem niż ścisły związek między niskim poziomem testosteronu w surowicy a T2DM w badaniach przekrojowych jest fakt, że niski poziom testosteronu w surowicy jest prekursorem częstości występowania insulinooporności i T2DM, jak pokazano w badaniach podłużnych zdrowych mężczyzn.47-49 Gdy rozważa się skuteczność TRT w cukrzycy, trzy ostatnie duże RCT konsekwentnie wykazały znaczący spadek oporności na insulinę,50-52 chociaż wywołane testosteronem zmiany w metabolizmie glukozy nadal wydają się niespójne i mniej wyraźne niż można by oczekiwać.
Jeśli chodzi o związek między niskim poziomem testosteronu w surowicy a lipidami, wzrost stężenia cholesterolu w surowicy, cholesterolu LDL i triglicerydów oraz obniżenie poziomu cholesterolu HDL stwierdzono u mężczyzn z rakiem prostaty otrzymujących leczenie ablacją androgenów.53 Skuteczność TRT w metabolizmie lipidów, jak również oporność na insulinę, została opisana w ostatnich metaanalizach RCT u mężczyzn w średnim i starszym wieku, tak że egzogenny testosteron obniżył poziom cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL w surowicy.18,54
W odniesieniu do nadciśnienia twierdzono również, że istnieje odwrotna zależność między poziomem testosteronu w surowicy a ciśnieniem krwi, chociaż wpływ testosteronu na ciśnienie krwi jest nadal niejasny. Po raz pierwszy doniesiono, że przezskórny testosteron wykazuje znaczne zmniejszenie rozkurczowego ciśnienia krwi u otyłych mężczyzn z brzuszkiem.55 W innym badaniu wykazano istotne zmniejszenie zarówno skurczowego, jak i rozkurczowego ciśnienia krwi przez TRT u mężczyzn z osteoporozą.56 Co więcej, TRT w połączeniu z dietą i ćwiczeniami był bardziej skuteczny w działaniu przeciwnadciśnieniowym niż w przypadku samej diety i ćwiczeń fizycznych u mężczyzn z SM.57 W prospektywnym badaniu wykazano, że niski poziom testosteronu w surowicy w punkcie wyjściowym przewiduje rozwój wysokiego ciśnienia krwi.58 Europejskie badanie starzenia mężczyzn w średnim wieku i starszych mężczyzn wykazało, że mężczyźni z LOH mieli wyższy wskaźnik masy ciała (BMI), wyższy obwód talii, niższy poziom cholesterolu HDL, wyższe triglicerydy, wyższe skurczowe ciśnienie krwi i wyższą glukozę, insulinę, i oszacowanie modelu homeostazy - oszacowane wartości oporności na insulinę (HOMA-IR).59 I odwrotnie, ilorazy szans posiadania niskiego poziomu testosteronu w surowicy były istotnie wyższe u mężczyzn z nadciśnieniem (1.84), hiperlipidemią (1.47), cukrzycą (2.09) i otyłością (2.38) w badaniu z udziałem więcej niż mężczyzn 2,000 w wieku co najmniej 45 lat.60 Biorąc pod uwagę inne badania omówione w tym artykule, mocno spekuluje się, że niski poziom testosteronu w surowicy jest związany z kilkoma pojedynczymi czynnikami metabolicznymi, w tym otyłością, hiperglikemią, hiperlipidemią i nadciśnieniem, chociaż mechanizm tego związku nie został wystarczająco wyjaśniony .
Chociaż oczekiwano, że TRT będzie nową strategią leczenia SM, istnieją obawy dotyczące zmiany poziomu adiponektyny w surowicy, która może być spowodowana przez TRT. Adiponektyna jest najobfitszą z adipocytokin i wywiera głębokie działanie przeciwcukrzycowe, przeciwmiażdżycowe i przeciwzapalne, a także uważa się ją za kluczową cząsteczkę w etiologii SM.61,62 Co niepokojące, poziom adiponektyny w surowicy jest odwrotnie proporcjonalny do poziomu testosteronu u gryzoni.63 U stosunkowo młodej populacji stwierdzono, że stężenie adiponektyny w surowicy u mężczyzn z hipogonadyzmem jest znacząco wyższe niż u mężczyzn z eugonadą i że w 6 miesiącach po rozpoczęciu TRT, które zwiększały poziomy testosteronu w surowicy do prawidłowego zakresu, poziomy adiponektyny były znacznie zmniejszone u mężczyzn z hipogonadyzmem.64 Zatem przewaga TRT w SM jest kontrowersyjna, ponieważ TRT może pogorszyć SM w wyniku obniżonego poziomu adiponektyny. Odnośnie tego punktu, wcześniej opisaliśmy, że nie ma odwrotnej zależności między poziomem adiponektyny i testosteronu u starszych pacjentów z objawowym LOH i że TRT nie wpływa na poziom adiponektyny u starszych mężczyzn.65 Zatem TRT, szczególnie u pacjentów z LOH, nie wydaje się stwarzać dużego ryzyka wywołania MS w wyniku zmniejszenia stężenia adiponektyny w surowicy. Obecnie TRT może być jednym opcjonalnym leczeniem dla SM, chociaż konieczne będą dodatkowe badania z większą liczbą pacjentów, aby potwierdzić jego bezpieczeństwo i skuteczność.
Niski poziom testosteronu w surowicy jest związany nie tylko z poszczególnymi składnikami stwardnienia rozsianego, ale także z samym stwardnieniem rozsianym. Stwierdzono, że niskie poziomy testosteronu w surowicy są bezpośrednio związane z MS w przekroju66 i badania podłużne.67 Kilka ostatnich badań wykazało, że poziom testosteronu w surowicy jest znacznie niższy u osób z SM niż u osób bez SM.68,69 Niedawna metaanaliza badań obejmująca dużą liczbę pacjentów ze stwardnieniem rozsianym również wykazała, że poziom testosteronu w surowicy był niższy u mężczyzn ze stwardnieniem rozsianym niż u mężczyzn bez stwardnienia rozsianego (średnia różnica, -2.64 nmol / L; 95% przedział ufności [CI] , -2.95 do -2.32).70 Podobne wyniki odnotowano nie tylko w badaniach z mężczyznami rasy kaukaskiej, ale także w badaniach z mężczyznami z Azji. Badanie japońskich mężczyzn w średnim wieku, którzy przeszli ogólne kontrole zdrowia, wykazało, że poziom testosteronu w surowicy był również znacząco niższy w grupie ze stwardnieniem rozsianym niż w tym bez MS, a poziom testosteronu zmniejszył się znacząco zgodnie ze wzrostem liczby MS obecne składniki.71 Badanie to wykazało, że po dostosowaniu do wieku, BMI i obwodu talii poziom testosteronu był nadal istotnie skorelowany ze stwardnieniem rozsianym. Inne badanie z japońskimi mężczyznami w średnim wieku wykazało również, że niski poziom testosteronu w surowicy był istotnie powiązany z każdym z poszczególnych czynników MS za pomocą analiz regresji dostosowanych do wieku.72 Stwierdziliśmy również, że większe prawdopodobieństwo SM było wyraźnie związane z niższym poziomem całkowitego testosteronu w surowicy w modelu logistycznym dostosowanym do wieku obejmującym 1,150 zdrowych mężczyzn w średnim wieku. Co ciekawe, niedawno donoszono o klinicznej wartości testosteronu w surowicy jako czynnika prognostycznego dla rozwoju SM; metaanaliza badań podłużnych wykazała, że wyjściowy poziom testosteronu był o 2.17 nmol / l niższy u mężczyzn ze stwardnieniem rozsianym w porównaniu z grupą kontrolną (p <0.0001).73 Obecnie powszechnie przyjmuje się, że niski poziom testosteronu w surowicy okazał się wiarygodnym prognostykiem MS u mężczyzn, których niedobór testosteronu jest genetyczny lub jatrogenny po operacji,67,74,75 lub farmakologicznie indukowany przez hormon uwalniający gonadotropinę podczas leczenia raka prostaty.76
CHOROBA NACZYNIOWO-NACZYNIOWA
W przeszłości uważano, że testosteron ma niekorzystny wpływ na czynność układu sercowo-naczyniowego. Jednak przekrojowa metaanaliza epidemiologiczna wykazała, że poziom testosteronu w surowicy jest niski u pacjentów z CVD.77 Co ciekawe, związek między niskim poziomem testosteronu w surowicy a CVD w tym badaniu nie zmniejszył się w modelu regresji logistycznej po uwzględnieniu wieku, BMI, cukrzycy i nadciśnienia. Ostatnie prace przeglądowe podkreślają także znaczenie obniżonego poziomu testosteronu w surowicy i CVD.78,79
Wiadomo, że miażdżyca jest głównym czynnikiem ryzyka CVD. Aby ocenić miażdżycę, klinicznie jako mierzalne markery zastosowano dylatację zależną od przepływu (FMD) tętnicy ramiennej i grubości błony środkowej (IMT) tętnicy szyjnej, ponieważ trudno jest rutynowo mierzyć obecność zwapnionych blaszek aorty.80 Związek niskiego poziomu testosteronu z obniżoną FMD u mężczyzn z wysokimi czynnikami ryzyka CVD odnotowano już w japońskiej grupie badawczej.81 Kilka innych badań na mężczyznach wykazało podobne wyniki, ponieważ niższe poziomy całkowitego i / lub wolnego testosteronu w surowicy są istotnie związane ze zmniejszeniem FMD.82,83 Odwrotne powiązanie IMT z poziomem testosteronu w surowicy odnotowano również w badaniu kilku konkretnych typów pacjentów, takich jak bardzo starzy mężczyźni,84 mężczyźni z T2DM,85 i otyłych mężczyzn z nietolerancją glukozy.86 Niedawno w dużym badaniu populacyjnym mężczyzn wykazano również, że poziom testosteronu w surowicy jest odwrotnie proporcjonalny do IMT dostosowanego do wieku.87 W tym badaniu model regresji logistycznej skorygowany o zakłócający wpływ czynników ryzyka CVD wykazał, że mężczyźni z poziomem testosteronu w najniższym kwintylu mieli niezależny iloraz szans (1.51) w najwyższym kwintylu IMT.87 W innym niedawno przeprowadzonym badaniu mężczyzn w średnim wieku z niedoborem testosteronu stwierdzono, że IMT koreluje odwrotnie z poziomem testosteronu w surowicy w modelach wielowymiarowych dostosowanych do wieku i kilku stylów życia i czynników metabolicznych.80 Stwierdziliśmy również, że niższy poziom wolnego testosteronu w surowicy był związany z wyższym poziomem IMT u mężczyzn w średnim wieku w Japonii i że związek ten nie złagodził się w modelu wielowymiarowym skorygowanym o wiek i kilka istotnych klinicznie czynników.88 Co ciekawe, w badaniu podłużnym stwierdzono również, że mężczyźni z niskim poziomem testosteronu w surowicy mają podwyższoną IMT w okresie obserwacji 4.89 Poza wynikami FMD i IMT, wiadomo, że mężczyźni z niskim poziomem testosteronu w surowicy mają niski poziom krążących komórek progenitorowych śródbłonka, które odgrywają kluczową rolę w naprawie i utrzymywaniu funkcji śródbłonka i są zmniejszone u mężczyzn z CVD.90,91 Co ciekawe, stwierdzono, że TRT może zwiększać poziom krążących komórek progenitorowych śródbłonka u mężczyzn z hipogonadyzmem.92 Zatem obecnie uważa się, że testosteron jest cząsteczką ważną w rozwoju miażdżycy.
Przypuszcza się, że testosteron może poprawić niedokrwienie mięśnia sercowego, działając jako środek rozszerzający naczynia wieńcowe, ponieważ udowodniono już, że ostre podawanie testosteronu w stężeniach fizjologicznych bezpośrednio do naczyń wieńcowych u mężczyzn przechodzących cewnikowanie serca zwiększa przepływ wieńcowy i rozszerzenie naczyń wieńcowych w zależności od dawki sposób.93 RCT pokazały, że TRT wydłuża czas do depresji ST 1 podczas badania wysiłkowego94 i poprawia czas do obniżenia ST u mężczyzn z hipogonadyzmem z przewlekłą stabilną dusznicą bolesną.95,96 U japońskich mężczyzn w średnim wieku z czynnikami ryzyka wieńcowego badanie kontrolne wykazało również, że niski poziom testosteronu w surowicy jest związany ze zdarzeniami sercowo-naczyniowymi.97 RCT wykazało, że poziom fizjologiczny wywołany przewlekłym podawaniem preparatu testosteronowego poprawia zarówno stan serca u mężczyzn z zastoinową niewydolnością serca, jak i tolerancję wysiłku u mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca.98 W rzeczywistości odnotowano, że niskie poziomy testosteronu w surowicy są związane ze zwiększoną śmiertelnością sercowo-naczyniową u mężczyzn.99-101 Aby oszacować wartość prognostyczną poziomu testosteronu w surowicy dla wszystkich rodzajów zachorowalności i śmiertelności z powodu CVD, przeprowadzono metaanalizę prospektywnych badań 19 starszych mężczyzn, w których stwierdzono, że testosteron ma słabe niezależne działanie ochronne z szacowanym względnym ryzykiem 0.89 (CI 0.83 ~ 0.96) dla zmiany standardowego odchylenia 1 w poziomie testosteronu w surowicy.102 Tak więc w dzisiejszych czasach koncepcje, że niski poziom testosteronu w surowicy może zwiększać ryzyko rozwoju CVD i że TRT mogą mieć korzystny wpływ na CVD, są powszechne, ponieważ kilka badań interwencyjnych wykazało korzystne wyniki. Przynajmniej stopniowo akceptuje się, że niedobór testosteronu jest markerem wczesnej śmierci u mężczyzn i jest ściśle związany z obecnością i stopniem miażdżycy tętnic, chociaż nadal nie jest jasne, czy niedobór testosteronu jest przyczyną lub konsekwencją miażdżycy.
WNIOSKI
Nie ma wątpliwości, że testosteron jest ważnym czynnikiem wpływającym na zdrowie mężczyzn w tym starzejącym się społeczeństwie. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku SM i CVD u starszych mężczyzn z niskim poziomem testosteronu w surowicy, chociaż konieczne są prospektywne, długoterminowe, kontrolowane placebo badania interwencyjne, aby z całą pewnością stwierdzić, że TRT jest naprawdę skuteczna w leczeniu SM i CVD a także dysfunkcji seksualnych.
Referencje