Zmienione neuronalne korelacje przetwarzania nagrody i straty podczas symulowanego automatu do gry fMRI w patologicznym uzależnieniu od hazardu i kokainie (2014)

PMCID: PMC4266109

NIHMSID: NIHMS640482

Abstrakcyjny

Tło

Osoby z zaburzeniami hazardu lub używania substancji wykazują podobne zmiany funkcjonalne w obwodzie nagrody sugerujące wspólną podatność na zaburzenia w uzależnieniach. Dodatkowe badania nad powszechnymi i unikalnymi zmianami w przetwarzaniu wynagrodzeń w uzależnieniach związanych z substancjami i nie związanych z substancjami mogą identyfikować czynniki neuronalne, które mogą być ukierunkowane na rozwój leczenia tych zaburzeń.

Metody

Aby zbadać kontekstowe przetwarzanie wynagrodzeń w hazardu patologicznym, zadanie fMRI na automatach zostało przeprowadzone przez trzy grupy (z patologicznym hazardem, uzależnieniem od kokainy i żadnym z zaburzeń; N = 24 każdy), aby określić zakres, w jakim dwie grupy z uzależnieniami (nie związane z substancjami i związane z substancjami) wykazywały podobieństwa i różnice w stosunku do siebie nawzajem i grupy nieuzależnionej w okresach antycypacyjnych i po osiągnięciu wyników wygranych, przegranych i „bliskiej szansy”.

Efekt

Osoby z patologicznym uzależnieniem od hazardu lub kokainy w porównaniu z osobami bez żadnego zaburzenia wykazywały przesadną aktywność antycypacyjną w rejonach mezolimbicznych i komorowo-korowych, przy czym uczestnicy hazardu patologicznego wykazywali większe pozytywne oczekiwanie na potencjalną nagrodę, a uczestnicy uzależnieni od kokainy wykazywali bardziej negatywne przewidywanie pewnych strat. Żadna próbka kliniczna nie wykazywała odpowiedzi przyśrodkowej czołowej ani prążkowia, które obserwowano po wynikach prawie nieodebranych u zdrowych uczestników porównania.

wnioski

Zmiany w przetwarzaniu antycypacyjnym mogą być wrażliwe na wartościowość nagród i specyficznych zaburzeń treści. Powszechne i unikalne odkrycia w zakresie patologicznego uzależnienia od hazardu i kokainy w odniesieniu do przewidywanego nagradzania i przetwarzania strat zbliżonych do niedoboru sugerują wspólne i unikalne elementy, które mogą być celem poprzez interwencje behawioralne lub farmakologiczne w leczeniu uzależnień.

Słowa kluczowe: uzależnienie, fMRI, hazard patologiczny, uzależnienie od kokainy, prawie brak

1. WSTĘP

Osoby z hazardem i zaburzeniami związanymi z używaniem substancji (SUD) wykazują podobieństwa neurobiologiczne, szczególnie w obwodach wzmacniających / nagradzających / motywacyjnych (; ). Konkretnie, nieprawidłowa brzuszna funkcja prążkowia i brzuszna wydaje się być powszechna wśród zaburzeń i jest zgodna z modelami uzależnienia obejmującymi zachowania związane z substancjami i nie związane z substancjami (). Jednak stopień, w jakim zwiększona lub stłumiona aktywacja obwodów nagrody jest obserwowana w hazardu patologicznym (PG; zaburzenie hazardu w DSM-5) i SUD była przedmiotem dyskusji, z danymi sugerującymi ten kontekst (np. Hazard dla PG lub substancje dla SUD) może określić, czy zaobserwowano zwiększoną lub stłumioną aktywację (; ; ). Dalsze badania nad wspólnymi i unikalnymi zmianami w procesach związanych z wzmocnieniem w PG i SUD, które uwzględniają takie konteksty, mogą pomóc w identyfikacji czynników neuronalnych, które mogą być ukierunkowane na rozwój leczenia tych zaburzeń (; ; ).

Elektroniczne automaty do gier (EGM), popularnie określane jako automaty do gier, są powszechną formą hazardu, o której niektórzy twierdzą, że jest najbardziej uzależniającą formą hazardu (), chociaż zostało to omówione (). Określone cechy NWZ zostały wymienione jako potencjalnie uzależniające, ponieważ mogą wpływać na poznania związane z hazardem lub wchodzić z nimi w interakcje i przyczyniać się do uczenia się przez wzmacnianie i ciągłego hazardu (; ). Jedną z takich funkcji jest zjawisko „bliskiej zagubienia”, doświadczenie związane z hazardem, które zazwyczaj występuje podczas hazardu w EGM. Zdefiniowane jako utrata wyników, które są postrzegane jako „bliskie” sukcesu (), wyniki bliskie miss występują, gdy wszystkie z wyjątkiem bębnów wyświetlają pasujące symbole (np. AAB). Chociaż wartość pieniężna wyników bliskiej miss jest równoważna z innymi stratami, wyniki bliskie miss są związane ze zwiększonym pobudzeniem fizjologicznym (; ), aw sytuacjach laboratoryjnych może wydłużyć czas trwania sesji hazardowych zarówno dla okazjonalnych, jak i regularnych graczy (; ; ; ). Modele tego, w jaki sposób wyniki bliskie miss mogą zachęcać do kontynuowania hazardu, sugerują, że te wydarzenia mogą promować błędne przekonania związane z hazardem związane ze umiejętnościami i iluzjami kontroli (; ) i aktywować mechanizmy apetyczne poprzez aktywność w nagradzaniu / wzmacnianiu (; ).

Wcześniejsze badania, w których sporadyczni i zagrożeni gracze uczestniczyli w symulowanym hazardzie automatów do gier, stwierdzili, że dostarczanie wyników bliskiej utraty w stosunku do pełnych strat (np. Wyników automatów wrzutowych, w których nie ma zgodności symboli) wiąże się ze zwiększoną aktywnością w obrębie obwód nagrody / wzmocnienia, w tym brzuszne prążkowie, wyspa i śródmózgowie (; ). Podobnie osoby z problemami związanymi z hazardem również wykazywały zwiększoną aktywność w regionach związanych z nagrodami po dostarczeniu prawie niedoszłej (), sugerując, że wyniki bliskie przeoczenia mogą sprzyjać dalszemu hazardowi poprzez pozytywne wzmocnienie (mimo że są to straty finansowe). Jednak u osób z PG lub SUD, grupy, które okazały się wykazywać zmienione wzorce aktywacji neuronowej podczas przetwarzania nagrody pieniężnej / straty (; ; ; ; ; ), nie jest jasne, czy funkcja neuronalna leżąca u podstaw przetwarzania zdarzeń bliskiej miss będzie podobna lub różna w grupach z uzależnieniami od substancji i substancji.

Poprzednie badania fMRI dotyczące przeżyć bliskiej miss skupiały się na różnicach między sygnałami neuronalnymi wywołanymi przez wygraną, utratę i wyniki bliskie miss (; ; ). Jednak reakcje neuronalne związane ze wzmocnieniem rozwijają się dzięki warunkowemu uczeniu się bodźców predykcyjnych, a związek ten wyraża się podczas stanów antycypacyjnych (; ; ; ). PG i SUD są związane z różnicami w przewidywanym przetwarzaniu nagrody (; ; ; ; ) i tym samym uzasadniają dochodzenie.

W obecnym eksperymencie fMRI wykorzystano do zbadania aktywności neuronalnej związanej z oczekiwaniem na nagrodę i skutkami bliskiej śmierci, podczas gdy osoby z PG, uzależnienie od kokainy (CD; zaburzenie używania kokainy w DSM-5) i żadne z zaburzeń nie przeprowadziło symulowanego „ fMRI zadanie na automatach kołowych. Przeanalizowaliśmy różnice między grupami w aktywności całego mózgu związane z dwoma typami wyników bliskiej niedokrwistości (niesekwencyjne i sekwencyjne prawie omyłkowe, patrz Rozdział 2.2.) W porównaniu z innymi utraconymi zdarzeniami. Mieliśmy konkurencyjne hipotezy. Zgodny z modelami związanymi z hazardem nadwrażliwości na cue i nagrody w PG (; ; ), postawiliśmy hipotezę, że osoby z PG wykazywałyby zwiększone oczekiwanie na nagrodę i aktywność zbliżoną do niedokrwistości w obwodach prążkowia i komorowych, w porównaniu z uczestnikami CD i zdrowymi (HC). Alternatywnie, jeśli procesy nagradzania / wzmacniania / motywacji były współdzielone przez PG i CD, mieliśmy hipotezę konkurencyjną, że obie grupy wykazywałyby zwiększone oczekiwanie na nagrodę i prawie niedobór aktywności w obwodach prążkowia i komorowych w porównaniu z uczestnikami HC.

2. MATERIAŁY I METODY

2.1. Uczestnicy

Uczestnikami byli ludzie 24 z PG, 24 z CD i 24 HC (Tabela 1) zrekrutowany z lokalnej społeczności (New Haven, CT). Wszyscy uczestnicy byli oceniani pod kątem diagnoz DSM-IV przy użyciu półstrukturalnych wywiadów klinicznych (SCID; ()). Kryteria wykluczenia obejmowały obecność lub historię zaburzeń psychotycznych lub ogólnych chorób medycznych, które mogłyby zakłócać zdolność uczestniczenia w badaniach przesiewowych, ocenie lub protokołach fMRI. Badania toksykologiczne moczu w poszukiwaniu nielegalnych substancji przeprowadzono w czasie skanowania. Wszystkie procedury badawcze zostały zatwierdzone przez Komitet ds. Dochodzeń Człowieka Yale. Uczestnicy udzielili pisemnej świadomej zgody.

Tabela 1 

Charakterystyka uczestników i wydajność behawioralna

2.2. Symulowane zadanie na automatach

Uczestnicy wykonali symulowane komputerowo, trzy-szpulowe zadanie automatów do gry zaprojektowane dla fMRI (Rysunek 1). Podczas każdej gry uczestnicy nacisnęli przycisk, po którym wszystkie trzy „bębny” zaczęły losowo zmieniać się za pomocą sześciu różnych symboli owocowych w każdym 200ms, aby symulować wirujące bębny automatu. Aby zmaksymalizować oczekiwanie i wpływ prawie nieudanych i innych wyników, bębny zatrzymały się w kolejności sekwencyjnej od lewej do prawej (). Kolinearność zdarzeń została zminimalizowana poprzez wykorzystanie czasów spinów bębnów i interwałów między próbami, które były pseudolosowo prezentowane pomiędzy 2 i 10, ze średnią 6, dla średniej całkowitej długości pojedynczego odtwarzania 18.

Rysunek 1 

Symulowane projektowanie zadań na automatach i przykładowe typy wyników.

Wyniki przedstawiono w jednym z czterech ustalonych z góry pseudolosowych zleceń (zrównoważonych w różnych grupach), dostarczając w przybliżeniu 17% (zgodnie ze zmiennym współczynnikiem 1: 6) wygrywając (np. AAA), sekwencyjny bliski brak (np. AAB) i nie sekwencyjne wyniki miss (np. ABA, ABB). Wyniki pełnej utraty (np. ABC) zostały dostarczone na pozostałych 50% (zmienny stosunek 1: 2). Zadanie automatu do gry zostało wykonane w skanerze podczas dwóch kolejnych przejęć 30. Uczestnicy otrzymali darowiznę $ 5 na rozpoczęcie każdej sesji, zapłacili $ 0.10 za hazard za możliwość wygrania nagród $ 1, $ 2 lub $ 3 i otrzymali całkowitą wygraną za obie sesje (od $ 23- $ 25) oprócz stałego wynagrodzenia za uczestnictwo.

Zadanie automatu wrzutowego zapewniło behawioralną miarę czasu reakcji w celu zainicjowania następnego hazardu po różnych wynikach, mierzonych od początku zachęty do rozpoczęcia następnej odpowiedzi. Odległe czasy inicjacji zostały zidentyfikowane według typu wyniku, przy użyciu kryteriów przesunięcia wyniku z, jak opisano wcześniej (), usuwając 3.4% całkowitych danych przed obliczeniem średnich uczestników. Standardowe ANOVA z powtarzanymi pomiarami wykorzystano do zbadania różnic w czasach inicjacji i skorygowano ze względu na naruszenia sferyczności przy użyciu oszacowań Greenhouse-Geisser.

2.3. akwizycja fMRI, przetwarzanie obrazu i statystyki

Ze względu na aktualizację sprzętu, akwizycję obrazu przeprowadzono na dwóch systemach Siemens Trio 3T (Siemens AG, Erlangen, Niemcy), z około połową każdej grupy uczestników skanowanej na każdym magnesie. W obu magnesach zastosowano identyczne procedury akwizycji i sekwencje. Obrazy funkcjonalne zbierano za pomocą sekwencji impulsu echo-planarnego gradientu obrazu (czas powtarzania / czas echa: 1500 / 27ms, kąt obrotu 60 °, pole widzenia: 22 × 22cm, 64 × matryca 64, 3.4 × 3.4 × rozdzielczość płaszczyzny 5 , 25mm efektywna grubość plasterka, plasterki 9). Każdy bieg funkcjonalny obejmował początkowy okres odpoczynku XNUMX, który został usunięty przed przetwarzaniem obrazu.

Przetwarzanie przestrzenne przeprowadzono przy użyciu SPM8 (Wellcome Functional Imaging Laboratory, Londyn, Wielka Brytania). Przebiegi funkcjonalne zostały wyrównane indywidualnie i zbadane pod kątem ruchu głowy ponad jeden woksel akwizycji. Zmienione objętości obrazów dla każdej sesji wykorzystano do skonstruowania średniej objętości obrazu funkcjonalnego, która została następnie wykorzystana do normalizacji przestrzennej w standaryzowanej przestrzeni Montrealskiego Instytutu Neurologicznego (MNI). Parametry normalizacji dla każdego uczestnika zostały zastosowane do odpowiednich objętości obrazu funkcjonalnego przy użyciu zautomatyzowanej transformacji przestrzennej skutkującej izometrycznym rozmiarem woksela 3 × 3 × 3mm. Znormalizowane obrazy zostały następnie wygładzone filtrem Gaussa 6mm o pełnej szerokości i pół maksymalnej. Spośród ogółu uczestników 84 wykonujących skanowanie zadań automatycznych, uczestnicy 12 zostali wykluczeni z powodu nadmiernego ruchu.

Analizę danych funkcjonalnych przeprowadzono za pomocą ogólnego modelowania liniowego. Modele pierwszego poziomu (uczestnika) zawierały regresory związane z zadaniami 13. Obejmowały one regresory związane z zdarzeniami (tj. Czas trwania = 0s) w przypadku monitów o zainicjowanie hazardu, odpowiedzi, zatrzymania pierwszego bębna, zatrzymania drugiego bębna z dopasowanymi lub niedopasowanymi symbolami oraz cztery ustalenia wyników (opisane powyżej) dostarczone w trzecim zatrzymanie szpuli. Ponadto uwzględniono regresory dla przerw między zatrzymaniami bębnów (tj. Czasu trwania 2 – 10s przed i po zatrzymaniu pierwszego bębna, a po zatrzymaniu drugiego bębna, gdy ostatnia rolka wirowała z wyświetlonymi dopasowanymi lub niedopasowanymi symbolami na pierwszych dwóch bębnach). Wartość potencjalnej nagrody została również uwzględniona jako regresor parametryczny dla odpowiednich zdarzeń zatrzymania szpuli i epok spinowych. Wreszcie, sześć parametrów wyrównania wynikających z przetwarzania obrazu zostało uwzględnionych w modelu. Obrazy kontrastowe pomiędzy interesującymi wydarzeniami zostały obliczone dla każdego uczestnika i wprowadzone do modeli efektów losowych drugiego poziomu w celu zbadania różnic między grupami.

Analizy drugiego poziomu przeprowadzono dla każdego kontrastu zainteresowań za pomocą układów czynnikowych 3 (grupa), które obejmowały współzmienne do kontroli potencjalnych wpływów magnesu i cech demograficznych płci, wieku i IQ (Shipley Institute of Living Scale, SILS; ). Średnia aktywność związana ze zdarzeniami zadaniowymi u wszystkich uczestników została zbadana przy użyciu progu korekty błędu rodzinnego na poziomie klastra (FWE) () z PFWE<0.05 (zasięg klastra większy niż 125 sąsiadujących wokseli) zastosowany do progu poziomu wokseli wynoszącego P<0.01. W badaniu głównych efektów grupy, kilka klastrów przeżyło korektę na tym progu wokseli, a zatem podobny próg na poziomie klastra PFWE<0.05 (zasięg klastra większy niż 189 sąsiednich wokseli) zastosowano do otrzymanych wyników dotyczących różnic między grupami na poziomie całego mózgu przy zmniejszonym poziomie wokseli P<0.02. Ponadto nieskorygowany próg na poziomie klastra wynoszący P<0.05 (zasięg klastra większy niż 44 sąsiednie woksele) zastosowano na tym samym poziomie wokseli P<0.02 wyników, aby zbadać mniej solidne wolumetrycznie różnice między grupami w aktywności regionalnej.

Średnie odpowiedzi BOLD w zidentyfikowanych klastrach zostały wyodrębnione dla każdego uczestnika w celu zbadania różnic w grupach i aktywności wewnątrz grupy. Średnie wyekstrahowane sygnały dla każdego klastra były również ponownie testowane pod kątem różnic grupowych za pomocą analiz jednowymiarowych z dodatkowymi współzmiennymi dla alkoholu (test identyfikacji zaburzeń związanych z używaniem alkoholu, AUDIT; ) i używanie tytoniu (Fagerstrom Test of Nikotine Dependence, FTND; ), jak również po wykluczeniu czterech osób z CD, które zgłosiły wcześniejszą historię PG. Wszystkie znaczące różnice grupowe przeżyły te dodatkowe testy P<0.05. Zastosowano analizy regresji liniowej, aby zbadać związki między odpowiedziami BOLD a klinicznymi miarami impulsywności (Skala Barratt Impulsivity Scale, BIS; ()), depresja (Inwentarz Depresji Becka, BDI; ); dotkliwość hazardu (South Oaks Gambling Screen, SOGS; ), poznania związane z hazardem (Skale związane z hazardem, GRCS; ) i przewlekłość choroby; jednak żadne skojarzenia nie przetrwały poprawek wielokrotnego porównania.

3. WYNIKI

3.1. Charakterystyka uczestników i wydajność behawioralna

Charakterystyki uczestników są podsumowane w Tabela 1. W skrócie, uczestnicy PG i HC nie różnili się wiekiem ani szacowanym IQ (t1,46<1.6, P's> 0.10). Uczestnicy CD byli starsi niż uczestnicy HC (t1,46= 3.80, P<0.001) i o niższym średnim szacowanym IQ niż obaj PG (t1,46= 2.37, P= 0.022) i HC (t1,46= 4.24, P<0.001) grup.

Uczestnicy PG zgłosili większą dotkliwość problemu hazardu przez całe życie niż CD (t1,46= 8.24, P<0.001) i HC (t1,46= 16.40, P<0.001) uczestników (Tabela 1). Uczestnicy PG wskazywali na różnorodne regularne działania hazardowe (np. Loterie, gry kasynowe, zakłady sportowe), z regularnym zaangażowaniem w średnio różne gry hazardowe 2.7 (SD = 1.9) (Tabela uzupełniająca S11). Czterech uczestników PG zgłosiło problematyczne gry hazardowe na automatach, przy czym trzy z tych osób zgłaszały również udział w wielu grach hazardowych. Uczestnicy CD zgłosili większe nasilenie problemu związanego z hazardem przez całe życie w porównaniu z uczestnikami HC (t1,46= 2.69, P= 0.01). Czterech uczestników CD zgłosiło dożywotnią (nieaktualną) historię prawdopodobnej PG (SOGS = 5 lub wyższa). Wskaźniki nasilenia hazardu u uczestników HC (SOGS od 0 do 1) wskazują na minimalny stopień dotkliwości hazardu i są zgodne z wynikami w populacji ogólnej (). Uczestnicy PG i CD nie różnili się czasem trwania choroby, używaniem tytoniu, używaniem alkoholu (t1,46<1.7, Ps> 0.1) lub częstości współwystępowania dużej depresji w ciągu życia (Tabela 1).

Średni czas rozpoczęcia gry na automatach nie różnił się między grupami (Tabela 1). Przez uczestników czas inicjacji różnił się w zależności od poprzedniego wyniku (F1.7,120.0= 18.27, P<0.001; Rysunek uzupełniający S12), przy czym czasy inicjacji po zwycięskich wynikach są większe niż te po wszystkich innych wynikach (F1,69's> 17.0, P<0.001). Ten efekt pauzy po wzmocnieniu był wcześniej obserwowany podczas hazardu na automatach (; Tabela 1). Czasy inicjacji po niesekwencyjnych chybieniach były szybsze niż wyniki pełnej utraty między uczestnikami (F1,69= 4.17, P= 0.04). Czas inicjacji po kolejnych brakach nie różnił się od niesekwencyjnych braków lub pełnych strat między uczestnikami (F1,69<0.7, P's> 0.4). Nie było różnic między grupami w wydłużonym lub skróconym czasie inicjacji (F.2,69's = 0.5, P's> 0.6).

3.2. Odbiór nagród

Chociaż podstawowe hipotezy koncentruje się na przetwarzaniu wyprzedzające i blisko-miss, zbadano aktywność związaną z wygraną wyników weryfikacji ważności zadań w wywołując reakcje związane oczekiwać nagrody, oraz zbadać różnice pomiędzy grupami w celu identyfikacji zmienioną aktywność regionalnego związanego z przetwarzaniem nagrody. Przetwarzanie potwierdzenia odbioru zostało zbadane po dostarczeniu zwycięskich wyników w stosunku do niezmodyfikowanej aktywności mózgu (np. AAA vs ukryta linia bazowa). Wszystkie grupy prezentowały aktywacje regionalne w dobrze ustalonych regionach przetwarzania pokwitowań () w tym prążkowia brzusznego, śródmózgowia, ciała migdałowatego, wyspy i kory przedczołowej brzusznej, zakrętu obręczy i kory ciemieniowej (Rysunek 2; Tabela 2). Grupa nie wywarła głównego wpływu na regionalne sygnały BOLD w odpowiedzi na zwycięskie wyniki, zarówno przy skorygowanych w całym mózgu, jak i nieskorygowanych progach klastra.

Rysunek 2 

Przetwarzanie potwierdzenia odbioru. Skorygowano cały mózg, klastry (PFWE<0.05) odpowiedzi na wygrane na automatach (np. AAA) wśród uczestników
Tabela 2 

Średnia aktywność regionalna mózgu związana z zdarzeniami związanymi z zadaniami na automatach.

3.3. Oczekiwanie na nagrodę

Różnice grupowe w oczekiwaniu na nagrodę zostały zbadane przez porównanie aktywności w okresie obracania trzeciej rolki, podczas gdy symbole dopasowane lub niedopasowane były wyświetlane na pierwszych dwóch bębnach (np. AA? Vs AB?). Oznacza to, że aktywność związana z przewidywaniem potencjalnych korzyści była porównywana z aktywnością związaną z przewidywaniem pewnych wyników utraty. We wszystkich grupach przewidywanie możliwej nagrody wiązało się ze zwiększoną aktywnością prążkowia, wyspy, śródmózgowia, przedniej obręczy, środkowej i górnej kory czołowej oraz dolnej części kory ciemieniowej (Rysunek 3a; Tabela 2). W kilku regionach wystąpił główny efekt grupy (Rysunek 3b; Tabela 3), zwłaszcza prążkowia prawej brzusznej, śródmózgowia i prawej wyspy. Dalsze badania poszczególnych okresów antycypacyjnych ujawniły interakcje grupowe w tych regionach, w tym prążkowia brzusznego (F2,64= 9.62, P<0.001), przy czym PG w stosunku do uczestników HC wykazujących zwiększone oczekiwanie na potencjalną nagrodę i CD w stosunku do uczestników PG i HC wykazujących zmniejszone przewidywanie pewnych strat (Rysunek 3c). Podobne wzorce zwiększonego możliwego przewidywania nagrody w PG i zmniejszone przewidywanie strat w CD były obecne w obszarach śródmózgowia, wyspowego i korowego.

Rysunek 3 

Przetwarzanie przewidujące. Średnia przewidująca odpowiedź całego mózgu u wszystkich uczestników (a) przy korekcie klastra (PFWE<0.05) próg podczas obserwowania, jak ostatnie bębny obracają się, podczas gdy pierwsze dwa bębny wyświetlają pasujące symbole (np. AA ?; wskazujące ...
Tabela 3 

Regionalne różnice w aktywności mózgu związane z wydarzeniami na automatach

3.4. Przetwarzanie strat prawie na marginesie

Różnice grupowe w przetwarzaniu bliskiej miss zostały zbadane przy użyciu dwóch kontrastów. Po pierwsze, przeprowadzono porównanie wyników niesekwencyjnych i pełnych strat (np. ABA / ABB vs ABC) w celu zbadania różnic w aktywności po dostarczeniu wyników w hazardach, które zostały już utracone na drugim zatrzymaniu szpuli. Kontrolując wszelkie różnice w oczekiwaniach dotyczących hazardu (tj. Oba wyniki przynoszą pewne straty), kontrast ten izoluje aktywność mózgu związaną z niesekwencyjnymi brakami zakodowanymi jako „bliżej” zwycięskiego wyniku. U wszystkich uczestników wynik niesekwencyjny był związany ze zwiększoną odpowiedzią w regionach potylicznych, a także w korze tylnego zakrętu obręczy i dolnych i górnych obszarach ciemieniowych (Rysunek 4a; Tabela 2). Wystąpił główny wpływ grupy na niesekwencyjną aktywność związaną z brakami w grzbietowo-przyśrodkowej i brzuszno-przyśrodkowej korze czołowej w nieskorygowanych progach (Rysunek 4b; Tabela 3). Badanie pewnych wyników utraty ujawniło interakcje grupowe w tych regionach, w tym w brzuszno-przyśrodkowej korze przedczołowej (F2,64= 8.72, P<0.001). HC w stosunku do uczestników PG wykazywało większe negatywne odpowiedzi po niesekwencyjnych błędach, podczas gdy CD w stosunku do uczestników HC wykazywało większe negatywne odpowiedzi po całkowitych utracie (Rysunek 4c). Warto zauważyć, że osobnicy z PG nie wykazywali różnicowych odpowiedzi na brakujące sekwencje w stosunku do pełnych strat w środkowych obszarach czołowych.

Rysunek 4 

Niesekwencyjne przetwarzanie bliskie miss. Średnia odpowiedź całego mózgu w odpowiedzi na niesekwencyjne błędy (np. ABB / ABA) w porównaniu z wynikami pełnej utraty (np. ABC) dla wszystkich uczestników (a) w korekcie klastra (PFWE<0.05). Grupa ...

Po drugie, różnice w przetwarzaniu bliskiej miss zostały zbadane przez porównanie aktywności po sekwencyjnych wynikach braków z aktywnością po niedopasowanych zatrzymaniach drugiej rolki (tj. AAB vs AB). Kontrast ten kontroluje powiadomienie o stracie, a tym samym izoluje aktywność związaną z tym, czy przegrana na trzeciej rolce jest zakodowana jako „bliższa” do zwycięskiego wyniku niż strata dostarczona na drugiej rolce. U wszystkich uczestników sekwencyjne wyniki braków były związane ze zwiększoną aktywnością w regionach potylicznych rozciągających się do tylnego zakrętu obręczy (Rysunek 5a; Tabela 2). Główny efekt grupy zidentyfikowano w kilku regionach w progach nieskorygowanych w całym mózgu, w tym prążkowiu prawej brzusznej, prawej wyspie, prawym dolnym zakręcie czołowym i prawych obszarach ciemieniowych (Rysunek 5b; Tabela 3). HC w stosunku do pacjentów z PG i CD wykazywało zwiększoną aktywność w odpowiedzi na kolejne przypadki wyników w obrębie zidentyfikowanych klastrów, w tym prążkowia brzusznego (Rysunek 5c). Osoby z PG i CD nie wykazywały różnicowej sygnalizacji po wynikach z sekwencyjnym brakiem w porównaniu z dopasowanymi przystankami z drugiej szpuli.

Rysunek 5 

Sekwencyjne przetwarzanie bliskie miss. Średnia odpowiedź całego mózgu w odpowiedzi na kolejne przypadki (np. AAB) w porównaniu z niedopasowaną drugą rolką (np. AB), utrata zdarzeń we wszystkich uczestnikach (a) przy korekcie klastra (PFWE<0.05). Grupa ...

4. DYSKUSJA

W niniejszym badaniu zbadano wspólne i unikalne zmiany w przetwarzaniu nagród / strat w PG i CD, badając aktywność regionalnego mózgu podczas oczekiwania na nagrodę i następujące po sobie wyniki podczas wykonywania symulowanego zadania na automatach. Osoby z PG w stosunku do uczestników CD i HC wykazywały aktywność zwiększone podczas potencjał-nagroda oczekiwaniu w regionach tym prążkowiu brzusznym, Insula i przyśrodkowej kory przedczołowej, zgodny z modeli, w których konteksty hazardu wywołują w PG zwiększonej aktywacji obwodów (nagroda; ; ). Osoby z CD w stosunku do uczestników PG i HC wykazywały większą dezaktywację podczas przewidywania pewnych strat w regionach związanych z nagrodami. Różnice w grupach w odpowiedziach bliskiej miss zaobserwowano w obszarach prążkowia i komorowych, z grupami PG i CD wykazującymi podobnie stępioną aktywację prążkowia brzusznego do kolejnych wyników braków w stosunku do uczestników HC. Ustalenia wspólnych różnice w przetwarzaniu zdarzeń straty w PG i CD sugerują, że funkcja obwody mózgu (w tym prążkowiu brzusznym) bazowego szczególne aspekty przetwarzania nagroda / strat mogą być udostępniane w całej substancji, a nie substancji uzależnień. Zakres, w jakim takie czynniki mogą dotyczyć podatności na uzależnienie, progresji i powrotu do zdrowia, wymaga dodatkowego badania.

4.1. Przewidywanie przetwarzania nagród i strat

Najbardziej stabilne wyniki w niniejszym badaniu przed dostawą efektów Automaty obserwowano z uczestników PG i CD wyświetlania zmian w sygnałów antycypacyjnych, zwłaszcza w prążkowiu brzusznym, insuli, środkowej i dolnej przedniej kory mózgowej w stosunku do uczestników HC . Obie próbki kliniczne wykazywały wzorce aktywności w obwodach wzmacniających, które były większe w oczekiwaniu na możliwą nagrodę w porównaniu z pewną utratą. Jednak zgodne z hipotezami i wcześniejszymi badaniami () osoby z PG wykazywały zwiększoną aktywność prążkowia podczas przewidywania możliwego zwycięskiego wyniku. Dla porównania, osoby z CD wykazywały większą dezaktywację prążkowia podczas przewidywania pewnych utraty wyników. Odkrycia te sugerują, że chociaż uzależnienia związane z substancjami i nie związane z substancjami charakteryzują się rozregulowaniem mechanizmów przewidywania-wynagradzania, istnieją aspekty specyficzne dla zaburzeń odnoszące się do wartościowości (nagrody w stosunku do strat) w kontekście związanym z hazardem.

Rozregulowane przetwarzanie wyprzedzające zarówno w uzależnieniach od substancji, jak i nie-substancji może odnosić się do ważnych celów klinicznych (np. Łaknienia, popędów lub popędów motywacyjnych). W PG mechanizmy motywacyjne mogą wiązać się ze specyficzną nadwrażliwością na perspektywy związane z hazardem, bardziej niż nagrody pieniężne uzyskane poza kontekstem hazardu (). Zakres, w jakim takie zmiany mogą przyczynić się do szkodliwych zachowań hazardowych, w tym ściganie strat i przedłużające się sesje hazardowe, wymaga bezpośredniego badania.

Ta zwiększona oczekiwana reakcja na możliwe nagrody związane z hazardem (tj. Ryzykowne i niepewne nagrody pieniężne) nie wydaje się generalizować na CD. Przeciwnie, uczestnicy CD wykazywali nadwrażliwą reakcję antycypacyjną na zbliżające się pewne straty. Zmniejszona aktywność przewidywania strat w obwodach nagród osób zażywających kokainę została wcześniej zgłoszona poza kontekstem hazardu (). Z punktu widzenia mechanizmów pro-motywacyjnych, wyniki te sugerują procesy zapobiegawcze w odniesieniu do średnich wzmocnień u osób z substancjami użyciu może być bardziej wydajnie pod wpływem braku potencjalnych nagród pieniężnych (aw konsekwencji braku podstawowych, nagród związanych z narkotykami) niż oczekiwanie na zyski pieniężne. Odkrycia sugerują również możliwy mechanizm, dzięki któremu osoby z CD mogą rozwijać problemy z hazardem ().

4.2. Przetwarzanie wyników prawie niedostarczonych i strat

Zbadaliśmy aktywność mózgu związaną z przetwarzaniem bliskiej miss przez wyodrębnienie dwóch strukturalnych elementów „near-ness”: układu pewnych strat w slocie-maszynie (np. ABB / ABA vs ABC) oraz czasowego powiadomienia o stracie (np. , AAB vs AB). Zgodnie z wcześniejszymi badaniami (; ), Uczestnicy HC wykazywali zwiększoną aktywność w regionach prążkowia i wyspiarskich po dostarczeniu wyników bliskiej śmierci; jednakże zaobserwowano to dopiero po kolejnych wynikach bliskiej miss. Sugeruje to, że pozytywna wartość wzmacniająca wyniki bliskie miss w populacjach nieuzależnionych jest ograniczona do czasowego dostarczenia bliskiej miss, a nie tylko układu symboli. W przeciwieństwie do hipotez, ta odpowiedź na wyniki bliskie miss, sekwencyjne lub niesekwencyjne, nie była przesadzona u uczestników PG i nie była obserwowana u uczestników CD.

Przetwarzanie strat podczas działań związanych z hazardem może mieć szczególne znaczenie dla PG, ponieważ zaburzenie charakteryzuje się uporczywym hazardem pomimo negatywnych konsekwencji częstych i znacznych strat. Uczestnicy PG w porównaniu z uczestnikami CD lub HC wykazywali ogólnie tępe reakcje na utratę w bieżącej analizie całego mózgu, co sugeruje, że wyniki bliskie miss i straty mogą być mniej istotne w PG. Nasza klinicznie zdefiniowana próbka osób z grupy PG reprezentuje populację z rozległą historią hazardu, a tym samym potencjalnie większym doświadczeniem z bliskim straceniem i utratą wyników związanych z hazardem. Chociaż przewlekłość PG nie była związana z odpowiedzią neuronalną w obecnym badaniu, możliwe jest, że powtarzające się narażenie na skutki bliskiej miss i straty wpływa / tępe reakcje w czasie. Potrzebne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć ekspresję tępego przetwarzania strat w PG i jak te sygnały mogą być związane ze zwiększonym doświadczeniem hazardowym, upośledzonym podejmowaniem decyzji, poznaniami związanymi z hazardem i zachowaniami ograniczającymi straty.

Podobnie do aktywności obserwowanej w okresach antycypacyjnych, CD w stosunku do uczestników HC wykazywało przesadną negatywną odpowiedź w obwodach nagród / wzmocnień po dostarczeniu pewnych, pełnych strat. Poprzednie badania pokazują, że przetwarzanie neuronowe strat pieniężnych bardziej niż nagród odróżnia prąd od byłych użytkowników kokainy (; ). W różnych grupach uczestników przetwarzanie pewnych strat nie było związane z oszacowanymi ilorazami inteligencji lub objawami depresyjnymi w zidentyfikowanych regionach, co sugeruje, że różnice w grupach po dostarczeniu pewnych wyników utraty mogą nie być znacząco związane z zaburzeniami poznawczymi lub stanami nastroju. Subiektywne doniesienia o rozczarowaniu i frustracji w odpowiedzi na wyniki nie zostały zebrane, a osoby z CD mogą znaleźć pełne straty mniej przyjemne niż osoby z uczestnikami PG i HC. Podobnie jak w przypadku pacjentów z PG, CD w stosunku do uczestników HC nie wykazywało przesadnych odpowiedzi po niemal nieudanych wynikach w bieżącej analizie całego mózgu. To podobieństwo między uczestnikami PG i CD sugeruje wspólny mechanizm neuronowy w przetwarzaniu strat, który może być niewrażliwy na skutki bliskie zagubienia i gwarantuje dalsze badanie.

4.3. Mocne strony i ograniczenia

Tam, gdzie wcześniejsze badania nad stratami i stratami w przypadku osób z problematycznym zachowaniem hazardowym wykorzystywały korelacyjny projekt u osób zgłaszających zakres dotkliwości hazardu (SOGS 1 do 19) () i liberalny próg definiowania próbek hazardu problemowego (SOGS> 2) (), w bieżącym badaniu zbadano klinicznie zdefiniowane próbki osobników PG i CD według kryteriów diagnostycznych DSM-IV. Wyodrębniliśmy również dwie cechy strukturalne wyników bliskiej niedokrwistości (sekwencyjnej i niesekwencyjnej) oraz wykazaliśmy, że dodatnie reakcje neuronalne wzmacniające obserwowane uprzednio w próbkach nieuzależnionych są replikowane dopiero po dostarczeniu kolejnych wyników bliskiej miss.

Mimo, że wielkość próbki osobników 72 jest znacznie większa niż innych próbek badanych w celu przetwarzania bliskiego miss, istnieją mniejsze próbki w każdej grupie diagnostycznej (nadal znaczące przy n = 24 na grupę), z ograniczeniem, że dane zostały zebrane przez dwa magnesy. Zgodnie z poprzednimi wielomiejscowymi badaniami fMRI, wariancja przypisywana efektom między magnesami była niewielka w porównaniu z wariancją związaną z różnicami międzyosobniczymi (; ). Na przykład w odniesieniu do aktywacji po dostarczeniu zwycięskich wyników w Rysunek 2wariancja międzyosobnicza odpowiadała za 31.4% całkowitej wariancji, podczas gdy wariancja wewnątrzobiektowa (tj. między biegami) stanowiła 3.1%, a różnice między magnesami stanowiły 2.2% całkowitej wariancji sygnału, z 63.4% wariancji niewyjaśnionym. Te szacunki wariancji są porównywalne z poprzednimi badaniami i sugerują, że różnice między magnesami nie przyczyniły się znacząco do zgłaszanych wyników.

Uczestnicy CD nie byli dobrze dobrani pod względem wieku i IQ do uczestników PG lub HC; nie było jednak dowodów na to, że różnice te wpłynęły na istotne ustalenia. Projekt automatu do gier może ograniczać możliwość generalizacji obecnych ustaleń do komercyjnych EGM, które zazwyczaj mają szybsze tempo gry i integrują bardziej złożone funkcje. Biorąc pod uwagę obserwowane zaburzenia przetwarzania opóźnionych nagród w uzależnionych populacjach (; ), wpływ przedłużonych opóźnień w bieżącym zadaniu wymaga dodatkowych badań. Nie gromadziliśmy też subiektywnych doświadczeń związanych z „bliskością”, frustracją lub chęcią kontynuowania hazardu podczas wykonywania zadań, aby jak najdokładniej symulować rzeczywiste warunki hazardu. Ponadto nie zaobserwowano żadnych związków między aktywnością mózgu a miarami impulsywności, nasileniem problemu hazardu lub poznaniami związanymi z hazardem (podczas kontrolowania różnic między grupami w tych dziedzinach). Wreszcie, chociaż wyniki analiz całego mózgu są prezentowane na progach skorygowanych na poziomie klastrów i nieskorygowanych, alternatywne podejścia, takie jak analizy regionu zainteresowania, mogą być wrażliwe na mniej przestrzennie rozległe, zlokalizowane zmiany sygnału BOLD i identyfikować dodatkowe różnice grupowe w aktywność mózgu. Przyszłe kierunki mogą również sprawdzać obwody wspólne dla przetwarzania nagród i strat () i jak te mechanizmy mogą być zmieniane u osób uzależnionych.

Wnioski 4.3

Osoby z PG i osoby z SUD mają wspólne zmiany w przetwarzaniu nagród / strat. W kontekście hazardu na automatach uczestnicy PG i CD wykazywali zmienione przetwarzanie przewidujące i związane z stratami w porównaniu z nieuzależnionymi uczestnikami porównania. Wcześniejsze dowody neurobiologiczne i częstość współistnienia PG i CD sugerują wspólną podatność między tymi zaburzeniami. Wyraźne zmiany w przetwarzaniu przewidywania nagród / strat mogą odzwierciedlać rozbieżność zależną od kontekstu od pośredniego fenotypu w PG i CD. Dalsze badania nad mechanizmami wzmacniającymi w PG i SUD, jak również w populacjach narażonych i zagrożonych, mogą zapewnić dalszy wgląd w rozwój ukierunkowanych strategii zapobiegania i interwencji.

â € < 

Najważniejsze

  • Zaburzenia związane z hazardem i używaniem substancji wykazują podobne zmiany w obwodach nagród.
  • Badamy przetwarzanie wynagrodzeń za pomocą fMRI podczas symulowanego hazardu na automatach.
  • Osoby z zaburzeniami uzależniającymi wykazywały przesadną aktywność antycypacyjną.
  • Osoby z patologicznym hazardem nie wykazywały aktywności podobnej do nagrody.
  • Wspólne i unikalne zmiany związane z nagrodami mogą być ukierunkowane na leczenie uzależnień.

 

Materiał uzupełniający

Podziękowanie

Rola źródła finansowania. Badania te zostały częściowo sfinansowane przez granty NIH od NIDA (R01 DA019039, P20 DA027844, K24 DA017899) i NIAAA (T32 AA015496), Departament Stanu Departamentu Zdrowia Psychicznego i Usług Uzależnień Connecticut, Connecticut Mental Health Centre, nieograniczony dar badań od kasyno Mohegan Sun oraz nagrodę Yale Gambling Centre of Research Excellence Award od Narodowego Centrum Odpowiedzialnej Gry. Agencje finansujące nie dostarczyły danych ani komentarzy na temat treści manuskryptu, a treść manuskryptu odzwierciedla wkład i przemyślenia autorów i niekoniecznie odzwierciedla poglądy agencji finansujących.

Autorzy pragną potwierdzić wsparcie techniczne udzielone przez Corina Bourne'a, Scotta Bullocka, Matthew Lima, Karen A. Martin, Hedy Sarofin, Ruobing Sha, Monikę Solorzano i Sarę W. Yip.

Przypisy

Materiał uzupełniający można znaleźć, korzystając z wersji online tego artykułu pod adresem http://dx.doi.org i wpisując doi:…

1Materiał uzupełniający można znaleźć, korzystając z wersji online tego artykułu pod adresem http://dx.doi.org i wpisując doi:…

2Materiał uzupełniający można znaleźć, korzystając z wersji online tego artykułu pod adresem http://dx.doi.org i wpisując doi:…

Współpracownicy. Dr. Worhunsky, Rogers i Potenza skonceptualizowali i zaprojektowali badanie. Wszyscy autorzy przyczynili się do realizacji badania. Dr. Worhunsky, Mailson i Potenza nadzorowali rekrutację uczestników i zbieranie danych. Dr. Worhunsky, Rogers i Potenza wnieśli wkład i nadzorowali analizy danych. Dr Worhunsky był autorem wstępnego projektu i dr. Malison, Rogers i Potenza dostarczyli dodatkową krytyczną interpretację, informację zwrotną i edycję manuskryptu. Wszyscy autorzy zatwierdzili ostateczny tekst.

 

Konflikt interesów. Autorzy nie zgłaszają konfliktu interesów w odniesieniu do treści tego manuskryptu. Dr Potenza otrzymał wsparcie finansowe lub rekompensatę za: Dr Potenza konsultował się i doradzał Boehringer Ingelheim, Ironwood, Lundbeck i iNSYS; skonsultował się i ma interesy finansowe w Somaxon; otrzymał wsparcie badawcze od Mohegan Sun Casino, Krajowego Centrum Odpowiedzialnej Gry, Leśnych Laboratoriów, Ortho-McNeil, Oy-Control / Biotie, Psyadon, Glaxo-SmithKline, National Institutes of Health i Veteran's Administration; uczestniczył w ankietach, wysyłkach lub konsultacjach telefonicznych związanych z uzależnieniem od narkotyków, zaburzeniami kontroli impulsów lub innymi tematami zdrowotnymi; konsultował się z kancelariami prawnymi i biurem federalnego obrońcy publicznego w kwestiach związanych z zaburzeniami kontroli impulsów; zapewnia opiekę kliniczną w Connecticut Department of Mental Health and Addiction Services Program dotyczący problemowych usług hazardowych; przeprowadził przeglądy dotacji dla National Institutes of Health i innych agencji; posiada sekcje czasopism edytowane przez gości; wygłaszał wykłady akademickie w wielkich rundach, wydarzeniach CME i innych miejscach klinicznych lub naukowych; i wygenerował książki lub rozdziały książek dla wydawców tekstów dotyczących zdrowia psychicznego.

 

 

Zastrzeżenie wydawcy: Jest to plik PDF z nieedytowanym manuskryptem, który został zaakceptowany do publikacji. Jako usługa dla naszych klientów dostarczamy tę wczesną wersję manuskryptu. Rękopis zostanie poddany kopiowaniu, składowi i przeglądowi wynikowego dowodu, zanim zostanie opublikowany w ostatecznej formie cytowania. Należy pamiętać, że podczas procesu produkcyjnego mogą zostać wykryte błędy, które mogą wpłynąć na treść, a wszystkie zastrzeżenia prawne, które odnoszą się do czasopisma, dotyczą.

 

Referencje

  • Balodis IM, Kober H, Worhunsky PD, Stevens MC, Pearlson GD, Potenza MN. Zmniejszona aktywność frontostriatalna podczas przetwarzania nagród pieniężnych i strat w patologicznym hazardzie. Biol Psychiatry. 2012; 71: 749 – 757. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Balodis IM, Potenza MN. Przewidywane przetwarzanie wynagrodzeń w uzależnionych populacjach: skupienie się na zadaniu opóźnienia pieniężnego. Biol Psychiatry. w prasie. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Beck AT, Steer RA, Ball R, Ranieri WF. Porównanie inwentaryzacji depresji Becka-IA i II u pacjentów ambulatoryjnych psychiatrycznych. J Osoba ocenia. 1996; 67: 588 – 597. [PubMed]
  • Billieux J, Van der Linden M, Khazaal Y, Zullino D, Clark L. Trait hazardowe poznania przewidują przeżycia i wytrwałość w hazardowych automatach do gier laboratoryjnych. Br J Psychol. 2012; 103: 412 – 427. [PubMed]
  • Brown GG, Mathalon DH, Stern H, Ford J, Mueller B, Greve DN, McCarthy G, Voyvodic J, Glover G, Diaz M, Yetter E, Ozyurt IB, Jorgensen KW, Wible CG, Turner JA, Thompson WK, Potkin SG Funkcja Biomedical Informatics Research N. Wielokrotna wiarygodność poznawczych danych BOLD. NeuroImage. 2011; 54: 2163 – 2175. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Bush K, Kivlahan DR, McDonell MB, Fihn SD, Bradley KA. Pytania dotyczące spożycia alkoholu w AUDIT (AUDIT-C): skuteczny krótki test przesiewowy w przypadku problemowego picia. Projekt poprawy jakości opieki ambulatoryjnej (ACQUIP) Test identyfikacji zaburzeń związanych z używaniem alkoholu. Arch Intern Med. 1998; 158: 1789 – 1795. [PubMed]
  • Camchong J, MacDonald AW, III, Nelson B, Bell C, Mueller BA, Specker S, Lim KO. Nadpobudliwość czołowa związana z dyskontowaniem i odwracaniem uczenia się osób z kokainą. Biol Psychiatry. 2011; 69: 1117 – 1123. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Chase HW, Clark L. Ciężkość hazardu przewiduje reakcję śródmózgowia na wyniki bliskie przeoczenia. J Neurosci. 2010; 30: 6180 – 6187. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Choi JS, Shin YC, Jung WH, Jang JH, Kang DH, Choi CH, Choi SW, Lee JY, Hwang JY, Kwon JS. Zmieniona aktywność mózgu podczas przewidywania nagrody w patologicznym hazardzie i zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych. PloS One. 2012; 7: e45938. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Clark L, Crooks B, Clarke R, Aitken MR, Dunn BD. Fizjologiczne reakcje na skutki bliskie przeoczenia i kontrola osobista podczas symulowanego hazardu. J Gambl Stud. 2012; 28: 123 – 137. [PubMed]
  • Clark L., Lawrence AJ, Astley-Jones F, Grey N. Zaginione gry hazardowe zwiększają motywację do hazardu i rekrutują obwody mózgowe związane z wygraną. Neuron. 2009; 61: 481 – 490. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Côté D, Caron A, Aubert J, Desrochers V, Ladouceur R. Near wygrywa hazard w terminalu loterii wideo. J Gambl Stud. 2003; 19: 433 – 438. [PubMed]
  • Dixon J, Harrigan K, Jarick M, MacLaren V, Fugelsang J, Sheepy E. Psychofizjologiczne sygnatury pobudzenia prawie zagubionych w grze na automatach. Międzynarodowe studia hazardowe. 2011; 11: 393 – 407.
  • Dixon MJ, MacLaren V, Jarick M, Fugelsang JA, Harrigan KA. Frustrujące skutki pominięcia jackpota: błędy w automatach powodują duże reakcje przewodności skóry, ale nie następuje pauza po wzmocnieniu. J Gambl Stud. 2013; 29: 661 – 674. [PubMed]
  • Dixon MR, Schreiber JE. Prawie niedostrzegalne skutki opóźnień odpowiedzi i wygrane szacunki graczy na automatach. Psychol Rec. 2004; 54: 335 – 348.
  • Dowling N, Smith D, Thomas T. Elektroniczne automaty do gry: czy to „crack-cocaine” hazardu? Uzależnienie. 2005; 100: 33 – 45. [PubMed]
  • Fiorillo CD, Newsome WT, Schultz W. Czasowa precyzja przewidywania nagrody w neuronach dopaminowych. Nat Neurosci. 2008; 11: 966 – 973. [PubMed]
  • Pierwsze MB, Spitzer RL, Miriam G, Williams JBW. Badania biometryczne. Instytut Psychiatryczny stanu Nowy Jork; Nowy Jork: 2002. Zorganizowany wywiad kliniczny dla zaburzeń osi I DSM-IV-TR, wersja badawcza, wydanie pacjenta. (SCID-I / P)
  • Goldstein RZ, Alia-Klein N, Tomasi D, Zhang L, Cottone LA, Maloney T, Telang F, Caparelli EC, Chang L, Ernst T, Samaras D, Giermkowie NK, Volkow ND. Czy zmniejszona wrażliwość kory przedczołowej na nagrodę pieniężną wiąże się z upośledzoną motywacją i samokontrolą w uzależnieniu od kokainy? Am J Psychiatry. 2007; 164: 43 – 51. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Gountouna VE, Job DE, McIntosh AM, Moorhead TW, Lymer GK, Whalley HC, Hall J, Waiter GD, Brennan D, McGonigle DJ, Ahearn TS, Cavanagh J, Condon B, Hadley DM, Marshall I, Murray AD, Steele JD , Wardlaw JM, Lawrie SM. Odtwarzalność funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) i wariancji w trakcie wizyt i skanowania miejsc z zadaniem dotykania palcem. NeuroImage. 2010; 49: 552 – 560. [PubMed]
  • Habib R, Dixon MR. Neurobehawioralne dowody na efekt „bliski Miss” u patologicznych hazardzistów. J Exp Anal Behav. 2010; 93: 313 – 328. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Hall GW, Carriero NJ, Takushi RY, Montoya ID, Preston KL, Gorelick DA. Patologiczny hazard wśród pacjentów ambulatoryjnych uzależnionych od kokainy. Am J Psychiatry. 2000; 157: 1127 – 1133. [PubMed]
  • Heatherton TF, Kozłowski LT, Frecker RC, Fagerström KO. Test Fagerströma na zależność od nikotyny: przegląd kwestionariusza tolerancji Fagerströma. Br J Addict. 1991; 86: 1119 – 1127. [PubMed]
  • Insel T, Cuthbert B, Garvey M, Heinssen R, Pine DS, Quinn K, Sanislow C, Wang P. Research domena kryteriów (RDoC): w kierunku nowej struktury klasyfikacji badań nad zaburzeniami psychicznymi. Am J Psychiatry. 2010; 167: 748 – 751. [PubMed]
  • Jia Z, Worhunsky PD, Carroll KM, Rounsaville BJ, Stevens MC, Pearlson GD, Potenza MN. Wstępne badanie odpowiedzi neuronalnych na zachęty pieniężne związane z wynikiem leczenia uzależnienia od kokainy. Biol Psychiatry. 2011; 70: 553 – 560. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Kassinove JI, Schare ML. Skutki „bliskiej miss” i „wielkiej wygranej” na wytrwałość w grach na automatach. Psychol Addict Behav. 2001; 15: 155 – 158. [PubMed]
  • Leeman RF, Potenza MN. Podobieństwa i różnice między patologicznym hazardem a zaburzeniami związanymi z używaniem substancji: skupienie się na impulsywności i przymusie. Psychofarmakologia. 2012; 219: 469 – 490. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Lesieur HR, Blume SB. South Oaks Gambling Screen (SOGS): nowe narzędzie do identyfikacji patologicznych graczy. Am J Psychiatry. 1987; 144: 1184 – 1188. [PubMed]
  • Leyton M, Vezina P. Striatal wzloty i upadki: ich role w podatności na uzależnienia u ludzi. Neurosci Biobehav Rev. 2013; 37: 1999 – 2014. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Limbrick-Oldfield EH, Van Holst RJ, Clark L. Rozregulowanie czołowo-prążkowia w uzależnieniu od narkotyków i hazardu patologicznym: Spójne niespójności? NeuroImage: Clin. 2013; 2: 385 – 393. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Liu X, Hairston J, Schrier M, Fan J. Wspólne i odrębne sieci leżące u podstaw wartościowości i etapów przetwarzania nagrody: metaanaliza badań neuroobrazowania funkcjonalnego. Neurosci Biobehav Rev. 2011; 35: 1219 – 1236. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • MacLin OH, Dixon MR, Daugherty D, Small SL. Wykorzystanie symulacji komputerowej trzech automatów do gier w celu zbadania preferencji hazardzisty spośród różnych gęstości niemalże chybionych alternatyw. Metody Behav Res. 2007; 39: 237 – 241. [PubMed]
  • Miedl SF, Peters J, Büchel C. Zmienione reprezentacje nagród neuronalnych u patologicznych hazardzistów ujawnione przez dyskontowanie opóźnienia i prawdopodobieństwa. Arch Gen Psychiatry. 2012; 69: 177 – 186. [PubMed]
  • Montague PR, Dayan P, Sejnowski TJ. Ramy dla systemów dopaminergicznych śródmózgowia oparte na predykcyjnym uczeniu się Hebbana. J Neurosci. 1996; 16: 1936 – 1947. [PubMed]
  • Patel KT, Stevens MC, Meda SA, Muska C, Thomas AD, Potenza MN, Pearlson GD. Solidne zmiany obwodów nagrody podczas utraty nagrody w obecnych i byłych użytkowników kokainy w trakcie realizacji zadania opóźnienia zachętę pieniężnej. Biol Psychiatry. 2013; 74: 529 – 537. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Patton JH, Stanford MS, Barratt ES. Struktura czynnikowa skali impulsywności Barratt. J Clin Psychol. 1995; 51: 768 – 774. [PubMed]
  • Peters J, Bromberg U, Schneider S, Brassen S, Menz M, Banaschewski T, Conrod PJ, Flor H, Gallinat J, Garavan H. Niższa brzuszna aktywacja prążkowia podczas przewidywania nagrody u nastolatków palących. Am J Psychiatry. 2011; 168: 540 – 549. [PubMed]
  • Potenza MN. Neurobiologia patologicznego hazardu i narkomanii: przegląd i nowe odkrycia. Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2008; 363: 3181 – 3189. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Potenza MN. Neurobiologia zachowań hazardowych. Curr Opin Neurobiol. 2013; 23: 660 – 667. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Potenza MN. Neuronalne podstawy procesów poznawczych w zaburzeniach hazardu. Trendy Cogn Sci. w prasie. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Potenza MN, Sofuoglu M, Carroll KM, Rounsaville BJ. Neurobiologia leczenia behawioralnego i farmakologicznego uzależnień. Neuron. 2011; 69: 695 – 712. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Raylu N, Oei TP. Skala Poznawania Hazardu (GRCS): rozwój, potwierdzająca walidacja czynników i właściwości psychometryczne. Uzależnienie. 2004; 99: 757 – 769. [PubMed]
  • Reid RL. Psychologia bliskiej panny J Gambl Behav. 1986; 2: 32 – 39.
  • Reuter J, Raedler T, Rose M, Hand I, Gläscher J, Büchel C. Patologiczny hazard wiąże się ze zmniejszoną aktywacją mezolimbicznego systemu nagrody. Nat Neurosci. 2005; 8: 147 – 148. [PubMed]
  • Roesch MR, Calu DJ, Esber GR, Schoenbaum G. Wszystko, co błyszczy… oddziela uwagę i oczekiwany wynik od sygnałów błędów prognozowania. J Neurophysiol. 2010; 104: 587 – 595. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  • Schüll ND. Uzależnienie według projektu: Hazard maszynowy. Las Vegas: Princeton University Press; 2012.
  • Schultz W, Dayan P, Montague PR. Neuronowy substrat przewidywania i nagrody. Nauka. 1997; 275: 1593 – 1599. [PubMed]
  • Stinchfield R. Niezawodność, trafność i dokładność klasyfikacji South Addict Gambling Screen (SOGS) Addict Behav. 2002; 27: 1 – 19. [PubMed]
  • Strickland LH, Grote FW. Czasowa prezentacja zwycięskich symboli i gry na automatach. J Exp Psychol. 1967; 74: 10 – 13. [PubMed]
  • van Holst RJ, Veltman DJ, Büchel C, van den Brink W, Goudriaan AE. Zniekształcone kodowanie oczekiwań w problematycznym hazardzie: czy uzależnia się w oczekiwaniu? Biol Psychiatry. 2012a; 71: 741 – 748. [PubMed]
  • van Holst RJ, Veltman DJ, van den Brink W, Goudriaan AE. Na sygnał? Reaktywność prążkowia u hazardzistów problemowych. Biol Psychiatry. 2012b; 72: e23 – e24. [PubMed]
  • Ward B. Alphasim Dokumentacja programu dla AFNI, jednoczesne wnioskowanie dla danych Fmri. Medical College of Wisconsin; Milwaukee: 2011.
  • Wrase J, Schlagenhauf F, Kienast T, Wüstenberg T, Bermpohl F, Kahnt T, Beck A, Ströhle A, Juckel G, Knutson B. Dysfunkcja przetwarzania nagrody koreluje z głodem alkoholu u detoksyfikowanych alkoholików. NeuroImage. 2007; 35: 787 – 794. [PubMed]
  • Zachary RA, Shipley WC. Shipley Institute Of Living Scale: Zmieniony podręcznik. WPS, Western Psychological Services; 1986.