Rozpowszechnienie uzależnienia od żywności według skali Yale Food Addiction Scale: Systematyczny przegląd (2014)

1. Wstęp

Otyłość została opisana jako globalna epidemia z 36.9% samcami i 38.0% kobietami na całym świecie sklasyfikowanymi jako nadwaga lub otyłość [1]. Jest to istotne, biorąc pod uwagę zwiększone ryzyko chorób przewlekłych związanych z otyłością, takich jak choroby układu krążenia i cukrzyca typu 2 [2], a także implikacje psychologiczne, w tym obniżoną jakość życia i związane z wagą piętno społeczne [3]. Sugeruje się, że uzależnienie od pewnych rodzajów żywności, szczególnie wysoko przetworzonej, hiper-smacznej żywności, może być czynnikiem przyczyniającym się do przejadania się i otyłości równolegle z dramatycznymi zmianami w środowisku żywnościowym [4]. Negatywne postrzeganie podobne do tych związanych z otyłością jest teraz związane z uzależnieniem od żywności (FA) [5], ale co ciekawe, stygmatyzacja związana z otyłością jest zmniejszona, gdy jest oprawiona w kontekście FA [6].

Termin „uzależnienie od żywności” został użyty w połączeniu z określonymi zachowaniami żywieniowymi w celu opisania nieprawidłowego wzorca nadmiernej konsumpcji [7,8,9]. Podczas gdy uzależnienia behawioralne, takie jak hazard, zostały niedawno uznane przez Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) [10], nie ma zgody co do tego, że FA jest zaburzeniem klinicznym, ani nie istnieje powszechnie przyjęta definicja FA. Szeroko stosowana definicja FA pojawiła się poprzez mapowanie kryteriów diagnostycznych DSM-IV pod kątem uzależnienia od substancji od zachowań związanych z jedzeniem [9]. Należą do nich: tolerancja, objawy abstynencyjne, większe spożycie niż zamierzone, uporczywe pragnienie lub nieudane próby ograniczenia, dużo czasu spędzonego na używaniu lub odzyskiwaniu z substancji, ciągłe stosowanie pomimo wiedzy o konsekwencjach, zaniechanie działań z powodu użycia substancji [10]. Podczas gdy techniki neuroobrazowania stały się popularną metodą badania FA, tylko jedno badanie neuroobrazowe zbadało fenotyp FA zgodnie z kryteriami zależności substancji od DSM [11]. Badanie to wykazało podobieństwa w reakcjach neuronalnych między uzależniającym jedzeniem a tradycyjnym uzależnieniem. Podczas gdy było dużo więcej badań neuroobrazowania otyłości jako proxy dla FA [12,13,14,15,16], ustalenia były niespójne [17]. Może to być spowodowane tym, że otyłość jest stanem niejednorodnym i nie jest jasne, jaki odsetek osób otyłych uwzględniono w tych badaniach, którzy są naprawdę uzależnieni od pewnych pokarmów. Istnieją jednak wstępne dowody na to, że dopaminergiczne obwody mózgu powszechnie związane z uzależnieniem od substancji są również związane z nieprawidłowymi zachowaniami żywieniowymi, takimi jak przejadanie się w otyłości [18,19]. Jest zatem możliwe, że uzależnienie fizjologiczne od pożywienia oparte na mechanizmach neuronowych może pomóc w wyjaśnieniu niektórych nieskuteczności aktualnych programów dotyczących wagi, koncentrujących się na diecie i ćwiczeniach [20].

Pomimo wzrostu liczby publikacji dotyczących FA [17], przy poszukiwaniu PubMed „uzależnienia od żywności” identyfikującego publikacje 809 w ciągu ostatnich pięciu lat, niewiele uwagi poświęcono ocenie klinicznej FA. Warunki synonimiczne dla FA, takie jak „uzależniony od żywności” „chohoholic” i „carb craver”, były używane w literaturze świeckiej od dziesięcioleci. Jednak ocena FA w dużej mierze opierała się na samoidentyfikacji, wykorzystywała podwyższone BMI jako wskaźnik zastępczy dla FA lub administrowała niezatwierdzonymi narzędziami bez dowodów na poparcie konkretnych środków oceny [4]. Doprowadziło to do różnic w doniesieniach o częstości występowania FA, z brakiem charakterystyki konstrukcji FA w badaniach i potencjalnym błędnym zaklasyfikowaniem osób, które można uznać za uzależnione od żywności. Do oceny uzależniającej żywności i skłonności do jedzenia wykorzystano wiele ankiet zgłoszonych przez samych siebie. Istniejące narzędzia, takie jak Kwestionariusz Pragnienia Żywności [21,22], Holenderski kwestionariusz zachowań żywieniowych [23], Three Factor Eating Questionnaire [24] i Power of Food Scale [25], zbadali możliwe cechy związane z uzależniającym jedzeniem, takie jak powściągliwość, odhamowanie, impulsywność i pragnienie. Jednak te uzależniające zachowania zwykle badano w izolacji.

Narzędzie specjalnie zaprojektowane do oceny FA, ​​skali Yale Food Addiction Scale (YFAS) [26], został opracowany w 2009 przez modelowanie całego DSM-IV, aby uzależnienie od substancji miało zastosowanie do zachowań związanych z jedzeniem. Rozwój YFAS umożliwił zbadanie potencjalnego FA w populacjach przy użyciu znormalizowanego narzędzia. Poprzednie badania wykazały, że YFAS ma solidne właściwości psychometryczne, w tym odpowiednią spójność wewnętrzną (oryginalne badanie walidacyjne α = 0.86), a także zbieżną, dyskryminacyjną i przyrostową [26,27]. YFAS wykorzystuje dwie opcje oceny, w tym punktację objawów FA i diagnozę. Uczestnicy otrzymują ocenę punktową od zera do siedmiu odpowiadającą liczbie zatwierdzonych kryteriów diagnostycznych DSM-IV. Dodatkowo „diagnoza” FA jest przypisywana uczestnikom, którzy popierają trzy lub więcej objawów, a także spełniają kryteria klinicznego upośledzenia, zgodnie z diagnozą DSM-IV tradycyjnej zależności od substancji.

Według wiedzy autorów, tylko jedno dotychczasowe badanie dostarczyło przeglądu sposobu wykorzystania YFAS do pomiaru FA [28]. Dotychczasowe przeglądy nie zawierały systematycznych badań dotyczących stosowania YFAS. Biorąc pod uwagę, że FA jest szybko rozwijającym się obszarem badań, a YFAS jest jedynym dostępnym obecnie narzędziem do oceny FA, ​​nadszedł czas, aby sprawdzić, jak narzędzie zostało wykorzystane i zastosowane w badaniach i praktyce. Celem tego badania było systematyczne przeglądanie badań, w których wykorzystano YFAS do oceny FA i związanych z nią objawów, a następnie do przeprowadzenia metaanalizy wyników badań. Podstawowym wynikiem przeglądu było określenie częstości występowania rozpoznania FA i podskal objawów w różnych populacjach badanych. Inne wyniki przeglądu miały na celu określenie częstości występowania FA według grupy wiekowej, statusu wagi i płci, aby określić, czy określone grupy mogą być bardziej predysponowane do FA, i określić, czy istnieją jakiekolwiek związki między YFAS a innymi zmiennymi związanymi z jedzeniem.

2. Metody

Podjęto systematyczny przegląd literatury w celu zidentyfikowania opublikowanych badań, w których wykorzystano YFAS do oceny diagnozy FA lub oceny objawów od roku opracowania narzędzia, 2009, do lipca 2014.

Przeszukiwano elektroniczne bazy danych w celu zidentyfikowania odpowiednich publikacji. Należą do nich: MEDLINE, The Cochrane Library, EMBASE (baza danych Excerpta Medica), CINAHL (skumulowany indeks do opieki pielęgniarskiej i zdrowia pokrewnego), Informit Health Collection, Proquest, Web of Science, Scopus i PsycINFO. Słowa kluczowe zostały poinformowane przez wstępne poszukiwania literatury i zostały przeszukane, w tym: Skala Yale Food Addiction, YFAS, kwestionariusz; uzależnienie od żywności, uzależnienie behawioralne, zachowania żywieniowe, otyłość, jedzenie, jedzenie, zachowania żywieniowe, preferencje żywieniowe, nawyki żywieniowe, wskaźnik masy ciała, przejadanie się, hiperfagia, zaburzenia związane z substancjami, objadanie się, jedzenie hedoniczne. Przeszukano zarówno angielską, jak i amerykańską pisownię zachowania / zachowania. Wyszukiwanie w bazach danych zostało uzupełnione przez cytowane kontrole referencyjne i systematyczne sprawdzanie list referencyjnych określonych artykułów pod kątem dodatkowych odpowiednich publikacji. Strategia wyszukiwania została zarejestrowana w PROSPERO [29].

Aby określić, czy kwalifikują się do udziału w przeglądzie, tytuły i streszczenia zidentyfikowanych badań zostały ocenione przez dwóch niezależnych recenzentów przy użyciu z góry określonego kryterium włączenia. Badania włączono, jeśli wykorzystali YFAS lub zmodyfikowaną formę YFAS do oceny FA, ​​zgłosili diagnozę YFAS lub punktację objawów, szczegółowo opisali dane demograficzne populacji i opublikowali je w języku angielskim. Pobrano artykuły ze wszystkich badań spełniających kryteria włączenia. Jeśli kwalifikacja badania do włączenia była niejasna, artykuł został pobrany w celu dalszego wyjaśnienia.

Jakość uzyskanych badań została oceniona przez dwóch niezależnych recenzentów przy użyciu znormalizowanego narzędzia 9 [30]. Kryteria jakości obejmowały takie elementy, jak metoda doboru próby, sposoby radzenia sobie z czynnikami zakłócającymi, wiarygodność miar wyników i analiza statystyczna. Każdy element został sklasyfikowany jako obecny „Tak”, nieobecny „Nie” lub „Niejasny” dla każdego włączonego badania, a następnie każda odpowiedź została zakodowana odpowiednio jako + 1, 0 i −1. Przedmioty zostały sklasyfikowane jako „nie dotyczy”, jeśli przedmiot nie był istotny dla projektu badania i został oceniony jako 0. Uznano, że badania wysokiej jakości mają wynik 8 lub więcej z maksymalnej liczby dziewięciu. Żadne badania nie zostały wykluczone na podstawie ocen jakości. Dane zostały wyodrębnione przy użyciu standardowych tabel opracowanych do przeglądu. W przypadku niepewności co do włączenia do badania skonsultowano się z trzecim niezależnym recenzentem do czasu osiągnięcia konsensusu.

Badania zostały zestawione w porządku chronologicznym. Wyniki przedstawiono w oparciu o zastosowane opcje punktacji, w tym: diagnozę FA, punktację objawów YFAS oraz badania, które wykazały wysokie i niskie wyniki FA. Badania zostały pogrupowane według BMI, wieku i płci w celu porównania w przeglądzie systematycznym i metaanalizie. Ponieważ tylko dwa badania donosiły o rozpowszechnieniu rozpoznania FA w próbie ze średnim BMI w kategorii nadwagi, badania uczestników z nadwagą lub otyłością zgrupowano w jednej kategorii do metaanalizy. Uczestnicy zostali sklasyfikowani jako zdrowi, jeśli średni BMI <25 kg / m²lub sklasyfikowany jako nadwaga / otyłość, jeśli średni BMI ≥25 kg / m². Uczestnicy zostali sklasyfikowani jako dzieci i młodzież (<18 lat), młodzi dorośli (18–35 lat) i starsi dorośli (> 35 lat) w celu sprawdzenia ewentualnych różnic związanych z wiekiem związanych z etapem życia (np. Stan cywilny i struktura gospodarstwa domowego) a także wzorce żywieniowe i spożycie składników odżywczych [31]. Tam, gdzie BMI lub wiek wahały się w wielu kategoriach, średni BMI lub wiek posłużyły do ​​zaklasyfikowania uczestników do jednej kategorii. Jeśli badania wykazały występowanie rozpoznania FA osobno dla wielu kategorii statusu wagi, wyniki YFAS dla określonej kategorii wagowej zostały wprowadzone do odpowiedniej analizy. Chociaż w jednym badaniu oddzielnie przedstawiono wyniki YFAS dla osób dorosłych w wieku> 65 lat, dane z tego badania zostały wprowadzone jako pojedynczy punkt danych do metaanalizy, aby zachować spójność we wszystkich badaniach. Uczestnicy zostali również pogrupowani według stanu klinicznego do metaanalizy. Do metaanalizy diagnozy FA, ​​uczestników pogrupowano jako osoby z aktualnie zdiagnozowanym klinicznie zaburzeniem odżywiania (np. Zaburzeniem z napadami objadania się (BED), bulimią psychiczną) jako odżywianiem bez zaburzeń, jeśli nie stwierdzono zaburzeń odżywiania. Dodatkowo, na potrzeby metaanalizy wyników objawów, uczestnicy zostali sklasyfikowani jako populacja kliniczna, jeśli zostali rekrutowani ze środowiska klinicznego lub mieli aktualną diagnozę zaburzeń odżywiania, lub jako próba niekliniczna, jeśli nie spełniali tych kryteriów.

Wyniki zebrano za pomocą metaanalizy, jeśli badanie wykazało odsetek osób z rozpoznaniem lub średnią oceną objawów, a także liczbę uczestników. Ze względu na ograniczoną liczbę badań i brak ujednoliconej definicji badań zgłaszających grupy z wysokim i niskim FA, w metaanalizie uwzględniono jedynie diagnozę i punktację objawów. Heterogeniczność była testowana podczas metaanalizy i jeśli występowała istotna heterogeniczność, do analizy statystycznej stosowano model efektów losowych. Podanaliza według płci (mężczyzna lub kobieta), wagi ciała (zdrowa waga, nadwaga lub otyłość), grupy wiekowej (młodzi dorośli 18–35 lat lub starsi> 35 lat) i stanu klinicznego (populacja kliniczna vs. niekliniczna) podejmowano również, jeśli było wystarczająco dużo badań, aby przeprowadzić oddzielne metaanalizy. Ponieważ tylko jedno badanie wykazało występowanie FA u dzieci, badanie to nie zostało uwzględnione w metaanalizie. Metaanalizy przeprowadzono przy użyciu Comprehensive Meta-Analysis Professional wersja 2 (Biostat, Inc., Englewood, NJ, USA). Jeśli nie podano szczegółów, skontaktowano się z autorami w celu uzyskania wymaganych informacji.

Autorzy przyznają, że nie ma powszechnie przyjętej definicji FA, jednakże terminy takie jak „uzależnieni od żywności” i „diagnoza” są używane dla zwięzłości w kolejnych częściach artykułu i odnoszą się do kryteriów stosowanych do diagnozowania FA zgodnie z ustaleniami YFAS .

3. Wyniki

Początkowo artykuły 1148 zostały zidentyfikowane przy użyciu strategii wyszukiwania. Po usunięciu zduplikowanych odniesień i ocenie artykułów przy użyciu wstępnie zdefiniowanego kryterium włączenia zidentyfikowano odpowiednie artykuły 28 opisujące badania 25 (Rysunek 1) [11,26,27,32,33,34,35,36,37,38,39,40,41,42,43,44,45,46,47,48,49,50,51,52,53,54,55,56,57]. Podstawowymi przyczynami wykluczenia był artykuł mający charakter narracyjny i badanie, w którym nie uwzględniono wyników istotnych dla przeglądu. Większość badań opublikowano począwszy od 2013 (n = 18) [32,33,34,35,36,37,38,39,40,41,43,44,45,46,47,48,49,50,51] oraz w Stanach Zjednoczonych (n = 15) [11,26,27,33,35,36,38,39,43,44,45,46,48,49,50]. Jak pokazano w Tabela 1, wszystkie badania były przekrojowe w projekcie z wyłączeniem trzech [34,44,52], a tylko jedno badanie oceniało wyniki YFAS w więcej niż jednym punkcie czasowym [34]. Osiem badań obejmowało osoby poszukujące lub uczestniczące w leczeniu utraty wagi [11,27,37,38,39,45,47,49], podczas gdy trzy badania obejmowały kandydatów na chirurgię bariatryczną [44,46,56]. Cztery badane osoby ze zdiagnozowanym zaburzeniem odżywiania, w tym BED i bulimią [27,32,36,49]. Cztery badania wykazały okres obserwacji po zakończeniu YFAS (od siedmiu tygodni do dziewięciu miesięcy) [38,39,44,45,52]. Tylko jedno badanie tych badań oceniało i zgłaszało wyniki badania YFAS na początku badania i kontynuowało po dziewięciu miesiącach [34].

Krytyczna ocena jakości włączonych badań jest opisana w Tabela 2. Spośród dziewięciu elementów jakości tylko jedno badanie zostało sklasyfikowane jako wysokiej jakości (wynik powyżej ośmiu) przy użyciu wstępnie zdefiniowanej oceny jakości [35]. Osiem badań miało wynik poniżej czterech. Kryteria jakości, w tym kontrola czynników zakłócających i postępowanie z wycofaniami, były słabo opisane we wszystkich recenzowanych badaniach. Tylko pięć z badań 25 opisało cechy uczestników, którzy nie zostali uwzględnieni w końcowej próbie badawczej i tylko piętnaście badań opisywało szczegółowo kontrolę potencjalnej zmiennej zakłócającej. Kryteria oceny adekwatności okresu obserwacji nie miały zastosowania do wszystkich badań z wyjątkiem trzech, co można przypisać przytłaczającej liczbie badań przekrojowych uwzględnionych w przeglądzie.

Rysunek 1. Schemat przepływu badań uwzględnionych w przeglądzie.  

Kliknij tutaj, aby powiększyć rysunek

Tabela 1. Charakterystyka włączonych badań z wykorzystaniem skali Yale Food Addiction Scale (YFAS) do oceny uzależnienia od żywności.   Kliknij tutaj, aby wyświetlić tabelę

Tabela 2. Ocena jakości analizowanych badań.   Kliknij tutaj, aby wyświetlić tabelę

Ogółem uczestników 196,211 zbadano we wszystkich recenzowanych badaniach, od jednego do uczestników 134,175. Uczestnicy byli głównie kobietami, a sześć badań dotyczyło wyłącznie kobiet [11,35,40,41,42,50,52] i dodatkowe dziewięć badań dotyczących populacji obejmującej> 70% kobiet [27,33,36,37,38,39,43,44,49,53,54]. Wiek włączonych uczestników wahał się od czterech do dziewięćdziesięciu lat. Czternaście badań obejmowało starsze osoby w wieku> 35 lat [27,35,37,38,39,44,45,46,49,50,51,52,56], dziesięć badanych młodszych dorosłych w wieku od 18 – 35 lat [11,26,32,33,34,36,40,41,42,43,47,53,54,57], a jeden badał dzieci i młodzież <18 lat [48]. Siedem badań dotyczyło populacji zdrowej wagi (18.5 – 25 kg / m²) [26,32,35,40,41,42,43], cztery badały populację z nadwagą (25 – 30 kg / m²) [11,33,36,51], a dziesięć badało populację otyłą (> 30 kg / m² [27,34,37,38,39,44,45,46,47,49,56,57]. W czterech badaniach nie określono BMI ani kategorii wagowej uczestników [46,48,50,52]. Jednak badania przeprowadzone przez Clarka i in. [46] badali pacjentów z chirurgią bariatryczną, którzy zgodnie z wytycznymi praktyki klinicznej prawdopodobnie mieliby BMI ≥35 kg / m² [58].

W badaniach 25 wykorzystano standardowy YFAS składający się z pytań o raport własny 23. W dwóch badaniach wykorzystano zmodyfikowany YFAS (m-YFAS), który składał się z dziewięciu podstawowych pytań, w tym jednego elementu dla każdego objawu plus dwóch elementów ze względu na kliniczne upośledzenie i dystres [35,50]. YFAS zmodyfikowany dla dzieci (YFAS-C) został użyty w jednym badaniu i składał się z pytań 25, które zostały zmienione na wiek odpowiednich działań i niższy poziom czytania [48]. Pięć z ocenionych badań zostało ukończonych online [26,32,35,46,53,54]. Cztery badania wyraźnie zauważyły, że YFAS został przetłumaczony na język inny niż angielski (włoski, niemiecki i francuski) [32,37,40,54], a jedno badanie zmieniło okres sprawozdawczy dwunastu miesięcy użyty w pierwotnym YFAS na poprzedni miesiąc [38,39], aby dać bliższe wskazanie wyników YFAS po interwencji. Piętnaście badań dotyczyło zarówno diagnozy YFAS, jak i oceny objawów [26,27,32,36,37,38,39,40,43,44,46,48,49,51,56,57], pięć użyło wyłącznie oceny objawów [11,33,41,42,45,53,54] i cztery wykorzystały wyłącznie diagnozę [34,35,47,50]. Dwa badania zgrupowały uczestników jako „wysokie” lub „niskie” FA na podstawie liczby zatwierdzonych objawów YFAS [11,41,42]. W jednym z tych badań zastosowano tę metodę kategoryzacji, ponieważ <5% uczestników spełniło diagnostyczne wartości graniczne [11] podczas gdy drugie badanie nie uzasadniało tej metody punktowania [42]. W jednym badaniu użyto punktowego wyniku punktowego bez opisu od autorów dotyczącego znaczenia tego wyniku [52].

3.1. Rozpowszechnienie diagnozy FA

W dwudziestu trzech badaniach odnotowano częstość rozpoznania FA. Jak pokazano w Tabela 3, odsetek próbek populacji spełniających kryteria diagnostyczne dla FA wahał się od 5.4% [51] do 56.8% [27]. Dwadzieścia badań donosiło o średniej częstości występowania FA dla całej próbki i poddano ją metaanalizie (Tabela 4). Metaanaliza zidentyfikowała znaczącą heterogeniczność w włączonych badaniach, a zatem raportowano model efektów losowych. Metaanaliza ujawniła, że ​​ta recenzja nie była przedmiotem publikacji.

Tabela 3. Wyniki włączonych badań wykorzystujących skalę uzależnienia od żywności Yale do oceny uzależnienia od żywności.   Kliknij tutaj, aby wyświetlić tabelę

 

Tabela 4. Wyniki metaanalizy rozpowszechnienia uzależnienia od żywności według płci, statusu wagi, wieku i zaburzonego statusu odżywiania. Opisywany jest model efektów losowych.   Kliknij tutaj, aby wyświetlić tabelę

 

Średnia ważona częstość występowania FA we wszystkich badaniach wynosiła 19.9% (Rysunek 2a) [26,27,32,34,35,36,37,39,40,43,44,45,46,47,49,50,51,53,56,57]. Częstość występowania rozpoznania FA była metaanalizowana według płci z wyższą średnią częstością FA w sześciu próbkach kobiet wyłącznie z 12.2% [35,40,45,47,51,57] w porównaniu do 6.4% w czterech próbkach samców [45,47,51,57]. W metaanalizie według kategorii BMI średnia częstość FA była znacznie większa w 24.9% w czternastu badaniach dotyczących osób z nadwagą / otyłych (Rysunek 2b) [27,34,35,36,37,38,39,44,45,46,47,49,51,56,57] w porównaniu do 11.1% w sześciu badaniach osób zdrowych o wadze (Rysunek 2c) [26,28,32,43,51,53]. Średnia częstość występowania FA była niższa w dziewięciu próbkach dorosłych poniżej 35 lat w 17.0% [26,32,34,36,40,43,47,53,57] w porównaniu do 22.2% w jedenastu próbkach dorosłych w wieku powyżej 35 lat [27,35,37,39,44,45,46,49,50,51,56]. Jednak w jednym badaniu opisującym wyniki dotyczące dorosłych w wieku 62 – 88 oraz dorosłych w wieku 42 – 64, częstość rozpoznania FA była niższa w starszej grupie wiekowej (odpowiednio 2.7% i 8.4%) [35]. W pojedynczym badaniu dzieci i młodzieży <18 lat częstość występowania FA wynosiła 7.2% [48].

Po sklasyfikowaniu według stanu nieuporządkowanego jedzenia średnia częstość FA wynosiła 57.6% w czterech próbkach z klinicznie zdiagnozowanym zaburzeniem odżywiania [27,36,40,49] i 16.2% w szesnastu próbkach osób bez diagnozy klinicznej zaburzonego jedzenia. Częstość występowania rozpoznania FA w dwóch badaniach osób z rozpoznaną BED wynosiła 41.5% i 56.8% [27,49]. Częstość występowania rozpoznania FA u osób z obecną diagnozą bulimii wynosiła 83.6% i 100%, podczas gdy 30% osób z historią bulimii spełniało kryteria diagnostyczne FA [36,40]. W pojedynczym badaniu oceniającym FA w dwóch punktach czasowych, wyjściowym i dziewięciu miesiącach stwierdzono, że częstość rozpoznania FA zmniejsza się z 32% do 2% po operacji bariatrycznej, która po średniej utracie masy 20% pierwotnej masy ciała [44].

Rysunek 2. (a) Metaanaliza diagnostyki skali uzależnienia od żywności Yale dla wszystkich badań; (b) Metaanaliza diagnozy skali uzależnienia od żywności Yale dla próbek z nadwagą / otyłością; (c) Metaanaliza diagnostyki skali uzależnienia od żywności Yale dla próbek zdrowej wagi.Kliknij tutaj, aby powiększyć rysunek

4. Dyskusja

Celem tego przeglądu była systematyczna ocena badań, w których wykorzystano YFAS do oceny obecności rozpoznania FA lub objawów FA w określonej populacji. Stosując metaanalizę, średnia ważona częstość rozpoznania FA w próbkach populacji dorosłych wynosiła 19.9%. Metaanaliza wykazała, że ​​częstość występowania FA była dwukrotnie większa niż w próbkach z nadwagą / otyłością w porównaniu z próbkami zdrowego BMI (odpowiednio 24.9% i 11.1%) i kobiet w porównaniu z mężczyznami (odpowiednio 12.2% i 6.4%). Częstość występowania FA była również wyższa u dorosłych w wieku powyżej 35 w porównaniu z dorosłymi młodszymi niż 35 lat (odpowiednio 22.2% i 17.0%). Ponadto, w populacjach z zaburzeniami odżywiania, średnia częstość występowania FA wynosiła 57.6%, co było wyższe niż u osób bez klinicznego rozpoznania zaburzonego jedzenia w 16.2%. Średnia liczba objawów zgłaszanych w badaniach wynosiła trzy z możliwych siedmiu objawów, a najczęstszym objawem zgłaszanym w 70% badań było „uporczywe pragnienie lub nieudane próby ograniczenia przyjmowania pokarmu”. W metaanalizie według stanu klinicznego populacje kliniczne zatwierdziły ponad dwukrotnie większą liczbę objawów w porównaniu z populacjami nieklinicznymi (odpowiednio objawy 4.0 i 1.7). Należy jednak zauważyć, że próbki populacji w włączonych badaniach składały się głównie z samic z nadwagą / otyłych rekrutowanych z placówek klinicznych. Stąd częstość występowania diagnozy YFAS FA i średnich wyników objawów jest prawdopodobnie wyższa w porównaniu z reprezentatywną próbą ogólnokrajową reprezentatywną dla populacji ze względu na cechy uczestników biorących udział w badaniu.

Sugerowano, że uzależnienie od jedzenia może działać w podobny sposób, jak inne uzależnienia od substancji, z powtarzającym się narażeniem na przyjemne jedzenie zmniejszające odpowiedź mózgu na dopaminę [60,61]. Doprowadziłoby to do spożycia większych ilości żywności, aby poczuć się zadowolonym, a następnie utrwalić przejadanie się. Może to pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego metaanaliza przeprowadzona w tym przeglądzie wykazała, że ​​starsi dorośli wykazywali większą częstość występowania FA, z wielokrotnym narażeniem na określoną żywność przez całe życie osoby, zmniejszając reakcję nagrody dopaminergicznej. W przeciwieństwie do tej hipotezy, badania przeprowadzone przez Flint i wsp., Kobiety w wieku powyżej 62 miały niższą częstość występowania rozpoznania FA niż grupa kobiet w średnim wieku 42 – 64 lat [35]. Podobne zjawisko odnotowano w pragnieniu i spożywaniu alkoholu, przy czym zaobserwowano redukcje w starszym wieku dorosłym [62,63]. Postulowano, że może to być spowodowane związanymi z wiekiem zmianami neurodegeneracyjnymi w uwalnianiu dopaminergicznym [62] i możliwe, że podobne zdarzenie wystąpi w FA. Aby uzasadnić tę teorię, konieczne są dalsze badania dotyczące różnic w statusie FA w ciągu całego życia danej osoby.

Nadmierna konsumpcja i późniejszy przyrost masy ciała związany z tępą odpowiedzią dopaminergiczną mogą również stanowić uzasadnienie dla stwierdzenia, że ​​częstość występowania FA była wyższa u osób z nadwagą / otyłością. Warto zauważyć, podczas gdy diagnoza YFAS i wyniki objawów były pozytywnie powiązane ze zmiennymi antropometrycznymi związanymi z otyłością w wielu recenzowanych badaniach, w tym w zakresie kategorii wagowych [35,36,51], stwierdzono, że inne czynniki, takie jak obecność bulimii, osłabiają ten związek [40]. W związku z tym pozostają ograniczenia w porównywaniu statusu otyłości z jedzeniem uzależniającym i konieczne są dalsze badania.

Metaanaliza wykazała również, że kobiety miały większą częstość występowania FA w porównaniu z mężczyznami, co może być związane z różnicami w profilach hormonalnych i / lub wzorach żywieniowych związanych z płcią [64,65]. Bardzo niewiele badań opisywało diagnozę wyłącznie u mężczyzn, stąd wyniki metaanalizy należy interpretować ostrożnie. Podczas gdy dwa badania zidentyfikowały zależności między objawami FA a pochodzeniem etnicznym, specyficzne pochodzenie etniczne z największą częstością FA różniło się między badaniami [35,39]. Na te związki etniczne może mieć wpływ skład demograficzny próbek populacji. Dalsze badania w reprezentatywnych próbkach i kontrolowanie potencjalnych zmiennych zakłócających są wymagane przed potwierdzeniem lub obaleniem zależności między otyłością, płcią i FA.

Większość recenzowanych badań była przekrojowa pod względem projektowania, oceniając FA za pomocą YFAS tylko w jednym punkcie czasowym. Zapobiega to interpretacji przyczyny i skutku między zmiennymi. Tylko jedno badanie uwzględnione w przeglądzie zostało zakwalifikowane jako jakość pozytywna [35], co może wynikać z obserwacyjnego charakteru włączonych badań. Pojedyncze badanie śledziło FA w czasie w tej samej populacji i oceniało częstość występowania FA przed i dziewięć miesięcy po operacji pomostowania żołądka [44]. W badaniu tym rozpoznano FA u trzynastu z czternastu uczestników zakwalifikowanych jako uzależnieni od żywności na początku. Może to dostarczyć dowodów na to, że utrata masy ciała po zabiegu bariatrycznym może odwrócić uzależniające zachowania związane z jedzeniem, zgodnie z oceną YFAS.

W przeciwieństwie do tego, badania behawioralnych interwencji odchudzających wykazały odmienne wyniki w związku między utratą masy ciała a wynikami YFAS. Podczas gdy w jednym badaniu stwierdzono, że wyniki YFAS na początku przewidywały utratę masy ciała, drugie badanie długoterminowe nie wykazało związku między statusem FA a sukcesem odchudzania [38,45]. Chociaż 30% badań badał FA w populacji poszukującej lub uczestniczącej w utracie wagi, żadne badania przeprowadzające interwencję behawioralną odchudzania nie wykazały wyników YFAS na zakończenie interwencji. Modyfikacja okresu raportowania YFAS z pierwotnych dwunastu miesięcy do krótszych ram czasowych byłaby przydatna w połączeniu z behawioralną interwencją odchudzającą w celu określenia, czy uzależniające zachowania żywieniowe zmieniły się w ciągu dyskretnego okresu terapii i podczas obserwacji.

Wykazano, że osoby ze zdiagnozowanymi zaburzeniami odżywiania się, w tym BED i bulimią, mają większą częstość występowania FA [27,36,40,49], zgodnie z oceną YFAS, w porównaniu z próbkami populacji nieklinicznej. Tylko dwa badania dotyczyły FA wyłącznie u pacjentów z BED, pomimo szeregu badań wykazujących związek między wynikami YFAS a wynikami apetytu [27,49]. W przeglądzie tym stwierdzono, że diagnoza YFAS i ocena objawów wyjaśniały wyjątkową zmienność wyników BED powyżej i poza istniejące środki [26,46,49]. Proponowane kryteria diagnostyczne FA i BED pokrywają się znacząco, jak określono w DSM-5, i pojawiły się sugestie, że FA może być poważniejszym wariantem nieuporządkowanego jedzenia [66,67]. Chociaż wyższy odsetek uczestników z BED spełniał kryteria diagnostyczne dla FA, nie wszyscy uczestnicy z BED otrzymali diagnozę FA, co sugeruje, że FA można odróżnić od BED. Ponadto, nie wszystkie osoby z FA spełniły kryteria diagnostyczne zaburzenia jedzenia w ostatnim badaniu [36]. Dalsza charakterystyka konstruktu FA jest konieczna, aby potwierdzić, że FA jest zjawiskiem klinicznym różnym od innych form nieuporządkowanego jedzenia.

Dwa ostatnio opublikowane badania badały związki między YFAS a bulimią. W jednym z tych badań, osoby z bulimią miały większą częstość występowania rozpoznania FA w porównaniu z osobami z BED [36]. W drugim badaniu wszyscy uczestnicy z obecną diagnozą bulimii spełnili kryteria diagnostyczne YFAS dla FA z dodatkowym 30% osób z historią bulimii spełniających kryteria [40]. Niższa częstość występowania obserwowana u osób z zaburzeniami odżywiania w wywiadzie w porównaniu z osobami z obecną diagnozą mogłaby prawdopodobnie dać pewien wgląd w to, w jaki sposób można leczyć FA, poprzez modelowanie terapii na pacjentach rutynowo stosowanych w leczeniu zaburzeń odżywiania, takich jak terapia poznawczo-behawioralna. Należy zauważyć, że zarówno BED, jak i bulimia są związane ze strukturą nadmiernego spożycia żywności, czasami połączoną z zachowaniami kompensacyjnymi, i rozsądne byłoby przewidzenie, że cechy proponowanego konstruktu FA w pewnym stopniu pokrywają się z tymi warunkami. Jednak wyniki te wymagają replikacji w innych typach zaburzeń odżywiania, takich jak jadłowstręt psychiczny, w których ograniczenie jedzenia jest przedmiotem nieuporządkowanego jedzenia.

Tylko w trzech badaniach oceniano FA w połączeniu z określonymi pokarmami lub składnikami odżywczymi [44,51,52]. Jest mało prawdopodobne, aby wszystkie produkty żywnościowe były w równym stopniu zdolne do wywołania uzależniającej reakcji podobnej, jednak podjęto ograniczone badania w celu zbadania konkretnych pokarmów, które zostały spożyte w uzależniający sposób. Stwierdzono, że osoby zidentyfikowane jako uzależnione od żywności mają znacznie wyższe spożycie makroskładników odżywczych, w tym tłuszcz i białko, w jednym badaniu przy użyciu kwestionariusza częstości spożywania pokarmów w celu oceny zwykłego spożycia [51]. Jednak w tym badaniu nie zgłoszono konkretnych pokarmów związanych z FA. W innych włączonych badaniach cola [52], żywność skrobiowa i na wynos [44] zostały zidentyfikowane jako specyficzna żywność związana z uzależniającymi tendencjami pokarmowymi. Jednak w tych badaniach wyniki dietetyczne oceniano za pomocą Kwestionariusza Namiętności do Żywności i środków zgłaszanych samodzielnie, których ograniczenia w identyfikacji FA zostały wcześniej omówione [4]. Identyfikacja konkretnych pokarmów związanych z FA jest ważna, biorąc pod uwagę, że ogólna populacja spożywa całą żywność, a nie pojedyncze składniki odżywcze, a dane na tym poziomie mogą być wykorzystane do informowania o możliwych celach leczenia dla FA, jeśli rzeczywiście FA jest zaburzeniem klinicznym. Wyniki te wymagają potwierdzenia, a przyszłe badania powinny obejmować zastosowanie odpowiednich zatwierdzonych narzędzi oceny diety w celu identyfikacji i profilowania żywności najbardziej związanej z FA.

Tylko jedno badanie wykorzystało pomiar ilościowy do oceny FA za pomocą fMRI, aby ocenić, czy wyniki FA odpowiadają aktywności mózgu [11]. Stwierdzono, że osoby z wysokimi wynikami FA mają porównywalne odpowiedzi neuronalne podczas oglądania obrazów żywności jako osoby z uzależnieniem od narkotyków obserwujące sygnały leków. Jednak badanie to było ograniczone wyłącznie do kobiet i nie wykorzystywało punktów odcięcia kryteriów diagnostycznych YFAS. W drugim badaniu wykorzystano ilościowy wskaźnik zachowania odżywiania, ważone ilości spożywanych przekąsek, aby ocenić możliwe związki z wynikami YFAS [34]. Badanie to wykazało, że ilość spożywanego pokarmu nie była zmniejszona u osób uzależnionych od żywności po podaniu środka tłumiącego apetyt. Chociaż wykazano, że YFAS ma odpowiednie właściwości psychometryczne i powiązania z innymi zmiennymi związanymi z jedzeniem, takimi jak Skala Obżarstwa i Badanie Zaburzeń Odżywiania [27,32,36,37,40,45,46,49], wymagana jest dalsza walidacja YFAS przy użyciu miar ilościowych.

Większość badań wykazywała wyniki YFAS przy użyciu zarówno diagnozy, jak i oceny objawów. Średnia liczba objawów zgłaszanych w różnych badaniach wynosiła trzy z siedmiu, co stanowi punkt odcięcia diagnostycznego dla FA w połączeniu z zaburzeniem klinicznym lub dystresem. Wskazuje to, że cechy FA pochodzące z zastosowania kryteriów DSM-IV do zachowań żywieniowych są dość mocno popierane w badanych do tej pory populacjach. Jednakże, gdy analizowano stan kliniczny, stwierdzono, że średnia punktacja wyników badań przeprowadzonych w warunkach klinicznych była ponad dwukrotnie wyższa niż w przypadku próbek nieklinicznych, co prawdopodobnie zawyżyłoby całkowitą średnią punktację objawów. Znaczenie różnic między wysokim wynikiem objawów bez upośledzenia klinicznego lub dystresu (tj. Objawy ≥NUMX) w porównaniu z niższą oceną objawów, ale spełniającym kryteria rozpoznania (tj. Objawy ≥NUMX plus kliniczne upośledzenie lub dystres) nie zostało jeszcze szczegółowo zbadane. Oznacza to, że chociaż kryteria diagnostyczne zostały wymodelowane na podstawie kryteriów diagnozowania uzależnienia od substancji, potencjalnie wynik oceny objawów może dostarczyć porównywalnych lub bardziej wartościowych informacji dotyczących FA, szczególnie pod względem rozwoju przyszłych metod leczenia. Najbardziej znacząca metoda oceniania YFAS powinna być bardziej szczegółowo zbadana w celu dalszej standaryzacji charakterystyk FA raportowania. Dwa badania sklasyfikowane jako wysokie i niskie FA na podstawie wyników YFAS [11,41,42] i trzecie badanie zgłosiło status FA za pomocą liczbowego wyniku punktowego [52]. Co ważne, nie było znormalizowanego podejścia do tych alternatywnych metod punktowania, przez co porównanie tych badań z innymi badaniami przy użyciu wstępnie zdefiniowanych kryteriów punktowania było trudne.

Od czasu opracowania oryginalnego YFAS w 2009, dokonano modyfikacji tego narzędzia do użytku w różnych populacjach. Pięć badań podawało YFAS za pośrednictwem ankiety internetowej wykazującej akceptowalność kwestionariusza wypełnionego online, co pomaga zmniejszyć obciążenie badaczy i uczestników oraz podkreśla ruch w kierunku wykorzystania technologii w ocenie zdrowia. Zmniejszenie liczby ogólnych pytań, a następnie zmniejszenie obciążenia uczestników rozwojem m-YFAS pozwoliło na ocenę FA w badaniach epidemiologicznych na dużą skalę [35,50] i może być potencjalnie wykorzystany w przyszłych reprezentatywnych próbach krajowych. Ocena uzależniających zachowań żywieniowych w młodszym wieku za pomocą YFAS zmodyfikowanego dla dzieci (YFAS-C) jest ważna, ponieważ jest dobrze udokumentowane, że wzorce żywieniowe dzieci i status wagi zmieniają się w dorosłość68,69]. Identyfikacja i ewentualne leczenie objawów FA w młodym wieku może zapobiec przenoszeniu tendencji FA od dzieciństwa do dorosłości, podobnie jak zwiększone ryzyko otyłości dorosłych związanej z otyłością wśród dzieci.

Wyniki tego przeglądu powinny być interpretowane z ostrożnością ze względu na nieodłączne ograniczenia narzędzia YFAS, w tym stosowanie środków zgłaszanych przez siebie i brak zaakceptowanej definicji dla FA. Jednakże YFAS nie odnosi się konkretnie do terminu „uzależnienie od żywności”, minimalizując potencjalne uprzedzenia wynikające z samoopisu. Recenzowane artykuły były przeważnie przekrojowe, wykluczając wnioski dotyczące przyczyny i skutku. W metaanalizie uwzględniono ograniczoną liczbę i zakres nieuporządkowanych badań dotyczących odżywiania, a wyniki należy odpowiednio interpretować. Przegląd ten został dodatkowo ograniczony przez ograniczoną liczbę badań raportujących wyniki YFAS wyłącznie dla osób starszych i dzieci, co uniemożliwiło metaanalizę w tych grupach wiekowych. Ponadto populacje badane były głównie kobiety i otyłe, co ograniczało możliwość uogólnienia wyników. Rozpowszechnienie FA zidentyfikowane w metaanalizie jest prawdopodobnie wyższe niż obserwowane w populacji ogólnej, ponieważ większość badań przeprowadzono w warunkach klinicznych osób z nadwagą / otyłością. Wymagana jest reprezentatywna dla danego kraju próbka, aby zapewnić lepszą ocenę uzależniającego jedzenia podobnego w populacji ogólnej.

5. Wnioski

W tym badaniu dokonano systematycznego przeglądu wszystkich badań, w których stosowano YFAS do oceny FA. Metaanaliza wykazała, że ​​kobiety z nadwagą / otyłością w wieku powyżej 35 lat mogą być bardziej predysponowane do FA, zgodnie z oceną YFAS. Ponadto uczestnicy z zaburzeniami odżywiania mieli znacznie większą częstość występowania FA, zgodnie z oceną YFAS w porównaniu z ich nieklinicznymi odpowiednikami. Warto zauważyć, że populacje uwzględnione w analizowanych badaniach obejmowały głównie kobiety, osoby z nadwagą / otyłością oraz osoby dorosłe w wieku powyżej 35 lat i mogą nie być reprezentatywne dla populacji ogólnej. Konieczne są dalsze badania w celu zbadania wyników YFAS w szerszym spektrum wiekowym, szczególnie dzieci i dorosłych w wieku> 65 lat, innych rodzajów zaburzeń odżywiania oraz w połączeniu z interwencjami odchudzającymi, aby potwierdzić skuteczność narzędzia do oceny obecności FA . Ponadto przyszłe badania powinny zbadać, czy wyniki YFAS można zweryfikować za pomocą miary ilościowej. Zapewni to dalsze dowody potwierdzające lub odrzucające istnienie FA i potencjalnie pomoże w opracowaniu odpowiednich metod leczenia ukierunkowanych na FA.

Podziękowanie

Kirrilly Pursey jest wspierany przez stypendium Neville Eric Sansom w cukrzycy i stypendium Robin McDonald Regional Research Memorial Hunter Valley Research Foundation. Autorzy pragną podziękować Siobhan Handley za pomoc w ocenie jakości.

Autorskie Wkłady

Protokół przeglądu został opracowany przez Kirrilly Pursey, Tracy Burrows i Ashley Gearhardt. Pobieranie artykułów i przesiewowe artykuły do ​​włączenia zostały podjęte przez Kirrilly Pursey i Tracy Burrows. Wszyscy autorzy podali treść i byli zaangażowani w przygotowanie manuskryptu. Ostateczny manuskrypt został zatwierdzony przez wszystkich autorów

Konflikt interesów

Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.

Referencje

1. Ng, M .; Fleming, T .; Robinson, M .; Thomson, B .; Graetz, N .; Margono, C .; Mullany, EC; Biryukov, S .; Abbafati, C .; Abera, SF; et al. Globalne, regionalne i krajowe występowanie nadwagi i otyłości u dzieci i dorosłych podczas 1980 – 2013: systematyczna analiza globalnego obciążenia badaniem chorób 2013. Lancet 2014, 384, 766 – 781, doi:10.1016/S0140-6736(14)60460-8.
2. Światowa Organizacja Zdrowia. Światowe statystyki zdrowia: globalne statystyki zdrowia; Światowa Organizacja Zdrowia: Genewa, Szwajcaria, 2014.
3. Puhl, RM; Brownell, KD Konfrontacja i radzenie sobie ze stygmatyzacją masy ciała: Badanie osób dorosłych z nadwagą i otyłych. Otyłość 2006, 14, 1802 – 1815, doi:10.1038 / oby.2006.208.
4. Brownell, K .; Złoto, M. Food and Addiction: Kompleksowy podręcznik; Oxford University Press Inc .: Nowy Jork, NY, USA, 2012.
5. DePierre, JA; Puhl, RM; Luedicke, J. Nowa stygmatyzowana tożsamość? Porównanie etykiet „uzależnionych od żywności” z innymi napiętnowanymi warunkami zdrowotnymi. Podstawowe Appl. Soc. Psychol. 2013, 35, 10 – 21, doi:10.1080/01973533.2012.746148.
6. Latner, JD; Puhl, RM; Murakami, JM; O'Brien, KS Uzależnienie od żywności jako przyczynowy model otyłości. Wpływ na piętno, winę i postrzeganą psychopatologię. Apetyt 2014, 77, 79 – 84, doi:10.1016 / j.appet.2014.03.004.
7. Gearhardt, AN; Corbin, WR; Brownell, KD Uzależnienie od żywności: Badanie kryteriów diagnostycznych uzależnienia. J. Addict. Med. 2009, 3, 1 – 7, doi:10.1097/ADM.0b013e318193c993.
8. Avena, NM; Bocarsly, ME; Hoebel, BG; Złoto, MS Nakłada się na nozologię nadużywania substancji i przejadania się: translacyjne implikacje „uzależnienia od żywności”. Curr. Nadużywanie narkotyków Rev. 2011, 4, 133 – 139, doi:10.2174/1874473711104030133.
9. Hone-Blanchet, A .; Fecteau, S. Nakładanie się definicji uzależnienia od żywności i zaburzeń używania substancji: analiza badań na zwierzętach i ludziach. Neuropharmakologia 2014, 85, 81 – 90, doi:10.1016 / j.neuropharm.2014.05.019.
10. Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th ed .. tekst rewizja ed .; Amerykańskie wydawnictwo psychiatryczne: Waszyngton, DC, USA, 2000.
11. Gearhardt, AN; Yokum, S .; Orr, PT; Stice, E .; Corbin, WR; Brownell, KD Neural korelaty uzależnienia od żywności. Łuk. Gen. Psychiatria 2011, 68, 808 – 816, doi:10.1001 / archgenpsychiatry.2011.32.
12. Stoeckel, LE; Weller, RE; Cook, EW, III; Twieg, DB; Knowlton, RC; Cox, JE Powszechna aktywacja systemu nagród u otyłych kobiet w odpowiedzi na zdjęcia wysokokalorycznych pokarmów. Neuroimage 2008, 41, 636 – 647, doi:10.1016 / j.neuroimage.2008.02.031.
13. Murdaugh, DL; Cox, JE; Cook, EW, III; Reaktywność Weller, RE FMRI na wysokokaloryczne zdjęcia żywności pozwala przewidzieć krótko- i długoterminowe wyniki programu odchudzania. Neuroimage 2012, 59, 2709 – 2721, doi:10.1016 / j.neuroimage.2011.10.071.
14. Garcia-Garcia, I .; Jurado, MA; Garolera, M .; Segura, B .; Marques-Iturria, I .; Pueyo, R .; Vernet-Vernet, M .; Sender-Palacios, MJ; Sala-Llonch, R .; Ariza, M .; et al. Funkcjonalna łączność w otyłości podczas przetwarzania nagrody. Neuroimage 2013, 66, 232 – 239, doi:10.1016 / j.neuroimage.2012.10.035.
15. Lawrence, NS; Hinton, EC; Parkinson, JA; Lawrence, AD Jądrowa odpowiedź półleżąca na sygnały pokarmowe przewiduje późniejsze spożycie przekąsek u kobiet i zwiększony wskaźnik masy ciała u osób ze zmniejszoną samokontrolą. Neuroimage 2012, 63, 415 – 422, doi:10.1016 / j.neuroimage.2012.06.070.
16. Dimitropoulos, A .; Tkach, J .; Ho, A .; Kennedy, J. Większa aktywacja kortykolimbiczna do wysokokalorycznych sygnałów pokarmowych po jedzeniu u osób otyłych i dorosłych o normalnej wadze. Apetyt 2012, 58, 303 – 312, doi:10.1016 / j.appet.2011.10.014.
17. Pursey, K .; Stanwell, P .; Callister, RJ; Brain, K .; Collins, CE; Burrows, TL Neuronowe odpowiedzi na wizualne sygnały żywnościowe zgodnie ze statusem wagi: Systematyczny przegląd badań obrazowania czynnościowego rezonansu magnetycznego. Z przodu. Nutr. 2014, 1, 7, doi:10.3389 / fnut.2014.00007.
18. Kennedy, J .; Dimitropoulos, A. Wpływ stanu żywienia na różnice neurofunkcjonalne między osobami otyłymi a prawidłową masą ciała: Metaanaliza badań neuroobrazowania. Apetyt 2014, 75, 103 – 109, doi:10.1016 / j.appet.2013.12.017.
19. Brooks, SJ; Cedernaes, J .; Schioth, HB Zwiększona aktywacja przedczołowa i przyhipokampowa ze zmniejszoną aktywacją grzbietowo-bocznej przedczołowej i kory wyspowej do obrazów pokarmowych w otyłości: Metaanaliza badań friri. PLoS One 2013, 8, e60393, doi:10.1371 / journal.pone.0060393.
20. Appel, LJ; Clark, JM; Yeh, HC; Wang, NY; Coughlin, JW; Daumit, G .; Miller, ER; Dalcin, A .; Jerome, GJ; Geller, S .; et al. Porównawcza skuteczność interwencji odchudzających w praktyce klinicznej. N. Engl. J. Med. 2011, 365, 1959-1968.
21. Nijs, IMT; Franken, IHA; Muris, P. Zmodyfikowana cecha i stanowe kwestionariusze głodu żywnościowego: Opracowanie i walidacja ogólnego wskaźnika głodu żywnościowego. Apetyt 2007, 49, 38 – 46, doi:10.1016 / j.appet.2006.11.001.
22. Cepeda-Benito, A .; Gleaves, DH; Williams, TL; Erath, SA Opracowanie i walidacja kwestionariuszy apetytu na żywność dla stanu i cechy. Behav. Ther. 2000, 31, 151 – 173, doi:10.1016/S0005-7894(00)80009-X.
23. Van Strien, T .; Frijters, JER; Bergers, GPA; Defares, PB Holenderski kwestionariusz zachowania jedzenia (DEBQ) do oceny powściągliwych, emocjonalnych i zewnętrznych zachowań żywieniowych. Int. J. Jedz. Nieład. 1986, 5, 295 – 315, doi:10.1002/1098-108X(198602)5:2<295::AID-EAT2260050209>3.0.CO;2-T.
24. Stunkard, AJ; Messick, S. Trójczynnikowy kwestionariusz żywieniowy do pomiaru ograniczenia dietetycznego, odhamowania i głodu. J. Psychosom. Res. 1985, 29, 71 – 83, doi:10.1016/0022-3999(85)90010-8.
25. Lowe, MR; Butryn, ML; Didie, ER; Annunziato, RA; Thomas, JG; Crerand, CE; Ochner, CN; Coletta, MC; Bellace, D .; Wallaert, M .; et al. Siła skali żywności. Nowa miara psychologicznego wpływu środowiska żywnościowego. Apetyt 2009, 53, 114 – 118, doi:10.1016 / j.appet.2009.05.016.
26. Gearhardt, AN; Corbin, WR; Brownell, KD Wstępna walidacja skali uzależnienia od yale. Apetyt 2009, 52, 430 – 436, doi:10.1016 / j.appet.2008.12.003.
27. Gearhardt, AN; White, MA; Masheb, RM; Morgan, PT; Crosby, RD; Grilo, CM Badanie konstrukcji uzależnienia od żywności u otyłych pacjentów z zaburzeniami objadania się. Int. J. Jedz. Nieład. 2012, 45, 657 – 663, doi:10.1002 / eat.20957.
28. Meule, A .; Gearhardt, A. Pięć lat skali uzależnienia od yale: robienie akcji i posuwanie się naprzód. Curr. Nałogowiec. Rozpustnik. 2014, 1, 193 – 205, doi:10.1007 / s40429-014-0021-z.
29. Centrum recenzji i rozpowszechniania. Prospero: Międzynarodowy prospektywny rejestr systematycznych recenzji. University of York; 2014. Dostępny online: http://www.crd.york.ac.uk/PROSPERO/register_new_review.asp?RecordID=9927&UserID=7047 (dostęp do 20 October 2014).
30. Joanna Briggs Institute. Podręcznik recenzentów Instytutu Joanny Briggs: Edycja 2014; Joanna Briggs Institute: Adelaide, Australia, 2014.
31. Krajowa Rada Zdrowia i Badań Medycznych. Australijskie wytyczne dietetyczne; NHMRC: Canberra, Australia, 2013.
32. Brunault, P .; Ballon, N .; Gaillard, P .; Reveillere, C .; Courtois, R. Walidacja francuskiej wersji skali uzależnienia od żywności Yale: Badanie struktury czynnika, wiarygodności i trafności konstrukcji w nieklinicznej próbce. Mogą. J. Psychiatria 2014, 59, 276-284.
33. Burgess, E .; Turan, B .; Lokken, K .; Morse, A .; Boggiano, M. Profilowanie motywów związanych z jedzeniem hedonicznym. Wstępna walidacja skali Palatable Eating Motives. Apetyt 2014, 72, 66 – 72, doi:10.1016 / j.appet.2013.09.016.
34. Davis, C .; Lewitan, RD; Kaplan, AS; Kennedy, JL; Carter, JC Łaknienie pokarmu, apetyt i spożycie przekąsek w odpowiedzi na lek stymulujący psychomotorykę: łagodzący efekt „uzależnienia od żywności”. Z przodu. Psychol. 2014, 5, 403, doi:10.3389 / fpsyg.2014.00403.
35. Flint, AJ; Gearhardt, A .; Corbin, W .; Brownell, K .; Field, A .; Rimm, E. Pomiar skali uzależnienia od żywności w dwóch kohortach kobiet w średnim wieku i starszych. Rano. J. Clin. Nutr. 2014, 99, 578 – 586, doi:10.3945 / ajcn.113.068965.
36. Gearhardt, AN; Boswell, RG; White, MA Związek „uzależnienia od żywności” z zaburzeniami odżywiania i wskaźnikiem masy ciała. Jeść. Behav. 2014, 15, 427 – 433, doi:10.1016 / j.eatbeh.2014.05.001.
37. Imperatori, C .; Innamorati, M .; Contardi, A .; Continisio, M .; Tamburello, S .; Lamis, DA; Tamburello, A .; Fabbricatore, M. Związek między uzależnieniem od jedzenia, nasileniem obżarstwa i psychopatologią u pacjentów otyłych i z nadwagą uczestniczących w terapii niskoenergetycznej. Compr. Psychiatria 2014, 55, 1358 – 1362, doi:10.1016 / j.comppsych.2014.04.023.
38. Wielki Post, MR; Eichen, DM; Goldbacher, E .; Wadden, TA; Foster, GD Związek uzależnienia od żywności z utratą masy ciała i ścieraniem podczas leczenia otyłości. Otyłość 2014, 22, 52 – 55, doi:10.1002 / oby.20512.
39. Eichen, DM; Wielki Post, MR; Goldbacher, E .; Foster, GD Eksploracja „uzależnienia od żywności” u dorosłych z nadwagą i otyłością poszukujących leczenia. Apetyt 2013, 67, 22 – 24, doi:10.1016 / j.appet.2013.03.008.
40. Meule, A .; von Rezori, V .; Blechert, J. Uzależnienie od żywności i bulimia. Eur. Jeść. Nieład. Obrót silnika. 2014, 5, 331 – 337, doi:10.1002 / erv.2306.
41. Meule, A .; Lutz, APC; Vogele, C .; Kubler, A. Impulsywne reakcje na sygnały żywnościowe przewidują kolejne głód pokarmowy. Jeść. Behav. 2014, 15, 99 – 105, doi:10.1016 / j.eatbeh.2013.10.023.
42. Meule, A .; Lutz, A .; Vogele, C .; Kubler, A. Kobiety z podwyższonymi objawami uzależnienia od pokarmu wykazują przyspieszone reakcje, ale nie mają zaburzonej kontroli hamowania, w odpowiedzi na zdjęcia wysokokalorycznych sygnałów żywnościowych. Jeść. Behav. 2012, 13, 423 – 428, doi:10.1016 / j.eatbeh.2012.08.001.
43. Murphy, CM; Stojek, MK; MacKillop, J. Relacje między impulsywnymi cechami osobowości, uzależnieniem od żywności i wskaźnikiem masy ciała. Apetyt 2014, 73, 45 – 50, doi:10.1016 / j.appet.2013.10.008.
44. Pepino, MOJA; Stein, RI; Eagon, JC; Klein, S. Utrata masy ciała wywołana operacją bariatryczną powoduje remisję uzależnienia od żywności w skrajnej otyłości. Otyłość 2014, 22, 1792 – 1798, doi:10.1002 / oby.20797.
45. Burmeister, JM; Hinman, N .; Koball, A .; Hoffmann, DA; Kariera, RA Uzależnienie od żywności u dorosłych poszukujących leczenia odchudzającego. Implikacje dla zdrowia psychospołecznego i utraty wagi. Apetyt 2013, 60, 103 – 110, doi:10.1016 / j.appet.2012.09.013.
46. Clark, SM; Saules, KK Validation of Yale Food Addiction Scale wśród populacji osób po operacji utraty wagi. Jeść. Behav. 2013, 14, 216 – 219, doi:10.1016 / j.eatbeh.2013.01.002.
47. Davis, C .; Loxton, NJ; Lewitan, RD; Kaplan, AS; Carter, JC; Kennedy, JL „Uzależnienie od żywności” i jego związek z profilem genetycznym dopaminergicznego multilocus. Physiol. Behav. 2013, 118, 63 – 69, doi:10.1016 / j.physbeh.2013.05.014.
48. Gearhardt, AN; Roberto, CA; Seamans, MJ; Corbin, WR; Brownell, KD Wstępna walidacja skali uzależnienia od yale dla dzieci. Jeść. Behav. 2013, 14, 508-512.
49. Gearhardt, AN; White, MA; Masheb, RM; Grilo, CM Badanie uzależnienia od żywności w zróżnicowanej rasowo próbie otyłych pacjentów z zaburzeniami objadania się w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej. Compr. Psychiatria 2013, 54, 500 – 505, doi:10.1016 / j.comppsych.2012.12.009.
50. Mason, SM; Flint, AJ; Pole, AE; Austin, S .; Rich-Edwards, JW Wiktymizacja nadużywająca w dzieciństwie lub okresie dojrzewania i ryzyko uzależnienia od żywności u dorosłych kobiet. Otyłość 2013, 21, E775 – E781, doi:10.1002 / oby.20500.
51. Pedram, P .; Wadden, D .; Amini, P .; Gulliver, W .; Randell, E .; Cahill, F .; Vasdev, S .; Goodridge, A .; Carter, JC; Zhai, G .; et al. Uzależnienie od żywności: jej częstość występowania i istotny związek z otyłością w populacji ogólnej. PLoS One 2013, 8, e74832, doi:10.1371 / journal.pone.0074832.
52. Kromann, CB; Nielsen, CT Przypadek uzależnienia od coli u kobiety z nawracającą depresją. BMC Res. Uwagi 2012, 5, 692, doi:10.1186/1756-0500-5-692.
53. Meule, A .; Kubler, A. Łaknienie żywności w uzależnieniu od żywności: wyraźna rola pozytywnego wzmocnienia. Jeść. Behav. 2012, 13, 252 – 255, doi:10.1016 / j.eatbeh.2012.02.001.
54. Meule, A .; Lutz, A .; Vogele, C .; Kubler, A. Zachęta do jedzenia różnicuje się w różny sposób pomiędzy osobami, które odniosły sukces, a tymi, którym się nie powiodło i które nie stosują diety. Walidacja kwestionariuszy głodu żywności w języku niemieckim. Apetyt 2012, 58, 88 – 97, doi:10.1016 / j.appet.2011.09.010.
55. Meule, A .; Kubler, A. Sprostowanie do „Łaknienia żywności w uzależnieniu od żywności: Wyraźna rola pozytywnego wzmocnienia” [Eat Behav 13 (3) (2012) 252-255]. Jeść. Behav. 2012, 13, 433, doi:10.1016 / j.eatbeh.2012.07.008.
56. Meule, A .; Heckel, D .; Kubler, A. Struktura czynnika i analiza przedmiotu skali uzależnienia od yale u otyłych kandydatów do operacji bariatrycznej. Eur. Jeść. Nieład. Obrót silnika. 2012, 20, 419 – 422, doi:10.1002 / erv.2189.
57. Davis, C .; Curtis, C .; Lewitan, RD; Carter, JC; Kaplan, AS; Kennedy, JL Dowody, że „uzależnienie od żywności” jest prawidłowym fenotypem otyłości. Apetyt 2011, 57, 711 – 717, doi:10.1016 / j.appet.2011.08.017.
58. Mechanick, JI; Youdim, A .; Jones, DB; Garvey, WT; Hurley, DL; McMahon, MM; Heinberg, LJ; Kushner, R .; Adams, TD; Shikora, S .; et al. Wytyczne dotyczące praktyki klinicznej w zakresie okołooperacyjnego odżywiania, metabolizmu i niechirurgicznego wsparcia pacjenta po operacji bariatrycznej - aktualizacja z 2013 r .: współfinansowane przez amerykańskie stowarzyszenie endokrynologów klinicznych, stowarzyszenie otyłości i amerykańskie stowarzyszenie chirurgii metabolicznej i bariatrycznej. Endocrinol. Ćwicz. 2013, 19, 337 – 372, doi:10.4158 / EP12437.GL.
59. Willett, WC; Sampson, L .; Stampfer, MJ; Rosner, B .; Bain, C .; Witschi, J .; Hennekens, CH; Speizer, FE Odtwarzalność i ważność półilościowego kwestionariusza częstotliwości żywności. Rano. J. Epidemiol. 1985, 122, 51-65.
60. Burger, KS; Stice, E. Zmienność w reagowaniu na nagrody i otyłości: Dowody z badań obrazowania mózgu. Curr. Nadużywanie narkotyków Rev. 2011, 4, 182 – 189, doi:10.2174/1874473711104030182.
61. Stice, E .; Figlewicz, DP; Gosnell, BA; Levine, AS; Pratt, WE Wkład obwodów nagradzających mózg w epidemię otyłości. Neurosci. Biobehav. Obrót silnika. 2013, 37, 2047 – 2058, doi:10.1016 / j.neubiorev.2012.12.001.
62. Hintzen, AK; Cramer, J .; Karagulle, D .; Heberlein, A .; Frieling, H .; Kornhuber, J .; Bleich, S .; Hillemacher, T. Czy głód alkoholu zmniejsza się wraz z wiekiem? Wyniki badania przekrojowego. J. Stud. Leki na alkohol 2011, 72, 158-162.
63. Moore, AA; Gould, R .; Reuben, DB; Greendale, GA; Carter, MK; Zhou, K .; Karlamangla, A. Wzorce podłużne i predyktory spożycia alkoholu w Stanach Zjednoczonych. Rano. J. Zdrowie publiczne 2005, 95, 458-465.
64. Lovejoy, JC; Sainsbury, A. Różnice płci w otyłości i regulacji homeostazy energii. Obes. Obrót silnika. 2009, 10, 154 – 167, doi:10.1111 / j.1467-789X.2008.00529.x.
65. Marino, M .; Masella, R .; Bulzomi, P .; Campesi, I .; Malorni, W .; Franconi, F. Odżywianie i zdrowie ludzkie z perspektywy płci. Mol. Żmija. Med. 2011, 32, 1 – 70, doi:10.1016 / j.mam.2011.02.001.
66. Davis, C. Kompulsywne przejadanie się jako zachowanie uzależniające: nakładanie się uzależnienia od jedzenia i zaburzeń objadania się. Curr. Obes. Rozpustnik. 2013, 2, 171 – 178, doi:10.1007/s13679-013-0049-8.
67. Davis, C. Od biernego przejadania się do uzależnienia od jedzenia: spektrum przymusu i dotkliwości. ISRN Obes. 2013, 2013, 435027, doi:10.1155/2013/435027.
68. Freedman, DS; Khan, LK; Serdula, MK; Dietz, WH; Srinivasan, SR; Berenson, GS Relacja dzieciństwa od dorosłej otyłości: badanie serca bogalusa. Pediatria 2005, 115, 22-27.
69. Freedman, DS; Khan, LK; Serdula, MK; Dietz, WH; Srinivasan, SR; Berenson, GS Wzajemne relacje między bmi z dzieciństwa, wzrost dzieci i otyłość dorosłych: badanie serca bogalusa. Int. J. Obes. Relat. Metab. Nieład. 2003, 28, 10 – 16, doi:10.1038 / sj.ijo.0802544.

© 2014 autorstwa autorów; licencjobiorca MDPI, Bazylea, Szwajcaria. Ten artykuł jest artykułem dostępowym dostępnym na zasadach i warunkach licencji Creative Commons Attribution (http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/).