Kompulsywne przejadanie się jako zaburzenie uzależnienia. Przegląd teorii i dowodów (2009)

Apetyt. Sierpień 2009;53(1):1-8. doi: 10.1016/j.appet.2009.05.018. Epub 2009 12 czerwca.

Davis C, Carter JC.

Źródło

York University, Wydział Nauk o Zdrowiu, Centrum ds. Uzależnień i Zdrowia Psychicznego, Toronto, ON, Kanada. [email chroniony]
Abstrakcyjny

W tym artykule argumentujemy, że kompulsywne objadanie się ma przekonujące podobieństwa do konwencjonalnego uzależnienia od narkotyków. Nasz przypadek opiera się na ich porównywalnych cechach klinicznych, wspólnych mechanizmach biologicznych oraz na dowodach, że te dwa zaburzenia mają wspólną skazę. Argumentując, że przejadanie się jest zachowaniem uzależniającym, oczywiście nie jest właściwe uwzględnianie wszystkich przypadków nadmiernego spożycia żywności w tym taksonie. Nie twierdzimy też, że otyłość i uzależnienie to jedno i to samo. Sugeruje się jednak, że zaburzenie z napadami objadania się (BED) jest fenotypem szczególnie dobrze pasującym do takiej konceptualizacji i że istnieją solidne dowody kliniczne i naukowe potwierdzające ten punkt widzenia. Przedstawiliśmy kilka zaleceń dotyczących modyfikacji leczenia, które rozpoznają podobieństwa między leczeniem uzależnienia od narkotyków a kompulsywnym objadaniem się.