Am J Addict. 2009 listopad-grudzień; 18 (6): 439-51.
Danielle Barry, Ph.D., Megan Clarke, Ed.M. i Nancy M. Petry, Ph.D.
Centrum Zdrowia Uniwersytetu Connecticut, Farmington, Connecticut
Korespondencja adresowa do Dr Barry, Calhoun Cardiovascular Center-Behavioral Health (MC 3944), Centrum Zdrowia Uniwersytetu Connecticut, 263 Farmington Avenue, Farmington, CT 06030-3944, Telefon: 860-679-6664, Fax: 860-679-1312 , E-mail: [email chroniony]
Abstrakcyjny
Otyłość jest głównym problemem zdrowia publicznego i notorycznie trudnym do leczenia. Istnieje wiele podobieństw między otyłością / przejadaniem się a uzależnieniami od alkoholu i narkotyków. Niniejszy artykuł omawia podobieństwa między otyłością a zaburzeniami uzależniającymi, w tym typowymi cechami osobowości, zespołami zaburzeń zachowania i mechanizmami mózgu. Chociaż istnieją istotne różnice między przejadaniem się a innymi zachowaniami uzależniającymi, model uzależnienia od przejadania się może skutecznie zapobiegać i leczyć otyłość.
Słowa kluczowe: otyłość, przejadanie się, uzależnienia, zaburzenia używania substancji
W ostatnich latach dramatycznie wzrosła częstość występowania otyłości i obawy o jej wpływ na zdrowie publiczne. W Stanach Zjednoczonych w latach 33-35 30% mężczyzn i 2005% kobiet zostało sklasyfikowanych jako otyłych, ze wskaźnikiem masy ciała (BMI) 2006.1 lub wyższym. 2 W większości przypadków otyłość wynika z braku równowagi kalorycznej - liczby Spożycie kalorii przekracza liczbę spożytych kalorii.3, 4 Siedzący tryb życia i szeroka dostępność niedrogich, bogatych w kalorie żywności przyczyniają się do tej nierównowagi energetycznej 5, ale co sprawia, że ludzie spożywają więcej pożywienia niż potrzebują do przeżycia? Pomimo pozornie prostego związku między równowagą energetyczną a masą ciała, otyłość jest złożoną i oporną na leczenie chorobą. W powszechnej wyobraźni przejadanie się od dawna porównywane jest do uzależnień od narkotyków i alkoholu6. Wraz z pojawieniem się nowych technologii badania aktywności mózgu naukowcy zaczęli poważnie badać teorię, że przejadanie się może być formą zachowania uzależniającegoXNUMX.
Tradycyjnie termin uzależnienie był stosowany do nadmiernego spożywania substancji prowadzących do uzależnienia fizycznego, charakteryzującego się tolerancją i wycofaniem. 5 Kompulsywne zaangażowanie w zachowania takie jak hazard, seks lub jedzenie nie było uważane za prawdziwe uzależnienie, ponieważ dążenie do ich zaangażowania zachowania były uważane za czysto psychologiczne. Koncepcyjny model uzależnień od substancji zaczął się jednak zmieniać, przy czym coraz większy nacisk kładziony jest na zachowanie substancji, a nie na chemiczne właściwości samych substancji. 7 Staje się również jasne, że powtarzalne zaangażowanie w wiele zachowań może prowadzić do zmian fizjologicznych w mózgu podobny do obserwowanego u osób uzależnionych od narkotyków. 6 Według najnowszych modeli uzależnienie jest syndromem, który można wyrazić za pomocą różnych specyficznych zachowań. 8 Przejadanie się może być jednym z tych zachowań.
Niniejszy artykuł analizuje literaturę potwierdzającą związek między otyłością a uzależnieniami i omawia dowody na i przeciw modelowi uzależnienia od przejadania się. Po pierwsze, zajmujemy się tym, czy otyłość / objadanie się należy uważać za zaburzenie psychiczne o podobnych kryteriach diagnostycznych do zaburzeń związanych z używaniem substancji. Następnie omawiamy implikacje badań epidemiologicznych i klinicznych, pokazujące pozytywne i negatywne powiązania między otyłością a zaburzeniami używania substancji w populacji ogólnej. Następnie badamy podstawowe cechy i potencjalne mechanizmy mózgu związane z przejadaniem się i uzależnieniami oraz wskazujemy na istotne różnice między przejadaniem się a uzależnieniami od narkotyków i alkoholu. Wreszcie omawiamy implikacje modelu uzależnień w przejadaniu się w profilaktyce i leczeniu otyłości.
A. CZY OTYŁOŚĆ JEST ZABURZENIEM PSYCHIATRYCZNYM?
Otyłość wiąże się z wieloma problemami medycznymi, a leczenie otyłości może skutkować poprawą zdrowia. 9 Teoretycznie leczenie otyłości jest proste: zmniejszyć spożycie żywności i zwiększyć aktywność fizyczną. Jednak niewiele osób otyłych osiąga znaczną redukcję wagi, a jeszcze mniej udaje się utrzymać utratę wagi. Ta sprzeczność sugeruje, że dążenie do spożywania żywności ponad to, co jest konieczne do utrzymania funkcji fizycznych, może przeważać nad innymi względami.
Wydaje się, że Diagnostic and Statistical Manuał of Mental Disorders (DSM-IV) 10 kryteria uzależnienia od substancji mają zewnętrzną ważność w przypadku nadmiernego przejadania się, które może prowadzić do otyłości. Osoby otyłe często jedzą więcej niż zamierzały i często podejmują częste, ale ostatecznie nieudane próby kontrolowania przejadania się. Otyłość może zmniejszyć zdolność jednostki do uczestniczenia w pełnym zakresie zajęć społecznych, zawodowych i rekreacyjnych. Wiele osób nadal przejada się pomimo wiedzy, że przejadanie się powoduje otyłość i może przyczyniać się lub komplikować poważne problemy zdrowotne. Te podobieństwa doprowadziły do wniosku, że otyłość lub przejadanie się, które ją powoduje, zostaną uwzględnione w nadchodzącym DSM-V, z kryteriami diagnostycznymi wzorowanymi na kryteriach uzależnienia od substancji.11, 12 DSM-IV obejmuje obecnie diagnozę zaburzeń odżywiania, co wymaga utraty kontroli nad jedzeniem i spożywaniem dużych ilości jedzenia w krótkim okresie czasu. 10 Obecnie nie ma kategorii diagnostycznej dla przewlekłego przejadania się. Niektórzy badacze wyrażali zastrzeżenia co do stworzenia dodatkowej diagnozy na wzór „zaburzenia przejadania się” lub „uzależnienia od żywności”. Wskazują oni, że żywność, w przeciwieństwie do narkotyków i alkoholu, jest niezbędna do życia, że nie można powstrzymać się od jedzenia oraz że fizjologiczne markery uzależnienia, takie jak tolerancja, wycofanie i głód pokarmowy, nie są w tym czasie dobrze scharakteryzowane ani zrozumiane.13
Tabela 1 przedstawia kryteria DSM-IV dla zależności substancji i potencjalnych równoległych objawów hipotetycznego „zaburzenia przejadania się”, ilustrujące niektóre podobieństwa i różnice między przejadaniem się a uzależnieniem od substancji. Oczywiście nie wszystkie osoby z nadwagą lub otyłe spełniłyby te kryteria. Zamiast tego to domniemane zaburzenie może być zarezerwowane dla podgrupy osób z nadwagą i otyłością, które wykazują chroniczną utratę kontroli nad przejadaniem się, podobną do obserwowanej w przypadku zaburzeń związanych z używaniem substancji.
TABELA 1 - Kryteria DSM-IV dla diagnozy uzależnienia od substancji i równoległe kryteria możliwego zaburzenia przejadania się
Kryterium uzależnienia od substancji - kryterium równoległe dla „zaburzenia przejadania się”
1. Tolerancja, w tym potrzeba większej ilości substancji w celu osiągnięcia tego samego efektu lub zmniejszenia efektu przy stosowaniu tej samej ilości substancji w czasie.
Przykład: Osoba uzależniona od alkoholu nie odczuwa odurzenia po spożyciu całego opakowania 6 wieczorem.
2. Odstawienie, w tym charakterystyczny zespół objawów odstawienia dla określonej substancji lub zastosowania substancji lub podobny, w celu złagodzenia lub zapobiegania tym objawom.
Przykład: osobnicze uzależnienie od heroiny, dysforia, nudności, pocenie się i bezsenność, gdy nie może ona uzyskać heroiny, kompensuje to oxycontin.
3. Poszczególne osoby często pobierają więcej substancji niż zamierzają lub przyjmują ją przez dłuższy czas niż planowano.
Przykład: alkoholowe plany zatrzymania się w lokalnym barze na jedno piwo, kończą się na zamknięciu i wypiciu kilku drinków.
4. Powtarzające się nieudane wysiłki na rzecz ograniczenia używania substancji lub uporczywego pragnienia.
Przykład: osoba uzależniona od kokainy wielokrotnie składa przysięgę, że przestanie używać na początku dnia, ale kończy z końcem dnia.
5. Znaczna ilość czasu poświęconego na uzyskanie, użycie lub odzyskanie po użyciu substancji.
Przykład: osoba zależna od konopi spędza godziny dzwoniąc do różnych kontaktów, aby zlokalizować dostępną marihuanę, podróżuje po godzinach 2, aby ją zdobyć, a następnie pali przez większość weekendu.
6. Poszczególne osoby porzucają lub ograniczają działalność społeczną, obowiązki zawodowe lub rodzinne oraz interesy rekreacyjne w celu użycia substancji.
Przykład: użytkownik narkotyków przestaje kojarzyć się z nielekowymi za pomocą przyjaciół.
7. Stosowanie substancji trwa nadal pomimo związanych z tym problemów fizycznych i psychologicznych.
Przykład: Osoba uzależniona od alkoholu nadal pije po zdiagnozowaniu nadciśnienia i wrzodów żołądka.
1. Tolerancja fizjologiczna jest mało prawdopodobna, ale niektóre osoby odczuwają potrzebę zwiększenia ilości pożywienia, aby czuć się zadowolonym.
Przykład: Osoba z nadwagą lub otyłość odczuwa głód po dużym posiłku.
2. Porównywalny zespół abstynencyjny jeszcze nie zidentyfikowany, ale osoby cierpiące na dietę i inne osoby pozbawione jedzenia zgłaszają psychologiczne zaabsorbowanie jedzeniem, a niektóre osoby używają substancji, takich jak nikotyna lub stymulanty, w celu powstrzymania apetytu.
Przykład: Dieter czuje się ospały i przygnębiony, pali lub pije napoje z kofeiną w celu wyrównania.
3. Jedzenie jest często spożywane w większych ilościach lub przez dłuższy czas niż było to zamierzone.
Przykład: Dieter planuje mieć jedną małą porcję lodów, ale w końcu zjada całe piwo.
4. Osoby otyłe, które przejadają się często, mają uporczywe pragnienie zmniejszenia lub kontrolowania, ile jedzą lub próbują wielokrotnie jeść mniej.
Przykład: Powtarzające się, nieudane diety lub odzyskanie wagi po udanej diecie są normą dla większości osób otyłych.
5. Overeaters mogą spędzać dużo czasu na zakupach żywności, jedzeniu i przekąskach oraz na wychodzeniu z fizycznych i psychologicznych skutków przejadania się (np. Nudności, poczucie winy związane z jedzeniem za dużo)
Przykład: otyłe przekąski indywidualne przez cały dzień oprócz zwykłych posiłków lub zamiast je jeść.
6. Szereg czynności może zostać porzuconych lub zmniejszonych z powodu konsekwencji przejadania się (tj. Otyłości) i towarzyszących im zmniejszonej mobilności, zwiększonego lęku społecznego itp.
Przykład: otyłe osoby przestają uczestniczyć w sporcie lub chodzić na plażę z powodu zażenowania związanego z wagą.
7. Przejadanie się trwa pomimo związanych z tym problemów fizycznych i psychicznych.
Przykład: Otyły człowiek nadal je słodycze po zdiagnozowaniu cukrzycy typu II
B. STOWARZYSZENIA POPULACYJNE MIĘDZY OTYŁOŚCIĄ A DODATKAMI
Jeśli założymy, że przejadanie się jest uzależniające i że przejadanie się jest bardziej prawdopodobne wśród osób o podwyższonej masie ciała, możemy spodziewać się pozytywnych powiązań między otyłością a zaburzeniami zażywania substancji w populacji ogólnej iw próbkach klinicznych. Z drugiej strony przejadanie się i używanie substancji może spełniać podobne potrzeby fizyczne lub psychiczne, sprawiając, że osoby przejadające się są mniej podatne na inne zachowania uzależniające.
1. Ustalenia z próbek epidemiologicznych
Badania epidemiologiczne badające związki między otyłością a zaburzeniami używania substancji dają niejednoznaczne wyniki, podsumowane w tabeli 2. Korzystając z próby osób z 40,000 z National Epidemiologic Survey na temat alkoholu i chorób pokrewnych (NESARC), Petry i wsp. 14 stwierdzili, że częstość występowania zaburzeń związanych z używaniem alkoholu w ciągu całego życia wzrasta wraz ze wzrostem BMI w zakresie nadwagi i wzrasta w kategoriach BMI. Badanie tych samych danych oddzielnie według płci wykazało większą częstość występowania nadużywania alkoholu przez całe życie i uzależnienia od mężczyzn z nadwagą i otyłych w stosunku do mężczyzn o prawidłowej masie ciała, bez związku między BMI a zaburzeniami używania alkoholu przez całe życie u kobiet.15 Kobiety z nadwagą i otyłe, ale nie mężczyźni, były mniej skłonne do zgłaszania nadużywania alkoholu w ciągu ostatnich lat niż ich odpowiedniki o wadze normalnej. 15 Badanie, w którym ankietowani respondenci z krajów 13 stwierdzili związek między otyłością a zmniejszonym prawdopodobieństwem zaburzeń związanych z używaniem alkoholu w zeszłym roku w Stanach Zjednoczonych, ale nie w innych krajach 12 lub ogólna próbka. 16 Zróżnicowane relacje obserwowane w odniesieniu do zaburzeń związanych z używaniem alkoholu przez całe życie i w ubiegłym roku 14-16 zwiększają prawdopodobieństwo, że powrót do zdrowia po zaburzeniu używania alkoholu zwiększa podatność na przyrost masy ciała. Zgodnie z tą hipotezą John i wsp. 17 odkryli zwiększone ryzyko nadwagi wśród byłych, ale nie obecnych mężczyzn pijących alkohol ciężki. Różnice między płciami mogą również sugerować różne wzorce picia wśród kobiet i mężczyzn, przy czym mężczyźni dodają kalorie alkoholowe do swojej diety, a kobiety zastępują kalorie alkoholowe innymi źródłami energii.
TABELA 2 - Związki między zaburzeniami używania substancji a wskaźnikiem masy ciała (BMI) w badaniach epidemiologicznych
Zaburzenie używania substancji Nadwaga
(BMI = 25.0-29.9) Otyłość
(BMI ≥ 30.0)
Próbki epidemiologiczne
________________________________________
Zaburzenia używania alkoholu
________________________________________
Barry i Petry (2008)
Pozytywny wynik nadużywania alkoholu przez całe życie u mężczyzn, pozytywny u mężczyzn
Uzależnienie od alkoholu przez całe życie pozytywne u mężczyzn, dodatnie u mężczyzn
Negatywny wynik nadużywania alkoholu w minionym roku u kobiet negatywny u kobiet
Uzależnienie od alkoholu w minionym roku brak związku brak związku
John i in. (2005)
Obecni użytkownicy ciężkiego alkoholu brak stowarzyszenia brak powiązania
Byli intensywni użytkownicy alkoholu nie mają skojarzeń u mężczyzn
Petry i in. (2008
Pozytywny pozytywny wynik nadużywania alkoholu w życiu
Uzależnienie od alkoholu na całe życie bez związku bez związku
Nadużywanie alkoholu w minionym roku nie ma związku, nie ma związku
Uzależnienie od alkoholu w minionym roku brak związku brak związku
Scott i in. (2008)
Uzależnienie od alkoholu w minionym roku na pozytywne tylko w USAb
________________________________________
Nielegalne zaburzenia używania narkotyków
________________________________________
Petry i in. (2008)
Zaburzenia związane z używaniem narkotyków przez całe życie bez związku
Zespół zażywania narkotyków w ubiegłym roku bez związku bez związku
Pickering i in. (2007)
Nadużywanie narkotyków w ubiegłym roku bez związku bez związku a
Uzależnienie od narkotyków w ostatnim roku bez związku negatywnego a
Simon i in. (2006)
Lifetime Substance Disorderc
na no associationb
________________________________________
Uzależnienie od nikotyny
________________________________________
Barry i Petry (2008)
Zależność od nikotyny w ciągu całego życia ujemna u mężczyzn / dodatnia u kobiet ujemna u mężczyzn
Ujemny wynik uzależnienia od nikotyny w ubiegłym roku u mężczyzn ujemny
Chiolero i in. (2007)
Obecni palacze negatywni, brak skojarzeń
Byli palacze pozytywnie u mężczyzn pozytywnie
John i in. (2006)
Obecni palacze brak stowarzyszenia brak stowarzyszenia
Byli palacze pozytywnie pozytywnie
Pickering i in. (2007)
Uzależnienie od nikotyny w ubiegłym roku ujemne u mężczyzn z ujemnym wynikiem u mężczyzn
Zimlichman i in. (2005)
Obecni palacze nie mają skojarzeń pozytywnych
Związki między BMI a zaburzeniami używania narkotyków są trudniejsze do scharakteryzowania, ponieważ badania epidemiologiczne obejmujące znaczną liczbę osób z zaburzeniami zażywania narkotyków są rzadkie. Simon i współpracownicy 19 uznali, że otyłość wiąże się z mniejszym prawdopodobieństwem rozpoznania zaburzeń związanych z używaniem substancji przez całe życie, kategorią obejmującą zarówno zaburzenia związane z używaniem alkoholu, jak i narkotyków. Jedno badanie z wykorzystaniem danych NESARC i kontrolowanie stresorów życiowych i schorzeń medycznych wykazało, że otyłość wiąże się z mniejszym prawdopodobieństwem rozpoznania uzależnienia od narkotyków w ciągu ostatniego roku, ale nie z diagnozą nadużywania narkotyków w ciągu ostatniego roku. a stany medyczne nie wykazały związku między masą ciała a zaburzeniami zażywania narkotyków przez całe życie lub w ciągu ostatniego roku. 20
Badania epidemiologiczne związków między otyłością a uzależnieniem od nikotyny również dają mieszane wyniki. Wśród mężczyzn John i wsp. 21 stwierdzili związek między nadwagą lub otyłością a historią codziennego palenia, ale nie bieżącego palenia. Inne badania wskazują jednak na negatywny związek między masą ciała a prawdopodobieństwem uzależnienia nikotyny zarówno od mężczyzn, jak i przez całe życie. 15, 20 W przeciwieństwie do innego badania, obecni palacze mają porównywalne ryzyko otyłości dla niepalących, ale ryzyko otyłości wzrost liczby papierosów dziennie wśród palaczy. 22 Badanie młodych dorosłych wykazało wyższe wskaźniki palenia wśród osób otyłych w porównaniu z odpowiednikami papierosów z nadwagą i prawidłową wagą, a palący tytoń palili więcej papierosów dziennie niż palacze z nadwagą lub o normalnej wadze.
2. Ustalenia z próbek klinicznych
Wskaźniki zaburzeń związanych z używaniem substancji są podwyższone wśród pacjentów poszukujących leczenia otyłości, ale wskaźniki nadwagi i otyłości wśród pacjentów leczonych z powodu zaburzeń związanych z używaniem substancji są podobne do ogólnej populacji. Wyniki z próbek klinicznych podsumowano w tabeli 3.
TABELA 3 - Związki między zaburzeniami używania substancji a masą ciała w próbkach klinicznych
Badania badające wskaźniki używania substancji
zaburzenia u pacjentów poszukujących leczenia otyłości.
________________________________________
Kalarchian i in. (2007)
Dowolne zaburzenie związane z używaniem substancji w ciągu całego życia kandydatów do zabiegu odchudzania wyższą częstość używania substancji przez całe życie
zaburzenia niż populacja ogólna
Dowolne zaburzenia związane z używaniem substancji w przeszłości przez kandydatów do zabiegu odchudzania zmniejszają częstość używania substancji przez całe życie
zaburzenia niż populacja ogólna
Kleiner i in. (2004)
Alkohol z ubiegłego roku. Używaj kobiet kontrolujących wagę ciała niższych wskaźników spożycia alkoholu w ciągu ostatniego roku niż w populacji ogólnej
Warren i in. (2005)
Marihuana z poprzedniego roku Stosuj u kobiet kontrolujących masę ciała niższe wskaźniki używania marihuany w ciągu ostatniego roku wraz ze wzrostem bmi
________________________________________
Badania badające wskaźnik nadwagi / otyłości
w nadużywaniu substancji
________________________________________
Jarvis i in. (2007)
Pacjenci uzależnieni od alkoholu w leczeniu uzależnienia od alkoholu wskaźniki nadwagi / otyłości porównywalne z ogólną populacją
Rajs i in. (2004)
Nielegalne zażywanie narkotyków Zaburzenia nielegalnych użytkowników narkotyków odsetek nadwagi / otyłości porównywalny z ogólną populacją
----------------
Kalarchian i wsp. Stwierdzili, że 32.6% kandydatów do chirurgii bariatrycznej zgłosił dożywotnią historię wszelkich zaburzeń związanych z używaniem substancji, 24 ponad dwukrotnie większą niż w populacji ogólnej. 25 Odkryli uderzającą różnicę między czasem życia a obecną częstością używania substancji zaburzenia wśród kandydatów do zabiegu chirurgii bariatrycznej - tylko 1.7% zgłosił obecne zaburzenie używania substancji. Chociaż nie zbadano chronologii rozwoju otyłości w odniesieniu do zaburzeń związanych z używaniem substancji, ta uderzająca różnica w okresie życia w porównaniu z występowaniem w ciągu ostatnich lat zwiększa możliwość przejadania się zastępując używanie substancji przez niektóre osoby. niższe wskaźniki używania alkoholu i marihuany w ciągu ostatniego roku wraz ze wzrostem masy ciała.24, 26
Badając relacje odwrotne, 54% pacjentów w programie leczenia alkoholowego w warunkach domowych miał nadwagę lub otyłość. 28 Badanie pośmiertne ze Szwecji wykazało, że 45% osób zmarłych z zaburzeniami zażywania narkotyków miało nadwagę lub otyłość, porównywalną ze szwedzką populacją ogólną rate.29
Ogólnie rzecz biorąc, różnice w wynikach badań dotyczących różnych substancji i badań utrudniają wyciągnięcie jednoznacznych wniosków na temat potencjalnych związków między otyłością a uzależnieniami. Ważne jest, aby pamiętać, że relacje komplikują różne potencjalne efekty fizyczne różnych substancji na masę ciała. Alkohol, w przeciwieństwie do nielegalnych narkotyków i nikotyny, ma kalorie, które mogą przyczynić się do zwiększenia masy ciała. Nikotyna 18 zwiększa metabolizm, 30 potencjalnie przyczynia się do obniżenia masy ciała.
C. PODOBIEŃSTWA MIĘDZY OTYŁOŚCIĄ A ZABURZENIAMI DODATKOWYMI
Pomimo niejednoznaczności ustaleń epidemiologicznych, badania mające na celu zrozumienie różnic indywidualnych, które zwiększają podatność na otyłość i zaburzenia uzależnienia, ujawniają podobne cechy osobowości, prawdopodobieństwo zaburzeń zachowania i funkcjonalne nieprawidłowości mózgu. Te podobieństwa podsumowano w tabeli 3.
1. Charakterystyka osobowości
W kilku badaniach wykorzystano inwentarz temperamentu i charakteru (TCI) 31 do pomiaru cech osobowości u pacjentów z nadwagą i otyłością oraz pacjentów z uzależnieniem od substancji. Dwie skale TCI wykazały skojarzenia zarówno z otyłością, jak i zaburzeniami używania substancji. Skala poszukiwania nowości odzwierciedla emocje w odpowiedzi na nowatorskie lub nagradzające bodźce. Skala kierowania siebie ocenia samoakceptację, odpowiedzialność, celowość i autonomię. W przypadku TCI osoby otyłe częściej niż osoby o prawidłowej masie ciała mają wysokie wyniki w zakresie poszukiwania nowości i niższych wyników samokontroli. 32 Otyli uczestnicy kontroli masy ciała, którzy uzyskują wysokie wyniki w poszukiwaniu nowości, są mniej skuteczni w utracie wagi niż ci z niższymi wynikami.
Podobne wyniki odnotowano wśród populacji nadużywających substancji. Osoby uzależnione od substancji mają wyższe wyniki poszukiwania nowości i niższe wyniki samooceny niż osoby bez zaburzeń związanych z używaniem substancji. 33, 34 Pacjenci z uzależnieniem od substancji, którzy osiągają wysokie wyniki w skali poszukiwań nowości TCI, są bardziej skłonni do uzależnienia od dwóch lub więcej substancji .35 Wśród osób z historią alkoholizmu w rodzinie osoby z wyższym wynikiem poszukującym nowości częściej mają zdiagnozowane uzależnienie od alkoholu, chociaż poszukiwanie nowości nie jest silnym predyktorem uzależnienia od alkoholu u osób bez rodzinnego ryzyka.36
Kobiety z prawidłową masą ciała i nadwagą, które cierpią na głód pokarmowy, częściej zgłaszają przypadki nadużywania lub uzależnienia od alkoholu oraz uzyskują wysokie wyniki w zakresie poszukiwania nowości TCI. doświadczenie jedzenia aromatycznych potraw i / lub używania leków bardziej przyjemne, zwiększające prawdopodobieństwo nadmiernej konsumpcji. Kierowanie się sobą może pozwolić jednostkom powstrzymać się lub umiarkować tendencje do przejadania się i używania substancji, zmniejszając podatność na otyłość lub uzależnienia od substancji.
Osoby z nadwagą i otyłością z objawami objadania się miały wysokie wyniki w zakresie osobowości pomiaru impulsywności i spożywały więcej suplementu płynnego posiłku po godzinie 8 szybko. 38, 39 Wyniki impulsu były skorelowane z ilością spożywanego dodatku do posiłku. 38 Inne badania wykorzystują Iowa Gambling Task (IGT) 40, miara impulsywności i podejmowania decyzji, która wymaga hamowania impulsywnych odpowiedzi. Osoby z nadwagą i otyłe radzą sobie słabiej na IGT niż osoby o normalnej wadze, 41 i podobnie jak osoby z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji. 42 Zniżka za opóźnienie jest miarą względnej preferencji dla małych natychmiastowych nagród w porównaniu z większymi opóźnionymi nagrodami, aspektem impulsywności. Kobiety otyłe wykazują większe opóźnienie dyskontowania niż kobiety o normalnej wadze, chociaż masa ciała nie jest związana z dyskontowaniem opóźnienia u mężczyzn.43
Zaburzenia związane z używaniem substancji są również związane z podwyższonymi wynikami pomiarów impulsywności. 44, 45 Osoby z uzależnieniem od alkoholu lub narkotyków działają słabiej na IGT niż porównywalne osoby bez zaburzeń związanych z używaniem substancji. 46-49 Długoterminowi abstynenci alkoholicy reagują także impulsywnie na IGT.50 Osoby z zaburzeniami związanymi z kokainą, opiatami i alkoholem mają wyższe wskaźniki dyskontowania opóźnień niż kontrole bez zaburzeń związanych z używaniem substancji. 51-54 Te odkrycia sugerują, że niezdolność do tłumienia impulsów odgrywa rolę w przejadaniu się i uzależnieniach.
2. Związki z zaburzeniami zachowania
Dzieci z zaburzeniami zachowania charakteryzującymi się impulsywnością i nieuwagą, takimi jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i zaburzenia zachowania, wydają się być bardziej narażone na uzależnienia, a także nadwagę i otyłość zarówno w próbach klinicznych, jak i społecznych. bardziej impulsywni niż ich rówieśnicy z normalną wagą.55 Chłopcy z nadwagą zgłaszają więcej problemów ze skupieniem uwagi, a chłopcy i dziewczęta z nadwagą mają większe trudności w przenoszeniu uwagi w porównaniu z dziećmi z prawidłową masą ciała56. Ponad połowa dzieci hospitalizowanych z powodu otyłości spełnia kryteria ADHD57. dorosłych leczonych z powodu otyłości ADHD jest bardzo rozpowszechnione, szczególnie wśród osób skrajnie otyłych (BMI> 57) 58. U dorosłych kobiet objawy ADHD są związane z przejadaniem się, co z kolei wiąże się z wyższym BMI40.
Podobnie, wskaźniki ADHD i zaburzeń zachowania są również znacznie podwyższone wśród pacjentów leczonych z powodu zaburzeń związanych z używaniem substancji. Badania prospektywne 61 sugerują, że ADHD w dzieciństwie zwiększa ryzyko rozpoczęcia używania substancji przez wiek 14 i rozwoju uzależnienia od nikotyny oraz zaburzeń używania alkoholu i konopi według wieku Uważa się, że 18.56 ADHD, zaburzenia zachowania i zaburzenia związane z używaniem substancji reprezentują różne przejawy leżącego u podstaw zespołu eksternalizacyjnego. 62 Wyniki opisane powyżej sugerują, że przejadanie się i otyłość mogą być również uwzględniane w zespole eksternalizacyjnym. Koncepcja leżącego u podstaw zaburzenia eksternalizacyjnego może pomóc wyjaśnić współwystępowanie wśród bardziej specyficznych zaburzeń i powiązań między zaburzeniami zachowania u dzieci a uzależnieniami lub otyłością w wieku dorosłym.62
Zaburzenia eksternalizacyjne związane są z deficytami funkcji wykonawczych, w tym hamowaniem, samokontrolą i planowaniem. 63, 64 Przejadanie się dobrze pasuje do modelu zaburzonych zdolności wykonawczych, ponieważ obejmuje odhamowanie jedzenia, załamanie samokontroli spożycia pokarmu i brak przewidywania konsekwencji (np. przyrost masy ciała). Ostatnie badania wskazują, że deficyty wykonawcze u osób otyłych w porównaniu z osobami o normalnej wadze. 65, 66 Podobnie, deficyty wykonawcze są powszechnie związane z różnymi zaburzeniami używania substancji.
3. Mechanizmy mózgu
Zaburzenia używania substancji wydają się wynikać z obwodów mózgu, które promują zachowania niezbędne do przeżycia, w tym jedzenie i seks. Neuroprzekaźniki w tych regionach mózgu są wrażliwe na wzmacniające właściwości żywności, ale także reagują na substancje chemiczne występujące w substancjach psychoaktywnych. 70, 71 W ciągu ostatniej dekady wprowadzono i udoskonalono zaawansowane techniki obrazowania mózgu, które ujawniły powszechne mechanizmy neurologiczne leżące u podstaw przejadania się i używania substancji .72
Wzmacniające działanie leków i pożywienia wynika z aktywności neuronalnej w mezokortykolimbicznym układzie dopaminowym, w tym z brzusznej strefy nakrywkowej, z której pochodzą ciała komórkowe neuronów dopaminergicznych, oraz z podstawnej części przodomózgowia (zwłaszcza jądra półleżącego, ciała migdałowatego i kory czołowej i limbicznej), gdzie dopamina jest wydany w synapsach.73, 74
Spożycie pokarmu, zwłaszcza spożywanie pokarmów bardzo smacznych i o dużej zawartości kalorii, stymuluje aktywność dopaminy, bezpośrednio lub pośrednio poprzez działanie na inne neuroprzekaźniki, tworząc subiektywne uczucie przyjemności i satysfakcji. 75 Blokowanie receptorów dopaminy zwiększa apetyt i powoduje przyrost masy ciała, co sugeruje przejadanie się może być wysiłkiem, aby zrekompensować tępienie przyjemnej reakcji na jedzenie. Receptorem dopaminy najbardziej związanym z zachowaniami żywieniowymi jest receptor podtypu 2 (D2). 70 Wang i współpracownicy 76 wykorzystali skany pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) w celu porównania aktywności metabolicznej w mózgach dziesięciu ciężko otyłych osobników z dziesięcioma osobami o normalnej wadze. Osoby otyłe miały znacznie mniej receptorów dopaminy D2 niż ich odpowiedniki o normalnej wadze, a im wyższa masa ciała osobnika, tym mniej obserwowano receptorów D2. 76 Te wyniki sugerują, że niska aktywność dopaminy może być mechanizmem podatności na otyłość u osób z mniejszą liczbą D2 receptory muszą jeść więcej, aby doświadczyć satysfakcjonujących właściwości przyjmowania pokarmu. Alternatywnie, niektórzy badacze spekulują, że tolerancja na przyjemne działanie żywności może wynikać z przewlekłego przejadania się, jeśli podwyższony poziom dopaminy prowadzi do obniżenia poziomu receptorów dopaminy.
Podobnie jak w przypadku żywności, narkotyki stymulują uwalnianie dopaminy w mezokortykolimbicznym układzie dopaminowym, 77, który powoduje subiektywne odczuwanie przyjemności i euforii, co powoduje, że zażywanie narkotyków silnie wzmacnia. 78 Badania neuroobrazowe sugerują, że ostre podawanie leków zwiększa uwalnianie dopaminy z neuronów, ale D2 dostępność receptorów jest również znacznie zmniejszona w mózgach osób z przewlekłymi zaburzeniami związanymi z używaniem narkotyków i alkoholu. 79 Wydaje się zatem, że przewlekłe podawanie leków prowadzi do znacznego zmniejszenia aktywności dopaminergicznej w czasie poprzez obniżenie poziomu w odpowiedzi na ostrą stymulację dopaminą.
Niektórzy badacze wysunęli hipotezę o wspólnym „zespole niedoboru nagrody” charakteryzującym się niską liczbą receptorów D2 i skłonnością do kompulsywnego zaangażowania w nagradzające zachowania, takie jak zażywanie narkotyków i jedzenie. 72 80 Inne zmienne genetyczne i środowiskowe przyczyniają się do podatności na określone kompulsywne zachowania . Na przykład osoby otyłe mają większy wzrost aktywności mózgu w odpowiedzi na odczucia w ustach, wargach i języku, co może sprawić, że jedzenie będzie szczególnie satysfakcjonujące. 81 Narażenie na i dostępność wysokokalorycznych pokarmów w porównaniu z narkotykami lub alkoholem i powiązanie pozytywnych doświadczeń z konkretnym zachowanie może również wpływać na konkretny wybór wzmacniacza.
Wyniki dotyczące typowych cech osobowości, zaburzeń zachowania i mechanizmów mózgowych wspierają model uzależnienia od otyłości i rzucają światło na trudności, z jakimi borykają się osoby otyłe, próbując schudnąć. Rozpoznanie indywidualnych różnic w podatności na zaburzenia związane z używaniem substancji pogłębiło zrozumienie uzależnień, a podobny model przejadania się może okazać się przydatny w zrozumieniu rozwoju otyłości.
D. RÓŻNICE POMIĘDZY OTYŁOŚCIĄ A DODATKAMI
Chociaż istnieje wiele podobieństw między otyłością a uzależnieniami, istnieją również ważne różnice. Model uzależnienia od otyłości zakłada, że przejadanie się jest główną przyczyną otyłości. Chociaż otyłość jest zwykle związana z większym spożyciem pokarmu niż jest to konieczne do utrzymania prawidłowej masy ciała, ludzie różnią się znacznie pod względem potrzeb kalorycznych, a ludzki metabolizm opiera się znaczącym zmianom masy ciała, dostosowując się do zmian w spożyciu pokarmu.
1. Ogólne różnice
Leki uzależniające na ogół nie służą korzystnemu celowi homeostatycznemu lub reprodukcyjnemu. 77 W przeciwieństwie do tego, żywność jest niezbędna do przeżycia. 13 Istnieją dowody na to, że ilość żywności spożywanej przez przeciętną osobę nie wzrosła znacząco w miarę wzrostu wskaźników otyłości, a to się zmienia w wartościach odżywczych diet i spadkach aktywności fizycznej mogą być bardziej znaczące czynniki przyczyniające się do podwyższonej masy ciała. 83 Z ewolucyjnego punktu widzenia przejadanie się jest zachowaniem adaptacyjnym, które promuje przetrwanie i reprodukcję poprzez uzupełnianie zapasów energii zubożonych przez uciążliwą aktywność fizyczną. 84 Może tylko gwałtowny spadek zapotrzebowania na energię ludzką, w połączeniu z większą dostępnością żywności, sprawiają, że przejadanie się w nieprzystosowującym się zachowaniu we współczesnym społeczeństwie. Chociaż wpływ narkotyków i alkoholu, w tym łagodzenie bólu, relaksacja, pobudzenie umysłowe, a nawet łagodna utrata zahamowania, mogą sprzyjać przeżywalności i rozmnażaniu, gdy są stosowane z umiarem, trudno jest określić korzyść przeżycia wynikającą z nadmiernego pobłażania narkotykami lub alkoholem, podobną do tego, co kiedyś oferowało przejadanie się. W rzeczywistości nadmierne używanie alkoholu i narkotyków zmniejsza sprawność poprzez tłumienie nieprzyjemnych, ale adaptacyjnych emocji, takich jak strach. 85
2. Rola leptyny w regulacji apetytu i masy ciała
Podatności na otyłość i zaburzenia używania substancji są przynajmniej częściowo dziedziczne. Leptyna hormon jest wydzielany przez tkankę tłuszczową, a gdy tłuszcz jest dodawany do organizmu, organizmy reagują jedząc mniej. 86 Leptyna wydaje się być kluczowym regulatorem masy ciała. 87, 88 Niektóre osoby otyłe mają mutację genetyczną, która zmniejsza leptynę produkcja, zapobiegająca regulowaniu przyjmowania pokarmu w odpowiedzi na zwiększenie tkanki tłuszczowej. Osoby z niedoborem leptyny mają silniejszy niż normalny apetyt i odczuwają głód przez większość czasu. Dla nich przejadanie się nie jest związane przede wszystkim z przyjemnością i nagrodą, ale jest odpowiedzią na niedokładne sygnały głodu. Zmniejszenie tkanki tłuszczowej prowadzi do zmniejszenia produkcji leptyny i odpowiadającego jej zwiększenia apetytu, prawdopodobnie wyjaśniając, dlaczego trwała utrata masy ciała jest tak trudna. 89 Jednak, podobnie jak obniżenie poziomu receptorów D2, które wydaje się mieć miejsce, gdy zwiększa się aktywność dopaminy, wydaje się, że wrażliwość na leptynę spadek z przewlekłym wzrostem aktywności. Przewlekłe objadanie się może zatem utrzymywać się po zwiększeniu masy ciała, nawet u osób bez wcześniejszych niedoborów leptyny, ponieważ ich mózgi stają się mniej wrażliwe na sygnał leptyny w celu zmniejszenia spożycia. 90, 91
W przeciwieństwie do dopaminy, która bierze udział w różnych czynnościach nagradzających, leptyna wydaje się być szczególnie związana z regulacją przyjmowania pokarmu i masy ciała. Podwyższony poziom leptyny wiąże się jednak z zachciankami na alkohol podczas odstawienia alkoholu, co prowadzi do spekulacji, że leptyna oddziałuje z mózgowym systemem nagradzania, wywierając wpływ na spożywanie pokarmu i alkoholu.
3. Grelina
Grelina jest hormonem peptydowym wydzielanym przez żołądek, który pobudza apetyt. Poziomy greliny 93 są wysokie, gdy żołądek jest pusty i zmniejsza się po posiłkach. 94, poziom greliny w 95 jest pozytywnie związany z uczuciem głodu, a dożylne podanie greliny wywołuje głód i pokarm spożycie u ludzi. 93 Poziom krążącej greliny w krwiobiegu jest negatywnie związany z masą ciała u ludzi, a utrata masy ciała dzięki odchudzaniu powoduje wzrost poziomu greliny, co sugeruje, że grelina bierze udział w regulacji i utrzymaniu masy ciała. 95 Osoby otyłe wykazują nieprawidłowości w dobowa zmienność greliny i stężenia greliny we krwi jest nienormalnie wysoka wśród osób z zespołem Pradera-Williego, stanem charakteryzującym się skrajnym apetytem i otyłością. 96 Te wyniki sugerują, że nieprawidłowości w wydzielaniu greliny mogą prowadzić do przejadania się i przyrostu masy ciała. Grelina, podobnie jak leptyna, może również odgrywać rolę w zaburzeniach używania alkoholu. Osoby uzależnione od alkoholu mają wyższy poziom greliny niż osoby bez uzależnienia od alkoholu, a poziomy greliny zwiększają się podczas odstawienia alkoholu. 97 W przeciwieństwie do leptyny, poziom greliny nie wydaje się być związany z głodem alkoholowym.
Tak jak nieprawidłowości w wydzielaniu leptyny i greliny wydają się być silniej związane z zaburzeniami odżywiania niż zaburzeniami związanymi z używaniem substancji, tak jak inne zaburzenia genetyczne są specyficzne dla dysfunkcyjnego używania substancji. Na przykład najlepiej scharakteryzowanymi czynnikami genetycznymi wpływającymi na alkoholizm są geny alkoholu i dehydrogenazy aldehydowej, które określają zdolność jednostki do metabolizowania alkoholu. 98 Każdy gen ma allel, który powoduje akumulację aldehydu octowego, toksycznego metabolitu, który powoduje nieprzyjemną reakcję płukania i prowadzi większość ludzi, którzy mają allele, aby uniknąć alkoholu. 99 Ta genetycznie określona zmienność w odpowiedzi na specyficzne właściwości chemiczne alkoholu nie ma paralelizmu w przejadaniu się.
Omówione powyżej różnice wskazują, że model uzależnienia od przejadania się nie uwzględnia w wystarczającym stopniu niektórych aspektów otyłości. Ponadto istnieją cechy uzależnienia od alkoholu i narkotyków, które różnią się w zależności od konkretnej substancji98 i nie wydają się istotne dla przejadania się.
E. ZAPOBIEGANIE I IMPLIKACJE LECZENIA MODELU DODATKÓW OTYŁOŚCI
Chociaż przejadanie się różni się pod pewnymi względami od innych zachowań uzależniających, wiele podobieństw może pomóc w zapobieganiu i zalecaniu leczenia. Dla niektórych osób uzależnienie od substancji może być przewlekłym, nawracającym stanem, wymagającym dożywotniego zarządzania, aby zapobiec nawrotowi. 100 Jeśli otyłość wynika z uzależniającego schematu odżywiania, możemy przewidzieć, że co najmniej podzbiór osób, które schudną, będzie wymagał przez całe życie zarządzania zachowania żywieniowe w celu utrzymania strat.
1. Zapobieganie Biorąc pod uwagę wyzwania związane z leczeniem uzależnień, działania zapobiegawcze mogą być najlepszym sposobem na zmniejszenie wpływu uzależniających zachowań na jednostki i społeczeństwo. Na przykład zaprzestanie palenia tytoniu jest niezwykle trudne, ale liczba palących spadła drastycznie w ostatnim ćwierćwieczu ze względu na działania zapobiegawcze i interwencje mające na celu utrudnienie palenia. 6 Edukacja na temat niebezpieczeństw związanych z paleniem zaczyna się w szkole podstawowej, a lekarze powinni zapytać o paleniu tytoniu, informuj pacjentów o jego zagrożeniach i dostarczaj informacji o zaprzestaniu palenia. Sprzedaż papierosów nieletnim jest nielegalna, a papierosy są regulowane i opodatkowane, aby stały się mniej dostępne, szczególnie dla młodych ludzi. Palenie zostało zakazane w większości miejsc publicznych w większości stanów. Równolegle z tymi zmianami, odsetek palących spadł z 42% w 1965 do 21% w 2004.101
Podobne wysiłki sugerowano w celu zapobiegania otyłości. Edukacja na temat zdrowego odżywiania oraz zawartość kalorii i tłuszczu w żywności może być dostarczana dzieciom i ich rodzicom, aby pomóc im w planowaniu zdrowych posiłków. 102 Naukowcy i eksperci ds. Polityki publicznej zalecili ograniczenie sprzedaży przekąsek i napojów bezalkoholowych dzieciom, szczególnie w szkołach , opodatkowanie niezdrowych, wysokokalorycznych potraw i subsydiowanie zdrowej żywności, takiej jak owoce i warzywa. 103, 104 Może również przynieść pewne korzyści w postaci ograniczenia lub zakazu jedzenia w miejscach publicznych nieprzeznaczonych specjalnie do jedzenia, takich jak biura, sale lekcyjne, teatry i transport publiczny.
2. Zabiegi farmakologiczne Leki, które skutecznie zmniejszają zużycie substancji, są również skuteczne w zmniejszaniu przyjmowania pokarmu. Uważa się, że topiramat hamuje uwalnianie dopaminy w układzie mezokortykolimbicznym, tłumiąc tym samym satysfakcjonujące działanie alkoholu. 105 Topiramat podobnie wydaje się być skuteczny w zmniejszaniu masy ciała u osób otyłych.
Rymonabant, lek blokujący receptory kannabanoidowe, został przetestowany jako leczenie zarówno zaburzeń związanych z używaniem substancji, jak i otyłości. 107 Wstępne wyniki sugerowały, że jest skuteczny w leczeniu uzależnienia od nikotyny i alkoholu, a także zmniejszeniu przyjmowania pokarmów i poprawie lipidów i poziom cukru we krwi u otyłych pacjentów.108 Jednakże rymonabant był związany z dużą częstością występowania poważnych psychicznych skutków ubocznych, co doprowadziło Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków do odmowy jej zatwierdzenia.109
3. Zabiegi behawioralne Niektóre metody leczenia uzależnień mogą również pomóc osobom otyłym kontrolować spożycie żywności. Przykłady terapii, które mogą być skuteczne zarówno w przypadku otyłości, jak i zaburzeń związanych z używaniem substancji, obejmują terapię poznawczo-behawioralną, programy krokowe 12 i zarządzanie awaryjne.
za. Terapia poznawczo-behawioralna Szeroko badano terapie poznawczo-behawioralne (CBT) dotyczące uzależnień od narkotyków i alkoholu. CBT opiera się na teorii społecznego uczenia się i założeniu, że uzależniające zachowania są uczone. 110, 111 Pierwszym etapem CBT dla uzależnień jest szczegółowa ocena myśli, uczuć i przekonań, które przyczyniają się do używania substancji. Leczenie CBT koncentruje się na szkoleniu klientów w celu modyfikowania myśli i uczuć oraz rozwijania umiejętności rozpoznawania i radzenia sobie z pragnieniami, wyzwalaczami i naciskami, których należy używać, oraz planowania z wyprzedzeniem w sytuacjach, które zwiększają ryzyko użycia substancji.112 Zapobieganie nawrotom jest ważnym elementem CBT interwencje CBT 113 zostały skutecznie zastosowane w zaburzeniach używania alkoholu, kokainy i marihuany.114-120
Leczenie CBT w przypadku otyłości obejmuje na ogół trzy składniki, zmianę diety, zwiększoną aktywność fizyczną i techniki terapii behawioralnej, takie jak ustalanie celów, samokontrola, kontrola bodźców i skurcz behawioralny. 121-125 Oprócz samej utraty wagi, celem jest kognitywne interwencje behawioralne to zmiany stylu życia, które zwiększą utratę prawdopodobieństwa. Podobnie jak CBT w przypadku zaburzeń związanych z używaniem substancji, klienci uczą się rozpoznawać myśli i uczucia, które przyczyniają się do przejadania, i uczą ich umiejętności zapobiegania nawrotom i radzenia sobie z nimi. Interwencje behawioralno-poznawcze wykazały skuteczność w promowaniu utraty wagi. 126-129
b. Grupy Dwunastu Kroków Grupy samopomocy oparte na Anonimowych Alkoholikach (AA) należą do najczęściej stosowanych interwencji dla osób próbujących przezwyciężyć uzależnienia od alkoholu i narkotyków. Te grupy, które koncentrują się na ukończeniu dwunastu kroków do wyzdrowienia, opierają się na modelu uzależnienia jako chorobie fizycznej, umysłowej i duchowej. 130 Kluczowe zasady grup kroków AA i 12 dla zaburzeń związanych z używaniem narkotyków (Anonimowi Narkomani, Anonimowi Kokaina) są akceptacją i poddaniem. Zachęca się uczestników do przyjęcia założenia, że cierpią na przewlekłą, postępującą chorobę uzależnienia, na którą nie ma lekarstwa, i że całkowita abstynencja od alkoholu lub narkotyków jest jedyną alternatywą dla uzależnienia. Uczestnicy proszeni są o poddanie swojej woli woli „wyższej mocy”. Społeczność z innymi alkoholikami lub uzależnionymi jest również kluczowym składnikiem grup kroków 12.
Uczestnikom przydzielany jest sponsor, zazwyczaj bardziej doświadczony członek z historią powrotu do zdrowia, który może im pomóc w pokonaniu uzależnienia.
Overeaters Anonymous (OA) to program 12, który postrzega otyłość jako jeden z objawów kompulsywnego przejadania się, a kompulsywne przejadanie się, takie jak alkoholizm, jest postrzegane jako uzależniająca choroba. 131 Podobnie jak AA i inne grupy 12, OA podkreśla umysłowe i duchowe aspekty kompulsywnego przejadania się i skupiają się na społeczności, akceptacji siebie, uznaniu granic siły woli, poddaniu się wyższej sile i podjęciu „inwentaryzacji moralnej” w celu identyfikacji problemów interpersonalnych, które przyczyniają się do utraty kontroli nad jedzeniem. Podczas gdy w abstynencji AA łatwo definiuje się jako całkowite unikanie spożywania alkoholu, definicja ta jest bardziej elastyczna w OA, ponieważ abstynencja od jedzenia jest niemożliwa. Niektórzy członkowie powstrzymują się od niektórych pokarmów uważanych za wywołujące przejadanie się, takich jak cukier rafinowany, podczas gdy inni zobowiązują się powstrzymać od przejadania się lub objadania się. Pomimo popularności grup z krokiem 12, niewiele jest opublikowanych badań oceniających skuteczność lub skuteczność OA jako metody leczenia przejadania się i otyłości.
do. Zarządzanie awaryjne Zarządzanie awaryjne (CM) to interwencja oparta na zasadach warunkowania operantowego, która zapewnia namacalne wzmocnienia dla zachowań docelowych, takich jak abstynencja od narkotyków, alkoholu lub nikotyny. Kluczowymi elementami CM są identyfikacja zachowania celu (np. Abstynencja narkotykowa), uzyskanie obiektywnej miary zachowania (np. Negatywnej próbki moczu) i zapewnienie wzmocnienia za każdym razem, gdy wykryte zostanie zachowanie celu. CM za pomocą kuponów wymienialnych na towary i usługi jest wysoce skuteczny w promowaniu zatrzymywania leczenia uzależnień i wydłużaniu czasu trwania abstynencji od szeregu substancji. 132-134 Oparty na nagrodach CM135 zmniejsza koszty dostarczania dóbr materialnych poprzez wykorzystanie rysunków jako wzmocnienia . W CM opartym na nagrodach osoby mogą wyciągać karty z miski za każdym razem, gdy demonstrują zachowanie celu. W typowej interwencji o 50% kart dochodzi do nagród, z których większość jest warta około $ 1, z mniejszymi szansami na wygraną o wartości $ 20 lub $ 100. Oparte na nagrodach CM wykazało skuteczność w poprawie wyników leczenia kokainy, amfetaminy / metamfetaminy, opiatów, alkoholu i zaburzeń używania nikotyny.136-143
Biorąc pod uwagę jego skuteczność w zastosowaniu do szeregu zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych, CM może być również skutecznym sposobem leczenia ograniczającego przejadanie się i promującego utratę wagi. Wzmocnienie można zapewnić w celu zmniejszenia masy ciała, a także w przypadku czynności związanych z utratą masy ciała, takich jak prowadzenie dzienników żywności i aktywności fizycznej, zakup i przygotowywanie zdrowych posiłków, liczenie kalorii i ograniczenie spożycia kalorii oraz ćwiczenia. Podejścia CM do utraty wagi były skuteczne wśród dzieci. 144, 145 Obecnie trwają badania mające na celu ocenę skuteczności CM w promowaniu utraty wagi u dorosłych.
F. WNIOSEK
W związku z rosnącym niepokojem dotyczącym wskaźników otyłości i ograniczonym sukcesem terapii odchudzających, konieczne jest lepsze zrozumienie zachowań, które przyczyniają się do niezdrowego przyrostu masy ciała. Istnieje coraz więcej dowodów na poparcie podobieństw między zaburzeniami przejadania się i zażywania substancji, w tym potencjalnych podobieństw w prezentacjach objawów, chorobach współistniejących, cechach behawioralnych i osobowościowych oraz mechanizmach biologicznych. Chociaż istnieją również różnice, oparty na uzależnieniach model przejadania się stanowi przekonującą teorię dla zrozumienia otyłości i trudności związanych z kontrolowaniem przyjmowania pokarmu.
Model uzależnienia od chorób zmniejszył niektóre stygmatyzacje związane z uzależnieniami od narkotyków i alkoholu i zakwestionował pogląd, że reprezentują one błędy moralne. 146 Oglądanie zaburzeń związanych z używaniem substancji jako zaburzeń psychiatrycznych ułatwia lepsze zrozumienie nieuporządkowanych zachowań związanych z uzależnieniami, szczególnie nałogowego używania i utrata kontroli. Podobnie osoby otyłe są bardzo napiętnowane, a ich nadwaga jest często postrzegana jako oznaka nieodpowiedzialności i słabości moralnej. Otyłość jest czasami traktowana jako choroba medyczna, a leczenie otyłości zwykle obejmuje zmniejszenie ilości spożywanego pokarmu. Jednak niewiele dyskutowano na temat możliwości, że co najmniej podgrupa osób otyłych może cierpieć na zaburzenia psychiczne, które sprawiają, że szczególnie trudno jest im ograniczyć spożycie żywności, podobnie jak osobom z uzależnieniem od alkoholu lub narkotyków trudno jest ograniczyć spożycie tych substancji. Niektóre różnice między przejadaniem się a uzależnieniem od substancji mogą mieć wpływ na przyszłe definicje zaburzeń związanych z używaniem substancji. Tolerancja fizjologiczna i odstawienie są obecnie widoczne wśród objawów uzależnienia od substancji, ale nie są tak istotne dla przejadania się. Chociaż można argumentować, że osłabia to argument na temat modelu uzależnienia od przejadania się, może być tak, że obecny model uzależnienia od substancji kładzie zbyt duży nacisk na te objawy. Postępy w zrozumieniu mechanizmów nagrody w mózgu mogą przesunąć punkt ciężkości na inne objawy, takie jak utrata kontroli i niezdolność do ograniczenia używania.
Model przejadania się uzależnień może pomóc w zapobieganiu i leczeniu w celu zmniejszenia rozprzestrzeniania się otyłości, wraz z medycznymi, psychologicznymi i społecznymi konsekwencjami tego rosnącego problemu zdrowia publicznego. Podobnie jak w przypadku nikotyny, alkoholu i narkotyków, ograniczenie dostępu do żywności o wysokiej zawartości kalorii i niskiej wartości odżywczej może być jednym z najskuteczniejszych sposobów zmniejszenia nadmiernej konsumpcji. Leczenie farmakologiczne, które sprawia, że przejadanie się jest mniej satysfakcjonujące, oraz zabiegi behawioralne, które oferują alternatywne nagrody, może również okazać się skuteczne. Dalsza współpraca między ekspertami w dziedzinie otyłości i uzależnień może okazać się owocna w opracowywaniu dokładnych modeli zachowań związanych z przejadaniem się i wykorzystywaniu ich do projektowania skutecznych interwencji w celu zmniejszenia otyłości.
TABELA 4 - Cechy wspólne dla osób z nadwagą / otyłością i zaburzeniami używania substancji
Charakterystyka osobowości
• Podwyższone wyniki w nowatorskiej skali Temperamentu i Inwentaryzacji Postaci (TCI)
• Niskie wyniki w skali samokierowania TCI
• Wyższe wyniki w przypadku pomiarów impulsywności w raporcie własnym.
• Słabsze wyniki w Iowa Gambling Task.
• Preferencje dla mniejszych natychmiastowych i większych opóźnionych nagród w Zadaniu Opóźnionego Dyskontowania. _________________________________________
Zaburzenia zachowania
• Wyższe wskaźniki zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
• Wyższe wskaźniki zaburzeń zachowania
• Deficyty w testach funkcji wykonawczych. _________________________________________
Mechanizmy mózgu
• Przejadanie się i używanie substancji stymuluje ostro system dopaminowy mezokortykolimbiczny
• Liczba receptorów dopaminy D2 zmniejszyła się z normalnych poziomów w mózgach osób otyłych i użytkowników substancji przewlekłych, co sugeruje obniżenie poziomu receptorów z przewlekłą stymulacją układu dopaminowego.
----------------
LITERATURA
1. Ogden CL, Yanovski SZ, Carroll MD, Flegal KM. Epidemiologia otyłości. Gastroenterologia. 2007; 132: 2087 – 2102. [PubMed]
2. Brownell KD. Program LEARN do kontroli wagi. 10th ed. American Health Publishing Company; Dallas: 2004.
3. Skrzydło RR. Behawioralne leczenie otyłości. W: Wadden TA, Stunkard AJ, redaktorzy. Podręcznik otyłości. Guilford Press; Nowy Jork: 2000. str. 455 – 462.
4. Francuski SA, Story M, Jeffery RW. Wpływ środowiska na jedzenie i aktywność fizyczną. Annu Rev Public Health. 2001; 22: 309 – 335. [PubMed]
5. Holden C. Uzależnienia „behawioralne”: czy istnieją? Nauka. 2001; 294: 980 – 982. [PubMed]
6. Volkow ND, Wise RA. Jak uzależnienie od narkotyków może pomóc nam zrozumieć otyłość? Nat Neurosci. 2005; 8: 555 – 560. [PubMed]
7. Gawin FH. Uzależnienie od kokainy: psychologia i neurofizjologia. Nauka. 1991; 251: 1580 – 1586. [PubMed]
8. Shaffer HJ, LaPlante DA, LaBrie RA, Kidman RC, Donato AN, Stanton MV. W kierunku syndromu uzależnienia: wiele ekspresji, wspólna etiologia. Harv Rev Psychiatry. 2004; 12: 367 – 374. [PubMed]
9. Must A, Spadano J, Coakley EH, Field AE, Colditz G, Dietz WH. Ciężar choroby związany z nadwagą i otyłością. JAMA. 1999; 282: 1523 – 1529. [PubMed]
10. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych: DSM-IV-TR. 4th ed. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne; Waszyngton, DC: 2000.
11. James GA, Gold MS, Liu Y. Interakcja sytości i odpowiedzi nagrody na stymulację pokarmu. J Addict Dis. 2004; 23: 23 – 37. [PubMed]
12. Volkow ND, O'Brien CP. Zagadnienia związane z DSM-V: czy otyłość należy uwzględnić jako zaburzenie mózgu? Am J Psychiatry. 2007; 164: 708 – 710. [PubMed]
13. Devlin MJ. Czy w DSM-V jest miejsce na otyłość? Int J Eat Disord. 2007; 40: S83 – 88. [PubMed]
14. Petry NM, Barry D, Pietrzak RH, Wagner JA. Nadwaga i otyłość są związane z zaburzeniami psychicznymi: wyniki National Epidemiologic Survey na temat alkoholu i związanych z nimi warunków. Psychosom Med. 2008; 70: 288 – 297. [PubMed]
15. Barry D, Petry NM. Związki między wskaźnikiem masy ciała a zaburzeniami związanymi z używaniem substancji różnią się w zależności od płci: wyniki krajowego badania epidemiologicznego dotyczącego alkoholu i związanych z nim warunków. Addict Behav. 2009; 34: 51 – 60. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
16. Scott KM, Bruffaerts R, Simon GE, et al. Otyłość i zaburzenia psychiczne w populacji ogólnej: wyniki ze światowych badań dotyczących zdrowia psychicznego. Int J Obes. 2008; 32: 192 – 200.
17. John U, Meyer C, Rumpf HJ, Hapke U. Relacje zaburzeń psychicznych z nadwagą i otyłością w populacji ogólnej dorosłych. Obes Res. 2005; 13: 101 – 109. [PubMed]
18. Colditz GA, Giovannucci E, Rimm EB, et al. Spożycie alkoholu w związku z dietą i otyłością u kobiet i mężczyzn. Am J Clin Nutr. 1991; 54: 49 – 55. [PubMed]
19. Simon GE, Von Korff M, Saunders K, et al. Związek między otyłością a zaburzeniami psychicznymi w dorosłej populacji USA. Arch Gen Psychiatry. 2006; 63: 824 – 830. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
20. Pickering RP, Grant BF, Chou SP, Compton WM. Czy nadwaga, otyłość i skrajna otyłość są związane z psychopatologią? Wyniki krajowego badania epidemiologicznego dotyczącego alkoholu i związanych z nim warunków. J Clin Psychiatry. 2007; 68: 998 – 1009. [PubMed]
21. John U, Meyer C, Rumpf HJ, Hapke U, Schumann A. Predyktory zwiększonego wskaźnika masy ciała po zaprzestaniu palenia. Am J Addict. 2006; 15: 192 – 197. [PubMed]
22. Chiolero A, Jacot-Sadowski I, Faeh D, Paccaud F, Cornuz J. Stowarzyszenie papierosów wypalanych codziennie z otyłością w ogólnej populacji dorosłych. Otyłość. 2007; 15: 1311 – 1318. [PubMed]
23. Zimlichman E, Kochba I, Mimouni FB, i in. Nawyki palenia i otyłość u młodych dorosłych. Uzależnienie. 2005; 100: 1021 – 1025. [PubMed]
24. Kalarchian MA, Marcus MD, Levine MD i in. Zaburzenia psychiczne wśród kandydatów do operacji bariatrycznych: związek z otyłością i stanem zdrowia funkcjonalnego. Am J Psychiatry. 2007; 164: 328 – 334. quiz 374. [PubMed]
25. Kessler RC, Demler O, Frank RG i in. Rozpowszechnienie i leczenie zaburzeń psychicznych, 1990 do 2003. N Engl J Med. 2005; 352: 2515 – 2523. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
26. Kleiner KD, Gold MS, Frost-Pineda K, Lenz-Brunsman B, Perri MG, Jacobs WS. Wskaźnik masy ciała i spożycie alkoholu. J Addict Dis. 2004; 23: 105 – 118. [PubMed]
27. Warren M, Frost-Pineda K, Gold M. Wskaźnik masy ciała i użycie marihuany. J Addict Dis. 2005; 24: 95 – 100. [PubMed]
28. Jarvis CM, Hayman LL, Braun LT, Schwertz DW, Ferrans CE, Piano MR. Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego i zespół metaboliczny u mężczyzn i kobiet uzależnionych od alkoholu i nikotyny. J Cardiovasc Nurs. 2007; 22: 429 – 435. [PubMed]
29. Rajs J, Petersson A, Thiblin I, Olsson-Mortlock C, Fredriksson A, Eksborg S. Status odżywienia zmarłych osób uzależnionych od narkotyków w Sztokholmie, Szwecja - długoterminowe badanie medyczno-prawne. J Forensic Sci. 2004; 49: 320–329. [PubMed]
30. Schechter MD, Cook PG. Utrata masy ciała wywołana nikotyną u szczurów bez wpływu na apetyt. Eur J Pharmacol. 1976; 38: 63 – 69. [PubMed]
31. Cloninger CR. Systematyczna metoda opisu klinicznego i klasyfikacji wariantów osobowości. Propozycja. Arch Gen Psychiatry. 1987; 44: 573 – 588. [PubMed]
32. Sullivan S, Cloninger CR, Przybeck TR, Klein S. Charakterystyka osobowości w otyłości i związek z udaną utratą wagi. Int J Obes. 2007; 31: 669 – 674.
33. Hosak L, Preiss M, Halir M, Cermakova E, Csemy L. Profil osobowości temperamentu i inwentaryzacji charakteru (TCI) u osób nadużywających metamfetaminy: kontrolowane badanie. Eur Psychiatry. 2004; 19: 193 – 195. [PubMed]
34. Le Bon O, Basiaux P, Streel E, et al. Profil osobowości i lek z wyboru; analiza wielowymiarowa z wykorzystaniem TCI Cloningera na uzależnionych od heroiny, alkoholikach i losowej grupie ludności. Uzależnienie od alkoholu uzależnionego od narkotyków 2004; 73: 175 – 182. [PubMed]
35. Conway KP, Kane RJ, Ball SA, Poling JC, Rounsaville BJ. Osobowość, substancja wyboru i zaangażowanie polisubstancji wśród pacjentów uzależnionych od substancji. Uzależnienie od alkoholu uzależnionego od narkotyków 2003; 71: 65 – 75. [PubMed]
36. Grucza RA, Robert Cloninger C, Bucholz KK i in. Poszukiwanie nowości jako moderator rodzinnego ryzyka uzależnienia od alkoholu. Alkohol Clin Exp Res. 2006; 30: 1176 – 1183. [PubMed]
37. Gendall KA, Sullivan PF, Joyce PR, Fear JL, Bulik CM. Psychopatologia i osobowość młodych kobiet, które doświadczają głodu żywnościowego. Addict Behav. 1997; 22: 545 – 555. [PubMed]
38. Galanti K, Gluck ME, Geliebter A. Testowanie spożycia posiłku u otyłych zjadaczy obżarstwa w odniesieniu do impulsywności i kompulsywności. Int J Eat Disord. 2007; 40: 727 – 732. [PubMed]
39. Nasser JA, Gluck ME, Geliebter A. Impulsywność i spożycie posiłku testowego u otyłych kobiet z obżarstwem. Apetyt. 2004; 43: 303 – 307. [PubMed]
40. Bechara A, Damasio H, Tranel D, Damasio AR. Decydując się korzystnie przed poznaniem korzystnej strategii. Nauka. 1997; 275: 1293 – 1295. [PubMed]
41. Davis C, Levitan RD, Muglia P, Bewell C, Kennedy JL. Deficyty decyzyjne i przejadanie się: model ryzyka otyłości. Obes Res. 2004; 12: 929 – 935. [PubMed]
42. Bechara A, Damasio H. Podejmowanie decyzji i uzależnienie (część I): upośledzenie aktywacji stanów somatycznych u osób uzależnionych od substancji podczas rozważania decyzji z negatywnymi konsekwencjami w przyszłości. Neuropsychologia. 2002; 40: 1675 – 1689. [PubMed]
43. Weller RE, Cook EW, 3rd, Avsar KB, Cox JE. Otyłe kobiety wykazują większe obniżenie opóźnienia niż kobiety o zdrowej masie ciała. Apetyt. 2008; 51: 563 – 569. [PubMed]
44. Dom G, D'Haene P, Hulstijn W, Sabbe B. Impulsywność u abstynentów alkoholików z wczesnym i późnym początkiem: różnice w miarach samoopisowych i zadanie dyskontujące. Uzależnienie. 2006; 101: 50 – 59. [PubMed]
45. Hanson KL, Luciana M, Sullwold K. Deficyty decyzyjne związane z nagrodami i podwyższona impulsywność wśród MDMA i innych użytkowników narkotyków. Uzależnienie od alkoholu uzależnionego od narkotyków 2008; 96: 99 – 110. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
46. Bechara A, Dolan S, Denburg N, Hindes A, Anderson SW, Nathan PE. Deficyty decyzyjne, związane z dysfunkcjonalną brzuszno-przyśrodkową korą przedczołową, ujawnione u osób nadużywających alkoholu i pobudzających. Neuropsychologia. 2001; 39: 376 – 389. [PubMed]
47. Grant S, Contoreggi C, London ED. Osoby nadużywające narkotyków wykazują gorsze wyniki w laboratoryjnym teście podejmowania decyzji. Neuropsychologia. 2000; 38: 1180 – 1187. [PubMed]
48. Petry NM, Bickel WK, Arnett M. Skrócono horyzonty czasowe i niewrażliwość na przyszłe konsekwencje uzależnienia od heroiny. Uzależnienie. 1998; 93: 729 – 738. [PubMed]
49. Whitlow CT, Liguori A, Livengood LB i in. Długotrwale ciężcy użytkownicy marihuany podejmują kosztowne decyzje dotyczące zadania hazardowego. Uzależnienie od alkoholu uzależnionego od narkotyków 2004; 76: 107 – 111. [PubMed]
50. Fein G, Klein L, Finn P. Upośledzenie symulowanego zadania hazardowego u długoterminowych abstynentów alkoholików. Alkohol Clin Exp Res. 2004; 28: 1487 – 1491. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
51. Kirby KN, Petry NM, Bickel WK. Uzależnieni od heroiny mają wyższe stopy dyskontowe dla opóźnionych nagród niż kontrole bez użycia narkotyków. J Exp Psychol Gen. 1999; 128: 78 – 87. [PubMed]
52. Kirby KN, Petry NM. Osoby nadużywające heroiny i kokainy mają wyższe stopy dyskontowe dla opóźnionych nagród niż alkoholicy lub kontrole nie używające narkotyków. Uzależnienie. 2004; 99: 461 – 471. [PubMed]
53. Petry NM. Dyskontowanie pieniędzy, zdrowia i wolności dla osób nadużywających substancji i kontroli. Uzależnienie od alkoholu uzależnionego od narkotyków 2003; 71: 133 – 141. [PubMed]
54. Vuchinich RE, Simpson CA. Hiperboliczne dyskontowanie czasowe osób pijących i pijących problemowo. Exp Clin Psychopharmacol. 1998; 6: 292 – 305. [PubMed]
55. Anderson SE, Cohen P, Naumova EN, Must A. Związek zaburzeń zachowania u dzieci z przyrostem masy ciała od dzieciństwa do dorosłości. Ambul Pediatr. 2006; 6: 297 – 301. [PubMed]
56. Elkins IJ, McGue M, Iacono WG. Potencjalne skutki zaburzeń uwagi / nadpobudliwości, zaburzeń zachowania i seksu na używanie i nadużywanie substancji młodzieżowych. Arch Gen Psychiatry. 2007; 64: 1145 – 1152. [PubMed]
57. Braet C, Claus L, Verbeken S, Van Vlierberghe L. Impulsywność u dzieci z nadwagą. Eur Child Adolesc Psychiatry. 2007; 16: 473 – 483. [PubMed]
58. Agranat-Meged AN, Deitcher C, Goldzweig G, Leibenson L, Stein M, Galili-Weisstub E. Zaburzenia otyłości i uwagi / nadpobudliwości u dzieci: nowo opisana choroba współistniejąca u otyłych hospitalizowanych dzieci. Int J Eat Disord. 2005; 37: 357 – 359. [PubMed]
59. Altfas JR. Częstość występowania zespołu deficytu uwagi / nadpobudliwości u dorosłych w leczeniu otyłości. BMC Psychiatry. 2002; 2: 9. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
60. Davis C, Levitan RD, Smith M, Tweed S, Curtis C. Powiązania między przejadaniem się, nadwagą i zaburzeniami uwagi / nadpobudliwością: podejście do modelowania równania strukturalnego. Eat Behav. 2006; 7: 266 – 274. [PubMed]
61. Schubiner H, Tzelepis A, Milberger S, et al. Rozpowszechnienie zaburzeń uwagi i nadpobudliwości oraz zaburzenia zachowania wśród osób nadużywających substancji. J Clin Psychiatry. 2000; 61: 244 – 251. [PubMed]
62. Krueger RF, Hicks BM, Patrick CJ, Carlson SR, Iacono WG, McGue M. Etiologiczne powiązania między uzależnieniem od substancji, zachowaniem aspołecznym i osobowością: modelowanie spektrum eksternalizacji. J Abnorm Psychol. 2002; 111: 411 – 424. [PubMed]
63. Young SE, Friedman NP, Miyake A, et al. Odhamowanie behawioralne: Odpowiedzialność za zaburzenia spektrum eksternalizacji i jego genetyczną i środowiskową relację do hamowania odpowiedzi w okresie dojrzewania. J Abnorm Psychol. 2009; 118: 117 – 130. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
64. Finn PR, Rickert ME, Miller MA, et al. Zmniejszona zdolność poznawcza w uzależnieniu od alkoholu: badanie roli pożądającej psychopatologii eksternalizacyjnej. J Abnorm Psychol. 2009; 118: 100 – 116. [Bezpłatny artykuł PMC] [PubMed]
65. Boeka AG, Lokken KL. Wydajność neuropsychologiczna próbki klinicznej osób skrajnie otyłych. Arch Clin Neuropsychol. 2008; 23: 467 – 474. [PubMed]
66. Gunstad J, Paul RH, Cohen RA, Tate DF, Spitznagel MB, Gordon E. Podwyższony wskaźnik masy ciała jest związany z dysfunkcją wykonawczą u zdrowych dorosłych. Compr Psychiatry. 2007; 48: 57 – 61. [PubMed]
67. Bates ME, Bowden SC, Barry D. Zaburzenia neurokognitywne związane z zaburzeniami używania alkoholu: implikacje dla leczenia. Exp Clin Psychopharmacol. 2002; 10: 193 – 212. [PubMed]
68. Fals-Stewart W, Bates ME. Test neuropsychologiczny pacjentów nadużywających narkotyków: badanie utajonych zdolności poznawczych i powiązanych czynników ryzyka. Exp Clin Psychopharmacol. 2003; 11: 34 – 45. [PubMed]
69. Verdejo-Garcia A, Perez-Garcia M. Profil deficytów wykonawczych u użytkowników polisubstancji kokainy i heroiny: wpływ wspólny i zróżnicowany na poszczególne składniki wykonawcze. Psychofarmakologia. 2007; 190: 517 – 530. [PubMed]
70. Del Parigi A, Chen K, Salbe AD, Reiman EM, Tataranni PA. Czy jesteśmy uzależnieni od jedzenia? Obes Res. 2003; 11: 493 – 495. [PubMed]
71. Mądry RA. Samokontrola narkotyków postrzegana jako zachowanie przyswajalne. Apetyt. 1997; 28: 1 – 5. [PubMed]
72. Wang GJ, Volkow ND, Thanos PK, Fowler JS. Podobieństwo między otyłością a uzależnieniem od narkotyków w ocenie neurofunkcjonalnej: przegląd koncepcji. J Addict Dis. 2004; 23: 39 – 53. [PubMed]
73. Kelley AE, Berridge KC. Neuronauka naturalnych nagród: znaczenie dla uzależniających leków. J Neurosci. 2002; 22: 3306 – 3311. [PubMed]
74. Koob GF, Le Moal M. Plastyczność nagłych obwodów nerwowych i „ciemna strona” narkomanii. Nat Neurosci. 2005; 8: 1442 – 1444. [PubMed]
75. Abizaid A, Gao Q, Horvath TL. Myśli o pożywieniu: mechanizmy mózgu i bilans energii obwodowej. Neuron. 2006; 51: 691 – 702. [PubMed]
76. Wang GJ, Volkow ND, Logan J i in. Dopamina mózgowa i otyłość. Lancet. 2001; 357: 354 – 357. [PubMed]
77. Hyman SE, Malenka RC, Nestler EJ. Neuralne mechanizmy uzależnienia: rola uczenia się i pamięci związanej z nagrodami. Annu Rev Neurosci. 2006; 29: 565 – 598. [PubMed]
78. Wise RA, MA Bozarth. Mechanizmy mózgowe nagradzania narkotyków i euforii. Psychiatr Med. 1985; 3: 445 – 460. [PubMed]
79. Volkow ND, Fowler JS. Uzależnienie, choroba przymusu i napędu: zaangażowanie kory oczodołowo-czołowej. Cereb Cortex. 2000; 10: 318 – 325. [PubMed]
80. Blum K, Cull JG, Braverman ER, Comings DE. Zespół niedoboru nagrody. Amerykański naukowiec. 1996; 84: 132 – 145.
81. Wang GJ, Volkow ND, Felder C, et al. Zwiększona aktywność spoczynkowa doustnej kory somatosensorycznej u osób otyłych. Neuroreport. 2002; 13: 1151 – 1155. [PubMed]
82. Leibel RL, Rosenbaum M, Hirsch J. Zmiany w wydatkach energetycznych wynikające ze zmiany masy ciała. N Engl J Med. 1995; 332: 621 – 628. [PubMed]
83. Blair SN, Nichaman MZ. Problem zdrowia publicznego związany ze wzrostem częstości występowania otyłości i tego, co należy z tym zrobić. Mayo Clin Proc. 2002; 77: 109 – 113. [PubMed]
84. Lieberman LS. Ewolucyjne i antropologiczne perspektywy optymalnego żerowania w środowiskach otyłych. Apetyt. 2006; 47: 3 – 9. [PubMed]
85. Nesse RM, Berridge KC. Używanie narkotyków psychoaktywnych w perspektywie ewolucyjnej. Nauka. 1997; 278: 63 – 66. [PubMed]
86. Zhang Y, Proenca R, Maffei M, Barone M, Leopold L, Friedman JM. Klonowanie pozycyjne mysiego genu otyłego i jego ludzkiego homologu. Natura. 1994; 372: 425 – 432. [PubMed]
87. Friedman JM, Halaas JL. Leptyna i regulacja masy ciała u ssaków. Natura. 1998; 395: 763 – 770. [PubMed]
88. Friedman JM. Leptyna, receptory leptyny i kontrola masy ciała. Nutr Rev. 1998; 56: S38 – 46. dyskusja S54-75. [PubMed]
89. Friedman JM. Funkcja leptyny w odżywianiu, wadze i fizjologii. Nutr Rev. 2002; 60: S1 – 14. dyskusja S68-84, 85-17. [PubMed]
90. Considine RV, Caro JF. Leptyna i regulacja masy ciała. Int J. Biochem Cell Biol. 1997; 29: 1255 – 1272. [PubMed]
91. Considine RV. Leptyna i otyłość u ludzi. Eat Weight Disord. 1997; 2: 61 – 66. [PubMed]
92. Kiefer F, Jahn H, Jaschinski M, i in. Leptyna: modulator głodu alkoholowego? Biol Psychiatry. 2001; 49: 782 – 787. [PubMed]
93. Wren AM, Seal LJ, Cohen MA, et al. Grelina zwiększa apetyt i zwiększa spożycie żywności u ludzi. J Clin Endocrinol Metab. 2001; 86: 5992. [PubMed]
94. Cummings DE, Purnell JQ, Frayo RS, Schmidova K, Wisse BE, Weigle DS. Wstępny wzrost poziomu greliny w osoczu sugeruje rolę w inicjacji posiłku u ludzi. Cukrzyca. 2001; 50: 1714 – 1719. [PubMed]
95. Klok MD, Jakobsdottir S, Drent ML. Rola leptyny i greliny w regulacji przyjmowania pokarmu i masy ciała u ludzi: przegląd. Obes Rev. 2007; 8: 21 – 34. [PubMed]
96. Paik KH, Jin DK, Song SY, et al. Korelacja między stężeniem greliny w osoczu na czczo a wiekiem, wskaźnikiem masy ciała (BMI), percentylami BMI i profilami ghreliny osoczowej 24 w zespole Pradera-Williego. J Clin Endocrinol Metab. 2004; 89: 3885 – 3889. [PubMed]
97. Kraus T, Schanze A, Groschl M, et al. W alkoholizmie wzrasta poziom greliny. Alkohol Clin Exp Res. 2005; 29: 2154 – 2157. [PubMed]
98. Buckland PR. Czy kiedykolwiek znajdziemy geny uzależnienia? Uzależnienie. 2008; 103: 1768 – 1776. [PubMed]
99. Goldman D, Oroszi G, Ducci F. Genetyka uzależnień: odkrywanie genów. Nat Rev Genet. 2005; 6: 521 – 532. [PubMed]
100. Leshner AI. Uzależnienie jest chorobą mózgu i ma znaczenie. Nauka. 1997; 278: 45 – 47. [PubMed]
101. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom Palenie papierosów wśród dorosłych - Stany Zjednoczone, 2004. Tygodniowy raport dotyczący zachorowalności i śmiertelności. 2005; 54: 1121–1124. [PubMed]
102. Skidmore PM, Yarnell JW. Epidemia otyłości: perspektywy zapobiegania. QJM. 2004 Dec; 97: 817 – 825. [PubMed]
103. Battle EK, Brownell KD. Konfrontacja z rosnącą falą zaburzeń odżywiania i otyłości: leczenie a zapobieganie i polityka. Addict Behav. 1996; 21: 755 – 765. [PubMed]
104. Schwartz MB, Brownell KD. Działania niezbędne do zapobiegania otyłości u dzieci: tworzenie klimatu dla zmian. J Law Med Ethics. 2007; 35: 78 – 89. [PubMed]
105. Chiu YH, Lee TH, Shen WW. Stosowanie niskodawkowej topiramatu w zaburzeniach używania substancji i kontroli masy ciała. Psychiatry Clin Neurosci. 2007; 61: 630 – 633. [PubMed]
106. Bray GA, Hollander P, Klein S, i in. Randomizowane, kontrolowane placebo badanie 6 na miesiąc z zastosowaniem dawki topiramatu w celu zmniejszenia masy ciała w otyłości. Obes Res. 2003; 11: 722 – 733. [PubMed]
107. Muccioli GG. Blokowanie receptorów kanabinoidowych: kandydaci na leki i obietnice terapeutyczne. Chem Biodivers. 2007; 4: 1805 – 1827. [PubMed]
108. Janero DR, Makriyannis A. Ukierunkowane modulatory endogennego systemu kannabinoidowego: przyszłe leki do leczenia zaburzeń uzależnienia i otyłości. Curr Psychiatry Rep. 2007; 9: 365 – 373. [PubMed]
109. Stapleton JA. Próba przychodzi zbyt późno, ponieważ psychiatryczne skutki uboczne kończą nadzieję na rimonabant. Uzależnienie. 2009; 104: 277 – 278. [PubMed]
110. Carroll KM. Podejście poznawczo-behawioralne: leczenie uzależnienia od kokainy. Vol. 1. Narodowy Instytut Narkomanii; Rockville, MD: 1998.
111. Kadden R, Carroll KM, Donovan D, et al. Podręcznik terapii umiejętności radzenia sobie z problemami poznawczo-behawioralnymi. Narodowy Instytut Zdrowia; Rockville, MD: 1994.
112. Monti PM, Kadden RM, Rohsenow DJ, Cooney NL, Abrams DB. Leczenie uzależnienia od alkoholu: Przewodnik szkoleniowy dotyczący umiejętności radzenia sobie ze stresem. 2nd ed. The Guilford Press; Nowy Jork: 2002.
113. Marlatt GA. Część I. Zapobieganie nawrotom: Przegląd ogólny. W: Marlatt GA, Gordon JR, redaktorzy. Zapobieganie nawrotom: strategie utrzymania w leczeniu zachowań uzależniających. The Guilford Press; Nowy Jork: 1985. str. 1 – 348.
114. Copeland J, Swift W, Roffman R, Stephens R. Randomizowane badanie kontrolowane krótkich interwencji poznawczo-behawioralnych w związku z zaburzeniami używania konopi. J Subst Abuse Treat. 2001; 21: 55 – 64. dyskusja 65-56. [PubMed]
115. Carroll KM, Rounsaville BJ, Keller DS. Strategie zapobiegania nawrotom w leczeniu nadużywania kokainy. Am J Drug Alcohol Abuse. 1991; 17: 249 – 265. [PubMed]
116. Carroll KM, Rounsaville BJ, Nich C, Gordon LT, Wirtz PW, Gawin F. Roczna obserwacja psychoterapii i farmakoterapii uzależnienia od kokainy. Opóźnione pojawienie się efektów psychoterapii. Arch Gen Psychiatry. 1994; 51: 989 – 997. [PubMed]
117. Carroll KM, Rounsaville BJ, Gordon LT, et al. Psychoterapia i farmakoterapia dla ambulatoryjnych osób nadużywających kokainy. Arch Gen Psychiatry. 1994; 51: 177 – 187. [PubMed]
118. Chaney EF, O'Leary MR, Marlatt GA. Trening umiejętności z alkoholikami. J Consult Clin Psychol. 1978; 46: 1092 – 1104. [PubMed]
119. Larimer ME, Palmer RS, Marlatt GA. Zapobieganie nawrotom. Przegląd modelu poznawczo-behawioralnego Marlatt. Alkohol Res Health. 1999; 23: 151 – 160. [PubMed]
120. Maude-Griffin PM, Hohenstein JM, Humfleet GL, Reilly PM, Tusel DJ, Hall SM. Doskonała skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej dla osób nadużywających cracku w miastach: efekty główne i pasujące. J Consult Clin Psychol. 1998; 66: 832 – 837. [PubMed]
121. Tkanina AN. Terapia zachowań i terapia poznawczo-behawioralna otyłości: czy istnieje różnica? J Am Diet Assoc. 2007; 107: 92 – 99. [PubMed]
122. Brownell KD, Heckerman CL, Westlake RJ. Zachowawcza kontrola otyłości: opisowa analiza programu na dużą skalę. J Clin Psychol. 1979; 35: 864 – 869. [PubMed]
123. Brownell KD, Cohen LR. Przestrzeganie schematów żywieniowych. 2: Składniki skutecznych interwencji. Behav Med. 1995; 20: 155 – 164. [PubMed]
124. Brownell KD, Cohen LR. Przestrzeganie schematów żywieniowych. 1: przegląd badań. Behav Med. 1995; 20: 149 – 154. [PubMed]
125. Brownell KD. Dieta, ćwiczenia i interwencja behawioralna: podejście niefarmakologiczne. Eur J Clin Invest. 1998 Sep; 28 (Suppl 2): 19 – 21. dyskusja 22. [PubMed]
126. Ashley JM, St Jeor ST, Schrage JP, et al. Kontrola wagi w gabinecie lekarskim. Arch Intern Med. 2001; 161: 1599 – 1604. [PubMed]
127. Brownell KD, Stunkard AJ, McKeon PE. Redukcja wagi w miejscu pracy: częściowo spełniona obietnica. Am J Psychiatry. 1985; 142: 47 – 52. [PubMed]
128. Gardner CD, Kiazand A, Alhassan S, et al. Porównanie diet Atkinsa, strefy, Ornish i LEARN w celu zmiany masy ciała i powiązanych czynników ryzyka wśród kobiet przed menopauzą z nadwagą: badanie utraty masy ciała od A do Z: badanie randomizowane. JAMA. 2007; 297: 969 – 977. [PubMed]
129. Marchesini G, Natale S, Chierici S i in. Wpływ terapii poznawczo-behawioralnej na jakość życia związaną ze zdrowiem u osób otyłych z zaburzeniami objadania się i bez nich. Int J Obes Relat Metab Disord. 2002; 26: 1261 – 1267. [PubMed]
130. Wielka Księga Anonimowych Alkoholików. 4th ed. Alcoholics Anonymous World Services, Inc; Nowy Jork: 2002.
131. Weiner S. Uzależnienie od przejadania się: grupy samopomocy jako modele leczenia. J Clin Psychol. 1998; 54: 163 – 167. [PubMed]
132. Higgins ST, Budney AJ, Bickel WK, Foerg FE, Donham R, Badger GJ. Zachęty poprawiają wyniki leczenia ambulatoryjnego uzależnienia od kokainy. Arch Gen Psychiatry. 1994; 51: 568 – 576. [PubMed]
133. Higgins ST, Wong CJ, Badger GJ, Ogden DE, Dantona RL. Warunkowe wzmocnienie zwiększa abstynencję kokainową podczas leczenia ambulatoryjnego i 1 rok obserwacji. J Consult Clin Psychol. 2000; 68: 64 – 72. [PubMed]
134. Lussier JP, Heil SH, Mongeon JA, Badger GJ, Higgins ST. Metaanaliza terapii wzmacniającej opartej na bonach dla zaburzeń związanych z używaniem substancji. Uzależnienie. 2006; 101: 192 – 203. [PubMed]
135. Petry NM, Simcic F., Jr. Ostatnie postępy w rozpowszechnianiu technik zarządzania awaryjnego: perspektywy kliniczne i badawcze. J Subst Abuse Treat. 2002; 23: 81 – 86. [PubMed]
136. Peirce JM, Petry NM, Stitzer ML i in. Wpływ tańszych zachęt na abstynencję pobudzającą w leczeniu podtrzymującym metadonem: badanie sieci badań klinicznych nad uzależnieniem od narkotyków. Arch Gen Psychiatry. 2006; 63: 201 – 208. [PubMed]
137. Petry NM, Martin B, Cooney JL, Kranzler HR. Daj im nagrody i przyjdą: zarządzanie awaryjne w leczeniu uzależnienia od alkoholu. J Consult Clin Psychol. 2000; 68: 250 – 257. [PubMed]
138. Petry NM, Martin B, Finocche C. Zarządzanie awaryjne w leczeniu grupowym: projekt demonstracyjny w centrum drop-in HIV. J Subst Abuse Treat. 2001; 21: 89 – 96. [PubMed]
139. Petry NM, Martin B. Niskie koszty zarządzania awaryjnego w leczeniu pacjentów z metadonem wykorzystujących kokainę i opioidy. J Consult Clin Psychol. 2002; 70: 398 – 405. [PubMed]
140. Petry NM, Alessi SM, Marx J, Austin M, Tardif M. Vouchery a nagrody: leczenie awaryjne osób nadużywających substancji w środowisku społecznościowym. J Consult Clin Psychol. 2005; 73: 1005 – 1014. [PubMed]
141. Petry NM, Peirce JM, Stitzer ML, et al. Wpływ zachęt opartych na nagrodach na wyniki osób nadużywających narkotyków w ramach ambulatoryjnych programów leczenia psychospołecznego: badanie sieci badań klinicznych nad uzależnieniami od narkotyków. Arch Gen Psychiatry. 62: 1148 – 1156. [PubMed]
142. Petry NM, Alessi SM, Hanson T. Zarządzanie awaryjne poprawia abstynencję i jakość życia osób nadużywających kokainy. J Consult Clin Psychol. 2007; 75: 307 – 315. [PubMed]
143. Petry NM, Alessi SM, Hanson T, Sierra S. Randomizowana próba warunkowych nagród w porównaniu z kuponami u pacjentów z metadonem używających kokainy. J Consult Clin Psychol. 2007; 75: 983 – 991. [PubMed]
144. Epstein LH, Masek BJ, Marshall WR. Program szkolny oparty na wartościach odżywczych do kontroli jedzenia u otyłych dzieci. Terapia zachowań. 1978; 9: 766 – 778.
145. Jason LA, Brackshaw E. Dostęp do telewizji uzależniony od aktywności fizycznej: wpływ na ograniczenie oglądania telewizji i masy ciała. J Behav Ther Exp Psychiatry. 1999; 30: 145 – 151. [PubMed]
146. Hyman SE. Neurobiologia uzależnienia: implikacje dla dobrowolnej kontroli zachowania. Am J Bioeth. 2007; 7: 8 – 11. [PubMed]
147. Oliver JE. Fat Politics: Prawdziwa historia amerykańskiej epidemii otyłości. Oxford University Press; Nowy Jork: 2005.
;
