J Gambl Stud. 2017 Apr 26. doi: 10.1007 / s10899-017-9693-3.
Megías A.1,2, Navas JF3, Perandrés-Gómez A1, Maldonado A.1, Catena A.1, Perales JC1.
Abstrakcyjny
Stawianie pieniędzy na szali powoduje niepewność przewidywania, proces powiązany z kluczowymi cechami hazardu. W tym miejscu zbadaliśmy, jak uczenie się i różnice indywidualne modulują bodziec poprzedzający negatywność (SPN, elektroencefalograficzny podpis postrzeganej niepewności wartościowanych wyników) u pacjentów z zaburzeniami hazardu (PKB) i zdrowych kontrolnych (HC) podczas przygodnego zadania uczenia się niezwiązanego z hazardem. Dwadzieścia cztery PKB i 26 HC wykonało zadanie uczenia się przyczynowego w warunkach wysokiej i średniej niepewności (odpowiednio HU, MU; zerowy i dodatni warunek wynikowy). Uczestnicy zostali poproszeni o przewidywanie wyników próba po badaniu i regularne ocenianie siły warunkowości sygnał-wynik. Wstępny SPN został wyodrębniony z jednoczesnych zapisów elektroencefalograficznych dla każdego uczestnika, poziomu niepewności i bloku zadań. Dwie grupy podobnie nauczyły się przewidywać wystąpienie wyniku w obecności / braku wskazówki. W HC amplituda SPN spadła, gdy wynik stał się przewidywalny w stanie MU, spadek, którego nie było w stanie HU, gdzie wynik pozostawał nieprzewidywalny podczas zadania. Co najważniejsze, SPN PKB pozostał wysoki i niewrażliwy na rodzaj zadania i blokadę. W PKB amplituda SPN była powiązana z preferencjami dotyczącymi hazardu. Gdy obie grupy były rozpatrywane razem, amplituda SPN była również związana z impulsywnością. PKB wykazało zatem nieprawidłową reakcję elektrofizjologiczną na niepewność wyniku, której nie można przypisać błędnemu uczeniu się w trybie awaryjnym. Różnice w sterowaniu były większe u osób często grających w gry pasywne, a mniejsze u graczy w bardziej aktywnych grach. Omówiono potencjalne mechanizmy psychologiczne leżące u podstaw tego zestawu efektów.
;