Apetyt. 2013 Oct 23. pii: S0195-6663 (13) 00412-1. doi: 10.1016 / j.appet.2013.10.003. [Wydanie elektroniczne przed papierowym]
Aoyama K., Barnes J., Grimm JW.
Źródło
Katedra Psychologii, Uniwersytet Doshisha, Kyotanabe-shi, Kyoto 602-8580, Japonia. Adres elektroniczny: [email chroniony].
Abstrakcyjny
Zależny od czasu wzrost indukowanego bodźcem poszukiwania sacharozy po wymuszonej abstynencji opisano u szczurów z historią samodzielnego podawania sacharozy, co sugeruje „inkubaty” głodu sacharozy. W niniejszym badaniu zbadaliśmy, czy inkubacja głodu uogólnia się na sztuczny słodzik, sacharynę.
Trzydzieści jeden męskich dźwigni szczurów Long-Evans naciskał na 0.3% roztwór sacharyny 1h / dzień dla 10days. W dniu 1 lub 30 wymuszonej abstynencji, szczury odpowiedziały na 1h w celu przedstawienia tonu + lekkiej wskazówki poprzednio prezentowanej przy każdym dostarczeniu sacharyny podczas treningu samo-podawania.
Szczury zareagowały bardziej podczas tej sesji testowej reaktywności na sygnały po 30 w porównaniu z 1 dniem wymuszonej abstynencji („inkubacja głodu”). Wynik ten jest pierwszą demonstracją „inkubacji głodu sacharyny” i sugeruje, że kaloryczne konsekwencje samopodawania po spożyciu nie są warunkiem koniecznym dla rozwoju inkubacji głodu sacharozy. Zbadaliśmy również przebieg czasu (w ramach sesji) odpowiedzi aktywnej dźwigni podczas sesji testu cue-reaktywności 1-h.
Szczury w grupie Dnia 30 odpowiedziały bardziej niż szczury w grupie Dnia 1 od początku sesji testowej. Ponadto, spadki odpowiedzi w trakcie sesji były płytsze na zboczu w dniu 30 niż w grupie dnia 1. Wyniki te wskazują, że „inkubacja głodu sacharyny” wzmacnia wytrwałość poszukiwań.
;