Niekompetycyjny antagonista N-metylo-D-asparaginianu - memantyna redukuje objadanie się, poszukiwanie jedzenia i kompulsywne odżywianie: rola jądra Nucleus Accumbens (2014)

Neuropsychopharmacology. 2014 lis 10. doi: 10.1038 / npp.2014.299. [Wydanie elektroniczne przed papierowym]

Smith KL1, Rao RR1, Velázquez-Sánchez C1, Valenza M.1, Giuliano C.2, Everitt BJ2, Sabino V.1, Cottone P1.

Abstrakcyjny

Zaburzenie z napadami objadania się charakteryzuje się nadmiernym, niekontrolowanym spożyciem smacznego jedzenia w krótkich okresach czasu. Rola systemu receptorów glutaminergicznych NMDA w żywieniu hedonicznym jest słabo poznana. Celem tego badania było scharakteryzowanie wpływu niekonkurencyjnego antagonisty receptora N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), memantyny, na smaczne adaptacje behawioralne wywołane jedzeniem przy użyciu modelu szczurzego, który naśladuje charakterystyczną symptomatologię obserwowaną w zaburzeniu z napadowym objadaniem się. W tym celu pozwoliliśmy samcom szczurów Wistar zareagować na uzyskanie bardzo smacznej, słodkiej diety (grupa smaczna) lub regularnej karmy (grupa kontrolna Chow) przez 1 ha dziennie, przy ustalonym stosunku 1 (FR1) harmonogramu wzmacniania. . Po ustabilizowaniu się odpowiedzi pokarmowej przetestowaliśmy wpływ memantyny na spożycie przez grupy żywności Chow i Smaczny. Następnie przetestowaliśmy wpływ memantyny na zachowania związane z poszukiwaniem pożywienia zgodnie z harmonogramem wzmacniania drugiego rzędu. Ponadto zbadaliśmy wpływ memantyny na przyjmowanie pożywienia, gdy podawano ją w awersyjnym, jasnym przedziale testu konfliktu światło / ciemność. Na koniec oceniliśmy wpływ memantyny na odpowiedź FR1 na pożywienie po mikroinfuzji do powłoki lub rdzenia jądra półleżącego (NAcc). Zależnie od dawki memantyny zmniejszyło objadanie się i całkowicie zablokowało zachowania poszukiwania pożywienia i kompulsywne jedzenie, wybiórczo w grupie smacznych pokarmów. Leczenie farmakologiczne nie wpłynęło na wyniki grupy kontrolnej Chow. Wreszcie, wewnątrz-NAcc, ale nie rdzeń, mikroinfuzja memantyny zmniejszyła napadowe objadanie się. Wszystkie te odkrycia potwierdzają rolę memantyny jako potencjalnego leczenia farmakologicznego zaburzeń z napadami objadania się. Neuropsychopharmacology zaakceptowała przegląd artykułu online, 10 listopada 2014 r. Doi: 10.1038 / npp.2014.299.