Podobieństwo otyłości u zwierząt domowych i dzieci: model uzależnienia (2016)

Br J Nutr. 2016 Jul 29: 1-6. [Wydanie elektroniczne przed papierowym]

Pretlow RA1, Corbee RJ2.

Abstrakcyjny

Otyłość u zwierząt domowych jest frustrującym i głównym problemem zdrowotnym. Podobnie jest z otyłością u ludzkich dzieci. Kwestionuje się dominujące teorie wyjaśniające rosnące wskaźniki otyłości - na przykład złe odżywianie i siedzący tryb życia. Interwencje dotyczące otyłości zarówno u zwierząt domowych, jak i dzieci przyniosły skromne krótkoterminowe, ale słabe długoterminowe wyniki. Potrzebne są nowe strategie. Nowa teoria zakłada, że ​​otyłość u zwierząt domowych i dzieci jest spowodowana `` smakołykami '' i nadmiernymi ilościami posiłków podawanych przez `` rodzica zwierzaka '' i dziecko-rodzica w celu uzyskania uczucia od zwierzęcia / dziecka, co umożliwia `` uzależnienie od jedzenia '' u zwierzęcia. / dziecko i skutkuje „współuzależnieniem” rodziców. Rodzice zwierząt domowych i rodzice dzieci mogą nawet stać się zakładnikami smakołyków / jedzenia, aby uniknąć gniewu zwierzęcia / dziecka. Uzależnienie od jedzenia u zwierzęcia / dziecka może być również spowodowane czynnikami emocjonalnymi, takimi jak stres, niezależnie od współzależności rodziców. Odpowiednie leczenie otyłości u dzieci zostało wypróbowane przy użyciu klasycznych technik odstawiania / abstynencji, a także metod uzależnienia behawioralnego, z istotnymi wynikami. Zarówno dziecko, jak i rodzic przechodzą przez wycofanie się z określonych „problematycznych pokarmów”, następnie podjadania (niespecyficzne pokarmy), a wreszcie nadmiernych porcji podczas posiłków (stopniowe zmniejszanie). Takie podejście powinno dobrze dostosować się do zwierząt domowych i ich rodziców. Otyłość zwierząt domowych jest bardziej „czysta” niż otyłość dziecięca, ponieważ czynniki przyczyniające się do jej wystąpienia i punkty leczenia są zasadniczo pod kontrolą zwierzęcia-rodzica. Otyłość zwierząt domowych może więc służyć jako idealne łóżko testowe do leczenia i zapobiegania otyłości dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem zachowań rodziców. Wymiana informacji między dziedzinami otyłości u zwierząt domowych i dzieci byłaby korzystna dla obu stron.

SŁOWA KLUCZOWE: Nałóg; Koty; Dzieciństwo; Współzależność; Psy; Otyłość; Zachowanie rodzicielskie

PMID: 27469280

DOI: 10.1017 / S0007114516002774