Najważniejsze
• Mózg i system wizualny rozwój ściśle związany z pozyskiwaniem żywności.
• Dramatyczne zmiany fizjologiczne i neurofizjologiczne obserwowane w odpowiedzi na obrazy żywności.
• Istnieje niebezpieczeństwo, że nasza rosnąca ekspozycja na pięknie prezentowane zdjęcia potraw będzie miało szkodliwe konsekwencje.
• Pojęcie głodu wzrokowego - wprowadza się chęć oglądania pięknych obrazów jedzenia i wynikających z niego zmian w organizmie.
Abstrakcyjny
Jedną z kluczowych ról mózgu jest ułatwianie żerowania i karmienia. Przypuszczalnie nieprzypadkowo u większości gatunków zwierząt usta znajdują się blisko mózgu. Jednak środowiska, w których ewoluowały nasze mózgi, były znacznie mniej obfite pod względem dostępności zasobów żywności (tj. Składników odżywczych) niż ma to miejsce w przypadku tych z nas żyjących obecnie w świecie zachodnim. Narastający kryzys związany z otyłością jest tylko jednym ze znaków, że ludzkość nie wykonuje tak wspaniałej pracy, jeśli chodzi o optymalizację współczesnego krajobrazu żywności. Podczas gdy wina spoczywa często na drzwiach globalnych firm spożywczych - oferowanie uzależniających produktów spożywczych, zaprojektowanych tak, aby osiągnąć „punkt rozkoszy” pod względem przyjemnych składników (cukier, sól, tłuszcz itp.) Oraz łatwość dostępu do żywności bogatej w kalorie - zastanawiamy się, czy w naszym otoczeniu nie ma innych ukrytych wskazówek, które mogłyby wywoływać głód częściej niż jest to dla nas dobre. W tym miejscu przyjrzymy się bliżej potencjalnej roli widzenia; W szczególności kwestionujemy wpływ, jaki może mieć nasze rosnące narażenie na zdjęcia pożądanej żywności (często nazywanej „pornografią spożywczą” lub „gastroporn”) za pośrednictwem interfejsów cyfrowych, i pytamy, czy nie może to przypadkowo pogłębić naszego pragnienia jedzenia (to, co nazywamy „głodem wzrokowym”). Przeglądamy rosnącą liczbę badań neuronauki poznawczej, wykazując głęboki wpływ, jaki oglądanie takich obrazów może mieć na aktywność neuronową, reakcje fizjologiczne i psychologiczne oraz uwagę wzrokową, szczególnie w „głodnym” mózgu.
1. Wprowadzenie: Mózg i jedzenie
Był to Apicius, rzymski smakosz 1st Century (patrz Apicius, 1936), który rzekomo ukuł frazę „Najpierw jemy na własne oczy"(Delwiche, 2012). Obecnie coraz więcej dowodów poznawczych neuronauka ujawnia, jak prawdziwy jest ten aforyzm (np. patrz Van der Laan, De Ridder, Viergever i Smeets, 2011do recenzji). Pozwalając formom wczesnego życia badać i wyczuwać otoczenie w coraz większych odległościach (to znaczy pozwalając im postrzegać bodźce znajdujące się w przestrzeni pozapersonalnej), oczy i systemy wizualne w które te oczy się żywią, ewoluowały w celu zwiększenia szans gatunku na przetrwanie poprzez poprawę skutecznego wykrywania źródeł energii (pokarmu) lub składników odżywczych z danej niszy środowiskowej (np. Allman, 2000, Gehring, 2014).
Żerowanie - poszukiwanie pożywnych pokarmów - jest jedną z najważniejszych funkcji mózgu. U ludzi aktywność ta polega przede wszystkim na widzeniu, szczególnie jeśli chodzi o znalezienie żywności, którą już znamy (patrz również Laska, Freist i Krause, 2007). W rzeczywistości zasugerowano, że trójchromatyczne widzenie kolorów mogło pierwotnie powstać u naczelnych jako adaptacja, która ułatwiła wybór bardziej bogatych w energię (i prawdopodobnie czerwonych) owoców z ciemnozielonego baldachimu lasu (np. Bompas i in., 2013, Regan i wsp., 2001, Sumner i Mollon, 2000). Z pewnością złożona gra sygnalizacji zwierząt zaprojektowana w celu przyciągnięcia uwagi (często wizualnej) zapylacze i / lub odpychają drapieżniki były centralną częścią koewolucji zarówno systemów wzrokowych zwierząt, jak i schematów kolorystycznych wykorzystywanych zarówno w królestwie zwierząt, jak i roślin (np. patrz Barth, 1985, Cott, 1940, Poulton, 1890, Rowe i Skelhorn, 2005, Schaefer i Schmidt, 2013).
Znalezienie pożywnych źródeł pożywienia jest bez wątpienia niezbędne dla dobrego samopoczucia człowieka, działania, w którym wzrok odgrywa kluczową rolę, w której pośredniczą uwaga, przyjemność i systemy nagród, a także przez złożone fizjologiczne cykle głodu (np. Berthoud i Morrison, 2008, Kringelbach i in., 2012, LaBar i in., 2001, Masterson i wsp., 2015, Shin i in., 2009, Van den Bos i de Ridder, 2006). Nie powinno zatem dziwić, że atrakcyjność wizualna ma istotny wpływ na ogólną przyjemność, jaką wywołuje jedzenie (np. Hurling and Shepherd, 2003, Spence i Piqueras-Fiszman, 2014).1
2. Głodny mózg
To, że ogromna większość gatunków zwierząt wyewoluowała z pyska położonego blisko ich mózgu, nie jest przypuszczalnie przypadkiem; Jako znany brytyjski naukowiec JZ Young (http://en.wikipedia.org/wiki/John_Zachary_Young) raz powiedział: „Fakt, że mózg i usta znajdują się na tym samym końcu ciała, może nie być tak trywialny, jak się wydaje."(Young, 1968, str. 22). W rzeczywistości niektórzy podjęli tę obserwację, aby zasugerować, że mózg mógł ewoluować u zwierząt jako środek kontroli jelita w celu kontrolowania jego spożycia składników odżywczych, a tym samym zwiększając szanse przeżycia i reprodukcji (np. Allman, 2000). Innymi słowy, określając, które pożywne pokarmy należy zaakceptować (to znaczy połknąć), a które potencjalnie szkodliwe (np. Trujące) środki spożywcze należy unikać lub odrzucać (Piqueras-Fiszman, Kraus i Spence, 2014), usta mogły ostatecznie odegrać ważną rolę w kierowaniu rozwojem korowym (np. Allman, 2000). Po raz kolejny JZ Young uchwycił ten pomysł w zdaniach otwierających jeden z jego artykułów: „Żadne zwierzę nie może żyć bez jedzenia. Kontynuujmy zatem następstwo tego: mianowicie jedzenie ma najważniejszy wpływ na określenie organizacji mózgu i zachowania, które dyktuje organizacja mózgowa."(Young, 1968, str. 21).
Mózg jest najbardziej energochłonnym organem organizmu, odpowiadającym za około 25% przepływu krwi, a raczej 25% dostępnej zużytej energii (np. Patrz Wenk, 2015, Wrangham, 2010). Zauważ, że liczba ta jest jeszcze wyższa u noworodka, w którym mózg pochłania do dwóch trzecich energii zużywanej przez rozwijający się organizm. Jak zauważa Brown: „W zarodkach pierwsza część neocortex rozwinąć się będzie ta część, która będzie reprezentować usta i język… ”W miarę jak mózg powiększał się w trakcie ewolucji człowieka, wymagania wobec system wizualny efektywne lokalizowanie składników odżywczych w środowisku prawdopodobnie również wzrosłoby.2
Niewątpliwie krajobrazy żywieniowe zamieszkałe przez nas żyjących w dzisiejszym świecie zachodnim są bardzo różne od tych, z którymi musieli sobie radzić nasi przodkowie; W szczególności ludzki mózg ewoluował w okresie, w którym jedzenie było o wiele rzadsze niż obecnie (Caballero, 2007) i wydaje się, że nasz makijaż genetyczny nadal pozornie prowadzi nas do konsumpcji, gdy żywność jest łatwo dostępna (np. Marteau i in., 2012, Pinel i in., 2000, Wenk, 2015). Można by to argumentować 'wizualnygłód' - koncepcja, którą definiujemy tutaj jako naturalne pragnienie spojrzenia na jedzenie - może być ewolucyjną adaptacją: Nasz mózg nauczył się cieszyć jedzeniem, ponieważ prawdopodobnie poprzedzałby to konsumpcję. Automatyczna nagroda związana z widokiem jedzenia prawdopodobnie oznaczała kolejny dzień wystarczających składników odżywczych do przeżycia, a jednocześnie reakcje fizjologiczne przygotowałyby nasze ciała na przyjęcie tego jedzenia. Sugerujemy tutaj, że regularna ekspozycja na wirtualną żywność w dzisiejszych czasach oraz szereg reakcji neuronowych, fizjologicznych i behawioralnych z nią związanych mogą zbyt często pogłębiać nasz głód fizjologiczny. Taki głód wizualny jest prawdopodobnie także jednym z powodów, dla których różne media spożywcze osiągają coraz większe sukcesy w erze cyfrowej.
Przed omówieniem potencjalnej roli głodu wzrokowego w zdrowiu publicznym, krótko przyglądamy się dowodom sugerującym, że ekspozycja na apetyczne zdjęcia żywności (z których większość jest prezentowana cyfrowo, a zatem w sposób jednoznaczny) staje się coraz ważniejsza źródło radości dla wielu osób w dzisiejszym społeczeństwie (np. patrz Prince, 2014, Spence, 2015, dla ostatniego komentarza). Następnie przyglądamy się dowodom poznawczym neuronauka podkreślając wpływ oglądania obrazów żywności zarówno na poziomie fizjologicznym, jak i neuronowym.
3. Wirtualne jedzenie dla głodnych oczu
Około 50 lat przyniosło powszechny wzrost popularności różnych praktyk kulinarnych, a także wzrost popularności sławnego „szefa kuchni” (Hansen, 2008). Doprowadziło to do nieuchronnego narażenia na wizualnie soczyste procedury gotowania i pięknie portretowane potrawy, często wykorzystujące produkty, które nie są zdrowe.3 Każdego dnia wydaje się, że jesteśmy narażeni na coraz bardziej apetyczne (i zazwyczaj wysokokaloryczne) obrazy żywności, które niektórzy (być może pejoratywnie) nazywają „gastroporn”4 lub „pornografia żywności” (McBride, 2010; http://en.wikipedia.org/wiki/Food_porn).5 Co więcej, półki księgarń coraz bardziej zwisają pod ciężarem wszystkich książek kucharskich wypełnionych obrazami żywności w wysokiej rozdzielczości i cyfrowo ulepszonymi (Spence & Piqueras-Fiszman, 2014; widzieć Myhrvold & Young, 2011, na jeden szczególnie spektakularny przykład). Sugerowano, że ci z nas, którzy obecnie mieszkają w świecie zachodnim, oglądają więcej programów kulinarnych w telewizji niż kiedykolwiek wcześniej (Bellman, 2004, de Solier, 2005, Prince, 2014, Ray, 2007). Takie pokazy żywności często glamour jedzą, niekoniecznie opowiadając zrównoważoną historię, jeśli chodzi o społeczne, zdrowotne i środowiskowe konsekwencje nadmiernego spożycia (Caraher i in., 2000, Ketchum, 2005, Meister, 2001). Ponadto liczba godzin oglądania telewizji przez osobę jest dodatnio skorelowana z ich liczbą wskaźnik masy ciała (BMI; patrz Boulos, Vikre, Oppenheimer, Chang i Kanarek, 2012).6 Rzeczywiście, badania laboratoryjne wykazały, że oglądanie programów telewizyjnych związanych z jedzeniem może wpływać na ludzkie wzorce spożycia energii z danego zestawu dostępnej żywności (Bodenlos i Wormuth, 2013). Prowadzi to również do zwiększonego zużycia kalorii w jedzeniu, które ludzie sami gotują (Pope, Latimer i Wansink, 2015), mimo że wielu z nas spędza coraz mniej czasu na faktycznej interakcji z samą żywnością (ponieważ konsumpcja przetworzonych, dań gotowych i gotowych posiłków stale rośnie; np. Capps i in., 1985, Hamrick i in., 2011, Howard i wsp., 2012, Mech, 2013, Smith i wsp., 2013). Jest to oczywiście niepokojąca wiadomość, biorąc pod uwagę, że gotowe posiłki są prawie tak niezdrowe, jak posiłki przygotowywane przez wielu najpopularniejszych szefów kuchni w programach kulinarnych TV (Howard i wsp., 2012, Meister, 2001; Zobacz też Agencja Standardów Żywności, 2003).
Od restauracji po supermarkety, od artykułów prasowych po opakowania produktów, sugestie dotyczące serwowania są często przedstawiane, a same produkty żywnościowe przedstawiane w najbardziej korzystny i pożądany (choć nierealistyczny) sposób: wiele takich obrazów żywności jest zwykle znacznie więcej apetyczny niż rzeczywiste produkty, które przedstawiają. W niektórych przypadkach naczynia są tworzone wyłącznie z myślą o estetyce wizualnej (patrz www.theartofplating.com).7 To powiedziawszy, sposób, w jaki jedzenie jest powlekane (tj. Prezentowane wizualnie), ma wpływ na postrzeganie smaku przez ludzi i może modyfikować późniejsze wybory żywieniowe ludzi, nie mówiąc już o ich zachowaniach konsumpcyjnych (np. Deroy i wsp., 2014, Michel i in., 2014, Spence i in., 2014, Zellner i in., 2014; Zobacz też Linné, Barkeling, Rössner i Rooth, 2002).
Ze względu na gwałtowny wzrost dostępności interfejsów cyfrowych i mediów audiowizualnych w ciągu ostatniego stulecia (myślę, że smartfony, tablety i monitory komputerowe), większość ludzi ma teraz codzienny dostęp do ekranów cyfrowych. Z biegiem lat wyświetlacz cyfrowy (ale także wbudowane aparaty) tych urządzeń stale się poprawia pod względem rozdzielczości i jakości odwzorowania kolorów, w wyniku czego robione (i widziane) zdjęcia mają większą estetyczny wygląd zbyt. Ponadto na rynku pojawia się coraz więcej technologii „upiększających”, od programów takich jak „Photoshop” dla amatorów fotografii i profesjonalistów, po „Instagram”, gdzie każdy może z łatwością uatrakcyjnić swoje zdjęcia. Te nowe technologie powodują rosnącą ekspozycję konsumentów na cyfrowe obrazy żywności, czyli w oderwaniu od naturalnych sytuacji konsumpcyjnych.8 Jednocześnie w ciągu ostatnich kilku lat nastąpił dramatyczny wzrost liczby odbiorców obsesja robiąc zdjęcia produktów, które zamierzają zjeść, często udostępniając je za pośrednictwem sieci społecznościowych (np. patrz Abbar, Mejova i Weber, 2015). Sytuacja osiągnęła punkt, w którym niektórzy szefowie kuchni zastanawiają się, czy ograniczyć, a czasem nawet zakazać swoim klientom robienia zdjęć naczyń, gdy wychodzą z kuchni (np. Alexander, 2014, Clay, 2014, Ensor, 2013, O'Neill, 2015). Jednak jeden konsultant i wydawca restauracji zasugerował ostatnio, że wygląd jedzenia może być ważniejszy niż kiedykolwiek: „Jestem pewien, że niektóre restauracje przygotowują teraz jedzenie, które będzie dobrze wyglądać Instagram"(Saner, 2015). Niektórzy szefowie kuchni przyjęli ten trend, oferując gościom stoiska z kamerami przy stołach w restauracji, a nawet serwując jedzenie na talerzach, które obracają 360 °, dzięki czemu ich klienci mogą uzyskać idealne ujęcie za każdym razem (Elliott, 2015, Michel i in., 2015). Książki o sztuce poszycia również zachęcają czytelnika, aby wyglądał pięknie (np. Siple & Sax, 1982).
Chociaż może się wydawać, że wpływ tego „cyfrowego wypasu” zyskuje na popularności w szerokim przekroju społeczeństwa, istnieje bardzo realna obawa, że ten atak apetycznych zdjęć żywności może mieć szkodliwy wpływ na niektóre z naszych posiłków zachowania (np. patrz Ouwehand and Papies, 2010, Robinson and Matheson, 2014).9 W końcu wiadomo już, że reklama żywności zwiększa zapotrzebowanie konsumentów na żywność, a tym samym zwiększa ich konsumpcję tego, co zdarza się w zasięgu ręki. Dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych (Borzekowski i Robinson, 2001, Halford i wsp., 2008, Harris i in., 2009). Wydaje się, że „głód wzrokowy” może równie dobrze aktywować zachowania związane ze spożywaniem jedzenia w sposób stosunkowo automatyczny.
W rzeczywistości, jak już wykazano, wszechobecne wizualne narażenie na żywność odgrywa istotną rolę w zakresie zachowań konsumpcyjnych: Według Wansink (2006), informacje o żywności pochodzące z cyfrowe media uważa się, że ma wpływ na 70% żywności spożywanej przez amerykańskie gospodarstwa domowe. Jednocześnie kultura odchudzania wraz z chudymi ideałami kontrastuje z tym, co wydaje się, że media chcą pochwalić widzów (patrz Howard i wsp., 2012). Pope i jej koledzy niedawno zasugerowali, że ta pobłażliwość prowadzi do wizualności nasycenie może być po prostu ujściem dla rzeczywistych zachowań, które są albo otyłe, albo mniej akceptowalne w dzisiejszym społeczeństwie, podczas promowania zdrowe odżywianie stało się powszechne. To paradoksalne spostrzeżenie dotyczące zawartość mediów poświadcza 'zastępczyobżarstwo' (Patrz Adema, 2000), lub „zastępcza konsumpcja” (Pope i wsp., 2015)10 w które wiele osób się angażuje. Rzeczywiście, pokazy kulinarne, reklama jedzenia i kanały społecznościowe zawierające obrazy wysokoenergetycznych produktów spożywczych mogą stanowić alternatywne źródło przyjemności, a jednocześnie pośrednio promować nadmierną konsumpcję i satysfakcję. Tak jak Passamonti i jego koledzy (2009, p. 43) Uwaga, "zewnętrzne sygnały pokarmowe, takie jak widok apetycznego jedzenia, mogą wywoływać chęć jedzenia, nawet przy braku głodu.„Prawdziwy problem polega na tym, że taka pobłażliwość, polegająca na modelowaniu, ile i jaki rodzaj jedzenia w końcu jemy, może faktycznie zaszkodzić naszemu dobrostanowi psychicznemu i fizjologicznemu.
Z drugiej strony, niektórzy badacze mają nadzieję, że dzięki lepszemu zrozumieniu neuronalnych podstaw naszych wizualnie wywoływanych zachowań żywieniowych, pewnego dnia możemy potencjalnie być w stanie skłonić konsumentów do zdrowszego odżywiania (np. Toepel, Knebel, Hudry, le Coutre i Murray, 2009).
3.1. O (neuro-) fizjologicznych konsekwencjach oglądania obrazów żywności
Ale czy naprawdę są jakieś pośrednie konsekwencje zdrowotne związane z dramatycznym wzrostem naszej ekspozycji na atrakcyjne zdjęcia żywności (coraz częściej za pośrednictwem naszych smartfonów i innych technologii mobilnych)? Przypadkowa lektura literatury wydaje się oczywista, że ekspozycja na obrazy pożądanej żywności może wywoływać hamujące procesy poznawcze, takie jak powściągliwość, to znaczy intensywne procesy związane z opieraniem się pokusie, jaką pożądana żywność tworzy w porządku, zakłada się, w celu utrzymania rozsądnie zdrowej wagi (np. Fishbach i in., 2003, Kroese i in., 2009, Van den Bos i de Ridder, 2006; Zobacz też Uher, Treasure, Heining, Brammer i Campbell, 2006).
Takie procesy hamujące mogą być szczególnie trudne dla tych, którzy z jakiegokolwiek powodu przejawiają tendencję do przejadania się (np. Ouwehand and Papies, 2010, Passamonti i in., 2009).11 Zwróć też uwagę, że osoby, które cierpią zaburzenia objadania się i bulimia doświadczać większej wrażliwości nagrody, aktywacji mózgu i pobudzenia, w odpowiedzi na oglądanie zdjęć przyjemnego jedzenia (np. Schienle, Schäfer, Hermann i Vaitl, 2009). Natomiast osoby otyłe wykazują znacznie mniejszą aktywację obszarów mózgu związanych z nagrodą w odpowiedzi na spożycie żywności niż osoby zdrowe. Wykazują jednak większą aktywację w smaku kora oraz w regionach somatosensorycznych w odpowiedzi na spodziewane spożycie pokarmu w porównaniu do osób zdrowych. Ten wzorzec wyników sugeruje zatem, że osoby z nadwagą mogą spodziewać się większych korzyści z jedzenia, a jednocześnie odczuwać mniej przyjemności zmysłowej w wyniku jedzenia (Stice, Spoor, Bohon, Veldhuizen i Small, 2008).
Biorąc pod uwagę wpływ, jaki wizualne obrazy żywności mają w oczywisty sposób na nasze zachowania żywieniowe, jak nakreślono w poprzedniej części, nie powinno dziwić, że ludzki mózg preferencyjnie kieruje swoje ograniczone zasoby uwagi na przetwarzanie żywności o wysokiej zawartości tłuszczu (np. Toepel i in., 2009; Zobacz też Harrar, Toepel, Murray i Spence, 2011). W jednym badaniu Toepel i jego koledzy wykorzystali skalibrowaną serię obrazów żywności, które zostały opracowane w celu kontroli wszelkich różnic na niskim poziomie pod względem ich cech wizualnych (takich jak rozkład luminancji i przestrzennych częstotliwości), ale które różniły się pod względem ich zawartość tłuszczu. Korzystanie z elektryczności neuroobrazowanie wizualne wywołane potencjały (VEP) badacze ci byli w stanie wykazać, że obrazy żywności o wysokiej zawartości tłuszczu były przetwarzane w różny sposób, przy czym ta różnica topograficzna w przetwarzaniu korowym ujawniała się dość szybko (to znaczy w ciągu około 165 ms od uczestników widzących bodziec wzrokowy; patrz także Killgore i in., 2003).
Tymczasem Harrar i in. (2011) zastosował podzbiór bodźców z tej samej bazy danych, aby wykazać, że motywuje to również wysokotłuszczowe obrazy żywności ludzkie zachowanie skuteczniej niż obrazy o niskiej zawartości tłuszczu. W swoim badaniu uczestnicy musieli wykonać odpowiedzi na przyspieszoną dyskryminację wzniesienia celu na serię wizualnych celów przedstawionych po lewej lub prawej stronie centralnej fiksacji. Krótko przed prezentacją każdego celu (przy asynchronicznych początkach bodźca wynoszących 100, 300 lub 450 ms) po tej samej lub przeciwnej stronie ekranu pojawił się przestrzennie nieprzewidywalny obraz (który uczestnicy mieli ignorować) (patrz Rys. 1). Wyniki tego badania wykazały, że uczestnicy zareagowali szybciej i nie mniej dokładnie na cele po prezentacji wysokotłuszczowych obrazów żywności niż po prezentacji obrazów niskotłuszczowych lub bez tłuszczu.12 Podobny wzorzec wyników uzyskano również, gdy obrazy zostały pogrupowane pod względem tego, czy wysokie czy niskie węglowodan jedzenie zostało przedstawione. Harrar i in. (2011, p. 351) podsumowali swoje ustalenia w następujący sposób: „Wyniki te potwierdzają pogląd, że ludzie szybko przetwarzają (tj. W ciągu kilkuset milisekund) wartość tłuszczu / węglowodanów / energii lub, bardziej ogólnie, przyjemność jedzenia. Potencjalnie ze względu na to, że produkty spożywcze o wysokiej zawartości tłuszczu / węglowodanów są przyjemniejsze, a przez to mają wyższą wartość zachęty, wydaje się, że widzenie tych produktów powoduje gotowość odpowiedzi lub ogólny efekt ostrzegawczy w ludzkim mózgu."
Rys. 1. (A) Podzbiór trzech rodzajów obrazów używanych w Harrar i wsp. (2011) badanie przyciągania uwagi przez obrazy żywności wysokotłuszczowej (lub wysokowęglowodanowej): żywność wysokotłuszczowa (lewa kolumna), żywność o niskiej zawartości tłuszczu (środkowa kolumna) i produkty niespożywcze (prawa kolumna). (B) Metody. Pierwsza klatka przedstawia krzyż fiksacyjny, który był wyświetlany przez 700 ms. Druga ramka pokazuje wizualną wskazówkę (kawałek pizzy) pojawiającą się po lewej stronie krzyża fiksacji - przerywany prostokąt pokazuje inne możliwe miejsce, w którym wizualna wskazówka może wystąpić. Trzecia ramka przedstawia cel wizualny (nie narysowany w skali) przedstawiony w prawym górnym rogu (pozostałe trzy możliwe lokalizacje celu wizualnego są zaznaczone słabymi okręgami). Stan pokazany na rysunku jest próbą bez wskazań z obrazem żywności o wysokiej zawartości tłuszczu. [Rysunek zaadaptowany z Harrar i in. (2011).]
Badania przeprowadzone w ciągu ostatnich 5–10 lat pokazują, że uchwycenie uwagi przez obrazy żywności jest zwykle bardziej wyraźne u tych uczestników, którzy są głodni niż u tych, którzy są nasyceni (Piech, Pastorino i Zald, 2010; Zobacz też Siep i in., 2009). Uwaga na wychwytywanie jest również wyższa w odpowiedzi na obrazy żywności, które są oceniane jako przyjemniejsze (di Pellegrino, Magarelli i Mengarelli, 2011; Zobacz też Brignell, Griffiths, Bradley i Mogg, 2009). Przyciąganie uwagi przez bodźce pokarmowe jest również modulowane przez indywidualny wskaźnik masy ciała (BMI) (Nummenmaa, Hietanen, Calvo i Hyönä, 2011; Zobacz też Yokum, Ng i Stice, 2011). Teraz, biorąc pod uwagę, że ukryte zmiany uwagi osoby zwykle poprzedzają jakąkolwiek jawną zmianę wzroku, można zatem zastanowić się, czy takie preferencyjne uchwycenie uwagi przez niektóre rodzaje wizerunku żywności nie może również prowadzić do subtelnego popierania wyboru konsumenta. Chociaż niektóre opublikowane wyniki potwierdzają takie twierdzenie (mianowicie, że wybieramy bodźce, które najpierw przyciągają naszą uwagę), należy zauważyć, że jury nadal wydaje się być poza tym (patrz Van der Laan, Hooge, de Ridder, Viergever i Smeets, 2015, do ostatniej debaty).
Oczywiście w naszym codziennym życiu rzadko widzimy obrazy jedzenia w izolacji. Oznacza to, że są one zazwyczaj prezentowane na określonym tle, czy to na opakowaniu żywności, na której ten obraz jest prezentowany, czy na miejscu, gdy przedstawiamy talerz z jedzeniem w restauracji. Zhang and Seo (2015) Ostatnio odkrył, że ilość uwagi, jaką ludzie poświęcają obrazom jedzenia, zależy od nasycenia tła (tj. zmienia się w zależności od ustawienia stołu i dekoracji) oraz kultury.13 Podsumowując, dotychczasowe badania wyraźnie pokazują, że mózg konsumenta ma tendencję do kierowania swoich ograniczonych zasobów uwagi (najpierw potajemnie, a następnie jawnie) w kierunku energetycznych źródeł żywności, które obecnie znajdują się w polu widzenia.
3.2. Podłoża neuronowe leżące u podstaw przetwarzania wizualnych wskazówek dotyczących żywności
Jedzenie jest jednym z najskuteczniejszych bodźców pod względem modulowania aktywności mózgu u głodnych uczestników (patrz Rys. 2), z widokiem i zapachem apetycznego jedzenia, co prowadzi do uderzającego wzrostu 24% w całości metabolizm mózgu w jednym reprezentatywnym badaniu PET (patrz Wang i wsp., 2004; Zobacz też LaBar i in., 2001).14 Nie jest to nie lada wyczyn, gdy należy pamiętać, że mózg jest najbardziej energochłonnym organem organizmu, odpowiadającym za 25% przepływu krwi / dostępnej zużytej energii (Aiello i Wheeler, 1995, Wenk, 2015). Co ciekawe, dość znaczące zmiany w aktywności neuronalnej są również wywoływane, gdy uczestnik widzi jedynie statyczny obraz pożądanej żywności na monitorze, leżąc biernie w skanerze mózgu.
Rys. 2. Zdjęcia PET jednego z głodnych uczestników, w których uczestniczyli Wang i wsp. (2004) badanie aktywności mózgu w odpowiedzi na prezentowanie apetycznych potraw i mówienie o nich. W warunkach prezentacji żywności uczestnicy (których ostatni posiłek miał miejsce między 17 a 19 godzinami wcześniej) musieli opisać swoje ulubione potrawy i to, jak lubili je jeść. W tym samym czasie podawano im potrawy, które według nich były jednymi z ich ulubionych, jedzenie było podgrzewane, aby zapewnić dostarczanie apetycznych aromatów. Ponadto waciki nasączone jednym z ulubionych potraw uczestnika zostały umieszczone na ich językach, aby również mogli go posmakować. 24% wzrost całości metabolizm mózgu zostało udokumentowane pokazaniem apetycznych zdjęć jedzenia leżących w skanerze mózgu. (Czerwony reprezentuje najwyższą aktywność metaboliczną, a ciemny fiolet najniższy.) (W celu interpretacji odniesień do koloru w legendzie tej ryciny czytelnik jest odsyłany do internetowej wersji tego artykułu).
Van der Laan i in. (2011) przeprowadził metaanaliza 17 różne badania neuroobrazowania (z udziałem prawie uczestników 300), w którym aktywacja neuronowa oceniono pod kątem wizualnej prezentacji obrazów żywności. Podczas gdy w tym zróżnicowanym zestawie badań podkreślono osobne ogniska aktywacji prawie 200, wyniki metaanalizy ujawniły niewielką liczbę kluczowych obszarów mózgu, które zostały aktywowane w odpowiedzi na zdjęcia żywności (w wielu badaniach). Na przykład dwustronny tył wrzecionowaty zakręt, lewa boczna kora oczodołowo-czołowa (OFC) i lewy środkowy Insula wszystkie wykazywały zwiększoną aktywność neuronalną po prezentacji obrazów żywności w kilku badaniach. Osobno stan głodu uczestników modulował reakcję mózgu na zdjęcia żywności po prawej stronie migdał i pozostawił boczny OFC. Wreszcie odpowiedź w podwzgórzu / brzusznej prążkowiu był modulowany przez oczekiwaną zawartość energetyczną żywności.15
Ostatnio, Pursey i in. (2014) przeprowadził metaanalizę różnych badań neuroobrazowania 60 (obejmujących ogółem uczestników 1565), w których oceniono odpowiedź neuronowa wizualne wskazówki żywnościowe w zależności od wagi ich uczestników. W tym przypadku wyniki ujawniły, że osoby otyłe wykazywały większy wzrost aktywacji nerwowej w odpowiedzi na jedzenie w porównaniu z obrazami niespożywczymi, szczególnie w przypadku żywności wysokokalorycznej, w tych obszarach mózgu, które są związane z przetwarzaniem nagrody (np. insula i OFC), wzmacnianie i adaptacyjne uczenie się (ciało migdałowate, skorupai OFC), przetwarzanie emocjonalne (insula, ciało migdałowate i zakręt obręczy), wspomnienia i Pamięć robocza (ciało migdałowate, hipokamp, wzgórze, tylna kora obręczyi caudate), funkcjonowanie wykonawcze ( Kora przedczołowa (PFC), ogoniasty i zakrętu obręczy), podejmowania decyzji (OFC, PFC i wzgórze), przetwarzanie wzrokowe (wzgórze i zakręt wrzecionowaty) oraz uczenie się i koordynacja ruchowa, takie jak ruchy rąk i ust oraz połykanie (wysepka, skorupa, wzgórze i ogon).
Osoby otyłe okazały się również bardziej wrażliwe na sygnały pokarmowe w stanie nasyconym niż osoby zdrowe. Na czczo osoby otyłe wykazały zwiększoną aktywację nerwową w tych obszarach, o których wiadomo, że są związane z oczekiwaniem nagrody. Natomiast zdrowe kontrole masy ciała wykazywały większą aktywację w obszarach neuronowych, które są ściślej związane z kontrolą poznawczą. Wyniki takie jak te sugerują zatem, że waga i stan głodu konsumenta / uczestnika badania neuroobrazowania wywierają znaczący wpływ na reaktywność ich mózgów na zdjęcia żywności. The zdrowie a postrzegany smak obrazów żywności również wpływa na reakcję mózgu, szczególnie u osób z wyższym BMI.
Petit i in. (2014) zgłaszali, że gdy uczestnicy oglądali zdjęcia zdrowej żywności, myśląc o przyjemności, jaką mieliby, gdyby je zjeść, zaobserwowano większą aktywację u osób z wyższym BMI niż u osób szczupłych w obszarach mózgu związanych z kontrolą poznawczą (gorsze zakręt czołowy) i oczekiwanie nagrody (wysepka, kora oczodołowo-czołowa). Z drugiej strony, gdy osoby z wyższym BMI oglądały te same obrazy, myśląc o możliwych korzyściach zdrowotnych, zaobserwowano mniejszą aktywność w tych samych obszarach mózgu. Wyniki te sugerują, że osoby o wyższym BMI zwykle odrzucają korzyści zdrowotne, a promowanie smaku zdrowej żywności poprawia ich samoregulacja możliwości.
Jednak przed zamknięciem tego rozdziału warto zastanowić się, jak daleko od realnego świata multisensorycznego spożywania żywności jest doświadczenie tych uczestników, którzy zgadzają się wziąć udział w jednym z tych badań neuroobrazowania (patrz Spence & Piqueras-Fiszman, 2014).16 Zwróć uwagę, że uczestnicy zwykle muszą patrzeć biernie na dokładnie kontrolowane, ale niekoniecznie na wszystkie te atrakcyjne obrazy żywności (tj. Stymulację jednouczuleniową), bez rzeczywistych oczekiwań, że będą mieli okazję zjeść dowolne z produktów, które zobaczą ( w ten sposób może odzwierciedlać sytuację wszystkich konsumentów oglądających programy telewizyjne w telewizji). Biorąc pod uwagę takie ograniczenia, można spodziewać się, że zmiany w aktywacji mózgu, które prawdopodobnie będą związane z obecnością prawdziwej żywności przed faktycznym spożyciem (z całą stymulacją multisensoryczną, która normalnie się z tym wiąże), będą znacznie większe niż wcześniej zwykle zgłaszane w badaniach neuroobrazowania, które zostały streszczone w tej części (por. Spence, 2011).
3.3. Wpływ obrazów żywności z psychologii / fizjologii
Obrazy jedzenia powodują nie tylko głębokie zmiany uwagi, ale także aktywność neuronalną w sieci obszarów mózgu (patrz wyżej), ale mogą również prowadzić do zwiększonego wydzielania śliny (przynajmniej jeśli obrazy jedzenia są połączone z innymi sensorycznymi związanymi z jedzeniem wskazówki; patrz Spence, 2011, do przeglądu), nie wspominając o wielu innych zmianach fizjologicznych. Zmiany w uwalnianiu fazy głowowej insulina zostały zgłoszone po prezentacji zdjęć żywności, a także zmian w tętno w oczekiwaniu na jedzenie, które ma przyjść (np. Drobes i in., 2001, Wallner-Liebmann i in., 2010). Co ciekawe, tutaj obszerny zbiór starszych badań nad czynnikami egzogennymi wywołującymi reakcję ślinową ilustruje pokazanie, o ile bardziej (reakcja śliniąca) można zobaczyć, tym więcej wskazówek sensorycznych można włączyć do stymulacji uczestnika i bliżej prawdziwego odcinka konsumpcji żywności, który można dostać.
Zdjęcia żywności mogą również modyfikować proces hedonicznej oceny smaku. Za pomocą elektro-encefalografia (EEG), Ohla, Toepel, Le Coutre i Hudry (2012) wykazali, że obrazy żywności wysokokalorycznej (w porównaniu do niskokalorycznej) poprawiają hedoniczną ocenę późniejszego hedonicznie neutralnego elektrycznego smaku wytwarzanego przez niewielki prąd, który został przyłożony do języka. Na poziomie behawioralnym uczestnicy ocenili smak elektryczny jako znacznie przyjemniejszy po obejrzeniu obrazów żywności wysokokalorycznej niż po obejrzeniu zdjęć żywności niskokalorycznej. Na poziomie mózgowym wysokokaloryczne obrazy żywności indukowały wczesną modulację wywołanej smakiem aktywności nerwowej w części wyspowej / wieczku czołowym (FOP) w ciągu 100 ms po wystąpieniu smaku. Taki wzór wyników jasno sugeruje, że informacje wizualne dotyczące zawartości energetycznej żywności modulują reprezentacje smaku na wczesnym poziomie kodowania bodźca w podstawowych obszarach smakowych. Późniejsze różnice w aktywacji, które zaobserwowano w OFC (z opóźnieniem 180 ms) i które były dodatnio skorelowane z hedoniczną oceną smaku, były następstwem kolejnych modulacji aktywacji na wyspie / FOP z opóźnieniem około 360 ms. Ta późna aktywacja sugeruje interoceptywną hedoniczną ponowną ocenę smaku na podstawie postrzeganej zawartości energetycznej obrazów żywności.
W pewnym sensie można tu zapytać, czy pojawienie się cyfrowo ulepszonych wrażeń sensorycznych związanych z jedzeniem, takich jak aplikacje węchowe (np. Patrz http://www.bbc.co.uk/news/technology-26526916), wirtualny smak (Ranasinghe i in., 2011), symulacja gotowania gry komputerowe (np. Cooking Mama: http://en.wikipedia.org/wiki/Cooking_Mama) oraz wrażenia kulinarne w wirtualnej rzeczywistości (http://www.projectnourished.com/), bez względu na to, jak realistyczne mogą być, mogą faktycznie mieć efekt odwrotny do tego, na którym same się sprzedają. Mówi się nawet o ulepszonym jedzeniu VR 3D blogi (patrz Perception Fixe, Matheus De Paula Santos z Myo Studios). Według Swerdloff (2015)"Myo Studios opiera się na założeniu, że zapewnienie lepszych wrażeń wizualnych w wirtualnej rzeczywistości znacznie zwiększy ante blogu kulinarnego. Użytkownicy będą mogli "usiądź przed stekiem z jakiejś restauracji, chociaż przez trzy miesiące nie ma rezerwacji." … DePaulaSantos powiedział mi, "Jedną z moich nadziei jest nie tylko fotografowanie jedzenia, ale także jego animacja. Jeśli zobaczysz skwierczący stek przed sobą, to tylko jeden ze sposobów na pobudzenie większej liczby zmysłów."
3.4. Podsumowanie okresowe
Do tej pory widzieliśmy, że ludzki mózg jest najbardziej wymagającym organem organizmu pod względem zużycia energii, że jedną z podstawowych funkcji funkcji mózgu jest znalezienie pożywnych źródeł żywności, aby wysokoenergetyczne obrazy żywności preferencyjnie otrzymywały zasoby do przetwarzania, oraz że jednoznaczna wizualna prezentacja obrazów żywności może prowadzić do głębokich zmian w aktywności mózgowej, szczególnie u osób głodnych. W tym momencie musimy rozważyć zmianę oblicza krajobrazu żywnościowego dla ludzi w XX wieku: od łowców-zbieraczy ewoluujących za pomocą naturalna selekcja, w coraz większym stopniu staliśmy się superkonsumentami, głównym drapieżnikiem ograniczonych zasobów naturalnych planety. Nasze poszukiwanie żywności nie odbywa się już na wolności, ale z jednej strony obejmuje przemysłową produkcję żywności, a z drugiej strony nawigację kupujących w przejściu do supermarketu (i coraz częściej online) (Sobal & Wansink, 2007).
Wielu argumentowało, że nadpodaż żywności doprowadziła do narastającego kryzysu otyłości, z którym boryka się wiele krajów rozwiniętego świata (np. Caballero, 2007, Critsen, 2003, Mech, 2013, Światowa Organizacja Zdrowia, 1998). Wina często spoczywa na drzwiach globalnych firm spożywczych (Mech, 2013), wypompowując uzależniającą żywność, zaprojektowaną tak, aby osiągnąć „punkt błogości” pod względem cukru, soli, tłuszczu itp. (Moskowitz i Gofman, 2007, Wrangham, 2010). Jednak naszym celem w poniższej sekcji jest raczej przyjrzenie się potencjalnej roli widzenia, a zwłaszcza rosnącego narażenia na apetyczne, wysokotłuszczowe obrazy żywności, które pogarszają naszą nadmierną konsumpcję jedzenia.
4. Jedzenie na własne oczy: głód wzrokowy w erze cyfrowej
Jak widzieliśmy wcześniej, „głód wzrokowy” można zdefiniować jako naturalne pragnienie lub pragnienie, aby zobaczyć obrazy żywności i późniejszy wachlarz reakcji neuronalnych, fizjologicznych i behawioralnych, które wynikają z ekspozycji danej osoby na obrazy żywności - zwykle implikujące jednoznaczność ( wizualna) stymulacja przy braku rzeczywistej żywności. Istnienie tego zjawiska można od razu stwierdzić Plejstocen adaptacja do wygody widzenia pożywienia, co oznacza, że pierwsi ludzie mają wystarczającą ilość energii, aby przetrwać jeszcze kilka dni. Rozwój malarstwa i sztuk wizualnych umożliwił przedstawianie jedzenia bez jego obecności. W ostatnim czasie pojawienie się druku, a następnie ekranów cyfrowych - których obecność w codziennym życiu współczesnego człowieka gwałtownie rośnie - sprawiła, że obecność wirtualnej żywności stała się wszechobecna. Jak opisano w tym artykule, regularne narażenie na wirtualną żywność może zaostrzać nasz głód fizjologiczny częściej niż to konieczne, ze względu na szereg reakcji neuronowych, fizjologicznych i behawioralnych związanych z widzeniem jedzenia. Biorąc pod uwagę fakt, że rosnąca część światowej populacji żyje w otyłych środowiskach, nie pomaga to w rozwiązaniu niektórych kosztownych chorób związanych z żywnością, które dotyczą niektórych wpływowych organizacji i decydentów publicznych, nie wspominając już o środowisku konsekwencje związane z rosnącą produkcją takiej żywności. Uważamy, że omawianie i rozumienie znaczenia nieimodalnej wizualnej prezentacji żywności w dzisiejszym środowisku jest ważne z punktu widzenia ukierunkowania populacji na bardziej odpowiednie zachowania i wybory żywieniowe, co jest niezwykle ważne, biorąc pod uwagę fakt, że niektóre z największych wyzwań, przed którymi stoi ludzkość, to związane z konsumpcją żywności i systemami żywności - zdrowie, nadmierne spożycie mięsa, zużycie zasobów naturalnych, gospodarka wodna, użytkowanie gruntów - żeby wymienić tylko kilka.
W całym społeczeństwie rośnie świadomość tego, jak bardzo ludzie lubią robić zdjęcia jedzenia, które zamówili w restauracjach, oraz szefów kuchni, którzy chcą projektować jedzenie w jak najbardziej przyjemny sposób. Coraz częściej wydaje się, że ludzie spędzają więcej czasu na oglądaniu wirtualnych zdjęć apetycznych potraw i zwracają mniejszą uwagę na faktyczne spożywane jedzenie (patrz Rys. 3). Co gorsza, wielu z nas je bezmyślnie oglądając ekrany (telewizor lub smartfon), nie koncentrując uwagi na wrażeniach smakowych, które mogą być źródłem niższego sytośći spożywanie wysokokalorycznych pokarmów: przyjemność z oglądania wirtualnego jedzenia (głód obrazów lub „cyfrowe wypasanie”) podczas jedzenia w pewnym sensie wyparła przyjemność z oglądania prawdziwych rzeczy. I chociaż niektórzy mogą mieć pokusę, aby uznać to za winę przemysłu / marketerów, należy o tym pamiętać, biorąc pod uwagę rosnącą popularność konsumentów fotografujących żywność,17 że wydaje się, że problemem jest, przynajmniej częściowo, samookaleczenie.18
Rys. 3. Jaki jest wpływ i jaka jest przyczyna naszego rosnącego uzależnienia od pornografii spożywczej (Victor, 2015b)?
4.1. Od prawdziwego gotowania po wirtualne karmienie
W tym miejscu warto również rozważyć konsekwencje coraz większego uzależnienia od przetworzonej żywności, napędzane zarówno jej niską ceną, jak i wygodą (np. Mech, 2013). Według Eric Schlosser (2001, p. 121), w jego najlepiej sprzedającej się książce Fast Food Nation"około 90% pieniędzy wydanych przez mieszkańców Ameryki Północnej na żywność przeznacza się na zakup żywności przetworzonej”. Zauważ, że oprócz negatywnych konsekwencji zdrowotnych, które zwykle wiążą się z dietą, która wiąże się ze spożywaniem dużych ilości takich pokarmów (patrz Mech, 2013), jedną z mało przemyślanych konsekwencji jest to, że gdy jedzenie jest wstępnie przygotowane, wszystkie wskazówki sensoryczne (w tym wizualne), które są zwykle związane z przygotowywaniem żywności, są zasadniczo eliminowane. Może więc być prąd obsesja z oglądaniem innych gotujących w telewizji i czytaniem niekończących się pięknie ilustrowanych książek kucharskich (gastroporn) (Allen, 2012, Baumann, 1996) można sformułować jako domyślny strategia radzenia sobie zaprojektowany, aby zrekompensować utratę wszystkich doznań związanych z gotowaniem (rodzaj wirtualnego komfortu, jeśli chcesz; Prince, 2014)? Tak jak Allen (2012, p. 74) zauważa, z pewnością musi być pewne wyjaśnienie, dlaczego istnieje obecnie o wiele więcej książek kucharskich, niż ktokolwiek mógł kiedykolwiek gotować przez całe życie. I jaki wpływ, trzeba zadać, podporządkowanie się naszemu głodowi wizualnych obrazów jedzenia, które wpływa na nasze wzorce konsumpcji (Boyland i in., 2011)?
4.2. Używanie obrazów wizualnych w celu zachęcania do zdrowego odżywiania
Na zakończenie warto zauważyć, że chociaż zwiększona ekspozycja wizualna na obrazy żywności została zasadniczo sformułowana jako mająca negatywny wpływ na konsumpcję żywności przez ludzi, nie zawsze musi tak być, jeśli stymulacja wzrokowa jest odpowiednio wyleczona i zastosowana w odpowiednim czasie (Zobacz też Boulos i in., 2012). W rzeczywistości istnieją pewne sytuacje, w których zwiększona ekspozycja na obrazy żywności może faktycznie wywierać korzystny wpływ na zachowania żywieniowe ludzi. Na przykład małe dzieci mogą polubić warzywa, wystawiając je na zdjęcia tych warzyw (np. W książkach; Houston-Price i in., 2009, Houston-Price i in., 2009). Co ciekawe, wizualna ekspozycja na obrazy żywności może również wywoływać uczucie sytości: podobnie jak stopniowe zmniejszanie głodu widoczne podczas rzeczywistego spożycia (Redden & Haws, 2013), nawet sama symulacja konsumpcji może zmniejszyć głód (Morewedge, Huh i Vosgerau, 2010). Morewedge i in. wykazali, że sam akt wyobrażenia sobie zjedzenia dużej liczby M & M (w porównaniu z niewielką liczbą) znacznie ograniczył późniejszą konsumpcję tych cukierków. Być może jeszcze bardziej zaskakujące są ostatnie odkrycia pokazujące, że samo oglądanie 60 (w porównaniu z 20) zdjęć żywności powiązanych z określonym doznaniem smakowym (np. Słonym) zmniejszyło przyjemność z podobnych doznań smakowych podczas konsumpcji (Larson, Redden i Elder, 2014).
Kolejna, bardziej pośrednia, korzyść z ekspozycji na obrazy żywności jest związana z pracą rosnącej liczby badaczy, którzy prezentują wizualne obrazy żywności (np. Przez Internet) w środowisku eksperymentalnym - to znaczy w celu oceny preferencji ludzi dla jednej konfiguracji elementów w porównaniu do innych (np. Michel i in., 2015, Reisfelt i wsp., 2009, Youssef i in., 2015). Wyniki takich badań będą, miejmy nadzieję, coraz częściej wykorzystywane, aby pomóc dostawcom żywności w optymalizacji wizualnej prezentacji żywności, którą serwują, i któregoś dnia mogą nawet przyczynić się do polityki zdrowia publicznego i sprytnie zaprojektowanej wirtualnej zawartości żywności. Z pewnością można zobaczyć, jak wymyślenie, jak uczynić zdrową żywność bardziej atrakcyjną wizualnie, może pewnego dnia potencjalnie odegrać rolę w zachęcaniu ludzi do zdrowszego odżywiania (patrz Michel i in., 2014).19
Spoglądając nieco w przyszłość, ciekawie będzie zobaczyć, jak różne nowe technologie rzeczywistości rozszerzonej i wirtualnej (odpowiednio AR i VR), które obecnie zaczynają pojawiać się na konferencjach technologicznych, a czasami na rynku, pozwoli osobom jadącym w przyszłości jeść jedno jedzenie, jednocześnie oglądając inne (np. Choi i in., 2014, Narumi i in., 2012, Okajima and Spence, 2011, Okajima i in., 2013, Schöning i in., 2012, Swerdloff, 2015, Victor, 2015a). System AR wykorzystywany przez Okajima i in. może zmieniać wygląd dowolnego jedzenia, w tym napojów, w czasie rzeczywistym. Co ważne, można tego dokonać bez konieczności umieszczania znacznika na samym jedzeniu. W tych warunkach wykazano, że zmiana wyglądu żywności radykalnie zmienia smak, a także postrzeganą konsystencję żywności, takiej jak ciasto i sushi (patrz Rys. 4). Można sobie wyobrazić konsumenta oglądającego coś, co wygląda na bardzo pożądane, ale niezdrowe, jedzenie, które faktycznie je zdrową alternatywę.
Rys. 4. Zdjęcia z demo AR sushi. (A) i (C) Oryginalne sushi (tuńczyk) po lewej stronie i wersje rozszerzone (odpowiednio tłusty tuńczyk i łosoś) po prawej stronie. (B) Akcja ręki używana jako spust do zmiany tekstury wizualnej. Widzieć http://www.okajima-lab.ynu.ac.jp/demos.html do filmu. [Film dzięki uprzejmości prof. Katsunoriego Okajimy, Departamentu Środowiska i Nauk Informacyjnych, Uniwersytet Narodowy w Jokohamie, Japonia.]
5. Wnioski
Jedną z podstawowych funkcji lub wyzwań, przed którymi stoi mózg, jest pożywne jedzenie i unikanie spożywania substancji, które mogą być trujące lub w inny sposób szkodliwe. Podczas gdy zmysły smaku (smaku), zapachu (węch) i tekstury (dotyk lub ustna somatosensacja) zapewniają najwyższą liczbę arbitrów żywności smakowitość, to zmysł widzenia zapewnia znacznie bardziej efektywny sposób poszukiwania, przewidywania, które pokarmy będą prawdopodobnie bezpieczne i pożywne, oraz generowania oczekiwań, które ograniczą konsumpcję. Współczesny Neuroscience pokazuje, jak potężną wskazówką może być widok atrakcyjnego jedzenia dla mózgu, zwłaszcza mózgu głodnej osoby.
Biorąc pod uwagę obecny otyłość kryzys (Flegal, Carroll, Ogden i Curtin, 2010), wydaje się wskazane zwrócenie szczególnej uwagi na każdy czynnik środowiskowy, który może wpływać na nasz stosunek do żywności i potencjalnie uwrażliwia mózg na bodźce pokarmowe (patrz Castellanos i in., 2009, Marteau i in., 2012, Stoeckel i in., 2008). Zgodnie z szeregiem badań, które tu nakreślono, jednym z kandydujących czynników, który z pewnością zasługuje na bliższe spojrzenie, jest rosnąca częstość występowania obrazów żywności o wysokiej zawartości tłuszczu, które otaczają nas zarówno w realnym, jak i wirtualnym krajobrazie żywności. Co najważniejsze, pytanie, na które nie ma jeszcze zadowalającej odpowiedzi, brzmi: jaki wpływ mają te wszystkie atrakcyjne obrazy żywności na zachowania konsumpcyjne osób w świecie zachodnim, które są zalane możliwościami jedzenia, a jednocześnie bombardowane z gastroporn (por. Berthoud, 2011). W nadchodzących latach udzielanie odpowiedzi na takie pytania będzie nabierać coraz większego znaczenia dla tych z nas, którzy są „na tyle szczęśliwi”, że otacza je mnóstwo jedzenia, zarówno prawdziwego, jak i wirtualnego.
Biorąc pod uwagę zasadniczą rolę, jaką odgrywa żywność w pomaganiu nam w prowadzeniu długiego i zdrowego życia, jedno z kluczowych wyzwań opisanych tutaj dotyczy zakresu, w jakim nasze systemy sensoryczne / biologia poszukujące żywności ewoluowały w środowiskach przedtechnologicznych i ubogich w żywność, potrafią dostosować się do szybko zmieniającego się (czasem obfitego) krajobrazu żywnościowego, w którym technologia odgrywa kluczową rolę w informowaniu o naszych (świadomych i automatycznych) decyzjach.
Konkurencyjnymi interesami
Autorzy nie deklarują konkurencyjnych interesów.
Wkład autora
CS, CM, OP i AC przyczyniły się do napisania tego artykułu. Wszyscy autorzy przeczytali i zatwierdzili ostateczną wersję manuskryptu.
Podziękowanie
CS pragnie potwierdzić dotację AHRC „Przemyślenie zmysłów” (AH / L007053 / 1). KO chciałby potwierdzić dotacje JSPS KAKENHI (23135511 i 25135715).
Referencje
- Abbar i wsp., 2015
- Abbar, S., Mejova, Y., & Weber, I. (2015). Tweetujesz, co jesz: badanie spożycia żywności przez Twittera. Artykuł zaprezentowany na CHI 2015, kwiecień 18 – 23, Seul, Republika Korei. dostępne od arXiv: 1412.4361 na 10.05.15.
- Adema, 2000
- P. AdemaWtórna konsumpcja: jedzenie, telewizja i wieloznaczność nowoczesnościJournal of American Culture, 23 (2000), s. 113-123
- Aiello i Wheeler, 1995
- L. Aiello, P. WheelerHipoteza kosztownych tkanek: mózg i układ trawienny w ewolucji człowieka i naczelnychCurrent Anthropology, 36 (1995), pp. 199-221
- Alexander, 2014
- Alexander, H. (2014). Francuscy szefowie kuchni oglądają w swoich restauracjach zdjęcia z „jedzeniem porno”. Telegraph, 16 lutego. Pobrane zhttp://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/france/10641913/French-chefs-hit-back-at-food-porn-photos-in-their-restaurants.html> w dniu 18.04.15.
- Allen, 2012
- JS AllenWszechmocny umysł: nasz ewoluujący związek z jedzeniemHarvard University Press, Londyn, Wielka Brytania (2012)
- Allman, 2000
- JM AllmanEwoluujące mózgiScientific American Publishing, Nowy Jork, NY (2000)
- Apicius, 1936
- Apicius (1936). Gotowanie i jedzenie w cesarskim Rzymie (c. 1st Century; JD Vehling, Trans.). Chicago, IL: Springer.
- Barth, 1985
- Barth, FG (1985). Owady i kwiaty: biologia partnerstwa (M. Ann Biederman-Thorson, Trans.). Princeton, NJ: Springer.
- Baumann, 1996
- Z. BaumannŻycie we fragmentach: eseje w ponowoczesnej moralnościBlackwell, Oxford, Wielka Brytania (1996)
- Bellman, 2004
- Bellman, A. (2004). Gotowy, spokojny, patrz. Wiek, epikurejczyk, 2 marca.
- Berthoud, 2011
- H.-R. BerthoudNapędy metaboliczne i hedoniczne w neuronowej kontroli apetytu: kim jest szef?Aktualna opinia w dziedzinie neurobiologii, 21 (2011), s. 888-896
Cadwalladr, 2014Cadwalladr, C. (2014). FoodTube Jamiego Olivera: Dlaczego on bierze rewolucję żywnościową online. The Guardian, 22 czerwca.http://www.theguardian.com/lifeandstyle/2014/jun/22/jamie-oliver-food-revolution-online-video> Pobrano 06.04.15.
Carter, 2014Carter, B. (2014). Restauracje najczęściej wyszukiwane w kraju usługi codziennego użytku. Magazyn Hospitality, 24 czerwca.http://www.hospitalitymagazine.com.au/food/news/restaurants-the-nation-s-most-searched-everyday-se> Pobrano 06.04.15.
Clay, 2014Clay, X. (2014). Czy fotografowanie jedzenia w restauracji jest błędem? Telegraph, 19 lutego. Pobrane zhttp://www.telegraph.co.uk/foodanddrink/restaurants/10648419/Is-it-wrong-to-photograph-your-food-in-restaurants.html> w dniu 17.04.15.
Davies, 2015Davies, M. (2015). Jak wyglądają kalorie 100? Od jednej trzeciej muffinki do kawałka sera - ujawniamy, ile z twoich ulubionych potraw możesz zjeść. DailyMail Online, 29 kwietnia. Pobrane zhttp://www.dailymail.co.uk/health/article-3059330/What-DOES-100-calories-look-like-muffin-sliver-cheese-reveal-favourite-foods-eat.html#ixzz3YibMh25k> w dniu 29.04.15.
Elliott, 2015Elliott, AF (2015). Światła, kamera, brokuły! Nowa koncepcja restauracji zbudowana wokół jedzenia godnego Instagrama serwuje posiłki na obrotowych talerzach z wbudowanymi stojakami na telefon. DailyMail Online, 6 maja. Pobrane zhttp://www.dailymail.co.uk/femail/article-3070928/Lights-camera-broccoli-New-restaurant-concept-built-entirely-Instagram-worthy-food-serves-meals-spinning-plates-built-phone-stands.html> w dniu 10.05.15.
Ensor, 2013Ensor, J. (2013). Zjedz, a następnie tweetuj - nowoczesny sposób na posiłek, który powoduje, że szefowie kuchni rozpraszają uwagę: Wiodący szefowie kuchni zauważyli rosnącą liczbę klientów fotografujących swoje posiłki na profilach społecznościowych lub blogach, z irytacją innych gości. The Daily Telegraph27 stycznia. Pobrane zhttp://www.telegraph.co.uk/foodanddrink/9828766/Eat-and-then-tweet-the-modern-way-to-dine-out-thats-driving-chefs-to-distraction.html> w dniu 05.11.14.
Agencja Standardów Żywności, 2003Food Standards Agency (2003). Wyniki badania zawartości soli w gotowych posiłkach. 2003.www.food.gov.uk/multimedia/faq/readymealqanda/>.
Narumi i in., 2012Narumi, T., Ban, Y., Kajinami, T., Tanikawa, T. i Hirose, M. (2012). Rozszerzone postrzeganie sytości: kontrolowanie spożycia żywności poprzez zmianę pozornej wielkości jedzenia za pomocą rzeczywistości rozszerzonej. W Materiały Doroczna konferencja 2012 ACM czynniki ludzkie w systemach komputerowych; CHI 2012, maj 5 – 10, 2012, Austin, Teksas.
O'Neill, 2015O'Neill (2015). Heston Blumenthal ustanawia prawo dotyczące zdjęć na stole. Telegraph, 13 lutego. Pobrane zhttp://www.telegraph.co.uk/foodanddrink/foodanddrinknews/11410674/Heston-Blumenthal-puts-a-stop-to-photos-at-the-dinner-table.html> w dniu 18.04.15.
Petit i wsp., 2014Petit, O., Merunka, D., Raccah, D., Anton, JL, Nazarian, B., Cheok, AD, i in. (2014). Zdrowie i przyjemność z dietetycznych wyborów żywieniowych: Indywidualne różnice w systemie wartości mózgu. Plakat prezentowany na dorocznej konferencji satelitarnego sympozjum neurobiologii konsumenckiej, wrzesień 25th, Miami, Floryda.
Piqueras-Fizman and Spence, 2015
Prince, 2014Prince, R. (2014). Jak karmimy 434 godzinami gotowania TV w tygodniu - Ale im więcej pokazują, tym mniej gotujemy. Daily Mail Online26 września. Pobrane zhttp://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2771553/How-fed-434-hours-TV-cookery-week-cook.html> w dniu 13.05.15.
Ranasinghe i in., 2011Ranasinghe, N., Karunanayaka, K., Cheok, AD, Fernando, ONN, Nii, H. i Gopalakrishnakone, P. (2011, listopad). Cyfrowa komunikacja smaku i zapachu. W Materiały z międzynarodowej konferencji 6th na temat sieci ciała (str. 78 – 84). ICST (Instytut Informatyki, Inżynierii Społeczno-Informatycznej i Telekomunikacji).
Saner, 2015Saner, E. (2015). Przędzenie talerza: sekretny składnik inteligentnego szefa kuchni. The Guardian, 12 maja. Pobrane zhttp://www.theguardian.com/lifeandstyle/shortcuts/2015/may/12/plate-spinning-smart-chefs-secret-ingredient-food-on-plate> w dniu 15.05.15.
Shepherd, 2014Shepherd, GM (2014). Neurogastronomia. Zaproszony wykład wygłoszony podczas interdyscyplinarnego sympozjum naukowego smaku, August 11 – 12, Kopenhaga, Dania.
Spence, 2015Spence, C. (2015). Oculus Rift sprawi, że obiad będzie smakował lepiej. Przewodowy, Styczeń. Pobrane zhttp://www.wired.co.uk/magazine/archive/2015/01/ideas-bank/oculus-rift-will-make-dinner-taste-better> w dniu 17.05.15.
Spence i Piqueras-Fiszman, 2014
Swerdloff, 2015Swerdloff, A. (2015). Jedzenie niesamowitej doliny: W wirtualnym świecie żywności. Munchies, 13 kwietnia. Munchies. Pobrane zhttp://munchies.vice.com/author/alexswerdloff> w dniu 18.04.15.
Victor, 2015aVictor, A. (2015a). Czy to przyszłość żywności? Eksperyment w wirtualnej rzeczywistości pozwala jeść wszystko, co chcesz, bez obawy o kalorie i alergie. DailyMail Online8 stycznia. Pobrane zhttp://www.dailymail.co.uk/femail/food/article-2901755/Virtual-reality-gastronomic-Project-Nourished-Kokiri-Lab-uses-Oculus-Rift-headsets-create-unique-dining-experiences.html> w dniu 07.05.15.
Victor, 2015bVictor, A. (2015b). Zachowaj rozmycie tła, nigdy nie używaj lampy błyskowej, a NIE nadużywaj filtrów: jak zamienić tępe zdjęcia jedzenia na pornografię spożywczą na Instagramie w 12 prostych krokach. DailyMail Online, 28 kwietnia 2015 r. Pobrano zhttp://www.dailymail.co.uk/femail/food/article-3050116/12-tricks-help-beautiful-food-photos-Instagram.html> w dniu 29.04.15.
Światowa Organizacja Zdrowia, 1998
- 1
Chociaż pojawienie się żywności nie jest samo w sobie głównym wzmacniaczem, obrazy żywności mogą zyskać takie pozytywne właściwości poprzez przeniesienie instrumentacji Pawłowia (np. Patrz Talmi, Seymour, Dayan i Dolan, 2008). Należy również zauważyć, że ekspozycja na znane obrazy żywności może spowodować procesy poznawcze, takie jak odzyskanie odpowiednich wspomnień i oceny hedoniczne, które zostały zapisane podczas poprzedniej ekspozycji (ekspozycji) i doświadczeń z danym jedzeniem (np. Berthoud i Morrison, 2008, Shin i in., 2009).
- 2
Chociaż oczywiście należy również wspomnieć o tym Wrangham's (2010) intrygująca sugestia, że wprowadzenie ognia (gotowania) dramatycznie zwiększyłoby wydajność energetyczną naszych przodków, umożliwiając im poświęcanie mniej czasu na poszukiwanie, żucie i trawienie. Homo erectus w ten sposób opracowałby mniejszy, bardziej wydajny przewód pokarmowy, który uwolniłby więcej energii, umożliwiając w ten sposób dalszy wzrost mózgu (patrz także Aiello & Wheeler, 1995).
- 3
Howard, Adams i White (2012) odkryli, że przepisy kulinarne szefów telewizji zawierają więcej tłuszczu, tłuszczów nasyconych i sodu niż zalecane przez wytyczne żywieniowe Światowej Organizacji Zdrowia.
- 4
Termin ten, który teraz znalazł się w Słowniku Collins English Dictionary, jest zdefiniowany jako „przedstawienie jedzenia w bardzo zmysłowy sposób„. Termin został po raz pierwszy wprowadzony przez Alexandra Cockburna w artykule 1977, który pojawił się w New York Review of Books, i został użyty w celu podkreślenia wyglądu żywności (patrz Poole, 2012, s. 1 59).
- 5
Według jednego z komentatorów współczesne obawy związane z prezentacją żywności sięgają wczesnych 1970, z jednoczesnym pojawieniem się fotografii żywności i mediów spożywczych: „Naprawdę, obawy związane z wyglądem jedzenia można prześledzić po pojawieniu się nowej kuchni. Zdjęcia tych potraw zapadły w pamięć opinii publicznej. Kuchnia nouvelle była zasadniczo fotogeniczna… Pomyśl o wspaniałych kolorowych fotografiach tych potraw, które stały się tytułowe dzięki opracowywaniu przepisów."(Halligan, 1990, str. 121; Zobacz też Smart, 1994). Jeśli chodzi o pornografię kulinarną w telewizji, Ray (2007) opisuje to jako występujące „kiedy wyobrażamy sobie gotowanie i jedzenie podczas oglądania innych ludzi”. Inni opisują to jako „rozrywka"(Finkelstein, 1999).
- 6
Pinel i in. (2000, p. 1112) tak to ująć: „Z punktu widzenia naszej analizy ewolucyjnej ludzie żyjący we współczesnych społeczeństwach uprzemysłowionych mają tendencję do przejadania się, ponieważ obecność, oczekiwanie, a nawet myśl o żywności o wysokiej wartości pozytywnej zachęty promuje głód."
- 7
Istotnie, istnieje bardzo realne niebezpieczeństwo, że sprawiając, że jedzenie będzie tak atrakcyjne wizualnie, jak to możliwe, to znaczy, idealizując jego wygląd, czasami zapominamy lub umniejszamy znaczenie smaku żywności, która faktycznie smakuje dobrze, lub które są pozyskiwane etycznie.
- 8
See Marks & Spencer's niedawna kampania żywnościowa, na przykład szczególnie sugestywny (http://www.huffingtonpost.co.uk/2014/09/02/marks-and-spencer-food-pudding-advert-this-is-not-just-any_n_5751628.html).
- 9
W tym przypadku można wyciągnąć analogię z toczącą się debatą na temat negatywnych konsekwencji nie jadalnej różnorodności pornografii dla społeczeństwa (np. Lambert i in., 2012, Maddox i in., 2011, Malamuth and Check, 1985, Olmstead i in., 2013). W rzeczywistości związek między seksem a jedzeniem, dwoma głównymi wzmacniaczami, jest tematem oczekującym na dokładne studium akademickie (np. Patrz Crumpacker, 2006, za angażujące wprowadzenie). Według Jamiego Olivera, wpływowego szefa kuchni i przedsiębiorcy spożywczego, „jedzenie” jest drugim najczęściej wyszukiwanym terminem w Internecie po, jak się domyślacie, pornografii (np. Cadwalladr, 2014; Zobacz też Carter, 2014).
- 10
Zgodnie z Pope i in. (2015), ludzie, zwłaszcza kobiety, mogą wykorzystywać telewizję spożywczą jako źródło rzeczywistych zachowań, które nie są tak akceptowane w dzisiejszym społeczeństwie, programy kulinarne mogą oferować przyjemność zastępczo. Pope i in. mów dalej: „Ponieważ wiele programów kulinarnych normalizuje nadmierną konsumpcję i satysfakcję, nic dziwnego, że negatywne wpływy na nawyki kulinarne widzów"(Pope i wsp., 2015, str. 132).
- 11
As Passamonti i in. (2009, p. 43) po prostu:Jedzenie jest wywoływane nie tylko przez głód, ale także przez widok jedzenia. Samo oglądanie apetycznych potraw może wywoływać głód i jedzenie, chociaż jest w tym znaczna zmienność "zewnętrzna wrażliwość na pokarm" (EFS). Ponieważ zwiększony EFS jest związany z przejadaniem się, identyfikacja jego korelacji neuronowych jest ważna dla zrozumienia obecnej epidemii otyłości".
- 12
Co ciekawe, na rodzaj stymulowanego bodźcem lub egzogenicznego efektu przestrzennego nie wpłynął rodzaj obrazu pokazanego wizualnie, co sugeruje, że prezentacja obrazów żywności miała bardziej ogólny wpływ na motywację / pobudzenie uczestników poziomy, a nie konkretnie poprawiające przestrzenne uchwycenie uwagi.
- 13
Uwaga wizualna chińskich uczestników w Zhang and Seo's (2015) badanie zostało skierowane na jedzenie na zdjęciach nieco później niż w przypadku uczestników z Ameryki Północnej, których zachowanie zostało ocenione.
- 14
As Gordon Shepherd (2014) umieść to niedawno w prezentacji konferencyjnej: „Aromat angażuje więcej mózgu niż jakakolwiek inna aktywność."
- 15
Co ciekawe, okazuje się, że rzeczywiście może istnieć dość niezgodność między oczekiwaną sytością potraw (ocenianą na podstawie ich wyglądu) a ich faktyczną zawartością energii (np. Brunstrom, Shakeshaft i Scott-Samuel, 2008; Zobacz też Davies, 2015, Jimenez i in., 2015).
- 16
Uchwycenie realistycznej sytuacji spożywania żywności może być oczywiście trudne, gdy uczestnik jest nadal zaciśnięty w skanerze mózgu; widzieć Spence & Piqueras-Fiszman, 2014).
- 17
Wszystko to może sprowadzać się do faktu, że po prostu znacznie łatwiej jest poprawić (lub zhakować) estetyczną przyjemność jedzenia na ekranie, dzięki rosnącej rozdzielczości HD przenośnych kamer i gotowych filtrów (Instagram), a na poziomie profesjonalnym dostępna technologia upiększająca wizualne renderingi żywności. Rzeczywiście, coraz częściej widać także wyraźne rekomendacje dla społeczeństwa z tytułami takimi jak: „Jak zamienić tępe obrazy żywności w pornografię kulinarną na Instagramie”(Np. Patrz Victor, 2015b)
- 18
Co ciekawe, fakt, że stymulacja wzrokowa ma tak złożoną naturę, może być jednym z powodów, dla których nasza uwaga jest tak łatwo przyciągana przez ekrany, nawet podczas jedzenia. Problemem może być zatem to, że jeśli podczas jedzenia nasza uwaga zostanie zwrócona na bodźce wzrokowe, może to skutkować zmniejszeniem sytości, a tym samym spożyciem większej ilości energii (np. Boulos i in., 2012, Braude and Stevenson, 2014, Gore i in., 2003, Robinson and Matheson, 2014).
- 19
Zauważ, że takie badania są mocno oparte na przekonaniu, że oczekiwanie na jedzenie, które zostało określone wizualnie, zakotwiczą późniejsze doświadczenia, jeśli rzeczywiście spróbujemy tego, na co patrzymy (patrz Piqueras-Fizman & Spence, 2015do recenzji).
;