Abstrakcyjny
Niniejszy przegląd koncentruje się na hipotezie, że noradrenalina (NE) i dopamina (DA) działają jako sygnały uczenia się. Zarówno NE, jak i DA są szeroko rozpowszechnione w obszarach związanych z reprezentacją świata oraz z połączeniem sygnałów sensorycznych i sygnałów wyjściowych silnika. Oba wydawane są w czasach nowości i niepewności, zapewniając prawdopodobne zdarzenia sygnałowe do aktualizacji reprezentacji i skojarzeń. Te katecholaminy aktywują maszynerię wewnątrzkomórkową postulowaną jako kaskada tworzenia pamięci. Jednak pomimo prawdopodobieństwa roli NE i DA w uczeniu się i zapamiętywaniu kręgowców, większość dowodów na to, że zapewniają sygnał uczenia się, jest poszlakowa. Główną słabością dostępnych danych jest brak szczegółowego opisu tego, w jaki sposób obwód neuronowy modulowany przez NE lub DA uczestniczy w analizie uczenia się. Identyfikacja reprezentacji bodźców warunkowych (CS) ułatwi identyfikację roli sygnału uczenia się dla NE lub DA. Opisanie, w jaki sposób reprezentacja CS odnosi się do wyuczonego zachowania, poprzez skojarzenia czuciowo-sensoryczne, w którym CS uzyskuje motywacyjne znaczenie nagrody lub kary, a zatem kierowania odpowiednim zachowaniem, lub poprzez bezpośrednie skojarzenia czuciowo-motoryczne jest konieczne do zidentyfikowania, w jaki sposób NE i DA uczestniczą w tworzeniu pamięci. Jak opisano tutaj, dowody zgodne z rolą sygnału bezpośredniego uczenia się dla NE i DA widoczne są w zmianie obwodów czuciowych w uczeniu się preferencji zapachowych (NE), warunkowaniu obronnym (NE) i przebudowie kory słuchowej u dorosłych szczurów (DA). Dowody na to, że NE i DA przyczyniają się do normalnego uczenia się poprzez nieokreślone mechanizmy, są obszerne, ale brakuje szczegółowych informacji na temat roli wsparcia.
;