Wzorce aktywacji neuronalnej leżące u podstaw wpływu podstawno-bocznego ciała migdałowatego na zachowania konsumujące wywołane opioidami śród półleżącym vs. apetytowe zachowania żywieniowe wysokotłuszczowe u szczurów (2015) - MECHANIZM BINGE

Behav Neurosci. Rękopis autora; dostępny w PMC 2015 Dec 1.

Opublikowany w końcowym edytowanym formularzu jako:

PMCID: PMC4658266

NIHMSID: NIHMS724902

Ostateczna, zredagowana wersja tego artykułu jest dostępna pod adresem Behav Neurosci
 

Abstrakcyjny

W niniejszym badaniu zbadano rolę ciała migdałowatego w pośredniczeniu w unikalnym wzorcu zachowań żywieniowych spowodowanym aktywacją opioidów wewnątrzkomórkowych (Acb) u szczura. Tymczasowa inaktywacja podstawno-bocznego ciała migdałowatego (BLA) przez agonistę GABAA muskimol zapobiega zwiększonemu spożyciu po wewnątrzoponowym Acb opioidowym selektywnym agonistą μ-opioidów D-Ala2, NMe-Phe4, Glyol5-enkefalina (DAMGO), ale pozostawia pożywienie zachowane nienaruszone, szczególnie po zakończeniu konsumpcji. Jedną z interpretacji jest to, że inaktywacja BLA selektywnie blokuje aktywność neuronalną leżącą u podstaw zachowań konsumpcyjnych (konsumpcyjnych) kierowanych przez DAMGO, ale nie zachowań apetycznych (podejścia). Obecne eksperymenty wykorzystują czasową dysocjację konsumpcji i zachowania, aby zbadać związaną z nimi aktywność neuronalną. Po podaniu soli fizjologicznej wewnątrz Acb lub DAMGO, z lub bez podawania BLA musimolu, szczurom umożliwiono dostęp 2hr do ograniczonej ilości wysokotłuszczowej diety. Natychmiast po sesji karmienia szczury uśmiercano i badano mózgi pod kątem wzorców aktywności neuronalnej w krytycznych obszarach mózgu, o których wiadomo, że regulują zarówno apetyczne, jak i konsumpcyjne zachowania żywieniowe. Wyniki pokazują, że podawanie DAMGO wewnątrz-Acb zwiększyło aktywację c-Fos w neuronach oreksyny w okolicy okołotworowej podwzgórza i że ten wzrost aktywacji jest blokowany przez inaktywację BLA muscimolu. Podawanie DAMGO w obrębie Acb znacznie zwiększyło aktywację c-Fos w neuronach dopaminergicznych brzusznego obszaru nakrywkowego, w porównaniu do kontroli soli fizjologicznej, a inaktywacja BLA nie miała wpływu na ten wzrost. Ogólnie rzecz biorąc, dane te stanowią podstawowy zespół obwodów, który może pośredniczyć w selektywnym wpływie BLA na kierowanie konsumpcyjnymi, ale nie apetycznymi, zachowaniami żywieniowymi w modelu zachowań żywieniowych o podłożu hedonicznym.

Słowa kluczowe: zachowanie motywowane, analiza układów i obwodów, zachowanie laboratoryjne (apetyczne / awersyjne), model zwierzęcy, wzorzec aktywacji neuronowej pożywienia opioidami

Rozproszona sieć przyczyniająca się do karmienia wewnątrzoponowego (Acb) za pośrednictwem opioidów została szeroko zbadana (; ; ; ), a wkłady ciała migdałowatego podstawno-bocznego (BLA) były szczególnie interesujące. Tymczasowa inaktywacja BLA za pomocą GABAA agonista muscimol zapobiega silnemu wzrostowi spożycia dużej ilości tłuszczu po śród-Acb selektywnego agonisty receptorów opioidowych µ-D-Ala2, NMe-Phe4, Glyol5-enkefalina (DAMGO), jednak inaktywacja BLA nie ma wpływu na zwiększone karmienie spowodowane ostrym 24hr pozbawienie żywności (). Ten wpływ BLA na specyficzne pośredniczenie w modelu karmienia hedonicznego został dodatkowo scharakteryzowany, aby wykazać, że inaktywacja BLA zapobiegała zwiększonemu spożyciu spowodowanemu przez DAMGO wewnątrz Acb, ale pozostawiła nienaruszone zwiększone zachowania związane z jedzeniem, szczególnie po zakończeniu spożywania diety. Chociaż dokładniejsza charakterystyka i interpretacja tych danych została dostarczona przez , Inaktywacja BLA wydaje się tylko zakłócać fazę konsumpcji przy żywieniu wysokotłuszczowym, ale nie fazę zbliżania się do pokarmu napędzaną aktywacją opioidową Acb.

Historycznie, nagradzające zachowania zostały podzielone na kategorie apetyczny faza, która obejmuje zachowania związane z poszukiwaniem satysfakcjonujących bodźców, takich jak jedzenie, i konsumujący faza, która obejmuje zachowania takie jak spożywanie żywności (; ). To rozróżnienie obserwowano od dziesięcioleci i pozostaje popularne dzisiaj, gdy ewoluują teorie motywacji związane z jedzeniem i innymi nagrodami (; ; ; ; ). Próby zdefiniowania fizjologii leżącej u podstaw tych odrębnych faz zachowań motywacyjnych obejmowały modele, w których leczenie zakłócało ekspresję jednej fazy bez wpływu na drugą (; ; ; ). Niniejsze badanie analizuje fizjologię leżącą u podstaw unikalnego modelu zachowań żywieniowych, w których faza konsumpcyjna i apetyczna zostały zdysocjowane.

Obecne eksperymenty badały neuronalne wzorce aktywności leżące u podstaw zachowań apetycznych i konsumpcyjnych napędzanych przez DAMGO wewnątrz-Acb. Po pierwsze, wstępne ustalenia () zostało powtórzone, aby ustalić przesłankę do drugiego eksperymentu, w tym potrzebę ustalenia odpowiedniej ilości ograniczonej diety, którą należy podać w drugim badaniu. W drugim eksperymencie, po każdym z czterech różnych warunków leczenia farmakologicznego, wszyscy pacjenci mieli dostęp do ograniczonej ilości wysokotłuszczowej diety, zapewniając każdej grupie terapeutycznej oprócz grupy leczonej tylko DAMGO, aby osiągnąć sytość (tj. Ilości obserwowane pod ad warunki lib z eksperymentu 1). Natychmiast po sesji karmienia 2hr szczury uśmiercano, aby uchwycić wzorce aktywności neuronalnej związane z wyświetlanymi wzorcami zachowań. Wcześniejsze dane wykazały, że całość zachowań związanych z konsumpcją i zasobnikiem na żywność występuje w ciągu pierwszej min. 30 sesji testowej po wszystkich zabiegach, ale wewnątrz DAMGO w obrębie Acb, z lub bez inaktywacji BLA, daje solidne poziomy zachowań zbliżających się do posiłku podczas końcowej min. 90 sesji testowej 2hr (). Dlatego aktywność neuronowa związana z motywacją do podejście i konsumować powinny być reprezentowane u szczurów otrzymujących leczenie DAMGO wewnątrz Acb bez inaktywacji BLA. Natomiast wzorce aktywności neuronalnej u szczurów otrzymujących leczenie DAMGO wewnątrz Acb inaktywacją BLA powinny odzwierciedlać taką samą motywację do podejście, ale odzwierciedlają zmniejszoną motywację do konsumować.

Aktywność nerwową badano w obszarach mózgu, o których wiadomo, że pośredniczą w zachowaniach związanych z apetytem i konsumpcją, w tym w brzusznym obszarze nakrywkowym (VTA), grzbietowym przyśrodkowym podwzgórzu (DMH), okołoopornym obszarze podwzgórza (PeF) i bocznym podwzgórzu (LH) (; ; ). Podawanie DAMGO wewnątrz-Acb zwiększa ekspresję c-Fos w okołoporodowych neuronach podwzgórza i ta ekspresja wymaga sygnalizacji oreksyny w obrębie VTA (). Łącznie te i inne dane sugerują, że ten model karmienia indukowanego smakowitością poprzez aktywację receptora opioidowego Acb µ może rekrutować neurony oreksyny PeF i zwiększać sygnalizację oreksyny w obrębie VTA, co z kolei może modulować wypływ DA do Acb i mPFC, kierując zachowaniami żywieniowymi (). Zbadany zostanie efekt aktywacji BLA, aby zaobserwować wzrost konsumpcji wysokotłuszczowej DAMGO w obrębie Acb, ale nie zachowań wysokotłuszczowych.

Metody

Szczury

Trzydzieści sześć dorosłych samców szczurów Sprague-Dawley (Harlan Sprague-Dawley, Inc., Indianapolis, IN) o masie 300 – 400 g trzymano w parach w klatkach z pleksiglasu w kontrolowanym klimacie pomieszczeniu w kolonii w temperaturze 22 ° C. Szczury utrzymywano w cyklu światło-ciemność 12-hr, a wszystkie eksperymenty przeprowadzono podczas fazy świetlnej (0700 –1900) między godzinami 1200 i 1500. O ile nie zaznaczono inaczej, szczury miały swobodny dostęp do karmy laboratoryjnej i wody pitnej przed i podczas eksperymentu. Grupy zawierały szczury 6 – 8. Wszystkie procedury eksperymentalne przeprowadzono zgodnie z protokołami zatwierdzonymi przez Komitet ds. Opieki i Użytkowania Zwierząt University of Missouri.

Chirurgia

Szczury znieczulono mieszaniną ketaminy i ksylazyny (odpowiednio 90 mg / kg i 9 mg / kg; Sigma, St. Louis, MO), a zestawy kaniul prowadzących ze stali nierdzewnej 2 (wskaźnik 23, 10 mm) były ukierunkowane sterotaktycznie dwustronnie powyżej granicy rdzenia Acb i powłoki bocznej oraz BLA i przymocowane do czaszki za pomocą śrub ze stali nierdzewnej i lekkiej żywicy utwardzalnej (Dental Supply of New England, Boston). Po zabiegu w kaniulach prowadzących umieszczono mandryny drutowe, aby zapobiec niedrożności. Współrzędne dla docelowych stron są następujące: Acb: AP, + 1.4; ML, ± 2.0; DV, -7.8; BLA: AP, -2.8; ML, ± 4.7; DV, -8.6 (współrzędna DV reprezentuje umieszczenie igły iniekcyjnej 12.5mm, która rozciąga brzuszną kaniulę 2.5mm).

Aparatura

Ocena behawioralna karmienia odbyła się w pomieszczeniu oddzielonym od pokoju kolonii w ośmiu pleksiglasowych (30.5 cm x 24.1 cm x 21.0 cm) komorach karmienia (Med Associates, St. Albans, VT). Szczury miały dostęp do wody ad libitum i około 35g smacznej diety, chyba że zaznaczono inaczej. Komory karmienia wyposażono w cztery wiązki aktywności lokomotorycznej w podczerwieni, rozmieszczone 6 cm od siebie na całej długości komory i 4.3 cm nad podłogą. Zautomatyzowana waga do ważenia pojemnika na żywność monitoruje zużycie żywności. Dodatkowa wiązka podczerwieni obejmująca wejście do zasobnika żywności określiła liczbę i czas trwania każdego wejścia głowicy do obszaru zasobnika. Pojemnik na żywność i butelka wody znajdowały się po tej samej stronie (przeciwległe rogi) jednej ściany komory, a wyjmowana taca na odpady znajdowała się pod podłogą baru. Pomiary obejmowały aktywność lokomotoryczną (liczbę przerw w belce poziomej), czas wejścia do leja (średni czas trwania przerwy w belce przy wejściu do leja), wejścia do leja (liczba przerw w belce przy wejściu do leja) i zużytą ilość ( gramów spożytej diety). Okresy testowe obejmowały monitorowanie behawioralne w komorach karmienia za pomocą komputera z oprogramowaniem Med-PC (Med Associates wersja IV, St. Albans, VT).

Procedura

Mikroiniekcja leku

D-Ala2, NMe-Phe4, Glyol5-enkefalina (DAMGO; Research Biochemicals, Natick, MA) i muscimol (Sigma, St. Louis, MO) zostały rozpuszczone w sterylnej soli fizjologicznej 0.9. Kontrolą nośnika była zawsze jałowa 0.9% sól fizjologiczna. Napary dostarczano z pompą mikropędową (Harvard Apparatus, South Natick, MA), połączoną za pomocą rurki polietylenowej (PE-10), podczas gdy szczury były delikatnie trzymane w ręku. Zastosowano trzydzieste trzy wtryskiwacze 12.5-mm, wystające 2.5 mm poza koniec kaniul prowadzących. Szybkość iniekcji wynosiła 0.32 µl / min dla Acb i 0.16 µl / min dla BLA, przy czym całkowity czas trwania infuzji wynosił 93 s, co dało odpowiednio objętości 0.5-µl i 0.25-µl. Na dyfuzję pozostawiono jeszcze jedną minutę.

Wnętrze

Experiment 1

Stosując projekt wewnątrz osobników, wszystkie grupy szczurów otrzymały każdą z czterech kombinacji leczenia lekiem przez cztery osobne dni leczenia w kolejności równoważonej. Wszystkie testy behawioralne dla obu eksperymentów rozpoczęły się 1 tydzień po zabiegu w komorach monitorowania przyjmowania pokarmu Med-Associates. Szczury otrzymywały dostęp do diety w tych komorach przez 2hr codziennie przez 6 kolejne dni. Na 5th dzień, wtryskiwacz 10-mm został włożony i pozostawiony na miejscu przez 2 min, bez wstrzyknięcia objętości. Na 6th dzień, wstawiono iniektor 12.5-mm i podawano sól fizjologiczną dla 93. Każdego dnia testu, musimol (20 ng / 0.25 µl / strona dwustronnie) lub sól fizjologiczna była podawana do BLA, a następnie natychmiast DAMGO (0.25 mg / 0.5 µl / strona dwustronnie) lub sól fizjologiczna do Acb, w wyniku czego możliwe było cztery możliwe leczenie kombinacje. Sesja testowa 2hr rozpoczęła się natychmiast po ostatnim zastrzyku i szczury otrzymały ad libitum dostęp do diety wysokotłuszczowej. Pomiędzy dniami leczenia był co najmniej dzień 1.

Experiment 2

Cztery grupy szczurów, wykorzystujące konstrukcję między podmiotami, każda z obustronnymi kaniulami skierowanymi na Acb i BLA. Szczury miały dostęp do diety w tych komorach przez 2hr codziennie przez 6 kolejne dni, a procedury iniekcji były identyczne jak w Eksperymentie 1, jednak każdy szczur otrzymywałby 1 spośród możliwych kombinacji leczenia lekiem 4. Spożywanie wysokotłuszczowej diety w 6-ty dzień leczenia wyjściowego zastosowano do zrównoważenia przypisania leczenia lekami, aby zapewnić podobne wzorce przyjmowania kontrolnej dawki początkowej. Na 8th w dniu, zwierzętom podawano 1 z 4 możliwych terapii lekami i dostęp do 8g smacznej diety dla 2hr.

Histologiczna weryfikacja umiejscowienia kaniuli

Natychmiast po sesji karmienia 2hr zwierzęta wyjęto z komór karmienia, głęboko znieczulono ketaminą i ksylazyną (90 mg / kg i 9 mg / kg) i perfundowano przezsercowo. Mózgi usunięto i zanurzono w formalinie (10%) przez noc w 4 ° C, a następnie zamrożono przez przeniesienie do roztworu sacharozy (20%) w 4 ° C. Zamrożone odcinki seryjne (50 µm) zebrano w całym zakresie miejsca wstrzyknięcia, zamontowano na żelowanych szkiełkach i zabarwiono kontrastowo fioletem krezylowym. Profile umieszczenia kaniuli były następnie analizowane pod kątem dokładności, a dane od szczurów ze źle umieszczoną kaniulą nie zostały uwzględnione w analizach.

Immunohistochemia

Mózgi pocięto na grubość 40 µm i przechowywano w roztworze buforu fosforanowego 0.1M (PB, pH 7.4) w 4 ° C. Protokół swobodnego barwienia immunofluorescencyjnego był następujący: Skrawki przemywano (3 x 10 min) w PBS. Nieswoiste miejsca wiązania zostały zablokowane przy użyciu roztworu blokującego [mieszanina 10% normalnej surowicy koziej (Jackson Immuno Research, West Grove, PA) i 0.3% Triton X-100 (Sigma) w PBS)] przez 2 godz. Następnie skrawki inkubowano przez noc w mieszance koktajlowej zawierającej królicze przeciwciało anty-c-Fos (1: 5000; Calbiochem) i hydroksylazę anty-tyrozyny kurczaka (VTA) lub mysią anty-oreksynę A (podwzgórze). Skrawki przemyto (4 x 30 min) w PBS zawierającym 0.05% Tween-20 (PBST). Następnie skrawki inkubowano przez 2 godzin w buforze blokującym, z koktajlem drugorzędowych przeciwciał: Alexa Fluor 555 kozi Anti-królik IgG i Alexa Fluor 488 kozim Anti-kurczak IgG (Invitrogen). Wszystkie przeciwciała wtórne zastosowano w zalecanym stężeniu 1: 500. Skrawki przemyto (4 x 30 min) w PBST i PB (2 x 10 min). Skrawki zamontowano na super-mrozowych szkiełkach (VWR International, USA) i pozostawiono do wyschnięcia w temperaturze pokojowej, chroniąc przed światłem. Za pomocą zestawu montażowego ProLong Anti-Fade (Invitrogen) plastry przykrywano i przechowywano w 4 ° C. Wszystkie inkubacje przeprowadzono w temperaturze pokojowej, z wyjątkiem tych pierwotnych przeciwciał, które inkubowano w 4 ° C. Aby kontrolować zmiany w reakcji immunohistochemicznej, tkanki z różnych grup poddawano reakcji razem. Dodatkowo, barwienia nie było w eksperymentach kontrolnych z pominięciem pierwotnych przeciwciał.

Behawioralna analiza statystyczna

W eksperymencie 1 wszystkie miary karmienia dla całej sesji 2-godz. I dla różnych warunków leczenia analizowano za pomocą dwuskładnikowej wewnątrzkomórkowej ANOVA (leczenie Acb X X Amygdala), przy czym poziomy dla każdego czynnika były nośnikiem lub lekiem . W eksperymencie 2 wszystkie miary karmienia analizowano przy użyciu dwuczynnikowej ANOVA między osobnikami (leczenie Acb X leczenia Amygdala), przy czym poziomy dla każdego czynnika były nośnikiem lub lekiem.

Procedury zliczania, obrazowania i analizy statystyczne

W celu ilościowej oceny ekspresji immunoreaktywności w podwzgórzu (w tym w podwzgórzu bocznym, okolicy okołotworowej, podwzgórzu grzbietowo-żuchwowym) i VTA, analizowano i uśredniono trzy anatomicznie równoległe wycinki tkanek z każdej półkuli (całkowita liczba 6 na region). Wszystkie obrazy zostały wygenerowane za pomocą obiektywu 4 × lub 10 × za pomocą mikroskopu konfokalnego przy użyciu oprogramowania do obrazowania Slidebook 4.3 (Intelligent Imaging Innovations, Denver, CO). W zależności od konkretnego regionu, obrazowano immunoreaktywność fluorescencyjną w wycinku 40µm tylko dla kanałów znakowanych c-Fos, c-Fos / TH lub c-Fos / OrexinA, oddzielonych wyłącznym zestawem progów. Obrazy były następnie wyświetlane na pełnym ekranie przy użyciu bezpłatnego oprogramowania publicznego JAW ImageJ (National Institutes of Health, Bethesda, MD, USA), jako program do przetwarzania i analizy obrazów, który pozwalał na znakowanie każdego neuronu i pozytywne barwienie dla każdego kanału. liczone w sposób ślepy na leczenie. Neurony sklasyfikowano jako tylko c-Fos, tylko peptyd lub podwójnie znakowane zgodnie z obecnością powyższego produktu reakcji przeciwciała w jądrze komórkowym.

Wszystkie obszary zostały wyznaczone i zmapowane za pomocą The Rat Brain Atlas (Paxinos i Watson, 1998). Brzuszny obszar nakrywki i hydroksylaza tyrozynowa; wybrane przekroje znajdowały się między -5.2 a -5.5 mm przed bregmą. Na każdym poziomie zliczono region zawierający komórki hydroksylazy tyrozyny (TH-IR) i c-Fos-IR na obu półkulach. Podwzgórze i Orexin-A; wybrane przekroje znajdowały się między -2.8 a -3.3 mm przed bregmą. Okolice podwzgórza (między -2.8 a -3.3 mm), w których stwierdzono obecność komórek oreksyny-A, podzielono na trzy regiony, od przyśrodkowej do bocznej. Wszystkie komórki wewnątrz, brzuszne i grzbietowe w stosunku do sklepienia obejmowały środkowy region oznaczony jako okołoporodowy (PeF). Komórki wyznakowane oreksyną-A z boku tego regionu znajdowały się w podwzgórzu bocznym (LH), a te przyśrodkowe od sklepienia znajdowały się w grupie środkowej (DMH), która pokrywała się z podwzgórzem grzbietowo-przyśrodkowym. Neurony policzono w obu półkulach.

Efekt

Wszystkie efekty leczenia podano w odniesieniu do miejsca (miejsc) podawania leku lub nośnika (tj. DAMGO w obrębie Acb). Ponieważ wszystkie szczury miały również dostęp do ograniczonej ilości wysokotłuszczowej diety i spożywały je w ograniczonym stopniu, wszystkie zmiany w powiązanych zachowaniach żywieniowych (Exp. 1 i 2) i wzorcach aktywacji nerwowej (Exp. 2) są koniecznie połączonym efektem każdego odpowiedniego leku leczenie i spożywana dieta.

Zachowanie podczas karmienia

Experiment 1

Wpływ inaktywacji BLA na zachowania związane z karmieniem wysokotłuszczowym wynikające z podawania DAMGO w obrębie Acb.

Konsumpcja

Jak pokazano w Rys. 1a, ANOVA przeprowadzona na danych dotyczących spożycia żywności ujawniła istotny główny efekt leczenia Acb (F (1, 7) = 13.9, p <01), leczenie BLA (F (1, 7) = 8.6, p <05) i interakcja leczenia Acb × BLA (F (1, 7) = 8.9, p <05). Analiza post-hoc ujawniła, że ​​leczenie solą fizjologiczną DAMGO + intra-BLA w Acb prowadzi do znacznie wyższych poziomów spożyciap <05) w porównaniu z obiema terapiami kontrolnymi (sól fizjologiczna intra-Acb + sól fizjologiczna intra-BLA; sól fizjologiczna intra-Acb + muscymol intra-BLA), a leczenie muscymolem intra-BLA zablokowało ten wzrost (p <05).

Rysunek 1 

Badanie behawioralne: A) Ilość spożywanej wysokotłuszczowej diety (dostęp ad libitum), B) całkowity czas wejścia do leja zasypowego, C) całkowita liczba wejść do pojemnika na żywność i liczba czynności lokomotorycznych (tj. poziome zerwanie wiązki). Podano leczenie 4 ...
Czas wejścia do leja zasypowego

Jak pokazano w Rys. 1b, ANOVA przeprowadzona na danych dotyczących czasu wejścia do zasobnika żywności ujawniła znaczący główny efekt leczenia Acb (F (1, 7) = 36.3, p <001), leczenie BLA (F (1, 7) = 12.1, p <05) i interakcja leczenia Acb × BLA (F (1, 7) = 16.5, p <005). Analiza post-hoc wykazała, że ​​leczenie muscimolem intra-Acb DAMGO + intra-BLA doprowadziło do znacznie dłuższego całkowitego czasu wejścia do kosza na żywność w porównaniu do wszystkich innych terapii (p <001), bez żadnego innego leczenia znacząco różniącego się od siebie.

Wpisy do pojemnika na żywność

Jak pokazano w Rys. 1c, ANOVA przeprowadzona na danych dotyczących wejścia do zasobnika żywności ujawniła znaczący główny efekt leczenia Acb (F (1, 7) = 10.6, p <05), podczas gdy terapia BLA zbliżyła się do istotności (F (1, 7) = 3.89, p = .08) i interakcja leczenia Acb × BLA (F (1, 7) = 7.9, p <05). Analiza post-hoc wykazała, że ​​leczenie muscimolem intra-Acb DAMGO + intra-BLA doprowadziło do znacznie większej liczby wejść do pojemnika na żywność w porównaniu ze wszystkimi innymi terapiami (p <05), bez żadnego innego leczenia znacząco różniącego się od siebie.

Aktywność lokomotoryczna

Jak pokazano w Rys. 1c, ANOVA przeprowadzona na danych dotyczących wejścia do zasobnika żywności ujawniła znaczący główny efekt leczenia Acb (F (1, 7) = 23.5, p <005), ale bez głównego efektu leczenia BLA (F (1, 7) = 1.4, p > 05) i brak interakcji leczenia Acb × BLA (F (1, 7) = 056, p > 05).

Experiment 2

Wpływ inaktywacji BLA na zachowania związane z odżywianiem się wysokotłuszczowymi i wzorcami aktywacji nerwowej pod wpływem podawania DAMGO w obrębie Acb.

Zadanie leczenia farmakologicznego zostało zrównoważone wysokimi poziomami spożycia tłuszczu z 6th dzień początkowy. Te poziomy spożycia były następujące: SAL-SAL, 5.1g; SAL-DAM, 4.9g; MUSC-SAL, 4.9g; MUSC-DAM, 4.8g.

Konsumpcja

Jak pokazano w Rys. 2a, ANOVA przeprowadzona na danych dotyczących spożycia żywności ujawniła istotny główny efekt leczenia Acb (F (3, 24) = 26.60, p <001), ale bez efektu leczenia BLA (F (3, 24) = 0.02, ns) lub interakcja leczenia Acb × BLA (F (3, 24) = 0.61, ns).

Rysunek 2 

Badanie behawioralne: a) Ilość spożywanej wysokotłuszczowej diety (linia przerywana odzwierciedla ograniczony dostęp 8g); b) liczba wpisów w zasobniku żywności, c) całkowity czas wejścia do leja zasypowego, oraz d) liczy się aktywność lokomotoryczna (tj. poziome zerwanie wiązki). Zabiegi 4 ...
Wpisy do pojemnika na żywność

Jak pokazano w Rys. 2b, ANOVA przeprowadzona na całkowitej liczbie wejść do leja podczas całej sesji karmienia ujawniła znaczący główny efekt leczenia Acb (F (3, 24) = 8.55, p <01), ale brak efektu terapeutycznego leczenia BLA (F (3, 24) = 1.68, ns) lub interakcja leczenia Acb × BLA (F (3, 24) = 0.39, ns).

Czas wejścia do leja zasypowego

Jak pokazano w Rys. 2c, ANOVA przeprowadzona na łącznym czasie trwania wszystkich wejść do leja podczas całej sesji karmienia ujawniła znaczący główny efekt leczenia Acb (F (3, 24) = 12.45, p = .001), ale brak efektu leczenia BLA (F (3, 24) = .62, ns) lub interakcja leczenia Acb × BLA (F (3, 24) = 0.07, ns).

Aktywność lokomotoryczna

Jak pokazano w Rys. 2d, ANOVA przeprowadzona na całkowitej aktywności ruchowej podczas sesji żywieniowej ujawniła znaczący główny efekt leczenia Acb (F (3, 24) = 12.93, p = .001), ale brak efektu leczenia BLA (F (3, 24) = .198, ns) lub interakcja leczenia Acb × BLA (F (3, 24) = 0.61, ns).

Immunohistochemia

Ventral Tegmental Area

Jak pokazano w Rys. 3aANOVA przeprowadzona na komórkach c-Fos IR w VTA wykazała istotny wpływ traktowania Acb (F (3, 24) =, 25.67 p <001), ale brak efektu traktowania BLA (F (3, 24) = 1.13, ns) lub interakcja między terapiami (F (3, 24) = 2.80, ns). ANOVA przeprowadzona na odsetku komórek TH-IR, które wykazują c-Fos IR, ujawniła efekt traktowania Acb (F (3, 24) = 6.33, p <05), ale brak wpływu traktowania BLA na odsetek TH- Komórki IR, które wykazują c-Fos IR (F (3, 24) = 07, ns) brak istotnej interakcji między traktowaniami (F (3, 24) = 63, ns).

Rysunek 3 

a) Liczba komórek VTA wyrażających IR c-Fos; b) Procent komórek VTA TH-IR wyrażających IR c-Fos. c) Liczba komórek wyrażających c-Fos-IR w okolicy okołotworowej podwzgórza (PeF) d) Odsetek komórek IR Orexin-A PeF wyrażających c-Fos-IR. Zabiegi 4 ...

Około podwzgórze

Jak pokazano w Rys. 3b, ANOVA przeprowadzona na IR c-Fos w PeF (analizowany region przedstawiony na ryc. 5b) ujawniła znaczący wpływ leczenia Acb (F (3, 24) = 30.78, p <001), leczenie BLA (F (3, 24) = 30.52, p <001) i interakcja traktowania Acb × BLA (F (3, 24) = 8.75, p <01). ANOVA przeprowadzona na odsetku komórek OrxA-IR, które wykazują c-Fos IR, wykazała istotny wpływ traktowania Acb (F (3, 24) = 55.85, p <001), leczenie BLA (F (3, 24) = 23.52, p <001) i interakcja traktowania Acb × BLA (F (3, 24) = 14.32, p <001). Na rysunkach 5a i 5b analizy post hoc pokazują, że inaktywacja BLA znacząco zmniejsza ekspresję c-Fos indukowaną wewnątrz Acb DAMGO i zmniejsza liczbę komórek oreksyny wyrażających c-Fos (p <05).

Podwzgórze grzbietowe

Jak pokazano w Tabela 1, ANOVA przeprowadzona dla liczby komórek c-Fos IR w DMH ujawniła istotny wpływ leczenia intra-Acb (F (3, 24) = 20.19, p <001), ale brak efektu leczenia intra-BLA ( F (3, 24) = 1.63, ns) lub interakcja leczenia Acb × BLA (F (3, 24) = 0.05, ns). ANOVA przeprowadzona na odsetku komórek OrxA-IR, które wykazują c-Fos IR ujawniła istotny wpływ traktowania Acb (F (3, 24) = 13.39, p <001), traktowania BLA (F (3, 24) = 5.85, p <05), ale brak interakcji traktowania Acb × BLA (F (3, 24) = 89, p = 36).

Tabela 1 

Liczba komórek wyrażających c-Fos-IR (ogółem) w podwzgórzu bocznym i podwzgórzu grzbietowo-środkowym oraz odsetek komórek IR PeF Orexin-A IR wyrażających c-Fos-IR (% oreksyny-A). Podano leczenie 4, w tym natychmiast wewnątrz-Acb DAMGO lub sól fizjologiczną (SAL) ...

Boczne podwzgórze

Jak pokazano w Tabela 1ANOVA przeprowadzona dla liczby komórek c-Fos IR w LH nie wykazała wpływu traktowania Acb ((F (3,24) = 11, ns) lub BLA ((F (3, 24 = 6.82, p < 05) i brak interakcji (F (3,24) = 26, ns) ANOVA przeprowadzona na odsetku komórek OrxA-IR wykazujących c-Fos IR nie ujawniła istotnego wpływu traktowania Acb (F (3, 24 ) = 64, ns), traktowanie BLA (F (3, 24) = 08, ns) lub interakcja zabiegów (F (3, 24) = 77, ns.)

Dyskusja

W warunkach dostępu beztłuszczowego ad libitum inaktywacja BLA zmniejszyła zwiększone spożycie wysokotłuszczowe wytwarzane przez DAMGO intra-Acb, pozostawiając nienaruszone zachowania podejścia do leja zasypowego bez zmian, potwierdzając poprzedni raport (). W drugim eksperymencie zbadano te same zjawiska, ale w ograniczonych warunkach dostępu do diety wysokotłuszczowej, umożliwiając wszystkim grupom leczenia, z wyjątkiem grupy leczonej wyłącznie DAMGO wewnątrz Acb, osiągnięcie sytości (tj. Spożycie ilości obserwowanych w warunkach ad lib w Eksp. 1). Zwierzęta traktowane solą wewnątrz-Acb, z lub bez inaktywacji BLA, spożywały podobny poziom wysokotłuszczowej diety i wykazywały podobny poziom zachowań zbliżających się, jak przewidywano. Dwie szczególnie interesujące grupy terapeutyczne, otrzymujące DAMGO wewnątrz-Acb z lub bez inaktywacji BLA, spożywały prawie całą dietę wysokotłuszczową dostępną w pierwszej minucie 30 sesji testowej 2hr i wykazywały identyczne wzorce zachowań apetycznych (tj. Liczba liczby wpisów w zasobniku żywności, czas wejścia w zasobniku żywności) w ciągu ostatnich 90 min, zgodnie z przewidywaniami. Jak podano wcześniej, leczenie DAMGO w obrębie grupy przesadzało zarówno pod względem liczby, jak i czasu trwania zachowań zbliżających się do pojemnika na żywność, niezależnie od inaktywacji BLA, w porównaniu z obiema grupami leczonymi solanką wewnątrz Acb.). Co ważne, jak zaobserwowano w eksperymencie 1 i wcześniej (, ), leczenie DAMGO w obrębie Acb, bez inaktywacji BLA, prowadzi do poziomów spożycia co najmniej dwukrotnie większych niż podana w warunkach ograniczonego dostępu. Dlatego wzorce aktywności neuronalnej u szczurów, które otrzymały leczenie DAMGO w obrębie Acb bez inaktywacji BLA, powinny odzwierciedlać zarówno motywację do podejście i konsumować dodatkowe jedzenie ponad to, co było dostępne. Natomiast wzorce aktywności neuronalnej u szczurów otrzymujących leczenie DAMGO w obrębie Acb z inaktywacją BLA powinny odzwierciedlać zwiększoną motywację do podejście jedzenie, ale zmniejszona motywacja do konsumować dodatkowe pożywienie, w porównaniu do szczurów leczonych DAMGO wewnątrz Acb bez inaktywacji BLA. Ma to kluczowe znaczenie nie tylko dla uzasadnienia projektu, ale także dla interpretacji bieżących danych. Poziom dostępnej diety został wybrany nie tylko w celu utrzymania poziomów konsumpcji w ograniczonym zakresie między grupami, ale także w celu zapewnienia szczurom w każdej grupie leczenia, z wyjątkiem grupy tylko DAMGO, osiągnięcia lub zbliżenia się do nasycenia (jak określono w eksperymencie 1 i wcześniejszych ustalenia, patrz ).

Podawanie DAMGO w obrębie Acb znacznie zwiększyło VTA c-Fos IR w neuronach dopaminergicznych w porównaniu z leczeniem solą fizjologiczną, a podawanie musimolu wewnątrz BLA nie miało wpływu na ten wzrost. Poprzednie badania sugerują, że wzrost IR c-Fos w VTA, aw szczególności w neuronach dopaminy VTA VTA, odgrywa kluczową rolę w nagradzaniu, motywacji i uzależnieniu od narkotyków (; ; ). Podawanie antagonistów dopaminy do Acb blokuje apetyczny sposób jedzenia, ale nie ma wpływu na indukowane głodem spożycie karmy () lub spożycie tłuszczu DAMGO w obrębie grupy Acb (). Podawanie wewnątrz-Acb agonistów dopaminy zwiększa odpowiedź progresywną dla wzmacniacza pokarmu, ale nie ma wpływu na swobodne karmienie (). Te i inne dane sugerują, że w przesadnych zachowaniach związanych z apetycznym jedzeniem obserwowanym w obu grupach leczonych DAMGO wewnątrz Acb, z lub bez inaktywacji BLA, pośredniczy zwiększona aktywność w neuronach dopaminergicznych VTA.

Wzór aktywności neuronowej oreksyny A w PeF odpowiada wzorcom konsumpcji zwykle obserwowanym po tych samych efektach leczenia w warunkach dostępu ad lib (, ), z zabiegiem DAMGO w obrębie Acb prowadzącym do większego zużycia niż jakikolwiek inny zabieg. Odkryliśmy również, że DAMGO wewnątrz-Acb zwiększa aktywność DMH c-Fos niezależnie od leczenia BLA, ale tylko sama wewnątrz-DAMGO zwiększa odsetek neuronów oreksyny wyrażających c-Fos w porównaniu do kontroli. Pomimo swojej roli w zachowaniach żywieniowych wywołanych przez DAMGO (; ), DAMGO nie zwiększyło jednak znacząco aktywności LH c-Fos nie pozwolił zwierzętom osiągnąć sytości.

Podwzgórze od dawna uważane jest za centrum autonomicznej regulacji homeostazy energetycznej; w tym regulacja żywienia, pobudzenie i nagroda (, ). Wiadomo, że neurony wyrażające peptydy oreksgeniczne oreksyna-A i hormon koncentrujący melaninę (MCH) gęsto wypełniają boczne obszary podwzgórza (), w szczególności obszar peryferyjny. Spożycie diety wysokotłuszczowej jest obserwowane jako napędzane przez centralnie podawaną oreksynę A () jest blokowany przez wcześniejsze podanie antagonisty opioidowego naloksonu (), co sugeruje interakcję peptydów opioidowych i oreksynowych w pośredniczeniu w smacznym jedzeniu. Podawanie oreksyny A wewnątrz VTA również pobudza neurony dopaminy (Borgland i in., 2006). Blokowanie sygnalizacji oreksyny w VTA zmniejsza karmienie wysokotłuszczową dietą wywołaną przez DAMGO (), jednak nie wiadomo, w jakim stopniu jest to spowodowane ograniczeniem zachowań apetycznych, które mogą przyczynić się do zwiększonego spożycia. Dlatego obecne odkrycie, że inaktywacja BLA nie wpłynęła na zwiększoną aktywność dopaminergiczną VTA po DAMGO wewnątrz Acb, pomimo zmniejszenia aktywności oreksyny PeF, podnosi znaczenie charakterystyki behawioralnej zarówno faz apetycznych, jak i konsumpcyjnych. Ponadto dane te dostarczają testowalnych hipotez do badania wpływu oreksyny PeF i modulacji dopaminergicznej VTA na podejście oparte na opioidach i fazy konsumpcyjne.

W bieżącym badaniu wykorzystano ograniczony dostęp do diety (tj. Dostępnych gramów), aby kontrolować wpływ zróżnicowanych poziomów spożycia po różnych lekach. Badanie ograniczyło także badanie do jednej diety; dlatego istnieje możliwość, że karmienie innymi smacznymi dietami opartymi na opioidach może być regulowane w podobny sposób. Wybór diety wysokotłuszczowej był podyktowany wcześniejszą charakterystyką powiązanej sieci, która ujawniła się jako podstawa żywienia wysokotłuszczowego DAMGO w obrębie Acb (; do przeglądu), w szczególności rolę BLA (, ). Nie wiadomo, czy obecne wyniki są specyficzne dla diety wysokotłuszczowej, czy też można je zaobserwować stosując alternatywną dietę. Co ciekawe, ostatnie badania wykazały, że nawet wśród bardzo smacznych diet istnieje wyraźna różnica we wzorcach aktywacji c-fos we wszystkich kluczowych regionach regulacyjnych obwodu mezokortykolimbicznego (). Konieczne będą przyszłe badania w celu ustalenia, czy obecne wyniki są specyficzne dla diet wysokotłuszczowych.

Podsumowując, dane te zapewniają wgląd w to, w jaki sposób BLA reaguje na aktywację Acb przez opioidy, aby konkretnie stymulować konsumpcję, ale nie zachowania, związane z dietą wysokotłuszczową. Dane sugerują, że zachowanie konsumpcyjne wywołane przez DAMGO w obrębie Acb może być spowodowane zwiększoną aktywnością neuronów oreksyny A w PeF, podczas gdy zwiększone zachowania związane z jedzeniem wydają się być związane ze zwiększoną aktywnością dopaminergiczną VTA, przy czym aktywacja BLA jest wymagana tylko do obserwacji faza konsumpcji. Dane te zapewniają lepsze zrozumienie dwóch dysocjowalnych zachowań żywieniowych w ramach dobrze scharakteryzowanego modelu żywienia. Te badania poszerzają naszą wiedzę na temat obwodów neuronowych o kluczowym znaczeniu dla karmienia opartego na smakowitości i niosą implikacje dla zrozumienia niewłaściwych zachowań żywieniowych związanych z rozwojem otyłości i uzależnień od jedzenia.

â € <

Rysunek 4 

Schematyczne rysunki liniowe, zaadaptowane z atlasu Paxinos & Watson (1998), przedstawiające przekroje koronalne zawierające analizowane obszary mózgu zaznaczone na niebiesko (szare pole) i powiększone bezpośrednio poniżej. Regiony: (A) brzuszny obszar kulszowy, VTA; (B) grzbietowy ...

Podziękowania

Autorzy chcieliby podziękować MJW za wsparcie DA024829 z National Institute of Drug Abuse.

Przypisy

Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.

Referencje

  1. Badiani A, Leone P, Noel MB, Stewart J. Mechanizmy opioidowe w okolicy brzusznej i modulacja zachowań związanych z przyjmowaniem pokarmu. Badania mózgu. 1995; 670 (2): 264 – 276. [PubMed]
  2. Baldo BA, Sadeghian K, Basso AM, Kelley AE. Wpływ selektywnej blokady receptora dopaminowego D1 lub D2 w obrębie jądra obciąża podregiony na zachowanie pokarmowe i związaną z tym aktywność ruchową. Behav Brain Res. 2002 Dec 2; 137 (1 – 2): 165 – 177. [PubMed]
  3. Baldo BA, Pratt WE, Will MJ, Hanlon EC, Bakshi VP, Cador M. Zasady motywacji ujawnione przez różnorodne funkcje substratów neuropharmakologicznych i neuroanatomicznych leżących u podstaw zachowania żywieniowego. Neurosci Biobehav Rev. 2013 Nov; 37 (9 Pt A): 1985 – 1998. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  4. Ball GF, Balthazart J. Jak przydatna jest apetyczna i konsumpcyjna różnica dla naszego zrozumienia neuroendokrynnej kontroli zachowań seksualnych? Horm Behav. 2008 Feb; 53 (2): 307 – 311. odpowiedź autora 315-8. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  5. Berridge KC. Koncepcje motywacji w neuronauce behawioralnej. Physiol Behav. 2004 kwi; 81 (2): 179 – 209. Przejrzeć. [PubMed]
  6. Berridge KC. Nagrody za „lubienie” i „chęć” jedzenia: substraty mózgu i role w zaburzeniach odżywiania. Fizjologia i zachowanie. 2009; 97 (5): 537–550. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  7. Cason AM, Smith RJ, Tahsili-Fahadan P, Moorman DE, Sartor GC, Aston-Jones G. Rola oreksyny / hipokretyny w poszukiwaniu nagrody i uzależnieniu: implikacje otyłości. Fizjologia i zachowanie. 2010; 100 (5): 419 – 428. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  8. Clegg DJ, Air EL, Woods SC, Seeley RJ. Jedzenie wywoływane przez oreksynę A, ale nie hormon koncentrujący melaninę, odbywa się za pośrednictwem opioidów. Endokrynologia. 2002; 143 (8): 2995 – 3000. [PubMed]
  9. Craig W. Apetyty i awersje jako składniki instynktu. Biuletyn Biologiczny. 1918; 34: 91 – 107. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  10. Data Y, Ueta Y, Yamashita H, Yamaguchi H, Matsukura S, Kangawa K, Sakurai T, Yanagisawa M, Nakazato M. Orexins, oreksgeniczne peptydy podwzgórzowe, oddziałują z układami autonomicznymi, neuroendokrynnymi i neuroregulacyjnymi. Proc Natl Acad Sci USA. 1999; 96 (2): 748 – 753. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  11. Dela Cruz JA, Coke T, Karagiorgis T, Sampson C, Icaza-Cukali D, Kest K, Ranaldi R, Bodnar RJ. Indukcja c-Fos w projekcjach mezotelencefalicznych szlaków dopaminy i prążkowiu grzbietowym po doustnym przyjęciu cukrów i tłuszczów u szczurów. Brain Res Bull. 2015 Feb; 111: 9 – 19. [PubMed]
  12. Fields HL, Hjelmstad GO, Margolis EB, Nicola SM. Brzuszne neurony z obszaru powieki w wyuczonym zachowaniu apetycznym i pozytywnym wzmocnieniu. Coroczny przegląd neurologii. 2007; 30: 289 – 316. [PubMed]
  13. Hanlon EC, Baldo BA, Sadeghian K, Kelley AE. Wzrost spożycia pokarmu lub zachowań związanych z poszukiwaniem pokarmu wywołany przez stymulację jąder półleżących GABAergiczną, opioidową lub dopaminergiczną: czy jest to głód? Psychofarmakologia (Berl) 2004 Mar; 172 (3): 241 – 247. [PubMed]
  14. Harris GC, Aston-Jones G. Pobudzenie i nagroda: dychotomia funkcji oreksyny. Trendy w neuronauce. 2006; 29 (10): 571 – 577. [PubMed]
  15. Ikemoto S, Panksepp J. Dysocjacje między reakcjami apetycznymi i konsumpcyjnymi poprzez manipulacje farmakologiczne w obszarach mózgu istotnych z punktu widzenia nagrody. Behav Neurosci. 1996 kwi; 110 (2): 331 – 345. [PubMed]
  16. Jager G, Witkamp RF. System endokannabinoidowy i apetyt: znaczenie dla nagrody za jedzenie. Nutr Res Rev. 2014 Jun 2; 27 (1): 172 – 185. [PubMed]
  17. Jennings JH, Ung RL, Resendez SL, Stamatakis AM, Taylor JG, Huang J, Veleta K, Kantak PA, Aita M, Shilling-Scrivo K, Ramakrishnan C, Deisseroth K, Otte S, Stuber GD. Wizualizacja dynamiki sieci podwzgórza dla zachowań apetycznych i konsumpcyjnych. Komórka. 2015 Jan 29; 160 (3): 516 – 527. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  18. Kalra SP, Dube MG, Pu S, Xu B, Horvath TL, Kalra PS. Oddziałujące na siebie szlaki regulujące apetyt w podwzgórzowej regulacji masy ciała. Endokrynne recenzje. 1999; 20 (1): 68 – 110. [PubMed]
  19. Kelley AE, Baldo BA, Pratt WE, Will MJ. Obwody korowo-przedsionkowo-podwzgórzowe i motywacja pokarmowa: integracja energii, działania i nagrody. Physiol Behav. 2005 Dec 15; 86 (5): 773 – 795. [PubMed]
  20. Lorenz K. Metoda porównawcza w badaniu wzorców zachowań wrodzonych. Symp. Soc. Exp. Biol. 1950; 4: 221 – 268.
  21. Nicola SM, Deadwyler SA. Szybkość wyzwalania neuronów jądra półleżącego zależy od dopaminy i odzwierciedla czas zachowań związanych z poszukiwaniem kokainy u szczurów według harmonogramu progresywnego wzmocnienia. J Neurosci. 2000 Jul 15; 20 (14): 5526 – 5537. [PubMed]
  22. Park TH, Carr KD. Neuranatomiczne wzorce immunoreaktywności podobnej do Fos indukowanej przez smaczny posiłek i środowisko połączone z posiłkiem u szczurów traktowanych solą fizjologiczną i naltreksonem. Badania mózgu. 1998; 805: 169 – 180. [PubMed]
  23. Will MJ, Franzblau EB, Kelley AE. Nucleus accumbens mu-opioidy regulują przyjmowanie wysokotłuszczowej diety poprzez aktywację rozproszonej sieci mózgowej. J Neuroscience. 2003; 23 (7): 2882 – 2888. [PubMed]
  24. Will MJ, Franzblau EB, Kelley AE. Ciało migdałowate ma krytyczne znaczenie dla upartego przez opioidy objadania się tłuszczu. Neuroreport. 2004; 15 (12): 1857 – 1860. [PubMed]
  25. Will MJ, Pratt WE, Kelley AE. Charakterystyka farmakologiczna karmienia wysokotłuszczowego wywołanego stymulacją opioidową brzusznego prążkowia. Physiol Behav. 2006 Sep 30; 89 (2): 226 – 234. [PubMed]
  26. Will MJ, Pritchett CE, Parker KE, Sawani A, Ma H, Lai AY. Charakterystyka behawioralna udziału ciała migdałowatego w pośredniczeniu w zachowaniu karmienia opartego na opioidach w obrębie półleżyny. Neuronauka behawioralna. 2009; 123 (4): 781 – 793. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  27. Yamanaka A, Kunii K, Nambu T, Tsujino N, Sakai A, Matsuzaki I, Miwa Y, Goto K, Sakurai T. Spożywanie indukowane przez Orexin obejmuje szlak neuropeptydu Y. Badania mózgu. 2000; 859 (2): 404 – 409. [PubMed]
  28. Zhang M., Kelley AE. Zwiększone spożycie pokarmów wysokotłuszczowych po stymulacji prążkowia mu-opioidami: mapowanie mikroiniekcji i ekspresja fos. Neuronauka. 2000; 99 (2): 267 – 277. [PubMed]
  29. Zhang M., Kelley AE. Przyjmowanie roztworów sacharyny, soli i etanolu zwiększa się przez infuzję agonisty opioidów mu do jądra półleżącego. Psychofarmakologia (Berl) 2002; 159 (4): 415 – 423. [PubMed]
  30. Zhang M, Balmadrid C, Kelley AE. Nucleus accumbens opioidowa, GABaergiczna i dopaminergiczna modulacja smacznej motywacji pokarmowej: efekty kontrastowe ujawnione w badaniu progresywnego stosunku na szczurach. Behav Neurosci. 2003 kwi; 117 (2): 202 – 211. [PubMed]
  31. Zheng H, Patterson LM, Berthoud HR. Sygnalizacja oreksyny w brzusznym obszarze nakrywkowym jest wymagana do apetytu na tłuszcze wywołane przez stymulację opioidową jądra półleżącego. J of Neuroscience. 2007; 27 (41): 11075 – 11108. [PubMed]