Aktualny przegląd genetyki otyłości u ludzi: od mechanizmów molekularnych do ewolucyjnej (2015)

Mol Genet Genomics. 2015 Aug;290(4):1191-221. doi: 10.1007/s00438-015-1015-9.

Albuquerque D.1, Stice E, Rodríguez-López R, Manco L., Nóbrega C..

Abstrakcyjny

Dobrze wiadomo, że otyłość jest złożonym, wieloczynnikowym i heterogenicznym stanem z ważnym składnikiem genetycznym. Ostatnio pojawiły się duże postępy w badaniach nad otyłością dotyczące mechanizmów molekularnych przyczyniających się do otyłości. Niniejszy przegląd przedstawia kilka badań i danych dotyczących genetyki i innych ważnych czynników ryzyka podatności na otyłość. W oparciu o etiologię genetyczną bierze się pod uwagę trzy główne kategorie otyłości: otyłość monogenowa, syndromowa i powszechna. W przypadku monogenowych form otyłości gen powodujący fenotyp jest wyraźnie zidentyfikowany, natomiast w przypadku otyłości pospolitej architektura loci leżąca u podstaw fenotypu jest nadal charakteryzowana. Biorąc pod uwagę, że w tym przeglądzie skupiamy się głównie na tej formie otyłości, przeglądając loci znalezione do tej pory przez badania asocjacyjne całego genomu związane z ryzykiem podatności na rozwój otyłości. Ponadto szczegółowo opisujemy loci związane z otyłością zidentyfikowane u dzieci i różnych grup etnicznych, starając się podkreślić złożoność genetyki leżącej u podstaw wspólnego fenotypu otyłości. Co ważne, skupiamy się również na hipotezach ewolucyjnych, które zaproponowano próbując wyjaśnić, w jaki sposób dobór naturalny sprzyja rozprzestrzenianiu się genów, które zwiększają ryzyko wystąpienia otyłego fenotypu i jak ta predyspozycja do otyłości ewoluowała. Inne czynniki są ważne w stanie otyłości, dlatego omawiamy również mechanizmy epigenetyczne zaangażowane w podatność i rozwój otyłości. Obejmując wszystkie te tematy, spodziewamy się przedstawić pełną i niedawną perspektywę mechanizmów leżących u podstaw rozwoju i pochodzenia otyłości. Tylko przy pełnym zrozumieniu czynników i mechanizmów przyczyniających się do otyłości możliwe będzie zapewnienie i umożliwienie opracowania nowych podejść terapeutycznych do tego stanu.

PMID: 25749980

DOI: 10.1007/s00438-015-1015-9