Modele zwierzęce kompulsywnego zachowania żywieniowego (2014)

Składniki odżywcze. 2014 Oct 22;6(10):4591-4609.

Segni MD1, Patrono E2, Rzepka L3, Puglisi-Allegra S4, Ventura R5.

Abstrakcyjny

Zaburzenia odżywiania to wieloczynnikowe schorzenia, które mogą obejmować połączenie czynników genetycznych, metabolicznych, środowiskowych i behawioralnych. Badania na ludziach i zwierzętach laboratoryjnych pokazują, że jedzenie może być również regulowane przez czynniki niezwiązane z kontrolą metaboliczną. Kilka badań sugeruje związek między stresem, dostępem do smacznego jedzenia i zaburzeniami odżywiania. Na przykład spożywanie „pokarmów pocieszających” w odpowiedzi na negatywny stan emocjonalny sugeruje, że niektóre osoby przejadają się w celu samoleczenia. Dane kliniczne sugerują, że niektóre osoby mogą rozwinąć zachowania podobne do uzależnień od spożywania smacznych pokarmów. Opierając się na tej obserwacji, „uzależnienie od żywności” wyłoniło się jako obszar intensywnych badań naukowych. Coraz więcej dowodów sugeruje, że niektóre aspekty uzależnienia od żywności, takie jak kompulsywne zachowania żywieniowe, można modelować na zwierzętach. Ponadto kilka obszarów mózgu, w tym różne układy neuroprzekaźników, jest zaangażowanych we wzmacniające działanie zarówno pożywienia, jak i leków, co sugeruje, że naturalne i farmakologiczne bodźce aktywują podobne układy nerwowe. Ponadto w kilku ostatnich badaniach zidentyfikowano domniemany związek między obwodami neuronalnymi aktywowanymi podczas poszukiwania i przyjmowania zarówno smacznego pożywienia, jak i leków. Opracowanie dobrze scharakteryzowanych modeli zwierzęcych pogłębi naszą wiedzę na temat czynników etiologicznych uzależnienia od pożywienia i pomoże zidentyfikować substraty neuronalne odpowiedzialne za zaburzenia odżywiania, takie jak kompulsywne przejadanie się. Takie modele ułatwią rozwój i walidację celowanych terapii farmakologicznych.

Słowa kluczowe: kompulsywne jedzenie; modele zwierzęce; prążkowie; kora przedczołowa; uzależnienie od jedzenia

1. Wstęp

W ostatnich latach szeroko badano zaburzenia związane z używaniem substancji, a kilka linii dowodów sugeruje, że zaburzenia te polegają na patologiach neuroadaptacyjnych. Uzależnienie jest behawioralnym wynikiem farmakologicznej nadmiernej stymulacji i wynikającym z niej uzurpacją mechanizmów neuronalnych leżących u podstaw nagrody, motywacji do nauki i pamięci [1,2]. Chociaż substancje takie jak alkohol, kokaina i nikotyna są niezwykle popularne i mają zasadnicze znaczenie w badaniach nad zaburzeniami uzależnienia i zażywania substancji, wzrasta zainteresowanie badaniem czynności kompulsywnych, które obecnie nie są określane jako zaburzenia używania substancji. Jednym z takich działań jest kompulsywne przejadanie się [3,4,5,6,7,8].

Widoczna utrata kontroli nad przyjmowaniem leków i kompulsywnymi zachowaniami związanymi z poszukiwaniem narkotyków pomimo jej negatywnych konsekwencji to cechy charakterystyczne uzależnienia od narkotyków i zaburzeń związanych z używaniem substancji [9,10,11,12]. Jednak zachowania uzależniające nie ograniczają się do nadużywania narkotyków, a coraz więcej dowodów sugeruje, że przejadanie się i otyłość są schorzeniami medycznymi, które mają kilka mechanizmów i substratów nerwowych z przyjmowaniem leków i kompulsywnym poszukiwaniem leków [13,14].

Uzależnienie od narkotyków jest przewlekłym, nawracającym zaburzeniem charakteryzującym się niezdolnością do zatrzymania lub ograniczenia przyjmowania leku, silną motywacją do przyjmowania leku (z działaniami skoncentrowanymi na nabywaniu i spożywaniu leku) oraz ciągłym stosowaniem leku pomimo szkodliwych konsekwencji [9,12].

Wiele behawioralnych parametrów uzależnienia od narkotyków zostało podsumowanych w modelach zwierzęcych uzależnienia od narkotyków [9,12]. Niektóre z tych zachowań odnotowano również w modelach zwierzęcych w odpowiedzi na spożywanie bardzo smacznych potraw, wprowadzając w ten sposób pojęcie „uzależnienia od żywności” [1,7].

W ostatnich latach pojawiła się naukowa definicja „uzależnienia od żywności”, a rosnąca liczba badań z wykorzystaniem modeli zwierzęcych sugeruje, że w pewnych okolicznościach przejadanie się może powodować zmiany behawioralne i fizjologiczne, które bardzo przypominają stan uzależnienia [11,15,16,17,18].

Sugerowano, że nadmierne spożycie tak zwanych „wyrafinowanych” produktów spożywczych można opisać jako uzależnienie spełniające kryteria stosowane przy definiowaniu zaburzeń używania substancji wymienione w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych, Czwarta edycja (DSM-IV-TR) [19,20]. MPonadto, ponieważ uzależnienia od narkotyków dzielą klasyczną definicję uzależnienia z uzależnieniem i uzależnieniem, która obejmuje angażowanie się w zachowanie pomimo poważnych negatywnych konsekwencji, nowa kategoria o nazwie „Uzależnienie i pokrewne zachowania” została zaproponowana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne przed publikacja DSM-V; ta kategoria powinna obejmować uzależnienia behawioralne, jak również uzależnienia od naturalnych nagród [1,7]. Wreszcie opracowano niedawno skalę Yale Food Addiction Scale w celu operacjonalizacji uzależnienia od żywności u ludzi. Skala ta opiera się w dużej mierze na kryteriach zaburzeń związanych z używaniem substancji zdefiniowanych w DSM-IV-TR, a pytania są ukierunkowane specjalnie na spożywanie bardzo smacznych produktów spożywczych.

Kluczową cechą uzależnienia od narkotyków jest przymusowe stosowanie pomimo niekorzystnych konsekwencji [9,10,12]; podobne kompulsywne zachowanie pomimo negatywnych konsekwencji występuje również w kilku zaburzeniach odżywiania, w tym zaburzeniu objadania się, bulimii i otyłości [21]. Chociaż niewiele jest dowodów na ciągłe poszukiwanie / przyjmowanie pokarmu pomimo możliwych szkodliwych konsekwencji (wskaźnik przymusu) u szczurów [22,23] i myszy [24], modele zwierzęce, które powtórzyły to zachowanie, wskazują, że adaptacyjne poszukiwanie / pobieranie pokarmu może zostać przekształcone w zachowanie nieprzystosowawcze w określonych warunkach eksperymentalnych. Na podstawie tej obserwacji głównym celem tego artykułu jest przegląd wyników uzyskanych na modelach zwierzęcych kompulsywnych zachowań żywieniowych. Chociaż rozszerzony, szczegółowy przegląd mechanizmów neurobiologicznych i behawioralnych wspólnych dla uzależnienia od narkotyków i żywności jest poza zakresem tego artykułu, krótko podsumujemy niektóre z najważniejszych odkryć z badań wykorzystujących modele zwierzęce uzależnienia od narkotyków i żywności w celu śledzenia w miarę możliwości podobieństwa między naturalnie i farmakologicznie nagradzającymi bodźcami.

2. Modele zwierzęce: narkotyki i żywność

2.1. Modele zwierzęce

Wiele dowodów sugeruje, że generowanie zwierzęcych modeli „uzależnienia od żywności” jest wykonalne, a wiele badań wykorzystywało smaczną dietę w celu wywołania przejadania się, otyłości, objadania się, objawów odstawienia i nawrotów pokarmowych w modelach zwierzęcych [7,15,16,18,20,22,25,26,27,28,29,30,31,32,33,34,35,36,37,38,39]. Ponadto jedno badanie przeprowadzone przez Avenę i współpracowników (2003) sugeruje, że u szczurów cierpiących na cukrzycę rozwija się uczulenie krzyżowe na niektóre narkotyki [40].

Chociaż modele zwierzęce nie mogą wyjaśnić ani odtworzyć wszystkich złożonych czynników wewnętrznych i zewnętrznych, które wpływają na zachowania żywieniowe u ludzi, modele te mogą umożliwić badaczom określenie względnych ról zmiennych genetycznych i środowiskowych; pozwala to na lepszą kontrolę tych zmiennych i umożliwia badanie podstawowych mechanizmów behawioralnych, fizjologicznych i molekularnych [11]. Modele zwierzęce można wykorzystać do badania procesów molekularnych, komórkowych i neuronalnych, które leżą u podstaw zarówno normalnych, jak i patologicznych wzorców zachowań. Zatem modele zwierzęce mogą pogłębić naszą wiedzę na temat wielu czynników kluczowych dla rozwoju i ekspresji zaburzeń odżywiania.

W ostatnich dziesięcioleciach modele zwierzęce w badaniach przedklinicznych znacząco przyczyniły się do badania etiologii kilku ludzkich zaburzeń psychicznych, a modele te stanowiły przydatne narzędzie do opracowywania i walidacji odpowiednich interwencji terapeutycznych. Szczepy myszy wsobnych należą do najczęściej dostępnych i użytecznych modeli zwierzęcych do badania domniemanych interakcji gen-środowisko w zaburzeniach psychicznych. W szczególności, wsobne myszy były szeroko stosowane do identyfikacji genetycznych podstaw normalnych i patologicznych zachowań, a różnice w zachowaniu związane z odkształceniami wydają się być silnie zależne od interakcji gen-środowisko [41].

2.2. Kompulsywne stosowanie pomimo negatywnych konsekwencji

2.2.1. Narkotyki

W wielu badaniach sprawdzano, czy na gryzoniach można zaobserwować kompulsywne zażywanie narkotyków w obliczu niekorzystnych konsekwencji [10,12,22]. Wykorzystanie dożylnej samo-podawania (SA) kokainy - najczęstsza procedura badania dobrowolnego przyjmowania leków u zwierząt laboratoryjnych - Deroche-Gamonet i współpracownicy [22] modelował u szczurów niektóre kryteria diagnostyczne stosowane do diagnozy uzależnienia u ludzi (patrz także Waters i in. 2014 [42]):

  • (i) Pacjent ma trudności z zaprzestaniem zażywania narkotyków lub ograniczenia przyjmowania narkotyków: zmierzono utrzymywanie się poszukiwania kokainy w okresie sygnalizowanej niedostępności kokainy.
  • (ii) Podmiot ma bardzo wysoką motywację do przyjmowania leku, a działania koncentrują się na jego pozyskiwaniu i konsumpcji. Autorzy zastosowali schemat progresywnego stosunku: liczba odpowiedzi wymaganych do otrzymania jednej infuzji kokainy (tj. Stosunek odpowiedzi na nagrodę) był stopniowo zwiększany w ramach sesji SA.
  • (iii) Stosowanie substancji jest kontynuowane pomimo jej szkodliwych skutków: mierzono utrzymywanie się reakcji zwierząt na lek, gdy dostarczanie leku było związane z karą.

Badanie to pokazuje, że podobnie do uzależnienia u ludzi, zachowania podobne do uzależnienia u szczurów można znaleźć dopiero po długotrwałej ekspozycji na lek. Używając paradygmatu „warunkowe tłumienie”, Vanderschuren i Everitt [12] zbadali, czy zdolność warunkowego spowolnienia bodźca warunkowego (CS) do tłumienia zachowań związanych z poszukiwaniem kokainy zmniejszyła się po długotrwałej historii samopodawania kokainy, modelując w ten sposób kompulsywne zachowanie leków u szczurów. Okazało się, że poszukiwanie kokainy można stłumić poprzez przedstawienie awersyjnego CS, ale po długotrwałej ekspozycji na samodzielnie podawaną kokainę, poszukiwanie narkotyków staje się odporne na przeciwności losu. Wyniki te wskazują, że rozszerzona historia zażywania narkotyków sprawia, że ​​poszukiwanie narkotyków jest odporne na przeciwności środowiskowe (takie jak sygnały kary).

2.2.2. żywność

W ostatnich latach zgromadzone dowody wskazują na możliwość modelowania uzależnienia od żywności u zwierząt, w tym celu wykorzystano różne warunki środowiskowe. W „modelu uzależnienia od cukru” zaproponowanym przez Avenę i współpracowników, szczury są utrzymywane w codziennej deprywacji żywności 12-h, a następnie dostęp 12-h do roztworu (10% sacharozy lub 25% glukozy) i karmy dla gryzoni [21,29,43,44]. Po kilku dniach leczenia, szczury wykazują eskalację dziennego spożycia i upijania się roztworem, mierzoną przez wzrost ich spożycia roztworu w ciągu pierwszej godziny dostępu. Oprócz obżarstwa na początku dostępu, szczury modyfikują swoje schematy żywieniowe poprzez przyjmowanie większych posiłków cukru przez cały okres dostępu w porównaniu ze zwierzętami kontrolnymi karmionymi cukrem ad libitum. Podczas modelowania behawioralnego komponentu uzależnienia od żywności, przerywany dostęp do roztworu cukru wywołuje zmiany mózgu podobne do efektów wywoływanych przez niektóre narkotyki [21,29].

W modelu ograniczonego dostępu zaproponowanym przez Corwina, poprzednia lub obecna deprywacja żywności nie jest wykorzystywana do wywoływania zjadliwego jedzenia, wykluczając tym samym, że zaobserwowane efekty mogą być wytwarzane przez procedurę deprywacji żywności. Aby wywołać zjadanie typu „binge-type”, szczury otrzymują sporadycznie (zazwyczaj 3 razy w tygodniu), ograniczony czasowo (ogólnie 1 – 2 h) dostęp do smacznego jedzenia, oprócz stale dostępnej karmy [15,45]. Jak opisano w przypadku zaburzenia objadania się, model o ograniczonym dostępie jest w stanie wywołać obżarstwo przy braku głodu [15,16,25]. Ponadto dostępność uzależniającej żywności (ale także jej niedobór z okresami ograniczenia jedzenia lub diety) są czynnikami ryzyka rozwoju zaburzeń odżywiania [46], a nawracające okresy ograniczenia kalorii są najsilniejszymi predyktorami przejadania się w odpowiedzi na stres [47].

Jak wspomniano powyżej, cechą charakterystyczną uzależnienia od narkotyków jest przymusowe zażywanie narkotyków w obliczu niekorzystnych konsekwencji [9,10,12]; podobne kompulsywne zachowanie pomimo negatywnych konsekwencji występuje również w kilku zaburzeniach odżywiania, w tym zaburzeniu objadania się, bulimii i otyłości [21]. Spożywanie dużych ilości smacznych potraw może wskazywać na zwiększoną motywację do jedzenia; jednak spożywanie dużych ilości smacznych potraw pomimo szkodliwych konsekwencji wynikających z tego zachowania (na przykład tolerowanie kary w celu uzyskania pokarmu) jest przekonującym dowodem patologicznego przymusu pokarmowego [23].

Chociaż niewiele jest dowodów na ciągłe poszukiwanie / przyjmowanie pokarmu pomimo możliwych szkodliwych konsekwencji (wskaźnik przymusu) u szczurów [22,23] i myszy [24], modele zwierzęce, które powtórzyły to zachowanie, wskazują, że adaptacyjne poszukiwanie / pobieranie pokarmu może zostać przekształcone w zachowanie nieprzystosowawcze w określonych warunkach eksperymentalnych. Ważnym kluczowym wskaźnikiem kompulsywnego karmienia jest brak elastyczności zachowania, który można ocenić, ograniczając czasowo dostęp do smacznego jedzenia, podczas gdy standardowy pokarm pozostaje dostępny [48]. Elastyczna reakcja spowodowałaby zmianę dostępnej standardowej żywności, podczas gdy nieelastyczna reakcja byłaby ujawniona przez zaniedbanie alternatywnej, dostępnej standardowej żywności [48].

Szczurowe modele kompulsywnego jedzenia były wykorzystywane do badania otyłości i zaburzeń objadania się [22,23,48]. Aby ocenić kompulsywną naturę spożywania smacznych potraw, modele te mierzą motywację zwierzęcia do poszukiwania i konsumowania smacznych potraw pomimo stawiania czoła potencjalnie szkodliwym konsekwencjom. W tym paradygmacie negatywne konsekwencje są zazwyczaj modelowane przez sparowanie bodźca bezwarunkowego (USA, np. Wstrząs stopy) z bodźcem warunkowym (CS; np. Światło). Po kondycjonowaniu, skutki ekspozycji na CS na smaczne poszukiwanie żywności i konsumpcję pomimo sygnalizowanej nadchodzącej kary mierzone są podczas sesji testowej; można również zmierzyć dobrowolną tolerancję zwierzęcia na karę w celu uzyskania smacznego jedzenia. Zaproponowano różne modele zwierzęce (opisane poniżej) w celu oceny kompulsywnych zachowań żywieniowych w obliczu możliwych negatywnych konsekwencji.

(1). Johnson and Kenny [22] ocenił kompulsywne jedzenie u otyłych samców szczurów i odkrył, że wydłużony dostęp do smacznych, gęstych energetycznie pokarmów (18 – 23 h na dzień dostęp do diety w bufecie utrzymywanej przez kolejne dni 40) wywołuje kompulsywne zachowanie u otyłych szczurów (mierzone przez spożycie smacznego pokarmu pomimo zastosowania negatywnego CS podczas codziennej sesji 30-min dostępu w komorze operacyjnej dla dni 5-7). Co więcej, odkryli, że receptory dopaminy D2 zostały obniżone w prążkowiu otyłych szczurów, zjawisko to odnotowano również u ludzi uzależnionych od narkotyków, co potwierdza obecność uzależniających reakcji neuroadaptacyjnych w kompulsywnym jedzeniu.

(2). W innym badaniu Oswald i współpracownicy [23] badali, czy szczury ze skłonnością do napadowego objadania się (BEP), wybrane na podstawie stabilnego wzrostu (40%) spożycia smacznego pokarmu w okresie od 1 do 4 godzin, są również podatne na kompulsywne spożywanie smacznych pokarmów. Podwyższoną (tj. Nieprawidłową) motywację do smacznego jedzenia mierzono jako wzrost dobrowolnej tolerancji zwierzęcia na karę w celu uzyskania określonego smacznego pożywienia (w tym przypadku cukierków M&M). Wyniki pokazały, że zwierzęta BEP zjadały znacznie więcej M & Ms - i tolerowały wyższy poziom wstrząsu stopą w celu pobrania i spożycia tych cukierków - niż zwierzęta BER (odporne na napadowe jedzenie). To zachowanie pojawiło się pomimo faktu, że szczury BEP były nasycone i mogły zdecydować się na spożycie standardowej, wolnej od wstrząsów karmy w sąsiednim ramieniu labiryntu. Wszystkie te wyniki potwierdzają, że szczury BEP mają uderzająco zwiększoną motywację do spożywania smacznych pokarmów.

(3). Korzystając z nowego paradygmatu warunkowanej supresji u myszy, nasza grupa zbadała, czy wcześniejsza sesja restrykcji żywieniowych mogłaby odwrócić zdolność sparowanego z uderzeniem stopy CS do tłumienia zachowań poszukiwania czekolady, modelując w ten sposób zachowanie poszukujące pożywienia w obecności szkodliwych konsekwencji w myszach [24].

W ostatnim eksperymencie (dane niepublikowane, [49]), użyliśmy tego warunkowego paradygmatu tłumienia do zbadania roli interakcji gen-środowisko w rozwoju i ekspresji zachowań podobnych do jedzenia u myszy. Tak więc, modelując zmienność międzyosobniczą charakteryzującą stany kliniczne, odkryliśmy, że podłoże genetyczne odgrywa kluczową rolę w podatności jednostki na rozwój nieprawidłowych zachowań żywieniowych, co potwierdza punkt widzenia, że ​​zaburzenia psychiczne związane z żywnością wynikają z ścisłej interakcji między czynnikami środowiskowymi i genetycznymi.

(4). Aby zbadać popęd behawioralny do przywrócenia diety po wycofaniu (W), Teegarden i Bale [28] opracował paradygmat przywracania oparty na dostępie do wysoce preferowanej diety wysokotłuszczowej (HF) na awersyjnej arenie u myszy poddanych warunkom odstawienia z diety HF. W tym paradygmacie myszy musiały znosić otwarte, jasno oświetlone środowisko, aby przywrócić dietę HF pomimo dostępności karmy dla domu (mniej smacznej żywności) w mniej awersyjnym otoczeniu. Stwierdzili, że myszy HF-W spędzają więcej czasu na jasnej stronie w obecności osadu HF w porównaniu z myszami w stanie bez wycofania HF lub grupie kontrolnej z dietą niskotłuszczową. Wyniki te silnie wykazały, że podwyższony stan emocjonalny (wytwarzany po obniżeniu diety) zapewnia wystarczającą siłę napędową do uzyskania bardziej preferowanego pożywienia w obliczu niesprzyjających warunków, pomimo dostępności alternatywnych kalorii w bezpieczniejszym środowisku. Ich dane wskazują, że podobnie jak w przypadku uzależnionego, który wycofuje się z nagradzającej substancji, myszy mogą wykazywać ryzykowne zachowania, aby uzyskać wysoce pożądaną substancję.

Na podstawie obserwacji, że ważnym kluczowym wskaźnikiem kompulsywnego karmienia jest nieelastyczność zachowania, Heyne i współpracownicy opracowali nową procedurę eksperymentalną, aby ocenić nieelastyczny charakter karmienia w zwierzęcym modelu kompulsywnego zachowania żywieniowego u szczurów [48]. Zachowanie żywieniowe zostało ocenione poprzez czasowe ograniczenie dostępu do smacznego jedzenia, podczas gdy standardowe jedzenie było dostępne. Kiedy szczury miały wybór pomiędzy standardową żywnością a wysoce smaczną dietą zawierającą czekoladę, rozwinęły nieelastyczne zachowania związane z przyjmowaniem pokarmów, co ujawniono przez zaniedbanie alternatywnego, dostępnego standardowego jedzenia [48].

2.2.3. Odstąpienie od żywności

Uzależnienie od żywności cechuje obecnie głód pokarmowy, ryzyko nawrotu, objawy odstawienia i tolerancja [7]. Dwie cechy uzależnienia od substancji to pojawienie się objawów odstawienia po zaprzestaniu zażywania narkotyków i głodu narkotykowego [37]. Wiele różnych laboratoriów, wykorzystujących różne modele zwierzęce uzależnienia od żywności (model cukru, model tłuszczu i model ze słodką zawartością tłuszczu [7,37]) zbadali wpływ wymuszonej abstynencji od smacznego jedzenia na zachowanie myszy i szczurów, najpierw dostarczając zwierzętom długoterminowy dostęp do smacznego jedzenia, a następnie zastępując je standardowym jedzeniem. Zgłaszano jednak sprzeczne wyniki w zależności od rodzaju żywności (cukier, tłuszcz, słodki tłuszcz) stosowanej w różnych eksperymentach [7].

Korzystając ze zwierzęcego modelu objadania się cukrem, Avena i współpracownicy stwierdzili, że szczurom, którym podano antagonistę opioidów nalokson, wykazano objawy somatyczne odstawienia [29]. Podobnie Colantuoni i jego koledzy [43] badali odstawienie wywołane brakiem cukru i podawaniem naloksonu, co zwiększało objawy abstynencyjne (szczękanie zębów, drżenie przednich łap, drżenie głowy) u szczurów karmionych glukozą i karmą ad libitum, podobnie jak szczurzy modele uzależnienia od morfiny. Zachowawcze i neurochemiczne objawy odstawienia podobnego do opiatów zgłaszano również u szczurów z historią objadania się cukrem bez stosowania naloksonu [50]. Ponadto wykazano, że dieta wysokosłodzona wywołuje objawy niepokoju i hiperfagii [51], i zaprzestanie dostępności sacharozy lub glukozy wywołane stanami przypominającymi, ze zwiększonym niepokojem na labiryncie plus [52].

W przeciwieństwie do modeli objadania się cukrem, objawy związane z odstawieniem nie były zgłaszane za pomocą modeli objadania się tłuszczu. W rzeczywistości, po dniach 28 na przypisanej diecie wysokotłuszczowej, spontaniczne ograniczenie i odstawienie naloksonu nie spowodowało zwiększenia lęku w podwyższonych plus-labiryntach lub zachowaniach somatycznych wywołanych odstawieniem i oznakach stresu [17,53,54].

Wreszcie w wielu badaniach zastosowano dietę słodko-tłuszczową („dietetyczną”) obejmującą różnorodne, bardzo smaczne potrawy, odzwierciedlając w ten sposób dostępność i różnorodność żywności dostępnej dla ludzi [7]. Używanie tłustej diety, Teegarden i Bale [28] wykazało, że ostre odstawienie od tej diety zwiększyło zachowania podobne do lęku, utratę wagi i aktywność lokomotoryczną. Podobne wyniki obserwowano w różnych badaniach, w których odstawienie preferowanej diety powodowało hipofagię, utratę masy ciała i zwiększone zachowania lękowe w podwyższonym labiryncie plus i pobudzenie psychomotoryczne [35,55]. Badania oparte na diecie słodko-tłuszczowej badały wiele różnych aspektów wycofywania żywności, takich jak wielkość objawów odstawienia po deprywacji żywności [56] oraz rola stresu i lęku jako czynników ryzyka nawrotów i objawów odstawiennych [7,28].

2.3. Wspólne neurobiologiczne podstawy uzależnienia od narkotyków i żywności

Oprócz wyżej wymienionych kryteriów behawioralnych, kilka badań mózgu potwierdza również pogląd, że nadmierna konsumpcja niektórych pokarmów ma kilka następstw z uzależnieniem od narkotyków [54,57]. Obszary mózgu systemu nagrody biorą udział we wzmacnianiu zarówno pożywienia, jak i leków poprzez dopaminę, endogenny opioid i inne układy neuroprzekaźników, sugerując w ten sposób, że bodźce naturalne i farmakologiczne aktywują co najmniej niektóre wspólne układy nerwowe [58,59,60,61,62,63,64,65]. Neurochirurgia leżąca u podstaw jedzenia i wykopane uzależnienie jest złożona, a przegląd tego tematu wykracza poza zakres tego artykułu. Szczegółowe recenzje tego tematu można znaleźć gdzie indziej [6,18,37,38,57,66].

Ogólnie rzecz biorąc, w wielu przeglądach zidentyfikowano połączenie między obwodami nerwowymi rekrutowanymi podczas poszukiwania / spożywania smacznego jedzenia a obwodami aktywowanymi podczas poszukiwania / przyjmowania narkotyków, wskazując na wspólny profil podwyższonej aktywacji w strukturach podkorowych związanych z nagrodami w odpowiedzi na oba naturalnie i farmakologicznie satysfakcjonujące bodźce lub związane z nimi sygnały i zmniejszenie aktywności w korowych regionach hamujących [21,57,66,67,68]. Rzeczywiście, wydaje się, że w różnych warunkach dostępu, silna zdolność wywoływania nagród przez smaczne potrawy może napędzać modyfikację behawioralną poprzez zmiany neurochemiczne w obszarach mózgu związanych z motywacją, uczeniem się, poznaniem i podejmowaniem decyzji, które odzwierciedlają zmiany wywołane przez nadużywanie narkotyków [29,31,33,57,59,64,69,70]. W szczególności zmiany w wynagrodzeniu, motywacji, pamięci i obwodach kontrolnych po wielokrotnym narażeniu na smaczny pokarm są podobne do zmian obserwowanych po powtarzanej ekspozycji na lek [57,71]. U osób podatnych na te zmiany spożywanie dużych ilości smacznego jedzenia (lub leków) może zakłócić równowagę między motywacją, nagrodą, nauką i obwodami kontrolnymi, zwiększając tym samym wartość wzmacniającą smacznego jedzenia (lub leku) i osłabiając obwody sterujące [71,72].

Neurobiologiczne podstawy zachowania podobnego do przymusu

Najlepiej ustalonym mechanizmem wspólnym zarówno dla spożywania żywności, jak i przyjmowania leków jest aktywacja dopaminergicznych obwodów nagrody mózgu [58,71,72]. Uważa się, że pierwotnymi miejscami tych neuroadaptacji są obwody dopaminowe (DA), mezolimbiczne i nigrostriatalne. Wywołane psychostymulantem podwyższenie pozakomórkowych poziomów DA i pobudzenie transmisji DA w obwodzie mezolimbicznym jest dobrze znaną sekwencją neurochemiczną, która odpowiada skutkom wysokiego spożycia bogatych w kalorie smacznych pokarmów i przerywanego dostępu sacharozy po aktywacji mózgu systemu nagrody [29,73].

Uważa się, że powtarzająca się stymulacja ścieżek nagrody DA wywołuje adaptacje neurobiologiczne w różnych obwodach nerwowych, co powoduje, że poszukiwanie zachowania staje się „kompulsywne” i prowadzi do utraty kontroli nad przyjmowaniem pożywienia lub leków [71,72]. Ponadto zakres uwalniania DA wydaje się być skorelowany zarówno z związaną z lekiem, jak i związaną z żywnością nagrodą subiektywną u ludzi [70,72]. Powtarzająca się stymulacja układu DA przez wielokrotne narażenie na uzależniające leki indukuje plastyczność w mózgu, powodując kompulsywne przyjmowanie leków. Podobnie powtarzające się narażenie na smaczne potrawy u podatnych osób może wywołać kompulsywne spożywanie pokarmów dzięki tym samym mechanizmom [29,57,64], a badania neuroobrazowe osób otyłych ujawniły zmiany w ekspresji receptorów DA przypominające zmiany obserwowane u osób uzależnionych od narkotyków [58,64,72]. W związku z tym zarówno osoby uzależnione od kokainy, jak i osoby otyłe mają zmniejszoną dostępność receptora dopaminy D2 w prążkowiu, a spadek ten jest bezpośrednio skorelowany ze zmniejszoną aktywnością neuronów w korze przedczołowej [14,72,74]. Co więcej, coraz więcej dowodów sugeruje, że prążkowia receptory dopaminy D1 i D2 (D1R, D2R) odgrywają ważną rolę w zachowaniu motywowanym [75,76,77,78,79,80,81,82].

Wiele czynników - w tym ilość wysiłku, który jednostka jest skłonna zainwestować, aby otrzymać nagrodę i wartość, jaką poszczególne osoby stawiają na nagrodę - może wywołać zmiany w motywowanym zachowaniu [76,77,78,79,80], a te czynniki związane z motywacją zależą od transmisji dopaminergicznej w prążkowiu brzusznym przez receptory dopaminy D1R i D2R. Niektóre badania sugerują, że optymalne zachowania ukierunkowane na cel i motywacja są skorelowane ze zwiększoną ekspresją D2R w prążkowiu [80,83,84,85]. Chociaż transmisja DA prążkowia była szeroko badana w ostatnich latach, rola receptorów DA w prążkowiu zarówno w normalnej, jak i patologicznej motywacji związanej z żywnością pozostaje słabo poznana. Niemniej jednak wykazano, że nadmierna konsumpcja smacznych pokarmów reguluje obwód nagrody dopaminergicznej poprzez te same mechanizmy, które wpływają na uzależnienie od narkotyków; w szczególności u ludzi zmniejsza się dostępność receptorów dopaminy D2R prążkowia i uwalnianie DA [71,72], prowadząc do hipotezy (badanej w badaniach na modelach ludzkich i zwierzęcych), że zmniejszona ekspresja D2R w prążkowiu jest neuroadaptacyjną odpowiedzią na nadmierne spożycie smacznego pokarmu [22,74,86,87]. Z drugiej strony, kilka badań wykazało również, że zmniejszona ekspresja D2R w prążkowiu może działać jako czynnik sprawczy, predysponując zarówno zwierzęta, jak i ludzi do przejadania się [22,71,87,88,89].

Zgodnie z najnowszą hipotezą, allel A1 polimorfizmu DRD2 / ANKK1 Taq1A jest silnie skorelowany ze zmniejszoną dostępnością D2R w prążkowiu, zaburzeniem współistnienia substancji, otyłością i kompulsywnymi zachowaniami [89,90]. Ponadto doniesiono ostatnio, że receptory D2R odgrywają kluczową rolę w łagodzeniu zachowań objadania się u pacjentów [6], potencjalnie stanowiąc cel leczenia niektórych zaburzeń odżywiania. Potrzebnych jest więcej badań, aby dalej badać tę obiecującą opcję terapeutyczną.

Poza prążkowiem, znaczna ilość dowodów sugeruje, że kora przedczołowa (PFC) odgrywa kluczową rolę w elastyczności behawioralnej i poznawczej, a także w motywowanych zachowaniach związanych z jedzeniem zarówno u zwierząt, jak iu ludzi [62,66,69,72,91,92]. Kilka obszarów PFC zostało zaangażowanych w motywowanie do jedzenia [72,93], a kilka badań na zwierzętach i ludziach sugeruje, że PFC odgrywa kluczową rolę w motywowanych zachowaniach związanych z jedzeniem i narkotykami [33,58,62,69,91,92]. Obfitość danych pochodzących zarówno z badań na zwierzętach, jak i ludziach sugeruje, że funkcja PFC jest osłabiona zarówno u narkomanów, jak i osób uzależnionych od żywności [10,66,71,94]. Zrozumienie, w jaki sposób te dysfunkcyjne regiony w PFC biorą udział w przetwarzaniu emocjonalnym [95] i kontrola hamująca [96] jest szczególnie ważny dla zrozumienia uzależnienia.

Podsumowując, dane te pokazują, że niektóre regiony przedczołowe stanowią substrat neurobiologiczny wspólny dla dążenia do jedzenia i przyjmowania leków. Nieprawidłowości funkcjonalne w tych regionach mogą wzmacniać zachowania zorientowane na leki lub zorientowane na żywność, w zależności od ustalonych nawyków podmiotu [58], co prowadzi do zachowania przypominającego przymus.

Postawiono hipotezę, że przejście w zachowaniu - od początkowego dobrowolnego zażywania narkotyków, do zwyczajowego używania, a ostatecznie do przymusowego używania - stanowi przejście (na poziomie neuronowym) w kontrolę nad poszukiwaniem narkotyków i zachowaniami związanymi z zażywaniem narkotyków z PFC do prążkowie. Przejście to wiąże się również z przesunięciem prążkowia z obszarów brzusznych do bardziej grzbietowych obszarów, które są unerwione - przynajmniej częściowo - przez stratyfikowane dopaminergiczne dane wejściowe [10,97]. To stopniowe przejście od stosowania kontrolowanego do użycia kompulsywnego wydaje się być skorelowane z przesunięciem równowagi procesów kontroli behawioralnej z PFC do prążkowia [10]. Dostępność prążkowia receptorów D2R u osób otyłych jest skorelowana z metabolizmem glukozy w niektórych obszarach korowych czołowych, takich jak grzbietowo-boczna PFC, która odgrywa rolę w kontroli hamowania [72]. Ponadto sugerowano, że zmniejszona modulacja dopaminergiczna z prążkowia zaburza kontrolę hamowania przyjmowania pokarmu i zwiększa ryzyko przejadania się u ludzi [11,71,72]. Ta sama bezpośrednia korelacja między dostępnością prążkowia D2R a metabolizmem glukozy została opisana w korze grzbietowo-bocznej alkoholików [72].

Wykazano, że transmisja przedczołowa DA i norepinefryny (NE) odgrywa kluczową rolę w motywacji związanej z żywnością [62,71,72,98,99], a także w behawioralnych i centralnych skutkach nadużywania narkotyków [100,101,102,103,104,105,106] zarówno u zwierząt, jak iu pacjentów klinicznych. Ponadto przedczołowa transmisja DA i NE moduluje transmisję DA w jądrze półleżącym w różnych warunkach doświadczalnych [102,103,107,108,109]. W szczególności zmieniona ekspresja D2R w PFC była związana z pewnymi zaburzeniami odżywiania i uzależnieniem od narkotyków [14,71,72], i sugerowano, że zarówno receptory adrenergiczne α1, jak i receptory dopaminy D1R odgrywają rolę w regulacji dopaminy w jądrze półleżącym [102,103,107,108,109].

Ostatecznie zbadaliśmy ostatnio rolę przedczołowej transmisji NE w nieprzystosowującym się zachowaniu związanym z żywnością w mysim modelu zachowania przypominającego przymus czekoladowy [24]. Nasze wyniki pokazują, że zachowaniu polegającemu na poszukiwaniu pokarmu w obliczu szkodliwych konsekwencji zapobiegła selektywna inaktywacja transmisji noradrenergicznej, co sugeruje, że NE w PFC odgrywa kluczową rolę w nieprzystosowawczych zachowaniach związanych z żywnością. Odkrycia te wskazują na „odgórny” wpływ na zachowania kompulsywne i sugerują nowy potencjalny cel leczenia niektórych zaburzeń odżywiania. Niemniej jednak konieczne są dalsze badania w celu określenia specyficznej roli selektywnych receptorów dopaminergicznych i noradrenergicznych przedczołowych w przymusowych zachowaniach związanych z jedzeniem.

2.4. Czynniki środowiskowe wpływające na uzależnienie od żywności

Zaburzenia odżywiania to wieloczynnikowe stany spowodowane czynnikami środowiskowymi, czynnikami genetycznymi i złożonymi interakcjami między genami a środowiskiem [110,111]. Wśród wielu czynników środowiskowych, które mogą wpływać na zaburzenia odżywiania, takie jak otyłość, niepohamowany apetyt i bulimia, dostępność smacznych potraw jest najbardziej oczywista [58]. Częstość występowania zaburzeń odżywiania wzrosła w czasie, gdy dostępność tanich, wysokotłuszczowych, wysokowęglowodanowych pokarmów zmieniła się diametralnie [58,112]. W rzeczywistości nastąpiły znaczące zmiany w środowisku żywnościowym, a zachowania preferowane w warunkach niedoboru żywności stały się czynnikiem ryzyka w społeczeństwach, w których wysokoenergetyczne i wysoko rafinowane produkty spożywcze są powszechne i niedrogie [58]. Na podstawie tej obserwacji zbadanie uzależniającego potencjału wysoko przetworzonej żywności stało się ważnym celem [112,113].

Oprócz aspektów ilościowych, jakość wzmocnienia jest kolejnym krytycznym czynnikiem dla zrozumienia uzależnienia od żywności i zaburzeń odżywiania [58]. Wykazano, jak różne pokarmy wywołują różne poziomy kompulsywnego zachowania [7,20,58]. W szczególności zakłada się, że smaczne substancje, takie jak przetworzona żywność zawierająca wysokie poziomy rafinowanych węglowodanów, tłuszczu, soli i / lub kofeiny, są potencjalnie uzależniające [20]. Ta hipoteza mogłaby wyjaśnić, dlaczego wiele osób traci zdolność kontrolowania spożycia takich smacznych potraw [20]. Wśród smacznych potraw badania na zwierzętach wykazały, że czekolada ma szczególnie silne właściwości nagradzające [62,114,115], mierzone zarówno parametrami behawioralnymi, jak i neurochemicznymi, a czekolada jest pokarmem, który jest najczęściej związany z doniesieniami o głodzie żywności u ludzi [116]. W rezultacie u ludzi pojawiło się pragnienie czekolady i uzależnienie [117].

Innym ważnym czynnikiem środowiskowym w rozwoju i ekspresji zaburzeń odżywiania jest stres. Ponieważ stres jest jednym z najsilniejszych czynników środowiskowych psychopatologii, może odgrywać główną rolę w zaburzeniach odżywiania zarówno u zwierząt, jak iu ludzi [58,118,119,120,121]. Stres wpływa na rozwój, przebieg i wynik kilku zaburzeń psychicznych i może wpływać na ich nawrót i / lub nawrót po okresach remisji [122,123,124,125,126,127,128,129,130]. Na podstawie badań dotyczących zaburzeń odżywiania rozumiemy teraz, że stres może zaburzać zdolność regulowania zarówno jakościowych, jak i ilościowych aspektów przyjmowania pokarmu. Ocena stresujących warunków, które zwiększają podatność na rozwój zaburzeń odżywiania, jest jednym z głównych celów badań przedklinicznych zaburzeń jedzenia. Chociaż zarówno ostry, jak i przewlekły stres może wpływać na przyjmowanie pokarmu (a także skłonność do przyjmowania narkotyków) [58] wykazano, że chroniczny stres zwiększa spożycie niektórych smacznych potraw (tj. pokarmów, które są powszechnie określane jako „żywność komfortowa”) zarówno u zwierząt, jak iu ludzi [119,130,131], a chroniczny stres może przyspieszyć objadanie się [46,132]. Wreszcie kilka grup zgłosiło synergiczny związek między stresem a ograniczeniem kalorycznym w promowaniu wystąpienia zaburzeń odżywiania - w tym objadania się - zarówno u ludzi, jak iu zwierząt [11,26,27,120,121]

3. Wnioski

W krajach uprzemysłowionych przejadanie się jest poważnym problemem, a przejadanie się - zwłaszcza przejadanie się smacznymi pokarmami - prowadzi do zwiększenia masy ciała, otyłości i mnóstwa powiązanych warunków. Ciągły wzrost rozpowszechnienia tych warunków skłonił do szeroko zakrojonych badań mających na celu zrozumienie ich etiologii, a wyniki tego ważnego, trwającego badania doprowadziły do ​​zmian w polityce, próbując ograniczyć ten narastający problem [112].

Kompulsywne jedzenie pomimo negatywnych konsekwencji jest powszechne wśród pacjentów cierpiących na zaburzenia jedzenia, takie jak bulimia, zaburzenia objadania się i otyłość. Co więcej, to zachowanie jest uderzająco podobne do zjawiska obserwowanego u osób z kompulsywnym poszukiwaniem narkotyków / zachowaniem przyjmowania narkotyków. Ponieważ coraz bardziej kompulsywne stosowanie narkotyków w obliczu dobrze znanych szkodliwych konsekwencji jest klasyczną cechą behawioralną uzależnienia od narkotyków, zasugerowano, że kompulsywne przejadanie się - zwłaszcza przejadanie się wyrafinowanej żywności - powinno być klasyfikowane jako uzależnienie w dobrej wierze (tj. „Uzależnienie od żywności”). Rzeczywiście, takie zachowanie spełnia kryteria diagnostyczne DSM-IV-TR dla zaburzeń używania substancji [20], oraz Skala uzależnienia od żywności Yale, która jest obecnie najczęściej używanym i akceptowanym narzędziem do pomiaru uzależnienia od żywności [7], został niedawno opracowany w celu operacjonalizacji konstrukcji uzależnienia od żywności, dostosowując kryteria DSM-IV-TR dla uzależnienia od substancji w odniesieniu do żywności [66]. Chociaż kryteria te są również obecne w nowej edycji DSM V (najnowsza edycja [133]), sugerując, że zaburzenia niezwiązane z substancją są związane z wykorzystaniem innych bodźców nagradzających (tj. hazardu), DSM V nie kategoryzuje podobnych zaburzeń związanych z nagrodami naturalnymi, jak uzależnienia behawioralne lub zaburzenia używania substancji [7].

Co więcej, literatura wskazuje, że głód pokarmowy często skutkuje epizodami upijania się, podczas których większa niż normalna ilość pokarmu jest spożywana w krótszym niż normalnie okresie czasu. Co ważne, rozpowszechnienie objadania się wzrasta wraz z indeksem masy ciała (BMI), a ponad jedna trzecia zjadaczy objada się otyłością [15]. Jednak zaburzenia objadania się i uzależnienie od żywności nie są skorelowane z BMI, a wysokie BMI nie jest czynnikiem predykcyjnym kompulsywnego jedzenia [86]. Otyłość jest możliwym, ale nie obowiązkowym wynikiem kompulsywnego zachowania wobec jedzenia; chociaż wskaźniki otyłości mierzone BMI często korelują dodatnio ze wskaźnikiem uzależnienia od żywności mierzonym przez YFAS, nie są one synonimami [3,66,134]. Ta dysocjacja została modelowana w badaniach przedklinicznych, które pokazują, że rozwój zachowania objadania się tłuszczu nie jest związany z przyrostem masy ciała, co potwierdza ideę, że otyłość i uzależnienie od żywności nie są warunkami wzajemnymi [25,135].

Stresujące wydarzenia życiowe i negatywne wzmocnienie mogą wchodzić w interakcje z czynnikami genetycznymi, zwiększając w ten sposób ryzyko zachowań uzależniających i / lub wywołując zmiany w sygnałach dopaminergicznych i noradrenergicznych kortykostriatalnych zaangażowanych w procesy przypisywania motywacyjnego salience [62,107,109]. Szczepy myszy wsobnych są podstawowym narzędziem do przeprowadzania badań genetycznych, a badania porównujące różne szczepy wsobne dały wgląd w rolę, jaką odgrywa tło genetyczne w układzie dopaminergicznym w śródmózgowiu i reakcjach behawioralnych związanych z dopaminą [107]. Chociaż są one bardzo potrzebne, badania interakcji gen-środowisko w zaburzeniach odżywiania u ludzi są niezwykle rzadkie [110]; do tej pory tylko kilka badań na zwierzętach badało szczególną rolę interakcji między czynnikami środowiskowymi a czynnikami genetycznymi w rozwoju i ekspresji kompulsywnego poszukiwania / przyjmowania pokarmu pomimo szkodliwych konsekwencji (tj. wskaźnika przymusu) u szczurów i myszy [22,23,48,136].

Nasze wstępne dane (dane nie pokazane, [49]) wskazują, że kompulsywne jedzenie pojawia się po przedłużonym dostępie do bardzo smacznej diety [22], podobny do tego, jak pojawia się kompulsywne poszukiwanie narkotyków po długiej historii przyjmowania narkotyków [9,12], ale tylko u osób podatnych genetycznie.

Opracowanie dobrze scharakteryzowanych i zwalidowanych zwierzęcych modeli kompulsywnego przejadania się zapewni podstawowe narzędzie do pogłębienia naszej wiedzy na temat czynników genetycznych i behawioralnych leżących u podstaw zaburzeń odżywiania. Ponadto modele te ułatwią identyfikację domniemanych celów terapeutycznych i pomogą naukowcom opracować, przetestować i udoskonalić odpowiednie terapie farmakologiczne i poznawcze.

Podziękowanie

Badania te były wspierane przez Ministero della Ricerca Scientifica e Tecnologica (FIRB 2010; RBFR10RZ0N_001) i grant „La Sapienza” (C26A13L3PZ, 20013).

Konflikty interesów Autorzy nie deklarują konfliktu interesów

Referencje

  1. Olsen, CM Naturalne nagrody, neuroplastyczność i nielekowe uzależnienia. Neuropharmacology 2011, 61, 1109 – 1122, doi:10.1016 / j.neuropharm.2011.03.010.
  2. Dzbany, K .; Balfour, M .; Lehman, M. Neuroplastyczność w układzie mezolimbicznym wywołana naturalną nagrodą i późniejszą nagrodą za abstynencję. Biol. Psychiatria 2020, 67, 872 – 879, doi:10.1016 / j.biopsych.2009.09.036.
  3. Avena, NM; Gearhardt, AN; Złoto, MS; Wang, GJ; Potenza, MN Rzucanie dziecka wodą do kąpieli po krótkim płukaniu? Potencjalna wada odrzucenia uzależnienia od żywności w oparciu o ograniczone dane. Nat. Ks. Neurosci. 2012, 13, 514, doi:10.1038 / nrn3212-c1.
  4. Davis, C .; Carter, JC Compulsive przejadanie się jako zaburzenie uzależnienia. Przegląd teorii i dowodów. Apetyt 2009, 53, 1 – 8, doi:10.1016 / j.appet.2009.05.018.
  5. Davis, C. Kompulsywne przejadanie się jako zachowanie uzależniające: nakładanie się uzależnienia od jedzenia i zaburzeń objadania się. Curr. Obes. Rozpustnik. 2013, 2, 171 – 178, doi:10.1007/s13679-013-0049-8.
  6. Halpern, CH; Tekriwal, A .; Santollo, J .; Keating, JG; Wolf, JA; Daniels, D .; Bela, TL Poprawa obżarstwa przez jądro półleżące, głęboka stymulacja mózgu u myszy wymaga modulacji receptora D2. J. Neurosci. 2013, 33, 7122 – 7129, doi:10.1523 / JNEUROSCI.3237-12.2013.
  7. Hone-Blanchet, A .; Fecteau, S. Nakładanie się definicji uzależnienia od żywności i zaburzeń używania substancji: analiza badań na zwierzętach i ludziach. Neuropharmakologia 2014, 85, 81 – 90, doi:10.1016 / j.neuropharm.2014.05.019.
  8. Muele, A. Czy niektóre pokarmy uzależniają? Z przodu. Psychiatria 2014, 5, 38.
  9. Deroche-Gamonet, V .; Belin, D .; Piazza, PV Dowody zachowania podobnego do uzależnienia u szczura. Nauka 2004, 305, 1014 – 1017, doi:10.1126 / science.1099020.
  10. Everitt, BJ; Belin, D .; Economidou, D .; Pelloux, Y .; Dalley, J .; Robbins, TW Neuronowe mechanizmy leżące u podstaw podatności na rozwój kompulsywnych nawyków i uzależnienia od narkotyków. Philos. Trans. R. Soc. Lond. B Biol. Sci. 2008, 363, 3125 – 3135, doi:10.1098 / rstb.2008.0089.
  11. Parylak, SL; Koob, GF; Zorrilla, EP Ciemna strona uzależnienia od żywności. Physiol. Behav. 2011, 104, 149 – 156, doi:10.1016 / j.physbeh.2011.04.063.
  12. Vanderschuren, LJ; Everitt, BJ Poszukiwanie narkotyków staje się kompulsywne po długotrwałym zażywaniu kokainy. Nauka 2004, 305, 1017 – 1019, doi:10.1126 / science.1098975.
  13. Berridge, KC; Ho, CY; Richard, JM; Difeliceantonio, AG Kuszący mózg zjada: obwody przyjemności i pożądania w otyłości i zaburzeniach odżywiania. Brain Res. 2010, 1350, 43 – 64, doi:10.1016 / j.brainres.2010.04.003.
  14. Volkow, ND; Wang, GJ; Tomasi, D .; Baler, RD Otyłość i uzależnienie: Neurobiologiczne nakładanie się. Obes. Obrót silnika. 2013, 14, 2 – 18, doi:10.1111 / j.1467-789X.2012.01031.x.
  15. Corwin, RL; Avena, NM; Boggiano, MM Feeding and reward: Perspektywy z trzech szczurzych modeli objadania się. Physiol. Behav. 2011, 104, 87 – 97, doi:10.1016 / j.physbeh.2011.04.041.
  16. Hadad, NA; Knackstedt, LA Uzależniony od smacznych potraw: Porównanie neurobiologii Bulimii Nervosa z uzależnieniem od narkotyków. Psychofarmakologia 2014, 231, 1897 – 1912, doi:10.1007/s00213-014-3461-1.
  17. Kenny, PJ Wspólne mechanizmy komórkowe i molekularne w otyłości i narkomanii. Nat. Ks. Neurosci. 2011, 12, 638 – 651, doi:10.1038 / nrn3105.
  18. Avena, NM; Bocarsly, ME; Hoebel, BG; Złoto, MS Nakłada się na nozologię nadużywania substancji i przejadania się: translacyjne implikacje „uzależnienia od żywności”. Curr. Nadużywanie narkotyków Rev. 2011, 4, 133 – 139, doi:10.2174/1874473711104030133.
  19. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. Diagnostic and Statistical Manuał of MentalDisorders, 4th ed. ed .; Amerykańskie wydawnictwo psychiatryczne: Washington, WA, USA, 2010.
  20. Ifland, JR; Preuss, HG; Marcus, MT; Rourke, KM; Taylor, WC; Burau, K .; Jacobs, WS; Kadish, W .; Manso, G. Uzależnione uzależnienie od żywności: Klasyczne zaburzenie używania substancji. Med. Hipotezy 2009, 72, 518 – 526, doi:10.1016 / j.mehy.2008.11.035.
  21. Hoebel, BG; Avena, NM; Bocarsly, ME; Rada, P. Naturalne uzależnienie: model behawioralny i obwodowy oparty na uzależnieniu od cukru u szczurów. J. Addict. Med. 2009, 3, 33 – 41, doi:10.1097/ADM.0b013e31819aa621.
  22. Johnson, PM; Kenny, PJ Dysfunkcja uzależnienia podobna do uzależnienia i kompulsywne jedzenie u otyłych szczurów: Rola receptorów dopaminy D2. Nat. Neurosci. 2010, 13, 635 – 641, doi:10.1038 / nn.2519.
  23. Oswald, KD; Murdaugh, DL; King, VL; Boggiano, MM Motywacja do smacznego jedzenia pomimo konsekwencji w zwierzęcym modelu objadania się. Int. J. Jedz. Nieład. 2011, 44, 203 – 211, doi:10.1002 / eat.20808.
  24. Latagliata, EC; Patrono, E .; Puglisi-Allegra, S .; Ventura, R. Poszukiwanie pokarmów pomimo szkodliwych konsekwencji jest pod kontrolą przedczołową korową noradrenergiczną. BMC Neurosci. 2010, 8, 11-15.
  25. Corwin, RL; Buda-Levin, A. Modele behawioralne jedzenia typu binge. Physiol. Behav. 2004, 82, 123 – 130, doi:10.1016 / j.physbeh.2004.04.036.
  26. Hagan, MM; Wauford, PK; Chandler, PC; Jarrett, LA; Rybak, RJ; Blackburn, K. Nowy model zwierzęcy objadania się: kluczowa rola synergiczna poprzednich ograniczeń kalorycznych i stresu. Physiol. Behav. 2002, 77, 45 – 54, doi:10.1016/S0031-9384(02)00809-0.
  27. Boggiano, MM; Chandler, PC Objadanie się u szczurów przez połączenie diety ze stresem. Curr. Protoc. Neurosci. 2006, doi:10.1002 / 0471142301.ns0923as36.
  28. Teegarden, SL; Bale, TL Zmniejszenia preferencji żywieniowych powodują zwiększoną emocjonalność i ryzyko nawrotu diety. Biol. Psychiatria 2007, 61, 1021-1029.
  29. Avena, NM; Rada, P .; Hoebel, B. Dowody na uzależnienie od cukru: behawioralne i neurochemiczne skutki sporadycznego, nadmiernego spożycia cukru. Neurosci. Biobehav. Obrót silnika. 2008, 32, 20 – 39, doi:10.1016 / j.neubiorev.2007.04.019.
  30. Le Merrer, J .; Stephens, DN Food wywołał uczulenie behawioralne, jego nadwrażliwość na kokainę i morfinę, blokadę farmakologiczną i wpływ na przyjmowanie pokarmu. J. Neurosci. 2006, 26, 7163 – 7171, doi:10.1523 / JNEUROSCI.5345-05.2006.
  31. Lenoir, M .; Serre, F .; Cantin, L .; Ahmed, SH Intensywna słodycz przewyższa nagrodę kokainową. PLoS One 2007, 2, e698, doi:10.1371 / journal.pone.0000698.
  32. Coccurello, R .; D'Amato, FR; Krety, A. Chroniczny stres społeczny, hedonizm i podatność na otyłość: Lekcje z gryzoni. Neurosci. Biobehav. Obrót silnika. 2009, 33, 537 – 550, doi:10.1016 / j.neubiorev.2008.05.018.
  33. Petrovich, GD; Ross, CA; Holland, PC; Gallagher, M. Kora przedczołowa przyśrodkowa jest niezbędna dla apetycznego warunkowego bodźca warunkowego, aby promować jedzenie u szczurów nasyconych. J. Neurosci. 2007, 27, 6436 – 6441, doi:10.1523 / JNEUROSCI.5001-06.2007.
  34. Cottone, P .; Sabino, V .; Steardo, L .; Zorrilla, EP Zależny od opioidów antycypujący negatywny kontrast i objadanie się u szczurów z ograniczonym dostępem do wysoce preferowanej żywności. Neuropsychofarmakologia 2008, 33, 524 – 535, doi:10.1038 / sj.npp.1301430.
  35. Cottone, P .; Sabino, V .; Roberto, M .; Bajo, M .; Pockros, L .; Frihauf, JB; Fekete, EM; Steardo, L .; Rice, KC; Grigoriadis, DE; et al. Rekrutacja systemu CRF pośredniczy w ciemnej stronie kompulsywnego jedzenia. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2009, 106, 20016-20020.
  36. Morgan, D .; Sizemore, GM Zwierzęce modele uzależnienia: tłuszcz i cukier. Curr. Pharm. Des. 2011, 17, 1168 – 1172, doi:10.2174/138161211795656747.
  37. Alsiö, J .; Olszewski, PK; Levine, AS; Schiöth, HB Mechanizmy feed-forward: uzależniające zachowania i molekularne adaptacje w przejadaniu się. Z przodu. Neuroendokrynol. 2012, 33, 127 – 139, doi:10.1016 / j.yfrne.2012.01.002.
  38. Avena, NM; Bocarsly, ME Dysregulacja mózgowych systemów nagradzania w zaburzeniach odżywiania: informacje neurochemiczne z modeli zwierzęcych obżarstwa, bulimii i jadłowstrętu psychicznego. Neuropharmakologia 2012, 63, 87 – 96, doi:10.1016 / j.neuropharm.2011.11.010.
  39. Avena, NM; Złoto, JA; Kroll, C .; Złoto, MS Dalsze zmiany w neurobiologii żywności i uzależnienia: Aktualizacja stanu nauki. Odżywianie 2012, 28, 341 – 343, doi:10.1016 / j.nut.2011.11.002.
  40. Avena, NM; Hoebel, B. Dieta promująca uzależnienie od cukru powoduje krzyżową reakcję behawioralną na niską dawkę amfetaminy. Neuroscience 2003, 122, 17-20.
  41. Cabib, S .; Orsini, C .; Le Moal, M .; Piazza, PV Abolition i odwrócenie różnic napięć w reakcjach behawioralnych na narkotyki po krótkim doświadczeniu. Nauka 2000, 289, 463 – 465, doi:10.1126 / science.289.5478.463.
  42. Wody, RP; Moorman, DE; Young, AB; Feltenstein, MW; Patrz RE Ocena proponowanego modelu „uzależnienia od kokainy w trzech kryteriach” do stosowania w badaniach nad przywróceniem szczurów. Psychofarmakologia 2014, 231, 3197 – 3205, doi:10.1007/s00213-014-3497-2.
  43. Colantuoni, C .; Rada, P .; McCarthy, J .; Patten, C .; Avena, NM; Chadeayne, A .; Hoebel, BG Dowód, że przerywane, nadmierne spożycie cukru powoduje endogenne uzależnienie od opioidów. Obes. Res. 2002, 10, 478 – 488, doi:10.1038 / oby.2002.66.
  44. Avena, NM Badanie uzależnienia od żywności przy użyciu zwierzęcych modeli objadania się. Apetyt 2010, 55, 734 – 737, doi:10.1016 / j.appet.2010.09.010.
  45. Corwin, RL; Wojnicki, FH Obżarstwo u szczurów z ograniczonym dostępem do skracania warzyw. Curr. Protoc. Neurosci. 2006, doi:10.1002 / 0471142301.ns0923bs36.
  46. Cifani, C .; Polidori, C .; Melotto, S .; Ciccocioppo, R .; Massi, M. Przedkliniczny model objadania się wywołany dietą jo-jo i stresującą ekspozycją na pokarm: wpływ sibutraminy, fluoksetyny, topiramatu i midazolamu. Psychofarmakologia 2009, 204, 113 – 125, doi:10.1007 / s00213-008-1442-y.
  47. Wody, A .; Hill, A .; Odpowiedzi Wallera i G. Bulimicsa na łaknienie żywności: czy upijanie się jest produktem głodu lub stanu emocjonalnego? Behav. Res. Ther. 2001, 39, 877 – 886, doi:10.1016/S0005-7967(00)00059-0.
  48. Heyne, A .; Kiesselbach, C .; Sahùn, I. Zwierzęcy model kompulsywnego zachowania spożywczego. Nałogowiec. Biol. 2009, 14, 373 – 383, doi:10.1111 / j.1369-1600.2009.00175.x.
  49. Di Segni, M .; Patrono, E .; Wydział Psychologii, UniversityLa Sapienza, Rome .. Prace nieopublikowane2014.
  50. Avena, NM; Bocarsly, ME; Rada, P .; Kim, A .; Hoebel, BG Po codziennym objadaniu się roztworem sacharozy, niedobór pokarmu wywołuje niepokój i nierównowagę dopaminy / acetylocholiny. Physiol. Behav. 2008, 94, 309 – 315, doi:10.1016 / j.physbeh.2008.01.008.
  51. Cottone, P .; Sabino, V .; Steardo, L .; Zorrilla, EP Adaptacyjne, związane z lękiem i metaboliczne adaptacje u samic szczurów z naprzemiennym dostępem do preferowanej żywności. Psychoneuroendokrynologia 2009, 34, 38 – 49, doi:10.1016 / j.psyneuen.2008.08.010.
  52. Avena, NM; Rada, P .; Hoebel, BG Cukier i objadanie się tłuszczu mają znaczne różnice w zachowaniach uzależniających. J. Nutr. 2009, 139, 623 – 628, doi:10.3945 / jn.108.097584.
  53. Bocarsly, ME; Berner, LA; Hoebel, BG; Avena, NM. Physiol. Behav. 2011, 104, 865 – 872, doi:10.1016 / j.physbeh.2011.05.018.
  54. Kenny, PJ Mechanizmy nagradzania w otyłości: nowe spostrzeżenia i przyszłe kierunki. Neuron 2011, 69, 664 – 679, doi:10.1016 / j.neuron.2011.02.016.
  55. Iemolo, A .; Valenza, M .; Tozier, L .; Knapp, CM; Kornetsky, C .; Steardo, L .; Sabino, V .; Cottone, P. Wycofanie się z chronicznego, przerywanego dostępu do bardzo smacznego pokarmu wywołuje zachowania przypominające depresję u kompulsywnych jedzących szczurów. Behav. Pharmacol. 2012, 23, 593 – 602, doi:10.1097 / FBP.0b013e328357697f.
  56. Parylak, SL; Cottone, P .; Sabino, V .; Rice, KC; Zorrilla, EP Wpływ antagonistów receptora CB1 i CRF1 na zjadliwe jedzenie u szczurów z ograniczonym dostępem do diety ze słodkim tłuszczem: brak reakcji przypominających odstawienie. Physiol. Behav. 2012, 107, 231 – 242, doi:10.1016 / j.physbeh.2012.06.017.
  57. Volkow, ND; Wang, GJ; Fowler, JS; Telang, F. Nakładające się obwody neuronalne w uzależnieniu i otyłości: Dowody na patologię systemów. Philos. Trans. R. Soc. Lond. B Biol. Sci. 2008, 363, 3191 – 3200, doi:10.1098 / rstb.2008.0107.
  58. Volkow, ND; Mądry, RA Jak uzależnienie od narkotyków może pomóc nam zrozumieć otyłość? Nat. Neurosci. 2005, 8, 555-556.
  59. Fallon, S .; Shearman, E .; Sershen, H .; Lajtha, A. Zmiany w neuroprzekaźniku indukowane nagrodą pokarmową w kognitywnych regionach mózgu. Neurochem. Res. 2007, 32, 1772 – 1782, doi:10.1007/s11064-007-9343-8.
  60. Kelley, AE; Berridge, KC Neuronauka naturalnych nagród: znaczenie dla uzależniających narkotyków. J. Neurosci. 2002, 22, 3306-3311.
  61. Pelchat, ML Niewoli ludzkiej: pragnienia jedzenia, obsesja, przymus i uzależnienie. Physiol. Behav. 2002, 76, 347 – 352, doi:10.1016/S0031-9384(02)00757-6.
  62. Ventura, R .; Morrone, C .; Puglisi-Allegra, S. Układ katecholaminowy przedczołowy / półleżący określa przynależność motywacyjną do bodźców związanych z nagrodą i awersją. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2007, 104, 5181 – 5186, doi:10.1073 / pnas.0610178104.
  63. Ventura, R .; Latagliata, EC; Morrone, C .; La Mela, I .; Puglisi-Allegra, S. Norepinefryna przedczołowa określa przypisywanie „wysokiego” znaczenia motywacyjnego. PLoS One 2008, 3, e3044, doi:10.1371 / journal.pone.0003044.
  64. Wang, GJ; Volkow, ND; Thanos, PK; Fowler, JS Podobieństwo między otyłością a uzależnieniem od narkotyków w ocenie neurofunkcjonalnej: przegląd koncepcji. J. Addict. Dis. 2004, 23, 39 – 53, doi:10.1300/J069v23n03_04.
  65. Berner, LA; Bocarsly, ME; Hoebel, BG; Avena, NM Interwencje farmakologiczne w przypadku objadania się: Lekcje z modeli zwierzęcych, aktualne metody leczenia i przyszłe kierunki. Curr. Pharm. Des. 2011, 17, 1180 – 1187, doi:10.2174/138161211795656774.
  66. Gearhardt, AN; Yokum, S .; Orr, PT; Stice, E .; Corbin, WR; Brownell, KD Neural korelaty uzależnienia od żywności. Łuk. Gen. Psychiatria 2011, 68, 808 – 816, doi:10.1001 / archgenpsychiatry.2011.32.
  67. Thornley, S .; McRobbie, H .; Eyles, H .; Walker, N .; Simmons, G. Epidemia otyłości: czy indeks glikemiczny jest kluczem do odblokowania ukrytego uzależnienia? Med. Hipotezy 2008, 71, 709-714.
  68. Trinko, R .; Sears, RM; Guarnieri, DJ; di Leone, RJ Mechanizmy neuronalne leżące u podstaw otyłości i narkomanii. Physiol. Behav. 2007, 91, 499 – 505, doi:10.1016 / j.physbeh.2007.01.001.
  69. Schroeder, BE; Binzak, JM; Kelley, AE Powszechny profil przedczołowej aktywacji korowej po ekspozycji na bodźce kontekstowe związane z nikotyną lub czekoladą. Neuroscience 2001, 105, 535 – 545, doi:10.1016/S0306-4522(01)00221-4.
  70. Volkow, ND; Fowler, JS; Wang, GJ Uzależniony ludzki mózg: spostrzeżenia z badań obrazowych. J. Clin. Zainwestuj. 2003, 111, 1444 – 1451, doi:10.1172 / JCI18533.
  71. Volkow, ND; Wang, GJ; Baler, RD Reward, dopamina i kontrola spożycia pokarmu: implikacje dla otyłości. Trendy Cogn. Sci. 2011, 15, 37 – 46, doi:10.1016 / j.tics.2010.11.001.
  72. Volkow, ND; Wang, GJ; Telang, F .; Fowler, JS; Thanos, PK; Logan, J .; Alexoff, D .; Ding, YS; Wong, C .; Może.; et al. Receptory D2 prążkowia o niskiej zawartości dopaminy są związane z metabolizmem przedczołowym u otyłych osobników: Możliwe czynniki. Neuroimage 2008, 42, 1537 – 1543, doi:10.1016 / j.neuroimage.2008.06.002.
  73. Bassareo, V .; di Chiara, G. Modulacja indukowanej karmieniem aktywacji mezolimbicznej transmisji dopaminy przez bodźce apetyczne i jej związek ze stanem motywacyjnym. Eur. J. Neurosci. 1999, 11, 4389 – 4397, doi:10.1046 / j.1460-9568.1999.00843.x.
  74. Stice, E .; Yokum, S .; Blum, K .; Bohon, C. Przyrost masy ciała jest związany ze zmniejszoną odpowiedzią prążkowia na smaczny pokarm. J. Neurosci. 2010, 30, 13105 – 13109, doi:10.1523 / JNEUROSCI.2105-10.2010.
  75. Van den Bos, R .; van der Harst, J .; Jonkman, S .; Schilders, M .; Sprijt, B. Szczury oceniają koszty i korzyści według wewnętrznego standardu. Behav. Brain Res. 2006, 171, 350 – 354, doi:10.1016 / j.bbr.2006.03.035.
  76. Flagel, SB; Clark, JJ; Robinson, TE; Mayo, L .; Czujniki A .; Willuhn, I .; Akers, CA; Clinton, SM; Phillips, PE; Akil, H. Selektywna rola dopaminy w nauce o nagradzaniu bodźców. Natura 2011, 469, 53 – 57, doi:10.1038 / nature09588.
  77. Berridge, KC Dyskusja na temat roli dopaminy w nagrodzie: argument na rzecz zachęty motywacyjnej. Psychofarmakologia 2007, 191, 391 – 431, doi:10.1007 / s00213-006-0578-x.
  78. Salamone, JD; Correa, M .; Farrar, A .; Mingote, SM Funkcje związane z wysiłkiem jądra półleżącego dopaminy i powiązanych obwodów przodomózgowia. Psychofarmakologia 2007, 191, 461 – 482, doi:10.1007/s00213-006-0668-9.
  79. Salamone, JD; Correa, M. Tajemnicze funkcje motywacyjne dopaminy mezolimbicznej. Neuron 2012, 76, 470 – 485, doi:10.1016 / j.neuron.2012.10.021.
  80. Trifilieff, P .; Feng, B .; Urizar, E .; Winiger, V .; Ward, RD; Taylor, KM; Martinez, D .; Moore, H .; Balsam, PD; Simpson, EH; et al. Zwiększenie ekspresji receptora dopaminy D2 w jądrze dorosłym półleżącego zwiększa motywację. Mol. Psychiatria 2013, 18, 1025 – 1033, doi:10.1038 / mp.2013.57.
  81. Ward, RD; Simpson, EH; Richards, VL; Deo, G .; Taylor, K .; Glendinning, JI; Kandel, ER; Balsam, PD Dysocjacja reakcji hedonicznej na nagrodę i motywację motywacyjną w zwierzęcym modelu negatywnych objawów schizofrenii. Neuropsychofarmakologia 2012, 37, 1699 – 1707, doi:10.1038 / npp.2012.15.
  82. Baik, JH Sygnalizacja dopaminowa w uzależnieniu od żywności: rola receptorów dopaminy D2. BMB Rep. 2013, 46, 519 – 526, doi:10.5483 / BMBRep.2013.46.11.207.
  83. Gjedde, A .; Kumakura, Y .; Cumming, P .; Linnet, J .; Moller, A. Korelacja w kształcie odwróconego U między dostępnością receptora dopaminy w prążkowiu a poszukiwaniem czucia. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2010, 107, 3870 – 3875, doi:10.1073 / pnas.0912319107.
  84. Tomer, R .; Goldstein, RZ; Wang, GJ; Wong, C .; Volkow, ND Motywacyjna motywacja jest związana z asymetrią dopaminy w prążkowiu. Biol. Psychol. 2008, 77, 98 – 101, doi:10.1016 / j.biopsycho.2007.08.001.
  85. Stelzel, C .; Basten, U .; Montag, C .; Reuter, M .; Fiebach, CJ Zaangażowanie Frontostriatal w zmianę zadań zależy od różnic genetycznych w gęstości receptora D2. J. Neurosci. 2010, 30, 14205 – 14212, doi:10.1523 / JNEUROSCI.1062-10.2010.
  86. Colantuoni, C .; Schwenker, J .; McCarthy, J .; Rada, P .; Ladenheim, B .; Kadet, JL Nadmierne spożycie cukru zmienia wiązanie z dopaminą i receptorami opioidowymi mu w mózgu. Neuroreport 2001, 12, 3549 – 3552, doi:10.1097 / 00001756-200111160-00035.
  87. Stice, E .; Yokum, S .; Zald, D .; Dagher, A. Odpowiedzialność za obwody nagród na bazie dopaminy, genetyka i przejadanie się. Curr. Top. Behav. Neurosci. 2011, 6, 81-93.
  88. Bello, NT; Hajnal, A. Dopamina i uporczywe zachowania żywieniowe. Pharmacol. Biochem. Behav. 2010, 97, 25 – 33, doi:10.1016 / j.pbb.2010.04.016.
  89. Stice, E .; Spoor, S .; Bohon, C .; Mały, DM Związek między otyłością a osłabioną odpowiedzią prążkowia na pokarm jest moderowany przez allel TaqIA A1. Nauka 2008, 322, 449 – 452, doi:10.1126 / science.1161550.
  90. Comings, DE; Blum, K. Zespół deficytu nagród: Genetyczne aspekty zaburzeń zachowania. Wałówka. Brain Res. 2000, 126, 325-341.
  91. Killgore, WD; Young, AD; Femia, LA; Bogorodzki, P .; Rogowska, J .; Yurgelun-Todd, DA Aktywacja korowa i limbiczna podczas oglądania pokarmów wysokokalorycznych i niskokalorycznych. Neuroimage 2003, 19, 1381 – 1394, doi:10.1016/S1053-8119(03)00191-5.
  92. Uher, R .; Murphy, T .; Brammer, MJ; Dalgleish, T .; Phillips, ML; Ng, VW; Andrew, CM; Williams, SC; Campbell, IC; Treasure, J. Medialna aktywność kory przedczołowej związana z prowokacją objawów w zaburzeniach odżywiania. Rano. J. Psychiatria 2004, 161, 1238 – 1246, doi:10.1176 / appi.ajp.161.7.1238.
  93. Rolki, ET Zapach, smak, konsystencja i temperatura są wielomodalnymi reprezentacjami w mózgu i ich znaczenie dla kontroli apetytu. Nutr. Obrót silnika. 2004, 62, S193 – S204, doi:10.1111 / j.1753-4887.2004.tb00099.x.
  94. Gautier, JF; Chen, K .; Salbe, AD; Bandy, D .; Pratley, RE; Heiman, M .; Ravussin, E .; Reiman, EM; Tataranni, PA Różnicowe odpowiedzi mózgu na nasycenie u otyłych i chudych mężczyzn. Cukrzyca 2000, 49, 838 – 846, doi:10.2337 / diabetes.49.5.838.
  95. Phan, KL; Wager, T .; Taylor, SF; Liberzon, I. Funkcjonalna neuroanatomia emocji: metaanaliza badań aktywacji emocji w PET i fMRI. Neuroimage 2002, 16, 331 – 348, doi:10.1006 / nimg.2002.1087.
  96. Goldstein, RZ; Volkow, ND Uzależnienie od narkotyków i jego podstawa neurobiologiczna: Dowody neuroobrazowania na udział kory czołowej. Rano. J. Psychiatria 2002, 159, 1642 – 1652, doi:10.1176 / appi.ajp.159.10.1642.
  97. Everitt, BJ; Robbins, TW Neuronowe systemy wzmocnienia dla narkomanii: od działań do nawyków do przymusu. Nat. Neurosci. 2005, 8, 1481 – 1489, doi:10.1038 / nn1579.
  98. Drouin, C .; Darracq, L .; Trovero, F .; Blanc, G .; Głowiński, J .; Cotecchia, S .; Receptory adrenergiczne Tassin, JP Alpha1b kontrolują lokomotoryczne i nagradzające działanie psychostymulantów i opiatów. J. Neurosci. 2002, 22, 2873-2884.
  99. Weinshenker, D .; Schroeder, JPS Tam iz powrotem: Opowieść o noradrenalinie i narkomanii. Neuropsychofarmakologia 2007, 32, 1433 – 1451, doi:10.1038 / sj.npp.1301263.
  100. Darracq, L .; Blanc, G .; Głowiński, J .; Tassin, JP Znaczenie sprzężenia noradrenalina-dopamina w efektach aktywacji d-amfetaminy narządu ruchu. J. Neurosci. 1998, 18, 2729-2739.
  101. Feenstra, MG; Botterblom, MH; Mastenbroek, S. Dopamina i wypływ noradrenaliny w korze przedczołowej w okresie światła i ciemności: skutki nowości i manipulacji oraz porównanie z jądrem półleżącym. Neuroscience 2000, 100, 741 – 748, doi:10.1016/S0306-4522(00)00319-5.
  102. Ventura, R .; Cabib, S .; Alcaro, A .; Orsini, C .; Puglisi-Allegra, S. Norepinefryna w korze przedczołowej ma kluczowe znaczenie dla indukowanej amfetaminą nagrody i uwalniania dopaminy przez mezoaccumbens. J. Neurosci. 2003, 23, 1879-1885.
  103. Ventura, R .; Alcaro, A .; Puglisi-Allegra, S. Uwalnianie korowej norepinefryny przedczołowej ma kluczowe znaczenie dla indukowanej morfiną nagrody, przywrócenia i uwalniania dopaminy w jądrze półleżącym. Cereb. Kora. 2005, 15, 1877 – 1886, doi:10.1093 / cercor / bhi066.
  104. Mingote, S; de Bruin, JP; Feenstra, MG Noradrenalina i wypływ dopaminy w korze przedczołowej w odniesieniu do apetycznego warunkowania klasycznego. J. Neurosci. 2004, 24, 2475 – 2480, doi:10.1523 / JNEUROSCI.4547-03.2004.
  105. Salomon, L .; Lanteri, C .; Głowiński, J .; Tassin, JP Uczulenie behawioralne na amfetaminę wynika z rozdzielenia neuronów noradrenergicznych i serotonergicznych. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2006, 103, 7476 – 7481, doi:10.1073 / pnas.0600839103.
  106. Wee, S .; Mandyam, CD; Lekic, DM; Koob, GF Alpha 1-rola układu noradrenergicznego w zwiększonej motywacji do przyjmowania kokainy u szczurów z przedłużonym dostępem. Eur. Neuropharm. 2008, 18, 303 – 311, doi:10.1016 / j.euroneuro.2007.08.003.
  107. Cabib, S .; Puglisi-Allegra, S. Mesoaccumbens dopamina w radzeniu sobie ze stresem. Neurosci. Biobehav. Obrót silnika. 2012, 36, 79 – 89, doi:10.1016 / j.neubiorev.2011.04.012.
  108. Puglisi-Allegra, S .; Ventura, R. Procesy układu katecholaminowego przedczołowego / półleżącego sterowane emocjonalnie przypisywanie istotności motywacyjnej. Ks. Neurosci. 2012, 23, 509 – 526, doi:10.1515 / revneuro-2012-0076.
  109. Puglisi-Allegra, S .; Ventura, R. Układ katecholaminowy przedczołowy / półleżący przetwarza wysoki poziom motywacji. Z przodu. Behav. Neurosci. 2012, 27, 31.
  110. Bulik, CM Poznawanie związku gen-środowisko w zaburzeniach odżywiania. J. Psychiatry Neurosci. 2005, 30, 335-339.
  111. Campbell, IC; Mill, J .; Uher, R .; Schmidt, U. Zaburzenia odżywiania, interakcje gen-środowisko i epigenetyka. Neurosci. Biobehav. Obrót silnika. 2010, 35, 784 – 793, doi:10.1016 / j.neubiorev.2010.09.012.
  112. Gearhardt, AN; Brownell, KD Czy jedzenie i uzależnienie mogą zmienić grę? Biol. Psychiatria 2013, 73, 802-803.
  113. Gearhardt, AN; Davis, C .; Kuschner, R .; Brownell, KD Potencjał uzależnienia od pokarmów o nadmiernym zapachu. Curr. Nadużywanie narkotyków Rev. 2011, 4, 140-145.
  114. Casper, RC; Sullivan, EL; Tecott, L. Znaczenie modeli zwierzęcych w ludzkich zaburzeniach odżywiania i otyłości. Psychofarmakologia 2008, 199, 313 – 329, doi:10.1007/s00213-008-1102-2.
  115. Ghitza, UE; Nair, SG; Golden, SA; Szary, SM; Uejima, JL; Bossert, JM; Shaham, Y. Peptyd YY3 – 36 zmniejsza przywrócenie wysokotłuszczowej żywności podczas diety w modelu nawrotu u szczurów. J. Neurosci. 2007, 27, 11522 – 11532, doi:10.1523 / JNEUROSCI.5405-06.2007.
  116. Parker, G .; Parker, I .; Brotchie, H. Mood odmiany czekolady. J. Affect Dis. 2006, 92, 149 – 159, doi:10.1016 / j.jad.2006.02.007.
  117. Ghitza, UE; Szary, SM; Epstein, DH; Rice, KC; Shaham, Y. Anksjogenna lekohimbina przywraca smakowite pożywienie w modelu nawrotu u szczurów: rola receptorów CRF1. Neuropsychofarmakologia 2006, 31, 2188-2196.
  118. Sinha, R .; Jastreboff, AM Stres jako wspólny czynnik ryzyka otyłości i uzależnienia. Biol. Psychiatria 2013, 73, 827 – 835, doi:10.1016 / j.biopsych.2013.01.032.
  119. Dallman, MF; Pecoraro, N .; Akana, SF; la Fleur, SE; Gomez, F .; Houshyar, H .; Bell, ME; Bhatnagar, S .; Laugero, KD; Manalo, S. Chroniczny stres i otyłość: nowe spojrzenie na „komfort jedzenia”. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 2003, 100, 11696 – 11701, doi:10.1073 / pnas.1934666100.
  120. Kaye, W. Neurobiologia anoreksji i bulimii. Physiol. Behav. 2008, 94, 121 – 135, doi:10.1016 / j.physbeh.2007.11.037.
  121. Adam, TC; Epel, ES Stres, jedzenie i system nagród. Physiol. Behav. 2007, 91, 449 – 458, doi:10.1016 / j.physbeh.2007.04.011.
  122. Shaham, Y .; Erb, S .; Stewart, J. Stres wywołał nawrót do poszukiwania heroiny i kokainy u szczurów: przegląd. Brain Res. Obrót silnika. 2000, 33, 13 – 33, doi:10.1016/S0165-0173(00)00024-2.
  123. Marinelli, M .; Piazza, PV Interakcja między hormonami glukokortykoidowymi, stresem i lekami psychostymulującymi. Eur. J. Neurosci. 2002, 16, 387 – 394, doi:10.1046 / j.1460-9568.2002.02089.x.
  124. Charney, DS; Manji, HK Życie stres, geny i depresja: Wiele ścieżek prowadzi do zwiększonego ryzyka i nowych możliwości interwencji. Sci. STKE 2004, 2004, doi:10.1126 / stke.2252004re5.
  125. Hasler, G .; Drevets, WC; Manji, HK; Charney, DS Odkrywanie endofenotypów dla poważnej depresji. Neuropsychofarmakologia 2004, 29, 1765 – 1781, doi:10.1038 / sj.npp.1300506.
  126. McFarland, K .; Davidge, SB; Lapish, CC; Kalivas, PW Obwód limbiczny i motoryczny będący podstawą przywrócenia zachowania kokainowego wywołanego wstrząsami stopy. J. Neurosci. 2004, 24, 1551 – 1560, doi:10.1523 / JNEUROSCI.4177-03.2004.
  127. Brady, KT; Sinha, R. Współwystępujące zaburzenia psychiczne i zaburzenia używania substancji: neurobiologiczne skutki przewlekłego stresu. Rano. J. Psychiatria 2005, 162, 1483 – 1493, doi:10.1176 / appi.ajp.162.8.1483.
  128. Maier, SF; Kontrola Watkinsa, LR Stressora i wyuczona bezradność: rola jądra grzbietowego szwu, serotoniny i czynnika uwalniającego kortykotropinę. Neurosci. Biobehav. 2005, 29, 829 – 841, doi:10.1016 / j.neubiorev.2005.03.021.
  129. Dallman, MF; Pecoraro, NC; la Fleur, SE Przewlekły stres i komfort jedzenia: samoleczenie i otyłość brzuszna. Brain Behav. Immun. 2005, 19, 275 – 280, doi:10.1016 / j.bbi.2004.11.004.
  130. Pecoraro, N .; Reyes, F .; Gomez, F .; Bhargava, A .; Dallman, MF Chroniczny stres sprzyja smacznemu karmieniu, co zmniejsza oznaki stresu: sprzężenie zwrotne i sprzężenie zwrotne przewlekłego stresu. Endokrynologia 2004, 145, 3754 – 3762, doi:10.1210 / pl.2004-0305.
  131. Wynik Fairburn, CG Bulimia. Rano. J. Psychiatria 1997, 154, 1791-1792.
  132. Hagan, MM; Chandler, PC; Wauford, PK; Rybak, RJ; Oswald, KD Rola smacznego pożywienia i głodu jako czynników wyzwalających w zwierzęcym modelu napadów objadania się wywołanych stresem. Int. J. Jedz. Nieład. 2003, 34, 183 – 197, doi:10.1002 / eat.10168.
  133. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th ed. ed .; American Psychiatric Publishing: Arlington, TX, USA, 2013.
  134. Gearhardt, AN; Boswell, RG; White, MA Związek „uzależnienia od żywności” z zaburzeniami odżywiania i wskaźnikiem masy ciała. Jeść. Behav. 2014, 15, 427 – 433, doi:10.1016 / j.eatbeh.2014.05.001.
  135. Rada, P .; Bocarsly, ME; Barson, JR; Hoebel, BG; Leibowitz, SF Zmniejszona półleżąca dopamina u szczurów Sprague-Dawley podatnych na przejadanie się dietą bogatą w tłuszcze. Physiol. Behav. 2010, 101, 394 – 400, doi:10.1016 / j.physbeh.2010.07.005.
  136. Teegarden, SL; Bale, TL Wpływ stresu na preferencje żywieniowe i spożycie zależy od dostępu i wrażliwości na stres. Physiol. Behav. 2008, 93, 713 – 723, doi:10.1016 / j.physbeh.2007.11.030.