Sci Rep. 2018 Sep 6;8(1):13371. doi: 10.1038/s41598-018-31531-1.
Mathar D1, Wiehler A2,3, Chakroun K2, Goltz D2, Peters J4,2.
Abstrakcyjny
Coraz więcej dowodów wskazuje na podobieństwa między zaburzeniami związanymi z używaniem substancji (SUD) a zaburzeniami hazardu na poziomie behawioralnym i neuronalnym. W SUD osłabienie dostępności prążkowia receptora D2 / 3 jest spójne, przynajmniej dla substancji stymulujących. W przypadku zaburzeń hazardowych nie ujawniono dotychczas wyraźnego związku z dostępnością receptora prążkowia D2 / 3. Przy przypuszczalnie znikomej toksyczności dopaminergicznej, możliwe różnice w dostępności receptorów w zaburzeniach hazardu mogą stanowić marker podatności. Spontaniczna częstość mrugania oczu (sEBR) jest omawiana jako potencjalna miara zastępcza dostępności dopaminy D2 / 3 w prążkowiu. Tutaj zbadaliśmy sEBR u hazardzistów 21 i zdrowych uczestników kontroli 20. Ponadto uczestnicy wypełnili kwestionariusz przesiewowy dotyczący ogólnej psychopatologii i zgłaszanych przez siebie wskaźników spożycia alkoholu i nikotyny. Nie stwierdziliśmy istotnej różnicy w sEBR między graczami a kontrolami. Jednak u hazardzistów sEBR był negatywnie związany z nasileniem hazardu i dodatnio związany z psychopatologią. Końcowa analiza eksploracyjna wykazała, że zdrowe kontrole z niskim sEBR wykazywały wyższe spożycie alkoholu i nikotyny niż zdrowi uczestnicy z wysokim sEBR. Chociaż dokładny związek między transmisją dopaminy a sEBR jest nadal przedmiotem dyskusji, nasze odkrycia ujawniają, że sEBR jest wrażliwy na międzyosobnicze różnice w nasileniu zaburzeń hazardowych u hazardzistów problemowych.
PMID: 30190487
DOI: 10.1038/s41598-018-31531-1
;